Ik voel me niet depressief of neerslachtig ofzo. Wel merk ik dat ik steeds liever alleen ben, mijn eigen gang ga en het weekend in mijn eigen tempo op mijn eigen manier invul zonder gezeur en gedoe van andere mensen om mij heen.
Sinds ik niet meer in een studentenhuis woon en mijn eigen appartement heb, wordt dit ook alleen maar meer.
Vorig weekend heb ik al zo doorgebracht. Dit weekend heb ik weer alle uitnodigingen afgeslagen. En zojuist uit werk rijd ik echt met een big smile naar huis : Wat héérlijk, drie dagen lang (werk maandag altijd thuis) gewoon heerlijk chillen in mijn eigen huis.
Beetje hardlopen, lekkere gezonde/verse gerechten koken, goed en lang slapen, muziek luisteren, languit op de bank alle WK wedstrijden kijken en gewoon helemaal fucking niemand met wie ik iets hoef te doen, die ik te woord hoef te staan of aan wie ik iets verplicht ben. En dat ga ik ook niet doen : mijn telefoon neem ik niet op, ik doe de deur niet open, en als iemand mij appt om iets te doen zeg ik dat ik niet kan.
Op zich heel prima natuurlijk, maar ik schrik er ook een beetje van hoe blij ik hiervan word. Vooral omdat ik vorig weekend ook al alles heb geskipt. Ik vraag me dan af of ik mezelf niet een beetje te veel afzonder en of dit wel gezond is. Denk niet dat er heel veel single 28 jarigen zijn die hele weekenden in hun eentje in hun huis doorbrengen en daar alleen uit komen om te sporten en om boodschappen te doen. Niet vrijwillig ten minste.
Ik was zelf eigenlijk ook nooit zo. Had altijd wel zin om minstens één avond in het weekend met vrienden uit eten te gaan of iets te drinken ofzo.
Wat vinden jullie hiervan?
Ja dat is ook wel iets wat me dus niet helemaal lekker zit. Het is ook weer niet dat ik dit structureel (10 weken achter elkaar doe), maar ik maak me er ergens wel een beetje zorgen om dat ik steeds minder sociale neigingen heb.quote:Op vrijdag 22 juni 2018 21:12 schreef Goudenvis het volgende:
Snap het wel dat je het relaxt vindt zo maar waar je wel rekening mee moet houden is dat je nu 28 bent en dus over 5 jaar wel eens zou kunnen denken shit het was toen wel wat makkelijker om een vriendin te "krijgen" en je zou natuurlijk je vrienden steeds meer kwijt kunnen raken omdat je "niet kan".
Je haalt zelf al aan : Het krijgen van een vriendin. Best veel mensen die single zijn rond mijn leeftijd zijn hier best serieus mee bezig. Met daten, tinderen, etc. Maar ik laat de boel maar een beetje de boel, laat het allemaal maar een beetje lopen.
Het is ook niet zo dat ik nu ongelukkig ben zonder vriendin of dat ik er z.s.m. een wil, maar ik ben wel eens bang inderdaad : Wat als ik er over een paar jaar spijt van krijg dat ik er nu zo weinig aan heb gedaan?
Het is een beetje als hardlopen... Als je moe van je werk thuiskomt heb je meestal niet veel zin meer. Maar ben je net klaar met sporten ben je blij het te hebben gedaan.
Beter dan gezeik aan je hoofd, wat je toch al de hele week hebt. En een relatie is ook niet zaligmakend.
Heb je helemaal gelijk in. Ik heb wel een baan waarin ik veel contact heb met mensen, dus misschien zorgt dat er ook voor dat ik in het weekend sociaal weer wat meer teruggetrokken leef.quote:
Leef zoals je prettig vindt zou ik zeggen. Maar ik zou er wel.op letten om contact te blijven houden met mensen. Want zodra je daar de moeite voor doet is dat vaak ook weer leuk en gezellig.
Het is een beetje als hardlopen... Als je moe van je werk thuiskomt heb je meestal niet veel zin meer. Maar ben je net klaar met sporten ben je blij het te hebben gedaan.
Maar ik mis wel een beetje die drang bij mijzelf die ik tot voor een paar maanden terug nog wel had. Toen wilde ik elke vrijdagavond wel een biertje drinken met vrienden, festival, noem maar op.
Misschien is het ook wel gewoon tijdelijk omdat het WK nu op TV is, dat ik het gewoon relaxed vind om dat te volgen ofzo. Maar helemaal gezond is het niet.
Nee maargoed dit is ook niet iets dat je je hele leven kunt of wilt doorzetten : Werken doordeweeks en in het weekend in je eentje doorbrengen. Is wel relaxed inderdaad, maar hoop wel dat die drang om mijn leven zo in te richten iets tijdelijks is.quote:
Heerlijk. 35 hier en het klinkt me echt als muziek in de oren dat weekend van jou. En nu kan je het doen, want je bent immers single. Dus geniet ervan zou ik zeggen.
Beter dan gezeik aan je hoofd, wat je toch al de hele week hebt. En een relatie is ook niet zaligmakend.
Dat kun je natuurlijk ook met een biertje erbij en een 2tal vrienden op je bank doen. Denk niet dat dat het is.quote:
[..]
Heb je helemaal gelijk in. Ik heb wel een baan waarin ik veel contact heb met mensen, dus misschien zorgt dat er ook voor dat ik in het weekend sociaal weer wat meer teruggetrokken leef.
Maar ik mis wel een beetje die drang bij mijzelf die ik tot voor een paar maanden terug nog wel had. Toen wilde ik elke vrijdagavond wel een biertje drinken met vrienden, festival, noem maar op.
Misschien is het ook wel gewoon tijdelijk omdat het WK nu op TV is, dat ik het gewoon relaxed vind om dat te volgen ofzo. Maar helemaal gezond is het niet.
Een andere fase in je leven misschien wel, dat je het uitgaan en dergelijke hebt gehad en toe bent aan wat anders. Als je met je werk al veel mensen ziet heb je misschien het weekend nodig om weer bij te tanken.
Ergens voel je zelf wel aan of het goed is of niet, je lijkt je er toch een beetje zorgen over te maken, waar komt dat vandaan? Als je nou verandert in een kluizenaar zou ik als ik jou was je achter de oren krabben, maar zo zal het vast niet gaan.
Geniet gewoon even van deze periode en dan zie je vanzelf wel welke kan het 'chronisch' op gaat, dan zou je altijd nog verder kunnen denken / kiezen wat je daarmee wil...
Geniet van je weekend!
''Helemaal gezond is het niet''.quote:
[..]
Heb je helemaal gelijk in. Ik heb wel een baan waarin ik veel contact heb met mensen, dus misschien zorgt dat er ook voor dat ik in het weekend sociaal weer wat meer teruggetrokken leef.
Maar ik mis wel een beetje die drang bij mijzelf die ik tot voor een paar maanden terug nog wel had. Toen wilde ik elke vrijdagavond wel een biertje drinken met vrienden, festival, noem maar op.
Misschien is het ook wel gewoon tijdelijk omdat het WK nu op TV is, dat ik het gewoon relaxed vind om dat te volgen ofzo. Maar helemaal gezond is het niet.
Ik vind dat je lichtelijk overdrijft. Wordt ook veroorzaakt door wat comments hier die nogal overdreven reageren imo.
Het is niet alsof je nooit meer je huis uit gaat, of dat je tien weekenden op rij alleen thuis zit. Je hebt nu eventjes een paar weekenden meer behoefte in rust. Maak je niet druk joh. Gewoon lekker genieten van je weekend en doe waar je zin in hebt. Je leeft maar een keer. Je zorgt er op deze manier alleen maar voor dat je extra stress ervaart....terwijl je lichaam juist aangeeft behoefte te hebben aan wat meer rust deze weken. Luister daar naar.
Snap dat je een vriendin wil, maar het is niet alsof een paar weken dan verschil maken. En ook vanaf huis kan je lijntjes open houden natuurlijk. Maak een online profiel aan, chat wat, en dan kan je altijd later een drankje plannen of zo. Die obsessie met uitgaan (of elk weekend zoveel mogelijk afspreken) die sommigen hebben snap ik niet helemaal. Prima als dat iets is wat goed voelt uiteraard, maar voel je vooral niet schuldig als die behoefte er even niet is. Genoeg mensen die gelukkige levens hebben, maar hun vrije tijd grotendeels thuis besteden. Niks mis mee.
Binnenkort is het weer mooi weer, dan krijg je vast weer zin om een terrasje te gaan pakken of bbq-tje te doen. En ik denk dat het vrij normaal is dat je als je ouder wordt minder die drang voelt om elk weekend wat sociaals te doen.
Er is niets mis met, al dan niet een tijdje, meer tijd voor jezelf willen hebben. Geef daar nou gewoon lekker aan toe. Zeker nu met het WK. Reken maar dat je niet de enige bent die nu lekker veel voetbal kijkt en thuis relaxed.
