Een trots voetballand van aanval en spektakel dat in 2014 ruw van zijn troon werd getrokken in Brazilië en in 2016 erbovenop een realitycheck kreeg van het Italië van Antonio Conte: #Russia2018 moet het toneel worden van eerherstel. Vicente del Bosque is inmiddels vertrokken; Julen Lopetegui voert de Spanjaarden aan en probeert meer te innoveren dan Del Bosque dat deed of überhaupt kon.
2008/2012: HegemonieFC Barcelona is de maat gebleken voor de hegemonie van Spanje tussen 2008 en 2012. Frivool aanvallend voetbal met technische wonderspelers voeren de boventoon. Luis Aragones (inmiddels overleden) installeerde in het Spaanse elftal een 4-3-3 waarin Iniesta, Xavi, Fabregas, David Silva en Marcos Senna de boventoon voerden. Het bleek succesvol want in 2008 werd het Europees Kampioenschap gepakt.
Toen Aragones zijn taken overdroeg aan Del Bosque, groeiden de invloeden van het Barcelona van Pep Guardiola. Destijds was Barça de maat van alles, ook al crashte het elftal in de Champions League-halve finale tegen Internazionale. Nog meer werd het Spaanse spel bepaald door de adembenemende voetballende vermogens van Xavi, Busquets, Andres Iniesta. Del Bosque koos voor extra stabiliteit met Xabi Alonso naast Busquets en Xavi op het middenveld, David Silva (of Pedro) en Iniesta waren de buitenspelers en Villa was spits. In 2010 werd daarmee het WK2010 gewonnen. Het probleem op het EK2012 was vooral dat tegenstanders zich net als tegen Barça ver terugtrokken: het antwoord was een valse spits. Het bleek een gouden zet, want met name de backs bleven in volledige paniek achter. Meestal vulde Fabregas die rol in; zoals in de toonaangevende finale tegen Italië die met 4-0 gewonnen werd.
Del Bosque wist waar het succes vandaan kwam en gaf toen aftredend Barça-coach Guardiola vlak voor het EK2012 alle lof: “Mijn gelukswensen voor mijn collega. Wat hij in vier jaar tijd voor elkaar heeft gekregen zal door niemand geëvenaard worden. Ik ben blij en trots dat Spanje beschikt over trainers met zoveel menselijke bagage. Ik respecteer hem. Zijn verhaal is uniek.”
Brazilië 2014, met meer vertrouwen kon je niet afreizen: drie eindzeges op rij, een weinig veranderde basis en het voordeel van topspits Diego Costa die voor Spanje had gekozen. Duitsland is dan de grote concurrent. Joachim Löw innoveert iedere dag, iedere seconde met behulp van een heel analistenteam bij de DFB en merkt ook dat de Duitse kern profiteert van invloeden van Pep Guardiola bij Bayern München. Over invloeden van Guardiola op Duitsland kan ik nog best een stukje schrijven maar dat gun ik u ook weer niet.
Terug naar Spanje: Nederland was de eerste tegenstander in de groepsfase. Wat gelukkig kwam Spanje op voorsprong na een onterechte penalty, moest de 2-0 worden gemaakt maar viel een van de meest miraculeuze kopgoals van Robin van Persie die je ooit zult zien in het tegennetje; 1-1. Na rust had Spanje geen antwoord op de countermachine van Nederland. Casillas, Ramos, Alba, Pque en Azpilicueta werden meezogen in de wervelwinden van Arjen Robben wat in een 5-1 zege voor Nederland resulteerde. Spanje bleef in verbijstering achter. Foto’s van de trainingen in de dagen erna weerspiegelden ongemak en paniek.
Geen gigantisch lekkere start, zou je kunnen zeggen. Dan is het Chili van Jorge Sampaoli niet de meest prettige tegenstander voor de tweede wedstrijd: Zeker als je weet dat je moet winnen om door te gaan naar de groepsfase. Sampaoli staat stevig pressiespel en aantrekkelijk voetbal voor (een mix van Guardiolismo en Bielsismo): op elke positie wordt een keuze gemaakt voor voetbal, het maakt hem zelfs niet uit of een voetballende middenvelder centraal achterinstaat. Del Bosque wijzigde zijn basis ten opzichte van het duel met Nederland door Pique en Xavi in te wisselen voor Javi Martinez en Pedro. Weinig effect had het niet, want Chili heerste in de eerste helft en ging de rust in met een 0-2 voorsprong. In de tweede helft kon ondanks enkele kansen het tij niet worden gekeerd, wat in uitschakeling resulteerde met een duel tegen Australië nog te gaan. De klap kwam heel hard aan.
