R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Sorry voor mijn explosie van gisteren. Dat had ik moeten slikken 
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Geeft niet. Soms is het juist fijn om je emoties op internet te uiten.quote:Op donderdag 17 mei 2018 06:38 schreef ChildoftheStars het volgende:
Sorry voor mijn explosie van gisteren. Dat had ik moeten slikken
Maar je moet jezelf niet haten. Je bent creatief en je lijkt me heel aardig.
ROBODEMONS..................|:(
Ik las even terug maar ik vind er ook niets raars aan hoor. Gelukkig heeft niet iedereen dezelfde hobby's, dat zou een saaie boel worden!
Dank je wel lieverdquote:Op donderdag 17 mei 2018 07:54 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Geeft niet. Soms is het juist fijn om je emoties op internet te uiten.
Maar je moet jezelf niet haten. Je bent creatief en je lijkt me heel aardig.
Dat is zeker waar... ach...ik ben eenmaal wie ik benquote:
Ik las even terug maar ik vind er ook niets raars aan hoor. Gelukkig heeft niet iedereen dezelfde hobby's, dat zou een saaie boel worden!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat jammer dat je een schurfthekel hebt aan jezelf. Je bent juist zo'n bijzonder mens. Waarom zou je een grijze muis willen zijn als je CotS kunt zijn?quote:
[..]
De boeken: Young Adult (en ahem, ik ben 30) post-apocalyptische verhalen, SF, fantasy...
En hetzelfde met series en films
En de hobby's: Handwerken (haken breien borduren), knutselen in het algemeen, knuffeltjes maken... kleuren... noem maar op. En natuurlijk lezen, series kijken, tekenen en die algemene dingen
en domme keuzes: Altijd per ongeluk alles net anders doen dan anderen (voorbeeld: intro van de opleiding had het thema onbewoond eiland. Iedereen, letterlijk iedereen, was een piraat. Behalve ik. Ik dacht als inboorling te gaan. En mijn brein maak altijd van dat soort fouten). Waarom vind ik shoppen en hardlopen niet gewoon leuk. Nee, ik zit weer achterlijke knuffeltjes te maken en feministische poëzie te lezen en ga naar handwerk- en spelletjesverenigingen. Ik hoor in de kroeg te zitten en proberen een vent aan de haak te slaan. Maar nee, ik ben aseksueel en wil geen relatie. En nee, ik wil niet in een drukke ruimte zitten. Het zijn altijd die domme dingen waardoor ik altijd anders ben. Dertig en ik loop met zelfgeknoopte armbandjes rond. Dertig en ik maak zelf oorbellen ipv ze te kopen. Dertig en ik speel met fimoklei.
Oooooh hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik een schurfthekel aan mezelf heb en het lukt me niet om het te veranderen
Dank je welquote:
[..]
Wat jammer dat je een schurfthekel hebt aan jezelf. Je bent juist zo'n bijzonder mens. Waarom zou je een grijze muis willen zijn als je CotS kunt zijn?
En soms lijkt het me gemakkelijker om een grijze muis te zijn. Alleen ik ben eenmaal mezelf en daar kan ik prima mee leven, zolang ik mezelf niet vergelijk met anderen (een hele slechte gewoonte van me). En ach, als anderen zeggen dat ik aan hun moeders en oma's doe denken, bedoelen ze dat als compliment (gewoon dat ik altijd knus en gezellig ben). Ik moet leren to embrace myself.
Het komt vooral doordat ik tot ongeveer mijn vijfentwintigste altijd uit groepen lag daardoor. Nu ik ouder ben vinden mensen mijn "anders zijn" juist heel leuk en daar moet ik aan wennen.
Wordt aangewerkt!
(om een voorbeeld te noemen, om even mezelf een positieve schop te geven, ik krijg, bijna zes jaar later, nog steeds te horen hoe gaaf en creatief het was dat ik een inboorling was met helemaal een zelfgenaaid kostuum op dat kamp. Die mensen waarderen me er juist om. En ja, het was een heel andere insteek, mijn leven heeft een afwijkende insteek, maar mensen waarderen dat tegenwoordig. Nu ik nog
)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Grijze muis zijn is saai hoor, kijk maar naar mij.quote:
[..]
Dank je wel
En soms lijkt het me gemakkelijker om een grijze muis te zijn. Alleen ik ben eenmaal mezelf en daar kan ik prima mee leven, zolang ik mezelf niet vergelijk met anderen (een hele slechte gewoonte van me). En ach, als anderen zeggen dat ik aan hun moeders en oma's doe denken, bedoelen ze dat als compliment (gewoon dat ik altijd knus en gezellig ben). Ik moet leren to embrace myself.
Het komt vooral doordat ik tot ongeveer mijn vijfentwintigste altijd uit groepen lag daardoor. Nu ik ouder ben vinden mensen mijn "anders zijn" juist heel leuk en daar moet ik aan wennen.
Wordt aangewerkt!
(om een voorbeeld te noemen, om even mezelf een positieve schop te geven, ik krijg, bijna zes jaar later, nog steeds te horen hoe gaaf en creatief het was dat ik een inboorling was met helemaal een zelfgenaaid kostuum op dat kamp. Die mensen waarderen me er juist om. En ja, het was een heel andere insteek, mijn leven heeft een afwijkende insteek, maar mensen waarderen dat tegenwoordig. Nu ik nog
En stoppen met sorry zeggen hoor, anders ga ik je weer dm-en.
Jij bent niet saaiquote:
[..]
Grijze muis zijn is saai hoor, kijk maar naar mij.
En stoppen met sorry zeggen hoor, anders ga ik je weer dm-en.
En o... jee ik zal oppassen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik heb vandaag wel een mooie. Voor het eerst sinds lange tijd 2 afspraken redelijk achter elkaar gepland staan. Zit een uurtje tussen. Maar in dat uurtje moet ik nog van een instelling naar de metro lopen en dan de metro naar huis pakken. Dat kan prima in 30 a 40 minuten. Maar ik zit mij er nu al druk om te maken. 
Terwijl degene van de 2e afspraak hier vanaf weet en al heeft gezegd dat als het een 10 minuten later wordt, dat ook geen probleem is.
Angsten, leuk man.
Terwijl degene van de 2e afspraak hier vanaf weet en al heeft gezegd dat als het een 10 minuten later wordt, dat ook geen probleem is.Angsten, leuk man.
Dat klinkt heel erg stressvol. En dan ben je eventueel wat later kan gebeuren volgende keer beter. Adem in en adem uit, het komt echt wel goed, dat durf ik je wel te belovenquote:
Ik heb vandaag wel een mooie. Voor het eerst sinds lange tijd 2 afspraken redelijk achter elkaar gepland staan. Zit een uurtje tussen. Maar in dat uurtje moet ik nog van een instelling naar de metro lopen en dan de metro naar huis pakken. Dat kan prima in 30 a 40 minuten. Maar ik zit mij er nu al druk om te maken.
Angsten, leuk man.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Groepenquote:
[..]
Dank je wel
En soms lijkt het me gemakkelijker om een grijze muis te zijn. Alleen ik ben eenmaal mezelf en daar kan ik prima mee leven, zolang ik mezelf niet vergelijk met anderen (een hele slechte gewoonte van me). En ach, als anderen zeggen dat ik aan hun moeders en oma's doe denken, bedoelen ze dat als compliment (gewoon dat ik altijd knus en gezellig ben). Ik moet leren to embrace myself.
Het komt vooral doordat ik tot ongeveer mijn vijfentwintigste altijd uit groepen lag daardoor. Nu ik ouder ben vinden mensen mijn "anders zijn" juist heel leuk en daar moet ik aan wennen.
Wordt aangewerkt!
(om een voorbeeld te noemen, om even mezelf een positieve schop te geven, ik krijg, bijna zes jaar later, nog steeds te horen hoe gaaf en creatief het was dat ik een inboorling was met helemaal een zelfgenaaid kostuum op dat kamp. Die mensen waarderen me er juist om. En ja, het was een heel andere insteek, mijn leven heeft een afwijkende insteek, maar mensen waarderen dat tegenwoordig. Nu ik nog
Je bent knus, gezellig, aardig en een gewaardeerd user. Je hebt een leven achter je met nogal wat meer hobbels dan gemiddeld. Daar had je zuur en verbitterd door kunnen raken. Is niet gebeurd. Daar mag je best trots op zijn hoor.
/verenincotsachterwerksteken
Die veren vind ik heel erg fijn! Dank je welquote:
[..]
Groepen
Je bent knus, gezellig, aardig en een gewaardeerd user. Je hebt een leven achter je met nogal wat meer hobbels dan gemiddeld. Daar had je zuur en verbitterd door kunnen raken. Is niet gebeurd. Daar mag je best trots op zijn hoor.
/verenincotsachterwerksteken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als ik mezelf vergelijk met anderen word ik depressief dus ik doe dat maar niet .
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Omdat je zo veel meer kan en liever bent dan anderen? Want als je daar depressief van wordt klopt het. Je bent echt een top mens Sam, schoffel jezelf niet onderuit, nergens voor nodigquote:
Als ik mezelf vergelijk met anderen word ik depressief dus ik doe dat maar niet
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Nee, omdat anderen hun shit wel op orde hebben, een relatie hebben, een koophuisquote:
[..]
Omdat je zo veel meer kan en liever bent dan anderen? Want als je daar depressief van wordt klopt het. Je bent echt een top mens Sam, schoffel jezelf niet onderuit, nergens voor nodig
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Jij hebt een baan, je woont op een mooie plek. En een relatie... ach... dat komt wel. Niet zo hard zijn.quote:
[..]
Nee, omdat anderen hun shit wel op orde hebben, een relatie hebben, een koophuis
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oh shoot, ik zit helemaal in t verkeerde topic te postenquote:
[..]
Jij hebt een baan, je woont op een mooie plek. En een relatie... ach... dat komt wel. Niet zo hard zijn.
. Sorry sorry sorry.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ga je nou jezelf wegmodden?quote:
[..]
Oh shoot, ik zit helemaal in t verkeerde topic te posten
Sorry sorry sorry.
Geen sorry zeggen! Dat is toch niet erg. Ik greep gewoon de kans om even een poging te doen tot je bemoedigend toe te sprekenquote:
[..]
Oh shoot, ik zit helemaal in t verkeerde topic te posten
Sorry sorry sorry.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hier gaat het trouwens wel redelijk. Vriend heeft vroege diensten dus regelmaat. Verder begint het allemaal even te bezinken. Gesprek met z'n manager gehad over uren wat heel veel opluchting heeft gegeven. Volgende week hele drukke week. De coach komt de 22ste voor een intake bij ons thuis. Ben heel benieuwd. En ook leuk om mee te maken werk technisch, ik ben ambulante begeleider voor mensen met een licht verstandelijke beperking dus interessant. De 23e moet hij naar de huisarts om te kijken hoe het gaat en om de eventuele bijwerkingen van fluoxetine te bespreken. Vallen nu wel mee gelukkig. De 24ste naar z'n psycholoog en ik ga mee, op initiatief van vriend. Druk maar eindelijk gebeurd er wat.
En druk want laatste blok van het schooljaar en wil wel m'n propedeuse halen natuurlijk. Zodra ik vakantie heb ga ik een volledige week niets doen. Of alleen leuke dingen iig. Over suffe hobby's gesproken, dat wordt een week tuinieren
En druk want laatste blok van het schooljaar en wil wel m'n propedeuse halen natuurlijk. Zodra ik vakantie heb ga ik een volledige week niets doen. Of alleen leuke dingen iig. Over suffe hobby's gesproken, dat wordt een week tuinieren
Ja, die post was hier totaal offtopicquote:
. Anywho, my bad
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ik herken je gevoel. Maar jij hebt jouw shit toch ook goed op orde hoor. Een leuk huis, twee fantastische honden, gevarieerde baan. En je bent zo ondernemend en daadkrachtig. Daar kan ik dan weer jaloers op wordenquote:
[..]
Nee, omdat anderen hun shit wel op orde hebben, een relatie hebben, een koophuis
Doe maar met mij, dan voel je je net wonder woman.quote:
Als ik mezelf vergelijk met anderen word ik depressief dus ik doe dat maar niet
Het gras bij de buren is altijd groener...quote:
[..]
Nee, omdat anderen hun shit wel op orde hebben, een relatie hebben, een koophuis
Ter illustratie:
Mijn buur zit (voor het eerst in haar leven denk ik) niet lekker in haar vel en heeft al een paar keer opmerkingen gemaakt dat ze dingen wil die ik heb, omdat dat beter is dan dat wat zij heeft...
Maar echt, wat je ziet van buiten is echt niet altijd wat het lijkt. Het gaat hier ook echt niet altijd allemaal maar leuk en aardig en dat heb ik op een gegeven moment ook maar gezegd.
Overigens heb ik ook weer even een gat in de weg en dat lijkt nogal samen te hangen met hormonen ook
. Maar goed, inmiddels afspraak met huisarts gemaakt. Want hoewel ik me echt niet zo beroerd voel als jaren terug, als in echt depressief, voel ik me ook niet prettig . Dus toch maar de stap gezet om te gaan kijken wat we hiermee moeten/kunnen.
Het klinkt als iets meer rust en er gebeurt wat, dat is fijn koettie!quote:
Hier gaat het trouwens wel redelijk. Vriend heeft vroege diensten dus regelmaat. Verder begint het allemaal even te bezinken. Gesprek met z'n manager gehad over uren wat heel veel opluchting heeft gegeven. Volgende week hele drukke week. De coach komt de 22ste voor een intake bij ons thuis. Ben heel benieuwd. En ook leuk om mee te maken werk technisch, ik ben ambulante begeleider voor mensen met een licht verstandelijke beperking dus interessant. De 23e moet hij naar de huisarts om te kijken hoe het gaat en om de eventuele bijwerkingen van fluoxetine te bespreken. Vallen nu wel mee gelukkig. De 24ste naar z'n psycholoog en ik ga mee, op initiatief van vriend. Druk maar eindelijk gebeurd er wat.
En druk want laatste blok van het schooljaar en wil wel m'n propedeuse halen natuurlijk. Zodra ik vakantie heb ga ik een volledige week niets doen. Of alleen leuke dingen iig. Over suffe hobby's gesproken, dat wordt een week tuinieren
Succes.
Mama van 2 lieve meiden :)
Oke, ik heb even bijgelezen, en wat is er veel gepost ...ik zelf ben even de weg in mijn hoofd kwijt..heb slecht geslapen..en relatief weinig. En kan overdag ook niet echt goede dutjes doen..waardoor het emotioneel de verkeerde kant op gaat door vermoeidheid.
En tegelijkertijd ben ik al zo'n 2 nachten allerlei angsten die ik als kind heb opgelopen aan het verwerken. Toen ik zo'n 7 jaar was heb ik iets stouts gedaan, waarbij ik bang was betrapt te worden. Maar de angst was een kleine angst..niet zo heel erg. Maar in de 5 jaar erna heb ik 2 dingen meegemaakt die voor mij vrij heftig waren. Eén waarbij mijn fantasie de vrije loop kreeg, doordat ik vanalles hoorde maar geen beeld kon vormen...en dacht dat mijn beste vriendje werd vermoord..maar dat was pure fantasie.
En ook nog een andere herinnering waar er beelden waren die voor een klein kind te heftig zijn.
En al die 3 herinneringen heb ik samengevoegd tot één herinnering en een mengelmoes van negatieve emoties. En dus iets was postief was, heb ik negatief gemaakt.
Mede door mijn 'autisme' vat ik dingen heel anders op dan normale mensen, net zoals veel van jullie in de eerdere discussie aangaven. En ik zelf heb daar geen moeite mee, maar eindig in conflict met de 'wereld', doordat ik de rest eigenlijk niet goed snap...
En door het slecht slapen en alles verwerken en uit elkaar halen, zit mijn hoofd een beetje behoorlijk vol.
En tegelijkertijd ben ik al zo'n 2 nachten allerlei angsten die ik als kind heb opgelopen aan het verwerken. Toen ik zo'n 7 jaar was heb ik iets stouts gedaan, waarbij ik bang was betrapt te worden. Maar de angst was een kleine angst..niet zo heel erg. Maar in de 5 jaar erna heb ik 2 dingen meegemaakt die voor mij vrij heftig waren. Eén waarbij mijn fantasie de vrije loop kreeg, doordat ik vanalles hoorde maar geen beeld kon vormen...en dacht dat mijn beste vriendje werd vermoord..maar dat was pure fantasie.
En ook nog een andere herinnering waar er beelden waren die voor een klein kind te heftig zijn.
En al die 3 herinneringen heb ik samengevoegd tot één herinnering en een mengelmoes van negatieve emoties. En dus iets was postief was, heb ik negatief gemaakt.
Mede door mijn 'autisme' vat ik dingen heel anders op dan normale mensen, net zoals veel van jullie in de eerdere discussie aangaven. En ik zelf heb daar geen moeite mee, maar eindig in conflict met de 'wereld', doordat ik de rest eigenlijk niet goed snap...
En door het slecht slapen en alles verwerken en uit elkaar halen, zit mijn hoofd een beetje behoorlijk vol.
cafpow, dat klinkt heel vermoeiend. Als je 's nachts zo druk bent met verwerken.
Kom je daar een beetje uit zo zelf? Trek je aan de bel als dat niet lukt?
Kom je daar een beetje uit zo zelf? Trek je aan de bel als dat niet lukt?
Mama van 2 lieve meiden :)
Op zich gaat het wel en heb nu het volledige plaatje, maar in 3 gesplitst maar mijn hoofd zit gewoon vol. Eén verwerken, het andere met dingen die nu spelen die voor mij enorm lastig te begrijpen zijn, en het is alsof ik een gigantische massa in mijn hoofd heb, die ik eruit wil halen.En meestal gaat dat door sporten. Want dan kan ik aan niks denken behalve de oefeningen die ik aan het doen ben. Alleen ben ik door het slecht slapen daar iets te vermoeid voor. Dus ben nu even aan het kijken wat ik kan doen om mijn hoofd leeg te maken..zonder alteveel fysieke inspanning te leveren...quote:
cafpow, dat klinkt heel vermoeiend. Als je 's nachts zo druk bent met verwerken.
Kom je daar een beetje uit zo zelf? Trek je aan de bel als dat niet lukt?
Wandelen? Of geeft dat weer teveel nadenk ruimte?quote:
[..]
Op zich gaat het wel en heb nu het volledige plaatje, maar in 3 gesplitst maar mijn hoofd zit gewoon vol. Eén verwerken, het andere met dingen die nu spelen die voor mij enorm lastig te begrijpen zijn, en het is alsof ik een gigantische massa in mijn hoofd heb, die ik eruit wil halen.En meestal gaat dat door sporten. Want dan kan ik aan niks denken behalve de oefeningen die ik aan het doen ben. Alleen ben ik door het slecht slapen daar iets te vermoeid voor. Dus ben nu even aan het kijken wat ik kan doen om mijn hoofd leeg te maken..zonder alteveel fysieke inspanning te leveren...
Mama van 2 lieve meiden :)
Inderdaad dat geeft iets teveel nadenk ruimte, net als zwemmen. Dus ben maar even series gaan kijken...waar ik enige herkenning in vind maar tegelijk heel erg ontspan en ook wel moet lachen.quote:
[..]
Wandelen? Of geeft dat weer teveel nadenk ruimte?
Dat is dan toch een perfecte bezigheid? Afleiding hoeft niet perfect te zijn.quote:
[..]
Inderdaad dat geeft iets teveel nadenk ruimte, net als zwemmen. Dus ben maar even series gaan kijken...waar ik enige herkenning in vind maar tegelijk heel erg ontspan en ook wel moet lachen.
Misschien is dit blog een beetje helpend. Het is een eetstoornissite, maar dit artikel gaat over het zoeken van afleiding en de eisen die eraan gesteld worden
http://www.proud2bme.nl/Proud2Live/Afleiding_werkt_niet
Sorry voor het bemoeien
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ga eens kijken wat dat artikel zegt...het punt is dat ik mijn denken soms moet stoppen. En activiteiten waarbij ik niet denk of niks met mijn "hoofd" doe zorgen ervoor dat mijn vicieuze denkcircel groter maak.quote:
[..]
Dat is dan toch een perfecte bezigheid? Afleiding hoeft niet perfect te zijn.
Misschien is dit blog een beetje helpend. Het is een eetstoornissite, maar dit artikel gaat over het zoeken van afleiding en de eisen die eraan gesteld worden
http://www.proud2bme.nl/Proud2Live/Afleiding_werkt_niet
Sorry voor het bemoeien
En bij een serie ben ik ingespannen bezig maar tegelijkertijd enorm ontspannen. Ga denk ik later vandaag voor bedtijd even een paar keer blokje om rennen..want daarbij moet ik me concentreren op het rennen en zo raak ik wat energie kwijt en slaap ik hopelijk beter:)
Een hele dikke knuffel voor jouquote:
Denk je net dat het heel even weer goed gaat met je eeeeeeen daar is het zwarte gat weer..
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hier gaat het vandaag wel redelijk. Ziek dat is naar, maar ik voel me emotioneel wel oke. Of eigenlijk voel ik niks en dat is wel zo rustig
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Zwarte gaten hebben inderdaad iets van aantrekkingskracht.quote:
Denk je net dat het heel even weer goed gaat met je eeeeeeen daar is het zwarte gat weer..
Heel veel sterkte.
ROBODEMONS..................|:(
Ennnnn mijn bui stort helemaal in. Het enige dat ik wil is in bed liggen en huilen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hopelijk kan je dat zwarte gat snel wegdoen...quote:
Denk je net dat het heel even weer goed gaat met je eeeeeeen daar is het zwarte gat weer..
Ik zou lekker rustig aan doen, want als je al last hebt van schommelingen, maakt ziek zijn het vaak net iets erger.quote:
Ennnnn mijn bui stort helemaal in. Het enige dat ik wil is in bed liggen en huilen
Ik zit lekker de haken en series te kijken, alleen bleeeeeeeeeeeeeehquote:
[..]
Ik zou lekker rustig aan doen, want als je al last hebt van schommelingen, maakt ziek zijn het vaak net iets erger.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als ik in bed lig komen vaak nare herinneringen naar boven. Mijn hart gaat dan tekeer en ik voel weer angst/paniek zoals op die momenten.
Ik word er zo in meegesleept dat het me niet lukt om aan iets anders te denken of uit bed te stappen. Als het 's ochtends gebeurt blijf ik ook na het opstaan nog een paar uur in de spanning hangen.
Heeft iemand een tip hoe ik hiermee om kan gaan? Gewoon toelaten zoals ik nu doe of is er een manier om er meer afstand van te nemen?
Ik word er zo in meegesleept dat het me niet lukt om aan iets anders te denken of uit bed te stappen. Als het 's ochtends gebeurt blijf ik ook na het opstaan nog een paar uur in de spanning hangen.
Heeft iemand een tip hoe ik hiermee om kan gaan? Gewoon toelaten zoals ik nu doe of is er een manier om er meer afstand van te nemen?
Why are you wearing that stupid man suit?
Dit is heel herkenbaar. Meestal blijf ik lezen totdat ik bijna slaap. Verder schrijf ik na het eten in een dagboek over dat soort dingen en elke keer als ik begin te piekeren verwijs ik mezelf naar mijn dagboek "nee, dat mag alleen een half uur na het eten"quote:
Als ik in bed lig komen vaak nare herinneringen naar boven. Mijn hart gaat dan tekeer en ik voel weer angst/paniek zoals op die momenten.
Ik word er zo in meegesleept dat het me niet lukt om aan iets anders te denken of uit bed te stappen. Als het 's ochtends gebeurt blijf ik ook na het opstaan nog een paar uur in de spanning hangen.
Heeft iemand een tip hoe ik hiermee om kan gaan? Gewoon toelaten zoals ik nu doe of is er een manier om er meer afstand van te nemen?
En verder, tja... ik lig vaak en lang wakker.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik zou het toelaten maar beperkt. Wat ik doe als ik wakker schrik of angstig wordt 'savonds in bed. Is licht aan, en/of mezelf even toelaten hierover te lezen op google. Bijvoorbeeld als ikwakker schrik metpaniekaanval, zoek ik ifnormatie over een paniekaanval op. Maar niet heel veel en lang. Daarna vaak heel bewust op mijn ademhaling letten en de gedachten ondertussen laten stromen.quote:
Als ik in bed lig komen vaak nare herinneringen naar boven. Mijn hart gaat dan tekeer en ik voel weer angst/paniek zoals op die momenten.
Ik word er zo in meegesleept dat het me niet lukt om aan iets anders te denken of uit bed te stappen. Als het 's ochtends gebeurt blijf ik ook na het opstaan nog een paar uur in de spanning hangen.
Heeft iemand een tip hoe ik hiermee om kan gaan? Gewoon toelaten zoals ik nu doe of is er een manier om er meer afstand van te nemen?
Dit alles doe ik maximaal 20 minuten en als ik daarna nog niet kalm ben iets warms gaan drinken...
Wat mijn psycholoog zegt is probeer dan met kleine dingen verbinding te maken met het 'nu' en beseffen dat je in het nu leeft..en bent.En door op te staan naar de wc te gaan, gezicht wassen of een warme kop thee bewust die verbinding met nu maken en beseffen dat het een nare droom/herinnering was.
Hier gaat het nu wat beter, na 3 enorm rare dagen door slecht en kort slapen. Gisteren enorm diep geslapen, werd ietts na middernacht wakker, ging naar de wc, keek op de klok. En ik sliep meteen weer. "s ochtends werd ik wakker rond 7 uur...ff wat tv gekeken ed maar voelde me suf, heb mezelf omgedraaid en ongeveer 20-40minuten bijgeslapen.
De rest van de dag kleine dingen gedaan en heb wel een enorm zwaar hoofd. Straks even koken, maak er vandaag iets simpels van. En 's avonds na eten een rondje fietsen..om wat fysieke activiteit te hebben en betere balans tussen fysieke en mentale vermoeidheid.
De rest van de dag kleine dingen gedaan en heb wel een enorm zwaar hoofd. Straks even koken, maak er vandaag iets simpels van. En 's avonds na eten een rondje fietsen..om wat fysieke activiteit te hebben en betere balans tussen fysieke en mentale vermoeidheid.
Wat vervelend dat je zo slecht slaapt. Goed dat je een balans probeert te zoeken tussen de verschillende vermoeidheden. Ook dat je actief blijft! Je mag trots op jezelfzijnquote:
Hier gaat het nu wat beter, na 3 enorm rare dagen door slecht en kort slapen. Gisteren enorm diep geslapen, werd ietts na middernacht wakker, ging naar de wc, keek op de klok. En ik sliep meteen weer. "s ochtends werd ik wakker rond 7 uur...ff wat tv gekeken ed maar voelde me suf, heb mezelf omgedraaid en ongeveer 20-40minuten bijgeslapen.
De rest van de dag kleine dingen gedaan en heb wel een enorm zwaar hoofd. Straks even koken, maak er vandaag iets simpels van. En 's avonds na eten een rondje fietsen..om wat fysieke activiteit te hebben en betere balans tussen fysieke en mentale vermoeidheid.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik ben echt super niet-goed en bang dat ze me weer in de kliniek droppen als ik daarover praat met mijn behandelaren en daar heb ik nu echt geen behoefte aan
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat is er met je?quote:
Ik ben echt super niet-goed en bang dat ze me weer in de kliniek droppen als ik daarover praat met mijn behandelaren en daar heb ik nu echt geen behoefte aan
Gewoon een beetje down en suïcidaalquote:
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hmmm. Heb je nog beetje gezonde ideeen over hoe dit door te komen zonder in de problemen te komen?quote:
[..]
Gewoon een beetje down en suïcidaal
Haken en series kijken en appen met mensen en negeren van mezelf. En ik kijk wel even. Het maakt allemaal niet zoveel uitquote:
[..]
Hmmm. Heb je nog beetje gezonde ideeen over hoe dit door te komen zonder in de problemen te komen?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Rustig aan, je gaat door een zware periode. En aangeven hoe je voelt betekent niet direct dat je opgenomen wordt, ik weet dat je daar angst voor hebt. Soms juist beter dan om eerder aan te geven dat er wat is, voor het uit de hand loopt. Succes.quote:
[..]
Haken en series kijken en appen met mensen en negeren van mezelf. En ik kijk wel even. Het maakt allemaal niet zoveel uit
Ik kan niet wachten om met mijn psycholoog te praten. Ik loop alleenmaar in cirkels en ik zie helemaal niks van een toekomst of dat ik verder durf te gaan met iets. En langzaam word dat steeds groter en sterker en ik vind het allemaal teveel en straks is het al zover en dan kan ik het niet en dan ben ik nog meer een last voor mensen en dan weet ik het al helemaal niet meer 
Juist.
Komt goed, even een dutje gedaan en ik voel me beter.quote:
[..]
Rustig aan, je gaat door een zware periode. En aangeven hoe je voelt betekent niet direct dat je opgenomen wordt, ik weet dat je daar angst voor hebt. Soms juist beter dan om eerder aan te geven dat er wat is, voor het uit de hand loopt. Succes.
Ik kijk dinsdag eventjes of ik het bespreek. Het liefst wil ik door met exposure. Dank je wel
En eigenlijk wil ik gewoon niet meer. Even een hele dikke knuffel... Ik weet niet zo goed wat voor "tip" ik je moet geven, helaas. Ik hoop dat je snel terecht kan en snel erover kan praten. Heel erg veel sterktequote:
Ik kan niet wachten om met mijn psycholoog te praten. Ik loop alleenmaar in cirkels en ik zie helemaal niks van een toekomst of dat ik verder durf te gaan met iets. En langzaam word dat steeds groter en sterker en ik vind het allemaal teveel en straks is het al zover en dan kan ik het niet en dan ben ik nog meer een last voor mensen en dan weet ik het al helemaal niet meer
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Thanks. Als ik het zelf moet bedenken is het dat ik de grotemensenwereld veel te eng vind. Ik wil straks een hond en kat kunnen hebben, op mijzelf wonen, een leuke man hebben. Maar ik weet niet of dat ik mijn ex nog een kans wil geven of dat ik echt gewoon hier blijf, wat wel iets is waar ik het meeste naartoe neig. Misschien heb ik dan mijn antwoord? Maar ik weet het niet, ik wil geen gehaaste beslissing maken. Ik voel me gewoon zo schuldig en zo een last. Ik weet niet wat ik kan of wil, het is dat ik naar werk kan, anders verzoop ik in deze wanhoop.quote:
[..]
Komt goed, even een dutje gedaan en ik voel me beter.
Ik kijk dinsdag eventjes of ik het bespreek. Het liefst wil ik door met exposure. Dank je wel
[..]
Even een hele dikke knuffel... Ik weet niet zo goed wat voor "tip" ik je moet geven, helaas. Ik hoop dat je snel terecht kan en snel erover kan praten. Heel erg veel sterkte
Juist.
Nu zou ik een grote grijpmachine willen hebben en al die nare gedachten uit je hoofd kunnen plukken. Sowieso wil ik even zeggen dat je geen last bent en dat je niks hebt om je schuldig over te voelen. Je hebt net zoveel bestaansrecht als ieder ander. Je bent een mooi mens en je mag er wezen...quote:
[..]
Thanks. Als ik het zelf moet bedenken is het dat ik de grotemensenwereld veel te eng vind. Ik wil straks een hond en kat kunnen hebben, op mijzelf wonen, een leuke man hebben. Maar ik weet niet of dat ik mijn ex nog een kans wil geven of dat ik echt gewoon hier blijf, wat wel iets is waar ik het meeste naartoe neig. Misschien heb ik dan mijn antwoord? Maar ik weet het niet, ik wil geen gehaaste beslissing maken. Ik voel me gewoon zo schuldig en zo een last. Ik weet niet wat ik kan of wil, het is dat ik naar werk kan, anders verzoop ik in deze wanhoop.
Voordat je een beslissing over je ex maakt, probeer te verzinnen waarom/door het uit is gegaan. Zulke dingen gebeuren niet zo maar en als je liefdesverdriet hebt richt je je enkel op de leuke dingen van een persoon, maar er is meer!
Dat je geen gehaaste beslissingen wil maken is verstandig. Wacht met beslissen sowieso totdat je wat meer rust in de bol hebt en wat stabieler bent. Dan heb je minder kans op spijt
En als laatste: de grote mensenwereld is ook eng, maar dat komt goed. Langzaam maar zeker vorm je je erin en leer je dat je mag zijn wie je bent.
Wees niet zo streng voor jezelf
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat fijn, dat je het nu iets beter inziet. Mischien goed om het op deze manier aan te kaarten. Dat je je enorm slecht voelde en later na uitrusten iets beter voelde.quote:
[..]
Komt goed, even een dutje gedaan en ik voel me beter.
Ik kijk dinsdag eventjes of ik het bespreek. Het liefst wil ik door met exposure. Dank je wel
[..]
Even een hele dikke knuffel... Ik weet niet zo goed wat voor "tip" ik je moet geven, helaas. Ik hoop dat je snel terecht kan en snel erover kan praten. Heel erg veel sterkte
Ik zou het iig proberen te vertellen op een positieve manier.
Ik weet iet goed wat te zeggen. het is heel herkenbaar, en enorm lastig de circel te doorbreken. De enige tip die ik kan geven is noteer de gedachtengang die de circel veroorzaakt en kijk waar je weer bij het begin bent. En probeer ze zo 1voor 1 te tackelen.quote:
Ik kan niet wachten om met mijn psycholoog te praten. Ik loop alleenmaar in cirkels en ik zie helemaal niks van een toekomst of dat ik verder durf te gaan met iets. En langzaam word dat steeds groter en sterker en ik vind het allemaal teveel en straks is het al zover en dan kan ik het niet en dan ben ik nog meer een last voor mensen en dan weet ik het al helemaal niet meer
Hier een redelijk dagje, merk dat sporten en beweging enorm helpt. Dus op momenten dat ik naar de negativiteit neig, probeer ik te gaan bewegen en buiten 's huis.
