Maar eventueel ook ter discussie hoe je omgeving ermee omgaat dat je voor deze route kiest of hebt gekozen.
Welke adviezen kun je meegeven aan diegene die zich verdiepen in dit traject. En wat komt er ook allemaal kijken bij (bewust) alleenstaand ouderschap.
Voor wie het traject al heeft doorstaan zijn er dingen die je vooraf had willen weten die je nu zelf meemaakt.
Wat mij betreft is hier de ruimte voor zowel de bewuste keuze van alleenstaand ouderschap als voor de onbewuste keuze.
En nu ben ik dan 37, heb ik niet meer 10 jaar de tijd om er zeker van te zijn dat ik vanuit een liefdevolle relatie mijn kinderwens in vervulling kan laten gaan en ben ik weer langzaam aan gaan nadenken over het plan om een bewust alleenstaande moeder te worden.
Een ding weet ik zeker en dat is dat ik zeker geen (liefdes)relatie met een man aan wil gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt niet goed en toekomstproof om vanuit die gedachte samen kinderen te krijgen en groot te brengen.
Maar tegelijkertijd voelt het ook direct beangstigend en eng om hiermee bezig te zijn. Sowieso het loslaten van het ideale beeld om dat samen met een liefdevolle partner te doen en er samen voor te gaan.
Nu zijn er natuurlijk een aantal mooie websites om veel informatie op te zoeken en te lezen. Maar zou ook graag met mensen in dezelfde situatie in gesprek raken. Veelal voelt de mogelijkheid om op de beschikbare websites met mensen in gesprek te raken die al een keuze hebben gemaakt voor het bewust alleenstaande ouderschap en ook in welke vorm. Donor/Donor+/Co-ouderschap. En ik zit echt nog in het traject ervoor. Ik heb nog geen definitieve beslissingen genomen.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
Ik begrijp wel wat je zegt. Ik heb zowel de positieve kanten als de minder positieve kanten van dichtbij gezien van gescheiden ouders icm co-ouderschap.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 20:48 schreef Ticootje het volgende:
Ik vind het kiezen voor bewust alleen ouderschap tot daar aan toe, maar bewust kiezen voor co ouderschap vind ik nig een stapje verder gaan.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
Maar ik denk dat daarin ook nog wel een verschil zit of co-ouderschap gebeurt vanuit scheiding of vanuit bewust alleenstaand ouderschap.
Kinderen die eerst bewust met hun beide ouders liefdevol onder 1 dak hebben geleefd voordat ze op 2 verschillende plekken moesten wonen heeft wel een grotere impact, denk ik, dan voor kinderen die er bewust mee opgroeien.
Maar moet tegelijk wel zeggen dat ik nog niet van dichtbij heb gehoord/gezien hoe kinderen van bewust alleenstaande ouders dat ervaren of hebben ervaren.
Ik vind het zeker wel een goed punt om mee te nemen in welke overweging ook gemaakt gaat worden.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Dankjewel voor je reactie. Fijn om een reactie te lezen van iemand die bewust het traject heeft doorlopen. En een 5-jarige al, wat leuk.quote:
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Was voor jou de keuze om je kinderwens in vervulling te laten gaan dmv een donor(+) een makkelijke keuze of heb je ook co-ouderschap overdacht? Fijn dat je iig merkt dat je dochter een vaderrol niet lijkt te missen.
Is het alleenstaand moederschap wat je vooraf ook gedacht had? Of heb je hierin wel dingen over het hoofd gezien?
Ben je lang bezig geweest om bewust hiervoor te kiezen of was het voor jou al heel snel duidelijk dat je het graag alleen wilde doen?
sorry voor de vragen...
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Ik zit echt nog in de afweging tussen donor+ of co-ouderschap. Ik kan mij in allebei op een bepaalde manier vinden. Maar ik vind het ook belangrijk om een juiste afweging te maken naar hoe ik er tegen aan kijk naar het opvoeden van kinderen en wat ik ze mee zou willen geven en of ik dat bewust helemaal alleen wil doen vanuit alleen een donor+ of dat het samenspel met een co-ouder mij daarin beter past. Ik zal eens kijken of ik een dezer dagen eens op papier mijn soort van pro/con lijstje kan maken.
Ik ben wel blij dat ik al eens eerder serieuzer nagedacht heb hierover dus het komt niet helemaal als iets 'nieuws' opzetten. Maar moet wel zeggen dat ik het allemaal wel eng vind om die andere stappen te zetten. En vooral ook hoe.
Kun je iets benoemen wat je echt overviel wat je graag vooraf had willen weten?
Fijn dat je nog altijd blij bent met de gemaakte keuze.
Als die eerste jaren goed zijn dan is het loslaten voor beide partijen (primaire hechtingsfiguur en kind) makkelijker.
Al wisselt het natuurlijk ook per kind/ouder.
Ook een nadeel is de manier waarop je opvoedt. Zit je op een lijn met de co ouder?
Wat mij echt overviel was denk ik niet zo zeer het alleenstaand moeder zijn. Maar het besef van verantwoordelijkheid. Darminfectie combinatie met de eerste zware weken en de slapeloze nachten overviel mij op een manier die ik nooit bedacht had vooraf.
Dat is helemaal niet zo erg. De aanwezigheid van een vader is helemaal niet zo belangrijk als veel mensen denken.quote:
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien.
Omgekeerd wordt het een ander verhaal. Een kind heeft wel een moeder nodig, dat is wel echte noodzaak.
Heel veel sterkte en succes toegewenst.
Oneens, elk kind heeft mannelijke rolmodellen nodig, het liefst een liefdevolle vader. En vader is net zo belangrijk als een moeder, op een wat andere manier.quote:
[..]
Dat is helemaal niet zo erg. De aanwezigheid van een vader is helemaal niet zo belangrijk als veel mensen denken.
Omgekeerd wordt het een ander verhaal. Een kind heeft wel een moeder nodig, dat is wel echte noodzaak.
Maar een liefdevolle moeder en geen vader is altijd nog beter dan al die kinderen die worden verwaarloosd of mishandeld.
Overigens weet ik niet zo goed wat ik van bewust alleenstaand moederschap vind. Het lijkt soms wel een beetje egocentrisch. Sowieso hoe sommige mensen met kinderen krijgen omgaan.
Maar als je een kind en goede plek, voldoende liefdevolle aandacht en opvoeding kunt geven komt het vast goed.
Als je het alleen soort om je eigen leegte te vullen, je eigen hormonen. Niet doen.
Met dat rolmodel heb je inderdaad gelijk.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 22:34 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Oneens, elk kind heeft mannelijke rolmodellen nodig, het liefst een liefdevolle vader. En vader is net zo belangrijk als een moeder, op een wat andere manier.
Maar een liefdevolle moeder en geen vader is altijd nog beter dan al die kinderen die worden verwaarloosd of mishandeld.
Overigens weet ik niet zo goed wat ik van bewust alleenstaand moederschap vind. Het lijkt soms wel een beetje egocentrisch. Sowieso hoe sommige mensen met kinderen krijgen omgaan.
Maar als je een kind en goede plek, voldoende liefdevolle aandacht en opvoeding kunt geven komt het vast goed.
Als je het alleen soort om je eigen leegte te vullen, je eigen hormonen. Niet doen.
Maar je kunt als kind beter een vader missen dan een moeder missen.
Dat komt omdat vaders/mannen over het algemeen wat afstandelijker zijn.
Ik denk dat je wel bijna een garantie hebt voor psychische problematiek op volwassen leeftijd als je als kind geen moeder en/of moederliefde hebt gehad.
Een kind heeft liefdevolle aandacht nodig. Maakt niet uit van wie, zolang het maar oprecht, langdurig en onvoorwaardelijk is. Geen makkelijke opgave als het niet je eigen kind is. Maar zeker niet onmogelijk.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 23:01 schreef Harvest89 het volgende:
[..]
Met dat rolmodel heb je inderdaad gelijk.
Maar je kunt als kind beter een vader missen dan een moeder missen.
Dat komt omdat vaders/mannen over het algemeen wat afstandelijker zijn.
Ik denk dat je wel bijna een garantie hebt voor psychische problematiek op volwassen leeftijd als je als kind geen moeder en/of moederliefde hebt gehad.
Maar we gaan wat offtopic.
Ik ben zelf geen alleenstaande ouder maar ik zie wel meer haken en ogen aan een co-ouderschap. Met betrekking tot opvoedingsvraagstukken maar ook dat je inderdaad met een kind zou gaan slepen. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn baby dan een paar dagen bij mij weg zou gaan. (mijn oudere kinderen trouwens ook niet). Als het moet of in geval van een scheiding vind ik het een ander verhaal maar zou daar nooit bewust voor kiezen. Ook omdat ik zelf ook overrompeld werd door het sterke moedergevoel. Iets wat je je vooraf amper voor kunt stellen.
Ik geloof zelf heel erg in het "it takes a village to raise a child". Van een ieder in de omgeving steekt een kind weer dingen op. Mannelijke rolmodellen zijn belangrijk maar kunnen dan ook van anderen in de omgeving van het kind komen. Zeker als je een goed vangnet hebt waar je op terug kunt vallen.
Een van de 'nadelen' van co-ouderschap vind ik ook idd dat mn kindje dan hoe klein (of groot) niet altijd bij mij is. En echt bewust moet 'delen' met de andere ouder.
Maar ik probeer daar ook tegenover te zetten dat, als het ik niet vanuit een liefdesrelatie een gezin kan stichten een kindje bewust een papa heeft en er voor hem/haar is.
Maar je haalt daar wel een mooi punt aan Kyara dat de omgeving ook een rolmodel is voor de opvoeding van je kind. Ik ben mij er van bewust dat omgeving in zn algemeenheid een rol speelt omdat iedereen (kinderen en volwassenen) gevormd wordt door wat je door je omgeving meekrijgt.
In je hoofd probeer je het toch allemaal zo positief mogelijk te schetsen en dan ben ik wel blij met de verhalen van ouders in welke vorm dan ook. Want zolang je zelf geen ouder bent is gewoon heel erg moeilijk voor te stellen.
En ik ben mij er ook erg van bewust dat een kindje krijgen en opvoeden ook veel vraagt en veel kost van een ouder. Maar bedoel met positief schetsen dat ik de ideale situatie probeer voor te stellen in het belang van een kindje.
E haar biologische vader is al weggegaan toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was. Ik heb zelf bewust de keus gemaakt om voor de baby te gaan... dus in die zin...
Hij weet er van. Hij heeft E nooit erkent. Hij betaalt dus geen alimentatie. Hij heeft haar nooit ontmoet. Hij heeft nooit mijn bolle buik gezien. Hij heeft nooit contact gezocht.
Inmiddels is E 3,5 en heeft ze een soort van vader figuur aka mijn beste vriend/ex/fwb - persoon. Die we gewoon regelmatig zien en waar zij papa tegen zegt. Sinds zomer 2015.
In principe heeft ze dus gewoon alleen mij.
Als ik toen wist wat ik nu zou weten had ik niets anders besloten. Althans, niet als het om haar gaat.
Het enige wat me zwaar valt is dat ik écht nooit tijd heb voor mezelf buiten het huis. Ik zou bijvoorbeeld graag willen sporten of naar de zonnebank willen ( liefst beide
) dat gaat niet. Even s'avonds een rondje buiten in het dorp lopen/fietsen terwijl zij op bed ligt ook niet. Jammer maar het is niet anders. De situatie is prima, alleen zie ik het liefst natuurlijk voor haar een papa en een mama in 1 huis die van elkaar houden. Ik ben 29, dus ik heb nog kans
En voor mezelf eigenlijk ook een beetje.
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
SPOILERverhaal over co-ouderschap weer verwijderd.
sorry jongens, TS heeft het gelezen, andere geinteresseerden mogen me altijd PM'en.
[ Bericht 22% gewijzigd door Lemijn op 18-06-2018 12:39:39 ]
Dit. Dan ''nemen'' ze doorgaans 3 chihuahua's.quote:
Ik kan met zekerheid zeggen dat geen enkele bewust(e) (alleenstaande) ouder een kind neemt als modeaccesoire.
.Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
De basis moet zijn... oke.. dus wanneer iemand niet succesvol is in de liefde mag die persoon automatisch geen ouder worden omdat hij of zij dus alleen is?quote:
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Ik denk dat ik voor het grootste gedeelte van de alleenstaande ouder spreek wanneer ik zeg dat ieder het liefst zoiets met z'n tweeen had willen doen. Helaas is dat niet de realiteit. Je kunt prima 1 top ouder hebben die het kind alles geeft wat hij of zij nodig heeft, en al de liefde van de wereld te bieden heeft. En je kunt niet in de toekomst kijken, het hoeft niet permanent te zijn
Hoe kan je zo iemand überhaupt vinden?
- www.meerdangewenst.nl. Platform voor holebi's met een kinderwens, maar single hetero-vrouwen weten de weg naar deze site ook goed te vinden.
Persoonlijk zou een co ouderschap met een vreemde niet iets zijn wat ik aan zou durven.
Tevens zou je misschien dit traject redelijk snel op willen starten denk ik? Durf je het aan om dan kort de tijd te hebben om iemand te leren kennen als ouder van jullie kind of kan je het proces van starten uitstellen om deze persoon goed te leren kennen.
Dit zijn overigens alleen vragen hoor of eigenlijk dingen die mij te binnen schieten in deze situatie. Waarschijnlijk heb je daar zelf al over nagedacht.
Nogmaals veel succes!
Klaprooss, dat lijken me terechte vragen! Haast maken is meestal af te raden in dit soort gevallen. Ik ben in ieder geval om deze reden relatief vroeg met zoeken begonnen (als in: voordat ik uit elkaar knapte van onrust of afwezige eieren). En dat is maar goed ook, want het heeft me behoed voor onverstandige haast-beslissingen.
Ik ga hier morgen even uitgebreid op reageren. Maar heb ze allemaal gelezen.
quote:
Hoe ziet het co ouderschap eruit in jouw ogen? Is dat met een bekende of een vreemde man met een kinderwens die de vaderrol ook op zich gaat nemen. Ik bedoel heb je al een persoon in beeld die de andere ouder zou zijn? Heb je daar al zelf een vertrouwingsband mee?
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
Ik ben blij met je vragen hoor. Het zijn idd vragen waar ik al over nadenk. En ik zal om die reden ook nooit morgen zwanger willen raken van iemand. Nog los van het feit dat het niet praktisch is momenteel. Ik ben ook niet iemand die op dat vlak impulsieve beslissingen wil en kan nemen. Maar de kinderwens groeit wel.quote:
Ik wil nog even reageren op mijn vorige post. Ik heb helemaal niets tegen co of bewust alleenstaand ouderschap. En kan de keuze om de weg t bewandelen me goed voorstellen.
Persoonlijk zou een co ouderschap met een vreemde niet iets zijn wat ik aan zou durven.
Tevens zou je misschien dit traject redelijk snel op willen starten denk ik? Durf je het aan om dan kort de tijd te hebben om iemand te leren kennen als ouder van jullie kind of kan je het proces van starten uitstellen om deze persoon goed te leren kennen.
Dit zijn overigens alleen vragen hoor of eigenlijk dingen die mij te binnen schieten in deze situatie. Waarschijnlijk heb je daar zelf al over nagedacht.
Nogmaals veel succes!
Voor mij zou het co-ouderschap qua andere ouder eruit zien met iemand die ik nog moet leren kennen (voor mij). Ik heb superlieve vrienden maar dat zijn vrienden waarvan ik ook weet dat dat niet matcht om gezamenlijk een kind op te voeden voor mij. Dus dan moet ik buiten die kringen gaan kijken en daarmee een band op gaan bouwen waarbij het doel is om dezelfde belangen te hebben voor het kind maar dat het ook past op communicatievlak en manier van leven.
Een geitenwollensokkenfiguur ben ik niet dus dat zal ik ook niet zoeken in de andere ouder omdat ik dat wezenlijk verschillend vind in hoe je tegen het leven aan kijkt.
Ik heb nog geen andere ouder gevonden en dus ook nog geen vertrouwensband mee. Dat traject wil ik eigenlijk nu wel echt gaan opstarten ook om te kunnen bedenken of het co-ouderschap het wel voor mij zou kunnen zijn. Want wat ik gisteren ook al aankaartte ik vind het ook wel belangrijk dat mijn kindje ook een echt vaderfiguur kan hebben. Niet ten koste van alles maar wel als het past bij wat ik zoek voor een eventuele co-ouder. En daarnaast ben ik hopelijk naast moeder ook nog de persoon die ik nu ben en is het volledig alleenstaand moederschap daarin nog een stap pittiger omdat je echt alles alleen moet doen. Geen sparingspartner als 2e ouder. Niemand die ook voor je kindje kan zorgen zoals ik ‘t als ouder zou doen. Niemand die net zoveel liefde voor je kindje voelt als jijzelf.
Maar ik kan mijzelf ook zeker wel vinden in een volledig bewust alleenstaande moeder keuze. Juist omdat een co-ouder ook denk ik enorm lastig kan zijn en je altijd, de rest van je leven, samen besluiten moet nemen. Je verandert namelijk niet samen met elkaar mee in het leven en visies kunnen daarin veranderen. En dan kan dat denk ik behoorlijk lastig zijn als je wel samen een kind hebt maar de band met elkaar, vanuit liefde, niet deelt om er samen uit te komen. En hoe doe je dat dan? Want het belang van je kindje is wel altijd hetzelfde maar als ik A zeg/denk en hij B zegt/denkt op termijn dan voelt het (voor nu) fijner om alle beslissingen zelf te mogen en kunnen nemen zonder dat je dan rekening met elkaar hoeft te houden.
Ik zal niet morgen zwanger willen en kunnen zijn. Dat kan op zn vroegst over een klein jaar ivm een geplande operatie. Dus die tijd wil ik ook echt nemen om daarin serieus te onderzoeken welke vorm van alleenstaand moederschap ik wil en of er in die periode iemand mijn pad komt kruisen voor co-ouderschap waarin ik het verder wil verdiepen.
Het is namelijk ook niet zo dat ik over exact een jaar dan zwanger wil zijn. Voor mij is het belangrijk dat als het co-ouderschap zou worden dat ik en de andere ouder zo goed matchen en de tijd er voor hebben genomen dat we er allebei 100% achter staan. En als dat meer dan een jaar kost dan is dat zo. En als dat niet goed voelt dan is dat ook zo en zal co-ouderschap daarin misschien ook geen passende keuze zijn voor mij. En misschien voelt het co-ouderschap daarin voor mij ook wel helemaal niet goed als ik straks meerdere mogelijke co-ouders heb gesproken. Daar zit ik nu middenin mijn voors/tegens voor donor+ en co-ouderschap.
En dit zijn natuurlijk alleen nog maar gedachtekronkels op basis van donor+ vs co-ouderschap. Daarin hangt wat mij betreft nog veel meer vast. Want het is niet bij het maken van de keuze tussen 1 van de 2 van 'doen!' en uitvoeren maar.
Er hangt wat mij betreft ook een groot deel gevoel aan vast en wil ik mij niet alleen laten leiden door de ratio voor welke keuze en hoe. Dus dat geheel als traject is voor mij wel erg belangrijk. Het is niet iets wat ik gisteren bedacht heb zeg maar en nu wil hebben.
Het is ook heel erg lastig. Ook het ideaalplaatje loslaten is daarin lastig. Want, zoals jij schreef, het liefst zou ik dat met een liefdevolle partner willen doen. Maar als dat er niet op tijd in zit om samen aan kinderen te beginnen dan wordt het nu tijd om andere keuzes af te gaan wegen. Want ik wil geen partner waarmee ik denk een liefdesrelatie aan te gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt nog minder goed.quote:Op zondag 17 juni 2018 11:31 schreef Moeraskat het volgende:
Wat een zoektocht Mini. Lijkt me erg lastig! Ik weet niet echt of ik iets voor je kan betekenen, mijn situatie is heel anders natuurlijk.
Wat mij overigens ook heel lastig lijkt in een keuze te maken om bewust alleenstaande moeder te worden is 'kiezen' op papier wie dan 'technisch' gezien vader van het kindje gaat worden. Als dit vanuit een donor(+) rol gaat zijn weet je nog minder van de persoon dan wanneer je dit met een co-ouder dit gaat doen. En wat geef je mee aan je kindje vanuit DNA/karakter.
Ik moet wel zeggen dat voor mij dat ideaalplaatje nooit een hele grote rol heeft gespeeld.
Ik ben dol op de avonden voor mezelf.
Qua keuze donor. Ik heb de kliniek daarin vertrouwt. Zij zochten iemand die matchte qua uiterlijk.
Qua karakter zit altijd veel van nurtere vs nature. En weet ik dat ook tussen broers/zussen (in traditionele gezinnen) onderling veel verschillen kan zitten.
[ Bericht 28% gewijzigd door Lemijn op 18-06-2018 20:29:29 ]
Je hoeft niet te antwoorden hoor. Het is vooral nieuwsgierigheid van mijn kant.
Ik had deze optie namelijk helemaal nooit overwogen en vind het mooi hoe jij deze keus hebt gemaakt met de afwegingen die daarbij horen.
De befaamde kop in het zand methode, als je maar gewoon niet luistert en nadenkt dan bestaat er ook geen probleem. Ook veel gebruikt onder gelovigen.quote:
Als we nou met z'n allen gewoon niet op dat soort opmerkingen reageren, dan kunnen we het gewoon inhoudelijk over het onderwerp hebben
Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
Er is ongetwijfeld een reden waarom je niet succesvol bent in de liefde. Misschien moet je dat eerst op orde brengen in je leven.quote:
[..]
De basis moet zijn... oke.. dus wanneer iemand niet succesvol is in de liefde mag die persoon automatisch geen ouder worden omdat hij of zij dus alleen is?
Behalve dat dit niet in dit topic hoort is het ook nog eens nonsens. Er zitten heel veel mensen te wachten op iemand anders zijn kind. Wie gaat er anders werken voor de AOW, pensioenen en het schrobben van je reet als je 85 bent en alles onder schijt?quote:
Een kind krijgen is sowieso egoistisch. Niemand zit te wachten op jouw kind.
Dit is een serieus topic. Vanaf nu respectvol ontopic meepraten op een gezellige manier.
Danku.
oh ja dat lijkt mij inderdaad ook lastig. het is niet als of je even een vakantie uitkiest of zo. Maar aan de andere kant, ik ben ook zwanger geworden van iemand ... ja hoe zeg ik dat, ik had liever iemand anders uitgekozen? En dat is tot nu toe ook goed uitgepakt. Ik weet ook niet echt enorm veel van haar biologische vader. We waren amper een jaar samen.quote:
[..]
Het is ook heel erg lastig. Ook het ideaalplaatje loslaten is daarin lastig. Want, zoals jij schreef, het liefst zou ik dat met een liefdevolle partner willen doen. Maar als dat er niet op tijd in zit om samen aan kinderen te beginnen dan wordt het nu tijd om andere keuzes af te gaan wegen. Want ik wil geen partner waarmee ik denk een liefdesrelatie aan te gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt nog minder goed.
Wat mij overigens ook heel lastig lijkt in een keuze te maken om bewust alleenstaande moeder te worden is 'kiezen' op papier wie dan 'technisch' gezien vader van het kindje gaat worden. Als dit vanuit een donor(+) rol gaat zijn weet je nog minder van de persoon dan wanneer je dit met een co-ouder dit gaat doen. En wat geef je mee aan je kindje vanuit DNA/karakter.
co-ouder lijkt me dan wel ideaal maar ik denk écht dat dit zo lastig te vinden is
Ik denk dat je echt heel veel tijd moet investeren in mensen leren kennen. ( die hetzelfde willen dan, niet random mannen ). Ben ik het niet helemaal mee eens, je kunt ook net de mensen tegenkomen die niet genoeg bij je passen. En als dat zo is, dan zou ik daar niet bewust zwanger van willen worden.quote:
[..]
Er is ongetwijfeld een reden waarom je niet succesvol bent in de liefde. Misschien moet je dat eerst op orde brengen in je leven.
KDV's bezoeken hebben we samen gedaan. Dat zal met scholen straks ook zo gaan. Daar ben ik alleen maar blij mee, dat ik zulke beslissingen niet alleen hoef te nemen. Qua dagelijkse verzorging en ideeën over bijvoeden en veel andere kleine dingen ligt het accent wel bij mij, maar dat is in traditionele gezinnen toch ook vaak zo volgens mij. Dat een moeder meer aandraagt.quote:
Lemijn, vraag voor jou. Hoe doen jullie dat co-ouderschap? Is het echt 50/50? Hoe gaat het met afspraken op KDV/gastouder/school.