2016: DownfallHet EK2016 zou het toernooi van eerherstel moeten worden: laten zien dat de overheersing van het indrukwekkende positiespel niet verleden tijd is. Del Bosque moest alle twijfel gaan beantwoorden en laten zien dat hij de ideale bondscoach was. Xavi had inmiddels afscheid genomen van Barça en Spanje waardoor Fabregas, Busquets en Iniesta nu het basismiddenveld vormden. Voorin werd uitgegaan van David Silva, Alvaro Morata en seizoenssensatie Nolito en bij afwezigheid van Carvajal was Juanfran de rechtsback. Het elftal bleek niet in staat om alle twijfel te beantwoorden.
Tegen Tsjechië werd pas laat de zege binnengehaald dankzij een goal van Gerard Pique. Turkije bleek in de tweede wedstrijd geen tegenstand voor de Spanjaarden. De derde wedstrijd was een directe confrontatie met Kroatië: groepswinnaar of als nummer 2 tegen Italië? Er werd verloren waardoor dus Italië de tegenstander werd. Italië bleek een ongewenste tegenstander; het defensieve bolwerk van Antonio Conte wist het spel van Spanje pijnlijk simpel bloot te leggen; door mandekking op Busquets en strikte zonedekking kon Spanje geen enkel moment grip op de wedstrijd krijgen: het werd 2-0 voor Italië. Qua kansloosheid was het vergelijkbaar met Ajax v Manchester United vorig jaar. Del Bosque was onhoudbaar.
2018: HOOP, HOOP, HOOP2018 moet het WK van verfrissing en nieuwe hoop worden. Het vertrek van de zeer bijzondere Iniesta zal dan wel naderen, maar op voorbije jeugdtoernooien heeft Spanje meer dan bewezen dat er niet gewanhoopt hoeft te worden; denk aan spelers als Ceballos, Asensio en Saul Niguez en dan spreken we nog niet over spelers als Fabian Ruiz die eraan komen. De verfrissing van nieuwe bondscoach Julen Lopetegui komt vooral door roulatie en het uitproberen van meerdere systemen en variatie in het spel. De selectie is daar dan ook uitermate geschikt voor; je kunt tegen de ene tegenstander Thiago, Asensio, Silva en Isco zien waar je de andere keer Koke, Saul, Rodrigo en Odriozola kunt zien. Dat is hartstikke leuk. Dat heeft hij toch een stukje meer begrepen dan de verouderde Walrus De Bosque.
#ikbenLopetegui:KeepersDe keepers die meegaan lijken een zekerheidje.
David De Gea (Manchester United),
Pepe Reina (Napoli) en
Kepa Arrizabalaga (Athletic Club) zullen opgeroepen worden. De Gea is de onbetwiste nummer 1; in gevecht met Jan Oblak (Atlético Madrid) om de titel van de beste keeper ter wereld.
VerdedigersDe linksback zal in ieder geval
Jordi Alba (FC Barcelona) zijn. Dit seizoen vormt hij in aanvallend opzicht meer dan ooit een gouden koppel met Messi in Camp Nou en zal vol vertrouwen afreizen naar de Russische sferen. Lang was Nacho Monreal (Arsenal) de back-up maar
Marcos Alonso (Chelsea) heeft die plaats opgeëist door zijn twee formidabele seizoenen als wingback in het Chelsea-systeem van Antonio Conte.
Over de centrale verdedigers hoeft niet getwist te worden:
Sergio Ramos (Real Madrid) en
Gerard Pique (FC Barcelona) zullen weer het gouden koppel worden ondanks het feit dat de goden weer vier jaar ouder zijn dan vier jaar geleden. Wat nog leuk zal zijn: Pique is niet zo geliefd bij de gemiddelde Spanjaard omdat hij strijdt voor de Catalaanse Heilstaat. Hoeveel hoon zal hij dit keer krijgen?
De back-ups voor de centrale verdedigers zullen
Cesar Azpilicueta (Chelsea) en..