Verder moet ik nog steeds erg veel denken aan de herinneringen die ik heb gemixt, maar enormop de achtergrond, ik ben aan het eten en denk eraan, maar kan me geen beeld vormen en voel niks.
Maar zit nog enorm in de knoop met wat ik wil en hoe en dat komt nu meer naar de voorgrond.
Verder moet ik nog steeds erg veel denken aan de herinneringen die ik heb gemixt, maar enormop de achtergrond, ik ben aan het eten en denk eraan, maar kan me geen beeld vormen en voel niks.
Maar zit nog enorm in de knoop met wat ik wil en hoe en dat komt nu meer naar de voorgrond.
Ik meld me hier ook maar weer. Hier al vaker gepost, sinds ik een paniekstoornis heb. Afgelopen 1,5 tot 2 jaar vrij weinig last gehad, maar het begint nu weer naar boven te komen. Weer stress gerelateerd aan studie (afronden van mijn master) en nu ook een buitenlandse vriendin wat een hoop onzekerheid meebrengt.
Al met al komt het neer op constante druk en stress, weinig slapen en veel zorgen maken. Voel dat ik er langzaam aan onder door ga weer en zal niet lang duren voordat de paniekaanvallen terug zijn. Voel ze al regelmatig naar boven komen, maar tot nu toe kan ik ze nog redelijk onderdrukken. Gek hoe het in 4 weken tijd zo slecht weer gaat.
Ook aangegeven aan familie, maar die wuiven het een beetje weg als zenuwen, dus daar heb ik ook vrij weinig steun aan.
Al met al komt het neer op constante druk en stress, weinig slapen en veel zorgen maken. Voel dat ik er langzaam aan onder door ga weer en zal niet lang duren voordat de paniekaanvallen terug zijn. Voel ze al regelmatig naar boven komen, maar tot nu toe kan ik ze nog redelijk onderdrukken. Gek hoe het in 4 weken tijd zo slecht weer gaat.
Ook aangegeven aan familie, maar die wuiven het een beetje weg als zenuwen, dus daar heb ik ook vrij weinig steun aan.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
Sorry voor de late reactie.
Werkt dat, piekeren op een vast tijdstip? Komen de gedachten dan wel vanzelf?quote:
[..]
Dit is heel herkenbaar. Meestal blijf ik lezen totdat ik bijna slaap. Verder schrijf ik na het eten in een dagboek over dat soort dingen en elke keer als ik begin te piekeren verwijs ik mezelf naar mijn dagboek "nee, dat mag alleen een half uur na het eten"
En verder, tja... ik lig vaak en lang wakker.
Dat laatste is wel een goed idee, dat zal ik proberen. Dank je wel.quote:
[..]
Ik zou het toelaten maar beperkt. Wat ik doe als ik wakker schrik of angstig wordt 'savonds in bed. Is licht aan, en/of mezelf even toelaten hierover te lezen op google. Bijvoorbeeld als ikwakker schrik metpaniekaanval, zoek ik ifnormatie over een paniekaanval op. Maar niet heel veel en lang. Daarna vaak heel bewust op mijn ademhaling letten en de gedachten ondertussen laten stromen.
Dit alles doe ik maximaal 20 minuten en als ik daarna nog niet kalm ben iets warms gaan drinken...
Wat mijn psycholoog zegt is probeer dan met kleine dingen verbinding te maken met het 'nu' en beseffen dat je in het nu leeft..en bent.En door op te staan naar de wc te gaan, gezicht wassen of een warme kop thee bewust die verbinding met nu maken en beseffen dat het een nare droom/herinnering was.
Why are you wearing that stupid man suit?
Geen sorry zeggenquote:
Sorry voor de late reactie.
[..]
Werkt dat, piekeren op een vast tijdstip? Komen de gedachten dan wel vanzelf?
[..]
Dat laatste is wel een goed idee, dat zal ik proberen. Dank je wel.
Voor mij werkt het en ik heb het geleerd van mijn therapeut (slaaptraining) en blijkt voor de meeste mensen te werken. Het vraagt wel wat discipline: elk ander piekermoment moet je verwijzen naar dat (hooguit) halfuur. Je moet het ook niet vlak voor het slapen doen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oké, sorry dat ik sorry zeiquote:
[..]
Geen sorry zeggen
Voor mij werkt het en ik heb het geleerd van mijn therapeut (slaaptraining) en blijkt voor de meeste mensen te werken. Het vraagt wel wat discipline: elk ander piekermoment moet je verwijzen naar dat (hooguit) halfuur. Je moet het ook niet vlak voor het slapen doen
Ik heb het wel vaker gehoord. Ook maar eens proberen. Ik beschouw piekeren trouwens wel als iets anders dan die overweldigende herinneringen.
Why are you wearing that stupid man suit?
Klopt, maar soms helpt het ook wel om trauma's van je af te schrijven. Dat verschilt een beetje van persoon tot persoon.quote:
[..]
Oké, sorry dat ik sorry zei
Ik heb het wel vaker gehoord. Ook maar eens proberen. Ik beschouw piekeren trouwens wel als iets anders dan die overweldigende herinneringen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ben vandaag naar de psycho van de dokter geweest. Moest eigenlijk pas 5 juni ofzo, maar ik ging zo kut vorige week en de afgelopen dagen, word nu doorgestuurd naar een psychotherapeut. Hopen dat het snel zal gaan.
Juist.
Ik hoop met je mee... veel sterktequote:
Ben vandaag naar de psycho van de dokter geweest. Moest eigenlijk pas 5 juni ofzo, maar ik ging zo kut vorige week en de afgelopen dagen, word nu doorgestuurd naar een psychotherapeut. Hopen dat het snel zal gaan.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Even een updatetje. Het gaat hier niet denderend. Ik moet een agressiemanagementtraining gaan doen. Voornamelijk om te leren boos te zijn en dat niet alleen op mezelf te richten (en niet als ik het naar buiten richt de kamer van de psych te verbouwen ).
Snijden is mis gegaan, nog een reden waarom ik die training moet volgen.
Door de therapie ben ik erg down en heb ik eigenlijk nergens zin in. Dat irriteert me, want ik ben niet nuttig. Ik luister twee uur per dag naar een sessie en verder voer ik geen ene **** uit. Daardoor kook ik inwendig (wederom met een sausje van zelfhaat omdat ik lui ben). Maar goed, daar moeten we even doorheen
). Snijden is mis gegaan, nog een reden waarom ik die training moet volgen.
Door de therapie ben ik erg down en heb ik eigenlijk nergens zin in. Dat irriteert me, want ik ben niet nuttig. Ik luister twee uur per dag naar een sessie en verder voer ik geen ene **** uit. Daardoor kook ik inwendig (wederom met een sausje van zelfhaat omdat ik lui ben). Maar goed, daar moeten we even doorheen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Moeten wij het weerleggen of doe je het zelf even?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik doe het zelf welquote:
Moeten wij het weerleggen of doe je het zelf even?
Ahem: Therapie is zwaar, therapeut heeft me gewaarschuwd dat het me volledig zal lamleggen. Volgens haar doe ik het goed en veel. Ik heb niks om me voor te schamen. Werk hard en moet zelfcompassie ervaren
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik heb je laatste posts net even gelezen, en het klinkt allemaal best zwaar...dus je mag best lui zijn. En hopelijk doet de training je goed.quote:
[..]
Ik doe het zelf wel
Ahem: Therapie is zwaar, therapeut heeft me gewaarschuwd dat het me volledig zal lamleggen. Volgens haar doe ik het goed en veel. Ik heb niks om me voor te schamen. Werk hard en moet zelfcompassie ervaren
En desnoods schrijf je tig keer op papier op dat het maar een droom o.i.d. was of zeg je het tegenzelf. Hopelijk gaat wat beter...quote:
Sorry voor de late reactie.
[..]
Werkt dat, piekeren op een vast tijdstip? Komen de gedachten dan wel vanzelf?
[..]
Dat laatste is wel een goed idee, dat zal ik proberen. Dank je wel.
Hier heb ik op zich wel redelijke dagen, ben actiever. Blijf naar de psych gaan, en deels vindt zij dat ik haar werk voor een deel doe. Want ik probeer zelf alle negatieve gedachten om te vormen in 'positief' voor zover dat kan.
De herinneringen heb ik nu minder last van, nu is het vooral mijn fantasie die in negatieve zin een rol speelt en het doemdenken versterkt.
Merk wel dat ik met het minst geringste emotionele uit balans kan raken, en vooral snel moe ben. Dus moet wel enorm oppassen.
Verder heb ik binnenkort een sollicitatie voor een part-time baan, omdat full time iets te hoog gegrepen is. En ik wel vaker door me op werk te storten uit de put raakte maar na een korte periode weer terug erin viel
De herinneringen heb ik nu minder last van, nu is het vooral mijn fantasie die in negatieve zin een rol speelt en het doemdenken versterkt.
Merk wel dat ik met het minst geringste emotionele uit balans kan raken, en vooral snel moe ben. Dus moet wel enorm oppassen.
Verder heb ik binnenkort een sollicitatie voor een part-time baan, omdat full time iets te hoog gegrepen is. En ik wel vaker door me op werk te storten uit de put raakte maar na een korte periode weer terug erin viel
Dit klinkt allemaal toch positief. Dat je snel moe bent en snel uit balans is heel erg begrijpelijk. Dat je jezelf kan bijsturen (en deels het werk van de psych doet) is heel positief en knap! Jammer dat je negatieve fantasieën hebt... Helpt rescripting misschien?quote:
Hier heb ik op zich wel redelijke dagen, ben actiever. Blijf naar de psych gaan, en deels vindt zij dat ik haar werk voor een deel doe. Want ik probeer zelf alle negatieve gedachten om te vormen in 'positief' voor zover dat kan.
De herinneringen heb ik nu minder last van, nu is het vooral mijn fantasie die in negatieve zin een rol speelt en het doemdenken versterkt.
Merk wel dat ik met het minst geringste emotionele uit balans kan raken, en vooral snel moe ben. Dus moet wel enorm oppassen.
Verder heb ik binnenkort een sollicitatie voor een part-time baan, omdat full time iets te hoog gegrepen is. En ik wel vaker door me op werk te storten uit de put raakte maar na een korte periode weer terug erin viel
Veel succes met je sollicitatie.Een parttimebaan is al heel erg knap. Ik hoop dat het je lukt!
Dikke knuffel!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Naja... ik ben volledig uitgeput gewoon. Zoals vandaag en gisteren heb ik dingen gedaan en nu ben ik op. Gewoon geen energie. Vanavond wil ik naar een vriendin om te knutselen, dus ik spaar nu mijn energie voor dan. Alleen het is wel lastig.quote:
[..]
Ik heb je laatste posts net even gelezen, en het klinkt allemaal best zwaar...dus je mag best lui zijn. En hopelijk doet de training je goed.
Ik denk dat leren boos-zijn op de juiste personen heel erg goed voor me zal zijn. Pittig, maar goed. Dus we zullen zien. Ik heb wel eerder van dat soort trainingen gedaan om woedeaanvallen te leren temperen, dat werkte heel goed, dus ik hoop ook om de interne woede tegen te gaan
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is ook gewoon heel goed om de woede op de juiste persoon te richten en ook te uiten wanneer de kans er is. Dat zorgt voor iets minder interne woede,want vaak heb ik het dat ik de woede niet uit en dan boos wordt op mezelf achteraf, omdat ik het niet heb geuitquote:
[..]
Naja... ik ben volledig uitgeput gewoon. Zoals vandaag en gisteren heb ik dingen gedaan en nu ben ik op. Gewoon geen energie. Vanavond wil ik naar een vriendin om te knutselen, dus ik spaar nu mijn energie voor dan. Alleen het is wel lastig.
Ik denk dat leren boos-zijn op de juiste personen heel erg goed voor me zal zijn. Pittig, maar goed. Dus we zullen zien. Ik heb wel eerder van dat soort trainingen gedaan om woedeaanvallen te leren temperen, dat werkte heel goed, dus ik hoop ook om de interne woede tegen te gaan
De afgelopen weken gaat t met mij steeds weer een stapje vooruit. Wel met een vol hoofd steeds omdat er zo ontzettend veel in gang is.
1 echt positief ding waar ik enorm blij mee ben is dat ik een situatie waar ik al meer dan een jaar mee zat dan nu eindelijk eens kan laten rusten. Ik weet niet of het zo blijft maar voor nu hoef ik me niet meet bezig te houden met de betreffende personen en hoe ze mij hebben gekwetsts destijds.
Verder is er een hoop aan het processen, er zijn veel herinneringen die terugkomen en een plekje moeten vinden. Ook merk ik dat ik regelmatig haast obsessief op mijn omgeving let, hyperalert of alles wel veilig is. Veiligheid zoeken en vinden is wel even het thema van het moment. Dit besprak ik vandaag ook met mijn psycholoog en die zei dat dit waarschijnlijk stukje bij beetje minder gaat worden met dat ik me veiliger voel bij mezelf. En dat dit puur het resultaat is van vroeger weinig veiligheid gehad te hebben in mijn gezin.
Nouja, het is zoals t is. Op dit moment is ermee te leven al hoop ik wel dat het overgaat.
Inmiddels ben ik ook begonnen met het traject van UWV om weer werkfit te worden. Ik vind het heel tof dat uwv dit aanbood, al vind ik het wel lastig om helder na te denken over de toekomst. Ik heb geen idee wat ik straks als ik weer beter ben zou moeten doen qua werk. En of er werk te vinden is dat een beetje matcht met wat ik kan, en ook voor mij goed te doen is. Daar liggen nog een boel vragen om te beantwoorden. Het voelt wel of ik n nieuwe start mag maken en dat is echt tof!
1 echt positief ding waar ik enorm blij mee ben is dat ik een situatie waar ik al meer dan een jaar mee zat dan nu eindelijk eens kan laten rusten. Ik weet niet of het zo blijft maar voor nu hoef ik me niet meet bezig te houden met de betreffende personen en hoe ze mij hebben gekwetsts destijds.
Verder is er een hoop aan het processen, er zijn veel herinneringen die terugkomen en een plekje moeten vinden. Ook merk ik dat ik regelmatig haast obsessief op mijn omgeving let, hyperalert of alles wel veilig is. Veiligheid zoeken en vinden is wel even het thema van het moment. Dit besprak ik vandaag ook met mijn psycholoog en die zei dat dit waarschijnlijk stukje bij beetje minder gaat worden met dat ik me veiliger voel bij mezelf. En dat dit puur het resultaat is van vroeger weinig veiligheid gehad te hebben in mijn gezin.
Nouja, het is zoals t is. Op dit moment is ermee te leven al hoop ik wel dat het overgaat.
Inmiddels ben ik ook begonnen met het traject van UWV om weer werkfit te worden. Ik vind het heel tof dat uwv dit aanbood, al vind ik het wel lastig om helder na te denken over de toekomst. Ik heb geen idee wat ik straks als ik weer beter ben zou moeten doen qua werk. En of er werk te vinden is dat een beetje matcht met wat ik kan, en ook voor mij goed te doen is. Daar liggen nog een boel vragen om te beantwoorden. Het voelt wel of ik n nieuwe start mag maken en dat is echt tof!
Pfff het gaat beter maar vandaag is even zo'n dag dat alles opstapelde en ik weer even flink in de stress zat.
Ik wilde vnv barbecueën in n park met wat mensen en eentje bleef maar gaan van 'wel-niet-wel-niet-wel maar dan alleen zo zo en zo en dan niet in t park'. Dat vind ik dus schijtirritant. Dus op een moment gezegd van goed, steeds schakelen kost mij veel energie, on mezelf te beschermen: ofwel vnv bbq in park, of morgen. Wil je t anders prima, maar dan zeg ik af. Kan je niet, dan houdt t op. Dat stopte dat gedrag en nu dus de bbq naar morgen geschoven.
Bij mijn vrijwilligerswerk waren ze vergeten me uit te nodigen voor de borrel vanavond. Begrijpelijk want ik zit niet in de appgroep. Maar dat begint dan bij mij iets te knagen, van oei... hoor ik er wel bij? Tegelijk n oud bestuurslid dat moeilijk deed over dat ik binnen vape, terwijl dat is toegestaan. Ik aangegeven best een paar meter verderop te willen vapen, maar niet buiten (yay netjes mijn grens aangegeven), krijg ik zo'n hautain antwoord van 'ja nou dan pas ik dat beleid wel aan'.
Toen was mijn 'ik ga adequaat met situaties om' energie dus op en raakte ik behoorlijk gestresst dus ben ik naar huis gegaan. Daar even tot rust gekomen, gebeld met mn broertje en even stoom af kunnen blazen. Ook heb ik m gevraagd (hij is bestuur bij mn vrijwilligerswerk) om te kijken naar een manier dat ze me n volgende keer niet vergeten. En ja dat vapebeleid, hij vond t raar van dat oud bestuurslid, en ik hield genoeg rekening met r. Mogelijk zie ik haar vanavond en als ik me relaxed genoeg voel kijk ik of ik haar er alsnog even op aan kan spreken.
Nu maar weer even verder relaxen en uitrusten.
Ik wilde vnv barbecueën in n park met wat mensen en eentje bleef maar gaan van 'wel-niet-wel-niet-wel maar dan alleen zo zo en zo en dan niet in t park'. Dat vind ik dus schijtirritant. Dus op een moment gezegd van goed, steeds schakelen kost mij veel energie, on mezelf te beschermen: ofwel vnv bbq in park, of morgen. Wil je t anders prima, maar dan zeg ik af. Kan je niet, dan houdt t op. Dat stopte dat gedrag en nu dus de bbq naar morgen geschoven.
Bij mijn vrijwilligerswerk waren ze vergeten me uit te nodigen voor de borrel vanavond. Begrijpelijk want ik zit niet in de appgroep. Maar dat begint dan bij mij iets te knagen, van oei... hoor ik er wel bij? Tegelijk n oud bestuurslid dat moeilijk deed over dat ik binnen vape, terwijl dat is toegestaan. Ik aangegeven best een paar meter verderop te willen vapen, maar niet buiten (yay netjes mijn grens aangegeven), krijg ik zo'n hautain antwoord van 'ja nou dan pas ik dat beleid wel aan'.
Toen was mijn 'ik ga adequaat met situaties om' energie dus op en raakte ik behoorlijk gestresst dus ben ik naar huis gegaan. Daar even tot rust gekomen, gebeld met mn broertje en even stoom af kunnen blazen. Ook heb ik m gevraagd (hij is bestuur bij mn vrijwilligerswerk) om te kijken naar een manier dat ze me n volgende keer niet vergeten. En ja dat vapebeleid, hij vond t raar van dat oud bestuurslid, en ik hield genoeg rekening met r. Mogelijk zie ik haar vanavond en als ik me relaxed genoeg voel kijk ik of ik haar er alsnog even op aan kan spreken.
Nu maar weer even verder relaxen en uitrusten.
Vind ik wel raar. Hoe kunnen ze je ''zomaar'' vergeten?quote:
Bij mijn vrijwilligerswerk waren ze vergeten me uit te nodigen voor de borrel vanavond.
Ik vind dat niet raar. Waarschijnlijk zit bijna iedereen in die whatsappgroep waar de uitnodiging is vermeld, het kan best gebeuren dat niemand eraan dacht dat niet iedereen daarmee geïnformeerd was. Of misschien ging men ervan uit dat iemand anders wel de niet-whatsappers zou informeren. Hoeft niets te zeggen over wat ze van je denken en of je 'erbij hoort', M_v_jquote:
[..]
Vind ik wel raar. Hoe kunnen ze je ''zomaar'' vergeten?
.Je username doet me denken aan Tamagotchi
Why are you wearing that stupid man suit?
Jammer dat vandaag zo'n vervelend dagje was, maar de dag is bijna voorbij. Hopelijk heb je wat kunnen 'bijtanken'.quote:
Pfff het gaat beter maar vandaag is even zo'n dag dat alles opstapelde en ik weer even flink in de stress zat.
Ik wilde vnv barbecueën in n park met wat mensen en eentje bleef maar gaan van 'wel-niet-wel-niet-wel maar dan alleen zo zo en zo en dan niet in t park'. Dat vind ik dus schijtirritant. Dus op een moment gezegd van goed, steeds schakelen kost mij veel energie, on mezelf te beschermen: ofwel vnv bbq in park, of morgen. Wil je t anders prima, maar dan zeg ik af. Kan je niet, dan houdt t op. Dat stopte dat gedrag en nu dus de bbq naar morgen geschoven.
Bij mijn vrijwilligerswerk waren ze vergeten me uit te nodigen voor de borrel vanavond. Begrijpelijk want ik zit niet in de appgroep. Maar dat begint dan bij mij iets te knagen, van oei... hoor ik er wel bij? Tegelijk n oud bestuurslid dat moeilijk deed over dat ik binnen vape, terwijl dat is toegestaan. Ik aangegeven best een paar meter verderop te willen vapen, maar niet buiten (yay netjes mijn grens aangegeven), krijg ik zo'n hautain antwoord van 'ja nou dan pas ik dat beleid wel aan'.
Toen was mijn 'ik ga adequaat met situaties om' energie dus op en raakte ik behoorlijk gestresst dus ben ik naar huis gegaan. Daar even tot rust gekomen, gebeld met mn broertje en even stoom af kunnen blazen. Ook heb ik m gevraagd (hij is bestuur bij mn vrijwilligerswerk) om te kijken naar een manier dat ze me n volgende keer niet vergeten. En ja dat vapebeleid, hij vond t raar van dat oud bestuurslid, en ik hield genoeg rekening met r. Mogelijk zie ik haar vanavond en als ik me relaxed genoeg voel kijk ik of ik haar er alsnog even op aan kan spreken.
Nu maar weer even verder relaxen en uitrusten.
En idd wat ze hierboven zeggen als het de1e keer is dat ze je vergeten, is het idd simpelweg een foutje. maar als dit vaker of structureel is zou ik toch op onderzoek uit gaan en kijken hoe het inelkaar zit.
Ik zelf heb dit ook vaak genoeg meegemaakt en maak het met bepaalde personen nog mee. En het is verdraaid lastig relativeren vooral als er een persoonlijke geschiedenis aan vast zit.
Hier een raar dagje, had een sollicitatie en zoals zo vaak in films gebeurd besefde ik op het laatste moment enigszinds in pniek en tegelijkertijd kalm, dit wil ik niet, ik heb hier geen zin in. En was vlak in de buurt en heb me omgedraaid en ben naar huis gegaan, lichtelijk overstuur..want wat moet ik zeggen aan mijn omgeving die hier vanaf weten en tegelijkertijd baalde ik dat ik niet ben gegaan en de manier waarop (zonder afzeggen/bellen) maar was ook trots dat ik voor mezelf opkwam en toegaf aan wat ik wilde.
En heb nog even flink overstuur geweest door die 3 punten, maar inmiddels ben ik behoorlijk kalm maar moe. Dus deze dag hou ik voorgezen en kruip mijn warme nest in.
En heb nog even flink overstuur geweest door die 3 punten, maar inmiddels ben ik behoorlijk kalm maar moe. Dus deze dag hou ik voorgezen en kruip mijn warme nest in.
Het had inderdaad niks met mij persoonlijk te maken, de communicatie ging via een appgroep en daar zit ik niet in. En niemand had eraan gedacht, zo gaan die dingen. Ik was wel gewoon welkom.quote:
[..]
Ik vind dat niet raar. Waarschijnlijk zit bijna iedereen in die whatsappgroep waar de uitnodiging is vermeld, het kan best gebeuren dat niemand eraan dacht dat niet iedereen daarmee geïnformeerd was. Of misschien ging men ervan uit dat iemand anders wel de niet-whatsappers zou informeren. Hoeft niets te zeggen over wat ze van je denken en of je 'erbij hoort', M_v_j
Je username doet me denken aan Tamagotchi
Uiteindelijk is mn dag nog heel wat beter geworden. Ik had mijn broertje uitgenodigd voor het eten en dat was best gezellig, daarna toch nog naar de borrel gegaan en daar kom ik net van terug. Was erg geslaagd!quote:
[..]
Jammer dat vandaag zo'n vervelend dagje was, maar de dag is bijna voorbij. Hopelijk heb je wat kunnen 'bijtanken'.
En idd wat ze hierboven zeggen als het de1e keer is dat ze je vergeten, is het idd simpelweg een foutje. maar als dit vaker of structureel is zou ik toch op onderzoek uit gaan en kijken hoe het inelkaar zit.
Ik zelf heb dit ook vaak genoeg meegemaakt en maak het met bepaalde personen nog mee. En het is verdraaid lastig relativeren vooral als er een persoonlijke geschiedenis aan vast zit.
Goed bezig! Ik ben blij voor je dat het geslaagd wasquote:
[..]
Uiteindelijk is mn dag nog heel wat beter geworden. Ik had mijn broertje uitgenodigd voor het eten en dat was best gezellig, daarna toch nog naar de borrel gegaan en daar kom ik net van terug. Was erg geslaagd!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik kan me voorstellen dat dat veel met je doet. Hartstikke goed dat je besloot niet te gaan omdat het niet is wat je wil, maar je heb dan ook nog te dealen met een afzegging naar het bedrijf en mogelijk met alle conflicterende gedachten en verwijten naar jezelf.quote:
Hier een raar dagje, had een sollicitatie en zoals zo vaak in films gebeurd besefde ik op het laatste moment enigszinds in pniek en tegelijkertijd kalm, dit wil ik niet, ik heb hier geen zin in. En was vlak in de buurt en heb me omgedraaid en ben naar huis gegaan, lichtelijk overstuur..want wat moet ik zeggen aan mijn omgeving die hier vanaf weten en tegelijkertijd baalde ik dat ik niet ben gegaan en de manier waarop (zonder afzeggen/bellen) maar was ook trots dat ik voor mezelf opkwam en toegaf aan wat ik wilde.
En heb nog even flink overstuur geweest door die 3 punten, maar inmiddels ben ik behoorlijk kalm maar moe. Dus deze dag hou ik voorgezen en kruip mijn warme nest in.
Adequaat grenzen aanvoelen en daarnaar handelen leer je niet in 1 dag. Mag ook best stukje bij beetje en je mag t jezelf vergeven dat je wat later je beslissing nam dan dat je zelf waarschijnlijk prettig vond. T hoeft niet perfect en niet meteen.
Wat fijn dat het uiteindelijk allemaal toch geslaagd is en ik heb de indruk dat dat je ook positieve energie geeft.quote:
[..]
Uiteindelijk is mn dag nog heel wat beter geworden. Ik had mijn broertje uitgenodigd voor het eten en dat was best gezellig, daarna toch nog naar de borrel gegaan en daar kom ik net van terug. Was erg geslaagd!
En mischien toch handig om jezelf te laten toevoegen in die appgroeo(als dat kan en je dat zelf wilt)?
Ik voel me kut doordat ik vanwege mijn autisme geen sociale vaardigheden heb. Aanleren is moeilijk maar ik blijf sociaal echt een kluns. Gevolg is dat ik door het isolement in een depressie terecht ben gekomen en angstig ben om zelfs de deur uit te gaan.
Hm... het gaat hier niet goed. De afgelopen week amper geslapen. Net een uurtje de ogen dicht gehad, dat was het eerste uurtje in vier dagen tijd. Mensen vinden me in de war (psychotisch). En de crisisdienst heeft duidelijk gemaakt dat als ik vannacht weer niet slaap naar de kliniek moet om alles weer op orde te krijgen (medicatie, slaap, inhoud van mijn hoofd). Met andere woorden: ik ben bang
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Denk je dat naar de kliniek gaan op dit moment het beste voor jezelf is? En ben je bang dat je naar de kliniek moet of ben je ergens anders bang voor? En probeer na te gaan of het een reele angst is, en hoe groot de kans is dat die angst 'uitkomt'? Dat is wat ik probeer te doen als ik angstig ben.quote:
Hm... het gaat hier niet goed. De afgelopen week amper geslapen. Net een uurtje de ogen dicht gehad, dat was het eerste uurtje in vier dagen tijd. Mensen vinden me in de war (psychotisch). En de crisisdienst heeft duidelijk gemaakt dat als ik vannacht weer niet slaap naar de kliniek moet om alles weer op orde te krijgen (medicatie, slaap, inhoud van mijn hoofd). Met andere woorden: ik ben bang
Weet niet goed wat te zeggen hierop, behalve dat het heel herkenbaar is. Het enige wat ik een beetje mis is waarom je precies bang bent de deur uit te gaan? Vanwege je isolement, angst om opsociaal vlak iets fout te doen, of gewoon vanwege een gegeneraliseerde angst?quote:
Ik voel me kut doordat ik vanwege mijn autisme geen sociale vaardigheden heb. Aanleren is moeilijk maar ik blijf sociaal echt een kluns. Gevolg is dat ik door het isolement in een depressie terecht ben gekomen en angstig ben om zelfs de deur uit te gaan.
Hier weer zo'n rare dag, en het komt mede doordat ik merk dat ik op het moment dat ik bij de psych ben als het ware enorm nerveus wordt, en in zekere mate dichtklap. En hierdoor alleen het rationele deel van mijn verhaal kan doen, waardoor er maar een deel van alles wat in me omgaat duidelijk wordt...
Net een app naar de psych gestuurd, want dat is de enige manier waarop ik me goed kan uiten en zelf rationeel beter uit.Alleen schaam ik me een beete doordat ik per ongeluk op versturen heb gedrukt, terwijl ik aan het tikken was. En op zo'n moment valt alle spanning van me af, doordat ik het niet meer ongedaan kan maken..en tegelijkertijd is het wat ik wilde maar alleen niet op die manier
En sinds gisteren is alles een enorme drempel gevoelsmatig, terwijl het eigenlijk inie minie drempels zijn, en ik merk wel dat ik echt bijzonder moe ben, ondanks dat ik prima slaap, wel zonder reden rond middernacht wakkerschrik...en ook meteen weer terug in slaap val.
En zelfs het sturen van de app kost mij enorm veel energie..zowel mentaal als fysiek..doordat ik merk dat ik angstig wordt door het vertellen wat ik denk/voel.
Net een app naar de psych gestuurd, want dat is de enige manier waarop ik me goed kan uiten en zelf rationeel beter uit.Alleen schaam ik me een beete doordat ik per ongeluk op versturen heb gedrukt, terwijl ik aan het tikken was. En op zo'n moment valt alle spanning van me af, doordat ik het niet meer ongedaan kan maken..en tegelijkertijd is het wat ik wilde maar alleen niet op die manier
En sinds gisteren is alles een enorme drempel gevoelsmatig, terwijl het eigenlijk inie minie drempels zijn, en ik merk wel dat ik echt bijzonder moe ben, ondanks dat ik prima slaap, wel zonder reden rond middernacht wakkerschrik...en ook meteen weer terug in slaap val.
En zelfs het sturen van de app kost mij enorm veel energie..zowel mentaal als fysiek..doordat ik merk dat ik angstig wordt door het vertellen wat ik denk/voel.
Ik weet het allemaal niet.quote:
[..]
Denk je dat naar de kliniek gaan op dit moment het beste voor jezelf is? En ben je bang dat je naar de kliniek moet of ben je ergens anders bang voor? En probeer na te gaan of het een reele angst is, en hoe groot de kans is dat die angst 'uitkomt'? Dat is wat ik probeer te doen als ik angstig ben.
Op het moment ben ik erg verward. Mijn beste vriendin heeft de psychiater gemaild, dus ik hoor het maandag wel. De crisisdienst wil me morgen zien als ik weer niet geslapen heb. Dus ik ben benieuwd
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het fijne en positieve is wel dat je je in zekere mate bewust bent van wat er speelt en wat je voelt. Veel sterkte nu in ieder geval!quote:
[..]
Ik weet het allemaal niet.
Op het moment ben ik erg verward. Mijn beste vriendin heeft de psychiater gemaild, dus ik hoor het maandag wel. De crisisdienst wil me morgen zien als ik weer niet geslapen heb. Dus ik ben benieuwd
Ja, ik merk dat het me goed helpt als ik na zo'n stressmoment even onder de mensen kom. En vooral ook, als het weer oke is contact zoek met de mensen waar ik eerder me ongemakkelijk bij voelde. T ijs moet dan even opnieuw breken bij mij lijkt t.quote:
[..]
Wat fijn dat het uiteindelijk allemaal toch geslaagd is en ik heb de indruk dat dat je ook positieve energie geeft.
En mischien toch handig om jezelf te laten toevoegen in die appgroeo(als dat kan en je dat zelf wilt)?
Inmiddels ben ik toegevoegd aan de appgroep dus dat is opgelost.
Vandaag was de barbecue en die was echt zo gezellig! Een paar mensen appten me vooraf nog heel lief hoe het ging en gaven aan dat ze niet hadden doorgehad dat het getwijfel en geschuif me zoveel energie kostte. Gezegd dat ik dat ook niet verwacht, het is niet erg zichtbaar en ook aan mij om mn grenzen aan te geven. Je kan beter n gebroken been hebben.
Maar verder heb ik dus n heerlijke dag gehad! Met zn allen naar het park, barbecueën en gezellig samen eten en pokemonnen. Heerlijk buiten en ontspannen. En nu moe op de bank even nagenieten.
Wat maakt je zo angstig nadat je t je psychiater vertelt?quote:
Hier weer zo'n rare dag, en het komt mede doordat ik merk dat ik op het moment dat ik bij de psych ben als het ware enorm nerveus wordt, en in zekere mate dichtklap. En hierdoor alleen het rationele deel van mijn verhaal kan doen, waardoor er maar een deel van alles wat in me omgaat duidelijk wordt...
