Ik heb sinds ruim een jaar een relatie met Six. (hij vond het wel een grappige woordspeling op mijn nick blijkbaar). Six. en ik hebben de eerste 3 maanden lekker rustig aan gedaan, zijn dochters heb ik in die tijd als kennis van Six. leren kennen. We zijn elkaar 'per ongeluk'tegengekomen in de Decathlon, was een hele leuke eerste ontmoeting.
Rond die tijd ben ik ook op zoek gegaan naar een koopwoning. Ik had eigenlijk niet echt een voorkeur voor de plek, we hebben wel een orientatie gedaan in de buurt van Amersfoort waar de meiden wonen maar Six. en zijn ouders wonen in Apeldoorn, mijn familie zit allemaal in de buurt van Zutphen. Meer dan een leuk appartementje zat er in de buurt van Amersfoort voor mij niet in dus dat plan viel snel af. Dus voor mij bleef daarna als enige woonwensen over dat het geen standaard rijtjeshuis moest zijn, geen inkijk van de buren, een slaapkamer voor allebei de meiden en ik zou dan wel zien of dit huis in Apeldoorn, Deventer of Zutphen stond.
Het droomhuis staat dus in Apeldoorn, op 5 minuten lopen van Six. zijn ouders. Bij die mensen kan ik dus niet meer stuk
. En ik vind Six. zijn ouders zelf ook geweldig, dat scheelt. Na 6 maanden daten ga je natuurlijk niet samen een huis kopen maar ik vond het belangrijk dat ik voor mezelf een toekomstbestendig huis kocht. Dit huis zou ik in mijn eentje ook gaan wonen. Maar het is wel heel fijn dat de meiden hier hun eigen plek hebben, in de woning van Six. was dat allemaal veel lastiger met gedeelde slaapkamers etc.
Dus dat is onze leefsituatie. De meiden zijn hier om het weekend, soms iets vaker en soms iets minder vaak. Ik moest er in het begin wel aan wennen, ik zag er altijd een beetje tegenop en met name met de jongste was het heel erg zoeken. Inmiddels is het stof neergedaald en kan ik niet anders zeggen dan dat wij met z'n vieren ook een heel leuk gezin vormen. Ik kijk er echt naar uit als de meiden komen, ze worden in mijn familie geaccepteerd en zij zijn ook gek op mijn familie. Dus alle bonusnichtjes zijn met elkaar aan het appen en snapchatten en noem maar op.
Natuurlijk niet allemaal van een leien dakje gegaan. Freaky is inmiddels 13 en zij lijkt qua karakter enorm op Six. Ze is lief, zorgzaam, meegaand. En enorm passief
, zij moet wel vaak aangespoord worden om niet de hele dag te bankhangen. Het ontbreekt bij haar wel eens aan een eigen mening, ze is de liefste en makkelijkste puber ooit. Zo nu en dan wil ze wel eens chagerijnig zijn. Freaky doet erg haar best om volwassen te zijn. Afgelopen zondag heeft ze helemaal zelf verse tomatensoep en pasta bolognese gemaakt voor ons. Maar eigenlijk is dat volwassen gedrag vooral in huis. Freaky gaat nog niet uit, is voor zover mij bekend nog totaal niet bezig met verkering en dat soort dingen.
Pipi is in april 10 geworden. Zeer sterk karakter, enorme zwart/wit denker. Het heeft met Pipi wel even geduurd voor ik er echt mee uit de voeten kon. We hebben wel een paar incidenten gehad samen, sommige best erg. Ik ken eigenlijk geen grappiger kinderen dan Pipi, ze is ontzettend ad rem, en bovendien reteslim dus die laat zich de kaas niet van het brood eten. Pipi voelt zich heel snel achtergesteld, beetje nare eigenschap. Zij is erg gefixeerd op voedsel dus als we bijvoorbeeld bij mijn familie zijn, dan kan ze zich bijvoorbeeld de chipsbak toe eigenen. Eerst was ik nog zo van 'niet mee bemoeien' maar eigenlijk ben ik gaandeweg me dus wel meer gaan bemoeien met dit soort dingen. Ik zeg er wat van en ze accepteert het ook. Ik weet dat ik dit op termijn los moet laten (je maakt mij niet wijs dat zij mijn bemoeienis nog accepteert als ze 13 is) maar voor nu is het goed zo. Pipi vond het zielig dat moederdag voor mij niet gold dus organiseerde ze een stiefmoederdag. Geen ontbijt op bed, want dat is echt voor moederdag, maar wel een hangstoel gekregen. Toen hadden we het ook over 'hoe noemen we jou eigenlijk'. Ik vind het woord stiefmoeder zo negatief klinken, ik krijg dan direct het Assepoester gevoel. Dus uiteindelijk hebben we het er maar op gehouden dat het dan gewoon 'Seven-dag' was. Het woord bonusmoeder kwam nog ter sprake, vond ik heel lief maar ik vind dat teveel concurreren met hun eigen moeder.
En met hun moeder kan ik trouwens goed overweg, dat is elke keer een kopje koffie als we de meiden ophalen en terugbrengen.