Wordt je wel echt als een bedreiging gezien? Kan het niet ook gewoon een kwestie zijn van minder tijd over hebben als er ook nog een partner aan het drukke schema toegevoegd wordt? Of gemakzuchtig doen overkomen alsof de partner er issues mee heeft, zodat ze niet hoeven toegeven dat je nu eenmaal iets minder hoog op de prioriteitenlijst staat?quote:Op donderdag 31 mei 2018 22:30 schreef T4U het volgende:
Ik heb er speciaal een account voor aangemaakt om dit te kunnen delen. Ik heb eigenlijk een goed leven met alle stabiele factoren die horen bij een normaal bestaan en toch overvalt me een gevoel van eenzaamheid met enige regelmaat. Ik heb behoefte aan sociale contacten buiten werk en familie maar het is lastig om vriendschappen of contacten aan te gaan en of te behouden. Ik moet het voor mijn gevoel veelal opnemen tegen maatschappelijke stigma's. Ik heb bijvoorbeeld, vanuit werk, een paar goede vriendinnen (ja ik werk in een bedrijf met veelal vrouwelijke collega's) en ik ben er van overtuigd dat je als man vriendschappelijk contact kan hebben met vrouwen zonder dat er meer uit zou kunnen komen. Niets aan de hand zou je zeggen. Toch is het zo dat zodra deze vriendinnen een relatie krijgen het de partners zijn die mij dan op afstand weten te werken omdat ik dan wordt gezien als bedreiging………….
Als je tegen hen vertelt dat je vriendinnen je wat meer links laten liggen zodra ze aan de man zijn, dan is het niet totaal onbegrijpelijk advies toch? Speltip x: spreid je kansen.quote:Ook merk ik dat er een maatschappelijke verwachting ligt vanuit mijn omgeving en ook leeftijdscategorie waaraan ik zou moeten voldoen. Ik ben geen club mens bijvoorbeeld en krijg dan te horen dat ik maar op voetbal moet gaan bijvoorbeeld.
Ik lees niks raars, maar ben wel benieuwd wat je onder doorontwikkelen verstaat op persoonsgebied. Is dat iets wat je per se met of bij vrienden met zo een klik wil of denkt te kunnen doen? Heb je al eens iets geprobeerd of weet je al wel een beetje wat je wil bereiken en hoe?quote:Het gevoel van klik vriendschappelijk is iets bijzonders voor mij en ook al is het bovenstaande stukje misschien niet goed te volgen hoop ik toch dat anderen het ergens zullen herkennen. Ik wil als persoon door ontwikkelen en niet stilstaan maar toch sta ik soms te lang stil.
Ach een warrig verhaal maar iemand die dit herkent?
Topic 2345923489235 over dit onderwerp.quote:Op donderdag 31 mei 2018 22:30 schreef T4U het volgende:
Ik heb er speciaal een account voor aangemaakt om dit te kunnen delen. Ik heb eigenlijk een goed leven met alle stabiele factoren die horen bij een normaal bestaan en toch overvalt me een gevoel van eenzaamheid met enige regelmaat. Ik heb behoefte aan sociale contacten buiten werk en familie maar het is lastig om vriendschappen of contacten aan te gaan en of te behouden.
Wel TS, voor vriendschappen zou ik mij toch wat meer op mannen richten. Vrienden zijn met vrouwen kan, dan ben je de friendzone guy. Als andere mannen jouw als een bedreiging zien betekend dat je niet als friendzone guy wordt gezien. Ik weet niet of dat wilt, ik ken juist een heleboel mannen die uit de friendzone willen komen.....quote:Op donderdag 31 mei 2018 22:30 schreef T4U het volgende:
Ik heb er speciaal een account voor aangemaakt om dit te kunnen delen. Ik heb eigenlijk een goed leven met alle stabiele factoren die horen bij een normaal bestaan en toch overvalt me een gevoel van eenzaamheid met enige regelmaat. Ik heb behoefte aan sociale contacten buiten werk en familie maar het is lastig om vriendschappen of contacten aan te gaan en of te behouden. Ik moet het voor mijn gevoel veelal opnemen tegen maatschappelijke stigma's. Ik heb bijvoorbeeld, vanuit werk, een paar goede vriendinnen (ja ik werk in een bedrijf met veelal vrouwelijke collega's) en ik ben er van overtuigd dat je als man vriendschappelijk contact kan hebben met vrouwen zonder dat er meer uit zou kunnen komen. Niets aan de hand zou je zeggen. Toch is het zo dat zodra deze vriendinnen een relatie krijgen het de partners zijn die mij dan op afstand weten te werken omdat ik dan wordt gezien als bedreiging………….
