Dag 4: Warschau Palace of Culture and Science en Stare MiastoNa een goede nacht op het goede bed en een prima ontbijtbuffet pak ik mijn koffer. Binnen een paar minuten ben ik op het station, toch wel het grote voordeel van de locatie van het hotel. Ik ga met de Intercity van PKP in twee uur en een kwartier van Krakow Glówny naar Warszawa Centralna, het centraal station van Warschau. De trein zit voller dan ik eigenlijk verwacht had (in mijn treinstel zie ik zelfs slechts één lege stoel) en veel mensen hebben bagage bij zich. Mijn koffer past niet boven de stoelen, waardoor deze in het bagegerek moet. Veel plek is daar niet meer, maar met wat passen en meten lukt het me om mijn koffer er te plaatsen.
De reis zelf is niet heel erg bijzonder, aangezien het landschap tussen de twee grote steden niet heel bijzonder is. Je zou het behoorlijk kunnen vergelijken met de weilanden van Nederland of het iets meer glooiende landschap van het westen van Duitsland. Wel zitten de stoelen meer dan prima en is er over de trein sowieso al niets aan te merken. Bovendien krijg je, zelfs in tweede klas, een gratis drankje (thee, koffie of water) aangeboden. Zelf kies ik voor herbata (thee), want water heb ik voldoende bij mij. Tussen de twee steden stopt de trein overigens maar één keer, en dat is kort voor de eindbestemming in een buitenwijk van Warschau. De trein komt uiteindelijk precies op tijd aan.
Bij het uitstappen merk ik direct dat dit een heel andere stad is. Het station is daadwerkelijk druk en chaotisch met door elkaar lopende en rennende mensen, daar waar in Krakau het station relatief rustig was. Heel gek is dat ook niet want Warschau heeft een miljoen meer inwoners dan Krakau (1700000 tegenover 700000) en het is ook niet voor niets de hoofdstad. Alhoewel Krakau dat wel heel lang geweest is, toen het nog het groot Pools-Litouwse rijk betrof. Zodra je buitenkomt is het verschil tussen de steden alleen nog maar meer merkbaar. Warschau oogt echt als een metropool. Daar waar Krakau een compact oud centrum heeft met diverse wijken eromheen, en daarbuiten uitgestrekte grotere wijken met diverse flatgebouwen. Zijn het enorme wolkenkrabbers die alle aandacht in Warschau op zich vestigen.
Al is dat eigenlijk niet het eerste wat je ziet als je uit het station loopt. Nee dat is een ander gebouw. En iedereen die ooit in Warschau is geweest weet waar ik het over heb. Het is het Palace of Culture and Science (Pałac Kultury i Nauki), meestal afgekort tot PKiN (welke ik in de lopende tekst ook zal gebruiken). Het is een gebouw waar je gewoon niet omheen kunt, zelfs niet als je zult willen. Het is een enorme toren, 188 meter hoog (met nog een antenne erop, waardoor deze totaal op 231 meter komt). En aan de voet van de toren zijn er nog diverse ander gebouwen gevestigd. Hier kun je diverse musea, een concerthal, een bioscoop en nog veel meer vinden.
De bescheiden Palace of Culture and ScienceNadat ik deze mastodont al even kort bekeken heb ga ik eerst naar mijn hotel. Hier verblijf ik in het Novotel Warszawa Airport Hotel dat een paar kilometer van het centrum vandaan ligt. De volgende dag ga ik namelijk al weer weg met het vliegtuig, waardoor dat wel zo handig is. Ze hebben bovendien ook een bus shuttle naar het vliegveld. Bovendien is het hotel goedkoper dan andere alternatieven in de stad (buiten hostels of andere met gedeelde badkamers wat ik gewoon echt niet wil), met bijkomstig voordeel dat het ontbijt op zondag voor mij gratis en ik laat kan uitchecken (tot 17.00). Mooi om na de volgende dag rondlopen mij nog eerst even op te frissen voordat ik ga vliegen.
Ik vreesde wel eerst even dat ik toch te ver buiten het centrum zou zitten, waardoor het onpraktisch was. Maar vanaf het centraal station vertrekken meerdere bussen en trams die je in een minuut of achttien naar het hotel brengen. En daarbij hoef ik ook niet te zoeken welke halte ik moet hebben, want deze is vernoemd naar de hotelketen zelf: halte Novotel. Het hotel is ook nog eens vrij luxe en de kamer is erg goed. Helaas wel een douche/bad combi waar ik geen fan van ben, maar goed. Wel grappig genoeg een aparte WC wat ik nog niet eerder ben tegengekomen. Daarnaast al het andere broodnodige en meer aanwezig in de kamer. Het enige minpuntje aan het hotel was de overijverige medewerker die bij aankomst wat bleef aandringen op het upgraden van mij kamer, terwijl ik toch al betaald had.
Maar goed na mijn spullen geïnstalleerd te hebben ben ik weer richting de stad vertrokken. Waarbij ik voor de heenweg al een 24 uurs kaartje had gekocht om zo de volledige tijd geen omkijken er meer naar te hebben. Al moest ik die dan nog wel even afstempelen in de bus zelf. Dat leek in eerste instantie makkelijker dan het leek. Want geen van de automaten leek het ticket te accepteren. Totdat ik er door een Poolse vrouw op gewezen werd, dat dit pas kon zodra de buschauffeur de bus weer had opgestart. Zodra een bus namelijk is aangekomen op het station zet de bestuurder namelijk alle deuren op, zodat iedereen alvast plaats kan nemen, maar wordt wel de stroom volledig afgesloten.
Na de rit terug kom ik weer aan op het centraal station en dus ook bij het PKiN. De toren is zogeheten ‘suikertaart’ die in opdracht van Stalin was gebouwd om ‘cadeau’ te doen aan zijn communistische Poolse vrienden. Afgelopen jaar kwam ik in Riga ook al een dergelijk exemplaar tegen (het Latvian Academy of Sciences), wat wel een stuk bescheidener van afmeting is. Bij het lezen over die toren werd er verwezen naar andere torens met die stijl, met in het bijzonder die van Warschau. Het wekte zodanig mij interesse dat ik bij mijn toekomstig bezoek aan Krakau toch zeker ook wel Warschau zou meepakken. En zo geschiedde. En de toren kun je ook op, namelijk naar de 30e van 42 etages. Aangezien ik eigenlijk in elke stad wel probeer om ergens hoog te komen zodat ik alles van boven kan overzien, besloot ik dan ook om de toren te bezoeken.
De hoofdingang van het Palace of Culture and Science.De toren kent totaal maar liefst 3288 kamers en heeft een totale oppervlakte van een slordige 120.000 vierkante meter. Klein kun je de toren zeker niet noemen. Het is momenteel het op zeven na grootste bouwwerk van de EU (van buiten de EU zij er vooral heel veel Russische torens hoger). En oorspronkelijk dus vooral een toren voor Joseph Stalin, wiens naam het dan ook in de begindagen droeg. Zelf was Stalin al dood voordat de toren in 1955 afgerond was. Uiteindelijk werd zijn naam overal weggehaald om enige binding met hem te verbreken. Tot geruststelling van heel veel Polen. Al zijn velen alsnog niet blij met de toren, want het is toch vooral een herinnering aan de bezetting door de Sovjetunie en het communisme. Tegelijkertijd is het voor veel Polen wel weer een herkenningspunt van de stad, waardoor de waardering wat meer begint te groeien.
De toren zelf kun je dus op, waarbij je ook een rondleiding binnen kunt krijgen. Zelf kies ik puur voor een bezoek aan het terras op de dertigste etage. Daarvoor moet ik dan wel eerst plaats nemen in de rij om een ticket te bemachtigen. En zoals dat in Polen gaat, duurt dat heel lang. Niet doordat de rij heel erg lang is, dat valt juist heel erg mee, maar omdat de ticket aankoop gewoon langzaam gaat. Het schijnt iets typisch Pools te zijn, hetzelfde zie je in restaurants. Wat ik daar totaal niet erg vind, het hoort er een beetje bij en je hebt tocht geen haast. Maar bij het kopen van een kaartje is het toch wel onhandig. Als ik eenmaal een ticket heb bemachtigd kan ik met de lift naar de dertigste etage.
Uitzicht vanaf de toren op Warschau. Linksboven Lazienki Park, in het midden Church of the Holiest Savior Het woord terras is dan weer niet echt handig gekozen, want dat is het namelijk helemaal niet. Nee je komt gewoon in het torengedeelte uit waar je aan de buitenkant helemaal rond kunt lopen en door tralies kunt naar buiten kunt kijken. Dat laatste is natuurlijk logisch, gezien er altijd mensen zullen zijn met verkeerde intenties. Het maakt het uitzicht er niet minder mooi om. Je hebt een ruim zicht over een groot deel van de stad. De ene kant kijk je naar het station en de diverse wolkenkrabbers er naast. Een andere richting zie je dan weer het stadspark Lazienki en diverse kerken.
Uitzicht vanaf de toren op o.a. het nationale stadionEn weer een andere kant kijk je op de Wisla die de stad scheidt. Waarbij aan de ene kant (die van het PKiN) oude stad, maar ook juiste moderne stad ligt. Terwijl aan de andere kant het stadsdeel Praga ligt, waar je nog de oude Oostblok sfeer kunt proeven qua bebouwing. Dat geldt dan weer niet voor Nationaal Stadion dat speciaal voor het EK in Polen en Oekraïne van 2012 werd gebouwd. Hier werden een paar poulewedstrijden een kwartfinale en de halve finale Italië – Duitsland gespeeld. Ook de finale van de Europaleague van jaargang 2014/2015 gespeeld (Sevilla – Dnipro Dnipropetrovsk). En tot slot ook zicht op het leukste deel van de stad Stare Miasto.
Uitzicht vanaf de toren op o.a. de All Saints ChurchUitzicht vanaf de toren op o.a. Stare MiastoNa een tijd genoten te hebben ga ik met de lift weer naar beneden om Warschau in te duiken. Vanaf de toren heb ik al een prima looproute kunnen uitstippelen. Dat begint met het stadsparkje wat naast de toren ligt, waar je ook diverse fonteinen kunt vinden. Eenzelfde park kun je ook aan de andere kant vinden. Evenals twee torens of ‘naalden’ zoals je ze ook op het Place de la Concorde in Parijs kunt vinden. Met in beide gevallen ernaast een restaurant. Voordat ik het park verlaat kom ik nog langs een grote fontein en na even doorgelopen te hebben werp ik nog even een laatste blik op PKiN. Het is een bijzonder indrukwekkend gebouw. Dat tegelijkertijd afstotelijk, grotesk, mooi, larger than life, intrigerend en nog heel veel meer is. Iets wat je eigenlijk gezien moet hebben.
Palace of Culture and ScienceHet scheelt dan weer wel dat ik de toren zie terwijl het fantastisch weer is. Een graad of 24, geen wolkje te zien, maar wel een lichte wind, waardoor het bijzonder aangenaam toeven is. Als de lucht helemaal grijs is en het regent kan ik mij zo voorstellen dat het gebouw een hele andere indruk maakt. Dan zal het eerder deprimerend dan intrigerend zijn. Voor de All Saints Church (Kościół Rzymskokatolicki pw. Wszystkich Świętych) die haast in de schaduw van de toren ligt speelt het weer denk ik minder een rol. Die zal ook wel mooi zijn bij regen. Het fraaie parkje wat erbij ligt, heeft natuurlijk wel weer baat bij zonneschijn. Het grappige van dit parkje is wel dat het haast als een oase aanvoelt in deze metropool.
All Saints Church Want een metropool is de stad zeker. Alles is er groots en eigenlijk kun je het qua idee daardoor een beetje vergelijken met Parijs en Londen (al zijn die uiteraard nog wel veel groter en drukker). In die zin is het verschil met Krakau levensgroot. Maar dat komt misschien nog wel meer door de behoorlijke verschillende geschiedenis die beide steden hebben meegemaakt. Uiteraard hebben beide steden geleden onder de oorlog. Maar daar waar Krakau er (op het gebied van gebouwen en infrastructuur) haast ongeschonden uit de strijd is gekomen. Is Warschau aan het einde van de oorlog volledig platgebombardeerd. Aan het begin in 1939 er al flink van langs, maar vooral tijdens de Warsaw Uprising in 1944 werd de stad gedecimeerd.
Net zoals bijvoorbeeld Rotterdam heeft de stad daardoor geen authentiek oud centrum meer. Maar het grote verschil t.o.v. ons land heeft Polen wel de boel geprobeerd weer volledig op te bouwen. Grote delen van de stad zijn weliswaar hypermodern, maar de stad kent wel degelijk een oud centrum (Stare Miasto zoals al eerder genoemd). Na de oorlog kwam er namelijk vanuit het hele land hulp om de stad weer op te bouwen. En d.m.v. oude foto’s, schetsen en bouwtekeningen hebben ze de oude gebouwen grotendeels weer opnieuw leven in kunnen blazen. Het wordt gezien als een van de hoogtepunten van de stad. En ondanks dat het merendeel eigenlijk relatief nieuw is, staat de oude stad van Warschau alweer enige tijd op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Dat alles herbouwd is en er dus (bijna) niets echt authentiek is, zal mogelijk verklaren waarom de stad bij grote getallen toeristen totaal geen aantrekkingskracht heeft. De stad wordt vaak totaal niet toeristisch genoemd en meer dan eens wordt gezegd dat je de stad beter kunt mijden. En dat is dus grote onzin. Het zal absoluut helpen dat het prachtig weer was. Maar de stad is absoluut een aanrader. Het oude centrum is namelijk heel erg mooi en vooral ook heel erg sfeervol. Als je twijfelt om Warschau te combineren met een andere reis, aarzel dan niet en ga gewoon. Oordeel vooral zelf en je zult er waarschijnlijk gewoon achter komen dat het toch wel een toffe stad is.
Het toffe gedeelte is uiteraard de oude stad, maar eigenlijk vooral ook de weg die daar naartoe leidt. En zelfs het stuk tussen PKiN en die weg kan al een interessante route opleveren. Zo kun je o.a. langs de Nożyk Synagogue, het staatspark Saxon Gardens, het graf van de onbekende soldaat, Pidulski Square, een lutherse kerk en het Holocaust herdenkingsmonument en nog veel meer, komen. Maar de tekst is nu al erg lang, waardoor ik dat in detail iedere lezer nog zal besparen. Dat gaat namelijk niet op voor de Krakowska Przedmieście straat. Een fraaie laan die je op een mooie route voert langs meerdere gebouwen. In veel gidsen kun je de zogeheten ‘Royal Route’ vinden. Deze begin je dan in omgekeerde richting bij stare miasto over deze laan richting Lazienki Park en nog veel verder.
Deze weg begint bij een aantal universiteitsgebouwen van Warschau en een standbeeld van Copernicus. Want zoals eerder gezegd, vereren Polen hun belangrijke mensen nogal graag. Dit standbeeld staat voor het Polish Academy of Sciences (Polska Akademia Nauk). Het is een van de belangrijke wetenschappelijke adviesorganen van Polen. Deze academie heeft zijn zetel in een gebouw dat Staszic Palace (Pałac Staszica) heet. Dit paleis werd oorspronkelijk in 1620 opgeleverd voor de Poolse koning Sigismund III, en was een van de vele gebouwen dat werd vernietigd door de bombardementen. Het huidige gebouw ziet er dan ook iets anders uit dan dat wat er vroeger stond, al is het nog steeds bijzonder fraai.
Staszic PalaceHet standbeeld van Copernicus voor het paleis werd oorspronkelijk in 1830 er neergezet als monument. Toen de Nazi’s de stad invielen kwam het monument er redelijk ongeschonden uit. Dat gold voor de meeste Poolse monumenten namelijk niet. Copernicus werd echter door de Nazi’s geclaimd als geboren Duitser waardoor ze het wel lieten staan, zij het met een nieuwe plaquette (de man als troste Duitser i.p.v. Pool). Dit was wel trappen op de ziel van de Polen die op een nacht stiekem het bordje vervingen, zodat er weer gewoon stond dat hij een Pool was. De Nazi’s waren hier vervolgens zo woest over dat ze het beeld weghaalden en uit elkaar haalden. Hun plan was om het beeld vervolgens om te smelten, maar dat is er gelukkig nooit tot gekomen, waardoor ze het beeld grotendeels hebben kunnen herstellen.
Herstelwerkzaamheden waren ook nodig voor de Holy Cross Church (Bazylika Świętego Krzyża). Deze rooms-katholieke kerk werd ook volledig vernietigd door de bombardementen. Maar staat tegenwoordig weer te pronken schuin tegenover het beeld van Copernicus. Vooraan de trappen die je naar de ingang leiden kun je een standbeeld van Jezus Christus zien terwijl hij zijn eigen kruis draagt op weg naar zijn kruisiging. Rondom deze kerk en het paleis staan nog diverse andere fraaie gebouwen. Al zijn dit eigenlijk gewone winkels, banken en woonhuizen. Maar net zoals de kerken en paleizen in deze straat grotendeels afgewerkt volgens de barok architectuur wat ik er altijd wel fraai uit vind zien. Het geeft de straat en de stad een grandeur mee van een grote internationale stad.
Holy Cross ChurchIk loop verder richting het oude centrum en kom daarbij onder meer langs diverse universiteitsgebouwen van Warschau. En ook een straatzanger die geen enkele toon weet te raken en vervolgens nog verbaasd is dat hij weinig geld in zijn koffer heeft liggen. Gelukkig kunnen de gebouwen eromheen het niet horen, anders zouden ze van ellende weer in elkaar storten wat toch wel erg zonde zou zijn. Tussen die gebouwen vind je een van de vele paleizen die langs deze route staat. En de Visitationist Church (Kościół Opieki św. Józefa w Warszawie). In deze kerk speelde Frédéric Chopin ooit op het orgel voor schoolkinderen.
Visitationist ChurchNa verder doorlopen kom ik langs het presidentieel paleis waar president Duda zijn zetel heeft. Het is de enige plek tijdens mijn hele reis waar ik beveiliging heb gezien. Al valt zelfs dat hier nog wel mee. Een foto van het paleis volgt later in dit verslag nog. Rechts naast het paleis staat het luxe Bristol Hotel waar alle wereldleiders en andere belangrijke mensen verblijven als ze Polen bezoeken. Voor het hotel staan diverse peperdure auto’s vermoedelijk van huidige gasten van het hotel. En links van het paleis staat de Church of the Assumption of the Virgin Mary and of St. Joseph (Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca), kortweg Carmelite Church. Een van de weinige gebouwen die vrijwel in originele staat verkeerd. Want deze raakte nauwelijks beschadigd tijdens WOII. Naast deze kerk is er bescheiden park waarin een standbeeld (verrassend) staat van Adam Mickiewicz die in Krakau op het marktplein terug te vinden is.
Carmelite ChurchDe meeste gebouwen waren echter een ander lot beschoren. Om toch een beetje te ervaren hoe de stad er voor de oorlog was, kun je (in diezelfde straat), het Park Miniatur Województwa Mazowieckiego vinden. Dit is een tentoonstelling waar je miniaturen kunt vinden van veel belangrijke gebouwen van Warschau van voor de oorlog. Zelf was ik helaas te kort hier om daar een bezoekje aan te wijden. Want ik moest al weer door en kwam inmiddels langs het volgende monument, wederom een kerk. Namelijk St. Anne’s Church (Kościół św. Anny). Voor de kerk werden in het verleden diverse publieke executies uitgevoerd. De buitenkant raakte tijdens de oorlog slechts licht beschadigd, maar het dak werd wel volledig weggevaagd.
St. Anne’s ChurchMet deze kerk komt er een einde aan de Krakowska Przedmieście. Deze loopt over in Plac Zamkowy. Een van de bekendste plekken van Warschau. Als je foto’s van de stad gaat bekijken zul je deze na het PKiN het meeste tegenkomen. Dat is ook logisch omdat het haast wel een verzamelplaats lijkt van bezienswaardigheden. De St.Anne’s staat aan de rand van het plein, en naast die kerk heb je vrij zicht op het stadsbeeld Praga met het Nationale Stadion. Daarna zie je er het Royal Castle (Zamek Królewski w Warszawie), Sigismund’s Column (Kolumna Zygmunta), het oude centrum met zijn koopmanshuizen en het begin van de stadsmuur.
Plac Zamkowy met midden Sigismund’s Column en rechts het Royal PalaceDe man op de kolom is koning Sigismund III een van de belangrijkste koningen van het land. Belangrijk genoeg om later zijn eigen paleis te krijgen, waar ik eerder al langskwam. Maar voordat die daar introk verbleef hij, net zoals vele andere leden van de koninklijke families in het rode kasteel aan dit plein. Het was het belangrijkste paleis voor de koninklijken tijdens de Poolse geschiedenis. Het was een van de gebouwen die al in 1939 vrijwel volledig werd verwoest. En het duurde lang voordat het weer werd herbouwd. Pas in 1971 begon met de nieuwe bouw en sinds 1984 staat het weer te pronken aan het plein.
Royal PalaceBuiten de vele bezienswaardigheden op het plein is het vooral een plek waar veel mensen samenkomen. Hoewel het in de rest van de stad al gezellig druk is, zie je hier de meeste toeristen. Die staan zich te vergapen aan de gebouwen maar ook aan de diverse mensen die er hun kunsten staan te vertonen om geld te verdienen. Zoals je in veel grote steden ook wel ziet. En van diverse kanten hoor je er muziek spelen, zowel live als uit de diverse restaurants die aan het plein zitten. Het is een zeer sfeervolle plek. Die ondanks de vele toeristen niet op een vervelende manier toeristisch aanvoelt.
Dat is eigenlijk bijna nergens het geval. Eigenlijk alleen in het PKiN is het wel erg toeristisch. Op de andere plekken is het goed uit te houden. Dat terwijl toch heel veel mensen de stad hebben weten te vinden. Blijkbaar heeft de stad toch wel veel aantrekkingskracht in Europa en daarbuiten. En dat is dan ook meer dan terecht. Want er is zoals gezegd meer dan genoeg te zien. Zo ook de twee kerken die je in een zijstraat van het plein kunt vinden. Ook hier hoor je weer diverse straatmuzikanten hun onkunde vertonen. Onkunde ja, want daar waar in Krakau bijna alle muzikanten en zangers erg goed waren, zijn ze (met die op Plac Zamkowy als uitzondering) van dramatisch niveau. Wellicht dat ze dat bedoelen met toeristen die weg worden gejaagd uit de stad?
Shrine of Our Lady of Graces en St. John’s Archcathedral in een zijstraat van Plac ZamkowyGelukkig is dat niet echt het geval, iedereen vervolgt gewoon zijn of haar weg, net zoals ik. Zo besluit ik op dat moment om even een koelkastmagneet van de stad in te slaan om mijn collectie weer verder uit te breiden. En ga ik verder het oude stadsdeel in. Ik kom uit op het oude marktplein Rynek Starego. Dit plein is weliswaar wat meer bescheiden van afmeting, maar zeker niet minder fraai. Eigenlijk zijn alle gevels van de panden wel interessant en fraai. Verder vindt je er vooral veel restaurants alsmede het Mermaid Monument (Syrenka Warszawska). Dit is een van de standbeelden die je van deze zeemeermin kunt vinden. Over haar gaan diverse legendes, maar echt interessant vind ik die allemaal niet.
