FOK!forum / Politiek / Politieke ontwikkelingen in het Midden-Oosten #2
DeParodinsdag 1 mei 2018 @ 09:52
Een topic dat eigenlijk niet in deze reeks mag ontbreken. Politiek gezien van groot belang. Ook als een van de eeuwige brandhaarden in de wereld, zo lijkt het althans, interessant om in de gaten te blijven houden.

Kaart:
SPOILER
%22Political_Middle_East%22_CIA_World_Factbook.jpg
Elke dag komt er wel weer een nieuw bericht uit deze regio. Meestal gaat het om iets vervelend. Met de 'val' van IS en het einde van de Syrische en Irakese oorlogen in zicht betekent dat allerminst dat deze regio tot stilstand komt. Sterker nog. Er gebeurt van alles. Saoedie-Arabie lijkt een grote transformatie door te gaan, de Arabische landen verenigen zich en groeien nader tot Israel, Qatar afgesplitst, Libanon kan zomaar de volgende brandhaard worden, Jemen is een verloren zaak, Egypte blijft vechten tegen Islamisten en de Sji'ietische machtsblokken lijken geleidelijk aan kracht te winnen al dan niet gesteund door niet-Westerse bondgenoten.

Een geografisch overzicht van landen in deze regio:

Bahrein
50px-Emblem_of_Bahrain.svg.png

Kleine oliestaat in de GCC [samenwerkingsverband van Golfstaten]. Zeer afhankelijk van Saoedie-Arabie. Soennieten zijn aan de macht maar het land kent een Sji'ietische meerderheid. Bahrein schaarde zich dan ook achter de boycot jegens Iran. Was recent het eerste land dat sinds lange tijd burgers toestaat naar Israel te reizen. Aangezien dit land zelden iets doet zonder de toestemming van Saoedie-Arabie kan dat wat zeggen over toekomstige relaties.

Cyprus
50px-Coat_of_Arms_of_Cyprus.svg.png

Dit land zal sommige verbazen maar het behoort geografisch gezien wel degelijk tot het Midden-Oosten. Voornamelijk om deze reden genoemd, hoogstens gekenmerkt door een conflict met Turkije over Noord-Cyprus, dat niet in deze lijst is opgenomen als aparte staat of regio.

Egypte
50px-Coat_of_arms_of_Egypt_%28Official%29.svg.png

Ging een turbulente tijd door. President Hosni Mubarak werd ttv de Arabische Opstanden door boze demonstranten afgezet. Zijn Islamitische opvolgers ondergingen al snel hetzelfde lot en werden op hun beurt weer vervangen door een militair bewind. President Sisi probeert het land weer op een beter pad te brengen maar wordt belemmerd door een voortdurende strijd met Islamisten die voornamelijk in de Sinaii-Woestijn zitten en economische problemen.

Egypte ziet zichzelf historisch en cultureel als enige echte leider van het Midden-Oosten maar kan op dit moment niet opboksen tegen de financiele macht van voornamelijk Saoedie-Arabie. Alhoewel dit land wel degelijk Egypte's belangrijkste bondgenoot is probeert het zo nu en dan een onafhankelijke lijn te trekken. Belangrijkste bondgenoten zijn de GCC-landen en onofficieel Israel en Amerika in de strijd tegen de Islamisten.

Heeft geen bijzondere aversie jegens Iran maar wel tegen Qatar, Turkije, en het Amerika van Clinton en Obama omdat zij het Moslimbroederschap hielpen Mubarak omver te werpen en de macht te grijpen. Stond vooraan om de boycot tegen Qatar te steunen en juichte de coup in Turkije toe. Speelt een bijzondere rol in het Israelische-Palestijnse conflict. Aversie jegens Hamas omdat zij ook het Moslimbroederschap steunden en te veel de oren lieten hangen naar de bevelen uit Doha. Blijft zich echter opstellen als de belangenbehartiger van de Palestijnen in het algemeen, in de loop der jaren dichter naar Israel gegroeid, maar blijft gevoelig liggen bij de Egyptische bevolking. Kan een sleutelrol spelen voor Israel in de vredesgesprekken en onderhandelingen met zowel de Palestijnen als de andere Arabische staten.

Iran
50px-Emblem_of_Iran.svg.png

De Sji'itische grootmacht in het Midden-Oosten. Eveneens gekenmerkt door een Islamitisch regime. Heeft zich lange tijd door een boycot niet kunnen ontwikkelen als echt machtsblok. Boycott was opgeworpen omdat het land kernwapens zou proberen te vervaardigen. Inmiddels is deze boycot opgeheven en wint Iran aan macht en geld. Het maakt gebruik van zijn symbolische rol als Sji'itische grootmacht en steunt andere vooral niet Soennietische groeperingen in het Midden-Oosten. Iran is buiten dat alles behalve een homogeen land. Het kent veel minderheden en had vrij recent te maken met grote demonstraties. Het opheffen van de boycott en een [in bewoording] meer gematigde president lijken dit voorlopig geen hot item te maken.

Belangrijkste bondgenoten zijn het Irakese en Syrische regime. Plus Sji'itische bewegingen in het Midden-Oosten zoals Hezbollah in Libanon. Complexe relatie met Qatar, gaat wellicht te ver door ze als bondgenoot te beschouwen, maar hebben wel degelijk een werkrelatie. Internationaal moet Iran het vooral hebben van Rusland terwijl het banden met Europa tot bepaalde hoogte probeert te verbeteren.

Belangrijkste tegenstanders zijn Saoedie-Arabie en zowel Amerika als Israel. De strijd met Saoedie-Arabie, de Soennietische grootmacht, is een sektarisch conflict, op dit moment vooral indirect uitgevochten, en met potentie een stuk heter te worden. De strijd met Israel is vooral een symbolisch conflict, eveneens voornamelijk indirect uitgevochten, en eveneens met de potentie om uit te groeien tot een directe confrontatie. Het conflict met Amerika is na Saoedie-Arabie en Israel wellicht de voornaamste strijd voor het Iraanse regime, Amerika steunde de Sjah en heeft zich in de loop der jaren als belangrijkste verdediger van de boycott opgesteld, handelsrelaties kunnen [en zullen] waarschijnlijk weer enigszins hersteld worden maar echte toenadering zal zeker onder het huidige Iraanse en Amerikaanse regime bijzonder moeilijk lijken. Zeker nu Amerika zich duidelijker achter Saoedie-Arabie en Israel plaatst.

Irak
50px-Coat_of_arms_of_Iraq_%282008%29.svg.png

Lang geregeerd door dictator Sadam Hoessein. Amerikaanse invasie van 2003 maakte hier een einde aan. Stortte het land tegelijkertijd in een neerwaartse spiraal. Gekenmerkt door etnische en religieuze conflicten maar ook sterke Islamisering. Op dit moment wordt het land geregeerd door Sji'ieten. Die ook een meerderheid hebben in het land. Dit was tegen de zin van Soennieten en uit deze onvrede kwam de Islamitische Staat opzetten. Een bloedige strijd was het gevolg dit zich over de hele regio leek uit te smeren. Inmiddels is de Islamitische Staat vrijwel 'verslagen' maar gaat Irak nog altijd een ongewisse toekomst tegemoet. Naast sektarische spanningen kent het land ook een grote Koerdische minderheid, voornamelijk woonachtig in het olierijke Noorden, die zich maar wat graag willen afscheiden.

Belangrijkste bondgenoot is ongetwijfeld Iran. Irak heeft weliswaar een Sji'itisch regime maar blijft in tegenstelling tot andere Sji'itische bewegingen een relatief onafhankelijke koers varen. Kent banden met zowel Soennieten als Sji'ieten. Met Amerika en Rusland.

Irak's, vanuit het perspectief van de huidige regering, belangrijkste vijanden bevinden zich voornamelijk in eigen land. Soennietische extremisten en in mindere mate Koerden vormen de belangrijkste bedreiging voor de huidige grenzen van de Irakese staat.

Israel
50px-Emblem_of_Israel.svg.png

Ook wel de eeuwige zondebok van het Midden-Oosten genoemd. Altijd een ideaal doelwit geweest voor regionale dictaturen om aandacht in eigen land af te leiden. De Joodse Staat wordt sinds de oprichting al gekenmerkt door een conflict met Arabieren, nu bekend onder de naam 'Palestijnen', die ook in dat gebied woonden. Dat conflict is in de loop der jaren nooit bijgelegd en blijft een gevoelig onderwerp in de hele regio. Israel kent met vrijwel elk ander land in het Midden-Oosten een complexe verhouding maar heeft in de afgelopen jaren partners en tegenstanders in korte tijd onder flinke druk zien komen te staan. Zowel Israel als vredesbesprekingen kunnen echter profiteren van de nieuwe verhoudingen in het Midden-Oosten.

Belangrijkste bondgenoten, of bondgenoot, vooral buiten het Midden-Oosten te vinden in de vorm van Amerika. In de regio waarschijnlijk met Jordanie de beste band. Verder heeft Israel baat bij het militaire regime in Egypte en sektarische spanningen dat vooral de Soennieten, in de vorm van de GCC, dichter naar Israel doet laten toegroeien. Het is deze nieuwe potentiele bondgenoot dat de doorslag kan geven in vredesonderhandelingen tussen Israel en de Palestijnen. Koerden als groep blijven, ook al wordt er over dit partnerschap weinig gecommuniceerd, een belangrijke relatie.

Belangrijkste tegenstander zijn ongetwijfeld de Palestijnen. Andere belangrijke tegenstanders zijn op dit moment Sji'itische opponenten zoals Iran en Hezbollah. Ook het Assad-regime in Syrie is alles behalve een constructieve partner. Israel kent een complexe relatie met Turkije, historisch gezien een bijzonder sterke band met het seculiere Turkse regime, de huidige Islamisten varen echter liever een onafhankelijke koers en stellen zich veel minder constructief op. Gaat wellicht te ver om ze op dit moment een echte tegenstander te noemen.

Jordanie
50px-Coat_of_arms_of_Jordan.svg.png

Het Hasjemitische Koninkrijk is relatief rustig de Arabische Opstanden doorgekomen, het land kent dan ook een gematigd regime en heeft goede banden met zowel het Westen als de GCC, ondanks dit heeft het land toch te maken met interne spanningen. Jordaniers met Palestijnse achtergrond, gekomen ttv strijd in Israel, vertegenwoordigen naar schatting de helft van alle inwoners in het land en dat zorgt voor cofnlicten. Deze Palestijnen wonen vaak in wat ooit vluchtelingenkampen waren maar nu eerder als halve ghetto's kunnen worden beschouwd. Ze zijn een broeinest voor gewapende groeperingen en radicalisering. Verder is Jordanie vooral bang dat geweld in omringende landen over kan slaan naar Jordanie, dat is vooralsnog niet echt gebeurd, maar het gevaar is allerminst geweken.

Jordanie heeft nauwe banden met de Golfstaten, Egypte, en in mindere mate Israel. Ondanks een voortrekkersrol die Jordanie inneemt voor de Palestijnen blijven beide landen door interne onrust afhankelijk van elkaar. Jordanie is ook een belangrijke partner voor de Verenigde Staten en andere Westerse staten.

Jordanie kent vooral interne vijanden in de vorm van Islamisten die het regime omver willen gooien.

Koeweit
50px-Coat_of_arms_of_Kuwait.svg.png

Een oliestaat ten noorden van Irak waar op dit moment weinig bijzonders lijkt te gebeuren. Relatief rustig maar dat is wel eens anders geweest. De olievelden werden doelwit van het Irak onder Saddam Hoessein. Sindsdien is Koeweit, van een pro-Sovjet staat, langzaam in Amerikaanse invloedssferen terecht gekomen. Speelt door de centrale locatie vooral een belangrijke rol als onderhandelingspartner tussen Soennieten, olv Saoedie-Arabie, het Westen, olv Amerika, en Sji'ieten, onder leiding van Iran. Probeert zich ook constructief op te stellen in het conflict met Qatar maar blijft wel in het Saoedische kamp.

Libanon
50px-Coat_of_arms_of_Lebanon.svg.png

Op dit moment gezien als mogelijk nieuwe brandhaard in het Midden-Oosten. Ongeveer 40% van de inwoners is Christelijk en ongeveer 60% Moslim waarvan de helft Soennietisch en de andere helft Sji'itisch. De macht is verdeeld tussen de belangrijkste groepen maar door regionale en interne spanningen zorgt dat tegelijkertijd voor een onbestuurbaar land. Beiroet, ooit het Parijs van het Midden-Oosten genoemd, is nu een in verval geraakte stad.

