OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik zou graag, via dit topic, met andere (bewust) alleenstaande moeders/vaders/wensouders in contact willen komen. Om van gedachten te wisselen hoe zij dit traject ervaren, waar ze tegenaan lopen, waar de vragen zitten, waar je nu staat in het traject en welke keuzes je al hebt gemaakt.
Maar eventueel ook ter discussie hoe je omgeving ermee omgaat dat je voor deze route kiest of hebt gekozen.
Welke adviezen kun je meegeven aan diegene die zich verdiepen in dit traject. En wat komt er ook allemaal kijken bij (bewust) alleenstaand ouderschap.
Voor wie het traject al heeft doorstaan zijn er dingen die je vooraf had willen weten die je nu zelf meemaakt.
Wat mij betreft is hier de ruimte voor zowel de bewuste keuze van alleenstaand ouderschap als voor de onbewuste keuze.
Maar eventueel ook ter discussie hoe je omgeving ermee omgaat dat je voor deze route kiest of hebt gekozen.
Welke adviezen kun je meegeven aan diegene die zich verdiepen in dit traject. En wat komt er ook allemaal kijken bij (bewust) alleenstaand ouderschap.
Voor wie het traject al heeft doorstaan zijn er dingen die je vooraf had willen weten die je nu zelf meemaakt.
Wat mij betreft is hier de ruimte voor zowel de bewuste keuze van alleenstaand ouderschap als voor de onbewuste keuze.
Ik ben inmiddels 37 en is inmiddels mijn relatie beëindigd. Na het beëindigen van de vorige relatie heb ik serieus nagedacht over de optie om een bewuste alleenstaande moeder te worden. Maar door omstandigheden toen niet verder mee bezig geweest. Maar een serieuze optie was dat zeker.
En nu ben ik dan 37, heb ik niet meer 10 jaar de tijd om er zeker van te zijn dat ik vanuit een liefdevolle relatie mijn kinderwens in vervulling kan laten gaan en ben ik weer langzaam aan gaan nadenken over het plan om een bewust alleenstaande moeder te worden.
Een ding weet ik zeker en dat is dat ik zeker geen (liefdes)relatie met een man aan wil gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt niet goed en toekomstproof om vanuit die gedachte samen kinderen te krijgen en groot te brengen.
Maar tegelijkertijd voelt het ook direct beangstigend en eng om hiermee bezig te zijn. Sowieso het loslaten van het ideale beeld om dat samen met een liefdevolle partner te doen en er samen voor te gaan.
Nu zijn er natuurlijk een aantal mooie websites om veel informatie op te zoeken en te lezen. Maar zou ook graag met mensen in dezelfde situatie in gesprek raken. Veelal voelt de mogelijkheid om op de beschikbare websites met mensen in gesprek te raken die al een keuze hebben gemaakt voor het bewust alleenstaande ouderschap en ook in welke vorm. Donor/Donor+/Co-ouderschap. En ik zit echt nog in het traject ervoor. Ik heb nog geen definitieve beslissingen genomen.
En nu ben ik dan 37, heb ik niet meer 10 jaar de tijd om er zeker van te zijn dat ik vanuit een liefdevolle relatie mijn kinderwens in vervulling kan laten gaan en ben ik weer langzaam aan gaan nadenken over het plan om een bewust alleenstaande moeder te worden.
Een ding weet ik zeker en dat is dat ik zeker geen (liefdes)relatie met een man aan wil gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt niet goed en toekomstproof om vanuit die gedachte samen kinderen te krijgen en groot te brengen.
Maar tegelijkertijd voelt het ook direct beangstigend en eng om hiermee bezig te zijn. Sowieso het loslaten van het ideale beeld om dat samen met een liefdevolle partner te doen en er samen voor te gaan.
Nu zijn er natuurlijk een aantal mooie websites om veel informatie op te zoeken en te lezen. Maar zou ook graag met mensen in dezelfde situatie in gesprek raken. Veelal voelt de mogelijkheid om op de beschikbare websites met mensen in gesprek te raken die al een keuze hebben gemaakt voor het bewust alleenstaande ouderschap en ook in welke vorm. Donor/Donor+/Co-ouderschap. En ik zit echt nog in het traject ervoor. Ik heb nog geen definitieve beslissingen genomen.
