Emancipatie psychiatrisch patienten

quote:

Op zondag 1 april 2018 19:57 schreef Keep_Walking het volgende:

Heel veel dingen.

Kort samengevat, ze proberen iets dat niet kwantificeerbaar is, te kwantificeren. Uiteindelijk draait het om geld, wat wordt wegbezuinigd of moeilijk over gedaan als het niet tastbaar verbetering laat zien.

Zoals TS zei, soms vul je een testje en moet je naar de volgende traject. Uiteindelijk kom je in een web van bureaucratie en oververmoeide hulpverleners die meestal geen kracht meer hebben om echt empathie voor je op te brengen, waardoor je echt geholpen wordt.

Bij echte psychische problematiek is bovendien alleen een gesprek niet voldoende. In het begin lucht het op, maar daarna heb je heeft de hulpzoeker ook een in zijn persoonlijke omgeving ervoor nodig dat de omgeving meewerkt.

Wat er eigenlijk moet komen is een emancipatie-beweging voor psychische kwetsbaren. Net zoals homo’s na jaren strijden gelijke rechten, begrip en steun hebben kunnen afdwingen, moeten psychiatrische patiënten dat ook doen.

Ik denk dat psychiatrische patiënten al een stuk vooruit zijn als ze:
- gezond leven en zich verdiepen in hoe voeding, slaap en supplementen hun hersenen beïnvloed
- stoppen met afhankelijk zijn van medicijnen en uitkering/ als dat niet mogelijk is dan in ieder geval van psychologische hulpverlening
- geen boodschap meer hebben aan wat anderen van hen denken of hoe anderen vinden dat zij moeten zijn, want uiteindelijk is de hele geestelijke gezondheidszorg toch vooral een manipulerende tuchtschool die mensen leert hoe ze zo min mogelijk overlast veroorzaken voor anderen in hun omgeving, maar de mensen die pas echt overlast veroorzaken worden vaak niet door de ggz behandeld, die zijn niet gemotiveerd genoeg voor

ik vat het even samen met een citaat van Anthonie1 waar ik het zelf 100% mee eens ben:

quote:

Ik denk hulpverleners er voornamelijk op uit zijn om je bezig te houden. Echt helpen kunnen ze je niet, want dat is technisch helemaal niet mogelijk... Dus wat dat betreft moet en kun je als client niks verwachten. Ze bestaan vooral om jouw het idee te geven dat je hulp krijgt, zodat je geen last meer bent voor je omgeving. Uiteindelijk is het probleemverplaatsing.

Er zijn aandoeningen waar medicijnen voor kunnen helpen. Maar ook dan is het nog steeds probleemverplaatsing, want je bent dan afhankelijk geworden, en met de inconsequentie en bezuinigingen kan het zomaar zijn dat de ene psychiater vind dat je ergens wel recht op heb en de andere ineens weer niet.

[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-04-2018 23:38:48 ]

quote:

Op zondag 22 april 2018 08:01 schreef Samzz het volgende:
Ben wel benieuwd wat TS nu precies wil. Misschien kan zij dat verduidelijken.

Ik vond dat Keep_Walking gelijk had dus gaat dit topic over manieren waarop psychiatrisch patienten los kunnen komen van de ketenen waarmee zij vast zitten aan een subjectief onlogisch ad hoc functionerend hulp systeem waarvan sommigen mensen (zie idd dat andere topic) slechter eruit komen dan ze erin zijn gegaan, bedankt voor de link

quote:

Op zondag 22 april 2018 08:41 schreef Lunatiek het volgende:

Psychiatrische zorg afschaffen. Behandelaars zijn incompetent, therapie werkt niet, en patiënten aanstellers, dat blijkt uit elke post van TS.

Nee, ik wil dat mensen onafhankelijker worden van deze zorg, en wie vindt psychiatrische patienten hier geen aanstellers? Hoe is mijn post hier anders dan die van anderen? Alle psychische problemen worden afgedaan als karakterzwakte. Als daar uitzonderingen in zijn, dan vraag ik me af wat de regels voor uitzondering dan zijn en waar ze op zijn gebaseerd.

quote:

Op zondag 22 april 2018 09:28 schreef Lunatiek het volgende:

Er zijn users die psychische klachten serieus nemen. Somberling, Raskalnikov en magnetronkoffie bijvoorbeeld. Misschien omdat zij echte psychiatrische patiënten kennen en niet alleen aanstellers. En daarbij doorhebben dat die anti-psychiatrische houding die jij aanneemt onderdeel kan zijn van de stoornis en dat júist die mensen hard hulp nodig hebben, al is dat tegen hun wil.

Je noemt hier uitzonderingen en het is goed dat zij er serieus over nadenken. Maar is het dan niet juist het probleem dat mensen zelf ook een psychiatrische aandoening moeten hebben om er eindelijk empathie voor te kunnen opbrengen? Op deze manier hebben psychiatrisch clienten dus al sowieso last van het onbegrip uit hun omgeving. Of zie ik het nou verkeerd en is er gewoon een grens van psychologische problemen die psychiatrisch worden waar onder mensen aanstellers zijn en waarboven mensen begrip krijgen , wat is deze dan? En waarom zou een antipsychiatrische houding alleen maar het resultaat kunnen zijn van een stoornis?

quote:

Op zondag 22 april 2018 09:54 schreef aeque het volgende:

Ik vind mensen met een psychisch probleem geen aanstellers en meerdere mensen met mij. Dat jij juist de posts leest die het tegendeel beweren moet je niet bij de users leggen.

Daarnaast zit er nogal een verschil tussen de psychische problemen in deze wereld. Als je kijkt naar een depressie, angststoornis en zo kunnen er vast nog een paar in dit rijtje, dan is dat in veel gevallen een jarenlange conditionering van het brein richting het negatieve. Met alle gevolgen van dien. Het enige wat daarbij helpt is om je brein opnieuw te gaan conditioneren naar het positieve. Een manier om dat te bereiken is om een keer de drempel over te gaan die er nu ligt. Dat is geen karakterzwakte maar onderdeel van het ziektebeeld. Maar de enige oplossing is om hetgeen waar je bang voor bent, te gaan doen. Ofwel de oplossing ligt bij jezelf, iets wat je kunt bereiken met behulp van medicijnen en therapie.

Neemt niet weg dat er genoeg psychische problemen zijn die vele malen lastiger te behandelen zijn en er niet een kant en klare oplossing is. Of sterker nog, überhaupt een oplossing.+

Maar wat is nu eigenlijk je punt? Je roept eerst dat mensen onafhankelijk van de zorg moeten worden, om vervolgens over te gaan op wat er van mensen met een psychische aandoening gevonden wordt. Er zit geen enkele rode draad in je verhaal.
Bovendien wordt het riedeltje van; "de GGZ is slecht boehoe" ook wel uitermate irritant. Prima dat mensen hun negatieve ervaring ook posten, is alleen maar goed. Maar volgens mij zijn er genoeg users die maar niks meer posten in de verschillende topics over hun issues omdat dit 1 van de reacties is die je meestal krijgt.

Ik lees gewoon posts in dit forum voor psychologische problemen en ik kom vaker onbegripvolle tegen. Misschien lees ik verkeerd, maar ik heb geen energie meer om de posts te gaan tellen die begripvol zijn en degenen die dat niet zijn, als ik nou het gevoel had dat het enigszins nut had kunnen hebben was het misschien anders geweest.
Vreemd, mensen moeten zichzelf opnieuw conditioneren (want: de problemen hebben zij zichzelf aangeleerd), maar dit moet per se ondersteund worden door oplossingen buiten zichzelf? Waarom?
Men accepteert het ook niet goed dat lichamelijke ziekten soms ongeneeslijk zijn, dan is er meer onderzoek nodig. Waarom geld dat dan niet voor psychiatrische ziekten volgens veel mensen? Waarom is het onderzoek naar psychiatrische ziekten volgens velen blijkbaar al volmaakt en voltooid?

Mijn punt is dat ik vind dat de instructie van de maatschappij , het bevel eigenlijk, naar psychiatrisch clienten te dubbelzinnig is, waardoor zij dus vaak overgeleverd zijn aan onlogische hulpverlening waarop ook nog eens bezuinigd wordt. Het advies is: geef jezelf een schop onder je hol met behulp van een ander. Vaag. Waarom je daar gehuil bij zet snap ik niet want ik ben nu vele malen vrolijker dan toen ik nog in therapie zat. Je vind dat ik ook onafhankelijk moet zijn van de meningen van anderen, maar om anderen te beinvloeden is iedereen dat. Voorstanders van psychiatrie waren ook nergens geweest als niet bijna iedereen het met ze eens was geweest.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:03 schreef Somberling het volgende:


Eens.

En begrijp ik nou goed, Geeninspiratie1235, dat je psychiatrische patiënten aanstellers noemt?

(even voor de duidelijkheid zodat ik het nog kan volgen)

Nee, geen aanstellers. Soms wel slachtoffers van een al te snelle verleiding tot een gemakkelijke oplossing die goed lijkt maar mensen zwaar afhankelijk maakt als iemand vind dat zij dat mogen hebben, maar dat wordt in stand gehouden door hulpverleners en de overheid, dus die zijn daar voornamelijk de veroorzakers van. En dat is ook weer een direct gevolg van het onbegrip vanuit de maatschappij.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:11 schreef appelsap het volgende:
Ik denk als ik jouw post lees dat jij weinig van psychiatrie begrijpt.
Als ik jouw beschrijving zo lees dan zijn psychiatrische patiënten aanstellers die eens goed naar zichzelf moeten kijken maar vooral een schop onder hun kont moeten krijgen.
Ga eens in een psychiatrische instelling kijken. Deze mensen kunnen niet zonder hulp en medicatie. Er zijn daar een hoop mensen die ontregeld zijn op alle vlakken (slaap, voeding, medicatie) en dat wordt veroorzaakt door psychiatrische problemen. Er zijn ook mensen die het volledig volgens het boekje doen en nog niet zonder hulp en medicatie kunnen.
Regelmaat en ritme mrt daarbij goede voeding en voldoende beweging helpen je als je op de goede weg bent. Maar helaas hebben psychiatrische patiënten vaak toch nog meer nodig dan dat.
Bij stabiliteit wordt wel altijd medicatie geëvalueerd en zoveel mogelijk verminderd, net als contactmomenten (dit is mijn ervaring iig).

Ambulant zal het anders zijn en ik denk dat je daar best een punt hebt. Ik denk dat een gedeelte van de mensen die zich voor hulp aanmeldt dit niet nodig heeft. Een gedeelte roept te snel dat ze bijvoorbeeld depressief zijn, een burn out hebben, een concentratiestoornis hebben als het even wat minder gaat. En gaan daar ook te snel medicatie voor slikken. (Persoonlijke ervaringen uit mijn directe omgeving)
Aanstellers zijn het denk ik niet. Ik denk dat men tegenwoordig sneller actie onderneemt omdat er veel mogelijk is. Maar ook omdat er in de samenleving veel van een mens verwacht wordt.

Aanvulling: wat ik goed vind is dat mensen tegenwoordig laagdrempelig bij de praktijkondersteuner van de huisarts terecht kunnen. Deze kan ook doorverwijzen bij serieuze klachten.

Je hebt gelijk, het valt niet te ontkennen dat zulke mensen er ook zijn, maar er is dan ook nooit goed gecontroleerd of ze zich aan het juiste leefpatroon houden. Je kunt ze wel dwingen opgenomen te worden, maar daar is het alleen neem je medicijnen dan vinden we alles goed. Ja ik ben ook in een psychiatrische instelling geweest, niet als client maar als bezoek. En cliënten konden er weg om drugs te gebruiken. Aandacht voor de manieren waarop voeding en slaap exact de hersenen kan beïnvloeden, zelfs niet eens een beetje bij slechts een beetje bewijs, was er niet, laat staan controle daarop. Niet genoeg iig om de levensstijl van ongezond levende mensen te beïnvloeden. Er zijn aanwijzingen over de hersenen of maag en hoe dit emoties beïnvloed. Als behandelaars dat al niet weten, maar het wel mogelijk kan zijn dat het lichaam de emoties beïnvloed, waarom komen hulpverleners dan weg met zo weinig kennis en uitleg hier over? Je mag er best sceptisch over zijn vind ik, maar wees dan wel up to date. Zo moeilijk is het niet om een paar concrete voeding aanwijzingen te bedenken en die te proberen vanuit resultaten van wetenschappelijk onderzoek. Ipv als eerste keus te experimenteren met drugs. Tussenvormen met weinig bijwerkingen zijn er ook, die worden afgedaan als homeopathie. Zoals supplementen.

Je hebt misschien aanstellers of mensen die hulp niet echt nodig hebben, ik reken mijzelf daar ook een beetje toe (vroeger). Maar inderdaad wordt er geen duidelijke lijn getrokken wanneer iemand een aansteller en wanneer echt een psychiatrisch client. Als psychiaters dat al niet weten, waarom zou de maatschappij dat dan moeten weten?

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:15 schreef Lunatiek het volgende:

Neem je pillen en probeer het dan nog eens, maar dan samenhangender.
En lees nog eens goed wat er staat.

Ik noemde een handvol users waarvan ik me de naam kan herinneren. Er zijn er veel meer.
Sterker, degenen die "tegen" zijn, zijn òf trollen, of een kleine minderheid die buitenproportioneel veel jammert over "misstanden in de psychiatrie" op dit forum, waardoor het er heel veel lijken èn waardoor mensen die hier serieus hulp zoeken worden weggejaagd.

Ik heb inderdaad nog pillen liggen.
Overgebleven van de psychiater die vond dat ik ze wel nodig had.
Toen ging ik naar een andere psychiater, die het met mij eens was dat ik ze niet meer nodig had. Gek hè, het werkt wel vanuit die richting. Maar toen ik later weer bij dezelfde instelling ging aankloppen dat ik ze wel weer nodig had, toen ging dat niet meer. Want toen wilde ik ineens drugs en een te makkelijke oplossing! Dat bedoel ik met gebrek aan logica, met willekeur. Alle psychiatrische medicatie is drugs. Er zijn immers mensen, gewone mensen, die ritalin snuiven.

Nee hoor. Het zijn juist de mensen tegen de psychiatrie die hier worden weggejaagd, kijk maar naar het topic waar ik uit had geciteerd.

[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-04-2018 11:37:45 ]

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:23 schreef LordofLeaves het volgende:
In de top van de zakenwereld wemelt het toch van de narcisten en de psychopaten?

Uit ervaring weet ik wel dat het UWV niet veel doet om mensen met een psychiatrische achtergrond uit de uitkeringen te krijgen. Je wordt er betutteld en klein gehouden. Ze kaarten wel aan dat je zelf moet komen met een (gepaste) oplossing om je aan het werk te krijgen, maar het moet wel uit eigen zak worden betaald.

Hoezo de top van de zakenwereld? Bedoel je dat narcisme en psychopathologie succes op kan leveren? Dus dat deze mensen niet behandeld hoeven worden?

Ja, dat heb je verteld van het UWV. Jammer. Je hebt er dan in jouw geval niet zoveel aan, het zijn mensen die zichzelf aan het werk houden. Ze bedoelen het vast goed, maar dat dit kan bestaan is wel absurd.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:26 schreef appelsap het volgende:

Zullen we een hond zichzelf ook laten opvoeden en conditioneren? Eens kijken hoe goed dat gaat.
Welke ziektebeelden zijn volledig voltooid onderzocht? Daar ben ik wel benieuwd naar! Want voor zover ik weet gaan de onderzoeken gewoon door.
En ook in de algemene gezondheidszorg wordt bezuinigd. Dus daar gaan je argumenten al niet op. In de algehele gezondheidszorg wordt bezuinigd. Zullen we tegen iemand die een amputatie van zijn been gehad heeft ook maar zeggen dag meneer; niet zeiken, gewoon dat ziekenhuis uitlopen, u stelt u aan. Pijnstillers? Neem maar een banaan.

Dus psychiatrische cliënten zijn eigenlijk een soort honden?
Dat laatste voorbeeld lijkt wel op het verhaal dat ik hoorde van persoon met zelfmoord gedachten die doodleuk geweigerd werd bij ggz kliniek, want was niet ernstig genoeg, maar dat was het dus wel, dus hij pleegde zelfmoord. Anekdote, maar wel echt gebeurd. Zulke dingen komen echt voor in de psychische hulpverlening. Weliswaar ook bij huisartsen. Dat ben ik met je eens. Walgelijk hoe de medische wereld elkaar het hand boven het hoofd houdt. Ontslag hoeft niet direct, die mensen offeren zich vaak al op door hun beroep. Maar toegeven dat ze iets fout hebben gedaan wat een leven kan kosten daar voelen veel zich verheven boven. En dat zal ook heus wel schuldgevoel zijn. En sommigen lijden er zelf erg onder. Alleen als je dat niet weet als familie of vrienden dan heb je daar gewoon helemaal niets aan.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:34 schreef clumsy_clown het volgende:

Wat een achterlijke opmerking. De OP is zo onduidelijk als maar zijn kan. Verder is de insteek van OP dat mensen zich los zouden moeten maken van psychiatrische zorg. Hij heeft al genoeg mogelijkheden gekregen om zich hierover uit te laten, vind je dit niet een tikje gevaarlijk worden?

Gevaarlijk Het enige dat gevaarlijk is zijn GGZ instellingen en de fanaten die zoiets steunen.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:35 schreef Fripsel het volgende:

Want iedere psychiatrische patiënt heeft natuurlijk waanbeelden.

De GGZ is het gewoon met de TS eens hoor. Dat de zorg weer meer gericht zou moeten zijn op de zorgvraag van de patiënt. Er is een manifest en dat is letterlijk punt 1: www.regelgekte.nl

Daarnaast is er wetenschappelijk onderzoek geweest naar de effectiviteit naar de behandelmethodes van de GGZ maar die schijnt toch lastig aan te tonen te zijn. Wat ze vooral aan kunnen tonen is dat steun en begrip heel erg belangrijk zijn. Nog een reden om www.regelgekte.nl eens goed te bekijken en te stoppen met dat overdreven kaderen.

De enige die daar beter van word is de zorgverzekeraar. Alles lekker duidelijk kostenoverzichtelijk en zo goedkoop mogelijk voor hun. Maar in het geval van de psychisch zieke is het natuurlijk veel makkelijker om te roepen dat ze maar gewoon normaal moet doen, waar je een rolstoeler gewoon moet duwen, en waar speciale toiletten etc zullen moeten komen. En die golf is er ook gewoon geweest. Dan hoor je mensen ook niet meer zeggen “ja het is lastig, dus pies maar in je broek”.

Bedankt voor de link, al heb ik het idee dat dit misleiding van de GGZ is. Een soort wassen neus, dat het lijkt alsof ze er iets aan willen doen terwijl ze ondertussen van de interne problemen afleiden door aanklacht tegen zorgverzekeraars. Maar als het echt is, dan ben ik het er wel mee eens.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:43 schreef Samzz het volgende:

Waarom, de quote in de OP verwijst letterlijk naar het topic waar TS de quote vandaan heeft. Verder ben ik het eens dat ze OP niet duidelijk is.

Dat zij van mening is dat mensen psychische zorg los moeten laten mag, zoals je ziet wordt ze goed gewezen op andere feiten. Discussie moet er kunnen zijn imo.

Ja vind ik ook dank je

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:43 schreef Cockwhale het volgende:

De cognitieve verbindingen die "normale mensen" hebben gelegd in hun jeugd zijn geschikt/passend voor de huidige staat van de maatschappij. Daarom valt het niet op. Op automatische piloot functioneren zij zoals het past.

Een persoon met een psychische stoornis vecht constant met zijn of haar automatische piloot. (associaties, verbindingen, connecties tussen situatie -> gedachte -> emotie) Wij functioneren minstens 80% van de dag op automatische piloot, ondanks dat mensen denken dat ze constant bewust aan het kiezen zijn (grote nonsens). De bewuste keuze die herhaalt wordt vormt de basis voor de automatische piloot in combinatie met reflexen/instincten. Als je jong bent zijn nieuwe cognitieve verbindingen makkelijker te leggen omdat er weinig tot geen bestaande verbindingen zijn. Ben je ouder, dan moeten oude verbindingen uit het systeem "verwijderd" worden en door nieuwe vervangen worden. Je vecht dus letterlijk tegen het lichaam en diens aangeleerde gedragingen. Iemand die dit doet moet zich vaker bewust zijn van zijn of haar acties voor het ontwikkelen van nieuwe verbindingen. Tegelijkertijd schreeuwt de automatische piloot: NEE, met alle emoties, gedachten, affecties en fysieke reacties die daarbij horen.

Kortom: het is niet zo makkelijk om te veranderen. De key is: bewust zijn van je acties, bewust kiezen, en doorzetten.

Mee eens

quote:

Op zondag 22 april 2018 11:28 schreef aeque het volgende:

Je zit op fok, 1 ding wat je hier gegarandeerd tegenkomt zijn trolposts. Mensen die het niet serieus nemen en alleen maar voor de lol posten. Als je dat niet kan onderscheiden van mensen die daadwerkelijk de moeite nemen om uitgebreid te reageren moet je het überhaupt maar niet meer lezen.

Omdat niet iedereen die oplossingen uit zichzelf ziet, vandaar het vastzitten in negatieve gedachten. Als dat namelijk niet het geval was en mensen kunnen in 3 tellen hun hele gedachtegang omgooien, dan waren er ook geen psychische problemen geweest zoals depressies en angststoornissen. Plus dat medicatie bijvoorbeeld kan helpen om je gemoedstoestand te verbeteren en je zo beter aan jezelf kunt werken in plaats van toch maar in die sombere stemming te blijven hangen en niet meer de motivatie kunnen vinden om er iets aan te doen.

Wie zegt dat dat zo is? Ik ken meer mensen die zoiets gewoon begrijpen dan die dat niet begrijpen.

Wat. De puzzelstukjes vallen wel op hun plek nadat je zegt dat je gestopt bent met therapie. Je leeft schijnbaar in een soort waan waarbij eigenlijk alleen je eigen standpunten goed zijn en al het andere wordt opzij geschoven.

Hoe kun je zeker weten wat een troll post is wat niet? Door geschiedenis van de user of zo? Anders weet ik het ook niet.

Psychiatrisch cliënten weten dat hun gedachten irrationeel zijn. Het gaat ook niet om de gedachten. Het gaat om de gevoelens. Je moet je ook echt zo voelen, anders geloof je niet in de gedachten. En als een ander zegt dat je anders moet denken neem je dat niet aan. Je neemt vaak alleen dingen van jezelf aan. Vaak is er eerst het gevoel, dan de gedachten. Niet andersom. Juist door erover te praten met een psycholoog, leg je de nadruk op je negatieve gedachten. Soms leer je er ook echt wat van, maar over het algemeen versterkt het negativiteit. Als ik me bijvoorbeeld zo agressief voel dat ik bijv fantaseer hoe ik anderen vermoord dan heb ik echt geen zin om daarover te praten. En als ik niet meer in de situatie ben die me boos maakt en dat gevoel niet meer heb, dan is het ook echt weg. Dan kan ik mij niet voorstellen dat ik me ooit zo heb gevoeld. En dan is er ook niks om over te praten. Datzelfde geld voor andere gevoelens. De eigenschap van gevoelens is dat ze tegenovergesteld zijn aan rationeel denken. En dat moet dan bestreden worden door er rationeel over te denken op het moment dat er geen gevoelens zijn en de persoon dus wel na kan denken. Want op het moment dat de client emotioneel is, dan laat de psycholoog diegene ook niet toe. Dus dan begrijpt de rationele kant van de client het huiswerk volkomen en weet ook wat diegene moet doen. Maar dat betekent niet dat het psychologische probleem daarmee weg is of zo. Niemand blijft voor de lol in een echt sombere stemming hangen.

Sorry, misschien had ik daarover het begrip van mensen onderschat.

Ik ben gestopt met therapie, ja. Na 8 jaar of zoiets. Maar ik wordt hier iedere keer alleen aangesproken als zijnde afhaker. Dat is het voornaamste waar men bij mij op focust. Afhaker, recalcitrant, aan waanbeelden lijdend, ongemotiveerd. Dan vraag ik mij af hoeveel jaar cliënten volgens jullie in het geestelijke zorg systeem moeten doorbrengen om als gemotiveerd te worden gezien. 10 jaar? 20 jaar? 50 jaar? Hun hele leven?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-04-2018 23:53:57 ]

quote:

Op maandag 23 april 2018 00:50 schreef Lunatiek het volgende:

Dat is denk ik ook de reden van de weerstand en het wantrouwen: dat je je (min of meer) afhankelijk moet opstellen als je genezing zoekt.
Niet alleen bij de ggz, maar bij allerlei medische dingen. Alleen als het lichamelijk is, loop je er veel eerder en duidelijker tegenaan dat je toestand je belemmert en het je pijn doet. Voor heel veel andere zaken stellen mensen artsenbezoek liever uit ("het gaat vast over", "ik stel me aan, het stelt niks voor", "het zijn maar een paar vlekjes").

Bij iets psychisch is het nog lastiger, omdat het je niet "ineens" belemmert zoals een gebroken been, het doet geen fysieke pijn. Je kunt het moeilijk zelf diagnosticeren omdat er niks te zien of te voelen is, dus lijkt er niks aan de hand te zijn. Ten slotte is er geen logische "genezing" te zien, als er al sprake is van genezing (als je been is gebroken, weet je dat een therapie van vier weken gips en rust zorgt dat het geneest, bij vage klachten (want zelf-diagnose is bijna onmogelijk) is onduidelijk wat je therapietraject zal zijn èn in veel gevallen richt therapie zich niet op genezing, maar op "het zo goed mogelijk leven met").
Wat mensen wel (denken te) weten is dat je je hele leven op tafel moet leggen bij de behandelaar, en dat ze dat liever niet willen.
Dus als de balans wordt opgemaakt, is er weerstand. Cognitieve dissonantie zorgt voor de rechtvaardiging om niet te gaan, therapie op te geven, en de ggz in een kwaad daglicht te stellen.

En dat wordt er niet beter op als dergelijke mensen openbaar schoppen tegen "het systeem" en met anekdotisch bewijs en warrige verhalen aantonen hoe verdorven het is. Dan wordt die angst om hulp te zoeken nog veel groter (zorgmijders), vaak met het gevolg dat de problemen ook veel groter worden.

Onmogelijk ja? Ik heb een keer een diagnose toets van internet gedownload, later moesten ze mijn test aanpassen omdat ik het al had gezien, sommigen psychologen zetten dat online, en er was ook een keer een voorpublicatie of wat dan ook die psychiatrisch clienten op internet zetten van nieuwe test van dsm, heb deze ook kunnen doen. Maar dat soort testen, heb later ook de officieel gevonden mogen doen, tellen helemaal niet. Wat telt bij een diagnose is het oordeel van de psycholoog/psychiater: oncontroleerbaar en ad hoc enz.

Het leren leven met een psychiatrische aandoening kan ook zonder hulp. Waarom heb je daar per se een hulpverlener bij nodig?

Veel mensen blijven ook een leven lang bij de ggz. Dat las ik notabene nog vorige week in de nrc (wil eigelijk andere krant want vertrouw het niet, maar het was zogenaamd gezegd door psychiatermisschien verzon die schrijver het gewoon, dat weet ik niet)
https://assets.trimbos.nl(...)1d2-03c2711886d8.pdf
Een deel heeft iig langer dan een jaar nodig.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-04-2018 09:05:45 ]

quote:

Op maandag 23 april 2018 14:15 schreef LordofLeaves het volgende:

Nee. Ik doelde er meer op dat het voor hen niet uitmaakt of de therapie werkt.

Ja, en dat vind ik wel interessant inderdaad. Sommige psychische stoornissen leveren alleen voor de buitenwereld problemen op, niet voor degene die eraan zou lijden. Vind het al bijzonder dat die narcisten die jij kent in therapie zijn. Dan vind ik het al helemaal raar. Als narcisten alleen in therapie gaan als zij daar zelf baat bij hebben. Waarom lopen ze dan lachend rond als het niet werkt? Ze waren gedwongen dan zeker?

quote:

Op maandag 23 april 2018 14:29 schreef Lunatiek het volgende:

Met dat soort gedachten maakt je oproep tot zelfhulp geen overtuigende indruk.

Door kritisch te zijn op bewijs dat je eigen standpunten zou ondersteunen niet?
Trouwens hier speciaal voor jou nog een artikel waarvan ik wel het idee heb dat het waar kan zijn https://www.nrc.nl/nieuws(...)jk-12641386-a1570851

[ Bericht 15% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-04-2018 22:15:51 ]

quote:

Op maandag 23 april 2018 17:24 schreef Unlabeled het volgende:

Vind je trouwens dat die zogenoemde psychiatrische aandoeningen iets zijn die per definitie behandeld moeten worden? Ik weet niet waar de focus ligt bij zo’n behandeling, maar als dat zoveel mogelijk elimineren van symptomen of ermee leren leven is kan het heel goed kunnen dat die behandeling averechts werkt.

Ik lees regelmatig dat mensen met ‘persoonlijkheidsstoornissen’ (wat een benaming ook, wie heeft dit ooit bedacht) een terugval hebben. En zo niet, dan is er allesoverheersende angst dat men elk moment in een diepe dal kan raken. Een volledige ‘verbetering’ is uniek en bestaat waarschijnlijk niet eens. Ik vraag me steeds meer af of we die persoonlijkheidsstoornissen niet anders kunnen benaderen. Bijvoorbeeld accepteren dat het een onderdeel van de betreffende persoon is net zoals huidskleur en andere uiterlijke kenmerken dat ook zijn. Emoties/gevoel staan boven uiterlijke kenmerken. Een man die zich vrouw voelt is hier een simpel voorbeeld van.

Wat ik bedoel is dat we af moeten van het dogmatisch idee dat het leven maakbaar is. We worden sinds jongs af aan in allerlei rollen geforceerd. Vaak onbewust. Lewis Yablonsky heeft dat in zijn boek Robopaths heel mooi in kaart gebracht. Ik vraag me af of men last zou hebben van psychische klachten zoals neuroses en psychoses als men de ruimte had kunnen krijgen om te zijn wie die wil zijn. Kazimierz Dabrowski omschrijft die klachten als onderdeel van positieve desintegratie. Ik kan me heel erg vinden met zijn theorie en ik raad iedereen aan om naar die man te googlen. Kort omschreven omschrijft Dabrowski hoe mensen vanaf geboorte gesocialiseerd worden tot voorgeprogrammerde wezens. Door familie, op school, tv etc. We nemen de normen en waarden van het betreffende gemeenschap over, neigen naar conformistische gedragingen, accepteren wetten die ons voorgeschreven zijn, we verheerlijken recht en democratie en ga zo maar door. Dabrowski noemt dit “primaire integratie” en een relatief kleine groep die o.a. hoogsensitief zijn beginnen te beseffen dat wat hoort niet per definitie de werkelijkheid is. Dat het niet per se betekent dat je daadwerkelijk goed bezig bent. En dan begint de zoektocht naar je ware ik. Je begint aan alles te twijfelen. Je begint dingen anders te ervaren. Dabrowski omschrijft dit als positieve desintegratie. Een proces dat volgens hem gepaard gaat met psychische/suicidale klachten.

Ben benieuwd of jullie je hierin kunnen herkennen. Zie spoiler voor meer over deze theorie.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Interessant! Bedankt voor de samenvatting!

Ik denk inderdaad niet dat die psychische aandoeningen behandeld hoeven worden, behalve als mensen een gevaar voor zichzelf of ander zijn. De DSM beperken tot de aandoeningen schizofrenie, suicidale depressie en zwaarste vorm van antisociale persoonlijkheidsstoornis lijkt me al een hele verbetering. Uitzonderingen daarop kunnen denk ik zelf beter opgelost worden op andere manieren dan de geestelijke gezondheidszorg, meer dat mensen zichzelf ontwikkelen en accepteren dat psychische problemen erbij horen zoals die man Kazimierz Dabrowski zegt. Veel mensen krijgen hier geen enkele aanwijzing voor behalve "niet zeiken" en "je mag alleen gevoelens uiten als ze positief zijn voor anderen", het is ieder voor zich, veel mensen denken: als ik zelf gelukkig ben, dan moeten anderen dat ook zijn en is dat niet zo, dan is het hun eigen schuld. Dat is ook wel zo, maar die ieder voor zich mentaliteit zorgt er wel voor dat mensen psychisch vaak niet verbeteren totdat ze ineens zelf wel het inzicht krijgen. Er is bij velen de illusie dat geestelijke gezondheidszorg de taak over moet nemen om mensen te ontwikkelen. Dan krijg je dus het honden verhaal, de ggz neemt de zelfreflectie van de client over en accepteert het ook niet meer als de client nog wel aan zelfreflectie wil doen, want de client heeft al gezegd, jullie weten beter wie ik ben dan ikzelf, als je je vrijwillig laat behandelen dan stem je daarmee in. Want mensen vinden dat natuurlijk makkelijk , dat vond ik iig wel of ik hoopte dat zij iets heel diepzinnigs van mijn persoonlijkheid wisten dat ikzelf nog niet wist en lees veel dat mensen het geloven, maar dat is niet zo, met als resultaat: jaren van stilstaande persoonlijke ontwikkeling, waarin mensen niets doen, wachten op resultaat dat uitblijft. Voorgeprogrammeerd door de samenleving ja, en nog steeds wanneer ze in behandeling zijn. WAt dat betreft ben ik het helemaal met jou eens. Het probleem van gesprekstherapie is ook nog eens dit: je raakt gehecht aan de therapeut, en dan wordt stoppen heel moeilijk ook als de therapie niet of averechts werkt. Dat had ik idd. Heb jij ook ervaring als client?

quote:

Op maandag 23 april 2018 18:42 schreef LordofLeaves het volgende:

Ze zaten er gedwongen ja. Ik vond ze wel aardig trouwens.

Gedwongen door wie dan? En waarom werden ze narcisten of psychopaten genoemd?

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-04-2018 23:27:46 ]

quote:

Op maandag 23 april 2018 23:06 schreef Raskolnikow het volgende:

Waarom zouden ze dan hulp gezocht hebben denk je?

Dat hadden ze niet ze werden gedwongen door iets of iemand