R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja, welke erkenning zou je willen? ‘Ik snap dat je het niet makkelijk hebt.’ Is dat wat je zoekt?
The love you take is equal to the love you make.
Menselijke instinct. Als je lacht, lacht iedereen met je mee. Als je huil, huil je alleen.
Wat ik heb gemerkt is dat hoe goed of sympathiek mensen mij in het verleden vonden, als ik een periode van manie of depressie heb, laten veel mensen mij vallen. Of ze worden gemeen en oordelend. Ik lig er niet meer wakker van, ik kijk gewoon hoe ik daarna mezelf weer omhoog kan werken in de gemeenschap. En Ik heb veel meer begrip/tolera tei voor andere mensen met een kwetsbaarheid.
Wat ik heb gemerkt is dat hoe goed of sympathiek mensen mij in het verleden vonden, als ik een periode van manie of depressie heb, laten veel mensen mij vallen. Of ze worden gemeen en oordelend. Ik lig er niet meer wakker van, ik kijk gewoon hoe ik daarna mezelf weer omhoog kan werken in de gemeenschap. En Ik heb veel meer begrip/tolera tei voor andere mensen met een kwetsbaarheid.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
antiek sociaal-darwinistische onzin.quote:Op zondag 17 juni 2018 01:14 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Meer een filosofische discussie over het leven zelf.
We zijn gewend om gedrag te onderscheiden in goed en slecht. Maar stel dat er alleen maar goede mensen op de wereld zijn die allemaal voor elkaar zorgen. Dan is er dus ook geen corruptie en verdeeldheid.
Er zijn nu al veel teveel mensen. Dat wordt dat denk ik eerst erger, maar na verloop van tijd wordt de mensheid steeds zwakker. De zwakke individuen worden volledig opgenomen in de groep. De extra aandacht en zorg die deze mensen vragen, gaat ten koste van henzelf en hun eigen nageslacht. En als zwakke individuen evenveel aantrekkingskracht uitoefenen op mensen dan sterke individuen, worden er zwakke genen doorgegeven en neemt men zwak gedrag van elkaar over.
Klinkt allemaal heel cru. Maar als je weleens een natuurdocu hebt gezien, weet je bijvoorbeeld misschien dat leeuwen ook heel wreed de jongen van een wijfje doodbijten. Mensen zijn echt niet zoveekl beschaafder dan dieren.
Omnibus in omnibus.
Ad Maiorem Dei Gloriam
Ad Maiorem Dei Gloriam
Nogmaals, het valt mij op dat mensen die voor langere tijd het door wat dan ook moeilijk hebben en dat (onbewust) laten merken op den duur worden buitengesloten.quote:Op zondag 17 juni 2018 10:22 schreef Lienekien het volgende:
Ja, welke erkenning zou je willen? ‘Ik snap dat je het niet makkelijk hebt.’ Is dat wat je zoekt?
Waar ik naartoe wil in dit topic, is of dit een sociologische functie heeft.
Vergelijk het met alsof je als juffrouw voor de klas staat. Kies je ervoor om het kind wat extra zorg nodig heeft meer aandacht te geven, waardoor je de rest van de klas tekort doet? Of kies je ervoor om je te richten op de gemiddelde behoeftes, zodat je in ieder geval meer zeker bent dat de anderen de aandacht krijgen die ze sowieso nodig hebben?
Waarom zou iemand willen blijven zwelgen?quote:
erkenning van anderen is vaak niets meer dan een alibi zoeken om te blijven zwelgen.
Er zijn eeuwenoude filosofische discussie a hierover.quote:
[..]
Nogmaals, het valt mij op dat mensen die voor langere tijd het door wat dan ook moeilijk hebben en dat (onbewust) laten merken op den duur worden buitengesloten.
Waar ik naartoe wil in dit topic, is of dit een sociologische functie heeft.