Nacho of Bartra worden. Hier had ook de naam van Atlético-jongeling Lucas Hernandez kunnen staan, maar die heeft voor Frankrijk gekozen. Nacho (Real Madrid) en Bartra (Real Betis) zijn al jaren de verdedigers omdat het moet, maar eigenlijk niemand zit erop te wachten. Als wordt gekeken naar het huidige seizoen lijkt Bartra het meeste aanspraak te maken. Die was dat mannetje van dat bomincident met de bus van Dortmund. Dit seizoen kon hij niet aarden bij Borussia Dortmund en koos hij eieren voor zijn geld. Bij het Betis van Quique Setién fleurt Bartra weer helemaal op; Nacho speelt vooral bij Real Madrid als B-optie wanneer de grote meneren rust nodig hebben. Dat is dus vrij regelmatig, al heeft hij momenteel last van een spierblessure; niet echt genot allemaal. Benieuwd voor wie Lopetegui kiest.
Wanneer we de rechtsbacks analyseren, zien we ook weinig twistpunten.
Dani Carvajal (Real Madrid) heeft even te lijden gehad aan een ontsteking van het hartzakje maar is weer teruggekeerd naar de godenvorm die hij in de Champions League met enige regelmaat etaleert. Wat een aanvallende god. Hij heeft een aanvallende god in opleiding als zijn back-up.
Alvaro Odriozola is voor de wat minder stevige volger een onbekende naam; deze jongen maakt furore als rechtsback bij Real Sociedad; veel meeopkomend en belangrijk in voetbaltechnisch en tactisch opzicht. Dat heeft oud-Sociedad coach Eusebio Sacristan goed gezien. Pas 22 jaar en het lijkt er stevig op dat hij bij de Spaanse top gaat belanden.
Middenvelders/aanvallersOndanks seizoensrevelaties als Dani Parejo, de passer van Valencia, en Rodri (op weg van Villarreal naar Atlético Madrid) lijken de keuzes op het middenveld niet heel zwaar te vallen.
Sergio Busquets is nog altijd van godvergeten belang voor FC Barcelona; wanneer hij niet op het veld staat, is het hele middenveld compleet uit balans. Het beste voorbeeld is het uitduel van FC Barcelona bij Sevilla dit seizoen. Ze werden volledig weggespeeld en hadden mazzel met de topspeler Messi waardoor het in 2-2 eindigde. Dit WK zal ook het laatste kunstje worden van
Don Andres Iniesta in interlandverband. De grootmeester van het voetbal, volgens sommigen in de kleine ruimte nog beter dan Messi. De man stond in elke finale op voor zijn land; een heuse big game player. Voor wie Iniesta nog eens in topglorie wil zien; kijk de Spaanse bekerfinale terug. Wat een pot van die man. We gaan hem missen.
Isco is sinds 2017 dan echt definitief doorgebroken bij alles en iedereen nadat hij in 2013 overkwam van Málaga (dit seizoen overigens gedegradeerd!). Veel mensen twijfelden nog over hem, maar in de Champions League was hij in 2017 van onschatbare waarde voor Real Madrid als valse rechtsbuiten/10. Zijn voetballende kwaliteiten zijn oogstrelend; een kunstwerk. Net als dat
Thiago (Bayern München) een kunstwerk is en zeker en vast aanwezig zal zijn in Rusland., eindelijk van zijn knieproblemen af maar zijn techniek blijft zeer betrouwbaar. Hij zal niet het dichtst tegen het doel aan gaan spelen, dat is toch meer weggelegd voor een Iniesta.
Dan dienen de voetbalbroeders van Atlético genoemd te worden;
Saul en Koke. Met name eerstgenoemde houdt van de spotlights in voetballend opzicht. Dit seizoen, eigenlijk al sinds het EKU21 in de zomer, excelleert hij: met zijn technisch vernuft, met zijn krachtige schoten, met zijn fysieke capaciteiten. Wat een talent. Koke is vaak wat meer op het middenveld te vinden; de passer van Atlético krijgt ook complimentjes van Xavi: “He has everything: talent, physical ability, he is a footballer of the present and the future... He has been marked out as the conductor of Spain's orchestra for the next 10 years. I have a special affection for him because we play in the same position and I think he is an extraordinary player.”
Marco Asensio is net als Isco in 2017 doorgebroken. Hij kan vrij simpel tussen de rol van middenvelder en aanvaller switchen. Het supertalent van Real Madrid oogst niets meer dan lof voor zijn voetballende capaciteiten en lijkt ook qua tactische discipline sterk gegroeid. Alle ingrediënten voor een toptoekomst. Het overdondert velen, zoals al vroeg Clemente Marín, scout van Real Mallorca (met dank aan VI Pro), ‘Ik zag een typische straatvoetballer. Hij moet acht of negen jaar geweest zijn en speelde met jongens van vijftien jaar. Ze slaagden er niet in de bal van hem af te pakken. Ik werk al vele jaren als scout, maar zoiets had ik nog nooit gezien.’
De klasse van
David Silva is de afgelopen twee seizoenen bij Manchester City nog meer tot uiting gebracht in de systemen van Pep Guardiola. De technicus, de baltovenaar, is nog ongrijpbaarder dan hij al onder Mancini en Pellegrini was. Als mensen vragen naar de beste speler van de Premier League dit seizoen is het simpel om Salah of De Bruyne te roepen, maar Silva verdient ook een bijzondere ereplaats. Hij heeft niet altijd kunnen spelen vanwege persoonlijke shit, maar als hij speelde was hij op en top prof. Waardig mens, waardig voetballer. Op naar het WK met die jongen
AanvallersRodrigo was Braziliaan, is nu Spanjaard. Onder coach Marcelino (Valencia) is hij dit seizoen tot volle bloei gekomen. Als een van de twee hardwerkende spitsen scoort hij 16 goals dit seizoen (voorgaande seizoenen 5, 3 en 2) en dat is Lopetegui ook niet onopgemerkt gebleven. In 2014 mocht hij al een keer meedoen, maar in 2017/2018 is het nu echt heel serieus. Morata of Aduriz is geen onderwerp meer.
Lucas Vazquez is typisch zo’n ‘oja, die heb je ook nog!’ speler. Hij speelt bij Real Madrid, treedt niet veel op de voorgrond maar is zo multifunctioneel. Zidane stelt hem graag op als Real Madrid veel diepte in het spel nodig heeft als pressende rechtsbuiten, maar in noodgevallen kan hij ook doodleuk zoals tegen Bayern München in de CL als gelegenheidsback fungeren. Jolige speler, dus. Dit soort nuttige spelers heb je hard nodig op het WK en zal dus wat mij betreft mee moeten.
Diego Costa is een bijzonder mens. Waar Diego Costa is, gebeurt wat. Dat houdt hij al een hele tijd vol samen met zijn enorme tactische discipline. Ik kan over zijn eerste periode bij Atlético beginnen of zijn acties bij Chelsea, maar laat ik zijn eerste wedstrijd in de competitie bij Atlético sinds zijn comeback noemen: in de eerste seizoenshelft was het allemaal barsaai bij Atlético en was er stroef spel. Diego Costa werd al in de eerste seizoenshelft vastgelegd alleen pas na de deadline, dus kon hij pas in januari meedoen. Getafe-thuis, dus. Diego Costa zorgt voor diepte, voor schwung in het spel waar met name Correa en Griezmann van kunnen profiteren, maar Diego zorgt ook voor show. Nadat hij in een opstootje al geel pakte, besloot hij na het scoren van de 2-0 het publiek uitgebreid te betrekken bij het vieren van de goal; dat resulteerde in de tweede geel: ik hoor u denken dat het een debiel is, maar voor mij een extra teken dat Diego Costa een wereldgozer en heerlijk figuur is.
Wie moet dan de 23e speler worden? Daar kan je op zich over twisten met Callejon, Vitolo en Pedro in het achterhoofd, maar
Iago Aspas lijkt in de tweede seizoenshelft zich meer in de kijker te hebben gespeeld van Lopetegui en kreeg de meest recente oproep in maart en scoorde ook in de oefenpot tegen Argentinië die met 6-1 gewonnen werd. Aspas blijft ook bij Celta de Vigo de spil; techniek, goals en werklust vormen ondanks zijn lengte het recept voor een heldenstatus in Vigo. Die moet worden meegenomen als ijzerbreker, als nuttige 12e man.
TL;DR: gewenste selectie
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mijn gewenste basisDavid de Gea
Dani Carvajal – Gerard Pique – Sergio Ramos – Jordi Alba
Thiago – Sergio Busquets – Andres Iniesta
Isco – Diego Costa – David Silva
Ja, helaas geen plek voor Asensio wat eigenlijk te zot voor woorden is.
Speelschema Spanje - Groep BVrijdag 15 juni 20:00: Portugal v Spain – Fisht Olympic Stadium, Sochi
Woensdag 20 juni 20:00: Iran v Spain – Kazan Arena, Kazan
Maandag 25 juni 20:00: Spain v Morocco – Kaliningrad Stadium, Kaliningrad
Selectiedatum18 mei
Natuurlijk verliezen wij idealisten wel eens, maar ook de volgende dag komt de zon op en gaan we door met onze droom, met ons ding.