Ik vind het kiezen voor bewust alleen ouderschap tot daar aan toe, maar bewust kiezen voor co ouderschap vind ik nig een stapje verder gaan.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik begrijp wel wat je zegt. Ik heb zowel de positieve kanten als de minder positieve kanten van dichtbij gezien van gescheiden ouders icm co-ouderschap.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 20:48 schreef Ticootje het volgende:
Ik vind het kiezen voor bewust alleen ouderschap tot daar aan toe, maar bewust kiezen voor co ouderschap vind ik nig een stapje verder gaan.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
Maar ik denk dat daarin ook nog wel een verschil zit of co-ouderschap gebeurt vanuit scheiding of vanuit bewust alleenstaand ouderschap.
Kinderen die eerst bewust met hun beide ouders liefdevol onder 1 dak hebben geleefd voordat ze op 2 verschillende plekken moesten wonen heeft wel een grotere impact, denk ik, dan voor kinderen die er bewust mee opgroeien.
Maar moet tegelijk wel zeggen dat ik nog niet van dichtbij heb gehoord/gezien hoe kinderen van bewust alleenstaande ouders dat ervaren of hebben ervaren.
Ik vind het zeker wel een goed punt om mee te nemen in welke overweging ook gemaakt gaat worden.
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Dankjewel voor je reactie. Fijn om een reactie te lezen van iemand die bewust het traject heeft doorlopen. En een 5-jarige al, wat leuk.quote:
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Was voor jou de keuze om je kinderwens in vervulling te laten gaan dmv een donor(+) een makkelijke keuze of heb je ook co-ouderschap overdacht? Fijn dat je iig merkt dat je dochter een vaderrol niet lijkt te missen.
Is het alleenstaand moederschap wat je vooraf ook gedacht had? Of heb je hierin wel dingen over het hoofd gezien?
Ben je lang bezig geweest om bewust hiervoor te kiezen of was het voor jou al heel snel duidelijk dat je het graag alleen wilde doen?
sorry voor de vragen...
Maakt niet uit.
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Ja dat scheelt dan al wel weer in het maken van een belangrijke keuze, want dan blijft er alleen maar donor(+) over.
Ik zit echt nog in de afweging tussen donor+ of co-ouderschap. Ik kan mij in allebei op een bepaalde manier vinden. Maar ik vind het ook belangrijk om een juiste afweging te maken naar hoe ik er tegen aan kijk naar het opvoeden van kinderen en wat ik ze mee zou willen geven en of ik dat bewust helemaal alleen wil doen vanuit alleen een donor+ of dat het samenspel met een co-ouder mij daarin beter past. Ik zal eens kijken of ik een dezer dagen eens op papier mijn soort van pro/con lijstje kan maken.
Ik ben wel blij dat ik al eens eerder serieuzer nagedacht heb hierover dus het komt niet helemaal als iets 'nieuws' opzetten. Maar moet wel zeggen dat ik het allemaal wel eng vind om die andere stappen te zetten. En vooral ook hoe.
Kun je iets benoemen wat je echt overviel wat je graag vooraf had willen weten?
Fijn dat je nog altijd blij bent met de gemaakte keuze.
Ik zit echt nog in de afweging tussen donor+ of co-ouderschap. Ik kan mij in allebei op een bepaalde manier vinden. Maar ik vind het ook belangrijk om een juiste afweging te maken naar hoe ik er tegen aan kijk naar het opvoeden van kinderen en wat ik ze mee zou willen geven en of ik dat bewust helemaal alleen wil doen vanuit alleen een donor+ of dat het samenspel met een co-ouder mij daarin beter past. Ik zal eens kijken of ik een dezer dagen eens op papier mijn soort van pro/con lijstje kan maken.
Ik ben wel blij dat ik al eens eerder serieuzer nagedacht heb hierover dus het komt niet helemaal als iets 'nieuws' opzetten. Maar moet wel zeggen dat ik het allemaal wel eng vind om die andere stappen te zetten. En vooral ook hoe.
Kun je iets benoemen wat je echt overviel wat je graag vooraf had willen weten?
Fijn dat je nog altijd blij bent met de gemaakte keuze.
Wat voor mijn gevoel nadelen zijn bij (bewust) co ouderschap. De hechting van kleine kinderen. Ze hebben een primaire hechtingsfiguur en daarnaast 1’tot 3 anderen. Maar de nabijheid van de primaire hechtingsfiguur is in de eerste jaren heel belangrijk.
Als die eerste jaren goed zijn dan is het loslaten voor beide partijen (primaire hechtingsfiguur en kind) makkelijker.
Al wisselt het natuurlijk ook per kind/ouder.