Net een app naar de psych gestuurd, want dat is de enige manier waarop ik me goed kan uiten en zelf rationeel beter uit.Alleen schaam ik me een beete doordat ik per ongeluk op versturen heb gedrukt, terwijl ik aan het tikken was. En op zo'n moment valt alle spanning van me af, doordat ik het niet meer ongedaan kan maken..en tegelijkertijd is het wat ik wilde maar alleen niet op die manier
En sinds gisteren is alles een enorme drempel gevoelsmatig, terwijl het eigenlijk inie minie drempels zijn, en ik merk wel dat ik echt bijzonder moe ben, ondanks dat ik prima slaap, wel zonder reden rond middernacht wakkerschrik...en ook meteen weer terug in slaap val.
En zelfs het sturen van de app kost mij enorm veel energie..zowel mentaal als fysiek..doordat ik merk dat ik angstig wordt door het vertellen wat ik denk/voel.
Fijn dat ze dat voor je doet! Kun je met haar een reality check doen van je angstgedachten? Soms helpt het als iemand die niet in de emotie zit even met je meekijkt.quote:
[..]
Ik weet het allemaal niet.
Op het moment ben ik erg verward. Mijn beste vriendin heeft de psychiater gemaild, dus ik hoor het maandag wel. De crisisdienst wil me morgen zien als ik weer niet geslapen heb. Dus ik ben benieuwd
Sterkte meis!
quote:
Net een app naar de psych gestuurd, want dat is de enige manier waarop ik me goed kan uiten en zelf rationeel beter uit.Alleen schaam ik me een beete doordat ik per ongeluk op versturen heb gedrukt, terwijl ik aan het tikken was. En op zo'n moment valt alle spanning van me af, doordat ik het niet meer ongedaan kan maken..en tegelijkertijd is het wat ik wilde maar alleen niet op die manier
Hier enorm vroeg gaan slapen en nu dus ook enorm vroeg weer wakkerquote:
[..]
Wat maakt je zo angstig nadat je t je psychiater vertelt?
Ik denk dat ik onbewust bang ben voor 'explosieve' reacties waardoor ik te snel in vlucht/vecht gedrag kwam. En door nogal dominante ouders kwam ik snel op 2e plaatst en uitte ik niet wat ik vond/dacht/voelde. En daardoor heb ik nooit geleerd mijn gevoel te uitten en te verwoorden, ik kan wel situaties verwoorden en vertellen wat ik dacht..maar heel lastig wat ik voelde...
Vervelend dat je zo vroeg wakker bentquote:
[..]
[..]
Hier enorm vroeg gaan slapen en nu dus ook enorm vroeg weer wakker
Ik denk dat ik onbewust bang ben voor 'explosieve' reacties waardoor ik te snel in vlucht/vecht gedrag kwam. En door nogal dominante ouders kwam ik snel op 2e plaatst en uitte ik niet wat ik vond/dacht/voelde. En daardoor heb ik nooit geleerd mijn gevoel te uitten en te verwoorden, ik kan wel situaties verwoorden en vertellen wat ik dacht..maar heel lastig wat ik voelde...
Een primaire reactie is niet erg he, dan zien ze dat je geraakt bent en wat je kwetsbare plek is. Daar kunnen ze je dan mee helpen.
Ik hoop dat je leert beter te ervaren, en daardoor te verwoorden, wat je voelt. Is het misschien een idee om een dagboek bij te houden zodat je dit kan oefenen? Al is het maar in twee zinnen. Ik voel me X, Y is gebeurd? Ik roep zo maar wat hoor
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
De angstgedachten zijn te sterk en zij is psychiater (ik leerde haar kennen toen ze begon aan haar geneeskundestudie) en zit daarom ook in het complot.quote:
[..]
Fijn dat ze dat voor je doet! Kun je met haar een reality check doen van je angstgedachten? Soms helpt het als iemand die niet in de emotie zit even met je meekijkt.
Sterkte meis!
--------------
Weer een nacht niet geslapen. Ik heb netjes vier uur lang in het donker gelegen, me kapot verveeld en klaarwakker geweest. Op recht mijn best gedaan om te slapen. Mijn lichaam weigert gewoon
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Balen, dat je niet hebt kunt slapen. Heb je al contact gehad met de crisisdienst? Want je zei gisteren dat ze contact wilden als je weer niet kon slapen.quote:
[..]
De angstgedachten zijn te sterk en zij is psychiater (ik leerde haar kennen toen ze begon aan haar geneeskundestudie) en zit daarom ook in het complot.
--------------
Weer een nacht niet geslapen. Ik heb netjes vier uur lang in het donker gelegen, me kapot verveeld en klaarwakker geweest. Op recht mijn best gedaan om te slapen. Mijn lichaam weigert gewoon
Ja, straks komt de psychiater langs. Eens zien wat die in zijn mars heeftquote:
[..]
Balen, dat je niet hebt kunt slapen. Heb je al contact gehad met de crisisdienst? Want je zei gisteren dat ze contact wilden als je weer niet kon slapen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Werkt slaapmedicatie niet?quote:
[..]
De angstgedachten zijn te sterk en zij is psychiater (ik leerde haar kennen toen ze begon aan haar geneeskundestudie) en zit daarom ook in het complot.
--------------
Weer een nacht niet geslapen. Ik heb netjes vier uur lang in het donker gelegen, me kapot verveeld en klaarwakker geweest. Op recht mijn best gedaan om te slapen. Mijn lichaam weigert gewoon
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik doe dit ook wel, moet zo'n schema invullen met gedachten, gevoelens,gedrag enz.quote:
[..]
Vervelend dat je zo vroeg wakker bent
Een primaire reactie is niet erg he, dan zien ze dat je geraakt bent en wat je kwetsbare plek is. Daar kunnen ze je dan mee helpen.
Ik hoop dat je leert beter te ervaren, en daardoor te verwoorden, wat je voelt. Is het misschien een idee om een dagboek bij te houden zodat je dit kan oefenen? Al is het maar in twee zinnen. Ik voel me X, Y is gebeurd? Ik roep zo maar wat hoor
Maar op dit moment gaat het niet lekker. Ik ben enorm gefrustreerd,omdat de enige persoon bij wie ik mijn ei kwijt (op de psych) na, die begrijpt mij niet. En interpreteerd dingen zoals ze niet zijn.
Bijvoorbeeld ik wil de aan de ene kant best werken en weet ook welk werk maar kan me er niet toe zetten. En tegelijkertijd heb ik de noodzaak niet, omdat ik op het moment genoeg geld heb om een paar maanden rond te komen. Terwijl als ik nu het geld niet had zou het compleet anders zijn...wat absoluut geen arrogantie is. Maar de andere partij heeft het opgevat als arrogantie.
En tegelijkertijd heb ik de indruk dat de andere partij niet goed accepteert hoe/wat ik denk. En ik voel me totaal onbegrepen.En desbetreffende persoon heeft dus een e-mail gestuurd met een hele lap tekst, en aangegeven dat geen reactie willen. Maar dat ik erover nadenk, en dat ze absoluut niet bos zijn. En ik heb al tig keer over die dingen nagedacht en tig keer antwoord gegeven in gesprekken met die persoon.
Maar ik snap niet wat ik er nu mee moet, want enigssinds krijg ik de indruk dat die persoon me negeert. Want er was een zekere routine/structuur in het contact, en die is er nu absoluut niet. En desbetreffende persoon reageert niet eens op wat ik schrijf. Terwijl er wel op andere dingen die ik schrijf wordt gereageerd.
En ik merk gewoon dat dat mij absoluut niet ten goede komt, want ik snap niet wat er nu aan de hand is. En tegelijkertijd voel ik me enorm onbegrepen en tegelijkertijd in zekere zin genegeerd doordat ik nu niemand heb om over de dingen te praten. En door (digitaal te praten) met die persoon kon ik mijn ei kwijt, want dagboeken, schrijven, tekenen enz heb ik zo vaak gedaan maar daarmee blijft het in mijn hoofd maar malen en daardoor is het laatste wat ik denk/voel voordat ik ga slapen een negatieve gedachte/gevoel en dat is dan ook weer gelijk het 1e waar ik aan denk bij wakker worden.
En daarna ga ik dingen doen om niet te denken of mezelf even af te leiden maar dat werkt niet..want zodra ik stop met wat ik doe, begint het malen weer.
Maar kan je psychiater je juist niet helpen met alles een beetje te duiden?quote:
[..]
[..]
Hier enorm vroeg gaan slapen en nu dus ook enorm vroeg weer wakker
Ik denk dat ik onbewust bang ben voor 'explosieve' reacties waardoor ik te snel in vlucht/vecht gedrag kwam. En door nogal dominante ouders kwam ik snel op 2e plaatst en uitte ik niet wat ik vond/dacht/voelde. En daardoor heb ik nooit geleerd mijn gevoel te uitten en te verwoorden, ik kan wel situaties verwoorden en vertellen wat ik dacht..maar heel lastig wat ik voelde...
Ik heb zelf trouwens ook heel erg lang moeite gehad om mijn gevoel te verwoorden. Het was vaak of superheftig, of uit. Bij dat laatste was het een soort zelfbescherming dat mijn gevoel uitschakelde.
En dat is enigssinds wat mijn psych probeert, maar ik snap het niet. Hoe kan ze me helpen als ze bijna niks zegt. Ik heb soms het gevoel dat zij mij simpelweg aan het volgen is, i.p.v. dat zij mij richtlijnen geeft.quote:
[..]
Maar kan je psychiater je juist niet helpen met alles een beetje te duiden?
Ik heb zelf trouwens ook heel erg lang moeite gehad om mijn gevoel te verwoorden. Het was vaak of superheftig, of uit. Bij dat laatste was het een soort zelfbescherming dat mijn gevoel uitschakelde.
Bijvoorbeeld ik krijg leesvoer mee, en ik heb het gelezen. Waardoor ik mezelf in zekere zijn wel ben gaan snappen,maar dat veranderd absoluut niks? Want lezen is iets rationeel, wat voor mij geen gevoel mee brengt.
Bijvoorbeeld op het moment dat ik angst voelde moest ik in één van de werkbladen gaan lezen, maar op dat moment gaat de angst weer totaal weg en schakel ik naar het rationele om te snappen wat ik lees. En stop ik dan ga ik weer naar het emotionele..
Hier voel ik me raar, vannacht slecht geslapen, had honger en was tegelijkertijd veel te uitgerust maar moe...en had nergens zin in..En dus bleef ik maar nadenken..en nadenken. En op bepaald moment een conclusie getrokken en een paar uur later weer een conclusie getrokken maar totaal het tegenovergestelde...
En voel me nu moe, blijf piekeren, tegelijkertijd wil ik van alles en zie ik alles weer rooskleurig..terwijl ik weet wat ik wil en hoe en weet welke acties ik daarvoor moet nemen. Maar ik wil de acties niet nemen wat hetgene dat ik wil, wil ik ook niet..blehhh
En op sommige momenten dat ik lag na te denken begon ik van alles te 'fantaseren'/denken die onzin zijn...
En voel me nu moe, blijf piekeren, tegelijkertijd wil ik van alles en zie ik alles weer rooskleurig..terwijl ik weet wat ik wil en hoe en weet welke acties ik daarvoor moet nemen. Maar ik wil de acties niet nemen wat hetgene dat ik wil, wil ik ook niet..blehhh
En op sommige momenten dat ik lag na te denken begon ik van alles te 'fantaseren'/denken die onzin zijn...
Op mij komt t een beetje over of je een soort van 2 uiterste standen hebt, en het gebied er tussenin mist maar ik ben geen psych natuurlijk.quote:
[..]
En dat is enigssinds wat mijn psych probeert, maar ik snap het niet. Hoe kan ze me helpen als ze bijna niks zegt. Ik heb soms het gevoel dat zij mij simpelweg aan het volgen is, i.p.v. dat zij mij richtlijnen geeft.
Bijvoorbeeld ik krijg leesvoer mee, en ik heb het gelezen. Waardoor ik mezelf in zekere zijn wel ben gaan snappen,maar dat veranderd absoluut niks? Want lezen is iets rationeel, wat voor mij geen gevoel mee brengt.
Bijvoorbeeld op het moment dat ik angst voelde moest ik in één van de werkbladen gaan lezen, maar op dat moment gaat de angst weer totaal weg en schakel ik naar het rationele om te snappen wat ik lees. En stop ik dan ga ik weer naar het emotionele..
Dat je niet goed uit de voeten kan met je therapie zou ik bespreken met je psych. Mogelijk dat een uitleg van je psych helpt, en daarnaast is belangrijk voor hem/haar om te weten dat het je nu niet verderbrengt en mogelijk een andere aanpak nodig hebt.
Met het eerste deel heb je ook gelijk, alleen het kost enorm veel moeite om dit uit te leggen aan de psych, omdat ik niet uit mijn woorden kom..en als ik daar ben schiet ik zeg maar in overleef modus.quote:
[..]
Op mij komt t een beetje over of je een soort van 2 uiterste standen hebt, en het gebied er tussenin mist maar ik ben geen psych natuurlijk.
Dat je niet goed uit de voeten kan met je therapie zou ik bespreken met je psych. Mogelijk dat een uitleg van je psych helpt, en daarnaast is belangrijk voor hem/haar om te weten dat het je nu niet verderbrengt en mogelijk een andere aanpak nodig hebt.
Ik denk dat de psych nu in zekere zin op ontdekkingstocht is om te bepalen wat voor mij de beste manier is om eraan te werken..en eerst moet zij die 2 extremen van mij leren kennen...en ondertussen is het zoeken geblazen.
En doordat ik dit al jaren weet maar nu echt pas iets eraan doe, loopt de psych in zekere zin iets van 4 jaar achter...en daardoor gaat het allemaal te langzaam voor mij
Knuffelquote:
[..]
Met het eerste deel heb je ook gelijk, alleen het kost enorm veel moeite om dit uit te leggen aan de psych, omdat ik niet uit mijn woorden kom..en als ik daar ben schiet ik zeg maar in overleef modus.
Ik denk dat de psych nu in zekere zin op ontdekkingstocht is om te bepalen wat voor mij de beste manier is om eraan te werken..en eerst moet zij die 2 extremen van mij leren kennen...en ondertussen is het zoeken geblazen.
En doordat ik dit al jaren weet maar nu echt pas iets eraan doe, loopt de psych in zekere zin iets van 4 jaar achter...en daardoor gaat het allemaal te langzaam voor mij
Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft. Ik heb dit zelf ook zo gehad, ik had standje turbo emotie en standje koude kikker, ertussenin kwam ik maar moeizaam.
Het heeft bij mij best even geduurd maar ik kan nu zeggen dat ik ook het grijze gebied heb gevonden.
Ik heb ze allebei apart aangepakt. Standje rationeel door heel bewust oefeningen te doen om bij mij gevoel te blijven en vooral ook in mijn lijf te blijven in plaats van in mijn hoofd te blijven kamperen. Dit is echt een kwestie van oefeningen doen en blijven herhalen.
Van de turbostand ben ik afgekomen door een stukje traumaverwerking om van de triggers af te komen. Bij mij werd steeds een stukje oud zeer aangeraakt dat alles behoorlijk versterkte.
Nu gaat het een stuk beter qua emotionele huishouding. Het kost vooral tijd en oefening.
Zo gaat het dus ook bij mij. De turbostand komt idd ook door wat oud zeer waar ik grotendeels vanaf ben, alleen moet ik kijken wat ik nu wil met mijn leven. En ik wil zoveel en van alles en moet keuzes maken.quote:
[..]
Knuffel
Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft. Ik heb dit zelf ook zo gehad, ik had standje turbo emotie en standje koude kikker, ertussenin kwam ik maar moeizaam.
Het heeft bij mij best even geduurd maar ik kan nu zeggen dat ik ook het grijze gebied heb gevonden.
Ik heb ze allebei apart aangepakt. Standje rationeel door heel bewust oefeningen te doen om bij mij gevoel te blijven en vooral ook in mijn lijf te blijven in plaats van in mijn hoofd te blijven kamperen. Dit is echt een kwestie van oefeningen doen en blijven herhalen.
Van de turbostand ben ik afgekomen door een stukje traumaverwerking om van de triggers af te komen. Bij mij werd steeds een stukje oud zeer aangeraakt dat alles behoorlijk versterkte.
Nu gaat het een stuk beter qua emotionele huishouding. Het kost vooral tijd en oefening.
En tegelijkertijd wordt dit alles in zekere zin bemoeilijkt door mijn autisme, doordat ik al slecht tegen prikkels kan en wordt opgeslokt in mijn omgeving, die continu veranderd en ik continu blijf achterlopen. Mede doordat ik heel veel problemen heb met aanpassen aan de veranderingen..en dan raak ik gefrustreerd...
En zo loop ik continu in vicieuze circels terecht
Als ik het goed begrijp, gaat het nu dus best redelijk tot goed met jou?quote:
[..]
Knuffel
Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft. Ik heb dit zelf ook zo gehad, ik had standje turbo emotie en standje koude kikker, ertussenin kwam ik maar moeizaam.
Het heeft bij mij best even geduurd maar ik kan nu zeggen dat ik ook het grijze gebied heb gevonden.
Ik heb ze allebei apart aangepakt. Standje rationeel door heel bewust oefeningen te doen om bij mij gevoel te blijven en vooral ook in mijn lijf te blijven in plaats van in mijn hoofd te blijven kamperen. Dit is echt een kwestie van oefeningen doen en blijven herhalen.
Van de turbostand ben ik afgekomen door een stukje traumaverwerking om van de triggers af te komen. Bij mij werd steeds een stukje oud zeer aangeraakt dat alles behoorlijk versterkte.
Nu gaat het een stuk beter qua emotionele huishouding. Het kost vooral tijd en oefening.
Op dat gebied wel ja. Mijn emoties zijn een stuk stabieler en veel meer in het midden ipv steeds die uitersten. En ik ben ook veel beter in het herkennen en duiden van mijn gevoelens. Ik heb veel meer ruimte in mijn hoofd hierdoor en ook is mijn depressie helemaal opgeklaard.quote:
[..]
Als ik het goed begrijp, gaat het nu dus best redelijk tot goed met jou?
Ik ben nu nog bezig met een stuk verdere traumaverwerking en daaruit vloeiend mijn angst voor confrontaties/vermijding.
Dat lijkt me best een lastige situatie!quote:
[..]
Zo gaat het dus ook bij mij. De turbostand komt idd ook door wat oud zeer waar ik grotendeels vanaf ben, alleen moet ik kijken wat ik nu wil met mijn leven. En ik wil zoveel en van alles en moet keuzes maken.
En tegelijkertijd wordt dit alles in zekere zin bemoeilijkt door mijn autisme, doordat ik al slecht tegen prikkels kan en wordt opgeslokt in mijn omgeving, die continu veranderd en ik continu blijf achterlopen. Mede doordat ik heel veel problemen heb met aanpassen aan de veranderingen..en dan raak ik gefrustreerd...
En zo loop ik continu in vicieuze circels terecht
Zelf heb ik een periode heel slecht tegen prikkels gekund vorig jaar. Van vrij kleine dingen ging ik behoorlijk op tilt. Ik heb toen vrij rigoreus alle triggers uit mijn leven geruimd. Bij mijn waren het veelal mensen. Maar een supermarkt of van buiten fietsen kon ik helemaal overprikkeld raken en dan raakte ik emotioneel ook over mijn toeren.
Pas na een tijdje totale rust en met hulp van medicatie begon alles wat te zakken. En nu bouw ik heel rustig weer op maar als ik een grens voel is het klaar en gaat de rem er weer op. Heb jij de ruimte om je leven ook wat prikkelarmer in te richten?
Over het algemeen is mijn leven momenteel vrij prikkelarm. En de meeste prikkels komen voort uit geluiden, en drukte.Daarom als ik nu dingen moet regelen ga ik zoveelmogelijk op de fiets met oordopjes in, zodat als ik gebeld wordt mijn handen niet hoef te gebruiken en tegelijkertijd de geluiden minder hard ervaar.quote:
[..]
Dat lijkt me best een lastige situatie!
Zelf heb ik een periode heel slecht tegen prikkels gekund vorig jaar. Van vrij kleine dingen ging ik behoorlijk op tilt. Ik heb toen vrij rigoreus alle triggers uit mijn leven geruimd. Bij mijn waren het veelal mensen. Maar een supermarkt of van buiten fietsen kon ik helemaal overprikkeld raken en dan raakte ik emotioneel ook over mijn toeren.
Pas na een tijdje totale rust en met hulp van medicatie begon alles wat te zakken. En nu bouw ik heel rustig weer op maar als ik een grens voel is het klaar en gaat de rem er weer op. Heb jij de ruimte om je leven ook wat prikkelarmer in te richten?
En zo doe ik bijna alles met oordopjes/muziek...en merk ik dat ik mij begin te irriteren doe ik de muziek iets harder.
en thuis kan ik me virj makkelijk terugtrekken op mijn kamer, aangezien ik nog thuis woon. En ze snappen dat ze me dan soms alleen moeten vooral als ik overprikkeld ben. Dan laten zeme en kom ik vanzelf weer naar de bewoonde wereld wanneer het over is.
En ik probeer tegenwoordig met de meditatievideo die ik van mijn psych heb mijn aandacht af teleiden...
En vooral stress/druk vermijden...
Want mijn psych zat te denken aan medicatie, maar dan zou ik bijna mijn hele leven medicatie kunnen nemen. En ik hou het al meer dan 30 jaar zonder medicatie uit..heel soms een angstremmer (1x per jaar) dus wil het zo houden zolang het mogelijk is.
Dan doe je al heel wat!quote:
[..]
Over het algemeen is mijn leven momenteel vrij prikkelarm. En de meeste prikkels komen voort uit geluiden, en drukte.Daarom als ik nu dingen moet regelen ga ik zoveelmogelijk op de fiets met oordopjes in, zodat als ik gebeld wordt mijn handen niet hoef te gebruiken en tegelijkertijd de geluiden minder hard ervaar.
En zo doe ik bijna alles met oordopjes/muziek...en merk ik dat ik mij begin te irriteren doe ik de muziek iets harder.
en thuis kan ik me virj makkelijk terugtrekken op mijn kamer, aangezien ik nog thuis woon. En ze snappen dat ze me dan soms alleen moeten vooral als ik overprikkeld ben. Dan laten zeme en kom ik vanzelf weer naar de bewoonde wereld wanneer het over is.
En ik probeer tegenwoordig met de meditatievideo die ik van mijn psych heb mijn aandacht af teleiden...
En vooral stress/druk vermijden...
Want mijn psych zat te denken aan medicatie, maar dan zou ik bijna mijn hele leven medicatie kunnen nemen. En ik hou het al meer dan 30 jaar zonder medicatie uit..heel soms een angstremmer (1x per jaar) dus wil het zo houden zolang het mogelijk is.
Ik was zelf ook heel sceptisch tegenover medicatie. Wilde het ook liever niet. Ik zat op een moment best in een diep dal en gebruikte oxazepam. Omdat ik instabiel bleef en niet verslaafd wilde raken aan oxazepam heeft de huisarts me toen een ssri voorgeschreven.
Mij gaf het precies dat zetje om eruit te raken en later stabiel genoeg te zijn om een traumabehandeling aan te kunnen.
De kans is aanwezig dat ik het blijf gebruiken omdat ik mogelijk steeds depressief wordt vanwege een genetisch gebrek, depressies komen veel voor in mijn familie en mogelijk dat serotonine niet goed wordt opgenomen/onvoldoende wordt aangemaakt. Mijn psychiater trok de vergelijking met een vitaminesupplement, al denk ik daar zelf niet zo luchtig over.
zo denk ik precies over medicatie..en daaron gebruik ik het het liefst als noodrem. in mijn gamilie weet ik dat mijn moeder ook een tijdje een ssri heeft gekregen. En ik merk dat ikzelf nie voor de 1e keer in een dip zit...meestal kom ik er valzelf uit, omdat 9 van de 10x mijn depressies me veranderingen samen gaan.quote:
[..]
Dan doe je al heel wat!
Ik was zelf ook heel sceptisch tegenover medicatie. Wilde het ook liever niet. Ik zat op een moment best in een diep dal en gebruikte oxazepam. Omdat ik instabiel bleef en niet verslaafd wilde raken aan oxazepam heeft de huisarts me toen een ssri voorgeschreven.
Mij gaf het precies dat zetje om eruit te raken en later stabiel genoeg te zijn om een traumabehandeling aan te kunnen.
De kans is aanwezig dat ik het blijf gebruiken omdat ik mogelijk steeds depressief wordt vanwege een genetisch gebrek, depressies komen veel voor in mijn familie en mogelijk dat serotonine niet goed wordt opgenomen/onvoldoende wordt aangemaakt. Mijn psychiater trok de vergelijking met een vitaminesupplement, al denk ik daar zelf niet zo luchtig over.
Iets veranderd buiten mij om, waardoor ik mee moet veranderen en dat weiger ik(mogelijk en waarschijnlijk door autisme) en het weigeren frustreert mij, en daardoor wordt ik verdrietig en dat verdriet neemt dan extreme vormen aan..en wordt verergert door negatieve gedachten en piekeren..
Ik kan me voorstellen dat je in die situatie geen ssri gebruikt. Ik zat echt diep in een depressie en mij heeft het heel goed geholpen eruit te komen. Als jij dit zelf kunt dan snap ik dat je liever zonder doet.quote:
[..]
zo denk ik precies over medicatie..en daaron gebruik ik het het liefst als noodrem. in mijn gamilie weet ik dat mijn moeder ook een tijdje een ssri heeft gekregen. En ik merk dat ikzelf nie voor de 1e keer in een dip zit...meestal kom ik er valzelf uit, omdat 9 van de 10x mijn depressies me veranderingen samen gaan.
Iets veranderd buiten mij om, waardoor ik mee moet veranderen en dat weiger ik(mogelijk en waarschijnlijk door autisme) en het weigeren frustreert mij, en daardoor wordt ik verdrietig en dat verdriet neemt dan extreme vormen aan..en wordt verergert door negatieve gedachten en piekeren..
Neem jij het jezelf kwalijk dat je moeite hebt met veranderingen? Als dat een deel van je autisme is, dan kun je daar toch weinig aan doen? Veranderingen zullen er altijd blijven zijn, en waarschijnlijk zul je dat altijd lastig blijven vinden. Het is denk ik vooral zoeken naar manieren waardoor je gemakkelijker die veranderingen een plekje geeft en het weer kan loslaten, maar ook hoe je je omgeving duidelijk maakt waar jouw grenzen liggen zodat ze waar mogelijk er rekening mee kunnen houden dat je dit moeilijk vind.
Ik neem het mezelf niet echt kwalijk dat ik moeite heb met veranderingen, maar de moeite heb ik met het feit dat dit me zo enorm beperkt en hindert. Op het moment dat de rest automatisch mee zou veranderen en het mogelijk zelfs onbewust doet...kom ik volledig stil te staan en afhankelijk van het type verandering zelfs in paniek/angst terecht zoals nu.quote:
[..]
Neem jij het jezelf kwalijk dat je moeite hebt met veranderingen? Als dat een deel van je autisme is, dan kun je daar toch weinig aan doen? Veranderingen zullen er altijd blijven zijn, en waarschijnlijk zul je dat altijd lastig blijven vinden. Het is denk ik vooral zoeken naar manieren waardoor je gemakkelijker die veranderingen een plekje geeft en het weer kan loslaten, maar ook hoe je je omgeving duidelijk maakt waar jouw grenzen liggen zodat ze waar mogelijk er rekening mee kunnen houden dat je dit moeilijk vind.
En dat is dus waar ik moeite mee heb, het feit dat ik dan volledig stil kom te staan. En als kind kreeg ik een schop onder mijn kont van mijn ouders en ging ik door. Ook wilde ik niet, zoals de overgang goep 8 naar brugklas. Ik wilde niet van school veranderen en ook niet van structuur enz. maar mijn moeder zette mij iedere dag af op school (met het ov) ....tot het een automatisme was en ik er niet meer zo tegenop keek.
Alleen nu zit ik met een keuze tussen 2 opties, en eigenlijk wil ik geen beide...dus zit ik met wat nu. En dat frustreert mij, en zorgt ervoor dat ik nergens zin in heb en ik geniet van kleine dingen zoals sporten, dieren verzorgen enz.
Maar zodra ik een stap ga ondernemen diemij tot een keuze leidt speelt er angst op en wil ik niet meer en heb ik tig redenen om het niet te doen. En zo is het een circel met alles.
En daardoor zit ik nu in de 'mini' depressie zoals ik het graag noem.
Ik slik Prozac (SSRI) (en een maagbeschermer), haldol (en aktineton voor de bijwerkingen), abilify, promethazine en levopromazine
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik kan me goed voorstellen dat een keuze maken dan een enorme opgave is. Knuffels.quote:
[..]
Ik neem het mezelf niet echt kwalijk dat ik moeite heb met veranderingen, maar de moeite heb ik met het feit dat dit me zo enorm beperkt en hindert. Op het moment dat de rest automatisch mee zou veranderen en het mogelijk zelfs onbewust doet...kom ik volledig stil te staan en afhankelijk van het type verandering zelfs in paniek/angst terecht zoals nu.
En dat is dus waar ik moeite mee heb, het feit dat ik dan volledig stil kom te staan. En als kind kreeg ik een schop onder mijn kont van mijn ouders en ging ik door. Ook wilde ik niet, zoals de overgang goep 8 naar brugklas. Ik wilde niet van school veranderen en ook niet van structuur enz. maar mijn moeder zette mij iedere dag af op school (met het ov) ....tot het een automatisme was en ik er niet meer zo tegenop keek.
Alleen nu zit ik met een keuze tussen 2 opties, en eigenlijk wil ik geen beide...dus zit ik met wat nu. En dat frustreert mij, en zorgt ervoor dat ik nergens zin in heb en ik geniet van kleine dingen zoals sporten, dieren verzorgen enz.
Maar zodra ik een stap ga ondernemen diemij tot een keuze leidt speelt er angst op en wil ik niet meer en heb ik tig redenen om het niet te doen. En zo is het een circel met alles.
En daardoor zit ik nu in de 'mini' depressie zoals ik het graag noem.
Zou het je helpen om uit te denken wat er allemaal verandert bij beide keuzes, en dan regelmatig de verandering te visualiseren zodat je er wat aan kan wennen zonder dat het al echt zover is? Is maar iets wat in me opkwam, dus negeer het gerust als het niks is.
Is dat niet vreselijk sederend?quote:
Ik slik Prozac (SSRI) (en een maagbeschermer), haldol (en aktineton voor de bijwerkingen), abilify, promethazine en levopromazine
Anders ben ik niet te houden. Hierop slaap ik amper/niet en stuiter ik in het rond. Nu stuiter ik ook, maar af en toe krijgen ze me liggende (weliswaar wakker, maar in mijn kamer en rustig)quote:
De combinatie promethazine en levopromazine heeft als doel te sederen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is niet leuk dat je medicatie moet slikken om kalmer te worden, maar wel positief dat het kan, want anders draai je echt door, en worden de angsten door de vermoeidheid alleen erger!quote:
[..]
Anders ben ik niet te houden. Hierop slaap ik amper/niet en stuiter ik in het rond. Nu stuiter ik ook, maar af en toe krijgen ze me liggende (weliswaar wakker, maar in mijn kamer en rustig)
De combinatie promethazine en levopromazine heeft als doel te sederen
Hoop dat het nu in ieder geval iets beter gaat!
Clomipramine, een TCA. Daarvoor heb ik ook SSRI's en een SNRI geprobeerd.quote:
Why are you wearing that stupid man suit?
Nu al een jaar niks meer, toen slikte ik een MAO-remmer (na heel wat ssri's geprobeerd te hebben zonder of met weinig effect). Die mao-remmer (tranylcypromine) werkte goed, heb ik na een aantal jaar, heel langzaam afgebouwd. So far so "good".
Paar weken terug flinke dip, lijkt ook wat met hormonen te maken te hebben, maar het was anders dan anders. Rond een bepaalde tijd van de maand ben ik altijd prikkelbaarder, maar ik heb ook medicatie sinds een maand die op je stemming kunnen werken, dus misschien ligt daar ook nog een verband, over 2 weken daarvoor controle, misschien maar kijken voor alternatief, stoppen kan eigenlijk niet zonder een alternatief...
Voel me wel weer wat beter, maar wankel evenwicht voelt het.
Paar weken terug flinke dip, lijkt ook wat met hormonen te maken te hebben, maar het was anders dan anders. Rond een bepaalde tijd van de maand ben ik altijd prikkelbaarder, maar ik heb ook medicatie sinds een maand die op je stemming kunnen werken, dus misschien ligt daar ook nog een verband, over 2 weken daarvoor controle, misschien maar kijken voor alternatief, stoppen kan eigenlijk niet zonder een alternatief...
Voel me wel weer wat beter, maar wankel evenwicht voelt het.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hebben jullie dat af en toe ook wel eens? Dat je wanneer je bijna gaat slapen dat je dan pas wakker wordt?
Neem je een flinke stap door ondanks angst toch in je eentje naar de bioscoop te gaan naar een leuke film waar je naar uitkijkt. Wordt het geheel overschaduwd doordat je vaste bioscoopmaatje er niet bij is.
Leuk zo'n depressie.
Leuk zo'n depressie.
Met mij gaat het steeds beter. Maar vandaag even zoiets. Ik weet echt niet wat ik ermee moet.
Heerlijk druk met voorbereiden van mijn verjaardagsfeestje, lekkere vrolijke muziek op, hapjes bakken, echt lekker bezig. Ik moest nog even uren doorgeven en wat mailtjes sturen naar wat mensen, dus ik open mijn mailbox. Staat er een LinkedIn invite van een ex van me in.
Ik heb die jongen bijna 3 jaar niet gesproken, en de laatste keer dat ik hem sprak was hadden we ruzie. Daarna heb ik m op facebook geblokkeerd, en gevraagd geen contact meer te zoeken. Destijds zijn we uit elkaar gegaan omdat hij ernstige psychische problemen had en daarover niet kon communiceren. Dat zorgde voor zoveel ellende dat ik gevoelsmatig heb moeten kiezen tussen mezelf en hem. En nu stoort deze invite even bam mijn vrolijke dag.
Ik ga er sowieso nu even niks mee doen, even laten liggen en een andere dag iets beslissen. Ik hoop dat ik het van me af kan zetten. Jammer dat dat net vandaag gebeurt.
Heerlijk druk met voorbereiden van mijn verjaardagsfeestje, lekkere vrolijke muziek op, hapjes bakken, echt lekker bezig. Ik moest nog even uren doorgeven en wat mailtjes sturen naar wat mensen, dus ik open mijn mailbox. Staat er een LinkedIn invite van een ex van me in.
Ik heb die jongen bijna 3 jaar niet gesproken, en de laatste keer dat ik hem sprak was hadden we ruzie. Daarna heb ik m op facebook geblokkeerd, en gevraagd geen contact meer te zoeken. Destijds zijn we uit elkaar gegaan omdat hij ernstige psychische problemen had en daarover niet kon communiceren. Dat zorgde voor zoveel ellende dat ik gevoelsmatig heb moeten kiezen tussen mezelf en hem. En nu stoort deze invite even bam mijn vrolijke dag.
Ik ga er sowieso nu even niks mee doen, even laten liggen en een andere dag iets beslissen. Ik hoop dat ik het van me af kan zetten. Jammer dat dat net vandaag gebeurt.
Ik snap niet echt wat je bedoelt, mischien kan je het iets beter uitleggen.quote:
Hebben jullie dat af en toe ook wel eens? Dat je wanneer je bijna gaat slapen dat je dan pas wakker wordt?
Ach, je hebt tenminste de stap gezet en het is ook enorm kwestie van wennen om dingen alleen te doen.quote:
Neem je een flinke stap door ondanks angst toch in je eentje naar de bioscoop te gaan naar een leuke film waar je naar uitkijkt. Wordt het geheel overschaduwd doordat je vaste bioscoopmaatje er niet bij is.
Leuk zo'n depressie.
Zulke dingen zijn inderdaad enorm vervelend. Mischien kan je een fictieve brief naar hem schrijven over wat dit verzoek met je doet. En het zo mischien loslaten voor vandaag. En zo toch genieten van je verjaardag.quote:
Met mij gaat het steeds beter. Maar vandaag even zoiets. Ik weet echt niet wat ik ermee moet.
Heerlijk druk met voorbereiden van mijn verjaardagsfeestje, lekkere vrolijke muziek op, hapjes bakken, echt lekker bezig. Ik moest nog even uren doorgeven en wat mailtjes sturen naar wat mensen, dus ik open mijn mailbox. Staat er een LinkedIn invite van een ex van me in.
Ik heb die jongen bijna 3 jaar niet gesproken, en de laatste keer dat ik hem sprak was hadden we ruzie. Daarna heb ik m op facebook geblokkeerd, en gevraagd geen contact meer te zoeken. Destijds zijn we uit elkaar gegaan omdat hij ernstige psychische problemen had en daarover niet kon communiceren. Dat zorgde voor zoveel ellende dat ik gevoelsmatig heb moeten kiezen tussen mezelf en hem. En nu stoort deze invite even bam mijn vrolijke dag.
Ik ga er sowieso nu even niks mee doen, even laten liggen en een andere dag iets beslissen. Ik hoop dat ik het van me af kan zetten. Jammer dat dat net vandaag gebeurt.
Hier gaat het na afgelopen weekend weer redelijk op het feit dat ik strontverkouden ben na. Wat ik stiekem best vindt, want doordat ik me enorm moe voel, kan ik niet piekeren, ook al neigt mijn hoofd ernaar..het stopt vanzelf doordat ik er de energie niet voor heb.
Afgelopen woensdag een sessie met de psych gehad, en we gaan nu werken aan besluitvorming maar ik moet eerst over een drempel heen zien te komen en dat iswaar we nu mee aan het werken zijn. En tijdens deze sessie hadik voor het eerst de indruk dat de psych me echt begreep.
Want mijn grootste probleem met over drempels heen gaan is het feit dat ik weet dat iets gaat veranderen maar me er geen beeld bij kan vormen..en het dus complete paniek veroorzaakt. En ik wel en niet wil.
Maar goed, eerst de verkoudheid maar eens uitzitten...want nu verveel me ik dood, maar wat vind ik deze vorm van verveling heerlijk
Afgelopen woensdag een sessie met de psych gehad, en we gaan nu werken aan besluitvorming maar ik moet eerst over een drempel heen zien te komen en dat iswaar we nu mee aan het werken zijn. En tijdens deze sessie hadik voor het eerst de indruk dat de psych me echt begreep.
Want mijn grootste probleem met over drempels heen gaan is het feit dat ik weet dat iets gaat veranderen maar me er geen beeld bij kan vormen..en het dus complete paniek veroorzaakt. En ik wel en niet wil.
Maar goed, eerst de verkoudheid maar eens uitzitten...want nu verveel me ik dood, maar wat vind ik deze vorm van verveling heerlijk
Zo erg wennen is dat niet hoor. Ik ben niet voor niks eenzaam.quote:
[..]
Ach, je hebt tenminste de stap gezet en het is ook enorm kwestie van wennen om dingen alleen te doen.
Het ging ook niet per se om het alleen doen van iets.
[ Bericht 0% gewijzigd door aeque op 02-06-2018 15:09:03 ]
Dat je zou maar zeggen de hele dag moe en lusteloos bent nergens zin in en overal last van hebben, En dan tegen 22.00-23.00 wordt je pas wakker ben je niet meer zo moe en wordt het allemaal iets minder.quote:
[..]
Ik snap niet echt wat je bedoelt, mischien kan je het iets beter uitleggen.
[..]
Ach, je hebt tenminste de stap gezet en het is ook enorm kwestie van wennen om dingen alleen te doen.
Ik heb het goed kunnen loslaten! Iets waar ik altijd vreselijk veel moeite mee had, maar dit lukte me!quote:
[..]
Zulke dingen zijn inderdaad enorm vervelend. Mischien kan je een fictieve brief naar hem schrijven over wat dit verzoek met je doet. En het zo mischien loslaten voor vandaag. En zo toch genieten van je verjaardag.
Fijn feestje gehad ook en nu de rommel opruimen.
Wat fijn dat je t gevoel hebt dat je psych je begrijpt! Ik hoop echt dat dit je gaat helpen om wat gemakkelijker met veranderingen om te gaan!quote:
Hier gaat het na afgelopen weekend weer redelijk op het feit dat ik strontverkouden ben na. Wat ik stiekem best vindt, want doordat ik me enorm moe voel, kan ik niet piekeren, ook al neigt mijn hoofd ernaar..het stopt vanzelf doordat ik er de energie niet voor heb.
Afgelopen woensdag een sessie met de psych gehad, en we gaan nu werken aan besluitvorming maar ik moet eerst over een drempel heen zien te komen en dat iswaar we nu mee aan het werken zijn. En tijdens deze sessie hadik voor het eerst de indruk dat de psych me echt begreep.
Want mijn grootste probleem met over drempels heen gaan is het feit dat ik weet dat iets gaat veranderen maar me er geen beeld bij kan vormen..en het dus complete paniek veroorzaakt. En ik wel en niet wil.
Maar goed, eerst de verkoudheid maar eens uitzitten...want nu verveel me ik dood, maar wat vind ik deze vorm van verveling heerlijk
En beterschap gewenst!
Ik herken het wel, al heb ik het de laatste tijd niet echt. Mijn stemming werd 's avonds beter en dan kreeg ik meer energie. Ging dan tegen middernacht ineens mijn kamer opruimen en stofzuigenquote:
[..]
Dat je zou maar zeggen de hele dag moe en lusteloos bent nergens zin in en overal last van hebben, En dan tegen 22.00-23.00 wordt je pas wakker ben je niet meer zo moe en wordt het allemaal iets minder.
. Overdag lukte dat niet.
Why are you wearing that stupid man suit?
ow, dan had ik je bericht verkeerd begrepen waarschijnlijk.quote:
[..]
Zo erg wennen is dat niet hoor. Ik ben niet voor niks eenzaam.
Het ging ook niet per se om het alleen doen van iets.
In zekere zin wel herkenbaar, alleen dan heb ik niet met lusteloos zijn, bij komt het door het piekeren. Als ik begin te piekeren ga ik me enorm vermoeid voelen en dan als ik het piekeren kan stoppen ben ik zo moe. En dan een aantal uren later meestal tegen de avond voel ik me weer relatief wakker, uitgerust..enz.quote:
[..]
Dat je zou maar zeggen de hele dag moe en lusteloos bent nergens zin in en overal last van hebben, En dan tegen 22.00-23.00 wordt je pas wakker ben je niet meer zo moe en wordt het allemaal iets minder.
Het gaat goed met mijn stemming de laatste maanden. Alleen het slapen blijft een probleem en daardoor ben ik vaak moe. Ik ga me nu focussen op meer structuur creëren en een betere slaaphygiëne.
Hoe gaat het met jullie?
Hoe gaat het met jullie?
Why are you wearing that stupid man suit?
Hier weet ik niet precieshoe het gaat. Afgelopen dagen was ik enorm somber, maar dat komt doordat ik strontverkouden ben(geweest). Nu gaat het alweer iets beter. En merk wel dat ik me dusdanig beroerd voelde dat ik geen energie had om depressief te zijn en te piekeren. Nu voel ik me wat beter en gisterenavond begon ik weer lichtelijk met het gepieker. Maar niet echt extreem.quote:
Het gaat goed met mijn stemming de laatste maanden. Alleen het slapen blijft een probleem en daardoor ben ik vaak moe. Ik ga me nu focussen op meer structuur creëren en een betere slaaphygiëne.
Hoe gaat het met jullie?
Ik ben ook zo goed de laatste tijd vooral in het overdrijven als ik ook maar een pijntje of een steekje voel.
Als ik een steekje bij mijn borst voel denk ik ( ik kan wel afscheid nemen )
En dan ga ik alles checken en monitoren steek op je borst hartkloppingen zweten duizelig raar gevoel in je arm ( oh nee een hartaanval meteen daaraan denken)
Terwijl het ook precies symptomen zijn van een Paniekaanval of angst / hyperventilatie want na een aanval is het ook zo goed als weg. Echt rottig angst en paniek
Als ik een steekje bij mijn borst voel denk ik ( ik kan wel afscheid nemen )
En dan ga ik alles checken en monitoren steek op je borst hartkloppingen zweten duizelig raar gevoel in je arm ( oh nee een hartaanval meteen daaraan denken)
Terwijl het ook precies symptomen zijn van een Paniekaanval of angst / hyperventilatie want na een aanval is het ook zo goed als weg. Echt rottig angst en paniek
Wat rottig zeg! Paniekaanvallen zijn ook lastig in dat opzicht, lijkt er precies op.quote:Op woensdag 13 juni 2018 11:32 schreef RavenArtus het volgende:
Ik ben ook zo goed de laatste tijd vooral in het overdrijven als ik ook maar een pijntje of een steekje voel.
Als ik een steekje bij mijn borst voel denk ik ( ik kan wel afscheid nemen )
En dan ga ik alles checken en monitoren steek op je borst hartkloppingen zweten duizelig raar gevoel in je arm ( oh nee een hartaanval meteen daaraan denken)
Terwijl het ook precies symptomen zijn van een Paniekaanval of angst / hyperventilatie want na een aanval is het ook zo goed als weg. Echt rottig angst en paniek
Lief zijn voor jezelf op zulke momenten en even stilstaan bij wat er aan scheelt gaat je helpen. Sterkte!
Ik denk altijd maar zo, Als ik echt een hartaanval heb moet je echt een gewicht op je borst hebben van een olifant voor 10+ minuten plus echt pijn in je arm kaak rug schouders en misselijk + overgeven, En na 15-30 minuten zouden de symptomen van een PA minder moeten zijn.quote:Op woensdag 13 juni 2018 12:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Wat rottig zeg! Paniekaanvallen zijn ook lastig in dat opzicht, lijkt er precies op.
Lief zijn voor jezelf op zulke momenten en even stilstaan bij wat er aan scheelt gaat je helpen. Sterkte!
Ik denk ook als je echt een hartaanval heb dat je eigen nog beroerder voelt en dat het niet lekkere echt hondsberoerd wordt.
Je hebt grotendeels gelijk. Een paniekaanval zit eigenlijk ook meer in je hoofd, die maakt de symptomen, en bij een echte hartaanval voel je je fysiek echt beroerd maarmentaal waarschijnlijk minder, want het overlevingsinstinct neemt het over voor zover mogelijk.quote:
[..]
Ik denk altijd maar zo, Als ik echt een hartaanval heb moet je echt een gewicht op je borst hebben van een olifant voor 10+ minuten plus echt pijn in je arm kaak rug schouders en misselijk + overgeven, En na 15-30 minuten zouden de symptomen van een PA minder moeten zijn.
Ik denk ook als je echt een hartaanval heb dat je eigen nog beroerder voelt en dat het niet lekkere echt hondsberoerd wordt.
En bij een paniekaanval merk je meteen dat het een paniekaanval is, als je er voor enkele tellen tussenuit weet te stappen.
Dat gebeurd dus bij mij vaak, ik schiet 'opeens'(door gedachten) in paniek en ga me van alles inbeelden. Meestal in de trent dat mijn naasten in gevaar zijn of overlijden enz. En als ik er dan over ga lezen kalmeer ik van zelf, en als ik stop ga ik als het ware verder met de paniek waar ik gebleven was, met het verschil dat ik dan dondersgoed besef dat het paniek is. En ik het dan maar in zekere zin laat tot het over is..terwijl ik blijf herhalen, dat het maar paniek is..
Maar het is wel bizar vermoeiend!
Ja inderdaad! Ik heb er zelf veel last van gehad en het is behoorlijk slopend.quote:
[..]
Je hebt grotendeels gelijk. Een paniekaanval zit eigenlijk ook meer in je hoofd, die maakt de symptomen, en bij een echte hartaanval voel je je fysiek echt beroerd maarmentaal waarschijnlijk minder, want het overlevingsinstinct neemt het over voor zover mogelijk.
En bij een paniekaanval merk je meteen dat het een paniekaanval is, als je er voor enkele tellen tussenuit weet te stappen.
Dat gebeurd dus bij mij vaak, ik schiet 'opeens'(door gedachten) in paniek en ga me van alles inbeelden. Meestal in de trent dat mijn naasten in gevaar zijn of overlijden enz. En als ik er dan over ga lezen kalmeer ik van zelf, en als ik stop ga ik als het ware verder met de paniek waar ik gebleven was, met het verschil dat ik dan dondersgoed besef dat het paniek is. En ik het dan maar in zekere zin laat tot het over is..terwijl ik blijf herhalen, dat het maar paniek is..
Maar het is wel bizar vermoeiend!
Met mij gaat het overigens erg goed. Ik heb een project opgepakt bij mn vrijwilligerswerk waarbij ik met mijn hoofd aan t werk ga.
Ik vind het spannend maar ben ook erg enthousiast en heb er zin in om dat op te pakken.
Van mijn coach heb ik als huiswerk om uit te zoeken van welke dingen ik energie krijg. En welke dingen ik wel goed kan maar die juist energie vreten. Lastig, maar wel een heel goede om eens uit te zoeken want er zijn veel dingen die ik 'wel even doe' omdat het maar eventjes tijd kost, maar tegelijk mijn energie opslurpen.
Wat goed dat het goed gaat. En energie beheersen is heel belangrijk, vooral tegenwoordig dat alles moet, en ook iedereen zo gehaast is.quote:
[..]
Ja inderdaad! Ik heb er zelf veel last van gehad en het is behoorlijk slopend.
Met mij gaat het overigens erg goed. Ik heb een project opgepakt bij mn vrijwilligerswerk waarbij ik met mijn hoofd aan t werk ga.
Ik vind het spannend maar ben ook erg enthousiast en heb er zin in om dat op te pakken.
Van mijn coach heb ik als huiswerk om uit te zoeken van welke dingen ik energie krijg. En welke dingen ik wel goed kan maar die juist energie vreten. Lastig, maar wel een heel goede om eens uit te zoeken want er zijn veel dingen die ik 'wel even doe' omdat het maar eventjes tijd kost, maar tegelijk mijn energie opslurpen.
Hier gaat het wel redelijk, gisteren wel een rotnacht gehad, maar gezien omstandigheden wel normaal. Want een naast familielid werd geopereerd en dat brengt altijd wel onzekerheid en angst met zich mee. Dus heb mezelf vandaag tot niks gedwongen behalve sporten..om zo vanavond weer goed te slapen.
Merk wel ik dat ik van alles wil doen zoals werken, maar tegelijkertijd ook niet. Ik kijk enorm op tegen alles...vroeg opstaan, OV dat vol zit in de spits, weer een routine moeten volgen,minder vrije tijd hebben.
En dat is iets wat we proberen aan te pakken nu. Maar het wordt alleen bemoeilijkt doordat in mijn regio mijn beroep uitoefenen moeilijk is, omdat dit vooral in het noorden des land is. Dus zit daar enorm mee overhoop, waar we het dus regelmatig over hebben met de psych om een oplossing te vinden.
Wat door mijn autisme moeilijker gemaakt wordt, omdat ik sinds kind alleen dit beroep wil en het is alsof het het enige is dat bestaat ter wereld qua werk(gevoelsmatig).
Verder gaat het eigenlijk wel oké op de verveling die door niks doen ontstaat.
Beter geslapen?quote:
[..]
Wat goed dat het goed gaat. En energie beheersen is heel belangrijk, vooral tegenwoordig dat alles moet, en ook iedereen zo gehaast is.
Hier gaat het wel redelijk, gisteren wel een rotnacht gehad, maar gezien omstandigheden wel normaal. Want een naast familielid werd geopereerd en dat brengt altijd wel onzekerheid en angst met zich mee. Dus heb mezelf vandaag tot niks gedwongen behalve sporten..om zo vanavond weer goed te slapen.
Welk beroep als ik vragen mag?quote:Merk wel ik dat ik van alles wil doen zoals werken, maar tegelijkertijd ook niet. Ik kijk enorm op tegen alles...vroeg opstaan, OV dat vol zit in de spits, weer een routine moeten volgen,minder vrije tijd hebben.
En dat is iets wat we proberen aan te pakken nu. Maar het wordt alleen bemoeilijkt doordat in mijn regio mijn beroep uitoefenen moeilijk is, omdat dit vooral in het noorden des land is. Dus zit daar enorm mee overhoop, waar we het dus regelmatig over hebben met de psych om een oplossing te vinden.
Wat door mijn autisme moeilijker gemaakt wordt, omdat ik sinds kind alleen dit beroep wil en het is alsof het het enige is dat bestaat ter wereld qua werk(gevoelsmatig).
Verder gaat het eigenlijk wel oké op de verveling die door niks doen ontstaat.
Herkenbaar, dat willen werken en toch ook niet.
Ik heb alleen uberhaupt geen idee wat ik zou willen...
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb voor vanavond geen clomipramine meer. Ik kwam er na de vorige afspraak met mijn casemanager achter dat ik waarschijnlijk niet genoeg zou hebben tot de volgende afspraak. Dus ik had moeten mailen of bellen, maar dat durfde/kon ik niet. Dus het is mijn eigen schuld. Er gaan wel vaker dingen mis doordat ik geen contact durf op te nemen. Ik weet niet hoe ik dat moet veranderen.
Why are you wearing that stupid man suit?
Wanneer is je volgende afspraak?
Maakt het voor jou nog uit, bellen of mailen?
En is dat niet durven contact op te nemen iets om te bespreken?
Lastig dat soort dingen, overigens wel herkenbaar, ik vind mailen meestal makkelijker dan bellen.
Maakt het voor jou nog uit, bellen of mailen?
En is dat niet durven contact op te nemen iets om te bespreken?
Lastig dat soort dingen, overigens wel herkenbaar, ik vind mailen meestal makkelijker dan bellen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Inderdad veel beter geslapen gisteren. Lag in bed en deed voor het geval van meditatie via de ipod, maar was niet eens op de helft of ik sliepquote:
Beroep dat te maken heeft met zee en kustmanagement. In principe kan ik best in zuid-nederland blijven en werken, maar daar is op het moment geen vraag.quote:
Welk beroep als ik vragen mag?
Herkenbaar, dat willen werken en toch ook niet.
Ik heb alleen uberhaupt geen idee wat ik zou willen...
Ik weet juist dondersgoed wat ik wil en kan me er niet goed bij neerleggen dat dat niet mogelijk is en dus een keuze moet maken.
Vandaag weer een rotdag, enorm aan het piekeren geslagen vandaag, waardoor ik juist weer in paniek raakte. Wel op tijd naar de psych geappt en kan daar morgenochtend 1e uur terecht.
Onderstaande even in spoiler, omdat het enigssinds relevant is, maar nogal chaotisch is omdatik nu niet echt (helder)kan denken. Mijn hoofd is compleet overspoel en ga dus maar slapen
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Gister had ik een afspraak, toen heb ik het dus gemeld, maar ligt morgen pas klaar in de apotheek. Dus het is maar een dag gelukkig.quote:
Wanneer is je volgende afspraak?
Maakt het voor jou nog uit, bellen of mailen?
En is dat niet durven contact op te nemen iets om te bespreken?
Lastig dat soort dingen, overigens wel herkenbaar, ik vind mailen meestal makkelijker dan bellen.
Ik denk dat ik bellen en mailen even moeilijk vind. In principe is bellen enger, maar dat is wel sneller gebeurd en bij mailen kan ik zo blokkeren dat het helemaal niet lukt.
Het is wel iets om te bespreken, al is het wel al bekend dat ik bijvoorbeeld in geval van crisis ook niet makkelijk contact opneem met de GGZ. Ik ben bang dat als ik hierover begin ze dan ervoor zorgen dat ik juist moet mailen of bellen en dat wil ik niet. Ik hoop dat er een andere oplossing is.
Why are you wearing that stupid man suit?
Heel herkenbaar. Zelf vind ik bellen ook veel enger, en mailen makkelijker. Mede doordat ik me geschreven beter kan uitdrukken dat telefonisch.quote:
Ik denk dat ik bellen en mailen even moeilijk vind. In principe is bellen enger, maar dat is wel sneller gebeurd en bij mailen kan ik zo blokkeren dat het helemaal niet lukt.
Maar tegenwoordig pak ik wel makkelijker de telefoon omdat je er dan inderdaad sneller vanaf bent.
Hier toch een doorverwijzing gekregen naar een psychiater om te kijken of ik medicatie kan krijgen of in ieder geval medicatie als SOS. Voor de dagen dat het piekeren uit de hand dreigt te lopen, en ik dus bevries. Want ik denk iedere dag en er spelen bepaalde thema's die gewoon erg beangstigend zijn,en deze zouden voor iedereen beangstigend zijn.
Alleen ik ga erover nadenken en soms veel te ver doordenken enconclusies trekken die niet aan mij zijn om te trekken en dan ga ik me enorm onrustig voelen doordat mijn hoofd vol gaat lopen en soms kan ik het zelf stoppen, maar vaak ook niet en de bedoeling is om voor die momenten iets te krijgen.
Ik moet zeggen dat ik wel bang voor medicatie, omdat het enorm makkelijk kan worden om die medicatie te blijven nemen en dan ook afhankelijk te worden. En ook associeer ik medicatie met ernstig ziek zijn/diagnoses waarbij hetmoet. En voor mij (autisme) bestaat geen echte medicatie en het is iets voor altijd..dus heb ik ook zoiets van ik moet maar door die momenten heen...want een paar uur of dagen later is het weer alsof er niks is gebeurd.
Hoi iedereen,
Wat fijn dat dit topic er is. Een paar maanden geleden ben gediagnostiseerd (als ik het zo goed schrijf) met een gegeneraliseerde angststoornis met agorafobie, en een piekerstoornis. Ik wist het stiekem wel, maar het is altijd rot te horen dat er echt iets aan de hand is. Ik heb er zelf een theorie over hoe dit ontstaan is, wellicht dat ik dat een andere keer uitleg.
Vraag: laatst stond ik in de file in een bus, ik voelde niet echt een steek van angst, maar mijn gedachten begonnen te ‘schreeuwen’ en ik moest huilen. Is dat een uiting van angst? Dat zou namelijk een hele hoop huilbuien verklaren. Ik heb last van schreeuwende gedachtes als ‘ik MOET eruit!’ en dergelijke als ik zelf geen controle heb over een situatie.
Wat fijn dat dit topic er is. Een paar maanden geleden ben gediagnostiseerd (als ik het zo goed schrijf) met een gegeneraliseerde angststoornis met agorafobie, en een piekerstoornis. Ik wist het stiekem wel, maar het is altijd rot te horen dat er echt iets aan de hand is. Ik heb er zelf een theorie over hoe dit ontstaan is, wellicht dat ik dat een andere keer uitleg.
Vraag: laatst stond ik in de file in een bus, ik voelde niet echt een steek van angst, maar mijn gedachten begonnen te ‘schreeuwen’ en ik moest huilen. Is dat een uiting van angst? Dat zou namelijk een hele hoop huilbuien verklaren. Ik heb last van schreeuwende gedachtes als ‘ik MOET eruit!’ en dergelijke als ik zelf geen controle heb over een situatie.
With love :*
Misschien is het gewoon de spanning die er op dat moment even uitmoet?quote:
Vraag: laatst stond ik in de file in een bus, ik voelde niet echt een steek van angst, maar mijn gedachten begonnen te ‘schreeuwen’ en ik moest huilen. Is dat een uiting van angst? Dat zou namelijk een hele hoop huilbuien verklaren. Ik heb last van schreeuwende gedachtes als ‘ik MOET eruit!’ en dergelijke als ik zelf geen controle heb over een situatie.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik zit aan het einde van mijn Latijn. Ik heb een week vrij en gelukkig is er voetbal op tv om de dag door te komen. Ik kom verder niet meer van de bank af bijna, drink en eet niet goed. Ik heb een hele voorraad pillen die ik nu aan het opmaken ben tot aan donderdag, zodat ik een beetje rustig blijf. Donderdag heb ik het diagnosegesprek met mijn regiebegeleider en gaat het ook over hoe te starten met een eventueel behandeltraject.
Ik vermoed dat ik autisme heb, daarmee ging ik het traject in, maar er speelt ook een soort depressie/dysthymie en een eetstoornis. Het lastige van de gesprekken, en dat was ook een van de klachten waar ik mee kwam, is dat ik mij voortdurend aan zit te passen aan de ander. Ik geloof mijn eigen ideëen en gedachten niet anderzijds, en dus weet ik van niets van wat ik zeg of het wel waar is of dat een ander het onbewust in mijn hoofd geplant heeft. Gevoelens kan ik al helemaal niet interpreteren, en ik heb dan ook geen idee wat er in mijn gevoelswereld zit.
Daarnaast merk ik dat ik af en toe ook twijfelde aan de onderzoeken zelf. Ik heb gelezen over autisme bij vrouwen en dat dat zich met name op sociaal gebies uit, maar ik kreeg vragen of ik een bepaalde obsessie had (denk aan treintjes oid), maar niet over mijn gedrag in het sociale leven. In de eerste gesprekken ging het ook niet over mijn eerderde relaties, dat heb ik zelf maar ter tafel gebracht.
Maar ik vrees dat ze niet herkennen hoe moeilijk ik het vind zo te blijven leven.
Ik vermoed dat ik autisme heb, daarmee ging ik het traject in, maar er speelt ook een soort depressie/dysthymie en een eetstoornis. Het lastige van de gesprekken, en dat was ook een van de klachten waar ik mee kwam, is dat ik mij voortdurend aan zit te passen aan de ander. Ik geloof mijn eigen ideëen en gedachten niet anderzijds, en dus weet ik van niets van wat ik zeg of het wel waar is of dat een ander het onbewust in mijn hoofd geplant heeft. Gevoelens kan ik al helemaal niet interpreteren, en ik heb dan ook geen idee wat er in mijn gevoelswereld zit.
Daarnaast merk ik dat ik af en toe ook twijfelde aan de onderzoeken zelf. Ik heb gelezen over autisme bij vrouwen en dat dat zich met name op sociaal gebies uit, maar ik kreeg vragen of ik een bepaalde obsessie had (denk aan treintjes oid), maar niet over mijn gedrag in het sociale leven. In de eerste gesprekken ging het ook niet over mijn eerderde relaties, dat heb ik zelf maar ter tafel gebracht.
Maar ik vrees dat ze niet herkennen hoe moeilijk ik het vind zo te blijven leven.
Als eerste welkom. Mischien heb je wat meer aan een ander topic in dit forum, dat over ass(autisme) gaat.quote:
Ik zit aan het einde van mijn Latijn. Ik heb een week vrij en gelukkig is er voetbal op tv om de dag door te komen. Ik kom verder niet meer van de bank af bijna, drink en eet niet goed. Ik heb een hele voorraad pillen die ik nu aan het opmaken ben tot aan donderdag, zodat ik een beetje rustig blijf. Donderdag heb ik het diagnosegesprek met mijn regiebegeleider en gaat het ook over hoe te starten met een eventueel behandeltraject.
Ik vermoed dat ik autisme heb, daarmee ging ik het traject in, maar er speelt ook een soort depressie/dysthymie en een eetstoornis. Het lastige van de gesprekken, en dat was ook een van de klachten waar ik mee kwam, is dat ik mij voortdurend aan zit te passen aan de ander. Ik geloof mijn eigen ideëen en gedachten niet anderzijds, en dus weet ik van niets van wat ik zeg of het wel waar is of dat een ander het onbewust in mijn hoofd geplant heeft. Gevoelens kan ik al helemaal niet interpreteren, en ik heb dan ook geen idee wat er in mijn gevoelswereld zit.
Daarnaast merk ik dat ik af en toe ook twijfelde aan de onderzoeken zelf. Ik heb gelezen over autisme bij vrouwen en dat dat zich met name op sociaal gebies uit, maar ik kreeg vragen of ik een bepaalde obsessie had (denk aan treintjes oid), maar niet over mijn gedrag in het sociale leven. In de eerste gesprekken ging het ook niet over mijn eerderde relaties, dat heb ik zelf maar ter tafel gebracht.
Maar ik vrees dat ze niet herkennen hoe moeilijk ik het vind zo te blijven leven.
Zelf heb ik het diagnosetraject meegemaakt wel onbewust omdat ik geen idee had wat autisme is. Ik heb puur de indruk van de huisarts doorgegeven aan de psycholoog.
Het diagnosetraject is een lang traject, en niet iedereen heeft last van hetzelfde bij ass. En niet iedere psycholoog pakt de gesprekken voor diagnose op dezelfde manier aan.
Meestal komen ze vanzelf bij het sociale, en sommige dingen merken ze op aan je gedrag. En vaak spreken ze ook nog met je ouders over hoe je als kind/tiener was(of bent).
En vooral al je het niet meer ziet zitten, moet je proberen dit dusdanig te zeggen. Vergeet niet dat psychologen maar mensen zijn en dingen interpreteren. En dit is niet altijd de juiste interpretatie.
Desnoods schrijf op dat je aan het einde van je latijn bent en alles waar je last van hebt en geef of mail/app dit naar je pscyholoog of psychiater desnoods.
Hoi. Ik post hier normaal nooit, dus hopelijk is het niet erg dat ik zomaar kom binnenvallen. Ik zit een beetje net mezelf in de knoop, niet depressief overigens, maar mn angst/paniek neemt volledig over.
Ik heb in Nederland soms last van paniekaanvallen, waarbij ik vooral bang ben om flauw te vallen, maar ook sterke vluchtdrang heb en er dus slecht tegen kan wanneer ik in een afgesloten ruimte zit of iemand mijn route hindert.
Maar in Nederland was dat prima te overzien en leek ik het wel onder controle te hebben. Ik ben nu bijna twee weken in Indonesie (vorige week Java, nu Bali) en hier neemt mijn angst alles over.
Mijn angst om flauw te vallen is natuurlijk versterkt door het warme weer en de benauwdheid. Verder ben ik vorige week ziek geworden van het eten, dus nu ervaar ik angst bij elke maaltijd. Als ik in mn veilige zone wil blijven, dan zou ik in de airco blijven liggen en veilig Westers eten uit de supermarkt eten. Dat is natuurlijk geen vakantie.
Nu baal ik enorm omdat ik een boottripje heb moeten afzeggen. Het werd een blokkade, ik zag er zoveel tegenop. We zouden op een kleiner eiland overnachten, maar van alleen de gedachte voelde ik me al opgesloten op dat eiland. Ook bang ziek te worden van de boot.
Het is allemaal compleet irrationeel, maar doordat ik zo bang ben om ziek te worden, voel ik me vaak ook slecht. Dat komt uit mn hoofd, naar het voelt wel echt.
Heeft iemand ervaring of tips?
Ik heb in Nederland soms last van paniekaanvallen, waarbij ik vooral bang ben om flauw te vallen, maar ook sterke vluchtdrang heb en er dus slecht tegen kan wanneer ik in een afgesloten ruimte zit of iemand mijn route hindert.
Maar in Nederland was dat prima te overzien en leek ik het wel onder controle te hebben. Ik ben nu bijna twee weken in Indonesie (vorige week Java, nu Bali) en hier neemt mijn angst alles over.
Mijn angst om flauw te vallen is natuurlijk versterkt door het warme weer en de benauwdheid. Verder ben ik vorige week ziek geworden van het eten, dus nu ervaar ik angst bij elke maaltijd. Als ik in mn veilige zone wil blijven, dan zou ik in de airco blijven liggen en veilig Westers eten uit de supermarkt eten. Dat is natuurlijk geen vakantie.
Nu baal ik enorm omdat ik een boottripje heb moeten afzeggen. Het werd een blokkade, ik zag er zoveel tegenop. We zouden op een kleiner eiland overnachten, maar van alleen de gedachte voelde ik me al opgesloten op dat eiland. Ook bang ziek te worden van de boot.
Het is allemaal compleet irrationeel, maar doordat ik zo bang ben om ziek te worden, voel ik me vaak ook slecht. Dat komt uit mn hoofd, naar het voelt wel echt.
Heeft iemand ervaring of tips?
Hey Myr,quote:
Een angst is een angst, hoe groot of klein dan ook. Ofwel er is geen enkele reden waarom je hier niet zou mogen posten.
Je bent uit je comfort zone van je eigen huis en eigen omgeving, dus als je hier al wat last had van wat angsten is het niet zo raar dat je het daar nog meer hebt.
Je ziet en herkent het en dat is al een hele stap. Wat mij persoonlijk erg helpt is om eerst eens even stil te gaan staan bij mijn angst. Niet zozeer om het te veroordelen. Want zoals je het zelf al noemt, het is irrationeel, al voelt het aan de andere kant inderdaad wel echt. Maar probeer het gewoon eens te accepteren dat het zo is, dat je last hebt van angsten voor/om bepaalde zaken. Want dat is helemaal niet erg.
Vervolgens ben ik ze juist met kleine stappen gaan opzoeken om te onderzoeken of het nou echt zo eng was als ik dacht en daarbij de nodige vragen te stellen om de gedachte uit te dagen en de angst te ontkrachten of wat meer naar het realistische te brengen.
Er is geen wondermethode om zo ineens van angst af te komen maar je kunt het voor jezelf wel een stuk duidelijker krijgen waarom het er is zodat je daar naar kunt handelen. Natuurlijk is het afzeggen van zo'n boottripje zonde, maar als dat voor jou op dat moment even de grens is dan moet je hem ook niet over te gaan. Anders duw je jezelf alleen maar meer de angst in en ik neem aan dat je dat niet wilt.
Ik kreeg laatst van iemand een kaartje met daarop aan de ene kant deze tekst:
Je moet niet alles geloven wat je denkt!
En aan de andere kant de volgende vragen:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met als slotvraag: Kan ik een realistische gedachte formuleren.
Niet alle vragen zijn altijd op elke situatie van toepassing maar ze kunnen helpen bij het reëel maken van je angstgedachte. Zoals ik zei, ze zijn niet ineens weg. Maar er stil bij staan waarom ze er zijn kunnen al een stuk schelen, zeker om op een gegeven moment er niet meer aan toe te geven en weer eens wat te proberen wat je anders liever vermijdt.
Geen idee of je hier wat aan hebt want dit werkt dan weer voor mij heel goed en zo heeft iedereen weer zijn eigen manier om er mee om te gaan.
Succes en geniet vooral van je vakantie, ongeacht hoe je die invult.
Ook maar eens een update, nu al een aantal maanden niet meer in behandeling en het gaat echt een stuk beter maar ik merk ook dat ik nog bewust bezig moet blijven met de oefeningen die ik destijds ook moest doen om een terugval te voorkomen.
Want ik merk sporadisch toch dat de angst buiten af en toe de kop weer opsteekt en ik verval in oude gewoontes die er toen voor zorgden dat het van kwaad tot erger ging. Toen deed ik die dingen echt bewust, nu veelal onbewust maar met hetzelfde resultaat.
Want ik merk sporadisch toch dat de angst buiten af en toe de kop weer opsteekt en ik verval in oude gewoontes die er toen voor zorgden dat het van kwaad tot erger ging. Toen deed ik die dingen echt bewust, nu veelal onbewust maar met hetzelfde resultaat.
Heyhey,
Gistet heb ik te horen gekregen op mijn werk dat mijn functie per eerstvolgende maand komt te vervallen. Ik leek het gisteren goed op te vatten, mede doordat k ergens anders een tweede sollicitatiegesprek had. Vanmorgen werd ik echter wakker en moest ik alleen maar huilen bij de gedachte om naar het werk te gaan en helemaal niks te doen, ze hebben mijn functie van me afgepakt en ik mag alleen licht administratieve werkzaamheden doen. Alsof ik een crimineel ben. Daarnaast hebben twee managers ook tegen me gelogen door te zeggen dat ik me geen zorgen hoefde te maken over de toekomst. Waarom is het nodig om te liegen? Ik voel me alsof ik een speelbal ben.
Ben vanmorgen ook niet naar mijn werk gegaan, ik kon het gewoon niet. Heb mijn collega geappt, verder niets. Zag dat het uitzendbureau had gebeld maar ik heb gewoon niet de kracht om op te nemen ennte vertellen wat er gebeurd is.
Mijn vriend werd pissig om mijn reactie. Want volgens hem moest ik het goed afronden en moet ik stoppen met zo gevoelig reageren op situaties. Nee inderdaad. Ik moet maar een masker opzetten en naar een bedrijf gaan waar tegen mij wordt gelogen en gedaan wordt alsof ik crimineel ben. Is mijn reactie nu zo gek of...?
Gistet heb ik te horen gekregen op mijn werk dat mijn functie per eerstvolgende maand komt te vervallen. Ik leek het gisteren goed op te vatten, mede doordat k ergens anders een tweede sollicitatiegesprek had. Vanmorgen werd ik echter wakker en moest ik alleen maar huilen bij de gedachte om naar het werk te gaan en helemaal niks te doen, ze hebben mijn functie van me afgepakt en ik mag alleen licht administratieve werkzaamheden doen. Alsof ik een crimineel ben. Daarnaast hebben twee managers ook tegen me gelogen door te zeggen dat ik me geen zorgen hoefde te maken over de toekomst. Waarom is het nodig om te liegen? Ik voel me alsof ik een speelbal ben.
Ben vanmorgen ook niet naar mijn werk gegaan, ik kon het gewoon niet. Heb mijn collega geappt, verder niets. Zag dat het uitzendbureau had gebeld maar ik heb gewoon niet de kracht om op te nemen ennte vertellen wat er gebeurd is.
Mijn vriend werd pissig om mijn reactie. Want volgens hem moest ik het goed afronden en moet ik stoppen met zo gevoelig reageren op situaties. Nee inderdaad. Ik moet maar een masker opzetten en naar een bedrijf gaan waar tegen mij wordt gelogen en gedaan wordt alsof ik crimineel ben. Is mijn reactie nu zo gek of...?
With love :*
Of je doet aan feiten checken en die samen met anderen vastleggen.
Niet het verleden van dat liegen, want dat is nu irrelevant.
Wat wordt er van je gevraagd, waarom wordt je functie opgezegd, wat mag je nog wel doen en is dat voor zowel werkgever als voor jou nog zinvol als er weinig over blijft?
Zorg dat dat duidelijk wordt zodat je weet waar je aan toe bent. Je geeft aan dat je nog een ijzer in het vuur hebt, focus daar op. Los van hoe het verloopt, je baan verliezen is niet het einde van de wereld. Het "goed afronden" helpt hierbij om ook positief verder te gaan, de strijd aangaan heeft alleen zin als er (veel) winst te behalen is. En zoals ik het nu hoor, is dat niet het geval.
/praktischedenker
Tuurlijk is het kut en zal het het een en ander triggeren, maar het komt echt wel goed.
Niet het verleden van dat liegen, want dat is nu irrelevant.
Wat wordt er van je gevraagd, waarom wordt je functie opgezegd, wat mag je nog wel doen en is dat voor zowel werkgever als voor jou nog zinvol als er weinig over blijft?
Zorg dat dat duidelijk wordt zodat je weet waar je aan toe bent. Je geeft aan dat je nog een ijzer in het vuur hebt, focus daar op. Los van hoe het verloopt, je baan verliezen is niet het einde van de wereld. Het "goed afronden" helpt hierbij om ook positief verder te gaan, de strijd aangaan heeft alleen zin als er (veel) winst te behalen is. En zoals ik het nu hoor, is dat niet het geval.
/praktischedenker
Tuurlijk is het kut en zal het het een en ander triggeren, maar het komt echt wel goed.
I'm fed up with all this Wi-fi-high-fiving
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
quote:
Hey Myr,
Een angst is een angst, hoe groot of klein dan ook. Ofwel er is geen enkele reden waarom je hier niet zou mogen posten.
Je bent uit je comfort zone van je eigen huis en eigen omgeving, dus als je hier al wat last had van wat angsten is het niet zo raar dat je het daar nog meer hebt.
Je ziet en herkent het en dat is al een hele stap. Wat mij persoonlijk erg helpt is om eerst eens even stil te gaan staan bij mijn angst. Niet zozeer om het te veroordelen. Want zoals je het zelf al noemt, het is irrationeel, al voelt het aan de andere kant inderdaad wel echt. Maar probeer het gewoon eens te accepteren dat het zo is, dat je last hebt van angsten voor/om bepaalde zaken. Want dat is helemaal niet erg.
Vervolgens ben ik ze juist met kleine stappen gaan opzoeken om te onderzoeken of het nou echt zo eng was als ik dacht en daarbij de nodige vragen te stellen om de gedachte uit te dagen en de angst te ontkrachten of wat meer naar het realistische te brengen.
Er is geen wondermethode om zo ineens van angst af te komen maar je kunt het voor jezelf wel een stuk duidelijker krijgen waarom het er is zodat je daar naar kunt handelen. Natuurlijk is het afzeggen van zo'n boottripje zonde, maar als dat voor jou op dat moment even de grens is dan moet je hem ook niet over te gaan. Anders duw je jezelf alleen maar meer de angst in en ik neem aan dat je dat niet wilt.
Ik kreeg laatst van iemand een kaartje met daarop aan de ene kant deze tekst:
Je moet niet alles geloven wat je denkt!
En aan de andere kant de volgende vragen:Bedankt! Ik vind die vragen wel goed. En ben ook begonnen met het gewoon vaker uit te spreken. Al vind het nog lastig om te benoemen wat de angst precies is.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met als slotvraag: Kan ik een realistische gedachte formuleren.
Niet alle vragen zijn altijd op elke situatie van toepassing maar ze kunnen helpen bij het reëel maken van je angstgedachte. Zoals ik zei, ze zijn niet ineens weg. Maar er stil bij staan waarom ze er zijn kunnen al een stuk schelen, zeker om op een gegeven moment er niet meer aan toe te geven en weer eens wat te proberen wat je anders liever vermijdt.
Geen idee of je hier wat aan hebt want dit werkt dan weer voor mij heel goed en zo heeft iedereen weer zijn eigen manier om er mee om te gaan.
Succes en geniet vooral van je vakantie, ongeacht hoe je die invult.
Zo ging ik vanavond uiteten met van te voren al angst. En dan is het lastig uit te leggen dat ik niet bang ben voor het eten, niet bang ben om de deur uit te gaan, niet bang ben voor de mensen of whatever, maar wel eigenlijk gewoon in paniek raak van de gedachte dat ik buiten m’n hotelkamer ga eten.
Uiteindelijk mezelf rustig gekregen met de gedachte dat ik niet hoefde te eten, we gewoon even gingen kijken. In het restaurant wel besloten te eten. Was prima, achteraf toch weer last van paniek en het gevoel alsof ik ineens echt ziek word, wat niet zo was.
Maarja. Vooral gewoon frustrerend omdat het nu dus dingen treft die ik juist onwijs leuk vind. Niets lekkerder dan ergens een hapje eten, drankjes doen op het strand. Maar ik kan er niet van genieten.
Wat ontzettend rot dat ze zo met je omgaan. Dat dat wat later indaalt en je daar nu even flink ondersteboven van bent is heel normaal.quote:
Heyhey,
Gistet heb ik te horen gekregen op mijn werk dat mijn functie per eerstvolgende maand komt te vervallen. Ik leek het gisteren goed op te vatten, mede doordat k ergens anders een tweede sollicitatiegesprek had. Vanmorgen werd ik echter wakker en moest ik alleen maar huilen bij de gedachte om naar het werk te gaan en helemaal niks te doen, ze hebben mijn functie van me afgepakt en ik mag alleen licht administratieve werkzaamheden doen. Alsof ik een crimineel ben. Daarnaast hebben twee managers ook tegen me gelogen door te zeggen dat ik me geen zorgen hoefde te maken over de toekomst. Waarom is het nodig om te liegen? Ik voel me alsof ik een speelbal ben.
Ben vanmorgen ook niet naar mijn werk gegaan, ik kon het gewoon niet. Heb mijn collega geappt, verder niets. Zag dat het uitzendbureau had gebeld maar ik heb gewoon niet de kracht om op te nemen ennte vertellen wat er gebeurd is.
Mijn vriend werd pissig om mijn reactie. Want volgens hem moest ik het goed afronden en moet ik stoppen met zo gevoelig reageren op situaties. Nee inderdaad. Ik moet maar een masker opzetten en naar een bedrijf gaan waar tegen mij wordt gelogen en gedaan wordt alsof ik crimineel ben. Is mijn reactie nu zo gek of...?
Wat nu kan helpen is om die gedachtenmolen tot rust te laten komen, en te voorkomen dat het steeds groter wordt. Probeer geen dingen in te vullen die je niet weet, zorg in plaats daarvan dat je de dingen die nu knagen bij de persoon legt waar het hoort.
Heb je uitleg gekregen waarom jouw functie komt te vervallen? En waarom eerder dan gezegd werd dat je je daar geen zorgen over hoefde te maken?
Heb je uitleg gekregen waarom je per direct alleen nog licht administratief werk mag doen en niet je huidige functie kan blijven doen tot het contract eindigt?
Sowieso lijkt het me goed om in gesprek te gaan en te vertellen dat je nogal geschrokken bent, 1. omdat je na hun eerdere uitspraken over de toekomst niet verwacht had te horen dat je functie komt te vervallen, en 2. het je een rotgevoel geeft alsof je niet goed genoeg meer bent dat je al meteen op ander werk gezet wordt.
Het lijkt me heel goed om dit te bespreken en hopelijk wat verduidelijking te krijgen.
Brrr het is even spannend hier.
Omdat ik al een tijdje pijnklachten heb in mijn arm en nu ook mijn andere arm, voeten en knieën meedoen ben ik weer naar de huisarts geweest.
Die denkt aan een vorm van reuma of fibromyalgie. Dat laatste omdat het erop lijkt en veel voorkomt bij mensen met psychische klachten. Beiden zijn goed kunt om te hebben. Straks ga ik naar de poli om bloed af te laten nemen. Als daar niks zinnigs uitkomt verwijst ze me naar de reumatoloog.
Ik vind 't best spannend allemaal. Pfff.
Omdat ik al een tijdje pijnklachten heb in mijn arm en nu ook mijn andere arm, voeten en knieën meedoen ben ik weer naar de huisarts geweest.
Die denkt aan een vorm van reuma of fibromyalgie. Dat laatste omdat het erop lijkt en veel voorkomt bij mensen met psychische klachten. Beiden zijn goed kunt om te hebben. Straks ga ik naar de poli om bloed af te laten nemen. Als daar niks zinnigs uitkomt verwijst ze me naar de reumatoloog.
Ik vind 't best spannend allemaal. Pfff.
Succes!!quote:
Brrr het is even spannend hier.
Omdat ik al een tijdje pijnklachten heb in mijn arm en nu ook mijn andere arm, voeten en knieën meedoen ben ik weer naar de huisarts geweest.
Die denkt aan een vorm van reuma of fibromyalgie. Dat laatste omdat het erop lijkt en veel voorkomt bij mensen met psychische klachten. Beiden zijn goed kunt om te hebben. Straks ga ik naar de poli om bloed af te laten nemen. Als daar niks zinnigs uitkomt verwijst ze me naar de reumatoloog.
Ik vind 't best spannend allemaal. Pfff.
Hier gaat weer op en af. Had een vakantie geboekt en ben ook daadwerkelijk gegaan maar ben nu aan het overwegen na 2 dagen om weer naar huis te gaan. Heb ontzettend gigantische heimwee, maar vind het zonde om bijna 500¤ voor lastminute ticket uit te geven. En dat maakt me somber..
En tegelijkertijd heb ik vlak voor de vakantie AD voorgeschreven gekregen maar ik wil eigenlijk geen medicatie nemen...want ik weet dat ik het zelf kan en tegelijkertijd ben ik bang voor AD. Ben voornamelijk bang voor het feit dat ze alles goed gaan doen lijken/goed laten voelen en dat later als het over is ik weer exact in hetzelfde beland..
Nu op vakantie sta ik mezelf toe om 1 uur aan thuis te denken en bezig te zijn met alles wat speelt en verder erop uit te gaan om even te onstpannen en alles los te laten..wat bijzonder moeilijk is.
Heb je de medicatie bij je? Misschien helpt het je in ieder geval de vakantie door. Waar ben je eigenlijk heen?
Ik weet niet of je graag leest, maar een goed boek helpt mij soms.
Ik had net weer een paniekaanval, alleen omdat ik een klein beetje pijn in mn buik had. We waren onderweg naar een marktje, misschien tien minuten lopen. Ik probeerde het te negeren en gewoon door te gaan. Maar dat ging niet echt. Langs een paar kraampjes gelopen zonder echt te kijken en een taxi terug genomen. Ik verpest mn vriend zn vakantie hier ook door.
Ik weet niet of je graag leest, maar een goed boek helpt mij soms.
Ik had net weer een paniekaanval, alleen omdat ik een klein beetje pijn in mn buik had. We waren onderweg naar een marktje, misschien tien minuten lopen. Ik probeerde het te negeren en gewoon door te gaan. Maar dat ging niet echt. Langs een paar kraampjes gelopen zonder echt te kijken en een taxi terug genomen. Ik verpest mn vriend zn vakantie hier ook door.
Ik zit in griekenlandquote:
Heb je de medicatie bij je? Misschien helpt het je in ieder geval de vakantie door. Waar ben je eigenlijk heen?
Ik weet niet of je graag leest, maar een goed boek helpt mij soms.
En medicatie heb ik nu niet bij me,omdat ik liever eerst natuurlijke methodes probeer(een kruidenthee die ik op advies van de psycholoog heb gekocht) En als dat niet helpt probeer ik ws de medicatie. Meestal kijkik series als afleiding, ben niet echt een goede lezer...verder lees ik wel graag tijdschriften over de digitale wereld. Dus hou me welbezig.
Mischien helpt het als je met je vriend afspaken maakt over dingen die je liever niet doet nu, die paniekaanvallen kunnen uitlokken. EN je vriend die dingen zelf doet..en je zo beiden toch plezier kan hebben. Of vooraf een heel lage dosis angstremmer neemt als je die hebt. Dus ipv. bijvoorbeeld 1 pil een kwart,zodat je toch aanwezig bent maar minder gespannen?quote:
Ik had net weer een paniekaanval, alleen omdat ik een klein beetje pijn in mn buik had. We waren onderweg naar een marktje, misschien tien minuten lopen. Ik probeerde het te negeren en gewoon door te gaan. Maar dat ging niet echt. Langs een paar kraampjes gelopen zonder echt te kijken en een taxi terug genomen. Ik verpest mn vriend zn vakantie hier ook door.
(ik noem maar wat, ken de situatie te weinig om echt concreet mee te denken)
Ja, hij doet de komende dagen inderdaad wat dingen alleen. Maar dat is natuurlijk ook minder tof voor hem. Hij is ook bang dat ik zo teveel mis van mn vakantie. Maarja, ik weet even geen andere oplossing.
Ik heb geen angstremmers, dat angst me in deze mate hindert is nieuw voor me.
Ik heb geen angstremmers, dat angst me in deze mate hindert is nieuw voor me.
Ach, het is inderdaad lastig. Maar ik denk dat jij meer geniet van vakantie als je lekker kan ontspannen zonder paniek op bepaalde momenten dan als je continu in paniek raakt. Veel rust nemen is ook belangrijk.quote:
Ja, hij doet de komende dagen inderdaad wat dingen alleen. Maar dat is natuurlijk ook minder tof voor hem. Hij is ook bang dat ik zo teveel mis van mn vakantie. Maarja, ik weet even geen andere oplossing.
Ik heb geen angstremmers, dat angst me in deze mate hindert is nieuw voor me.
Ik heb mn weekend niet. Door dat doktersbezoek maak ik me toch wel wat zorgen en merk ik dat ik n beetje prikkelbaar ben.
Gisteren heb ik echt heerlijk gefietst met een groepje vrienden, eenmaal goed warm in beweging had ik ook geen pijnklachten meer.
Toen ik terugkwam voelde ik me grieperig, en fysiek niet zo lekker. Daardoor was ik wat uit mn hum.
Komt op dat moment net iemand een vervelende boodschap brengen en daarmee een van m'n knopjes indrukken. Kort samengevat is daar iemand ten koste van mij haar invloed aan het gebruiken. En vroeger flipte ik m dan vol paniek etc. Nu werd ik gewoon fel en heb ik tegen de persoon die ze voor haar karretje spande gezegd dat ik 1. al rekening met haar hield en 2. ik vind dat ze nu gewoon misbruik maakt van haar positie. Dat was op zich netjes, daarna was ik minder charmant want hij bleef het voor haar opnemen. Dus heb ik gezegd dat met haar praten net is als schaken met een duif omdat ze haar onderbuikmeningen toch wel over feiten blijft heenschijten. En dat ik het niet bepaald tof vind dat wanneer ik al rekening met iemand hou, ook al is wat er aan scheelt echt nergens op gebaseerd, dat die persoon ook nog eens lekker gaat powertrippen en haar onderbuikmening er zo maar doordrukt.
Ik vind nog steeds dat mens behoorlijk achterlijk bezig, maar waarom lukt het mij nou niet om op zo'n moment even rustig te blijven en op een nette manier uitleg te geven en haar vervolgens zelf aan te spreken op haar gedrag? En nu baal ik dat zo boos ben geworden tegen iemand die ik graag mag, terwijl het bij haar hoort en ik veel beter haar had kunnen vragen wat nu haar probleem was en even had kunnen uitleggen dat wat zij beweert gewoon niet waar is.
Gisteren heb ik echt heerlijk gefietst met een groepje vrienden, eenmaal goed warm in beweging had ik ook geen pijnklachten meer.
Toen ik terugkwam voelde ik me grieperig, en fysiek niet zo lekker. Daardoor was ik wat uit mn hum.
Komt op dat moment net iemand een vervelende boodschap brengen en daarmee een van m'n knopjes indrukken. Kort samengevat is daar iemand ten koste van mij haar invloed aan het gebruiken. En vroeger flipte ik m dan vol paniek etc. Nu werd ik gewoon fel en heb ik tegen de persoon die ze voor haar karretje spande gezegd dat ik 1. al rekening met haar hield en 2. ik vind dat ze nu gewoon misbruik maakt van haar positie. Dat was op zich netjes, daarna was ik minder charmant want hij bleef het voor haar opnemen. Dus heb ik gezegd dat met haar praten net is als schaken met een duif omdat ze haar onderbuikmeningen toch wel over feiten blijft heenschijten. En dat ik het niet bepaald tof vind dat wanneer ik al rekening met iemand hou, ook al is wat er aan scheelt echt nergens op gebaseerd, dat die persoon ook nog eens lekker gaat powertrippen en haar onderbuikmening er zo maar doordrukt.
Ik vind nog steeds dat mens behoorlijk achterlijk bezig, maar waarom lukt het mij nou niet om op zo'n moment even rustig te blijven en op een nette manier uitleg te geven en haar vervolgens zelf aan te spreken op haar gedrag? En nu baal ik dat zo boos ben geworden tegen iemand die ik graag mag, terwijl het bij haar hoort en ik veel beter haar had kunnen vragen wat nu haar probleem was en even had kunnen uitleggen dat wat zij beweert gewoon niet waar is.
Ik kreeg vanmiddag de uitslag. Er waren geen ontstekingswaarden die op reuma duiden, wat een aantal vormen van reuma uitsluit. En het vermoeden van fibromyalgie iets versterkt.quote:
Weet je al wat meer over dat bloedonderzoek Mevrouw?
Maandag kan ik de verwijzing naar een reumatoloog ophalen voor verder onderzoek. Ondertussen probeer ik me vooral niet te focussen op de pijn maar lekker bezig te blijven en dat helpt wel.
Ik merk vooral dat in beweging blijven wel wat scheelt dus ik probeer fysiek wat actiever te zijn.
Ik heb dat akkefietje van afgelopen week ook wel redelijk los kunnen laten gelukkig. Het was niet handig hoe ik dat aanpakte, aan de andere vind ik dat die vriend ook zelf anders had kunnen handelen. Bijvoorbeeld door gewoon serieus in te gaan op mijn antwoord en eens navraag te doen of wat de dame claimt ook wel echt zo is. Maargoed, shit happened en een volgende keer doe ik m'n best er rustiger onder te blijven.
[ Bericht 18% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 28-06-2018 18:16:47 ]
Vervelend. Kan me voorstellen dat zoiets je uit je doen haalt. En inderdaad volgende keer beter hoor, dingen gebeuren.quote:
[..]
Ik kreeg vanmiddag de uitslag. Er waren geen ontstekingswaarden die op reuma duiden, wat een aantal vormen van reuma uitsluit. En het vermoeden van fibromyalgie iets versterkt.
Maandag kan ik de verwijzing naar een reumatoloog ophalen voor verder onderzoek. Ondertussen probeer ik me vooral niet te focussen op de pijn maar lekker bezig te blijven en dat helpt wel.
Ik merk vooral dat in beweging blijven wel wat scheelt dus ik probeer fysiek wat actiever te zijn.
Ik heb dat akkefietje van afgelopen week ook wel redelijk los kunnen laten gelukkig. Het was niet handig hoe ik dat aanpakte, aan de andere vind ik dat die vriend ook zelf anders had kunnen handelen. Bijvoorbeeld door gewoon serieus in te gaan op mijn antwoord en eens navraag te doen of wat de dame claimt ook wel echt zo is. Maargoed, shit happened en een volgende keer doe ik m'n best er rustiger onder te blijven.
Mevrouw, hopelijk kan je gauw terecht bij de reumatoloog. Goed dat je in beweging blijft!
luchtbel, hoe is het met jou?
luchtbel, hoe is het met jou?
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik ben een beetje afwezig laatste tijd, het gaat een stuk beter..ben iets rustiger. Heb nog steeds veel angst maar daar werken we nu aan, omdat de grootste angst voorlopig weer verdwenen is. Dat is namelijk dat een zeer belangrijk persoon iets kan/zal gaan overkomen.
Dus nu zijn we vooral bezig met de kleine angsten door de situaties veel te evalueren en kijken hoe ik sommige routine dingen die angst veroorzaken wat draagbaarder kan maken.
En verder doe ik op het moment 1x in de week vrijwillegerswerk, en dat is best zwaar voor mij op dit moment. Vooral omdat ik een soort van sociale angst/onzekerheid heb mede door mijn autisme.
Dus nu zijn we vooral bezig met de kleine angsten door de situaties veel te evalueren en kijken hoe ik sommige routine dingen die angst veroorzaken wat draagbaarder kan maken.
En verder doe ik op het moment 1x in de week vrijwillegerswerk, en dat is best zwaar voor mij op dit moment. Vooral omdat ik een soort van sociale angst/onzekerheid heb mede door mijn autisme.
Kleine update: ik kan over 2 weken bij de reumatoloog terecht. Ik heb eerst een intakegesprek en daarna meteen een gesprek met een reumatoloog.quote:
Mevrouw, hopelijk kan je gauw terecht bij de reumatoloog. Goed dat je in beweging blijft!
luchtbel, hoe is het met jou?
Ben er wel een beetje zenuwachtig voor. Ondanks dat ik echt wel lichamelijke klachten heb ben ik ook wel een beetje bang dat ik niet serieus wordt genomen. Deels omdat ik zelf ook denk dat een deel van de klachten door mijn psychische klachten wordt veroorzaakt.
Maar ik probeer er op 't moment gewoon niet teveel mee bezig te zijn en gewoon mijn ding te doen.
Toevoeging: die eerdere situatie waarbij ik het idee kreeg dat iemand iets besloot omdat een ander hem voor haar karretje spande heb ik met mijn psycholoog besproken en we kwamen erop dat dit simpelweg nog een van mijn knopjes is. Dat haalde al wat van de druk eraf. Met mijn coach besprak ik het ook omdat ik dit in werksituaties ook ga tegenkomen en die gaf me een nlp oefening mee die ik ga uitproberen.
Verder heb ik bij een bestuurslid even navraag gedaan en kreeg de vraag het even op mail te zetten zodat ze het kunnen bespreken maar dat naar zijn weten die jongen helemaal niet zomaar zoiets mag beslissen en naar zijn weten er ook niks is besproken over beleidveranderingen.
Besloten om het nu even niet op de spits te drijven en af te wachten op wat het bestuur ervan gaat zeggen.
Van een vriend die erbij was kreeg ik nog de opmerking van 'ja het ging even hard tegen hard maar het ging echt niet tever en je bent echt voldoende respectvol gebleven.' Dat valt me mee en stelde me wel gerust in dat ik niet tever ben gegaan.
[ Bericht 17% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 05-07-2018 01:03:22 ]
Hey...sorry een vol hoofd hier! Als alles wat leger is reageer ik weer.
Ik moet heel hard mijn best doen om geen manie (en dus geen psychose) te krijgen. Maar dat gaat goed! Als de rust is wedergekeerd reageer ik weer
Ik moet heel hard mijn best doen om geen manie (en dus geen psychose) te krijgen. Maar dat gaat goed! Als de rust is wedergekeerd reageer ik weer
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hopen dat je een reumatoloog treft waar je je serieus genomen voelt! Succes.quote:
[..]
Kleine update: ik kan over 2 weken bij de reumatoloog terecht. Ik heb eerst een intakegesprek en daarna meteen een gesprek met een reumatoloog.
Ben er wel een beetje zenuwachtig voor. Ondanks dat ik echt wel lichamelijke klachten heb ben ik ook wel een beetje bang dat ik niet serieus wordt genomen. Deels omdat ik zelf ook denk dat een deel van de klachten door mijn psychische klachten wordt veroorzaakt.
Maar ik probeer er op 't moment gewoon niet teveel mee bezig te zijn en gewoon mijn ding te doen.
Toevoeging: die eerdere situatie waarbij ik het idee kreeg dat iemand iets besloot omdat een ander hem voor haar karretje spande heb ik met mijn psycholoog besproken en we kwamen erop dat dit simpelweg nog een van mijn knopjes is. Dat haalde al wat van de druk eraf. Met mijn coach besprak ik het ook omdat ik dit in werksituaties ook ga tegenkomen en die gaf me een nlp oefening mee die ik ga uitproberen.
Verder heb ik bij een bestuurslid even navraag gedaan en kreeg de vraag het even op mail te zetten zodat ze het kunnen bespreken maar dat naar zijn weten die jongen helemaal niet zomaar zoiets mag beslissen en naar zijn weten er ook niks is besproken over beleidveranderingen.
Besloten om het nu even niet op de spits te drijven en af te wachten op wat het bestuur ervan gaat zeggen.
Van een vriend die erbij was kreeg ik nog de opmerking van 'ja het ging even hard tegen hard maar het ging echt niet tever en je bent echt voldoende respectvol gebleven.' Dat valt me mee en stelde me wel gerust in dat ik niet tever ben gegaan.
Klinkt alsof je goed bezig bent!
Fijn dat het beter gaat, hopelijk ook gauw weer wat meer rust!quote:
Hey...sorry een vol hoofd hier! Als alles wat leger is reageer ik weer.
Ik moet heel hard mijn best doen om geen manie (en dus geen psychose) te krijgen. Maar dat gaat goed! Als de rust is wedergekeerd reageer ik weer
Mama van 2 lieve meiden :)
Ach, de rust is er wel. Alleen ik kan het moeilijk uitleggen. De concentratie is er nog niet helemaal... Het is nog een restje manie en een restje psychose die mijn hoofd wat vollig maken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Om eerlijk te zijn niet oké. Dat was het natuurlijk al niet maar de laatste tijd is het echt weer erger. Het is ontzettend onrustig in mijn hoofd. Probeer naar buiten beheerst over te komen.quote:
Mevrouw, hopelijk kan je gauw terecht bij de reumatoloog. Goed dat je in beweging blijft!
luchtbel, hoe is het met jou?
Maar het lukt niet. Ik ben moe van zo hard werken heel de tijd terwijl ik zo laag functioneer ofzo en ik kan het niet eens uitleggen waarvoor ik zo hard moet werken want wat doe ik nou eigenlijk?
Boos op mezelf daarover, weet dat het allemaal niks uithaalt maar het lijkt me gewoonweg niet te lukken ofzo.
Stap voor stap, lekker rustig aan doen, de concentratie komt wel wanneer het zover is.quote:
oeilijk uitleggen. De concentratie is er nog niet hele
tja, mischien kan je wat minder uurtjes werken? En heb je iemand in je directe omgeving waarbij je jezelf soms een beetje kan laten gaan, waarbij je je veilig genoeg voelt om alles te kunnen zeggen en doen, zonder bang te zijn voor de reactie?quote:
[..]
Om eerlijk te zijn niet oké. Dat was het natuurlijk al niet maar de laatste tijd is het echt weer erger. Het is ontzettend onrustig in mijn hoofd. Probeer naar buiten beheerst over te komen.
