Je stiefkinderen

quote:

Op donderdag 21 juni 2018 10:11 schreef rena het volgende:
Dat weet je ook als je uit elkaar gaat, dat er een risico is dat er een andere vrouw/man in het leven komt van je ex-partner en je kinderen.

Fijn als je die vrouw door je eigen gevoelens geen kans kunt geven, ik ben heel blij dat de ex van mijn man er niet zo instaat, ik durf haar zelfs bijna een vriendin te noemen. En ja, ik weet dat er ook giftige gevallen tussen de bonus/stiefmoeders, wat je het wil noemen, zitten en dan zou ik ook niet gelukkig zijn; maar om ze allemaal over een kam te scheren vind ik heel jammer. En dan trek ik het me misschien wel persoonlijk aan ja.

Natuurlijk weet je dat. Maar je mist mijn punt een beetje geloof ik geeft verder niets. Alleen jammer.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 09:46 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik persoonlijk vind dat dus ook wel lastig van de andere kant. De meiden hebben een hele lieve moeder waar ik gelukkig goed mee door 1 deur kan, dat scheelt een hoop. Maar aftasten waar ik teveel in haar terrein ga is wel eens moeilijk. Laatst nog een voorbeeld. We haalden de meiden op en Pipi had weer eens commentaar op de kledingkeuze van Freaky. Het is ook nog eens zo dat Pipi een tomboy is die zelf steevast in jongenskleding rondloopt, Freaky is een meisje meisje. Ik was even alleen met ze in de woonkamer en zonder na te denken heb ik Pipi erop aangesproken dat ik het niet leuk vind dat ze vaak commentaar heeft op de kleren van Freaky (en dat Freaky dat andersom nooit doet). Nou ja, toen waren de rapen eventjes gaar en is Pipi naar haar moeder gestormd. Godzijdank was Paulien (codenaam) het roerend eens met mij, maar als dat niet het geval was, dan hadden we natuurlijk wel een situatie gehad...!

Knap, maar jullie zijn dus echt al 10 stappen verder lijkt het. Goed dat het zo werkt bij jullie.

Ik zou niet weten hoe ik het allemaal een plekje zou moeten geven, hoe je op dat punt zou komen van de acceptatie. Misschien ben ik wel erg terretoriaal ingesteld. Mijn verstand zegt soms echt compleet wat anders dan mijn gevoel. Dat zou in deze situatie ook echt een probleem worden.

Andersom zou ik er denk ik veel beter mee kunnen omgaan. Maar dan gaat het natuurlijk niet om je eigen gebroken gezin, en een nieuwe toevoeging.

Hier nog wel een samenkindje gekregen, maar toen was mijn oudste al 19, dus jaloezie en dergelijke hebben daar nooit een rol bij gespeeld.
Hij was hoogstens verontwaardigd dat hij al die jaren graag een broertje of zusje had willen hebben en dat het zo lang geduurd heeft

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:14 schreef Seven. het volgende:

[..]

Is niet knap, ik heb gewoon vies veel geluk. Ik denk dat het scheelt dat Six. en Paulien tegenwoordig weer OK met elkaar door 1 deur kunnen en ik heb de indruk dat het verbeterd is tussen die twee sinds ik erbij gekomen ben. Ik doe maar wat, om heel eerlijk te zijn . Maar een aantal dingen zijn voor mij wel helder. Ik ben geen moeder, ik ben meer een tante en zodoende durf ik me wel eens met opvoedkundige dingen te bemoeien. En Paulien is, wanneer de meiden in de buurt zijn, heilig.

Het heeft wel even geduurd bij Paulien, zij vond het echt niet cool dat wij snel gingen samenwonen. En ze moest zich echt wel even over een drempel slepen voor ze mij wilde leren kennen.

Ik meen me te herinneren dat jij je kindje alleen opvoedt, klopt dat? Dat is pas knap! En ik weet dat je dan een veel intensere band opbouwt met je kind. Je bent moeder en vader tegelijk, je neemt alle beslissingen zelf. Als er dan een nieuwe man in je leven komt, dan is het al erg moeilijk om zijn opvoedkundige rol naar jouw kind te accepteren ('da's wel MIJN kind waar je het tegen hebt'). En nog moeilijker om te accepteren als de biologische vader die niet vanaf dag 1 betrokken was bij de opvoeding dan ook nog eens een nieuwe partner krijgt.

Daar haal je wel een goed punt aan. Wanneer zij met elkaar door één deur kunnen. Dat is denk ik wel iets wat er zou moeten zijn. Als dat niet kan, of voor de één zijn er nog gevoelens, dan denk ik ook dat een nieuwe vrouw of man, lastiger te accepteren is. Ik denk dat ik me daar dus op verkijk. Ik denk dat ik de gene zou zijn die dan nog niet over de ander heen is. En dan krijg je gedonder. Daarin snap ik Paulien dus wel, dat ze er echt even tijd voor nodig had.

Ja vies veel geluk zo zou je het kunnen noemen ja. Precies, ik denk ook dat je inderdaad geen moeder zou moeten zijn, maar meer wat jij zet En het is prettig dat jij ook gewoon achter haar kunt staan.

Bedankt, ik voed inderdaad mijn kindje alleen op. Ze heeft echter wel een soort vader figuur. Toen zij namelijk 6 maanden oud was, kreeg ik een nieuwe vriend. Echter is dat al vlot uitgegaan wat ik nooit een plekje heb kunnen geven of heb kunnen verwerken omdat ik gewoon nog steeds super veel van hem hou. Mijn verstand zegt gewoon dat het nooit meer goed komt. Mijn gevoel niet. Inmiddels is het gewoon al 2 jaar uit dus ja. Move on .. of zo. Maar we zien elkaar dus gewoon wekelijks, mijn dochter is stapelgek op hem en noemt hem papa. Ik heb daar geen moeite mee.Hij is net zo gek op haar als zij op hem.
Echter is hij officieel nergens bij betrokken, heeft haar niet erkent, heeft er niets over te zeggen. Ik heb ook geen voogdij geregeld.

Maar stel dat wij weer bij elkaar zouden komen, we zouden samenwonen, hij haar zou erkennen. En het loopt over een aantal jaren toch mis. Hij zou een ander tegenkomen. Ik zou nog evenveel om hem geven. Dan weet ik niet of ik het dus zou trekken met de nieuwe vrouw die dan ook een rol speelt in het leven van mijn dochter.

Andersom weet ik ook niet hoe hij op een nieuwe man in mijn leven zou reageren met de betrekking tot mijn dochter.

Maar goed, dit is allemaal niet aan de orde. Maar door dit topic ben ik er wel over gaan denken; hoe zou ik erin gaan, wat zou ik voelen, waar zou ik tegenaan lopen, wat zou ik willen.

Of je die opvoedkundige rol wel of niet kunt accepteren weet ik niet, nooit mee van doen gehad, maar ik weet wel dat als je gewend bent alleenstaande ouder te zijn, dat het niet bepaald makkelijker wordt om geen alleenstaande ouder meer te zijn
En in mijn geval betreft het dan ook nog een ander kind, maar 19 jaar alleen moederen, en dus nooit kunnen en hoeven overleggen, krijg je er niet zomaar uit zeg maar

Ik denk wel dat het een reden is dat ik niet eerder ging samenwonen... hoezo bemoei jij je met mijn kind?!

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:14 schreef Seven. het volgende: [..]

Ik meen me te herinneren dat jij je kindje alleen opvoedt, klopt dat? Dat is pas knap! En ik weet dat je dan een veel intensere band opbouwt met je kind. Je bent moeder en vader tegelijk, je neemt alle beslissingen zelf. Als er dan een nieuwe man in je leven komt, dan is het al erg moeilijk om zijn opvoedkundige rol naar jouw kind te accepteren ('da's wel MIJN kind waar je het tegen hebt'). En nog moeilijker om te accepteren als de biologische vader die niet vanaf dag 1 betrokken was bij de opvoeding dan ook nog eens een nieuwe partner krijgt.

Nee, je bent nooit moeder en vader tegelijk. Je bent of moeder of vader. Je bent als alleenstaande moeder wel moeder, huisvrouw en kostwinner tegelijk, dat soort zaken.

19 jaar is ook wel erg lang ja weet ook niet of ik dat zou kunnen.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:31 schreef Teslynd het volgende:

[..]

Nee, je bent nooit moeder en vader tegelijk. Je bent of moeder of vader. Je bent als alleenstaande moeder wel moeder, huisvrouw en kostwinner tegelijk, dat soort zaken.

Ik vind het niet erg wanneer mensen het zo omschrijven. Ze bedoelen gewoon dat jij alle taken op je neemt. niet dat je ineens tweeslachtig bent geworden.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:32 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Ik vind het niet erg wanneer mensen het zo omschrijven. Ze bedoelen gewoon dat jij alle taken op je neemt. niet dat je ineens tweeslachtig bent geworden.

Dit, en je bent wel zeker vader en moeder tegelijk als je de enige ouder bent, dan kun je niet het blonde huppelkutje uithangen dat niet snapt hoe een boor werkt en geen lamp kan ophangen.
Dat mijn zoon prima kan klussen is omdat hij de basics van mij geleerd heeft, nu ik zelf een boor niet goed meer kan vasthouden vraag ik hem meestal.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:07 schreef Leandra het volgende:

[..]

Dit, en je bent wel zeker vader en moeder tegelijk als je de enige ouder bent, dan kun je niet het blonde huppelkutje uithangen dat niet snapt hoe een boor werkt en geen lamp kan ophangen.
Dat mijn zoon prima kan klussen is omdat hij de basics van mij geleerd heeft, nu ik zelf niet goed een boor meer kan vasthouden vraag ik hem meestal.

plus ik vind eigenlijk wel dat ik mijn kind nu al heel zeldstandig maak. gewoon omdat ik het anders niet trek. Heb ook nog ADD en soms wordt het me echt teveel naast een volledige baan.

Ik denk dat ik dan eigenlijk wel een man permanent in huis prettig vind die dingen kan overnemen. Ik ben nog niet zo'n doorgewinterde alleenstaande moeder die het niet kan accepteren. Als ik gek genoeg ben op iemand, dan accepteer ik dat wel. ZEker wanneer ik zie dat mijn dochter gek op iemand is

Vooral niet te lang mee wachten, zeker niet als je ook nog wat autistische trekjes hebt, want het wordt steeds lastiger te accepteren dat iemand dingen verkeers anders doet, en autistische trekjes cultiveren wel als je alleen bent.
Je kind is eigen en voed je zelf op, die zit je daarmee minder in de weg dan een buitenstaander.

Moeraskat, je zou denk ik moeten loskoppelen dat het deels jaloezie zou zijn dat je ex een ander heeft, en deels een andere vrouw die zich met je kind bemoeit.

Wat mij zou helpen: het is niet MIJN kind. Of ja, hij hoort wel bij mij, maar is niet mijn bezit. Het is alleen maar mijn taak om hem zo goed mogelijk te begeleiden. Daarbij hoort ook om hem te leren relaties aan te gaan met anderen. Andere kinderen, andere volwassenen. Het kan ook heel waardevol zijn dat er nog iemand is die hij vaak ziet, die om hem geeft, een andere invalshoek heeft naar hem toe.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 09:50 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Natuurlijk weet je dat. Maar je mist mijn punt een beetje geloof ik geeft verder niets. Alleen jammer.

Ik denk juist dat je mijn punt een beetje mist, ik heb niet het idee dat je je kunt verplaatsen in hoe de andere partij er in staat in deze situatie; en daarvoor heeft Seven het topic ook niet geopend denk ik. Je moet samen het beste maken van de situatie, hoe zuur dat in sommige gevallen ook is.

En wat Lemijn hierboven zegt, vind ik een heel goed punt. Een hele mooie volwassen reactie.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 12:01 schreef rena het volgende:

[..]

Ik denk juist dat je mijn punt een beetje mist, ik heb niet het idee dat je je kunt verplaatsen in hoe de andere partij er in staat in deze situatie; en daarvoor heeft Seven het topic ook niet geopend denk ik. Je moet samen het beste maken van de situatie, hoe zuur dat in sommige gevallen ook is.

En wat Lemijn hierboven zegt, vind ik een heel goed punt. Een hele mooie volwassen reactie.

Ik kan me prima verplaatsen in een ander. Maar laten we er maar over ophouden

Ik ben een stiefkind. En ook nog op latere leeftijd geworden. De eerste verloofde van mijn vader wat een toffe mevrouw, waar ik het altijd goed mee kon vinden. De tweede verloofde inmiddels vrouw is een Heks, altijd al geweest ook. Daar heb ik overigens nooit wat van laten merken. Uiteindelijk is de relatie tussen mij en mijn (echte) vader ook niet bestaand meer.

Mijn moeders man (waar ze mee trouwde toen ik een jaar of 20/21 was is echt GE-WEL-DIG! De liefste de tofste en de échtste vader van de wereld. Als ik het over mijn vader heb, bedoel ik hem hij is ook de opa van mijn kindjes. Ooit moet ik gaan uitleggen aan ze hoe het echt zit, daar zie ik nu al tegenop.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 23:48 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Ik kan me prima verplaatsen in een ander. Maar laten we er maar over ophouden

Denk dat dat beter is ja, je komt best wel zuur over en kaapt een topic over een onderwerp waar je hypothetisch in de toekomst mee te maken zou kunnen krijgen. Ik snap ook niet wat je doel is met die negativiteit en vooroordelen tegenover stiefouderschap.

En nu maar weer ontopic

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:07 schreef Leandra het volgende:

[..]

Dit, en je bent wel zeker vader en moeder tegelijk als je de enige ouder bent, dan kun je niet het blonde huppelkutje uithangen dat niet snapt hoe een boor werkt en geen lamp kan ophangen.
Dat mijn zoon prima kan klussen is omdat hij de basics van mij geleerd heeft, nu ik zelf een boor niet goed meer kan vasthouden vraag ik hem meestal.

Hehe. Ik ben geen blond huppelkutje. Maar dit soort dingen lukken mij nog steeds niet als alleenstaande moeder.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:48 schreef Lemijn het volgende:
Moeraskat, je zou denk ik moeten loskoppelen dat het deels jaloezie zou zijn dat je ex een ander heeft, en deels een andere vrouw die zich met je kind bemoeit.

Wat mij zou helpen: het is niet MIJN kind. Of ja, hij hoort wel bij mij, maar is niet mijn bezit. Het is alleen maar mijn taak om hem zo goed mogelijk te begeleiden. Daarbij hoort ook om hem te leren relaties aan te gaan met anderen. Andere kinderen, andere volwassenen. Het kan ook heel waardevol zijn dat er nog iemand is die hij vaak ziet, die om hem geeft, een andere invalshoek heeft naar hem toe.

Lemijn, wat een mooie reactie. Ik kan Moeraskat haar reactie heel goed voorstellen. Het zou mijn angst ook zijn. En dat zou niet aan de ander liggen of dat ik mezelf niet kan verplaatsen in een ander, maar is een stukje mijn eigen onzekerheid op dat gebied.
Maar om er zo naar te kijken is zo waar en zou inderdaad kunnen helpen.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 08:22 schreef Omentielvo het volgende:

[..]

Hehe. Ik ben geen blond huppelkutje. Maar dit soort dingen lukken mij nog steeds niet als alleenstaande moeder.

[..]

Lemijn, wat een mooie reactie. Ik kan Moeraskat haar reactie heel goed voorstellen. Het zou mijn angst ook zijn. En dat zou niet aan de ander liggen of dat ik mezelf niet kan verplaatsen in een ander, maar is een stukje mijn eigen onzekerheid op dat gebied.
Maar om er zo naar te kijken is zo waar en zou inderdaad kunnen helpen.

Fijn dat je me begrijpt, begon me een beetje een alien te voelen.
Het was vooral de vraag hoe (stief)ouders met zulk soort dingen dealen. Vooral de eerste peridodes na het uitelkaar gaan en nieuwe partners vinden. Het lijkt me dat je een emotionele bal bent als het in een korte periode gebeurt. Het is inderdaad voor een groot deel onzekerheid.

Lemijn ziet het goed ja, het is wel een beetje wat Seven ook al zei. En ik zelf al wat door had laten schemeren hierboven. Maar zulke dingen hebben dan gewoon tijd nodig.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:14 schreef Leandra het volgende:
Vooral niet te lang mee wachten, zeker niet als je ook nog wat autistische trekjes hebt, want het wordt steeds lastiger te accepteren dat iemand dingen verkeers anders doet, en autistische trekjes cultiveren wel als je alleen bent.
Je kind is eigen en voed je zelf op, die zit je daarmee minder in de weg dan een buitenstaander.

Doel je op mij want autistische trekjes heb ik niet maar begrijp goed wat je bedoelt hoor. Ik denk dat het lastig is voor elke ouder.

Maar goed ik zal me terugtrekken met mijn vragen

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 09:11 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Doel je op mij want autistische trekjes heb ik niet maar begrijp goed wat je bedoelt hoor. Ik denk dat het lastig is voor elke ouder.

Maar goed ik zal me terugtrekken met mijn vragen

Meer algemeen, maar als je ook nog autistische trekjes hebt (bingo) is het helemaal lastig, en wordt het alleen maar moeilijker naar mate het langer duurt.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 09:15 schreef Leandra het volgende:

[..]

Meer algemeen, maar als je ook nog autistische trekjes hebt (bingo) is het helemaal lastig, en wordt het alleen maar moeilijker naar mate het langer duurt.

Ah. Ja dan denk ik dat ook ja. Dan heb je er nog wat uitdagingen bij. Of ja, alle partijen dus.

Mijn neefje heeft dat overigens. Asperger en PDDNOS en is stiefvader. En het is zo prachtig om te zien. Dat kindje is zo ontzettend dol op hem.Het duurde wel even voordat alles op gang was zeg maar. Maar nu zijn ze een prachtgezin, en meer baby's komen eraan

Ik denk persoonlijk ook dat timing heel veel doet...
Mijn ex heeft een nieuwe vriendin, en het idee dat mijn duo daarheen moet maakt dat alles in opstand komt... no fucking way in hell! Heeft dat iets met zijn vriendin te maken? Nee absoluut niet, ken haar verder niet, Ze is zelf ook moeder dus dat zal best goed gaan...

Mijn ex is een jaar geleden vreemdgegaan, die meid wees hem af en in alle ellende bovenop zn depressie deed hij een zelfmoordpoging. De maanden daarna gaf hij aan ons huwelijk nog een kans te willen geven en dat deden we dus ook, tot in okt/nov bleek dat hij haar niet kon vergeten en contact had.. stekker dr uit en in Januari waren wij officieel gescheiden.

(Voor t beeld, wij hebben samen 2 kinderen. 1 dochter van bijna 4 en een zoon van 20 maanden, De jongste is in dec 2016 heel ziek geweest (vond zn vader n mooi moment om vreemd te gaan) en is eigenlijk 99%vd tijd alleen door mij bijgestaan en verzorgd, vader was er niet bij in t zkh.
Dochter heeft wel een goede band met vader maar helaas laat ie dat versloffen. )

Maar goed ik zorg zo goed als alleen voor de kinderen, al meer dan een jaar lang want hij kon de zorg niet aan. En nu sinds een paar weken is hij ineens aan het daten, de vrolijkheid zelve en heeft dus een nieuwe vriendin.
Er moet echt nog heel wat gebeuren voor de kinderen tzt uberhaupt een nacht bij hem slapen, laat staan bij een nieuwe vriendin. De kinderen voelen heel egoistisch vooral als MIJN kinderen, Ik was ook degene die bij elke opname naast zoon zat terwijl hij niet eens op bezoek kwam, en ook met dochter heb ik altijd alles alleen gedaan het laatste jaar. Maakt mij dat dan een Ex from hell?... Ik vind van niet, maar zo wel, ook prima. Ik zeg ook niet dat ze elkaar niet gaan ontmoeten als t allemaal goed blijft gaan maar voorlopig gewoon niet.

Dus snap moeraskat eigenlijk best heel goed...

ik hoop overigens dat mijn ex een leuke vrouw vind die ontzettend goed en lief is voor de kinderen en of ze haar dan stiefmama of bonusmama noemen zien ze dan maar.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:48 schreef Lemijn het volgende:...Wat mij zou helpen: het is niet MIJN kind. Of ja, hij hoort wel bij mij, maar is niet mijn bezit. Het is alleen maar mijn taak om hem zo goed mogelijk te begeleiden. Daarbij hoort ook om hem te leren relaties aan te gaan met anderen. Andere kinderen, andere volwassenen. Het kan ook heel waardevol zijn dat er nog iemand is die hij vaak ziet, die om hem geeft, een andere invalshoek heeft naar hem toe.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 14:15 schreef Seven. het volgende:

[..]

Jeetje, wat een ellende heb je moeten doorstaan vanwege je ex zeg.. kan me voorstellen dat je nogal gereserveerd bent. Paulien was ook terughoudend en dat is niet gek. Six. heeft na de scheiding een aantal vriendinnen gehad en samengewoond, de meiden werden daarin gewoon meegenomen en hadden dus ook een paar keer gebroken hart omdat de relaties geen stand hielden .

Ik hoop echt voor je dat jullie kinderen de kans krijgen om met de nieuwe partners een fijne en veilige band op te bouwen (of dat nou met deze vrouw is of met een ander). Je ex lag of ligt volgend mij behoorlijk overhoop met zichzelf. Hoe schat je de kansen voor deze relatie in? Wie weet krijgen jullie ooit weer een goede band met elkaar, maar dan neem ik aan dat hij zich eerst als vader moet bewijzen bij je?

Ik denk dat deze relatie geen blijvende is maar goed we gaan t zien. En idd hij zal eerst een vader moeten zijn voor hij de leuke papa uit gaat hangen bij haar.
Ik kan ze nu geen uur bij hem laten zonder gehuil en gedoe

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 12:14 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik denk persoonlijk ook dat timing heel veel doet...
Mijn ex heeft een nieuwe vriendin, en het idee dat mijn duo daarheen moet maakt dat alles in opstand komt... no fucking way in hell! Heeft dat iets met zijn vriendin te maken? Nee absoluut niet, ken haar verder niet, Ze is zelf ook moeder dus dat zal best goed gaan...

Mijn ex is een jaar geleden vreemdgegaan, die meid wees hem af en in alle ellende bovenop zn depressie deed hij een zelfmoordpoging. De maanden daarna gaf hij aan ons huwelijk nog een kans te willen geven en dat deden we dus ook, tot in okt/nov bleek dat hij haar niet kon vergeten en contact had.. stekker dr uit en in Januari waren wij officieel gescheiden.

(Voor t beeld, wij hebben samen 2 kinderen. 1 dochter van bijna 4 en een zoon van 20 maanden, De jongste is in dec 2016 heel ziek geweest (vond zn vader n mooi moment om vreemd te gaan) en is eigenlijk 99%vd tijd alleen door mij bijgestaan en verzorgd, vader was er niet bij in t zkh.
Dochter heeft wel een goede band met vader maar helaas laat ie dat versloffen. )

Maar goed ik zorg zo goed als alleen voor de kinderen, al meer dan een jaar lang want hij kon de zorg niet aan. En nu sinds een paar weken is hij ineens aan het daten, de vrolijkheid zelve en heeft dus een nieuwe vriendin.
Er moet echt nog heel wat gebeuren voor de kinderen tzt uberhaupt een nacht bij hem slapen, laat staan bij een nieuwe vriendin. De kinderen voelen heel egoistisch vooral als MIJN kinderen, Ik was ook degene die bij elke opname naast zoon zat terwijl hij niet eens op bezoek kwam, en ook met dochter heb ik altijd alles alleen gedaan het laatste jaar. Maakt mij dat dan een Ex from hell?... Ik vind van niet, maar zo wel, ook prima. Ik zeg ook niet dat ze elkaar niet gaan ontmoeten als t allemaal goed blijft gaan maar voorlopig gewoon niet.

Dus snap moeraskat eigenlijk best heel goed...

ik hoop overigens dat mijn ex een leuke vrouw vind die ontzettend goed en lief is voor de kinderen en of ze haar dan stiefmama of bonusmama noemen zien ze dan maar.

Oh maar nee hoor... Dat maakt jou niet naar. Als ik en vent ooit uit elkaar zouden gaan is een nieuwe verkering ontmoeten gewoon een no-go in het begin. Voor zowel zijn als mijn kant. Kijk eerst maar eens of het 'écht-echt' is voordat je de kinderen er mee lastig valt.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 14:20 schreef Seven. het volgende:

[..]

Wat kut dat je met de vrouw van je vader niets kunt. Heeft dat er toe geleid dat je nu geen relatie meer hebt met je vader? Maar wel heel fijn dat je in de man van je moeder je echte vader hebt gevonden. Zo zie je maar hoe enorm ver die ervaringen uit elkaar liggen. Ook je stiefouders kunnen je leven in dat opzicht sterk vormen, denk ik.

Nee hoor, dat heeft hij helemaal zelf verpest. Het is eigenlijk al vanaf het moment dat mijn ouders gingen scheiden een eikel geweest. Alleen nu was hij te ver gegaan en heb ik in 2012 het contact verbroken. Heb er wel bij gezegd dat de deur open stond. Maar dat het van zijn kant moet komen.

Het is nu 2018 en we zijn 2.3 kleinkinderen verder Dus tot zover de laatste connectie met zijn 'oude' leven.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 12:14 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik denk persoonlijk ook dat timing heel veel doet...
Mijn ex heeft een nieuwe vriendin, en het idee dat mijn duo daarheen moet maakt dat alles in opstand komt... no fucking way in hell! Heeft dat iets met zijn vriendin te maken? Nee absoluut niet, ken haar verder niet, Ze is zelf ook moeder dus dat zal best goed gaan...

Mijn ex is een jaar geleden vreemdgegaan, die meid wees hem af en in alle ellende bovenop zn depressie deed hij een zelfmoordpoging. De maanden daarna gaf hij aan ons huwelijk nog een kans te willen geven en dat deden we dus ook, tot in okt/nov bleek dat hij haar niet kon vergeten en contact had.. stekker dr uit en in Januari waren wij officieel gescheiden.

(Voor t beeld, wij hebben samen 2 kinderen. 1 dochter van bijna 4 en een zoon van 20 maanden, De jongste is in dec 2016 heel ziek geweest (vond zn vader n mooi moment om vreemd te gaan) en is eigenlijk 99%vd tijd alleen door mij bijgestaan en verzorgd, vader was er niet bij in t zkh.
Dochter heeft wel een goede band met vader maar helaas laat ie dat versloffen. )

Maar goed ik zorg zo goed als alleen voor de kinderen, al meer dan een jaar lang want hij kon de zorg niet aan. En nu sinds een paar weken is hij ineens aan het daten, de vrolijkheid zelve en heeft dus een nieuwe vriendin.
Er moet echt nog heel wat gebeuren voor de kinderen tzt uberhaupt een nacht bij hem slapen, laat staan bij een nieuwe vriendin. De kinderen voelen heel egoistisch vooral als MIJN kinderen, Ik was ook degene die bij elke opname naast zoon zat terwijl hij niet eens op bezoek kwam, en ook met dochter heb ik altijd alles alleen gedaan het laatste jaar. Maakt mij dat dan een Ex from hell?... Ik vind van niet, maar zo wel, ook prima. Ik zeg ook niet dat ze elkaar niet gaan ontmoeten als t allemaal goed blijft gaan maar voorlopig gewoon niet.

Dus snap moeraskat eigenlijk best heel goed...

ik hoop overigens dat mijn ex een leuke vrouw vind die ontzettend goed en lief is voor de kinderen en of ze haar dan stiefmama of bonusmama noemen zien ze dan maar.

Sterkte mop

Je vindt Pipi niet echt leuk merk ik.
Maarre jouw vriend leest dit toch ook wel neem ik aan?

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 23:44 schreef Hilzillah het volgende:

[..]

Oh maar nee hoor... Dat maakt jou niet naar. Als ik en vent ooit uit elkaar zouden gaan is een nieuwe verkering ontmoeten gewoon een no-go in het begin. Voor zowel zijn als mijn kant. Kijk eerst maar eens of het 'écht-echt' is voordat je de kinderen er mee lastig valt.

Vind ik ook hoor! Ik heb S ook pas na een aantal maanden ontmoet toen we er zeker van waren, ik had het zelf ook niet eerder gewild omdat dat toch je blik op een relatie kan veranderen, van beide kanten.

Lastig Seven, ik zou dat inderdaad eens met Six bespreken als de kinderen er niet zijn. Omdat jullie nog niet zo heel lang samen zijn is het denk ik ook lastig om nu al een soort opvoedende rol in te vullen voor de kinderen, terwijl ik ook snap dat als ze bij jou in huis zijn ze ook respect moeten hebben voor jou en wat bij moeten dragen. Ze begint misschien ook al een beetje te puberen; wat het ook niet makkelijker zal maken Moet ze bij haar moeder thuis ook helpen in het huishouden?

Seven. Wat lastig. Ik zou een keer bespreken wat hij verwacht van de kinderen op dit gebied. En ook jouw verwachtingen uitspreken en kijken of jullie tot een gezamenlijke oplossing komen.
Ook de kinderen zelf kunnen op deze leeftijd hun ideeën over geven.

Maar waarom doet de oudste al dat koken? Vindt ze het leuk en biedt ze het zelf aan of moet dat van jullie?
In het eerste geval vind ik het dan weer wat raar om te verwachten dat de jongste opruimt omdat de oudste uit zichzelf iets doet wat ze leuk vindt.
Daarbij; moeten jullie als ouder zijnde niet gewoon koken en dat de meiden de tafel dekken oid?
Ik kan mij niet herinneren dat ik thuis standaard kookte op die leeftijd voor het gezin. Maar misschien is dat overal zo en werden wij “verwend”.

quote:

Op zondag 24 juni 2018 15:07 schreef Seven. het volgende:

[..]

Freaky vindt koken erg leuk, dit biedt ze zelf aan. Ik verwacht niet dat Pipi uit zichzelf van alles gaat doen maar ik verwacht wel dat Six. niet steevast de discussie uit de weg gaat door het zelf te doen zodra ik Pipi vraag om af te ruimen of haar kamer te stofzuigen. Iedere keer als hij dat doet, ondermijnt hij mij natuurlijk enorm en dat is dus het échte probleem. Niet dat Pipi niet uit zichzelf staat te springen om mee te helpen, dat deed ik ook niet toen ik 10 was. Ikzelf hielp wel met groenten snijden toen ik 13 was etc., maar helemaal op eigen houtje koken was geen sprake van.

Duidelijk 😊

Je gaat toch niet de kinderen van een ander onderhouden en daar ook financieel aan bijdragen?

Het sprookje krijgt al donkere vlekken. Hoe durft man zijn kinderen het voordeel te geven tov stiefmoeder. Ik zou een jager inschakelen. Of iemand met een spinnewiel.

quote:

Op zondag 24 juni 2018 15:07 schreef Seven. het volgende:

[..]
ik verwacht wel dat Six. niet steevast de discussie uit de weg gaat door het zelf te doen zodra ik Pipi vraag om af te ruimen of haar kamer te stofzuigen. Iedere keer als hij dat doet, ondermijnt hij mij natuurlijk enorm en dat is dus het échte probleem.

Het échte probleem is dat het niet jouw kinderen zijn en dat jij ze zeker niet hoeft op te voeden, zeker niet na die korte tijd dat jullie elkaar kennen.

[ Bericht 0% gewijzigd door mspoez op 24-06-2018 18:38:27 ]

quote:

Op zondag 24 juni 2018 15:07 schreef Seven. het volgende:

[..]

Freaky vindt koken erg leuk, dit biedt ze zelf aan. Ik verwacht niet dat Pipi uit zichzelf van alles gaat doen maar ik verwacht wel dat Six. niet steevast de discussie uit de weg gaat door het zelf te doen zodra ik Pipi vraag om af te ruimen of haar kamer te stofzuigen. Iedere keer als hij dat doet, ondermijnt hij mij natuurlijk enorm en dat is dus het échte probleem. Niet dat Pipi niet uit zichzelf staat te springen om mee te helpen, dat deed ik ook niet toen ik 10 was. Ikzelf hielp wel met groenten snijden toen ik 13 was etc., maar helemaal op eigen houtje koken was geen sprake van.

Misschien moet je gewoon afspreken dat HIJ aan haar vraagt of ze iets doet en dan dus ook zorgt dat ze het gaat doen. Het is immers zijn dochter.
Ik vind een half jaar best kort om niet alleen samen te gaan wonen maar ook nog de rol van opvoeder te gaan spelen. Dat is voor kinderen niet makkelijk (ik spreek uit ervaring). Fijn dat Freaky er mee om kan gaan (of misschien gedraagt ze zich (nog) wat idealer omdat ze leuk gevonden wil worden door die nieuwe stiefmoeder waar papa hij is gaan wonen) maar het is imho heel normaal dat Pipi niet naar jou luistert in eerste instantie

[ Bericht 0% gewijzigd door tombolafan op 24-06-2018 18:36:34 ]

Seven los van dat het gewoon heel normaal gedrag is voor een 10 jarige.. heeft niets met jou can doen. Moet je ook beseffen dat get feitelijl nog heel pril is. Dus buiten normaal leeftijdsgedrag zal ze de situatie ook uittesten.
En six zal ook die balans moeten vinden. Maar uiteindelijk moet je loslaten dat wat hij doet jou ondermijnen is. Het heeft niets met jou van doen. Dus ipv de discussie met hem aan te gaan kun je ook gewoon vragen waarom zonder oordeel. Dus niet als " de gebeten hond" althans zo leest het wel voor mij.

en Zelf geen stiefmoeder. Wel te maken met een ex met relatie ( vreemdgaan zijn kant)
Als het aan ex gelegen had , had hij O. er gelijk aan blootgesteld.
En dat is niet omdat ik jaloers was. Ik heb van begin af aam duidelijk aangegeven ( ondanks veel tegengas en hufterig gedrag ) dat het pas gebeurt op het moment dat O. er klaar voor is. dat heeft uiteindelijk 9 maanden geduurt.

Ik heb nooit problemen gehad met nieuwe relatie. Good riddance not my problem.
Ze corrigeert O. waar nodig is etc. Maar dat is omdat papa het zelf niet doet en houdt daarmee ook de regels die hij thuis heeft vast.

Ik heb O. gezegd dat ze een soort hulp mama is. Maar voor hem is ze gewoon S. en dat vinden zowel S. en ik niet erg.