*meldt
Mijn lief en ik hebben per ongeluk een beebje gemaakt.
Ondanks dat er wel een kinderwens voor "later" bestond, was ik na de eerste positieve zwangerschapstest behoorlijk in paniek. Ik ben nog niet zo lang geleden een eigen bedrijf begonnen waar ik enorm druk mee ben en dat nu net op gang begint te komen, en heb al jaren geen vaste woonsituatie (ik geloof dat ik mijn toilettas al 7,5 jaar niet heb uitgepakt). Mijn vriend heeft al evenmin een stabiel leven. En ondanks dat we de ideale leeftijd hebben voor voortplanting (beide begin dertig), ik al enige tijd last had van hele opdringerige baardrang (waar ik overigens nog helemaal niet aan toe wilde geven), we al zo'n 4,5 jaar weten dat we ons leven voorlopig met elkaar willen delen, vinden we het behoorlijk heftig om een heel nieuw mensje daarbij te hebben.
Ik had de abortuskliniek al aan de lijn, maar vond dat toch zo naar, en vriend uiteindelijk ook, dus nu hebben we besloten dat we papa en mama gaan worden
Inmiddels zijn we er heel verrukt over en verliefder op elkaar dan ooit tevoren.
Ik ben nu zeven weken zwanger en vindt het enorm spannend en gek. Wellicht kan ik hier nog wat opsteken.
Behalve hele dikke zere tieten en lichte misselijkheid heb ik niet zo heel veel last. Wel ietwat afwijkende eetneigingen. Ik wil de hele tijd patat, maar toen dat twee dagen achter elkaar gegeten te hebben, en ik op de derde dag bijna een patatje voor ontbijt ging halen, ging me dat toch een beetje te ver. In plaats daarvan een hele gerookte paling naar binnen gewerkt
'If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite.'