Daarnaast kan ik de zogeheten 'good vibes' ook niet uitstaan. Ik luister veel meer naar duistere, grimmigere, verdrietigere muziek, ook als ik gewoon 'vrolijk' ben. Dit geldt eigenlijk hetzelfde voor films.
Vrienden van mij gaan liever naar een gezellig cafeetje of een disco met die zogeheten 'good vibes' terwijl ik liever ergens in een grimmig technohol zou willen staan. Ik vind uitgaan ook in zekere zin leuk en gezellig, maar het is niet dat ik er vrolijk van wordt, terwijl iedereen dat wel lijkt te zijn om me heen. Ik ben in de club terwijl ik er niet bij ben, als dat logisch klinkt. Ik heb daarom eigenlijk ook een hekel aan Instagram, alles is er mooier dan de realiteit, het voelt zo nep aan. Het cliché: oh de wereld is zo'n mooie plek, terwijl ik het daar totaal niet mee eens ben.
Toen ik hier meer over ging nadenken kwam het erop neer dat het leven voor mij als het ware 'bitterzoet' is. Ik word in zekere zin aangetrokken door het mooie, maar ook evensterk door al het lelijke. Duistere momenten met een flauw lachje erbij komen om de hoek kijken. Ik zie de kwetsbaarheid eigenlijk van alles in. Ook ervaar ik het ook op momenten als ik even niets te doen heb of onderweg ben, ik droom dan ff weg. Als ik daarna weer 'wakker' wordt uit de dagdroom voel ik een soort van teleurstelling, het leven is niet zo mooi zoals het zou moeten zijn, of dat het vroeger mooier leek.
Het is ook totaal niet dat het in de buurt komt van depressie. Ik vind 'het' ook niet kut of vervelend of dat ik er erg van baal, integendeel. Na wat op internet gekeken te hebben kwam ik uit bij melancholie. Dit verbaasde me best wel, zou dit het zijn? Kan je dit bevestigen op de een of andere manier? En zijn er hier andere die dit ook hebben of een soort van gelijk gevoel zoals ik dat heb? Als ik namelijk om me heen kijk, heb ik het idee dat ik de enige ben..
Kun je dat toelichten? Ik weet het zelf ook niet precies, het is wel iets wat me bezig houdt de laatste tijd. Daarom verbaasde het me ook dat ik daarop uitkwam.quote:Op woensdag 20 juni 2018 23:46 schreef Puntenjager het volgende:
Ik weet niet of wat jij van jezelf beschrijft onder de noemer 'melancholie' valt...
Melancholie is min of meer hetzelfde als weemoedigheid, volgens mij. Zo'n weeïg gevoel. Een soort verdriet over het verleden. Over gemiste kansen en zaken die geen keer nemen.quote:Op donderdag 21 juni 2018 00:04 schreef warp995 het volgende:
[..]
Kun je dat toelichten? Ik weet het zelf ook niet precies, het is wel iets wat me bezig houdt de laatste tijd. Daarom verbaasde het me ook dat ik daarop uitkwam.
Althans, dat is mijn interpretatie. Ik zal de Van Dale eens checken.
Kein Zurück
Es gibt keinen Weg zurück
Weißt du noch, wie's war
Kinderzeit, wunderbar
Die Welt ist bunt und schön
Bis du irgendwann begreifst
Dass nicht jeder Abschied heißt
Es gibt auch ein Wiederseh'n.
Immer vorwärts, Schritt um Schritt
Es gibt keinen Weg zurück
Was jetzt ist, wird nie mehr ungescheh'n
Die Zeit läuft uns davon
Was getan ist, ist getan
Was jetzt ist, wird nie mehr so gescheh'n.
Es gibt keinen Weg zurück
Es gibt keinen Weg zurück
Ein Wort zu viel im Zorn gesagt
Nen' Schritt zu weit nach vorn gewagt
Schon ist es vorbei
Was auch immer jetzt getan
Was ich gesagt hab, ist gesagt
Was wie ewig schien, ist schon Vergangenheit.
Immer vorwärts, Schritt um Schritt
Es gibt keinen Weg zurück
Was jetzt ist, wird nie mehr ungescheh'n
Die Zeit läuft uns davon
Was getan ist, ist getan
Was jetzt ist, wird nie mehr so gescheh'n.
Ach und könnt' ich doch nur ein einz'ges Mal
Die Uhren rückwärts dreh'n
Denn wie viel von dem, was ich heute weiß
Hätt' ich lieber nie geseh'n.
Es gibt keinen Weg zurück
Es gibt keinen Weg zurück
Es gibt keinen Weg zurück
Dein Leben dreht sich nur im Kreis
So voll von weggeworfener Zeit
Deine Träume schiebst du endlos vor dir her
Du willst noch leben irgendwann
Doch wenn nicht heute, wann denn dann?
Denn irgendwann ist auch ein Traum zu lange her.
Immer vorwärts, Schritt um Schritt
Es gibt keinen Weg zurück
Was jetzt ist, wird nie mehr ungescheh'n
Die Zeit läuft uns davon
Was getan ist, ist getan
Was jetzt ist, wird nie mehr so gescheh'n.
Ach und könnt' ich doch nur ein einziges Mal
Die Uhren rückwärts dreh'n
Denn wie viel von dem, was ich heute weiß
Hätt' ich lieber nie geseh'n.
Instant melancholie hier
Hmm ondanks ik dat soms ook wel heb, maar niet constant, zou het idd wel misplaatst zijn voor mijn beschrijving. Komt dus wel in de buurt van nostalgie. ‘Het’ andere wat ik beschrijf is wel meer aan de orde, het lukt me ook niet goed om naast ‘melancholie’ iets anders passends voor te vinden.quote:Op donderdag 21 juni 2018 00:18 schreef Puntenjager het volgende:
[..]
Melancholie is min of meer hetzelfde als weemoedigheid, volgens mij. Zo'n weeïg gevoel. Een soort verdriet over het verleden. Over gemiste kansen en zaken die geen keer nemen.
Althans, dat is mijn interpretatie. Ik zal de Van Dale eens checken.
Was ook mijn idee. Zelf herken ik mijn melancholische buien meer zoals onderstaand filmpje. De omschrijving die jij geeft herken ik niet als melancholie.quote:
Ik weet niet of wat jij van jezelf beschrijft onder de noemer 'melancholie' valt...
Melancholie is trouwens zwartgalligheid, letterlijk vertaald.
Je bent zeker niet de enige, alleen zie je veel meer van de extraverte vrolijkheid op de plekken die je noemt omdat het er haast inherent aan is dat het uitbundig wordt geuit en getoond.
Introverte mensen kunnen gewoon vrolijk zijn, al uiten ze dat misschien niet of anders.quote:
Ben jij niet gewoon een stuk introverter dan de (extraverte) mensen om je heen? Dat uit zich m.i. ook in waar je je aandacht op richt. Die extraverte mensen (even kort door de bocht) zijn YOLO steeds weer op zoek naar de feestjes. Ze zoeken en etaleren de vrolijkheid en levenslust (al kan dat ook vrij veel ‘buitenkant’ zijn). Jij bent een stuk bedachtzamer, de blik is meer naar binnen gericht, je ziet schoonheid maar ook de rouwrandjes.
Je bent zeker niet de enige, alleen zie je veel meer van de extraverte vrolijkheid op de plekken die je noemt omdat het er haast inherent aan is dat het uitbundig wordt geuit en getoond.
Beweer ik ergens dat ze niet vrolijk kunnen zijn?quote:
[..]
Introverte mensen kunnen gewoon vrolijk zijn, al uiten ze dat misschien niet of anders.
Ja opzich ben ik het wel meer dan extravert inderdaad. Het speelt denk ik ook wel een rol mee. Maar naar mijn idee heb ik het gevoel alsnog meer dan gemiddeld, introverte vrienden of studiegenoten hebben het ook niet. Ik kan wel extraverte activiteiten waarderen, maar dan wil ik liever niet in aanraking komen met de zogeheten ‘good vibes’ (zie uitgaansplek), maar dit geldt ook voor introverte activiteiten.quote:
Ben jij niet gewoon een stuk introverter dan de (extraverte) mensen om je heen? Dat uit zich m.i. ook in waar je je aandacht op richt. Die extraverte mensen (even kort door de bocht) zijn YOLO steeds weer op zoek naar de feestjes. Ze zoeken en etaleren de vrolijkheid en levenslust (al kan dat ook vrij veel ‘buitenkant’ zijn). Jij bent een stuk bedachtzamer, de blik is meer naar binnen gericht, je ziet schoonheid maar ook de rouwrandjes.
Je bent zeker niet de enige, alleen zie je veel meer van de extraverte vrolijkheid op de plekken die je noemt omdat het er haast inherent aan is dat het uitbundig wordt geuit en getoond.
Zou het wellicht gewoon een karakterpersoonlijkheid zijn? Net zoiets als emo’s of gothics? Niet dat ik me daar bij wil aansluiten of er veel verstand van heb, want ik denk inderdaad niet echt dat het melancholie is.