Vergelijk het met alsof je als juffrouw voor de klas staat. Kies je ervoor om het kind wat extra zorg nodig heeft meer aandacht te geven, waardoor je de rest van de klas tekort doet? Of kies je ervoor om je te richten op de gemiddelde behoeftes, zodat je in ieder geval meer zeker bent dat de anderen de aandacht krijgen die ze sowieso nodig hebben?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik volg de vergelijking niet. Een juf heeft een bepaalde verantwoordelijkheid en moet doelen zien te bereiken met leerlingen.quote:
[..]
Nogmaals, het valt mij op dat mensen die voor langere tijd het door wat dan ook moeilijk hebben en dat (onbewust) laten merken op den duur worden buitengesloten.
Waar ik naartoe wil in dit topic, is of dit een sociologische functie heeft.
Vergelijk het met alsof je als juffrouw voor de klas staat. Kies je ervoor om het kind wat extra zorg nodig heeft meer aandacht te geven, waardoor je de rest van de klas tekort doet? Of kies je ervoor om je te richten op de gemiddelde behoeftes, zodat je in ieder geval meer zeker bent dat de anderen de aandacht krijgen die ze sowieso nodig hebben?
In welke verhouding staan die mensen over wie jij het hebt tegenover die mensen die het wat moeilijker hebben?
The love you take is equal to the love you make.
Die mensen hebben hulp van anderen nodig. En dan gaat het niet over simpele concrete problemen waarvoor direct een oplossing te vinden is. Daarmee komen ze in een positie waarin ze meer dan een ander behoefte hebben aan aandacht en zorg.quote:
[..]
Ik volg de vergelijking niet. Een juf heeft een bepaalde verantwoordelijkheid en moet doelen zien te bereiken met leerlingen.
In welke verhouding staan die mensen over wie jij het hebt tegenover die mensen die het wat moeilijker hebben?
Dus probeer de klas die ik als voorbeeld gebruikte te zien als iedereen die jij kent en tegenkomt in de samenleving.
Ander voorbeeld. Een langdurige relatie is beëindigd, omdat hij je heeft belazerd met een andere vrouw en hij kiest ervoor om met haar verder te gaan. Je bent daar kapot door en de eerste periode zal je vast veel steun krijgen van vrienden, omdat ze snappen dat jij je erg rot moet voelen. Maar stel dat er ook nog oud zeer is, waardoor het jou na jaren nog niet lukt om je eroverheen te zetten. Rationeel snap je het allemaal wel en je streeft ernaar om je eroverheen te zetten en de draad weer op te pakken, want het leven is immers kort. En je snapt ook wel dat anderen het zat kunnen worden als je voor de zoveelste keer zegt dat je het er moeilijk mee hebt. Maar die gevoelens gaan niet weg. Je bent er al voor naar meerdere psychologen geweest. Elke keer een lange wachtlijst, waardoor de pijn en frustratie bij jou soms erg hoog oploopt.
Ondanks alle moeite die jij erin steekt om uit je sores te komen, zal je toch geheid aanhoren dat je je aanstelt, dat je geen moeite doet om wat van je leven te maken. En aangezien alle negatieve emoties je uitputten en mentaal slopen, heb je de energie niet meer om te kunnen doen wat bij anderen vanzelfsprekend gaat.
Als een sneeuwbaleffect stapelen problemen zich op. Want dit maakt bijvoorbeeld ook dat je weerstand achteruitgaat en dat je vaker ziek wordt, dat je bijvoorbeeld meer gaat snoepen, aankomt en geen initiatieven neemt omdat je je te onaantrekkelijk voelt voor andere mannen.
En dan zal blijken hoe sterk je nou echt bent, want je staat door alle ellende wel meer aan de zijlijn van de maatschappij dan voorheen. Mensen reageren er dan allemaal op hun eigen manier op.
Ik denk dat je overdrijft TS.
Als er echt iets aan de hand is zou je terecht moeten kunnen bij je beste vrienden. Die zijn er gewoon voor je. Bij anderen is het een ander verhaal waont die zitten niet op jouw shit te wachten over het algemeen. Als er iets ergs is zullen ze misschien empathie tonen, maar uiteindelijk is dat niet de plek waar je zou moeten zijn. Ik zou ook niet zitten te wachten op iemand die zijn sores tegen me aan praat, terwijl ik zelf betere dingen te doen heb. Tenzij het een goede vriend/vriendin is, dan kan het wel. Maar van random mensen of minder bekenden hoef ik die verhalen echt niet aan te horen. Bij ernstige dingen zal ik er nog wel eens naar vragen en misschien wat ervaringen uitwisselen als ik er zelf iets van mee heb gemaakt. Over het algemeen geldt echter: laat je shit waar die hoort, namelijk bij degenen die er echt voor je willen zijn: je beste vrienden en eventueel je familie.
Als er echt iets aan de hand is zou je terecht moeten kunnen bij je beste vrienden. Die zijn er gewoon voor je. Bij anderen is het een ander verhaal waont die zitten niet op jouw shit te wachten over het algemeen. Als er iets ergs is zullen ze misschien empathie tonen, maar uiteindelijk is dat niet de plek waar je zou moeten zijn. Ik zou ook niet zitten te wachten op iemand die zijn sores tegen me aan praat, terwijl ik zelf betere dingen te doen heb. Tenzij het een goede vriend/vriendin is, dan kan het wel. Maar van random mensen of minder bekenden hoef ik die verhalen echt niet aan te horen. Bij ernstige dingen zal ik er nog wel eens naar vragen en misschien wat ervaringen uitwisselen als ik er zelf iets van mee heb gemaakt. Over het algemeen geldt echter: laat je shit waar die hoort, namelijk bij degenen die er echt voor je willen zijn: je beste vrienden en eventueel je familie.
Dat wat je zelf doet is vervelend, maar is geen reden om er zo in te blijven hangen. Het is een mindset, een knop die je zult moeten omdraaien, uiteindelijk. Ben je depressief is dit misschien een ander verhaal maar daar zijn professionele hulpverleners die je kunnen helpen. Zijn er andere problemen dan zul je zelf moeten proberen om door te gaan, hoe lastig ook. Uiteindelijk ben jij degene die er iets van moet maken, jij en niemand anders. Als je in je slachtofferrol blijft zitten en iedereen behalve jezelf het probleem toeschuift, tsja, dan kom je inderdaad niet echt verder. Als je aantoont van goede wil te zijn dan snappen je vrienden ook wel dat je je best doet.quote:
[..]
Die mensen hebben hulp van anderen nodig. En dan gaat het niet over simpele concrete problemen waarvoor direct een oplossing te vinden is. Daarmee komen ze in een positie waarin ze meer dan een ander behoefte hebben aan aandacht en zorg.
Dus probeer de klas die ik als voorbeeld gebruikte te zien als iedereen die jij kent en tegenkomt in de samenleving.
Ander voorbeeld. Een langdurige relatie is beëindigd, omdat hij je heeft belazerd met een andere vrouw en hij kiest ervoor om met haar verder te gaan. Je bent daar kapot door en de eerste periode zal je vast veel steun krijgen van vrienden, omdat ze snappen dat jij je erg rot moet voelen. Maar stel dat er ook nog oud zeer is, waardoor het jou na jaren nog niet lukt om je eroverheen te zetten. Rationeel snap je het allemaal wel en je streeft ernaar om je eroverheen te zetten en de draad weer op te pakken, want het leven is immers kort. En je snapt ook wel dat anderen het zat kunnen worden als je voor de zoveelste keer zegt dat je het er moeilijk mee hebt. Maar die gevoelens gaan niet weg. Je bent er al voor naar meerdere psychologen geweest. Elke keer een lange wachtlijst, waardoor de pijn en frustratie bij jou soms erg hoog oploopt.
Ondanks alle moeite die jij erin steekt om uit je sores te komen, zal je toch geheid aanhoren dat je je aanstelt, dat je geen moeite doet om wat van je leven te maken. En aangezien alle negatieve emoties je uitputten en mentaal slopen, heb je de energie niet meer om te kunnen doen wat bij anderen vanzelfsprekend gaat.
Als een sneeuwbaleffect stapelen problemen zich op. Want dit maakt bijvoorbeeld ook dat je weerstand achteruitgaat en dat je vaker ziek wordt, dat je bijvoorbeeld meer gaat snoepen, aankomt en geen initiatieven neemt omdat je je te onaantrekkelijk voelt voor andere mannen.
