Het kruispunt

Het kruispunt.

Heb je weleens het gevoel gehad op het kruispunt te staan van de richting die je geeft aan je leven? Vergis het kruispunt dan niet met een doodlopende weg...

Proloog

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Akte 1

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Akte 2

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Akte 3

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Akte 4

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Welke richting zou jij kiezen?

Ik moest het in ieder geval van mij afschrijven.

Professionele hulp is een gepasseerd station. Ik had daar geen baat bij, behalve dat ik nu zeker weet dat er niets mis met mij is en het begrijpelijk is dat ik me zo voel.

Ik deel mijn gedachten liever met anderen op het internet, omdat er buiten de deur een wereld is met mensen die een leven lang wegrennen voor deze gevoelens. Mensen die werken, eten, drinken, roken, antidepressiva slikken, daten, vrijen en relaties aangaan om zich gewaardeerd te voelen en om te vergeten dat ze verdwaald zijn en een eenzaam, verdrietig leven lijden.

Maar op het internet zijn er mensen die open en eerlijk durven zijn over deze gevoelens. Ik ben benieuwd waar zij betekenis in vinden om verder te gaan, ondanks hetgeen wat ik heb geschreven.

Ik wil ook weten hoe zij omgaan met schuld en spijt, het verlangen om op "reset" drukken en terug te keren naar de levensbepalende momenten om de andere keuze te maken, of zij hun excuses hebben aangeboden aan mensen die zij jaren geleden uit het oog verloren en wat dat opleverde, hoe zij een mooie zomerse dag als vandaag kunnen waarderen, na zoveel zomers te hebben meegemaakt en met nog zoveel zomers te gaan, met niets om naar uit te kijken, omdat niets je waard meer is.

En uiteindelijk de richting die je kiest, als je op het punt in je leven bent gekomen die ik beschreven heb.

Kies je bijvoorbeeld voor een leven waarin je deze gevoelens onder het tapijt schuift, door je voortdurend bezig te houden met je studie/werk, met eten/drinken/seks, met je relatie, met je verloving, het organiseren van je huwelijk, het krijgen en opvoeden van kinderen, het plannen van je pensioen, zodat je jezelf nooit de kans geeft om te beseffen dat je onzeker bent, dat je bang bent om alleen te zijn, dat je misschien helemaal niet zo gelukkig bent met wat je doet en je ook niet zo goed weet wat je wel zou moeten doen?

Kies je een leven waarin je de beste vriend/man of vriendin/vrouw bent die je voor de ander kunt zijn, kies je voor een leven waarin je beroepsmatig de beste bent of kies je voor een leven waarin je hooguit gemiddeld bent in beide?

Kies je voor een lang leven, doorgaan tot het einde, waarin je van jezelf of elkaar gaat zien hoe je ouder wordt, zieker wordt, invalide raakt, onzelfstandig wordt, of durf je jong te sterven?

Ga je door op de paden die je bewandelt, zonder terug te kijken naar het verleden, of durf je terug te wandelen, schade te repareren of zelfs te starten in een hele nieuwe route, terug naar af, ook al kost het zoveel jonge jaren om overnieuw te beginnen?

En dan is er de kwelling van liefde. Liefde lijkt altijd pijn te moeten doen. Er is onbeantwoorde liefde, er is beantwoorde liefde die je eigenhandig om zeep helpt, er is liefde die langzaam maar zeker wordt uitgedoofd door de tijd en zelfs in een van de meest gunstige scenario's, een lange relatie met de liefde van je leven op wie je jaren later nog steeds smoorverliefd op bent, kan de ander verongelukken, invalide raken of dodelijk ziek worden. Hoe je ga je daar mee om?
Als je antwoord is: leven in het moment, dan doe je eigenlijk wat ik hierboven beschreven heb: je bent aan het vergeten, aan het wegrennen, maar ik weet niet wat het alternatief is.

Dit is geen interview trouwens. Ik zou graag vrij van gedachten willen wisselen over de diepste, meest duistere gedachten en gevoelens die wij mensen kunnen hebben, omdat het in het dagelijks leven niet kan en veel mensen misschien niet eens hierbij stilstaan.

Verder vraag ik me nog af, wat liefde betreft, het egel dilemma: in het ideale geval vind ik iemand waarmee ik urenlang kan praten over de diepste gedachten en gevoelens over het leven en de wereld, zo leer je elkaar beter kennen en kun je dichter tot elkaar komen, maar te veel filosoferen schrikt ook af, zoals de boekwerken die ik hier schrijf. Aan de andere kant, als je jezelf te oppervlakkig en sociaal wenselijk voordoet, dan trek je ook vooral dat soort mensen aan...Wat is dan het pad naar het land waar de unicorns leven?

[ Bericht 0% gewijzigd door Drieklank op 21-04-2018 22:52:46 ]