Vrienden die je om die reden laten zitten zijn geen vrienden en ben er dit jaar nog achter gekomen dat je ook op je 34e een hele leuke meid aan de haak kan slaan.quote:
Snap het wel dat je het relaxt vindt zo maar waar je wel rekening mee moet houden is dat je nu 28 bent en dus over 5 jaar wel eens zou kunnen denken shit het was toen wel wat makkelijker om een vriendin te "krijgen" en je zou natuurlijk je vrienden steeds meer kwijt kunnen raken omdat je "niet kan".
Het komt denk ik vooral door het vergelijken.quote:
Het klinkt niet ongezond vind ik, misschien heb je er gewoon behoefte aan om even een tandje lager te gaan en wat minder prikkels te hebben.
Een andere fase in je leven misschien wel, dat je het uitgaan en dergelijke hebt gehad en toe bent aan wat anders. Als je met je werk al veel mensen ziet heb je misschien het weekend nodig om weer bij te tanken.
Ergens voel je zelf wel aan of het goed is of niet, je lijkt je er toch een beetje zorgen over te maken, waar komt dat vandaan? Als je nou verandert in een kluizenaar zou ik als ik jou was je achter de oren krabben, maar zo zal het vast niet gaan.
Geniet gewoon even van deze periode en dan zie je vanzelf wel welke kan het 'chronisch' op gaat, dan zou je altijd nog verder kunnen denken / kiezen wat je daarmee wil...
Geniet van je weekend!
Ik ben altijd een beetje de centrale spil in mijn vriendengroep geweest, en ben dit in zekere zin nog steeds. Mijn oude vriendengroepje is een beetje in twee kanten uiteen gevallen : Vrienden die settelen en kinderen krijgen aan de ene kant en juist van die uber sociale figuren die allemaal in het centrum van amsterdam/utrecht wonen en een sociaal leven van hier tot tokio hebben.
Ben zelf de enige die nog met allemaal bevriend is en contact heb, al val ik zelf in geen van beide categorieën. Ik ben en niet burgerlijk, maar ook weer geen uber sociaal dier die midden in het stadsleven zit.
En op zich vind ik dat prima, maar soms als ik de rest wel een bepaalde weg op zie gaan (welke weg dat ook is) denk ik zelf wel eens : ik ga eigenlijk geen een van beide kanten op. Maargoed. dat een beetje dus.
Interessant want wat je beschrijft herken ik enorm, dat is ook waarom ik reageerde. Ik heb mijn weg erin gevonden en geniet er nu van. Ik heb het nodig om in het weekend (meestal) even te gaan onderduiken. Zondag is mijn vaste demp-dag...quote:
[..]
Het komt denk ik vooral door het vergelijken.
Ik ben altijd een beetje de centrale spil in mijn vriendengroep geweest, en ben dit in zekere zin nog steeds. Mijn oude vriendengroepje is een beetje in twee kanten uiteen gevallen : Vrienden die settelen en kinderen krijgen aan de ene kant en juist van die uber sociale figuren die allemaal in het centrum van amsterdam/utrecht wonen en een sociaal leven van hier tot tokio hebben.
Ben zelf de enige die nog met allemaal bevriend is en contact heb, al val ik zelf in geen van beide categorieën. Ik ben en niet burgerlijk, maar ook weer geen uber sociaal dier die midden in het stadsleven zit.
En op zich vind ik dat prima, maar soms als ik de rest wel een bepaalde weg op zie gaan (welke weg dat ook is) denk ik zelf wel eens : ik ga eigenlijk geen een van beide kanten op. Maargoed. dat een beetje dus.
Vrienden zijn een wat andere weg opgegaan en ik heb deze weg gekozen. Maar je hoeft niet te kiezen voor links of rechts, niet kiezen is ook een optie. Als je je er maar prettig bij voelt.
Vaak ga je je spiegelen aan anderen en vergelijken met hoe de meeste het doen. Dat kan een valkuil zijn, zeker als je niet helemaal mainstream bent.
Toch ben ik wel van mening dat deze ''weg'' geen permanente oplossing is. Natuurlijk is een relatie ook niet alles, of kinderen, een gezin. Of een zodanig vol sociaal leven dat je vijf keer per week allerlei etentjes /borrels, etc hebt.quote:
[..]
Interessant want wat je beschrijft herken ik enorm, dat is ook waarom ik reageerde. Ik heb mijn weg erin gevonden en geniet er nu van. Ik heb het nodig om in het weekend (meestal) even te gaan onderduiken. Zondag is mijn vaste demp-dag...
Vrienden zijn een wat andere weg opgegaan en ik heb deze weg gekozen. Maar je hoeft niet te kiezen voor links of rechts, niet kiezen is ook een optie. Als je je er maar prettig bij voelt.
Vaak ga je je spiegelen aan anderen en vergelijken met hoe de meeste het doen. Dat kan een valkuil zijn, zeker als je niet helemaal mainstream bent.
