Momenteel heb ik geen anti depressiva, heb wel anti psychotica en rustgevende medicatie en iets tegen angst en spanningquote:Op zaterdag 19 mei 2018 23:15 schreef DootjesR het volgende:
Zelf ben ik opgenomen geweest in een penitentiaire inrichting toen ik 12 (ben nu 26) was. Was nogal losgeslagen, laten we maar zeggen. Momenteel worstel ik wel met depressiviteit. Twijfel om hiervoor aan medicatie te gaan. Helpen medicijnen bij jou depressie?
Vind het knap dat je die stap hebt durven maken. Zelf blijf ik steeds twijfelen aan mijn keuze, vooral omdat iedereen het zo goed weet voor me. Vond je het achteraf gezien ook goed van jezelf of heb je toch spijt ? Sorry voor de vele vragen ben gewoon heel nieuwschierig hoe dat bij jou is gegaan qua stoppen.quote:Op zaterdag 19 mei 2018 23:03 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Omdat het gewoon echt niet meer ging. Ik had al een rustrooster waardoor ik alleen de therapieën overdag hoefde te volgen en verder geen corvee, taken, commissies etc. En eigenlijk mocht je overdag niet op je kamer, maar dat mocht ik dan wel om uit te rusten. Maar nog trok ik het gewoon niet omdat mn diabetes toen ook erg ontregeld was en dat werd natuurlijk niet beter door de stress. Maar daar was weinig begrip voor. En ik ben heel introvert en het leven in een groep van 27 mensen was gewoon echt teveel, voelde me er niet veilig ( en er waren dan ook nog dingen met drugsgebruik, stiekeme relaties, oneerbare voorstellen die geheim moesten blijven etc). De therapieën had je dan wel in een groep van 9, je woonde wel samen met 3 groepen bij elkaar. Maar omdat ik dus eigenlijk aan heel veel dingen niet meer meedeed en die speciale privileges had stond ik ook een beetje buiten de groep. Ik woonde toen samen met mn ex, dus ben weer naar huis gegaan en daarna de 3-daagse deeltijd gaan doen, en dat ging een stuk beter.
En ja dat herken ik dus ook, allerlei dingen op de planning, maar nog blijf ik dan te lang in bed liggen of beland ik op de bank met de laptop of tv aan.
Dankje. Het voelt een beetje dubbel achteraf. Ik heb daarna wel heel veel aan de deeltijd gehad ( heb hem vanwege persoonlijke omstandigheden wel 2 keer gedaan omdat mn ex 1e keer na een paar maanden heftig auto-ongeluk kreeg). Maar ik denk dat ik misschien beter een andere kleinere klinische behandelopname had kunnen doen, dus waar je gewoon in een groep van max 12 mensen zit ofzo. Want ik vind het voordeel van zo'n klinische behandelopname wel dat je wel echt heel veel stappen kunt maken omdat je de hele dag geconfronteerd wordt met jezelf. En nee dat is niet leuk maar ontzettend zwaar, maar wel ontzettend leerzaam ook. In een deeltijd heb je natuurlijk maar een beperkt aantal uren per dag en is het makkelijker om je masker op te houden dan wanneer je 24/7 met elkaar in een huis leeft. En geen sorry voor de vele vragen hoor, je hebt dit topic niet voor niks geopendquote:Op zaterdag 19 mei 2018 23:23 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Vind het knap dat je die stap hebt durven maken. Zelf blijf ik steeds twijfelen aan mijn keuze, vooral omdat iedereen het zo goed weet voor me. Vond je het achteraf gezien ook goed van jezelf of heb je toch spijt ? Sorry voor de vele vragen ben gewoon heel nieuwschierig hoe dat bij jou is gegaan qua stoppen.
Vind het wel heel knap hoe je de keuze hebt weten te maken.quote:Op zaterdag 19 mei 2018 23:27 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Dankje. Het voelt een beetje dubbel achteraf. Ik heb daarna wel heel veel aan de deeltijd gehad ( heb hem vanwege persoonlijke omstandigheden wel 2 keer gedaan omdat mn ex 1e keer na een paar maanden heftig auto-ongeluk kreeg). Maar ik denk dat ik misschien beter een andere kleinere klinische behandelopname had kunnen doen, dus waar je gewoon in een groep van max 12 mensen zit ofzo. Want ik vind het voordeel van zo'n klinische behandelopname wel dat je wel echt heel veel stappen kunt maken omdat je de hele dag geconfronteerd wordt met jezelf. En nee dat is niet leuk maar ontzettend zwaar, maar wel ontzettend leerzaam ook. In een deeltijd heb je natuurlijk maar een beperkt aantal uren per dag en is het makkelijker om je masker op te houden dan wanneer je 24/7 met elkaar in een huis leeft. En geen sorry voor de vele vragen hoor, je hebt dit topic niet voor niks geopend
Tja je kunt voor- en nadelenlijstjes maken, er met andere mensen over praten, maar uiteindelijk zul je naar je hart moeten luisteren. En zolang je geen keus maakt kom je waarschijnlijk sowieso niet verder in je behandeling omdat je er dan niet 100% voor gaat. Dus het is wel belangrijk om die knoop door te hakken. Anders blijf je een beetje in een niemandsland hangen. Succes iigquote:Op zondag 20 mei 2018 10:42 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Vind het wel heel knap hoe je de keuze hebt weten te maken.
Bij mij is de groep stukken kleiner omdat het gespecialiseerd is in autisme dus ook auti proof om het maar zo te zeggen. Vind ik soms wel lastig want wat aanspraak is ook wel weer fijn.
Ik blijf er heel erg aan twijfelen aan wat ij moet...
Op dit moment ga ik wel 95% er voor, maar die twijfels zijn er heel erg door de emdr.quote:Op zondag 20 mei 2018 11:07 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Tja je kunt voor- en nadelenlijstjes maken, er met andere mensen over praten, maar uiteindelijk zul je naar je hart moeten luisteren. En zolang je geen keus maakt kom je waarschijnlijk sowieso niet verder in je behandeling omdat je er dan niet 100% voor gaat. Dus het is wel belangrijk om die knoop door te hakken. Anders blijf je een beetje in een niemandsland hangen. Succes iig
Als het beter met je gaat, kan je meer autonomie aan. Mijn moeder doet ook veel voor me.quote:Op zondag 20 mei 2018 15:36 schreef Mo0nlight het volgende:
Komende week word nog lastig. Het is mooi weer, maar door de automutilatie is het voor mij wel moeilijk om echt in zomer kleding te lopen. Schaam me voor mijn littekens en mijn uiterlijk zit ook niet mee.. zoveel angst. Momenteel wat emotioneel, kom tot besef dat mijn moeder heel veel voor me doet.. het voelt alsof ik te veel ben.😞
Ja het is toch gek. Eerder was ik enorm zelfstandig en nu enorm afhankelijk, dat krijg ik nu steeds meer door lijkt het. Ik weet mijn weg niet zo te vindenquote:Op zondag 20 mei 2018 15:45 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Als het beter met je gaat, kan je meer autonomie aan. Mijn moeder doet ook veel voor me.
Komt door die terugval. Over zes maanden of minder kan je meer zelfstandig zijn.quote:Op zondag 20 mei 2018 15:48 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ja het is toch gek. Eerder was ik enorm zelfstandig en nu enorm afhankelijk, dat krijg ik nu steeds meer door lijkt het. Ik weet mijn weg niet zo te vinden
Begrijpelijk dat je je zorgen maakt om je littekens, maar je kunt het ook iets anders bekijken. Na die hele periode van ellende en pijn, kun je jezelf nog steeds in de spiegel aankijken. Je hebt het allemaal overleefd. Ondanks alles, ben je er nog steeds en doe je nog steeds je best.quote:Op zondag 20 mei 2018 15:36 schreef Mo0nlight het volgende:
Komende week word nog lastig. Het is mooi weer, maar door de automutilatie is het voor mij wel moeilijk om echt in zomer kleding te lopen. Schaam me voor mijn littekens en mijn uiterlijk zit ook niet mee.. zoveel angst. Momenteel wat emotioneel, kom tot besef dat mijn moeder heel veel voor me doet.. het voelt alsof ik te veel ben.😞
Ik zie alles alleen maar negatief, heel lastig dus, maar bedankt voor je complimentenquote:Op zondag 20 mei 2018 17:04 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Begrijpelijk dat je je zorgen maakt om je littekens, maar je kunt het ook iets anders bekijken. Na die hele periode van ellende en pijn, kun je jezelf nog steeds in de spiegel aankijken. Je hebt het allemaal overleefd. Ondanks alles, ben je er nog steeds en doe je nog steeds je best.
Ik wil het liefst nu al zelfstandig weer alles op pakken, maar dat vind niemand een goed ideequote:Op zondag 20 mei 2018 17:04 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Komt door die terugval. Over zes maanden of minder kan je meer zelfstandig zijn.
Geen dank. Ik herinner mij nog een regeltje dat altijd bleef nadreunen tijdens mijn Vers training voor mensen met borderline; alles gaat voorbij. Ik weet dat je er (nu) niets aan gaat hebben, maar denk er maar es over na.quote:Op zondag 20 mei 2018 18:31 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik zie alles alleen maar negatief, heel lastig dus, maar bedankt voor je complimenten
Ik probeer ook wel zo te denken, dat het over een jaar allemaal anders is en misschien wel beter, maar toch de negativiteit is sterker.. al die stemmen in mn hoofd willen een andere kant op en ik zelf, ik zelf kan geen eens meer keuzes maken.. ik voel me zo afhankelijk. Ik haat dat gevoelquote:Op maandag 21 mei 2018 09:33 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Geen dank. Ik herinner mij nog een regeltje dat altijd bleef nadreunen tijdens mijn Vers training voor mensen met borderline; alles gaat voorbij. Ik weet dat je er (nu) niets aan gaat hebben, maar denk er maar es over na.
De negativiteit is altijd sterker als je heel lang in de put zit. Je doet in ieder geval een poging om positief te denken, dat is al heel wat.quote:Op maandag 21 mei 2018 15:14 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik probeer ook wel zo te denken, dat het over een jaar allemaal anders is en misschien wel beter, maar toch de negativiteit is sterker.. al die stemmen in mn hoofd willen een andere kant op en ik zelf, ik zelf kan geen eens meer keuzes maken.. ik voel me zo afhankelijk. Ik haat dat gevoel
Ik ben ook bang voor een terugval, vooral hoe het nu met me gaat, ga ik liever gebruiken en stoppen met alles..quote:Op maandag 21 mei 2018 18:40 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
De negativiteit is altijd sterker als je heel lang in de put zit. Je doet in ieder geval een poging om positief te denken, dat is al heel wat.
Je moet je niet gaan focussen op eventueel een beter volgend jaar. Zet je hoofd in het nu en bekijk alles van dag tot dag. Wie weet merk je dan wel op dat de ene dag beter gaat dan de andere. Terugvallen zul je altijd wel blijven doen. Dat zeg ik niet om jou je slechter te laten voelen, maar eerder om je een stukje realiteit onder ogen te blijven laten zien. Voel je niet schuldig om een slechte dag, je hebt er immers niet om gevraagd. Kan alleen maar hopen voor je dat het volgend jaar beter zal gaan.
Waar ben je onzeker over? Over hoe het allemaal verder met je moet gaan?
Hoop toch voor je dat je deze ingeslagen weg blijft bewandelen. Aan gebruiken heb je tenslotte helemaal niets, het zorgt alleen maar voor meer verdoving.quote:Op woensdag 23 mei 2018 16:57 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik ben ook bang voor een terugval, vooral hoe het nu met me gaat, ga ik liever gebruiken en stoppen met alles..
Het is nog onzeker of ik naar de opname wel terecht kan bij begeleid wonen.. en hoelang deze opname nog gaat duren. Allerlei onzekerheden..
Ja qua gebruik geef ik je gelijk in, maar het lijkt altijd de makkelijkste weg (voor op korte termijn)quote:Op woensdag 23 mei 2018 18:45 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Hoop toch voor je dat je deze ingeslagen weg blijft bewandelen. Aan gebruiken heb je tenslotte helemaal niets, het zorgt alleen maar voor meer verdoving.
Ik gok dat je pas meer krijgt te horen wanneer je behandeling op z'n einde gaat lopen. Niets zo vervelend als die onzekerheid. Is er niemand waar je eventueel meer informatie kunt krijgen?
Ga in gesprek met je begeleider. Wellicht kunnen jullie samen kijken naar een passende oplossing?quote:Op woensdag 23 mei 2018 18:58 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ja qua gebruik geef ik je gelijk in, maar het lijkt altijd de makkelijkste weg (voor op korte termijn)
Ik kan wel bij mijn vaste begeleider terecht maar als ik daar naar moet luisteren zit ik er in oktober nog.. dat zie ik echt niet zitten. Het leven in een groep (ook al is het een kleine groep) voelt zo naar..
Ik heb al heel veel gesprekken gehad over de opname, maar we komen niet echt verder.. het blijft bij dat ik het maar moet blijven proberen. Voel me ook erg in het nauw gedreven, omdat niemand wil dat ik stop..quote:Op woensdag 23 mei 2018 19:01 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Ga in gesprek met je begeleider. Wellicht kunnen jullie samen kijken naar een passende oplossing?
Ik heb zelf in groepstherapie gezeten en het is inderdaad enorm wennen. Het leven in een woongroep lijkt mij maar niets. Dan zou ik het idee krijgen dat er continu op je wordt gelet en ieder dingetje wordt dan onder een loep genomen.
Geef eens eerlijk antwoord: wil je echt stoppen, maar dan ook echt?quote:Op woensdag 23 mei 2018 19:06 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik heb al heel veel gesprekken gehad over de opname, maar we komen niet echt verder.. het blijft bij dat ik het maar moet blijven proberen. Voel me ook erg in het nauw gedreven, omdat niemand wil dat ik stop..
Ik wil weer een normaal leven met werk en al dat is wat ik echt wil. Ik weet niet of ik dus wil stoppen.. ben het gewoon zo zat om opgenomen te zijnquote:Op woensdag 23 mei 2018 19:08 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Geef eens eerlijk antwoord: wil je echt stoppen, maar dan ook echt?
Ik snap je wel. voel je vrij om ff dm met mij te doenquote:Op woensdag 23 mei 2018 20:48 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik wil weer een normaal leven met werk en al dat is wat ik echt wil. Ik weet niet of ik dus wil stoppen.. ben het gewoon zo zat om opgenomen te zijn
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |