R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Twee goede vrienden van mij zitten inmiddels in een andere levensfase dan ik : Stabiele relatie, mooie gezinswoning met eigen oprijlaan, eerste kind aanwezig of op komst.
Ik ben een prototype vrijgezel : appartement, in de weekends op stap, nauwelijks verantwoordelijkheden.
Door een gezin raakt de focus sowieso nogal op jezelf, maar ik merk dat dit mijn omgang met beiden ook wel lastiger maakt. Zij zijn heel erg met zichzelf bezig en kunnen eigenlijk ook alleen nog maar praten over zichzelf.
Gezien de dingen die in hun leven gebeuren, staan ze ook volop in de belangstelling van anderen : Krijg een baby en je krijgt tig felicitaties binnen, het halve dorp komt over de vloer en daardoor krijg je kennelijk het idee dat eenieders leven min of meer om jou draait.
Dit is ook de houding die ik bij een specifieke vriend jegens mij steeds meer bespeur : Hij lijkt af en toe te denken alsof ik besta om hem gedienstig te zijn op de momenten dat het hem uit komt. Hij ziet mij duidelijk als ''de vrijgezel zonder verantwoordelijkheden en met alle tijd van de wereld''.
Vorige week zou ik hem helpen verhuizen op zaterdag. Bewust die dag vrijgehouden, zaterdagochtend nog een app'je : Zeg maar hoelaat ik kan komen helpen : Geen reactie. Spreek ik hem dit weekend weer, en vraag ik : Was het verhuizen niet meer nodig ofzo? Zijn antwoord : Nee joh, ik had al veel familie over de vloer en om nu met zeven man iets naar boven te tillen schiet ook niet op.
Het feit dat ik gewoon mijn hele zaterdag ervoor heb vrijgehouden, interesseert hem echt geen fluit. Hij is de man met alle 'belangrijke' dingen in zijn leven en met veel verantwoordelijkheden, mijn tijd is in zijn ogen totaal niet relevant / belangrijk.
Zelfde had ik met een andere vriend. Toen ik mijn appartement kocht een half jaar terug is hij een keer wezen kijken, toen het nog casco was. Vrijdag jl. haalde hij me op met de auto, vroeg of hij even naar boven wilde komen om de inrichting te zien / hoe het was geworden : antwoordde hij doodleuk ''Nee kom maar naar beneden, ik sta een peukje te roken en dan gaan we meteen''.
Oke, lekker geïnteresseerd
Eenmaal beneden wel meteen zes foto's laten zien van de buiten BBQ die hij in zijn tuin heeft gebouwd, ook weer meteen volledig gericht op zichzelf, want alleen hij is natuurlijk interessant met zijn baby op komst, huis met alles er op en er aan. Mijn vrijgezelle leven, appartementje, dat is allemaal kennelijk totaal niet boeiend.
Merk dat ik hier best moeite mee heb, sowieso die eigengerichtheid : Wel uren lang kunnen vertellen over eigen succes, maar nauwelijks interesse in de ander. Merken jullie dit ook bij mensen in die levensfase? Of is dit een uitzonderinG?
Heb echt het idee dat ik als vrijgezel echt totaal niet serieus genomen word door deze mensen.
Ik ben een prototype vrijgezel : appartement, in de weekends op stap, nauwelijks verantwoordelijkheden.
Door een gezin raakt de focus sowieso nogal op jezelf, maar ik merk dat dit mijn omgang met beiden ook wel lastiger maakt. Zij zijn heel erg met zichzelf bezig en kunnen eigenlijk ook alleen nog maar praten over zichzelf.
Gezien de dingen die in hun leven gebeuren, staan ze ook volop in de belangstelling van anderen : Krijg een baby en je krijgt tig felicitaties binnen, het halve dorp komt over de vloer en daardoor krijg je kennelijk het idee dat eenieders leven min of meer om jou draait.
Dit is ook de houding die ik bij een specifieke vriend jegens mij steeds meer bespeur : Hij lijkt af en toe te denken alsof ik besta om hem gedienstig te zijn op de momenten dat het hem uit komt. Hij ziet mij duidelijk als ''de vrijgezel zonder verantwoordelijkheden en met alle tijd van de wereld''.
Vorige week zou ik hem helpen verhuizen op zaterdag. Bewust die dag vrijgehouden, zaterdagochtend nog een app'je : Zeg maar hoelaat ik kan komen helpen : Geen reactie. Spreek ik hem dit weekend weer, en vraag ik : Was het verhuizen niet meer nodig ofzo? Zijn antwoord : Nee joh, ik had al veel familie over de vloer en om nu met zeven man iets naar boven te tillen schiet ook niet op.
Het feit dat ik gewoon mijn hele zaterdag ervoor heb vrijgehouden, interesseert hem echt geen fluit. Hij is de man met alle 'belangrijke' dingen in zijn leven en met veel verantwoordelijkheden, mijn tijd is in zijn ogen totaal niet relevant / belangrijk.
Zelfde had ik met een andere vriend. Toen ik mijn appartement kocht een half jaar terug is hij een keer wezen kijken, toen het nog casco was. Vrijdag jl. haalde hij me op met de auto, vroeg of hij even naar boven wilde komen om de inrichting te zien / hoe het was geworden : antwoordde hij doodleuk ''Nee kom maar naar beneden, ik sta een peukje te roken en dan gaan we meteen''.
Oke, lekker geïnteresseerd
Eenmaal beneden wel meteen zes foto's laten zien van de buiten BBQ die hij in zijn tuin heeft gebouwd, ook weer meteen volledig gericht op zichzelf, want alleen hij is natuurlijk interessant met zijn baby op komst, huis met alles er op en er aan. Mijn vrijgezelle leven, appartementje, dat is allemaal kennelijk totaal niet boeiend. Merk dat ik hier best moeite mee heb, sowieso die eigengerichtheid : Wel uren lang kunnen vertellen over eigen succes, maar nauwelijks interesse in de ander. Merken jullie dit ook bij mensen in die levensfase? Of is dit een uitzonderinG?
Heb echt het idee dat ik als vrijgezel echt totaal niet serieus genomen word door deze mensen.
Andere vrienden zoeken. Een vriend van mij zegt ook niks meer uit zichzelf/ heeft het altijd druk sinds die een vriendin heeft. Ga daar geen moeite in steken.
Klopt, moet eigenlijk ook.quote:Op zondag 13 mei 2018 10:11 schreef Vlaggenroof het volgende:
Andere vrienden zoeken. Een vriend van mij zegt ook niks meer uit zichzelf/ heeft het altijd druk sinds die een vriendin heeft. Ga daar geen moeite in steken.