De Christenen in Libanon blijven een belangrijke Westerse bondgenoot en er wordt zelfs gefluisterd Israelisch. De president van het land is een Christen. De groep heeft te maken met veel dreiging door Islamitische groepen in binnen- en buitenland. De Soennieten in Libanon worden gesteund door Saoedie-Arabie en andere golfstaten maar hebben in de loop der jaren ook een sterke Islamisering doorgemaakt. Belangrijkste tegenstanders blijven voornamelijk de Sji'ieten terwijl geradicaliseerde groepen ook andere groepen, zoals Christenen, bedreigen. De Libanese Sji'ieten staan onder leiding van Hezbollah. Een groepering in het Westen beschouwd als terroristisch, of in ieder geval een gedeelte daarvan, deze groepering heeft sterke relaties met Iran en het Assad-regime en de voornaamste vijanden zijn Soennieten en Israel. Hezbollah heeft een sterke machtsbasis in het Zuiden van het land nabij Israel wat in 2006 tot een korte maar uiterst bloedige oorlog leidde.

Omdat Libanon zo gespleten is valt moeilijk te zeggen wie de belangrijkste bondgenoten en tegenstanders zijn. Wel is het zo dat door de strijd in Syrie naast veel vluchtelingen ook erg veel geradicaliseerde Syriers en andere strijders al dan niet groepen [van beide kanten] de grens zijn overgetrokken. Zowel Soennietische als Sji'itische Libanezen, en vooral Hezbollah, heeft veel militaire ervaring opgedaan in het Syrische conflict door Assad aan te vallen of te steunen. Opgelopen spanningen in het land hebben er recent voor gezorgd dat de Soennietische Premier Hariri, wiens vader al eerder door een aanslag om het leven was gekomen, het land tijdelijk was ontvlucht. Naar eigen zeggen werd hij bedreigd door Iran gesteunde Sji'ieten en was hij zijn leven niet meer zeker.

Oman
50px-National_emblem_of_Oman.svg.png

Sultanaat, geografisch niet te dicht bij Iran, in de achtertuin van Saoedie-Arabie. Relatief gematigd regime en belangrijke partner voor het Westen. Onderdeel van de GCC. Desondanks probeert Oman net als Koeweit een liasion te zijn met Iran. Ziet vooral in het Westen buurland Jemen worstelen. Net als andere landen in het Midden-Oosten bang voor Islamisering en opstanden maar tot dusverre heeft Oman dit redelijk onder controle. Blijft hoe dan ook een belangrijke partner voor Saoedie-Arabie.

Palestijnse Gebieden
50px-Coat_of_arms_of_Palestine_%28alternative%29.svg.png

Voldoet nog niet aan alle voorwaarden om echt als land te worden beschouwd maar er toch als belangrijke partij ingezet. Palestijnen zijn al decennialang in conflict met Israel. Dit voortdurende conflict aangevuld door interne spanningen en tegenstellingen hebben vrijwel elke kans op een productieve Palestijnse staat tegengehouden. De Palestijnse Gebieden hebben twee belangrijke regio's. De Westelijke Jordaanoever, onder continue druk van Joodse kolonisten en interne politieke ruzies en discussies, en Gaza, onder bewind van de terroristische beweging Hamas maar vrijwel volledig geboycott door Israel. Recent, en onder druk van Egypte en GCC-staten, hebben Fatah [machthebbers op de Westelijke Jordaanoever] en Hamas aangekondigd een eenheidsregering te vormen wat de weg vrijmaakt voor constructieve vredesonderhandelingen met Israel.

Palestijnen hebben banden met het hele Midden-Oosten maar blijven cultureel en historisch vooral afhankelijk van Egypte, Jordanie, en de Golfstaten. Vooral Hamas had banden met Iran in de strijd tegen Israel maar onder sektarische druk zijn deze afgezwakt. Turkije is een andere belangrijke bondgenoot voor zowel Fatah als Hamas. De relatie met Qatar blijft complex voor beide partijen, nog steeds aanwezig en belangrijk, maar net als Iran onder druk al dan niet afgezwakt.

Belangrijkste tegenstander voor de Palestijnen blijft Israel. Dit kan veranderen wanneer er over vrede wordt onderhandeld en dit nadrukkelijker in het belang is van omringende machtsblokken.

Qatar
50px-Emblem_of_Qatar.svg.png

Een klein staatje, steenrijk dankzij olie en gas, met een relatief jong regime. Bang geworden door de Arabische opstanden en onder bescherming van het Obama-regime in Amerika heeft dit land zich enigszins weten af te splitsen van Saoedische belangen en is een onafhankelijke koers gaan varen. De bekende nieuwsomroep Al Jazeera is een belangrijk symbool van dit beleid. Voor het eerst werd het Midden-Oosten zichtbaar voor de rest van de wereld [maar wel door de ogen van de machthebbers in Doha]. Dit resulteerde in relatief warme banden met tal van partijen, varierend van Iran tot en met radicale groeperingen. Niet altijd in dank afgenomen door traditionele bondgenoten zoals Saoedie-Arabie. Na de militaire machtsovername in Egypte zag Qatar een sterke tegenstander opstaan en dit werd versterkt door een machtswisseling in Amerika die Saoedie-Arabie meer vrijheid gaf om op te treden tegen het 'kleine' Qatar dat zich dacht met de grote jongens te kunnen bemoeien. Dit resulteerde in een grootschalige boycott van Qatar.

Belangrijkste bondgenoten en tegenstanders zijn lastig aan te wijzen. Qatar blijft een Soennietische staat, normaal gesproken GCC-gebied, maar niet alles is wat het lijkt. Tegelijkertijd gaat het te ver om Qatar een bondgenoot van Iran te noemen. Het relatief jonge regime in Qatar wil vooral een onafhankelijke koers kunnen varen en de regio naar eigen inzicht vormgeven.

De boycott die het land pijnigt maar niet platlegt is dan ook niet volledig omdat Qatar nog altijd kan blijven handelen in olie en vooral LNG. Qatar blijft daardoor steenrijk en dat zorgt ervoor dat het land nog enige invloed behoudt. Diplomatiek gezien heeft Qatar zwaardere klappen gekregen maar blijft het relaties onderhouden met Iran en in toenemende mate Turkije. Ook de relatie met Amerika onder Trump blijft complex in de huidige context.

Saoedie-Arabie
50px-Coat_of_arms_of_Saudi_Arabia.svg.png

Het belangrijkste Soennietische machtsblok in het Midden-Oosten. Steenrijk door olie en gekenmerkt door een ultra-conversatief regime. Het land heeft echter ook een relatief kleine populatie en dat maakt het land kwetsbaar. De machthebbers hebben hun oneindig ogende kapitaalstromen aangewend om de Islam niet alleen in eigen land maar overal ter wereld naar hun hand te zetten. Dit resulteerde in een sterk gegroeide conservatief Islamitische identiteit binnen de globale Soennietische gemeenschap. Het zorgde echter ook voor toenemende religieuze en sektarische spanningen al dan niet aangewakkerd door economische problemen. In een regio vol opstanden en geweldsuitbarstingen is Saoedie-Arabie vooral tegenover Iran komen te staan. Saoedie-Arabie is tot dusverre enigszins gespaard gebleven van demonstraties maar lijdt wel onder grote economische uitdagingen door een lage olieprijs. Dit dwingt het land tot diversificatie over te gaan. Tegelijkertijd dient zich er een nieuwe machtsorde aan onder de leiding van Kroonprins Mohammed bin Salman gesteund door zijn vader de Koning. De oude ultra-conservatieve elite is de deur aangezet onder het mom van corruptiebestrijding, al dan niet terecht, en bin Salman leidt, naar eigen zeggen, grote hervormingen door die het land zowel moderner moeten maken als nieuwe economische mogelijkheden biedt.

Belangrijkste Saoedische bondgenoot blijven de Soennietische Golfstaten, exclusief Qatar, en Soennietische bewegingen en partijen door het hele Midden-Oosten heen. Saoedie-Arabie onderhoudt verder nauwe banden met Jordanie, Egypte, en Amerika. De relatie met Israel blijft complex, een bondgenoot dan ook zeker niet, maar recente ontwikkelingen lijken erop te duiden dat beide partijen toenadering zoeken in de strijd tegen Iran.

Belangrijkste tegenstander zonder enige twijfel Iran. Aangevuld met bondgenoten zoals Hezbollah en het Assad-regime in Syrie. Qatar en Saoedie-Arabie voeren op dit moment ook een strijd die tot dusverre vooral via handelsrelaties wordt uitgevochten. Vecht ironisch ook tegen radicale groepen in binnen- en buitenland die mede door eigen handelen een redelijke macht en bedreiging vormen.

Syrie
50px-Coat_of_arms_of_Syria.svg.png

Syrie leek van het ene op het andere moment in een burgeroorlog te vervallen. Het Assad-regime vertegenwoordigt een minderheid in een land met een sterke Soennietische meerderheid. Assad, voorheen bekend staande als relatief gematigd en onder toeristen niet geheel onbeked, bestuurde een land dat vlak voor het uitbreken van de burgeroorlog zelfs toenadering zocht met Israel om tot een meer constructieve relatie te komen. Maar een paar maanden was alles anders en vocht Assad de tot dusverre meest bloedige strijd van de afgelopen jaren uit. Syrie werd het strijdtoneel voor Soennieten en Sjiieten, Turken en Koerden, gematigde moslims en radicale moslims, en voor Rusland en Amerika. Vrijwel elke denkbare partij met een belang in dit conflict was vertegenwoordigd. Anno 2017 lijkt het regime van Assad niet alleen de radicale bewegingen van IS verslagen te hebben maar ook andere groepen en het einde van de burgeroorlog is in zicht. Wat dat betekent voor Syrie zelf is echter verre van zeker. Hoeveel macht heeft Assad nog echt om het land weer in de voorlogse situatie te duwen. Wat blijft er voor van de talloze gewapende bewegingen die om tal van belangen vechten. Syrie zal in de huidige regionale spanningen sowieso nog een belangrijke rol blijven vervullen.

Belangrijkste bondgenoten van Syrie, vanuit het Assad-perspectief beschouwd, zijn Iran, Hezbollah, en Rusland. Syrie staat niet onwelwillend tegenover het herstellen van relaties met Westerse mogendheden, zeker in de context van de strijd tegen terreur, maar vooralsnog zal dat een lastig verhaal blijven met gematigde tegenstanders in grote mate gesteund door diezelfde Westerse mogendheden en vooral Amerikaanse antipathie jegens Iran.

Belangrijkste tegenstanders van Syrie, opnieuw vanuit het Assad-regime gezien, zijn Soennietische partijen in binnen- en buitenland die het voortbestaan van zowel Syrie zoals we dat vandaag de dag kennen en het Assad-regime bedreigen. Ook Israel en Turkije blijven belangrijke opponenten jegens Assad maar deze relaties zijn vooral afhankelijk van de politieke machtsbalans in de regio. Koerden in het Noorden van Syrie, gesteund door Amerika, hebben de potentie om een nieuwe partij tegen Assad te vormen maar worden vooral door Turkije en een intern conflict met de Irakese Koerden relatief kort gehouden in hun ambitie een eigen staat te vormen.

Turkije
50px-TurkishEmblem.svg.png

Turkije is een unieke staat in de context van het Midden-Oosten. Als voornaamste nakomeling van het Ottomaanse Rijk heeft het nog altijd de ambitie leiding te geven aan de regio. Deze doelstelling voorkomt dat Turkije duidelijk tot een van de machtsblokken in het Midden-Oosten gerekend kan worden. Historisch gezien en onder een seculier bewind had Turkije vooral sterke banden met het Westen inclusief Israel. Met de opkomst van de Islamistische partij AKP en Erdogan is alles anders. Turkije heeft een sterker religieus karakter gekregen en probeerde vervolgens jarenlang een regionale leidersfunctie te vervullen. Oppositie jegens Israel, nauwe banden met Iran, en het steunen van Islamitische bewegingen waren het gevolg. De Arabische opstanden en onrust in de regio maakte een einde aan die Turkse ambities. Iran besloot zich weinig aan te trekken van de Turkse ambities en groeperingen begonnen zowel in binnen- als buitenland een eigen koers in te zetten. Islamitisch geweld, politieke spanningen, Koerdische onrust en een bij vlagen overslaand conflict in Syrie waren het gevolg. Na een sterke economische groei kent het Turkije van Erdogan nu vooral politieke spanningen. Dit alles heeft hem doen overtuigen nog strakker de teugels aan te trekken in de vorm van politieke hervormingen en religieus nationalisme.