Maar het lukt niet. Ik ben moe van zo hard werken heel de tijd terwijl ik zo laag functioneer ofzo en ik kan het niet eens uitleggen waarvoor ik zo hard moet werken want wat doe ik nou eigenlijk?
Boos op mezelf daarover, weet dat het allemaal niks uithaalt maar het lijkt me gewoonweg niet te lukken ofzo.
Sorry. Ik bedoelde niet werken gerelateerd aan arbeid. Dat doe ik al sinds 2010 niet meer. Ik bedoelde werken om mezelf staande te houden.quote:
[..]
Stap voor stap, lekker rustig aan doen, de concentratie komt wel wanneer het zover is.
[..]
tja, mischien kan je wat minder uurtjes werken? En heb je iemand in je directe omgeving waarbij je jezelf soms een beetje kan laten gaan, waarbij je je veilig genoeg voelt om alles te kunnen zeggen en doen, zonder bang te zijn voor de reactie?
Dat klinkt zwaar luchtbel.quote:
[..]
Om eerlijk te zijn niet oké. Dat was het natuurlijk al niet maar de laatste tijd is het echt weer erger. Het is ontzettend onrustig in mijn hoofd. Probeer naar buiten beheerst over te komen.
Maar het lukt niet. Ik ben moe van zo hard werken heel de tijd terwijl ik zo laag functioneer ofzo en ik kan het niet eens uitleggen waarvoor ik zo hard moet werken want wat doe ik nou eigenlijk?
Boos op mezelf daarover, weet dat het allemaal niks uithaalt maar het lijkt me gewoonweg niet te lukken ofzo.
Alsof je al je energie nu moet gebruiken om je hoofd boven water te houden, dan blijft er ook niet echt energie over, zo in standje overleven. Kan je dat wel aangeven naar je hulpverleners?
Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
Ja wel. Maar ook weer niet. Ofzo. En er wordt aan gewerkt. Er is ook veel veranderd. Misschien is dat het. Maar get put me uit.quote:
[..]
Dat klinkt zwaar luchtbel.
Alsof je al je energie nu moet gebruiken om je hoofd boven water te houden, dan blijft er ook niet echt energie over, zo in standje overleven. Kan je dat wel aangeven naar je hulpverleners?
Sterkte
Afgelopen week kwam ik door iets dat op mijn vrijwilligerswerk gebeurde even in het ziekenhuis terecht. Gewoon een suf iets. Maar alles in mijn hoofd gaat op zwart. Kon ook niet wachten op eigen huisarts. Ik ben bang om controle over lijf kwijt te raken, maar zeg helemaal niks. Bang dan weer dat het uit de hand loopt en mensen me willen opnemen. En nu weet ik eigenlijk helemaal niet hoe ik er voor moet zorgen.
En zulke dingen kan ik eigenlijk niet hebben nu. Maar gebeuren veel.
Ik weet niet echt wat te zeggen hierop behalve, maar email of (als het kan) app je begeleider/psychiater/psycholoog of whatever..en geef aan dat het nu de verkeerde kant uitgaat en te kijken of ze je kunnen helpen iig jezelf te stabiliseren!quote:
[..]
Ja wel. Maar ook weer niet. Ofzo. En er wordt aan gewerkt. Er is ook veel veranderd. Misschien is dat het. Maar get put me uit.
Afgelopen week kwam ik door iets dat op mijn vrijwilligerswerk gebeurde even in het ziekenhuis terecht. Gewoon een suf iets. Maar alles in mijn hoofd gaat op zwart. Kon ook niet wachten op eigen huisarts. Ik ben bang om controle over lijf kwijt te raken, maar zeg helemaal niks. Bang dan weer dat het uit de hand loopt en mensen me willen opnemen. En nu weet ik eigenlijk helemaal niet hoe ik er voor moet zorgen.
En zulke dingen kan ik eigenlijk niet hebben nu. Maar gebeuren veel.
Verder sterkte en een knuffel!
Hier ben ik op zich redelijk stabiel zolang ik geen concrete stappen neem,mischien is het het momento er niet voor of ben ik op de verkeerde plek aan het zoeken. Maar dat is wat ik merk, en mijn psycholoog ook.
Zij zegt dat ik mischien meer tijd nodig heb, wat kan zijn. En tegelijkertijd voel ik ook enorme druk, mede door mijn omgeving. In mijn omgeving snappen ze niet echt dat ik als ik ga werken iets moet doen wat mijn interesse wekt, en daar zit voor mij een groot probleem. Want (mogelijk door autisme) ben ik enorm gefixeerd op één iets,en wil ik het niet laten gaan. En de psycholoog wil werken aan mijn aanpassingsvermogen maar als ik me niet wil aanpassen aan de situatie is het lastig. Doordat ik weet dat ik 2 opties heb, en ik heb hulp nodig bij het maken van eenkeuze, maarik heb de indruk dat mijn psycholoog dat aan de ene kant wel snapt, maar aan de andere kant heeft zij zoiets van op dit moment ben je hier dus moet je je wel aanpassen.
Het is momenteel wel een behoorlijke warboel in mijn hoofd..
Zij zegt dat ik mischien meer tijd nodig heb, wat kan zijn. En tegelijkertijd voel ik ook enorme druk, mede door mijn omgeving. In mijn omgeving snappen ze niet echt dat ik als ik ga werken iets moet doen wat mijn interesse wekt, en daar zit voor mij een groot probleem. Want (mogelijk door autisme) ben ik enorm gefixeerd op één iets,en wil ik het niet laten gaan. En de psycholoog wil werken aan mijn aanpassingsvermogen maar als ik me niet wil aanpassen aan de situatie is het lastig. Doordat ik weet dat ik 2 opties heb, en ik heb hulp nodig bij het maken van eenkeuze, maarik heb de indruk dat mijn psycholoog dat aan de ene kant wel snapt, maar aan de andere kant heeft zij zoiets van op dit moment ben je hier dus moet je je wel aanpassen.
Het is momenteel wel een behoorlijke warboel in mijn hoofd..
Wat vervelend dat je zo'n druk ervaart. Maar misschien heel erg stom: maar zolang je het voor jezelf kan verantwoorden is het goed toch? Als jij hulp nodig hebt bij aanpassing, dan heb je die nodig! En dat mag. Wees lief voor jezelf en kijk wat jij nodig hebt, niet wat je omgeving wil of denkt dat jij kanquote:
Hier ben ik op zich redelijk stabiel zolang ik geen concrete stappen neem,mischien is het het momento er niet voor of ben ik op de verkeerde plek aan het zoeken. Maar dat is wat ik merk, en mijn psycholoog ook.
Zij zegt dat ik mischien meer tijd nodig heb, wat kan zijn. En tegelijkertijd voel ik ook enorme druk, mede door mijn omgeving. In mijn omgeving snappen ze niet echt dat ik als ik ga werken iets moet doen wat mijn interesse wekt, en daar zit voor mij een groot probleem. Want (mogelijk door autisme) ben ik enorm gefixeerd op één iets,en wil ik het niet laten gaan. En de psycholoog wil werken aan mijn aanpassingsvermogen maar als ik me niet wil aanpassen aan de situatie is het lastig. Doordat ik weet dat ik 2 opties heb, en ik heb hulp nodig bij het maken van eenkeuze, maarik heb de indruk dat mijn psycholoog dat aan de ene kant wel snapt, maar aan de andere kant heeft zij zoiets van op dit moment ben je hier dus moet je je wel aanpassen.
Het is momenteel wel een behoorlijke warboel in mijn hoofd..
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als het op zwart gaat kan je denk ik ook niet goed meer dingen aangeven, dus dat je dan niks zegt vind ik niet zo vreemd.quote:
[..]
Ja wel. Maar ook weer niet. Ofzo. En er wordt aan gewerkt. Er is ook veel veranderd. Misschien is dat het. Maar get put me uit.
Afgelopen week kwam ik door iets dat op mijn vrijwilligerswerk gebeurde even in het ziekenhuis terecht. Gewoon een suf iets. Maar alles in mijn hoofd gaat op zwart. Kon ook niet wachten op eigen huisarts. Ik ben bang om controle over lijf kwijt te raken, maar zeg helemaal niks. Bang dan weer dat het uit de hand loopt en mensen me willen opnemen. En nu weet ik eigenlijk helemaal niet hoe ik er voor moet zorgen.
En zulke dingen kan ik eigenlijk niet hebben nu. Maar gebeuren veel.
Kan je de huisarts bellen om te vragen hoe je ervoor moet zorgen of kan je dat met je begeleiding overleggen?
Als het niet lukt om uit te spreken dat het niet goed gaat, kan je het dan opschrijven? Of misschien stukjes die je hier schrijft laten lezen? Ik vind schrijven soms prettiger dan iets live zeggen tegen iemand.
Sterkte!
Wel herkenbaar, redelijk stabiel zolang je geen concrete stappen neemt.quote:
Hier ben ik op zich redelijk stabiel zolang ik geen concrete stappen neem,mischien is het het momento er niet voor of ben ik op de verkeerde plek aan het zoeken. Maar dat is wat ik merk, en mijn psycholoog ook.
Zij zegt dat ik mischien meer tijd nodig heb, wat kan zijn. En tegelijkertijd voel ik ook enorme druk, mede door mijn omgeving. In mijn omgeving snappen ze niet echt dat ik als ik ga werken iets moet doen wat mijn interesse wekt, en daar zit voor mij een groot probleem. Want (mogelijk door autisme) ben ik enorm gefixeerd op één iets,en wil ik het niet laten gaan. En de psycholoog wil werken aan mijn aanpassingsvermogen maar als ik me niet wil aanpassen aan de situatie is het lastig. Doordat ik weet dat ik 2 opties heb, en ik heb hulp nodig bij het maken van eenkeuze, maarik heb de indruk dat mijn psycholoog dat aan de ene kant wel snapt, maar aan de andere kant heeft zij zoiets van op dit moment ben je hier dus moet je je wel aanpassen.
Het is momenteel wel een behoorlijke warboel in mijn hoofd..
Je schrijft dat je hulp nodig hebt met het maken van een keuze, denk je dat jouw psycholoog je daarbij kan helpen of heb je daar andere hulp bij nodig?
Sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb zelf niet echt problemen met verantwoorden, want idd ik weet waarom ik iets wel of niet doe en wil. Maar mijn omgeving snapt mij gewoon helemaal niet,.Zij hebben een totaal andere mentaliteit en insteek. En ik weet dat ik me niet hoef te te verklaren naar hen,hooguit naar 1 persoon van wie ik het belangrijk vind dat ze het weet.quote:
[..]
Wat vervelend dat je zo'n druk ervaart. Maar misschien heel erg stom: maar zolang je het voor jezelf kan verantwoorden is het goed toch? Als jij hulp nodig hebt bij aanpassing, dan heb je die nodig! En dat mag. Wees lief voor jezelf en kijk wat jij nodig hebt, niet wat je omgeving wil of denkt dat jij kan
En inderdaad ik besluit nu zelf wat ik wil, kan en nodig heb samen met mijn psycholoog. Maar de druk maakt het voor mij enorm moeilijk om stappen te nemen.
In principe zou mijn psycholoog moeten kunnen helpen, aangezien het een keuze is. Maar mijn psycholoog heeft de insteek je moet beide opties geprobeerd hebben om te kunnen kiezen. Net zoals wanneer je moet kiezen tussen 2 taarten, volgens haar moet je ze eerst beide proeven om te zeggen welke je wilt.quote:
Wel herkenbaar, redelijk stabiel zolang je geen concrete stappen neemt.
Je schrijft dat je hulp nodig hebt met het maken van een keuze, denk je dat jouw psycholoog je daarbij kan helpen of heb je daar andere hulp bij nodig?
Sterkte!
En op zicht is hetbest logisch, maar in mijn geval moet ik voor één van de 2 keuzes een aantal zaken opgeven en ik weet niet of ik daar wel toe bereid ben(eigenlijk niet ). En volgens mijn psycholoog komt dat door mijn gebrek aan flexbiliteit.
Dus in zekere zin loop ik een beetje vast met de psycholoog en ik heb vaak de indruk dat zij de boel een beetje loopt te verlengen door mij in alles gelijk te geven...en mijn draad te volgen. Terwijl die draad juist doorbroken moet worden en psycholoog geeft aan dat zij mij de middelen geeft zodat ik de keuze kanmaken..maar ik heb het gevoel dat ze maar wat probeert.
Maar goed voorlopig laat ik het even hangen tot de volgende sessie want ik raak continu in de knoop..
[ Bericht 41% gewijzigd door cafpow op 09-07-2018 15:00:43 ]
Ik ben een beetje zat dat ik zo'n vol hoofd heb en weinig concentratie. Ik slaap heel slecht en kom amper ergens toe Morgen moet en zal ik een nuttige dag hebben
Morgen moet en zal ik een nuttige dag hebben
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Puur een vraagje en mogelijk zelfs een optie, heb je weleens slaap medicatie geprobeerd, daardoor krijg je mischien in ieder geval iets meer rust dan nu, en mogelijk helpt dat een beetje tegen het volle hoofd, want als je enorm moe bent dan raakt je hoofd sneller vol...quote:
Ik ben een beetje zat dat ik zo'n vol hoofd heb en weinig concentratie. Ik slaap heel slecht en kom amper ergens toe
Op dit moment slik ik nozinan en promethazine (75mg beide). Alleen ik slaap heel erg licht. Morgen belt de psychiater me. Ik weet het even niet meerquote:
[..]
Puur een vraagje en mogelijk zelfs een optie, heb je weleens slaap medicatie geprobeerd, daardoor krijg je mischien in ieder geval iets meer rust dan nu, en mogelijk helpt dat een beetje tegen het volle hoofd, want als je enorm moe bent dan raakt je hoofd sneller vol...
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Maar je kan niet altijd beide taarten proeven voor je een keuze maakt, om het maar even op de taarten te houden...quote:
In principe zou mijn psycholoog moeten kunnen helpen, aangezien het een keuze is. Maar mijn psycholoog heeft de insteek je moet beide opties geprobeerd hebben om te kunnen kiezen. Net zoals wanneer je moet kiezen tussen 2 taarten, volgens haar moet je ze eerst beide proeven om te zeggen welke je wilt.
En niet kiezen kan ook een keuze zijn, zei mijn oude psychiater wel eens... (soms wel jammer dat ik haar niet meer spreek, want ze had altijd wel waardevolle opmerkingen).
Maar lastig, want ik kan me voorstellen dat je soms wel een keuze MOET maken.
Mama van 2 lieve meiden :)
Sterkte!quote:
[..]
Op dit moment slik ik nozinan en promethazine (75mg beide). Alleen ik slaap heel erg licht. Morgen belt de psychiater me. Ik weet het even niet meer
Mama van 2 lieve meiden :)
Niet kiezen is inderdaad ook een keuze..dat zei mijn oude psycholoog weleens. En in dit geval moet ik wel kiezen want ik kan niet voor altijd 'stilstaan' zonder werken, want dat betekend geen inkomsten en gaat ook wel tegenmezelf in, want ik ben ambitieus. Maar goed volgende sessie wil ik het er meer over hebben over het kiezen.quote:
[..]
Maar je kan niet altijd beide taarten proeven voor je een keuze maakt, om het maar even op de taarten te houden...
En niet kiezen kan ook een keuze zijn, zei mijn oude psychiater wel eens... (soms wel jammer dat ik haar niet meer spreek, want ze had altijd wel waardevolle opmerkingen).
Maar lastig, want ik kan me voorstellen dat je soms wel een keuze MOET maken.
Want het dillema is dat ik me van beide opties geen echt beeld kan vormen, ook al heb ik één van de 2 al geprobeerd en gedaan en weet hoe het is.
Maar beide opties zorgen voor zoveel emoties...doordat ik stiekem beide wil...of tenminste het liefst beide zou combineren tot 1 geheel, wat niet kan..
En dat leidt dus weer tot stress en lichtelijk paniek...en die paniek zorgt voor angst voor de gevolgen.
En de druk van mijn omgeving om simpelweg iets te doen ondertussen ook al is het maar vakkenvullen maakt het nog moeilijker..
hier een kleine update, vandaag bloed wezen prikken , heb waarschijnlijk problemen met mijn schildklier wat voor een deel paniekaanvallen kan verklaren in ieder geval degene zonder echt concrete redenen.
Knoop doorgehakt:
Dit heb ik naar een vriendin geappt: Ik heb vandaag een knoop doorgehakt. In september doe ik een laatste poging tot stagelopen. Mocht het tegen de kerstvakantie aan weer zo'n heikel zijn, dan ga ik stoppen met de opleiding. een baan zoeken en een avondschool doen
Heel moeilijk besluit, maar ik moet een grens voor mezelf stellen
Net met mijn moeder overlegd en die is het eens
Alleen ze steunt me enkel financieel als ik een iets in de administratie oid ga doen, zodat ik niet weer mijn neus stoot. Daar kan ik me wel in vinden
Op dit moment studeer ik logopedie en ik ga de derde en dus ook laatste poging tot stagelopen doen. Ik heb er eigenlijk geen hoop in, maar wil kunnen zeggen dat ik alles geprobeerd heb. Ik ben eenmaal psychiatrisch gehandicapt en hulpverlener zijn is me gewoon teveel. Ik ben nu een beetje in een fase dat ik er huilerig van ben, maar ik sta achter mijn besluit. In de winter zoek ik waarschijnlijk een baan, tenzij het meevalt
Dit heb ik naar een vriendin geappt: Ik heb vandaag een knoop doorgehakt. In september doe ik een laatste poging tot stagelopen. Mocht het tegen de kerstvakantie aan weer zo'n heikel zijn, dan ga ik stoppen met de opleiding. een baan zoeken en een avondschool doen
Heel moeilijk besluit, maar ik moet een grens voor mezelf stellen
Net met mijn moeder overlegd en die is het eens
Alleen ze steunt me enkel financieel als ik een iets in de administratie oid ga doen, zodat ik niet weer mijn neus stoot. Daar kan ik me wel in vinden
Op dit moment studeer ik logopedie en ik ga de derde en dus ook laatste poging tot stagelopen doen. Ik heb er eigenlijk geen hoop in, maar wil kunnen zeggen dat ik alles geprobeerd heb. Ik ben eenmaal psychiatrisch gehandicapt en hulpverlener zijn is me gewoon teveel. Ik ben nu een beetje in een fase dat ik er huilerig van ben, maar ik sta achter mijn besluit. In de winter zoek ik waarschijnlijk een baan, tenzij het meevalt
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hoi lieve Child, daar mag je best huilerig om zijn toch. Rationele beslissingen en beperkingen gaan nou eenmaal samen met verdriet. Ik hoop dat mocht het zo ver komen je jezelf niet dwingt om meteen iets anders te gaan doen ofzo maar ook even tijd kunt nemen voor verdrietig zijn/ uit rusten/ kijken wat je dan wil/ opladen. Succes in september.quote:
Knoop doorgehakt:
Dit heb ik naar een vriendin geappt: Ik heb vandaag een knoop doorgehakt. In september doe ik een laatste poging tot stagelopen. Mocht het tegen de kerstvakantie aan weer zo'n heikel zijn, dan ga ik stoppen met de opleiding. een baan zoeken en een avondschool doen
Heel moeilijk besluit, maar ik moet een grens voor mezelf stellen
Net met mijn moeder overlegd en die is het eens
Alleen ze steunt me enkel financieel als ik een iets in de administratie oid ga doen, zodat ik niet weer mijn neus stoot. Daar kan ik me wel in vinden
Op dit moment studeer ik logopedie en ik ga de derde en dus ook laatste poging tot stagelopen doen. Ik heb er eigenlijk geen hoop in, maar wil kunnen zeggen dat ik alles geprobeerd heb. Ik ben eenmaal psychiatrisch gehandicapt en hulpverlener zijn is me gewoon teveel. Ik ben nu een beetje in een fase dat ik er huilerig van ben, maar ik sta achter mijn besluit. In de winter zoek ik waarschijnlijk een baan, tenzij het meevalt
Als het kerstvakantie is hak ik de knoop door (of eerder) en in januari ga ik solliciteren. Dus even een paar weekjes rust. Je hebt ook niet direct een baan te pakken. En ik schrijf me dan direct in bij de LOI en hoop in februari deeltijd te beginnen. Dus het komt wel goed.quote:
[..]
Hoi lieve Child, daar mag je best huilerig om zijn toch. Rationele beslissingen en beperkingen gaan nou eenmaal samen met verdriet. Ik hoop dat mocht het zo ver komen je jezelf niet dwingt om meteen iets anders te gaan doen ofzo maar ook even tijd kunt nemen voor verdrietig zijn/ uit rusten/ kijken wat je dan wil/ opladen. Succes in september.
En het verdriet ervaar ik vooral nu, maar ook een zekere acceptatie. Alleen ik moet een creatieve manier vinden om mijn gevoelens te uiten. Kleien of tekenen oid... ik weet nog niet wat, want nu krop ik het op.
Dank je wel lieverd
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Opkroppen is niet goed nee. En schrijven? Helpt dat niet?quote:
[..]
Als het kerstvakantie is hak ik de knoop door (of eerder) en in januari ga ik solliciteren. Dus even een paar weekjes rust. Je hebt ook niet direct een baan te pakken. En ik schrijf me dan direct in bij de LOI en hoop in februari deeltijd te beginnen. Dus het komt wel goed.
En het verdriet ervaar ik vooral nu, maar ook een zekere acceptatie. Alleen ik moet een creatieve manier vinden om mijn gevoelens te uiten. Kleien of tekenen oid... ik weet nog niet wat, want nu krop ik het op.
Dank je wel lieverd
Ik vraag me af of je wel gevoelens kwijt kunt in iets creatiefs wat zeg maar iets is wat je met je handen doet omdat je dat ook als afleiding gebruikt? Maar dat is maar een gedachte.
Ja, alleen ik krijg niet goed onder woorden wat ik voel. Op dit moment probeer ik alles.quote:
[..]
Opkroppen is niet goed nee. En schrijven? Helpt dat niet?
Ik vraag me af of je wel gevoelens kwijt kunt in iets creatiefs wat zeg maar iets is wat je met je handen doet omdat je dat ook als afleiding gebruikt? Maar dat is maar een gedachte.
En crea geeft zeker afleiding. Ik ben de hele dag aan het knutselen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Misschien even weer niet te veel door elkaar proberen pf opdelen?quote:
[..]
Ja, alleen ik krijg niet goed onder woorden wat ik voel. Op dit moment probeer ik alles.
En crea geeft zeker afleiding. Ik ben de hele dag aan het knutselen
Bepaalde dingen met als doel afleiding, bepaald ding voor verdriet ofzo.
Dat is inderdaad een idee. Alleen nu ben ik een beetje een warboel. Ik leef een beetje op het moment. Als afleiding lukt afleiding en als ik even moet zwelgen zwelg ikquote:
[..]
Misschien even weer niet te veel door elkaar proberen pf opdelen?
Bepaalde dingen met als doel afleiding, bepaald ding voor verdriet ofzo.
Zondag maar even goed met mama bespreken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik heb net even bijgelezen! En knap hoor, dat je besloten hebt jezelf nog een kans te geven, maar dan ook echt nog 1 kans. Want anders kan je jezelf nog erger 'stukmaken' als je maar blijft gaan. En dat ken ik uit ervaring.quote:
[..]
Dat is inderdaad een idee. Alleen nu ben ik een beetje een warboel. Ik leef een beetje op het moment. Als afleiding lukt afleiding en als ik even moet zwelgen zwelg ik
Verder inderdaad gewoon proberen gecontroleerd met je gevoel bezig te zijn en proberen het niet de overhand te laten nemen, wat erg moeilijk is.
En over het anders zijn en andere interessen hebben, het is enorm moeilijk. En dat weet ik, omdat ik met een sociale handicap kamp, mede door aparte interesses die de meeste vrouwen niet hebben. En tegelijkertijd heb ik weinig interessen..maar degene die ik heb daar kan ik helemaal in op gaan.
Goed, dat terzijde anders zijn is lastig en blijft het wel, maar je leert ermee leven en zolang jij tevreden bent met wie en hoe je bent moet je schijt hebben aan de rest, en nog zoiets makkelijker gezegd dan gedaan.
Veel sterkte in ieder geval, en proberen goede moed te houden dat is al het halve werk !
Dank je wel lieverd
Dank je wel. Om heel eerlijk te zijn zou ik, als het aan mij lag, al aan het werk gaan. Alleen ik wil kunnen zeggen alles eraan gedaan te hebben, dus ik zet door en doe nog een echt serieuze poging. Alleen om eerlijk te zijn geloof ik er niet meer in...quote:
[..]
Ik heb net even bijgelezen! En knap hoor, dat je besloten hebt jezelf nog een kans te geven, maar dan ook echt nog 1 kans. Want anders kan je jezelf nog erger 'stukmaken' als je maar blijft gaan. En dat ken ik uit ervaring.
Dit weekend heb ik bij mijn moeder wel eventjes gehuild, maar we hebben het er goed over gehad en dat was fijn. Ik word godenzijdank enorm gesteund door mijn omgeving hierin.quote:Verder inderdaad gewoon proberen gecontroleerd met je gevoel bezig te zijn en proberen het niet de overhand te laten nemen, wat erg moeilijk is.
Het gaat er niet om wat anderen denken. Opgaan in een interesse is heerlijk, ik ken dat gevoel. Het is soms heel vermoeiend en moeilijk om anders te zijn, maar je kan wel beweren dat ej echt jezelf bent en dat is ook wat waard. Dus omarm jezelfquote:En over het anders zijn en andere interessen hebben, het is enorm moeilijk. En dat weet ik, omdat ik met een sociale handicap kamp, mede door aparte interesses die de meeste vrouwen niet hebben. En tegelijkertijd heb ik weinig interessen..maar degene die ik heb daar kan ik helemaal in op gaan.
Je hebt helemaal gelijk! Dank je welquote:Goed, dat terzijde anders zijn is lastig en blijft het wel, maar je leert ermee leven en zolang jij tevreden bent met wie en hoe je bent moet je schijt hebben aan de rest, en nog zoiets makkelijker gezegd dan gedaan.
Veel sterkte in ieder geval, en proberen goede moed te houden dat is al het halve werk !
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik wil iedereen die mij gesteund heeft en meegedacht heeft wat betreft depressie een tijdje terug bedanken. Tijdje even op mezelf gericht op m'n hoofd boven water te houden. Gaat inmiddels redelijk. Heb m'n propedeuse gehaald en met vriend gaat het beter. Aan de fluoxetine en dat blijft hij voorlopig ook. Nu onder behandeling bij psyq en er komen onderzoeken naar de ernst van z'n autisme en add. Hij heeft er een fijn gevoel bij en ik ben heel benieuwd. Iig de acute hulp fase uit en weer beetje rust dus ik geniet van deze zomer. Bedankt allemaal en heel veel sterkte! Xx
Wat fijn dat het nu wat beter gaat. Goed dat er meer onderzoeken komen naar de ernst van de autisme en add. Autisme is op zichzelf al lastig genoeg, dus met add erbij kan het al helemaal lastig zijn.quote:
Ik wil iedereen die mij gesteund heeft en meegedacht heeft wat betreft depressie een tijdje terug bedanken. Tijdje even op mezelf gericht op m'n hoofd boven water te houden. Gaat inmiddels redelijk. Heb m'n propedeuse gehaald en met vriend gaat het beter. Aan de fluoxetine en dat blijft hij voorlopig ook. Nu onder behandeling bij psyq en er komen onderzoeken naar de ernst van z'n autisme en add. Hij heeft er een fijn gevoel bij en ik ben heel benieuwd. Iig de acute hulp fase uit en weer beetje rust dus ik geniet van deze zomer. Bedankt allemaal en heel veel sterkte! Xx
Geniet van de zomer, en het mooie weer
Zo te lezen heb je flinke stappen gezet! Daar mag je trots op zijn. Veel plezier deze zomerquote:
Ik wil iedereen die mij gesteund heeft en meegedacht heeft wat betreft depressie een tijdje terug bedanken. Tijdje even op mezelf gericht op m'n hoofd boven water te houden. Gaat inmiddels redelijk. Heb m'n propedeuse gehaald en met vriend gaat het beter. Aan de fluoxetine en dat blijft hij voorlopig ook. Nu onder behandeling bij psyq en er komen onderzoeken naar de ernst van z'n autisme en add. Hij heeft er een fijn gevoel bij en ik ben heel benieuwd. Iig de acute hulp fase uit en weer beetje rust dus ik geniet van deze zomer. Bedankt allemaal en heel veel sterkte! Xx
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hoezo denk je dat je nog niet genoeg hebt dan? Ik zou eerder denken dat het al te ver gegaan is dan dat he nog niet genoeg gedaan hebt?quote:
Dank je wel lieverd
[..]
Dank je wel. Om heel eerlijk te zijn zou ik, als het aan mij lag, al aan het werk gaan. Alleen ik wil kunnen zeggen alles eraan gedaan te hebben, dus ik zet door en doe nog een echt serieuze poging. Alleen om eerlijk te zijn geloof ik er niet meer in
[..]
Naja... ik heb het besproken met mijn omgeving en iedereen vindt dat ik het nog een keer moet proberen. Dus het is een beetje groepsdruk. Daarnaast is iedereen in mijn vriendenkring universitair geschoold (ik ook trouwens, taalwetenschappen, kun je niks mee), en ik wil niet achter blijven. Ik schaam me voor mijn toekomstplan (in januari gaan werken tot september 2019. Daarna in september starten met het leerwerktraject tot secretaresse, MBO). Dus ik moet gewoon nog een keer op mijn bek gaan van mezelf, voordat dit mag. Gewoon om de steun uit mijn omgeving te krijgen. En ik ben bang dat de hele wereld op me neer gaat kijken. Al kijk ik zelf op niemand neer (echt niet). Gewoon omdat iedereen het "beter" doet dan ik...quote:
[..]
Hoezo denk je dat je nog niet genoeg hebt dan? Ik zou eerder denken dat het al te ver gegaan is dan dat he nog niet genoeg gedaan hebt?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
’Groepsdruk’, ‘ik wil niet achterblijven’, ‘ik schaam me’, ‘ik moet nog een keer op mijn bek gaan’, ‘ik ben bang dat de hele wereld op me neer gaat kijken’.quote:
[..]
Naja... ik heb het besproken met mijn omgeving en iedereen vindt dat ik het nog een keer moet proberen. Dus het is een beetje groepsdruk. Daarnaast is iedereen in mijn vriendenkring universitair geschoold (ik ook trouwens, taalwetenschappen, kun je niks mee), en ik wil niet achter blijven. Ik schaam me voor mijn toekomstplan (in januari gaan werken tot september 2019. Daarna in september starten met het leerwerktraject tot secretaresse, MBO). Dus ik moet gewoon nog een keer op mijn bek gaan van mezelf, voordat dit mag. Gewoon om de steun uit mijn omgeving te krijgen. En ik ben bang dat de hele wereld op me neer gaat kijken. Al kijk ik zelf op niemand neer (echt niet). Gewoon omdat iedereen het "beter" doet dan ik...
Ik word hier zo moedeloos van. Wanneer is het nou eens genoeg? Je bent al zo vaak zo ontzettend vastgelopen dat je verplicht moest worden opgenomen. En nóg kun je jezelf niet de ruimte geven om te kiezen voor wat voor jou binnen je mogelijkheden valt en waar jij gelukkig van kunt worden.
En als die omgeving van jou je echt zou laten vallen omdat je zou kiezen voor iets wat minder boven je macht ligt dan je huidige studie, fuck them. Godsamme, waar ben je nou mee bezig?! Wat maak je jezelf nou wijs?!
The love you take is equal to the love you make.
Als ik tot jouw omgeving behoorde dan zou ik je adviseren te stoppen i.p.v. iets te gaan doen waarvan je toch al aanneemt dat je op je bek gaat. Dat op je bek gaan is nml wat anders dan zomaar op je bek gaan waarbij er misschien een half jaar is weggegooid.quote:
[..]
Naja... ik heb het besproken met mijn omgeving en iedereen vindt dat ik het nog een keer moet proberen. Dus het is een beetje groepsdruk. Daarnaast is iedereen in mijn vriendenkring universitair geschoold (ik ook trouwens, taalwetenschappen, kun je niks mee), en ik wil niet achter blijven. Ik schaam me voor mijn toekomstplan (in januari gaan werken tot september 2019. Daarna in september starten met het leerwerktraject tot secretaresse, MBO). Dus ik moet gewoon nog een keer op mijn bek gaan van mezelf, voordat dit mag. Gewoon om de steun uit mijn omgeving te krijgen. En ik ben bang dat de hele wereld op me neer gaat kijken. Al kijk ik zelf op niemand neer (echt niet). Gewoon omdat iedereen het "beter" doet dan ik...
De gevolgen zijn veel groter. Je denkt nu dat je het aankan om weer “op je bek te gaan” maar wat doet het daadwerkelijk met je? Kun je het wel aan als het je niet lukt? Wat als je weer opgenomen moet worden? Wat zijn de gevolgen voor je hersenen als je er weer een episode van krijgt? Kun je echt straks meteen weer een nieuwe mbo opleiding aan als nu op je bek gaat? Zo niet hoe kut voel je je dan? Wat voor ongelukken of andere ellende gaan er gebeuren tijdens het op je bek gaan?
Als ik jou was, of als ik één van je vrienden was, zou ik daar nu mijn hersens over breken i.p.v. over achterblijven, neerkijken en onder druk zetten/ voelen.
Oke.... jullie hebben gelijk... Ik overzie alles gewoon even niet zo goed en waarschijnlijk plak ik mijn eigen oordeel op mijn vrienden. Het is gewoon heel moeilijk en rot. De mensen die het weten steunen me, dus jullie hebben gelijk...
Vandaag heb ik het met mijn psych besproken. Zij vond het wel goed dat ik parttime een paar maanden (tot november oid) stage ga lopen: gewoon om te leren waar de stress hem in zit, zodat het me niet weer gebeurd. Maar, en dat is een grote maar, ik word strak in de gaten gehouden en bij de minste stress is het stoppen, bijkomen en klaarmaken voor de MBO
Hoe en wat weet ik nog niet. Het is allemaal zo vers, het moet ook gewoon even inzinken en ik moet het verwerken. Het hele punt is dat mijn ego hangt aan mijn leervermogen. Dus is dit even een knauw. Ik denk er even over na tot na de vakantie (en dan bedoel ik mijn weekje weg, niet de zomervakantie). Waarschijnlijk besluit ik dan in september al niet te beginnen. Want om heel eerlijk te zijn ben ik het zat om op mijn teentoppen rond te stuiteren. Alleen eerst even ademhalen, bezinken en dan pas knopen doorhakken.
Dank jullie wel Hard, maar gelijk
Vandaag heb ik het met mijn psych besproken. Zij vond het wel goed dat ik parttime een paar maanden (tot november oid) stage ga lopen: gewoon om te leren waar de stress hem in zit, zodat het me niet weer gebeurd. Maar, en dat is een grote maar, ik word strak in de gaten gehouden en bij de minste stress is het stoppen, bijkomen en klaarmaken voor de MBO
Hoe en wat weet ik nog niet. Het is allemaal zo vers, het moet ook gewoon even inzinken en ik moet het verwerken. Het hele punt is dat mijn ego hangt aan mijn leervermogen. Dus is dit even een knauw. Ik denk er even over na tot na de vakantie (en dan bedoel ik mijn weekje weg, niet de zomervakantie). Waarschijnlijk besluit ik dan in september al niet te beginnen. Want om heel eerlijk te zijn ben ik het zat om op mijn teentoppen rond te stuiteren. Alleen eerst even ademhalen, bezinken en dan pas knopen doorhakken.
Dank jullie wel
Hard, maar gelijk
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
quote:
Oke.... jullie hebben gelijk... Ik overzie alles gewoon even niet zo goed en waarschijnlijk plak ik mijn eigen oordeel op mijn vrienden. Het is gewoon heel moeilijk en rot. De mensen die het weten steunen me, dus jullie hebben gelijk...
Vandaag heb ik het met mijn psych besproken. Zij vond het wel goed dat ik parttime een paar maanden (tot november oid) stage ga lopen: gewoon om te leren waar de stress hem in zit, zodat het me niet weer gebeurd. Maar, en dat is een grote maar, ik word strak in de gaten gehouden en bij de minste stress is het stoppen, bijkomen en klaarmaken voor de MBO
Hoe en wat weet ik nog niet. Het is allemaal zo vers, het moet ook gewoon even inzinken en ik moet het verwerken. Het hele punt is dat mijn ego hangt aan mijn leervermogen. Dus is dit even een knauw. Ik denk er even over na tot na de vakantie (en dan bedoel ik mijn weekje weg, niet de zomervakantie). Waarschijnlijk besluit ik dan in september al niet te beginnen. Want om heel eerlijk te zijn ben ik het zat om op mijn teentoppen rond te stuiteren. Alleen eerst even ademhalen, bezinken en dan pas knopen doorhakken.
Dank jullie wel
Ik weet echt hoe lastig het is om dingen op te geven en kwijt te raken Child. Echt. Sterkte.
Waar haalt iedereen de energie toch altijd vandaan om 's avonds nog van alles te ondernemen? Ik ben elke dag doodop tegen etenstijd. Loop drie keer per week drie kwartier hard en eet verder ook gewoon normaal.
Fade to Black
Ik weet dat je het weet. Dank je wel lieverd en jij ookquote:
[..]
Ik weet echt hoe lastig het is om dingen op te geven en kwijt te raken Child. Echt. Sterkte.
Naja... moe is moe. Lang niet iedereen heeft die energie hoorquote:
Waar haalt iedereen de energie toch altijd vandaan om 's avonds nog van alles te ondernemen? Ik ben elke dag doodop tegen etenstijd. Loop drie keer per week drie kwartier hard en eet verder ook gewoon normaal.
Ik trek het alleen als ik een dutje doe in de middag.
Goed dat je drie keer per week hardloopt! Goed voor de endorfine en lijf
Be proud!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik heb even bijgelezen, en ik ben het niet 100% eens met de meesten hier. Ze hebben wel een heel goed punt, dat je goed moet nadenken of het de juiste timing is, maar met goede en intensieve begeleiding lukt het mischien wel.quote:
Oke.... jullie hebben gelijk... Ik overzie alles gewoon even niet zo goed en waarschijnlijk plak ik mijn eigen oordeel op mijn vrienden. Het is gewoon heel moeilijk en rot. De mensen die het weten steunen me, dus jullie hebben gelijk...
Vandaag heb ik het met mijn psych besproken. Zij vond het wel goed dat ik parttime een paar maanden (tot november oid) stage ga lopen: gewoon om te leren waar de stress hem in zit, zodat het me niet weer gebeurd. Maar, en dat is een grote maar, ik word strak in de gaten gehouden en bij de minste stress is het stoppen, bijkomen en klaarmaken voor de MBO
Hoe en wat weet ik nog niet. Het is allemaal zo vers, het moet ook gewoon even inzinken en ik moet het verwerken. Het hele punt is dat mijn ego hangt aan mijn leervermogen. Dus is dit even een knauw. Ik denk er even over na tot na de vakantie (en dan bedoel ik mijn weekje weg, niet de zomervakantie). Waarschijnlijk besluit ik dan in september al niet te beginnen. Want om heel eerlijk te zijn ben ik het zat om op mijn teentoppen rond te stuiteren. Alleen eerst even ademhalen, bezinken en dan pas knopen doorhakken.
Dank jullie wel
Over wat anderen denken, je moet er 'schijt' aan hebben, als jij het zelf echt wil proberen moet je het doen als je het zelf niet wil of (nog) niet durft is het mischien niet het moment.
Maar doe wat JIJ wilt.
En ik kan uit ervaring zeggen dat soms een stap terug doen qua opleiding(van HBO na 2 maanden naar MBO gegaan) soms de beste keuze is die je kan maken. Hieronder spoiler met mijn eigen ervaring met terugschalen qua opleiding.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Wat ik dus zeg: vooral doen wat jij denkt te willen en kunnen en waar je je klaar voor voelt,en je omgeving, laat maar praten...zij weten niet hoe het is voor jou en om jou te zijn(met alles wat erbij hoort)..
Ik heb ook niet al die energie. Ik hou het normaal gezien op een fulltime baan, 4x sporten.En dan lig ik om 10 uur in mijn bed, helemaal doodop.quote:
Waar haalt iedereen de energie toch altijd vandaan om 's avonds nog van alles te ondernemen? Ik ben elke dag doodop tegen etenstijd. Loop drie keer per week drie kwartier hard en eet verder ook gewoon normaal.
Ik krijg sowieso intensieve begeleiding. Vanuit de opleiding en vanuit therapie. Alleen ik bespreek in september deze keus (als ik doorga) ook op school. Gewoon om open en eerlijk te zijn. Denk ik. Misschien lukt het, we sould seequote:
[..]
Ik heb even bijgelezen, en ik ben het niet 100% eens met de meesten hier. Ze hebben wel een heel goed punt, dat je goed moet nadenken of het de juiste timing is, maar met goede en intensieve begeleiding lukt het mischien wel.
Over wat anderen denken, je moet er 'schijt' aan hebben, als jij het zelf echt wil proberen moet je het doen als je het zelf niet wil of (nog) niet durft is het mischien niet het moment.
Maar doe wat JIJ wilt.
Je hebt gelijk, ik moet mijn eigen keuze maken.
quote:En ik kan uit ervaring zeggen dat soms een stap terug doen qua opleiding(van HBO na 2 maanden naar MBO gegaan) soms de beste keuze is die je kan maken. Hieronder spoiler met mijn eigen ervaring met terugschalen qua opleiding.Dapper van je! En wat goed dat je voor je eigen weg hebt gekozen ondanks de reacties van anderen. Echt respectSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En het gaat er niet om hoelang het duurt he, het gaat erom dat je je weg bewandeld en ergens terecht komt waar jij gelukkig bent!
Naja...tot nu toe is iedereen stiekem heel positief. Ze weten wat het met me doet... Nu alleen ik nogquote:Wat ik dus zeg: vooral doen wat jij denkt te willen en kunnen en waar je je klaar voor voelt,en je omgeving, laat maar praten...zij weten niet hoe het is voor jou en om jou te zijn(met alles wat erbij hoort)..We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik doelde er eigenlijk meer op dat je door sporten juist meer energie zou moeten krijgen toch?quote:
[..]
[..]
Naja... moe is moe. Lang niet iedereen heeft die energie hoor
Ik trek het alleen als ik een dutje doe in de middag.
Goed dat je drie keer per week hardloopt! Goed voor de endorfine en lijf
Maar ja hoe normaal is dat? Ik ben 23 en zou in 'de kracht van m'n leven' moeten zitten. En dan heb ik nog een vrij 'basic' leven. Geen relatie, geen kinderen en al helemaal geen groot sociaal leven. Ik vraag me echt af hoe die mensen die dat wel hebben dat allemaal trekken naast al het andere.quote:
[..]
Ik heb ook niet al die energie. Ik hou het normaal gezien op een fulltime baan, 4x sporten.En dan lig ik om 10 uur in mijn bed, helemaal doodop.
Fade to Black
Naja... fysiek raak je vermoeid, emotioneel kun je er energie van krijgen, maar ieder mens is andersquote:
[..]
Ik doelde er eigenlijk meer op dat je door sporten juist meer energie zou moeten krijgen toch?
[..]
Maar ja hoe normaal is dat? Ik ben 23 en zou in 'de kracht van m'n leven' moeten zitten. En dan heb ik nog een vrij 'basic' leven. Geen relatie, geen kinderen en al helemaal geen groot sociaal leven. Ik vraag me echt af hoe die mensen die dat wel hebben dat allemaal trekken naast al het andere.
Ik heb een vrij druk leven en het went gewoon. Een dag per week voor mezelf en de rest sociaal. Geen flauw idee waar ik de energie weg haal, ik ben soms dodelijk vermoeid, maar zo leef ik sinds mijn twintigste oid (ben nu dertig).
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Eigenlijk wel gek. Ik heb nooit een winterdepressie, maar wel een soort van "zomerdepressie". Het is zo naar dat alles stilstaat dan... Geen school, geen cursussen en clubjes... Niks... Behalve mijn huisje. Veel vrienden weg... Bleh
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik juist andersom, maar ik ben een beetje een 'kluizenaar', maar kan niet tegen de donkere dagen en de regen en het grijze en grauwe...ik word daar enorm somber en hangerig van. Zou het liefst een winterslaap houden.quote:
Eigenlijk wel gek. Ik heb nooit een winterdepressie, maar wel een soort van "zomerdepressie". Het is zo naar dat alles stilstaat dan... Geen school, geen cursussen en clubjes... Niks... Behalve mijn huisje. Veel vrienden weg... Bleh
En in de zomer juist andersom, ik wil dan van alles, op vakantie naar het strand, wandelen, fietstochtjes maken en vooral gewoon dagjes erop uit andere steden verkennen.
Iedereen is anders, en het lichaam reageert anders op sporten. Ik vind sporten heerlijk, en ik haal er enorm veel postieve(emotionele) energie vandaan, maar ben na het sporten bewust doodop dus sport meestal 's avonds voor ik mijn bed in kruip, anders ben ik na het sporten vanwege de vermoeidheid een emotioneel wrak, maar op de langere termijn als ik een soort routine(qua tijden en frequentie aanhoud) een goed en positief gevoel over. Maar zodra ik uit die routine stap veranderd dat.quote:
[..]
Ik doelde er eigenlijk meer op dat je door sporten juist meer energie zou moeten krijgen toch?
[..]
Maar ja hoe normaal is dat? Ik ben 23 en zou in 'de kracht van m'n leven' moeten zitten. En dan heb ik nog een vrij 'basic' leven. Geen relatie, geen kinderen en al helemaal geen groot sociaal leven. Ik vraag me echt af hoe die mensen die dat wel hebben dat allemaal trekken naast al het andere.
Grappig hoe mensen verschillen...quote:
[..]
Ik juist andersom, maar ik ben een beetje een 'kluizenaar', maar kan niet tegen de donkere dagen en de regen en het grijze en grauwe...ik word daar enorm somber en hangerig van. Zou het liefst een winterslaap houden.
En in de zomer juist andersom, ik wil dan van alles, op vakantie naar het strand, wandelen, fietstochtjes maken en vooral gewoon dagjes erop uit andere steden verkennen.
Dan kun jij nu je lol op Met dit weer word ik echt heel down
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het gaat echt heel slecht hier 
Maar goed... zaterdag een leuke dag. Over tien dagen op vakantie. Genoeg om me op te richten
Maar goed... zaterdag een leuke dag. Over tien dagen op vakantie. Genoeg om me op te richten
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Sterkte. Geloof in jezelf. Gebruik je negatieve emotie in je voordeel.quote:
Het gaat echt heel slecht hier
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Hier gaat hier ook helemaal niet goed. Het ging een paar maanden goed na een lang slecht jaar, maar de laatste tijd is de somberheid weer flink aanwezig.
Ik probeer elke dag de neiging om ongezonde copingstijlen te gebruiken te onderdrukken maar vandaag is dat niet gelukt.
Ik ben wel gestopt met alcohol drinken anderhalve maand geleden en daarom is dat geen optie meer voor me dus dat gaat wel goed.
Ik probeer elke dag de neiging om ongezonde copingstijlen te gebruiken te onderdrukken maar vandaag is dat niet gelukt.
Ik ben wel gestopt met alcohol drinken anderhalve maand geleden en daarom is dat geen optie meer voor me dus dat gaat wel goed.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik ben net bij de reumatoloog geweest, die stelde als voorlopige diagnose fybromyalgie. Woensdag heb ik een vervolgafspraak, dan zijn de bloeduitslagen er en kan hij een definitieve diagnose stellen.
Wat ik heel fijn vond is dat hij vertelde dat de pijn echt is, wat anderen ook zeggen en vinden. En het dus niet tussen mijn oren zit.
Maar ook heb ik nu 'n heel vol hoofd. Want wat nu? Er is niks aan te doen, behalve standaard random pijn in mijn lijf te accepteren. Mja ik ga even wegkruipen en roze pluizigheid opzoeken.
Wat ik heel fijn vond is dat hij vertelde dat de pijn echt is, wat anderen ook zeggen en vinden. En het dus niet tussen mijn oren zit.
Maar ook heb ik nu 'n heel vol hoofd. Want wat nu? Er is niks aan te doen, behalve standaard random pijn in mijn lijf te accepteren. Mja ik ga even wegkruipen en roze pluizigheid opzoeken.
Ik zit wat dat betreft wel een beetje in een spagaat. Nu ben ik vrij vaak gewoon lekker alleen, dat geeft me wel heel veel rust van binnen en heb nog energie. Maar aan de andere kant maakt m'n vrij beperkte sociale leven me soms wel ongelukkig. Zou best wel wat vaker iets leuks gaan doen ofzo met een (vaste) groep mensen. Maar als ik kijk hoeveel energie me dat kost...quote:
[..]
Naja... fysiek raak je vermoeid, emotioneel kun je er energie van krijgen, maar ieder mens is anders
Ik heb een vrij druk leven en het went gewoon. Een dag per week voor mezelf en de rest sociaal. Geen flauw idee waar ik de energie weg haal, ik ben soms dodelijk vermoeid, maar zo leef ik sinds mijn twintigste oid (ben nu dertig).
Wat moet ik me bij die emotionele energie voorstellen?quote:
[..]
Iedereen is anders, en het lichaam reageert anders op sporten. Ik vind sporten heerlijk, en ik haal er enorm veel postieve(emotionele) energie vandaan, maar ben na het sporten bewust doodop dus sport meestal 's avonds voor ik mijn bed in kruip, anders ben ik na het sporten vanwege de vermoeidheid een emotioneel wrak, maar op de langere termijn als ik een soort routine(qua tijden en frequentie aanhoud) een goed en positief gevoel over. Maar zodra ik uit die routine stap veranderd dat.
Fade to Black
Het hoeft ook niet elke avond he, je kan ook met jezelf afspreken dat je eens of twee keer per week zoiets doet. Daarnaast is niet iedereen hetzelfde. Ik ben extravert en krijg er energie van. Alleen als je introvert bent kost het energie.Dus kijk naar hoe jij in elkaar zit en niet naar hoe anderen in elkaar zitten. Probeer jezelf niet ergens in te drukken dat je niet bentquote:
[..]
Ik zit wat dat betreft wel een beetje in een spagaat. Nu ben ik vrij vaak gewoon lekker alleen, dat geeft me wel heel veel rust van binnen en heb nog energie. Maar aan de andere kant maakt m'n vrij beperkte sociale leven me soms wel ongelukkig. Zou best wel wat vaker iets leuks gaan doen ofzo met een (vaste) groep mensen. Maar als ik kijk hoeveel energie me dat kost...
[..]
Wat moet ik me bij die emotionele energie voorstellen?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat vervelend dat het slecht met je gaat *dikke knuffel*quote:
Hier gaat hier ook helemaal niet goed. Het ging een paar maanden goed na een lang slecht jaar, maar de laatste tijd is de somberheid weer flink aanwezig.
Ik probeer elke dag de neiging om ongezonde copingstijlen te gebruiken te onderdrukken maar vandaag is dat niet gelukt.
Ik ben wel gestopt met alcohol drinken anderhalve maand geleden en daarom is dat geen optie meer voor me dus dat gaat wel goed.
Wat goed dat je bent gestopt met drinken! Dat is een hele stap waar je trots op mag zijn. Heel erg veel sterkte
Wat vervelend zegquote:
Ik ben net bij de reumatoloog geweest, die stelde als voorlopige diagnose fybromyalgie. Woensdag heb ik een vervolgafspraak, dan zijn de bloeduitslagen er en kan hij een definitieve diagnose stellen.
Wat ik heel fijn vond is dat hij vertelde dat de pijn echt is, wat anderen ook zeggen en vinden. En het dus niet tussen mijn oren zit.
Maar ook heb ik nu 'n heel vol hoofd. Want wat nu? Er is niks aan te doen, behalve standaard random pijn in mijn lijf te accepteren. Mja ik ga even wegkruipen en roze pluizigheid opzoeken.
... Ik snap dat je een vol hoofd hebt. Een ziekte accepteren kost tijd en energie. Dat zal met vallen en opstaan gaan. Het is een heel verwerkings- en rouwproces. Probeer dat te accepteren en in te zien. Je hoeft de pijn niet te accepteren, maar wel dat je ziek bent... Heel erg veel sterkte
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oké. Vijf kilo afgevallen. Ik ben blij dat het me lukt om gezond te leven terwijl ik het best lastig heb nu. Op dat gebied heb ik nog een lange weg te gaan en ik doe een check-up bij een diëtiste, voor de zekerheid (eetstoornis), maar ik verwacht eigenlijk wel dat het goed zit.
Vandaag voel ik me wat beter. Ik heb besloten het stressen om mijn toekomst even los te laten. Eerst proberen om nu op twee benen te staan, dan maak ik me wel druk. Ik bekijk het met de dag.
Op dit moment heb ik even veel te verwerken en dat kost tijd en energie. Dus ik probeer een beetje lief voor mezelf te zijn.
Vandaag voel ik me wat beter. Ik heb besloten het stressen om mijn toekomst even los te laten. Eerst proberen om nu op twee benen te staan, dan maak ik me wel druk. Ik bekijk het met de dag.
Op dit moment heb ik even veel te verwerken en dat kost tijd en energie. Dus ik probeer een beetje lief voor mezelf te zijn.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Goed idee om met de dag te leven!quote:
Oké. Vijf kilo afgevallen. Ik ben blij dat het me lukt om gezond te leven terwijl ik het best lastig heb nu. Op dat gebied heb ik nog een lange weg te gaan en ik doe een check-up bij een diëtiste, voor de zekerheid (eetstoornis), maar ik verwacht eigenlijk wel dat het goed zit.
Vandaag voel ik me wat beter. Ik heb besloten het stressen om mijn toekomst even los te laten. Eerst proberen om nu op twee benen te staan, dan maak ik me wel druk. Ik bekijk het met de dag.
Op dit moment heb ik even veel te verwerken en dat kost tijd en energie. Dus ik probeer een beetje lief voor mezelf te zijn.
Ja dat snap ik, maar dat was ook echt niet mijn voornemen. Maar merk wel dat ik de behoefte heb om wat meer sociale contacten te krijgen. Maar ik merk ook dat als ik ook maar een dag wat meer sociale contacten heb gehad ik in de avond eigenlijk compleet op ben. Dus het is een soort cirkel die zichzelf in stand houdt...quote:
[..]
Het hoeft ook niet elke avond he, je kan ook met jezelf afspreken dat je eens of twee keer per week zoiets doet. Daarnaast is niet iedereen hetzelfde. Ik ben extravert en krijg er energie van. Alleen als je introvert bent kost het energie.Dus kijk naar hoe jij in elkaar zit en niet naar hoe anderen in elkaar zitten. Probeer jezelf niet ergens in te drukken dat je niet bent
Fade to Black
Aantal posts weggehaald. Zelfmoord e.d. wordt hier niet besproken. Ik wil jullie dringend verzoeken dat ook niet te doen en als je het ziet, te TR'en. Bedankt!
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Herkenbaar. Ik zou het graag willen, maar als het eenmaal zover is ben ik erg gespannen en kan ik geen/weinig plezier aan beleven, plus dat ik doodop ben daarna.quote:
[..]
Ja dat snap ik, maar dat was ook echt niet mijn voornemen. Maar merk wel dat ik de behoefte heb om wat meer sociale contacten te krijgen. Maar ik merk ook dat als ik ook maar een dag wat meer sociale contacten heb gehad ik in de avond eigenlijk compleet op ben. Dus het is een soort cirkel die zichzelf in stand houdt...
Hm...lastig...sorry ik weet niet zo goed advies te geven
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Momenteel vallen er wel wat dingen op hun plek. Ik heb al heel lang vermoeidheidsklachten maar ook wel pijnklachten.quote:
[..]
Wat vervelend dat het slecht met je gaat *dikke knuffel*
Wat goed dat je bent gestopt met drinken! Dat is een hele stap waar je trots op mag zijn. Heel erg veel sterkte
[..]
Wat vervelend zeg
Ik dacht altijd dat het kwam door mijn depressies en later ook ptss en dat het in mijn hoofd zat. Ik heb me altijd vermand. Maar nu blijkt 't niet ingebeeld te zijn maar echte pijn en vermoeidheid.
Dat is wat de reumatoloog letterlijk zei 'de pijn is er echt, dit heb je niet ingebeeld mvj'.
Na 2 dagen alles ontlopen moet ik vandaag steeds huilen. Stuk opluchting ook denk ik, omdat ik niet gek ben, maar het er echt is ipv ingebeeld.
Maarja, wat nu? Er is weinig bekend en weinig te behandelen. Woensdag maar even afwachten.
Hier heb ook vaker last van in de zomer dan in de winter, al is het bij mij niet echt een depressie maar zo nu en dan paar daagjes achter elkaar een zomer dipjequote:
Eigenlijk wel gek. Ik heb nooit een winterdepressie, maar wel een soort van "zomerdepressie". Het is zo naar dat alles stilstaat dan... Geen school, geen cursussen en clubjes... Niks... Behalve mijn huisje. Veel vrienden weg... Bleh
Once you’ve raced, you never forget it…and you never get over it.
Vervelendquote:Op maandag 23 juli 2018 22:49 schreef DerRabbit het volgende:
[..]
Hier heb ook vaker last van in de zomer dan in de winter, al is het bij mij niet echt een depressie maar zo nu en dan paar daagjes achter elkaar een zomer dipje
*dikke knuffel*Het is gewoon de verplichting om blij te zijn, de verplichting om het weer fijn te vinden, de verplichting van alles buiten de deur te doen, gezellig te zijn en daarvan te genieten... Het maakt me helemaal naar. Met dit weer voel ik me ziek, ellendig. Verdrietig en eenzaam... maar goed... ik ben vast vreemd... Dit gal moest er even uit
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dat is wel lastig als het als een verplichting voelt. Ieder mens heeft wel wat vreemds, daar hoef je je geen zorgen over te makenquote:
[..]
Vervelend
Het is gewoon de verplichting om blij te zijn, de verplichting om het weer fijn te vinden, de verplichting van alles buiten de deur te doen, gezellig te zijn en daarvan te genieten... Het maakt me helemaal naar. Met dit weer voel ik me ziek, ellendig. Verdrietig en eenzaam... maar goed... ik ben vast vreemd... Dit gal moest er even uit
Komt het verdrietige en eenzame voor uit je ziek en ellendig voelen (of vice versa) of zijn het los van elkaar staande dingen?
Once you’ve raced, you never forget it…and you never get over it.
Hahaha truequote:
[..]
Dat is wel lastig als het als een verplichting voelt. Ieder mens heeft wel wat vreemds, daar hoef je je geen zorgen over te maken
Komt het verdrietige en eenzame voor uit je ziek en ellendig voelen (of vice versa) of zijn het los van elkaar staande dingen?
Met dit weer zit ik het liefst binnen in mijn eigen wereldje, slaap ik veel en doe ik niks. Zodra het koeler wordt, voel ik me weer fijn. Gelukkig is het heel veel vaker koeler.Ja
Ze staan in verband.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dat verklaart. Sterkte!quote:
[..]
Hahaha true
Ja
Once you’ve raced, you never forget it…and you never get over it.
Ach het valt wel mee hoorquote:
Moest even mijn gal spuwen...
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Volgens mij heb ik nog niet verteld dat ik mijn 'angsten' helaas toch mee naar huis heb genomen van vakantie. Ik begrijp er alleen steeds minder van. Waar ik op vakantie echt 'bang' was om weer ziek te worden van bijvoorbeeld het eten, heb ik nu het gevoel dat ik eigenlijk niet echt dingen heb om bang voor te zijn en dan toch heel veel lichamelijke klachten krijg. Terwijl ik ook echt niets doe.
En als ik online lees dan zijn de klachten die ik heb wel verbonden aan angst/stress maar is het dan ook normaal om te hebben terwijl je eigenlijk niets doet of denkt? De vervelendste waar ik last van heb is de duizeligheid/hoofdpijn. Beetje migraine-achtig, komt met korte vlagen, maar kan dan echt even niets hebben. En gewoon de hartkloppingen en het constante gespannen gevoel. De rest van de klachten heb ik eigenlijk alleen als ik écht in paniek raak.
Ik heb vrijdag een intake gesprek, maar was nu eigenlijk gewoon al benieuwd hoe andere met angst de fysieke klachten ervaren. Zijn jullie je wel echt bewust van je angsten, of kan dat soms gewoon zo vaag zijn?
En als ik online lees dan zijn de klachten die ik heb wel verbonden aan angst/stress maar is het dan ook normaal om te hebben terwijl je eigenlijk niets doet of denkt? De vervelendste waar ik last van heb is de duizeligheid/hoofdpijn. Beetje migraine-achtig, komt met korte vlagen, maar kan dan echt even niets hebben. En gewoon de hartkloppingen en het constante gespannen gevoel. De rest van de klachten heb ik eigenlijk alleen als ik écht in paniek raak.
Ik heb vrijdag een intake gesprek, maar was nu eigenlijk gewoon al benieuwd hoe andere met angst de fysieke klachten ervaren. Zijn jullie je wel echt bewust van je angsten, of kan dat soms gewoon zo vaag zijn?
Wat vervelend dat je zoveel klachten hebt en bang bent *dikke knuffel*quote:
Volgens mij heb ik nog niet verteld dat ik mijn 'angsten' helaas toch mee naar huis heb genomen van vakantie. Ik begrijp er alleen steeds minder van. Waar ik op vakantie echt 'bang' was om weer ziek te worden van bijvoorbeeld het eten, heb ik nu het gevoel dat ik eigenlijk niet echt dingen heb om bang voor te zijn en dan toch heel veel lichamelijke klachten krijg. Terwijl ik ook echt niets doe.
En als ik online lees dan zijn de klachten die ik heb wel verbonden aan angst/stress maar is het dan ook normaal om te hebben terwijl je eigenlijk niets doet of denkt? De vervelendste waar ik last van heb is de duizeligheid/hoofdpijn. Beetje migraine-achtig, komt met korte vlagen, maar kan dan echt even niets hebben. En gewoon de hartkloppingen en het constante gespannen gevoel. De rest van de klachten heb ik eigenlijk alleen als ik écht in paniek raak.
Ik heb vrijdag een intake gesprek, maar was nu eigenlijk gewoon al benieuwd hoe andere met angst de fysieke klachten ervaren. Zijn jullie je wel echt bewust van je angsten, of kan dat soms gewoon zo vaag zijn?
Is het niet de spanning voor de intake? Of denk ik nu te simpel? En vakanties zijn spannend en kosten veel energie. Logisch dat dat zijn nawerking heeft.
Ik ben soms bewust van mijn angsten en soms is het zo'n gevoel in mijn achterhoofd waar ik geen vinger op kan leggen. Het wisselt. Gevoelens zijn niet altijd direct en duidelijk.Soms is de aanleiding of reden vaag. Het is echt niet vreemd wat je ondergaat. Het is heel vervelend, maar begrijpelijk.
Heel erg veel sterkte en een dikke knuffel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik ben een hele tijd pijn door mijn hele lijf gehad. Vooral m'n heupen. Naar dokter geweest en alles. Supermoe ook daardoor, moest mijn vriend vragen om bv het bed op te maken, dat lukte me niet meer zonder tussendoor te moeten stoppen.
Achteraf was dat begonnen toen mijn moeder me belde dat mijn oom nierkanker had. En ook al direct uitbehandeld was. Hij woonde bij ons op de hoek, en werkte bij mijn vader. Die is 5 jaar geleden overleden aan alvleesklierkanker.
Inmiddels is mijn oom helaas ook overleden.
Mijn pijn en moeheid zijn weg, denk dat mijn hoofd 't ff niet aankon en tijd nodig had om te verwerken. Normaal krijg ik dan onverklaarbaar buikpijn en ook angsten, denk dat de stress zich nu in mijn spieren had gezet.
Heeft echt tijden geduurd eer ik de oorzaak wist. HA vond uiteraard niks, ja, fibromyalgie, ik mocht naar de reumatoloog.
Niet gedaan, toen uit bloedonderzoek niks kwam vermoedde ik al stress/angst, maar pas tijden later legde ik 't verband pas.
Achteraf was dat begonnen toen mijn moeder me belde dat mijn oom nierkanker had. En ook al direct uitbehandeld was. Hij woonde bij ons op de hoek, en werkte bij mijn vader. Die is 5 jaar geleden overleden aan alvleesklierkanker.
Inmiddels is mijn oom helaas ook overleden.
Mijn pijn en moeheid zijn weg, denk dat mijn hoofd 't ff niet aankon en tijd nodig had om te verwerken. Normaal krijg ik dan onverklaarbaar buikpijn en ook angsten, denk dat de stress zich nu in mijn spieren had gezet.
Heeft echt tijden geduurd eer ik de oorzaak wist. HA vond uiteraard niks, ja, fibromyalgie, ik mocht naar de reumatoloog.
Niet gedaan, toen uit bloedonderzoek niks kwam vermoedde ik al stress/angst, maar pas tijden later legde ik 't verband pas.
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Oh sorry voor het binnenvallen trouwens 
Ik ben Syreen, heb een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (gehad?), behandeling gehad voor sociale fobie en gegeneraliseerde angststoornis. Toen was ik 27.
Ben nu 41 en alles gaat z'n gang, nog af en toe een terugvalletje qua angst
Ik ben Syreen, heb een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (gehad?), behandeling gehad voor sociale fobie en gegeneraliseerde angststoornis. Toen was ik 27.
Ben nu 41 en alles gaat z'n gang, nog af en toe een terugvalletje qua angst
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Ik denk zelf niet dat het de intake is. Ik kijk daar zelfs gewoon naar uit omdat ik hier gewoon zo snel mogelijk mee aan de slag wil.
Ik heb wel gewoon een hoop grote veranderingen gehad. Eerst was het spannend of we een hypotheek rond kregen, daarna ging het fout op vakantie, meteen daarna zijn we verhuisd. Nu wonen we hier enkele weken en dan heb je natuurlijk regelmatig dat mensen even komen kijken en mee-eten. Veel mensen waren op vakantie op m'n werk, dus veel uren gemaakt. En het einde van m'n huidige baan komt in zicht, dus dat is ook spannend. Dat is het enige dat ik kan bedenken. Dat het gewoon even teveel tegelijk is.
Maar ik ben daar niet echt bewust mee bezig. En ik kan dan ook te streng voor mezelf zijn. Want als ik dit zo oplees, of bedenk dat m'n vriend precies hetzelfde doet en een veel serieuzere baan heeft. Dan vind ik eigenlijk dat het hierdoor niet 'mag' komen. Want zo bijzonder is het allemaal niet.
Maar ik vind het al 'fijn' om te horen dat angst/stress echt zoveel en zonder er bewust van te zijn vreemde dingen met je lichaam kan doen. Het is gewoon erg lastig om te begrijpen en zorgt voor een soort wantrouwen tegenover je eigen lichaam.
Ik heb wel gewoon een hoop grote veranderingen gehad. Eerst was het spannend of we een hypotheek rond kregen, daarna ging het fout op vakantie, meteen daarna zijn we verhuisd. Nu wonen we hier enkele weken en dan heb je natuurlijk regelmatig dat mensen even komen kijken en mee-eten. Veel mensen waren op vakantie op m'n werk, dus veel uren gemaakt. En het einde van m'n huidige baan komt in zicht, dus dat is ook spannend. Dat is het enige dat ik kan bedenken. Dat het gewoon even teveel tegelijk is.
Maar ik ben daar niet echt bewust mee bezig. En ik kan dan ook te streng voor mezelf zijn. Want als ik dit zo oplees, of bedenk dat m'n vriend precies hetzelfde doet en een veel serieuzere baan heeft. Dan vind ik eigenlijk dat het hierdoor niet 'mag' komen. Want zo bijzonder is het allemaal niet.
Maar ik vind het al 'fijn' om te horen dat angst/stress echt zoveel en zonder er bewust van te zijn vreemde dingen met je lichaam kan doen. Het is gewoon erg lastig om te begrijpen en zorgt voor een soort wantrouwen tegenover je eigen lichaam.
Even nieuw in dit topic maar toch even voorstellen met lang verhaal kort; leven was prima, alles ging redelijk, toen alles betwijfelen, lang mee rondgelopen, niet durven hulp in te schakelen,omslagmoment, depressie vastgesteld, vanuit daar verschillende ‘handlebars’/handvaten meegekregen waar ik aantoonbaar al iets aan gehad heb. Maar ik weet ook dat ik er nog lang niet ben. Jaar geleden vol in de therapie gegaan, we zitten nu naar mijn mening op -1000 terwijl ik van -100000 afkwam, positieve regressie. Alsnog komende de standaard tegenvallende momenten voorbij, waar ik in eerste instantie mezelf helemaal wegrelativeer, alsof ik niks uit maak. Dat gaat dan een avondje zo klote, en de dag erna en na slapen relativeer ik t veel en ben ik weer redelijk stabiel.
Mijn depressie is niet begonnen met het idee dat ik het altijd klote had or tegen had, meer met het idee: (heel simpel basic ongenuanceerd) het is nu mwoah, dan ga ik mn godvergeten best doen en zit ik alsnog tegen een 6/6,5 op 10 qua levensgeluk/welvaart te kijken.
Is dat het waard? Is de grote vraag die me al lang bezig houdt.
Nja iig welkom iedereen, dit ben ik, mochten er vanuiti de depressieve kant tips zijn, ik hoor ze enorm graag.
Lange intro, maar je zal me hier komende tijd vaker zien posten, dus maar meteen het volledige verhaal
Mijn depressie is niet begonnen met het idee dat ik het altijd klote had or tegen had, meer met het idee: (heel simpel basic ongenuanceerd) het is nu mwoah, dan ga ik mn godvergeten best doen en zit ik alsnog tegen een 6/6,5 op 10 qua levensgeluk/welvaart te kijken.
Is dat het waard? Is de grote vraag die me al lang bezig houdt.
Nja iig welkom iedereen, dit ben ik, mochten er vanuiti de depressieve kant tips zijn, ik hoor ze enorm graag.
Lange intro, maar je zal me hier komende tijd vaker zien posten, dus maar meteen het volledige verhaal
Is dat het waard?
Dat is een vraag die alleen jij kan beantwoorden, of het het voor jou waard is.
Een 6/6.5 op 10... hoe reëel zijn je verwachtingen? Ik bedoel, moet het ook een 10 worden of is een 7 ook goed genoeg bij wijze van spreken.
Om naar mijzelf te kijken, ik ben geen aardsoptimist en die 10 zal het nooit worden. Maar ik ben van heel ver gekomen en het is inmiddels een ruime voldoende en dat is goed genoeg.
Dat is een vraag die alleen jij kan beantwoorden, of het het voor jou waard is.
Een 6/6.5 op 10... hoe reëel zijn je verwachtingen? Ik bedoel, moet het ook een 10 worden of is een 7 ook goed genoeg bij wijze van spreken.
Om naar mijzelf te kijken, ik ben geen aardsoptimist en die 10 zal het nooit worden. Maar ik ben van heel ver gekomen en het is inmiddels een ruime voldoende en dat is goed genoeg.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat goed dat het tegenwoordigwel redelijk gaat, en terugvalletjes qua angst zijn doodnormaal, voor zover ik weet heeft iedereen er weleens last, maar meestal na terapie leer je er iets beter mee omgaan.quote:
Oh sorry voor het binnenvallen trouwens
Ik ben Syreen, heb een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (gehad?), behandeling gehad voor sociale fobie en gegeneraliseerde angststoornis. Toen was ik 27.
Ben nu 41 en alles gaat z'n gang, nog af en toe een terugvalletje qua angst
Iedereen hier heeft zo'n vrij lang verhaal, dus maak je daar maar niet druk omquote:
Even nieuw in dit topic maar toch even voorstellen met lang verhaal kort; leven was prima, alles ging redelijk, toen alles betwijfelen, lang mee rondgelopen, niet durven hulp in te schakelen,omslagmoment, depressie vastgesteld, vanuit daar verschillende ‘handlebars’/handvaten meegekregen waar ik aantoonbaar al iets aan gehad heb. Maar ik weet ook dat ik er nog lang niet ben. Jaar geleden vol in de therapie gegaan, we zitten nu naar mijn mening op -1000 terwijl ik van -100000 afkwam, positieve regressie. Alsnog komende de standaard tegenvallende momenten voorbij, waar ik in eerste instantie mezelf helemaal wegrelativeer, alsof ik niks uit maak. Dat gaat dan een avondje zo klote, en de dag erna en na slapen relativeer ik t veel en ben ik weer redelijk stabiel.
Mijn depressie is niet begonnen met het idee dat ik het altijd klote had or tegen had, meer met het idee: (heel simpel basic ongenuanceerd) het is nu mwoah, dan ga ik mn godvergeten best doen en zit ik alsnog tegen een 6/6,5 op 10 qua levensgeluk/welvaart te kijken.
Is dat het waard? Is de grote vraag die me al lang bezig houdt.
Nja iig welkom iedereen, dit ben ik, mochten er vanuiti de depressieve kant tips zijn, ik hoor ze enorm graag.
Lange intro, maar je zal me hier komende tijd vaker zien posten, dus maar meteen het volledige verhaal
Wat ik me vaak afvraag is, kan je leven uberhaubt wel een 10 worden. Want iedereen heeft in zijn leven ups en downs, en soms lijkt het leven niks waard en soms juist veel meer.
Ik denk dat het vooral draait om een leven te vinden waar jij je goed bij voelt, en voor de 1 is dat bij een 6 en bij de ander bij een 8 en de ander weer bij een 5, het is allemaal heel verschillend.
Maar een leven vinden waar jij je ok bij voelt en vooral op je gemak voelt is het belangrijkste.
meld mij ook maar even. Vorig jaar paniekstoornis en ADHD vastgesteld, gesprekstherapie (nog steeds) en vorig jaar gestart met antidepressiva mede om mijn frustraties beter te managen.
Paniekaanvallen had ik redelijk onder controle, maar nu is er een behoorlijke terugval (ook qua emoties, tolerantie, geduld, begrip (ik interpreteer heel veel opmerkingen verkeerd of veel te persoonlijk) en acceptatie). Inmiddels drie maanden op Wellbutrin 300 mg (wilde ook stoppen met roken, dus drie vliegen in één klap: stoppen met roken, ADHD symptomen bestrijden en gemoedstoestand verbeteren). In de afgelopen periode is ook kanker met uitzaaing (behandelbaar, maar we weten niet hoe er op de chemo en bestraling gereageerd zal worden) bij mijn vriendin vastgesteld.
Ik ben van mening dat ik dit zonder issues moet kunnen managen (en ik vind de gesteldheid van mijn vriendin belangrijker, da's een ernstige ziekte) , maar toch lukt dit niet: ik zit weer vaker en sneller in de state net voor een paniekaanval. Begin ook weer anticipatieangst te krijgen. Kan ook duidelijk weer veel minder hebben dan voorheen.
Wat ik met deze post wil bereiken weet ik niet, ff van me afschrijven, zodat ik het ff kwijt ben en wat rust in mijn hoofd heb of zo.
Anyway, nog anderen die fysiek reageren op stressfactoren en heb je daar iets voor gevonden dat je hierbij helpt?
Paniekaanvallen had ik redelijk onder controle, maar nu is er een behoorlijke terugval (ook qua emoties, tolerantie, geduld, begrip (ik interpreteer heel veel opmerkingen verkeerd of veel te persoonlijk) en acceptatie). Inmiddels drie maanden op Wellbutrin 300 mg (wilde ook stoppen met roken, dus drie vliegen in één klap: stoppen met roken, ADHD symptomen bestrijden en gemoedstoestand verbeteren). In de afgelopen periode is ook kanker met uitzaaing (behandelbaar, maar we weten niet hoe er op de chemo en bestraling gereageerd zal worden) bij mijn vriendin vastgesteld.
Ik ben van mening dat ik dit zonder issues moet kunnen managen (en ik vind de gesteldheid van mijn vriendin belangrijker, da's een ernstige ziekte) , maar toch lukt dit niet: ik zit weer vaker en sneller in de state net voor een paniekaanval. Begin ook weer anticipatieangst te krijgen. Kan ook duidelijk weer veel minder hebben dan voorheen.
Wat ik met deze post wil bereiken weet ik niet, ff van me afschrijven, zodat ik het ff kwijt ben en wat rust in mijn hoofd heb of zo.
Anyway, nog anderen die fysiek reageren op stressfactoren en heb je daar iets voor gevonden dat je hierbij helpt?
Weet iemand wat ik kan doen om te zorgen dat mijn spanning niet mijn complete cognitieve functioneren lam legt? Ik heb er echt heel veel last van. Ik bedoel dus niet een tip tegen spanning maar iets wat ik kan doen om ondanks die spanning toch te kunnen nadenken.
Why are you wearing that stupid man suit?
Eeeh, toch echt de spanning verminderen? Spanning is een teken van overbelasting, stress oid.quote:
Weet iemand wat ik kan doen om te zorgen dat mijn spanning niet mijn complete cognitieve functioneren lam legt? Ik heb er echt heel veel last van. Ik bedoel dus niet een tip tegen spanning maar iets wat ik kan doen om ondanks die spanning toch te kunnen nadenken.
En anders: focussen. Alleen maar blijven denken aan waar je aan wilt blijven denken.
Somebody that I used to know
Dat is niet altijd mogelijk. Ik moet ermee leren leven dat ik vaak gespannen ben.quote:Op vrijdag 3 augustus 2018 18:03 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Eeeh, toch echt de spanning verminderen? Spanning is een teken van overbelasting, stress oid.
En anders: focussen. Alleen maar blijven denken aan waar je aan wilt blijven denken.
Focussen/concentreren op iets lukt dan dus juist niet. Ik doe echt mijn best.
Why are you wearing that stupid man suit?
(G-)schema's maken? Gewoon lijstjes om alles op een rij te krijgen? Mindmappen en dat soort dingen?quote:
[..]
Dat is niet altijd mogelijk. Ik moet ermee leren leven dat ik vaak gespannen ben.
Focussen/concentreren op iets lukt dan dus juist niet. Ik doe echt mijn best.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het gaat heel erg slecht in de bovenkamer. Crisisdienst gebeld. Die wil dat ik kwam. Kan niet, op vakantie. Dus ze willen dat ik de HA hier wakker bel, maar dat durf ik niet. Ik voel me zo wanhopig. Het veiligste is als ik nu op bed blijf liggen en niks doe, maar ik word gek hier
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Als ik je bericht lees, vind ik die terugval niet zo heel gek eerlijk gezegd.quote:
meld mij ook maar even. Vorig jaar paniekstoornis en ADHD vastgesteld, gesprekstherapie (nog steeds) en vorig jaar gestart met antidepressiva mede om mijn frustraties beter te managen.
Paniekaanvallen had ik redelijk onder controle, maar nu is er een behoorlijke terugval (ook qua emoties, tolerantie, geduld, begrip (ik interpreteer heel veel opmerkingen verkeerd of veel te persoonlijk) en acceptatie). Inmiddels drie maanden op Wellbutrin 300 mg (wilde ook stoppen met roken, dus drie vliegen in één klap: stoppen met roken, ADHD symptomen bestrijden en gemoedstoestand verbeteren). In de afgelopen periode is ook kanker met uitzaaing (behandelbaar, maar we weten niet hoe er op de chemo en bestraling gereageerd zal worden) bij mijn vriendin vastgesteld.
Ik ben van mening dat ik dit zonder issues moet kunnen managen (en ik vind de gesteldheid van mijn vriendin belangrijker, da's een ernstige ziekte) , maar toch lukt dit niet: ik zit weer vaker en sneller in de state net voor een paniekaanval. Begin ook weer anticipatieangst te krijgen. Kan ook duidelijk weer veel minder hebben dan voorheen.
Wat ik met deze post wil bereiken weet ik niet, ff van me afschrijven, zodat ik het ff kwijt ben en wat rust in mijn hoofd heb of zo.
Anyway, nog anderen die fysiek reageren op stressfactoren en heb je daar iets voor gevonden dat je hierbij helpt?
Kanker bij je vriendin, daar zou menigeen van uit balans raken, ik denk dat zoiets best een behoorlijke impact heeft.
Qua stress heb ik niet echt tips. Een stuk wandelen of fietsen (fysiek bezig zijn) geeft mij vaak wel een beetje lucht.
Och CotS, waar ben je op vakantie?quote:
Het gaat heel erg slecht in de bovenkamer. Crisisdienst gebeld. Die wil dat ik kwam. Kan niet, op vakantie. Dus ze willen dat ik de HA hier wakker bel, maar dat durf ik niet. Ik voel me zo wanhopig. Het veiligste is als ik nu op bed blijf liggen en niks doe, maar ik word gek hier
En hoe is het inmiddels, aantal uren verder... ik weet niet of je de huisarts daar al gebeld hebt, anders hoop ik dat dat je zo meteen gaat lukken. Sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
Ameland en ik heb naar de televisie gestaard totdat ik in slaap viel. En ik ebn gelukkig rustig wakker geworden Dus alles is weer goed. Dank je wel
Dus alles is weer goed. Dank je wel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Heb net even bijgelezen en gelukkig maar dathet nu wat beter...een nacht rust kan enorm goed doen.quote:
Ameland en ik heb naar de televisie gestaard totdat ik in slaap viel. En ik ebn gelukkig rustig wakker geworden
Je hebt opeens een hele hoop op je bord, en dan is dat van je vriending met kanker enorm zwaar. En dat hakt er normaliter bij iedereen enorm in, maar bij iemand die net herstellende is kan het nog dieper gaan liggen.quote:
meld mij ook maar even. Vorig jaar paniekstoornis en ADHD vastgesteld, gesprekstherapie (nog steeds) en vorig jaar gestart met antidepressiva mede om mijn frustraties beter te managen.
Paniekaanvallen had ik redelijk onder controle, maar nu is er een behoorlijke terugval (ook qua emoties, tolerantie, geduld, begrip (ik interpreteer heel veel opmerkingen verkeerd of veel te persoonlijk) en acceptatie). Inmiddels drie maanden op Wellbutrin 300 mg (wilde ook stoppen met roken, dus drie vliegen in één klap: stoppen met roken, ADHD symptomen bestrijden en gemoedstoestand verbeteren). In de afgelopen periode is ook kanker met uitzaaing (behandelbaar, maar we weten niet hoe er op de chemo en bestraling gereageerd zal worden) bij mijn vriendin vastgesteld.
Ik ben van mening dat ik dit zonder issues moet kunnen managen (en ik vind de gesteldheid van mijn vriendin belangrijker, da's een ernstige ziekte) , maar toch lukt dit niet: ik zit weer vaker en sneller in de state net voor een paniekaanval. Begin ook weer anticipatieangst te krijgen. Kan ook duidelijk weer veel minder hebben dan voorheen.
Wat ik met deze post wil bereiken weet ik niet, ff van me afschrijven, zodat ik het ff kwijt ben en wat rust in mijn hoofd heb of zo.
Anyway, nog anderen die fysiek reageren op stressfactoren en heb je daar iets voor gevonden dat je hierbij helpt?
En om de spanning te vermideren kan je evt melisse proberen dat is een soort kruid die ik weleens gebruik als ik te veel pieker of de spanning te hoog oploopt, het is een soort van kalmerend. Het werkt bij niet echt altijd maar ik heb gehoord vanmensen bij wie het echt perfect werkt.
Verder mischien heb je iets aan een steungroep o.i.d. met betrekking tot de kanker van je vriendin?
Verder veel sterkte!
Hmm..lastig ik zou zoals anderen inderdaad zeggen je focus ergens anders op leggen. Dus bijvoorbeeld iets gaan doen waarbij je alle aandacht nodig hebt.quote:
Weet iemand wat ik kan doen om te zorgen dat mijn spanning niet mijn complete cognitieve functioneren lam legt? Ik heb er echt heel veel last van. Ik bedoel dus niet een tip tegen spanning maar iets wat ik kan doen om ondanks die spanning toch te kunnen nadenken.
Dat kan ik wel doen, ik werk graag met lijstjes. Maar wat als ik in een gesprek ben bijvoorbeeld of een andere situatie waarbij ik geacht word snel te reageren?quote:
[..]
(G-)schema's maken? Gewoon lijstjes om alles op een rij te krijgen? Mindmappen en dat soort dingen?
Sociale angst vaak, maar daarnaast ook vaak spanning zonder duidelijke oorzaak of om de kleinste dingen. Ik weet niet goed of die dingen een gevolg zijn van het niet kunnen nadenken of een oorzaak van de spanning. Bijvoorbeeld als ik keuzes moet maken, als iets me niet helemaal duidelijk is, als ik niet weet hoe ik ergens aan moet beginnen, gebrek aan overzicht.quote:
Maar dat kan niet altijd, bovendien krijg ik dan niet de dingen gedaan die ik moet doen.quote:
[..]
Hmm..lastig ik zou zoals anderen inderdaad zeggen je focus ergens anders op leggen. Dus bijvoorbeeld iets gaan doen waarbij je alle aandacht nodig hebt.
[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 04-08-2018 20:10:00 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Waar gaat je aandacht wel naartoe als je in je spanning zit? Zoom je helemaal uit, of waar dwaal je naar af?quote:
Dat is niet altijd mogelijk. Ik moet ermee leren leven dat ik vaak gespannen ben.
Focussen/concentreren op iets lukt dan dus juist niet. Ik doe echt mijn best.
Dan probeer je het. En als je achteraf ontevreden bent of als het voor je gevoel helemaal in de soep loopt, ga je met zo'n G-schema na wat er gebeurde en wat je een volgende keer anders zou willen doen.quote:
[..]
Dat kan ik wel doen, ik werk graag met lijstjes. Maar wat als ik in een gesprek ben bijvoorbeeld of een andere situatie waarbij ik geacht word snel te reageren?
[..]
Zie het als een hoop leermomenten, veel op je bek gaan, en soms ook even blij zijn als het wel een keer lukte zoals je het wilde.
(ik hoorde net nog een mooie uitspraak. Iets in de trant van : vroeger moest het in één keer goed. Nu proberen we gewoon een soms lukt iets, en soms lukt iets niet. So be it, gewoon doorgaan.)
Somebody that I used to know
Ik trek het niet meer Ik mis mijn huis, mijn vrienden, etc.
Het duurt nog tijden voor ik mijn psych spreek en ik kan nergens kwijt wat ik echt voel en wil
Ik mis mijn huis, mijn vrienden, etc. Het duurt nog tijden voor ik mijn psych spreek en ik kan nergens kwijt wat ik echt voel en wil
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Toch maar even de huisarts bellen voor wat extra steun, en morgen met de boot naar huis? Ik zou persoonlijk ook even een vriendin bellen. Als je alleen blijft piekeren worden problemen veel groter dan ze in werkelijkheid zijn.quote:
Ik trek het niet meer
Het duurt nog tijden voor ik mijn psych spreek en ik kan nergens kwijt wat ik echt voel en wil
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Is het een optie om morgen naar huis te gaan?quote:
Ik trek het niet meer
Het duurt nog tijden voor ik mijn psych spreek en ik kan nergens kwijt wat ik echt voel en wil
En aan de bel te trekken, is er een invaller voor je psych eventueel?
Mama van 2 lieve meiden :)
Naja...maandagochtend. Dus eventjes geduld nog. Morgen lekker knutselen en naar het strand. Dan red ik me wel.
Alleen ik merk dat ik op mijn tandvlees loop. Ik ben bang dat als ik de crisisdienst vertel wat ik denk dat ik dan weer een IBS krijg en daar heb ik geen tijd voor. Ik denk dat het wel weer goed gaat wanneer ik in mijn routine zit. Wanneer ik weer normaal eet en weet wat ik weeg. Het is vooral de stress van het laatste
Alleen ik merk dat ik op mijn tandvlees loop. Ik ben bang dat als ik de crisisdienst vertel wat ik denk dat ik dan weer een IBS krijg en daar heb ik geen tijd voor. Ik denk dat het wel weer goed gaat wanneer ik in mijn routine zit. Wanneer ik weer normaal eet en weet wat ik weeg. Het is vooral de stress van het laatste
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dit
Goed dat je een plan hebt om morgen door te komen, maar maak je het niet te zwaar voor jezelf door het in je eentje te doen?
Enquote:
Ik trek het niet meer
Het duurt nog tijden voor ik mijn psych spreek en ik kan nergens kwijt wat ik echt voel en wil
Dit vind ik heel zorgelijk klinken. Maandagochtend is nog ver weg he meid.quote:
Naja...maandagochtend. Dus eventjes geduld nog. Morgen lekker knutselen en naar het strand. Dan red ik me wel.
Alleen ik merk dat ik op mijn tandvlees loop. Ik ben bang dat als ik de crisisdienst vertel wat ik denk dat ik dan weer een IBS krijg en daar heb ik geen tijd voor. Ik denk dat het wel weer goed gaat wanneer ik in mijn routine zit. Wanneer ik weer normaal eet en weet wat ik weeg. Het is vooral de stress van het laatste
Goed dat je een plan hebt om morgen door te komen, maar maak je het niet te zwaar voor jezelf door het in je eentje te doen?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Wat ga je nu doen om de avond en nacht door te komen COTS? Want dat lijken nu de moeilijke momenten te zijn.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Enquote:
Dit
[..]
Het duurt nog tijden voor ik mijn psych spreek en ik kan nergens kwijt wat ik echt voel en wil
[..]
en daar heb ik geen tijd voor. Ik denk dat het wel weer goed gaat wanneer ik in mijn routine zit. Wanneer ik weer normaal eet en weet wat ik weeg. Het is vooral de stress van het laatste
[/quote]
Geen zorgenquote:Dit vind ik heel zorgelijk klinken. Maandagochtend is nog ver weg he meid.
Goed dat je een plan hebt om morgen door te komen, maar maak je het niet te zwaar voor jezelf door het in je eentje te doen?
Ik ga in de ochtend even rustig aan doen en tot rust komen. En opruimen en dan rustig naar het strand. Als ik ineens morgen vertrek ga ik me nog rotter voelen en dan moet alles ineens halsoverkop. Dat werkt voor mij niet. Het is voor mij juist meer rust als ik morgen even mezelf rustig bijeen raap en chill. Knutselen en opruimen totdat ik weer rust in de donder hebTot ik slaperig word ga ik achter mijn laptopje zitten en blijf ik uit de buurt van medicatie en scherpe voorwerpen. Ik mag niet in de keuken komen en moet op de bank blijven. Dat is safe. En op zijn laatst om 1:00 ga ik in bed liggen lezen, televisie zachtjes op en in slaap vallenquote:
Wat ga je nu doen om de avond en nacht door te komen COTS? Want dat lijken nu de moeilijke momenten te zijn.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Heb het waarschijnlijk gemist hoor, maar wat doe je op Ameland? Waarom zit je daar?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Somebody that I used to know
quote:
Heb het waarschijnlijk gemist hoor, maar wat doe je op Ameland? Waarom zit je daar?Vakantie vierenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat ik doe? Rond fietsen en wandelenToen ik gisteren bij de vuurtoren was knuffelde ik hem al uit jouw naam
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Leukquote:
[..]
Vakantie vieren
Wat ik doe? Rond fietsen en wandelen
al zou ik dat zelf ook niet zo snel in mijn eentje doen. Dan moet ik wel verdomd goed weten waarom ik dat doe, zodat ik daar op terug kan grijpen als dat nodig is. Misschien ook iets om voor jou aan te denken? Waarom wilde je dit ook w alweer? Wat lijkt je nog leuk om te doen? Hoeft niet groots, hoeft niet moeilijk. Soms zit geluk 'm in de kleine dingen. En dankjewel voor de knuffel
Somebody that I used to know
quote:
Als ik je bericht lees, vind ik die terugval niet zo heel gek eerlijk gezegd.
Kanker bij je vriendin, daar zou menigeen van uit balans raken, ik denk dat zoiets best een behoorlijke impact heeft.
Qua stress heb ik niet echt tips. Een stuk wandelen of fietsen (fysiek bezig zijn) geeft mij vaak wel een beetje lucht.
Wanneer ik sport is er in elk geval geen ruimte voor paniek of angstgevoelens, dus da's wel fijn. Nu ik erover nadenk: wanneer ik simpelweg in de tuin snoeiwerk doe heb ik ook rust in mijn hoofd en lichaam.quote:
Je hebt opeens een hele hoop op je bord, en dan is dat van je vriending met kanker enorm zwaar. En dat hakt er normaliter bij iedereen enorm in, maar bij iemand die net herstellende is kan het nog dieper gaan liggen.
En om de spanning te vermideren kan je evt melisse proberen dat is een soort kruid die ik weleens gebruik als ik te veel pieker of de spanning te hoog oploopt, het is een soort van kalmerend. Het werkt bij niet echt altijd maar ik heb gehoord vanmensen bij wie het echt perfect werkt.
Verder mischien heb je iets aan een steungroep o.i.d. met betrekking tot de kanker van je vriendin?
Verder veel sterkte!
Melisse ken ik niet: wil ook niet teveel experimenteren naast mijn AD: heb deze week telefonische afspraak met mijn pyschiater.
Voor wat betreft de steungroep optie: nog niet naar gekeken; ga ik doen. We hebben gelukkig steun van familie en vrienden (en elkaar natuurlijk). En de behandeling is gericht op genezing en daar mag ik wat meer vertrouwen in hebben ipv doemscenario's uitwerken.
Hoe is het nu?quote:
[..]
Vakantie vieren
Wat ik doe? Rond fietsen en wandelen
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Goedquote:
Ik heb een goede avond en dag gehad. Dus ik doe het weer en zo weer "veilig naar huis" Dank je wel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Melisse is een soort kruid, wat 100% natuurlijk is en ze maken er een extract van in de vorm van druppeltjes. En anders heb je er ook thee van.quote:
[..]
[..]
Wanneer ik sport is er in elk geval geen ruimte voor paniek of angstgevoelens, dus da's wel fijn. Nu ik erover nadenk: wanneer ik simpelweg in de tuin snoeiwerk doe heb ik ook rust in mijn hoofd en lichaam.
Melisse ken ik niet: wil ook niet teveel experimenteren naast mijn AD: heb deze week telefonische afspraak met mijn pyschiater.
Voor wat betreft de steungroep optie: nog niet naar gekeken; ga ik doen. We hebben gelukkig steun van familie en vrienden (en elkaar natuurlijk). En de behandeling is gericht op genezing en daar mag ik wat meer vertrouwen in hebben ipv doemscenario's uitwerken.
Mischien eens bespreken met je arts(psychiater o wie de ad voorschrijft) of je dat op bepaalde momenten kan gebruiken. Het werkt zegmaar slaap opwekkend. Maar ik zou inderdaad niet zomaar gaan experimenteren.
En ik heb zelf ooit voor bepaalde zaken een tijdje bij een steungroep geweest en wat het fijne daaraan was dat ik mijn ei compleet kwijt kon zonder al teveel rekening te moeten houden met de rest van mijn omgeving die het zelf ook best moeilijk hadden met de situatie.
En dus ietsminder op mijn woorden moest letten.
100% natuurlijk is niet een garantie voor "je kan het combineren met alles", zeg maar.quote:
[..]
Melisse is een soort kruid, wat 100% natuurlijk is en ze maken er een extract van in de vorm van druppeltjes. En anders heb je er ook thee van.
Sint Janskruid bijvoorbeeld, is ook natuurlijk, maar kan volgens mij ook niet zomaar naast AD.
Overleggen met een behandelaar lijkt me wijs...
Fijn CotS!quote:
[..]
Goed
Mama van 2 lieve meiden :)
Hoe gaan jullie om met die buien van totale lusteloosheid/ het even niet meer zien zitten? Normaal ga ik altijd gewoon vroeg slapen maar dat lukt niet echt met deze temperaturen.
Fade to Black
Ik doe meestal hetzelfde, gaan slapen of in ieder geval op bed gaan liggen en proberen zo ver mogelijk van de wereld weg te dwalen in gedachten. En vaak loopt het op zo'n moment bij mij dusdanig hoog op dat ik eindig in een huilbui. Of ik ga in bed liggen en series kijken..quote:
Hoe gaan jullie om met die buien van totale lusteloosheid/ het even niet meer zien zitten? Normaal ga ik altijd gewoon vroeg slapen maar dat lukt niet echt met deze temperaturen.
Ik ga eindeloos wandelen...quote:
Hoe gaan jullie om met die buien van totale lusteloosheid/ het even niet meer zien zitten? Normaal ga ik altijd gewoon vroeg slapen maar dat lukt niet echt met deze temperaturen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Even een update: Thuis zijn doet me goed en ik verwacht dat het nog beter gaat als het wat koeler is. Het is een combinatie van slecht slapen door de hitte, spanning voor een zeer onzekere toekomst en gewoon heel veel zorgen. Om heel eerlijk te zijn zie ik het leven niet meer zitten en vind ik het extreem jammer dat mijn vorige pogingen om daar een eind aan te maken zijn mislukt. Elke dag is een struggle om gewoon te leven. Daarnaast voel ik me er een extreme faalhaas door.
Maar goed. Als het koeler is kom ik tot dingen en dan voel ik me weer een procentje beter. Ik ben blij als ik mijn psycholoog weer spreek, want om eerlijk te zijn is de situatie op zijn zachts gezegd zorgelijk. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Over een week of twee weken zie ik haar weer. Ik zal zo maar een G-schema in elkaar knutselen. Die weer precies hetzelfde wordt als alle andere. Ik overzie het allemaal niet meer
Maar goed. Als het koeler is kom ik tot dingen en dan voel ik me weer een procentje beter. Ik ben blij als ik mijn psycholoog weer spreek, want om eerlijk te zijn is de situatie op zijn zachts gezegd zorgelijk. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Over een week of twee weken zie ik haar weer. Ik zal zo maar een G-schema in elkaar knutselen. Die weer precies hetzelfde wordt als alle andere. Ik overzie het allemaal niet meer
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het gaat beter, maar eigenlijk is het nog steeds niet om over naar huis te schrijven als ik het zo lees.
Kan je niet eerder terecht bij je psycholoog?
Sterkte, ik weet niet zo goed wat ik anders kan zeggen.
Kan je niet eerder terecht bij je psycholoog?
Sterkte, ik weet niet zo goed wat ik anders kan zeggen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ze is op vakantie. Maar ik ben chronisch suïcidaal. Pas als ik pillen niet meer neem om te sparen is een reden voor opname en daar zit ik nog niet. Het is nu vooral dat ik niet aan knutselen toekom en me daardoor down voel (klinkt stom, maar is zo). Knutselen is voor mij een grote afleider van wat ik voel en dan voel ik me echt goed. Dan vergeet ik ook suïcidaal te zijn. Alleen met het warme weer lukt het me niet, waardoor ik steeds verder afglij
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Misschien de crisisdienst maar weer bellen. Klinkt niet best.
Vraag aan ervaringsdeskundigen: hoe de bliep kreeg iemand jou zover dat je hulp zocht ipv te vluchten in een roes?
Vraag aan ervaringsdeskundigen: hoe de bliep kreeg iemand jou zover dat je hulp zocht ipv te vluchten in een roes?
Prrrrr
Bij mij is het vooral het verdriet van vrienden die het hem doet. Voor hen doe ik alles en zoek ik hulp. Verder duidelijke grenzen voor jezelf stellen. Bij welke lijnen vraag je hulp. Schrijf die symptomen op papier en als je ze herkent vraag je hulp.quote:
Misschien de crisisdienst maar weer bellen. Klinkt niet best.
Vraag aan ervaringsdeskundigen: hoe de bliep kreeg iemand jou zover dat je hulp zocht ipv te vluchten in een roes?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Signaleringsplan, zeg maar? Ga ik toch eens pushen dat dat gaat worden ingevuld. Leeg formulier ligt al maanden in huis, wordt niks mee gedaan omdat ' teveel moeite'. Geeft hem misschien ook wel inzicht.
Dank.
Dank.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Prrrrr
quote:
Signaleringsplan, zeg maar? Ga ik toch eens pushen dat dat gaat worden ingevuld. Leeg formulier ligt al maanden in huis, wordt niks mee gedaan omdat ' teveel moeite'. Geeft hem misschien ook wel inzicht.
Dank.Nee, daar ben ik niet bang voorSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Signaleringsplannen zijn heilig als ze goed zijn. De eerste zijn ruk en kun je niks mee, maar elke keer als het mis gaat,of juist goed, pas je hem aan. Op den duur zit hij als een jas. Zal ik de mijne posten als voorbeeld?We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |