Het zoveelste treffen van dit WK tussen twee voetballanden die we niet heel goed kennen, maar ook niet heel slecht. Enfin, het is de middagwedstrijd. Niet echt het affiche om thuis te blijven, maar gewoon lekker aan het werk te gaan al dan niet met een livestream (stiekem) op de achtergrond.
ColombiaOk, aangezien mij gevraagd is dit te doen en ik op deze late avond toch even niets te doen had, dacht ik eigenlijk, als echte Cafetero: why not let it fly? Dus gaan we nu lekker een stukje voorbeschouwen op Colombia. Mocht u zich trouwens afvragen wie die man naast de grote ster van Colombia in mijn UI is, dat is James Rodriguez (mooie jongen). De man waar het om draait is Maluma.
Voordat ik hieraan begin, wil ik wel even melden dat er paniek in de zaal is: James (mooie jongen) is niet 100% fit. Hij heeft au. Aan zijn kuit. Hoewel Pekerman bezig is met een voorbereiding waarin vanuit wordt gegaan dat James speelt, wordt er toch wel rekening mee gehouden dat hij niet meedoet.
We zijn natuurlijk al een paar dagen onderweg op dit schitterende en geweldige toernooi, maar voor Colombia moet het allemaal nog gaan beginnen. Tegen Japan, jawel. Net als vier jaar geleden een tegenstander. Toentertijd was het de derde en laatste groepswedstrijd en was Colombia al geplaatst voor de volgende ronde. Desalniettemin vond er een heuse voetbalshow plaats en werd Japan met 1-4 van het veld getikt. Cuadrado, Jackson Martinez (hahaha), nog een keer Jackson Martinez (hahaha) en James (mooie jongen). James (mooie jongen) was op weg naar de Gouden Schoen, Japan was op weg naar huis.
Op datzelfde toernooi overviel Colombia de wereld met leuk, goed en aanvallend voetbal. Voetbal waar gerust het predikaat FRIS en FRUITIG op geplakt mag worden. Het verschil tussen toen en nu is dat Colombia toen zonder echte verwachtingen aan de aftrap verscheen, terwijl het nu toch wel zo’n beetje moet gaan gebeuren. Het is daarom een vraag hoe met deze druk wordt omgegaan. Voetbal, zoals al vaak is gebleken, is plots een stuk moeilijkere sport als er een beetje druk op staat, dan wanneer je vrijuit tegen een bal mag trappen zonder dat iemand je boos aankijkt als dat niet helemaal goed gaat.
Enfin, laten we beginnen bij het begin. De kwalificatie. Een ramp (ik overdrijf). Ondanks dat de Eliminatoria met veel ups en downs verliepen, plaatste Colombia zich relatief eenvoudig voor het wereldkampioenschap. Meest memorabele moment was ongetwijfeld een dealende (haha!) Falcao in de wedstrijd tegen Peru. Colombia had een punt nodig om zeker te zijn van directe kwalificatie, Peru had een punt nodig om zich te plaatsen voor de playoffs doordat de standen in de andere wedstrijden gunstig voor hen uitpakte (Chili verloor van Brazilië). Falcao legde dit even haarfijn uit aan de spelers van Peru en een akkoord werd gesloten. 1-1 was de uitslag. De bal is in de laatste vijftien minuten de middenlijn niet meer voorbij geweest. Colombia ging naar het wereldkampioenschap, Peru ook, zo zou later blijken.
De aanloop naar dit toernooi verliep een stuk minder vlekkeloos. Weliswaar werd Frankrijk (in Frankrijk) zeer knap verslagen (met 2-3, na een 2-0 achterstand), maar de laatste twee oefenwedstrijden, tegen Australië en Egypte of all places, eindigde allebei in 0-0. Twee keer was het niet om aan te gluren en dat moet Pekerman aan het denken hebben gezet. Bepaalde dingen klopten niet en liepen voor geen meter. Dat begint en eindigt met Falcao. Zelfs op zijn oude dag is Falcao nog altijd een doelpuntenmachine, maar het probleem is dat hij verder niet zoveel toevoegt. Kan dit een reden zijn voor Pekerman om hem te passeren of er een ander systeem (Colombia speelt doorgaans in een 4231 met Falcao als enige spits) op los te laten? We gaan het zien.
Nu ik toch bezig ben, wil ik graag even een lans breken voor een andere speler: Yerry Mina. Ik hou van Yerry Mina. Iedereen zou moeten houden van Yerry Mina. Een pracht van een verdediger die momenteel helemaal wordt gesloopt door ene Ernesto Valverde. Tot op het punt dat er zelfs even de twijfel was of hij überhaupt wel meeging naar dit wereldkampioenschap.
Stelt u zich eens voor, je bent Yerry Mina. Je steelt bij Palmeiras wekelijks de show. Is het niet door je geweldige prestaties als verdediger, dan is het wel door je prachtige dansjes na weer eens een doelpunt. Je doet het goed en wordt veel gelinkt aan Europese (top)clubs. Barcelona heeft een eerste optie bedongen en besluit deze te lichten. Sterker, ze lichten deze zes maanden van te voren. Je bent blij. Je mag spelen voor het grote Barcelona. Nog voor het vliegtuig in Barcelona is aangekomen kom je er eigenlijk al achter dat de trainer het niet zo in je ziet zitten. Logisch, toch? Ik hoop dat Yerry de sterren van de hemel speelt dit wereldkampioenschap en een dike vinger opsteekt naar Valverde. Maricón.
In ieder geval, waar was ik gebleven? Wat moet u verder verwachten van deze 4231? Ospina staat op doel. Helaas, moet ik zeggen. Ospina is niet vies van een foutje. Franco Armani had hier kunnen staan en zou ik een betere optie vinden dan good old Ospina die nog wel eens een bal door zijn handen laat glippen. Arias is rechtsback 1, 2 en 3. Davinson Sanchez en Yerry Mina (of Zapata) vormen het hart van de verdediging. Frank Fabra had op linksback moeten staan, maar heeft zijn kruisband gescheurd. Arme jongen. Hij had hier een revelatie kunnen worden. IJzersterk seizoen bij Boca. Nu wordt hij vervangen door (ik denk) Mojica. Op het middenveld staan Carlos Sanchez en ik vrees, ik vrees, ik vrees Aguilar. Daarvoor de bekende namen: Cuadrado, James (mooie jongen) en naar verwachting Muriel. Falcao is de enige spits. Een naam die u alvast kunt invullen als invaller is die van Juan Fernando Quintero, een waanzinnig getalenteerde jongen die daar veel te weinig mee heeft gedaan en nu speelt voor River Plate, in plaats van [insert random topclub]. Desalniettemin een belangrijke speler geworden, maar niet belangrijk genoeg.
Wat kan er verder verwacht worden? Japan gaat (ik denk) tegenhouden, Colombia mag een oplossing gaan verzinnen. Wat dat betreft zou het wel fijn zijn als James (mooie jongen) fit aan de aftrap verschijnt, anders kon het wel eens een heel vervelende middag worden. Op basis van de laatste wedstrijden kan geconcludeerd worden dat een doelpunt maken nog best een lastige opgave is. Hoe eerder hij valt, hoe makkelijker de wedstrijd wordt en hoe meer gaten er (waarschijnlijk) zullen vallen.
Voordat ik afsluit wil ik nog een keer mijn gal spuwen en dat komt door de afwezigheid van El Cucho. Juan Camilo Hernandez. De grote hoop van Colombia. Een 19 jarige spits van Watford, verhuurd aan Huesca. Deze jongen was een sensatie in de Segunda en ik vind dat hij er bij had moeten zijn, als 23e man, uiteraard. Puur als leerproces. Deze knul was al aanvoerder bij zijn club in Colombia (Pereira) op zijn 17e(!). Hij is de toekomst. Zoals Ronaldo ooit mee ging met Brazilië in '94, zo had Cucho hier moeten zijn. Over vier jaar schopt hij Colombia naar de wereldtitel (denk het niet).
#IkBenJose: Ospina; Arias, Davinson, Mina, Mojica; Sanchez, Barrios; Cuadraro, James, Izquierdo; 🐯
Nu heb ik er wel genoeg van. Mochten er ernstige spellingsfouten of zo inzitten, blame Word. Mijn spellingschecker staat niet in het Nederlands en dan wil hij nog wel eens zelf aanpassingen gaan zitten maken waar niemand om gevraagd heeft.
Vamos!
Japan:Tsja gedisciplineerd team met beetje hetzelfde soort voetballers. We kennen grootheden als Shinji Ono die furore maakte bij Feyenoord:
Hij voetbalt op zijn oude dag nog steeds bij subtopper Consoladore Sapporo in de Japanse eredivisie. Tenminste dat schrijven de geleerden van Wikipedia.
Nog een huishoudelijke mening over Japan tot slot:
Voor de rest denk ik dat we deze wedstrijd maar zo gauw moeten vergeten. Ik voorspel een degelijke maar saaie 1-0 voor Colombia.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.