Je hoeft niet te antwoorden hoor. Het is vooral nieuwsgierigheid van mijn kant.
Ik had deze optie namelijk helemaal nooit overwogen en vind het mooi hoe jij deze keus hebt gemaakt met de afwegingen die daarbij horen.
\Nou daar ben ik het niet mee eens hoor. Een kind krijgen omdat je 'rammelt' is natuurlijk niet vanuit het kind gedacht en vooraf ingepland co-ouderschap al helemaal niet. Dat kind komt er dan alleen omdat moeder dat graag wil.quote:
[..]
Behalve dat dit niet in dit topic hoort is het ook nog eens nonsens.
Minder jaloezie denk ik, omdat er geen liefdesgevoelens bij komen kijken van de co-ouder.quote:
Wat ik me afvraag, hoe zou een situatie met co-ouderschap eruit zien als bijvoorbeeld de moeder een nieuwe relatie krijgt? Het lijkt me als nieuwe partner lastig dat je in een soort driehoek beland waarin al een andere co-ouder actief betrokken is bij het kind. Het lijkt me dat dat best "buitenspel" achtig kan voelen. Anders dan in bijv een scheidingssituatie.
Voortplanting is anders een vrij natuurlijk iets en kan een enorme drang / wens zijn. Of denk je soms dat ze 200 jaar geleden ook alle keuzes enorm aan het overwegen waren steeds. en ''vanuit het kind'' dachten.quote:
[..]
\Nou daar ben ik het niet mee eens hoor. Een kind krijgen omdat je 'rammelt' is natuurlijk niet vanuit het kind gedacht en vooraf ingepland co-ouderschap al helemaal niet. Dat kind komt er dan alleen omdat moeder dat graag wil.
Oh daar zat ik nog niet eens aan te denkenquote:
[..]
Minder jaloezie denk ik, omdat er geen liefdesgevoelens bij komen kijken van de co-ouder.
. Meer dat je inbreng over bijvoorbeeld opvoeding van het kind van je vriendin niet/minder van jou hoeft te komen want er is tenslotte een betrokken biologische ouder in het spel. Lijkt me dat je je dan soort van toeschouwer kan voelen. Lijkt me ingewikkeld .Dat is toch met alle kinderen zo? De ouders kiezen ervoor om een kind te krijgen, puur en alleen omdat ze dat graag willen.quote:
[..]
\Nou daar ben ik het niet mee eens hoor. Een kind krijgen omdat je 'rammelt' is natuurlijk niet vanuit het kind gedacht en vooraf ingepland co-ouderschap al helemaal niet. Dat kind komt er dan alleen omdat moeder dat graag wil.
Is dat niet gewoon het zelfde principe wanneer mensen gaan scheiden en ze beiden voor het kind zorgen met een regeling? Ik denk dat de nieuwe ''ouder'' dan gewoon zo'n rol krijgt.quote:
[..]
Oh daar zat ik nog niet eens aan te denken
Ik heb het al een paar keer overgelezen en ik snap het nietquote:
Wat ik me afvraag, hoe zou een situatie met co-ouderschap eruit zien als bijvoorbeeld de moeder een nieuwe relatie krijgt? Het lijkt me als nieuwe partner lastig dat je in een soort driehoek beland waarin al een andere co-ouder actief betrokken is bij het kind. Het lijkt me dat dat best "buitenspel" achtig kan voelen. Anders dan in bijv een scheidingssituatie.
. Je bedoelt dat de nieuwe partner zich buitenspel voelt, of de co-ouder die geen nieuwe relatie aangaat? En waarom dan?edit: ik zie dat je de nieuwe partner bedoelt. Ik zal het even beantwoorden vanuit mezelf. Een nieuwe partner is niet de ouder van het kind. Het kind heeft al 2 ouders. Het is de partner van en we hebben afspraken gemaakt over die persoon niet te snel introduceren etc. Als iemand jarenlang blijft en in huis komt wonen en dergelijke dan krijgt die persoon vanzelf een rol in het leven van het kind, natuurlijk. En dat is prima. Dan is het inderdaad een voordeel dat er geen oud zeer is van een verbroken relatie.
Misschien bedoel je dat je als alleenstaande ook zou kunnen kiezen om het alleen te doen, in de hoop dat er spoedig een partner komt en dat die dan de tweede ouderrol op zich neemt. Kan, maar dat is nogal een gok en een druk op die nieuwe relatie. Ik heb daar niet voor gekozen. Niet in de laatste plaats omdat dat in mijn geval nooit een vaderfiguur voor mijn kind zou opleveren.
.
. Dat lijkt me inderdaad iets wat je vooraf goed moet afstemmen of iig moet weten van elkaar hoe je erin staat. Best complex allemaal, nu ik er zo over nadenk .Maar tegelijkertijd zo stoer dat mensen het aangaan, tegen conventies in, gewoon omdat ze het zo graag willen
Los van dat er genoeg kinderen worden geboren waarbij de ouders dat niet wilden is het ook bewezen dat kinderen met 2 ouders (welke bij elkaar blijven) nogal wat stappen voor hebben op kinderen met een enkele ouder. Dus in die zin in het zeker egoïstischer dan wanneer je dit als stel beslist.quote:
[..]
Dat is toch met alle kinderen zo? De ouders kiezen ervoor om een kind te krijgen, puur en alleen omdat ze dat graag willen.
https://www.volkskrant.nl(...)k-ontstaan~b11cfc7d/quote:
Ik lees net een stuk in de Volkskrant magazine van afgelopen 23 juni. “Hoe dan ook een gezin” over singles met een kinderwens. Wie weet kan je het ergens vinden
Vond ik ook een mooi stuk inderdaad!
Maar zit er dan een verschil tussen een bewust alleenstaande of een alleenstaande door een nare oorzaak?quote:Op woensdag 27 juni 2018 14:33 schreef shifto het volgende:
[..]
Los van dat er genoeg kinderen worden geboren waarbij de ouders dat niet wilden is het ook bewezen dat kinderen met 2 ouders (welke bij elkaar blijven) nogal wat stappen voor hebben op kinderen met een enkele ouder. Dus in die zin in het zeker egoïstischer dan wanneer je dit als stel beslist.
Want ze maken dus wel onderscheid in wat voor twee oudergezinnen stappen voor hebben. (Ze moeten bij elkaar blijven).
Dus in die zin zijn alleen de ouders die bij elkaar blijven minder egoïstisch.
Dat zou opgaan als mensen in die toekomst konden kijken, dat kan helaas niet. Je kan met goede hoop en goed geweten met zijn 2 aan kinderen beginnen en dan kan er altijd iets gebeuren. Dat heeft dan ook altijd zijn weerslag op het kind. Echter omdat je dat van te voren niet kan weten begin je er dus minder egoïstisch aan dan dat je al op die voet begint (als enkele ouder).quote:
[..]
Maar zit er dan een verschil tussen een bewust alleenstaande of een alleenstaande door een nare oorzaak?
Want ze maken dus wel onderscheid in wat voor twee oudergezinnen stappen voor hebben. (Ze moeten bij elkaar blijven).
Dus in die zin zijn alleen de ouders die bij elkaar blijven minder egoïstisch.
Ik vind dat mensen moeten doen wat ze willen hoor, maar in je eentje ouder worden doe je niet voor het kind.
Ik ben trouwens elke dag blij met mijn egoïstische keus om alleenstaande moeder te worden.
Ik snap heel goed dat jij blij bent met je keus, ik hoop dat je kind dat over 20 jaar ook is.
Wat betreft de goede basis. Dat is voor elke ouder weer anders. Er bestaat voor mij niet 1 goede basis.
Voor jou was dit het juiste moment. Voor een ander is het liefde en ruimte. Voor mij was de basis ook goed door weer andere redenen.
De basis is voor mij vooral een mening van de (toekomstige) ouder.
[ Bericht 52% gewijzigd door Omentielvo op 27-06-2018 17:01:50 ]
Klopt maar niemand kan in de toekomst kijken. Anders had ik waarschijnlijk ook andere keuzes gemaakt.quote:
[..]
Los van dat er genoeg kinderen worden geboren waarbij de ouders dat niet wilden is het ook bewezen dat kinderen met 2 ouders (welke bij elkaar blijven) nogal wat stappen voor hebben op kinderen met een enkele ouder. Dus in die zin in het zeker egoïstischer dan wanneer je dit als stel beslist.
Mee eens. Als die goede basis er maar is!quote:
Dat laatste is de wens van elke ouder denk ik.
Wat betreft de goede basis. Dat is voor elke ouder weer anders. Er bestaat voor mij niet 1 goede basis.
Voor jou was dit het juiste moment. Voor een ander is het liefde en ruimte. Voor mij was de basis ook goed door weer andere redenen.
De basis is voor mij vooral een mening van de (toekomstige) ouder.
Maar 2 perfecte ouders is natuurlijk altijd beter dan 1 perfecte ouder.
Niet dat de perfecte ouder bestaat.
Er zijn zoveel variabelen die maken of een kind het goed heeft - het aantal ouders en van welk geslacht/ welke geaardheid die zijn, is echt maar een onderdeel daarvan. Dus zeggen dat bewust alleenstaande ouders egoïstisch zijn: ja, open deur. Dat ze het beter zouden kunnen laten in het belang van hun kinderen: onjuist.
Ik ben inmiddels een boek aan het lezen dat heet: Geen partner, wel een kinderwens
Een erg fijn boek waarin eigenlijk een hoop vragen, artikelen, onderzoeken maar ook quotes van solomoeders of kinderen van donoren benoemd worden. Ik heb het boek nog niet uit, maar het is nu al de moeite waard vind ik iig.
Ik ben inmiddels ook met wat andere vrouwen in gesprek die in dezelfde fase zitten van het maken van een keuze. En door het ook echt hardop te bespreken merk ik dat de brij aan informatie steeds meer geordend raakt en het ook steeds concreter wordt waar ik voor mijzelf naar toe wil.
Heb wel een poging gewaagd om met donoren in contact te komen maar dat heb ik voor nu weer even geschrapt. Er zaten een paar aparte contacten tussen, waar ik mij op geen enkele manier comfortabel bij voelde.
Wat mij de afgelopen tijd bij mijzelf is opgevallen is dat ik steeds meer merk dat de mogelijke keuze voor co-ouderschap met een wensvader steeds minder bij mij als persoon gaat passen. Ik heb de optie nog niet volledig 'afgeschreven' maar op de voorgrond is hij ook helemaal niet.
Dan blijft er nog de keuze tussen B-donor of C-donor over. B= een donor uit een kliniek waarbij het kindje vanaf zijn/haar 16e de gegevens kan opvragen om contact te leggen. En C= een donor die je zelf zoekt en je vooraf meer weet van je donor en daar in onderling contact afspraken kunt maken hoe je met de donor de toekomst ziet.
Het is een mooi en interessant onderwerp maar toch nog steeds wel erg onderbelicht. Je ziet en leest wel veel meer over de mogelijkheden, met name gericht op de LHBTI-groep. Maar toch minder op de wens van solomoeders die heteroseksueel zijn. In de basis, de keuze van het ouderschap dmv een donor, is het 'natuurlijk' het zelfde. Maar de buitenwereld lijkt het 'normaler' te vinden dat de groep LHBTI normaler is voor de keuze van ouderschap met een donor (want het is niet de standaard man/vrouw relatie) dan een alleenstaande vrouw die kiest voor solomoederschap (ongeacht de achterliggende reden).
ik dacht ik schrijf hier weer even wat weg. Voor mijzelf, voor eventueel meelezende andere vrouwen/mannen die met dezelfde gedachtes en keuzes maken zitten, voor andere geïnteresseerden.
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
Spannend, tweede al onderweg. Gefeliciteerd! En hoe is het contact met de vader van je eerste kindje, als ik vragen mag?quote:
Hi MiNi1981,
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
[ Bericht 2% gewijzigd door Seven. op 22-08-2018 14:32:51 ]
Ik heb een paar keer samengewoond en steevast erg ongelukkig geweest in de liefde (dat lag deels aan mezelf). Ik twijfelde altijd aan mijn kinderwens. Ik schommelde tussen 'ik wil een groot gezin' naar 'niet mijn ding' en 'ik ben te jong om het uit te sluiten'.
2,5 jaar geleden ging er weer een relatie voorbij. En toen ontstond ook een nieuwe zelfverzekerdheid, ik voelde ineens dat ik helemaal niet hoefde te wachten op 'de juiste vent' en 'de juiste omstandigheden'. Ik was sowieso wel klaar met relaties, dus ik begon me voor te bereiden op mijn toekomst alleen, en daarin de omstandigheden creëren om zelf een gezinnetje te vormen. Ik heb met mezelf een pact gesloten om de omstandigheden er naar te maken, dus eerst settelen op 1 plek en huis kopen. De goeie baan was op dat moment al een feit. En daarna verder nadenken over de invulling, ik hinkte ook heel erg op twee gedachten tussen co-ouderschap en donor.
Ik ben in het jaar dat daarop volgde vanuit Engeland terug verhuisd naar Nederland, want ik heb hier een sterker vangnet. De baan die ik nu heb, is véél beter dan mijn vorige en deze werkgever is ook veel geschikter voor jonge ouders. Ik bleef wel daten maar alleen met de intentie om te scharrelen. En toen kwam ik mijn partner tegen. Binnen een week was het mij wel duidelijk dat ik met een fantastische kerel te maken heb. En sinds ik met hem ben, weet ik dus hoe een leuke gezonde relatie kan werken. Uiteindelijk dacht ik.. fuck it, ik ga gewoon eerst kijken hoe het voelt om contact te hebben met mogelijke co-ouders, en als dat niet goed voelt, dan kan ik alsnog terugvallen op het donor-plan. Ik heb na mijn terugkeer via meerdangewenst.nl oriënterend contact gehad met een homostel, waar geen klik mee bleek te zijn. Ik heb met een bevriende homo overlegd, zijn partner wilde echter liever een adoptiekind uit China (ook vanwege zijn Chinese afkomst). Ik heb een half jaartje nadat mijn partner en ik elkaar hebben leren kennen, een superleuk huis met 3 slaapkamers gekocht (dat worden er na verbouwing 4). We zijn nu 1,5 jaar samen, hij woont er gewoon bij in en zijn dochters van 10 en 13 hebben allebei hun eigen kamer. Ik heb vanaf het begin open kaart gespeeld, dat ik bezig ben met mijn kinderwens. Hij heeft mij vrij gelaten in de contacten met de eerder genoemde homostellen, en ik heb hem de keuze gelaten of en in hoeverre hij erbij betrokken wilde zijn.
Begin dit jaar gaf hij aan dat hij een 'gewoon' gezin wilde met mij, waarin hij de vaderrol voor zichzelf wil, ware het niet dat hij een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven. Hij is daar heel stellig in, als hij had geweten van zijn afwijking, dan waren zijn dochters er niet geweest. Hij geeft ook aan dat hij zonder genetische afwijking, een biologisch kindje samen met mij zou willen. Dus sindsdien zijn we een beetje aan het rondkijken voor een Deense donor. Ik heb aan hem gevraagd om na te denken over anoniem of niet-anoniem. Ik heb een voorkeur voor niet-anoniem. Hij heeft zelf ook wel eens aangegeven dat hij het liefst een B-donor wil, maar dat was zijn eerste gedachte en deze
Als mijn huisarts volgende week terug is, dan maak ik een afspraak voor een verwijzing naar de fertiliteitskliniek. Met een Deense donor, is er momenteel een wachtlijst van 9 weken (volgens mij 9 weken wachten voor het eerste consult, en dan 9 weken wachten voor de behandeling). Dus hopelijk eind oktober/begin november het eerste consult en dan rond de jaarwisseling beginnen met actief proberen..! Hopelijk gaat het allemaal een beetje volgens dat plan, dan zou ik binnen een jaar of 2 al moeder kunnen zijn. En tegen de verwachting in, samen met een geweldige partner/vader,
Haha, herkenbaar. Vol goede moed aan het co-ouderschap idee beginnen en gaandeweg ontdekken dat het je minder en minder aanspreekt.quote:
Het is al weer even geleden dat ik hier gereageerd heb. Maar alle vragen, ervaringen en anderszins interessante bijdrages zijn erg waardevol in de brij aan gedachtes die er zijn als je heel bewust nadenkt over solomoederschap (vond ik wel een erg mooie term, aangezien bewust alleenstaand moederschap ook duidt op bewust alleenstaand. Dat is niet voor iedereen, en voor mij iig niet, het geval.).
Ik ben inmiddels een boek aan het lezen dat heet: Geen partner, wel een kinderwens
Een erg fijn boek waarin eigenlijk een hoop vragen, artikelen, onderzoeken maar ook quotes van solomoeders of kinderen van donoren benoemd worden. Ik heb het boek nog niet uit, maar het is nu al de moeite waard vind ik iig.
Ik ben inmiddels ook met wat andere vrouwen in gesprek die in dezelfde fase zitten van het maken van een keuze. En door het ook echt hardop te bespreken merk ik dat de brij aan informatie steeds meer geordend raakt en het ook steeds concreter wordt waar ik voor mijzelf naar toe wil.
Heb wel een poging gewaagd om met donoren in contact te komen maar dat heb ik voor nu weer even geschrapt. Er zaten een paar aparte contacten tussen, waar ik mij op geen enkele manier comfortabel bij voelde.
Wat mij de afgelopen tijd bij mijzelf is opgevallen is dat ik steeds meer merk dat de mogelijke keuze voor co-ouderschap met een wensvader steeds minder bij mij als persoon gaat passen. Ik heb de optie nog niet volledig 'afgeschreven' maar op de voorgrond is hij ook helemaal niet.
Dan blijft er nog de keuze tussen B-donor of C-donor over. B= een donor uit een kliniek waarbij het kindje vanaf zijn/haar 16e de gegevens kan opvragen om contact te leggen. En C= een donor die je zelf zoekt en je vooraf meer weet van je donor en daar in onderling contact afspraken kunt maken hoe je met de donor de toekomst ziet.
Het is een mooi en interessant onderwerp maar toch nog steeds wel erg onderbelicht. Je ziet en leest wel veel meer over de mogelijkheden, met name gericht op de LHBTI-groep. Maar toch minder op de wens van solomoeders die heteroseksueel zijn. In de basis, de keuze van het ouderschap dmv een donor, is het 'natuurlijk' het zelfde. Maar de buitenwereld lijkt het 'normaler' te vinden dat de groep LHBTI normaler is voor de keuze van ouderschap met een donor (want het is niet de standaard man/vrouw relatie) dan een alleenstaande vrouw die kiest voor solomoederschap (ongeacht de achterliggende reden).
ik dacht ik schrijf hier weer even wat weg. Voor mijzelf, voor eventueel meelezende andere vrouwen/mannen die met dezelfde gedachtes en keuzes maken zitten, voor andere geïnteresseerden.
Heb je al eens op de website van Cryos gekeken? Ik heb dat een paar maanden geleden voor het eerst gedaan, mijn bek viel open.
. Een vriendin van me is ook via een (Nederlandse) donor in verwachting geraakt via het ziekenhuis in Arnhem. Dus zij mocht niet zelf kiezen, plus wachtlijst en naar nu blijkt: de administratie van dit ziekenhuis is een enorme puinhoop, dus daar wil ik zelf niet naartoe. Ze heeft de biologische vader zelf opgespoord en via zelf-inseminatie heeft ze een tweede kindje met hem gekregen. Ze hebben regelmatig contact met hem, de invulling die zij er aan geven is heel leuk (vind ik).
Jij hebt toch een vriend?quote:
[..]
Haha, herkenbaar. Vol goede moed aan het co-ouderschap idee beginnen en gaandeweg ontdekken dat het je minder en minder aanspreekt.
Heb je al eens op de website van Cryos gekeken? Ik heb dat een paar maanden geleden voor het eerst gedaan, mijn bek viel open.
Een vriendin van me is ook via een (Nederlandse) donor in verwachting geraakt via het ziekenhuis in Arnhem. Dus zij mocht niet zelf kiezen, plus wachtlijst en naar nu blijkt: de administratie van dit ziekenhuis is een enorme puinhoop, dus daar wil ik zelf niet naartoe. Ze heeft de biologische vader zelf opgespoord en via zelf-inseminatie heeft ze een tweede kindje met hem gekregen. Ze hebben regelmatig contact met hem, de invulling die zij er aan geven is heel leuk (vind ik).
Dat klopt. Toen ik hem leerde kennen, had ik mijn leven net omgegooid omdat ik single moeder zou worden, maar daar kwam hij tussendoor fietsen.quote:
We willen graag samen een kindje, maar geen biologische omdat Six. een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven.
quote:
Maakt niet uit.
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Ik ben even benieuwd naar de dingen die je niet aan zag komen?
Oh zo. Ik snap dat hij zijn afwijking niet door wil geven.quote:
[..]
Dat klopt. Toen ik hem leerde kennen, had ik mijn leven net omgegooid omdat ik single moeder zou worden, maar daar kwam hij tussendoor fietsen.
We willen graag samen een kindje, maar geen biologische omdat Six. een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven.
Denemarken nog een optie voor jou? Mijn buurvrouw is ook een BAM en die heeft het via een kliniek in Denemarken gedaan.
Dat is dé optie zelfs. Voordat hij in beeld was, neigde ik meer naar co-ouderschap. Maar natuurlijk wil ik mijn partner het liefst als vaderfiguur.quote:
[..]
Oh zo. Ik snap dat hij zijn afwijking niet door wil geven.
Denemarken nog een optie voor jou? Mijn buurvrouw is ook een BAM en die heeft het via een kliniek in Denemarken gedaan.
Ik wil via Isala kliniek in Zwolle, zij werken samen met Cryos. Vriendin van mij is in de administratieve kutzooi van het ziekenhuis in Arnhem terechtgekomen, dit heeft een grote impact gehad op het leven van haar, haar gezin en ook een enorme impact op de donor.
Trouwens, diegenen die Cryos overwegen: sinds 1 juli is de Deense wetgeving veranderd.
Ik vermoed dus dat thuisinseminatie niet meer tot de mogelijkheden hoort, maar ik wil er toch naar vragen tijdens mijn consult.quote:Verzendt u donorsperma wereldwijd aan particuliere cliënten voor thuisinseminatie?
Cryos International Denmark is een spermabank die valt onder de Deense wetgeving en mag per 1 juli 2018 niet meer leveren aan anderen dan goedgekeurde weefselcentra, vruchtbaarheidsklinieken, ziekenhuisafdelingen en geautoriseerde professionele zorgverleners.
Geen veranderingen voor bezorging aan vruchtbaarheidsklinieken en ziekenhuizen
Na 1 juli 2018 blijft het voor onze privé cliënten gelukkig nog steeds mogelijk om orders en reserveringen bij Cryos te maken om donorsperma te laten bezorgen bij goedgekeurde weefselcentra, vruchtbaarheidsklinieken, ziekenhuisafdelingen en geautoriseerde professionele gezondheidsverzorgers.
Ja dat van het ziekenhuis in Arnhem heb ik ook gelezen. Dat blijft natuurlijk altijd een risico.quote:
[..]
Haha, herkenbaar. Vol goede moed aan het co-ouderschap idee beginnen en gaandeweg ontdekken dat het je minder en minder aanspreekt.
Heb je al eens op de website van Cryos gekeken? Ik heb dat een paar maanden geleden voor het eerst gedaan, mijn bek viel open.
Een vriendin van me is ook via een (Nederlandse) donor in verwachting geraakt via het ziekenhuis in Arnhem. Dus zij mocht niet zelf kiezen, plus wachtlijst en naar nu blijkt: de administratie van dit ziekenhuis is een enorme puinhoop, dus daar wil ik zelf niet naartoe. Ze heeft de biologische vader zelf opgespoord en via zelf-inseminatie heeft ze een tweede kindje met hem gekregen. Ze hebben regelmatig contact met hem, de invulling die zij er aan geven is heel leuk (vind ik).
Niet om het te bagatelliseren, maar het zal mij niets verbazen dat dit op meer plekken het geval zal zijn maar (nog) niet bekend. En dat is, en vind ik ook, een enorm risico.
Ja de Deense website ken ik. Bijzonder hoeveel je vooraf van die donoren kunt weten. Heb je voor je eigen gevoel het wel (iets) meer in de hand. Maar het prijskaartje is er ook naar (natuurlijk).
Ik moet de afspraak met de huisarts nog maken, maar soms voelt het ook wel een beetje als een soort van tikkende tijdbom. Vooral vanuit de gedachte dat het niet bij een eerste of tweede poging direct raak hoeft te zijn.
Maar ik merk ook dat de tijd die ik er voor neem, er over nadenk en er met mensen over praat het vooral steeds concreter wordt en dat is en voelt goed.
Uit nieuwsgierigheid: kan dat niet worden voorkomen met embryoselectie?quote:
We willen graag samen een kindje, maar geen biologische omdat Six. een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven.
Als het moment daar is, dan weet je het wel.quote:
[..]
Ja dat van het ziekenhuis in Arnhem heb ik ook gelezen. Dat blijft natuurlijk altijd een risico.
Niet om het te bagatelliseren, maar het zal mij niets verbazen dat dit op meer plekken het geval zal zijn maar (nog) niet bekend. En dat is, en vind ik ook, een enorm risico.
Ja de Deense website ken ik. Bijzonder hoeveel je vooraf van die donoren kunt weten. Heb je voor je eigen gevoel het wel (iets) meer in de hand. Maar het prijskaartje is er ook naar (natuurlijk).
Ik moet de afspraak met de huisarts nog maken, maar soms voelt het ook wel een beetje als een soort van tikkende tijdbom. Vooral vanuit de gedachte dat het niet bij een eerste of tweede poging direct raak hoeft te zijn.
Maar ik merk ook dat de tijd die ik er voor neem, er over nadenk en er met mensen over praat het vooral steeds concreter wordt en dat is en voelt goed.
Ik heb tot zover alleen uitgebreide profielen bekeken. Het is wel aan de prijs inderdaad...!
Dat weet ik niet. Ik zal het in ieder geval voorleggen bij de dokter.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid: kan dat niet worden voorkomen met embryoselectie?
Off topic, maar is embryoselectie oid niet mogelijk voor jullie? Of andere vormen van selectie?quote:
Ik weet niet of mijn verhaal hier past.
Ik heb een paar keer samengewoond en steevast erg ongelukkig geweest in de liefde (dat lag deels aan mezelf). Ik twijfelde altijd aan mijn kinderwens. Ik schommelde tussen 'ik wil een groot gezin' naar 'niet mijn ding' en 'ik ben te jong om het uit te sluiten'.
2,5 jaar geleden ging er weer een relatie voorbij. En toen ontstond ook een nieuwe zelfverzekerdheid, ik voelde ineens dat ik helemaal niet hoefde te wachten op 'de juiste vent' en 'de juiste omstandigheden'. Ik was sowieso wel klaar met relaties, dus ik begon me voor te bereiden op mijn toekomst alleen, en daarin de omstandigheden creëren om zelf een gezinnetje te vormen. Ik heb met mezelf een pact gesloten om de omstandigheden er naar te maken, dus eerst settelen op 1 plek en huis kopen. De goeie baan was op dat moment al een feit. En daarna verder nadenken over de invulling, ik hinkte ook heel erg op twee gedachten tussen co-ouderschap en donor.
Ik ben in het jaar dat daarop volgde vanuit Engeland terug verhuisd naar Nederland, want ik heb hier een sterker vangnet. De baan die ik nu heb, is véél beter dan mijn vorige en deze werkgever is ook veel geschikter voor jonge ouders. Ik bleef wel daten maar alleen met de intentie om te scharrelen. En toen kwam ik mijn partner tegen. Binnen een week was het mij wel duidelijk dat ik met een fantastische kerel te maken heb. En sinds ik met hem ben, weet ik dus hoe een leuke gezonde relatie kan werken. Uiteindelijk dacht ik.. fuck it, ik ga gewoon eerst kijken hoe het voelt om contact te hebben met mogelijke co-ouders, en als dat niet goed voelt, dan kan ik alsnog terugvallen op het donor-plan. Ik heb na mijn terugkeer via meerdangewenst.nl oriënterend contact gehad met een homostel, waar geen klik mee bleek te zijn. Ik heb met een bevriende homo overlegd, zijn partner wilde echter liever een adoptiekind uit China (ook vanwege zijn Chinese afkomst). Ik heb een half jaartje nadat mijn partner en ik elkaar hebben leren kennen, een superleuk huis met 3 slaapkamers gekocht (dat worden er na verbouwing 4). We zijn nu 1,5 jaar samen, hij woont er gewoon bij in en zijn dochters van 10 en 13 hebben allebei hun eigen kamer. Ik heb vanaf het begin open kaart gespeeld, dat ik bezig ben met mijn kinderwens. Hij heeft mij vrij gelaten in de contacten met de eerder genoemde homostellen, en ik heb hem de keuze gelaten of en in hoeverre hij erbij betrokken wilde zijn.
Begin dit jaar gaf hij aan dat hij een 'gewoon' gezin wilde met mij, waarin hij de vaderrol voor zichzelf wil, ware het niet dat hij een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven. Hij is daar heel stellig in, als hij had geweten van zijn afwijking, dan waren zijn dochters er niet geweest. Hij geeft ook aan dat hij zonder genetische afwijking, een biologisch kindje samen met mij zou willen. Dus sindsdien zijn we een beetje aan het rondkijken voor een Deense donor. Ik heb aan hem gevraagd om na te denken over anoniem of niet-anoniem. Ik heb een voorkeur voor niet-anoniem. Hij heeft zelf ook wel eens aangegeven dat hij het liefst een B-donor wil, maar dat was zijn eerste gedachte en deze
Als mijn huisarts volgende week terug is, dan maak ik een afspraak voor een verwijzing naar de fertiliteitskliniek. Met een Deense donor, is er momenteel een wachtlijst van 9 weken (volgens mij 9 weken wachten voor het eerste consult, en dan 9 weken wachten voor de behandeling). Dus hopelijk eind oktober/begin november het eerste consult en dan rond de jaarwisseling beginnen met actief proberen..! Hopelijk gaat het allemaal een beetje volgens dat plan, dan zou ik binnen een jaar of 2 al moeder kunnen zijn. En tegen de verwachting in, samen met een geweldige partner/vader,
Schijnt wel veel te kunnen tegenwoordig.
Ja, dat dus... Sorry, ik had niet alles gelezen.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid: kan dat niet worden voorkomen met embryoselectie?
Hangt heel erg van de afwijking af. En het moet ook betaald worden door de verzekeraar, want het is duur.quote:
Ik wist niet eens dat dit al kan, om heel eerlijk te zijn...! Maar eens bespreken met mijn vent.
https://www.pgdnederland.nl
Verzekering zoek ik uit. IVF wordt vergoed. Een intake in Maastricht, en dan zullen we het weten of dit mogelijk is voor ons.quote:
[..]
Hangt heel erg van de afwijking af. En het moet ook betaald worden door de verzekeraar, want het is duur.
https://www.pgdnederland.nl
Ik heb dit traject 4 keer doorlopen. PGD wordt in principe net als IVF vergoed door de zorgverzekering. Wel met het max. van 3 pogingen per doorgaande zwangerschap van minimaal x weken.quote:
[..]
Verzekering zoek ik uit. IVF wordt vergoed. Een intake in Maastricht, en dan zullen we het weten of dit mogelijk is voor ons.
Mocht jouw aandoening er nog niet bij staan, dan kan het ook dat ze een PGD test specifiek voor jou aandoening gaan ontwikkelen indien dat mogelijk is.
TS, ik ben een kind van een alleenstaande moeder. Niet bewust alleenstaand, wel bewust moeder
Toen zij na haar 30e nog geen goede partner had, wilde ze toch heel erg graag een kindje. Een vriend van een vriendin was al donor bij een kliniek en wilde in dit geval ook wel donor zijn. De afspraak was, geen rechten en geen plichten. Er is altijd contact geweest, al was het niet als vaderfiguur, maar meer als verre vriend. Een vader in huis heb ik nooit gemist. Mijn moeder was gewoon mijn ouder, meer was ik niet gewend en was ook niet nodig. Een vaderfiguur / rolmodel zag ik wel bij vriendinnetjes thuis maar heb ik nooit gewenst. Ik ben altijd heel erg blij geweest dat ik gewoon weet wie mijn vader is. Ik lijk ook nog eens enorm op hem, en ik denk dat ik me anders altijd afgevraagd zou hebben van wie ik nou mijn genen zou hebben. Er was geen gehei, geen 'wachten tot je oud genoeg bent', er was gewoon altijd duidelijkheid.
Dit kan misschien nog helpen bij je keuze tussen donor B of C. Succes met alles!
Ohja, en my two cents over alleenstaand ouderschap: volgens mij is een kindje sowieso goed af als het heel gewenst is. In één of in twee gezinnen
En hopelijk ben je nu trotse moeder?quote:
[..]
Ik heb dit traject 4 keer doorlopen. PGD wordt in principe net als IVF vergoed door de zorgverzekering. Wel met het max. van 3 pogingen per doorgaande zwangerschap van minimaal x weken.
Mocht jouw aandoening er nog niet bij staan, dan kan het ook dat ze een PGD test specifiek voor jou aandoening gaan ontwikkelen indien dat mogelijk is.
Dankjewel voor je verhaal LadyBlack! Fijn om te lezen hoe jij het als kind van een solomoeder (vind ik na het lezen van een boek hierover een fijner begrip, want idd veel vrouwen zijn niet bewust alleenstaand) hebt ervaren om zonder vaderfiguur op te groeien maar wel gedurende je opvoeding en het ouder worden proces te weten wie je biologische vader is zonder de daaraan hangende rol.quote:
Ik zie nu pas dat dit topic er is.
TS, ik ben een kind van een alleenstaande moeder. Niet bewust alleenstaand, wel bewust moeder
Een vader in huis heb ik nooit gemist. Mijn moeder was gewoon mijn ouder, meer was ik niet gewend en was ook niet nodig. Een vaderfiguur / rolmodel zag ik wel bij vriendinnetjes thuis maar heb ik nooit gewenst. Ik ben altijd heel erg blij geweest dat ik gewoon weet wie mijn vader is. Ik lijk ook nog eens enorm op hem, en ik denk dat ik me anders altijd afgevraagd zou hebben van wie ik nou mijn genen zou hebben. Er was geen gehei, geen 'wachten tot je oud genoeg bent', er was gewoon altijd duidelijkheid.
Dit kan misschien nog helpen bij je keuze tussen donor B of C. Succes met alles!
Ohja, en my two cents over alleenstaand ouderschap: volgens mij is een kindje sowieso goed af als het heel gewenst is. In één of in twee gezinnen
Wat mij momenteel 'afschrikt' in de keuze van een bekende donor is dat ik gelezen heb dat als de donor zelf ook maar een soort van zorgtaak heeft/krijgt, direct of in de toekomst, dit via een rechter voor kan laten komen als de donor toch een soort van contact zou willen meer dan een donor+ is zeg maar.
Nou moet ik eerlijk toegeven dat die gedachte erg gestoeld is bij mij op het hebben van 0 vertrouwen in mannen. Sorry voor de mannelijke meelezer. En ja ik kan dit echt wel iets wat nuanceren voor mijzelf dat niet iedere man zo is. Maar dat gevoel is er nu wel. Dat maakt het iets 'enger'. Want juist wat ik niet wil is een strijd om kinderen. Niet als ik kinderen zou krijgen met een partner waar ik nu zo enorm veel van zou houden maar het later misschien mis gaat (je hoort de vechtscheidingen over de hoofden van kinderen te vaak).
Dat maakt ook dat, na mijn laatste 2 ervaringen (zonder daar verder diep op in te gaan) in relaties, ik de keuze om voor solomoederschap te willen gaan wel heel sterk is. Ook al gun ik mijzelf een partner ooit, nu voelt alles alsof ik dat niet wil. En heb ik altijd gezegd noot een partner te willen om kinderen mee te krijgen.
En om dan te lezen dat je ook een strijd zou kunnen krijgen met een bekende donor (zelf gevonden donor) kwam wel even binnen zeg maar.
Maar tegelijk zou zowel ik als voor mijn kindje het wel fijn vinden om iets meer dan een stukje papier te kennen van een donor. Om daarnaast ook weer als tegenargument te geven dat de zoektocht daarnaar met al die 'aparte' figuren mij ook wel weer daar nog van weghouden....
Toch nog een heel verhaal zo vroeg op de morgen...
Nogmaals dank voor jouw kijk hierop vanuit je eigen ervaring! Heel fijn!
Jij ook bedankt voor je verhaal! Wat fijn dat nr 2 nu onderweg is.quote:
Hi MiNi1981,
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
Hoe lang ben je met deze donor in contact geweest alvorens je tot de 'daad' van ZI? bent overgegaan?
OneWish ken ik wel, hoewel (nog) geen lidmaatschap weet ik van het bestaan af.
Wat ik tevens ook weer het 'nadeel' vind van een C-donor. Is dat je moet vertrouwen op hoeveel donaties hij doet bij andere vrouwen.
Maar ja dan kom ik weer even uit dat het vertrouwen in mannen (momenteel) dusdanig beschadigd is dat ik dat lastig vind om in te schatten.
nu echt haasten...
Haal je dan niet twee dingen voor elkaar in je vertrouwen in mannen?quote:
[..]
Jij ook bedankt voor je verhaal! Wat fijn dat nr 2 nu onderweg is.
Hoe lang ben je met deze donor in contact geweest alvorens je tot de 'daad' van ZI? bent overgegaan?
OneWish ken ik wel, hoewel (nog) geen lidmaatschap weet ik van het bestaan af.
Wat ik tevens ook weer het 'nadeel' vind van een C-donor. Is dat je moet vertrouwen op hoeveel donaties hij doet bij andere vrouwen.
Maar ja dan kom ik weer even uit dat het vertrouwen in mannen (momenteel) dusdanig beschadigd is dat ik dat lastig vind om in te schatten.
nu echt haasten...
Nee hoor, er is gewoon geen vertrouwen.quote:
[..]
Haal je dan niet twee dingen voor elkaar in je vertrouwen in mannen?
In alle mannen? Wowquote:
[..]
Nee hoor, er is gewoon geen vertrouwen.
Niet lullig bedoeld, maar denk je niet dat je daar eerst mee moet dealen, voor je zoiets op je kindje gaat projecteren?quote:
[..]
Nee hoor, er is gewoon geen vertrouwen.
Ik ben van mening dat je wel twee dingen door elkaar haalt. Natuurlijk zijn er wel betrouwbare mannen, alleen in relaties lukt het voor jou niet. Maar met de biologische vader van jouw kindje, zul je dan ook geen liefdesrelatie hebben.
Dan heb je niet goed gelezen. Want ik zeg letterlijk dat ik het gevoel van 0 vertrouwen in mannen prima kan nuanceren dat niet iedere man zo is.quote:
Neemt niet weg dat het vertrouwen wat er nu niet is wel leidend is voor beslissingen die ik vandaag de dag neem passend bij waar je je nu bevindt qua gevoel en gedachtes zolang je alles daarin zelf goed kunt afwegen en nuanceren.
Ja van 3 zelfs. Best een aardig succesverhaal.quote:
[..]
En hopelijk ben je nu trotse moeder?
Bijzondere denkbeelden wel en ik geloof dat ik me niets kan voorstellen bij je beslissingen om die redenquote:
[..]
Dan heb je niet goed gelezen. Want ik zeg letterlijk dat ik het gevoel van 0 vertrouwen in mannen prima kan nuanceren dat niet iedere man zo is.
Neemt niet weg dat het vertrouwen wat er nu niet is wel leidend is voor beslissingen die ik vandaag de dag neem passend bij waar je je nu bevindt qua gevoel en gedachtes zolang je alles daarin zelf goed kunt afwegen en nuanceren.
Fijn om te horen en fijn voor jou! Als we deze weg inslaan, mag ik je dan eens een pb sturen als ik vragen heb? Mezelf kennende, ik zal er dan vast wel een topic over aanmaken.quote:
[..]
Ja van 3 zelfs. Best een aardig succesverhaal.
Projecteren op je kinderen....quote:
[..]
Niet lullig bedoeld, maar denk je niet dat je daar eerst mee moet dealen, voor je zoiets op je kindje gaat projecteren?
Ik ben van mening dat je wel twee dingen door elkaar haalt. Natuurlijk zijn er wel betrouwbare mannen, alleen in relaties lukt het voor jou niet. Maar met de biologische vader van jouw kindje, zul je dan ook geen liefdesrelatie hebben.
Omdat ik ergens niet (meer) in geloof en/of vertrouwen heb projecteer ik dat op toekomstige kinderen? Dat is wel een enorm grote aanname...
Maar die discussie staat natuurlijk los van bewust solomoederschap.
Natuurlijk mag dat! Succes met het nemen van een beslissing de voor jullie goed voelt.quote:
[..]
Fijn om te horen en fijn voor jou! Als we deze weg inslaan, mag ik je dan eens een pb sturen als ik vragen heb? Mezelf kennende, ik zal er dan vast wel een topic over aanmaken.
Ik persoonlijk vind het een beetje naïef om te denken dat je dat niet zou projecteren. Ik snap het wel hoor, ik heb ook hele lange tijd geen vertrouwen gehad in mannen. Dat hing allemaal samen met slechte partnerkeuze, die weer voortkwam uit een laag zelfbeeld. Al met al is het resultaat dat ik financiële onafhankelijkheid enorm belangrijk vind, als gevolg daarvan ben ik een carrièrevrouw en bovendien ben ik een feminist. Geen activistisch feminist, maar wel zo één die haar kind het liefst 'geslachtsloos' op zou willen voeden, dus beperken van mannelijke/vrouwelijke rolpatroon (spelen met autootjes en poppen etc.). Dus in die zin, zal mijn verleden de toekomst van mijn kind vormen. Mijn feminist-zijn heeft ook gevolgen voor de relaties die ik aanga, zowel in de liefde als vriendschappelijk. Het botst vaak met traditioneel ingestelde mensen, dus buiten familie, zul je die in mijn kring niet treffen. En dat houdt in dat mijn partner ook een feminist moet zijn, anders kan ik geen harmonieuze relatie hebben.quote:
[..]
Projecteren op je kinderen....
Omdat ik ergens niet (meer) in geloof en/of vertrouwen heb projecteer ik dat op toekomstige kinderen? Dat is wel een enorm grote aanname...
Zelfs al breng je verbaal geen negativiteit over, door alleen al je eigenheid zal je kind beïnvloed worden. In jouw geval kan ik me voorstellen dat er überhaupt weinig contact zal zijn met mannen, als je ze niet vertrouwd. Met meisjes zoals BlackLady hoeft dat geen enorm probleem te zijn. Maar als je een zoontje krijgt, dan denk ik dat je je toch gedwongen ziet om een vaderfiguur toe te laten in je leven (al zul je er waarschijnlijk geen liefdesrelatie mee hebben). Snap je wat ik bedoel?
edit: en we projecteren allemaal onze overtuigingen etc op onze kinderen. het enige wat je kan doen is je daarvan bewust zijn volgens mij.
Je doet nu wel veel aannames, alleen maar op de zin dat ik letterlijk zeg:quote:
[..]
Ik persoonlijk vind het een beetje naïef om te denken dat je dat niet zou projecteren. Ik snap het wel hoor, ik heb ook hele lange tijd geen vertrouwen gehad in mannen. Dat hing allemaal samen met slechte partnerkeuze, die weer voortkwam uit een laag zelfbeeld. Al met al is het resultaat dat ik financiële onafhankelijkheid enorm belangrijk vind, als gevolg daarvan ben ik een carrièrevrouw en bovendien ben ik een feminist. Geen activistisch feminist, maar wel zo één die haar kind het liefst 'geslachtsloos' op zou willen voeden, dus beperken van mannelijke/vrouwelijke rolpatroon (spelen met autootjes en poppen etc.). Dus in die zin, zal mijn verleden de toekomst van mijn kind vormen. Mijn feminist-zijn heeft ook gevolgen voor de relaties die ik aanga, zowel in de liefde als vriendschappelijk. Het botst vaak met traditioneel ingestelde mensen, dus buiten familie, zul je die in mijn kring niet treffen. En dat houdt in dat mijn partner ook een feminist moet zijn, anders kan ik geen harmonieuze relatie hebben.
Zelfs al breng je verbaal geen negativiteit over, door alleen al je eigenheid zal je kind beïnvloed worden. In jouw geval kan ik me voorstellen dat er überhaupt weinig contact zal zijn met mannen, als je ze niet vertrouwd. Met meisjes zoals BlackLady hoeft dat geen enorm probleem te zijn. Maar als je een zoontje krijgt, dan denk ik dat je je toch gedwongen ziet om een vaderfiguur toe te laten in je leven (al zul je er waarschijnlijk geen liefdesrelatie mee hebben). Snap je wat ik bedoel?
Alles wat je in je leven doet projecteer je op een ieder. Maar dat betekent niet dat je niet zelf de nuance eraan kunt geven door er bewust van te zijn dat iemand bepaalde gedachtes en gevoelens heeft.quote:
[..]
.....
Nou moet ik eerlijk toegeven dat die gedachte erg gestoeld is bij mij op het hebben van 0 vertrouwen in mannen. Sorry voor de mannelijke meelezer. En ja ik kan dit echt wel iets wat nuanceren voor mijzelf dat niet iedere man zo is. Maar dat gevoel is er nu wel.
...
Dat maakt ook dat, na mijn laatste 2 ervaringen (zonder daar verder diep op in te gaan) in relaties, ik de keuze om voor solomoederschap te willen gaan wel heel sterk is. Ook al gun ik mijzelf een partner ooit, nu voelt alles alsof ik dat niet wil. En heb ik altijd gezegd noot een partner te willen om kinderen mee te krijgen.
En om dan te lezen dat je ook een strijd zou kunnen krijgen met een bekende donor (zelf gevonden donor) kwam wel even binnen zeg maar.
Iedereen wordt gevormd door wat er in de wereld gebeurt, zolang je altijd maar zelf er bewust van bent hoe je er zelf naar kijkt is er mijn inziens niets mis mee met mijn uitspraak en bijbehorende gedachte die ik, zoals gezegd, meer dan prima kan nuanceren.
Maar je zegt in jouw bericht je wel voor te stellen dat ik weinig contact met mannen zou hebben omdat ik ze niet vertrouw. En dan lees je dus enorm over die nuance heen.
Want waarom zou ik weinig contacten met mannen hebben? Die begrijp ik niet.
Ja ik vertrouw mannen niet, in een relatie. Met mijn gevoel. Met mijn hart. En met de gedachte dat ik met zo een persoon een familie zou gaan creëren. Ongeacht of dit vanuit liefde of vanuit een bewuste rationele vriendschappelijke (of meer afstandelijke relatie) C-donor relatie is.
Want ik zeg ook letterlijk:
En dan bedoel ik met bekende donor de C-donor. Omdat dat juridisch niet waterdicht is.quote:
[..]
...
En om dan te lezen dat je ook een strijd zou kunnen krijgen met een bekende donor (zelf gevonden donor) kwam wel even binnen zeg maar.
Maar waarom zou ik daardoor weinig contact met mannen hebben? Ik heb meer dan genoeg mannelijke vrienden, ik heb meer dan genoeg broers en ik werk ook nog eens voor een organisatie waar 98% man is. Maar die hoef ik allemaal niet toe te vertrouwen met mijn gevoel, met mijn hart en met mijn persoonlijke keuzes en beslissingen die ik wil maken voor mijzelf.
En ja ook hier zit een nuance, want blijkbaar moet ik alles uitschrijven.... Natuurlijk zijn die mannen (en alle mensen in mijn directe omgeving) op een bepaalde manier van invloed op keuzes die ik maak. Maar daarin zullen ze veelal mijn keuzes respecteren of 'challengen' met wat ik zeg in de hoop dat ik goed nagedacht heb over elke keuze die ik maak. En zal dat nooit een strijd worden omdat er geen sprake is van een vaderlijke band met het kind of vanuit een liefdesrelatie met mij en men daardoor zich anders opstelt en anders met elkaar omga.
Daarnaast ben ik overigens van mening dat kinderen zich ook prima redden met alleen een moeder of alleen een vader. En dat het niet uitmaakt dat meisjes perse een moeder moeten hebben of jongetjes perse een vader. Omdat ook je omgeving waar je in zit en de kinderen in opgroeien genoeg vanuit die omgeving mee zullen krijgen met wat ze nodig hebben. Daarvoor hoef ik niet aan mijn beste vriend te vragen of hij een vaderrol wil pakken. Nee, de mannen in de omgeving die mijn kinderen tegen zullen komen zullen allen op hun eigen manier de mannelijke kanten van het leven meer dan genoeg belichten in mijn ogen.
Alleen.... hoe pak je dat aan?
Leuk om ook die kant van het verhaal te kunnen lezen hier. Want dat is niet zo makkelijk. Zowel voor man als vrouw.quote:
Ik zit hier als man op een andere manier in, ik heb een leuke vriendin, die heeft een leuke dochter en zij heeft geen kinderwens meer. Door haar en haar dochter ben ik mij gaan beseffen dat ik mij wel wil voortplanten en zou het liefst zaaddonor worden voor een stel, lesbisch koppel of een vrouw met een kinderwens.
Alleen.... hoe pak je dat aan?
Wat zou voor jou goed voelen daarin? Puur donor zijn? Of een soort co-ouderschap of iets wat ze donor+ noemen dus een soort vader op afstand met af en toe wel wat contact?
Daar zijn verschillende mogelijkheden in.
Je kunt natuurlijk een donor worden bij een spermabank (dan kan een evt kind pas op 16 jarige leeftijd contact met je zoeken, jij met het kind is nooit mogelijk).
Of zoeken naar een vrouw (of stel) en het onderling regelen.
Dit is even de korte versie.
Ben benieuwd naar je gedachtengang voor hoe een man het ziet en ervaart.
Meer dan gewenst.nl, doe gewoon een leuke oproep.quote:
Ik zit hier als man op een andere manier in, ik heb een leuke vriendin, die heeft een leuke dochter en zij heeft geen kinderwens meer. Door haar en haar dochter ben ik mij gaan beseffen dat ik mij wel wil voortplanten en zou het liefst zaaddonor worden voor een stel, lesbisch koppel of een vrouw met een kinderwens.
Alleen.... hoe pak je dat aan?
Niet bestaand.quote:
[..]
Spannend, tweede al onderweg. Gefeliciteerd! En hoe is het contact met de vader van je eerste kindje, als ik vragen mag?
Na glashard ontkennen van de mogelijkheid tot bedreigingen tijdens de zwangerschap, en ‘oh, misschien stikt het nog’ op mijn aangeven dat ze geboren was, heb ik besloten dat voorlopig zo te laten.
Meerdangewenst.nl of OneWish (daar komt ‘mijn’ donor vandaan) of natuurlijk gewoon via een kliniek.quote:
Ik zit hier als man op een andere manier in, ik heb een leuke vriendin, die heeft een leuke dochter en zij heeft geen kinderwens meer. Door haar en haar dochter ben ik mij gaan beseffen dat ik mij wel wil voortplanten en zou het liefst zaaddonor worden voor een stel, lesbisch koppel of een vrouw met een kinderwens.
Alleen.... hoe pak je dat aan?
Beter af zonder hem dusquote:
[..]
Niet bestaand.
Na glashard ontkennen van de mogelijkheid tot bedreigingen tijdens de zwangerschap, en ‘oh, misschien stikt het nog’ op mijn aangeven dat ze geboren was, heb ik besloten dat voorlopig zo te laten.
Een paar weken contact via de mail, toen een ontmoeting en daarna nog eens afgesproken om samen het contract te tekenen. De keer daarop begonnen met de eerste ZI poging.quote:
[..]
Jij ook bedankt voor je verhaal! Wat fijn dat nr 2 nu onderweg is.
Hoe lang ben je met deze donor in contact geweest alvorens je tot de 'daad' van ZI? bent overgegaan?
OneWish ken ik wel, hoewel (nog) geen lidmaatschap weet ik van het bestaan af.
Wat ik tevens ook weer het 'nadeel' vind van een C-donor. Is dat je moet vertrouwen op hoeveel donaties hij doet bij andere vrouwen.
Maar ja dan kom ik weer even uit dat het vertrouwen in mannen (momenteel) dusdanig beschadigd is dat ik dat lastig vind om in te schatten.
nu echt haasten...
Wbt beschadigd vertrouwen in mannen, dat herken ik wel. Er zijn om die reden ook een hoop mannen afgevallen, maar eentje stak erboven uit. En daar wilde ik de gok (want dat blijft het) dan wel mee wagen.
Fijn dat het zo soepeltjes bij jou is verlopen!quote:
[..]
Een paar weken contact via de mail, toen een ontmoeting en daarna nog eens afgesproken om samen het contract te tekenen. De keer daarop begonnen met de eerste ZI poging.
Wbt beschadigd vertrouwen in mannen, dat herken ik wel. Er zijn om die reden ook een hoop mannen afgevallen, maar eentje stak erboven uit. En daar wilde ik de gok (want dat blijft het) dan wel mee wagen.
En dat klopt natuurlijk wel, een gok blijft het wel op een bepaalde manier.
Ik merk dat alles steeds meer handen en voeten krijgt en daardoor steeds beter begint te voelen qua wensen en gedachtes. Het proces an sich voor mijzelf voelt goed.
Soms voelt het in een keer van 'wauw waarom niet vandaag' en soms voelt het als 'jeetje wat eng'.
Dat laatste zal nooit echt verdwijnen denk ik. Maar als dat soms van 'wauw waarom niet vandaag' zich nog iets sterker ontwikkelt de komende tijd dan durf ik denk ik wel vervolg acties uit te zetten.
Het blijft idd eng.quote:
[..]
Fijn dat het zo soepeltjes bij jou is verlopen!
En dat klopt natuurlijk wel, een gok blijft het wel op een bepaalde manier.
Ik merk dat alles steeds meer handen en voeten krijgt en daardoor steeds beter begint te voelen qua wensen en gedachtes. Het proces an sich voor mijzelf voelt goed.
Soms voelt het in een keer van 'wauw waarom niet vandaag' en soms voelt het als 'jeetje wat eng'.
Dat laatste zal nooit echt verdwijnen denk ik. Maar als dat soms van 'wauw waarom niet vandaag' zich nog iets sterker ontwikkelt de komende tijd dan durf ik denk ik wel vervolg acties uit te zetten.
Sterker nog, de eerste twee inseminaties (ik wilde per se zonder ovulatietesten proberen), wist ik in mijn achterhoofd zeker dat ik op de afgesproken datum veel te vroeg was voor mijn eisprong om haalbaar te kunnen zijn. Die twee keer heb ik fluitend gedaan.
De derde keer stond de afspraak voor de 13e en de 14e zou mijn eisprong zijn (was volgens mijn huisarts de beste dag om te proberen). Ik heb op het punt gestaan om af te zeggen, ‘s ochtends vroeg nog, omdat ik het zo eng vond :’)
Uiteindelijk alleen maar niet gedaan omdat donor uit de andere kant van het land moest komen en dus al in de auto zat. Et voila! Zwanger.
Ow dat is wel bijzonder, juist dan is het raak.quote:
[..]
Het blijft idd eng.
Sterker nog, de eerste twee inseminaties (ik wilde per se zonder ovulatietesten proberen), wist ik in mijn achterhoofd zeker dat ik op de afgesproken datum veel te vroeg was voor mijn eisprong om haalbaar te kunnen zijn. Die twee keer heb ik fluitend gedaan.
De derde keer stond de afspraak voor de 13e en de 14e zou mijn eisprong zijn (was volgens mijn huisarts de beste dag om te proberen). Ik heb op het punt gestaan om af te zeggen, ‘s ochtends vroeg nog, omdat ik het zo eng vond :’)
Uiteindelijk alleen maar niet gedaan omdat donor uit de andere kant van het land moest komen en dus al in de auto zat. Et voila! Zwanger.
Wat maakte het op dat moment dan eng voor je? Het feit dat het nu gerichter zwanger raken is (meer kans op want meer gepland qua cyclus).
Wss het idee ‘dat het nu weleens raak zou kunnen zijn’. Zelfde gevoel had ik bij de positieve test xDquote:
[..]
Ow dat is wel bijzonder, juist dan is het raak.
Wat maakte het op dat moment dan eng voor je? Het feit dat het nu gerichter zwanger raken is (meer kans op want meer gepland qua cyclus).
Na veel gesprekken voeren, informatieavonden bezoeken en ook met de omgeving er over praten/informeren ben ik tot het besluit gekomen om de volgende stap te gaan zetten als het aankomt op solomoederschap.
Ik wil dit jaar het traject gaan starten voor solomoederschap met behulp van een c-donor.
Ik wil Q1/2 gebruiken voor gesprekken met de kliniek en de onderzoeken die erbij horen om te kijken hoe mijn lichaam 'er aan toe is'. En vanuit daar verder.
Een spannend jaar dus waar veel kan gaan gebeuren, maar stel mij er tegelijk wel op in dat het niet snel raak zal zijn en het wel een aantal cycli kan duren.
Spannend! Fingers crossed voor jequote:
Het is al best een tijdje geleden dat ik hier wat geschreven heb. Maar dacht dat zo in het een nieuwe jaar een update wel weer gepast is.
Na veel gesprekken voeren, informatieavonden bezoeken en ook met de omgeving er over praten/informeren ben ik tot het besluit gekomen om de volgende stap te gaan zetten als het aankomt op solomoederschap.
Ik wil dit jaar het traject gaan starten voor solomoederschap met behulp van een c-donor.
Ik wil Q1/2 gebruiken voor gesprekken met de kliniek en de onderzoeken die erbij horen om te kijken hoe mijn lichaam 'er aan toe is'. En vanuit daar verder.
Een spannend jaar dus waar veel kan gaan gebeuren, maar stel mij er tegelijk wel op in dat het niet snel raak zal zijn en het wel een aantal cycli kan duren.
.Merk dat het echt een traject is waar je naar toe moet groeien en dat de stappen die ik reeds gelopen heb passen bij de timing en het gevoel van alles daaromheen echt een plekje moet krijgen.
Ik had dat met de allereerste voorlichting bij de kliniek. Was ook wel even 'heftig' om in een omgeving te komen waar je mogelijk zwanger uit gaat komen.quote:
Ik vond destijds het allerspannendst om te bellen naar de kliniek. Dat leek voor mij de grootste stap. De rest zorgde ook wel voor spanning, maar die eerste stap was voor mij de grootste stap.
Maar bij een 2e bezoek was dat gevoel al niet meer aanwezig.
Ik denk ook wel dat de telefoon pakken en bellen voor een afspraak idd nog wel even een 'dingetje' gaat zijn. Want dan start er al een stukje van de rollercoaster.
Dat lijkt mij nog een stuk lastiger dan voor een vrouw.quote:
Interessant. Dit volg ik even, want ik zit er de laatste jaren ernstig aan te denken om bewust alleenstaand vader te worden.
Het mentale stuk doen/niet doen en de keuze van bewust alleenstaand zal op bepaalde vlakken vast gelijkenis vertonen. Maar als man ben je natuurlijk afhankelijk van een draagmoeder of een keuze van co-ouderschap met een alleenstaande of lesbisch koppel om die wens in vervulling te kunnen laten gaan.
Oh echt?quote:
Interessant. Dit volg ik even, want ik zit er de laatste jaren ernstig aan te denken om bewust alleenstaand vader te worden.
Wauw...SPOILERIk 'ken' jou alleen maar van vroeger in R&P.
Echt? Of ben je aan het trollen?quote:
Interessant. Dit volg ik even, want ik zit er de laatste jaren ernstig aan te denken om bewust alleenstaand vader te worden.
.Echt??quote:
Interessant. Dit volg ik even, want ik zit er de laatste jaren ernstig aan te denken om bewust alleenstaand vader te worden.
Ik was ooit van plan om met een homo(stel) een kindje op de wereld te zetten, ik zie niet in waarom dat met een hetero man niet ook zou kunnen. Als je als ouders op één lijn ligt, why not? En ik denk dat er ongetwijfeld een vrouw is in zijn regio voor wie een co-ouderschap met Krea een geschenk uit de hemel is. Hij heeft een grote waffel (online) maar klein hartje, en volgens mij heeft hij ze wel aardig op een rijtje.
[ Bericht 27% gewijzigd door Seven. op 05-01-2019 15:56:00 ]
Cool. Ik zou het niet willen.quote:
Hier thuis ook al over gehad. Mijn vrouw steunt mij als ik zou leveren als donor. Moet ik mij nog even goed over gaan inlezen maar als ik iemand kan helpen, graag!
ik ook nietquote:
Mooi dat je het overweegt. Hebben jullie samen ook kinderen? En zou je dit niet liever via een donorbank regelen?quote:
Hier thuis ook al over gehad. Mijn vrouw steunt mij als ik zou leveren als donor. Moet ik mij nog even goed over gaan inlezen maar als ik iemand kan helpen, graag!
Er is er nu 1 onderweg die volgende maand geboren wordt.quote:
[..]
Mooi dat je het overweegt. Hebben jullie samen ook kinderen? En zou je dit niet liever via een donorbank regelen?
Ik weet nog niet hoe of wat precies. Mort mij daar nog zeker meer in verdiepen.
Maar we kapen een topic. Zal er later wellicht een topic over openen
Ik denk dat er meer behoefte is aan dit topic dan alleen de TS.quote:
[..]
Er is er nu 1 onderweg die volgende maand geboren wordt.
Ik weet nog niet hoe of wat precies. Mort mij daar nog zeker meer in verdiepen.
Maar we kapen een topic. Zal er later wellicht een topic over openen
En ik zou ff wachten tot jullie kindje een jaar is, het is een enorme verandering in je leven om vader (en moeder) te worden. Mogelijk verander je erdoor van gedachten.
Dat is ook zeker het plan hoor. Het is niet zo dat ik morgen al van plan was om wat af te leverenquote:
[..]
Ik denk dat er meer behoefte is aan dit topic dan alleen de TS.
En ik zou ff wachten tot jullie kindje een jaar is, het is een enorme verandering in je leven om vader (en moeder) te worden. Mogelijk verander je erdoor van gedachten.
Ik zou in ieder geval als donor willen weten waar ik aan toe ben. Dus wees selectief.quote:
[..]
Dat is ook zeker het plan hoor. Het is niet zo dat ik morgen al van plan was om wat af te leveren
Bij het ziekenhuis in Arnhem zijn echt grote fouten gemaakt, een kennis van me is zwanger geraakt van een Nederlandse donor via hun wachtlijst. Zij heeft de donor weten op te sporen naar aanleiding van vragen van haar zoontje. Daarna heeft ze buiten het ziekenhuis om nog een zusje verwekt via zelfinseminatie. Toen ze de zwangerschap meldde, bleek dat er al zeker 35 zwangerschappen waren, volgens mij is 25 de max. Na een beetje graven, bleek dat dit kon gebeuren omdat het ziekenhuis een bende had gemaakt van de administratie.
Welke kliniek kies je? En ga je op de wachtlijst of ga je voor een Deense donor?quote:
[..]
Ik had dat met de allereerste voorlichting bij de kliniek. Was ook wel even 'heftig' om in een omgeving te komen waar je mogelijk zwanger uit gaat komen.
Maar bij een 2e bezoek was dat gevoel al niet meer aanwezig.
Ik denk ook wel dat de telefoon pakken en bellen voor een afspraak idd nog wel even een 'dingetje' gaat zijn. Want dan start er al een stukje van de rollercoaster.
Ik liep bij de Isala Klinieken te Zwolle (niet alleenstaand, maar getrouwd met een vrouw en dus ook afhankelijk van donorzaad) en daar werd ons op een bepaald moment ook schoorvoetend medegedeeld dat hun administratie niet klopte. Toen wij zwanger raakten van onze oudste dochter is ons verzekerd dat de resterende cryo's van ons waren en te allen tijde 'gebruikt' konden worden als we door wilden gaan voor een tweede kindje. Na een strenge controle kwamen ze er echter achter dat kinderen geboren uit deze cryo's niet mee werden gerekend in het maximum aantal. Toen we ons meldden voor het 2e traject werd ons dan ook verteld dat als de donor aan zijn maximum zat (wat gelukkig niet het geval bleek) onze cryo's ook zouden worden vernietigd.quote:
[..]
Ik zou in ieder geval als donor willen weten waar ik aan toe ben. Dus wees selectief.
Bij het ziekenhuis in Arnhem zijn echt grote fouten gemaakt, een kennis van me is zwanger geraakt van een Nederlandse donor via hun wachtlijst. Zij heeft de donor weten op te sporen naar aanleiding van vragen van haar zoontje. Daarna heeft ze buiten het ziekenhuis om nog een zusje verwekt via zelfinseminatie. Toen ze de zwangerschap meldde, bleek dat er al zeker 35 zwangerschappen waren, volgens mij is 25 de max. Na een beetje graven, bleek dat dit kon gebeuren omdat het ziekenhuis een bende had gemaakt van de administratie.
Wat ik van de arts begreep, is dat ze goed uit de controle zijn gekomen en dat er (in hun geval) dus geen donoren waren die het maximum aantal geboren kinderen overschreven hadden. Maar dat had ook anders kunnen lopen gelet op de voormalige werkwijze, dat is misschien ook waar het bij andere ziekenhuizen mis is gegaan. Ik heb ook begrepen dat de controle hierop nu vele malen strenger is na een paar schandalen en dat het niet zo snel meer fout zou mogen gaan.
Verder voor wat betreft het alleenstaand ouderschap, ontzettend moedig en ik hoop dat eenieder die deze weg kiest er ook in zal slagen en er van kan genieten. Ik heb er zelf op een bepaald punt in mijn leven ook heel erg over nagedacht, alleen heb ik toen besloten dat ik over zou gaan op pleegouderschap als het zover zou komen. Zover is het uiteindelijk niet gekomen omdat ik kort daarop mijn vrouw ontmoette. Maar ik snap de keuze heel goed!
Thanks for sharing, schanu! Hebben jullie een Deense donor of Nederlandse donor? Helemaal met je eens trouwens, BAM worden vereist moed. Fijn dat jij je vrouw op tijd bent tegen gekomenquote:
[..]
Ik liep bij de Isala Klinieken te Zwolle (niet alleenstaand, maar getrouwd met een vrouw en dus ook afhankelijk van donorzaad) en daar werd ons op een bepaald moment ook schoorvoetend medegedeeld dat hun administratie niet klopte. Toen wij zwanger raakten van onze oudste dochter is ons verzekerd dat de resterende cryo's van ons waren en te allen tijde 'gebruikt' konden worden als we door wilden gaan voor een tweede kindje. Na een strenge controle kwamen ze er echter achter dat kinderen geboren uit deze cryo's niet mee werden gerekend in het maximum aantal. Toen we ons meldden voor het 2e traject werd ons dan ook verteld dat als de donor aan zijn maximum zat (wat gelukkig niet het geval bleek) onze cryo's ook zouden worden vernietigd.
Wat ik van de arts begreep, is dat ze goed uit de controle zijn gekomen en dat er (in hun geval) dus geen donoren waren die het maximum aantal geboren kinderen overschreven hadden. Maar dat had ook anders kunnen lopen gelet op de voormalige werkwijze, dat is misschien ook waar het bij andere ziekenhuizen mis is gegaan. Ik heb ook begrepen dat de controle hierop nu vele malen strenger is na een paar schandalen en dat het niet zo snel meer fout zou mogen gaan.
Verder voor wat betreft het alleenstaand ouderschap, ontzettend moedig en ik hoop dat eenieder die deze weg kiest er ook in zal slagen en er van kan genieten. Ik heb er zelf op een bepaald punt in mijn leven ook heel erg over nagedacht, alleen heb ik toen besloten dat ik over zou gaan op pleegouderschap als het zover zou komen. Zover is het uiteindelijk niet gekomen omdat ik kort daarop mijn vrouw ontmoette. Maar ik snap de keuze heel goed!
.Doe je het weer, Kreaquote:
Interessant. Dit volg ik even, want ik zit er de laatste jaren ernstig aan te denken om bewust alleenstaand vader te worden.
Maar ik moest wel grijnzen. Succes
Je hebt mijn zegen.Het is bij ons nogal via een omweg verlopen, haha. We hadden eerst een bevriende donor, echter bleek zijn zaad na ontdooiing zo slecht dat ze voor de IUI's heel veel rietjes moesten gebruiken dus we waren snel door de voorraad heen. Achteraf bleek ik ook verminderd vruchtbaar, dus dat was eigenlijk al gedoemd te mislukken. We zijn toen overgestapt op de Deense donorbank, waar we 8 rietjes hebben ingekocht. Dit omdat we wel op de wachtlijst stonden voor de Nederlandse donorlijst, maar wij waren op dat moment nog niet aan de beurt en we wilden het traject graag voortzetten. Deze inseminaties hebben deels zonder en vervolgens met toediening van hormonen plaatsgevonden, maar ook daar kwam geen zwangerschap uit voort. We hebben de enorme mazzel gehad dat we toen we door onze voorraad heen waren al bijna bovenaan de wachtlijst stonden, en opeens ook aansluitend door konden met het traject (wat of toeval is geweest, of de arts heeft ons omhoog geplaatst gelet op het medisch traject waar we op dat moment in zaten). Uiteindelijk is het met IVF gelukt via een Nederlandse donor, onze beide dochters komen van diezelfde donor.quote:
[..]
Thanks for sharing, schanu! Hebben jullie een Deense donor of Nederlandse donor? Helemaal met je eens trouwens, BAM worden vereist moed. Fijn dat jij je vrouw op tijd bent tegen gekomen
Voor mensen die een Deense donor overwegen ben ik overigens wel benieuwd naar het volgende. Op de site kan je o.a. kiezen voor een anonieme donor van wie het kind met 16 (of 18?) jaar de contactgegevens op kan vragen. Voor iets minder geld kan je echter ook rietjes kopen van donoren die anoniem zijn en altijd zullen blijven. Dat druist tegen de Nederlandse wetgeving in, maar op die manier kan deze wetgeving dus wel omzeild worden. Ik ken via via een stel dat een kindje heeft gekregen middels een anonieme Deense donor die dus altijd anoniem zal blijven, ik merk van mijzelf dat ik dat niet kan begrijpen maar ben heel benieuwd naar beweegredenen hieromtrent. Zijn er hier mensen die open zouden staan voor een dergelijke anonieme donor en zo ja, wat is hier de reden van?
Dankjewel voor je verhaal Schanu. Zeker met betrekking hoe de zwangerschappen (helaas moeizamer dan je zou willen) dmv donorzaad tot stand zijn gekomen. Ik besef heel goed dat het niet zomaar de eerste keer (of snel) raak hoeft te zijn.quote:
[..]
Het is bij ons nogal via een omweg verlopen, haha. We hadden eerst een bevriende donor, echter bleek zijn zaad na ontdooiing zo slecht dat ze voor de IUI's heel veel rietjes moesten gebruiken dus we waren snel door de voorraad heen. Achteraf bleek ik ook verminderd vruchtbaar, dus dat was eigenlijk al gedoemd te mislukken. We zijn toen overgestapt op de Deense donorbank, waar we 8 rietjes hebben ingekocht. Dit omdat we wel op de wachtlijst stonden voor de Nederlandse donorlijst, maar wij waren op dat moment nog niet aan de beurt en we wilden het traject graag voortzetten. Deze inseminaties hebben deels zonder en vervolgens met toediening van hormonen plaatsgevonden, maar ook daar kwam geen zwangerschap uit voort. We hebben de enorme mazzel gehad dat we toen we door onze voorraad heen waren al bijna bovenaan de wachtlijst stonden, en opeens ook aansluitend door konden met het traject (wat of toeval is geweest, of de arts heeft ons omhoog geplaatst gelet op het medisch traject waar we op dat moment in zaten). Uiteindelijk is het met IVF gelukt via een Nederlandse donor, onze beide dochters komen van diezelfde donor.
Voor mensen die een Deense donor overwegen ben ik overigens wel benieuwd naar het volgende. Op de site kan je o.a. kiezen voor een anonieme donor van wie het kind met 16 (of 18?) jaar de contactgegevens op kan vragen. Voor iets minder geld kan je echter ook rietjes kopen van donoren die anoniem zijn en altijd zullen blijven. Dat druist tegen de Nederlandse wetgeving in, maar op die manier kan deze wetgeving dus wel omzeild worden. Ik ken via via een stel dat een kindje heeft gekregen middels een anonieme Deense donor die dus altijd anoniem zal blijven, ik merk van mijzelf dat ik dat niet kan begrijpen maar ben heel benieuwd naar beweegredenen hieromtrent. Zijn er hier mensen die open zouden staan voor een dergelijke anonieme donor en zo ja, wat is hier de reden van?
Nee in NL kun je dat niet omzeilen. Wil iemand donorzaad uit Denemarken naar Nederland transporteren dan mag dit niet anoniem zijn. Bij de aanvraag via de donorbank moet je namelijk je adres opgeven waar het naar toe gestuurd moet worden. En je krijgt de vraag in welk land je voor inseminatie gaat. Als je NL selecteert kun je geen anonieme donor krijgen en selecteren.
Zou je wel anoniem willen moet je dat dus via een ander land laten versturen (en insemineren).
Tegenwoordig versturen de banken ook nog alleen maar naar klinieken/ziekenhuizen en die moeten daar ook de dubbelcheck op doen.
Ah kijk dat laatste wist ik niet! Het kindje waar ik het over heb is ondertussen ook al ongeveer 1,5, dus destijds zullen de regels dan nog wat anders zijn geweest (voor zover ik weet hebben zij het ook middels zelf inseminatie gedaan namelijk). Ik vind het wel fijn om dit te weten, want ik vond het al vreemd en het voelde zo verkeerd.quote:
[..]
Dankjewel voor je verhaal Schanu. Zeker met betrekking hoe de zwangerschappen (helaas moeizamer dan je zou willen) dmv donorzaad tot stand zijn gekomen. Ik besef heel goed dat het niet zomaar de eerste keer (of snel) raak hoeft te zijn.
Nee in NL kun je dat niet omzeilen. Wil iemand donorzaad uit Denemarken naar Nederland transporteren dan mag dit niet anoniem zijn. Bij de aanvraag via de donorbank moet je namelijk je adres opgeven waar het naar toe gestuurd moet worden. En je krijgt de vraag in welk land je voor inseminatie gaat. Als je NL selecteert kun je geen anonieme donor krijgen en selecteren.
Zou je wel anoniem willen moet je dat dus via een ander land laten versturen (en insemineren).
Tegenwoordig versturen de banken ook nog alleen maar naar klinieken/ziekenhuizen en die moeten daar ook de dubbelcheck op doen.
Overigens, geen idee of dat nu nog zo is, maar toen wij rietjes bestelden van de Deense donorbank kregen we korting via de Isala klinieken (hoe bizar eigenlijk, maar op die bedragen wel mooi meegenomen
).En ja, helaas hoeft het niet de 1e keer raak te zijn. Het probleem met deze wijze van zwanger worden is dat je 1 kans per cyclus hebt. Ik heb meerdere malen het gevoel gehad dat ik te vroeg of juist de laat was geïnsemineerd, met de IUI werd deze nog bepaald aan de hand van ovulatietesten namelijk en dus niet middels echo's. De kans op een zwangerschap is via deze weg mijn inziens kleiner dan wanneer je kan klussen met je partner voor, tijdens en na de ovulatie. Dat is wel iets waar wij rekening mee hebben gehouden toen wij kozen voor 8 rietjes, maar zelfs dat bleek helaas niet voldoende. Hadden wij daarna opnieuw rietjes moeten kopen, dan hadden we ook opnieuw verzendkosten moeten betalen. Plus dat het dan de vraag is of er nog semen over is van die donor als je door wil gaan voor een tweede of misschien zelfs derder kind. Ook dat is dus wel iets om op voorhand rekening mee te houden, door bijvoorbeeld meer rietjes te kopen en deze door het ziekenhuis te laten bewaren (ervan uitgaande dat daarin niets is veranderd en dat dat dus nog steeds mogelijk is).
Daarentegen ken ik ook genoeg mensen uit mijn vriendenkring bij wie het wel binnen een paar keer lukte, dus het is heel moeilijk om dit vooraf in te schatten.
Die korting krijg je op meerdere plekken. Mee eens dat het apart is maar idd erg fijn op die bedragen.quote:
[..]
Ah kijk dat laatste wist ik niet! Het kindje waar ik het over heb is ondertussen ook al ongeveer 1,5, dus destijds zullen de regels dan nog wat anders zijn geweest (voor zover ik weet hebben zij het ook middels zelf inseminatie gedaan namelijk). Ik vind het wel fijn om dit te weten, want ik vond het al vreemd en het voelde zo verkeerd.
Overigens, geen idee of dat nu nog zo is, maar toen wij rietjes bestelden van de Deense donorbank kregen we korting via de Isala klinieken (hoe bizar eigenlijk, maar op die bedragen wel mooi meegenomen
En ja, helaas hoeft het niet de 1e keer raak te zijn. Het probleem met deze wijze van zwanger worden is dat je 1 kans per cyclus hebt. Ik heb meerdere malen het gevoel gehad dat ik te vroeg of juist de laat was geïnsemineerd, met de IUI werd deze nog bepaald aan de hand van ovulatietesten namelijk en dus niet middels echo's. De kans op een zwangerschap is via deze weg mijn inziens kleiner dan wanneer je kan klussen met je partner voor, tijdens en na de ovulatie. Dat is wel iets waar wij rekening mee hebben gehouden toen wij kozen voor 8 rietjes, maar zelfs dat bleek helaas niet voldoende. Hadden wij daarna opnieuw rietjes moeten kopen, dan hadden we ook opnieuw verzendkosten moeten betalen. Plus dat het dan de vraag is of er nog semen over is van die donor als je door wil gaan voor een tweede of misschien zelfs derder kind. Ook dat is dus wel iets om op voorhand rekening mee te houden, door bijvoorbeeld meer rietjes te kopen en deze door het ziekenhuis te laten bewaren (ervan uitgaande dat daarin niets is veranderd en dat dat dus nog steeds mogelijk is).
Daarentegen ken ik ook genoeg mensen uit mijn vriendenkring bij wie het wel binnen een paar keer lukte, dus het is heel moeilijk om dit vooraf in te schatten.
Je kunt tegenwoordig ook een reservering maken van de semen. Die blijven dan opgeslagen in Denemarken maar voor jou apart gehouden en kunnen dus door jou gebruikt blijven worden.
De regelgeving is daarin ook veranderd (heel recent of moet nog officieel goedgekeurd worden). En de wet/regelgeving wordt hierin ook steeds beter om het zowel voor de kinderen, als de wensouder(s) als de donoren meer inzichtelijk te maken wat je allemaal wel/niet kan en mag verwachten.
Want eerst mocht een donor iets van 25 kinderen hebben nu is het in NL zo dat een donor 12 gezinnen mag helpen. Zodat je als gezin iig wel voor een volgend kind dezelfde donor kunt blijven gebruiken.
Mocht je de reservering niet gebruiken meer kun je het (als het goed is) voor een schappelijke prijs terug verkopen aan de bank.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Ik heb je verhaal zijdelings gevolgd/gelezen in de andere topics. Spijtig dat je relatie uiteindelijk geeindigd is.quote:
Handig, nachtdienst dus mijn maalmolentje loopt.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Die kinderwens is een lastig 'dingetje' als het niet lukt of als je alleen bent en de wens erg groot is.
Ik heb er een paar jaar geleden al eens over nagedacht maar door omstandigheden niet doorgepakt en kwam toch nog een partner tegen (nu inmiddels ex-partner).
Ik word binnenkort 38 en ben vorig jaar serieus dit onderwerp gaan oppakken. Wat mij erg geholpen heeft is heel veel inlezen op sites zoals www.meerdangewenst.nl In eerste instantie meer gericht op ouderschap vanuit LHBTI maar de informatie is ook erg goed 'bruikbaar' voor alleenstaande vrouwen.
En ook veel in contact komen met vrouwen die hiermee zitten en er openlijk met hun over praten. hardop uitspreken of bespreken kun je dingen goed structureren in je eigen hoofd en steeds een stapje verder onderzoeken. Althans dat heeft mij heel goed geholpen.
Tevens vond ik het boek: Geen partner, wel een kinderwens heel verhelderend. Daarin worden eigenlijk ook veelal de vragen besproken waar je zelf mee zit.
Lezen, lezen, lezen en bespreken met mensen in hetzelfde traject kan echt zo enorm veel helpen om de chaos aan informatie wat te structureren.
Echte don'ts heb ik nog niet als je nog in de onderzoeksfase zit. Dan zou ik gewoon alles lezen en er een gevoel bij krijgen wat het voor jou kan betekenen. Maar volg vooral je gevoel in wat je leest en wat je als vervolgstappen wilt nemen ipv vlug vlug ergens in te springen zonder te weten wat de gevolgen kunnen zijn.
Als je weet dat je het wil, waarom zou je dan wachten? Hangt dat samen met de hoop nog een leuke vent tegen te komen?quote:
Handig, nachtdienst dus mijn maalmolentje loopt.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Ik zou je allereerst al aanraden om je mindset om te draaien. Stel je in op alleenstaand moederschap zodra JIJ er klaar voor bent, niet zodra je de 38 aantikt. Als jij nu al financiële zekerheid hebt, en je hebt je vangnet in orde en je voelt dat je er klaar voor bent, ga er gewoon voor.
Dit klinkt als een man die zijn macht en invloed ingeperkt ziet.quote:
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Op het moment dat er geen goede geschikte leuke mannen met kinderwens zijn moet je wel wat. De meeste mannen willen geen kinderen of stellen het uit tot hun 50e. Tja.
Je quote een trollpost van ruim 6 maanden oud...quote:
[..]
Dit klinkt als een man die zijn macht en invloed ingeperkt ziet.
Op het moment dat er geen goede geschikte leuke mannen met kinderwens zijn moet je wel wat. De meeste mannen willen geen kinderen of stellen het uit tot hun 50e. Tja.
Omdat misschien de wens om het met een partner te doen misschien nog groter is/voelt dan om het daadwerkelijk alleen te doen.quote:
[..]
Als je weet dat je het wil, waarom zou je dan wachten? Hangt dat samen met de hoop nog een leuke vent tegen te komen?
Ik zou je allereerst al aanraden om je mindset om te draaien. Stel je in op alleenstaand moederschap zodra JIJ er klaar voor bent, niet zodra je de 38 aantikt. Als jij nu al financiële zekerheid hebt, en je hebt je vangnet in orde en je voelt dat je er klaar voor bent, ga er gewoon voor.
Het is niet zo dat als iemand er over nadenkt en meer info zoekt dat die gene er ook al klaar voor is ook al is er een (grote) kinderwens.
Er komt meer bij kijken dan alleen maar een donor zoeken en de inseminatie in gang zetten.
Er zit ook echt een mentaal aspect aan vast.
Dat geldt zowel voor vrouwen die alleenstaand moederschap overwegen als mannen die nadenken over doneren van zaad.
zonder het aanvallend te bedoelen lees ik hier al vaker posts van je die wat dwingender en actiegerichter overkomen terwijl er alleen maar een mededeling wordt gedaan of informatie wordt gevraagd. Terwijl mensen soms ook gewoon even na willen denken, willen klankborden of gewoon even zoekende zijn naar wat ze precies willen. Zoals hierboven ook al gezegd het is niet direct uitvoeren als je een gedachte hebt. Niet om sperma te doneren en niet om sperma te laten insemineren.
Ik moest het nu toch even kwijt omdat ik dit topic graag zie als informatiebron en delen van ervaringen in welke stap van het proces iemand ook mag zitten kijkend naar de mogelijkheden en vragen/gedachtes die iemand kan hebben die serieus nadenkt over alleenstaand ouderschap.
Welke macht en invloed? Je hebt een behoorlijk verknipte geest als je vindt dat 1 van de 2 geslachten meer of minder macht en invloed zou hebben.quote:
[..]
Dit klinkt als een man die zijn macht en invloed ingeperkt ziet.
Op het moment dat er geen goede geschikte leuke mannen met kinderwens zijn moet je wel wat. De meeste mannen willen geen kinderen of stellen het uit tot hun 50e. Tja.
En hoe kom je erbij dat de meeste mannen geen kinderen zouden willen? Dat ze dat met jou misschien niet willen, prima, maar doe niet net of je weet wat ‘de meeste mannen’ wel of niet zouden willen.
Past het niet in je straatje? Noem je het daarom een trollpost?quote:Op woensdag 23 januari 2019 16:43 schreef Seven. het volgende:
[..]
Je quote een trollpost van ruim 6 maanden oud...
Ik quote deze even en is meteen als antwoord op Seven. Ik ben nog niet zo ver dat ik het echt alleen wil doen. Het liefste gewoon met een partner, maar ik wil dus wel de optie openhouden mocht dit onverhoopt niet lukken en dan is alleenstaand moederschap echt een optie en heb ik daar alle ruimte en middelen voor. Vandaar de uiterste leeftijdsgrens.quote:
[..]
Omdat misschien de wens om het met een partner te doen misschien nog groter is/voelt dan om het daadwerkelijk alleen te doen.
Het is niet zo dat als iemand er over nadenkt en meer info zoekt dat die gene er ook al klaar voor is ook al is er een (grote) kinderwens.
Er komt meer bij kijken dan alleen maar een donor zoeken en de inseminatie in gang zetten.
Er zit ook echt een mentaal aspect aan vast.
Dat geldt zowel voor vrouwen die alleenstaand moederschap overwegen als mannen die nadenken over doneren van zaad.
zonder het aanvallend te bedoelen lees ik hier al vaker posts van je die wat dwingender en actiegerichter overkomen terwijl er alleen maar een mededeling wordt gedaan of informatie wordt gevraagd. Terwijl mensen soms ook gewoon even na willen denken, willen klankborden of gewoon even zoekende zijn naar wat ze precies willen. Zoals hierboven ook al gezegd het is niet direct uitvoeren als je een gedachte hebt. Niet om sperma te doneren en niet om sperma te laten insemineren.
Ik moest het nu toch even kwijt omdat ik dit topic graag zie als informatiebron en delen van ervaringen in welke stap van het proces iemand ook mag zitten kijkend naar de mogelijkheden en vragen/gedachtes die iemand kan hebben die serieus nadenkt over alleenstaand ouderschap.
Dat geeft mij nu ook de tijd om dingen uit te zoeken, dingen helder krijgen.
Mini dankjewel voor je tips, daar kan ik wat mee. Ik zal
mij eens inlezen.
Doe wat goed voelt, je aanvliegroute klinkt heel logischquote:
[..]
Ik quote deze even en is meteen als antwoord op Seven. Ik ben nog niet zo ver dat ik het echt alleen wil doen. Het liefste gewoon met een partner, maar ik wil dus wel de optie openhouden mocht dit onverhoopt niet lukken en dan is alleenstaand moederschap echt een optie en heb ik daar alle ruimte en middelen voor. Vandaar de uiterste leeftijdsgrens.
Dat geeft mij nu ook de tijd om dingen uit te zoeken, dingen helder krijgen.
Mini dankjewel voor je tips, daar kan ik wat mee. Ik zal
mij eens inlezen.
. Ikzelf denk er al zo'n 2,5 jaar over na dus het rustig aan doen is herkenbaar.elk kind is er uit egoïsme gekomenquote:
Een jaar of drie geleden heb ik een voorzichtig begin gemaakt met de overwegingen een tweede kindje te krijgen met behulp van een donor, maar toen kreeg ik een relatie. Die relatie zorgde ervoor dat ik totaal geen tweede kindje meer wilde, maar de relatie is voorbij en de wens in alle hevigheid terug. En nu kom ik toevallig weer eens op fok en zie ik dit topic... interessant dus, zoveel dingen om te overwegen. Ik loop op het moment vooral aan tegen mijn gevoel van oneerlijkheid tussen mijn oudste en de potentiële baby. Mijn oudste heeft van alles wel (een vader om maar iets te noemen), waarvan het maar de vraag is of ik dat de potentiële baby ook kan geven. En ook: ik heb er al een op de wereld gezet, waarom moet ik er zo nodig nog een? Het voelt egoïstisch. En dat is het natuurlijk ook.
En je kleine heeft een grotere broer/zus die je grote niet heeft (en af en toe jou exclusief als oudste naar vader gaat)
Nieuwsbericht van vandaag: zorgen over de vruchtbaarheidsbehandlingen voor lesbische en alleenstaande vrouwen
En het is nog eens extra k*t omdat het met terugwerkende kracht vanaf 1 januari is.
[ Bericht 15% gewijzigd door MiNi1981 op 01-03-2019 21:56:41 ]
quote:
Hebben anderen dit artikel van de NOS over de vergoeding van inseminatie van alleenstaande of lesbisch vrouwen gelezen? Ik werd er zowel boos als verdrietig van.. ben noch alleenstaand nog lesbisch, maar ik begrijp niet hoe je met goed fatsoen deze beslissing kunt maken.
quote:
Er is dus al een petitie voor: https://petities.nl/petit(...)LqW3w5SzdACnbpkhX6GQ
Ik vind het tegen discriminatie aan hangen om dit niet meer te vergoeden. Want inderdaad, of je nou geen kind kan krijgen omdat je partners ballen stuk zijn (sorry voor de botte formulering) of omdat je partner überhaupt geen ballen heeft, dat zou toch niet uit moeten maken? Zo riekt het toch naar dat m/v-stellen meer recht hebben op een kind dan v/v-stellen.
Ik maakte de fout om de reacties te lezen onder het nieuwsbericht. Sommige mensen zijn echt vreselijk gewoon.
De petitie heb ik getekend.
Ja de reacties zijn niet mild... Totdat ze er zelf middenin zitten en dan moet de wereld wel om hun draaien.
Fijn dat je de petitie getekend hebt Omentielvo.
Ik heb ook de petitie getekend.
Ik moet zeggen dat het nieuws mij wel bezig houdt... Voelt als een enorme domper op de kinderwens en de beslissing er voor te willen gaan.
En dan vooral uit het niets, zonder alternatief, en eind vorig jaar wel keuzes gemaakt omtrent zorgverzekering om wat er komen gaat.
Voelt een beetje als 10 stappen terug, maar niet door jezelf maar nu door de keuzes uit Den Haag.
Een hoop 'wat als' scenario's in mijn hoofd...
Wat als het alleen nog misschien voor 2019 geldt dat het wel vergoed wordt... Dan moet je snel snel doorstromen en hopen dat het in een paar maanden raak is.
Wat als het niet meer vergoed wordt (per direct of in nabije toekomst) hoeveel kosten kan er gedragen worden om deze wens in vervulling te gaan. En waar trek je je grens.
Weer een hoop extra gedachtenkronkels....
https://www.nu.nl/politie(...)naar-anonimiteit.amp
En vraag ik mij echt af wat ze in Den Haag aan het doen zijn als het op officieel geregistreerde donoren aankomt.
Donoren van voor 2004 die dus al niet-anoniem waren mogen zich alsnog als anoniem aanmelden... Hoe raar is dat?
Ze maken de zorgen die het alleenstaand ouderschap met zich meebrengt zo alleen maar groter en groter.
https://www.tweedekamer.n(...)viteit?id=2019A00937
Hopelijk wordt er snel een datum geprikt want voor veel vrouwen is dit toch echt wel een grote onverwachte tegenslag.
Ik had het gelezen en vind het onbegrijpelijk. Dan kies je voor een niet-anonieme donor en kan het op deze manier ongedaan worden gemaakt door de overheid. En dat terwijl de wet- en regelgeving juist is aangescherpt omdat kinderen verwekt met behulp van donorzaad standaard recht zouden moeten hebben om te weten wie de donor was. Dat laat zich toch volstrekt niet rijmen?quote:
En dan komt dit artikel ook nog voorbij:
https://www.nu.nl/politie(...)naar-anonimiteit.amp
En vraag ik mij echt af wat ze in Den Haag aan het doen zijn als het op officieel geregistreerde donoren aankomt.
Donoren van voor 2004 die dus al niet-anoniem waren mogen zich alsnog als anoniem aanmelden... Hoe raar is dat?
Ze maken de zorgen die het alleenstaand ouderschap met zich meebrengt zo alleen maar groter en groter.
Het maakt mij op mijn beurt bang voor wat er mogelijk nog kan gaan veranderen tot het moment waarop mijn kinderen de contactgegevens van hun donor mogen opvragen. Want kennelijk kunnen en mogen we niet vertrouwen op de feiten die er nu liggen en kunnen zaken met één handomdraai ongedaan gemaakt worden.
Een akkoord dat je kind na 16jr de contactgegevens mag opvragen. Bewust gekozen voor een niet-anonieme donor omdat je voor je kind die keuze wilt laten. Daarin maakt de overheid nu een keuze.
Juist terwijl er een wetgeving is opgezet om dat niet meer toe te laten die anonimiteit.
Nu vraagt ze nergens om, maar mocht ze het willen dan zou die mogelijkheid er gewoon moeten zijn.
Totaal irrelevante opmerking in dit topic. Je mag dit soort geblaat achterwege laten.quote:
Jezus mensen, neem AUB geen kinderen geen van allen. Je hebt mensen die perfecte ouders zijn, en je hebt er ook veel die er geen kut van kunnen. Stop met het beschadigen van die kinderen. Iedereen die er niet geschikt voor is, moet er niet aan beginnen.
Een vrouw met een duidelijk "moeders" gevoel, die heeft haar toekomst al vast staan als ze 12 is. Dat was bij jou niet het geval? Waarom zou je perse kinderen willen? Kan je niet beter een hond nemen?quote:
Handig, nachtdienst dus mijn maalmolentje loopt.
Ik liep er van de week al mee en ik begin langzaam dingen voor mezelf helder te krijgen.
34 jaar bijna 35
Al sinds kleins af aan kinderwens, op 25e kwam ik mijn ex tegen en gooide de pil de deur uit.
Helaas bleek zwanger worden voor mij niet zo gemakkelijk, endometriose en flink wat verklevingen, dus operatie gehad waarbij mijn eileiders zijn verwijderd en ik dus aangewezen was op ivf. Hele ivf traject doorlopen en na 3 pogingen nog steeds lege handen (verhaal terug te vinden in als zwanger worden/blijven topic) waar ik mijn kinderwens bleef houden was het bij mijn ex klaar.
Inmiddels zijn we sinds november officieel gescheiden. Ik had al in het rammelaarstopic gepost dat de deur voor mij qua kinderen krijgen dus weer open staat.
Als ik ooit een nieuwe kerel ontmoet en hij is echt zo super leuk en geweldig en hij zou geen kinderen willen kan ik het waarschijnlijk wel laten varen.
Maar....... ik ben nu alleen, het rammelt aan alle kanten en ik merk dat ik toch echt neig naar alleenstaand moederschap. Ik heb voor mezelf daarin een uiterste leeftijd, ben ik 38 en nog altijd alleen ga ik die stap aan.
Maar ik wil goed voorbereid zijn. Waar begin ik? Terug naar de ivf afdeling of moet ik een ander traject gaan volgen en waar moet ik dan beginnen?
Dus eigenlijk een beetje een HELP wie heeft tips en tricks, do’s en don’t..
Ik zal de komende dagen even proberen het topic wat verder terug te lezen
Ja het is geen positieve verandering voor het donorschap en alle veranderingen die er de afgelopen jaren zijn gemaakt.quote:
Wat een erge verandering ineens, het alsnog anoniem kunnen blijven... Veel mensen maken toch een hele bewuste keuze voor een niet-anonieme donor... Ik zou absoluut geen anonieme donor willen, juist als je het nooit te weten kunt komen wordt de mogelijke vraag alleen maar sterker denk ik, als kind van een donor.
Ik zou persoonlijk nooit voor een anonieme donor willen kiezen. Dat is de keuze die mijn (hopelijk) toekomistige kind mag maken of hij/zij de donorgegevens en donorcontact zou willen hebben.
Er is nu zoveel gaande de laatste dagen...
Heb jij inmiddels al wat meer 'gevoel' bij wat je zou willen?
LOL nee jouw opmerking spreekt boekdelen. Dit is een topic totaal gevoerd op gevoel en niet op rationaliteit en niemand neemt het op voor de ongeborene die blijkbaar bij wens opgewekt worden. Bizarre shit. En dat nog verdedigen ook.quote:
[..]
Totaal irrelevante opmerking in dit topic. Je mag dit soort geblaat achterwege laten.
