Ja inderdaad! Ik heb er zelf veel last van gehad en het is behoorlijk slopend.quote:Op woensdag 13 juni 2018 14:39 schreef cafpow het volgende:
[..]
Je hebt grotendeels gelijk. Een paniekaanval zit eigenlijk ook meer in je hoofd, die maakt de symptomen, en bij een echte hartaanval voel je je fysiek echt beroerd maarmentaal waarschijnlijk minder, want het overlevingsinstinct neemt het over voor zover mogelijk.
En bij een paniekaanval merk je meteen dat het een paniekaanval is, als je er voor enkele tellen tussenuit weet te stappen.
Dat gebeurd dus bij mij vaak, ik schiet 'opeens'(door gedachten) in paniek en ga me van alles inbeelden. Meestal in de trent dat mijn naasten in gevaar zijn of overlijden enz. En als ik er dan over ga lezen kalmeer ik van zelf, en als ik stop ga ik als het ware verder met de paniek waar ik gebleven was, met het verschil dat ik dan dondersgoed besef dat het paniek is. En ik het dan maar in zekere zin laat tot het over is..terwijl ik blijf herhalen, dat het maar paniek is..
Maar het is wel bizar vermoeiend!
Wat goed dat het goed gaat. En energie beheersen is heel belangrijk, vooral tegenwoordig dat alles moet, en ook iedereen zo gehaast is.quote:Op woensdag 13 juni 2018 20:09 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ja inderdaad! Ik heb er zelf veel last van gehad en het is behoorlijk slopend.
Met mij gaat het overigens erg goed. Ik heb een project opgepakt bij mn vrijwilligerswerk waarbij ik met mijn hoofd aan t werk ga.
Ik vind het spannend maar ben ook erg enthousiast en heb er zin in om dat op te pakken.
Van mijn coach heb ik als huiswerk om uit te zoeken van welke dingen ik energie krijg. En welke dingen ik wel goed kan maar die juist energie vreten. Lastig, maar wel een heel goede om eens uit te zoeken want er zijn veel dingen die ik 'wel even doe' omdat het maar eventjes tijd kost, maar tegelijk mijn energie opslurpen.
Beter geslapen?quote:Op woensdag 13 juni 2018 21:24 schreef cafpow het volgende:
[..]
Wat goed dat het goed gaat. En energie beheersen is heel belangrijk, vooral tegenwoordig dat alles moet, en ook iedereen zo gehaast is.
Hier gaat het wel redelijk, gisteren wel een rotnacht gehad, maar gezien omstandigheden wel normaal. Want een naast familielid werd geopereerd en dat brengt altijd wel onzekerheid en angst met zich mee. Dus heb mezelf vandaag tot niks gedwongen behalve sporten..om zo vanavond weer goed te slapen.
Welk beroep als ik vragen mag?quote:Merk wel ik dat ik van alles wil doen zoals werken, maar tegelijkertijd ook niet. Ik kijk enorm op tegen alles...vroeg opstaan, OV dat vol zit in de spits, weer een routine moeten volgen,minder vrije tijd hebben.
En dat is iets wat we proberen aan te pakken nu. Maar het wordt alleen bemoeilijkt doordat in mijn regio mijn beroep uitoefenen moeilijk is, omdat dit vooral in het noorden des land is. Dus zit daar enorm mee overhoop, waar we het dus regelmatig over hebben met de psych om een oplossing te vinden.
Wat door mijn autisme moeilijker gemaakt wordt, omdat ik sinds kind alleen dit beroep wil en het is alsof het het enige is dat bestaat ter wereld qua werk(gevoelsmatig).
Verder gaat het eigenlijk wel oké op de verveling die door niks doen ontstaat.
Inderdad veel beter geslapen gisteren. Lag in bed en deed voor het geval van meditatie via de ipod, maar was niet eens op de helft of ik sliepquote:
Beroep dat te maken heeft met zee en kustmanagement. In principe kan ik best in zuid-nederland blijven en werken, maar daar is op het moment geen vraag.quote:Op donderdag 14 juni 2018 09:40 schreef Nijna het volgende:
Welk beroep als ik vragen mag?
Herkenbaar, dat willen werken en toch ook niet.
Ik heb alleen uberhaupt geen idee wat ik zou willen...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Gister had ik een afspraak, toen heb ik het dus gemeld, maar ligt morgen pas klaar in de apotheek. Dus het is maar een dag gelukkig.quote:Op donderdag 14 juni 2018 18:33 schreef Nijna het volgende:
Wanneer is je volgende afspraak?
Maakt het voor jou nog uit, bellen of mailen?
En is dat niet durven contact op te nemen iets om te bespreken?
Lastig dat soort dingen, overigens wel herkenbaar, ik vind mailen meestal makkelijker dan bellen.
Heel herkenbaar. Zelf vind ik bellen ook veel enger, en mailen makkelijker. Mede doordat ik me geschreven beter kan uitdrukken dat telefonisch.quote:Op donderdag 14 juni 2018 21:30 schreef kuolema het volgende:
Ik denk dat ik bellen en mailen even moeilijk vind. In principe is bellen enger, maar dat is wel sneller gebeurd en bij mailen kan ik zo blokkeren dat het helemaal niet lukt.
Misschien is het gewoon de spanning die er op dat moment even uitmoet?quote:Op zondag 17 juni 2018 01:49 schreef girlnextdoor. het volgende:
Vraag: laatst stond ik in de file in een bus, ik voelde niet echt een steek van angst, maar mijn gedachten begonnen te ‘schreeuwen’ en ik moest huilen. Is dat een uiting van angst? Dat zou namelijk een hele hoop huilbuien verklaren. Ik heb last van schreeuwende gedachtes als ‘ik MOET eruit!’ en dergelijke als ik zelf geen controle heb over een situatie.
Als eerste welkom. Mischien heb je wat meer aan een ander topic in dit forum, dat over ass(autisme) gaat.quote:Op dinsdag 19 juni 2018 15:33 schreef Meridiaan het volgende:
Ik zit aan het einde van mijn Latijn. Ik heb een week vrij en gelukkig is er voetbal op tv om de dag door te komen. Ik kom verder niet meer van de bank af bijna, drink en eet niet goed. Ik heb een hele voorraad pillen die ik nu aan het opmaken ben tot aan donderdag, zodat ik een beetje rustig blijf. Donderdag heb ik het diagnosegesprek met mijn regiebegeleider en gaat het ook over hoe te starten met een eventueel behandeltraject.
Ik vermoed dat ik autisme heb, daarmee ging ik het traject in, maar er speelt ook een soort depressie/dysthymie en een eetstoornis. Het lastige van de gesprekken, en dat was ook een van de klachten waar ik mee kwam, is dat ik mij voortdurend aan zit te passen aan de ander. Ik geloof mijn eigen ideëen en gedachten niet anderzijds, en dus weet ik van niets van wat ik zeg of het wel waar is of dat een ander het onbewust in mijn hoofd geplant heeft. Gevoelens kan ik al helemaal niet interpreteren, en ik heb dan ook geen idee wat er in mijn gevoelswereld zit.
Daarnaast merk ik dat ik af en toe ook twijfelde aan de onderzoeken zelf. Ik heb gelezen over autisme bij vrouwen en dat dat zich met name op sociaal gebies uit, maar ik kreeg vragen of ik een bepaalde obsessie had (denk aan treintjes oid), maar niet over mijn gedrag in het sociale leven. In de eerste gesprekken ging het ook niet over mijn eerderde relaties, dat heb ik zelf maar ter tafel gebracht.
Maar ik vrees dat ze niet herkennen hoe moeilijk ik het vind zo te blijven leven.
Hey Myr,quote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met als slotvraag: Kan ik een realistische gedachte formuleren.
Niet alle vragen zijn altijd op elke situatie van toepassing maar ze kunnen helpen bij het reëel maken van je angstgedachte. Zoals ik zei, ze zijn niet ineens weg. Maar er stil bij staan waarom ze er zijn kunnen al een stuk schelen, zeker om op een gegeven moment er niet meer aan toe te geven en weer eens wat te proberen wat je anders liever vermijdt.
Geen idee of je hier wat aan hebt want dit werkt dan weer voor mij heel goed en zo heeft iedereen weer zijn eigen manier om er mee om te gaan.
Succes en geniet vooral van je vakantie, ongeacht hoe je die invult.
quote:Op woensdag 20 juni 2018 02:44 schreef aeque het volgende:
Hey Myr,
Een angst is een angst, hoe groot of klein dan ook. Ofwel er is geen enkele reden waarom je hier niet zou mogen posten.
Je bent uit je comfort zone van je eigen huis en eigen omgeving, dus als je hier al wat last had van wat angsten is het niet zo raar dat je het daar nog meer hebt.
Je ziet en herkent het en dat is al een hele stap. Wat mij persoonlijk erg helpt is om eerst eens even stil te gaan staan bij mijn angst. Niet zozeer om het te veroordelen. Want zoals je het zelf al noemt, het is irrationeel, al voelt het aan de andere kant inderdaad wel echt. Maar probeer het gewoon eens te accepteren dat het zo is, dat je last hebt van angsten voor/om bepaalde zaken. Want dat is helemaal niet erg.
Vervolgens ben ik ze juist met kleine stappen gaan opzoeken om te onderzoeken of het nou echt zo eng was als ik dacht en daarbij de nodige vragen te stellen om de gedachte uit te dagen en de angst te ontkrachten of wat meer naar het realistische te brengen.
Er is geen wondermethode om zo ineens van angst af te komen maar je kunt het voor jezelf wel een stuk duidelijker krijgen waarom het er is zodat je daar naar kunt handelen. Natuurlijk is het afzeggen van zo'n boottripje zonde, maar als dat voor jou op dat moment even de grens is dan moet je hem ook niet over te gaan. Anders duw je jezelf alleen maar meer de angst in en ik neem aan dat je dat niet wilt.
Ik kreeg laatst van iemand een kaartje met daarop aan de ene kant deze tekst:
Je moet niet alles geloven wat je denkt!
En aan de andere kant de volgende vragen:Bedankt! Ik vind die vragen wel goed. En ben ook begonnen met het gewoon vaker uit te spreken. Al vind het nog lastig om te benoemen wat de angst precies is.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met als slotvraag: Kan ik een realistische gedachte formuleren.
Niet alle vragen zijn altijd op elke situatie van toepassing maar ze kunnen helpen bij het reëel maken van je angstgedachte. Zoals ik zei, ze zijn niet ineens weg. Maar er stil bij staan waarom ze er zijn kunnen al een stuk schelen, zeker om op een gegeven moment er niet meer aan toe te geven en weer eens wat te proberen wat je anders liever vermijdt.
Geen idee of je hier wat aan hebt want dit werkt dan weer voor mij heel goed en zo heeft iedereen weer zijn eigen manier om er mee om te gaan.
Succes en geniet vooral van je vakantie, ongeacht hoe je die invult.
Zo ging ik vanavond uiteten met van te voren al angst. En dan is het lastig uit te leggen dat ik niet bang ben voor het eten, niet bang ben om de deur uit te gaan, niet bang ben voor de mensen of whatever, maar wel eigenlijk gewoon in paniek raak van de gedachte dat ik buiten m’n hotelkamer ga eten.
Uiteindelijk mezelf rustig gekregen met de gedachte dat ik niet hoefde te eten, we gewoon even gingen kijken. In het restaurant wel besloten te eten. Was prima, achteraf toch weer last van paniek en het gevoel alsof ik ineens echt ziek word, wat niet zo was.
Maarja. Vooral gewoon frustrerend omdat het nu dus dingen treft die ik juist onwijs leuk vind. Niets lekkerder dan ergens een hapje eten, drankjes doen op het strand. Maar ik kan er niet van genieten.
Wat ontzettend rot dat ze zo met je omgaan. Dat dat wat later indaalt en je daar nu even flink ondersteboven van bent is heel normaal.quote:Op woensdag 20 juni 2018 12:59 schreef girlnextdoor. het volgende:
Heyhey,
Gistet heb ik te horen gekregen op mijn werk dat mijn functie per eerstvolgende maand komt te vervallen. Ik leek het gisteren goed op te vatten, mede doordat k ergens anders een tweede sollicitatiegesprek had. Vanmorgen werd ik echter wakker en moest ik alleen maar huilen bij de gedachte om naar het werk te gaan en helemaal niks te doen, ze hebben mijn functie van me afgepakt en ik mag alleen licht administratieve werkzaamheden doen. Alsof ik een crimineel ben. Daarnaast hebben twee managers ook tegen me gelogen door te zeggen dat ik me geen zorgen hoefde te maken over de toekomst. Waarom is het nodig om te liegen? Ik voel me alsof ik een speelbal ben.
Ben vanmorgen ook niet naar mijn werk gegaan, ik kon het gewoon niet. Heb mijn collega geappt, verder niets. Zag dat het uitzendbureau had gebeld maar ik heb gewoon niet de kracht om op te nemen ennte vertellen wat er gebeurd is.
Mijn vriend werd pissig om mijn reactie. Want volgens hem moest ik het goed afronden en moet ik stoppen met zo gevoelig reageren op situaties. Nee inderdaad. Ik moet maar een masker opzetten en naar een bedrijf gaan waar tegen mij wordt gelogen en gedaan wordt alsof ik crimineel ben. Is mijn reactie nu zo gek of...?
Succes!!quote:Op vrijdag 22 juni 2018 14:42 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Brrr het is even spannend hier.
Omdat ik al een tijdje pijnklachten heb in mijn arm en nu ook mijn andere arm, voeten en knieën meedoen ben ik weer naar de huisarts geweest.
Die denkt aan een vorm van reuma of fibromyalgie. Dat laatste omdat het erop lijkt en veel voorkomt bij mensen met psychische klachten. Beiden zijn goed kunt om te hebben. Straks ga ik naar de poli om bloed af te laten nemen. Als daar niks zinnigs uitkomt verwijst ze me naar de reumatoloog.
Ik vind 't best spannend allemaal. Pfff.
Ik zit in griekenland En medicatie heb ik nu niet bij me,omdat ik liever eerst natuurlijke methodes probeer(een kruidenthee die ik op advies van de psycholoog heb gekocht) En als dat niet helpt probeer ik ws de medicatie.quote:Op zaterdag 23 juni 2018 10:44 schreef Myraela het volgende:
Heb je de medicatie bij je? Misschien helpt het je in ieder geval de vakantie door. Waar ben je eigenlijk heen?
Ik weet niet of je graag leest, maar een goed boek helpt mij soms.
Mischien helpt het als je met je vriend afspaken maakt over dingen die je liever niet doet nu, die paniekaanvallen kunnen uitlokken. EN je vriend die dingen zelf doet..en je zo beiden toch plezier kan hebben. Of vooraf een heel lage dosis angstremmer neemt als je die hebt. Dus ipv. bijvoorbeeld 1 pil een kwart,zodat je toch aanwezig bent maar minder gespannen?quote:Op zaterdag 23 juni 2018 10:44 schreef Myraela het volgende:
Ik had net weer een paniekaanval, alleen omdat ik een klein beetje pijn in mn buik had. We waren onderweg naar een marktje, misschien tien minuten lopen. Ik probeerde het te negeren en gewoon door te gaan. Maar dat ging niet echt. Langs een paar kraampjes gelopen zonder echt te kijken en een taxi terug genomen. Ik verpest mn vriend zn vakantie hier ook door.
Ach, het is inderdaad lastig. Maar ik denk dat jij meer geniet van vakantie als je lekker kan ontspannen zonder paniek op bepaalde momenten dan als je continu in paniek raakt. Veel rust nemen is ook belangrijk.quote:Op zondag 24 juni 2018 09:14 schreef Myraela het volgende:
Ja, hij doet de komende dagen inderdaad wat dingen alleen. Maar dat is natuurlijk ook minder tof voor hem. Hij is ook bang dat ik zo teveel mis van mn vakantie. Maarja, ik weet even geen andere oplossing.
Ik heb geen angstremmers, dat angst me in deze mate hindert is nieuw voor me.
Ik kreeg vanmiddag de uitslag. Er waren geen ontstekingswaarden die op reuma duiden, wat een aantal vormen van reuma uitsluit. En het vermoeden van fibromyalgie iets versterkt.quote:Op donderdag 28 juni 2018 15:25 schreef Luchtbel het volgende:
Weet je al wat meer over dat bloedonderzoek Mevrouw?
Vervelend. Kan me voorstellen dat zoiets je uit je doen haalt. En inderdaad volgende keer beter hoor, dingen gebeuren.quote:Op donderdag 28 juni 2018 18:10 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik kreeg vanmiddag de uitslag. Er waren geen ontstekingswaarden die op reuma duiden, wat een aantal vormen van reuma uitsluit. En het vermoeden van fibromyalgie iets versterkt.
Maandag kan ik de verwijzing naar een reumatoloog ophalen voor verder onderzoek. Ondertussen probeer ik me vooral niet te focussen op de pijn maar lekker bezig te blijven en dat helpt wel.
Ik merk vooral dat in beweging blijven wel wat scheelt dus ik probeer fysiek wat actiever te zijn.
Ik heb dat akkefietje van afgelopen week ook wel redelijk los kunnen laten gelukkig. Het was niet handig hoe ik dat aanpakte, aan de andere vind ik dat die vriend ook zelf anders had kunnen handelen. Bijvoorbeeld door gewoon serieus in te gaan op mijn antwoord en eens navraag te doen of wat de dame claimt ook wel echt zo is. Maargoed, shit happened en een volgende keer doe ik m'n best er rustiger onder te blijven.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |