"Persoonlijkheid"

quote:

Op woensdag 18 april 2018 23:19 schreef Aansteker707 het volgende:

Ik denk niet dat het anders zou kunnen zijn. Een persoonlijkheid heb je nu eenmaal. Je gevoeligheden, je voorkeuren, je afkeerpunten, je smaak etc.

Dat kan niet verdwijnen ook! Ego en persoonlijkheid zijn NIET hetzelfde, al wordt het heel vaak verward. Het ego is als het ware het fort om de persoonlijkheid heen, de verdedigingslinie. De neigingen die eraan verbonden zijn om het te verdedigen, of om het juist neer te zetten etc.

Ja. Al is het wel stukken minder geworden. Maar vroeger zeker. Maakt dat me in de war? Mwa, nee, niet echt. Ik zie wanneer ik het doe, en dat is verder oké. Zolang ik het maar wel zie.

Ik denk niet dat er mensen zijn zonder persoonlijkheid. Het kan wel zijn dat hun persoonlijkheid saai overkomt op mij. Het kan ook zijn dat hun egomuur die nogal geneigd is te verstoppen, waardoor je 'm niet te zien krijgt.
[ code verwijderd ]

Mensen schuiven in allerlei situaties een ander ik naar voren. Dat hebben we allemaal. Bij je oom kun je je heel iemand anders voelen, dan bij je buurvrouw. Op je werk schuif je weer een ander ik naar voren dan thuis bij je partner etc. Dat is het ik-gevoel. Ik-gevoel wisselt voortdurend, net als je stemming, je gedachtengang etc. Eigenlijk bestaat dat 'ik' niet echt. Dat is iets wat in het moment in feite door het bewustzijn wordt gecreëerd op wonderbaarlijke wijze. Het valt ook net zo snel weer uit elkaar. Om dat vast te houden dienen we het voortdurend te herhalen. Daarom zijn we ook zo bang voor stilte, zogenaamde 'ongemakkelijke stiltes'.

Het is een innerlijk ik-beeld. Een hele subtiele, innerlijke visualisatie. Het is niet echt. Het is een spook in je mind. Daarom is er ook bevrijding van mogelijk voor iedereen.

Maar je persoonlijkheid, met een bepaald karakter, dat is er tegelijkertijd ook weer wel.

Met "Je gevoeligheden, je voorkeuren, je afkeerpunten, je smaak etc." die uitleg over het ego en dat innerlijk ik beeld maak je het wel weer concreter, bedankt.
MAar waarom kunnen voorkeuren enz. niet wisselen dan? Waarom is het ene wel echt en het andere niet volgens jou?

quote:

Op woensdag 18 april 2018 23:22 schreef Raskolnikow het volgende:

Dan moet het hem zitten in de verschillen die er wel zijn (stemming, invloed van wat ervoor gebeurde). Als er helemaal geen verschillen zijn dan zal de score ook niet anders zijn.

Nou ja dat weet ik niet. Want sommige mensen hebben bijv. een stemmingsstoornis zoals bipolair dus dan denk ik dat ze zich wel echt anders voelen, maar dat weet ik niet zeker. En waarom maakt stemming uit? Iemand is anders, dus waarom maakt de oorzaak dan uit? iedereen heeft altijd wel een stemming lijkt mij

quote:

Op woensdag 18 april 2018 23:35 schreef Raskolnikow het volgende:
Wat ik bedoel is: Als er bij iemand een test wordt afgenomen om zijn introvertheid te meten aan de hand van situatieschetsen, en die persoon scoort bij op elkaar lijkende situaties totaal anders, dan moet dat verschil hem zitten in het verschil tussen die situaties.

Bijvoorbeeld op het ene feestje extravert, op het andere feestje introvert. Je stemming heeft invloed op hoe je je voelt en gedraagt. Er zullen in de test geen exact identieke situaties zijn, tenzij er een eerdere vraag herhaald wordt. Het zou raar zijn als er dan ineens iets anders uit komt.

Ja, daarom was mijn vraag ook: wat dan? Maar dat is puur theoretisch, heb idd geen idee of dat wel kan.

quote:

Op woensdag 18 april 2018 23:39 schreef Ruislip het volgende:

Denk beiden. Je moet open staan voor wat anderen over je zeggen, en niet te snel oordelen ''Ze weten niet waar ze over praten / het klopt niet''.

Aan de andere kant moet je ook niet te snel aannemen dat de mening van andere mensen over jou altijd kloppen. Bij mij zeggen ze vaak dat ik zo rustig over kom en me nergens druk om maak. Terwijl ik soms dagenlang last heb van stressgerelateerde lichamelijke klachten. Uit de mening van anderen en die van jezelf kun je vast wel een soort rode draad trekken.

Geen persoonlijkheid wil ik overigens niet zeggen. Ook 'gemakkelijk' en conflictvermijdend zijn is een persoonlijkheid. Wil daarmee namelijk niet zeggen dat ik over mij heen laat lopen, alleen ik grijp wel pas in op het moment dat zaken echt over mijn grenzen dreigen te gaan. Ik ben nooit op zoek naar een soort machtsstrijd of kemphanen-gedrag. En het feit dat ik gemakkelijk ben, heeft ook weer te maken met het feit dat ik stressgevoelig ben en wel graag oud wil worden dus het leven voor mijzelf zo comfortabel mogelijk wil maken.

Achter veel gedrag zit uiteindelijk wel een gedachte of logische redenering

Ik ben het met je eens. Ik begrijp het wel. Maar dan zouden er dus maar 2 typen persoonlijkheid zijn, gemakkelijk en kemphanen. Een beetje zoals bij andere dieren.

quote:

Op donderdag 19 april 2018 02:40 schreef Metalfrost het volgende:

Dat zeg ik helemaal niet? Ik merk uit mezelf dat ik heel anders ben dan als persoon wanneer ik game. Dan lijkt het alsof ik een andere persoonlijkheid heb. (nog even dit, nog even dat, oh dit kan nog wel even, ik ga nog even door, en dan is het ook alweer 2,5 uur later en draai ik weer mijn dag/nachtritme om)

Het is nou eenmaal zo, ik kan weinig aan die persoonlijkheid doen. Wel kan ik vanuit de andere persoonlijkheid invloed uitoefenen wie ik werkelijk wil zijn, en daar ben ik al een hele tijd mee bezig om het te gaan veranderen - met ups en downs.

Ik heb die eigenschappen wel als persoonlijkheid buiten het gamen om, maar als ik game worden die eigenschappen gewoonweg niet benut.

Een computer is een eenmalige uitgave, spellen kosten eens in de drie maanden een klein bedrag. Gevolgen zijn er te over. Het is net zoals elke andere verslaving (meeste vergelijking is te treffen met een gokverslaving) maar qua financieel plaatje valt het reuze mee.

Want jij bent het enige personage in je verhaal? Het is steekwoorden per persoon.
Bijv. je hebt een koopdrang. Je geeft het liefst je geld uit aan schoenen en kleding.
Je (figuurlijke) vriend vindt dat maar niks, want hij spaart het geld liever op voor toekomstige uitgaven. Daar kun je een (fictief) verhaal over schrijven.

Nee, klopt. Maar er is altijd een basislijn waaruit mensen reageren op situaties. Meningen over aspecten kunnen per personage veranderen, mits zij ze voldoende beïnvloed zijn door anderen om hun mening te laten buigen.

Dat kan. Ter verwijzing hiernaar, kijk eens de film '9' https://www.imdb.com/title/tt0472033/ Daar is elk personage een deel van de letterlijke maker (spoiler alert)

Dat kan ook. Het ligt er aan in hoeverre je je creativiteit kan uiten in het verzinnen van personages. De schrijfster van de Harry Potter series bijvoorbeeld, baseerde haar karakters in de populaire boekenserie op karakterschetsen van mensen die zij in het echt ontmoet had.
Desalniettemin is het mogelijk om vanuit het niets een personage neer te zetten.
Bijvoorbeeld een oude man, ergens in de 70. Houdt van ijzerdraadpoppetjes maken en deze in een stop-motion sequentie op film laten zetten (ja dit verzin ik zo even). Heeft een hekel aan reclame, progressie in de samenleving en heeft een obsessie ontwikkeld voor opgezette huisdieren. Daar is genoeg over te vertellen.

Zet het in perspectief en laat je creativiteit de vrije loop. Dan kom je een heel eind.

Sorry, dan had ik het verkeerd begrepen. Ik denk dat ieder mens verslaafd is, alleen dan aan andere dingen. Dat is helaas heel moeilijk te overwinnen. Ik ben zelf bijvoorbeeld verslaafd aan dit forum, in de zin van dat ik er soms langer opzit dan goed voor me is. Gamen hoeft inderdaad ook geen slechte verslaving te zijn, maar jij zit er wel mee. Jammer dat er geen gerichte behandeling voor is, of is dat er wel al? Heb je die wel eens geprobeerd?

Goed voorbeeld wat betreft die koopverslaving, want ik zou dan dus beiden personages zijn. Gaf immmers als tiener bijna niks uit, toen ontwikkelde ik een koopverslaving waarbij ik op het dieptepunt binnen enkele dagen 2000 euro uitgaf aan kleding en schoenen, inmiddels ben ik dat gelukkig te boven gekomen en draag ik m'n kleding tot die
verslijt omdat ik sparen belangrijker vind.

Bedankt voor de filmtip, ziet er wel mooi uit met die animatie figuren.

JK Rowling schrijft veel vanuit het perspectief van 1 persoon, het gedrag van die andere personages zou dan idd wel objectief anders kunnen zijn dan zij is, als het echt is gekopieerd van andere mensen. Maar dan is het geen fantasie meer. Als het diepzinniger wordt dan moet ze wel iets verzinnen omdat ze niet in hun hoofd kan kijken tenzij ze echt diepte interviews heeft gehouden over hun gevoelens. Maar dat klopt wel ja.
Leuk voorbeeld van die man van 70. Dat was dus ter plekke in je hoofd gekomen? Dat vind ik altijd het leukste, inspiratie waarvan je niet weet waar het vandaan komt en het dus lijkt alsof het niet uit jezelf komt.
Maar stel nou, jij moet je voor je verhaal verdiepen in ijzerdraadpoppetjes maken en stop motion films. Op gegeven moment wordt je daar dan dus zelf ook een expert in.
Om te kunnen schrijven over iemand die van opgezette huisdieren houdt, progressie in de samenleving en reclame haat moet je er zelf ook over na gaan denken. Je moet de denkbeelden van je personage overnemen om het overtuigend neer te kunnen zetten. Is het daarna dan niet verwarrend dat je zulke andere gedachten hebt opgeschreven?

quote:

Op donderdag 19 april 2018 07:54 schreef Fem_LittleLady het volgende:

Een 40 jaar geleden is mijn vader met de motor tegen een vrachtwagen opgeklapt, voor het ongeluk was het een hele gewone jongen. Na het ongeluk kon hij nergens meer tegen, heel snel kwaad tot zelfs in het ziekelijke en blijft enorm in dit gevoel hangen. Een arts heeft gevraagd of hij elektroden op zijn hoofd mocht zetten, maar daar weigerde mijn vader aan mee te werken en is boos ( waarom? ) weggegaan.
Nu achteraf gezien begrijp ik hem wel, ik kan sinds mijn ongeluk slecht tegen drukte, harde geluiden, kan mij slecht concentreren en ben soms overzicht kwijt. Als ik dan denk aan toen wij klein waren, kinderen gillen, zijn druk, vliegen door het huis heen enz enz enz ik denk dat hij hier enorm veel last van heeft, ook als hij zijn concentratie en geduld verliest kan hij enorm in woede uitbarsten, dit heeft al veel kapotte dingen opgeleverd.
Om voorbeeld te geven hij had een ander mobieltje gekocht en dat ding deed niet wat mijn vader wilde waardoor het met een smak tegen de muur aan eindigde, hij woest naar de winkel ging en nu al jaren een 3310 nokia heeft. Hij komt altijd met de opwaardeerbonnen bij mij, als hij dat moet doen dan ontsteekt hij weer in woede.
Nu heeft hij een mobiel van het werk gekregen, het nieuwste van het nieuwste, mijn vader heeft hem al 4 maand nieuw in doosje op tafel liggen. als hij over 5 jaar mag stoppen met werken zal hij hem zo inleveren.

Denk dat als hij wel ja had gezegd op het onderzoek van die arts dat dit heel interessant zou zijn geweest, ik ken mijn vader natuurlijk alleen zo, maar als ik de verhalen van mijn moeder hoorde was hij eerder echt een hele gewone jongen waar niets vreemds aan te merken was.

Je hoort trouwens ook wel eens dat mensen anders worden na een hersenoperatie of hersenbloeding, vaak ten nadele, mensen in de omgeving hebben hier vaak ook veel last van, de persoon die ze kennen is een schim van de persoon die het eerder was.
Het is best interessant hoe hersenen werken en hoeveel ze bepalen van je persoonlijkheid.

Jammer dat je hier pech in hebt gehad. Want ik ken ook iemand met een hetsenbeschadigong die juist liever is geworden voor zijn omgeving. Het kan helaas twee kanten uitgaan. Maar ik begrijp de onmacht wel. Het lijkt me vooral frustrerend dat er een behandeling mogelijk is maar daarvoor wel toestemming nodig is van de persoon zelf en die juist niet echt helder meer kan denken terwijl je iemand ook niet kunt dwingen. Ik herken zelf ook die woede uitbarstingen vanuit ongeduld waardoor ik dingen snel stuk gooi, maar gelukkig komt dat weinig voor. Vooral na slaapgebrek. De chaos in mijn hoofd en van alles vergeten herken ik ook maar gelukkig ook niet zo extreem, maar denk dat het wel iets is dat veel mensen in lichte mate herkennen en door slaapgebrek kan verergeren. Kun je goed met je handicap omgaan en hoe reageert je omgeving erop of merken ze het niet aan je?

quote:

Op donderdag 19 april 2018 16:24 schreef Keep_Walking het volgende:
Wat ik het meest irritant vind aan mijn persoonlijkheid is mijn behoefte voor goedkeuring. Ik ga heel slecht om met afwijzing.

Wat voor afwijzing dan? Hoe ga je daarmee om?

quote:

Op donderdag 19 april 2018 17:22 schreef anotherRandomdude het volgende:

Een persoonlijkheid is volgens mij iets heel complex, en is iets wat niet volledig in te delen in 'hokjes'' (wat we over het algemeen toch graag proberen als mensen ) Maar eigenschappen die we opdoen in het leven zorgen er voor dat je wel degelijk iets ontwikkeld.

Maar om antwoord te geven op de eerste vraag ga ik er van uit dat iedereen wel een persoonlijkheid heeft. Alleen zoals mij ooit is verteld met kunst is het kunst met een kleine k of een hoofdletter K. (Als in kunst met een kleine letter k zoals een tekening die gemaakt is door een klein kind wat heel mooi kan zijn maar niet zelf het idee had om echt een kunstwerk neer te zetten. Of met een hoofdletter K als in dat er veel tijd en moeite is aan besteed zowel in het denk process als in het daadwerkelijke kunst object. )

Zo zie ik het ook met persoonlijkheden, Iets wat je doorlopend kunt blijven ontwikkelen en nooit echt af is. Maar als je beslist dat het wel goed is dan stopt er ergens iets. Dit kan later wel weer worden opgepakt maar op dat moment is het toch weer anders.

Hopelijk is het een klein beetje duidelijk waar ik op doel

Om maar weer terug te komen op het woord: Je moet een hele sterke persoonlijkheid hebben om niet te zwichten voor ''groepsdruk'' En ja dat maakt mij zeker in de war van tijd tot tijd.

De laatste vraag zou een te persoonlijk antwoord worden dus die laat ik even in het midden

Ja, dat is ook zo. Ook psychologen vinden niet dat de persoonlijkheid af is hoor. Zij zien testen ook als momentopnames. Als je er maar bewust mee bezig bent dat je jezelf wil ontwikkelen, dan scheelt het ook al wel voor andere mensen denk ik.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 20-04-2018 09:34:00 ]

quote:

Op vrijdag 20 april 2018 09:09 schreef Fem_LittleLady het volgende:

Ik kan er zelf wel aardig mee omgaan, ik leg alles op dezelfde plek, heb bepaalde routines, daardoor zorg ik voor rust in het hoofd, helaas lijkt de rest wel eens te vergeten dat dat niet voor niets is, worden er dingen verplaatst of meegenomen en dan raak ik in de war. Dan ga ik aan mezelf twijfelen van heb ik het ergens anders neergelegd en kan dan wel pissig worden en er een tijdje in blijven hangen.

Soms merken ze het dan vergeet ik iets of kom ik niet uit woorden, weet het allemaal wel maar lijkt het net of het allemaal door elkaar is geschud.

Goed van je, routine is sowieso heel erg belangrijk voor iedereen wel denk ik, maar jammer dat er niet altijd rekening mee wordt gehouden dat het voor jou extra belangrijk is, maar in de haast staan anderen daar niet echt bij stil denk ik. Heb je dat ook wel tegen ze gezegd of helpt dat niet? Ik herken het als anderen dingen verplaatsen, dat is echt heel irritant.
Heb je last van afasie? Heb je daar ook oefeningen of zo voor gehad of vind je het wel best zo?

quote:

Op vrijdag 20 april 2018 09:43 schreef Fem_LittleLady het volgende:

Zeg het regelmatig, maar mijn dochter verwerkt zelf de dingen ook niet al te best door haar taalontwikkelingsstoornis en mijn vriend, probeert het wel, maar lijkt soms ook wat verstrooid door zijn drukke leven.
Ik ben naar een ergo therapeut geweest, zij geven je handvaten om ermee om te gaan, maar ik doe het op mijn manier, ik loop eigenlijk het meest aan tegen de dingen die andere mensen veranderen en werk nu met een agenda.
Last van afasie heb ik als het veel te druk word in mijn hoofd of heel moe ben, dan lijkt het net of alles vastloopt

Oh oké, goed dat je op die manier je in kunt leven in je gezinsleden, dat lijkt logisch maar er zijn waarschijnlijk ook genoeg mensen die dat niet kunnen, en er dan ook niet op zo'n manier begrip voor op kunnen brengen.
Als andere mensen dingen veranderen is dat natuurlijk altijd lastig, ligt ook buiten jezelf, onverwachte dingen hebben de meesten moeite mee, is buiten je macht om daar altijd controle over te hebben.
Vervelend dat je last heb van afasie, het is voor de meesten ook niet gezond om heel druk en heel moe te zijn dus dat is dan wel een signaal denk ik jammer dat de maatschappij mensen wel steeds drukker en vermoeider maakt over het algemeen gezien.

quote:

Op vrijdag 20 april 2018 11:41 schreef Raskolnikow het volgende:

Het enige wat ik me dan voor kan stellen is dat diegene de test niet naar waarheid in heeft gevuld.

Nou ja, ik heb er jammer genoeg geen echt voorbeeld van.

quote:

Op zaterdag 21 april 2018 08:20 schreef -Miauw- het volgende:

Iedereen heeft een persoonlijkheid. Ik ben tevreden met de mijne. Ik zou soms wel iets meer van het een of het andere willen zijn, maar ik ben nou eenmaal wie ik ben. Prrrrima!

Nee ik blijf altijd mezelf maar ik pas me wel aan aan de omstandigheden. In een zakelijke setting gedraag ik me serieuzer dan hoe ik bij mij vrienden ben. Ik denk dat dat voor veel mensen hetzelfde is. Groepsdruk is vervelend, maar als ik dat ervaar weet ik dat die groep/die setting niets voor mij is. Ciao.

Iedereen heeft een persoonlijkheid en de ene past wel bij je, de andere niet. Ik geloof niet in 'neutrale mensen'.

Ik vind het logisch dat je je aanpast aan de omstandigheden maar dat wil niet zeggen dat je je persoonlijkheid hoeft op te geven. Mensen die zich anders voordoen dan ze zijn vind ik vermoeiend. Je valt al snel door de mand en dan ben je helemaal de sjaak. Er zullen altijd mensen zijn die je om wat voor reden niet moeten, dan kun je het maar beter leuk hebben met hen die jou wél leuk vinden om wie je bent.

Goed om te lezen dat je blij bent met je persoonlijkheid. Ik snap dat laatste wel. Dat was misschien ook niet helemaal wat ik bedoelde. Jezelf aanpassen uit angst dat je er niet meer bij hoort is inderdaad vermoeiend, dan kun je inderdaad beter jezelf zijn. Ik bedoelde meer dat mensen zich een soort van automatisch aanpassen, net als dat mensen automatisch poses gaan spiegelen en taalgebruik of zo gaan overnemen in een gesprek zonder dat ze dat in eerste instantie eigenlijk doorhebben.

quote:

Op zaterdag 21 april 2018 09:07 schreef Man-Bear-Pig het volgende:

Ja ik heb wel een persoonlijkheid. Redelijk outgoing, eigenwijs, ijdel en af en toe ook wel wat lui. Ben er op zich wel blij mee als ik kijk naar andere mensen, maar ik zou soms ook wel ook wat meer open willen staan voor anderen / nieuwe ervaringen.

Dit herken ik heel goed. In bepaalde groepen lig je nou eenmaal anders dan andere groepen. Bij sporten ben ik wat meer introvert vergeleken met de guys, maar op school (ik doe een IT studie) ben ik wat meer de gangmaker. Naar mijn mening ligt het heel erg aan de groep zelf hoe je je gedraagt.

Ik denk niet dat gezonde mensen meerdere persoonlijkheden hebben, maar dat hun persoonlijkheid zich anders uit in andere omgevingen. Als je ergens bent met andere normen en waarden dan wat je gewend bent, dan pas je je daaraan aan, maar je persoonlijkheidstrekjes zullen er wel nog zijn.
Recent dit nog meegemaakt bij het switchen van baan en stad. Het kost (voor mij) tijd om aan andere normen en waarden te wennen, maar nu ik eenmaal eraan ben gewend, komen de eigenwijze praatjes van me toch weer naar boven