Maar ik ben ook van mening dat het leven niet bedoeld is om te werken en verder ''leeg'' te laten. En hoewel ik dit nu wel doe en ik dat heel relaxed voelt, denk ik dat daar ook een beetje mijn ongemak zit. Op een gegeven moment lijkt me dat je toch een soort plan moet maken of naar iets toe moet gaan werken of in ieder geval iets méér met je leven moet gaan doen dan werken en verder een beetje in je eentje kutten (sporten, chillen, koken, etc).
Snap ik, daar heb je je antwoord al.quote:
[..]
Toch ben ik wel van mening dat deze ''weg'' geen permanente oplossing is. Natuurlijk is een relatie ook niet alles, of kinderen, een gezin. Of een zodanig vol sociaal leven dat je vijf keer per week allerlei etentjes /borrels, etc hebt.
Maar ik ben ook van mening dat het leven niet bedoeld is om te werken en verder ''leeg'' te laten. En hoewel ik dit nu wel doe en ik dat heel relaxed voelt, denk ik dat daar ook een beetje mijn ongemak zit. Op een gegeven moment lijkt me dat je toch een soort plan moet maken of naar iets toe moet gaan werken of in ieder geval iets méér met je leven moet gaan doen dan werken en verder een beetje in je eentje kutten (sporten, chillen, koken, etc).
Volgens wie?quote:
[..]
Heb je helemaal gelijk in. Ik heb wel een baan waarin ik veel contact heb met mensen, dus misschien zorgt dat er ook voor dat ik in het weekend sociaal weer wat meer teruggetrokken leef.
Maar ik mis wel een beetje die drang bij mijzelf die ik tot voor een paar maanden terug nog wel had. Toen wilde ik elke vrijdagavond wel een biertje drinken met vrienden, festival, noem maar op.
Misschien is het ook wel gewoon tijdelijk omdat het WK nu op TV is, dat ik het gewoon relaxed vind om dat te volgen ofzo. Maar helemaal gezond is het niet.
Van wie moet dat?quote:
[..]
Toch ben ik wel van mening dat deze ''weg'' geen permanente oplossing is. Natuurlijk is een relatie ook niet alles, of kinderen, een gezin. Of een zodanig vol sociaal leven dat je vijf keer per week allerlei etentjes /borrels, etc hebt.
Maar ik ben ook van mening dat het leven niet bedoeld is om te werken en verder ''leeg'' te laten. En hoewel ik dit nu wel doe en ik dat heel relaxed voelt, denk ik dat daar ook een beetje mijn ongemak zit. Op een gegeven moment lijkt me dat je toch een soort plan moet maken of naar iets toe moet gaan werken of in ieder geval iets méér met je leven moet gaan doen dan werken en verder een beetje in je eentje kutten (sporten, chillen, koken, etc).
overigens lijkt het me totaal niet ongezond je af en toe terug te trekken in het weekend.
quote:
quote:
quote:
Gewoon doen waar je je prettig bij voelt, leef je voor jezelf of voor de sociale norm ?
Er is niet zo zeer een sociale norm waar ik me aan wil houden. Maar ik merk inderdaad wel een soort schuldgevoel soms.quote:Op zaterdag 23 juni 2018 09:25 schreef RamboDirk het volgende:
misschien zijn je vrienden niet meer leuk genoeg? goed en prettig sociaal contact heeft ieder mens wel nodig.
overigens lijkt het me totaal niet ongezond je af en toe terug te trekken in het weekend.
Alleen al het feit dat je ouders bijvoorbeeld fucking veel energie in je opvoeding stoppen, en het enige dat je vervolgens doet met je leven in je vrije tijd is je afzonderen van de maatschappij en een soort kluizenaarsbestaan leiden.
Het is wat dat betreft net als met een relatie: Ik had voor het laatst een relatie in 2012. Toen dat over ging, leek het me vreselijk om vrijgezel te zijn. Ik wist immers de toegevoegde waarde van een relatie, hoe gezellig en leuk het kon zijn etc.
Inmiddels is het zo lang geleden, dat ik niet eens meer weet hoe het is om er één te hebben. Met andere woorden : ik wéét dus nu gewoon niet meer beter, en besef dus ook niet goed meer wat ik mis. Daarom vind ik mijn huidige leven prettig en acceptabel. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het in de praktijk veel beter/mooier zou kunnen zijn en dat ik daadwerkelijk wel een hoop mogelijkheden (ongemerkt) links laat liggen.