En dan zal blijken hoe sterk je nou echt bent, want je staat door alle ellende wel meer aan de zijlijn van de maatschappij dan voorheen. Mensen reageren er dan allemaal op hun eigen manier op.
Als iemand na meerdere jaren nog steeds is blijven hangen op een stukgelopen relatie, zal de gemiddelde persoon hier ook weinig aan kunnen veranderen. Oppervlakkig? Denk eerder een soort zelfkennis, niet teveel moeiste steken, die niet door jouw op te lossen zijn.
.
Ik heb het idee dat je te veel afdwaalt.quote:
[..]
Die mensen hebben hulp van anderen nodig. En dan gaat het niet over simpele concrete problemen waarvoor direct een oplossing te vinden is. Daarmee komen ze in een positie waarin ze meer dan een ander behoefte hebben aan aandacht en zorg.
Dus probeer de klas die ik als voorbeeld gebruikte te zien als iedereen die jij kent en tegenkomt in de samenleving.
Ander voorbeeld. Een langdurige relatie is beëindigd, omdat hij je heeft belazerd met een andere vrouw en hij kiest ervoor om met haar verder te gaan. Je bent daar kapot door en de eerste periode zal je vast veel steun krijgen van vrienden, omdat ze snappen dat jij je erg rot moet voelen. Maar stel dat er ook nog oud zeer is, waardoor het jou na jaren nog niet lukt om je eroverheen te zetten. Rationeel snap je het allemaal wel en je streeft ernaar om je eroverheen te zetten en de draad weer op te pakken, want het leven is immers kort. En je snapt ook wel dat anderen het zat kunnen worden als je voor de zoveelste keer zegt dat je het er moeilijk mee hebt. Maar die gevoelens gaan niet weg. Je bent er al voor naar meerdere psychologen geweest. Elke keer een lange wachtlijst, waardoor de pijn en frustratie bij jou soms erg hoog oploopt.
Ondanks alle moeite die jij erin steekt om uit je sores te komen, zal je toch geheid aanhoren dat je je aanstelt, dat je geen moeite doet om wat van je leven te maken. En aangezien alle negatieve emoties je uitputten en mentaal slopen, heb je de energie niet meer om te kunnen doen wat bij anderen vanzelfsprekend gaat.
Als een sneeuwbaleffect stapelen problemen zich op. Want dit maakt bijvoorbeeld ook dat je weerstand achteruitgaat en dat je vaker ziek wordt, dat je bijvoorbeeld meer gaat snoepen, aankomt en geen initiatieven neemt omdat je je te onaantrekkelijk voelt voor andere mannen.
En dan zal blijken hoe sterk je nou echt bent, want je staat door alle ellende wel meer aan de zijlijn van de maatschappij dan voorheen. Mensen reageren er dan allemaal op hun eigen manier op.
Wat verwacht je dan van mensen in jouw omgeving, in het geval dat je na jaren en diverse professionele hulpverleners nog steeds in de put zit? Vind je dat die mensen jou onder de arm moeten nemen om je door de dag heen te slepen?
Ik probeer concreet te krijgen wat je van mensen verwacht, omdat het anders moeilijk wordt om een uitspraak te doen over hoe reëel die verwachting is.
The love you take is equal to the love you make.
Wat levert het je op dat je een knuffel krijgt? Dat iemand zegt dat ie van je houdt? Dat je waardering ontvangt in de vorm van een compliment? Dat er om je grap gelachen wordt? Dat er naar je geluisterd wordt als je spreekt?quote:
Wat zou het jou opleveren als de buurman tegen je zegt dat hij ziet hoe slecht je het hebt?
Dat dus. Onderschat de noodzaak van sociale erkenning en waardering niet. Het sociale bestaan is in de praktijk net zo belangrijk als het fysiologische bestaan.
Geen idee. Vraag het ze?quote:
[..]
Waarom zou iemand willen blijven zwelgen?
Ik onderschat niets, ik vraag naar de waarde.quote:
[..]