Ook merk ik dat er een maatschappelijke verwachting ligt vanuit mijn omgeving en ook leeftijdscategorie waaraan ik zou moeten voldoen. Ik ben geen club mens bijvoorbeeld en krijg dan te horen dat ik maar op voetbal moet gaan bijvoorbeeld.
Het gevoel van klik vriendschappelijk is iets bijzonders voor mij en ook al is het bovenstaande stukje misschien niet goed te volgen hoop ik toch dat anderen het ergens zullen herkennen. Ik wil als persoon door ontwikkelen en niet stilstaan maar toch sta ik soms te lang stil.
Ach een warrig verhaal maar iemand die dit herkent?
Erg herkenbaar....het is nooit echt rustig want rust voelt als stilstaan en dat is zonde van de tijd omdat ik weet dat ik meer kan maar niet weet hoe ik het moet ontwikkelen en of voeden......het is nooit genoeg en het ene moment kan ik meer uitdagingen zien dan de andere keer. Eigenlijk merk ik dat andere mensen zo veel genoegen nemen met tja zijn wie of wat ze zijn en die groei die ik ambieer maar lastig vinden om te begrijpen en trouwens dan heb ik het nog niet eens over het tempo.....leren kan mij niet snel genoeg gaan!quote:Op maandag 4 juni 2018 15:13 schreef Esther24 het volgende:
Ik herken mezelf hier heel erg in. Ook ik heb een prima leven (op papier).
Werk, vrienden, familie.. Alles van een prima dakje.
Toch mis ik telkens dingen. Altijd op zoek naar nieuwe contacten, nieuwe prikkels,etc.
Heel vervelend eigenlijk, want ik voel zelden voldoening in mijn leven.
Ik herken dit ook heel erg. Het lijkt wel alsof ik nooit tevreden kan zijn met wat ik heb, maar altijd bezig ben met wat de volgende stap moet zijn. Ik heb op papier ook een prima leven. Baan, partner en kind, vriendinnen, hobby's... Maar nooit lijkt het genoeg. Ik voel soms een soort van eenzaamheid waarbij ik dan denk dat ik meer/betere vrienden nodig heb. Terwijl het soms al moeilijk is mijn huidige vriendschappen in stand te houden. Op het moment dat ik tevreden ben met vriendschappen gaat het op een ander vlak jeuken... Baan niet uitdagend genoeg, huis niet leuk genoeg, twijfel aan mijn relatie... er is altijd wel iets waardoor ik ontevreden ben lijkt het.quote:Op zaterdag 9 juni 2018 00:47 schreef T4U het volgende:
[..]
Erg herkenbaar....het is nooit echt rustig want rust voelt als stilstaan en dat is zonde van de tijd omdat ik weet dat ik meer kan maar niet weet hoe ik het moet ontwikkelen en of voeden......het is nooit genoeg en het ene moment kan ik meer uitdagingen zien dan de andere keer. Eigenlijk merk ik dat andere mensen zo veel genoegen nemen met tja zijn wie of wat ze zijn en die groei die ik ambieer maar lastig vinden om te begrijpen en trouwens dan heb ik het nog niet eens over het tempo.....leren kan mij niet snel genoeg gaan!
Alsof ik het zelf heb geschreven zo lees en herken ik mezelf in je verhaal. Het lijkt nooit genoeg en stilstaan lijkt geen optie. Ik sta op het punt twee “vriendschappen” af te kappen puur omdat ik het contact als saai ben gaan ervaren......klinkt arrogant maar het valt mee. Het zijn mensen die alleen maar agenda’s kunnen trekken om af te spreken en dan voelt het voor mij als een afspraak voor een paar uurtjes terwijl ik behoefte heb aan onvoorwaardelijk contact gewoon spontaan. Contact dat onmogelijk lijkt vandaag de dag. Vroeger had je msn maar daar moest je moeite voor doen om elkaar te spreken maar whatsapp en vergelijkbare apps hebben het alleen maar erger gemaakt. De hoi hoe is het ja goed gesprekken zijn helaas veelal het meest diepgaand. En tja op relatie gebied herken ik het ook wat je schreef......quote:Op zaterdag 9 juni 2018 11:30 schreef lunamatic het volgende:
[..]
Ik herken dit ook heel erg. Het lijkt wel alsof ik nooit tevreden kan zijn met wat ik heb, maar altijd bezig ben met wat de volgende stap moet zijn. Ik heb op papier ook een prima leven. Baan, partner en kind, vriendinnen, hobby's... Maar nooit lijkt het genoeg. Ik voel soms een soort van eenzaamheid waarbij ik dan denk dat ik meer/betere vrienden nodig heb. Terwijl het soms al moeilijk is mijn huidige vriendschappen in stand te houden. Op het moment dat ik tevreden ben met vriendschappen gaat het op een ander vlak jeuken... Baan niet uitdagend genoeg, huis niet leuk genoeg, twijfel aan mijn relatie... er is altijd wel iets waardoor ik ontevreden ben lijkt het.
Ik kan je niet echt tips geven, helaas. Maar het is dus wel herkenbaar.
Je hebt het contact met mensen verbroken omdat het je geen voldoening meer gaf.... Goede zet! Maar goed, lijkt mij dat je dan ook weer nieuwe contacten wil opdoen TS? Geef je op voor de 18- 25 groep in R/P! Ik ben er zelf lid van, de 25 ben ik btw al gepasseerd.quote:Op zaterdag 9 juni 2018 23:12 schreef T4U het volgende:
[..]
Alsof ik het zelf heb geschreven zo lees en herken ik mezelf in je verhaal. Het lijkt nooit genoeg en stilstaan lijkt geen optie. Ik sta op het punt twee “vriendschappen” af te kappen puur omdat ik het contact als saai ben gaan ervaren......klinkt arrogant maar het valt mee. Het zijn mensen die alleen maar agenda’s kunnen trekken om af te spreken en dan voelt het voor mij als een afspraak voor een paar uurtjes terwijl ik behoefte heb aan onvoorwaardelijk contact gewoon spontaan. Contact dat onmogelijk lijkt vandaag de dag. Vroeger had je msn maar daar moest je moeite voor doen om elkaar te spreken maar whatsapp en vergelijkbare apps hebben het alleen maar erger gemaakt. De hoi hoe is het ja goed gesprekken zijn helaas veelal het meest diepgaand. En tja op relatie gebied herken ik het ook wat je schreef......
En dat is oké? Ik wil niet provoceren ofzoquote:Op maandag 11 juni 2018 22:56 schreef McCormick het volgende:
[..]
Je hebt het contact met mensen verbroken omdat het je geen voldoening meer gaf.... Goede zet! Maar goed, lijkt mij dat je dan ook weer nieuwe contacten wil opdoen TS? Geef je op voor de 18- 25 groep in R/P! Ik ben er zelf lid van, de 25 ben ik btw al gepasseerd.
Herkenbaar topic. Ligt er ook aan of je zelf ook een beetje vlot sociaal contact kunt maken.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 00:48 schreef jogy het volgende:
Je bent geen club mens maar misschien kan je kleinere eenheden wel verdragen? Tennis of zo? Dan ga je vooral voor jezelf, heb je ook concurrentie binnen de vereniging etc. Wie weet. En je hebt inderdaad vrienden websites waar je in ieder geval gezamelijk en ongedwongen aan kan hangen wanneer je de behoefte hebt.
What do you mean dude?quote:Op dinsdag 12 juni 2018 00:40 schreef T4U het volgende:
[..]
En dat is oké? Ik wil niet provoceren ofzo
Ja en? Dat is nu eenmaal ook een gevolg van het aangaan van een relatie, overgens ook bij gewone vriendschappen tussen mannen onderling, dat als een van de personen en vaste relatie krijgt de nieuwe partner opeens tussen de oude vriendschappen lijkt in te gaan staan...quote:Op donderdag 31 mei 2018 22:30 schreef T4U het volgende:
Toch is het zo dat zodra deze vriendinnen een relatie krijgen het de partners zijn die mij dan op afstand weten te werken omdat ik dan wordt gezien als bedreiging………….
Klinkt een beetje alsof je de grotere levensvragen probeert te beantwoorden. Wat is de zin van het leven? Wanneer ben je gelukkig?quote:Op zaterdag 9 juni 2018 11:30 schreef lunamatic het volgende:
[..]
Ik herken dit ook heel erg. Het lijkt wel alsof ik nooit tevreden kan zijn met wat ik heb, maar altijd bezig ben met wat de volgende stap moet zijn. Ik heb op papier ook een prima leven. Baan, partner en kind, vriendinnen, hobby's... Maar nooit lijkt het genoeg. Ik voel soms een soort van eenzaamheid waarbij ik dan denk dat ik meer/betere vrienden nodig heb. Terwijl het soms al moeilijk is mijn huidige vriendschappen in stand te houden. Op het moment dat ik tevreden ben met vriendschappen gaat het op een ander vlak jeuken... Baan niet uitdagend genoeg, huis niet leuk genoeg, twijfel aan mijn relatie... er is altijd wel iets waardoor ik ontevreden ben lijkt het.
Ik kan je niet echt tips geven, helaas. Maar het is dus wel herkenbaar.
Hier lees ik niks van warrigheid, ik herken dit helemaal.quote:Op donderdag 31 mei 2018 22:30 schreef T4U het volgende:
Ik heb er speciaal een account voor aangemaakt om dit te kunnen delen. Ik heb eigenlijk een goed leven met alle stabiele factoren die horen bij een normaal bestaan en toch overvalt me een gevoel van eenzaamheid met enige regelmaat. Ik heb behoefte aan sociale contacten buiten werk en familie maar het is lastig om vriendschappen of contacten aan te gaan en of te behouden. Ik moet het voor mijn gevoel veelal opnemen tegen maatschappelijke stigma's. Ik heb bijvoorbeeld, vanuit werk, een paar goede vriendinnen (ja ik werk in een bedrijf met veelal vrouwelijke collega's) en ik ben er van overtuigd dat je als man vriendschappelijk contact kan hebben met vrouwen zonder dat er meer uit zou kunnen komen. Niets aan de hand zou je zeggen. Toch is het zo dat zodra deze vriendinnen een relatie krijgen het de partners zijn die mij dan op afstand weten te werken omdat ik dan wordt gezien als bedreiging………….
Ook merk ik dat er een maatschappelijke verwachting ligt vanuit mijn omgeving en ook leeftijdscategorie waaraan ik zou moeten voldoen. Ik ben geen club mens bijvoorbeeld en krijg dan te horen dat ik maar op voetbal moet gaan bijvoorbeeld.
Het gevoel van klik vriendschappelijk is iets bijzonders voor mij en ook al is het bovenstaande stukje misschien niet goed te volgen hoop ik toch dat anderen het ergens zullen herkennen. Ik wil als persoon door ontwikkelen en niet stilstaan maar toch sta ik soms te lang stil.
Ach een warrig verhaal maar iemand die dit herkent?
En dit zijn voornamelijk vrouwen, correct?quote:Op zaterdag 9 juni 2018 23:12 schreef T4U het volgende:
[..]
Het zijn mensen die alleen maar agenda’s kunnen trekken om af te spreken en dan voelt het voor mij als een afspraak voor een paar uurtjes terwijl ik behoefte heb aan onvoorwaardelijk contact gewoon spontaan.
Dit is een lastige... Ik begrijp je gevoel (ervaar ik zelf ook soms). Een tip, probeer (als dit je lukt) het een beetje meer te structureren. Bijvoorbeeld (mijn gevoel hierbij). Het contact met mensen kun je als een hoofd of bijzaak zien. In jouw geval zou ik starten met ze als een bijzaak te zien.quote:Op woensdag 13 juni 2018 00:55 schreef T4U het volgende:
Voor degene die het herkennen het is niet het gebrek aan contacten of dat ik contacten niet aan zou kunnen gaan maar het zit in de inhoudelijke kwaliteit van de contacten. Ik stel hoge eisen aan mezelf en dus snel ook aan anderen. Als iemand mijn leven niet verrijkt waarom zou ik dan moeten investeren in contact........ik mis inhoudelijke gesprekken met mensen die dieper gaan dan 240 tekens of app contact..... Kortom het leven is te kort om stil te staan maar hoe kom je in contact met andere mensen die ook meer uit het leven willen halen dan wat ze voorgeschreven wordt?
Ja, herkenbaar. Misschien is het een stuk die "rusteloosheid" die ons mensen parten speelt. Wij zijn allemaal vaak zo druk bezig. En voor wat. Wat zoeken we precies ? Wat willen we ervaren.quote:Op zaterdag 9 juni 2018 11:30 schreef lunamatic het volgende:Ik herken dit ook heel erg. Het lijkt wel alsof ik nooit tevreden kan zijn met wat ik heb, maar altijd bezig ben met wat de volgende stap moet zijn. Ik heb op papier ook een prima leven. Baan, partner en kind, vriendinnen, hobby's... Maar nooit lijkt het genoeg. Ik voel soms een soort van eenzaamheid waarbij ik dan denk dat ik meer/betere vrienden nodig heb. Terwijl het soms al moeilijk is mijn huidige vriendschappen in stand te houden. Op het moment dat ik tevreden ben met vriendschappen gaat het op een ander vlak jeuken... Baan niet uitdagend genoeg, huis niet leuk genoeg, twijfel aan mijn relatie... er is altijd wel iets waardoor ik ontevreden ben lijkt het.
Ik vraag me dit zelf soms ook af. Waarom ik die honger (zin) soms heb, op zoek te gaan naar nieuwe contacten. Nieuwe mensen, nieuwe prikkels, nieuwe potentiële vrienden. Terwijl ik nu soms al de tijd niet heb, de bestaande te onderhouden. Wat trekt me hierin ergens zo aan ?quote:Op maandag 4 juni 2018 15:13 schreef Esther24 het volgende:
Ik herken mezelf hier heel erg in. Ook ik heb een prima leven (op papier). Werk, vrienden, familie.. Alles van een prima dakje. Toch mis ik telkens dingen. Altijd op zoek naar nieuwe contacten, nieuwe prikkels,etc. Heel vervelend eigenlijk, want ik voel zelden voldoening in mijn leven.
Ik denk dat dat is zekere zin klopt. Ik ben er inderdaad veel mee bezig te achterhalen wanneer ik gelukkig wordt en wat voor zin dat allemaal heeft, maar dat is inderdaad moeilijk uit te drukken. Ik heb niet zo'n behoefte aan Paddo's, dus dat gaat voor mij niet de oplossing zijn. Ik denk ook niet dat er een oplossing is, maar dat het meer een soort van acceptatie en rust zou moeten zijn.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 15:29 schreef lolnoob123 het volgende:
Klinkt een beetje alsof je de grotere levensvragen probeert te beantwoorden. Wat is de zin van het leven? Wanneer ben je gelukkig?
Dat is lastig. Altijd maar weer verder zoeken en nooit tevreden zijn heb ik ook last van gehad. Ik weet niet of je er voor open staat maar een keertje paddo's/truffels consumeren kan voor dit soort vraagstukken erg helpen.
Klopt, daar komt dan nog bij dat met een fulltime baan, kind en relatie je vrije tijd nogal snel op is. Ik wil te veel voor de tijd die ik heb en alles wat ik kies betekent dat ik iets anders niet kan doen op dat moment. Ik denk dat dat een van de oorzaken van mijn onvrede is. In mijn studententijd deed ik een studie waarbij ik totaal niet uitgedaagd werd, dus kon ik met een paar uurtjes per week studeren toe en had ik bakken tijd om vanalles te doen, met iedereen af te spreken, allerlei boeken te lezen, hobby's te hebben, etc. Misschien is het atwoord wel dat ik minder moet gaan werken, maar ik vind werken over het algemeen ook leuk, dus heb daar tot nu toe nog niet voor gekozen.quote:Op woensdag 13 juni 2018 10:37 schreef JustTalkLove het volgende:
Het is heel wisselend. Het ene moment wil je liever alleen zijn (heb je rust nodig). Het andere moment wil je contact maken met andere mensen (die beter leren kennen, wat vriendschap/liefde, leuke momenten samen delen).
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |