Introvert zijn in een extraverte maatschappij.

Laat mij maar lekker klussen in m'n eentje inderdaad.

En wat heeft dit met Klussen & Wonen te maken ?
Ga je lekker introvert je huis opknappen ?

Schopje R&P; vermoed niet dat je een klustechnische oplossing zoekt

Ja dit herken ik helaas. Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik wat betreft sociale vermogens niet vooraan stond toen die werden uitgedeeld. Je kunt niet alles hebben in het leven. Ik stond bij veel karaktereigenschappen niet vooraan, maar het zij zo. Ik voel soms nog wel verplichting tegenover anderen, maar aangezien mijn aanwezigheid toch saai wordt gevonden, heb ik dat ook steeds minder, ik doe wat ik kan, dat wil zeggen: ik toon alleen oprechte interesse en geen gespeelde, ik ben alleen vrolijk als ik mij zo voel en daar de energie voor heb, vinden mensen dat niet vaak genoeg jammer dan, ik heb een hekel aan nep gedoe. Ik zie het nut daar gewoon niet van in. Als ik jou was zou ik gewoon denken: boeiend waar de samenleving op is ingesteld. Natuurlijk is het vervelend als je er steeds mee wordt geconfronteerd, maar dat je er nog mee zit is ook een teken dat je het nog niet helemaal hebt geaccepteerd denk ik. Anders ergerde je je even en dan zat je er al niet meer mee, maar het roept blijkbaar toch nog wel gevoelens bij je op zoals na het zien van die docu over Avicii.

Enigszins herkenbaar. Heb vrijwel nooit zin, maar als ik eenmaal gegaan ben ben ik vrij extravert (niet extreem) en vooral energiek. Maar op random avonden als iemand mij weinig enthousiast mee vraagt ben ik ook al snel iemand die afhaakt.

Op werk/stage herken ik dit ook wel, ben ook niet iemand van het eindeloos lullen. Maar wanneer ik eenmaal een goeie click met iemand heb, dan vind ik het een stuk minder erg vreemd genoeg.

Gaat het bij jou anders bij personen waarmee je een click hebt? Zo niet, hoe zou jij dan je sociale leven het liefst zien?

quote:

Op maandag 23 april 2018 19:07 schreef Handleiding het volgende:
https://books.google.nl/b(...)AJ&redir_esc=y&hl=nl

Boektip

thx., tevens tvp.

Kan me echt in veel van de door jou genoemde dingen vinden. Denk dat dit introverte bij mij deels door persoonlijkheid en deels door onvolmaaktheden komt (functioneer bijvoorbeeld in de omgang wel, maar het kost erg veel energie door weinig zelfvertrouwen in sociaal voordoen. Denk dat ik wat dat betreft een meer open persoonlijkheid heb dan hoe ik me voordoe)

Maak me soms wel eens zorgen dat ik niet ver zal komen in het leven als ik me niet aanpas door te leren extravert te zijn. Ik ben 20 en carriere maken vind ik erg belangrijk. Vind het ook niet erg om mezelf uit te dagen tot positieve verandering maar met dit puntje is het nog wel lastig geweest de laatste jaren.

quote:

Op maandag 23 april 2018 19:07 schreef Handleiding het volgende:
https://books.google.nl/b(...)AJ&redir_esc=y&hl=nl

Boektip

Spot on. Boek staat boordevol uitleg en tips

Herkenbaar!

Het is belangrijk dat je je ervan bewust bent hoe het werkt. Die stap heb je al gehad, TS.

Dan kun je je energie gaan plannen. Vrije dagen na energiezuigende evenementen waar je niet onderuit kunt of die je echt niet wilt missen. Zorgen dat je alleen bij de belangrijkste gebeurtenissen bij een evenement bent (vraag de agenda op). Kijken of je je ergens (tijdelijk) kunt afzonderen om je weer op te laden. Je opsluiten op het toilet, in je auto gaan zitten.

Heb een keer bij een meerdaags congres een extra avond in het hotel geboekt zodat ik tijdens de pauzes in het congres een alleen-stilte-plek had en niet gelijk vanuit het congres het minstens zo zuigende ov in hoefde. Het kost wat, maar het is wel voor je eigen gezondheid.

Je pauze gebruiken om in je eentje een wandeling te maken bijvoorbeeld. Socializen in de kantine is vragen om moeilijkheden.
Bij een borrel kom je ìets te laat binnen en je blijft zeker niet tot het einde. Half uur is lang zat, vaak is een kwartier meer dan genoeg.

Kijk waar in je agenda de energielekken zitten (... vergaapderingen...), kijk of je daarna iets kunt plannen dat minder inspannend is.

Ook tof: bij die andere introverte lui gaan zitten. Kan zomaar een diepgravend gesprek ontstaan. Tevens zijn dat mensen die graag luisteren als jij echt iets te vertellen hebt.

Interessant artikel: https://www.dittyeimers.nl/bang-voor-de-borrel/

[ Bericht 5% gewijzigd door Lunatiek op 24-04-2018 04:57:00 ]

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 00:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ja dit herken ik helaas. Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik wat betreft sociale vermogens niet vooraan stond toen die werden uitgedeeld.

Er ontbreekt volgens mij niks aan de sociale vermogens van TS. TS is introvert, dat is iets heel anders. Kan zich prima als extrovert gedragen, maar dat is extreem vermoeiend en levert weinig plezier op - dus waarom zou je moeite nog doen.

De oorzaak is iets in de hersenen (zie de boektip), wat mogelijk dicht tegen autisme aanligt. Sommige mensen zien introvert zijn als een onderdeel van het autistisch spectrum.

Maar... extroverten zullen zich nu en dan introvert moeten gedragen, omdat de introverte manier van leren en brainstormen vele malen effectiever en efficiënter is. Het is dus geen stoornis, maar eerder een persoonlijkheidskenmerk van hoe je dingen van nature doet (net als linkshandigheid).

quote:

Op maandag 23 april 2018 19:05 schreef Ruislip het volgende:

Ik zit bijvoorbeeld in een bestuur, en ik krijg de laatste tijd twee keer de opmerking dat mijn medebestuurders vinden dat ik mij richting hen socialer moet opstellen. Ik ging in dit bestuur met het doel om de taken te verwezenlijken, maar zij zitten ook de hele dag te whatsappen over onzin, zijn al weken druk met het plannen van een bestuursuitje. Ik reageer daar niet op, omdat het mij niet boeit. Ik zit in dat bestuur om mijn taak te doen, niet om een beetje lollig te doen over koetjes en kalfjes.

Dit heb ik ook op werk. Mijn dagelijkse werkzaamheden gaan prima, heb ook een prima verstandhouding met collega's, maar er zijn altijd wel weer een paar figuren die om de zoveel maanden weer zo nodig een teamuitje moeten plannen. Of iemand die vertrekt en die dan zo nodig een borrel moet organiseren. De week voor kerst met borrels, brunches, etc is ook steevast een kriem.

Iets positiever mag wel, ik lees echt super veel negativiteit in je bericht. Dat jij niets aan die borrels vindt en niet zit te wachten op contact buiten werk om met collega's / bestuursleden, betekent niet dat anderen dat ook hebben,

Stap uit die whatsapp groep. Zet de groep op stil. Lees die berichtjes 1x per week. Of helemaal niet, aan jou de keus.
Zeg tegen je collega's dat je je werk fijn vindt, maar liever je vrije tijd aan jezelf besteed. Dat je niet meer uitgenodigd wilt worden voor evenementen en borrels. Of ga gewoon standaard niet. Er zijn genoeg collega's die nooit naar activiteiten buiten werk gaan.

Dan houden dit soort dingen vanzelf op.

Herkenbaar, vooral mbt werk. Je bent niet aangenomen om de hele dag te praten. Wel om te werken en af en toe een praatje tussendoor moet kunnen. Maar al die uitjes, borrels ed zijn ook gewoon vermoeiend dus als je er onderuit kunt is dat fijn.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 07:44 schreef DoubleDip het volgende:
Herkenbaar, vooral mbt werk. Je bent niet aangenomen om de hele dag te praten. Wel om te werken en af en toe een praatje tussendoor moet kunnen. Maar al die uitjes, borrels ed zijn ook gewoon vermoeiend dus als je er onderuit kunt is dat fijn.

Als het in de baas z'n tijd is dan moet je mee naar borrels, uitjes etc. Buiten werktijd kan je altijd nee zeggen. Probleem opgelost toch?

En zelden een werkgever gezien waar je 'de hele dag' met elkaar praat. 99% werkt en doet af en toe een praatje. Dus ik zie hier ook geen probleem.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 07:47 schreef C.L.Werner het volgende:

[..]

Als het in de baas z'n tijd is dan moet je mee naar borrels, uitjes etc. Buiten werktijd kan je altijd nee zeggen. Probleem opgelost toch?

Nee, want ook een borrel in de baas z'n tijd zuigt energie. Het gaat hier niet om simpelweg niet willen, maar om er compleet door gesloopt worden.

Als de leidinggevende ervoor openstaat kun je uitleggen dat het niet goed is voor je gezondheid (zie eerder gelinkt artikel, laat het evrntueel lezen) en dat je best even een half uurtje maximaal wilt komen, maar echt niet langer. Of onderhandel om je energie in balans te houden: Oké, borrel, maar dan geen vergaderingen op die dag, of de volgende dag vrij.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 07:47 schreef C.L.Werner het volgende:

En zelden een werkgever gezien waar je 'de hele dag' met elkaar praat. 99% werkt en doet af en toe een praatje. Dus ik zie hier ook geen probleem.

Er zijn genoeg mensen die de hele dag aan het praten zijn, zelfs als je nooit antwoord. Tijdens het werken, en hun productie lijdt er niet onder. Het is wel extreem vermoeiend (net als de radio).

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 04:53 schreef Lunatiek het volgende:

Er ontbreekt volgens mij niks aan de sociale vermogens van TS. TS is introvert, dat is iets heel anders. Kan zich prima als extrovert gedragen, maar dat is extreem vermoeiend en levert weinig plezier op - dus waarom zou je moeite nog doen.

De oorzaak is iets in de hersenen (zie de boektip), wat mogelijk dicht tegen autisme aanligt. Sommige mensen zien introvert zijn als een onderdeel van het autistisch spectrum.

Maar... extroverten zullen zich nu en dan introvert moeten gedragen, omdat de introverte manier van leren en brainstormen vele malen effectiever en efficiënter is. Het is dus geen stoornis, maar eerder een persoonlijkheidskenmerk van hoe je dingen van nature doet (net als linkshandigheid).

Maar je moet toch ergens plezier in hebben om er goed in te kunnen zijn? En de TS beleeft weinig plezier aan oppervlakkig sociaal contact. Als hij alleen sociaal kan zijn met goede vrienden/familie, dan is hij gemiddeld gezien nog steeds niet sociaal, tenzij dat contact in zijn geval diepzinniger is dan bij anderen of zo. Introversie zien als persoonlijkheidskenmerk vind ik erg deprimerend en gevaarlijk omdat het introverte mensen die wel de motivatie hebben om te veranderen de hoop ontneemt. Aan de andere kant is het wel realistisch, want vaak veranderen ze niet. Maar ik neem aan dat iedereen zich toch wil ontwikkelen, en geen scheiding wil voele tussen zichzelf en anderen vanwege persoonlijkheidskenmerken, ook al is die er wel.
Je kunt idd van elkaar leren want introverten hebben er baat bij om socialer te worden maar andersom idd ook. Naar mijn mening komt introversie ook vaak door sociale angst. Supplementen als bijv magnesium kunnen daarbij helpen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 08:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Maar je moet toch ergens plezier in hebben om er goed in te kunnen zijn?

Ik ben heel goed in veel dingen waar ik geen reet aan vindt. Zou ook wel raar zijn als dat anders was.

quote:

Als hij alleen sociaal kan zijn met goede vrienden/familie, dan is hij gemiddeld gezien nog steeds niet sociaal, tenzij dat contact in zijn geval diepzinniger is dan bij anderen of zo.

TS kan m.i. uitstekend sociaal zijn (dat blijkt uit de OP: "Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet.") Niemand zal iets van introversie merken, behalve TS die er uitgeput door raakt (met mogelijk verschijnselen als hoofdpijn).
Introvert zijn is niet verlegen zijn (verlegen zijn kan een sociale angststoornis zijn, introvert zijn is dat beslist niet).

quote:

Introversie zien als persoonlijkheidskenmerk vind ik erg deprimerend en gevaarlijk omdat het introverte mensen die wel de motivatie hebben om te veranderen de hoop ontneemt. Aan de andere kant is het wel realistisch, want vaak veranderen ze niet. Maar ik neem aan dat iedereen zich toch wil ontwikkelen, en geen scheiding wil voele tussen zichzelf en anderen vanwege persoonlijkheidskenmerken, ook al is die er wel.
Je kunt idd van elkaar leren want introverten hebben er baat bij om socialer te worden maar andersom idd ook. Naar mijn mening komt introversie ook vaak door sociale angst. Supplementen als bijv magnesium kunnen daarbij helpen.

Je begrijpt dus niet wat introvert zijn is.
Lees dat boek van Susan Cain. Daarin wordt uitgelegd dat introvert zijn heeft te maken met de manier waarop je hersenen werken, hoe informatie binnenkomt, en daar is geen middeltje tegen (behalve je me-time opeisen zodat je weer op kunt laden). Een "genezing" is zeer ongewenst omdat introvert zijn een hele reeks voordelen heeft.
Veranderen kan niet. Ja, je kunt je als extravert voordoen, maar daar wordt je doodmoe van, dus dat is zinloos.

Susan Cain legt het uit:


[ Bericht 1% gewijzigd door Lunatiek op 24-04-2018 09:11:59 ]

Het is inderdaad niet iets wat je zomaar kan veranderen. Het zit in je, het hoort bij je. En heeft absoluut niets te maken met (sociale) angsten.

Ik heb het idee dat ik steeds meer moeite heb met sociale dingen. Dat ik meer tijd nodig heb om op te laden. Ik ga het niet uit de weg, maar weet ondertussen wel dat ik daarna een paar dagen rustig aan moet doen om op te laden.

Om antwoord te geven op je vragen. Ja ik pas me soms wel aan. Sommige dingen kom ik niet onderuit. Dan probeer ik het voor mezelf gewoon zo leuk mogelijk te maken. Zo kost een familieweekend me altijd ontzettend veel energie. Maar ik neem gewoon een boek mee en koptelefoon en zonder me om de zoveel tijd gewoon even af. Even tijd voor mezelf.
Dat wordt vaak saai gevonden, maar dat is pech voor hun. Ik sluit dadelijk wel weer aan.

TS, zoek vooral uit waar jij energie uit haalt. Als dingen teveel energie kost, kijk dan of het je dat waard is. Zo niet, stop er dan mee.
Sommige dingen kom je niet onderuit, blijf dan zolang als van je verwacht wordt en ga daarna naar huis. Uitleg geven aan extraverten waarom je het niet leuk vindt, heeft weinig zin.

Ook hier zeer herkenbaar. Ik heb wel heel erg het idee dat wanneer je introvert bent je afwijkt. En dat extravert zijn als wenselijk en 'zo hoort het' geldt.

quote:

Op maandag 23 april 2018 19:05 schreef Ruislip het volgende:
Hoewel totaal niet vergelijkbaar onze levens, herken ik wel een hoop van die gast in mijzelf.

Wat heeft dat verhaaltje over jouzelf nu precies met het leven van die toevallig net overleden DJ Avicii te maken?

Prima verder als je bepaalde problemen hebt met mede-bestuurders en kennelijk jullie comunicatie niet goed past, daar zal je dan mee moeten omgaan, mogelijk zelf je ok aanpassen of gewoon duidelijk het gesprek darover aangaan en bv andere afspraken maken over de communicatie binnen dat bestuur...

Maar ik zie eigenlijk niet echt het nut in de opmerking: "Als ik dus zo'n avicii was, had ik ook er alles aan gedaan om mijn optredens af te zeggen. " en jezelf gelijk te stellen met iemand die toevallig eventjes in de media is omdat die dood omgevallen is.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 11:37 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Wat heeft dat verhaaltje over jouzelf nu precies met het leven van die toevallig net overleden DJ Avicii te maken?

Prima verder als je bepaalde problemen hebt met mede-bestuurders en kennelijk jullie comunicatie niet goed past, daar zal je dan mee moeten omgaan, mogelijk zelf je ok aanpassen of gewoon duidelijk het gesprek darover aangaan en bv andere afspraken maken over de communicatie binnen dat bestuur...

Maar ik zie eigenlijk niet echt het nut in de opmerking: "Als ik dus zo'n avicii was, had ik ook er alles aan gedaan om mijn optredens af te zeggen. " en jezelf gelijk te stellen met iemand die toevallig eventjes in de media is omdat die dood omgevallen is.

Avicii is een mooi voorbeeld van hoe introverte mensen kunnen lijden onder de dictatuur van extraverten. Het is een soort rolmodel. Dat komt nu extra onder de aandacht doordat er bij zijn overlijden naar die documentaire wordt verwezen.
TS had moeilijk kunnen zeggen "ik herken zoveel van mijzelf in mijn buurman, herkennen jullie dit ook?"

quote:

Op maandag 23 april 2018 19:05 schreef Ruislip het volgende:
Door zijn overlijden heb ik die docu true stories van Avicii nog eens zitten bekijken.

Hoewel totaal niet vergelijkbaar onze levens, herken ik wel een hoop van die gast in mijzelf. Ben zelf ook een beetje een introverte gast, mij maak je ook niet blij met allerlei sociale dingen, aandacht, praten om het praten. Als ik al praat is het liever over een diepzinnig onderwerp. Als er iets aan mij mankeert (ben moe, heb last van mijn buik, hoofdpijn, noem maar op) is ''praten'' ook altijd het eerste waar ik mee stop. Het kost mij namelijk veel energie.

Ik merk dat hoe ouder ik word, hoe erger het wordt. Dit terwijl de maatschappij over het algemeen is georiënteerd op extraverte mensen. Op werk, van vrienden, zelfs van je buren wordt in zekere zin extravert gedrag verwacht.

Ik zit bijvoorbeeld in een bestuur, en ik krijg de laatste tijd twee keer de opmerking dat mijn medebestuurders vinden dat ik mij richting hen socialer moet opstellen. Ik ging in dit bestuur met het doel om de taken te verwezenlijken, maar zij zitten ook de hele dag te whatsappen over onzin, zijn al weken druk met het plannen van een bestuursuitje. Ik reageer daar niet op, omdat het mij niet boeit. Ik zit in dat bestuur om mijn taak te doen, niet om een beetje lollig te doen over koetjes en kalfjes.

Dit heb ik ook op werk. Mijn dagelijkse werkzaamheden gaan prima, heb ook een prima verstandhouding met collega's, maar er zijn altijd wel weer een paar figuren die om de zoveel maanden weer zo nodig een teamuitje moeten plannen. Of iemand die vertrekt en die dan zo nodig een borrel moet organiseren. De week voor kerst met borrels, brunches, etc is ook steevast een kriem.

Ik probeer daar altijd zo veel mogelijk onderuit te komen. Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet. Aan de andere kant moet je misschien in zekere zin toch soms je grens opzoeken, wil je niet buiten de groep vallen.

Als ik dus zo'n avicii was, had ik ook er alles aan gedaan om mijn optredens af te zeggen. Laat mij maar lekker rustig achter de schermen mijn ding doen, dan ben ik het meeste tevreden.

Ik merk dat ik het nog altijd niet helemaal heb geaccepteerd dat ik zo ben. Ik vind eigenlijk van mijzelf dat ik een sociaal dier moet zijn. Mijn verjaardag vier ik al jaren niet. Niet omdat ik geen vrienden heb, maar ik heb geen zin in iets waarin ik het centraalpunt ben. En zo nog wel meer dingen. Het blijft voelen als falen, maar ik kom toch steeds meer op een leeftijd waarop ik besef dat het (1) niet meer gaat veranderen en (2) het te veel energie kost om mij anders voor te blijven doen.

wie herkent dit ook? In hoeverre pas je je toch aan? Of heb je gewoon overal schijt aan en doe je je eigen ding?

Als je echt introvert bent, dan zou je een rijk gevoelsleven moeten hebben. Dan kan je je ook voorstellen dat dit voor anderen net zo is. Je kan het dan best opbrengen om je een beetje aan te passen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 11:08 schreef Ruislip het volgende:

[..]
Tegenwoordig mag je mensen met geen vinger meer ongewenst aanraken, maar jouw ideeën / levensstijl en voorkeuren als extravert persoon aan een introvert persoon opleggen is op de een of andere manier sociaal nog steeds geaccepteerd.

Sorry maar ik vind het ook wel heel makkelijk 'extraverten bashen' is in dit topic. Er wordt hier regelmatig gerefereerd naar dat extraverten de introverten beter moeten gaan leren begrijpen maar blijkbaar is er andersom ook nog een hoop te leren. Een extravert is over het algemeen vooral heel enthousiast en deelt graag zijn/haar ideeën. Iemand die niet egoïstisch-extravert is heel hier helemaal niet te bedoeling mee om iets "op te leggen" maar is gewoon enthousiast. Het is aan de extravert om te leren ontdekken wanneer het enthousiasme niet gedeeld wordt maar het is ook aan de introvert om te snappen dat dit niet uit een slechte bedoeling is.

Sociale bijeenkomsten en functies vereisen sociaal gedrag. Als introvert dien je simpelweg een passende functie te vinden die voornamelijk zelfstandig uit te oefenen is. De enige verandering zou moeten zijn (beeldvorming): introverten zijn niet per definitie raar of 'creeps'.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 12:02 schreef Yesse het volgende:

[..]

Sorry maar ik vind het ook wel heel makkelijk 'extraverten bashen' is in dit topic. Er wordt hier regelmatig gerefereerd naar dat extraverten de introverten beter moeten gaan leren begrijpen maar blijkbaar is er andersom ook nog een hoop te leren.

Het verschil is vooral dat extraverten door hun aard eerder in leidinggevende en gezagsposities terecht komen en dat voor introverte mensen moeilijker is omdat ze de 'people skills' op een andere manier uiten. Dus de extraverte personen zul je eerder hoger in de hiërarchie vinden waardoor introverten gauw een zwakke positie hebben.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 11:49 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Avicii is een mooi voorbeeld van hoe introverte mensen kunnen lijden onder de dictatuur van extraverten. Het is een soort rolmodel. Dat komt nu extra onder de aandacht doordat er bij zijn overlijden naar die documentaire wordt verwezen.
TS had moeilijk kunnen zeggen "ik herken zoveel van mijzelf in mijn buurman, herkennen jullie dit ook?"

wat is de waarde van een erg subjectieve presentatie van een bekend figuur _opeens_ te gaan ophemelen tot een 'Romodel' en te gaan roepen "dat je zoo véél van jezelf in die persoon herkent".

Op mij komt dat 'herkennen' een beetje over als gewoon iets op een bepaalde manier _willen_ zien, veelal ook eerder onrealistische zaken, die iemand vaak ook eerder weerhouden van het aanpakken van problemen in de omgang met anderen.

Een onnzinnige wens naar romatiserende dramatiek, zoals de bewering "dat 'ntroverte mensen zouden lijden onder de dictatuur van extraverte mensen".

Ik zou het zinniger vinden om bv het probleem dat de TS beschrijft dat hij kennelijk met enkele mede-bestuursleden zélf aan te gaan pakken..
en niet enkel terug te vallen in een verder passieve gedacht van "kijk eens, de net overleden beroemde DJ was ook 'introvert', alhoewel die kennelijk wel een erg succesvolle carriere ermee opbouwde"

Ja ik herken dit ook wel eigenlijk. En ik moet zeggen dat ik me toch wel minder aanpas dan vroeger, gewoon omdat ik dat niet ben. Aan de ene kant jammer natuurlijk omdat je sociaal gezien naar beneden valt. Maar het geeft ook wel heel veel rust en eigenlijk vind ik het ook wel fijn.

Ik kan heel goed begrijpen hoe Avicii zich gevoeld heeft en vind het jammer dat het zover heeft moeten komen.

Overigens wel grappig om te zien hoe makkelijk je de extraverts uit dit topic kan pikken.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 12:05 schreef Cockwhale het volgende:
Sociale bijeenkomsten en functies vereisen sociaal gedrag. Als introvert dien je simpelweg een passende functie te vinden die voornamelijk zelfstandig uit te oefenen is. De enige verandering zou moeten zijn (beeldvorming): introverten zijn niet per definitie raar of 'creeps'.

Kijk even naar wat voorbeelden van succesvolle introverten op functies als president en zo. Er is een hoop mogelijk, mits er ruimte en tijd is om je weer op te laden.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 12:01 schreef Kamina het volgende:

[..]

Als je echt introvert bent, dan zou je een rijk gevoelsleven moeten hebben. Dan kan je je ook voorstellen dat dit voor anderen net zo is. Je kan het dan best opbrengen om je een beetje aan te passen.

Waar haal je die onzin vandaan?

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 09:06 schreef Lunatiek het volgende:

Ik ben heel goed in veel dingen waar ik geen reet aan vindt. Zou ook wel raar zijn als dat anders was.

TS kan m.i. uitstekend sociaal zijn (dat blijkt uit de OP: "Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet.") Niemand zal iets van introversie merken, behalve TS die er uitgeput door raakt (met mogelijk verschijnselen als hoofdpijn).
Introvert zijn is niet verlegen zijn (verlegen zijn kan een sociale angststoornis zijn, introvert zijn is dat beslist niet).

Je begrijpt dus niet wat introvert zijn is.
Lees dat boek van Susan Cain. Daarin wordt uitgelegd dat introvert zijn heeft te maken met de manier waarop je hersenen werken, hoe informatie binnenkomt, en daar is geen middeltje tegen (behalve je me-time opeisen zodat je weer op kunt laden). Een "genezing" is zeer ongewenst omdat introvert zijn een hele reeks voordelen heeft.
Veranderen kan niet. Ja, je kunt je als extravert voordoen, maar daar wordt je doodmoe van, dus dat is zinloos.

Susan Cain legt het uit:

Susan Cain: The power of introverts: TED TALKS: documentary,lecture,talk

Huh? Dat verbaast me wel. Het lijkt me moeilijk om dingen die je geen reet aan vind vol te houden en oefening is meestal belangrijk om ergens beter in te worden, tenzij je veel aangeboren talenten hebt.

Waarom beschouw je de poging van de TS om geaccepteerd te worden door anderen door een geforceerde poging om te zijn wat hij niet is als sociaal gedrag?

Waarom begrijp ik niet wat introversie is , alleen maar omdat ik niet vind dat het alleen maar voordelen heeft? Waarom kan introverse zoals jij beschrijft niet gewoon een staat van zijn betekenen die naast voordelen ook nadelen heeft? Je snapt toch dat zoals ook aangegeven in dit topic extraversie ook voordelen heeft? Waarom is het dan onwenselijk om op de juiste momenten introvert te willen zijn, maar op de momenten die daarvoor ongeschikt zijn (zoals dus personeelsuitjes) extravert? Het is vast onmogelijk, en daarom moeten mensen ook gewoon zichzelf accepteren, maar dat betekent nog niet dat zij daarom ook volmaakt zijn. Volmaakt voor zichzelf wellicht ja, binnen hun beperkingen, maar niet in het algemeen. Net als (dat vind ik) extraverte mensen soms slordig, oppervlakkig en arrogant kunnen zijn, maar daar tegenover staan dan ook weer de eigenschappen zoals openheid, enthousiasme en humor/gevatheid die hun over het algemeen succesvoller in het leven en socialer maken. En het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Je hebt wel gelijk, dat ook het voorbeeld van Avicii aangeeft, dat introvert zijn nog geen totale mislukking wat succes betreft hoeft te betekenen. Dat is dan juist extra goed van mensen als die de "hindernis" tot succes van zijn of haar temperament heeft kunnen overwinnen.

Waarom ik sociale angst en introversie samenvoegde is omdat de ts niet 100% gelukkig lijkt met zijn introverte status of hoe anderen hem als resultaat daarvan zien en, omdat ik daarom me afvroeg wat de redenen kunnen zijn dat iemand sociaal contact vermoeiend vind.
Ik weet van mezelf dat zodra ik niets leuks weet om te zeggen (innerlijke leegte), vaak omdat ik ook niks durf te zeggen omdat ik denk dat anderen het saai vinden, dat ik niet enthousiast durf te zijn of vrolijk of druk, dat ik mij dan geen onderdeel meer voel van het gezelschap en mensen mij dan ook vervelende dingen gaan vragen als : vind je het wel leuk? Heb je het wel naar je zin met ons? Waarom doe je niet wat meer mee? Zeg eens wat. En als gevolg daarvan voel ik mij daarna minder op mijn gemak omdat ik steeds bang ben deze vragen van anderen te krijgen. Dus in mijn geval is sociale angst er wel een onderdeel van. Het is zeer vermoeiend om altijd maar een saaie passieve toeschouwer te zijn en ondertussen steeds bang te zijn dat je daar kritiek op krijgt. Maar dat is hoe ik het ervaar.

Die onzin van dat gevoelsleven komt juist door wat wordt geschreven over mensen die 100% introvert zouden zijn... ze richten hun aandacht niet naar buiten, dus dan richten ze het naar binnen en dan zouden ze dus waarschijnlijk ook nadenken over andere mensen en hun gevoelens. Of je dat een rijk gevoelsleven kunt noemen weet ik ook niet het zou kunnen zijn dat extraverte mensen misschien juist een rijker gevoelsleven hebben ten opzichte van anderen omdat ze gewoon vaker met anderen in contact komen. Ze staan nergens vaak echt lang bij stil, omdat de maatschappij vereist dat mensen die erbij willen horen heel gehaast en oppervlakkig leven om maar zoveel mogelijk activiteiten en entertainment in een dag te proppen en ook steeds weer snel overschakelen, dus dan is het juist meer op gevoel dat ze anderen begrijpen.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-04-2018 13:51:32 ]

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:04 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Waar haal je die onzin vandaan?

Andere introverten, andere extraverten, de buitenwereld, ervaring, noem maar op.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 00:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ja dit herken ik helaas. Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik wat betreft sociale vermogens niet vooraan stond toen die werden uitgedeeld. Je kunt niet alles hebben in het leven. Ik stond bij veel karaktereigenschappen niet vooraan, maar het zij zo. Ik voel soms nog wel verplichting tegenover anderen, maar aangezien mijn aanwezigheid toch saai wordt gevonden, heb ik dat ook steeds minder, ik doe wat ik kan, dat wil zeggen: ik toon alleen oprechte interesse en geen gespeelde, ik ben alleen vrolijk als ik mij zo voel en daar de energie voor heb, vinden mensen dat niet vaak genoeg jammer dan, ik heb een hekel aan nep gedoe. Ik zie het nut daar gewoon niet van in. Als ik jou was zou ik gewoon denken: boeiend waar de samenleving op is ingesteld. Natuurlijk is het vervelend als je er steeds mee wordt geconfronteerd, maar dat je er nog mee zit is ook een teken dat je het nog niet helemaal hebt geaccepteerd denk ik. Anders ergerde je je even en dan zat je er al niet meer mee, maar het roept blijkbaar toch nog wel gevoelens bij je op zoals na het zien van die docu over Avicii.

Want extraverte mensen zijn nep?

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 12:06 schreef Stoney3K het volgende:

[..]

Het verschil is vooral dat extraverten door hun aard eerder in leidinggevende en gezagsposities terecht komen en dat voor introverte mensen moeilijker is omdat ze de 'people skills' op een andere manier uiten. Dus de extraverte personen zul je eerder hoger in de hiërarchie vinden waardoor introverten gauw een zwakke positie hebben.

Ik ben het met je eens dat de extravert met lef sneller gezaghebbende posities hebben. Maar dat is niet waar het om ging. Het ging om extraverten die moesten snappen dat introverten niet sociaal waren, en dat een extravert maar moet snappen dat jij als introvert dat enthousiaste idee niet leuk vind. Terwijl de bedoeling bij 80% van de (extraverte) mensen volgens mij gewoon goed is en een introvert net zo goed super sociaal kan zijn.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:48 schreef Yesse het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens dat de extravert met lef sneller gezaghebbende posities hebben. Maar dat is niet waar het om ging. Het ging om extraverten die moesten snappen dat introverten niet sociaal waren, en dat een extravert maar moet snappen dat jij als introvert dat enthousiaste idee niet leuk vind. Terwijl de bedoeling bij 80% van de (extraverte) mensen volgens mij gewoon goed is en een introvert net zo goed super sociaal kan zijn.

Ik las het vooral als de 'sociale verplichtingen' die op de werkvloer tussen collega's gelden en dat je als introvert straks in je functioneringsgesprek uit mag leggen waarom je niet gezellig mee hebt staan brallen op de vrijdagmiddagborrel.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:49 schreef Stoney3K het volgende:

Ik las het vooral als de 'sociale verplichtingen' die op de werkvloer tussen collega's gelden en dat je als introvert straks in je functioneringsgesprek uit mag leggen waarom je niet gezellig mee hebt staan brallen op de vrijdagmiddagborrel.

haha, dat is echt erg, maar zo is het vaak helaas wel alleen dan denk ik achter de schermen... de leidinggevende beoordeelt achter je rug om of iemand 'in het team past', is vooral belangrijk bij functies waarvoor je moet samenwerken denk ik

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:39 schreef Kamina het volgende:

[..]

Andere introverten, andere extraverten, de buitenwereld, ervaring, noem maar op.

Rijk gevoelsleven wil niet per se zegggen dat dat inlevingsvermogen is. En het maakt voor je energiebalans geen drol uit: het blijft vermoeiend, dus moet je plannen en nee durven zeggen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:49 schreef Stoney3K het volgende:

[..]

Ik las het vooral als de 'sociale verplichtingen' die op de werkvloer tussen collega's gelden en dat je als introvert straks in je functioneringsgesprek uit mag leggen waarom je niet gezellig mee hebt staan brallen op de vrijdagmiddagborrel.

Ik reageerde vooral hier op:

Zoals die ene extraverte collega die constant met allerlei idiote ideeën komt waar ik niet op zit te wachten (vlog maken van de werkdag, personeelsuitje met allerlei interactieve dingen in plaats van gewoon een pizza'tje eten). En als je dit dan niet leuk vindt en er geen zin in hebt, ben jij de boosdoener.

Terwijl ik zoiets heb: die extraverte collega zal echt niet bewust denken "HA nu ga ik die introverte collega eens lekker treiteren met mijn ideeën om te vloggen en een leuk personeelsuitje". Nee. Die collega denkt volgens mij vooral aan: jaaa cool laten we iets gaafs gaan doen met interactieve dingen. Dus de bedoeling is niet slecht. En volgens mij is het gros van de extraverte mensen niet zo dat ze dan de mensen die daar niet aan meedoen gelijk als 'slecht' bestempelen.

Overigens ben ik aan de 'buitenkant' wel extravert (ik ben vooral luid, aanwezig en open) maar ga ik ook liever niet mee met uitjes en sociale dingen van mijn werk. Daar voel ik mij nooit bij op mijn gemak en word ik onrustig van (mijn introverte deel) dus ga ik niet vaak mee. Maar ik heb (gelukkig) nog nooit problemen gehad van mijn leidinggevende omdat ik niet mee deed aan de vrijdagmiddagborrel. Hooguit dat ik wat hoorde van collega's.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:42 schreef Bananenpap het volgende:

Want extraverte mensen zijn nep?

Nee, voor echt extraverte mensen is dat niet nep. Maar voor mij zou het wel nep zijn als ik geforceerd iedere vrijdag in de kroeg zou zitten met collega's of heel hard zou lachen om letterlijk alles, zoals sommige kennissen en vrienden van vrienden doen. Of zij ook werkelijk alles zo ontzettend grappig vinden of echt zo enthousiast zijn over alles en iedereen dat kan ik natuurlijk niet beoordelen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 13:56 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Rijk gevoelsleven wil niet per se zegggen dat dat inlevingsvermogen is. En het maakt voor je energiebalans geen drol uit: het blijft vermoeiend, dus moet je plannen en nee durven zeggen.

Als je je niet kan inleven ben je een egoist, ongeacht of je introvert of extravert bent. Ben je dat niet, dan mag je je best aanpassen af en toe, dus plannen en ja zeggen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 14:02 schreef Kamina het volgende:

[..]

Als je je niet kan inleven ben je een egoist, ongeacht of je introvert of extravert bent. Ben je dat niet, dan mag je je best aanpassen af en toe, dus plannen en ja zeggen.

Je kunt beter een "egoïst" zijn dan je eigen grenzen niet kennen en jezelf de vernieling inhelpen door per se sociaal te willen doen, Avicii achterna.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 14:12 schreef Chai het volgende:

[..]

Lekker vals dilemma weer.

Leg uit?