Ja ik heb inmiddels iemand ontmoet en we zijn aan het onderzoeken of we een co-ouderschap willen aangaan.quote:
[..]
Ja het is geen positieve verandering voor het donorschap en alle veranderingen die er de afgelopen jaren zijn gemaakt.
Ik zou persoonlijk nooit voor een anonieme donor willen kiezen. Dat is de keuze die mijn (hopelijk) toekomistige kind mag maken of hij/zij de donorgegevens en donorcontact zou willen hebben.
Er is nu zoveel gaande de laatste dagen...
Heb jij inmiddels al wat meer 'gevoel' bij wat je zou willen?
In eerste instantie was ik me alleen aan het oriënteren op donorschap, maar ik wilde deze mogelijkheid ook onderzocht hebben. En toen ontmoette ik dus iemand waarmee het heel goed klikt.
Wil jij echt voor een donor gaan of kijk je ook naar andere opties?
Je doet aannames over de geschiktheid van mensen als ouders op basis van het wel of niet hebben van een relatie? Schei toch uit. Prima als je zelf issues hebt, maar projecteer die niet op anderen.quote:
[..]
LOL nee jouw opmerking spreekt boekdelen. Dit is een topic totaal gevoerd op gevoel en niet op rationaliteit en niemand neemt het op voor de ongeborene die blijkbaar bij wens opgewekt worden. Bizarre shit. En dat nog verdedigen ook.
Beter een kind dat gewenst is dan jij die ongewenst op deze aarde rondloopt. Daar maak je de wereld niet beter mee met dat ongewenste tuig.quote:
[..]
LOL nee jouw opmerking spreekt boekdelen. Dit is een topic totaal gevoerd op gevoel en niet op rationaliteit en niemand neemt het op voor de ongeborene die blijkbaar bij wens opgewekt worden. Bizarre shit. En dat nog verdedigen ook.
Jullie zien kinderen als een accessoire, wie moet zich schamen?quote:
[..]
Je doet aannames over de geschiktheid van mensen als ouders op basis van het wel of niet hebben van een relatie? Schei toch uit. Prima als je zelf issues hebt, maar projecteer die niet op anderen.
"Wij" zien kinderen als een accessoire ja? Flinke aanname, waar is die dan op gebaseerd?quote:
[..]
Jullie zien kinderen als een accessoire, wie moet ik schamen?
Wil je misschien een eigen topic openen over je issues? Dan hoef je deze niet te vervuilen.
Lees dit topic eens terug met die gedachte. Je zal versteld staan.quote:
[..]
"Wij" zien kinderen als een accessoire ja? Flinke aanname, waar is die dan op gebaseerd?
Wil je misschien een eigen topic openen over je issues? Dan hoef je deze niet te vervuilen.
Ik vervuil niets, ik trek aan jullie beentjes zodat jullie weer op de aarde staan.
Ik zie niet in waarom een kind voor een alleenstaande wel een accessoire zou zijn en voor iemand met een relatie niet. Als je een gesprek op een normaal niveau wil voeren vind ik dat prima. Als je hier alleen komt om mensen aan te vallen en hun keuzes af te keuren mag je wegblijven.quote:
[..]
Lees dit topic eens terug met die gedachte. Je zal versteld staan.
Dat onderscheid wil ik ook niet maken. Er zijn ook meer dan genoeg ouderS die het verknallen. Het gaat erom dat we nu verder zouden moeten zijn dan vroeger, terwijl er eigenlijk weinig veranderd is. De rest van de wereld wel, de kwaliteit voor een kind nauwelijks.quote:
[..]
Ik zie niet in waarom een kind voor een alleenstaande wel een accessoire zou zijn en voor iemand met een relatie niet. Als je een gesprek op een normaal niveau wil voeren vind ik dat prima. Als je hier alleen komt om mensen aan te vallen en hun keuzes af te keuren mag je wegblijven.
En daarbij gezegd hebbende dat een grote groep mensen eigenlijk ongeschikt is om kinderen op te voeden.
Oh fijn dat je iemand ontmoet hebt waarmee je co-ouderschap kunt onderzoeken.quote:
[..]
Ja ik heb inmiddels iemand ontmoet en we zijn aan het onderzoeken of we een co-ouderschap willen aangaan.
In eerste instantie was ik me alleen aan het oriënteren op donorschap, maar ik wilde deze mogelijkheid ook onderzocht hebben. En toen ontmoette ik dus iemand waarmee het heel goed klikt.
Wil jij echt voor een donor gaan of kijk je ook naar andere opties?
Ik heb die 'afslag' in het begin wel afgewogen en voelde in het begin zeker wel als een optie. Maar naarmate de tijd vorderde kwam ik steeds dichter bij het gevoel dat ik dat niet wilde.
Met een totaal onbekende een co-ouderschap aangaan. En natuurlijk zou je daar dan eerst de tijd voor moeten nemen om iemand te leren kennen. Maar vanuit een relatie met elkaar meegroeien in veranderingen is vaak al een enorme uitdaging. Hoe lastig is dat dan niet vanuit een co-ouderschap. Je hebt 2 eigen levens en deelt alleen samen een kind die je natuurlijk in alles het allerbeste wilt geven. Maar niet wetende of dat op de lange termijn ook lukt.
En veranderen doen mensen allemaal maar verander je als co-ouder ook mee met de wensen van de andere co-ouder? Etc etc.
Ik kwam daarmee best met mijzelf in 'conflict' of dat haalbaar was. En heb de afslag dus gepasseerd. En daarmee blijft dan eigenlijk alleen nog donorschap over....
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat er staat...staat een beetje warrig misschien...In het begin van het topic hebben een aantal andere users best goede doch kritische vragen gesteld. Handig om misschien even terug te lezen.
Als je dat onderscheid toch niet maakt en het je puur gaat om het krijgen van kinderen in het algemeen mag je er inderdaad een eigen topic over openen. Hier is het offtopic.quote:
[..]
Dat onderscheid wil ik ook niet maken. Er zijn ook meer dan genoeg ouderS die het verknallen. Het gaat erom dat we nu verder zouden moeten zijn dan vroeger, terwijl er eigenlijk weinig veranderd is. De rest van de wereld wel, de kwaliteit voor een kind nauwelijks.
Dat mag jij vinden en het was eigenlijk ook een offtopic bericht, het was niet mijn bedoeling om te reageren. Maar ik wist ook wel dat dit reacties op zou roepen, dus dan loop ik ook niet wegquote:
[..]
Als je dat onderscheid toch niet maakt en het je puur gaat om het krijgen van kinderen in het algemeen mag je er inderdaad een eigen topic over openen. Hier is het offtopic.
Maar succesWat als je ontslagen wordt ?
😂😂😂 wat ben jij hilarisch zeg 😂😂😂quote:
[..]
Een vrouw met een duidelijk "moeders" gevoel, die heeft haar toekomst al vast staan als ze 12 is. Dat was bij jou niet het geval? Waarom zou je perse kinderen willen? Kan je niet beter een hond nemen?
Bedankt voor je zinloze bijdrage aan dit topic 😘
Hoe gaat het met jou droomvrouwtje? Ben je wat verder gekomen in je zoektocht?quote:
[..]
😂😂😂 wat ben jij hilarisch zeg 😂😂😂
Bedankt voor je zinloze bijdrage aan dit topic 😘
Meegemaakt. Overleef je gewoon hoor. Werkeloos zijn is niet leuk. Maar je hebt recht op ww of bijstand.quote:
Je brengt met alleenstaand ouderschap wel de gezondheid van je kind in gevaar...omdat je als tweeverdieners gewoon flexibeler kan zijn... of zeg ik nu iets heel ergs?
Wat als je ontslagen wordt ?
Ben ik ook benieuwd naar droomvrouwtje.quote:
[..]
Hoe gaat het met jou droomvrouwtje? Ben je wat verder gekomen in je zoektocht?
Heb je hulp bij het verwerken hiervan? Want kan best begrijpen dat zulke ingrijpende zaken misschien wel hulp behoeven om het te kunnen verwerken ipv weg te stoppen?
Wijsheid komt met de jaren zeggen ze he...Neem er de tijd voor zolang jij het nodig hebt (en past binnen wat mogelijk is om nog evt een IVF traject te starten (leeftijdsgebonden maar dat weet je natuurlijk)). Maar ook dat zou geen overhaaste beslissing moeten forceren. Het is nogal wat de gedachte en verandering dat je serieus over alleenstaand moederschap denkt.
Dikke knuffel!
Ik ben denk ik nu serieus een jaar bezig met lezen, uitzoeken, mensen spreken, informatieavonden bezoeken. Daarvoor (jaren geleden) ook al eens serieus over nagedacht.
Ik merk dat ik mij er goed bij voel bij iedere nieuwe stap om dat weer even te 'verwerken'. Te laten landen en dan weer door te gaan.
Ik heb in mei een afspraak bij een kliniek voor de next step. Kijken of mijn lichaam doet wat ie zou moeten doen.
Mini. Spannend allemaal.
Hier was het destijds twijfelen in mijn hoofd. Toen ik eenmaal de keus genomen had ging het in sneltreinvaart.
Ik had (en heb) ook een wens naar een tweede. Maar de stap om daar aan te beginnen heb ik nooit durven te maken.
Ik dacht eigenlijk dat niet-anonieme donoren altijd de mogelijkheid hebben gehad om tzt niet mee te werken aan contact, als zij voor hunzelf zwaarwegende argumenten hebben om dat niet ter willen. Dus dat die 100% garantie er nooit is geweest, en er nu nog steeds niet is. Dat is voor mij altijd een argument geweest om niet voor een kliniekdonor te kiezen.quote:
En dan komt dit artikel ook nog voorbij:
https://www.nu.nl/politie(...)naar-anonimiteit.amp
En vraag ik mij echt af wat ze in Den Haag aan het doen zijn als het op officieel geregistreerde donoren aankomt.
Donoren van voor 2004 die dus al niet-anoniem waren mogen zich alsnog als anoniem aanmelden... Hoe raar is dat?
Ze maken de zorgen die het alleenstaand ouderschap met zich meebrengt zo alleen maar groter en groter.
Ja ik snap je zeker, thanks, voor het delen hoe dat voor jou voelt! Ik snap ook wat je zegt, maar die garantie heb je in een liefdesrelatie ook niet, of je met de wensen van je partner meegroeit. De posts heb ik gelezen, was zeker een goed idee, thanksquote:
[..]
Oh fijn dat je iemand ontmoet hebt waarmee je co-ouderschap kunt onderzoeken.
Ik heb die 'afslag' in het begin wel afgewogen en voelde in het begin zeker wel als een optie. Maar naarmate de tijd vorderde kwam ik steeds dichter bij het gevoel dat ik dat niet wilde.
Met een totaal onbekende een co-ouderschap aangaan. En natuurlijk zou je daar dan eerst de tijd voor moeten nemen om iemand te leren kennen. Maar vanuit een relatie met elkaar meegroeien in veranderingen is vaak al een enorme uitdaging. Hoe lastig is dat dan niet vanuit een co-ouderschap. Je hebt 2 eigen levens en deelt alleen samen een kind die je natuurlijk in alles het allerbeste wilt geven. Maar niet wetende of dat op de lange termijn ook lukt.
En veranderen doen mensen allemaal maar verander je als co-ouder ook mee met de wensen van de andere co-ouder? Etc etc.
Ik kwam daarmee best met mijzelf in 'conflict' of dat haalbaar was. En heb de afslag dus gepasseerd. En daarmee blijft dan eigenlijk alleen nog donorschap over....
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat er staat...staat een beetje warrig misschien...In het begin van het topic hebben een aantal andere users best goede doch kritische vragen gesteld. Handig om misschien even terug te lezen.
Ik denk dat co-ouderschap me ook alleen past als het met iemand is waarmee ik echt het uitgebreid onderbouwde gevoel heb dat ik er met die persoon samen uitkom. Ik had in eerste instantie eigenlijk niet verwacht dat het onderzoeken van de optie iets concreets op zou leveren, maar dat lijkt het nu toch wel echt te doen. Ik heb daar wel heel veel voorwaarden aan gesteld, waarvan de eerste was dat de reisafstand zeer beperkt moet zijn. Anders zou ik het niet overwegen, het is voor mij heel belangrijk dat als er iets is, je heel snel bij je kind kunt zijn.
In mei een afspraak, spannend!
Ja dat is idd waar. Maar dan moet het een zwaarwegende reden zijn. En idd, wel lastig als je er voor kiest om een niet-anonieme donor te hebben dat het evt dus toch nog anoniem wordt.quote:
[..]
Ik dacht eigenlijk dat niet-anonieme donoren altijd de mogelijkheid hebben gehad om tzt niet mee te werken aan contact, als zij voor hunzelf zwaarwegende argumenten hebben om dat niet ter willen. Dus dat die 100% garantie er nooit is geweest, en er nu nog steeds niet is. Dat is voor mij altijd een argument geweest om niet voor een kliniekdonor te kiezen.
Zoals het artikel nu geschreven is, was het nog een 'vrijbrief' om te switchen' zonder geldige reden omdat dat voor 2004 ook kon...
Nee mee eens.quote:
[..]
Ja ik snap je zeker, thanks, voor het delen hoe dat voor jou voelt! Ik snap ook wat je zegt, maar die garantie heb je in een liefdesrelatie ook niet, of je met de wensen van je partner meegroeit. De posts heb ik gelezen, was zeker een goed idee, thanks
Ik denk dat co-ouderschap me ook alleen past als het met iemand is waarmee ik echt het uitgebreid onderbouwde gevoel heb dat ik er met die persoon samen uitkom. Ik had in eerste instantie eigenlijk niet verwacht dat het onderzoeken van de optie iets concreets op zou leveren, maar dat lijkt het nu toch wel echt te doen. Ik heb daar wel heel veel voorwaarden aan gesteld, waarvan de eerste was dat de reisafstand zeer beperkt moet zijn. Anders zou ik het niet overwegen, het is voor mij heel belangrijk dat als er iets is, je heel snel bij je kind kunt zijn.
In mei een afspraak, spannend!
Ik hoop dat de gesprekken tot een mooi resultaat leiden. Heb je een tijdspad voor jezelf in gedachten wanneer je wat zou willen doen?
Ja afspraak vind ik ook nog wel spannend. Benieuwd of mijn lichaam het nog wel doet (ben geen 25 meer, maar ook nog geen 40). En daarna maar op de sneltrein springen om tot echte actie over te gaan. Dat zal na de zomer worden. Vanaf sept verwacht ik.
Ik kan die deur nog steeds niet sluiten.quote:
Staat die deur nog wel op een kier voor je Omen voor die tweede?
Al weet ik ook dat de kans dat ik die stap durft te wagen gewoon heel klein is.
Is er een specifieke reden dat je die stap niet durft te nemen?quote:
[..]
Ik kan die deur nog steeds niet sluiten.
Al weet ik ook dat de kans dat ik die stap durft te wagen gewoon heel klein is.
Ik heb er erg lang over gedaan om het te durven, maar uiteindelijk is de wens wel zo enorm groot dat ik mijn angst voor alles wat er mis kan gaan nu toch aan de kant zet. Want dat was de reden bij mij, wat nou als er wat mis gaat tijdens de zwangerschap waardoor ik in het ziekenhuis kom te liggen, hoe moet het dan met de zorg voor mn oudste? Of als het kindje heel erg veel zorg nodig heeft, meer dan gebruikelijk, hoe verdeel ik dan mijn aandacht? Mijn oudste gaat gewoon regelmatig naar zijn vader, maar het grootste deel van de zorg doe ik, dus dat is best wel iets waar ik heel lang over getwijfeld heb...
Betekent ook wel dat ik mijn traject iets ga vervroegen maar dat is goed. Kijk er wel naar uit.
Ga je je afspraak in mei ook vervroegen?quote:
Ja ik las het! Heel fijn. Geeft even rust in die onzekere tijd.
Betekent ook wel dat ik mijn traject iets ga vervroegen maar dat is goed. Kijk er wel naar uit.
Nee dat is helaas niet mogelijk. Maar dat is prima.quote:
[..]
Ga je je afspraak in mei ook vervroegen?
Zelf dacht ik alleen in sept of okt te beginnen maar dat wordt nu mogelijk juli of aug. 2-3mnd eerder dan gedacht maar dat is goed. Keuze is toch al gemaakt in hoofd en hart. Maar probeer zelf te bepalen wanneer ik echt op die trein wil springen en mijn omgevingsfactoren ook stabiel zijn en blijven. Nu zit er iets meer ‘druk’ achter en wil ik ook voor de huidige regeling zo gunstig mogelijk in aanmerking komen. Vooral ook omdat er nog onbekend is hoe 2020 gaat zijn op het gebied van zorg.
Hoe gaat het met jou? Ben je van plan om met je eventuele donor het eerst via ZI te proberen? Of via een kliniek? Lopen de gesprekken nog goed?
helaas, lijkt het in ons traject een mogeljikheid te zijn om donorzaad te gebruiken. Ik ben daarnaast ook al 39 ( we zijn inmiddels 5 jaar bezig) dus een klein beetje haast is er wel. .
We (ik ) heb nog wel allerlei vragen over een evt pad.
De gedachten gaan toch snel naar anoniem donor-zaad, vanwege het feit dat de wachttijd voor dit zaad korter lijkt te zijn. ik wilde jullie graag vragen wat de overwegingen waren om de keus voor anoniem of niet-anoniem semen te gebruiken.
en, heb ik het goed begrepen dat niet-anoniem eigenlijk niet een optie is uit Nederland? of begrijp ik het juist dat het evt wel met een Deense donor kan, via een kliniek?
Hopelijk worden de vragen niet als vervelend gezien, maar ik vermoed dat hier wat meer ervarings deskundigen zitten mbt deze kwestie
Er zijn 3 type donoren. A, B en C donoren. Ik leg hieronder straks wat beter uit wat het verschil is
A= een volledig anonieme donor
B= een donor die onder de wetgeving van Donorgegevens valt.
C= een eigen gevonden donor.
Een A donor is in Nederland niet mogelijk. Volledig anoniem is sinds 2004 uitgesloten vanuit de wetgeving omdat de overheid heeft gezegd dat kinderen geboren vanuit donorzaad vanaf hun 16e het recht moeten hebben om meer over hun donor te weten te komen.
Een B donor wordt vanuit een kliniek geregeld waardoor deze onder 'strenge' regels vallen maar je ook zelf vanuit de wetgeving beschermd bent. Een donor kan vanuit een B status geen contact met jou en je kind zoeken of aanspraak maken op welke vorm van contact dan ook. Er is dus altijd bij de kliniek 'iets' bekend zodat het kind daar later mee op onderzoek uit kan.
Het is vanuit de kliniek mogelijk dat jij als ouder zo min mogelijk weet en er gematcht wordt op de aspecten: kleur ogen, kleur haar, kleur gelaat en postuur.
Of je kunt zelf opzoek gaan naar een B-donor vanuit de donorbanken zoals in Denemarken en dan kun je een nog meer nauwkeurige match zoeken wat bij jou/jullie past. En weet je dus ook veel meer van zo een donor. Maar nooit een naam of adres oid.
En vanuit een B-donor zal ook nooit te weten komen waar en wanneer er een kind is geboren. Hij kan alleen opvragen hoeveel kinderen er reeds zijn geboren. Maar locatie en leeftijden zijn voor de donor altijd onbekend.
Vanuit een Deense donor kan een kind vanaf hun 18e contact proberen te zoeken (als ik het goed heb). Dat is dus 2 jaar later dan vanuit een Nederlandse donor.
Bij een C-donor ga je zelf op zoek via je eigen netwerk of internet. Vanuit een C-donor word je niet beschermd vanuit de donorwetgeving maar zul je zelf zoveel mogelijk verantwoordelijkheid en regels moeten opstellen via een donor contract. Deze is wettelijk nooit waterdicht en zitten meer haken en ogen aan dan soms wordt verteld.
Hier kun je nog wat meer lezen: https://www.alleenmetkinderwens.nl/donoren/31-donoren-abc
Hier staat overigens in aangegeven dat je in het buitenland wel een A-donor kunt krijgen. Klopt. Maar de spermabank in Denemarken verstuurd geen A-donoren naar Nederland omdat dat dus niet meer mag.
Tevens verstuurd Denemarken geen donorzaad meer naar particulieren in Nederland alleen maar naar instanties die een medisch label hebben (en dat kan breed geïnterpreteerd worden)
Ik hoop dat ik je vraag een beetje heb kunnen beantwoorden. Anders vraag vooral door en probeer ik nog meer info te geven van wat ik weet.
ps. Ik lees af en toe ook mee in het topic over moeilijk zwanger worden. Een pittige tijd en moeilijk traject voor jullie.
Nederlandse B-donoren hebben een lange wachtlijst. Dit kan tussen de 6 maanden en 2 jaar duren. Dit komt omdat er een tekort is aan Nederlandse B-donoren.
De B-donoren vanuit de Deense spermabank zijn 'per direct' beschikbaar.
Ja dat echt beginnen is nogal een stap, maar kan me goed voorstellen dat je graag meer tijd hebt in 2019 nog onder de huidige regels.quote:
[..]
Nee dat is helaas niet mogelijk. Maar dat is prima.
Zelf dacht ik alleen in sept of okt te beginnen maar dat wordt nu mogelijk juli of aug. 2-3mnd eerder dan gedacht maar dat is goed. Keuze is toch al gemaakt in hoofd en hart. Maar probeer zelf te bepalen wanneer ik echt op die trein wil springen en mijn omgevingsfactoren ook stabiel zijn en blijven. Nu zit er iets meer ‘druk’ achter en wil ik ook voor de huidige regeling zo gunstig mogelijk in aanmerking komen. Vooral ook omdat er nog onbekend is hoe 2020 gaat zijn op het gebied van zorg.
Hoe gaat het met jou? Ben je van plan om met je eventuele donor het eerst via ZI te proberen? Of via een kliniek? Lopen de gesprekken nog goed?
Hier gaat het erg voorspoedig, we spreken elkaar regelmatig en we hebben het nu ook wat uitgebreider gehad over alles wat we op papier willen zetten. Dat gaat allemaal heel prima, er zijn eigenlijk gewoon geen dingen waar we het niet eens over zijn. En ik ben gestopt met de pil nu net, om te zien hoe mijn lijf daarop reageert... Toen ik bij mijn oudste stopte met de pil was ik heel snel weer normaal ongesteld, maar dat is al ruim 10 jaar geleden dus ik ben benieuwd hoe het nu gaat.
Sowieso zullen we via ZI starten wel, als het niet nodig is ga ik liever niet naar het ziekenhuis ervoor.
het is dus niet persee een keuze voor niet anoniem of anoniem, maar meer een keuze van waar de rietjes vandaan komen?
ik heb begrepen dat jij een C donor hebt gezocht, kan je uitleggen wat daar de reden voor is geweest?
Daarnaast ben ik benieuwd naar hoe iedereen er dan mee omgaat,tov het kind met het feit dat de vader een ( onbekende) donor is.. alhoewel dat in bewust alleenstaand ouderschap misschien ook wel iets minder een " ding" is.. bij ons is er natuurlijk wel een vader in het spel ( al dan niet biologisch)
Oh wat spannend. Iig al de pil de deur uit en kijken hoe je cyclus zich ontwikkeld is ook al een hele stap.quote:
[..]
Ja dat echt beginnen is nogal een stap, maar kan me goed voorstellen dat je graag meer tijd hebt in 2019 nog onder de huidige regels.
Hier gaat het erg voorspoedig, we spreken elkaar regelmatig en we hebben het nu ook wat uitgebreider gehad over alles wat we op papier willen zetten. Dat gaat allemaal heel prima, er zijn eigenlijk gewoon geen dingen waar we het niet eens over zijn. En ik ben gestopt met de pil nu net, om te zien hoe mijn lijf daarop reageert... Toen ik bij mijn oudste stopte met de pil was ik heel snel weer normaal ongesteld, maar dat is al ruim 10 jaar geleden dus ik ben benieuwd hoe het nu gaat.
Sowieso zullen we via ZI starten wel, als het niet nodig is ga ik liever niet naar het ziekenhuis ervoor.
Ging de vorige keer zwanger worden relatief makkelijk?
En fijn dat de gesprekken zo soepel verlopen! Heb je een idee wanneer jullie zouden willen beginnen?
Ik kan me voorstellen dat het in jouw geval ook een A-donor zou kunnen zijn, want er is gewoon een vader als ik het goed begrijp toch? Maar persoonlijk zou ik nog steeds wel voor een B-donor kiezen denk ik in die situatie, want je weet vooraf niet welke vragen je toekomstige kind zal hebben over zijn of haar afkomst... Maar in eerste instantie zou ik het kind daar niet mee "vermoeien", tenzij het erg opvalt of zoiets.
Ik vond die Deense website best een optie op zich, je krijgt veel informatie over de B-donoren.
Ja zeker spannend, ik ben nu al een paar dagen in verwarring omdat ik telkens denk dat ik de pil vergeten benquote:
[..]
Oh wat spannend. Iig al de pil de deur uit en kijken hoe je cyclus zich ontwikkeld is ook al een hele stap.
Ging de vorige keer zwanger worden relatief makkelijk?
En fijn dat de gesprekken zo soepel verlopen! Heb je een idee wanneer jullie zouden willen beginnen?
De vorige keer was ik heel vlot zwanger, en geheel onterecht ga ik ervan uit dat dat nu ook wel weer zo zal zijn. Ik hoop dat ik een beetje zal kunnen relativeren als blijkt dat ik heel lang bezig ga zijn ermee. Ik zie ook best op tegen dat geïnsemineer, het lijkt me uiterst ongemakkelijk en een hele toestand. Maar ja, je moet er wat voor over hebben he
Ik wil hoe dan ook eerst ongesteld geworden zijn en alle zaken vastgelegd en ondertekend hebben. Vanaf dan kan het wel snel gaan denk ik.
Ik heb aan het begin van mijn traject van serieus over alles nadenken heel serieus over de C-donor gedacht. Maar naar mate ik meer informatie kreeg ook over het juridische aspect wat er wel/niet is voor een C-donor besloten dat ik voor een B-donor wilde gaan.
Ik wilde ook zelf niet meer het traject in, in het zoeken van een eigen donor, vertrouwen van de donor qua hoeveelheid inseminaties en kinderen en dus ook het juridische aspect wat niet waterdicht is.
Dus ik heb nu een definitieve beslissing gemaakt voor een B-donor. Welke weet ik nog niet. Ik kijk wel op de beschikbare websites maar echt tot een beslissing komen is er nog niet. Een aantal 'favorieten' zijn er wel.
Naar het kind toe is het denke ik ook afhankelijk of je het idd alleen doet of met een partner die wel de papa is maar niet de biologische vader.
Ik wil daar vanaf het eerste moment, als solomoeder, eerlijk en open over zijn na mijn kindje toe. En hoe dat ingekleed gaat worden dat kan ik nog niet zeggen. Dat is van zoveel factoren afhankelijk dat daar nu niets over te zeggen is vind ik. Maar gaande weg als er een kindje mag komen zal dat wel duidelijk worden hoe en wat.
Vanuit solomoederschap weet jezelf en je omgeving natuurlijk hoe de zwangerschap tot stand komt. Vanuit een relatie waarin er uit eindelijk sprake is van pogen met donorzaad kan dat natuurlijk anders liggen.
Wat sowieso 'geadviseerd' wordt is om de omgeving niet veel meer te vertellen dan jezelf wilt. En natuurlijk ook uitkijkend naar wat er mogelijk per ongeluk via anderen bij je kindje terecht kan komen qua informatie. Dus wel iets om bewust van te zijn in hoe je dat zou willen aanvliegen.
Maar daarin vooral je eigen gevoel en hart volgen.
ik vind het nog wel een ding om voor een volledig anonieme donor te kiezen..quote:
Oh en nog als toevoeging op die A-donor, in Nederland kan dat natuurlijk sowieso niet, maar ik weet eigenlijk niet of je zo'n behandeling dan wel in het buitenland zou kunnen ondergaan?
want wat als je kind het TOCH wil weten..
maar aan de andere kant ook wel lastig dat een kind opgroeit met een vader en daarvan weet dat het de vader niet is.. het lijkt me zo'n enorm dilemma.
iig bedankt voor de input tot zover!
Wat spannend! Vastlegging is wel erg belangrijk idd. Dan heb je je best gedaan het maximale te regelen vooraf.quote:
[..]
Ja zeker spannend, ik ben nu al een paar dagen in verwarring omdat ik telkens denk dat ik de pil vergeten ben
De vorige keer was ik heel vlot zwanger, en geheel onterecht ga ik ervan uit dat dat nu ook wel weer zo zal zijn. Ik hoop dat ik een beetje zal kunnen relativeren als blijkt dat ik heel lang bezig ga zijn ermee. Ik zie ook best op tegen dat geïnsemineer, het lijkt me uiterst ongemakkelijk en een hele toestand. Maar ja, je moet er wat voor over hebben he
Ik wil hoe dan ook eerst ongesteld geworden zijn en alle zaken vastgelegd en ondertekend hebben. Vanaf dan kan het wel snel gaan denk ik.
Haha, ja ongemakkelijk geloof ik wel. Lijkt me ook al erg ongemakkelijk in een kliniek hoor maar daar is het toch net weer anders als wanneer je weet dat je een potje verse sperma krijgt aangereikt van de C-donor en zelf moet inbrengen.
Ik ken iemand die pas op haar 40+ leeftijd te horen heeft gekregen dat ze vanuit een donor is geboren en haar vader niet haar biologische vader was.quote:
[..]
ik vind het nog wel een ding om voor een volledig anonieme donor te kiezen..
want wat als je kind het TOCH wil weten..
maar aan de andere kant ook wel lastig dat een kind opgroeit met een vader en daarvan weet dat het de vader niet is.. het lijkt me zo'n enorm dilemma.
iig bedankt voor de input tot zover!
Dat heeft ze altijd heel lastig gevonden. En dat is ook nog in de tijd geweest dat er wel A-donoren waren. Ze heeft haar biologische vader daardoor ook (nog steeds) niet gevonden maar is er wel naar op zoek.
Ja dat zou voor mij ook de reden zijn om nooit voor een A-donor te kiezen, ook niet als het ergens anders dan in NL wel zou kunnen... Het lijkt me zo onbevredigend als je niet weet waar je vandaan komt.quote:
[..]
Ik ken iemand die pas op haar 40+ leeftijd te horen heeft gekregen dat ze vanuit een donor is geboren en haar vader niet haar biologische vader was.
Dat heeft ze altijd heel lastig gevonden. En dat is ook nog in de tijd geweest dat er wel A-donoren waren. Ze heeft haar biologische vader daardoor ook (nog steeds) niet gevonden maar is er wel naar op zoek.
Zijn er specifieke juridische dingen waardoor je besloot dat C-donoren geen optie voor je waren?quote:
...
Ik heb aan het begin van mijn traject van serieus over alles nadenken heel serieus over de C-donor gedacht. Maar naar mate ik meer informatie kreeg ook over het juridische aspect wat er wel/niet is voor een C-donor besloten dat ik voor een B-donor wilde gaan.
...
Ik ben wat bang dat ik dingen over het hoofd zie, omdat ik het gevoel heb dat het allemaal heel gemakkelijk gaat.
Maar daar kunnen anderen natuurlijk heel anders instaan.
De wereld is na 40+ jaar ook wel veranderd als het op donorsperma aankomt. De mogelijkheden, de keuzes, voor de wensouder(s) als voor het kind en de behoefte die gebleken is van de kinderen die via donorschap geboren worden.
Maar kan ook begrijpen dat het voor een relatie waarin de man niet vruchtbaar is en je wel er samen voor kiest om via donorsperma kinderen te krijgen het een serieuze gedachte kan zijn over wel/niet anoniem.
Jij gaat voor co-ouderschap toch? Dan heb je er niet iets mee te maken want dan kies je voor samen opvoeden ed. Mag de co-ouder het kindje ook erkennen en voogdij en juridisch meebeslissen over alles van het kindje? Dan is er niets aan de hand bij jullie.quote:
[..]
Zijn er specifieke juridische dingen waardoor je besloot dat C-donoren geen optie voor je waren?
Ik ben wat bang dat ik dingen over het hoofd zie, omdat ik het gevoel heb dat het allemaal heel gemakkelijk gaat.
Als je voor een C-donor kiest maar je wilt als solomoeder je kindje opvoeden zonder dat de donor zich er echt mee bemoeit dan ben je juridisch niet waterdicht als het erop aankomt dat de donor na een tijdje zegt dat ie ook contact met het kindje wilt. Ook niet met een donorcontract.
Als de C-donor namelijk op wat voor manier dan ook op regelmatige basis (1x per jaar is ook regelmatig) contact heeft met jou en/of je kindje over je kindje kan dat al voor de wet genoeg zijn om via de rechtbank toch meer meer gezag en omgang over je kindje te krijgen.
Je moet daarin het C-donorcontract als een intentie zien.
En natuurlijk is daarin iedere situatie anders en zal de rechter naar meer dan dat kijken. Maar er zijn situaties bekend dat de donor de zaak heeft gewonnen en de rol in het leven van het kindje gegroeid is.
Wel lastig als je bedenkt het op een bepaalde manier te doen en het loopt toch anders.. Zeker de situatie die jij nu omschrijft, waarin je van plan bent het alleen te doen.
Ik lees wel vaker zulke topics mee, ook op andere fora, en wat me altijd een beetje steekt is dat sommige mensen zo makkelijk praten over anonieme donoren.quote:
ik volg dit topic al een tijdje en kom nu even binnen met een gerelateerde vraag.
helaas, lijkt het in ons traject een mogeljikheid te zijn om donorzaad te gebruiken. Ik ben daarnaast ook al 39 ( we zijn inmiddels 5 jaar bezig) dus een klein beetje haast is er wel. .
We (ik ) heb nog wel allerlei vragen over een evt pad.
De gedachten gaan toch snel naar anoniem donor-zaad, vanwege het feit dat de wachttijd voor dit zaad korter lijkt te zijn. ik wilde jullie graag vragen wat de overwegingen waren om de keus voor anoniem of niet-anoniem semen te gebruiken.
en, heb ik het goed begrepen dat niet-anoniem eigenlijk niet een optie is uit Nederland? of begrijp ik het juist dat het evt wel met een Deense donor kan, via een kliniek?
Hopelijk worden de vragen niet als vervelend gezien, maar ik vermoed dat hier wat meer ervarings deskundigen zitten mbt deze kwestie
En je kind dan? Heeft die niet het recht te weten waar zijn genen vandaan komen?
Ik quote nu jou, maar het is niet per se persoonlijk aan jou gericht.
Mei komt aardig in de buurt, ben je er voor je gevoel al helemaal klaar voor?quote:
[..]
Nee dat is helaas niet mogelijk. Maar dat is prima.
Zelf dacht ik alleen in sept of okt te beginnen maar dat wordt nu mogelijk juli of aug. 2-3mnd eerder dan gedacht maar dat is goed. Keuze is toch al gemaakt in hoofd en hart. Maar probeer zelf te bepalen wanneer ik echt op die trein wil springen en mijn omgevingsfactoren ook stabiel zijn en blijven. Nu zit er iets meer ‘druk’ achter en wil ik ook voor de huidige regeling zo gunstig mogelijk in aanmerking komen. Vooral ook omdat er nog onbekend is hoe 2020 gaat zijn op het gebied van zorg.
Hoe gaat het met jou? Ben je van plan om met je eventuele donor het eerst via ZI te proberen? Of via een kliniek? Lopen de gesprekken nog goed?
Hi,quote:
[..]
Mei komt aardig in de buurt, ben je er voor je gevoel al helemaal klaar voor?
Ja mei is al snel. Ik ben er zeker klaar voor.
Ben benieuwd hoe zo een intake gaat, wat voor gevoel t los maakt en wat er uit de resultaten gaat komen maar dat komt volgens mij pas 2 weken na intake. Benieuwd of mijn lijf nog wel zwanger kan worden...
Hoe is het met jou? Hebben jullie de afspraken rond?
Toen zou het voor 2019 iig vergoed blijven.
Maar inmiddels is er ook duidelijkheid na 2019 en blijft de vergoeding voor iedere vrouw!
Heel fijn en goed nieuws dus!
https://nos.nl/l/2282292
Ik wilde het linkje net komen plakken, super goed nieuws!quote:
Begin vh jaar was er omdat de vergoeding voor lesbische stellen en alleenstaande mogelijk niet meer vergoed zouden worden.
Toen zou het voor 2019 iig vergoed blijven.
Maar inmiddels is er ook duidelijkheid na 2019 en blijft de vergoeding voor iedere vrouw!
Heel fijn en goed nieuws dus!
https://nos.nl/l/2282292
Hier prima, alles gaat volgens planning en het is super fijn om zo op één lijn te zitten
Dat geeft zoveel rust, af en toe komt dat besef ook ineens hard binnen, hoe bijzonder het is iemand te vinden waarmee je zo'n traject wilt gaan doen.Maar het is toch geen medisch probleem?quote:
Begin vh jaar was er omdat de vergoeding voor lesbische stellen en alleenstaande mogelijk niet meer vergoed zouden worden.
Maar inmiddels is er ook duidelijkheid na 2019 en blijft de vergoeding voor iedere vrouw!
quote:
[..]
De vorige keer was ik heel vlot zwanger, en geheel onterecht ga ik ervan uit dat dat nu ook wel weer zo zal zijn.
MiNi1981 hoop dat je afspraak in mei goed gaat/goed is gegaan, ben benieuwd!
Precies, maarja in deze wereld is iedereen gelijk en hetzelfde maar toch ook heel divers.quote:
[..]
Maar het is toch geen medisch probleem?
Erg verwerpelijk dat het gestimuleerd wordt dat we bewust alleenstaande ouders gaan creëren.
Soms is de situatie helaas zo dat een ouder er alleen voor komt te staan. Heel veel respect voor de ouder die zich daar dan met liefde en toewijding door heen slaat. Ken(de) zelf ook mensen die dat hebben gedaan.
Uit elk wetenschappelijk onderzoek blijkt echter dat kinderen beter af zijn met 2 ouders. Dan maakt 2 moeders/vaders nog niet zoveel uit. Het gaat om de rol verdeling, kinderen moeten kunnen schipperen tussen de ouders die verschillende rollen aan nemen.
Was het de eerste ronde raak Chan? Wat een geluk joh! Ben heel benieuwd hoe het jullie verder vergaat.quote:
Ik ben ook benieuwd naar MiNi!quote:MiNi1981 hoop dat je afspraak in mei goed gaat/goed is gegaan, ben benieuwd!
En oo benieuwd naar Mini
Ik heb in elk geval heel veel zin in het hele avontuur, in deze invulling van mijn leven, en de papa to be ook
Ik kan mij heugen dat jij nog een oudere zoon hebt, T. hoe oud is hij nu?quote:
Ja in één keer... echt bizar hoe dingen dan ineens kunnen lopen, dat verwacht je gewoon niet. Het voelt haast te mooi om waar te zijn, zal wel spannend zijn de komende weken of het goed blijft gaan.
Ik heb in elk geval heel veel zin in het hele avontuur, in deze invulling van mijn leven, en de papa to be ook
Dat kloptquote:
[..]
Ik kan mij heugen dat jij nog een oudere zoon hebt, T. hoe oud is hij nu?
Hij is alweer bijna 10.Oh wauw. Wat een gaaf nieuws! Van harte gefeliciteerd!quote:
Ja in één keer... echt bizar hoe dingen dan ineens kunnen lopen, dat verwacht je gewoon niet. Het voelt haast te mooi om waar te zijn, zal wel spannend zijn de komende weken of het goed blijft gaan.
Ik heb in elk geval heel veel zin in het hele avontuur, in deze invulling van mijn leven, en de papa to be ook
Zal wel heel raar en bizar ook aanvoelen nu of niet? Maar ook echt heel mooi en bijzonder en fijn.
Ben zo benieuwd hoe dit avontuur je gaat bevallen.
Ik heb inmiddels mijn afspraak gehad. Ben iets te druk geweest om mijn verhaal al eerder te typen.quote:
[..]
MiNi1981 hoop dat je afspraak in mei goed gaat/goed is gegaan, ben benieuwd!
Er zijn een aantal onderzoeken geweest en nog in de planning. Deze onderzoeken zijn er om een zo gunstig mogelijke startpositie te hebben.
Bloed wordt bij mij alleen op Chlamydia getest. Maar daar verwacht ik weinig van.
Schildklier wordt normaliter ook getest maar ik slik al medicatie. Mijn waardes mogen voor een vruchtbaarheidsbehandeling eigenlijk iets omhoog. Dus ga dat ook even met de huisarts overleggen.
De follikels zijn voor mijn leeftijd nog goed. Dus gaan we op voor nu op een natuurlijke manier verder. Ze kijken dan per eierstok hoeveel follikels ze zien.
Bij de echo zagen ze wel iets in de baarmoeder wat mogelijk duidt op een poliep.
Daar kont binnenkort een 2 echo voor als ik aan het begin van mijn cyclus zit. Dan kunnen ze dat beter bepalen. Als er wel een poliep zit dan zal deze eerst verwijderd moeten worden.
Blij dat ik dus nu al die afspraak heb gehad. Dan kan dit traject van eventuele poliep nu al aangepakt worden en kan ik mijn schildklierwaardes al gaan verbeteren. Want ze zien steeds meer dat schildklierproblemen ook van invloed zijn op de vruchtbaarheid.
Het voelt helemaal niet raar zelfs, maar heel goed Fijn dat je afspraak goed ging en dat er direct actie ondernomen kan worden waar dat nodig blijkt! Kun je zelf actief iets doen om die schildklierwaardes te verbeteren?
Hoe vindt de co-ouder het?
Ik zou mijn schildkliermedicatie omhoog kunnen gooien alvast. Maar weet nog niet of ik daar blij van wordt. Het voelt namelijk alsof de medicatie goed zit nu voor de reguliere afstemming en hoe ik mij voel.
Maar ik kan het in overleg proberen en zien/ervaren hoe het gaat.
Met een evt zwangerschap gaat medicatie ook minimaal net 25% omhoog en moet ik elke 4 weken bloedprikken en zal ik veel strikter tussen bepaalde waardes moeten gaan zitten omdat een kindje via mij het schildklierhormoon krijgt.
Wat ontzettend leuk voor je! Gefeliciteerd! Wat fijn dat je een manier hebt gevonden die voor jou en voor de papa goed voelt!quote:
Ja in één keer... echt bizar hoe dingen dan ineens kunnen lopen, dat verwacht je gewoon niet. Het voelt haast te mooi om waar te zijn, zal wel spannend zijn de komende weken of het goed blijft gaan.
Ik heb in elk geval heel veel zin in het hele avontuur, in deze invulling van mijn leven, en de papa to be ook
Hopelijk mag ik snel volgen...
Ik heb net mijn donorbestelling geplaatst! Pfff! Eng, spannend, leuk, enthousiast. Maar denk dat ENG wel echt even de boventoon voert.
Weer een stapje verder in het proces. De cyclus van augustus wil ik even goed gaan monitoren nu. Dus iedere avond ook echt de ovulatietesten gebruiken. Vanaf een paar dagen voordat ik de ovulatie verwacht.
En dan hopelijk in Sept beginnen....
Ik heb altijd even wat tijd nodig om de next steps te laten inwerken, dus hopelijk ben ik er in sept klaar voor en anders nog een maandje later. Maar denk dat Sept wel goed zit, zoals ik mij nu voel.
Oh jongens, wat is dit spannend!
@droomvrouwtje Hoe is het met jou? Kom je een beetje verder in je zoektocht?
Ik zit nog vooral tussen het, het is klaar, been there, Done that. Accepteren dat ik geen kinderen meer zal krijgen, maar andere moment is het: neeeeee, ik wil een kindje, wil niet alleen achterblijven.. aaaah eng!!!
Eerst maar eens helder krijgen wat ik wil. Gelukkig heb ik nog ff en kan ik altijd nog een traject in rollen
En mini dat is zeker spannend zeg. Een enorme stap lijkt me dat. Hoe gaat het nu verder, helpt een kliniek je met insemineren?
Geniet vd ontwikkelingen! En komt tijd komt raad.
Zeker spannend Lemijn. De kliniek helpt idd met insemineren. Een donor van een donorbank mag je niet meer thuis insemineren. Gaat dus altijd via een kliniek/ziekenhuis.
Zodra ik een eisprong heb kan ik bellen (ook in de weekenden) voor een inseminatie.
Ohh wat een mooie ontwikkeling MiNi! Kan me goed voorstellen dat het plaatsen van zo'n bestelling vooral het gevoel van ENG opwekt! Rustig aan wennen
Ik vond het ook heel prettig om eerst even een cyclus zelf te kijken wat er gebeurde met mn lichaam voordat ik echt begon met insemineren. Lekker in je eigen tempo En ik hoop ook dat je daarna maar snel mag doorschuiven naar Z&G Eigenlijk is dat best gek toch? Dat je wel de behandelingen vergoed krijgt als je moeder wil worden zonder vader (= geen medisch maar een relationeel probleem) en dat je niet een beroep kan doen op de zorgverzekering als je een draagmoeder nodig hebt omdat je toevallig geen baarmoeder hebt.quote:
Nou ja, nee. Althans, die zullen een draagmoeder moeten vinden. En daarmee is het dus ook niet als optie aan te bieden, want je lichaam 9 maanden ter beschikking stellen is toch echt wel van een andere aard dan een kwakje in een potje spuiten
Dankjewel! Ja idd eigen tempo. Straks heb ik geen invloed meer op het tempo. To be continued!quote:
Spannend droomvrouwtje
Ohh wat een mooie ontwikkeling MiNi! Kan me goed voorstellen dat het plaatsen van zo'n bestelling vooral het gevoel van ENG opwekt! Rustig aan wennen
Nee, dat vind ik niet gek. Totdat ze kunstbaarmoeders uitvinden natuurlijk.quote:
[..]
Eigenlijk is dat best gek toch? Dat je wel de behandelingen vergoed krijgt als je moeder wil worden zonder vader (= geen medisch maar een relationeel probleem) en dat je niet een beroep kan doen op de zorgverzekering als je een draagmoeder nodig hebt omdat je toevallig geen baarmoeder hebt.
Nou ja wat ik er gek aan vind is dat een vrouw die in haar eentje natuurlijk geen kind kan krijgen eigenlijk net zo goed geen probleem heeft als een man die dat in zijn eentje niet kan, dus het is een beetje vreemd dat de zorgverzekering de behandelingen dan betaalt. Dat is niet helemaal eerlijk ,vind ik ergens.quote:
[..]
Nee, dat vind ik niet gek. Totdat ze kunstbaarmoeders uitvinden natuurlijk.
Als je als wensvader een draagmoeder kent dan worden dezelfde kosten vergoed als voor een alleenstaande moeder. De inseminatiekosten en onderzoekskosten als je het via een kliniek laat doen.quote:
[..]
Eigenlijk is dat best gek toch? Dat je wel de behandelingen vergoed krijgt als je moeder wil worden zonder vader (= geen medisch maar een relationeel probleem) en dat je niet een beroep kan doen op de zorgverzekering als je een draagmoeder nodig hebt omdat je toevallig geen baarmoeder hebt.
Voor het zaad of voor een eventuele eicel zijn er wachttijden of mogelijkheden bij buitenlandse donorbanken maar daar zijn altijd kosten aan gebonden die door geen enkele verzekering vergoed worden.
Ooh ja och, dat mag je vinden. Als ze voor mannen een alternatief zouden vinden waardoor je geen vrijwillige draagmoeder nodig hebt zou ik het ook geen probleem vinden als een zorgverzekering het zou vergoedenquote:
[..]
Nou ja wat ik er gek aan vind is dat een vrouw die geen kind kan krijgen eigenlijk net zo goed geen probleem heeft, dus het is een beetje vreemd dat de zorgverzekering de behandelingen dan betaalt. Dat is niet helemaal eerlijk ,vind ik ergens.
Oh dat is mooi, dus als je zelf de 'baarmoeder' levert (klinkt minder lief dan ik het bedoel) dan kun je wel je eigen zorgverzekering aanspreken als man? Ik bedoel, worden dan de kosten voor de draagmoeders behandelingen gedeclareerd bij de verzekering van de man?quote:
[..]
Als je als wensvader een draagmoeder kent dan worden dezelfde kosten vergoed als voor een alleenstaande moeder. De inseminatiekosten en onderzoekskosten als je het via een kliniek laat doen.
Voor het zaad of voor een eventuele eicel zijn er wachttijden of mogelijkheden bij buitenlandse donorbanken maar daar zijn altijd kosten aan gebonden die door geen enkele verzekering vergoed worden.
Tis ook geen oordeel hoor, ik zat gewoon een beetje na te denken in de oer-Nederlandse trant van ; wie zal dat betalen'. Ik gun iedereen een kindje, als ie dat graag wil ( en als ie er goed voor gaat zijn).quote:
[..]
Ooh ja och, dat mag je vinden. Als ze voor mannen een alternatief zouden vinden waardoor je geen vrijwillige draagmoeder nodig hebt zou ik het ook geen probleem vinden als een zorgverzekering het zou vergoeden
Ah zo, dat weet ik niet of dat op die manier verrekend kan worden via de verzekering van de man. Ik vrees nog van niet...quote:
[..]
Oh dat is mooi, dus als je zelf de 'baarmoeder' levert (klinkt minder lief dan ik het bedoel) dan kun je wel je eigen zorgverzekering aanspreken als man? Ik bedoel, worden dan de kosten voor de draagmoeders behandelingen gedeclareerd bij de verzekering van de man?
Maar t zal mij niets verbazen als dat ooit gaat komen als er misschien meer draagmoeders zouden zijn om dit te realiseren of wat Stormqueen zegt, kunstmatige baarmoeders.
Een man heeft de biologische drang om zich voort te planten, ofwel, seks te hebben en zijn zaad te verspreiden (heel sec genomen natuurlijk en uiteraard zijn er vast een hoop uitzonderingen). Hij kan dat tot zijn dood doen.
Voor een vrouw ligt er sowieso een hardere deadline, en daarbij heeft de vrouw de biologische drang om te zorgen, en zal zich dus veel en veel sneller aangetrokken voelen tot het concept van bewust alleenstaand ouderschap.
Je kunt je vooraf eigenlijk helemaal niets voorstellen hoe dat zou voelen en achteraf is het eigenlijk ook bijna niet te omschrijven.
Het gaat mentaal wel een uitdagend traject worden waar hoop en verdriet dicht bij elkaar liggen. Elkaar flink afwisselen en toch weer positief klaar moet staan voor de volgende poging.
Deze ronde lijkt erop dat het niet raak is. Enige zekerheid heb ik pas over een paar dagen maar inmiddels ken ik mijn lichaam goed genoeg om te weten dat ik ongesteld zal gaan worden.
En langzaam gaan voorbereiden op een nieuwe poging.
Als bewust alleenstaande moeder met een kind van zes hoorde ik net dit gesprek tussen dochter en een vriendinnetje.
Vriendinnetje vraagt naar R haar vader.
Dochter: “Ik heb geen vader.”
Vriendinnetje: “Is die dan dood gegaan?”
Dochter: “Nee. Mijn opa leeft nog hoor.”
Vriendinnetje: “nee. Je moet een vader hebben. Want je mama moet eerst getrouwd zijn en toen moest er een baby komen.”
Dochter: “Mama is de naar dokter gegaan.”
Vriendinnetje: “Is de dokter dan jouw papa.?”
Dochter: “Mama, is de dokter mijn papa?”
Dit dus. Alsof ze een hondje nemen. Ben er op tegen.quote:
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
[ Bericht 4% gewijzigd door firefly3 op 13-10-2019 23:22:48 ]
Dit wat je omschrijft is exact het probleem. De hebberigheid van de volwassen persoon en niet over de beste situatie voor het kind. Puur vanwege hormonen die drang om een kind te willen hebben en de aandacht van de omgeving te krijgen.quote:
[..]
De basis moet zijn... oke.. dus wanneer iemand niet succesvol is in de liefde mag die persoon automatisch geen ouder worden omdat hij of zij dus alleen is?
Ik denk dat ik voor het grootste gedeelte van de alleenstaande ouder spreek wanneer ik zeg dat ieder het liefst zoiets met z'n tweeen had willen doen. Helaas is dat niet de realiteit. Je kunt prima 1 top ouder hebben die het kind alles geeft wat hij of zij nodig heeft, en al de liefde van de wereld te bieden heeft. En je kunt niet in de toekomst kijken, het hoeft niet permanent te zijn
Haha wat een mooi gesprek tussen 2 vriendinnetjes. Zo zie je ook maar hoe kinderen verbanden leggen tussen wat ze zien, horen en meekrijgen en daar eigen verhalen van maken. Mooi om te lezen!quote:
Spannende tijd Mini. En inderdaad een uitdagend traject.
Als bewust alleenstaande moeder met een kind van zes hoorde ik net dit gesprek tussen dochter en een vriendinnetje.
Vriendinnetje vraagt naar R haar vader.
Dochter: “Ik heb geen vader.”
Vriendinnetje: “Is die dan dood gegaan?”
Dochter: “Nee. Mijn opa leeft nog hoor.”
Vriendinnetje: “nee. Je moet een vader hebben. Want je mama moet eerst getrouwd zijn en toen moest er een baby komen.”
Dochter: “Mama is de naar dokter gegaan.”
Vriendinnetje: “Is de dokter dan jouw papa.?”
Dochter: “Mama, is de dokter mijn papa?”
Mooi om te lezen?.. Ik zie letterlijk in de woorden van haar dat ze een vader wilt. Hoe kan dit alles zo verdraaid worden naar het oogpunt van de moeder? De uitdaging van de moeder.. De moeder dit de moeder dat..quote:
[..]
Haha wat een mooi gesprek tussen 2 vriendinnetjes. Zo zie je ook maar hoe kinderen verbanden leggen tussen wat ze zien, horen en meekrijgen en daar eigen verhalen van maken. Mooi om te lezen!
Maarja dit is mijn mening en helaas niet de ethische normen en waarden die nu door medici en de moderne wereld gehanteerd wordt. Er zal er vast 50 jaar overheen gaan totdat men beseft dat het een concept is dat bedoeld is voor het bevredigen van de behoefte/drang van de ouder en niets te maken heeft met het kind zelf. De mens is egoïstisch.
Je ziet ook super veel facebook kindjes die misbruikt wordt door de moeder om hun sociale status omhoog te schroeven.
[ Bericht 11% gewijzigd door firefly3 op 13-10-2019 23:23:42 ]
Letterlijk nog wel. Ik heb het een paar keer gelezen maar haal het er niet uit hoor.quote:
[..]
Mooi om te lezen?.. Ik zie letterlijk in de woorden van haar dat ze een vader wilt.
Wat ik wel lees is een kind dat antwoord probeert te geven op de vragen van haar vriendinnetje.
Dank je wel. Dit was precies het mooie van het gesprek.quote:
[..]
Letterlijk nog wel. Ik heb het een paar keer gelezen maar haal het er niet uit hoor.
Wat ik wel lees is een kind dat antwoord probeert te geven op de vragen van haar vriendinnetje.
De nieuwsgierigheid van vriendinnetje en hoe normaal het voor mijn dochter is.
Na mijn antwoord dat de dokter niet de vader was, gingen ze met de kat spelen.
Ze wilt het hier vast zelf ook weten. Als je denkt van niet en dat het haar totaal niet boeit dan heb je het denk ik mis. Kinderen zijn namelijk zeer nieuwsgierig:quote:
[..]
Letterlijk nog wel. Ik heb het een paar keer gelezen maar haal het er niet uit hoor.
Wat ik wel lees is een kind dat antwoord probeert te geven op de vragen van haar vriendinnetje.
Als je haar ziet als doorgeefluik voor vragen is ook weer in jouw gedachtegang. Kinderen zijn zeer slim en willen vanalles ontdekken.quote:Dochter: “Mama, is de dokter mijn papa?”
[ Bericht 6% gewijzigd door firefly3 op 14-10-2019 07:46:24 ]
Ondertussen ben ik 35 en recent gesteriliseerd, heb zelf geen kinderwens. Door mijn hele leven heen kan ik me niet herinneren ooit behoefte te hebben gehad aan een vader en heb ook nooit willen weten waar de andere helft van mijn genetica vandaan komt.
Het valt me op in de programma's waarbij genetische banden worden gezocht dat mensen die het willen weten zelf ouder zijn, danwel een vaderfiguur in hun leven gehad hebben.
Kan mij dus voorstellen dat dit invloed heeft in de wens het te willen weten. Verder is het natuurlijk ook nog individueel wisselend. Het leek me gewoon goed om ook eens te laten horen dat niet alle kinderen sowieso altijd willen weten wie 'de vader' is.
Gelukkig, maar dan hoefde ze toch niet meer mama te roepen of de dokter de vader is?quote:
Ik denk zomaar dat omentielvo hier wel eens met haar dochter over praat hoor.
Jij begrijpt niet zo veel van kleine kinderen denk ikquote:
[..]
Gelukkig, maar dan hoefde ze toch niet meer mama te roepen of de dokter de vader is?
Het is een beetje makkelijk om er vanuit te gaan dat het kind alleen maar even een doorgeefluik/copycat was voor haar vriendinnetje naar mijn mening. Zelfs dát had ik ook vuurvliegje laatst moeten uitleggen. Ja, de kids kopiëren dingen van hun leeftijdsgenootjes, maar als zij in hun bedje liggen komen de vragen en is het vragenuurtje alweer begonnen.quote:
[..]
Jij begrijpt niet zo veel van kleine kinderen denk ik
Zij vroeg zich verder niet af wat er dan precies gebeurde.
Vriendinnetje dacht daar wel over naar en dat maakte dat mijn dochter het zich ook afvroeg.
Ik heb vanaf het begin haar uitleg gegeven (heel simpel) en ben en heel open over. Wat betreft vragen rn meer gedetailleerde uitleg volg ik haar.
Maar leg je dan ook uit hoe het normaal gesproken zou gaan?quote:
Firefly, ze was in deze echt een doorgeefluik. Voor mijn dochter is de uitleg dat ik een kindje wilde en daarom naar de dokter ging en ik prikjes kreeg (tot nu) voldoende.
Zij vroeg zich verder niet af wat er dan precies gebeurde.
Vriendinnetje dacht daar wel over naar en dat maakte dat mijn dochter het zich ook afvroeg.
Ik heb vanaf het begin haar uitleg gegeven (heel simpel) en ben en heel open over. Wat betreft vragen rn meer gedetailleerde uitleg volg ik haar.
mensen kijken me altijd vreemd aan als ik dat zeg.. maar ook hier een vader nooit gemist.quote:
Ik heb geen idee hoeveel van jullie zich bezig houden met de vraag 'zal mijn kindje willen weten wie de vader is', maar het leek me wel aardig om hier eens een geluid te laten horen van een kind van een alleenstaande moeder waarvan de vader onbekend is.
Ondertussen ben ik 35 en recent gesteriliseerd, heb zelf geen kinderwens. Door mijn hele leven heen kan ik me niet herinneren ooit behoefte te hebben gehad aan een vader en heb ook nooit willen weten waar de andere helft van mijn genetica vandaan komt.
Het valt me op in de programma's waarbij genetische banden worden gezocht dat mensen die het willen weten zelf ouder zijn, danwel een vaderfiguur in hun leven gehad hebben.
Kan mij dus voorstellen dat dit invloed heeft in de wens het te willen weten. Verder is het natuurlijk ook nog individueel wisselend. Het leek me gewoon goed om ook eens te laten horen dat niet alle kinderen sowieso altijd willen weten wie 'de vader' is.
vader was hier niet onbekend overigens, maar heeft mijn moeder in de steek gelaten toen ze zwanger bleek. Ik heb altijd de mogelijkheid gehad hem te zoeken ondat vrienden van mijn moeder contact hadden, maar heb nooit die behoefte gehad. en nu ikzelf 2 kinderen heb voel ik die behoefte nog steeds niet..
anyway.. leuk te lezen dat ik niet de enige ben die dat zo heeft..
Wat is normaal dan?quote:
[..]
Maar leg je dan ook uit hoe het normaal gesproken zou gaan?
Kinderen die een vader en een moeder hebben?Die helaas via het medische circuit kinderen hebben gekregen wat is daar normaal aan?
Of 2 lesbische dames die samen kinderen krijgen?
Of 2 homo mannen die via draagmoederschap kinderen krijgen?
Of een alleenstaande vrouw die graag kinderen krijgt?
Of een alleenstaande vrouw die in de kroeg een man strikt om via een one night stand zwanger raakt?
Het is toch niet meer van deze tijd dat normaal (en nu vul ik het voor je in wat ik denk dat normaal is bij dit soort vragen) alleen maar is vanuit een man en vrouw die kinderen krijgen.
Zoals Omentielvo al zegt, ze is er open over met haar dochter en beantwoord de vragen die ze heeft en legt aan haar dochter uit hoe het is op een simpele manier zodat ze het begrijpt. En naar mate kinderen ouder worden wordt dat steeds concreter, komen er meer vragen en daarmee ook steeds concretere antwoorden. En wordt het totaal plaatje vanzelf compleet.
Waarom zou een ouder niet uitleggen wat voor andere vormen er mogelijk zijn om kinderen te krijgen? Er is niet maar 1 goede manier om dat te doen.
Oh ja, je denkbeeldige vriendin met je denkbeeldige kinderen, die was ik even vergeten, my bad. Nee dan snap je er alles van uiteraard!quote:
[..]
Het is een beetje makkelijk om er vanuit te gaan dat het kind alleen maar even een doorgeefluik/copycat was voor haar vriendinnetje naar mijn mening. Zelfs dát had ik ook vuurvliegje laatst moeten uitleggen. Ja, de kids kopiëren dingen van hun leeftijdsgenootjes, maar als zij in hun bedje liggen komen de vragen en is het vragenuurtje alweer begonnen.
Twee mannen of twee vrouwen kunnen niet samen een kind krijgen. Dan is er sowieso een derde nodig. Een vrouw alleen mist ook een essentieel ingrediënt om een kind te krijgen. Of maak jij je kind wijs dat je hem in de boerenkool hebt gevonden ofzo?quote:
[..]
Wat is normaal dan?
Kinderen die een vader en een moeder hebben?Die helaas via het medische circuit kinderen hebben gekregen wat is daar normaal aan?
Of 2 lesbische dames die samen kinderen krijgen?
Of 2 homo mannen die via draagmoederschap kinderen krijgen?
Of een alleenstaande vrouw die graag kinderen krijgt?
Of een alleenstaande vrouw die in de kroeg een man strikt om via een one night stand zwanger raakt?
Het is toch niet meer van deze tijd dat normaal (en nu vul ik het voor je in wat ik denk dat normaal is bij dit soort vragen) alleen maar is vanuit een man en vrouw die kinderen krijgen.
Zoals Omentielvo al zegt, ze is er open over met haar dochter en beantwoord de vragen die ze heeft en legt aan haar dochter uit hoe het is op een simpele manier zodat ze het begrijpt. En naar mate kinderen ouder worden wordt dat steeds concreter, komen er meer vragen en daarmee ook steeds concretere antwoorden. En wordt het totaal plaatje vanzelf compleet.
Waarom zou een ouder niet uitleggen wat voor andere vormen er mogelijk zijn om kinderen te krijgen? Er is niet maar 1 goede manier om dat te doen.
Ook in mijn tekst lees je vanalles dat ik niet zeg.quote:
[..]
Ze wilt het hier vast zelf ook weten. Als je denkt van niet en dat het haar totaal niet boeit dan heb je het denk ik mis. Kinderen zijn namelijk zeer nieuwsgierig:
[..]
Als je haar ziet als doorgeefluik voor vragen is ook weer in jouw gedachtegang. Kinderen zijn zeer slim en willen vanalles ontdekken.
En verder weet ik wel ongeveer hoe het werkt hoor, met kinderen. Ik heb er 4
Er wordt toch duidelijk gezegd dat ze naar de dokter is geweest omdat ze graag een kindje wilde?quote:
[..]
Twee mannen of twee vrouwen kunnen niet samen een kind krijgen. Dan is er sowieso een derde nodig. Een vrouw alleen mist ook een essentieel ingrediënt om een kind te krijgen. Of maak jij je kind wijs dat je hem in de boerenkool hebt gevonden ofzo?
De seksuele voorlichting die kinderen op een bepaalde leeftijd krijgen legt uit hoe je vanuit een seksuele relatie kinderen kunt krijgen en welke voorzichtigheid je moet nemen als je geen kinderen zou willen. Als dat is wat je met normaal bedoelt.
Waarom zou dat niet aan een kind verteld worden met 2 vaders, 2 moeders of een moeder of vader alleen?
Zodat het kind denkt dat je bij de dokter een baby kunt kopen dus? Dat vind ik dus wel een hele vage uitleg. Dan zou een betere en eerlijker uitleg zijn dat mama graag een kindje wilde maar geen papa erbij hoefde en toen maar wat zaadjes heeft gekocht die de dokter in haar buik heeft gedaan en negen maanden later was jij er.quote:
[..]
Er wordt toch duidelijk gezegd dat ze naar de dokter is geweest omdat ze graag een kindje wilde?
De seksuele voorlichting die kinderen op een bepaalde leeftijd krijgen legt uit hoe je vanuit een seksuele relatie kinderen kunt krijgen en welke voorzichtigheid je moet nemen als je geen kinderen zou willen. Als dat is wat je met normaal bedoelt.
Waarom zou dat niet aan een kind verteld worden met 2 vaders, 2 moeders of een moeder of vader alleen?
Er staat toch nergens dat haar kind zo denkt. Of dat ze haar kind zo wil laten denken. Dat is jouw conclusie.quote:
[..]
Zodat het kind denkt dat je bij de dokter een baby kunt kopen dus? Dat vind ik dus wel een hele vage uitleg. Dan zou een betere en eerlijker uitleg zijn dat mama graag een kindje wilde maar geen papa erbij hoefde en toen maar wat zaadjes heeft gekocht die de dokter in haar buik heeft gedaan en negen maanden later was jij er.
Met jouw variant kan een kind net zo goed het gevoel ontwikkelen dat mama dan maar een kind gekocht heeft omdat ze geen papa wilde.
Nee haar kind wilde alleen maar even weten of de dokter dan haar papa is. Dan zou eerlijk zijn toch makkelijker zijn denk ik. Nu wordt het kind door een vriendinnetje aan het denken gezet, waarom zou je trouwens niet gewoon vanaf het begin een eerlijke uitleg geven zodat ze het haar vriendinnetje zelf kan uitleggen hoe het zit.quote:
[..]
Er staat toch nergens dat haar kind zo denkt. Of dat ze haar kind zo wil laten denken. Dat is jouw conclusie.
Met jouw variant kan een kind net zo goed het gevoel ontwikkelen dat mama dan maar een kind gekocht heeft omdat ze geen papa wilde.
Misschien heeft ze dat ook uitgelegd in hun gesprekken maar is dit de logica van een kind. En blijf je daardoor steeds met elkaar in gesprek gaan. En zolang het kind tevreden is en denkt het op dat moment genoeg te begrijpen dan komt er een ander moment met steeds nieuwe vragen in de ontdekkingstocht die de wereld haar geeft.quote:
[..]
Nee haar kind wilde alleen maar even weten of de dokter dan haar papa is. Dan zou eerlijk zijn toch makkelijker zijn denk ik. Nu wordt het kind door een vriendinnetje aan het denken gezet, waarom zou je trouwens niet gewoon vanaf het begin een eerlijke uitleg geven zodat ze het haar vriendinnetje zelf kan uitleggen hoe het zit.
Ik zie het probleem nog steeds niet.
Als ze het had uitgelegd had ze haar moeder niet gevraagd of de dokter dan haar papa was lijkt mij. Dan had ze haar vriendinnetje meteen de mond gesnoerd.quote:
[..]
Misschien heeft ze dat ook uitgelegd in hun gesprekken maar is dit de logica van een kind. En blijf je daardoor steeds met elkaar in gesprek gaan. En zolang het kind tevreden is en denkt het op dat moment genoeg te begrijpen dan komt er een ander moment met steeds nieuwe vragen in de ontdekkingstocht die de wereld haar geeft.
Ik zie het probleem nog steeds niet.
En waarom zo omslachtig allemaal? Het was een bewuste keuze om zonder vader in beeld een kind te krijgen, waarom zou je dat met omwegen gaan vertellen? Zou je het ook met omwegen gaan vertellen als er wel een vader was?
Onze dochter heeft heel lang wel geweten dat er voor een baby een zaadcel en eicel nodig was, en dat de baby dan bij de vrouw in de buik groeit, maar die heeft echt jaaaaren niet gevraagd hoe dan. En opeens was die vraag er wel, en kreeg ze uiteraard gewoon antwoord. Kinderen stellen de vragen ver de dingen waar ze op dat moment aan toe zijn. Het is zelfs zinloos om meer te vertellen, want dat slaan ze nog niet op.quote:
[..]
Als ze het had uitgelegd had ze haar moeder niet gevraagd of de dokter dan haar papa was lijkt mij. Dan had ze haar vriendinnetje meteen de mond gesnoerd.
En waarom zo omslachtig allemaal? Het was een bewuste keuze om zonder vader in beeld een kind te krijgen, waarom zou je dat met omwegen gaan vertellen? Zou je het ook met omwegen gaan vertellen als er wel een vader was?
Je dochter wist dus al heel lang dat er twee ingrediënten nodig zijn om een kind te maken. Hoe precies was nog niet interessant genoeg om te vragen. Om je kind nou te vertellen dat mama heel graag een kindje wilde en toen naar de dokter ging vind ik raar, ben dan gewoon eerlijk.quote:
[..]
Onze dochter heeft heel lang wel geweten dat er voor een baby een zaadcel en eicel nodig was, en dat de baby dan bij de vrouw in de buik groeit, maar die heeft echt jaaaaren niet gevraagd hoe dan. En opeens was die vraag er wel, en kreeg ze uiteraard gewoon antwoord. Kinderen stellen de vragen ver de dingen waar ze op dat moment aan toe zijn. Het is zelfs zinloos om meer te vertellen, want dat slaan ze nog niet op.
Omdat een kind niet meer informatie kan verwerken zoals volwassenen dat doen.quote:
[..]
Als ze het had uitgelegd had ze haar moeder niet gevraagd of de dokter dan haar papa was lijkt mij. Dan had ze haar vriendinnetje meteen de mond gesnoerd.
En waarom zo omslachtig allemaal? Het was een bewuste keuze om zonder vader in beeld een kind te krijgen, waarom zou je dat met omwegen gaan vertellen? Zou je het ook met omwegen gaan vertellen als er wel een vader was?
Er is niets omslachtigs aan.
Je vindt dat kinderen van 6 elkaar de mond moeten snoeren...
kinderen gaan op ontdekkingstocht en hebben op dat moment informatie nodig die voldoende is om verder te spelen en doen. De rest komt later. Als er opnieuw vragen komen.
Wat MissSly ook zegt kinderen zijn er niet aan toe om het totale verhaal in detail te vertellen op jonge leeftijd. Dat begrijpen ze niet en slaan ze niet op.
Dat is ze toch? Je hebt geennidee hoe het gesprek precies is gegaan en wat er is verteld. Wij krijgen hier uiteraard een vereenvoudigde uitleg van de gesprekken en geen gedetailleerd gespreksverslag van alle gesprekken die ze met haar kind heeft gehad. Waarom ga jij ervan uit dat ze niet een heleboel besproken heeft?quote:
[..]
Je dochter wist dus al heel lang dat er twee ingrediënten nodig zijn om een kind te maken. Hoe precies was nog niet interessant genoeg om te vragen. Om je kind nou te vertellen dat mama heel graag een kindje wilde en toen naar de dokter ging vind ik raar, ben dan gewoon eerlijk.
Uitleg op het niveau van het kind geven kan ook nog gewoon. Kinderen van 6 zijn niet dom ofzo.quote:
[..]
Omdat een kind niet meer informatie kan verwerken zoals volwassenen dat doen.
Er is niets omslachtigs aan.
Je vindt dat kinderen van 6 elkaar de mond moeten snoeren...
kinderen gaan op ontdekkingstocht en hebben op dat moment informatie nodig die voldoende is om verder te spelen en doen. De rest komt later. Als er opnieuw vragen komen.
Wat MissSly ook zegt kinderen zijn er niet aan toe om het totale verhaal in detail te vertellen op jonge leeftijd. Dat begrijpen ze niet en slaan ze niet op.