Rynek StaregoEen ander standbeeld niet ver daarvandaan vind ik een stuk interessanter. Het is het Little Insurgent Monument (Mały Powstaniec) dat aan het begin van de stadsmuur staat. Dit beeld is in 1983 neergezet om de minderjarige slachtoffers van de Warsaw Uprising te herdenken. Bij deze opstand vochten namelijk ook veel Poolse kinderen mee. De meesten daarvan kwamen net zoals hun volwassen medestrijders om. Op andere plekken in de stad zijn nog veel meer plekken waarop de slachtoffers van de opstand worden herdacht. Of de opstand in zijn geheel. Zo is er het, hooggewaardeerde Warsaw Uprising Museum, waar ik helaas niet geweest ben. En is er ook een begraafplaats die volledig werd ingericht voor de slachtoffers van die strijd.
Little Insurgent MonumentDe stadsmuur die je achter het standbeeld ziet, en die begint bij Plac Zamkowy, heeft men bijna volledig opnieuw moeten opbouwen na de oorlog. Gezien wat ik al eerder zei, geen verrassing. Maar in dit geval hebben ze niet heel strikt gekeken naar hoe het voor de ravage eruit zag. Nee de stadsmuur en de Warsaw Barbican (barbakan warszawski) zijn vooral met het oog op toeristen herbouwd. Er is veel groen aangebracht en voldoende plaats ingeruimd om diverse horecagelegenheden en marktkraampjes te kunnen plaatsen. Wat tegenwoordig ook het geval is. Waarbij het nu vooral een favoriete plek van jongeren is om rond te hangen. Ondanks dat dit wat meer toeristisch is, heeft deze plek toch ook wel weer wat. Al haalt deze Barbican het weliswaar in totaal niet bij die in Krakau.
Stadsmuur van WarschauWarsaw BarbicanZelf loop ik na hier wat rondgekeken te hebben verder door naar het noorden, waarbij ik diverse kerken en andere fraaie gebouwen tegenkom. Waaronder de Field Cathedral of the Polish Army (Katedra Polowa Wojska Polskiego). Een kerk die helaas volledig is ingepakt om weer opgeknapt te kunnen worden, waardoor ik er zelf niet veel kan zien. Daar tegenover staat de Supreme Court of Poland (Sąd Najwyższy) dat een belangrijke rol in Polen vervuld en in een zeer apart gebouw is gevestigd. Door de stand van de zon en doordat het minder licht begint te worden was de foto helaas niet helemaal goed te maken. De foto die je hieronder ziet heb ik daarom behoorlijk moeten bewerken.
Supreme Court of PolandHet minder goed lukken van de foto geeft al een beetje aan dat de vond begon te vallen. Maar toch heb ik nog even in die wijk rondgelopen. Want ook in dat deel is er genoeg te beleven. Uiteraard vind je er diverse (mooie en minder mooie) kerken, een standbeeld van Madame Curie, een fort en het laatste paleis in de rij van koninklijke gebouwen: het Sapieha Palace (pałac Sapiehów w Warszawie). En daar in de buurt is ook het Warsaw Multimedia Fountain Park (Multimedialny Park Fontann). In dit park wordt bij de fontein een licht, laser en watershow georganiseerd die bijzonder indrukwekkend schijnt te zijn. En zodanig populair dat als je het wilt zien, ruim van te voren, een plekje moet opzoeken in de buurt. Jammer genoeg voor mij vinden deze shows alleen vanaf mei tot oktober plaats. Mocht ik nog een keer de stad bezoeken, zal ik hier zeker rekening mee houden.
Ondertussen is mijn maag gaan knorren en zoek ik een plek op om te gaan eten. Waarna ik in de avond nog even langs de diverse monumenten en gebouwen loop. Zo in het donker staan de meesten daarvan er nog prachtiger bij dan in het daglicht. Uiteraard is ook het PKiN verlicht. In eerste instantie een blauw/paarsige verlichting die het gebouw wat onheilspellends meegeeft. Maar terwijl ik bij het centraal station aan het wachten ben op de bus, is de verlichting van kleur verandert in diverse kleuren, waardoor het juist weer wat charme krijgt. Met de bus keer ik terug naar mijn hotel, waarmee de dag Warschau er op zit. Een dag die bijzonder goed bevallen is, want wat is Warschau toch een leuke stad.
In de volgende post kun je de foto’s vinden die ik ’s avonds in de stad heb gemaakt.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.