Borderline

Zelfdiagnose is nooit verstandig.

Waar baseer je op dat je misschien borderline zou kunnen hebben?

Hoe lang is de wachtlijst?

quote:

Op maandag 11 juni 2018 23:56 schreef Elevengirl het volgende:

[..]

1 maand zou het ongeveer duren zei hij..

Joh ik heb er geen ervaring mee, specifiek met borderline,
maar jij weet al wat je valkuilen zijn en dat je een afspraak hebt bij de psychiater over een maand.
Hou jezelf goed in de gaten en corrigeer jezelf wanneer je denkt uit de bocht te vliegen. Over een maand kun je daar terecht. Gebruik de komende weken om te kijken wanneer je over die grenzen heengaat en schrijf het op (ook achteraf, of als je denkt van oei, ik heb iets doms gedaan). Dan leer je jezelf beter kennen en dan kan de psychiater jou ook beter helpen. Kijk naar jezelf zoals je naar een ander zou kijken.

quote:

Op maandag 11 juni 2018 23:42 schreef Elevengirl het volgende:
Hoi,

Op dit moment sta ik op de wachtlijst bij de psychiater, en heb ik medicatie om mijn angst/depressieve gevoelens te onderdrukken. Ik hoor uit mijn omgeving (moeder, vriend) dat ze vermoeden dat ik borderline heb.. en ik herken mezelf ook wel op de punten die ik heb gevonden op internet. Natuurlijk kan alleen een psychiater dit beoordelen, maar ik zou toch graag in contact komen met mensen die deze persoonlijkheidsstoornis hebben. (Ik ben erg zelfdestructief bezig, en kan mijn denkpatroon niet zelfstandig veranderen tips&tools zijn welkom.)

Heb je al geprobeerd te leven naar een structuur en een regelmaat waarin je van te voren plannen maakt en niet verrast wordt?

Dapper van je om op FOK! toe te geven dat je borderline hebt Dat is namelijk hier dé beruchtste stoornis. Veel erger dan een psychopaat enzo.

Maar ff serieus

Het is een heel breed begrip. Je moet niet zozeer op de gedragskenmerken focussen, maar wat erachter zit. Hangt alles samen met een diepgeworteld gevoel dat je heel slecht en minderwaardig bent? Verlang je enerzijds heel erg naar liefde en wil je jezelf kunnen uiten? Maar anderzijds ben je er zo van overtuigd dat niemand je moet, waardoor je je verschuilt achter een veilig masker, wat soms ook inhoudt dat je liegt en manipuleert? Op het moment zelf voel je je redelijk en denk je dat het rechtvaardig is wat je doet, maar later ga je inzien wat je gedaan hebt en voel je je oprecht schuldig en beschaamd dat je anderen hebt pijn gedaan. Herken je dit?

Er zijn borderliners die hun gedrag niet onder ogen durven zien. Zelfs de gedachte "ik ben op deze manier niet goed bezig" komt niet in ze op. Ze kunnen vaak toch beter functioneren, omdat ze minder last van schuldgevoelens hebben. Ze kunnen erg charmant, sociaal en amicaal lijken. Soms ga je jaren met zo'n iemand om, wel met een gevoel dat er iets niet klopt, maar je geeft hem/haar het voordeel van de twijfel. Pas als inderdaad blijkt dat er iets niet klopt, ben je zelf in grote problemen verwikkeld veroorzaakt door de persoon met borderline.

Er zijn ook borderliners die zich meer bewust zijn van hun gedrag. Ze hebben vaak last van paniekstoornissen, depressies, zelfmoordgedachten, verslaving, zelfbeschadiging, etc. Hoewel de psychische klachten heel erg kunnen zijn, is het deze groep borderliners die behandeld kunnen worden.

Als je een kliniek voor borderliners binnenloopt, kom je mensen tegen waarbij niks aan de hand lijkt tot mensen die behoorlijk ontwricht lijken en veel destructief gedrag moeten afleren. Dat zegt allemaal niet zoveel. Ik heb personen waarbij helemaal niks aan te vangen leek zien veranderen in heel aardige sociale mensen. En met 'veranderen' bedoel ik dat ze worden wie ze in werkelijkheid zijn. Bij anderen gaat het veel langzamer of soms slaat de behandeling niet aan.

Misschien heb je heel sterk de angst dat jij niks met jezelf kan aanvangen. Daardoor wil je de confrontatie met jezelf vermijden. Geef jezelf toch een kans, want mensen kunnen veel meer dan ze denken.

