R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Maakt niet uit wat voor soort motivatie en ten behoeve van wat...
Merk zelf dat ik al een tijdje niet echt iets heb om naar te streven of om naar uit te kijken. Heb een prima koopwoning, heb een prima auto, heb een prima baan. Verder kabbelen mijn daagjes een beetje voort : Werken, sporten, eten, Werken, eten, TV kijken, avondje op stap met vrienden. Verder niet echt dieptepunten maar ook niet echt hoogtepunten : Gewoon erg stabiel met weinig verandering.
Qua materiale zaken heb ik alles wat ik zou willen. Zou nu ook niet weten wat ik in de toekomst anders zou willen of wat ik dan zou willen, dus ik verdien wel geld, maar ben niet echt ergens voor aan het sparen ofzo.
Wil ook nog wel een paar mooie reizen maken ooit, maar nu nog niet echt een concreet idee daarvoor of concrete behoefte om dit binnen relatief korte termijn te realiseren. Heb ook niet van die 'bijzondere' wensen zoals de Mont Blanc beklimmen of binnen een jaar de marathon van New York kunnen lopen.
Toch merk ik wel dat het gebrek aan uitdaging of dingen om naar uit te kijken mij nogal duf maakt. Als kind/puber/begin twintiger had ik dit veel meer, dingen om me op te verheugen of waar ik energie uit kon halen om de wat meer kutte dagen als een soort opoffering voor een groter goed te zien.
Hoe zit dit bij jullie?
Merk zelf dat ik al een tijdje niet echt iets heb om naar te streven of om naar uit te kijken. Heb een prima koopwoning, heb een prima auto, heb een prima baan. Verder kabbelen mijn daagjes een beetje voort : Werken, sporten, eten, Werken, eten, TV kijken, avondje op stap met vrienden. Verder niet echt dieptepunten maar ook niet echt hoogtepunten : Gewoon erg stabiel met weinig verandering.
Qua materiale zaken heb ik alles wat ik zou willen. Zou nu ook niet weten wat ik in de toekomst anders zou willen of wat ik dan zou willen, dus ik verdien wel geld, maar ben niet echt ergens voor aan het sparen ofzo.
Wil ook nog wel een paar mooie reizen maken ooit, maar nu nog niet echt een concreet idee daarvoor of concrete behoefte om dit binnen relatief korte termijn te realiseren. Heb ook niet van die 'bijzondere' wensen zoals de Mont Blanc beklimmen of binnen een jaar de marathon van New York kunnen lopen.
Toch merk ik wel dat het gebrek aan uitdaging of dingen om naar uit te kijken mij nogal duf maakt. Als kind/puber/begin twintiger had ik dit veel meer, dingen om me op te verheugen of waar ik energie uit kon halen om de wat meer kutte dagen als een soort opoffering voor een groter goed te zien.
Hoe zit dit bij jullie?
Tevreden zijn met hoe je bent en hoe je het hebt is een van de grootste uitdagingen voor oudere jongeren/jongeren.
Je krijgt zo veel prikkels van anderen die op dit moment weer leukere dingen doen of wel lijken een interessant leven te hebben. Dat het gras bij hen groener is, is vaak een wassen neus. Zou je echt met die mensen willen ruilen? Het is ook een kwestie van hoe je er tegenaan kijkt en verwachtingen bijstellen.
Als ik je verhaal zo lees wil je wel graag eens een reis maken. Doe dat gewoon, het geld heb je en ook de vrije dagen. Maak het overzichtelijk; waar wil je graag eens heen op vakantie? En wil je veel zien, of gewoon eventjes weg? Het kan allemaal hoor, jij bent de baas.
Je krijgt zo veel prikkels van anderen die op dit moment weer leukere dingen doen of wel lijken een interessant leven te hebben. Dat het gras bij hen groener is, is vaak een wassen neus. Zou je echt met die mensen willen ruilen? Het is ook een kwestie van hoe je er tegenaan kijkt en verwachtingen bijstellen.
Als ik je verhaal zo lees wil je wel graag eens een reis maken. Doe dat gewoon, het geld heb je en ook de vrije dagen. Maak het overzichtelijk; waar wil je graag eens heen op vakantie? En wil je veel zien, of gewoon eventjes weg? Het kan allemaal hoor, jij bent de baas.
Hmm, goeie vraag. Wetende dat ik dit jaar ga verhuizen haal ik motivatie uit dat extra stapje volwassenheid (meubels zoeken, dingen regelen), werkgerelateerd haal ik motivatie uit zelfontplooiing (kennis en groeien), en verder droogt mijn put ook een beetje op. Ik zal binnenkort (2 jaar vanaf nu) dus wel iets moeten hebben om nieuwe motivatie uit te halen.
Ik zou dan gewoon die reis maken, of misschien wil je iets leren of kunnen (taal, muziekinstrument). Als je daar echt de motivatie voor kan opbrengen kan dat je leven over 10 jaar heel anders laten zijn dan het nu is. Daar zit een deel van mijn drive ook in. Ben een beetje klaar met 'niksen'.
edit: maar dit is zo te zien niet je 1e topic. Allicht zit je in een chronische sleur, praat daar eens over met een professional.
Ik zou dan gewoon die reis maken, of misschien wil je iets leren of kunnen (taal, muziekinstrument). Als je daar echt de motivatie voor kan opbrengen kan dat je leven over 10 jaar heel anders laten zijn dan het nu is. Daar zit een deel van mijn drive ook in. Ben een beetje klaar met 'niksen'.
edit: maar dit is zo te zien niet je 1e topic. Allicht zit je in een chronische sleur, praat daar eens over met een professional.
Een taal leren is wel een goeie ja. Daar kun je ook echt iets mee.quote:Op maandag 16 april 2018 00:55 schreef Scuidward het volgende:
Hmm, goeie vraag. Wetende dat ik dit jaar ga verhuizen haal ik motivatie uit dat extra stapje volwassenheid (meubels zoeken, dingen regelen), werkgerelateerd haal ik motivatie uit zelfontplooiing (kennis en groeien), en verder droogt mijn put ook een beetje op. Ik zal binnenkort (2 jaar vanaf nu) dus wel iets moeten hebben om nieuwe motivatie uit te halen.
Ik zou dan gewoon die reis maken, of misschien wil je iets leren of kunnen (taal, muziekinstrument). Als je daar echt de motivatie voor kan opbrengen kan dat je leven over 10 jaar heel anders laten zijn dan het nu is. Daar zit een deel van mijn drive ook in. Ben een beetje klaar met 'niksen'.
edit: maar dit is zo te zien niet je 1e topic. Allicht zit je in een chronische sleur, praat daar eens over met een professional.
Nou voor het eerst in 16 jaar heb ik een sleur in mijn leven en moet zeggen ik geniet er op en top van, ik weet elke dag wat er gaat komen, hoef mij nergens druk om te maken. Heerlijk gewoon, heb jaren stress gehad, hoop gewerkt, veel verloren, weer opgebouwd, overal achteraan. Geniet echt van het gewone leven, hou mijn contacten bij, luister wel naar vriendinnen die weer bonje hebben met hun man, stress hebben om van alles en dan is het zo heerlijk om te denken, gelukkig heb ik dat niet en dan terug gaan naar je eigen huis en zonder stress op de bank te gaan zitten.
Het maakt mij trouwens niet duf, maar meer ontspannen, doe gewoon de dingen die ik leuk vind en voor de rest zie ik wel, beetje klussen aan het huis, niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan, beetje motorrijden, terrasje pakken en genieten van de rust.
Het maakt mij trouwens niet duf, maar meer ontspannen, doe gewoon de dingen die ik leuk vind en voor de rest zie ik wel, beetje klussen aan het huis, niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan, beetje motorrijden, terrasje pakken en genieten van de rust.
Het komt misschien een beetje materialistisch over dit topic, maar zo is het niet bedoeld.quote:
Tevreden zijn met hoe je bent en hoe je het hebt is een van de grootste uitdagingen voor oudere jongeren/jongeren.
Je krijgt zo veel prikkels van anderen die op dit moment weer leukere dingen doen of wel lijken een interessant leven te hebben. Dat het gras bij hen groener is, is vaak een wassen neus. Zou je echt met die mensen willen ruilen? Het is ook een kwestie van hoe je er tegenaan kijkt en verwachtingen bijstellen.
Als ik je verhaal zo lees wil je wel graag eens een reis maken. Doe dat gewoon, het geld heb je en ook de vrije dagen. Maak het overzichtelijk; waar wil je graag eens heen op vakantie? En wil je veel zien, of gewoon eventjes weg? Het kan allemaal hoor, jij bent de baas.
Mijns inziens is het gezond om ergens naar te kunnen uitkijken, of dit nu een evenement is of een materialistisch iets dat je binnenkort gaat kopen.
Als kind hebben de meeste mensen heel veel dingen waar je naar uitkijkt: Je verjaardag, sinterklaas avond, na een jaar sparen een playstation kopen. Ik kon alleen al een maand uitkijken naar oud en nieuw, omdat ik helemaal bezeten was van vuurwerk. In mei kwam dan weer de kermis en daar kon ik ook alweer drie weken naar uitkijken.
Laatste waar ik nu echt blij van geworden ben en naar uitkeek was toen ik de sleutel kreeg van mijn eerste huis, maar da's nu ook alweer een jaar geleden.
Het ligt ook aan mijzelf; ik kijk nergens meer echt naar uit. Daarentegen heb ik wel ''gezeik'' in mijn leven waar ik tegenop zie. Daardoor wordt de balans een beetje scheef.
Klinkt alsof je nog niet zo lang in die 'fase' zit?quote:
Nou voor het eerst in 16 jaar heb ik een sleur in mijn leven en moet zeggen ik geniet er op en top van, ik weet elke dag wat er gaat komen, hoef mij nergens druk om te maken. Heerlijk gewoon, heb jaren stress gehad, hoop gewerkt, veel verloren, weer opgebouwd, overal achteraan. Geniet echt van het gewone leven, hou mijn contacten bij, luister wel naar vriendinnen die weer bonje hebben met hun man, stress hebben om van alles en dan is het zo heerlijk om te denken, gelukkig heb ik dat niet en dan terug gaan naar je eigen huis en zonder stress op de bank te gaan zitten.
Het maakt mij trouwens niet duf, maar meer ontspannen, doe gewoon de dingen die ik leuk vind en voor de rest zie ik wel, beetje klussen aan het huis, niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan, beetje motorrijden, terrasje pakken en genieten van de rust.
Ik heb hier ook lang van kunnen genieten, maar kom nu wel een beetje in de fase van : wat nu?
Misschien dat ik er ook wel van kan genieten omdat ik weet dat over 8 jaar ik niet meer in Nederland woon, dan is mijn huis vrij, vriend ook met pensioen, gaan we de boel verhuren en tralala weer andere dingen doen,quote:
[..]
Klinkt alsof je nog niet zo lang in die 'fase' zit?
Ik heb hier ook lang van kunnen genieten, maar kom nu wel een beetje in de fase van : wat nu?
Uit de wekker die afgaat 's morgens 
Nee, maar ik weet het niet echt, ik vind het een beetje een vage vraag. Ik heb ook een prima leven, leuke relatie, leuk werk, blablabla, en ik vind het ook prima. Ik heb geen last van een sleurgevoel of wat dan ook. Komt misschien ooit nog, maar ik heb het eigenlijk nooit gehad.
Nee, maar ik weet het niet echt, ik vind het een beetje een vage vraag. Ik heb ook een prima leven, leuke relatie, leuk werk, blablabla, en ik vind het ook prima. Ik heb geen last van een sleurgevoel of wat dan ook. Komt misschien ooit nog, maar ik heb het eigenlijk nooit gehad.
Over 8 jaar is lang, maar het is wel een vooruitzicht waar je langzaam naartoe kunt bouwen en inderdaad iets van motivatie uithou kunnen halen.quote:
[..]
Misschien dat ik er ook wel van kan genieten omdat ik weet dat over 8 jaar ik niet meer in Nederland woon, dan is mijn huis vrij, vriend ook met pensioen, gaan we de boel verhuren en tralala weer andere dingen doen,
Zelf heb ik dat dus totaal niet. Heb een prima baan met een prima salaris, maar ook niet echt een vooruitzicht om (veel) meer te gaan verdienen. Misschien binnen nu en 10 jaar 1,5-2/K bruto per maand meer. Of ik moet in een soort teamleider/manager achtige rol terecht komen, maar dat trekt mij totaal niet. Sowieso is mijn werk prima maar haal ik er geen voldoening uit. Maar dat geldt eigenlijk voor bijna alle banen uit de financiële sector waarin ik werk. Voor geen van die functies voel ik passie of gedrevenheid.
Verder is mijn leven dus wel prima maar ook weer niet zodanig leuk dat ik er écht blijdschap of energie uit haaL
- Baan is oke, maar inspireert me niet, ga er niet met tegenzin heen maar ook niet met plezier
- Vrienden zijn oke, maar weinig waarmee ik echt op 1 lijn zit
- Prive nog verwikkeld in een aantal zaken (zit in het bestuur van mijn vve) waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb
- Geen relatie waardoor ik op sommige punten denk ik minder geniet van het leven dan veel andere mensen. Ga bijvoorbeeld amper gezellig uit eten, even op een terrasje zitten, dagjes/weekendjes weg.
Beetje oppervlakkig allemaal.
[ Bericht 2% gewijzigd door Ruislip op 16-04-2018 08:52:34 ]
Heb je geen hobby waar je je lust en leven in kwijt kan, iets wat door drukte misschien verwaterd is? Iets wat je nu weer kan oppakken?quote:
[..]
Over 8 jaar is lang, maar het is wel een vooruitzicht waar je langzaam naartoe kunt bouwen en inderdaad iets van motivatie uithou kunnen halen.
Zelf heb ik dat dus totaal niet. Heb een prima baan met een prima salaris, maar ook niet echt een vooruitzicht om (veel) meer te gaan verdienen. Misschien binnen nu en 10 jaar 1,5-2/K bruto per maand meer. Sowieso is mijn werk prima maar haal ik er geen voldoening uit. Maar dat geldt eigenlijk voor bijna alle banen uit de financiële sector waarin ik werk. Voor geen van die functies voel ik passie of gedrevenheid.
Verder is mijn leven dus wel prima maar ook weer niet zodanig leuk dat ik er écht blijdschap of energie uit haaL
- Baan is oke, maar inspireert me niet, ga er niet met tegenzin heen maar ook niet met plezier
- Vrienden zijn oke, maar weinig waarmee ik echt op 1 lijn zit
- Prive nog verwikkeld in een aantal zaken (zit in het bestuur van mijn vve) waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb
- Geen relatie waardoor ik op sommige punten denk ik minder geniet van het leven dan veel andere mensen. Ga bijvoorbeeld amper gezellig uit eten, even op een terrasje zitten, dagjes/weekendjes weg.
Beetje oppervlakkig allemaal.
quote:Op maandag 16 april 2018 00:24 schreef tailfox het volgende:
Het idee dat ik ooit veel geld ga verdienen
Jezus christus wat een slechte post. 
-
OT:
Ik streef naar persoonlijk gemak, lichamelijk, geestelijk. Aan mezelf werken om mijn lichaam iig zo weinig mogelijk me tegen te laten zitten, dus soepel zijn en conditie blijven opbouwen dmv sport en hobbies in de natuur.
Ik heb totaal geen luxe behoeftes, zou niet weten wat je daarmee moet.
Enige behoefte is nog een kinderwens.
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
Komende maand ga ik trouwen en in september krijgen we ons eerste kindje. 
Dat motiveert me uiteraard enorm! 
Ik ben hierom bezig met een aantal dingen te veranderen; minder vet en zoet eten (beginnend buikje), minder alcohol drinken, meer groenten eten enz.
Verder hier het grasveld opgeknapt zodat de kleine er later in kan ravotten (oude gras er uit gestoken, omgespit, geëgaliseerd en nieuw gras ingezaaid).
Ook in huis wat klusjes aangepakt en uiteraard een hele zooi spullen ingekocht voor de kleine.
Dat motiveert me uiteraard enorm! Ik ben hierom bezig met een aantal dingen te veranderen; minder vet en zoet eten (beginnend buikje), minder alcohol drinken, meer groenten eten enz.
Verder hier het grasveld opgeknapt zodat de kleine er later in kan ravotten (oude gras er uit gestoken, omgespit, geëgaliseerd en nieuw gras ingezaaid).
Ook in huis wat klusjes aangepakt en uiteraard een hele zooi spullen ingekocht voor de kleine.
Gayparking meetings?quote:
Maar serieus, ik ben het wel met BajjGuardian eens. Luxe en materialisme zijn geen echte drijfveren voor mij.
Goede vraag. Ik wilde al een topic starten genaamd "ben je ooit gelukkig geweest en zo ja waarvan en maakte het je juist weer depressief of niet" dus dat was wel toevallig. Ook als je alles al hebt kan ik mij voorstellen dat dit je slechter doet voelen.
Ik heb nog nooit mijn leven "op orde" gehad (dus zeg maar zelfstandig zijn, dat ik nergens me druk om hoef te maken ) dus het vooruitzicht dat dit eindelijk kan gaan gebeuren motiveert mij. Daarnaast wil ik een verhaal schrijven, maar ik denk ook dat de kennis die ik nodig heb om de mens, het leven te doorgronden niet eens in dit leven is op te doen, vandaar dat ik weet dat ik tot m'n dood wel als hobby lezen kan hebben, waardoor het me deprimeert dat ik misschien nooit meer aan schrijven toe kom, maar ja. Om dingen te doen heb ik uberhaupt te veel angst want voor je het weet, zit je inderdaad met het gevoel dat je alles wat je kon doen op individueel niveau met jouw mogelijkheden al gedaan hebt en er toch weinig nieuws meer is. Het enige dat je dan nog motiveert zijn denk ik familie en vrienden, misschien relatie of kinderen. Wat ook juist slechter voor je eigen welzijn kan zijn daarom hoef ik geen partner of kinderen (waardoor men mij soms egoistisch vind maar dat interesseert me helemaal niets) maar als je het eenmaal hebt is het natuurlijk wel een motivatie om door te gaan met je kutleven voor een ander. Of misschien dan nog dingen voor de maatschappij maar als je het gevoel hebt zelf ook nooit echt iets van de maatschappij te hebben gekregen behalve negativiteit kan het daarvoor aan roeping ontbreken. Hoewel mensen in eerste wereldlanden misschien sowieso de missie hebben om armeren te helpen, maar niet iedereen is sterk genoeg om even daarnaar af te reizen en slim genoeg om dan ook echt een verschil te maken. Iets kleiners zoals vrijwilligerswerk in eigen land bij een organisatie waar je sympathie voor hebt kan misschien voldoening geven. Zoeken naar zingeving kan misschien helpen in de vorm van spirituele activiteiten of zo.
Vrienden... Ja ik heb idd bijna nooit met vrienden op 1 lijn gezeten. Altijd 1 of ander ding dat tussen ons in stond waar je dan nooit over begint omdat het je vriendschap kan kosten. Het is zoals het is, mensen zijn helaas verschillend en daarmee moet je om kunnen gaan, een grote uitdaging en dan kan je er misschien iets van leren. Maar dat moet dan wel van beide kanten komen.
Prive dingen waar je geen zin in hebt moet je gewoon dumpen, makkelijker gezegd dan gedaan maar je bent niets verplicht, een ander doet het toch ook niet? Of misschien is het nu juist de beurt aan een ander
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 16-04-2018 21:43:41 ]
Ik heb nog nooit mijn leven "op orde" gehad (dus zeg maar zelfstandig zijn, dat ik nergens me druk om hoef te maken ) dus het vooruitzicht dat dit eindelijk kan gaan gebeuren motiveert mij. Daarnaast wil ik een verhaal schrijven, maar ik denk ook dat de kennis die ik nodig heb om de mens, het leven te doorgronden niet eens in dit leven is op te doen, vandaar dat ik weet dat ik tot m'n dood wel als hobby lezen kan hebben, waardoor het me deprimeert dat ik misschien nooit meer aan schrijven toe kom, maar ja. Om dingen te doen heb ik uberhaupt te veel angst want voor je het weet, zit je inderdaad met het gevoel dat je alles wat je kon doen op individueel niveau met jouw mogelijkheden al gedaan hebt en er toch weinig nieuws meer is. Het enige dat je dan nog motiveert zijn denk ik familie en vrienden, misschien relatie of kinderen. Wat ook juist slechter voor je eigen welzijn kan zijn daarom hoef ik geen partner of kinderen (waardoor men mij soms egoistisch vind maar dat interesseert me helemaal niets) maar als je het eenmaal hebt is het natuurlijk wel een motivatie om door te gaan met je kutleven voor een ander. Of misschien dan nog dingen voor de maatschappij maar als je het gevoel hebt zelf ook nooit echt iets van de maatschappij te hebben gekregen behalve negativiteit kan het daarvoor aan roeping ontbreken. Hoewel mensen in eerste wereldlanden misschien sowieso de missie hebben om armeren te helpen, maar niet iedereen is sterk genoeg om even daarnaar af te reizen en slim genoeg om dan ook echt een verschil te maken. Iets kleiners zoals vrijwilligerswerk in eigen land bij een organisatie waar je sympathie voor hebt kan misschien voldoening geven. Zoeken naar zingeving kan misschien helpen in de vorm van spirituele activiteiten of zo.
Kun je geen andere baan zoeken? Ik snap dat het moeilijk is maar toch. Zelfde geldt voor relatie.quote:
Over 8 jaar is lang, maar het is wel een vooruitzicht waar je langzaam naartoe kunt bouwen en inderdaad iets van motivatie uithou kunnen halen.
Zelf heb ik dat dus totaal niet. Heb een prima baan met een prima salaris, maar ook niet echt een vooruitzicht om (veel) meer te gaan verdienen. Misschien binnen nu en 10 jaar 1,5-2/K bruto per maand meer. Of ik moet in een soort teamleider/manager achtige rol terecht komen, maar dat trekt mij totaal niet. Sowieso is mijn werk prima maar haal ik er geen voldoening uit. Maar dat geldt eigenlijk voor bijna alle banen uit de financiële sector waarin ik werk. Voor geen van die functies voel ik passie of gedrevenheid.
Verder is mijn leven dus wel prima maar ook weer niet zodanig leuk dat ik er écht blijdschap of energie uit haaL
- Baan is oke, maar inspireert me niet, ga er niet met tegenzin heen maar ook niet met plezier
- Vrienden zijn oke, maar weinig waarmee ik echt op 1 lijn zit
- Prive nog verwikkeld in een aantal zaken (zit in het bestuur van mijn vve) waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb
- Geen relatie waardoor ik op sommige punten denk ik minder geniet van het leven dan veel andere mensen. Ga bijvoorbeeld amper gezellig uit eten, even op een terrasje zitten, dagjes/weekendjes weg.
Beetje oppervlakkig allemaal.
Vrienden... Ja ik heb idd bijna nooit met vrienden op 1 lijn gezeten. Altijd 1 of ander ding dat tussen ons in stond waar je dan nooit over begint omdat het je vriendschap kan kosten. Het is zoals het is, mensen zijn helaas verschillend en daarmee moet je om kunnen gaan, een grote uitdaging en dan kan je er misschien iets van leren. Maar dat moet dan wel van beide kanten komen.
Prive dingen waar je geen zin in hebt moet je gewoon dumpen, makkelijker gezegd dan gedaan maar je bent niets verplicht, een ander doet het toch ook niet? Of misschien is het nu juist de beurt aan een ander
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 16-04-2018 21:43:41 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Precies de vraag waar ik op dit moment mee worstel,
ik weet precies waar ik het voor doe of moet doen, maar de motivatie/toewijding kan ik niet zo goed vinden.
Dus ik lees mee.
ik weet precies waar ik het voor doe of moet doen, maar de motivatie/toewijding kan ik niet zo goed vinden.
Dus ik lees mee.
"Wie niet voelen wil, moet maar luisteren"
Doelen te hebben ontstaat gewoon door jezelf deze te stellen.
Als je die niet hebt, heb je gewoon jezelf deze niet gesteld, prima verder, je _moet_ geen doelen heben maar als je ze mist is het heel eenvoudig, dan zoek je zelf bepaalde doelen op en houd je die zelf voor:
Wat mij betreft, mijn huidige doelen:
Werk - verdere carriere en bijscholing (voor mij in een bepaalde richting waar ik mezelf niet natuurlijk 'thuis' voel en het dus ook veel meer een uitdaging is).
Ik ben an sich meer een technicus en bouw vaak op die praktische kennis en ervaring, maar ontwikkel me nu ook meer in management-taken en dan zijn ook sociale vaardigheden (die ik niet echt 'natuurlijk' heb, en zaken als documentatie en planning belangrijk.
Dat betekent dan ook continu bijleren en ook je eigen functioneren kritisch zien en proberen te verbeteren.
Huis - heb ruim 20 jaar gewoon gehuurd en dat was eigenlijk eerder altijd hetzelde, 4 jaar terug een eigen woning gekocht en eigenlijk sindsdien is het continue ermee bezig zijn;
Is een huis van 110 jaar oud (officieel, in werkelijk lijken bepaalde delen ouder te zijn)
Eerst een aantal verbouwingen (vooral de kamers op de bovenste etage en de keuken die geheel gesloopt werd (tot een 9cm dikke betonvloer die ik eruit gesloopt heb en alle wanden en een tussenmuur eruit gehaald)
daarna de schuur in de tuin (ook deze geheel gesloopt, tot op drie gemetselde muren in een oude zandsteen waarop ik een nieuwe bovenbouw gebouwd heb en in die schuur ook een extra opslagzolder.
Momenteel is het belangrijkste doel het aanleggen van een terras van ongeveer 16 m2 en 80cm verhoogd direkt aan de keuken, waar we in de zomer kunnen ontbijten en 's avonds eten of van de avond genieten; Ik hoop deze tegen juni af te kunnen hebben.
Ik ben overigens absoluut geen klusser en doe een hoop fout, maar leer ook een hoop (van mn fouten, daarom leer ik ook zoveel ervan).
Sport; ik loop middellange afstand, met enige regelmaat 10 km wedstrijden en op dit moment tweemaal per jaar een halve marathon.
Overweeg dit jaar eventueel nog een 30km loop te doen en ooit wil ik eigenlijk nog wel een marathon lopen, maar daarbij wil ik dan als streef-tijd rond de 3 uur hebben.
Op dit moment ben ik overigens vooral gericht op het herstel van conditie zoals hij voorheen was, ik ben afgelopen februari 3 weken ziek geweest, juist in een periode waar men meestal zn basisconditie opbouwt voor de voorjaarsrennen
Als je die niet hebt, heb je gewoon jezelf deze niet gesteld, prima verder, je _moet_ geen doelen heben maar als je ze mist is het heel eenvoudig, dan zoek je zelf bepaalde doelen op en houd je die zelf voor:
Wat mij betreft, mijn huidige doelen:
Werk - verdere carriere en bijscholing (voor mij in een bepaalde richting waar ik mezelf niet natuurlijk 'thuis' voel en het dus ook veel meer een uitdaging is).
Ik ben an sich meer een technicus en bouw vaak op die praktische kennis en ervaring, maar ontwikkel me nu ook meer in management-taken en dan zijn ook sociale vaardigheden (die ik niet echt 'natuurlijk' heb, en zaken als documentatie en planning belangrijk.
Dat betekent dan ook continu bijleren en ook je eigen functioneren kritisch zien en proberen te verbeteren.
Huis - heb ruim 20 jaar gewoon gehuurd en dat was eigenlijk eerder altijd hetzelde, 4 jaar terug een eigen woning gekocht en eigenlijk sindsdien is het continue ermee bezig zijn;
Is een huis van 110 jaar oud (officieel, in werkelijk lijken bepaalde delen ouder te zijn)
Eerst een aantal verbouwingen (vooral de kamers op de bovenste etage en de keuken die geheel gesloopt werd (tot een 9cm dikke betonvloer die ik eruit gesloopt heb en alle wanden en een tussenmuur eruit gehaald)
daarna de schuur in de tuin (ook deze geheel gesloopt, tot op drie gemetselde muren in een oude zandsteen waarop ik een nieuwe bovenbouw gebouwd heb en in die schuur ook een extra opslagzolder.
Momenteel is het belangrijkste doel het aanleggen van een terras van ongeveer 16 m2 en 80cm verhoogd direkt aan de keuken, waar we in de zomer kunnen ontbijten en 's avonds eten of van de avond genieten; Ik hoop deze tegen juni af te kunnen hebben.
Ik ben overigens absoluut geen klusser en doe een hoop fout, maar leer ook een hoop (van mn fouten, daarom leer ik ook zoveel ervan).
Sport; ik loop middellange afstand, met enige regelmaat 10 km wedstrijden en op dit moment tweemaal per jaar een halve marathon.
Overweeg dit jaar eventueel nog een 30km loop te doen en ooit wil ik eigenlijk nog wel een marathon lopen, maar daarbij wil ik dan als streef-tijd rond de 3 uur hebben.
Op dit moment ben ik overigens vooral gericht op het herstel van conditie zoals hij voorheen was, ik ben afgelopen februari 3 weken ziek geweest, juist in een periode waar men meestal zn basisconditie opbouwt voor de voorjaarsrennen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
een kinderwens is wat goedsquote:
[..]
-
OT:
Ik streef naar persoonlijk gemak, lichamelijk, geestelijk. Aan mezelf werken om mijn lichaam iig zo weinig mogelijk me tegen te laten zitten, dus soepel zijn en conditie blijven opbouwen dmv sport en hobbies in de natuur.
Ik heb totaal geen luxe behoeftes, zou niet weten wat je daarmee moet.
Enige behoefte is nog een kinderwens.
mijn wens is tyfus rijk te worden daaro studeer ik.
Je studeert geen Nederlands begrijp ik.quote:
[..]
een kinderwens is wat goeds
mijn wens is tyfus rijk te worden daaro studeer ik.
Neequote:
[..]
Je studeert geen Nederlands begrijp ik.
Niemand wordt 'tyfus rijk' behalve sell outs in familie-corporaties.quote:
[..]
een kinderwens is wat goeds
mijn wens is tyfus rijk te worden daaro studeer ik.
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
Tja ik heb op zich redelijk wat 'hobby's', maar geen dingen die me écht helemaal pakken om ht zo maar te zeggen.quote:
[..]
Misschien dat ik er ook wel van kan genieten omdat ik weet dat over 8 jaar ik niet meer in Nederland woon, dan is mijn huis vrij, vriend ook met pensioen, gaan we de boel verhuren en tralala weer andere dingen doen,
Als kind/puber kon ik echt ergens door gefascineerd zijn. Al was het maar mijn brommer waar ik tot drie uur 's nachts over op internet kon surfen.
Dat heb ik nu gewoon niet meer. Vanavond ga ik wielrennen met een vriend, woensdag moet ik roeien met mijn team. Vind het leuk hoor, maar het is niet zo dat ik er echt een passie voor voel.
Met roeien heb ik bijvoorbeeld totaal niet dat ik echt sneller wil worden. Met racefietsen hoef ik ook geen strava -app bij te houden omdat ik graag zo snel mogelijk een bepaald rondje wil fietsen.
Ben zelfs nog te lui geweest om mijn fiets (vorig jaar nieuw gekocht) een winterbeurt te laten geven.
Net zoals mijn huis. Nieuw huis, ziet er keurig uit, maar de peertjes bungelen nog los uit het plafond aan kroonsteentjes. Er staat een prima bank, prima tv, prima tafel en prima stoelen. Er hangen 4 op internet gekochte afbeeldingen aan de muur, en verder vind ik het wel prima. Heb geen inspiratie en vooral ook geen zin om helemaal te oriënteren wat ik mooi vind, en waar ik dit vandaan haal.
Woonkamer voelt nog niet echt 'eigen', het is veel te mainstream en onpersoonlijk ingericht. Net een hotelkamer. Maar i dont give a shit.
.gif)
Misschien is het iets om jezelf te motiveren om het wat meer eigen te maken zodat je je er wat meer thuis voelt. Dat geeft vaak meer rust en weer inspiratie voor andere dingen.quote:
[..]
Tja ik heb op zich redelijk wat 'hobby's', maar geen dingen die me écht helemaal pakken om ht zo maar te zeggen.
Als kind/puber kon ik echt ergens door gefascineerd zijn. Al was het maar mijn brommer waar ik tot drie uur 's nachts over op internet kon surfen.
Dat heb ik nu gewoon niet meer. Vanavond ga ik wielrennen met een vriend, woensdag moet ik roeien met mijn team. Vind het leuk hoor, maar het is niet zo dat ik er echt een passie voor voel.
Met roeien heb ik bijvoorbeeld totaal niet dat ik echt sneller wil worden. Met racefietsen hoef ik ook geen strava -app bij te houden omdat ik graag zo snel mogelijk een bepaald rondje wil fietsen.
Ben zelfs nog te lui geweest om mijn fiets (vorig jaar nieuw gekocht) een winterbeurt te laten geven.
Net zoals mijn huis. Nieuw huis, ziet er keurig uit, maar de peertjes bungelen nog los uit het plafond aan kroonsteentjes. Er staat een prima bank, prima tv, prima tafel en prima stoelen. Er hangen 4 op internet gekochte afbeeldingen aan de muur, en verder vind ik het wel prima. Heb geen inspiratie en vooral ook geen zin om helemaal te oriënteren wat ik mooi vind, en waar ik dit vandaan haal.
Woonkamer voelt nog niet echt 'eigen', het is veel te mainstream en onpersoonlijk ingericht. Net een hotelkamer. Maar i dont give a shit.
Mijn huiskamer is net een kroeg, elke keer verzin ik kleine dingen om te doen. Vandaag hebben we dakleer gebrand en nieuwe balken onder de overkapping gedaan. Zijn kleine dingen, maar geeft wel een goed gevoel en de motivatie om weer wat anders te doen. Zaterdag wil ik bloemetjes halen voor de tuin en kan ik de bakken vullen zodat mijn wietje ook buiten kan staan. En zo schuif ik door het huis van ruimte naar ruimte, elke keer pak ik iets aan.
Heb alleen een gruwelijke hekel aan de voortuin, dan komen namelijk de 'hoveniers' van de buurt zich er mee bemoeien.
Vrouwen/relaties?quote:
[..]
Tja ik heb op zich redelijk wat 'hobby's', maar geen dingen die me écht helemaal pakken om ht zo maar te zeggen.
Als kind/puber kon ik echt ergens door gefascineerd zijn. Al was het maar mijn brommer waar ik tot drie uur 's nachts over op internet kon surfen.
Dat heb ik nu gewoon niet meer. Vanavond ga ik wielrennen met een vriend, woensdag moet ik roeien met mijn team. Vind het leuk hoor, maar het is niet zo dat ik er echt een passie voor voel.
Met roeien heb ik bijvoorbeeld totaal niet dat ik echt sneller wil worden. Met racefietsen hoef ik ook geen strava -app bij te houden omdat ik graag zo snel mogelijk een bepaald rondje wil fietsen.
Ben zelfs nog te lui geweest om mijn fiets (vorig jaar nieuw gekocht) een winterbeurt te laten geven.
Net zoals mijn huis. Nieuw huis, ziet er keurig uit, maar de peertjes bungelen nog los uit het plafond aan kroonsteentjes. Er staat een prima bank, prima tv, prima tafel en prima stoelen. Er hangen 4 op internet gekochte afbeeldingen aan de muur, en verder vind ik het wel prima. Heb geen inspiratie en vooral ook geen zin om helemaal te oriënteren wat ik mooi vind, en waar ik dit vandaan haal.
Woonkamer voelt nog niet echt 'eigen', het is veel te mainstream en onpersoonlijk ingericht. Net een hotelkamer. Maar i dont give a shit.
A man is not old until regrets take the place of dreams.
Ook dat is iets waarvan ik me afvraag : Loopt dit bij mij wel hetzelfde als bij anderen?quote:
Ben wel eens gek op een vrouw, maar nooit dat ik echt een zodanige passie voor iemand voel dat ik er echt moeite/werk in wil steken.
Het hoeft toch ook niet hetzelfde te lopen als bij anderen?quote:
[..]
Ook dat is iets waarvan ik me afvraag : Loopt dit bij mij wel hetzelfde als bij anderen?
Ben wel eens gek op een vrouw, maar nooit dat ik echt een zodanige passie voor iemand voel dat ik er echt moeite/werk in wil steken.
Zelfs al is het een fling af en toe, wat leuk vrouwelijk contact is altijd een mooie toevoeging aan je leven. En wie weet komt die passie er vanzelf een keer.
A man is not old until regrets take the place of dreams.
Waarom zou dat moeten? Het komt wel als het komt, of niet. Als single kan je uit genoeg andere dingen voldoening halen, een relatie is een aanvulling op wat je al hebt maar niet meer dan dat. Als je een relatie als levensinvulling ziet gaat er imo iets mis.quote:
[..]
Ook dat is iets waarvan ik me afvraag : Loopt dit bij mij wel hetzelfde als bij anderen?
Ben wel eens gek op een vrouw, maar nooit dat ik echt een zodanige passie voor iemand voel dat ik er echt moeite/werk in wil steken.
En om OT te blijven: ik haal motivatie uit het feit dat ik straks geld kan gaan verdienen, een andere woning hoop te betrekken en een carriere kan maken (en misschien in de toekomst eens samen kan gaan wonen). Meer niet zo, maar dat komt wel.
Ja, het is niet zo dat het abnormaal is om steeds onverschilliger te worden naarmate je ouder wordt. Dat hoort nou eenmaal gewoon erbij, anders moet je creatiever worden. Zit zowel een positieve als negatieve kant aan.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik haal motivatie uit het feit.. dat ik gewoon gelukkig wil zijn.
Kort maar krachtig.
Kort maar krachtig.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Erg herkenbaar topic voor hoe ik me op dit moment voel. Inmiddels harken mijn vriendin en ik samen ruim meer dan een ton bruto binnen per jaar, maar het leven lijkt er alleen maar saaier op te worden. Inmiddels heb ik zowat alles dat ik nodig heb al, heb geen echt grote wensen meer. Uit sport haal ik geen voldoening, na 2 jaar op rij de 10km te hebben gelopen bij een wedstrijd was ik er bijvoorbeeld he-le-maal klaar mee, als ik een uurtje op de mountainbike heb gezeten vind ik het wel genoeg geweest in tegenstelling tot vrienden die alsmaar verder en sneller willen. Elke dag hobbel ik maar weer naar mijn best prima werk om daar mijn ding te gaan doen. 3x per jaar zit ik in het buitenland wat ik wel echt geweldig vind, maar wat ook maar tijdelijk is en voor de rest kabbelt het maar voort.
Ik kan me ook niet echt een doel voorstellen dat ik per se wil halen. Ik heb wel hobby's en interesses, maar soms heb ik daar ook gewoon geen zin in na een stressvolle dag op het werk. Daarnaast merk ik ook wel dat naarmate je ouder wordt, je sociale contacten toch een stuk minder worden en ik merk vooral de laatste tijd dat dat toch wel begint op te breken. Je wereldje kan daardoor vaak erg klein worden. Ik probeer soms wel iets te verzinnen om uit die onverschilligheid te komen en soms leef ik dan ook even op, maar ik merk dat ik er steeds sneller weer in terugval.
Ik kan me ook niet echt een doel voorstellen dat ik per se wil halen. Ik heb wel hobby's en interesses, maar soms heb ik daar ook gewoon geen zin in na een stressvolle dag op het werk. Daarnaast merk ik ook wel dat naarmate je ouder wordt, je sociale contacten toch een stuk minder worden en ik merk vooral de laatste tijd dat dat toch wel begint op te breken. Je wereldje kan daardoor vaak erg klein worden. Ik probeer soms wel iets te verzinnen om uit die onverschilligheid te komen en soms leef ik dan ook even op, maar ik merk dat ik er steeds sneller weer in terugval.
Don't let my username fool you...
Ik denk dat dit het punt is waarop mensen vaak met kinderen beginnen. Het geeft wel een doel aan je leven.quote:
Erg herkenbaar topic voor hoe ik me op dit moment voel. Inmiddels harken mijn vriendin en ik samen ruim meer dan een ton bruto binnen per jaar, maar het leven lijkt er alleen maar saaier op te worden. Inmiddels heb ik zowat alles dat ik nodig heb al, heb geen echt grote wensen meer. Uit sport haal ik geen voldoening, na 2 jaar op rij de 10km te hebben gelopen bij een wedstrijd was ik er bijvoorbeeld he-le-maal klaar mee, als ik een uurtje op de mountainbike heb gezeten vind ik het wel genoeg geweest in tegenstelling tot vrienden die alsmaar verder en sneller willen. Elke dag hobbel ik maar weer naar mijn best prima werk om daar mijn ding te gaan doen. 3x per jaar zit ik in het buitenland wat ik wel echt geweldig vind, maar wat ook maar tijdelijk is en voor de rest kabbelt het maar voort.
Ik kan me ook niet echt een doel voorstellen dat ik per se wil halen. Ik heb wel hobby's en interesses, maar soms heb ik daar ook gewoon geen zin in na een stressvolle dag op het werk. Daarnaast merk ik ook wel dat naarmate je ouder wordt, je sociale contacten toch een stuk minder worden en ik merk vooral de laatste tijd dat dat toch wel begint op te breken. Je wereldje kan daardoor vaak erg klein worden. Ik probeer soms wel iets te verzinnen om uit die onverschilligheid te komen en soms leef ik dan ook even op, maar ik merk dat ik er steeds sneller weer in terugval.
(Meer een constatering, geen aanbeveling of zo).
Ja, mijn vriendin begint er al vaak over, dus hou maar opquote:
[..]
Ik denk dat dit het punt is waarop mensen vaak met kinderen beginnen. Het geeft wel een doel aan je leven.
(Meer een constatering, geen aanbeveling of zo).
Tja, heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik geen groot fan ben van kinderen, maar eentje kan ik nog wel handelen denk ik. Alleen die eerste paar jaar lijken me eigenlijk geen zak aan 
Als ik bijvoorbeeld het buurmeisje zie, die nu 5 is, daar moet ik af en toe best hard om lachen, maar daarvoor is het allemaal zo hulpeloos. Maar ik ben ook van mening dat een kind niet een doel op zich moet zijn omdat je voor de rest geen uitdaging meer hebt. Dan krijg je vaak van die vreselijke mensen die over niets anders meer kunnen praten dan hun kinderen en hun hele identiteit ophangen aan het bestaan van die kinderen. Daar kan ik dan ook heel slecht tegen 
Don't let my username fool you...
Klopt. Je wilt nog steeds je eigen persoon zijn en niet alleen een vader/moeder. Overigens is een kind ook al zodanig zwaar dat ik het bij twijfels en ‘geen groot fan zijn van’ er niet zo snel aan zou beginnen.quote:
[..]
Ja, mijn vriendin begint er al vaak over, dus hou maar op
Vooral als je de eerste zoveel jaar niks aan vindt... en dan moet de puberteit nog komen.
Als ik ervoor ga, weet ik ook dat ik er voor de volle 100% voor moet gaan en dat ben ik dan ook wel van plan hoorquote:
[..]
Klopt. Je wilt nog steeds je eigen persoon zijn en niet alleen een vader/moeder. Overigens is een kind ook al zodanig zwaar dat ik het bij twijfels en ‘geen groot fan zijn van’ er niet zo snel aan zou beginnen.
Vooral als je de eerste zoveel jaar niks aan vindt... en dan moet de puberteit nog komen.
Maar ik hoor het steeds vaker mannen zeggen dat ze die babytijd eigenlijk echt verschrikkelijk vinden, gelukkig begint dat taboe een beetje te vervagen. Die puberteit lijkt me daarentegen weer niet zo problematisch, maar misschien komt dat wel omdat ik zelf ook een makkelijke puber was
Don't let my username fool you...
Gefeliciteerd, je hebt de keuze gemaakt tot saaie burger
"Turks klinkt net alsof een aap een andere aap verkracht en tien eromheen schreeuwend masturberen."
GC / Hoe klinkt Turks voor Nederlanders zonder immigratie-achtergrond?
GC / Hoe klinkt Turks voor Nederlanders zonder immigratie-achtergrond?
Of mensen die spijt hebben van de keuze voor kinderen. Die zijn er helaas ook en spreken zich meer uit (man of vrouw).quote:
[..]
Als ik ervoor ga, weet ik ook dat ik er voor de volle 100% voor moet gaan en dat ben ik dan ook wel van plan hoor
Maar ik hoor het steeds vaker mannen zeggen dat ze die babytijd eigenlijk echt verschrikkelijk vinden, gelukkig begint dat taboe een beetje te vervagen. Die puberteit lijkt me daarentegen weer niet zo problematisch, maar misschien komt dat wel omdat ik zelf ook een makkelijke puber was
Dat vind ik echt ontzettend erg. Je kunt weinig doen aan je gevoelens na je blijkbaar ondoordachte keuzes, maar het ook uitspreken? Dan zeg je zoiets als "laat maar, ik accepteer dit van mezelf, en anderen moeten dat ook doen".quote:
Of mensen die spijt hebben van de keuze voor kinderen. Die zijn er helaas ook en spreken zich meer uit (man of vrouw).
Het is eerlijk, dat wel, maar hoe kan een kind dat accepteren? Tenzij iedereen zo'n mening heeft en niemand kinderen eigenlijk leuk vind behalve wat uitzonderingen, maar ze de schijn ophouden omdat ze denken dat het moet. Mijn ouders komen ook wel eens aan met "het was toch wel heeeeel anders dan we het hadden voorgesteld hoor" en dan denk ik "hou maar op, dat hoef ik niet te weten" maar aan de andere kant, het is wel weer nuttig, want dan weet ik iig zekerder dat ik er zelf waarschijnlijk niet aan begin.
[ Bericht 11% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-04-2018 08:49:41 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hoezo? Dat hoeft toch ook niet richting de kinderen uitgesproken te worden? Maar ik ben wel blij dat mensen daar tegenwoordig wel eens wat eerlijker over durven te zijn. 50 jaar geleden was het bijvoorbeeld ook not done om überhaupt te scheiden van je partner, wat kreeg je dan? Van die relaties waarbij beiden doodongelukkig waren, maar het maar geaccepteerd moest worden dat je tot je dood aan elkaar vast zat. Moet je dan maar heel de tijd met je gevoelens opgekropt binnenin jezelf gaan rondlopen?quote:
[..]
Dat vind ik echt ontzettend erg.
Je mag het best vinden, je kunt weinig doen aan je gevoelens na je blijkbaar ondoordachte keuzes, maar het ook uitspreken? Dan zeg je zoiets als "laat maar, ik accepteer dit van mezelf, en anderen moeten dat ook doen".
Het is eerlijk, dat wel, maar hoe kan een kind dat accepteren?
Don't let my username fool you...
Een scheiding is anders. Je kunt van elkaar af. Aan de andere kant kan zo'n opbiechting van een ouder misschien ook aanleiding zijn voor een scheiding tussen ouders en kind(eren) met als resultaat wellicht een gelukkiger leven apart ja.quote:
Hoezo? Dat hoeft toch ook niet richting de kinderen uitgesproken te worden? Maar ik ben wel blij dat mensen daar tegenwoordig wel eens wat eerlijker over durven te zijn. 50 jaar geleden was het bijvoorbeeld ook not done om überhaupt te scheiden van je partner, wat kreeg je dan? Van die relaties waarbij beiden doodongelukkig waren, maar het maar geaccepteerd moest worden dat je tot je dood aan elkaar vast zat. Moet je dan maar heel de tijd met je gevoelens opgekropt binnenin jezelf gaan rondlopen?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
gewoon werken kan iedereen goed geld verdienen.quote:
[..]
Niemand wordt 'tyfus rijk' behalve sell outs in familie-corporaties.
Er is een wezenlijk verschil tussen "tyfusrijk" en goed geld verdienen. Écht rijk ga je niet snel worden van in loondienst werken.quote:
[..]
gewoon werken kan iedereen goed geld verdienen.
Don't let my username fool you...
Ik ben er achter gekomen dat ik gelukkig ben als ik elke ~ 5 jaar een grote verandering maak. Zo ben ik 4 jaar geleden voor 2 jaar naar het buitenland vertrokken (EU), terug gekomen, huis gekocht, trouwen en leek ik helemaal gesetteld maar.. We zijn nu plannen aan het maken om voor langere tijd in de US te gaan wonen.
Kortom een beetje iets op de langere termijn om naar uit te kijken elke zoveel jaar en ik ben gelukkig. Dagelijks haal ik het uit kleine dingen:
* Lekker eten
* Goede games spelen
* Goede series / films kijken
* Food festivals, leuke dingen in de omgeving doen
* Veel hardlopen/sporten (ook weer met langere termijn doelen)
Ik denk niet dat ik ooit van me leven een gevoel van rust ga voelen en ik vind het wel prima. Ik heb ook 'geluk' dat ik een baan heb waar dit allemaal maar mee kan.
Kortom een beetje iets op de langere termijn om naar uit te kijken elke zoveel jaar en ik ben gelukkig. Dagelijks haal ik het uit kleine dingen:
* Lekker eten
* Goede games spelen
* Goede series / films kijken
* Food festivals, leuke dingen in de omgeving doen
* Veel hardlopen/sporten (ook weer met langere termijn doelen)
Ik denk niet dat ik ooit van me leven een gevoel van rust ga voelen en ik vind het wel prima. Ik heb ook 'geluk' dat ik een baan heb waar dit allemaal maar mee kan.
The cake is a lie!
Op dit moment haal ik motivatie uit het vooruitzicht naar de stad te verhuizen, eens dezer maanden. Een wat drukker leven na het werk met sport, taalschool en sociale activiteiten is van daaruit makkelijk haalbaar:)
Doei
1 kind is toch prima. Sommige mensen vinden dat zielig of zo. Nooit echt begrepen.quote:
[..]
Ja, mijn vriendin begint er al vaak over, dus hou maar op
quote:
[..]
gewoon werken kan iedereen goed geld verdienen.
x inf.Uberhaupt ''geld verdienen'' als doel hebben in het leven is al pauper overigens. Leer eens content zijn met de vreedzaamheid van de natuur oid.
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.
- Dit soort advies mag je achterwegen laten op Fok, thanks -
[ Bericht 39% gewijzigd door STING op 17-04-2018 18:34:15 ]
[ Bericht 39% gewijzigd door STING op 17-04-2018 18:34:15 ]
Feyenoord Rotterdam
Als je echt wat kunt, sure. Wat kan jij?quote:
[..]
gewoon werken kan iedereen goed geld verdienen.
Die onrust doorbreekt de sleur, dus zou ook niet de rust willen vinden als ik jou wasquote:
Ik ben er achter gekomen dat ik gelukkig ben als ik elke ~ 5 jaar een grote verandering maak. Zo ben ik 4 jaar geleden voor 2 jaar naar het buitenland vertrokken (EU), terug gekomen, huis gekocht, trouwen en leek ik helemaal gesetteld maar.. We zijn nu plannen aan het maken om voor langere tijd in de US te gaan wonen.
Kortom een beetje iets op de langere termijn om naar uit te kijken elke zoveel jaar en ik ben gelukkig. Dagelijks haal ik het uit kleine dingen:
* Lekker eten
* Goede games spelen
* Goede series / films kijken
* Food festivals, leuke dingen in de omgeving doen
* Veel hardlopen/sporten (ook weer met langere termijn doelen)
Ik denk niet dat ik ooit van me leven een gevoel van rust ga voelen en ik vind het wel prima. Ik heb ook 'geluk' dat ik een baan heb waar dit allemaal maar mee kan.
Jij noemt het ondoordacht. Maar het kan ook gewoon tegenvallen hè. En je kan spijt hebben maar toch zielsveel van je kinderen houden.quote:
[..]
Dat vind ik echt ontzettend erg. Je kunt weinig doen aan je gevoelens na je blijkbaar ondoordachte keuzes, maar het ook uitspreken? Dan zeg je zoiets als "laat maar, ik accepteer dit van mezelf, en anderen moeten dat ook doen".
Het is eerlijk, dat wel, maar hoe kan een kind dat accepteren? Tenzij iedereen zo'n mening heeft en niemand kinderen eigenlijk leuk vind behalve wat uitzonderingen, maar ze de schijn ophouden omdat ze denken dat het moet. Mijn ouders komen ook wel eens aan met "het was toch wel heeeeel anders dan we het hadden voorgesteld hoor" en dan denk ik "hou maar op, dat hoef ik niet te weten" maar aan de andere kant, het is wel weer nuttig, want dan weet ik iig zekerder dat ik er zelf waarschijnlijk niet aan begin.
Wat mij motiveert? Mijn kinderen.een goede toekomst kunnen geven. Mijn vrouw blij maken. Leuk werk waarin ik behalve wat geld verdien ook wat plezier kan hebben.
Verder is de beginnende lente momenteel voor mij ook echt iets om voor uit bed te springen in de ochtend. Heerlijk.
Verder is de beginnende lente momenteel voor mij ook echt iets om voor uit bed te springen in de ochtend. Heerlijk.
Whatever...
Kinderen krijgen is een gelukkig niet pauperquote:
[..]
Uberhaupt ''geld verdienen'' als doel hebben in het leven is al pauper overigens. Leer eens content zijn met de vreedzaamheid van de natuur oid.
Een hoopvolle toekomst met uitzicht op nog heel veel mooie momenten.
A man is not old until regrets take the place of dreams.
Ik vind het zo'n belachelijke dooddoener dat je tevreden moet zijn met wat je hebt en bent. Zo eindig je in middelmatigheid. Nee, juist in alles potentie zien en constant naar verbeteringen zoeken in mezelf, alleen zo kan ik gemotiveerd leven.
Maar op een gegeven moment moet je iets kiezen en daar het beste van maken toch? Als je rond de dertig ben kan je niet in alles potentie zien, maar de situatie accepteren zoals het is.quote:Op donderdag 19 april 2018 17:47 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik vind het zo'n belachelijke dooddoener dat je tevreden moet zijn met wat je hebt en bent. Zo eindig je in middelmatigheid. Nee, juist in alles potentie zien en constant naar verbeteringen zoeken in mezelf, alleen zo kan ik gemotiveerd leven.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Op dit moment haal ik motivatie uit mijn doel om emancipatie van mensen met een kwetsbaarheid te bereiken. Daarnaast goede gesprekken met vrienden.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Jij wellicht. Ik niet.quote:
[..]
Maar op een gegeven moment moet je iets kiezen en daar het beste van maken toch? Als je rond de dertig ben kan je niet in alles potentie zien, maar de situatie accepteren zoals het is.
Wat doe jij dan om het beste te maken van de potentie die je ziet?quote:
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Hard werken en met de juiste mensen omgaan.quote:
[..]
Wat doe jij dan om het beste te maken van de potentie die je ziet?
Iedereen doet dat. Ik ook. Ben ook sick gains aan het maken in mijn professionele en persoonlijke leven. Maar je moet op een gegeven moment iets kiezen waar je volledig op focused en daar je energie in steken. Dat hoort bij volwassen worden.quote:Op donderdag 19 april 2018 19:02 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Hard werken en met de juiste mensen omgaan.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik moet helemaal niks.quote:
[..]
Iedereen doet dat. Ik ook. Ben ook sick gains aan het maken in mijn professionele en persoonlijke leven. Maar je moet op een gegeven moment iets kiezen waar je volledig op focused en daar je energie in steken. Dat hoort bij volwassen worden.
Je kan het ook zien als een cyclus:quote:
Ik vind het zo'n belachelijke dooddoener dat je tevreden moet zijn met wat je hebt en bent. Zo eindig je in middelmatigheid. Nee, juist in alles potentie zien en constant naar verbeteringen zoeken in mezelf, alleen zo kan ik gemotiveerd leven.
- Tevreden zijn met wat je hebt.
- Uitdagingen blijven zoeken.
- Uitdagingen vinden.
- Uitdagingen bereiken.
- (Opnieuw) tevreden zijn met wat je hebt.
Als je niet tevreden bent met wat je hebt, ben je ook niet echt aan het leven. Zou ik eerder overleven noemen ... dat is een teken dat je in het verleden een verkeerde keuze hebt gemaakt. Daar zou ik dan persoonlijk wel weer ongelukkig van worden.
Sommige mensen houden gewoon van uitdaging. Lijkt me geen abnormaal doel om te hebben in het leven. De een leeft voor we hobby, de ander z’n hobby is uitdaging in dingen ervaren.quote:
[..]
Je kan het ook zien als een cyclus:
- Tevreden zijn met wat je hebt.
- Uitdagingen blijven zoeken.
- Uitdagingen vinden.
- Uitdagingen bereiken.
- (Opnieuw) tevreden zijn met wat je hebt.
Als je niet tevreden bent met wat je hebt, ben je ook niet echt aan het leven. Zou ik eerder overleven noemen ... dat is een teken dat je in het verleden een verkeerde keuze hebt gemaakt. Daar zou ik dan persoonlijk wel weer ongelukkig van worden.
Strikt gezien vind ik de eerste twee punten elkaar tegenspreken. Ik kan sowieso nooit echt genieten van een 'overwinning' (afstuderen, nieuwe baan etc.). Altijd is het van: cool, wat is de volgende uitdaging?quote:
[..]
Je kan het ook zien als een cyclus:
- Tevreden zijn met wat je hebt.
- Uitdagingen blijven zoeken.
- Uitdagingen vinden.
- Uitdagingen bereiken.
- (Opnieuw) tevreden zijn met wat je hebt.
Als je niet tevreden bent met wat je hebt, ben je ook niet echt aan het leven. Zou ik eerder overleven noemen ... dat is een teken dat je in het verleden een verkeerde keuze hebt gemaakt. Daar zou ik dan persoonlijk wel weer ongelukkig van worden.
Ja, ik realiseerde mij halverwege dat degene die ik quote uiteraard prima voldoening haalt uit zijn mindset. De dooddoener zat hem ook in het tevreden moeten zijn denk ik. Je hoeft dat niet. Persoonlijk haal ik er wel rust uit.quote:
[..]
Sommige mensen houden gewoon van uitdaging. Lijkt me geen abnormaal doel om te hebben in het leven. De een leeft voor we hobby, de ander z’n hobby is uitdaging in dingen ervaren.
Wow. Nee dan zijn wij elkaars tegenpolen.quote:Op donderdag 19 april 2018 19:26 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Strikt gezien vind ik de eerste twee punten elkaar tegenspreken. Ik kan sowieso nooit echt genieten van een 'overwinning' (afstuderen, nieuwe baan etc.). Altijd is het van: cool, wat is de volgende uitdaging?
Toen ik afstudeerde was het wel een week of twee 'genieten', en dan eens solliciteren. Sterker nog, nu drie jaar later kijk ik nog wel eens terug aan het moment van afstuderen en de 'trots' die ik toen ervoer. Zal denk ik nooit helemaal wegebben.
Tuurlijk voel ik trots, kan best arrogant zijn.quote:
[..]
Ja, ik realiseerde mij halverwege dat degene die ik quote uiteraard prima voldoening haalt uit zijn mindset. De dooddoener zat hem ook in het tevreden moeten zijn denk ik. Je hoeft dat niet. Persoonlijk haal ik er wel rust uit.
[..]
Wow. Nee dan zijn wij elkaars tegenpolen.
Toen ik afstudeerde was het wel een week of twee 'genieten', en dan eens solliciteren. Sterker nog, nu drie jaar later kijk ik nog wel eens terug aan het moment van afstuderen en de 'trots' die ik toen ervoer. Zal denk ik nooit helemaal wegebben.
Maar ik pas er altijd op dat ik niet verslaafd raak aan dat euforische gevoel, want als ik niet uitkijk, verkloot ik de boel weer. Hoogmoed voor de val zeg maar. Tijdens mijn uitreiking kon ik ook genieten, maar bij thuiskomst was het omkleden, douchen en kijken wat er morgen op de agenda staat. De dag na het inleveren van mijn scriptie zat ik al meteen te solliciteren.
Het zijn ook geen synoniemen van elkaar. Uitdaging, motivatie (TS), tevredenheid. Ik neem aan dat je geniet van elke dag. Dat is denk ik onder de streep mijn doel. Of het nu wel of geen werkdag is. En veel keuzes nu kunnen bepalen of dat morgen of later lukt.quote:Op donderdag 19 april 2018 19:33 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Tuurlijk voel ik trots, kan best arrogant zijn.
Nooit kunnen genieten van je prestatie zou niet gezond zijn. Soort neurotisch perfectionisme. Zo wordt een workaholic geboren. Te hoge eisen aan jezelf, onrealistische standaard, perfectionisme en angst om te falen.
Te hoge eisen aan jezelf, onrealistische standaard, perfectionisme en angst om te falen.
Hm, mijn persoonlijke levensbeschouwing is gewoon niet zo. Prima dat jij er anders over denkt hoor, maar ik heb gewoon een enorme 'honger' als je begrijpt wat ik bedoel. Wellicht dat ik er ook zo zal denken als jij wanneer ik wat ouder ben. Maar nu is mijn mentaliteit gewoon anders.quote:
[..]
Het zijn ook geen synoniemen van elkaar. Uitdaging, motivatie (TS), tevredenheid. Ik neem aan dat je geniet van elke dag. Dat is denk ik onder de streep mijn doel. Of het nu wel of geen werkdag is. En veel keuzes nu kunnen bepalen of dat morgen of later lukt.
Je beschrijft mij perfect.quote:
Nooit kunnen genieten van je prestatie zou niet gezond zijn. Soort neurotisch perfectionisme. Zo wordt een workaholic geboren.
Voor mij is er simpelweg niet iets als falen, je hebt er gewoon niet hard genoeg voor gewerkt. Maar alleen zo kan ik me levend voelen. Lees Nietzsche. 
Zolang je die honger hebt zou ik hem zeker niet negeren. Wie weet wat het je brengt.quote:
[..]
Hm, mijn persoonlijke levensbeschouwing is gewoon niet zo. Prima dat jij er anders over denkt hoor, maar ik heb gewoon een enorme 'honger' als je begrijpt wat ik bedoel.
Ben vooral benieuwd wat TS zijn mindset is, en welke keuze hij gaat maken.
quote:
[..]
Zolang je die honger hebt zou ik hem zeker niet negeren. Wie weet wat het je brengt.
Ben vooral benieuwd wat TS zijn mindset is, en welke keuze hij gaat maken.
Ik heb het ook niet specifiek tegen jou. Bedoel in het algemeen. Maar goed, ik hou op. Wil geen ruzie.quote:
Op
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Vroeger kon het me niks schelen, ik deed het minimale om vooruit te komen. Nu ben ik waanzinnig ambitieus, en wil de top bereiken van wat ik mee bezig ben.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Op zich niets mis met ambitie. Alleen is het wel oppassen dat je niet harder wil dan je kan. Dan gaat het mis.quote:
[..]
Tuurlijk voel ik trots, kan best arrogant zijn.
Wat dat betreft kunnen Hardlopers wel degelijk doodlopers zijn.
Ben zelf ook erg ambitieus, maar je moet de boel ook echt achter je kunnen laten. Weet niet hoe oud je bent en wat je doet (en nog wil bereiken). Maar een vast tempo dat je kunt volhouden kan ik je echt aanraden. Niet te hard, niet te langzaam.
Whatever...
Mijn achilleshiel is inderdaad dan ook dat ik best wel een competitieve workaholic kan zijn. Ben daar weleens aan onderdoor gegaan. Is ook wel iets waar ik aan werk op dit moment. Verliezen, middelmatigheid etc. zijn echt ondraaglijke dingen voor mij.quote:
[..]
Op zich niets mis met ambitie. Alleen is het wel oppassen dat je niet harder wil dan je kan. Dan gaat het mis.
Wat dat betreft kunnen Hardlopers wel degelijk doodlopers zijn.
Ben zelf ook erg ambitieus, maar je moet de boel ook echt achter je kunnen laten. Weet niet hoe oud je bent en wat je doet (en nog wil bereiken). Maar een vast tempo dat je kunt volhouden kan ik je echt aanraden. Niet te hard, niet te langzaam.
Ik heb er even over nagedacht, maar ik denk dat ik op dit moment de meeste motivatie haal uit de dankbaarheid van de mensen die ik help en dat ik zelf ook kan zien dat mijn inzet verschil heeft gemaakt. Dat voelt echt heel goed, geeft soms meer energie dan een kernreactor
Je hoeft echt niet middelmatig te zijn om gestaag te groeien. In een tempo bwaarin je het zelf aankunt.quote:
[..]
Mijn achilleshiel is inderdaad dan ook dat ik best wel een competitieve workaholic kan zijn. Ben daar weleens aan onderdoor gegaan. Is ook wel iets waar ik aan werk op dit moment. Verliezen, middelmatigheid etc. zijn echt ondraaglijke dingen voor mij.
Het professionele leven is ook soms een potje schaken. Je hoeft een wilt niet altijd alles te winnen. Je wilt winnen wanneer het er toe doet. Je geeft een toren, maar zet de ander schaakmat. En remise is beter dan verliezen.
Nouja. In ieder geval kun je excelleren zonder 70 uur per week te werken. En dat zijn best een paar trucs voor. Bijvoorbeeld: leer al je must do taken in 32 uur te doen gemiddeld (op het niveau dat niemand er commentaar op kan hebben). Dan houd je 8 uur over om gas te geven als het echt moet, ideeën op te doen en uit te werken. Een ander te helpen (krijg je gemiddeld terug wanneer het echt nodig is) of zelf iets te leren dat relevant is.
En grote fout die veel jonge talenten maken is altijd meer dan 100 procent geven. Maarja, wat als het nu echt ineens crisis is... Dan kun je geen gas bij geven.
Je moet dus een beetje lui zijn en zaken voor jezelf organiseren. Zodanig dat je enige slack hebt voor dat geweldige project, dat briljante idee of die zwakke plek van je,die aandacht nodig heeft.
Ik ben zelf elke 3 jaar gepromoveerd op deze manier. In 12 jaar zit ik nu bijna op c level. Eerste jaar hard werken om de taken eigen te maken en ze binnen 32 uur te doen. Jaar daarna 8 uur of meer gebruiken om te groeien, overdelivere, derde jaar voor nieuwe zaken, plannen en ideeën. Dat leidt dan tot promotie. Ooit zit ik aan mijn Max, misschien nu. Maar intussen zit ik wel in een droombaan die tof is , goed betaalt en ik kan hem aan.
Whatever...
Ik haal motivatie uit dat ik een voor mij (op dit moment) redelijk ideale levensstijl gevonden heb.quote:
Maakt niet uit wat voor soort motivatie en ten behoeve van wat...
Merk zelf dat ik al een tijdje niet echt iets heb om naar te streven of om naar uit te kijken. Heb een prima koopwoning, heb een prima auto, heb een prima baan. Verder kabbelen mijn daagjes een beetje voort : Werken, sporten, eten, Werken, eten, TV kijken, avondje op stap met vrienden. Verder niet echt dieptepunten maar ook niet echt hoogtepunten : Gewoon erg stabiel met weinig verandering.
Qua materiale zaken heb ik alles wat ik zou willen. Zou nu ook niet weten wat ik in de toekomst anders zou willen of wat ik dan zou willen, dus ik verdien wel geld, maar ben niet echt ergens voor aan het sparen ofzo.
Wil ook nog wel een paar mooie reizen maken ooit, maar nu nog niet echt een concreet idee daarvoor of concrete behoefte om dit binnen relatief korte termijn te realiseren. Heb ook niet van die 'bijzondere' wensen zoals de Mont Blanc beklimmen of binnen een jaar de marathon van New York kunnen lopen.
Toch merk ik wel dat het gebrek aan uitdaging of dingen om naar uit te kijken mij nogal duf maakt. Als kind/puber/begin twintiger had ik dit veel meer, dingen om me op te verheugen of waar ik energie uit kon halen om de wat meer kutte dagen als een soort opoffering voor een groter goed te zien.
Hoe zit dit bij jullie?
Zowel burgerlijkheid als iets excellenters & specialers zit erin, en van beide niet teveel maar ook niet te weinig. Ik kan lekker meekomen met iedereen en een bijdrage leveren in de maatschappij in de zin van een rol vervullen die er al is (dus een baan en tijdverdrijven innemen die er al zijn), maar heb ook iets echt van mezelf dat ik toevoeg in tenminste mijn omgeving en wat me ook wat uitdaging geeft in het leven. Misschien is het ook wat voor jou om zoiets te zoeken, TS? Echt naar "jouw eigen stukje"? Neem bijvoorbeeld een hobby op waarin je jezelf echt kunt verliezen en uitdagen, maar dan wel dusdanig weinig uren dat je leven er niet onder lijdt. Of ga in een bepaalde scene zitten die je aantrekt (stoners, punkers, krakers, elite, weet ik veel). Of ga veel met drugs experimenteren. Of maak je relatie (meer) open. Of iets in die richting.
En wat is daar dan precies mis mee? Het lijkt me een beetje onzinnig om iets tegen middelmatigheid te hebben, alleen maar omdat het middelmatig is.quote:
Ik vind het zo'n belachelijke dooddoener dat je tevreden moet zijn met wat je hebt en bent. Zo eindig je in middelmatigheid.
quote:
[..]
Je hoeft echt niet middelmatig te zijn om gestaag te groeien. In een tempo bwaarin je het zelf aankunt.
Het professionele leven is ook soms een potje schaken. Je hoeft een wilt niet altijd alles te winnen. Je wilt winnen wanneer het er toe doet. Je geeft een toren, maar zet de ander schaakmat. En remise is beter dan verliezen.
Nouja. In ieder geval kun je excelleren zonder 70 uur per week te werken. En dat zijn best een paar trucs voor. Bijvoorbeeld: leer al je must do taken in 32 uur te doen gemiddeld (op het niveau dat niemand er commentaar op kan hebben). Dan houd je 8 uur over om gas te geven als het echt moet, ideeën op te doen en uit te werken. Een ander te helpen (krijg je gemiddeld terug wanneer het echt nodig is) of zelf iets te leren dat relevant is.
En grote fout die veel jonge talenten maken is altijd meer dan 100 procent geven. Maarja, wat als het nu echt ineens crisis is... Dan kun je geen gas bij geven.
Je moet dus een beetje lui zijn en zaken voor jezelf organiseren. Zodanig dat je enige slack hebt voor dat geweldige project, dat briljante idee of die zwakke plek van je,die aandacht nodig heeft.
Ik ben zelf elke 3 jaar gepromoveerd op deze manier. In 12 jaar zit ik nu bijna op c level. Eerste jaar hard werken om de taken eigen te maken en ze binnen 32 uur te doen. Jaar daarna 8 uur of meer gebruiken om te groeien, overdelivere, derde jaar voor nieuwe zaken, plannen en ideeën. Dat leidt dan tot promotie. Ooit zit ik aan mijn Max, misschien nu. Maar intussen zit ik wel in een droombaan die tof is , goed betaalt en ik kan hem aan.
Wellicht dat ik mezelf wat moet nuanceren. Er zijn inderdaad een hoop dingen die mij niet boeien. Die voer ik dus dan ook middelmatig uit. Maar de dingen die dicht bij mijn hart liggen, daarvan vind ik het ondraaglijk als ik daar niet in excelleer. Dus wat dat betreft ben ik het met je eens, Spanky, dat ik graag win wanneer het er toe doet. Die methode van 32+8 uur, heb je dat zelf verzonnen?quote:
[..]
Ik haal motivatie uit dat ik een voor mij (op dit moment) redelijk ideale levensstijl gevonden heb.
Misschien is het ook wat voor jou om zoiets te zoeken, TS? Echt naar "jouw eigen stukje"? Neem bijvoorbeeld een hobby op waarin je jezelf echt kunt verliezen en uitdagen, maar dan wel dusdanig weinig uren dat je leven er niet onder lijdt. Of ga in een bepaalde scene zitten die je aantrekt (stoners, punkers, krakers, elite, weet ik veel). Of ga veel met drugs experimenteren. Of maak je relatie (meer) open. Of iets in die richting.
[..]
En wat is daar dan precies mis mee? Het lijkt me een beetje onzinnig om iets tegen middelmatigheid te hebben, alleen maar omdat het middelmatig is.
Voor mij is het ook meer een filosofisch-existentieel 'probleem'. Ik leef maar één keer en generaties na mijn dood zal ik vergeten worden. Alles zal voor niets zijn geweest. Mijn motivatie is dan ook om zo hard te werken dat na mijn dood ik nog lang herinnerd zal worden. Het is dus naast trots ook angst dat me drijft.
Goed idee wel, de 32+8 uur methode.quote:
[..]
Je hoeft echt niet middelmatig te zijn om gestaag te groeien. In een tempo bwaarin je het zelf aankunt.
Het professionele leven is ook soms een potje schaken. Je hoeft een wilt niet altijd alles te winnen. Je wilt winnen wanneer het er toe doet. Je geeft een toren, maar zet de ander schaakmat. En remise is beter dan verliezen.
Nouja. In ieder geval kun je excelleren zonder 70 uur per week te werken. En dat zijn best een paar trucs voor. Bijvoorbeeld: leer al je must do taken in 32 uur te doen gemiddeld (op het niveau dat niemand er commentaar op kan hebben). Dan houd je 8 uur over om gas te geven als het echt moet, ideeën op te doen en uit te werken. Een ander te helpen (krijg je gemiddeld terug wanneer het echt nodig is) of zelf iets te leren dat relevant is.
En grote fout die veel jonge talenten maken is altijd meer dan 100 procent geven. Maarja, wat als het nu echt ineens crisis is... Dan kun je geen gas bij geven.
Je moet dus een beetje lui zijn en zaken voor jezelf organiseren. Zodanig dat je enige slack hebt voor dat geweldige project, dat briljante idee of die zwakke plek van je,die aandacht nodig heeft.
In veel banen kan jezelf onderscheiden ook wel helpen, denk ik. Dus een nuttige skill hebben/ontwikkelen, die niemand anders (minstens evenveel) heeft.
Ik weet niet wat ik hiervan moet vinden eerlijk gezegd, omdat ik je niet ken.quote:
[..]
[..]
Wellicht dat ik mezelf wat moet nuanceren. Er zijn inderdaad een hoop dingen die mij niet boeien. Die voer ik dus dan ook middelmatig uit. Maar de dingen die dicht bij mijn hart liggen, daarvan vind ik het ondraaglijk als ik daar niet in excelleer.
Zorg ervoor dat de dingen in kwestie daadwerkelijk binnen je capaciteiten zijn (ook als in: je raakt er niet opgebrand van door ze te doen), en dat je goede redenen hebt voor dat ze dichtbij je hart liggen. Dat is alles wat ik erover wil zeggen.
Ga eens op zo'n mooie dag als dit naar een druk stadscentrum. Kijk naar die massa... Hoeveel van hun zullen herinnerd worden, denk je? En denk dan aan al die mensen, die wel herinnerd worden (Einstein en dat soort volk).quote:Voor mij is het ook meer een filosofisch-existentieel 'probleem'. Ik leef maar één keer en generaties na mijn dood zal ik vergeten worden. Alles zal voor niets zijn geweest. Mijn motivatie is dan ook om zo hard te werken dat na mijn dood ik nog lang herinnerd zal worden. Het is dus naast trots ook angst dat me drijft.
Hoeveel betekent "herinnerd worden" nou eigenlijk echt? Niet zoveel. Ik snap dat je nuttige nalatenschap wilt hebben in de maatschappij en dat je gezien wilt worden door je omgeving op het moment dat je leeft, maar zelf zie ik niet het nut in meer ambitie hebben op dit vlak dan dat eerlijk gezegd.
Het is ook een thema waar ik op dit moment mee bezig ben. Heb inderdaad wel een obsessieve vorm van perfectionisme. En die existentiële vragen waar je het over hebt in je laatste stukken: ik kan het niet zo goed onder woorden brengen. In ieder geval niet meer dan dat ik een een primaire drang heb om niet vergeten en nutteloos te worden.quote:
[..]
Goed idee wel, de 32+8 uur methode.
In veel banen kan jezelf onderscheiden ook wel helpen, denk ik. Dus een nuttige skill hebben/ontwikkelen, die niemand anders (minstens evenveel) heeft.
[..]
Ik weet niet wat ik hiervan moet vinden eerlijk gezegd, omdat ik je niet ken.
Zorg ervoor dat de dingen in kwestie daadwerkelijk binnen je capaciteiten zijn (ook als in: je raakt er niet opgebrand van door ze te doen), en dat je goede redenen hebt voor dat ze dichtbij je hart liggen. Dat is alles wat ik erover wil zeggen.
[..]
Ga eens op zo'n mooie dag als dit naar een druk stadscentrum. Kijk naar die massa... Hoeveel van hun zullen herinnerd worden, denk je? En denk dan aan al die mensen, die wel herinnerd worden (Einstein en dat soort volk).
Hoeveel betekent "herinnerd worden" nou eigenlijk echt? Niet zoveel. Ik snap dat je nuttige nalatenschap wilt hebben in de maatschappij en dat je gezien wilt worden door je omgeving op het moment dat je leeft, maar zelf zie ik niet het nut in meer ambitie hebben op dit vlak dan dat eerlijk gezegd.
Ik herken dat wel hoor. Daarom gaf ik die tips ook juist, en daar komt dat "eigen ding" in mijn eigen leven ook vandaan.quote:
[..]
Het is ook een thema waar ik op dit moment mee bezig ben. Heb inderdaad wel een obsessieve vorm van perfectionisme. En die existentiële vragen waar je het over hebt in je laatste stukken: ik kan het niet zo goed onder woorden brengen. In ieder geval niet meer dan dat ik een een primaire drang heb om niet vergeten en nutteloos te worden.
Probeer anders even goed na te denken over wat nou een klein gat in de markt is dat jij in zou kunnen vullen, desnoods in je vrije tijd. Creativiteit is een zwak punt bij de mens, zeker nu bij de moderne westerse mens die het altijd druk heeft en bij wie de creativiteit de afgelopen vijftig jaar behoorlijk gedaald is*. Met als gevolg dat men zich altijd vasthoudt aan dezelfde stokpaardjes, juist nu creativiteit en diversiteit in mensen zo nodig is. Ga zoeken naar iets dat zowel bij je past als wat de maatschappij kan gebruiken!
* De eerste overkoepelende geschiedenis over de geesteswetenschappen is bijvoorbeeld pas in 2010 (!!) geschreven, om maar een voorbeeld te noemen.
Dankjewel.quote:
[..]
Ik herken dat wel hoor. Daarom gaf ik die tips ook juist, en daar komt dat "eigen ding" in mijn eigen leven ook vandaan.
Probeer anders even goed na te denken over wat nou een klein gat in de markt is dat jij in zou kunnen vullen, desnoods in je vrije tijd. Creativiteit is een zwak punt bij de mens, zeker nu bij de moderne westerse mens die het altijd druk heeft en bij wie de creativiteit de afgelopen vijftig jaar behoorlijk gedaald is*. Met als gevolg dat men zich altijd vasthoudt aan dezelfde stokpaardjes, juist nu creativiteit en diversiteit in mensen zo nodig is. Ga zoeken naar iets dat zowel bij je past als wat de maatschappij kan gebruiken!
* De eerste overkoepelende geschiedenis over de geesteswetenschappen is bijvoorbeeld pas in 2010 (!!) geschreven, om maar een voorbeeld te noemen.
Ik ben hier inderdaad ook al mee bezig de afgelopen maanden. Ben zoals je zegt ook al op zoek naar een niche die ik kan vullen. Wat zeker is, is dat ik best creatief ben en gegarandeerd daar tijd voor moet vrijmaken, omdat ik anders doodongelukkig word.Wat doe jij nu in het dagelijks leven waardoor jij die balans hebt gevonden?
Voor mij ook. Heb ik moeten leren accepteren. Trouwens de reden waarom ik die berichten bleef sturen was niet omdat ik je wou helpen ofzo, maar juist omdat ik niet tegen mijn verlies kan. En schuldgevoelens voor de domme dingen die ik heb gezegd/gedaan.quote:
[..]
Mijn achilleshiel is inderdaad dan ook dat ik best wel een competitieve workaholic kan zijn. Ben daar weleens aan onderdoor gegaan. Is ook wel iets waar ik aan werk op dit moment. Verliezen, middelmatigheid etc. zijn echt ondraaglijke dingen voor mij.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik zit vol met creatieve ideeen, en heb sindskort ook de mogelijkheid om van die creatieve ideeen werk van te maken.quote:
[..]
Ik herken dat wel hoor. Daarom gaf ik die tips ook juist, en daar komt dat "eigen ding" in mijn eigen leven ook vandaan.
Probeer anders even goed na te denken over wat nou een klein gat in de markt is dat jij in zou kunnen vullen, desnoods in je vrije tijd. Creativiteit is een zwak punt bij de mens, zeker nu bij de moderne westerse mens die het altijd druk heeft en bij wie de creativiteit de afgelopen vijftig jaar behoorlijk gedaald is*. Met als gevolg dat men zich altijd vasthoudt aan dezelfde stokpaardjes, juist nu creativiteit en diversiteit in mensen zo nodig is. Ga zoeken naar iets dat zowel bij je past als wat de maatschappij kan gebruiken!
* De eerste overkoepelende geschiedenis over de geesteswetenschappen is bijvoorbeeld pas in 2010 (!!) geschreven, om maar een voorbeeld te noemen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Zelf bedacht, maar waarschijnlijk ooit al eerder door een ander bedacht.quote:
[..]
[..]
Wellicht dat ik mezelf wat moet nuanceren. Er zijn inderdaad een hoop dingen die mij niet boeien. Die voer ik dus dan ook middelmatig uit. Maar de dingen die dicht bij mijn hart liggen, daarvan vind ik het ondraaglijk als ik daar niet in excelleer. Dus wat dat betreft ben ik het met je eens, Spanky, dat ik graag win wanneer het er toe doet. Die methode van 32+8 uur, heb je dat zelf verzonnen?
Voor mij is het ook meer een filosofisch-existentieel 'probleem'. Ik leef maar één keer en generaties na mijn dood zal ik vergeten worden. Alles zal voor niets zijn geweest. Mijn motivatie is dan ook om zo hard te werken dat na mijn dood ik nog lang herinnerd zal worden. Het is dus naast trots ook angst dat me drijft.
Whatever...
Je hebt ergens gepost dat je agreeable bent. Ik ben precies het tegenovergestelde. Als ik 'nee' zeg en op geen enkele manier contact wil, bedoel ik niets anders en kan ik enorm giftig worden als mensen het niet accepteren. Ik verander niet van gedachten. Laat het gaan, breng het niet meer naar boven en doe het niet nog eens (op welke manier dan ook), want zowel jij als ik hebben betere dingen te doen.quote:
[..]
Voor mij ook. Heb ik moeten leren accepteren. Trouwens de reden waarom ik die berichten bleef sturen was niet omdat ik je wou helpen ofzo, maar juist omdat ik niet tegen mijn verlies kan. En schuldgevoelens voor de domme dingen die ik heb gezegd/gedaan.
Wel een zeer slim werkethos. Ik zal het zeker meenemen.quote:
[..]
Zelf bedacht, maar waarschijnlijk ooit al eerder door een ander bedacht.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gary_Oak op 23-04-2018 00:18:56 ]
Dat harde wil ik mezelf dus ook aanleren. Gewoon ophouden met peoplepleasen en alleen focussen aan mijn carrière/doelen. Werkethos heb ik wel, ik kan heel hard werken als het moet. Ik laat je verder met rust.quote:
[..]
Je hebt ergens gepost dat je agreeable bent. Ik ben precies het tegenovergestelde. Als ik 'nee' zeg en op geen enkele manier contact wil, bedoel ik niets anders en kan ik enorm giftig worden als mensen het niet accepteren. Ik verander niet van gedachten. Laat het gaan, breng het niet meer naar boven en doe het niet nog eens (op welke manier dan ook), want zowel jij als ik hebben betere dingen te doen. [ afbeelding ]
[..]
Wel een zeer slim werkethos. Ik zal het zeker meenemen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Agreeableness is een goede eigenschap. Het enige is dat je wel duidelijk grenzen moet stellen, assertief zijn en stevig in je schoenen moet staan.quote:
[..]
Dat harde wil ik mezelf dus ook aanleren. Gewoon ophouden met peoplepleasen en alleen focussen aan mijn carrière/doelen. Werkethos heb ik wel, ik kan heel hard werken als het moet. Ik laat je verder met rust.
Samenwerken zonder agreeableness gaat bijna niet. En de tijd van de einzelgangers is grotendeels voorbij. Teamwork wordt steeds belangrijker.
Whatever...
Hm ik wil vooral stressbestendig worden, want dat ben ik niet.quote:
[..]
Agreeableness is een goede eigenschap. Het enige is dat je wel duidelijk grenzen moet stellen, assertief zijn en stevig in je schoenen moet staan.
Samenwerken zonder agreeableness gaat bijna niet. En de tijd van de einzelgangers is grotendeels voorbij. Teamwork wordt steeds belangrijker.
[ Bericht 0% gewijzigd door Keep_Walking op 23-04-2018 10:47:57 ]
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Interessante discussie hierboven.
Mijn probleem ligt helaas wel wat dieper. Ik kan nu eenmaal goed leren, maar heb nooit echt een duidelijke ambitie / visie gehad.
Daarom heb ik een vrij standaard pad gevolgd, wo bedrijfskunde gestudeerd, met twee vingers in de neus afgerond. In een prima functie op het hoofdkantoor van een NL grootbank terecht gekomen, maar ik voel nog steeds geen ambitie. Ik werk ook niet hard, het werk interesseert mij ook niet zo.
Misschien ligt hieraan ook wel ten grondslag dat ik in een welvarend gezin ben grootgebracht. Ik heb zelf niet echt de ambitie om zelf ook straks een vrijstaande villa te kunnen betrekken of een dure auto te kunnen rijden. Ik houd ook niet van stress, en heb nu (op mijn 29e) al wat lichamelijke / gezondheidsklachten door stress.
Wat dat betreft ben ik dus niet bijzonder ambitieus op het gebied van carrière, geld verdienen en dingen 'bereiken'. Doe mij maar gewoon een hoekwoning, een redelijke auto (tweedehands volvo ofzo). Als ik maar gewoon twee keer per jaar op vakantie kan (Italië ofzo), mijn achtertuin op de zon ligt, ik mijn kinderen fatsoenlijk kan onderhouden, ben ik al dik tevreden.
Wil niet zeggen dat ik totaal geen ambitie heb, maar ik heb gewoon regelmatig het gevoel dat ik langzaam maar zeker in het verkeerde leven terecht ben gekomen. De financiële sector past niet bij mij, het boeit me niet. Het liefste zou ik ooit nog eens in de horeca ofzo terecht komen, of iets waar je echt iets kunt doen waarbij je werk zichtbaar is.
Mijn probleem ligt helaas wel wat dieper. Ik kan nu eenmaal goed leren, maar heb nooit echt een duidelijke ambitie / visie gehad.
Daarom heb ik een vrij standaard pad gevolgd, wo bedrijfskunde gestudeerd, met twee vingers in de neus afgerond. In een prima functie op het hoofdkantoor van een NL grootbank terecht gekomen, maar ik voel nog steeds geen ambitie. Ik werk ook niet hard, het werk interesseert mij ook niet zo.
Misschien ligt hieraan ook wel ten grondslag dat ik in een welvarend gezin ben grootgebracht. Ik heb zelf niet echt de ambitie om zelf ook straks een vrijstaande villa te kunnen betrekken of een dure auto te kunnen rijden. Ik houd ook niet van stress, en heb nu (op mijn 29e) al wat lichamelijke / gezondheidsklachten door stress.
Wat dat betreft ben ik dus niet bijzonder ambitieus op het gebied van carrière, geld verdienen en dingen 'bereiken'. Doe mij maar gewoon een hoekwoning, een redelijke auto (tweedehands volvo ofzo). Als ik maar gewoon twee keer per jaar op vakantie kan (Italië ofzo), mijn achtertuin op de zon ligt, ik mijn kinderen fatsoenlijk kan onderhouden, ben ik al dik tevreden.
Wil niet zeggen dat ik totaal geen ambitie heb, maar ik heb gewoon regelmatig het gevoel dat ik langzaam maar zeker in het verkeerde leven terecht ben gekomen. De financiële sector past niet bij mij, het boeit me niet. Het liefste zou ik ooit nog eens in de horeca ofzo terecht komen, of iets waar je echt iets kunt doen waarbij je werk zichtbaar is.
Ik wil juist hebben wat jij hebt. Goed kunnen leren, toegang tot hoge posities, enz. Snap wel dat dat soort dingen je op lange termijn niet gelukkig maken.quote:
Interessante discussie hierboven.
Mijn probleem ligt helaas wel wat dieper. Ik kan nu eenmaal goed leren, maar heb nooit echt een duidelijke ambitie / visie gehad.
Daarom heb ik een vrij standaard pad gevolgd, wo bedrijfskunde gestudeerd, met twee vingers in de neus afgerond. In een prima functie op het hoofdkantoor van een NL grootbank terecht gekomen, maar ik voel nog steeds geen ambitie. Ik werk ook niet hard, het werk interesseert mij ook niet zo.
Misschien ligt hieraan ook wel ten grondslag dat ik in een welvarend gezin ben grootgebracht. Ik heb zelf niet echt de ambitie om zelf ook straks een vrijstaande villa te kunnen betrekken of een dure auto te kunnen rijden. Ik houd ook niet van stress, en heb nu (op mijn 29e) al wat lichamelijke / gezondheidsklachten door stress.
Wat dat betreft ben ik dus niet bijzonder ambitieus op het gebied van carrière, geld verdienen en dingen 'bereiken'. Doe mij maar gewoon een hoekwoning, een redelijke auto (tweedehands volvo ofzo). Als ik maar gewoon twee keer per jaar op vakantie kan (Italië ofzo), mijn achtertuin op de zon ligt, ik mijn kinderen fatsoenlijk kan onderhouden, ben ik al dik tevreden.
Wil niet zeggen dat ik totaal geen ambitie heb, maar ik heb gewoon regelmatig het gevoel dat ik langzaam maar zeker in het verkeerde leven terecht ben gekomen. De financiële sector past niet bij mij, het boeit me niet. Het liefste zou ik ooit nog eens in de horeca ofzo terecht komen, of iets waar je echt iets kunt doen waarbij je werk zichtbaar is.
Maar financiële sector is gewoon niet leuk, want er is vaak geen betekenis aan. Meeste mensen hebben een betekenis nodig in hun leven, een reden waarvoor ze wakker worden, iets waarin ze echt geloven.
Ik heb wel zoiets gevonden, maar als ik geld mee kan verdienen is een ander verhaal. Dat ben ik nu mee bezig.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Dat is dus iets waar ik net iets te vaak last van heb, die faalangst. Ironisch genoeg werkt het falen zelf als een goede remedie tegen dit gevoel.quote:
Nooit kunnen genieten van je prestatie zou niet gezond zijn. Soort neurotisch perfectionisme. Zo wordt een workaholic geboren.
Het ligt er aan in hoeverre je vindt dat je baan betekenis moet geven aan je leven. Voor de meeste mensen gaat het vooral om de stabiliteit lijkt me.quote:
Ik wil juist hebben wat jij hebt. Goed kunnen leren, toegang tot hoge posities, enz. Snap wel dat dat soort dingen je op lange termijn niet gelukkig maken.
Maar financiële sector is gewoon niet leuk, want er is vaak geen betekenis aan. Meeste mensen hebben een betekenis nodig in hun leven, een reden waarvoor ze wakker worden, iets waarin ze echt geloven.
Ik heb wel zoiets gevonden, maar als ik geld mee kan verdienen is een ander verhaal. Dat ben ik nu mee bezig.
[ Bericht 37% gewijzigd door Bonjoooouuurr op 25-04-2018 16:08:26 ]
Motivatie op dit moment haal ik uit m'n plannen die ik ga maken na m'n revalidatie. Ik ben bijna zo goed als alles kwijt en het kan niet haast niet erger dan dat m'n leven volgt. Het is alsof ik opnieuw begin en nog tot halverwege juni moet wachten met alles.
Misschien kan het helpen als je bedenkt welke mensen je wilt "pleasen"quote:
Dat harde wil ik mezelf dus ook aanleren. Gewoon ophouden met peoplepleasen en alleen focussen aan mijn carrière/doelen. Werkethos heb ik wel, ik kan heel hard werken als het moet. Ik laat je verder met rust.
Mensen die begaan zijn met jou > eens aan hen vragen wat hun eigen ambities zijn. Misschien cijferen ze zichzelf weg en het is beter voor hen als ze ook een hobby zoeken
Mensen die zelf egoïstisch zijn > geen enkele reden om die te willen pleasen natuurlijk
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Dit, alsof je daar 'gelukkig' van wordt, ieder mens heeft uiteraard op zijn minst zijn basisbehoeften, maar verder moet je je geluk, welbevinden en motivatie in jezelf zoeken anders redt je het niet.quote:
[..]
Uberhaupt ''geld verdienen'' als doel hebben in het leven is al pauper overigens. Leer eens content zijn met de vreedzaamheid van de natuur oid.
@Tailfox; hier een voorbeeldje...
Zo relatief kan geld dus zijn.quote:Dat Avicii een wereldberoemde dj was, weet intussen iedereen.
Hij scoorde hits die tot in de verste hoeken werden gedraaid en dat leverde Berling miljoenen aan royalties op.
Ook aan optredens verdiende hij stevig: er zijn bedragen bekend van 205.000 euro voor enkele uren draaien.
Zijn vermogen wordt op zo'n 70 miljoen euro geschat.
Maar het grote geld kon Avicii niet deren.
"Ik zal nooit bij een club gaan die mij als lid accepteert"
|
|
