De kunst van het loslaten van je ex #243 grote schoonmaak.

Oke dit is echt te raar.
In de trein meldingen over het traject Antwerpen puurs kom ik aan in deventer staat de trein naar Roosendaal klaar ga ik nu naar een café is het een van een Belgische eigenaar

Sinds vrijdag mijn ex niet gesproken en ik wacht een keer op zijn initiatief... Dat doet best wel pijn... ik heb zo'n vermoeden dat zijn initiatief nooit gaat komen en dat hij meer over mij heen is dan ik over hem. Maar goed, nu moet ik er doorheen en sterk zijn. Hoeveel verdriet het ook doet

Het blijft afentoe onwerkelijk dat het uit is...

quote:

Op maandag 9 juli 2018 20:28 schreef larry_flynt het volgende:
Het blijft afentoe onwerkelijk dat het uit is...

Herkenbaar ik heb haar nog zoveel liefde te geven..

quote:

Op maandag 9 juli 2018 09:18 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
en dat is raar omdat?

Ik pakte altijd de trein naar België en zij is vlaams.

Ik doe nu zo mijn best om mijn leven op te pakken gestopt met blowen. Ben weer voorzichtig begonnen met werken.Ze heeft gisteren geantwoord op een vriend van mij dat het voor haar ook nog moeilijk is en dat ze hoopt dat hij er voor mij is. IK wil die maand geen contact helemaal niet meer ik wil haar laten zien hoe ik veranderd ben en heb haar gewoon nog zoveel liefde te geven maar ben bang dat ze het niet meer gaat toelaten.

Sta zo op het punt haar te bellen maar weet dat het niet moet.

Wel even getwijfeld om hier mijn verhaal te doen, maar daar gaat ie dan:

Na relatie van anderhalf jaar, biechtte mij ex mij op dat hij smoorverliefd was op een ander. Wij twee mannen. Ik 25, hij 38, aardig leeftijdsverschilletje, maar dat was precies wat we in elkaar zochten, dus dat werkte prima verder.
Voor mij tevens mijn eerste echte relatie, als homo die pas sinds zijn 23e uit de kast is.

Hij twijfelde al langer over ons, en had echt het gevoel dat dit wederzijds was. In die tijd sprong de vonk over bij een ander. Het nieuws sloeg in als een bom bij mij. Mijn ex gaf aan veel van mij te houden, maar ook gevoelens voor een ander te hebben. Hij wilde mij eigenlijk niet kwijt maar wilde wel uitzoeken wat die gevoelens betekenen, zoals ie dat steeds omschreef...(gewoon lekker die andere gast naaien zeg maar )
Omdat ik nog zielsveel van hem hield heb ik hem deze ruimte gegeven, maar het was ontzettend pijnlijk en eigenlijk voor een mens die zo onzeker is als ik, ook gewoon niet te doen. Na een maand met redelijk wat drama heb ik zelf besloten de stekker eruit te trekken, omdat ik door een incidentje tussen ons ontzettend gekwetst en verdrietig was en de situatie sowieso ook niet meer aankon.

Sindsdien ga ik door het volle liefdesverdrietproces. De pijn van het verlies, somberheid, woede(vooral naar mijn ex voor wat hij mee heeft aangedaan), negatief zelfbeeld en kritisch naar mijn eigen rol, in je hoofd willen onderhandelen over hoe het goed zou kunnen komen( hoe kansloos het ook is,) tot soms zelfs weer lichte acceptatie met het idee dat er ook anderen zijn.

Toch mis ik mijn ex verschrikkelijk, ook al paste we qua interesses niet altijd bij elkaar. Hij gaf altijd zoveel aandacht en liefde dat ik er gewoon verslaafd aan was geraakt..

Mede door de situatie ook nog mijn baan kwijtgeraakt, tot overmaat van ramp. Zit momenteel dus aardig in de put, en dat heb ik geweten.. Nog nooit in mijn leven zo'n diep dal gezien als de afgelopen weken. Inmiddels zijn we vijf weken verder en gaat het weer ietsje beter, maar lastig blijft het ook nu nog zeker. In mijn gedachten ben ik nog steeds volledig bij mijn ex.

De relatie was eigenlijk nog best pril, we woonden niet samen ofzo. Nooit had ik dan ook voor mogelijk gehouden dat dit zo'n pijn kan doen, maar ik heb het nu aan den lijve ondervonden.

De OP vind ik overigens zeer treffend en heel herkenbaar.

quote:

Op woensdag 11 juli 2018 16:12 schreef ebke het volgende:
Wel even getwijfeld om hier mijn verhaal te doen, maar daar gaat ie dan:

Na relatie van anderhalf jaar, biechtte mij ex mij op dat hij smoorverliefd was op een ander. Wij twee mannen. Ik 25, hij 38, aardig leeftijdsverschilletje, maar dat was precies wat we in elkaar zochten, dus dat werkte prima verder.
Voor mij tevens mijn eerste echte relatie, als homo die pas sinds zijn 23e uit de kast is.