Ook een nadeel is de manier waarop je opvoedt. Zit je op een lijn met de co ouder?
Wat mij echt overviel was denk ik niet zo zeer het alleenstaand moeder zijn. Maar het besef van verantwoordelijkheid. Darminfectie combinatie met de eerste zware weken en de slapeloze nachten overviel mij op een manier die ik nooit bedacht had vooraf.
Als die eerste jaren goed zijn dan is het loslaten voor beide partijen (primaire hechtingsfiguur en kind) makkelijker.
Al wisselt het natuurlijk ook per kind/ouder.
Ook een nadeel is de manier waarop je opvoedt. Zit je op een lijn met de co ouder?
Wat mij echt overviel was denk ik niet zo zeer het alleenstaand moeder zijn. Maar het besef van verantwoordelijkheid. Darminfectie combinatie met de eerste zware weken en de slapeloze nachten overviel mij op een manier die ik nooit bedacht had vooraf.
Dat is helemaal niet zo erg. De aanwezigheid van een vader is helemaal niet zo belangrijk als veel mensen denken.quote:
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien.
Omgekeerd wordt het een ander verhaal. Een kind heeft wel een moeder nodig, dat is wel echte noodzaak.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
En TS.
Heel veel sterkte en succes toegewenst.
Heel veel sterkte en succes toegewenst.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Oneens, elk kind heeft mannelijke rolmodellen nodig, het liefst een liefdevolle vader. En vader is net zo belangrijk als een moeder, op een wat andere manier.quote:
[..]
Dat is helemaal niet zo erg. De aanwezigheid van een vader is helemaal niet zo belangrijk als veel mensen denken.
Omgekeerd wordt het een ander verhaal. Een kind heeft wel een moeder nodig, dat is wel echte noodzaak.
Maar een liefdevolle moeder en geen vader is altijd nog beter dan al die kinderen die worden verwaarloosd of mishandeld.
Overigens weet ik niet zo goed wat ik van bewust alleenstaand moederschap vind. Het lijkt soms wel een beetje egocentrisch. Sowieso hoe sommige mensen met kinderen krijgen omgaan.
Maar als je een kind en goede plek, voldoende liefdevolle aandacht en opvoeding kunt geven komt het vast goed.
Als je het alleen soort om je eigen leegte te vullen, je eigen hormonen. Niet doen.
Whatever...
Met dat rolmodel heb je inderdaad gelijk.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 22:34 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Oneens, elk kind heeft mannelijke rolmodellen nodig, het liefst een liefdevolle vader. En vader is net zo belangrijk als een moeder, op een wat andere manier.
Maar een liefdevolle moeder en geen vader is altijd nog beter dan al die kinderen die worden verwaarloosd of mishandeld.
Overigens weet ik niet zo goed wat ik van bewust alleenstaand moederschap vind. Het lijkt soms wel een beetje egocentrisch. Sowieso hoe sommige mensen met kinderen krijgen omgaan.
Maar als je een kind en goede plek, voldoende liefdevolle aandacht en opvoeding kunt geven komt het vast goed.
Als je het alleen soort om je eigen leegte te vullen, je eigen hormonen. Niet doen.
Maar je kunt als kind beter een vader missen dan een moeder missen.
Dat komt omdat vaders/mannen over het algemeen wat afstandelijker zijn.
Ik denk dat je wel bijna een garantie hebt voor psychische problematiek op volwassen leeftijd als je als kind geen moeder en/of moederliefde hebt gehad.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Een kind heeft liefdevolle aandacht nodig. Maakt niet uit van wie, zolang het maar oprecht, langdurig en onvoorwaardelijk is. Geen makkelijke opgave als het niet je eigen kind is. Maar zeker niet onmogelijk.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 23:01 schreef Harvest89 het volgende:
[..]
Met dat rolmodel heb je inderdaad gelijk.
Maar je kunt als kind beter een vader missen dan een moeder missen.
Dat komt omdat vaders/mannen over het algemeen wat afstandelijker zijn.
Ik denk dat je wel bijna een garantie hebt voor psychische problematiek op volwassen leeftijd als je als kind geen moeder en/of moederliefde hebt gehad.
Maar we gaan wat offtopic.
Whatever...
Alleenstaand ouderschap is voor de moeder is elk geval wat makkelijker om te realiseren denk ik.