Wat levert het je op dat je een knuffel krijgt? Dat iemand zegt dat ie van je houdt? Dat je waardering ontvangt in de vorm van een compliment? Dat er om je grap gelachen wordt? Dat er naar je geluisterd wordt als je spreekt?
Dat dus. Onderschat de noodzaak van sociale erkenning en waardering niet. Het sociale bestaan is in de praktijk net zo belangrijk als het fysiologische bestaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door mspoez op 18-06-2018 10:40:13 ]
Prrrrr
Mee eens, maar dat de zwakke genen worden doorgegeven houdt ook een keer op. Er worden nu al zwakkeren zoals geestelijk gehandicapten en meisjes geaborteerd, dus nadat de mogelijkheden toenemen kan iedere potentiele zwakte misschien preventief uitgeroeid worden.quote:
Meer een filosofische discussie over het leven zelf.
We zijn gewend om gedrag te onderscheiden in goed en slecht. Maar stel dat er alleen maar goede mensen op de wereld zijn die allemaal voor elkaar zorgen. Dan is er dus ook geen corruptie en verdeeldheid.
Er zijn nu al veel teveel mensen. Dat wordt dat denk ik eerst erger, maar na verloop van tijd wordt de mensheid steeds zwakker. De zwakke individuen worden volledig opgenomen in de groep. De extra aandacht en zorg die deze mensen vragen, gaat ten koste van henzelf en hun eigen nageslacht. En als zwakke individuen evenveel aantrekkingskracht uitoefenen op mensen dan sterke individuen, worden er zwakke genen doorgegeven en neemt men zwak gedrag van elkaar over.
Klinkt allemaal heel cru. Maar als je weleens een natuurdocu hebt gezien, weet je bijvoorbeeld misschien dat leeuwen ook heel wreed de jongen van een wijfje doodbijten. Mensen zijn echt niet zoveekl beschaafder dan dieren.
Maar mensen die dit onderzoeken weten zelf ook niet hoeveel vrije wil de mens heeft. Heb jij hier meer informatie over dan? Zo ja wil je het hier neerzetten? Want ik word echt ziek van het feit dat het onderzoek hiernaar voor een buitenstaander die geen neuroloog is nog zo in de aller prilste beginfase lijkt te blijven hangen, of ik weet gewoon niet de juiste bronnen.quote:
Dat komt doordat mensen de illusie en het ideaal van een absolute vrije wil dat zich volledig vrij beweegt 'as if in a vacuüm', als zoete koek vreten. Ze snappen niet hoe cognitie, biologie en psyche werken. Daarom lijkt iemand al snel een aansteller of een luie donder omdat ze denken dat je zomaar even omschakelt, terwijl ze dagelijks geconfronteerd worden met het feit dat dit simpelweg onmogelijk is. De mensheid wil niet erkennen dat ze niet geheel vrij is noch in controle is. Daarnaast doet het af aan hun eigen prestaties.
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-06-2018 21:17:16 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Observatie van de empirie wijst toch al uit dat wij geen absolute vrije wil hebben? Als jij ergens niet meer bang voor wil zijn, bijvoorbeeld een examen, dan kun jij niet door simpelweg daarvoor te kiezen niet meer bang/nerveus zijn. De reden is dat je lichaam geleerd heeft angstig te zijn voor nieuwe of bepaalde situaties (cognitieve verbindingen, instinctief of aangeleerd), vooral wanneer er onzekerheid bij komt kijken. Je dient dan eerst het niet-bang zijn en het gedrag en de gedachten die daarbij horen te trainen (+ de kennis en realisatie hebben) totdat het deel gaat uitmaken van je cognitieve verbindingen (en het dus normaal wordt).quote:
[..]
Mee eens, maar dat de zwakke genen worden doorgegeven houdt ook een keer op. Er worden nu al zwakkeren zoals geestelijk gehandicapten en meisjes geaborteerd, dus nadat de mogelijkheden toenemen kan iedere potentiele zwakte misschien preventief uitgeroeid worden.
[..]
