Het verleden loslaten, moeilijk?

Dankje voor jullie reacties. Inmiddels voel ik me er een stuk beter over. Kan snel gaan, want we zijn krap twee weken verder na mijn OP. Anyway, het kwam eigenlijk doordat ik in mijn oude woonplaats was voor een vrijgezellenfeest van een oude vriendin. Het was leuk, maar ik ben erachter gekomen dat dat niet meer voor mij is. De mensen zijn anders, en dat is niet meer wat ik nu gewend ben. Het is allemaal anders, en ik ben nu gewoon gewend waar ik woon. Ook past die vriendin niet meer echt bij mijn huidige levensstijl. We zullen wel contact blijven houden, maar het mag wmb op een lager pitje. Is prima zo. En ik reed dus ook rond in mijn oude woonplaats en toen dacht ik... wat is dit eigenlijk een lelijke stad vroeger nooit opgevallen, maar ik vind nu wel dat waar ik nu woon veel mooier is dan daar. En het is een lege stad, er is niks meer van vroeger. Dus ik ben er wel redelijk van aan het genezen. Tis nooit mijn bedoeling per se geweest om daar weg te gaan, ik ben er echt weggeplukt en dat was niet mijn eigen keuze. Ik ben daar nu enorm van aan het leren. Maar heimwee hebben heeft geen zin, het is niet meer wat het was. En dat is prima zo, want ik heb nu een ander leven in een andere omgeving met andere mensen en dat is ook hartstikke leuk, en eigenlijk nog veel leuker want ik ben nu veel vrijer en maak mijn eigen keuzes (itt toen ik nog thuiswoonde). Ik ben zo verstedelijkt, ik ben ook niet meer echt een provinciaal. Ach ja.

Dus ja, het is nog een dingetje om aan te werken (doe ik ook met therapeut) maar ik heb iig nu een grote stap gezet.