Merk ook nog dat ik me veel te fucking gedienstig instel naar die gasten. Ik pik het allemaal maar als een soort schoothondje, flikker op
Dat denk ik niet, die twee vinden zichzelf op dit moment wel machtig interessant.quote:Op zondag 13 mei 2018 10:18 schreef hoechst het volgende:
Bedenk je maar dat ze best wel eens jaloers zouden kunnen zijn
Probleem is dat ik alleen een beetje meen te bespeuren dat ze het vooral interessant vinden dat ze het zélf allemaal hebben en een ander niet, en dit ook graag zo zouden willen laten blijven
Ja maar dat heet gewoon jaloezie hoor.quote:
[..]
Dat denk ik niet, die twee vinden zichzelf op dit moment wel machtig interessant.
Probleem is dat ik alleen een beetje meen te bespeuren dat ze het vooral interessant vinden dat ze het zélf allemaal hebben en een ander niet, en dit ook graag zo zouden willen laten blijven
Dit wordt nog veel erger als er eenmaal (meer) kinderen zijn. Geen a-socialere, egoïstischere hufters dan jonge ouders. Denderen overal dwars doorheen, zien niets of niemand staan, gaan rustig op de zitplaatsen voor senioren zitten en hebben het letterlijk de hele dag alleen nog over hun kroost. En de IKEA.
Als vrijgezel in een vriendengroep van jonge ouders heb je geen leven, maar dat begin je dus nu al te merken. Zoek aansluiting bij andere vrijgezellen of ga ook settelen. Meer smaken zijn er eigenlijk niet.
Als vrijgezel in een vriendengroep van jonge ouders heb je geen leven, maar dat begin je dus nu al te merken. Zoek aansluiting bij andere vrijgezellen of ga ook settelen. Meer smaken zijn er eigenlijk niet.
Vertel het me en ik zal het vergeten. Laat het me zien en ik zal het onthouden. Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
Het is nu eenmaal zo dat mensen graag bevestigd horen dat hun eigen keuzes de beste zijn.
Vind dit ook vaak frappant, want in mijn beleving vloeit daar weer uit voort dat ze hopen dat andere mensen 'verkeerde' keuzes maken, zodat ze er zelf beter uit naar voren komen.
Ik zie het echt als een generatie ding. De generatie van mijn opa-oma had dit totaal nog niet, babyboomers iets meer en nu is het helemaal uit de hand gelopen.
Mensen vormen eilandjes en willen zelf graag zo'n mooi mogelijk eilandje. Dat gaat makkelijker als de andere eilandjes lelijk zijn, wat ze dus ook hopen.
Ik herken ook overigens het vrijgezel zijn en soms denigrerend behandeld te worden door vrienden/kennissen die inderdaad al in die fase van huis, kind enzo zitten. Niet dat het expliciet met daartoe strekkende woorden gebeurt, maar uit hun gedrag merk ik wel vaak op dat ik in hun ogen totaal niet interessant ben. Tsja je doet er niets aan
Uitgangspunt van onze maatschappij blijft nog altijd :settelen en kinderen krijgen. Mensen die dit ook hebben gedaan, zijn (in hun eigen ogen en die naar maatschappelijke maatstaven) succesvoller, dit horen / bevestigen ze ook graag over zichzelf.
Vind dit ook vaak frappant, want in mijn beleving vloeit daar weer uit voort dat ze hopen dat andere mensen 'verkeerde' keuzes maken, zodat ze er zelf beter uit naar voren komen.
Ik zie het echt als een generatie ding. De generatie van mijn opa-oma had dit totaal nog niet, babyboomers iets meer en nu is het helemaal uit de hand gelopen.
Mensen vormen eilandjes en willen zelf graag zo'n mooi mogelijk eilandje. Dat gaat makkelijker als de andere eilandjes lelijk zijn, wat ze dus ook hopen.
Ik herken ook overigens het vrijgezel zijn en soms denigrerend behandeld te worden door vrienden/kennissen die inderdaad al in die fase van huis, kind enzo zitten. Niet dat het expliciet met daartoe strekkende woorden gebeurt, maar uit hun gedrag merk ik wel vaak op dat ik in hun ogen totaal niet interessant ben. Tsja je doet er niets aan
Uitgangspunt van onze maatschappij blijft nog altijd :settelen en kinderen krijgen. Mensen die dit ook hebben gedaan, zijn (in hun eigen ogen en die naar maatschappelijke maatstaven) succesvoller, dit horen / bevestigen ze ook graag over zichzelf.
Nu nog niet, maar die fase komt zeker. Als de peutertjes de hele dag vervelend zijn, en dan gedoe met scholen, niet meer uitgaan en een suffe stationcar voor de deur. En dan rijd jij langs in je cabrio, met je chopper in de garage. En heb je net een vakantie geboekt van 16 dagen naar Isla Margarita. Al dan niet met je nieuwste vriendinnetje. Reken maar, dat jaloezie dan de kop opsteekt.quote:
Bedenk je maar dat ze best wel eens jaloers zouden kunnen zijn
Vertel het me en ik zal het vergeten. Laat het me zien en ik zal het onthouden. Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
Ik ben zelf inmiddels 7 jaar gelukkig getrouwd, maar we hebben (bewust) geen kinderen. Toeval of niet, bijna al onze echte vrienden zijn kinderloos en/of vrijgezel. Of de kinderen zijn de deur al (bijna) weer uit, dan gaat het weer wat beter.
Vertel het me en ik zal het vergeten. Laat het me zien en ik zal het onthouden. Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
Ohw herken dit wel, alles gaat om de kinderen draaien, bij het irritante af. Zijn maar weinig moeders die wat leuks willen doen zonder kinderen.
Wat een hoop frustratie in dit topic.
Je kan ook gewoon niet meer met die mensen omgaan. Ik heb ook veel mensen uit mijn leven gegooid om allerlei redenen.
Je kan ook gewoon niet meer met die mensen omgaan. Ik heb ook veel mensen uit mijn leven gegooid om allerlei redenen.
Kom ik weer op mn eerdere commentaar. In plaats van hier het ene na het andere topic te gaan openen over te klagen dat het niet meer is zoals het eens was en dat sommige mensen zich niet zo gedragen als jij het zou willen, kun je ook gewoon zelf eens de leiding nemen in je leven om dat leuker te maken.
Ik zit in een vergelijkbare situatie na een lange relatie die over is en ben zelfs nog een paar jaar ouder. Maar op een of andere manier herken ik al dat geklaag niet.
Veel van mn vrienden zijn ook niet meer van die feestbeesten als het ooit waren. Houden meer van avondjes thuis bier drinken met muziek en kaartspellen. Of van uit eten. Maar ik ga niet bij hen smeken in de hoop dat ze nog eens een keertje met me op stap willen of andere dingen doen die ik wil maar waar zijn geen behoefte (meer) aan hebben. Als ik die dingen wil dan zoek ik die ergens anders bij mensen die in een vergelijkbaar leven zitten als het mijne. En die zijn niet zo moeilijk te vinden doorgaans. Op die manier worden niet alleen mijn wensen vervuld maar blijft ook de relatie met mn vrienden die ik al best lang ken ontspannen.
En ook vrienden die wel een model gezinnetje hebben opgebouwd daar blijf ik ook gewoon mee omgaan. Van hen verwacht ik niet dat ze al mijn vrijgezellenbehoeftes zullen vervullen. Wellicht helpt het om je als vrijgezel je ook eens in hen in te leven en interesse te tonen in waar ze mee bezig zijn. Bovendien zijn er nog steeds voldoende zaken waar je gezamenlijk mee bezig bent.
Ik zit in een vergelijkbare situatie na een lange relatie die over is en ben zelfs nog een paar jaar ouder. Maar op een of andere manier herken ik al dat geklaag niet.
Veel van mn vrienden zijn ook niet meer van die feestbeesten als het ooit waren. Houden meer van avondjes thuis bier drinken met muziek en kaartspellen. Of van uit eten. Maar ik ga niet bij hen smeken in de hoop dat ze nog eens een keertje met me op stap willen of andere dingen doen die ik wil maar waar zijn geen behoefte (meer) aan hebben. Als ik die dingen wil dan zoek ik die ergens anders bij mensen die in een vergelijkbaar leven zitten als het mijne. En die zijn niet zo moeilijk te vinden doorgaans. Op die manier worden niet alleen mijn wensen vervuld maar blijft ook de relatie met mn vrienden die ik al best lang ken ontspannen.
En ook vrienden die wel een model gezinnetje hebben opgebouwd daar blijf ik ook gewoon mee omgaan. Van hen verwacht ik niet dat ze al mijn vrijgezellenbehoeftes zullen vervullen. Wellicht helpt het om je als vrijgezel je ook eens in hen in te leven en interesse te tonen in waar ze mee bezig zijn. Bovendien zijn er nog steeds voldoende zaken waar je gezamenlijk mee bezig bent.
Zijn zij voor jou goede vrienden, maar jij bent voor hun geen goede vriend?quote:
Twee goede vrienden van mij
Zelfde had ik met een andere vriend. Toen ik mijn appartement kocht een half jaar terug is hij een keer wezen kijken,
Waarom komt een 'goede vriend' in een half jaar tijd niet bij jou binnen??
5 Ferrari's op videoband!
Mensen zijn op de eerste plaats opportunisten en deze individuen ervaren klaarblijkelijk niet langer de behoefte om interesse te veinzen in hoe het jou vergaat.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 13-05-2018 11:39:21 ]
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 13-05-2018 11:39:21 ]
Dat je het met een kind ineens heelmdruk hebt is niets aan te doen. Dat kun je iemand niet verwijten.quote:
[..]
Klopt, moet eigenlijk ook.
Merk ook nog dat ik me veel te fucking gedienstig instel naar die gasten. Ik pik het allemaal maar als een soort schoothondje, flikker op
Gebrek aan interesse in anderen is een heel ander verhaal. Je hebt blijkbaar de verkeerde vrienden gemaakt.
Whatever...
Nouja, gezien de postgeschiedenis van TS en zijn klonen heb ik het idee dat hij ook niet bepaald geinteresseerd of inlevend is in degenen waarover hij klaagt.quote:
Mensen zijn op de eerste plaats opportunisten en deze individuen ervaren klaarblijkelijk niet langer de behoefte om interesse te veinzen in hoe het jou vergaat.
Goh, dit lees ik toch helemaal niet terug in de OP. Die lijkt meer te gaan over het egocentrisme van de 'vrienden' van TS, en niet zozeer over onrealistische verwachtingen die TS van zijn 'vrienden' zou hebben.quote:
Kom ik weer op mn eerdere commentaar. In plaats van hier het ene na het andere topic te gaan openen over te klagen dat het niet meer is zoals het eens was en dat sommige mensen zich niet zo gedragen als jij het zou willen, kun je ook gewoon zelf eens de leiding nemen in je leven om dat leuker te maken.
Ik zit in een vergelijkbare situatie na een lange relatie die over is en ben zelfs nog een paar jaar ouder. Maar op een of andere manier herken ik al dat geklaag niet.
Veel van mn vrienden zijn ook niet meer van die feestbeesten als het ooit waren. Houden meer van avondjes thuis bier drinken met muziek en kaartspellen. Of van uit eten. Maar ik ga niet bij hen smeken in de hoop dat ze nog eens een keertje met me op stap willen of andere dingen doen die ik wil maar waar zijn geen behoefte (meer) aan hebben. Als ik die dingen wil dan zoek ik die ergens anders bij mensen die in een vergelijkbaar leven zitten als het mijne. En die zijn niet zo moeilijk te vinden doorgaans. Op die manier worden niet alleen mijn wensen vervuld maar blijft ook de relatie met mn vrienden die ik al best lang ken ontspannen.
En ook vrienden die wel een model gezinnetje hebben opgebouwd daar blijf ik ook gewoon mee omgaan. Van hen verwacht ik niet dat ze al mijn vrijgezellenbehoeftes zullen vervullen. Wellicht helpt het om je als vrijgezel je ook eens in hen in te leven en interesse te tonen in waar ze mee bezig zijn. Bovendien zijn er nog steeds voldoende zaken waar je gezamenlijk mee bezig bent.
Edit: Al ken ik zijn andere topics niet, en heb ik ook geen zin die op te zoeken.
"Pools are perfect for holding water"
Daar zou hij dan eerlijk over moeten zijn. Voor zichzelf vooral. En als dat zo is, dan hoeft ie zich ook niet zo minderwaardig te voelen want die zullen dat dan zeker wel aanvoelen, en daar adequaat op reageren. Ik vraag me overigens af of hij en zijn vrienden elkaars levenskeuzen wel eens bespotten d.m.v. grapjes, zoals (jonge) mannen dat wel eens doen om elkaar op de hiërarchie te duiden en/of om kritiekpuntjes op ludieke/vriendelijke wijze over te brengen.quote:
[..]
Nouja, gezien de postgeschiedenis van TS en zijn klonen heb ik het idee dat hij ook niet bepaald geinteresseerd is in degenen waarover hij klaagt.
Die ervaring heb ik zelf helemaal niet, natuurlijk heb ik het weleens over m'n kind maar als ik met vrienden ben blijft het toch bij slap geouwehoer over het algemeen. Gelukkig maar!
Maar ik zie het om me heen inderdaad ook, zodra er een kleintje is stopt de wereld met draaien, moet iedereen zich maar aanpassen en deelgenoot worden van de 'boeiende' verhalen over de baby.
Je doet er volgens mij ook weinig aan, zij kiezen voor die veranderingen en hoe ze ermee omgaan. Zelf bewust gekozen om dat niet te doen.
Maar ik zie het om me heen inderdaad ook, zodra er een kleintje is stopt de wereld met draaien, moet iedereen zich maar aanpassen en deelgenoot worden van de 'boeiende' verhalen over de baby.
Je doet er volgens mij ook weinig aan, zij kiezen voor die veranderingen en hoe ze ermee omgaan. Zelf bewust gekozen om dat niet te doen.
Heb je niet andere lui in je omgeving waarmee je de stad in kan gaan oid?
Zulke scheefgaande vriendschappen steek ik overigens ook gewoon geen moeite in.
Zulke scheefgaande vriendschappen steek ik overigens ook gewoon geen moeite in.
Mijn post is wellicht ook wat meer generiek gericht op het complete oeuvre van TS dan wellicht op deze specifieke klacht.quote:
[..]
Goh, dit lees ik toch helemaal niet terug in de OP. Die lijkt meer te gaan over het egocentrisme van de 'vrienden' van TS, en niet zozeer over onrealistische verwachtingen die TS van zijn 'vrienden' zou hebben.
Maar ik merk bij TS en vergelijkbare gevallen ook vaak dat ze een gebrek aan inlevingsvermogen in elkaar hebben. En daar is dus niet een persoon bij betrokken maar meerdere. En ook dat wensen en verwachtingen niet meer op elkaar aansluiten.
Wat een onzin, ik vind het heerlijk om zonder kinderen dingen te ondernemen. Sterker nog, ik heb dat echt nodig ander word ik gillend gek.quote:
Ohw herken dit wel, alles gaat om de kinderen draaien, bij het irritante af. Zijn maar weinig moeders die wat leuks willen doen zonder kinderen.
Dat die kleine natuurlijk de wereld betekent voor een jong stel is niks anders dan logisch. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat je iedereen in je vriendengroep er elke 5 minuten mee lastig moet vallen, en de koffievisite over niks anders gaat dan dat het kindje zich gisteren 3 keer op de rug gerold heeft, knap he!quote:Op zondag 13 mei 2018 11:48 schreef Lastpost het volgende:
Maar ik zie het om me heen inderdaad ook, zodra er een kleintje is stopt de wereld met draaien, moet iedereen zich maar aanpassen en deelgenoot worden van de 'boeiende' verhalen over de baby.
Zelf herken ik het ook wel, het afgelopen jaar heb ik in mijn vriendengroep (begin 30) een hele golf van ondertekende koopcontracten, verhuizingen, bruiloften en bevallingen mee gemaakt. En dat voelt op de 1 of andere manier raar als je zelf nog niet voelt dat je daar aan toe bent.
Maar ik weet ook hoe lastig het is om aansluiting te vinden bij jongere vrienden. Als ik uitga dan zit ik heel vaak tussen de selfie-makende twintigers die de mensen om hun heen minder belangrijk vinden dan hun eigen Snapchat, en de muziek die er gedraaid wordt is allesbehalve leuk. Of je komt bij het andere uiterste van het spectrum uit, de tenten waar disco-muziek gedraaid wordt en je tussen de kortpittige vijftigers staat die nog even de bloemetjes buiten willen zetten omdat de kinderen eindelijk uit huis zijn.
Hier had uw advertentie kunnen staan! -- On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?
Aha, ja zoiets dacht ik al.quote:
[..]
Mijn post is wellicht ook wat meer generiek gericht op het complete oeuvre van TS dan wellicht op deze specifieke klacht.
Maar ik merk bij TS en vergelijkbare gevallen ook vaak dat ze een gebrek aan inlevingsvermogen in elkaar hebben. En daar is dus niet een persoon bij betrokken maar meerdere. En ook dat wensen en verwachtingen niet meer op elkaar aansluiten.
En inderdaad, geven en nemen en zo (of beter, geven en terug krijgen). Dan zal TS ook interesse in hun levens moeten tonen.
"Pools are perfect for holding water"
Ja pijnlijk, maar waar. Ik loop er ook tegen aan. Heb de mazzel dat bij in de groep iedereen pas vrij laat aan de kinderen ging.
Zie duidelijk dat het ook echt aan de persoon zelf ligt. "ik heb een gezin" is geen excuus om elkaar 2 x per jaar te zien.
Mijn beste vriendin en mijn beste vriendin kregen ongeveer tegelijkertijd hun eerste kindje. Hij verdween van de radar want "druk en ik word geleefd". Mijn beste vriendin maakt tijd en haar zie ik slecht iets minder dan voor ze een kindje kreeg. We doen beiden ons best om de iets gedaalde frequentie van daadwerkelijke afspraken op andere manieren te compenseren.
De afspraken zijn anders, vaker bij haar thuis en soms ook met haar zoontje erbij. Maakt me ook niet uit. Mn vriendin is een van de belangrijkste personen in m'n leven dus, ondanks dat ik zelf weinig tot niets met kinderen heb, vind ik het leuk het mannetje te leren kennen en te zien groeien. Ik ben ook op de hoogte van wat er bij hem/hen speelt. Als hij ziek is, als hij uit logeren is, noem het maar op. Als ik met mijn vriendin afspreek hebben we het eigenlijk 80% over de dingen waar we het pre-kind ook al over hadden. De kind updates heb ik namelijk al gewoon gekregen in het doorlopende appgesprek wat we hebben lopen.
Als ik tegenwoordig met die vriend afspreek krijg ik een half jaar lang aan updates over die kinderen en hebben we daarna weinig meer te bespreken omdat we totaal niet meer op de hoogte zijn van elkaars leven...
Die vriendin geniet ook van mijn verhalen over alles wat ik onderneem en onthoud het ook. Probeert af en toe ook aanwezig te zijn bij dingen die voor mij erg belangrijk zijn, ook al zijn ze nou eenmaal op een kuttijd voor mensen met een jong gezin. Voor die vriend lijkt alles buiten HET WONDER VAN HET LEVEN ondergeschikt aan dat wonder
Zie duidelijk dat het ook echt aan de persoon zelf ligt. "ik heb een gezin" is geen excuus om elkaar 2 x per jaar te zien.
Mijn beste vriendin en mijn beste vriendin kregen ongeveer tegelijkertijd hun eerste kindje. Hij verdween van de radar want "druk en ik word geleefd". Mijn beste vriendin maakt tijd en haar zie ik slecht iets minder dan voor ze een kindje kreeg. We doen beiden ons best om de iets gedaalde frequentie van daadwerkelijke afspraken op andere manieren te compenseren.
De afspraken zijn anders, vaker bij haar thuis en soms ook met haar zoontje erbij. Maakt me ook niet uit. Mn vriendin is een van de belangrijkste personen in m'n leven dus, ondanks dat ik zelf weinig tot niets met kinderen heb, vind ik het leuk het mannetje te leren kennen en te zien groeien. Ik ben ook op de hoogte van wat er bij hem/hen speelt. Als hij ziek is, als hij uit logeren is, noem het maar op. Als ik met mijn vriendin afspreek hebben we het eigenlijk 80% over de dingen waar we het pre-kind ook al over hadden. De kind updates heb ik namelijk al gewoon gekregen in het doorlopende appgesprek wat we hebben lopen.
Als ik tegenwoordig met die vriend afspreek krijg ik een half jaar lang aan updates over die kinderen en hebben we daarna weinig meer te bespreken omdat we totaal niet meer op de hoogte zijn van elkaars leven...
Die vriendin geniet ook van mijn verhalen over alles wat ik onderneem en onthoud het ook. Probeert af en toe ook aanwezig te zijn bij dingen die voor mij erg belangrijk zijn, ook al zijn ze nou eenmaal op een kuttijd voor mensen met een jong gezin. Voor die vriend lijkt alles buiten HET WONDER VAN HET LEVEN ondergeschikt aan dat wonder
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Dat bedoel ik ook, natuurlijk is die kleine vanuit het niets ineens het belangrijkste in hun leven, dat was en is hier niet anders.quote:
[..]
Dat die kleine natuurlijk de wereld betekent voor een jong stel is niks anders dan logisch. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat je iedereen in je vriendengroep er elke 5 minuten mee lastig moet vallen, en de koffievisite over niks anders gaat dan dat het kindje zich gisteren 3 keer op de rug gerold heeft, knap he!
Maar dan moet je andere dingen niet verwaarlozen of denken dat iedere boer en scheet van hem mijn vriendenkring iets interesseert.
Bespeur in onze familie en vriendenkring ook wat jaloezie en haat omdat we nog gewoon zonder die kleine ook op stap gaan met vrienden, stedentrips plannen of gewoon uit eten gaan. "Dat zou ik echt niet kunnen hoor ...", hoor ik dan van verschillende stellen mét kinderen, want hij hoort er ook bij.
Dat eerste is een (makkelijke) invulling van jouw kant, dat tweede : Tsja als er geen aanleiding toe is? Spreken elkaar wekelijks bij het sporten, en als we iets gaan doen is dat meestal naar een cafeetje.quote:
[..]
Zijn zij voor jou goede vrienden, maar jij bent voor hun geen goede vriend?
Waarom komt een 'goede vriend' in een half jaar tijd niet bij jou binnen??
Tel daar bij op dat men druk is, en dan kom je inderdaad zo een half jaar niet bij elkaar over de vloer.
Denk inderdaad dat dit de conclusie is die je moet trekken.quote:
Mensen zijn op de eerste plaats opportunisten en deze individuen ervaren klaarblijkelijk niet langer de behoefte om interesse te veinzen in hoe het jou vergaat.
Tegenwoordig ''moet'' men ook gewoon veel. Als je dan gevoelig bent voor maatschappelijke druk/status, dan ben je al druk genoeg om al je eigen ballen in de lucht te houden, al helemaal met een tophypotheek, kind, ouders met hoge verwachtingen, etc.
Daarnaast denk ik ook dat het echt een generatie-kwestie is. Men leeft tegenwoordig veel meer voor zichzelf dan voorheen. Wil daarmee overigens geen schuldige aanwijzen, want de meesten doen het.
Wie zijn mijn klonen dan? Heb er inderdaad één maar lijkt me sterk dat dit degene is die jij bedoelt.quote:
[..]
Nouja, gezien de postgeschiedenis van TS en zijn klonen heb ik het idee dat hij ook niet bepaald geinteresseerd of inlevend is in degenen waarover hij klaagt.
DD_Kong?quote:
[..]
Wie zijn mijn klonen dan? Heb er inderdaad één maar lijkt me sterk dat dit degene is die jij bedoelt.
Dat hele kloon verhaal ga ik even aan voorbij, er zullen gerust een shitload aan soortgelijke topics hier zijn maar ik heb ook gewoon een fulltime baan dus wijs a.u.b. niet met alle vingers op mij nu.quote:
[..]
Daar zou hij dan eerlijk over moeten zijn. Voor zichzelf vooral. En als dat zo is, dan hoeft ie zich ook niet zo minderwaardig te voelen want die zullen dat dan zeker wel aanvoelen, en daar adequaat op reageren. Ik vraag me overigens af of hij en zijn vrienden elkaars levenskeuzen wel eens bespotten d.m.v. grapjes, zoals (jonge) mannen dat wel eens doen om elkaar op de hiërarchie te duiden en/of om kritiekpuntjes op ludieke/vriendelijke wijze over te brengen.
Die grapjes zoals je zegt, dat zou ik juist fijn vinden. Een vriend op een ludieke manier wijzen op iets, zoals toen dat filmpje van vrienden die een nep-begrafenis hadden geregeld voor hun maat die ze nooit meer zagen.
Maar in deze gevallen heb ik echt sterk het gevoel dat er iets anders aan ten grondslag ligt. Afgunst wil ik het niet direct noemen, maar ik merk wel dat ze de onderlinge verschillen die in de loop van de afgelopen 2 jaren zijn ontstaan, erg graag onderstrepen in plaats van dat ze mij echt hetzelfde geluk gunnen als zij zelf ervaren. Bedoel daar niet mee te zeggen dat zij verantwoordelijk zijn voor mijn successen, geluk en leven, maar het komt af en toe wel eens wat twijfelachtig over allemaal.
En tja, de conclusie die daarna volgt is dat je geen hoop moet koesteren dat ze in gedrag (algemeen en naar jou) weer de oude worden. Dat is wrs voorbij. Allicht wanneer ze weer wat meer ademruimte hebben: de kinderen wat ouder zijn en het e.e.a. gestabiliseerd is. Maar daar gaan jaren overheen, en of jij zin hebt om daarop te wachten? In die periode zullen ze waarschijnlijk andere vrienden vinden: collega-ouders. Jij zou meer zijn voor een ogenblik terug in de tijd.quote:
[..]
Denk inderdaad dat dit de conclusie is die je moet trekken.
Tegenwoordig ''moet'' men ook gewoon veel. Als je dan gevoelig bent voor maatschappelijke druk/status, dan ben je al druk genoeg om al je eigen ballen in de lucht te houden, al helemaal met een tophypotheek, kind, ouders met hoge verwachtingen, etc.
Daarnaast denk ik ook dat het echt een generatie-kwestie is. Men leeft tegenwoordig veel meer voor zichzelf dan voorheen. Wil daarmee overigens geen schuldige aanwijzen, want de meesten doen het.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 13-05-2018 12:13:33 ]
Of wellicht gewoon omgaan met mensen die minder waarde hechten aan status en het nastreven van een perfect plaatje. Werkt voor mij al jaren fantastisch.quote:
[..]
Denk inderdaad dat dit de conclusie is die je moet trekken.
Tegenwoordig ''moet'' men ook gewoon veel. Als je dan gevoelig bent voor maatschappelijke druk/status, dan ben je al druk genoeg om al je eigen ballen in de lucht te houden, al helemaal met een tophypotheek, kind, ouders met hoge verwachtingen, etc.
Daarnaast denk ik ook dat het echt een generatie-kwestie is. Men leeft tegenwoordig veel meer voor zichzelf dan voorheen. Wil daarmee overigens geen schuldige aanwijzen, want de meesten doen het.
Sowieso heb ik het idee dat mijn topic niet helemaal wordt geïnterpreteerd zoals ik deze bedoel, het gaat mij niet om dat mensen druk zijn met hun baby. Vind ik alleen maar logisch.
Ik bedoel dit ook helemaal niet als het (zoveelste) jank topic van : Huil huil, mijn vrienden willen niet meer elke week naar de kroeg. Dat interesseert me niet, ga zelf ook weinig meer uit en dat verwacht ik ook niet van ze.
Het gaat mij meer om het onderlinge respect dat al dan niet aanwezig is in combinatie met een soort competitiedrang die aanwezig lijkt te zijn, waarin zij zichzelf zien als ''winnaars'' en ik dus kennelijk -in hun ogen- vooralsnog de verliezer ben, en het gedrag dat uit deze houding voortvloeit.
Want ik merk vanuit hen in zekere zin wel een minderwaardige houding op naar mijn leven, mijn spullen, mijn activiteiten, mijn weekendinvulling. En dat vind ik echt zwaar fucked up. Natuurlijk hoef je het niet overal mee eens te zijn, maar het valt me op dat ze het ook graag uitspreken en onderstrepen. Terwijl ik juist zou denken dat je iemand die je als 'vriend' beschouwd eerder de helpende hand zou toereiken (is overigens ook weer niet nodig) dan dat je een soort competitieve houding gaat aannemen. Vroeg me af of meerderen dat herkennen.
Ik bedoel dit ook helemaal niet als het (zoveelste) jank topic van : Huil huil, mijn vrienden willen niet meer elke week naar de kroeg. Dat interesseert me niet, ga zelf ook weinig meer uit en dat verwacht ik ook niet van ze.
Het gaat mij meer om het onderlinge respect dat al dan niet aanwezig is in combinatie met een soort competitiedrang die aanwezig lijkt te zijn, waarin zij zichzelf zien als ''winnaars'' en ik dus kennelijk -in hun ogen- vooralsnog de verliezer ben, en het gedrag dat uit deze houding voortvloeit.
Want ik merk vanuit hen in zekere zin wel een minderwaardige houding op naar mijn leven, mijn spullen, mijn activiteiten, mijn weekendinvulling. En dat vind ik echt zwaar fucked up. Natuurlijk hoef je het niet overal mee eens te zijn, maar het valt me op dat ze het ook graag uitspreken en onderstrepen. Terwijl ik juist zou denken dat je iemand die je als 'vriend' beschouwd eerder de helpende hand zou toereiken (is overigens ook weer niet nodig) dan dat je een soort competitieve houding gaat aannemen. Vroeg me af of meerderen dat herkennen.
Klopt, maar dat is i.m.o. een andere discussie. Niet minder relevant, daar niet van.quote:
Maar de optie je tijd in andere mensen steken heb ik je nog niet echt over gehoord TS
Nja... De vraag is of het wel zo is, of dat je toch een beetje onzeker bent over je eigen leven.
Het feit dat dat voor jou blijkbaar confronterend is zegt mij dat er waarschijnlijk wel iets van waarheid in zit.
Want hun gedrag is hun gedrag, maar het is jouw interpretatie.
Het feit dat dat voor jou blijkbaar confronterend is zegt mij dat er waarschijnlijk wel iets van waarheid in zit.
Want hun gedrag is hun gedrag, maar het is jouw interpretatie.
Whatever...
Vind je? Wat wil je met dit topic bereiken dan?quote:
[..]
Klopt, maar dat is i.m.o. een andere discussie. Niet minder relevant, daar niet van.
Dat is wel jammer ja, want dan zou je in elk geval van elkaar begrijpen wat er nou speelt. Lijkt er wel op dat ergens wat frustratie/afgunst/afkeer zit. Misschien ben je een herinnering aan het leven dat zij definitief kwijt zijn. Met jouw aanwezigheid kunnen ze niet stellig blijven in het denken dat ze niets missen aan wat ook had gekund. Je maakt een volledige omarming van hun nieuwe richting lastig. Zoiets misschien? En dat ze daarom liever niet een kijkje in je vrijgezellen-appartement willen nemen en snel weer de foto's van het kroost erbij halen? Vermoedelijk twijfelen ze of ze niet te vroeg zijn begonnen. In een poging het eigen leven te omarmen, moeten de achterlopers wel minderwaardig, de moeite niet meer waard, zijn. Dat zijn nog net kinderen die het 'echte leven' nog dienen te betreden. Waar ergens wel wat inzit hoor. Maar zoiets moet je uit een positie van kracht zien; ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen, maar ik begrijp dat niet iedereen daar behoefte aan heeft: 'het leven kan ook anders ingevuld worden.' Zo denkt een ontwikkeld en volwassen individu. Waar jij mee te maken hebt klinken als kinderen met kinderen; nog erg bezig met status - wat de ander van hun denkt - en doen wat ze denken dat hoort.quote:
[..]
Dat hele kloon verhaal ga ik even aan voorbij, er zullen gerust een shitload aan soortgelijke topics hier zijn maar ik heb ook gewoon een fulltime baan dus wijs a.u.b. niet met alle vingers op mij nu.
Die grapjes zoals je zegt, dat zou ik juist fijn vinden. Een vriend op een ludieke manier wijzen op iets, zoals toen dat filmpje van vrienden die een nep-begrafenis hadden geregeld voor hun maat die ze nooit meer zagen.
Maar in deze gevallen heb ik echt sterk het gevoel dat er iets anders aan ten grondslag ligt. Afgunst wil ik het niet direct noemen, maar ik merk wel dat ze de onderlinge verschillen die in de loop van de afgelopen 2 jaren zijn ontstaan, erg graag onderstrepen in plaats van dat ze mij echt hetzelfde geluk gunnen als zij zelf ervaren. Bedoel daar niet mee te zeggen dat zij verantwoordelijk zijn voor mijn successen, geluk en leven, maar het komt af en toe wel eens wat twijfelachtig over allemaal.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 13-05-2018 12:27:26 ]
Tja dan zou ik met allerlei voorbeelden moeten komen om het te concretiseren, maar dat wordt wel een erg lange lap tekst om te typen en al helemaal om te lezen.quote:
Nja... De vraag is of het wel zo is, of dat je toch een beetje onzeker bent over je eigen leven.
Het feit dat dat voor jou blijkbaar confronterend is zegt mij dat er waarschijnlijk wel iets van waarheid in zit.
Want hun gedrag is hun gedrag, maar het is jouw interpretatie.
Feit is dat ik niet onzeker ben over mijn leven, maar als andere impliciet of expliciet denigrerend (zo ervaar ik dat inderdaad) gedrag jegens mij gaan vertonen, dan ben ik daar inderdaad wel in negatieve zin vatbaar voor.
Ik heb namelijk echt het idee dat ik nu anders word behandeld als vrijgezel eind twintig door mijn (gesettelde) leeftijdsgenoten, dan toen ik nog 22 was ofzo. Nu vindt een bepaalde groep zichzelf veel belangrijker, en jezelf belangrijker vinden impliceert ook dat je anderen minder belangrijk vindt, en die behandeling ervaar ik ook regelmatig wel. En het is ook weer niet dat ik hier nachten van wakker lig, alleen middels dit topic vroeg ik mij af of meerderen dit ervaren.
Nee dat herken ik totaal niet.quote:
Het gaat mij meer om het onderlinge respect dat al dan niet aanwezig is in combinatie met een soort competitiedrang die aanwezig lijkt te zijn, waarin zij zichzelf zien als ''winnaars'' en ik dus kennelijk -in hun ogen- vooralsnog de verliezer ben, en het gedrag dat uit deze houding voortvloeit.
Want ik merk vanuit hen in zekere zin wel een minderwaardige houding op naar mijn leven, mijn spullen, mijn activiteiten, mijn weekendinvulling. En dat vind ik echt zwaar fucked up. Natuurlijk hoef je het niet overal mee eens te zijn, maar het valt me op dat ze het ook graag uitspreken en onderstrepen. Terwijl ik juist zou denken dat je iemand die je als 'vriend' beschouwd eerder de helpende hand zou toereiken (is overigens ook weer niet nodig) dan dat je een soort competitieve houding gaat aannemen. Vroeg me af of meerderen dat herkennen.
Het kan natuurlijk ook zijn dat je dat beeld zelf aan het creeeren bent en dat jouw vrienden dat nietsvermoedend en onbedoeld voeden. Een beetje patsen met de dingen die je bereikt hebt naar elkaar doet iedereen wel. Net zo goed als een vriend van me die brave huisvader is trots loopt te pronken met de eerste woordjes van dochter, waar ik een beetje jaloers op ben, laat ik triomfantelijk een foto van mn nieuwste scharrel zien en is hij een beetje jaloers omdat hij die spanning niet heeft.
Maar als ze zich structureel disrespectvol gedragen en kennelijk jou als minderwaardig zien dan kun je ze beter niet meer zien.
Ik denk niet dat je dit mensen kwalijk kunt nemen.
Kijk een goede vriend van mij heeft ook een jaartje of 2 terug samen met zijn vriendin een gezinswoning gekocht. Hij weet dat ik ook graag in diezelfde woonplaats zou willen settelen, maar toch loopt hij elke keer als ik hem zie blij te jubelen hoe hard de huizenprijzen daar wel niet aan het stijgen zijn.
Dat een huis in die gemeente voor mij onbereikbaar wordt, interesseert hem niet. Het gaat om persoonlijk gewin. Maargoed zo zijn we uiteindelijk allemaal. Ik denk dat ik het, in een omgekeerd geval, ook leuk zou vinden. Zou het weliswaar niet zo vaak uitspreken, maar ik zou liever hebben dat de waarde van mijn eigen huis stijgt, dan dat deze laag blijft zodat mijn vrienden ook bij mij in de buurt iets kunnen kopen.
Kijk een goede vriend van mij heeft ook een jaartje of 2 terug samen met zijn vriendin een gezinswoning gekocht. Hij weet dat ik ook graag in diezelfde woonplaats zou willen settelen, maar toch loopt hij elke keer als ik hem zie blij te jubelen hoe hard de huizenprijzen daar wel niet aan het stijgen zijn.
Dat een huis in die gemeente voor mij onbereikbaar wordt, interesseert hem niet. Het gaat om persoonlijk gewin. Maargoed zo zijn we uiteindelijk allemaal. Ik denk dat ik het, in een omgekeerd geval, ook leuk zou vinden. Zou het weliswaar niet zo vaak uitspreken, maar ik zou liever hebben dat de waarde van mijn eigen huis stijgt, dan dat deze laag blijft zodat mijn vrienden ook bij mij in de buurt iets kunnen kopen.
en TS wees eens eerlijk : zou jij er niet ook van genieten als je succesvoller bent dan je vrienden?
niet gezegd dat dit maar zo moet zijn als je een baby etc. krijgt, maar puur stel dat.
Mannen zijn nu eenmaal gevoelig voor een soort apenrots-gedrag. Snap dat het misschien klote is als je niet erg hoog op die rots zit, maar het enige dat je kunt doen is je eigen pad kiezen. Je hoeft je er ook niet door te laten gebruiken natuurlijk
niet gezegd dat dit maar zo moet zijn als je een baby etc. krijgt, maar puur stel dat.
Mannen zijn nu eenmaal gevoelig voor een soort apenrots-gedrag. Snap dat het misschien klote is als je niet erg hoog op die rots zit, maar het enige dat je kunt doen is je eigen pad kiezen. Je hoeft je er ook niet door te laten gebruiken natuurlijk
Ik zei ook, er zijn maar weinig moeders.quote:
[..]
Wat een onzin, ik vind het heerlijk om zonder kinderen dingen te ondernemen. Sterker nog, ik heb dat echt nodig ander word ik gillend gek.
Bij vrienden niet.quote:
[..]
Tja dan zou ik met allerlei voorbeelden moeten komen om het te concretiseren, maar dat wordt wel een erg lange lap tekst om te typen en al helemaal om te lezen.
Feit is dat ik niet onzeker ben over mijn leven, maar als andere impliciet of expliciet denigrerend (zo ervaar ik dat inderdaad) gedrag jegens mij gaan vertonen, dan ben ik daar inderdaad wel in negatieve zin vatbaar voor.
Ik heb namelijk echt het idee dat ik nu anders word behandeld als vrijgezel eind twintig door mijn (gesettelde) leeftijdsgenoten, dan toen ik nog 22 was ofzo. Nu vindt een bepaalde groep zichzelf veel belangrijker, en jezelf belangrijker vinden impliceert ook dat je anderen minder belangrijk vindt, en die behandeling ervaar ik ook regelmatig wel. En het is ook weer niet dat ik hier nachten van wakker lig, alleen middels dit topic vroeg ik mij af of meerderen dit ervaren.
Bij oud-studiegenoten wel. Die kom ik nog regelmatig tegen, en daar lopen er een paar tussen die zulk gedrag vertonen. Je hebt de mensen die graag over hun eigen leven praten en daar een opening voor proberen te creeren door eerst beleefd (maar vrij nep) naar mijn leven / voortgang te vragen. Wanneer ik dan een reactie geef die niet aansluit bij de verwachtingen die zij van hun eigen leven hebben (waarvan ze denken dat iedereen van onze leeftijd diezelfde verwachtingen zou moeten hebben) volgt er meestal een 'ow' en beginnen ze over hun eigen shit. Zie ik niet als een oordeel, die mensen kennen me gewoon niet zo goed maar vinden me toch leuk genoeg om een praatje aan te knopen. Zullen nooit mijn vrienden worden, maar onder het mom van 'netwerken' nog wel handig om dat soort praatjes in gang te houden.
En dan heb je inderdaad de mensen die er bewust een concurrentiestrijd van lijken te maken. Die kap ik meestal snel af met een 'goh, dat klinkt vermoeiend, blij dat ik daar niet mee te maken heb. Hej eh, ik moet verder, fijne dag nog, succes met de baby, ik spreek je nog wel eens.' Of iets in die richting. Iig op zodanige manier dat het ze verdomde goed duidelijk is dat ik blij ben met mijn leven en het niet op hun manier wil leven.
Maar dat doe ik dus alleen bij de mensen die bewust veroordelen. Er zijn er genoeg die er gewoon helemaal niet stil bij staan dat andere mensen andere keuzes en verwachtingen maken. Dat neem ik ze verder niet echt kwalijk.
Dus ehh ... kennen jouw vrienden jouw verwachtingen (op korte en lange termijn) van jouw eigen leven? Snappen ze überhaupt wel dat het in jouw ogen geen race is, omdat jij niet wilt zijn waar zij op dit moment zijn? Respecteren ze dat?
Als dat iets is waar zij gewoon helemaal niet bij stilstaan, moet je het daar wellicht eens met ze over hebben. Als ze dat wel weten maar niet respecteren, andere vrienden zoeken.
"Pools are perfect for holding water"
Zit je hoog op een rots als je getrouwd bent en een kind hebt? Daar gaat het al mis, dus.quote:
en TS wees eens eerlijk : zou jij er niet ook van genieten als je succesvoller bent dan je vrienden?
niet gezegd dat dit maar zo moet zijn als je een baby etc. krijgt, maar puur stel dat.
Mannen zijn nu eenmaal gevoelig voor een soort apenrots-gedrag. Snap dat het misschien klote is als je niet erg hoog op die rots zit, maar het enige dat je kunt doen is je eigen pad kiezen. Je hoeft je er ook niet door te laten gebruiken natuurlijk
Vertel het me en ik zal het vergeten. Laat het me zien en ik zal het onthouden. Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
De toekomst hangt af van wat je nu aan het doen bent.
Dat is volledig een versie van perceptie dus.quote:Op zondag 13 mei 2018 12:54 schreef Cynix ® het volgende:
[..]
Zit je hoog op een rots als je getrouwd bent en een kind hebt? Daar gaat het al mis, dus.
Vaak lullen mensen w.b.t. hun eigen leven alles naar succes. Die vrienden van TS geloven zelf kennelijk van wel en staan hier achter.
TS gelooft duidelijk minder in zijn eigen levenspad, waardoor hij erg vatbaar is voor andere mensen die iets op zijn leven hebben aan te merken.
Probleem met deze instelling is dat niet iedereen hetzelfde spel speelt en de kaders van 'succes' subjectief zijn. Het komt regelmatig voor dat mensen die er een competitie van proberen te maken met mensen die uberhaupt niet meespelen. Alsof ze met een voetbal de tennisbaan oprennen en 'GOAL' schreeuwen wanneer ze de bal in het net trappen.quote:
en TS wees eens eerlijk : zou jij er niet ook van genieten als je succesvoller bent dan je vrienden?
niet gezegd dat dit maar zo moet zijn als je een baby etc. krijgt, maar puur stel dat.
Mannen zijn nu eenmaal gevoelig voor een soort apenrots-gedrag. Snap dat het misschien klote is als je niet erg hoog op die rots zit, maar het enige dat je kunt doen is je eigen pad kiezen. Je hoeft je er ook niet door te laten gebruiken natuurlijk
Wat ook vaak speelt is dat mensen dat helemaal niet ewust denigrerend doen maar dat ze zich geen houding weten te geven. Iemand die een gelukkig gezin heeft gaat er vaak ook vanuit dat anderen dat ook willen. En als iemand dat niet heeft gaat hij er terecht of onterecht een beetje vanuit dat die persoon dat confroterend vind. Dan vinden mensen het moeiijk om erop te reageren.quote:Op zondag 13 mei 2018 12:50 schreef probeer het volgende:
Bij oud-studiegenoten wel. Die kom ik nog regelmatig tegen, en daar lopen er een paar tussen die zulk gedrag vertonen. Je hebt de mensen die graag over hun eigen leven praten en daar een opening voor proberen te creeren door eerst beleefd (maar vrij nep) naar mijn leven / voortgang te vragen. Wanneer ik dan een reactie geef die niet aansluit bij de verwachtingen die zij van hun eigen leven hebben (waarvan ze denken dat iedereen van onze leeftijd diezelfde verwachtingen zou moeten hebben) volgt er meestal een 'ow' en beginnen ze over hun eigen shit. Zie ik niet als een oordeel, die mensen kennen me gewoon niet zo goed maar vinden me toch leuk genoeg om een praatje aan te knopen. Zullen nooit mijn vrienden worden, maar onder het mom van 'netwerken' nog wel handig om dat soort praatjes in gang te houden.
Absoluut.quote:
[..]
Wat ook vaak speelt is dat mensen dat helemaal niet ewust denigrerend doen maar dat ze zich geen houding weten te geven. Iemand die een gelukkig gezin heeft gaat er vaak ook vanuit dat anderen dat ook willen. En als iemand dat niet heeft gaat hij er terecht of onterecht een beetje vanuit dat die persoon dat confroterend vind. Dan vinden mensen het moeiijk om erop te reageren.
"Pools are perfect for holding water"
Zelf ook een tijdje hetzelfde probleem gehad. Nu ik zelf naar de volgende levensfase ga trekt dat allemaal weer bij. Lekker je eigen ding blijven doen en er niet zo zwaar aan tillen.
Uitvinder van de biersmiley.
Kinderen van vrienden, beste kinderen. Lekker de verantwoordingsloze oom uithangen op feesten en partijen. 
[ Bericht 41% gewijzigd door #ANONIEM op 14-05-2018 10:01:11 ]
quote:
[..]
'goh, dat klinkt vermoeiend, blij dat ik daar niet mee te maken heb'
Haha. Nee.quote:
Het gaat om persoonlijk gewin. Maargoed zo zijn we uiteindelijk allemaal.
[ Bericht 41% gewijzigd door #ANONIEM op 14-05-2018 10:01:11 ]
|
|
