Het babytopic (0-1 jaar) Deel 701

quote:

Op zondag 3 juni 2018 23:50 schreef LaBelleFleur27 het volgende:

Ik was vanavond niet thuis maar kreeg deze foto opgestuurd. Volgens mij kan ik zeggen dat ie ‘t rollen wel onder de knie heeft

[ afbeelding ]

Applausje!

Vreselijk herkenbaar Minilot. Ik wil dat mijn minderen gewoon nooit, geen enkel moment ongelukkig of verdrietig zijn of pijn hebben, maar dat kan niet. En als ze het wel hebben, voel ik me inderdaad ook schuldig. Ik denk sws soms weleens, wie ben ik nou helemaal dat ik zomaar 2 mensjes de wereld op geduwd heb. Maar goed, die gedachten komen en gaan gelukkig ook weer, en zijn volgens mij volstrekt normaal.

Ik herken het ook wel mini Maar aan de andere kant leer ik haar ook steeds beter kennen en geeft het me een prettig gevoel als ik haar snel weet te troosten of er gewoon te kunnen zijn voor haar als er wat is, haar veilige haven te zijn. Schuldgevoel en moederschap lijken wel hand in hand te gaan

Jagar, wat balen dat de rest van de nacht bagger was

Ik ben vanmorgen pasfoto’s wezen maken met mijn kleine crimineel en ik kan haar wel opvreten zo schattig staat ze er op

Ik snap je ook wel mini. Heeel af en toe voel ik dat ook wel zo, toch overheerst ook vaak het gevoel dat hij wel blij is om op deze wereld te zijn. En ik geloof dat ie ons ook wel tof vindt Maar hier een baby met weinig huilmomenten en die snel te troosten is. Dat scheelt ook wel (voor mij dan).

Oh rena, die foto!

Die foto! Moest ze poepen ofzo?

Mini: in bepaalde mate wel herkenbaar maar ik weet ook wel dat huilen en teleurstelling soms bij het leven horen en tot een bepaalde leeftijd huilen ze soms om de gekste dingen.
Dus je kan nog zo je best doen: soms werkt niks en dat is zeker frustrerend maar ook een stukje ‘opgroeien’ denk ik.
Ik denk dat jij ontzettend goed bent voor je kleine man, zoals ik je verhalen altijd lees. Als hij dan huilt, ligt het niet aan jouw inzet.

Ik heb vooral een sterk gevoel van falen tegenover mijn kinderen eigenlijk. Het gevoel niet genoeg te doen, te kunnen en te ondernemen.
Hen niet het leven te geven wat ze eigenlijk verdienen.
Dus ik geef mezelf een 6je of een 7.
Ik ben de laatste tijd ook veel chagrijnig en vinnig. Dat haat ik en ik probeer daar wel bovenop te komen maar dat lukt nog niet zo.

Dus..dat vind ik veel kwalijker dan de keren dat mijn zoon of dochter even issues heeft. Soms hebben ze iets waar ze zelf mee moeten leren omgaan. Wel met mijn hulp maar voorkomen gaat dus niet altijd. Helaas.

Het is bij mij absoluut geen onzekerheid of zorgen maken hoor - ik heb juist wel het idee dat we hartstikke goed voor O. zijn. Helemaal geen schuldgevoel dat voorkomt uit twijfels of ik het wel goed genoeg doe, ik weet eigenlijk wel zeker dat ik het ruimschoots goed genoeg doe. Het is vooral de principiele kwestie die ik lastig vind: O. heeft er zelf niet om gevraagd om er überhaupt te zijn, en die wordt zomaar gedwongen om mijn zoon te wezen omdat ik het toevallig leuk vind om een ukkie te hebben. Als -ie het naar zijn zin heeft sta ik daar niet zo bij stil, als -ie het niet naar zijn zin heeft word ik me er nogal bewust van en da's soms wel pittig.

[ Bericht 1% gewijzigd door minilot op 04-06-2018 11:28:42 ]

Herkenbaar ja, schuldgevoel.
En het gaat bij mij ook niet weg heb het ook nog vaak genoeg tegenover mijn 11-jarige.
Maar ik ben ook iemand die heel slecht nee kan zeggen.

Hier een nacht gehad van 00.00 tot 10.20!!! ik ben gewoon 2x naar zijn kamer gegaan om te kijken of hij nog wel ademde

quote:

Op maandag 4 juni 2018 11:21 schreef minilot het volgende:
Het is bij mij absoluut geen onzekerheid of zorgen maken hoor - ik heb juist wel het idee dat we hartstikke goed voor O. zijn. Helemaal geen schuldgevoel dat voorkomt uit twijfels of ik het wel goed genoeg doe, ik weet eigenlijk wel zeker dat ik het ruimschoots goed genoeg doe. Het is vooral de principiele kwestie die ik lastig vind: O. heeft er zelf niet om gevraagd om er überhaupt te zijn, en die wordt zomaar gedwongen om mijn zoon te wezen omdat ik het toevallig leuk vind om een ukkie te hebben. Als -ie het naar zijn zin heeft sta ik daar niet zo bij stil, als -ie het niet naar zijn zin heeft word ik me er nogal bewust van en da's soms wel pittig.

Zo diep had ik er nog niet eens over nagedacht Denk dat de meeste baby’s dolblij zijn dat ze geboren zijn hoor en helaas horen daar ook de minder leuke momenten in het leven bij, je wil ze daar eigenlijk voor behoeden he?

U rolde net voor het eerst van zn buik naar zn rug!

Straks even bijlezen. Nu naar het weeguurtje bij het cb.

Dat gevoel ken ik helemaal niet.
Maar misschien ook omdat V een makkelijke en vrolijke baby is.

Hij sjeest door de kamer en kan zich heel goed amuseren met alles wat hier in huis is.
Sinds hij door de kamer kan is hij wel een stuk vrolijker, geen frustratie meer omdat vooruitkomen niet lukt.
We raken steeds beter op elkaar ingespeeld en ik krijg steeds meer door wat hij bedoeld.
Hij is goed door ons te troosten en dat maakt het ook wel een stuk makkelijker.

Wel vervelend dat je je soms zo voelt mini

quote:

Op maandag 4 juni 2018 11:13 schreef vencodark het volgende:
Die foto! Moest ze poepen ofzo?

Meneer de fotograaf en de fotostudio waren erg intimiderend

quote:

Op maandag 4 juni 2018 12:28 schreef Flav het volgende:
Dat gevoel ken ik helemaal niet.
Maar misschien ook omdat V een makkelijke en vrolijke baby is.

O. is ook uitzonderlijk makkelijk en rete-vrolijk! Gelukkig maar, want daardoor kan ik die existentiële bibbers gewoonlijk negeren

Z is ook een makkelijke baby. Slaapt goed, rustig en weinig echt gedoe met haar.
Ik vind het nog wel moeilijk haar bij een ander te laten. Had ik bij mijn zoon niet.
Mar goed, gewoon doorgaan.

Ik denk ook een virusje Nanuke.

Fleur dat is inderdaad een verbetering. Zo deed ik het met Banaan ook heel lang, die eerste uren van de avond/nacht kon ik dan in ieder geval wat dieper slapen.
Lol om je roller. Die verbaasde blik er ook bij.

Wat een mooie reizen hebben jullie gemaakt FF. En random, je foto’s van Avifauna zijn ook leuk. Als ik weer eens ergens naartoe wil dan misschien ook Avifauna weer overwegen, Banaan houdt van gekleurde vogels.
Dat met mijn man, ik word er weleens moe van ja. Aan de andere kant moet hij soms juist weer teveel op zijn tenen lopen. Wij zijn echt toe aan de verhuizing en meer ruimte.

Beterschap voor J. Kazy. Wij hadden ook moeite om Banaan in slaap te krijgen maar dan met zijn laatste middagdut.

Wat een beweging Mini. Met dat leerproces worden baby’s helaas ook vaker wakker.

Fijn Jagar, toch wat onafgebroken slaap.

Dorothy fijn dat het vanzelf beter werd. Dat geeft goede hoop dat ook de laatste paniekgevoelens nog wel kunnen wegtrekken.

Mooi Rena. C. heeft er geen enkele moeite mee om niet te lachen voor de pasfoto.

Mini tot aan de drie maanden voelde ik me echt schuldig om de huiltjes. Banaan kon nog niets en was voor alles van ons afhankelijk. Nou hij steeds groter wordt zie ik dat hij me minder nodig heeft en is het huilen en mopperen meer gerelateerd aan wat hij zelf kiest. Als ik hongersignalen mis, dan voel ik me (even) schuldig. Kiest hij om niet te drinken en heeft hij daarom honger, dan niet.

SC met elf jaar nog, wauw. Ik hoopte toch wel dat schuldgevoel enzo wat zou wennen.

Knap Duman.

Banaan is met zijn “A” klanken aan het oefenen. Middenin de nacht na de voeding en ook vanochtend om half zes. Hij kan het ook héél erg hard. Maar het is ook wel weer schattig.

quote:

Op maandag 4 juni 2018 11:21 schreef minilot het volgende:
Het is bij mij absoluut geen onzekerheid of zorgen maken hoor - ik heb juist wel het idee dat we hartstikke goed voor O. zijn. Helemaal geen schuldgevoel dat voorkomt uit twijfels of ik het wel goed genoeg doe, ik weet eigenlijk wel zeker dat ik het ruimschoots goed genoeg doe. Het is vooral de principiele kwestie die ik lastig vind: O. heeft er zelf niet om gevraagd om er überhaupt te zijn, en die wordt zomaar gedwongen om mijn zoon te wezen omdat ik het toevallig leuk vind om een ukkie te hebben. Als -ie het naar zijn zin heeft sta ik daar niet zo bij stil, als -ie het niet naar zijn zin heeft word ik me er nogal bewust van en da's soms wel pittig.

Maar als 'ie altijd tevreden zou zijn, dan zou 'ie nooit ergens komen! Dan zou hij alleen maar stil zitten, geen nieuwe dingen leren en niet meer groeien. Die frustratie zorgt ervoor dat hij in beweging komt (of dat hij zorgt dat anderen in beweging komen zodat hij krijgt wat hij nodig heeft). Zo komt 'ie vooruit en ik durf als ik de foto's zie best met een gerust hart te zeggen dat hij dát in elk geval heel leuk vind. Neemt het rotgevoel niet weg natuurlijk, maar ik vind dat zelf wel een fijne en relativerende gedachte - dat al die drempels en emoties ergens goed voor zijn. Voor ouders ook, denk ik. Die emoties bij hen maken dat je voor ze blijft zorgen, maar ook dat je steeds overweegt: is wat ik doe goed voor mijn kindje? Zo krijgen ze toch maar mooi de beste zorg. Het is een rotsysteem, maar het is wel goed bedacht

Pannenkoek wat maak jij toch altijd mooie monsterposts Echt knap!

Jagar, gaat 't een beetje vandaag?

Ohhh babypasfotos rena wat een toetje

quote:

Op maandag 4 juni 2018 14:43 schreef CassElliot het volgende:

[..]

Maar als 'ie altijd tevreden zou zijn, dan zou 'ie nooit ergens komen! Dan zou hij alleen maar stil zitten, geen nieuwe dingen leren en niet meer groeien. Die frustratie zorgt ervoor dat hij in beweging komt (of dat hij zorgt dat anderen in beweging komen zodat hij krijgt wat hij nodig heeft). Zo komt 'ie vooruit en ik durf als ik de foto's zie best met een gerust hart te zeggen dat hij dát in elk geval heel leuk vind. Neemt het rotgevoel niet weg natuurlijk, maar ik vind dat zelf wel een fijne en relativerende gedachte - dat al die drempels en emoties ergens goed voor zijn.

Uiteraard! Laat duidelijk zijn dat ik het nut van ontevredenheid snap en de waarde inzie van, bijvoorbeeld, gefrustreerd op de grond liggen spartelen omdat -ie vooruit wil in plaats van achteruit. Momenten van ergens van balen horen bij een goeie ontwikkeling, maar dat verandert geen klap aan waar mijn soms opduikende knagende gevoel om gaat: dat O. er helemaal niet voor gekozen heeft om iemand te zijn die een goeie ontwikkeling doormaakt, met alle ups en downs die daarbij horen. Ik dwing een versgebakken mensje tot bestaan en hoewel ik dat zo goed mogelijk doe en ik alle vertrouwen heb in mijn eigen kwaliteiten als ouder staat het principiële aspect van een kind gemaakt hebben voor jezelf me soms gewoon tegen, met een schuldgevoel tot gevolg. Hoe rete-goed O. het ook bij ons heeft.
Geruststelling dus niet nodig, maar toch bedankt

Oh minilot, ik weet precies wat je bedoelt! En houd je vast, hoe ouder hij wordt, hoe erger dat schuldgevoel wordt. MAAR! Er zijn uiteraard ook heel veel geluksmomenten! Vergeet die niet

quote:

Op maandag 4 juni 2018 14:06 schreef Pannenkoekenmix het volgende:
Banaan is met zijn “A” klanken aan het oefenen. Middenin de nacht na de voeding en ook vanochtend om half zes. Hij kan het ook héél erg hard. Maar het is ook wel weer schattig.

!

quote:

Op maandag 4 juni 2018 15:14 schreef pinquit het volgende:
Oh minilot, ik weet precies wat je bedoelt! En houd je vast, hoe ouder hij wordt, hoe erger dat schuldgevoel wordt. MAAR! Er zijn uiteraard ook heel veel geluksmomenten! Vergeet die niet

Heh, dat komt wel goed. We zijn echt wanstaltig verliefd op O. en elke dag voelt het tientallen keren alsof ik een kadootje mag uitpakken.

En ja, ik vrees dus de dag dat O. als kwaaie puber roept dat -ie er niet voor gekozen heeft om ons kind te zijn, want op zoveel waarheid zullen we geen antwoord hebben.

quote:

Op maandag 4 juni 2018 15:17 schreef minilot het volgende:

[..]

Heh, dat komt wel goed. We zijn echt wanstaltig verliefd op O. en elke dag voelt het tientallen keren alsof ik een kadootje mag uitpakken.

En ja, ik vrees dus de dag dat O. als kwaaie puber roept dat -ie er niet voor gekozen heeft om ons kind te zijn, want op zoveel waarheid zullen we geen antwoord hebben.

Hahaha ja exact dat

Maar ik had het natuurlijk over de momenten waarop O. zielsgelukkig is

quote:

Op maandag 4 juni 2018 15:20 schreef pinquit het volgende:
Maar ik had het natuurlijk over de momenten waarop O. zielsgelukkig is

Oh, heh! Ja, die momenten dus maar zoveel mogelijk proberen te creëren.
Zonder 'm gruwelijk te verpesten.
Oef.

Ze hebben vandaag onze nieuwe hoekbank gebracht en C heeft hem net gezegend met een klein oprispinkje :’) Gelukkig is hij antraciet

quote:

Op maandag 4 juni 2018 17:33 schreef rena het volgende:
Ze hebben vandaag onze nieuwe hoekbank gebracht en C heeft hem net gezegend met een klein oprispinkje :’)

..ja, maar met zo'n dotje van een pasfoto vergeef je alles, toch?