Maar mensen die dit onderzoeken weten zelf ook niet hoeveel vrije wil de mens heeft. Heb jij hier meer informatie over dan? Zo ja wil je het hier neerzetten? Want ik word echt ziek van het feit dat het onderzoek hiernaar voor een buitenstaander die geen neuroloog is nog zo in de aller prilste beginfase lijkt te blijven hangen, of ik weet gewoon niet de juiste bronnen.
Depressieve mensen ondervinden hetzelfde, alleen zitten zijn in een gedrag- en gedachtenpatroon die lijnrecht tegenover de benodigde 'gedachten en gedragingen' staat die nodig is om te herstellen. Daarom is het ongelofelijk zwaar en moeilijk om daar tegenin te werken. Zonder externe (causatie) hulp is dat vrijwel onmogelijk. Begrip en acceptatie helpt in zoverre dat de barrière van schaamte (en daarbij horend het verbergen van gedrag, gevoelens en fysieke reacties) bijvoorbeeld geen belemmering hoeft te zijn voor het ondernemen van volgende stappen. Een depressie gaat vaak samen met een (ergens ongewilde) afsluiting van de sociale wereld. Alleen anderen kunnen iemand weer toelaten. Daar ligt één van de stappen om weer te herstellen.
Nou wat ik meer bedoel is of er experimenten gedaan zijn waarbij wilskracht echt aangetoond of uitgesloten is. In hoeverre mensen hun denken kunnen beinvloeden. Bijvoorbeeld de ene depressieve persoon probeert met depressieve gedachten een taak te doen en de andere depressieve persoon doet de taak met positieve gedachten en dan de uitkomst vergelijken. Of hersen meting apparatuur die meet of er minder negatieve emoties komen na hersenspoeling.quote:
Observatie van de empirie wijst toch al uit dat wij geen absolute vrije wil hebben? Als jij ergens niet meer bang voor wil zijn, bijvoorbeeld een examen, dan kun jij niet door simpelweg daarvoor te kiezen niet meer bang/nerveus zijn. De reden is dat je lichaam geleerd heeft angstig te zijn voor nieuwe of bepaalde situaties (cognitieve verbindingen, instinctief of aangeleerd), vooral wanneer er onzekerheid bij komt kijken. Je dient dan eerst het niet-bang zijn en het gedrag en de gedachten die daarbij horen te trainen (+ de kennis en realisatie hebben) totdat het deel gaat uitmaken van je cognitieve verbindingen (en het dus normaal wordt).
Depressieve mensen ondervinden hetzelfde, alleen zitten zijn in een gedrag- en gedachtenpatroon die lijnrecht tegenover de benodigde 'gedachten en gedragingen' staat die nodig is om te herstellen. Daarom is het ongelofelijk zwaar en moeilijk om daar tegenin te werken. Zonder externe (causatie) hulp is dat vrijwel onmogelijk. Begrip en acceptatie helpt in zoverre dat de barrière van schaamte (en daarbij horend het verbergen van gedrag, gevoelens en fysieke reacties) bijvoorbeeld geen belemmering hoeft te zijn voor het ondernemen van volgende stappen. Een depressie gaat vaak samen met een (ergens ongewilde) afsluiting van de sociale wereld. Alleen anderen kunnen iemand weer toelaten. Daar ligt één van de stappen om weer te herstellen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Depressieve gedachten hebben bar weinig invloed op een niet-depressief persoon. Mensen die depressief zijn, zijn fysiologisch ook depressief. Het is niet zomaar een gedachtesziekte. Het is een cognitieve "afwijking van de norm" (die fel reageert in combinatie met bepaalde "externe" situaties) die resulteert in emotionele en fysieke reacties.
Alinea's aub.quote:
Goed topic. Blij om dit te lezen. Relativeren lijkt me idd de enige oplossing voor bijna alle psychische problemen.
[..]
Ik denk dat het aan het gemak ligt waarin de gevoelens van anderen te negeren zijn. Als mensen negeren dat een ander zich rot voelt of (wat veel vaker voorkomt en de norm is) iemand de schuld geeft dat diegene zich rot voelt, dan zitten daar geen consequenties aan vast. Alleen maar positieve, want iedereen behalve die persoon zelf heeft er last van als diegene aangeeft zich rot te voelen, dus als dit gedrag wordt bestraft zal degene die dit doet alleen maar steun krijgen.
Daarnaast is het nutteloos om je rot te voelen, mensen mogen niet nutteloos zijn want iedereen wil zich alleen maar goed voelen en dat kan alleen als ze geen last hebben van de gevoelens van andere mensen, als andere mensen doorgaan met hun productiviteit en dingen doen en zo vrolijk mogelijk overkomen, daar heb je geen pauzes in.
Mensen willen van andere mensen alleen maar de leuke kanten zien, dat is nu eenmaal een feit.
Voor mij hoeft veel sociaal contact dan ook niet meer, familie, paar vrienden en collega's vind ik dan nog wel verdraaglijk om bij te moeten acteren als het niet te lang duurt, maar de meeste mensen hinderen je alleen maar in je eigen geluk, door van je te eisen dat je 24/7 acteert en je gevoelens onderdrukt en je dan beledigen als je eerlijk bent of de act een keer niet genoeg lukt. Erkend als het wel lukt wordt je inderdaad niet want onderdrukking van gevoelens is immers vanzelfsprekend. Als mensen je wel een goed gevoel willen geven is dat lief bedoeld maar ook dan heb je er niks aan. Ze zijn dan vaak totaal niet meer realistisch en ontkennen je problemen in de hoop dat je dat ook doet en zij ook snel weer verder kunnen met hun leven. Of het na de ontkenning van het probleem beter gaat interesseert hen natuurlijk niet, de ontkenning was het doel op zich geworden, maar dat valt ook nauwelijks te verwijten aangezien iedereen egocentrisch is en je dan eigenlijk gestoord bent en misbruik van je laat maken als je dat niet bent. Trouwens, veel problemen komen immers ook voort uit het feit dat mensen te realistisch zijn en zich teveel met de werkelijkheid bezig houden, terwijl die uiteindelijk niets voor hoeft te stellen als je er niks aan hebt, voor sommige self help goeroes is alleen het aan aanvaarden van de realiteit als die je slecht doet voelen al crimineel, en kun je dus beter een positief leven verzinnen dan een negatief leven leiden . Als ze ook gelijk hebben dan voel je je alsnog bezwaard dat je heb hebt opgezadeld met je negatieve gevoelens. Mensen die het iets kan schelen weten de oplossing ook niet, en daardoor gaan zij zich ook slecht voelen. Als psychiaters/psychologen geestelijke ziekten en het verschil daartussen en tussen je "gewoon" slecht voelen al niet begrijpen en het publiek hier niet helder over kunnen voorlichten en er geen oplossing voor hebben, hoe moeten vrienden zonder zo'n opleiding dat dan wel hebben? Het is kortom het beste om een keuze te maken denk ik, accepteren dat je geen negatieve gevoelens mag hebben en de vaardigheid van het onderdrukken van je emoties en eigen doelstellingen/verlangens echt perfectioneert of je zo veel mogelijk sociaal isoleren.
quote:
Wat een arrogantie. Alsof 'buitenstaanders' niet geconfronteerd worden met de 'niet leuke kanten' van het leven... wellicht zijn die daarentegen te druk met kinderen en werk om ook nog eens non-stop het emo-gezuig aan te horen van mensen die zichzelf heel speciaal vinden.
De echte mensen met problemen hoor je dan ook nauwelijks... nee, het zijn de narcisten die verwachten dat iedereen even 'rekening houdt met hoe zwaar' het allemaal is.
Dat weten we. Dat het zwaar is.
Deze twee bovenstaande inderdaad kan ik mij in vinden. Wat mij nog het meest irriteert vaak is dat klagers op een of andere manier denken dat het alleen voor hen zwaar is. Iemand die afgekeurd is voor het een of ander LIJKT vaak in mijn ogen te denken dat het voor iemand die niet is afgekeurd allemaal niet zwaar is of zo, want zij mankeren niks toch?quote:
De mensen met problemen waar ‘buitenstaanders’ op een gegeven moment niet meer mee (willen) dealen, zijn volgens mij vaak mensen die problemen hebben, maar in de ogen van de buitenstaanders (te) weinig moeite doen om eruit te komen/mee om te gaan.
Als je probeert te helpen en iemand blijft niets doen met je hulp, kan je daar genoeg van krijgen.
Ik heb n vriendin die liegt over de dingen die ze onderneemt om uit haar sores te komen, dat is ook redelijk irritant.
Blijf dr gewoon helpen en ik ben er altijd voor haar, maar dt liegen komt me inmiddels wel n beetje de strot uit.
Om maar n voorbeeld te noemen.
En inderdaad, er wordt gewoon totaal geen echte actie gegeven aan tips die je mensen geeft om toch weer een beetje beter in het leven te komen te staan. "Nee geen energie voor, nee te zwaar, dat gaat niet ik ben op bla bla bla."
Ja, en voor mij en al de andere mensen die hun leven recht aan het houden zijn is het allemaal wel gemakkelijk zeker. Op een gegeven moment ben je dat gewoon echt zat. Mensen lijken niet uit hun negatieve lus te willen komen op een gegeven moment, en dan wil je er als buitenstaander gewoon ook verder geen energie meer in steken want er wordt dus toch niks mee gedaan.
Ik denk dat de reden waarom mensen zo hard reageren omdat ze onprettige emoties willen vermijden. Mensen willen graag positief blijven en positieve emoties ervaren, en blijven denken dat de wereld eerlijk en rechtvaardig is.
Als iemand structureel of blijvend is beschadigd,geloven mensen liever dat het zijn schuld is dan dat ze geloven dat het de schuld is van zijn omgeving.
Als iemand structureel of blijvend is beschadigd,geloven mensen liever dat het zijn schuld is dan dat ze geloven dat het de schuld is van zijn omgeving.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb het mezelf een beetje afgeleerd om te veel mee te gaan in de emotionele problemen van mensen waar ik niet close mee ben. Heb gemerkt dat na een tijdje mensen vaak proberen om van hun probleem jouw probleem te maken, en daar heb ik niet zo'n trek meer in.
Of ik ben gewoon een emotieloze klootzak, dat kan ook
Of ik ben gewoon een emotieloze klootzak, dat kan ook
True story. Mijn tijd is kostbaar, dus als ik die tijd kan spenderen aan dingen waar ik wél zin in heb en die ik wél leuk vindt, in plaats van het alweer te spenderen aan iemand die daar verder niks mee doet, dan weet ik het wel. Ik heb daar gewoon geen zin in, en ik ben niemand iets verplicht, dus ik bepaal zelf wat ik met mijn tijd doe.quote:
[..]
[..]
Deze twee bovenstaande inderdaad kan ik mij in vinden. Wat mij nog het meest irriteert vaak is dat klagers op een of andere manier denken dat het alleen voor hen zwaar is. Iemand die afgekeurd is voor het een of ander LIJKT vaak in mijn ogen te denken dat het voor iemand die niet is afgekeurd allemaal niet zwaar is of zo, want zij mankeren niks toch?
En inderdaad, er wordt gewoon totaal geen echte actie gegeven aan tips die je mensen geeft om toch weer een beetje beter in het leven te komen te staan. "Nee geen energie voor, nee te zwaar, dat gaat niet ik ben op bla bla bla."
Ja, en voor mij en al de andere mensen die hun leven recht aan het houden zijn is het allemaal wel gemakkelijk zeker. Op een gegeven moment ben je dat gewoon echt zat. Mensen lijken niet uit hun negatieve lus te willen komen op een gegeven moment, en dan wil je er als buitenstaander gewoon ook verder geen energie meer in steken want er wordt dus toch niks mee gedaan.
Breitling - Instruments for Professionals
Omdat het vertrouwd en lekker makkelijk is. Als je een slachtoffer bent hoef je nooit verantwoordelijkheid te nemen over je eigen geluk.quote:
[..]
Waarom zou iemand willen blijven zwelgen?
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
|
|