Belangrijkste bondgenoten van Turkije zijn op dit moment lastig aan te wijzen. Qatar lijkt op dit moment redelijk warme banden met Turkije te hebben en ironisch, mede door de spanningen in Syrie, lijkt ook Rusland, de historische 'vijand', dichter naar Turkije toe te groeien. Turkije blijft echter een NAVO-staat en dit bondgenootschap kan niet volledig aan de kant worden geschoven. De Turks-Iraanse relatie blijft te complex om echt als bondgenootschap te beschouwen om de relatie met Israel maar even helemaal buiten beschouwing te laten.

Voornaamste tegenstander van Turkije blijven toch radicale Islamisten, wat vrij ironisch is gezien Erdogan deze bewegingen jarenlang heeft proberen te ondersteunen, en vooral politieke tegenstanders inclusief Koerden. Turkije kent een gespannen relatie met Egypte omdat Erdogan het Moslimbroederschap gesteund zou hebben. Israel is een symbolische tegenstander, maar tegelijkertijd op verschillende niveaus een partner zelfs onder Erdogan, dus zoals gezegd te complex om eenduidig in een groep te kunnen plaatsen.

Verenigde Arabische Emiraten
50px-Emblem_of_the_United_Arab_Emirates.svg.png

De Verenigde Arabische Emiraten zijn net als Qatar miniscuul maar steenrijk geworden door de handel in olie en gas. Een conservatief regime maar heeft de poorten wagenwijd opgezet voor modernisering en Westerse invloeden. Blijft ook de belangrijkste bondgenoot van Saoedie-Arabie en dat is geheel wederzijds. Net als Saoedie-Arabie zeer bevreesd voor Iran maar ook Islamitische geradicaliseerde groepen die een eigen koers varen.

Belangrijkste bondgenoot is zoals gezegd Saoedie-Arabie en andere GCC-staten. Ook erg warme banden met Egypte, Jordanie, en het Westen. Militair gezien speelt het dankzij de financiele middelen een zeer belangrijke rol in de strijd tegen Islamisten en Sji'ieten.

Belangrijkste tegenstanders zijn Iran en Sji'ietische bondgenoten. Stelt zich net als Saoedie-Arabie en Egypte hard op jegens Qatar.

Jemen
50px-Emblem_of_Yemen.svg.png

Bevindt zich vrijwel geheel in de achtertuin van Saoedie-Arabie. Al jarenlang straatarm en staat bekend als een broeinest van tal van geradicaliseerde groeperingen. Een kleine meerderheid van Soennieten, die tradtioneel gesteund door Saoedie-Arabie ook de macht hebben, maar het land kent eveneens een grote groep Sji'ieten waarvan de Houthi's de belangrijkste vertegenwoordiging zijn. Het was deze groep die een opstand begon tegen de Soennietische bewindvoerders al dan niet aangespoord door Iran. Voor Saoedie-Arabie bij uitstek het belangrijkste conflict omdat het hun directe invloedsfeer en directe achtertuin betreft. Anno 2017 lijken de Houthi's de controle enigszins te verliezen maar is het nog alles behalve beslist.

Andere belangrijke partijen

Koerdische Gebieden
120px-Coat_of_Arms_of_Kurdistan.svg.png

De Koerden vormen in Irak, Turkije, Syrie, en in mindere mate Iran een macht van betekenis. Bij veel van de grote regionale conflicten van de afgelopen vijf jaar betrokken. Vaak als doelwit van radicale Moslims of meer traditionele tegenstanders. Koerden hebben zich over het algemeen nooit echt onderdeel gevoeld van de landen waar ze vandaag de dag onder worden geschaard. Ze hebben dan ook de ambitie om een eigen Koerdische staat op te richten. Koerden hebben Goede banden met Westerse staten inclusief Israel.

Net als zoveel groepen in deze regio zijn ook de Koerden niet geheel uniform. Koerden in Irak hebben een slechte relatie met de PKK in Turkije en de Koerdische machthebbers in Syrie. Wel zijn ze alle drie eensgezind in hun strijd tegen de autoriteiten in de landen waar ze onder vallen.

De belangrijkste, en machtigste, Koerdische groep is die in Irak. Bevolken het olierijke noorden van het land. Niet voorbereid op de strijd tegen de Islamitische staat maar wapende zich met Westerse [en tot bepaalde hoogte zelfs met enige Turkse] steun snel tegen deze dreiging. Gehard in de strijd, en gesterkt door de regionale ontwikkelingen, besloten de Irakese Koerden hun onafhankelijkheidsambities kracht bij te zetten en een Referendum uit te voeren die duidelijk in het voordeel van onafhankelijkheid werd beslist. Het Irakese regime nam hier geen genoegen mee en veroverde binnen korte tijd alle door Koerden buit gemaakte gebieden terug. Deze strijd is nu bevroren maar lijkt alles behalve beslist.

Syrische Koerden hebben warme banden met Turkse Koerden inclusief de PKK. Ze hebben niet de financiele middelen zoals in Irak maar waren wel beter voorbereid op Islamitisch geweld. Dit bleek echter niet voldoende te zijn en ook deze Koerden moesten door het Westen geholpen worden, dit lukte, en de Islamitische groepen werd teruggedrongen. De Syrische Koerden hebben echter ook een sterke opponent in het Noorden vechtend onder Turkse vlag die de Koerdische gebiedsuitbreiding niet ziet zitten en geregeld acties uitvoert.

Turkse Koerden, en niet alleen de PKK, zijn vooral in de afgelopen jaren weer een partij van betekenis geworden. Erdogan leek in het begin van zijn ambtsperiode de Koerden meer ruimte te geven om hun eigen Cultuur te behouden maar veranderde zijn 'tolerante' opstelling al snel bij het eerste zuchtje tegenwind. Inmiddels vechten Turkije en Koerden bijna weer zoals vanouds. Turkse Koerden staan dichter bij Syrische Koerden dan bij de Irakese Koerden. Toch is Turkije bang dat een onafhankelijk Koerdisch gebied ten noorden van Irak een precedent kan scheppen voor andere Koerden.

De Koerden in Iran spelen op dit moment geen voorname rol van betekenis in de regionale conflicten maar blijven tegen de Iraanse machthebbers in Teheran strijd voeren. Ook Iran houdt de ontwikkelingen buiten het land nauwlettend in de gaten en vreest dat onafhankelijkheid kan overslaan naar Koerden binnen de eigen grenzen. De toekomst van Koerden blijft vooralsnog ongewis, de Irakese Koerden blijven vooralsnog de belangrijkste partij en lijken ook hun autonomie verworven ttv de strijd tegen Saddam Hoessein te kunnen behouden, de vraag is echter of, en dan vooral hoe, hun ambities onafhankelijkheid te verwerven kracht kan worden bijgezet.

Rusland
95px-Russian-coat-arm-1667.svg.png

Hedendaagse Russische inmenging in het Midden-Oosten begon vooral ttv de Koude Oorlog. Als machtsblok tegen het Westen, en specifiek Amerika, begon Rusland bondgenoten in de sterk nationalistische staten van het Midden-Oosten. Verminderende spanningen, Islamisering, en de uiteindelijke val van de Sovjet-Unie deden veel van deze bondgenootschappen kantelen. Een enkeling bleef echter behouden en de moderne Russische staat, die zich nog steeds tegen Westerse en vooral Amerikaanse belangen probeert af te zetten, beschermt deze relaties alsof de Koude Oorlog nooit weg is geweest. Vooral in Syrie is dat gebleken met Poetin die het regime van Assad onvoorwaardelijk steunde, en met succes. Ook Iran kan op Russische steun rekenen, minder traditioneel maar het past nog altijd in het kader van een Rusland dat een tegenblok probeert te vormen tegen Amerikaanse invloeden in de regio. En daar passen ook betere relaties met Turkije bij.

Verenigde Staten
98px-Coat_of_arms_of_the_United_States.svg.png

Amerikaans beleid in deze regio stamt voor een groot deel nog uit de Koude Oorlog. Toch is er veel veranderd. Veel bondgenoten zijn gevallen en nieuwe partners zijn opgestaan in het Midden-Oosten. De belangrijkste bondgenoot in de regio is zonder enige twijfel Israel. Andere belangrijke bondgenoten zijn de Golfstaten onder leiding van Saoedie-Arabie, Jordanie, en het militaire bewind in Egypte. Getraumatiseerd door de oorlog in Irak probeert Amerika zich minder met de regio te bemoeien, opgeschaalde olieproductie heeft het land ook minder afhankelijk gemaakt van de Golfstaten, toch staat Amerika onder Donald Trump weer sterker dan ooit achter bondgenoten zoals Saoedie-Arabie en Israel. Het land voelt zich nog niet klaar om zich direct in een specifieke strijd te mengen, met uitzondering van die tegen terreur, maar laat wel weer duidelijker zien wie het land wel steunt en wie niet in de regio.

-----

Dit forum mist, mijn inziens, een topic gewijd aan het Midden-Oosten waar recente ontwikkelingen en de toekomst van landen en de regio kunnen worden besproken.
DeParodinsdag 1 mei 2018 @ 09:56
U.S. COMMANDER TO ‘POST’: IRAQ IN CRITICAL TRANSITION PHASE AFTER ISIS
https://www.jpost.com/Mid(...)se-after-ISIS-553085
quote:
Balad airbase in Iraq has come a long way since June 201[/sub]4, when Islamic State fighters conquered its surrounding villages. Today the base, 80 kilometers north of Baghdad, is home to a new air force academy with more than forty Iraqi pilots entering flight training. US Brigadier General Andrew A. Croft, deputy commander of air operations for the coalition in Iraq that has been fighting ISIS, is proud of that achievement, which is helping to enable Iraq to ensure its future security. In an interview with The Jerusalem Post, Croft said that air power has played a critical role in defeating ISIS, and that training the Iraqis to support their own ground forces will be essential in the country, transitioning as major combat operations against ISIS have ended.

The US-led coalition’s mission has been to work “by, with and through” the Iraqi army – meaning that the Iraqi commanders lead the way and choose their own targets and goals while the US and other coalition partners work on advising, assisting and training. All of this takes time. In June 2014 when ISIS took over a third of Iraq, it captured and massacred more than 1,500 Iraqi cadets at Camp Speicher. Many of these were air force personnel who will take time to replace. To make up for its losses, Iraq ordered 36 F-16s from the US. The first of those arrived in the summer of 2015 and Iraqi pilots took to the air again fighting ISIS. Croft arrived in May 2017 when the Iraqi army was still slogging through the battle of Mosul. Since then he has assisted the Iraqis in retaking Tal Afar City, the district of Hawija and Anbar province, defeating ISIS on the ground. “It’s a remarkable transition in such a short amount of time...over the last year [and particularly during] the last six months,” he says, of the Iraqi Air Force and the ability of Iraq’s various security forces to work together. Iraq now gathers its own intelligence from air reconnaissance, and uses unmanned drones and manned surveillance aircraft. “We are doing operations to increase effectiveness to find those ISIS remnants and move ground forces or rotary-wing assets [helicopters] to attack,” Croft says. Over the last few years Iraq has relied on contractors for a lot of its training and mechanics. But the long-term cost of contractors is difficult to sustain. Now that most of the battle against ISIS is over, the strategy is to move Iraq towards having its own training programs and decrease dependency on others. The years of war and stagnation in Iraq have resulted in a small air force. It has only two dozen recently acquired F-16s, and another two dozen Czech and Russian fighters that are decades old. It also has helicopters and transport aircraft, such as C-130s. THE COALITION is now focusing on transitioning from the anti-ISIS combat operations of last year to securing and stabilizing Iraq “as the ISF [Iraqi Security Forces] become more capable,” says Croft. One problem is that there are still pockets of ISIS control in Syria just across the border. This is all happening as Iraq prepares for nation-wide elections on May 12. “We keep an eye on eastern Syria to prevent ISIS [version] 2.0 or prevent another ISIS entity arising. [In Iraq we] protect critical infrastructure and we will assist them in doing that.” Croft describes the coalition’s strategy as fitting like a mold around core capabilities, such as training. “Then we will have a secure Iraq they can defend. They are good at this and they are survivors.” Through this security arrangement will come good governance, stability and a better economy, he says. The ability of air power to hunt down what remains of the ISIS threat in Iraq has changed greatly. Today ISIS is still capable of carrying out small terror attacks, but it has mostly melted back into rural areas, hiding in caves and stashing weapons in farm houses. The coalition and the Iraqis look for targets and do surveillance, but the mission has changed. Across the border in Syria it hasn’t changed – and the Iraqis have been paying close attention to threats at their border. In mid-April Iraqi Air Force pilots were briefed on a sensitive mission. A group of their F-16s, with coalition backup, would cross into Syria and strike at ISIS. “In this case there was an ISIS facility on the Syrian side of the border that the Iraqis struck,” says Croft. “That is important because it demonstrates the ability of Iraq to defend its borders and pursue ISIS in cross-border operations.” It was carried out with coalition assistance and coordination. “We shared intel and we had coalition fighters with the Iraqi fighters... [It] is significant that we did a coordinated effort on both sides.” The Iraqi F-16s used precision munitions; Croft says that the operation shows they are as capable as any other member of the international coalition. It bodes well for the future and the ability of the coalition to step back, as Iraq emerges from years of conflict.
En nog zo'n land dat inderdaad op een kritiek punt staat qua welke weg het zal gaan bewandelen de komende jaren.
DeParowoensdag 2 mei 2018 @ 06:55
Have Iran, Russia and Turkey reached agreement on future Syrian state?
https://www.al-monitor.co(...)a-turkey-russia.html