Wel grappig dat je "negatieve" eigenschappen noemt maar wel aangeeft er blij mee te zijn. Dat is well goed van je. Of slecht, als anderen er last van hebben, maar daar ga ik dan maar niet van uit.
Je hebt wel gelijk dat het aan de groep kan liggen. Want onbewust dan bedenk je toch: deze groep heeft al een gangmaker, dus dat kan ik dan niet meer zijn zonder de "competitie" aan te gaan met de gangmaker die er al is, of zo. Of het heeft geen extra toegevoegde waarde, twee gangmakers. Dus dan word je als reactie maar rustiger. En juist bij introverte mensen is er behoefte aan een gangmaker dus dan word je die maar. Maar als je persoonlijkheid zo afhankelijk is van anderen en de context, hoe weet je dan wie je werkelijk bent volgens jezelf vraag ik me af. Niet dat het eigenlijk uitmaakt, maar iedereen heeft het altijd maar over het verdelen van de mens in hokjes zodat je wel na moet denken over je identiteit. Maar eigenlijk nu ik er over nadenk aan de hand van je post zijn dat gewoon vooroordelen. Dan is wie je bent meer waar je je zelf het beste bij voelt, of zo.

quote:

Op zaterdag 21 april 2018 09:49 schreef BaajGuardian het volgende:
Ik zal dit vragenlijstje even invullen.

(Ik heb overigens zelf ook een achtergrond aan (lange) verhalen schrijven en daar zaten behoorlijk uitgediepte personaliteiten in maar goed dan spreek ik wel over een aantal jaren geleden, ben nu eigenlijk alleen nog maar bezig met sport en buitenleven.)

Nee niet persé, maar dat komt door hoe ik ben opgegroeid (op internaten en leefgroepen waar ik mij constant moest aanpassen en maskers genereren en dragen) Ik ben nogal aan het spiegelen onder wat voor groepen of enkele mensen ik mij bevindt, écht mezelf zijn.. dat ben ik enkel wanneer ik in een zomer avond naar de ondergaande zon sta te kijken in mn eentje ofzo, dat is niet iets sociaals voor mij. En dan nog is het niet meer dan 'een gadeslaander' zijn.

Zovaak, zoals ik hierboven al uitlegde pas ik me constant aan aan de groepen waar ik mee omga. Het heeft me weleens in de war gebracht wanneer ik de switch maakte bijv. van in een videogame naar weer de echte wereld, daarom ben ik ook gestopt met gamen.

Nee, overigens date ik niet want dat komt inzichzelf al nep op mij over dus daar kan ik ook weinig mee.

Ten eerste bestaat een disassociatieve persoonlijkheid wel degelijk, dit heeft met trauma te maken.. vind het nogal bizar dat je dat zo wegwuift, lijkt op een persoonlijke noot maar goed. Verder begrijp ik je tweede voorbeeld als iemand die bewust elke aanpassing een apparte identiteit geeft, dit is een vorm van mps en nogal een zware psychiatrische aandoening. Identity politics is gevaarlijk overigens, een mens kan beter als water zijn en simpelweg de vorm aannemen van waar het zich in bevindt, maar niet datgeen persé hoeven 'zijn' waar het zich niet in bevindt. Het trachten dit wel te zijn creeert verwarring, disconnectie en uiteindelijk depressie. De juiste benadering is altijd discipline iets te worden. En tevreden zijn met wat je bent in elke situatie.

Geen dank.

Leuk dat je ook verhalen schreef, maar je hebt nooit het gevoel gehad dat je al je personages was? Op welke manier maakten die videogames je in de war over wie je was?
Je zegt dat sommigen mensen bewust elke aanpassing een andere identiteit geven en dat dit de beschrijving is van een zware stoornis die mps heet. Maar ik had ook wel eens die beschrijvingen gelezen en daarbij stond dat mps cliënten dit juist niet bewust doen, maar zich er niets van kunnen herinneren. Daarom is het een dissociatieve stoornis volgens psychiaters. Psychiaters onderscheiden dit van iets normaals waarvan ik de naam hoe zij dat noemden kwijt ben, maar wat dus overeenkomt met wat jij zegt: mensen zijn in iedere rol die ze van de maatschappij moeten vervullen anders. Wat ik bedoel is inderdaad juist wel bewust. Als ik voor mezelf spreek, ik heb een scala aan identiteiten, met aparte namen (omdat ik verhalen schrijf en het ook personages zijn), voor elke gelegenheid eigenlijk, elke paar jaar komen daar nieuwe bij als ik zelf nieuwe dingen meemaak waarvoor ik anders moet zijn dan mijn personages tot dan toe zijn geweest. Ik weet alleen niet zeker of het de verschillende onderdelen van mijn persoonlijkheid zijn, of echt creatieve verzinsels van mensen die juist niet mij zijn, of een mengeling daarvan, of iets anders. Dat maakt mij nog steeds erg in de war, dat was eigenlijk waarom ik dit topic opende.
Als mensen zoals water zijn (haha die reclame ) waarom is er dan zoveel aandacht voor wat mensen in persoonlijkheid doet verschillen van elkaar? Ik ben het wel met je eens, het is beter om te focussen op overeenkomsten en ontwikkeling ipv de verschillen. Identiteit wordt alleen belangrijk als mensen boos zijn en zich tegen anderen willen afzetten, of bij romantische relaties.

quote:

Op zaterdag 21 april 2018 18:10 schreef Sarasi. het volgende:
1. Ik denk dat ik een persoonlijkheid heb, omdat ik dit bij het menszijn vind horen.
En ik ben er wel blij mee ja, maar het zou me ook niet zoveel uitmaken als ik geen persoonlijkheid zou hebben, denk ik? Je kan alleen missen wat je kent, denk ik.

2. Ik heb het idee dat de mate waarin je geneigd bent om aan te passen ook een onderdeel is van je persoonlijkheid, en dat wanneer je je op een bepaalde aanpast er altijd wel redenen zijn waarom je dit doet die gelinkt zijn aan je persoonlijkheid. Dus wanneer ik meeloop op een manier die ik niet iets voor mezelf vind, concludeer ik gewoon dat ik een nieuw stukje van mijn persoonlijkheid ontdekt heb.

3. Nouja, ik vul hier maar "sterk conformistische mensen" in.
En, over het algemeen niet. Alleen indien dit soort mensen zich willen of zelfs proberen te profileren als een persoon met een sterk karakter. Het is ook wel beter voor die mensen om te horen dat ze dat niet in zich hebben, denk ik dan. Wel zou ik in zo'n situatie met complimentjes komen over hun conformisme, want ik heb het idee dat nonconformisme nogal overrated is.

3. Ik heb dit wel redelijk. Ik weet niet of het echt iets blijvends is of dat ik gewoon nog zoekende ben. Ik hoop dat het blijvend is, want het maakt mijn leven wel interessant en is deel van mijn "branding" op een bepaalde manier op dit moment. Maar ik heb wel meer te bieden dan alleen dat, dus zou het niet erg vinden als ik niet meer zo ben of zoiets.

Daar heb je wel een punt ja dat je alleen kunt missen wat je kent.
Maar wanneer vind je wanneer je meeloopt soms niet iets voor jezelf? Is dat een gevoel, het voelt niet goed of zo? Wat is dan een sterk karakter? Je hebt wel gelijk misschien dat aanpassing een karaktertrek kan zijn. Nu ik de reacties hier lees vraag ik me af of het misschien niet zo is dat mensen zich inderdaad niet automatisch aanpassen, maar dat het onbewust idd een karaktertrek is. Waarom vind je nonconformisme overrated? Het is gewoon een reactie denk ik ja, het zegt op zichzelf eigenlijk niets.
Een branding? Hoezo maakt dit daar deel van uit? Branding tegenover wie? Je bedoelt het ontbreken van een identiteit is je identiteit tegenover andere mensen? Je mist dan niets omdat je het vermijd omdat het niet bij je zou passen in ieder geval.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 00:33 schreef Raskolnikow het volgende:

Waarom zou je dan denken dat het bestaat?

Omdat er dus mensen schijnen te zijn met een dissociatieve identiteitsstoornis/MPS