En wat betreft vrienden: daar zit misschien wel een punt. Niet dat het aan hen ligt, maar ik merk wel dat naar mate de leeftijd vordert, mensen ook complexer worden in de omgang en ook steeds individualistischer worden. Ik merk aan veel sociale contacten dat ze alleen maar bezig zijn met zichzelf en hun eigen positie in de maatschappij. Het vermoeit me om naar verhalen daarover te luisteren.
wat betreft die vrienden, herkenbaar. Van een grote groep vrienden heb ik nu nog 3 vrienden waar ik close mee ben en het contact echt natuurlijk & vertrouwt voelt. De rest is verwatert puur door de loop van het leven.
Is inderdaad enorm relaxed.quote:
Ik doe dit bijna elk weekend, heerlijk de hele dag voetbal kijken, s' ochtends gaan sporten en dan heb je s' middags de tijd om de rest van de dag lekker voetbal te kijken, geen vriendin dus geen gezeik en die mensen die commentaar hebben doen zelf ook niets anders dan verveeld op hun telefoon kijken in een of ander café of slapen de halve dag, dan ben ik beter of door te doen waar ik zelf zin in heb.
ik loop nu tegen de dertig en het idee van een relatie benauwt me steeds meer. Dat hier dan het hele weekend nog iemand rondloopt die constant allerlei dingen wil doen, of misschien zelf ook weer vriendinnen over de vloer haalt, of die gaat zeuren omdat je de halve dag op de bank ligt, noem het allemaal maar op. Begin er nu voor het eerst aan te twijfelen of zoiets wel bij me past. En ik weet niet of ik dat idee erg prettig vind.
Ben dus ook nogal een einzelgänger, denk niet dat daar iets verkeerd mee is. Je moet er alleen wel voor durven kiezen. Veel mensen vinden het toch raar ofzo.
Jouw hele verhaal is heel herkenbaar. Ik ben single, maar woon in een burgelijke vinexwijk in een provinciestad met een groep gesettelde vrienden (met kinderen enzo) binnen een paar minuten fietsen. Daarnaast heb ik nog een zooitje single vrienden die in Amsterdam wonen en daar druk van het leven genieten.quote:
[..]
Is inderdaad enorm relaxed.
ik loop nu tegen de dertig en het idee van een relatie benauwt me steeds meer. Dat hier dan het hele weekend nog iemand rondloopt die constant allerlei dingen wil doen, of misschien zelf ook weer vriendinnen over de vloer haalt, of die gaat zeuren omdat je de halve dag op de bank ligt, noem het allemaal maar op. Begin er nu voor het eerst aan te twijfelen of zoiets wel bij me past. En ik weet niet of ik dat idee erg prettig vind.
Ben dus ook nogal een einzelgänger, denk niet dat daar iets verkeerd mee is. Je moet er alleen wel voor durven kiezen. Veel mensen vinden het toch raar ofzo.
Ik vind het ook heerlijk om een weekend alleen te zijn en niks met anderen te gaan doen. Afgelopen en komende weken zijn mijn weekenden grotendeels al vol met allerlei hartstikke leuk dingen (Citytrip, festivals, andere feestjes etc..), maar ik merk dat ik ook wel heel erg uit kijk naar een weekend met niks.
Ook het idee van een relatie lijkt steeds verder weg te zakken. Nu kan ik echt volledig mijn eigen gang gaan en het idee dat ik dat weer zou moeten delen is niet zo zeer beangstigend als wel bevreemdend. Alhoewel toen ik nog wel een vriendin had, ging dat eigenlijk vanzelf. Dat is een kwestie van de juiste persoon tegenkomen om daar samen mee alleen te kunnen zijn.
En waarom zou dat niet kunnen? Was jouw toekomstbeeld ooit dat je begin twintig met een leuk grefo meisje zou trouwen of zo?quote:
[..]
Vrienden die je om die reden laten zitten zijn geen vrienden en ben er dit jaar nog achter gekomen dat je ook op je 34e een hele leuke meid aan de haak kan slaan.
Ben single en ongeveer even oud als jij. Ik zie zelf wel aan mijn uiterlijk dat ik nu echt op mijn top zit qua looks. Paar jaar geleden was ik nog te mager en puber achtig, over een paar jaar krijg ik rimpels en grijze haren (of misschien wel kaal). Nu heb ik alles nog.
Probeer dus wel zo veel mogelijk onder de (jonge) mensen te zijn, festivals etc. Dit weekend doe ik ook niets, maar voel me toch onrustig als single gast van 29 die maar een beetje op de bank ligt te lamballen. Gelukkig volgend weekend weer een festival
Geen probleem toch?quote:
[..]
Is inderdaad enorm relaxed.
ik loop nu tegen de dertig en het idee van een relatie benauwt me steeds meer. Dat hier dan het hele weekend nog iemand rondloopt die constant allerlei dingen wil doen, of misschien zelf ook weer vriendinnen over de vloer haalt, of die gaat zeuren omdat je de halve dag op de bank ligt, noem het allemaal maar op. Begin er nu voor het eerst aan te twijfelen of zoiets wel bij me past. En ik weet niet of ik dat idee erg prettig vind.
Ben dus ook nogal een einzelgänger, denk niet dat daar iets verkeerd mee is. Je moet er alleen wel voor durven kiezen. Veel mensen vinden het toch raar ofzo.
Alleen je moet niet de botte hark uithangen als je je vrienden nog wil zien.
Plan gewoon nog een weekend waar je heel sociaal gaat doen. Bijvoorbeeld over 2 weken. Als je dan appjes krijg ik iets te gaan doen zeg je "Leuk, helaas kan ik niet, ben druk bezig. Maar over 2 weken, het weekend van .... kan ik wel! Tot dan?". Misschien kunnen zij dan weer niet maar anderen misschien wel. Dan heb je een vast punt om naar uit te kijken. Of tegen op te zien kan ook, maar dan ben je blijer met de weekenden voor jezelf die je daar na plant.
Dan doe je bijvoorbeeld om de 2 weken een sociaal weekend. Of om de 3.
Succes!
Je moet je afvragen wat voorn persoon je wil zijn, en als je dingen doet welke niet stroken met dat beeld dan verander je dat.quote:
[..]
[..]
[..]
[..]
Er is niet zo zeer een sociale norm waar ik me aan wil houden. Maar ik merk inderdaad wel een soort schuldgevoel soms.
Alleen al het feit dat je ouders bijvoorbeeld fucking veel energie in je opvoeding stoppen, en het enige dat je vervolgens doet met je leven in je vrije tijd is je afzonderen van de maatschappij en een soort kluizenaarsbestaan leiden.
Het is wat dat betreft net als met een relatie: Ik had voor het laatst een relatie in 2012. Toen dat over ging, leek het me vreselijk om vrijgezel te zijn. Ik wist immers de toegevoegde waarde van een relatie, hoe gezellig en leuk het kon zijn etc.
Inmiddels is het zo lang geleden, dat ik niet eens meer weet hoe het is om er één te hebben. Met andere woorden : ik wéét dus nu gewoon niet meer beter, en besef dus ook niet goed meer wat ik mis. Daarom vind ik mijn huidige leven prettig en acceptabel. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het in de praktijk veel beter/mooier zou kunnen zijn en dat ik daadwerkelijk wel een hoop mogelijkheden (ongemerkt) links laat liggen.
En wat betreft vrienden: daar zit misschien wel een punt. Niet dat het aan hen ligt, maar ik merk wel dat naar mate de leeftijd vordert, mensen ook complexer worden in de omgang en ook steeds individualistischer worden. Ik merk aan veel sociale contacten dat ze alleen maar bezig zijn met zichzelf en hun eigen positie in de maatschappij. Het vermoeit me om naar verhalen daarover te luisteren.
Toen toch op mijn 22ste mijn vrouw tegen gekomen en ondertussen al ruim 8 jaar heel gelukkig samen. En die ben ik absoluut niet via uit gaan / kroeg tegen gekomen.
Nu ben ik bijna 31, en sinds ik Fortnite te spelen tot dat de Formule 1 begint haha. Wel is het zo dat ik vaak reis voor me werk en veel mensen spreek op die manier dus ik heb het ook echt 'nodig' om te herladen merk ik.. Van die lege weekenden.
Verre van, sterker nog de aanname dat je na je 30e geen fatsoenlijke partner meer kan vinden zit zo diep in onze samenleving dat ik de afgelopen jaren opmerkingen gehoord van atheïsten, moslims, refo's, katholieken, etc. dat het allemaal wel moeilijker zou worden.quote:
[..]
En waarom zou dat niet kunnen? Was jouw toekomstbeeld ooit dat je begin twintig met een leuk grefo meisje zou trouwen of zo?
Ik denk dat we eindelijk met zijn allen gaan inzien dat het helemaal niet leuk is om je hele weekend keer op keer aan familie en vrienden te (moeten) besteden.quote:
Ik herken dit en volgens mij steeds meer mensen. Ik weet ook niet waar het heengaat met de samenleving.
Als ik in het weekend alleen ben, onderneem ik wel veel dingen zoals het maken van een (race)fietstocht, een lange wandeling over het strand, in mijn eentje naar de film (bewust) of uitgebreid koken, dat soort dingen.
Dan heb ik na het weekend wel het gevoel dat ik er iets van heb gemaakt, dat voelt prettig. Ik zou me wel zorgen maken als je elk weekend maar een beetje laveloos op de bank ligt en geen reet uitvoert. Op zich niets mis mee (incidenteel), maar dan zit er toch vaker iets psychisch aan ten grondslag.
Maar ik heb een kind, en dat is toch anders. Ik zou juist wel graag weg willen, en wat ondernemen. Nieuwe mensen leren kennen etc. Maar dat zit er helaas niet in.
Mocht ik ooit met iemand gaan samenwonen of trouwen dan weet ik in elk geval dat ik als ''huismus'' ook erg relaxt kan zijn.
Toch baal ik er enorm van. Mensen vragen je toch ook niet meer omdat je doorgaans geen oppas hebt. Aan de ene kant baal ik hier enorm van, er zijn echt momenten dat ik hier behoorlijk mee zit, en dat ik dingen mis in mijn leven. Dat ik toffe mensen misloop etc. Want meer mensen dan ouders bij school, collega's op mijn werk, of mensen in de supermarkt kom ik voor mijn gevoel niet tegen.
Maar aan de andere kant heb ik het zelfde gevoel wat jij in de OP beschrijft. Verwarrend is het.
Maar de zaterdag kan me meestal wel gestolen worden en als ik wat lui op de bank lig heb ik ook geen zin om af te spreken.
De zondag pak ik sowieso voor mezelf. Dat is gewoon lui hangen en films kijken of iets.
Als jij je daar prettig bij voelt, prima. Zo niet, dan moet je er iets aan doen.quote:
Dit doe ik de laatste tijd steeds vaker merk ik.
Ik voel me niet depressief of neerslachtig ofzo. Wel merk ik dat ik steeds liever alleen ben, mijn eigen gang ga en het weekend in mijn eigen tempo op mijn eigen manier invul zonder gezeur en gedoe van andere mensen om mij heen.
Sinds ik niet meer in een studentenhuis woon en mijn eigen appartement heb, wordt dit ook alleen maar meer.
Vorig weekend heb ik al zo doorgebracht. Dit weekend heb ik weer alle uitnodigingen afgeslagen. En zojuist uit werk rijd ik echt met een big smile naar huis : Wat héérlijk, drie dagen lang (werk maandag altijd thuis) gewoon heerlijk chillen in mijn eigen huis.
Beetje hardlopen, lekkere gezonde/verse gerechten koken, goed en lang slapen, muziek luisteren, languit op de bank alle WK wedstrijden kijken en gewoon helemaal fucking niemand met wie ik iets hoef te doen, die ik te woord hoef te staan of aan wie ik iets verplicht ben. En dat ga ik ook niet doen : mijn telefoon neem ik niet op, ik doe de deur niet open, en als iemand mij appt om iets te doen zeg ik dat ik niet kan.
Op zich heel prima natuurlijk, maar ik schrik er ook een beetje van hoe blij ik hiervan word. Vooral omdat ik vorig weekend ook al alles heb geskipt. Ik vraag me dan af of ik mezelf niet een beetje te veel afzonder en of dit wel gezond is. Denk niet dat er heel veel single 28 jarigen zijn die hele weekenden in hun eentje in hun huis doorbrengen en daar alleen uit komen om te sporten en om boodschappen te doen. Niet vrijwillig ten minste.
Ik was zelf eigenlijk ook nooit zo. Had altijd wel zin om minstens één avond in het weekend met vrienden uit eten te gaan of iets te drinken ofzo.
Wat vinden jullie hiervan?
Ik ben vrij ruim over de 30 en ik kan nog steeds heel makkelijk een vriendin krijgen. Dus echt onzin dat je dat op je 20e al moet regelen.quote:
Snap het wel dat je het relaxt vindt zo maar waar je wel rekening mee moet houden is dat je nu 28 bent en dus over 5 jaar wel eens zou kunnen denken shit het was toen wel wat makkelijker om een vriendin te "krijgen" en je zou natuurlijk je vrienden steeds meer kwijt kunnen raken omdat je "niet kan".
Wat heb je overigens aan een vriendin als je daar geen behoefte aan hebt?
Je moet wel contacten en dergelijke houden, maar het is ook wel fijn hoor even niks hoeven,
behalve boodschappen en de afwas.
Wat is dat trouwens hier volgens sommigen, dat als je 30 word, je dan ineens afgeschreven bent op relatie gebied? Leven gaat dan nog gewoon door. Het enige is dat je op den duur meer met dertigers date, dan met twintigers. En de kans dat de ander een kind heeft word ook groter. Maar net zoveel vrijgezelle mannen als vrouwen.
Precies.quote:
Wat is dat trouwens hier volgens sommigen, dat als je 30 word, je dan ineens afgeschreven bent op relatie gebied? Leven gaat dan nog gewoon door. Het enige is dat je op den duur meer met dertigers date, dan met twintigers. En de kans dat de ander een kind heeft word ook groter. Maar net zoveel vrijgezelle mannen als vrouwen.
En je kan nog heel lang 20ers daten, alleen wordt dat wel steeds lastiger.
Maar er zijn ook hele leuke 30ers en 40ers. Ik zeg altijd maar zo: zorg dat je zelf wat te bieden hebt en je hebt altijd wat te kiezen!
Twee kinderen hier. No problem (tenzij je net als ik toevallig een hele jonge meid tegenkomt die geen kinderen wil en zelfs dan blijkt dat nog rekbaar). Ja, je moet wat meer regelen. Maar goed, dat geldt ook maar voor iets meer dan de helft van het aantal dagen, de rest van de tijd zijn ze bij mijn ex.quote:
Mijn ervaring is toch wel dat daten terwijl je een kind hebt wat lastiger ligt. Al is het alleen maar om het feit dat je niet meer “altijd” kan afspreken en ook oppas moet regelen. Dus kan me best voorstellen dat het na je 30ste of rond die leeftijd lastiger is dan begin 20 wanneer de meeste nog geen kinderen hebben.
En al valt de helft af: er zijn genoeg leuke vrouwen om ook dan helemaal aan je trekken te komen.
Heb dit (met tijden) precies hetzelfde. Gewoon heerlijk om even niemand aan je kop te hebben. Beetje vissen, sporten of me huis een beetje opknappen.. ik vermaak me prima alleen. Gelukkig is dit geaccepteerd bij mijn vrienden, ze weten dat het niet aan hun ligt.
Ik vermoed dat dit deels door mijn werk en slaappatroon komt. Drukke (communicatieve) baan en mijn structurele slaaptekort doordeweeks (+/- 6 uur per nacht).
Inmiddels ben ik met een scharrel bezig en als we een dag bij elkaar zijn ben ik soms gewoon blij als ze weer weg is. Er is niets mis met haar, vind haar leuk maar het alleen zijn is gewoon prettig. Zal vast ook komen door het aantal jaren dat we alleen zijn (3 jaar nu). Je leert met bepaalde dingen te dealen waar je voorheen je partner om advies voeg.
Ja ach als je echt wil is er wel een mogelijkheid. Ik wil ook niet zeggen dat het onmogelijk is, maar lastiger vind ik het wel. Dat jouw kinderen ook naar je ex gaan is in dat opzicht wel prettig. Bij mij is die situatie er niet.quote:
[..]
Twee kinderen hier. No problem (tenzij je net als ik toevallig een hele jonge meid tegenkomt die geen kinderen wil en zelfs dan blijkt dat nog rekbaar). Ja, je moet wat meer regelen. Maar goed, dat geldt ook maar voor iets meer dan de helft van het aantal dagen, de rest van de tijd zijn ze bij mijn ex.
En al valt de helft af: er zijn genoeg leuke vrouwen om ook dan helemaal aan je trekken te komen.
True je moet ze alleen net tegenkomen
Daar schijnen ze een app voor bedacht te hebben.quote:Op woensdag 27 juni 2018 19:33 schreef Moeraskat het volgende:
[..]
Ja ach als je echt wil is er wel een mogelijkheid. Ik wil ook niet zeggen dat het onmogelijk is, maar lastiger vind ik het wel. Dat jouw kinderen ook naar je ex gaan is in dat opzicht wel prettig. Bij mij is die situatie er niet.
True je moet ze alleen net tegenkomen
De laatste jaren prefeer ik ook die teruggetrokken weekenden. Vanwege de rust en vrijheid, maar ook vanwege het feit dat ik het gewoon zonde vind om die twee vrije dagen na een werkweek min of meer op te offeren aan een brak gevoel (want ook het goed kunnen omgaan met katers is er niet beter op geworden in de loop der jaren
Overigens is het niet zo dat ik mij elk weekend zo afzonder hoor, er blijven nog genoeg verjaardagen, familie aangelegenheden en andere sociale plichtplegingen over. Maar als ik mij heb voorgenomen om een weekend in te vullen met niets en afzondering, dan vind ik dat wel een fijn vooruitzicht. En als ik dan vrijdag een appje ontvang met de vraag of ik zin heb om ergens wat te gaan drinken, dan is mijn eerste gedachte nu: hoe kom ik hier onderuit? Terwijl ik vroeger zo’n kans met beide handen aangreep om tot in de kleine uurtjes de kroeg in te duiken.