En dat diepe gevoel van minderwaardigheid. Als je daardoor bang bent voor jezelf, bedenk dan dat die angst niet persé werkelijkheid hoeft te zijn. Je kan sowieso niet slechter zijn dan je je voelt. Durf het aan te gaan ... en leer erachter komen dat jij waarschijnlijk een veel leuker en krachtiger persoon bent dan je nu denkt.

quote:

Op maandag 11 juni 2018 23:42 schreef Elevengirl het volgende:
Hoi,

Op dit moment sta ik op de wachtlijst bij de psychiater, en heb ik medicatie om mijn angst/depressieve gevoelens te onderdrukken. Ik hoor uit mijn omgeving (moeder, vriend) dat ze vermoeden dat ik borderline heb.. en ik herken mezelf ook wel op de punten die ik heb gevonden op internet. Natuurlijk kan alleen een psychiater dit beoordelen, maar ik zou toch graag in contact komen met mensen die deze persoonlijkheidsstoornis hebben. (Ik ben erg zelfdestructief bezig, en kan mijn denkpatroon niet zelfstandig veranderen tips&tools zijn welkom.)

Ik heb de diagnose gekregen. Wat wil je weten?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 09:42 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ik heb de diagnose gekregen. Wat wil je weten?

Kan je nog normaal functioneren in de maatschappij?

Per definitie heb je problemen met functioneren in de maatschappij als je een persoonlijkheidsstoornis hebt.

quote:

Op maandag 11 juni 2018 23:42 schreef Elevengirl het volgende:
en kan mijn denkpatroon niet zelfstandig veranderen

Van dit stukje moet je afstappen. Je hebt altijd controle over jezelf (in meer of mindere mate), dus duik niet in een slachtofferrol "ja maar ik kan er niets aan doen", want dat kan je altijd.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:47 schreef Dizorn het volgende:
Per definitie heb je problemen met functioneren in de maatschappij als je een persoonlijkheidsstoornis hebt.

[..]

Van dit stukje moet je afstappen. Je hebt altijd controle over jezelf (in meer of mindere mate), dus duik niet in een slachtofferrol "ja maar ik kan er niets aan doen", want dat kan je altijd.

Dat klopt dus niet helemaal. Een denkpatroon kan dermate destructief zijn dat iedere poging die je zelfstandig onderneemt om dat te veranderen wordt ondermijnt door datzelfde denkpatroon. Uiteindelijk zul je het inderdaad zelf moeten doen, maar wanneer daar een ervaren psycholoog bij zit kan die dat gedrag (h)erkennen en je daar bewust van maken. Het probleem met persoonlijkheidsstoornissen is dat ze zo diepgeworteld zitten dat je dat echt niet oplost door alleen maar uit de slachtofferrol te stappen. Je hebt ook echt aangereikte handvatten nodig.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 10:09 schreef C.L.Werner het volgende:

[..]

Kan je nog normaal functioneren in de maatschappij?

Nope.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 14:06 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Nope.

Heb je een uitkering en zit je thuis?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 14:17 schreef C.L.Werner het volgende:

[..]

Heb je een uitkering en zit je thuis?

Ook dat nog.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:54 schreef Franknfurter het volgende:

[..]

Dat klopt dus niet helemaal. Een denkpatroon kan dermate destructief zijn dat iedere poging die je zelfstandig onderneemt om dat te veranderen wordt ondermijnt door datzelfde denkpatroon. Uiteindelijk zul je het inderdaad zelf moeten doen, maar wanneer daar een ervaren psycholoog bij zit kan die dat gedrag (h)erkennen en je daar bewust van maken. Het probleem met persoonlijkheidsstoornissen is dat ze zo diepgeworteld zitten dat je dat echt niet oplost door alleen maar uit de slachtofferrol te stappen. Je hebt ook echt aangereikte handvatten nodig.

Heel goed gezegd!

Er wordt zo vaak verwijten gemaakt over 'slachtofferrol'. Maar er zijn maar heel weinig mensen die daar graag in willen zitten.

Vaker nemen mensen een 'slachtofferrol' aan als ze het gevoel hebben de macht en controle over zichzelf kwijt te zijn. Hun 'janken' en 'negatief zeuren' is in werkelijkheid een schreeuw om aandacht, hulp, herkenning en erkenning enerzijds maar ook schaamte en schuldgevoel anderzijds.

Denk je dat TS nog niet eerder geprobeerd heeft om het zelf op te lossen? Ze zal wel minstens 1000x bedacht hebben "hoe los ik nou concreet mijn problemen op?" De random adviezen heeft ze allang zelf bedacht.

Het is heel eng als je je leven niet kan leiden op een manier wat elke boerenlul wel schijnt te lukken.

Emoties kan je niet sturen of afdwingen. Het is heel eng als die van jou veel heftiger en destructiever zijn als die van een willekeurig ander persoon.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 19:49 schreef Samzz het volgende:
Houd de onzin maar weg hier. Aantal berichten verwijderd.

Is het weer zover?

Wat triest dat mensen het blijkbaar leuk vinden de spot te drijven met serieuze problemen.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 22:48 schreef tailfox het volgende:

[..]

hoezo denk je dat je het niet kan sturen?
Iedereen kan het voor sommige is het gewoon moeilijker.

Als je denkt dat je minderwaardig bent en niks goed kan doen, kan je ook gaan denken dat je geen controle hebt over je emoties, je gedrag, je gevoelens, etc.

Vaak om die reden zijn borderliners zo claimerig. Ze halen er echt geen voldoening uit om zich zo afhankelijk op te stellen. Ze hebben het gevoel dat er voor hen niks anders op zit.

Voor degenen die te maken hebben gehad met borderliners. Hebben jullie weleens meegemaakt dat je die persoon confronteert met zijn/haar gedrag. Je gaat er in eerste instantie vanuit dat die persoon het je niet bepaald in dank afneemt. Maar tot je verbazing lijkt hij/zij ergens heel opgelucht te zijn dat je het hebt gezegd.

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 19:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Als je denkt dat je minderwaardig bent en niks goed kan doen, kan je ook gaan denken dat je geen controle hebt over je emoties, je gedrag, je gevoelens, etc.

Vaak om die reden zijn borderliners zo claimerig. Ze halen er echt geen voldoening uit om zich zo afhankelijk op te stellen. Ze hebben het gevoel dat er voor hen niks anders op zit.

Voor degenen die te maken hebben gehad met borderliners. Hebben jullie weleens meegemaakt dat je die persoon confronteert met zijn/haar gedrag. Je gaat er in eerste instantie vanuit dat die persoon het je niet bepaald in dank afneemt. Maar tot je verbazing lijkt hij/zij ergens heel opgelucht te zijn dat je het hebt gezegd.

Had het niet beter kunnen omschrijven. Herken je hele antwoord als borderliner zijnde.

Ik heb ook borderline, het is heel veel fijn als je mensen in je omgeving hebt die je soms wijzen op je borderline trekjes zoals jezelf in een slachtofferrol plaatsen, op een gegeven moment ga je het zelf ook soms terug zien, daar gaat wel een flinke tijd over heen hoor want dat inzicht is niet gemakkelijk

Ik heb deze diagnose ook al een hele tijd. Dat label zorgde ervoor dat ik de juiste hulp kreeg (nou ja, uiteindelijk de juiste hulp) en het bracht me in contact met lotgenoten. Verder heeft die hele diagnose geen enkele zin volgens mij.

Er was een tijdlang op de website van Stichting Borderline een heel fijn forum voor lotgenoten, maar dat bestaat helaas niet meer. Hier op Fok! en waarschijnlijk ook op andere fora heerst er vaak een hele negatieve houding tegenover bps. Sommige mensen die ooit iets naars mee hebben gemaakt met iemand die borderline had denken dat iedereen met borderline levens van anderen verpest. Net zoiets als mensen die ooit een negatieve ervaring met een Marokkaan hebben gehad en vervolgens tegen Marokkanen zijn. Trieste mensen als je het mij vraagt. Probeer je niet teveel van de wijs te laten brengen door die lui.

Hoe dan ook, wat het belangrijkste is is dat je iets kan gaan doen aan je problemen. Jouw problemen, waar jij onder lijdt. Niet om wat anderen vinden waar zij last van hebben. Niet wat een diagnose in kan houden, want dat is voor iedereen anders.

Is het eigenlijk een subjectief begrip? Is de betekenis van borderline in de DSM-V veranderd?

Zoals ik het begrepen heb, houdt het in dat je een laag instabiel zelfbeeld hebt en daardoor stemmingswisselingen, waardoor je de grip op je relativeringsvermogen tijdelijk kan verliezen en je laat leiden door zelf-destructieve emoties. Dit is ook waar ik mij in herken. Vanuit mijn onzekerheid denk ik dat iedereen mij haat. Ik ben dat idee zo gewend dat het soms ongeloofwaardig voelt dat iemand mij aardig vindt en respecteert. De scherpe kantjes van die zelfhaat zijn er behoorlijk af. Maar het is het gevoel wat ik van kleins af aan ken. Soms vul ik allemaal negatieve dingen in wat een ander over mij kan denken. Ik kan dat doen om mijzelf te straffen, maar ook om in de aanval te schieten, alles in mijn negatieve beleving op die persoon projecteren en wraak nemen op hem/haar.

Dan volgt er in mijn hoofd een strijd tussen die emoties enerzijds en het besef anderzijds dat ik dit echt niet kan maken. Aangezien die woede in mij zo ontzettend hoog kan oplopen, ben ik ook heel bang de controle over mezelf kwijt te raken. Ik rem op één of andere manier alles in mezelf af. Ik lijk chronisch een burn-out te hebben. Alles kost mij zoveel moeite. Ik voel me vaak heel verdrietig en eenzaam, omdat niemand mij lijkt te willen begrijpen. Ik voel mij een soort Meg Griffin: iemand die je zonder je schuldig te hoeven voelen mag uitlachen, vernederen, bespotten en geestelijk helemaal kapot mag maken.