Sinds drie jaar huur ik samen met mijn anderhalf jaar jongere broer een woning. Bij het betrekken van de woning hebben we losse afspraken gemaakt wat betreft het huishouden en andere verantwoordelijkheden die wij als huurders dragen. Nu is het zo dat mijn broer het niet zo nauw heeft met afspraken, en er tot dusver geen enkele is nagekomen.
Die jongen doet helemaal niets uit zichzelf. Hij voelt zich nergens verantwoordelijk voor en als je hem daar op aanspreekt haalt hij zijn schouders op en wordt elk gesprek onmogelijk gemaakt. Ik moet hem overal om vragen, anders wordt het niet gedaan. Meestal duurt het dan nog een dag of twee voordat hij eindelijk zijn verantwoordelijkheid neemt. (Vaak is hij het na twee dagen vergeten en moet ik hem het nogmaals vragen) Ik heb geen zin om overal om te moeten vragen, hij is een volwassen kerel, leer je verantwoordelijkheid kennen. Dit heb ik hem al meerdere malen verteld.
Ik heb inmiddels al meer dan 10 keer met hem om de tafel gezeten om dit te verbeteren, waarvan vijf keer zelfs met onze moeder er bij. Meestal is het gesprek constructief, we uitten onze frustraties naar elkaar en proberen daar verbetering in te brengen. Dit gaat dan een week goed. Dan doet hij de afwas, gaat hij vegen en draait hij een wasje. Daar blijft het echter wel bij, hij zal nooit uit zichzelf een toilet schoonmaken.
Hij is een enorme sloddervos. Binnen de gemeenschappelijke ruimte doet hij inmiddels zijn best om zijn troep te beperken, maar op zijn kamer vind hij het allemaal prima. Op zich kan het me niks schelen hoe jij je kamer inricht, maar zodra ik last krijg van rare geurtjes trek ik aan de bel. Één keer heb ik hem zover gekregen dat hij zijn hele kamer heeft gereinigd, maar na een maand was dit al ongedaan gemaakt.
Nu ben ik bang dat dit gevaarlijke vormen gaat aannemen. De continue confrontatie met deze rare luchtjes kan niet gezond zijn. Hij heeft een drugsprobleem, in de zin dat hij om 11 uur 's ochtends al, op zijn kamer, een joint opsteekt voor hij naar z'n werk moet. Dit is in de rest van het huis te ruiken. Tevens is de vloer van zijn kamer bedekt met troep, wat naar mijn idee niet brandveilig kan zijn. Ook begint zijn raamkozijn te rotten, iets waar ook ik verantwoordelijk voor ben. Regelmatige confrontatie met hem heeft tot niets geleid.
Een jaar geleden ben ik begonnen met het zoeken naar een alternatieve woning, die ik dan met mijn vriendin zou kunnen betrekken. Helaas hebben we hier tot dusver geen succes in gehad. Ik bedacht me dat, aangezien ik deze woning en alle zaken daaromheen heb geregeld en ik mijn broer momenteel niets meer gun, dat hij maar moet verkassen. Vond hij oke, hij zou 'eens gaan kijken naar woningen'. Ik durf er geld op in te zetten dat hij zich over een week nog niet eens heeft ingeschreven. Hij zou terug kunnen gaan naar onze moeder, hoewel zowel hij als mijn moeder dat waarschijnlijk niet zien zitten.
Ik heb hier best wel haast bij. Psychologisch ga ik achteruit. Ik begin symptomen van een burn-out te vertonen, slaap slecht, heb last van depressie, suicidale gedachten en woede-uitbarstingen. (Ik heb nooit iemand geslagen) Zelfs de relatie met mijn vriendin komt hier onder te lijden.
Nu weet ik dat zowel ik als mijn broer huurbescherming genieten en wij elkaar niet zomaar op straat kunnen zetten. Echter komt hij de huurovereenkomst niet na. (Veroorzaakt stankoverlast en verwaarloosd de woning, tevens maak ik me zorgen over brandveiligheid). Zijn er maatregelen die genomen kunnen worden om hem hier zo snel mogelijk weg te krijgen?