Ik ben zelf geen alleenstaande ouder maar ik zie wel meer haken en ogen aan een co-ouderschap. Met betrekking tot opvoedingsvraagstukken maar ook dat je inderdaad met een kind zou gaan slepen. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn baby dan een paar dagen bij mij weg zou gaan. (mijn oudere kinderen trouwens ook niet). Als het moet of in geval van een scheiding vind ik het een ander verhaal maar zou daar nooit bewust voor kiezen. Ook omdat ik zelf ook overrompeld werd door het sterke moedergevoel. Iets wat je je vooraf amper voor kunt stellen.
Ik geloof zelf heel erg in het "it takes a village to raise a child". Van een ieder in de omgeving steekt een kind weer dingen op. Mannelijke rolmodellen zijn belangrijk maar kunnen dan ook van anderen in de omgeving van het kind komen. Zeker als je een goed vangnet hebt waar je op terug kunt vallen.
Ik ben zelf geen alleenstaande ouder maar ik zie wel meer haken en ogen aan een co-ouderschap. Met betrekking tot opvoedingsvraagstukken maar ook dat je inderdaad met een kind zou gaan slepen. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn baby dan een paar dagen bij mij weg zou gaan. (mijn oudere kinderen trouwens ook niet). Als het moet of in geval van een scheiding vind ik het een ander verhaal maar zou daar nooit bewust voor kiezen. Ook omdat ik zelf ook overrompeld werd door het sterke moedergevoel. Iets wat je je vooraf amper voor kunt stellen.
Ik geloof zelf heel erg in het "it takes a village to raise a child". Van een ieder in de omgeving steekt een kind weer dingen op. Mannelijke rolmodellen zijn belangrijk maar kunnen dan ook van anderen in de omgeving van het kind komen. Zeker als je een goed vangnet hebt waar je op terug kunt vallen.
Fijn om al die reacties lezen, het geeft meer dan genoeg extra stof tot nadenken over de vorm waarin ik zit na te denken.
Een van de 'nadelen' van co-ouderschap vind ik ook idd dat mn kindje dan hoe klein (of groot) niet altijd bij mij is. En echt bewust moet 'delen' met de andere ouder.
Maar ik probeer daar ook tegenover te zetten dat, als het ik niet vanuit een liefdesrelatie een gezin kan stichten een kindje bewust een papa heeft en er voor hem/haar is.
Maar je haalt daar wel een mooi punt aan Kyara dat de omgeving ook een rolmodel is voor de opvoeding van je kind. Ik ben mij er van bewust dat omgeving in zn algemeenheid een rol speelt omdat iedereen (kinderen en volwassenen) gevormd wordt door wat je door je omgeving meekrijgt.
In je hoofd probeer je het toch allemaal zo positief mogelijk te schetsen en dan ben ik wel blij met de verhalen van ouders in welke vorm dan ook. Want zolang je zelf geen ouder bent is gewoon heel erg moeilijk voor te stellen.
En ik ben mij er ook erg van bewust dat een kindje krijgen en opvoeden ook veel vraagt en veel kost van een ouder. Maar bedoel met positief schetsen dat ik de ideale situatie probeer voor te stellen in het belang van een kindje.
Een van de 'nadelen' van co-ouderschap vind ik ook idd dat mn kindje dan hoe klein (of groot) niet altijd bij mij is. En echt bewust moet 'delen' met de andere ouder.
Maar ik probeer daar ook tegenover te zetten dat, als het ik niet vanuit een liefdesrelatie een gezin kan stichten een kindje bewust een papa heeft en er voor hem/haar is.
Maar je haalt daar wel een mooi punt aan Kyara dat de omgeving ook een rolmodel is voor de opvoeding van je kind. Ik ben mij er van bewust dat omgeving in zn algemeenheid een rol speelt omdat iedereen (kinderen en volwassenen) gevormd wordt door wat je door je omgeving meekrijgt.
In je hoofd probeer je het toch allemaal zo positief mogelijk te schetsen en dan ben ik wel blij met de verhalen van ouders in welke vorm dan ook. Want zolang je zelf geen ouder bent is gewoon heel erg moeilijk voor te stellen.
En ik ben mij er ook erg van bewust dat een kindje krijgen en opvoeden ook veel vraagt en veel kost van een ouder. Maar bedoel met positief schetsen dat ik de ideale situatie probeer voor te stellen in het belang van een kindje.
Hier ook alleenstaand. Ik weet niet goed of ik onder bewust val.
E haar biologische vader is al weggegaan toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was. Ik heb zelf bewust de keus gemaakt om voor de baby te gaan... dus in die zin...
