Geen enkele goede eigenschap hebben

quote:

Op dinsdag 29 mei 2018 20:12 schreef Drieklank het volgende:

Wat lukt er dan precies niet en waarom niet?

ik haal het target nog niet na bijna een half jaar, terwijl anderen het wel halen. Maar goed door de posts hier ben ik me ook gaan realiseren dat het feit dat deze baan niet lukt, niet per se betekent dat alle andere banen mij ook niet zullen lukken, zelfs als het in dezelfde sector is het kan altijd anders zijn. Ik doe gewoon mijn best en dan zie ik vanzelf wel of het goed genoeg blijkt te zijn.

quote:

Op dinsdag 29 mei 2018 21:40 schreef Keep_Walking het volgende:

Nou ik heb het kunnen afleiden uit onze interacties op de fora en PM. Ik denk dat jij iemand bent die iets moet vinden waar je een passie voor hebt. Dus je moet een beroep uitoefenen bij een bedrijf of organisatie waar je heilig in gelooft en dat je veilig voelt bij je collega's en manager. Dan gaje goed voelen en ook veel beter presteren.

Dan kun je dat wel goed ervan aflezen. Nou ja, ik denk dat iedereen wel graag werk zou willen doen waar diegene echt een passie voor heeft. Maar dan moet je wel weten waar je een passie voor hebt en ik heb in het verleden me al vaker georiënteerd met beroepentesten en coaching en weet ik wat allemaal, maar het heeft er niet voor gezorgd dat ik iets ontdekte waar ik echt ambitie voor kreeg. Dus in zo'n geval denk ik dat een baan die weliswaar geen passie is, maar ook niet verschrikkelijk wel voldoende is, alleen is het de vraag of ik die kan houden maar dat zie ik dan wel. Dat hebben immers de meesten.

quote:

Op dinsdag 29 mei 2018 22:17 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik heb alleen de eerste zinnen gelezen van de OP, maar...

TS, zet je over je achterdocht naar de psychische hulpverlening heen en ga hulp zoeken, want je hebt het echt heel hard nodig.

De psychologen kunnen misschien allemaal klootzakken zijn, maar als je in groepstherapie gaat, kan je herkenning en erkenning vinden bij je groepsgenoten. Ik denk dat je dat vooral nodig hebt.

Wat betreft je eigenschappen. Je hebt er zat die wel goed zijn. Je bent NU misschien niet zo sociaal omdat je een laag zelfbeeld hebt en blijft hangen in je pieker-gedachten: dat is gedrag waar je vanaf kan komen. Het is niet van de een op de andere dag voorbij, maar je komt er wel uit.

Ga morgen naar de huisarts, vertel over je wantrouwen naar de hulpverlening, zodat hij/zij weet waar je vooral niet naartoe moet. Er zijn zat instellingen over.

Bedankt voor je reactie, maar ik ben al in groepstherapie geweest. En dat vond ik dus helaas nog extra deprimerend omdat ik merkte dat deze mensen nog veel ernstigere problemen hadden en alsnog niet goed geholpen konden worden zoals zij dat wilden.
Hoe ik het zie is dat psychologische hulp vragen met de huidige bezuinigingen wanneer het niet heel ernstig is eigenlijk bijna crimineel is. Voor hetzelfde geld neem je de plek in van iemand die zelfmoord wil plegen. Niet dat ze daar vaak wel wat aan kunnen doen, maar dat terzijde..
Ik vind eigenlijk dat de psychologische hulpverlening geboycot moet worden totdat ze exactere diagnoses kunnen stellen. Sorry, dat vind ik echt. En voordat ze samen gaan werken met huisartsen om eerst lichamelijke oorzaken van psychische ziekten uit te sluiten.
Maar goed, dat gebeurt nu gelukkig al steeds meer. Psychiater adviseerde mij ook vit. D. Want neem dit nou: https://www.psychologytod(...)psychiatric-symptoms. Of dit: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12404584. Misschien heb ik het mis. Ik heb immers ook wel wat baat bij meditatie. Maar voor cognitieve gedragsoefeningen huiswerk kan ik me op dit moment nog niet openstellen. Misschien later. Ik moet eerst nog wat supplementen uitproberen, want misschien heb ik ook wel een koper vergiftiging. Beter om eerst alles uit te sluiten.

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 22:03 schreef Mr.Maul het volgende:
Ben je niet gewoon traag van begrip? Je kan heel intelligent zijn, maar het soms op de een of andere manier minder snel snappen. In andere woorden: je snapt moeilijke concepten die voor de gemiddelde persoon te lastig zijn, maar zowel bij makkelijke als moeilijke concepten moet je soms wat langer nadenken om het te begrijpen of toe te passen.

Nee, dat is het ook niet haha. Ik snap namelijk ook geen moeilijke concepten. Ik lees best veel, maar veel ervan begrijp ik ook niet. Ik vind het alleen jammer dat ik het gevoel heb dat ik de enige lijk te zijn die zich zo voelt en die tegen hetzelfde aanloopt (niet genoeg succes ervaren op veel verschillende vlakken). Dat is eigenlijk mijn grootste probleem. Alle anderen lijken hun leven veel meer op de rit te hebben in de zin van dat ze voor het grootste gedeelte wel gewoon bereiken wat ze willen. En als ze dat niet hebben, dan is daar een medische verklaring voor. Maar misschien is dat wel weer gewoon het gras lijkt altijd groener bij anderen.

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 22:11 schreef Sigaartje het volgende:

Je durfde dit in ieder geval.

Ja dank je maar ja dan vergelijk ik mezelf met mensen die durven autorijden bijvoorbeeld. Dat is praktisch en tegenwoordig bijna noodzakelijk. Maarja ik probeer het nog 1x en als het weer niet lukt ben ik er gewoon niet voor gemaakt.
Het is niet zozeer dat ik het voor mezelf anders had gewild. Blijkbaar heb ik iets verkeerd gedaan dat ik hiermee niet zo goed functioneer als anderen. Maar meer dus het gevoel van eenzaamheid. Bijna iedereen lijkt dat soort dingen wel te durven.

quote:

Op woensdag 30 mei 2018 22:15 schreef Sigaartje het volgende:

Ik ook. Maar ik ben grondig. Zeer grondig in mijn werk. Er zijn mensen die bang voor me zijn. Ik ben langzaam, ook, maar mijn werk is..... perfect. Bij mij kun je lang wachten, heel lang wachten, maar op een dag trek ik zo in een keer die worm eruit.

Dat kun jij dus ook. Wat ik wil zeggen is dat snelheid alleen in de laagste regionen wordt gewaardeerd.

Door bezuinigingen lijkt alles snel snel te moeten en geen ruimte meer voor specialisten. Maar je hebt wel gelijk dat grondigheid soms ook wordt gewaardeerd ja. Gelukkig dat dit bij jou het geval is.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 01:35 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik vind jouw problemen serieus genoeg. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw jeugd is geweest, want daar was ik niet bij. Eén ding kan ik wel heel duidelijk concluderen: je bent veel aandacht en liefde tekort gekomen.

In alles wat jij post kraak jij jezelf enorm af. Je hebt een heel onrealistisch en veel te negatief zelfbeeld. Het is niet zo gek dat je zo traag bent: al dat negatieve denken en piekeren vreet bakken energie. Natuurlijk ben je niet perfect en maak je fouten. Daar ben jd een mens voor. Welcome to the club, want zo zijn we allemaal

Wat zijn volgens jou problemen die veel erger zijn? Denk je dat de anderen jou een aansteller vonden?

Ik ken persoonlijk mensen met PTSS die bijvoorbeeld fysiek en seksueel misbruikt zijn. De heftige gebeurtenissen hebben geleid tot PTSS, maar ik hoor van hen allemaal dat ze het het allerergste vinden dat ze te weinig liefde en aandacht krijgen

Bedankt dat jij mijn problemen serieus neemt. Dat waardeer ik heel erg. Mijn jeugd was niet perfect vanwege de psychische problemen (angst en een beetje depressie) van mijn moeder waar zij zelf ook geen behandeling voor kreeg en pesten maar verder normaal, geen ernstige afwijkingen gelukkig.

De meeste mensen vinden anderen een aansteller. Maar dat terzijde, stel dat ik dat te pessimistisch inzie. Psychologische instellingen hanteren GAF score, wat de psychiater/psycholoog na observatie over jou bepaalt zonder dat je het mag weten. En mijne was of niet laag genoeg, of wel hoog genoeg maar de behandeling werd er niet op aangepast dat het inging op mijn problemen. Dan heb je er nog niks aan. Ik geloof ook best dat zelfs mensen met PTSS naar liefde en aandacht snakken. Maar een tekort aan liefde en aandacht (wat ik niet heb denk ik, of iig als ik dat wel heb ligt het ook deels aan mijn eigen gedrag) alleen veroorzaakt geen PTSS anders had (bijna) iedereen dat wel. Ja ben nu eenmaal erg pessimistisch over de liefde in de wereld, terwcht vind ik.
Wat ik bedoel is: als je psychologische problemen ziet als psychologische problemen, is er maar 1 mogelijk oplossing van gedragstherapie, die niet voor iedereen werkt en waarvoor je eerst op een wachtlijst moet, beoordeeld en gelabeld moet worden, wat eigen bijdrage kost van toch ook paar honderd euro, niet hoopgevend als je er geen goede ervaring mee hebt.
Als je psychologische problemen als lichamelijk ziet, zijn er duizenden mogelijke oplossingen, veel binnen direct handbereik voor testen, weliswaar ook tegen betaling maar een stuk minder dan eigen bijdrage, en zelfs in voeding en lichaamsbeweging en voldoende water drinken en nachtrust kun je dan oprecht geloven. Wat al een stuk meer hoop geeft, iig voor mij. Maar dat kan per persoon verschillen.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-05-2018 10:06:30 ]

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 10:08 schreef hoechst het volgende:
je vergelijkt jezelf misschien teveel met andere?
als iedereen dat zou doen is iedereen depri...

Nou ik denk ook dat iedereen depri is. Maar dat terzijde, dat kun je toch niet uitzetten? Volgens mij vergelijkt niemand zich zonder aanleiding van buitenaf met anderen, juist omdat het ongelukkig maakt op het uitzonderlijke geval na als je zelf de beste bent, en zelfs dan kan het bij gevoelige mensen medelijden opwekken (maar mijn ervaring is dat succes en medelijden of empathie vaak niet samengaan). Het wordt echter op veel plekken actief aangemoedigd, zoals op het werk en als je vragen krijgt van vrienden "waarom ben je zo stil", dan ben ik toch niet degene die vergelijkt. En dat krijg ik niet alleen van een paar mensen te horen, maar vaker. Het leven is 1 grote competitie met winnaars en verliezers. Zo is deze samenleving ingericht.

quote:

Op donderdag 31 mei 2018 20:16 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Onderschat de gevolgen van emotionele verwaarlozing niet. Ik bedoel daarmee niet dat je jouw ouders als zondebok moet gaan aanwijzen. Maar je moet erachter komen wat er is gebeurd waardoor je nu in het heden elke keer tegen dezelfde problemen aanloopt.

Ik denk dat de meesten op FOK! die jouw posts ook hebben gelezen het wel met mij eens zijn dat jij niet dom bent en best wel over wat potenties beschikt.

Dat jij sociaal zo onhandig bent... ik denk dat vooral jouw eigen overtuigingen maken dat jij dat zo voelt. Dat er problemen zijn met de communicatie met andere mensen, dat interpreteer jij waarschijnlijk wel correct, maar je verbindt er een verkeerde conclusie aan. Jij denkt dat het komt omdat jij een rare onhandige sukkel bent, maar dat klopt niet!

Als jij denkt dat niemand je leuk en interessant vindt, dan zal je nooit op de voorgrond staan, met als gevolg dat anderen je niet opmerken en waarmee je eigen negatieve overtuigingen worden bevestigd. Maar als anderen je wel opmerken, denken ze misschien dat jij liever met rust gelaten wilt worden.

Nogmaals, zet je over die antipathie over de psychische hulpverlening heen. Het is heel begrijpelijk dat jij dit zo voelt. En ik denk dat je er elke keer over begint omdat jij je enorm miskend voelt in hoe jij bent behandeld. Maar het gaat je niets verder helpen; je moet dan op zoek naar iets anders

Maar wat heeft het voor zin om allerlei dingen uit het verleden te gaan opdiepen ? Je zegt dat ik mijn ouders niet moet beschuldigen, maar dat is toch precies het geval als jij spreekt van emotionele verwaarlozing? Heel veel mensen vallen trouwens onder die definitie omdat ouders nu eenmaal niet perfect zijn en ook hun eigen problemen hebben. Door daar de aandacht op te vestigen, lijkt het me niet dat de relatie verbetert. Ik zou me er zelf iig niet beter door gaan voelen, alleen slechter.
Bedankt dat je vind dat ik geen waardeloze sukkel ben. Maar om eerlijk te zijn krijg ik het gevoel dat jij ook deels dingen op mij projecteert. Krijg je zelf nu wel voldoende hulp?
Dit zeg ik alleen omdat jij er kennelijk zelf wat in het verleden aan hebt gehad, anderen zou ik niet vragen of ze hulp krijgen van een psycholoog omdat ik er zelf dus totaal niet meer in geloof. En dan kan ik me er ook niet toe zetten, sorry. Dan ga ik er ongemotiveerd en kwaad heen en verspil ik mijn geld. Men verwijt mij hier al dat ik "niet mee zou hebben gewerkt". Vroeger werkte ik wel mee, maar nu zal ik dat dan idd niet meer kunnen.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 16:15 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Ik herken wel dingen van mijzelf in jou, maar ik projecteer niks. Ik probeer je juist te helpen, omdat ik weet hoe destructief het is als jij jezelf continu naar beneden trapt.

Natuurlijk zit het wel in jou en moet je aan jezelf werken als je verandering teweeg wilt brengen in je leven. Maar je moet eerst gaan begrijpen waar je problemen vandaan komen.

Als het echt allemaal in jezelf zit, had jij allang vrede met jezelf kunnen sluiten. Als jij continu dezelfde soort topics maakt over hoe waardeloos de psychische hulpverlening is en hoe waardeloos jij zelf bent, heb jij niet bepaald vrede met jezelf. Als jij zoveel frustratie voelt omdat je elke keer tegen dezelfde dingen aanloopt, dan zijn het geen dingen die bij je passen maar dingen die je juist blokkeren. Alleen je username al zegt dat je heel erg zoekende bent maar geen perspectief kan zien.

Het is aan jou wat je ermee doet. Je kan blijven doorgaan met wat je doet. Blijven klagen op de hulpverlening en jezelf naar beneden trappen. Als je zo negatief over jezelf blijft uitlaten, haken mensen af of ze lachen je misschien uit en krijg jij bevestiging voor het negatieve zelfbeeld wat enerzijds heel vertrouwd is voor jou, maar waar jij onder gebukt gaat en heel ongelukkig door bent.

Of je gaat op zoek naar een manier om dat patroon te doorbreken. En dat kan je niet zelf. Ik snap jouw antipathie naar de psychische hulpverlening heel goed, maar ik zie niet hoe het anders zou kunnen. Misschien heb je wat aan een assertiviteitstraining of sociale vaardigheidstraining, omdat je daarmee jezelf kan toetsen met andere mensen. Je kan sowieso zoeken of er iets tussen zit wat je aanspreekt. Maar dat zijn vaak hooguit 10 bijeenkomsten. Negatieve zelf-overtuigingen zitten er zo diep ingeramd dat je denk ik intensievere hulp nodig hebt. Misschien moet je toch weer in groepstherapie met mensen die het allemaal veel zwaarder getroffen hebben als jou. Als jij het zo'n stuk beter getroffen hebt, kan je hen juist goed helpen. Maar ik denk eerder dat je uiteindelijk gaat beseffen dat je een lotgenoot bent.

Je kan ook EMDR gaan proberen. Voorheen werd dat eerst uitsluitend toegepast bij PTSS: mensen die een heftige gebeurtenis hebben meegemaakt en daar heel erg door zijn ontregeld. Als je duizenden kleine en matige gebeurtenissen hebt meegemaakt, bijvoorbeeld gepest zijn, dan kan dat je ook ontregelen. In het laatste geval is de EMDR wel iets anders, maar men is erachter gekomen dat het wel degelijk helpt.

Als dat allemaal nog te hoogdrempelig is, kan je ook aan de slag met zelfhulpboeken om wat meer inzicht te krijgen.

Sorry dat ik dan onterecht zei dat je projecteerde. Ik had het willen waarderen dat je me probeert te helpen, maar hetgeen waar je me mee probeert te helpen klopt niet. Ik trap mezelf helemaal niet de grond in. Wat ik niet aan mezelf kan veranderen accepteer ik, en wat ik wel kan veranderen en wil veranderen doe ik alles aan het te veranderen. Als ik mezelf al perfect zou vinden, zou dat niet kunnen. Er is een mijlenverre afstand tussen de wereld in het kantoor van de psycholoog en de rest van de wereld, wat betreft zweverig "accepteer jezelf 100%" gezeik. Iets wat ze graag zo willen houden, voor het geval ze nog lastige vragen krijgen hoe zoiets werkt in de realiteit. En voor zover het wel klopt, lijkt zoiets me voor elk normaal denkend mens vanzelfsprekend. Maar psychologen gaan er al bij voorbaat van uit dat je achterlijk bent.

Zoals ik al eerder had aangegeven, heb ik allang een sociale vaardigheidscursus gevolgd EN groepstherapie met mensen die het slechter getroffen hadden dan ik. Ja ik herkende me erin. Nee dit zorgde er niet voor dat ik me beter voelde, maar alsnog een buitenbeentje. Juist omdat ik me schuldig voelde dat ik ook in die groep zat. Of anders omdat ik boos was dat ik blijkbaar wel bij die groep mocht zitten, maar verder mijn problemen niet serieus genomen werden zoals bij hen.
EMDR is mij voorgesteld door het uwv; toen ik vroeg hoe kom ik daarvoor in aanmerking dan want ik heb geen zin in weer een ggz traject zei ze dat ga ik even nakijken dus ik kreeg een beetje hoop. Daarna: oh ja inderdaad ik zie het, toestemming van huisarts en psycholoog nodig. Toen dacht ik alweer godverdomme laat dan maar zitten.

Juist omdat mensen er zo heilig van overtuigd raken en ieder tegen argument gewoon negeren zonder er serieus op in te gaan, voed mijn weerzin tegen de psychiatrie alleen maar meer. Je zegt dat ik er niet zelf voor kan zorgen dat ik meer succes heb, want dat is het enige waar ik over klaag en zelfs dat nog niet eens want vaak denk ik ook wel: het is m'n eigen schuld. Maar hoe kan de psycholoog daarvoor gegarandeerd zorgen dan? Dat zou ik wel eens willen weten. Echt met concrete resultaten, niet iets waar je na 10 jaar misschien wel op geestelijk niveau een soort van baat bij zou kunnen hebben. Een alternatief op psychologische hulp die ik zie zijn supplementen, omdat ik nu nog in dat geloof zit dat alle psychische problemen een exacte lichamelijke oorzaak hebben. Misschien klopt dat, misschien niet. Maar ik wil er op dit moment meer in geloven dan in het feit dat psychische ziekten worden gecreeerd door verkeerd te denken. Een assertiviteitstraining heb ik overwogen, maar vind het op dit moment te duur voor iets waarvan geen garantie is dat het resultaat oplevert. Maar wil het later misschien wel gaan doen, het laatste ook dat ik dan op dat gebied doe. Zelfhulpboeken vertrouw ik vaak ook niet zo op, dan denk ik daar komt weer zo'n goeroe die het allemaal even komt uitleggen en mensen komt beschuldigen terwijl er andere dingen meespelen die bewust niet worden genoemd die het eigen succes veroorzaken. Maar sommigen zijn wel goed. Ik heb er nu geen tijd voor, maar zal er later toch echt aan moeten geloven. Zodat ik iig kan zeggen: ik heb het gelezen. Ben bang dat het met tegenzin zal gaan, maar ik zal het zonder vooroordelen proberen te lezen. Wat ik wel ooit in de toekomst wil doen is een online cursus of hulp.. Geen wachtlijsten en sneller afgelopen, minder snel gehecht raken aan iemand waardoor je er niet te lang mee doorgaat, vooraf weten waar je aan toe bent qua kosten, hoewel die dan natuurlijk nog hoger zijn.., dus iets voor later

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-06-2018 22:19:59 ]

quote:

Op zaterdag 2 juni 2018 21:22 schreef Drieklank het volgende:
Als je targets moet halen, dan doe je waarschijnlijk commercieel werk of productiewerk. Mijn ervaring is dat het heel onprettige omgevingen kunnen zijn met bazige bazen die je op een negatieve manier (met de zweep) motiveren. Als je niet goed presteert in zo'n omgeving, dan betekent dat inderdaad niet dat er iets mis met jou is. Juist iemand die slim is kan het slecht doen in zo'n omgeving.

Wat de rest van je verhaal betreft: ik begrijp je helemaal. Anderen kunnen heel makkelijk zeggen: zoek hulp, ga langs een psycholoog en laat je fiksen, maar zoals je aangeeft zitten daar allemaal haken en ogen aan. Je verhaal geeft ook weer aan dat je echt wel een slimme meid bent. Ik weet niet wat "de" oplossing is, maar misschien helpen alle aanmoedigingen die je in dit topic hebt gekregen je toch vooruit. Geef niet op.

Dank je, ik denk dat banen met targets voor de meesten niet ideaal zijn, maar op dit moment vind ik het wel ideaal hoor. Niet na hoeven te denken en veel volgens een script dat vind ik juist perfect. Als ik het dan alsnog niet snel genoeg doe dan ga ik wel weer op zoek naar iets anders. Ik maak me er ook verder helemaal niet druk om. Ik plaatste dit topic ook niet omdat ik mijn gebrek aan succes echt heel erg vind en een oplossing wil, maar meer omdat het me soms irriteert dat het in veel gebieden zo is en ik benieuwd was of anderen hetzelfde hadden. Dat was eigenlijk de enige reden dat ik dit topic opende.

quote:

Op zondag 3 juni 2018 09:32 schreef hoechst het volgende:
Hoe zit het met de sekss?

Perfect, in de zin van dat ik dat gelukkig niet heb

quote:

Op zondag 3 juni 2018 12:18 schreef DoubleDip het volgende:

Autorijden is geen must. Er zijn best mensen die net als jij niet autorijden, omdat ze geen rijbewijs wilden of konden halen. Als je de auto niet nodig hebt is een rijbewijs ook niet nodig. Ik ken iemand van jouw leeftijd die is opgegroeid zonder auto en geen rijbewijs heeft. Is ook nu niet nodig. Als je je zonder al die dingen kunt redden, waarom niet?

quote:

Op zondag 3 juni 2018 12:25 schreef DoubleDip het volgende:
En over je werk: dat je niet goed presteert hoeft niet aan jou te liggen. Het kan ook liggen aan de omstandigheden onder welke je je werk moet uitvoeren. Word je wel goed begeleid? Weten ze wat er nodig is om te zorgen dat je je werk goed kan doen?

Ik heb dit zelf ook gehad. Bij de ene werkgever ging er vanalles mis, toen dacht ik ook dat ik het allemaal niet aan kon. Gek genoeg had ik bij mijn volgende werkgever nergens last van. Letterlijk alles wat er voorheen niet goed ging verliep hier prima. Het waren de omstandigheden van het werk (slechte begeleiding, manier van werken die me niet aanstond) waaronder ik bij de eerste werkgever niet goed mijn werk kon doen. Door een andere stap met andere omstandigheden lukte het later wel. Misschien is dit bij jou ook zo?

Ja klopt, maar het is nu eenmaal zo dat bijna iedereen het wel kan. Ik heb het gewoon geaccepteerd, beter voor het milieu, doe ook nog een poging en als het weer na meer dan 100 lessen niet lukt stop ik ermee, maar het blijft in deze samenleving een beperking, dat is gewoon een feit. Je hebt het niet nodig, maar bent wel afhankelijker van anderen. Het is gewoon geen ideale situatie. En dat heb ik dus met alles, dat ik niet in een ideale situatie zit. Helemaal niet erg op zich, veel mensen op aarde zitten in nog slechtere situaties. Maar dan wil ik wel graag in contact komen met lotgenoten, omdat ik die nergens vind. En ook hier zijn er maar 2. Waarom? Dit bevestigt alleen maar mijn verhaal, of iedereen wil zichzelf als perfect zien.
Wel apart dat je zo'n groot verschil ervaarde tussen je banen. Ik denk inderdaad dat je gelijk hebt en dat het heel erg kan verschillen. Goed dat het nu wel lukt. Misschien dat dit inderdaad bij mij ook het geval kan zijn.

quote:

Op maandag 4 juni 2018 21:15 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Het is allemaal heel begrijpelijk hoor. Je bent niet gek dat je op deze manier reageert. Maar ik wil je toch aanmoedigen om het niet op te geven. Hoe het eraan toe kan gaan bij de psychische hulpverlening is verre van ideaal; dat weet ik uit eigen ervaring. Het is daarbij ook nog extra pijnlijk dat je dan in de rol zit van psychiatrische patiënt, want dan wordt er vaak gedacht "die wilt de schuld op de hulpverlening afschuiven, terwijl ze niet voldoende meewerkte aan de therapie".

Dat het zo vaak fout gaat, ik denk dat het allemaal te maken heeft met een bureaucratisch systeem wat niet alleen binnen die zorg zit, maar eigenlijk in de hele samenleving verweven zit. Ik heb dit verhaal al vaker opgehouden, maar ik kom er nog maar eens mee. De samenleving moet draaien als een machine en er wordt verwacht dat een psycholoog jouw problemen gaat oplossen. En bij psychische problemen is dat allemaal niet zo concreet en maakbaar.

Maar ik geloof er echt in dat je meer uit jezelf kan halen dan je nu denkt. Ik zie in jouw postgedrag vooral verbittering en een heel lage eigendunk. Maar alleen al dat vele denken waarin jij helemaal in verzuipt, bewijst voor mij genoeg dat je allesbehalve dom bent. Ik denk ook dat je best veel empathisch vermogen hebt en inzicht in andere mensen.

Ik zou het niet opgeven. Bij mij heeft het ook bijna 20 jaar geduurd. Maar ik krijg nu eindelijk meer erkenning en begrip voor wat er nou echt aan de hand is en alleen dat al heeft mij heel erg in positieve zin veranderd. Niet dat het allemaal koek en ei is, maar de blokkades die ik mijn hele leven had en waarvan ik - net als jij nu - dacht dat het gewoon in mezelf zit en dat ik een mislukt wezen ben, beginnen weg te vallen. En dan komt er plaats voor nieuwe dingen in je leven. En ga jij jezelf leren kennen wie je echt bent. En dat is uiteraard niet 100% perfect, maar wel veel beter dan een zelfbeeld dat je niks waard bent, niks kan en niemand je aardig vindt.

Nou ja omdat jij zegt je in mij te herkennen en omdat je wel in mij gelooft heb ik er over nagedacht en het zou inderdaad kunnen dat negatieve gedachten er ook voor zorgen dat ik langzamer ben. Alleen zie ik niet in hoe een psycholoog daarbij kan helpen. Na jarenlange therapie was de conclusie "je moet jezelf accepteren". Jij zegt dat bij jou die 20 jaar lange zoektocht heeft geleid tot erkenning. Ik ben blij dat jij daarmee geholpen bent. Maar ik zou zelf me denk ik niet erkend voelen door een label van een psychische "ziekte" waarvan niet exact op individueel niveau te bewijzen valt dat ik die heb. Hoe heb jij meer begrip gekregen dan? Hoe zijn de blokkades verdwenen door de psychologische hulp? Zou je daar voorbeelden van kunnen geven?

quote:

Op maandag 4 juni 2018 21:21 schreef MadJackthePirate het volgende:
Nou je mag mijn ex-baantje wel hebben, de hele dag stickers plakken. Het kan gewoon niet fout gaan.

Maar alle gekheid op een stokje, ik vind je in dit topic niet dom overkomen, je lijkt een mate van zelfreflectie en toekomstbeeld te bezitten waardoor ik zou zeggen dat je helemaal geen niveau 1 materiaal bent. Hoewel je inkomstenbron natuurlijk je eigen ding is.

Maar zoals de anderen al gezegd hebben in dit topic, het is niet erg om hulp aan te nemen.

Dat lijkt me ook wel relaxt ja. Je zal daar zeker ook wel het minimumloon voor gehad hebben? Waarom had je daarvoor gekozen omdat het makkelijk was? Vond je het leuk?
Bedankt maar ja zoals hierboven ook was gezegd ik denk ook dat het per situatie kan verschillen. Metingen van je niveau zijn beperkt tot één ding. Aangezien de meeste mensen goede en slechte eigenschappen hebben zal 1 van mijn goede eigenschappen dan wel zijn dat ik wel goed overkom schriftelijk.

quote:

Op woensdag 6 juni 2018 08:32 schreef Vida. het volgende:

Ik heb het topic niet doorgelezen, maar ik vind je vooral vermoeiend. Je hebt wel zelfreflectie. Waarom werk je niet aan je karakter; dat je wat minder aan jezelf denkt en meer aan een ander.
Ik ben blij dat ik je niet IRL ken, want dat zou van zeer korte duur zijn. Tot zover mijn bijdrage. fijne dag verder.

Bedankt voor je eerlijke reactie, hoewel ik het wel vreemd vind dat je het topic grotendeels hebt overgeslagen en dan met advies komt, maar dat terzijde. Dat had me eigenlijk ook niet moeten verbazen, aangezien FOK! maar een forum met 1 soort reactiemogelijkheid is van advies. Ieder topic vraagt daar dus om ondanks het feit dat er niet letterlijk naar gevraagd wordt, ook in dit geval waarin ik niet om advies voor mezelf vroeg maar liever wilde lezen dat anderen hetzelfde ervaren, maar dit is FOK! dus ik had kunnen weten dat ik dat grotendeels andere reacties zou krijgen he. Ik begrijp niet echt waarom je me een fijne dag wenst tenzij je denkt dat ik het fijn vind om te lezen dat je mijn topic te vermoeiend vond om te lezen en me IRL niet zou willen kennen, maar oké, ik ken jou ook totaal niet dus zou dat in principe inderdaad niet mijn humeur moeten beïnvloeden, ook nog een fijne dag verder.