Hij twijfelde al langer over ons, en had echt het gevoel dat dit wederzijds was. In die tijd sprong de vonk over bij een ander. Het nieuws sloeg in als een bom bij mij. Mijn ex gaf aan veel van mij te houden, maar ook gevoelens voor een ander te hebben. Hij wilde mij eigenlijk niet kwijt maar wilde wel uitzoeken wat die gevoelens betekenen, zoals ie dat steeds omschreef...(gewoon lekker die andere gast naaien zeg maar )
Omdat ik nog zielsveel van hem hield heb ik hem deze ruimte gegeven, maar het was ontzettend pijnlijk en eigenlijk voor een mens die zo onzeker is als ik, ook gewoon niet te doen. Na een maand met redelijk wat drama heb ik zelf besloten de stekker eruit te trekken, omdat ik door een incidentje tussen ons ontzettend gekwetst en verdrietig was en de situatie sowieso ook niet meer aankon.

Sindsdien ga ik door het volle liefdesverdrietproces. De pijn van het verlies, somberheid, woede(vooral naar mijn ex voor wat hij mee heeft aangedaan), negatief zelfbeeld en kritisch naar mijn eigen rol, in je hoofd willen onderhandelen over hoe het goed zou kunnen komen( hoe kansloos het ook is,) tot soms zelfs weer lichte acceptatie met het idee dat er ook anderen zijn.

Toch mis ik mijn ex verschrikkelijk, ook al paste we qua interesses niet altijd bij elkaar. Hij gaf altijd zoveel aandacht en liefde dat ik er gewoon verslaafd aan was geraakt..

Mede door de situatie ook nog mijn baan kwijtgeraakt, tot overmaat van ramp. Zit momenteel dus aardig in de put, en dat heb ik geweten.. Nog nooit in mijn leven zo'n diep dal gezien als de afgelopen weken. Inmiddels zijn we vijf weken verder en gaat het weer ietsje beter, maar lastig blijft het ook nu nog zeker. In mijn gedachten ben ik nog steeds volledig bij mijn ex.

De relatie was eigenlijk nog best pril, we woonden niet samen ofzo. Nooit had ik dan ook voor mogelijk gehouden dat dit zo'n pijn kan doen, maar ik heb het nu aan den lijve ondervonden.

De OP vind ik overigens zeer treffend en heel herkenbaar.

Die combi van kwaad zijn en missen herken ik van mijn vorige ex wel ja: gebrek aan rekenschap met wat voor effect haar acties en keuzes op mij hadden heeft me ook wel een tijd dwars gezeten. Gelukkig mis ik haar tegenwoordig niet meer

Mijn huidige ex vriendin is daarin gelukkig heel anders waardoor we nu wel weer een beetje ok contact hebben. Het haalt wel het gemis weer meer naar boven maar niet willen kwetsen is voor beide iig belangrijk.

Anyway sterkte, en bedenk dat je je ook weer beter gaat voelen uiteindelijk.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 16:43 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
hoe is t nu met iedereen hier?

hier gaat t eigenlijk wel heel goed. Voel me goed, meer licht en ruimte in mn hoofd en veel minder verdriet en somberheid.

Goed altijd wel. Wel weer een kans gegeven hier en uiteindelijk de deur op m'n neus gehad, dus ik voel mij wel redelijk in de maling genomen dat ik weer de idioot ben die het dan toch maar weer een kans geeft.

Heb het alleen nu deze keer wel zelf afgekapt omdat er helemaal geen praten meer mogelijk was en er totaal niet geluisterd werd naar wat er gezegd werd, dus dat is voor mij exit. Niet dat ik het anders zou doen want we maken allemaal wel eens fouten, alleen het blijft frustrerend en dubbel als er gevoel is.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 16:43 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
hoe is t nu met iedereen hier?

hier gaat t eigenlijk wel heel goed. Voel me goed, meer licht en ruimte in mn hoofd en veel minder verdriet en somberheid.

Beetje slecht op dit gebied

quote:

Op zondag 22 juli 2018 16:43 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
hoe is t nu met iedereen hier?

hier gaat t eigenlijk wel heel goed. Voel me goed, meer licht en ruimte in mn hoofd en veel minder verdriet en somberheid.

Nog niet veel beter inmiddels meer als een maand verder mijn leven verbeterd dat weet ze maar ze blijft afstandelijk doen ondertussen ga ik er langzaam aan kapot.

Als ze nou al minder kill tegen me zou doen maar nee afstandelijk blijft ze.

quote:

Op maandag 23 juli 2018 15:42 schreef Dr.Mikey het volgende:

[..]

Nog niet veel beter inmiddels meer als een maand verder mijn leven verbeterd dat weet ze maar ze blijft afstandelijk doen ondertussen ga ik er langzaam aan kapot.

Als ze nou al minder kill tegen me zou doen maar nee afstandelijk blijft ze.

Het idee van uit elkaar gaan is dat je niet meer afhankelijk bent van elkaar. Het feit dat jij kapot gaat geeft aan dat je haar nog steeds nodig hebt. Ken de achtergrond verder niet maar ik heb de indruk dat ze de verstandigste is.

Van die zogenaamd vrienden blijven terwijl je een enorm zwak voor iemand hebt komt alleen maar weer valse hoop. Been there, done that

Hopelijk weet je haar duidelijkheid later op waarde te schatten. Sterkte.

quote:

Op maandag 23 juli 2018 17:47 schreef Mojo.jojo het volgende:

[..]

Het idee van uit elkaar gaan is dat je niet meer afhankelijk bent van elkaar. Het feit dat jij kapot gaat geeft aan dat je haar nog steeds nodig hebt. Ken de achtergrond verder niet maar ik heb de indruk dat ze de verstandigste is.

Van die zogenaamd vrienden blijven terwijl je een enorm zwak voor iemand hebt komt alleen maar weer valse hoop. Been there, done that

Hopelijk weet je haar duidelijkheid later op waarde te schatten. Sterkte.

Zij heeft bij de break up gezegd dat ze vrienden wil blijven. En mij weer wil zien over een tijdje als we beide over de break heen zijn.

Opzicht was ik hier prima mee maar zelfs na de no contact rule van een maand blijft ze me negeren en afstandelijk doen.

Ik zit nu op een keer punt van ga nou eens normaal doen of pleur lekker op.

Ik twijfel heel erg of ik dit moet aangeven of niet.

quote:

Op maandag 23 juli 2018 23:31 schreef Dr.Mikey het volgende:

[..]

Zij heeft bij de break up gezegd dat ze vrienden wil blijven. En mij weer wil zien over een tijdje als we beide over de break heen zijn.

Opzicht was ik hier prima mee maar zelfs na de no contact rule van een maand blijft ze me negeren en afstandelijk doen.

Ik zit nu op een keer punt van ga nou eens normaal doen of pleur lekker op.

Ik twijfel heel erg of ik dit moet aangeven of niet.

Dat "vrienden willen blijven" is naar mijn ervaring slechts een sussertje voor een bepaald geweten. Blijf er niet lang bij zitten. Als iemand van je moet houden nu, ben je het zelf. Laat je niet blootstellen aan dat genegeer en die afstandelijkheid. Geef het ook niet aan. Maakt je alleen maar weer afhankelijk van het krijgen van een reactie. Is een never ending valkuil totdat je hard wordt, en echt aan jezelf gaat denken.

Mijn ex heeft het zeer plotseling uit gemaakt en overal op geblokkeerd. We woonde samen en hadden 4,5 jaar iets.
Heel kut enzo maar je moet niet willen blijven vol houden aan vrienden blijven of contact houden.

Ik weet zeker dat het voor haar hierdoor veel makkelijker is. Ook al is het voor mij hierdoor super kut. Maar ja je moet aan jezelf denken niet aan je ex.

Jezus, ik dacht ik ga eens oude topics lezen. Kom ik dit tegen:

R&P / Geen raad met ex

Laatste reactie: 1000 dagen geleden Dat voelt toch wel heel lang. Het grappige is dat ik 't zusje van die toenmalige ex nog met enige regelmaat spreek, maar zij zelf ben ik letterlijk 1 keer op de fiets tegengekomen m.u.v. van 2x in de auto voorbij zien rijden ofzo

Tijd gaat snel wel. Zou best wel een x een casual gesprek willen hebben met d'r. Toch wel een beetje apart om met d'r te praten na 3 jaar denk ik.

Met m;n huidige "ex" is 't alleen maar ingewikkeld. Relatie is stukgelopen een aantal maanden geleden omdat we op dit moment een totaal incompitabel leven lijden naast elkaar. Wat zorgt voor een hoop gezeik en onmacht. Echter gaan we nog steeds supergoed met elkaar om en hebben we met enige regelmaat ook weer wat afgesproken en dat gaat stukken beter dan eerst.

Ik vind het alleen zo lastig met m'n reis in 't vooruitzicht. Relatie zou helemaal prima zijn na m'n reis maar ik weet niet of ik er wel mee moet wachten zo lang.

ze heeft me laatst duidelijk gemaakt dat ik kan veranderen wat ik wil.Maar ze geen relatie meer met mij wil.

was een soort van opluchting.
het gaat ergens beter met mij ik blow niet meer ik werk nu sport 2x in de week en ben ook gewoon moe in de avond maar die avonden dat ik alleen thuis zit dan mis ik der nog steeds zo erg he.

8 jaar gaat je niet in de koude kleren zitten zeker als je wel voelde dat het niet goed zat maar die definitieve breek niet zag aankomen.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 17:17 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Die combi van kwaad zijn en missen herken ik van mijn vorige ex wel ja: gebrek aan rekenschap met wat voor effect haar acties en keuzes op mij hadden heeft me ook wel een tijd dwars gezeten. Gelukkig mis ik haar tegenwoordig niet meer

Mijn huidige ex vriendin is daarin gelukkig heel anders waardoor we nu wel weer een beetje ok contact hebben. Het haalt wel het gemis weer meer naar boven maar niet willen kwetsen is voor beide iig belangrijk.

Anyway sterkte, en bedenk dat je je ook weer beter gaat voelen uiteindelijk.

Thanks.

Het aparte is: Mijn ex wil er, althans volgens zijn bewoordingen, heel graag voor mij zijn.
Hij heeft nota bene nog mijn ouders geappt waarin hij zijn excuses aanbiedt voor hoe het is gelopen en dat het hem pijn doet als hij mij verdriet hoort.

Tja, ik heb daar gemengde gevoelens bij. Ik vind het heel lief dat hij zich zo opstelt en waarschijnlijk nog veel om mij geeft. Ergens zou ik(maar waarschijnlijk met de verkeerde intenties) ook niets anders willen dan contact met hem opnemen.
Maar aan de andere kant is hij degene die mij al dit verdriet aandoet en dus de láatste persoon die mij nu zou moeten bijstaan.
Ook weet ik zijn intenties niet, wil hij oprecht contact blijven houden of gewoon grip houden op de situatie hopende dat zijn schuldgevoel overgaat.


Vind het moeilijk om een keuze hierin te maken, maar voorlopig doe sowieso ik nog even niets, want het verdriet blijft groot. Ondertussen alweer twee weken geen app-contact(zijn initiatief) meer gehad, en laatste (dramatische) belletje is van 5 weken geleden. Wat betreft 'geen contact' doe ik het volgens mij wel goed. Nu het verdriet verwerken nog, want dat blijft moeizaam gaan vind ik..

Inmiddels ben ik even verder maar potverdrie, het valt niet mee. (uit na 14 jaar, samen een huis, geen kinderen).

Eigen appartementje kunnen vinden, per september. Zit tot die tijd alleen in ons inmiddels verkochte huis. Zij is al verhuisd. Meeste materialistische shizzle staat hier nog. Alleen is de garderobekast halfleeg, badkamerkastje zo goed als leeg, foto's weg, er zit gewoon geen greintje leven/personaliteit in 't huis. Dat maakt me toch goddomme verdrietig. Blij dat ik hier weg kan over een paar weken.

Kutzooi.

[ Bericht 1% gewijzigd door Opperprutser op 10-08-2018 06:30:14 ]

quote:

Op woensdag 1 augustus 2018 20:39 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ex heeft een huis! nog een week of 6 and he's OUT!

Fijn! Kan me voorstellen dat dat een hele opluchting is!

quote:

Op zaterdag 28 juli 2018 20:57 schreef BredeBroeder het volgende:
Jezus, ik dacht ik ga eens oude topics lezen. Kom ik dit tegen:

R&P / Geen raad met ex

Laatste reactie: 1000 dagen geleden Dat voelt toch wel heel lang. Het grappige is dat ik 't zusje van die toenmalige ex nog met enige regelmaat spreek, maar zij zelf ben ik letterlijk 1 keer op de fiets tegengekomen m.u.v. van 2x in de auto voorbij zien rijden ofzo

Tijd gaat snel wel. Zou best wel een x een casual gesprek willen hebben met d'r. Toch wel een beetje apart om met d'r te praten na 3 jaar denk ik.

Nou, na even nadenken toch maar besloten om dan maar een mailtje te sturen. Gewoon even vragen hoe ‘t gaat en of er interesse is in wat meer contact. Vooralsnog geen reactie en als dat zo blijft dan is dat ook gewoon prima.

Anderhalf jaar geleden hadden we een tijdje intensief contact weer en dat is toen na een maandje of twee uit de hand gelopen in ruzie. Geen idee waarom, maar t had iig te maken met irritaties die nog steeds speelden (bij mij dan iig).

Is alleen zo zuur dat ik wel goed met dr zus kan praten maar dat ik van haar niks meer heb gehoord en wss ook niks meer van ga horen..
en dan gaat ‘t over je eerste vriendin. Kan er niet zo best tegen als belangrijke mensen (van toen) 100% uit je leven verdwijnen Hoewel ik het van haar kant ook wel snap dat ze geen contact wilt na alles. Zo is ‘t leven? Naja ik zie wel. Miss had ik beter niks kunnen sturen.