quote:
On April 4, the presidents of Iran, Russia and Turkey met in Ankara to hold a trilateral summit within the framework of the Astana process to discuss the latest developments in Syria. It was the second round of high-level talks between the three heads of government after their first meeting in Russia’s Black Sea resort of Sochi on Nov. 22, in which they agreed to continue their contacts in order to facilitate the process of finding a peaceful solution to the Syrian conflict.

The second summit came as the situation on the ground in Syria has undergone significant developments over the past four months. On the one hand, Ankara’s military operation in northern Syria against Kurdish groups has resulted in the taking over of Afrin by Turkey and its local partners, with the possibility that Turkey may extend the scope of its operation further to the west still on the horizon. On the other hand, the Syrian army, with the direct help of Russia and Iran’s tacit support, has managed to gain almost full control of the strategic Damascus suburbs of eastern Ghouta.

Having been identified as standing at the two opposite ends of the Syrian conflict, Russia and Iran on the one hand and Turkey on the other showed an unprecedented level of restraint toward each other’s latest military moves in the war-torn country. While Turkish President Recep Tayyip Erdogan made it clear that Ankara and Moscow “have no disagreements” over Turkey's Operation Olive Branch, some reports even suggested that Russia was actually helping Turkey to reach its goals in Afrin. For its part, while expressing concern over the situation in eastern Ghouta, Turkey stopped short of directly condemning the Russian-backed military moves in the area. Meanwhile, Iran apparently preferred to keep a low profile regarding both cases.

Taking into account the above-mentioned developments, one could reasonably argue that the three Astana partners have reached a meaningful level of mutual understanding of their main goals and interests in Syria. However, a deeper look at the recent trilateral summit in Ankara could provide us with a better understanding of the exact areas of agreement and disagreement between the three guarantors of the truces in Syria.

First, it seems that the three parties do not have a unified view of the exact role and status of the Astana process. While referring to the Astana format as “the only effective international initiative that has helped reduce violence across Syria,” the joint statement issued after the summit introduces the Geneva process as the ultimate format for finding “a lasting political solution to the Syrian conflict.” This is in line with the repeated insistence by Ankara and Moscow that Astana and Geneva are not competing but rather complementary formats for a Syrian settlement.

Like before, however, Iranian officials present in Ankara didn’t make any reference to Geneva, insisting solely on the role of the three Astana partners in bringing stability to Syria. “The Astana peace process and the efforts of the three countries have resulted in the best successes in the war on terrorists,” Iranian President Hassan Rouhani said during his bilateral meeting with Erdogan on April 4. Iranian Foreign Minister Mohammad Javad Zarif also said upon his arrival in Ankara that the “Astana peace process has been the only successful initiative” for Syria, while criticizing “foreign governments” trying to make decisions for the Syrian people.

Mindful of the bottom line of the recent statements made by high-ranking Iranian officials, it seems that Iran is trying to introduce the Astana process as a successful example of regional cooperation without any Western presence or influence to solve regional problems and a template for regional political-security dialogue. In this vein, Iranian Defense Minister Brig. Gen. Amir Hatami, who was in Russia on April 3 to attend the Moscow International Security Conference, said “foreign plans” to enhance security in the region “would inevitably fail,” underlining that any plan made for this purpose must originate within the region. In this vein, reports suggesting that Iran had rejected the idea of French President Emanuel Macron’s presence at the recent Ankara meeting makes more sense if being considered in this context.

Second, the three leaders’ emphasis in their joint statement that they would continue cooperation to combat terrorist groups in Syria clearly shows that none of them intend to cease their military presence in the country. However, Rouhani for the first time clearly defended the idea of “drawing up and amending a new constitution” for Syria, as well as speeding up the political process. This could mean that Iran — after eyeing the current situation on the ground and in particular the recent achievements of the Syrian army — is gradually shifting its focus toward defining a role for itself in the postwar political scene of Syria, trying to have a say in shaping the new political structure in the country.

Third, while attempting not to alienate Turkey by directly condemning Ankara’s military plans in Syria, Tehran appears to become increasingly concerned about Turkey’s plans in the north of the country. In what could be considered Iran’s most explicit criticism of Operation Olive Branch, Rouhani expressed concern that the situation in Afrin might lead to the violation of Syria’s territorial integrity, asking Ankara to hand over the city to the Syrian army. In fact, this issue seems to have the potential to appear as a hurdle in the way of further development of the trilateral format.

Finally, the five principles of the “sovereignty, independence, unity, territorial integrity and nonsectarian character” of Syria, underlined by the three parties in their joint statement, might be a sign of a compromise between Iran, Russia and Turkey over the nature and structure of the future Syrian government. If the latter is truly the case, it could be argued that Moscow is no longer pursuing the idea of federalism in Syria, while Tehran and Ankara, respectively, have agreed not to seek the establishment of Alawi-dominated or Sunni-dominated governments in the country.

In the event of the above, the most probable result would be a unitary political system based on the principle of power-sharing between various ethnic and religious groups, like the models currently operating in Lebanon or Iraq. Nonetheless, whether or not this is welcomed by the government of Syrian President Bashar al-Assad and the Syrian opposition is a different issue that only time will tell.
Gezien recente Turkse opmerkingen, en Russische zorgen over de IRGC, is het nog maar de vraag wellicht hoe lang Iran nog betrokken zal zijn bij deze gesprekken.
Nintexmaandag 7 mei 2018 @ 01:00
BuzzFeedNews twitterde op maandag 07-05-2018 om 00:33:00 Fifteen years after the US invasion, and the war against ISIS, the Iraqi capital is alive and buzzing, with bars and restaurants open til the early morning.https://t.co/o5XmxhaJV4 reageer retweet
Het gaat inmiddels een stuk beter in vrij Irak.
DeParomaandag 7 mei 2018 @ 06:09
quote:
0s.gif Op maandag 7 mei 2018 01:00 schreef Nintex het volgende:
BuzzFeedNews twitterde op maandag 07-05-2018 om 00:33:00 Fifteen years after the US invasion, and the war against ISIS, the Iraqi capital is alive and buzzing, with bars and restaurants open til the early morning.https://t.co/o5XmxhaJV4 reageer retweet
Het gaat inmiddels een stuk beter in vrij Irak.
Dat gaat het niet. Baghdad is net als de rest van het land tig keer conservatiever en religieuzer geworden, de Sjiieten voeren een repressief schrikbewind jegens Soenieten, en het land drijft weg uit Westerse handen richting Iran.
DeParomaandag 7 mei 2018 @ 07:24
New US Embassy building in Jerusalem unveiled

quote:
The new US Embassy will be inaugurated in Jerusalem next week, but construction works by American, Israeli firms will continue over next 6 years; move will initially be largely symbolic, as at first only ambassador will move to capital building.

While the new American Embassy in Jerusalem is expected to be inaugurated next week, the road to the diplomatic mission actually beginning operations is still a ways off.

851178101003389640360no.jpg

The current move, then, is mostly symbolic, including a changing of a sign and the move of the ambassador and his secretary, and possibly a visit from US President Donald Trump, who decided on the move to begin with.

The capital's American consulate stretches across 6,000 square meters of actual construction, with rights to up to 25,000 square meters—rights that will be realized in full over the next six years to create the new embassy complex.

In honor of the impending move, fitting works were carried out on the existing structure, including interior changes in how spaces are organized and improving security measures in entrances and fences. According to the plan, a perimeter wall more than three meters high will be built and an escape route will be paved. A basement—which has thus far remained locked—will be put to use and an opulent, high-end chamber and office will be built for the ambassador. The construction of the wall is not a declaratory move, as until work on it is completed the mission will be an embassy in name alone. Moreover, even following the festive inauguration ceremony, the US ambassador will only be able to make limited use of the complex—using it for meetings and daily activities, but not residing there permanently. In the second phase, set to be carried out over the next three years, floors will be added to the structure as well as a new building that will house embassy employees coming in from Tel Aviv. At the same time, the embassy reached out to a Jerusalem realtor to help it locate properties for rent, in order to move various other units to the capital as well.

An embassy building on the ground of the nearby Diplomat Hotel will only be built in the future, explained architect Amir Mann of the Amir Mann / Ami Shinar Architects & Planners firm. Mann served as the head of the planning team for the consulate complex.


Embassy to be planned by American firm
Some 20 planning companies and two New York firms were hired to map out the project. The American State Department usually employs selected American firms, but deviated from the norm by hiring a local Israeli team, including an Israeli contractor to carry out the work.



Unlike the consulate building, it appears the embassy structure will be planned by an American team, possibly accompanied to some extent by Israelis.


A five-storey structure was originally planned to be built on the site—which stretches over some 25 dunam in the capital's Arnona neighborhood. The building was to include a 5,000 square meter floor for the consulate, with a four-storey structure above it to serve the remainder of the US government's activities in Jerusalem.


The plan was created and approved at a record time of 14 months. However, due to budgetary limitations, the additional floors over the consular structure have yet to be completed.

A road and a kilometer-long access route were completed, however, using American funds, to allow access directly to the complex with minimal traffic in the adjacent residential neighborhood. A car park for employees and visitors was built as well.


The embassy will not replace the existing Tel Aviv consulate, which will provide passport issues and renewals and US visa services, alongside other consular services.


The aforementioned services are also provided in the existing Jerusalem structure, which is not planned to meet the entire demand of people contacting the Tel Aviv mission.


The Diplomat Hotel, which serves as a residence for elderly olim, will be demolished. The embassy will then be built in its stead, while integrating existing structures and constructing new ones both above and below ground.


Israelis residing around the ambitious project are less than pleased. The embassy is located on the Seam Zone, and locals fear for their safety and complain that the works will be carried out at an accelerated pace against the orders of local planning and construction bylaws.

Their impact on the project will nevertheless be minimal, as the government has marked the project as one of national importance. Arnona residents still appealed to the High Court of Justice against a building permit exemption given to the wall surrounding the embassy.


In its reply to the petition, the state said, "A difficulty was discovered in the Jerusalem municipality building the fence, and talks are therefore ongoing among government ministries to agree on the identity of the body that will carry out the work."


As for the project's cost, President Trump has said he received a document citing a cost of one billion dollars, but assured the American public by claiming actual costs will run in the neighborhood of a quarter of a million dollars.


MKs incensed at being shut out of embassy opening
A number of MKs protested the fact that tickets for the inauguration event had run out, leaving them out of the proceedings once again, after their exclusion from the torch lighting ceremony this past Independence Day.



Several coalition MKs contacted the US Embassy's staff and were disappointed to learn they would not be invited due to constraints of space.

Apart from Prime Minister Benjamin Netanyahu, embassy officials said, only heads of parties will be invited to the grand opening, in addition to a very limited number of ministers and other officials.


"We're the worker bees who did all of the legwork for the embassy move," lamented one MK. "It's very disappointing to be shut out of the ceremony at the moment of truth."
Volgende week inauguratie, mogelijk zou Trump aanwezig zijn, wel in lijn met wanneer Amerika bekend gaat maken of ze doorgaan met de Iran-deal spannend dus.
DeParowoensdag 9 mei 2018 @ 18:17
Airstrikes are a setback, but Iran fully intends to cement its presence in Syria:
https://www.timesofisrael(...)s-presence-in-syria/

quote:
Israel allegedly prevented an Iranian missile attack on the north late Tuesday, but Iran has a broad strategic goal of expanding its empire and will not be easily deterred

It would be premature to celebrate what appears to have been Israel’s success in thwarting Iran’s threatened “revenge attack” on northern Israel from Syria. The Iranian missile strike intended for Tuesday night may have been prevented by means of the raid on the Kisweh base, but presumably the Iranian Revolutionary Guard Corps is not done yet.

According to the London-based Syrian Observatory for Human Rights, at least 15 people were killed in the nighttime strike at Kisweh, of whom eight were Iranians. Which means the Iranian motivation for revenge has not dimmed; quite the reverse.

The head of the IRGC’s Al Quds Brigades, Qassam Soleimani, will try again via his various proxies in Syria to settle accounts with Israel, whether via missiles or an attack on IDF troops in the Golan like the one in January 2015.

Here’s how the Iranians may view the ongoing activities attributed to Israel in Syria: Israel will not agree to the transfer of “game-changing” weaponry to Syria for the use of Hezbollah or the IRGC — neither long-range Fateh-110 missiles nor attack drones entering Israel and impinging on its absolute air supremacy. Also on Israel’s red line list: an Iranian or Shiite/Hezbollah militia presence close to the Golan Heights border, and an Iranian air force presence.

In other words, the Iranians will have recognized that Israel’s concern is focused on an Iranian military presence. But Iran’s ambitions in Syria are not solely military in nature. Iran wants economic and political influence in an area where its main rival is Saudi Arabia. And it is making gains. While Riyadh sustains political defeats (cf the Lebanese parliamentary elections) and military defeats (cf Yemen), Iran is deepening its hold.

The Shiite crescent that Jordan’s King Abdullah began warning of a decade ago is now becoming a real monster. Iran wields growing influence in a corridor from Tehran to the sea, if not full control. Tehran will continue to win tenders to operate cellular companies, to mine phosphates, and maybe even to (indirectly) operate a naval port.

Iran attempted last year to lease land near Tartus for an Iranian port, but was turned down by Damascus, which was under intense Russian pressure. But the Iranian regime believes that anything that doesn’t work via formal channels can always be accomplished through the back door. It now plans to lease the land and operate a Mediterranean port via a private company unconnected — at least not visibly — to the Iranian government.

Tuesday night’s preventative action allegedly by Israel, and evidence of the immense capabilities of Israeli intelligence allegedly on display, may prompt Tehran’s leaders to think more carefully about their threatened retaliation — “revenge,” it is worth stressing, for an alleged Israeli raid on the T-4 air base from which Iran launched an attack drone into Israel three months ago.

Soleimani and his colleagues will have woken up on Wednesday morning with considerable unease and some pointed questions about the vulnerability of their forces in Syria to Israeli intelligence. That could lead to a change in tactics.

But make no mistake. Nothing that Iran has seen thus far, and that includes the impressive display of alleged Israeli military and intelligence capabilities inherent in the airstrikes against its forces, will alter its strategic goal of expanding its sphere of influence via an economic, political and military expansion into Syria. Iran intends to be there for the long term.
Gaat gewoon rustig verder in Syrie wat dat betreft.
DeParowoensdag 9 mei 2018 @ 18:22
[u][b]Trump trekt zich terug uit nucleair akkoord met Iran: [/b][/u]
https://www.nrc.nl/nieuws(...)rd-met-iran-a1602256
quote:
Het akkoord werd in 2015 gesloten om het nucleaire programma van Iran aan banden te leggen. Trump was vanaf het begin een tegenstander van de deal.

realDonaldTrump twitterde op dinsdag 08-05-2018 om 20:52:00 Statement on the Iran Nuclear Deal: https://t.co/O3SpryCKkc reageer retweet
De Verenigde Staten trekken zich terug uit de nucleaire deal met Iran. Dat heeft president Donald Trump dinsdag bekendgemaakt tijdens een persconferentie. Eerder meldden The New York Times en persbureau AP op basis van bronnen dat het land uit het akkoord stapt.

Trump zei dat hij Teheran “economische sancties van het hoogste niveau” oplegt. De president dreigde ook landen die zaken doen met Iran met strafmaatregelen te treffen. “Iran is de grootste staatssponsor van terrorisme ter wereld”, zei de president. Trump stelde dat Iran terreurgroepen als Hezbollah, de Talibaan en Al-Qaida steunt en dat het land de afgelopen jaren “honderden Amerikaanse militairen heeft gedood”.

Trump noemde de deal “gebrekkig in de kern” en bekritiseerde dat de beperkingen die op nucleair gebied werden opgelegd aan Teheran te zwak waren. De president noemde het “een enorme fictie” dat “een moorddadig regime alleen een vreedzaam nucleair programma” zou hebben. Trump zei dat door Israël vrijgegeven documenten “sluitend bewijs” hadden gegeven dat Iran zijn beloften niet nakwam.

Volgens Trump werkt Teheran aan raketten met kernkoppen:

“Als ik deze deal intact laat, komt er snel een nucleaire wapenwedloop in het Midden-Oosten. Dan wil iedereen kernwapen zodra Iran er één heeft.”

Reactie Iran
De Iraanse staatstelevisie veroordeelde Trumps besluit na de persconferentie als “illegaal en onrechtvaardig”. Volgens de staatsmedia ondermijnt de beslissing internationale afspraken.

President Hassan Rouhani zei dat de Amerikanen nooit hun verplichtingen uit het akkoord zijn nagekomen. Hij zei dat Teheran onderdeel wil blijven van een nucleair akkoord.

Wel heeft Rouhani zijn minister van Buitenlandse Zaken de opdracht gegeven om opnieuw te gaan onderhandelen met de vijf overige landen over het voortzetten van de deal. Als die gesprekken niets opleveren zal Iran “de komende weken meer dan voorheen” uranium gaan verrijken, zo zei Rouhani. Met hoogverrijkt uranium kan Teheran een atoombom fabriceren.

De Franse president Emmanuel Macron zei dat Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de keuze van Trump betreuren. Volgens die landen komt het systeem dat moet voorkomen dat Iran kernwapens krijgt in het geding. De EU-topdiplomaat Federica Mogherini zei dat ze verwacht dat de overige vijf landen die in 2015 het akkoord sloten zich aan de afspraken zullen blijven houden.

Rusland liet weten “teleurgesteld, maar niet verrast” te zijn. Volgens Moskou zorgt het besluit ervoor dat pogingen om tot een akkoord te komen om het Noord-Koreaanse kernwapenprogramma te ontmantelen nu minder kansrijk zijn. Secretaris-generaal van de Verenigde Naties António Guterres zei “zeer bezorgd” te zijn door de beslissing en riep alle andere deelnemende landen op zich te blijven houden aan het akkoord.

Minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken, VVD) liet dinsdagavond weten dat het besluit van Trump “slecht nieuws voor de Europese en Nederlandse veiligheid” is. Hij wil snel met de VS en binnen Europa praten “om een nieuw pad uit te stippelen en aan een oplossing te werken”. Ook SP, GroenLinks en D66 lieten zich afkeurend uit. De PVV reageerde dinsdag op Twitter als enige partij uit de Kamer positief op Trumps besluit.

Trump kwam aan het einde van de conferentie met een verrassing. De president liet weten dat minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo momenteel op weg is naar Noord-Korea. Daar spreekt Pompeo met Noord-Koreaanse hoogwaardigheidsbekleders om de top tussen Trump en Kim Jong-un voor te bereiden. Ook daar zal gesproken worden over kernwapens. Nationaal Veiligheidsadviseur John Bolton zei dinsdag dat Trumps besluit een signaal afgeeft aan Noord-Korea dat “een onvolwaardig akkoord niet zal worden geaccepteerd”.

Akkoord
Het nucleaire akkoord werd in 2015 gesloten tussen Iran enerzijds en de VS, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Rusland en China anderzijds. Afgesproken werd dat het nucleaire programma van Iran louter civiele doelen zou dienen. Om te bewijzen dat er niet toch aan een atoombom werd gewerkt, moest Teheran 98 procent van haar voorraad verrijkt uranium opgeven en tweederde van haar centrifuges stilleggen.

Ook moest Iran inspecteurs van het Internationaal Atoomagentschap (IAEA) toelaten die moesten controleren of het land zich aan de afspraken hield. Dat is volgens IAEA steeds het geval geweest. De overige vijf ondertekenaars van de deal zijn voorstander van het in stand houden van het akkoord.

Sancties
In ruil hiervoor werden westerse sancties tegen Iran gefaseerd afgeschaft. Nu de VS zich terugtrekken uit het akkoord, zal Washington op termijn weer strafmaatregelen opleggen aan Iran. De Amerikanen zijn zelfs van plan aanvullende sancties op te leggen die voor het sluiten van de deal nog niet van kracht waren.

Dat kan ertoe leiden dat Teheran zich geheel of gedeeltelijk terugtrekt uit het akkoord. De overige vijf ondertekenaars zullen er alles aan doen om de deal te redden, desnoods zonder Amerikaanse steun. Eerder op de dag lieten Parijs, Londen en Berlijn weten nog vierkant achter het akkoord te staan.

Hoewel Trump al ruim een jaar president is, heeft hij telkens het akkoord met Iran intact gelaten. Nu was voor de Republikein de maat vol. Waarom? 17 vragen over de nucleaire deal met Iran
Kritiek
Evengoed heeft Trump van het begin af aan kritiek gehad op het akkoord, dat hij geregeld heeft beschimpt als “de slechtste deal aller tijden”. De Amerikaanse president denkt dat Iran zich niet aan de afspraken houdt, dat de looptijd van de deal te kort is en dat de belangrijkste dreigingen die van het shi’itische land uitgaan niet worden gesmoord met het huidige akkoord. Zo steunt Iran president Assad in Syrië, terreurbeweging Hezbollah in Libanon en de Houthi-rebellen in Jemen. Ook heeft Teheran de afgelopen jaren meerdere raketproeven uitgevoerd.

Trump krijgt bijval in zijn kritiek van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, tevens van meet af aan fel tegen de deal gekant. Volgens Netanyahu heeft Iran gelogen over zijn atoomprogramma en wordt stiekem wel degelijk gewerkt aan een kernwapen. Netanyahu zei dinsdag na de persconferentie dat hij “het besluit van Trump zeer waardeert”. Ook Saoedi-Arabië zei achter het besluit van Trump te staan.

De Europese Unie, Rusland en China stellen juist dat het akkoord voorkomt dat Iran een atoombom ontwikkelt. Volgens voorstanders van de deal zorgt het sneuvelen van het akkoord er alleen maar voor dat de Iraanse dreiging groter wordt.

De Turkse minister van Economische Zaken Nihat Zeybecki zei dinsdag dat Ankara gewoon doorgaat met het drijven van handel met Iran, ondanks Amerikaanse dreigementen om ook handelspartners met sancties te treffen. “Wij gaan hiervoor tegenover niemand verantwoording afleggen”, aldus Zeybecki. President Recep Tayyip Erdogan zei dat Trumps terugtrekking “grote instabiliteit en nieuwe conflicten” zal veroorzaken.

Kritiek
Voormalig buitenlandbeleidsadviseur Ben Rhodes, een van de architecten van het nucleaire akkoord namens de Amerikaanse president Barack Obama, reageerde kritisch op Trumps besluit. Volgens Rhodes blaast Trump een deal waar jaren aan gewerkt en over gesproken is in één keer op zonder de consequenties hiervan te overzien.

Oud-president Barack Obama, onder wiens leiding de deal tot stand kwam, liet dinsdag ook van zich horen. In een lijvige Facebookpost schrijft Obama dat de opzegging “een ernstige fout” is die de “mondiale geloofwaardigheid van Amerika zal doen eroderen”:

De Israëlische regering zei verdachte Iraanse militaire bewegingen te hebben opgemerkt in Syrië. Hierop beval Israël dat schuilkelders op de Golanhoogten in gereedheid worden gebracht. De Golanhoogten zijn een stuk Syrisch land langs de grens met Israël dat sinds de Zesdaagse Oorlog van 1967 door het Israëlische leger is bezet.
En nog even voor het archief van dit topic.
Ryan3maandag 14 mei 2018 @ 20:24
Zijn ongeveer 50 mensen dood nu in Gaza, gekke is nergens een topic over? Niet in Nws iig.
Vallondinsdag 15 mei 2018 @ 01:09
quote:
15s.gif Op maandag 14 mei 2018 20:24 schreef Ryan3 het volgende:
Zijn ongeveer 50 mensen dood nu in Gaza, gekke is nergens een topic over? Niet in Nws iig.
Of dat aantal klopt is maar zeer de vraag en bespelen van media met een incomplete waarheidsvinding. Dat er doden zijn gevallen lijkt mij duidelijk waarbij je je onbevooroordeeld moet afvragen hoe en door welke oorzaak, elk slachtoffer is gevallen.

//

Wanneer ik anno 2018 in NL met een mes op een agent stap zal die mij - lerende wijs geworden - gaan neerschieten, ongeacht mijn drijfveren.

De gedachte dat Israëliërs zomaar iemand neer schieten omdat het kan is net zo ridicuul als te veronderstellen dat die rellende Palestijnen, alleen maar braaf wilden demonstreren met vredesterretjes in de hand. Probleem is verder ook dat die rellende mensen, geen ander doel/belang (meer) hebben en dienen dan ten faveure van hun koppige leiders, de escalatie op te zoeken.

In mijn beleving is dit gewoon een voortdurende burgeroorlog waarbij de strijdende groepen middels een hek van elkaar gescheiden zijn. Op het moment dat je te dicht op/bij/door/over het hek komt, loop je het risico om neergeschoten te worden. Daar moeilijk over doen is het verdraaien van de realiteit.

Er is ook geen waarheid meer te destilleren, hoe diep je ook graaft. De enige oplossing lijkt nog, slikken of stikken waarbij (nofi) de Palestijn maar beter kan gaan overwegen om zichzelf aan te passen aan de gegeven situatie.

Wanneer ieder aan zijn zijde van het hek blijft, zullen er geen doden (zijn ge)vallen.
rockstahdinsdag 15 mei 2018 @ 09:00
Het narratief is dat Israël door de "rechtse lente" in het westen zich minder geroepen voelt om terughoudend te opereren, gezien Trump Israël onvoorwaardelijk steunt en geen enkele interesse in een tweestatenoplossing heeft getoond. Ik vraag me af of we geweld van een dergelijke orde ook onder een Obama hadden gezien.
xpompompomxdinsdag 15 mei 2018 @ 09:10
quote:
18s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 01:09 schreef Vallon het volgende:

[..]

Of dat aantal klopt is maar zeer de vraag en bespelen van media met een incomplete waarheidsvinding. Dat er doden zijn gevallen lijkt mij duidelijk waarbij je je onbevooroordeeld moet afvragen hoe en door welke oorzaak, elk slachtoffer is gevallen.

//

Wanneer ik anno 2018 in NL met een mes op een agent stap zal die mij - lerende wijs geworden - gaan neerschieten, ongeacht mijn drijfveren.

De gedachte dat Israëliërs zomaar iemand neer schieten omdat het kan is net zo ridicuul als te veronderstellen dat die rellende Palestijnen, alleen maar braaf wilden demonstreren met vredesterretjes in de hand. Probleem is verder ook dat die rellende mensen, geen ander doel/belang (meer) hebben en dienen dan ten faveure van hun koppige leiders, de escalatie op te zoeken.

In mijn beleving is dit gewoon een voortdurende burgeroorlog waarbij de strijdende groepen middels een hek van elkaar gescheiden zijn. Op het moment dat je te dicht op/bij/door/over het hek komt, loop je het risico om neergeschoten te worden. Daar moeilijk over doen is het verdraaien van de realiteit.

Er is ook geen waarheid meer te destilleren, hoe diep je ook graaft. De enige oplossing lijkt nog, slikken of stikken waarbij (nofi) de Palestijn maar beter kan gaan overwegen om zichzelf aan te passen aan de gegeven situatie.

Wanneer ieder aan zijn zijde van het hek blijft, zullen er geen doden (zijn ge)vallen.

Waren de doodgeschoten Palestijnen de grens al overgestoken dan? Of mag Israël schieten op mensen die bij de grens in de buurt komen? Want dan zou dat andersom ook moeten mogen natuurlijk.
Vallondinsdag 15 mei 2018 @ 10:29
quote:
2s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 09:10 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Waren de doodgeschoten Palestijnen de grens al overgestoken dan? Of mag Israël schieten op mensen die bij de grens in de buurt komen? Want dan zou dat andersom ook moeten mogen natuurlijk.
Je neemt de oorzaak en situatie totaal niet mee. Je stelt een vraag die redelijk lijkt en daarom negatief moet worden beantwoord.... natuurlijk mag je niet zomaar iemand neerschieten. Niets is daar echter zomaar.

Wanneer er iemand je aanwezigheid ontkent, met een mes op je afkomt en tegen je deur staat aan te trappen, ga je niet vragen of hij/zij een appeltje wil (schillen). Dat hek is niet voor niets de grens.

Het gegeven is ook dat het daar helemaal niet meer om rede gaat, die fase is al heel lang voorbij (als die er ooit al geweest is). Israël heeft daar en is aan haar zijde de "wetgevende" mogendheid wat door de Palestijnen en haar medestanders tot in het diepste van wordt verafschuwd.

De "doden" zijn heel eenvoudig te voorkomen door je te houden aan de (opgelegde?) regels. Je mag best demonstreren maar je gaat niet rellen. Probleem is natuurlijk dat je daar geen (media) aandacht (meer) bij en voor krijgt.
Ik snap best waarom die (veelal) jongeren gaan rellen, wanneer je geen werk, noch (irreële) uitzichten (meer) hebt en ontevreden bent, moet er een schuldige zijn en dat kan - daar - alleen maar Israël aka. het vermaledijde Westen zijn. De Palestijnen willen iets wat paradoxaal (gebleken) is.
Vallondinsdag 15 mei 2018 @ 10:41
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 09:00 schreef rockstah het volgende:
Het narratief is dat Israël door de "rechtse lente" in het westen zich minder geroepen voelt om terughoudend te opereren, gezien Trump Israël onvoorwaardelijk steunt en geen enkele interesse in een tweestatenoplossing heeft getoond. Ik vraag me af of we geweld van een dergelijke orde ook onder een Obama hadden gezien.
Obama zocht de oplossing in het constructief overleggen. Trump is meer van deal of no-deal, en ik vermoed dat dat wel tot een echte 'oplossing' zal leiden. Tijd van aanpappen en (in)polderen zijn - ook daar - wel voorbij.
De boel zal ongetwijfeld verder escaleren met als eindoplossing: slikken of stikken. Of die oplossing datgene is wat men voor ogen heeft, zal dan gaan blijken.
Boris_Karloffdinsdag 15 mei 2018 @ 10:43
quote:
0s.gif Op maandag 7 mei 2018 01:00 schreef Nintex het volgende:
BuzzFeedNews twitterde op maandag 07-05-2018 om 00:33:00 Fifteen years after the US invasion, and the war against ISIS, the Iraqi capital is alive and buzzing, with bars and restaurants open til the early morning.https://t.co/o5XmxhaJV4 reageer retweet
Het gaat inmiddels een stuk beter in vrij Irak.
Er waren geen bars en restaurants open in het Saddam tijdperk?
rockstahdinsdag 15 mei 2018 @ 10:58
quote:
18s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 10:29 schreef Vallon het volgende:

[..]

Je neemt de oorzaak en situatie totaal niet mee. Je stelt een vraag die redelijk lijkt en daarom negatief moet worden beantwoord.... natuurlijk mag je niet zomaar iemand neerschieten. Niets is daar echter zomaar.
Daar zijn gewoon regels voor, dit is officieel geen oorlogssituatie dus wanneer ongewapende protestanten en journalisten worden neergeschoten dan heb je echt wel wat uit te leggen. Vooralsnog is hun enige verklaring er een van "Oeps! we wouden ze eigenlijk alleen in de benen raken" x50.

quote:
Wanneer er iemand je aanwezigheid ontkent, met een mes op je afkomt en tegen je deur staat aan te trappen, ga je niet vragen of hij/zij een appeltje wil (schillen). Dat hek is niet voor niets de grens.
Wanneer jij echter ongevraagd een hek om het huis van je buurman heen bouwt en vervolgens gaat schieten wanneer hij protesteert spreek je toch van een andere situatie.

quote:
Het gegeven is ook dat het daar helemaal niet meer om rede gaat, die fase is al heel lang voorbij (als die er ooit al geweest is). Israël heeft daar en is aan haar zijde de "wetgevende" mogendheid wat door de Palestijnen en haar medestanders tot in het diepste van wordt verafschuwd.

De "doden" zijn heel eenvoudig te voorkomen door je te houden aan de (opgelegde?) regels. Je mag best demonstreren maar je gaat niet rellen. Probleem is natuurlijk dat je daar geen (media) aandacht (meer) bij en voor krijgt.
Ik snap best waarom die (veelal) jongeren gaan rellen, wanneer je geen werk, noch (irreële) uitzichten (meer) hebt en ontevreden bent, moet er een schuldige zijn en dat kan - daar - alleen maar Israël aka. het vermaledijde Westen zijn. De Palestijnen willen iets wat paradoxaal (gebleken) is.
Je kunt best stellen dat ze hun conclusie moeten trekken, maar je stelt het nu voor alsof ze daar slechts uit verveling een beetje lastig staan te doen.
Vallondinsdag 15 mei 2018 @ 14:27
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 10:58 schreef rockstah het volgende:
[..]
Daar zijn gewoon regels voor, dit is officieel geen oorlogssituatie dus wanneer ongewapende protestanten en journalisten worden neergeschoten dan heb je echt wel wat uit te leggen. Vooralsnog is hun enige verklaring er een van "Oeps! we wouden ze eigenlijk alleen in de benen raken" x50.
Lees je klassiekers, degene die de macht heeft (neemt ?), bepaalt wat de regels zijn.
Ik vind het ook allemaal vrij lullig wat daar gebeurd maar (her)ken ook (heb in die contreien gewerkt) de elementaire onwil om maar een wens tot toenadering te (mogen) hebben.
De enige manier voor toenadering vanuit de gemiddelde Palestijn gezien, is wanneer Israël stopt te bestaan. Omgekeerd, zit Israël in een overlevingsmodus voor het voortbestaan en zal alles inzetten om te blijven waar zij nu is.

Eens of oneens, het enige houdbare alternatief is dat de "onderworpenen" zich zelf onthouden van verder geweld. Ben zelfs van mening dat ze het beter op de Aziatische manier kunnen proberen om Israël proberen omver te werpen; door gewoon beter, slimmer en harder te werken aan je eigen toekomst.
quote:
[..]Wanneer jij echter ongevraagd een hek om het huis van je buurman heen bouwt en vervolgens gaat schieten wanneer hij protesteert spreek je toch van een andere situatie.
Dit stel je ook wat simpel voor. Dat hek is er gekomen, niet om buren maar om vijandige partijen van elkaar te scheiden. Wanneer je het niet eens bent met dat hek doe je beklag maar bij de rechter... is er geen rechter dan bepaald de feitelijke machtshebber jouw (on)gelijk.

quote:
[..]Je kunt best stellen dat ze hun conclusie moeten trekken, maar je stelt het nu voor alsof ze daar slechts uit verveling een beetje lastig staan te doen.
Soz, had niet de indruk dat ik dat zo simplificeerde. Wat daar gebeurd is een continue uiting van onvrede en imho gebrek aan zelfverwerkelijking (s/mogelijkheden). De schuld daarvan wordt zonder enige serieuze zelfreflectie, neergelegd bij Israël cq. de Westerse invloed.

De (gemiddeld gezien) jonge rellende populatie heeft voor zichzelf nauwelijks uitzichten voor een (zelf) maakbare toekomst die hun in hun gevoel is/wordt ontnomen door Israël. Veelal ook ingegeven door een "ouderwetse" ideologie en stigmatiserende opvoeding, kunnen de mensen daar zichzelf niet in twijfel trekken. De gemiddelde (ik generaliseer heel heftig) arabier verafschuwt, wezenlijk het bestaan van Israël en in haar, de bewezen (fysische) suprematie van het Westen.

Je kan heel moeilijk en (on)eerlijk over (welke?) rechtvaardigheid maar feit is dat Israël nimmer haar land zal (o)vergeven en ongeacht consequentie zal gaan vasthouden aan begrenzingen.
Dit is ook de reden dat Israël geen enkele (over)macht jegens haar zal dulden in dat gebied. Dat is maar "goed" ook want Israël zal niet gaan twijfelen om desnoods haar atoomarsenaal preventief daartegen in te zetten. Beter vooraf uitgeschakeld dan achteraf gaan opruimen.

Ook in de zin hoe je "relschoppers" of "demonstranten" (ver) van je af houdt, is geen eenvoudig antwoord te geven hoe je die het beste tijdig stopt: doe je dat (ver) voor- , aan- of over de grens middels een vriendelijk verzoek, een stevige stok of uiteindelijk een schot in je strot.

Het is tekenend maar ook triest dat Palestijnen aldaar zich voor een feitelijk onrealistisch ideaal, in het veld laten gebruiken, verwonden en ter meerdere glorie van z'n koppige leiders zelfs laat neerschieten.
Het is tamelijk stupide waarbij ik onmiddellijk toegeef dat ik liever zelf overleef dan als een held voor een ander te sterven.
DeParodinsdag 15 mei 2018 @ 18:08
quote:
2s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 09:10 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Waren de doodgeschoten Palestijnen de grens al overgestoken dan? Of mag Israël schieten op mensen die bij de grens in de buurt komen? Want dan zou dat andersom ook moeten mogen natuurlijk.
Ze kunnen de grens niet zomaar over, maar Gaza is afgesloten en verdedigt de grens, binmen een bepaalde afstand zullen eerst waarschuwingen volgen, andere afschrikwekkende middelen, en vervolgens schoten zullen er gelost worden, was ook een baby omgekomen door traangas gestikt, maar wie neemt zijn of haar 8 maanden oude baby mee op zo'n gevaarlijke plek vraag ik mij dan af.
xpompompomxdinsdag 15 mei 2018 @ 18:32
quote:
1s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 18:08 schreef DeParo het volgende:

[..]

Ze kunnen de grens niet zomaar over, maar Gaza is afgesloten en verdedigt de grens, binmen een bepaalde afstand zullen eerst waarschuwingen volgen, andere afschrikwekkende middelen, en vervolgens schoten zullen er gelost worden, was ook een baby omgekomen door traangas gestikt, maar wie neemt zijn of haar 8 maanden oude baby mee op zo'n gevaarlijke plek vraag ik mij dan af.
Tja, zo vraag ik me af hoe je het in je hoofd kan halen om op zulke jonge kinderen te schieten.
DeParodinsdag 15 mei 2018 @ 18:58
quote:
1s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 18:32 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Tja, zo vraag ik me af hoe je het in je hoofd kan halen om op zulke jonge kinderen te schieten.
Traangas dus.
trein2000dinsdag 15 mei 2018 @ 19:00
quote:
1s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 18:08 schreef DeParo het volgende:

[..]

Ze kunnen de grens niet zomaar over, maar Gaza is afgesloten en verdedigt de grens, binmen een bepaalde afstand zullen eerst waarschuwingen volgen, andere afschrikwekkende middelen, en vervolgens schoten zullen er gelost worden, was ook een baby omgekomen door traangas gestikt, maar wie neemt zijn of haar 8 maanden oude baby mee op zo'n gevaarlijke plek vraag ik mij dan af.
Schieten op burgers in een andere staat = oorlogshandeling. Ergo Israël = agressor.
DeParodinsdag 15 mei 2018 @ 19:15
quote:
1s.gif Op dinsdag 15 mei 2018 19:00 schreef trein2000 het volgende:

[..]

Schieten op burgers in een andere staat = oorlogshandeling. Ergo Israël = agressor.
Als er vrede was misschien :').
DeParozondag 20 mei 2018 @ 13:32
Lebanese Journalist: Hizbullah Settling In Syria As Part Of Iranian Plan To Change Its Demography
https://www.memri.org/rep(...)hange-its-demography

quote:
In his April 21, 2018 column in the Lebanese daily Al-Nahar, titled "Hizbullah Resettling in Syria," Ahmad 'Ayyash referred to the policy of transfer and forced demographic change that the Bashar Al-Assad regime has been conducting in Syria over the past several years, with the assistance of Hizbullah and its other allies. [1] According to 'Ayyash, this is actually an Iranian "settlement project," which involves expelling residents from various parts of the country and resettling these areas with Shi'ite members of Hizbullah and of other Iran-backed militias, who prevent the original residents from returning to their homes. He warned that the presence of these new settlers in Syria may not be temporary.

"Hizbullah's involvement in the Syria war is not confined to military action aimed at propping up the Syrian regime. [Its goals] extend much further than that, and have to do with an Iranian settlement project whose implementation began several years ago. The aim [of this project] is changing the demography [of Syria] by settling [it with members of] Iran-backed [Shi'ite] militias from Afghanistan, Lebanon and other countries in the region.

"Naturally, the world is currently occupied with the implications of the chemical [weapons] issue, which came up again after the Assad regime used such weapons... in Douma, near Damascus. But while addressing the issue of the chemical weapons, [the world] is ignoring the ongoing plan of demographic cleansing, as part of which tens of thousands of Syrians were transferred from their homes in Ghouta to northern Syria several days ago, and thousands of others left eastern Al-Qalamun, near Damascus, [as part of a move] 'brokered by Russia'...

"[These] tens of thousands of Syrians left their ancestral homes, where their families had been living for generations, just as hundreds of thousands of [other] Syrians had previously left their homes in Aleppo, Hama, Homs and Al-Qusayr. The world is oblivious [to the fact] that Iran has been acting vigorously to fill the demographic vacuum [left by these Syrians], with Hizbullah acting as the chief executive arm of this [project]. Whoever doubts the existence of this Iranian plan can read statements made by Ali Akbar Velayati, an advisor to Supreme Leader [Khamenei], as quoted by the Iranian news agency Mehr. [He said]: 'The Islamic awakening on our resistance front begins in Tehran and extends to Baghdad, Damascus, Beirut and Palestine, and will soon include Yemen as well. Were it not for Iran's support, Baghdad and Damascus would have been occupied by ISIS today, and Beirut would have been occupied by Israel.'

"Several weeks ago, Al-Nahar received information that people from Al-Qusayr had appealed to the Syrian regime for permission to return to their properties in that town, and had received permission to do so. But when they reached the town, they found themselves facing Hizbullah militiamen, who are still militarily occupying the town, and who ordered them back, saying: 'Whoever gave you permission [to return is welcome] to give you back your property.' According to the information [we received], Hizbullah is investing in developing thousands of acres in this area, known for its fertile fields, and will directly reap the profits.

"One of the most disturbing aspects of the Iranian plan in Syria was reported by our colleague, [Lebanese journalist] Randa Taqi Al-Din, in the daily Al-Hayat. She cited French sources, who assessed that Hizbullah will transform from the 'Lebanese Hizbullah' into the 'Syrian Hizbullah,' because its members are currently settling in Syria along with the Iranians.[2]

"On May 6, thousands of these [Hizbullah] 'settlers' will be bussed to voting booths in Lebanon, and especially in the Baalbek-Hermel governorate, [to vote in Lebanon's parliamentary elections]. Then they will return to their 'properties,' to continue carrying out their 'duty of jihad.'"
Gewoon etnische zuiveringen vinden plaats in Syrie, bovenop massamoorden, en iedereen staat erbij en doet alsof Iran het braafste jongetje van de klas is zonder noemenswaardige misdaden.
arie_bczondag 20 mei 2018 @ 14:00
quote:
0s.gif Op zondag 20 mei 2018 13:32 schreef DeParo het volgende:
Lebanese Journalist: Hizbullah Settling In Syria As Part Of Iranian Plan To Change Its Demography
https://www.memri.org/rep(...)hange-its-demography

[..]

Gewoon etnische zuiveringen vinden plaats in Syrie, bovenop massamoorden, en iedereen staat erbij en doet alsof Iran het braafste jongetje van de klas is zonder noemenswaardige misdaden.
Je bedoelt dat ze goed hebben gekeken bij het vestigingsbeleid van Israël?

Die doen al decennia niets anders met de kolonisten.
DeParozondag 20 mei 2018 @ 14:02
quote:
1s.gif Op zondag 20 mei 2018 14:00 schreef arie_bc het volgende:

[..]

Je bedoelt dat ze goed hebben gekeken bij het vestigingsbeleid van Israël?

Die doen al decennia niets anders met de kolonisten.
Dus als Israel het zou doen moet Iran het ook maar kunnen doen? Zijn we niet vergeten dat die groep die ze verjagen en schijnbaar ook niet terug mag komen nu rustig verblijft in Europa?
DeParomaandag 28 mei 2018 @ 19:00
Russia, backing Israel: Only Assad troops should be on Syria’s southern border
https://www.timesofisrael(...)rys-southern-border/

quote:
Foreign Minister Lavrov indicates Moscow open to Israeli demands that Iranian forces be kept far from Israel's frontiers; urges withdrawal of all 'non-Syrian forces'

Russian Foreign Minister Sergey Lavrov said Monday that only the Syrian regime should field military forces in the country’s southern border areas.

Lavrov’s comments, made at a press conference in Moscow, apparently referred to areas including the Syrian Golan Heights region abutting the Israeli Golan Heights and the border with Jordan, and indicated that Russia was open to Israeli demands that Iranian forces should be kept far from Israel’s borders.

The area is currently held by various rebel groups and Israel has accused Iran of trying to establish a presence in the area. Israel also accused Iran of firing a salvo of rockets at Israel from the area earlier in the month.

“Of course, the withdrawal of all non-Syrian forces must be carried out on a mutual basis, this should be a two-way street,” Lavrov said at a news conference in Moscow.

“The result of this work which should continue and is continuing should be a situation when representatives of the Syrian Arab Republic’s army stand at Syria’s border with Israel,” Lavrov said.

Earlier Monday, the Haaretz daily reported that Russia is considering trying to keep Iranian forces and their allies from Israel’s northern border, fearing that repeated Israeli strikes may undermine Syrian President Bashar Assad’s grip on the country.

Citing Israeli security and diplomatic sources in Jerusalem, the Haaretz report said Russia decided to work on a deal to remove the Iranian troops following a heavy Israeli attack on Iranian targets in Syria on May 10. The bombing raids came after Iran’s Islamic Revolutionary Guard Corps’s al-Quds Force launched 32 rockets at Israel’s forward defensive line on the Golan Heights border.

Israel has acknowledged carrying out several aerial raids on Iranian targets in Syria, and is suspected of carrying out several more, the most recent last week, when a military air base in western Syria was hit in an airstrike.

Much of the Iranian infrastructure is set up on Syrian bases and Israel has also frequently hit Syrian air defenses during strikes on Iranian targets.

The preemptive effort by the Israel Defense Forces against Iran and its allies in Syria is known collectively as “Operation Chess.”

However, just last week, Iran appeared to reject remarks from Russia’s leader that the Islamic Republic should pull its forces out of Syria after a political settlement is reached in the war-torn country.

“No one can force Iran to do anything,” Iran’s Foreign Ministry spokesperson Bahram Qasemi said, according to the Tasnim news website.

Russia has reportedly also recently tried to involve the United States in an agreement to bring stability to Syria, which has been ravaged by civil war for the past seven years.

Jerusalem wants Iranian troops and Shiite militia groups aligned with Iran to be at least 60 kilometers (40 miles) from the Golan Heights, Israel’s northern border with Syria.

Prime Minister Benjamin Netanyahu has spoken several times with Russian President Vladimir Putin and stressed that Israel will not allow Iran and Shiite militias backed by Tehran to maintain a foothold in Syria near the Israeli border.

Last November Russia reportedly made a deal with the Iranians that they would not come within five kilometers (three miles) of Israel’s border, but in practice Tehran has ignored this, and members of the Revolutionary Guard have occasionally been seen right on the border.

Israel suspects there are some 2,000 Iranian troops currently in Syria, Haaretz reported, along with almost 9,000 Shiite militia from Afghanistan, Pakistan and Iraq and another 7,000 members of the Hezbollah terror group.

On Sunday, Netanyahu told his cabinet that Israel was taking action against arms manufacturing in Lebanon and threatened continued fighting with Iran Sunday.

“We are working to prevent Iran from obtaining nuclear weapons. At the same time we are working against the establishment of an Iranian military presence against us; to this end we are also operating against the transfer of deadly weapons from Syria to Lebanon or their manufacture in Lebanon,” Netanyahu said.

“All of these weapons are for use against the State of Israel and it is our right – based on the right of self-defense – to prevent their manufacture or transfer,” he said. Netanyahu did not specify what action was being taken against the arms in Lebanon.

On Thursday night a military air base in western Syria was hit in an airstrike, sparking large explosions, which were heard throughout the area, state media reported.

The Daba’a air base, also known as al-Qusair air base, and the surrounding area are known to be a stronghold for Hezbollah and Iran-backed militias. It was also reportedly struck by Israel in skirmishes against Syrian and Iranian forces on May 10.
Een belangrijke uitspraak van Rusland dat nu minder of meer publiekelijk zegt dat Iran zich moet terugtrekken uit grensgebied met Israel. Iets wat al lange tijd duidelijk was maar zelden door de Russen publiekelijk toegegeven. Moskou vindt de Iraanse aanwezigheid in Zuid-Syrie een gevaar voor het voortbestaan van Assad en het herstel van zijn macht.
DeParodinsdag 29 mei 2018 @ 07:18
Syrie zou Iran en door Iran gesteunde milities de toegang hebben ontzegd tot luchtmachtbases wat een nieuwe belangrijke ontwikkeling is nadat Rusland heeft gezegd dat Iran min of meer Syrie in zijn geheel moet verlaten.
DeParodinsdag 29 mei 2018 @ 10:04
Deze ook nog even:

Russia and Saudi Arabia to discuss relaxing oil production caps:
https://www.ft.com/content/210e50a8-5f57-11e8-ad91-e01af256df68

quote:
Russia and Saudi Arabia’s energy ministers will discuss a potential relaxation of the global oil output cap agreed between Opec and Moscow amid calls for them to boost output after their supply cuts helped drive prices to $80 a barrel.

The historic agreement that came into effect in January 2017 between the previous oil market rivals — curbing global output by 1.8m barrels a day — helped arrest the three year slump in crude prices.

But collapsing oil production in crisis-hit Venezuela and fears renewed US sanctions against Iran’s energy sector will curb exports further have seen prices jump to the highest level since 2014, sparking calls for an exit from the deal.

Russia’s Alexander Novak will meet his Saudi counterpart Khalid al-Falih in St Petersburg on Thursday evening to discuss the oil market and debate a possible easing of the caps that were agreed among 24 countries.

“We will discuss the current situation, the outlook and possible further actions to be taken within the framework of our deal. Speaking of relaxing the deal: it is possible but should be based on a thorough analysis of the situation,” Mr Novak told the Financial Times. “Generally speaking, we are quite flexible.”

Opec, Russia and other producing countries will next meet fomally in Vienna on June 22 to decide the future of the deal as pressure mounts from consumer nations to amend the strict curbs, even as most oil-exporting economies have benefited from rising prices.

Opec and its allies have cut production by more than their initial targets, removing far more barrels from the market than originally planned.

The price of benchmark Brent crude slipped 1 per cent on Thursday to a low of $78.57 on speculation that Opec and Russia’s deal could be amended.

Ahead of the US withdrawal from the Iranian nuclear deal, President Donald Trump’s administration held discussions with big producer countries— widely believed to have included Saudi Arabia — about alleviating any supply shortages.

Mr Trump last month also accused Opec of “artificially” boosting the price.

While Mr Al Falih said last week the market had “ample” supplies, he also said he was in communication with countries such as the US and Russia “to co-ordinate global action to ease oil market anxiety”.

Indian government officials have expressed concern about the impact of higher prices on the fast-growing Asian economy, which is a big oil consumer. The International Energy Agency, meanwhile, warned demand growth would take a hit.

“$80 per barrel is way higher than expected … it is surprising and unexpected for us,” Mr Novak said in an interview.

“We cannot argue that higher prices are always a good thing for producers. When prices are way too high, it leads to the market being overheated and it results in destabilisation and excess supply,” he added.

Some countries are afraid such a high price will encourage more investment in the US shale industry, which they fear has the potential to once again crash the price should more supplies come on too fast.

“We need to thoroughly analyse the reasons behind this price development. We need to understand whether it is a result of basic fundamental balance shift between supply and demand, or a one-time issue that will not last,” Mr Novak added. “Our ultimate goal was not to set a specific price.”

Gulf officials too have said they want to ensure the rally is not temporary, fearing a renewed price drop should they ease supply curbs too soon, two people familiar with the matter said.

Vagit Alekperov, head of Russia’s second-largest oil producer Lukoil, said on Thursday that Russian producers should be allowed to increase their output. Mr Alekperov said the deal should remain but be made more “flexible.”

Mr Novak said that any easing would take place across all members of the deal and would be “gradual”, to avoid a rush by producers to increase their market share.

“It will be a gradual process in order to prevent market destabilisation. Maybe it will involve reduction of quotas step by step, and at any time it could be adjusted according to the state of the market,” he said.

“We want to continue our co-operation beyond 2018. What we are talking about right now is the format.”
Zeer interessant.
kladderadatschdinsdag 29 mei 2018 @ 14:37
Dit topic gaat helemaal niet over 'politieke ontwikkelingen in het MO', het is gewoon verkapte Israël propaganda.
DeParodinsdag 29 mei 2018 @ 15:31
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 mei 2018 14:37 schreef kladderadatsch het volgende:
Dit topic gaat helemaal niet over 'politieke ontwikkelingen in het MO', het is gewoon verkapte Israël propaganda.
Afgelopen weken zijn in en mbt Israel veel relevabte ontwikkelingen geweest maar vul gerust aan met eigen onderwerpen als je daar behoefte aan hebt.
DeParodinsdag 29 mei 2018 @ 15:36
Egypte doet YouTube een maand in de ban
https://www.nrc.nl/nieuws(...)d-in-de-ban-a1604415

quote:
Egypte heeft in een beroepszaak videowebsite YouTube voor een maand in de ban gedaan omdat daarop een film te zien was die voor moslims beledigend zou zijn. De Egyptische telecomautoriteiten moeten ervoor zorgen dat YouTube wordt geblokkeerd. Het gaat om de film Innocence of Muslims die in de VS is gemaakt en veel ophef heeft veroorzaakt in moslimlanden. In de film wordt de profeet Mohammed afgeschilderd als een idioot met een seksuele afwijking. Dat is godslastering voor moslims. Een lagere rechtbank had in 2013 al tot de blokkade bevolen, maar de telecomautoriteiten waren tegen die uitspraak in beroep gegaan. Ze lieten weten dat als YouTube geblokkeerd zou worden dit zou leiden tot de ontwrichting van zoekmachine Google. Volgens de telecomautoriteiten zou dat slecht zijn voor de economie. (ANP)
Wellicht niet politiek maar wel relevant wat dat betreft.
Szikha2woensdag 30 mei 2018 @ 09:20
@ DeParo hier de link waar je om vroeg

https://www.memri.org/rep(...)hy-russia-intervened
rockstahvrijdag 29 juni 2018 @ 11:29
Sorry, Iran, China Isn’t Going to Save You
Europeans flee, rial sinks, protests rise — and U.S. sanctions haven’t even hit yet.

Iran’s People Keep Getting Poorer
The country has been hit by a perfect storm of a currency in free fall, economic mismanagement, and impending U.S. sanctions—driving shopkeepers into the streets.

Een paar interessante reacties die ik op quora vond:

quote:
Isfandyâr Âryânpour, lives in Iran
Answered Tue
The Iranian economy is practically dead, but money is still circulating.

The economy has basically collapsed to half of what it was last month, which was already in a terrible position.

Millions are suffering from poverty, and millions upon millions more are going hungry.

I can’t afford anywhere near as much groceries from the bazaar as I could just a few months ago.

But at least I can afford to eat three meals a day, unlike a huge number of Iranians who are going hungry and are suffering daily under the policies of this government.

As a result, huge protests have broken out across Iran. Larger than any before under this regime.

In my city, the bazaaris (shopkeepers) have been on strike for several days and it may continue for weeks to come.

Huge protests are taking place, most noticeably in Tehran, where thousands have been marching through the streets demanding change.

The response is brutal; government forces are deploying tear gas and viciously attacking civilians and destroying public property.
quote:
Parham Shirazi, I have been to Iran and her major cities many times
Answered Tue

The Iranian economy in numbers and the immediate effects of economic damage (Fast Facts):

-The International Monetary Fund reported that a record amount of capital, $27 billion, was taken out of the country last year.

-Iran is banning imports of over 1,300 products to counter U.S. sanctions. This suggests the U.S. sanctions threat is pushing Tehran back toward another "resistance economy" designed to conserve foreign exchange reserves and become as self-sufficient as much as possible.
Iranian Rial is 90,000 for every dollar as of Monday. A dramatic increase from 75,500 since last Thursday. And this compared to the end of last year, where it stood at 42,890.

-Drastic increase in prices of imported goods. Many people are buying real estate, gold and cars, which then drives up prices of those assets to counter inflation.
A Toyota RAV4, costs around $25,000 in the United States. In Iran, it was sold for $68,000 in August last year. Now its about $100,000.

-In the Grand Bazaar, hundreds staged protests. More protests could put pressure on President Hassan Rouhani, who has been criticized by hardliners for his economic performance.
No arrests in the Tehran protests so far. They were dispersed with tear gas when they were becoming overcrowded.
Many of those who protest are small shopkeeper owners and young people since majority of the youth are unemployed. While many did peacefully protest so far, some protestors have as gone far as too harassing other shopkeepers into shutting their shops and calling them cowards. Those shopkeepers complied for fear of vandalism and destruction.
"Police have dispersed the protectors. We are all angry with the economic situation. We cannot continue our businesses like this. But we are not against the regime," said a merchant in the bazaar, who asked not to be identified.

-A quote from Reuters article on the protests.

Sources for fast facts: My family, Reuters, New York Times

Some economic analysis:

I talked to my family and Mom the other day. She's visiting Iran now and I wish I was there but I have things to set straight here in the United States.

Just like it was expected for Trump to pull out of the nuclear, so are these protests. The Iranian people make the most noise when they suffer economically and the Iranian government is anticipating it right now. There are going to be drastic changes in Iran's economy that the will take some months or longer for adjustment. And no matter how much they anticipated it, the economic troubles will still hit hard. This is until they can go back to the self - sufficient economy they had before.

Speculation for Iran's political future:

There are whispers of a plot for a military coup at the blessing of the hardliners. Rumour has it that hardliners were to blame for the initial protests around New Years against the reformist president, Rouhani, in order to sway influence from him to themselves.

While the Iranian hardliners had issues with the nuclear deal when it was signed, the pullout and economic hardships is further strengthening the Hardliner’s legitimacy with these protests - that Reformists can't be trusted or effective in their government roles. They're now going to receive some heat for the economic troubles. Within the next few years, there might be a military led government instead of civilian one.

The nuclear deal that Europe is trying to salvage is failing. And since the deal is not working, Iran shouldn't have to uphold their end of the nuclear deal also.

Again, this is my speculation and understanding. But I could be wrong. Any corrections or suggestions are welcomed.
rockstahvrijdag 29 juni 2018 @ 11:31
Conclusie: Het verzetje van de EU was aandoenlijk, maar het blijkt maar weer eens dat ze niets te willen hebben wanneer Uncle Sam zijn besluit neemt. Europese bedrijven haken af, China haakt af, economie is in vrije val, heftigste protesten in de geschiedenis van het regime. Hardliners zullen vermoedelijk op korte termijn het stokje over nemen.