R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik neem het mezelf niet echt kwalijk dat ik moeite heb met veranderingen, maar de moeite heb ik met het feit dat dit me zo enorm beperkt en hindert. Op het moment dat de rest automatisch mee zou veranderen en het mogelijk zelfs onbewust doet...kom ik volledig stil te staan en afhankelijk van het type verandering zelfs in paniek/angst terecht zoals nu.quote:Op dinsdag 29 mei 2018 23:47 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Neem jij het jezelf kwalijk dat je moeite hebt met veranderingen? Als dat een deel van je autisme is, dan kun je daar toch weinig aan doen? Veranderingen zullen er altijd blijven zijn, en waarschijnlijk zul je dat altijd lastig blijven vinden. Het is denk ik vooral zoeken naar manieren waardoor je gemakkelijker die veranderingen een plekje geeft en het weer kan loslaten, maar ook hoe je je omgeving duidelijk maakt waar jouw grenzen liggen zodat ze waar mogelijk er rekening mee kunnen houden dat je dit moeilijk vind.
En dat is dus waar ik moeite mee heb, het feit dat ik dan volledig stil kom te staan. En als kind kreeg ik een schop onder mijn kont van mijn ouders en ging ik door. Ook wilde ik niet, zoals de overgang goep 8 naar brugklas. Ik wilde niet van school veranderen en ook niet van structuur enz. maar mijn moeder zette mij iedere dag af op school (met het ov) ....tot het een automatisme was en ik er niet meer zo tegenop keek.
Alleen nu zit ik met een keuze tussen 2 opties, en eigenlijk wil ik geen beide...dus zit ik met wat nu. En dat frustreert mij, en zorgt ervoor dat ik nergens zin in heb en ik geniet van kleine dingen zoals sporten, dieren verzorgen enz.
Maar zodra ik een stap ga ondernemen diemij tot een keuze leidt speelt er angst op en wil ik niet meer en heb ik tig redenen om het niet te doen. En zo is het een circel met alles.
En daardoor zit ik nu in de 'mini' depressie zoals ik het graag noem.
Ik slik Prozac (SSRI) (en een maagbeschermer), haldol (en aktineton voor de bijwerkingen), abilify, promethazine en levopromazine
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik kan me goed voorstellen dat een keuze maken dan een enorme opgave is. Knuffels.quote:Op woensdag 30 mei 2018 15:05 schreef cafpow het volgende:
[..]
Ik neem het mezelf niet echt kwalijk dat ik moeite heb met veranderingen, maar de moeite heb ik met het feit dat dit me zo enorm beperkt en hindert. Op het moment dat de rest automatisch mee zou veranderen en het mogelijk zelfs onbewust doet...kom ik volledig stil te staan en afhankelijk van het type verandering zelfs in paniek/angst terecht zoals nu.
En dat is dus waar ik moeite mee heb, het feit dat ik dan volledig stil kom te staan. En als kind kreeg ik een schop onder mijn kont van mijn ouders en ging ik door. Ook wilde ik niet, zoals de overgang goep 8 naar brugklas. Ik wilde niet van school veranderen en ook niet van structuur enz. maar mijn moeder zette mij iedere dag af op school (met het ov) ....tot het een automatisme was en ik er niet meer zo tegenop keek.
Alleen nu zit ik met een keuze tussen 2 opties, en eigenlijk wil ik geen beide...dus zit ik met wat nu. En dat frustreert mij, en zorgt ervoor dat ik nergens zin in heb en ik geniet van kleine dingen zoals sporten, dieren verzorgen enz.
Maar zodra ik een stap ga ondernemen diemij tot een keuze leidt speelt er angst op en wil ik niet meer en heb ik tig redenen om het niet te doen. En zo is het een circel met alles.
En daardoor zit ik nu in de 'mini' depressie zoals ik het graag noem.
Zou het je helpen om uit te denken wat er allemaal verandert bij beide keuzes, en dan regelmatig de verandering te visualiseren zodat je er wat aan kan wennen zonder dat het al echt zover is? Is maar iets wat in me opkwam, dus negeer het gerust als het niks is.
Is dat niet vreselijk sederend?quote:
Ik slik Prozac (SSRI) (en een maagbeschermer), haldol (en aktineton voor de bijwerkingen), abilify, promethazine en levopromazine
Anders ben ik niet te houden. Hierop slaap ik amper/niet en stuiter ik in het rond. Nu stuiter ik ook, maar af en toe krijgen ze me liggende (weliswaar wakker, maar in mijn kamer en rustig)quote:
De combinatie promethazine en levopromazine heeft als doel te sederen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is niet leuk dat je medicatie moet slikken om kalmer te worden, maar wel positief dat het kan, want anders draai je echt door, en worden de angsten door de vermoeidheid alleen erger!quote:
[..]
Anders ben ik niet te houden. Hierop slaap ik amper/niet en stuiter ik in het rond. Nu stuiter ik ook, maar af en toe krijgen ze me liggende (weliswaar wakker, maar in mijn kamer en rustig)
De combinatie promethazine en levopromazine heeft als doel te sederen
Hoop dat het nu in ieder geval iets beter gaat!
Clomipramine, een TCA. Daarvoor heb ik ook SSRI's en een SNRI geprobeerd.quote:
Why are you wearing that stupid man suit?
Nu al een jaar niks meer, toen slikte ik een MAO-remmer (na heel wat ssri's geprobeerd te hebben zonder of met weinig effect). Die mao-remmer (tranylcypromine) werkte goed, heb ik na een aantal jaar, heel langzaam afgebouwd. So far so "good".
Paar weken terug flinke dip, lijkt ook wat met hormonen te maken te hebben, maar het was anders dan anders. Rond een bepaalde tijd van de maand ben ik altijd prikkelbaarder, maar ik heb ook medicatie sinds een maand die op je stemming kunnen werken, dus misschien ligt daar ook nog een verband, over 2 weken daarvoor controle, misschien maar kijken voor alternatief, stoppen kan eigenlijk niet zonder een alternatief...
Voel me wel weer wat beter, maar wankel evenwicht voelt het.
Paar weken terug flinke dip, lijkt ook wat met hormonen te maken te hebben, maar het was anders dan anders. Rond een bepaalde tijd van de maand ben ik altijd prikkelbaarder, maar ik heb ook medicatie sinds een maand die op je stemming kunnen werken, dus misschien ligt daar ook nog een verband, over 2 weken daarvoor controle, misschien maar kijken voor alternatief, stoppen kan eigenlijk niet zonder een alternatief...
Voel me wel weer wat beter, maar wankel evenwicht voelt het.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hebben jullie dat af en toe ook wel eens? Dat je wanneer je bijna gaat slapen dat je dan pas wakker wordt? 
Neem je een flinke stap door ondanks angst toch in je eentje naar de bioscoop te gaan naar een leuke film waar je naar uitkijkt. Wordt het geheel overschaduwd doordat je vaste bioscoopmaatje er niet bij is.
Leuk zo'n depressie.
Leuk zo'n depressie.
Met mij gaat het steeds beter. Maar vandaag even zoiets. Ik weet echt niet wat ik ermee moet.
Heerlijk druk met voorbereiden van mijn verjaardagsfeestje, lekkere vrolijke muziek op, hapjes bakken, echt lekker bezig. Ik moest nog even uren doorgeven en wat mailtjes sturen naar wat mensen, dus ik open mijn mailbox. Staat er een LinkedIn invite van een ex van me in.
Ik heb die jongen bijna 3 jaar niet gesproken, en de laatste keer dat ik hem sprak was hadden we ruzie. Daarna heb ik m op facebook geblokkeerd, en gevraagd geen contact meer te zoeken. Destijds zijn we uit elkaar gegaan omdat hij ernstige psychische problemen had en daarover niet kon communiceren. Dat zorgde voor zoveel ellende dat ik gevoelsmatig heb moeten kiezen tussen mezelf en hem. En nu stoort deze invite even bam mijn vrolijke dag.
Ik ga er sowieso nu even niks mee doen, even laten liggen en een andere dag iets beslissen. Ik hoop dat ik het van me af kan zetten. Jammer dat dat net vandaag gebeurt.
Heerlijk druk met voorbereiden van mijn verjaardagsfeestje, lekkere vrolijke muziek op, hapjes bakken, echt lekker bezig. Ik moest nog even uren doorgeven en wat mailtjes sturen naar wat mensen, dus ik open mijn mailbox. Staat er een LinkedIn invite van een ex van me in.
Ik heb die jongen bijna 3 jaar niet gesproken, en de laatste keer dat ik hem sprak was hadden we ruzie. Daarna heb ik m op facebook geblokkeerd, en gevraagd geen contact meer te zoeken. Destijds zijn we uit elkaar gegaan omdat hij ernstige psychische problemen had en daarover niet kon communiceren. Dat zorgde voor zoveel ellende dat ik gevoelsmatig heb moeten kiezen tussen mezelf en hem. En nu stoort deze invite even bam mijn vrolijke dag.
Ik ga er sowieso nu even niks mee doen, even laten liggen en een andere dag iets beslissen. Ik hoop dat ik het van me af kan zetten. Jammer dat dat net vandaag gebeurt.
Ik snap niet echt wat je bedoelt, mischien kan je het iets beter uitleggen.quote:
Hebben jullie dat af en toe ook wel eens? Dat je wanneer je bijna gaat slapen dat je dan pas wakker wordt?
Ach, je hebt tenminste de stap gezet en het is ook enorm kwestie van wennen om dingen alleen te doen.quote:
Neem je een flinke stap door ondanks angst toch in je eentje naar de bioscoop te gaan naar een leuke film waar je naar uitkijkt. Wordt het geheel overschaduwd doordat je vaste bioscoopmaatje er niet bij is.
Leuk zo'n depressie.
Zulke dingen zijn inderdaad enorm vervelend. Mischien kan je een fictieve brief naar hem schrijven over wat dit verzoek met je doet. En het zo mischien loslaten voor vandaag. En zo toch genieten van je verjaardag.quote:
Met mij gaat het steeds beter. Maar vandaag even zoiets. Ik weet echt niet wat ik ermee moet.
Heerlijk druk met voorbereiden van mijn verjaardagsfeestje, lekkere vrolijke muziek op, hapjes bakken, echt lekker bezig. Ik moest nog even uren doorgeven en wat mailtjes sturen naar wat mensen, dus ik open mijn mailbox. Staat er een LinkedIn invite van een ex van me in.
Ik heb die jongen bijna 3 jaar niet gesproken, en de laatste keer dat ik hem sprak was hadden we ruzie. Daarna heb ik m op facebook geblokkeerd, en gevraagd geen contact meer te zoeken. Destijds zijn we uit elkaar gegaan omdat hij ernstige psychische problemen had en daarover niet kon communiceren. Dat zorgde voor zoveel ellende dat ik gevoelsmatig heb moeten kiezen tussen mezelf en hem. En nu stoort deze invite even bam mijn vrolijke dag.
Ik ga er sowieso nu even niks mee doen, even laten liggen en een andere dag iets beslissen. Ik hoop dat ik het van me af kan zetten. Jammer dat dat net vandaag gebeurt.
Hier gaat het na afgelopen weekend weer redelijk op het feit dat ik strontverkouden ben na. Wat ik stiekem best vindt, want doordat ik me enorm moe voel, kan ik niet piekeren, ook al neigt mijn hoofd ernaar..het stopt vanzelf doordat ik er de energie niet voor heb.
Afgelopen woensdag een sessie met de psych gehad, en we gaan nu werken aan besluitvorming maar ik moet eerst over een drempel heen zien te komen en dat iswaar we nu mee aan het werken zijn. En tijdens deze sessie hadik voor het eerst de indruk dat de psych me echt begreep.
Want mijn grootste probleem met over drempels heen gaan is het feit dat ik weet dat iets gaat veranderen maar me er geen beeld bij kan vormen..en het dus complete paniek veroorzaakt. En ik wel en niet wil.
Maar goed, eerst de verkoudheid maar eens uitzitten...want nu verveel me ik dood, maar wat vind ik deze vorm van verveling heerlijk
Afgelopen woensdag een sessie met de psych gehad, en we gaan nu werken aan besluitvorming maar ik moet eerst over een drempel heen zien te komen en dat iswaar we nu mee aan het werken zijn. En tijdens deze sessie hadik voor het eerst de indruk dat de psych me echt begreep.
Want mijn grootste probleem met over drempels heen gaan is het feit dat ik weet dat iets gaat veranderen maar me er geen beeld bij kan vormen..en het dus complete paniek veroorzaakt. En ik wel en niet wil.
Maar goed, eerst de verkoudheid maar eens uitzitten...want nu verveel me ik dood, maar wat vind ik deze vorm van verveling heerlijk
Zo erg wennen is dat niet hoor. Ik ben niet voor niks eenzaam.quote:
[..]
Ach, je hebt tenminste de stap gezet en het is ook enorm kwestie van wennen om dingen alleen te doen.
Het ging ook niet per se om het alleen doen van iets.
[ Bericht 0% gewijzigd door aeque op 02-06-2018 15:09:03 ]
Dat je zou maar zeggen de hele dag moe en lusteloos bent nergens zin in en overal last van hebben, En dan tegen 22.00-23.00 wordt je pas wakker ben je niet meer zo moe en wordt het allemaal iets minder.quote:
[..]
Ik snap niet echt wat je bedoelt, mischien kan je het iets beter uitleggen.
[..]
Ach, je hebt tenminste de stap gezet en het is ook enorm kwestie van wennen om dingen alleen te doen.
Ik heb het goed kunnen loslaten! Iets waar ik altijd vreselijk veel moeite mee had, maar dit lukte me!quote:
[..]
Zulke dingen zijn inderdaad enorm vervelend. Mischien kan je een fictieve brief naar hem schrijven over wat dit verzoek met je doet. En het zo mischien loslaten voor vandaag. En zo toch genieten van je verjaardag.
Fijn feestje gehad ook en nu de rommel opruimen.
Wat fijn dat je t gevoel hebt dat je psych je begrijpt! Ik hoop echt dat dit je gaat helpen om wat gemakkelijker met veranderingen om te gaan!quote:
Hier gaat het na afgelopen weekend weer redelijk op het feit dat ik strontverkouden ben na. Wat ik stiekem best vindt, want doordat ik me enorm moe voel, kan ik niet piekeren, ook al neigt mijn hoofd ernaar..het stopt vanzelf doordat ik er de energie niet voor heb.
Afgelopen woensdag een sessie met de psych gehad, en we gaan nu werken aan besluitvorming maar ik moet eerst over een drempel heen zien te komen en dat iswaar we nu mee aan het werken zijn. En tijdens deze sessie hadik voor het eerst de indruk dat de psych me echt begreep.
Want mijn grootste probleem met over drempels heen gaan is het feit dat ik weet dat iets gaat veranderen maar me er geen beeld bij kan vormen..en het dus complete paniek veroorzaakt. En ik wel en niet wil.
Maar goed, eerst de verkoudheid maar eens uitzitten...want nu verveel me ik dood, maar wat vind ik deze vorm van verveling heerlijk
En beterschap gewenst!
Ik herken het wel, al heb ik het de laatste tijd niet echt. Mijn stemming werd 's avonds beter en dan kreeg ik meer energie. Ging dan tegen middernacht ineens mijn kamer opruimen en stofzuigenquote:
[..]
Dat je zou maar zeggen de hele dag moe en lusteloos bent nergens zin in en overal last van hebben, En dan tegen 22.00-23.00 wordt je pas wakker ben je niet meer zo moe en wordt het allemaal iets minder.
. Overdag lukte dat niet.
Why are you wearing that stupid man suit?
ow, dan had ik je bericht verkeerd begrepen waarschijnlijk.quote:
[..]
Zo erg wennen is dat niet hoor. Ik ben niet voor niks eenzaam.
Het ging ook niet per se om het alleen doen van iets.
In zekere zin wel herkenbaar, alleen dan heb ik niet met lusteloos zijn, bij komt het door het piekeren. Als ik begin te piekeren ga ik me enorm vermoeid voelen en dan als ik het piekeren kan stoppen ben ik zo moe. En dan een aantal uren later meestal tegen de avond voel ik me weer relatief wakker, uitgerust..enz.quote:
[..]
Dat je zou maar zeggen de hele dag moe en lusteloos bent nergens zin in en overal last van hebben, En dan tegen 22.00-23.00 wordt je pas wakker ben je niet meer zo moe en wordt het allemaal iets minder.
Het gaat goed met mijn stemming de laatste maanden. Alleen het slapen blijft een probleem en daardoor ben ik vaak moe. Ik ga me nu focussen op meer structuur creëren en een betere slaaphygiëne.
Hoe gaat het met jullie?
Hoe gaat het met jullie?
Why are you wearing that stupid man suit?
Hier weet ik niet precieshoe het gaat. Afgelopen dagen was ik enorm somber, maar dat komt doordat ik strontverkouden ben(geweest). Nu gaat het alweer iets beter. En merk wel dat ik me dusdanig beroerd voelde dat ik geen energie had om depressief te zijn en te piekeren. Nu voel ik me wat beter en gisterenavond begon ik weer lichtelijk met het gepieker. Maar niet echt extreem.quote:
Het gaat goed met mijn stemming de laatste maanden. Alleen het slapen blijft een probleem en daardoor ben ik vaak moe. Ik ga me nu focussen op meer structuur creëren en een betere slaaphygiëne.
Hoe gaat het met jullie?
Ik ben ook zo goed de laatste tijd vooral in het overdrijven als ik ook maar een pijntje of een steekje voel.
Als ik een steekje bij mijn borst voel denk ik ( ik kan wel afscheid nemen )
En dan ga ik alles checken en monitoren steek op je borst hartkloppingen zweten duizelig raar gevoel in je arm ( oh nee een hartaanval meteen daaraan denken)
Terwijl het ook precies symptomen zijn van een Paniekaanval of angst / hyperventilatie want na een aanval is het ook zo goed als weg. Echt rottig angst en paniek
Als ik een steekje bij mijn borst voel denk ik ( ik kan wel afscheid nemen )
En dan ga ik alles checken en monitoren steek op je borst hartkloppingen zweten duizelig raar gevoel in je arm ( oh nee een hartaanval meteen daaraan denken)
Terwijl het ook precies symptomen zijn van een Paniekaanval of angst / hyperventilatie want na een aanval is het ook zo goed als weg. Echt rottig angst en paniek
Wat rottig zeg! Paniekaanvallen zijn ook lastig in dat opzicht, lijkt er precies op.quote:Op woensdag 13 juni 2018 11:32 schreef RavenArtus het volgende:
Ik ben ook zo goed de laatste tijd vooral in het overdrijven als ik ook maar een pijntje of een steekje voel.
Als ik een steekje bij mijn borst voel denk ik ( ik kan wel afscheid nemen )
En dan ga ik alles checken en monitoren steek op je borst hartkloppingen zweten duizelig raar gevoel in je arm ( oh nee een hartaanval meteen daaraan denken)
Terwijl het ook precies symptomen zijn van een Paniekaanval of angst / hyperventilatie want na een aanval is het ook zo goed als weg. Echt rottig angst en paniek
Lief zijn voor jezelf op zulke momenten en even stilstaan bij wat er aan scheelt gaat je helpen. Sterkte!
Ik denk altijd maar zo, Als ik echt een hartaanval heb moet je echt een gewicht op je borst hebben van een olifant voor 10+ minuten plus echt pijn in je arm kaak rug schouders en misselijk + overgeven, En na 15-30 minuten zouden de symptomen van een PA minder moeten zijn.quote:Op woensdag 13 juni 2018 12:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Wat rottig zeg! Paniekaanvallen zijn ook lastig in dat opzicht, lijkt er precies op.
Lief zijn voor jezelf op zulke momenten en even stilstaan bij wat er aan scheelt gaat je helpen. Sterkte!
Ik denk ook als je echt een hartaanval heb dat je eigen nog beroerder voelt en dat het niet lekkere echt hondsberoerd wordt.
Je hebt grotendeels gelijk. Een paniekaanval zit eigenlijk ook meer in je hoofd, die maakt de symptomen, en bij een echte hartaanval voel je je fysiek echt beroerd maarmentaal waarschijnlijk minder, want het overlevingsinstinct neemt het over voor zover mogelijk.quote:
[..]
Ik denk altijd maar zo, Als ik echt een hartaanval heb moet je echt een gewicht op je borst hebben van een olifant voor 10+ minuten plus echt pijn in je arm kaak rug schouders en misselijk + overgeven, En na 15-30 minuten zouden de symptomen van een PA minder moeten zijn.
Ik denk ook als je echt een hartaanval heb dat je eigen nog beroerder voelt en dat het niet lekkere echt hondsberoerd wordt.
En bij een paniekaanval merk je meteen dat het een paniekaanval is, als je er voor enkele tellen tussenuit weet te stappen.
Dat gebeurd dus bij mij vaak, ik schiet 'opeens'(door gedachten) in paniek en ga me van alles inbeelden. Meestal in de trent dat mijn naasten in gevaar zijn of overlijden enz. En als ik er dan over ga lezen kalmeer ik van zelf, en als ik stop ga ik als het ware verder met de paniek waar ik gebleven was, met het verschil dat ik dan dondersgoed besef dat het paniek is. En ik het dan maar in zekere zin laat tot het over is..terwijl ik blijf herhalen, dat het maar paniek is..
Maar het is wel bizar vermoeiend!