Hij weet er van. Hij heeft E nooit erkent. Hij betaalt dus geen alimentatie. Hij heeft haar nooit ontmoet. Hij heeft nooit mijn bolle buik gezien. Hij heeft nooit contact gezocht.
Inmiddels is E 3,5 en heeft ze een soort van vader figuur aka mijn beste vriend/ex/fwb - persoon. Die we gewoon regelmatig zien en waar zij papa tegen zegt. Sinds zomer 2015.
In principe heeft ze dus gewoon alleen mij.
Als ik toen wist wat ik nu zou weten had ik niets anders besloten. Althans, niet als het om haar gaat.
Het enige wat me zwaar valt is dat ik écht nooit tijd heb voor mezelf buiten het huis. Ik zou bijvoorbeeld graag willen sporten of naar de zonnebank willen ( liefst beide
) dat gaat niet. Even s'avonds een rondje buiten in het dorp lopen/fietsen terwijl zij op bed ligt ook niet. Jammer maar het is niet anders.
De situatie is prima, alleen zie ik het liefst natuurlijk voor haar een papa en een mama in 1 huis die van elkaar houden. Ik ben 29, dus ik heb nog kans
En voor mezelf eigenlijk ook een beetje.
E haar biologische vader is al weggegaan toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was. Ik heb zelf bewust de keus gemaakt om voor de baby te gaan... dus in die zin...
Hij weet er van. Hij heeft E nooit erkent. Hij betaalt dus geen alimentatie. Hij heeft haar nooit ontmoet. Hij heeft nooit mijn bolle buik gezien. Hij heeft nooit contact gezocht.
Inmiddels is E 3,5 en heeft ze een soort van vader figuur aka mijn beste vriend/ex/fwb - persoon. Die we gewoon regelmatig zien en waar zij papa tegen zegt. Sinds zomer 2015.
In principe heeft ze dus gewoon alleen mij.
Als ik toen wist wat ik nu zou weten had ik niets anders besloten. Althans, niet als het om haar gaat.
Het enige wat me zwaar valt is dat ik écht nooit tijd heb voor mezelf buiten het huis. Ik zou bijvoorbeeld graag willen sporten of naar de zonnebank willen ( liefst beide
) dat gaat niet. Even s'avonds een rondje buiten in het dorp lopen/fietsen terwijl zij op bed ligt ook niet. Jammer maar het is niet anders. De situatie is prima, alleen zie ik het liefst natuurlijk voor haar een papa en een mama in 1 huis die van elkaar houden. Ik ben 29, dus ik heb nog kans
En voor mezelf eigenlijk ook een beetje.
Op zaterdag 20 mei 2017 22:17 schreef Lot88 het volgende:
jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@
jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@
Hoe ziet het co ouderschap eruit in jouw ogen? Is dat met een bekende of een vreemde man met een kinderwens die de vaderrol ook op zich gaat nemen. Ik bedoel heb je al een persoon in beeld die de andere ouder zou zijn? Heb je daar al zelf een vertrouwingsband mee?
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
♥ J & S
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Ik kan met zekerheid zeggen dat geen enkele bewust(e) (alleenstaande) ouder een kind neemt als modeaccesoire.
Even lafjes in een spoiler alsof het dan anoniemer is
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 22% gewijzigd door Lemijn op 18-06-2018 12:39:39 ]Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dit. Dan ''nemen'' ze doorgaans 3 chihuahua's.quote:
Ik kan met zekerheid zeggen dat geen enkele bewust(e) (alleenstaande) ouder een kind neemt als modeaccesoire.
Op zaterdag 20 mei 2017 22:17 schreef Lot88 het volgende:
jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@
jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@
Als we nou met z'n allen gewoon niet op dat soort opmerkingen reageren, dan kunnen we het gewoon inhoudelijk over het onderwerp hebben 
.
Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
.Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De basis moet zijn... oke.. dus wanneer iemand niet succesvol is in de liefde mag die persoon automatisch geen ouder worden omdat hij of zij dus alleen is?quote:
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Ik denk dat ik voor het grootste gedeelte van de alleenstaande ouder spreek wanneer ik zeg dat ieder het liefst zoiets met z'n tweeen had willen doen. Helaas is dat niet de realiteit. Je kunt prima 1 top ouder hebben die het kind alles geeft wat hij of zij nodig heeft, en al de liefde van de wereld te bieden heeft. En je kunt niet in de toekomst kijken, het hoeft niet permanent te zijn
Op zaterdag 20 mei 2017 22:17 schreef Lot88 het volgende:
jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@
jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |