Ben je door je vader opgevoed?quote:Op maandag 7 mei 2018 15:06 schreef Myrr het volgende:
Gescheiden toen ik 7 was, naar Zweden gegaan toen ik elf was en ging puberen en inmiddels woont ze in Nieuw - Zeeland. Ze kijkt maar even.
Zal vast hier en daar wel wat invloed op me hebben gehad want ze heeft me alleen maar laten vallen en stress bezorgd, maar over het algemeen heb ik geen heel erge issues. Vertrouw alleen helemaal niemand en bij elk beetje negativiteit dat een kennis/ vriendschap me geeft ben ik pleite (als het een nog verse en ontwikkelende contact is). Dat gebeurt best vaak, nu ik er over nadenk. Ben vreselijk kritisch in waar ik wel en geen tijd in steek.
Als ik iemand betrap op een leugen ook (moeders heeft de liegziekte) dan ben je in mijn ogen volledig verrot en onbetrouwbaar. Mensen die dingen en sterke verhalen verzinnen. Echt. Waarom?! Doe gewoon normaal.
Goed. Wat je niet hebt, kun je niet verliezen en wat lijkt het mij vreselijk hartverscheurend om een goede band met je moeder te hebben en haar te moeten begraven.
Die dans heb ik ontsprongen, glas is half vol.
- Edit - Oh wacht, mensen met psychische problemen. Nee die heb ik niet heel erg, maar als ze er zijn heeft zij daar vast een aandeel in.
En hoe is het contact dan nu met je vader?quote:Op donderdag 10 mei 2018 10:09 schreef Jaume_I het volgende:
Zoiets kan inderdaad best invloed hebben op je opvoeding, karakter en met name zelfvertrouwen.
Mijn moeder is een vreselijk lief mens in die zin dat ze haar leven zou geven voor het geluk van haar kinderen. Het is dat mijn pa in de jaren '50 geboren is, als hij in deze tijd geboren zou worden, zou hij 100 % een diagnose als autisme krijgen (verder wel prima vent), maar daardoor heeft mijn moeder de opvoeding voor 99,5% alleen moeten doen en heeft ze zowel de rol van vader als moeder op zich moeten nemen. Door het enigszins lastige huwelijk is mijn moeder ook wel redelijk instabiel / explosief van karakter (geworden).
Doordat ik het oudste kind ben en tevens de enige zoon (verder alleen dochters), is er vaak sprake geweest van onbegrip en heb best een behoorlijk kritische opvoeding gehad. Moest / moet voldoen aan een bepaald plaatje dat zij in haar hoofd heeft, er is weinig ruimte om ''iemand te accepteren zoals hij/zij is''.
Merk dat dit nog altijd wel weerslag heeft op mijn zelf vertrouwen, hoewel ik nu mijn eigen huis heb en het stukken beter gaat, het is er wel ingesleten in de loop der jaren
Sommige vrienden van mij hebben van die ouders die elke scheet die hun kind laat fantastisch vinden, vroeger al en nu. Merk dat die gasten zichzelf vaak wel helemaal fantastisch vinden nu, vaak ook wel een tikje narcistisch en arrogant, niet makkelijk om mee te leven. Ben zelf wel rustiger en bescheidener ( en realistischer, zelfkritische) door mijn opvoeding. Vraag me wel eens af wat beter is
Contact is prima. M'n pa is een doodgoede vent, maar wel met een gebruiksaanwijzing. En niet een vader zoals veel vaders die met een zoon gaat voetballen, gaat klussen, schilderen, schuren, zagen, motorrijden, etc. Heb dat wel gemist, maar goed ik heb ten minste een vader.quote:Op donderdag 10 mei 2018 15:15 schreef velden het volgende:
[..]
En hoe is het contact dan nu met je vader?
En tussen je vader en je moeder?
Hier ook. Ben erg blij met mijn moeder.quote:Op donderdag 10 mei 2018 12:04 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik heb heel veel mazzel met mijn moeder. Ik zou haar voor geen goud willen missen.
Af en aan. Soms wel maar ook wel periodes dat ze 1 tot 3 jaren niets liet horen.quote:Op donderdag 10 mei 2018 08:42 schreef velden het volgende:
[..]
Ben je door je vader opgevoed?
Zocht je moeder geen contact terwijl je opgroeide?
Ik snap het ook niet waarom mensen zo glashard kunnen liegen; ook om kleine dingen.
Heb je wel mensen om je heen die je vertrouwt?
Tjonge wat heftig.. Geen schuld, maar degelijk wel veel invloed. Hoe is jullie band nu?quote:Op zaterdag 12 mei 2018 22:18 schreef ChildoftheStars het volgende:
Mijn moeder heeft asperger en was heel vaak ernstig depressief toen ik kind was. Daarnaast heeft ze ook complexe en onbehandelde PTSS. Hierdoor kon ze erg agressief en onvoorspelbaar zijn. Ze dreigde met zelfmoord en ik speelde als kind haar therapeut en gaf opvoedadviezen over mijn oudere broer (ik las opvoedboeken in de bibliotheek hierover). Ze was vooral heel erg onvoorspelbaar en kon soms voor tijden verdwijnen zonder een woord te zeggen.
Mijn vader had een grotere invloed. Hij zat toen ik kind was in transitie tot vrouw. Dit heb ik als zeer traumatisch ervaren. Daarnaast had hij schizofrenie, bipolaire stoornis, boulimia nervosa, borderline en was verslaafd. Ook hij had een complexe en onbehandelde PTSS. Hij was agressief, psychotisch, manipulatief en echt gevaarlijk (regelmatig de politie over de vloer omwille hem). Ik was doodsbang voor hem. Tevens was hij ook erg onvoorspelbaar en betrok mij in zijn psychiatrische problemen.
Desondanks heb ik zelf domme keuzes gemaakt (eetstoornis) en deels heb ik dingen geërfd (schizofrenie, bipolaire stoornis). En pech gehad (PTSS). Desondanks heb ik om hun voorbeeld niet te volgen wel therapie. Omdat zij me wel hebben laten zien dat je zulke problemen niet zelf oplost. Ze hebben geen schuld, maar wel invloed
Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en met mijn moeder heb ik na roerige tijden nu een hele close, goede bandquote:Op zaterdag 12 mei 2018 22:30 schreef Mrmime het volgende:
[..]
Tjonge wat heftig.. Geen schuld, maar degelijk wel veel invloed. Hoe is jullie band nu?
Dat vind ik fijn om te horen. Zeker omdat je toch wel een heftige jeugd hebt gehad.quote:Op zaterdag 12 mei 2018 22:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en met mijn moeder heb ik na roerige tijden nu een hele close, goede band
jouw ouders en met name jouw vader hebben weldegelijk schuld en niet zo'n klein beetje ook. Het feit dat zij beide zelf psychische problematiek hadden, is op geen enkele manier een excuus voor het leed dat zij jou hebben berokkend. En jouw eetstoornis is/was geen keuze, laat staan een domme keuze.quote:Op zaterdag 12 mei 2018 22:18 schreef ChildoftheStars het volgende:
Mijn moeder heeft asperger en was heel vaak ernstig depressief toen ik kind was. Daarnaast heeft ze ook complexe en onbehandelde PTSS. Hierdoor kon ze erg agressief en onvoorspelbaar zijn. Ze dreigde met zelfmoord en ik speelde als kind haar therapeut en gaf opvoedadviezen over mijn oudere broer (ik las opvoedboeken in de bibliotheek hierover). Ze was vooral heel erg onvoorspelbaar en kon soms voor tijden verdwijnen zonder een woord te zeggen.
Mijn vader had een grotere invloed. Hij zat toen ik kind was in transitie tot vrouw. Dit heb ik als zeer traumatisch ervaren. Daarnaast had hij schizofrenie, bipolaire stoornis, boulimia nervosa, borderline en was verslaafd. Ook hij had een complexe en onbehandelde PTSS. Hij was agressief, psychotisch, manipulatief en echt gevaarlijk (regelmatig de politie over de vloer omwille hem). Ik was doodsbang voor hem. Tevens was hij ook erg onvoorspelbaar en betrok mij in zijn psychiatrische problemen.
Desondanks heb ik zelf domme keuzes gemaakt (eetstoornis) en deels heb ik dingen geërfd (schizofrenie, bipolaire stoornis). En pech gehad (PTSS). Desondanks heb ik om hun voorbeeld niet te volgen wel therapie. Omdat zij me wel hebben laten zien dat je zulke problemen niet zelf oplost. Ze hebben geen schuld, maar wel invloed
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |