Ik woon nu 34 jaar in Chili, niet in Santiago, maar in Osorno en werk in Maullin. Twee van mijn kinderen wonen in Santiago.
Wonen in Santiago: maakt veel verschil welke deelgemeente de leukste deelgemeentes (typische middenklasse) om in te wonen zijn Ñuñoa, Providencia en La Reina zijn. Vermijdt uitegesproken arme gemeentes zoals La Pintana, Cerro Navia, Lo Espejo, San Ramón, La Granja, Puente alto, El Bosque. De rijkeluisdelen zoals Las Condes, Vitacura en Lo Barnechea zijn goed om in te wonen maar zoals te verwachten, duur.
Santiago is een grote stad, jachtig, gehaast, onpersoonlijk, bijna 5 miljoen inweoners, luchtvervuiling, files, verkeersopostoppingen tieren er welig. Ik houd er niet van. In de arme wijken is veel drugshandel met de bijkomende gewelddadige misdaad.
Werken is voor buitenlanders welke vloeiend spaans spreken zeer goed mogelijk maar zo niet dan slechts als schoonmaker, fruitplukker of iets dergelijks, wat overigens niet noodzakelijkerwijs slecht betaalt (veel is stukloon en dus afhankelijk van de doelmatigheid waarmee je werkt) . Er is in Chili een overaanbod aan werkkrachten met commerciële, economische, administratieve of IT vaardigheden en opleidingen. Als buitenlandse managementassistente met een matige kennis van spaans heb je geen schijn van kans, tenzij je aanklopt bij een nederlands bedrijf. Inlichtingen kun je krijgen bij de embajada der Nederlanden. Wat wel goed wil is zelf een bedrijfje opzetten: er is veel belangstelling voor uitheemse goederen, uitheems voedsel, enzovoorts, verschillende europese en aziatische immigranten hebben daar succes mee.
De cultuur is aangenaam, lijkt veel op de franse en spaanse. Men is beleefd, hoffelijk, diplomatiek, welbespraakt, maar ook zeer gevoelig en voor nederlandse begrippen indirect en buitengewoon snel op de teentjes getrapt. Omgekeerd worden nederlanders al snel als bot ervaren. Chilenen hebben door hun indirecte manier van communiceren aan een half woord voldoende. Omgekeerd wordt een voor chilenen harde sneer of uitdaging door nederlanders zelden als zodanig begrepen.