Dankjewel en dat is ook niet niks hoe het bij jou gaat. Ik herken je gevoel nog wel heel goed hoor. Ik ben ook zo depressief en wanhopig geweest en heb ook meerdere TS'en op mn naam staan. Toen zag ik ook echt niet meer in dat het ooit beter kon worden. Achteraf ben ik er nu echt blij om dat het niet gelukt is. Maar het is echt belangrijk dat je de juiste therapie en medicijnen krijgt en dat er niet alleen aan symptoombestrijding wordt gedaan. Want dan blijf je in dat cirkeltje zitten.quote:Op zondag 22 april 2018 14:27 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik heb je hele verhaal gelezen, maar wat heb jij al veel meegemaakt! Vind het knap dat het nu wat beter met je gaat.
Het is inderdaad lastig om de dagen zelf helemaal te moeten invullen: ik zit wel opgenomen en heb therapieblokken, maar zelfs dat is moeilijk om me voor in te zetten. Ik ben zo depressief dat het me allemaal niet lukt en dat doet pijn. dan nog mijn lage zelfvertrouwen en de stemmen die me naar beneden praten.
Het is allemaal niet niks. Na een opname terug in de maatschappij is moeilijk. Vorig jaar zomer kreeg ik ontslag; omdat het geen nut had waar ik zat. Toen kwam ik twee weken thuis waar in het finaal mis is gegaan 2 keer een TS en in het ziekenhuis belandt. Toen werd ik weer opgenomen voor crisis. Ik heb de dagen gewoon mee geteld en in totaal al 447 dagen aan opname. Ik ben er helemaal zat van.
Bedankt dat je, je verhaal wou delen. Het geeft toch een soort motivatie. Hoelang het ook duurt allemaal in de psychiatrie dat het toch beter kan gaan worden. Ik moet het meer gaan vertrouwen.
Ja het is zo lastig. Elke dag voelt inderdaad weer als overleven, en het is zo’n moeilijke strijd.quote:Op zondag 22 april 2018 16:58 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Dankjewel en dat is ook niet niks hoe het bij jou gaat. Ik herken je gevoel nog wel heel goed hoor. Ik ben ook zo depressief en wanhopig geweest en heb ook meerdere TS'en op mn naam staan. Toen zag ik ook echt niet meer in dat het ooit beter kon worden. Achteraf ben ik er nu echt blij om dat het niet gelukt is. Maar het is echt belangrijk dat je de juiste therapie en medicijnen krijgt en dat er niet alleen aan symptoombestrijding wordt gedaan. Want dan blijf je in dat cirkeltje zitten.
Maar ik weet heel goed hoe pijn het doet als het niet lukt en het allemaal zoveel energie kost. Als elke dag weer overleven is en je het liefst om 10 uur al weer terug je bed in wilt duiken. Of er überhaupt niet eens uitkomt.
Ik hoop echt dat het bij jou ook snel beter gaat. Blijf het idd een kans geven, je weet nooit hoe de toekomst eruit ziet
Mijn ervaring is dat forceren niet werkt. Wat veel beter werkt is door iets gemotiveerd raken/zijn.quote:Op woensdag 18 april 2018 17:58 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ja eigenlijk dwing ik mezelf soms een beetje en vind ik het dan ook helemaal niet leuk. Ik moet denk ik dingen niet geforceerd doen, dat word een drama.
Er is een reden waarom ik denk dat ik als ervaringsdeskundige een toegevoegde waarde kan zijn voor iemand die met de problemen kampt die ikzelf heb meegemaakt of bij lotgenoten van dichtbij heb zien meemaken.quote:Op woensdag 18 april 2018 19:01 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Wat een mooi communicatieschema, ik denk daar eigenlijk hetzelfde over als jou.
Bij een autist worden zo snel vooroordelen genoemd, dat gaat eigenlijk nergens over. Hoe kan imand die niet autistisch is nou er zoveel over weten? Ik denk dat een autist zelf er het meest van weet.
Je bedoelt sociale dwang? Zeg maar dat je je verplicht voelt of soort van onder druk gezet om wel sociaal te doen met bepaalde anderen?quote:Bijzonder dat communicatie jou fascineert. Mij ook wel, maar opgegeven moment gaat het als verplicht voelen en daar ben ik altijd bang voor.
Ja, ik heb vooral schema's gehad. EMDR stond op zich op het programma, maar door vertragingen en andere dingen is dit nooit gebeurd. Ik weet eerlijk gezegd ook niet of dit op dit moment nog nuttig is voor mij, maar ik heb over EMDR wel goeie dingen gehoord.quote:Heb je nu dan ook trauma behandeling voor je cptss? Ze hebben dit bij mij ook gediagnosticeerd en ik ga starten met trauma behandeling EMDR.
Ik ben meer dan een kwart eeuw min of meer aaneengesloten depressief geweest, met suïcidale gedachten. Uiteindelijk ging 't wel over, maar ik heb wel 1 terugvalfase gehad. Nu weet ik wel waardoor dat kwam, het had met de structuur van m'n leven te maken en met zeg maar rotzooi uit m'n verleden.quote:Ik hoop dat het bij mij ook zo zal zijn als ik beter met mijn autistische eigenschappen kan omgaan, dat ik dan ook minder depressief ben. Soms lijkt het alsof het nooit over gaat. Ik ben bang dat ik voor altijd depressief zal zijn.
Dankquote:Ik vind het knap hoe je met alles omgaat! Ik leer echt dingen van jou bedankt daar voor
Als je suïcidale neigingen hebt ben je duidelijk niet in een gezonde state of mind. Niet gek dat je in behandeling moet blijven. Maar je denkt toch niet dat therapie een pretje hoort te zijn? Daarvoor moet je diep door het stof en duiken in je eigen tekortkomingen. Je zoekt dan de confrontatie met jezelf op, zodat je niet langer blind bent voor je eigen stoornis(sen).quote:Op zondag 6 mei 2018 18:07 schreef Mo0nlight het volgende:
Sorry dat ik niet op jullie heb gereageerd, dat komt nog. Momenteel heb ik het zo zwaar. Wil stoppen met de behandeling, in ieder geval wil ik stoppen met het klinische, maar (een hele grote maar) dat kan helaas niet... of naja mijn moeder, behandelaren en verpleging willen dat niet.. heb de eerste emdr sessie er nu op zitten, maar ben het al helemaal beu.. probeer steeds wel door te gaan en dingen te doen, maar voel me ontzettend suïcidaal..
Mijn groepstherapie was anders heel gezellig hoor.quote:Op zondag 6 mei 2018 19:05 schreef Kamina het volgende:
[..]
Maar je denkt toch niet dat therapie een pretje hoort te zijn?
Niet stoppen. Je zit er nog maar net in. Hou vol!quote:Op zondag 6 mei 2018 18:07 schreef Mo0nlight het volgende:
Sorry dat ik niet op jullie heb gereageerd, dat komt nog. Momenteel heb ik het zo zwaar. Wil stoppen met de behandeling, in ieder geval wil ik stoppen met het klinische, maar (een hele grote maar) dat kan helaas niet... of naja mijn moeder, behandelaren en verpleging willen dat niet.. heb de eerste emdr sessie er nu op zitten, maar ben het al helemaal beu.. probeer steeds wel door te gaan en dingen te doen, maar voel me ontzettend suïcidaal..
Ik dacht en weet ook dat therapie geen pretje is, maar hou het maar is vol om 1.5 jaar in een groep te moeten leven en het maar te moeten doen met jezelf.. het is heel zwaar en dat had ik niet op deze manier verwacht..quote:Op zondag 6 mei 2018 19:05 schreef Kamina het volgende:
[..]
Als je suïcidale neigingen hebt ben je duidelijk niet in een gezonde state of mind. Niet gek dat je in behandeling moet blijven. Maar je denkt toch niet dat therapie een pretje hoort te zijn? Daarvoor moet je diep door het stof en duiken in je eigen tekortkomingen. Je zoekt dan de confrontatie met jezelf op, zodat je niet langer blind bent voor je eigen stoornis(sen).
Dan pas begint het genezingsproces.
Wat had je dan verwacht? Een dr Phil achtige behandeling in een kuuroord?quote:Op maandag 7 mei 2018 19:07 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik dacht en weet ook dat therapie geen pretje is, maar hou het maar is vol om 1.5 jaar in een groep te moeten leven en het maar te moeten doen met jezelf.. het is heel zwaar en dat had ik niet op deze manier verwacht..
Denk niet dat ze veel aan zulke opmerkingen heeft 😕quote:Op dinsdag 8 mei 2018 09:20 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Wat had je dan verwacht? Een dr Phil achtige behandeling in een kuuroord?
Klagen mag altijd. Veel mensen hebben een verkeerd beeld bij therapie. Het is geen gemakkelijke oplossing voor je problemen.quote:Op dinsdag 8 mei 2018 18:34 schreef Neeleh het volgende:
[..]
Denk niet dat ze veel aan zulke opmerkingen heeft 😕
Nee natuurlijk is het geen kuuroord, maar ze mag toch best ff aangeven dat het gewoon zwaar is, wat ook zo is..
Je zal die vinden. do not worry about that. geef het tijd.quote:Op zaterdag 21 april 2018 19:23 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Het lijkt alsof ik die knop nooit zal vinden
Nee natuurlijk niet, maar ik heb een jaar zitten wachten op deze opname, een jaar heb ik ergens opgenomen gezeten waar ik niks aan had en dit zou dan een walhalla ofzoiets zijn.. en nee ik had geen kuuroord verwacht maar op zn minst een beter soort behandeling. Vind die opmerking niet echt gepastquote:Op dinsdag 8 mei 2018 09:20 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Wat had je dan verwacht? Een dr Phil achtige behandeling in een kuuroord?
Ik hoop het, het lijkt nu nog zooooo ver weg.. ik zie het allemaal niet zo. De afgelopen dagen zijn heel heftig.quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:07 schreef Terminuz het volgende:
[..]
Je zal die vinden. do not worry about that. geef het tijd.
Ik heb 3 jaar geleden paniekstoornis en angststoornis gehad. Ik dacht dat ik er ook nooit uit zou komen.quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:15 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik hoop het, het lijkt nu nog zooooo ver weg.. ik zie het allemaal niet zo. De afgelopen dagen zijn heel heftig.
Ik probeer juist re minderen in medicatie. Heb / had een waslijst..quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:22 schreef Terminuz het volgende:
[..]
Ik heb 3 jaar geleden paniekstoornis en angststoornis gehad. Ik dacht dat ik er ook nooit uit zou komen.
door Mindfulness en Medicatie en supplementen ben ik er beter van geworden.
ik neem nu aan medicatie:
- Citaloptam
Supplementen:
- Vitamin C
- Vitamin D
- Magnesium Citraat
- ProBiotica
- Foliumzuur
- VisOlie
- B Complex
Dit zijn wel de basis supplementen die je geestelijk en lichamelijk in balans houden.
maar als ik jou was zou ik dit proberen:
- Magnesium Citraat (Solgar)
- Probiotica ( Orthica)
Geef het allemaal tijd.
Het duurt lang om te herstellen. maar je moet geen verwachtingen scheppen voor je zelf,
Niet steeds denken wnnr het over is. en elke dag wakker worden en zeggen ikvoel me nog kut.
Dan gaat het nog langer duren.
Doe aan ontspanning zoals Mindfulness en of Sauna enz.
Wat knap dat je je zo staande houd. Na verloop van tijd ben je al die behandwlaren ook wel zat, dat merk ik nu zelf ook wel.quote:Op donderdag 3 mei 2018 11:59 schreef Neeleh het volgende:
Ik heb in mijn jeugd ook meerdere trauma's opgelopen, ben ook verwaarloost doordat mijn vader altijd aan het drinken was en mijn moeder een dierenwinkel moest runnen en voor 3 jonge kinderen moest zorgen..
Ik wilde vanaf mijn 8e al andere ouders, praten over gevoelens heb ik nooit meegekregen en liefde heb ik maar weinig gekend van mijn ouders..
Ik was blij dat ik mijn vriend waar ik nu nog mee samen ben, ben tegen gekomen, want anders was ik echt een verslaafde prostituee geworden ofzo denk ik.. Hij en zijn ouders hebben mij zo goed opgevangen, heb 5 jaar bij hun gewoond en zij hebben mij geholpen met volwassen worden, normen en waarden bijgebracht en leren sparen zodat ik mijn rijbewijs heb kunnen halen..
Mijn moeder kon mij op een gegeven moment alleen nog maar bellen als ze dronken was, hoe typisch en daar kan ik nog steeds kwaad om worden, zij heeft jaren lang samen geleefd met een alcoholist en dan gaat ze zelf aan de drank.. Dat contact heb ik ook definitief verbroken toen ik werd opgenomen.. Ze heeft toen ook nog naar de PAAZ gebeld om haar kant van het verhaal proberen te vertellen, hoezo haar kant? Nee daar was ik toen snel klaar mee..
Ik had gelukkig daar een vol programma met verschillende therapieën en verschillende medicatie.. Ik weet nog goed dat een medepatiënt, oudere lieve vrouw die ik nog steeds op Facebook heb vertelde dat ze een beetje contact met mij kreeg toen ze zei dat ik mooi haar had, ik weet er zelf niks meer van.. Het was er wel heel warm en iedereen was er voor elkaar..
Het eerste weekend moesten we blijven en daarna mochten we ieder weekend naar huis, gelukkig kreeg ik iedere dag wel bezoek..
De deeltijdbehandeling heb ik het meeste aan gehad, er was alleen 1 persoon, een vrouw iets ouder dan mij, waarbij ik iets verkeerds had gedaan alleen had ze nooit het lef om dat recht in mijn gezicht te zeggen waardoor ik op het laatst niet echt meer lekker in de groep zat.. Maar ik heb er gelukkig wel alles uit kunnen halen en ben daardoor mezelf wel beter leren kennen..
Ik heb een jaar zeker nauwelijks iets gevoeld, alles was zwart, nergens zin in en passief.. We kregen toen een opdracht om een kijkdoos te maken, buitenkant hoe je denkt dat mensen jou zien en de binnenkant hoe je je echt voelt.. Tijdens het maken voelde ik nog niks, maar toen ik erover moest vertellen kwam alles eruit.. Ook mijn angsten toen uitgesproken van wat als ik dat niet aankan? Of dat het te heftig is? Maar gelukkig konden ze me altijd gerust stellen.. Vanaf dat moment was het 3 stappen voorruit en 2 achteruit wat soms wel frustrerend was..
Nog veel gesprekken gehad met maatschappelijk werk, psychiater en psycholoog daarna en uiteindelijk de diagnose ADHD ook nog gekregen, de eerste Ritalin was zalig, rust in m'n hoofd, wist niet wat ik meemaakte!
Uiteindelijk over gegaan naar het GGZ, maar dat was geen goede beslissing.. Nog een ADHD-cursus gedaan, maar daar was ik ook snel klaar mee, want ik was de enige serieuze in die groep en de rest kwam maar wanneer ze het uitkwam.. Doei GGZ.. Toen toch weer terug proberen te komen bij het ziekenhuis, maar dat ging niet meer, ze gingen zich meer richten op mensen die ook lichamelijk iets mankeren.. En voor andere instellingen ben ik een te 'zwaar' geval, echt lachwekkend, want het gaat gewoon goed dus ik ben een beetje klaar met therapieën en psychologen en dat bevalt wel goed zo
Je hoeft mijn opmerking ook niet gepast te vinden. Ik zat mij alleen af te vragen of je verwachtingen niet al te hoog waren. Veel mensen zijn van mening dat ze 1,2,3 zomaar genezen, ook al hebben ze jarenlang in een nietszeggende therapie gezeten.quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:14 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Nee natuurlijk niet, maar ik heb een jaar zitten wachten op deze opname, een jaar heb ik ergens opgenomen gezeten waar ik niks aan had en dit zou dan een walhalla ofzoiets zijn.. en nee ik had geen kuuroord verwacht maar op zn minst een beter soort behandeling. Vind die opmerking niet echt gepast
Als een instelling als heel geweldig word aangeschreven en ze je er soort van heen duwen is het logisch dat je hoop krijgt en verwachtingen krijgt. T is me enorm tegen gevallen, en dat komt niet alleen door mezelf. Dat is wat ik probeer uit te leggenquote:Op woensdag 9 mei 2018 18:56 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Je hoeft mijn opmerking ook niet gepast te vinden. Ik zat mij alleen af te vragen of je verwachtingen niet al te hoog waren. Veel mensen zijn van mening dat ze 1,2,3 zomaar genezen, ook al hebben ze jarenlang in een nietszeggende therapie gezeten.
Oke. Maar welke dingen had je dan verwacht van deze behandeling/ plek die er niet blijken te zijn?quote:Op donderdag 10 mei 2018 16:14 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Als een instelling als heel geweldig word aangeschreven en ze je er soort van heen duwen is het logisch dat je hoop krijgt en verwachtingen krijgt. T is me enorm tegen gevallen, en dat komt niet alleen door mezelf. Dat is wat ik probeer uit te leggen
Geeft niks, je had duidelijk even andere prioriteitenquote:Op zondag 6 mei 2018 18:07 schreef Mo0nlight het volgende:
Sorry dat ik niet op jullie heb gereageerd, dat komt nog. Momenteel heb ik het zo zwaar. Wil stoppen met de behandeling, in ieder geval wil ik stoppen met het klinische, maar (een hele grote maar) dat kan helaas niet... of naja mijn moeder, behandelaren en verpleging willen dat niet.. heb de eerste emdr sessie er nu op zitten, maar ben het al helemaal beu.. probeer steeds wel door te gaan en dingen te doen, maar voel me ontzettend suïcidaal..
Dit inderdaad. Maar er zijn mensen die dit wel blijven geloven, blijkbaar.quote:Op dinsdag 8 mei 2018 18:34 schreef Neeleh het volgende:
[..]
Denk niet dat ze veel aan zulke opmerkingen heeft 😕
Nee natuurlijk is het geen kuuroord, maar ze mag toch best ff aangeven dat het gewoon zwaar is, wat ook zo is..
Pas wel op met supplementen. Teveel kan ook schadelijk zijn. Ik zou zelf alleen maar extra bijslikken als ik meetbaar een tekort ergens aan heb of als het om kleine hoeveelheden gaat (dus om echt een tekort op te vullen en niet als extra's, je wilt je lichaam zeg maar ook weer niet lui maken ).quote:Op woensdag 9 mei 2018 16:34 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik probeer juist re minderen in medicatie. Heb / had een waslijst..
Ik weet niet of die supplementen hier mogen, zou het altijd kunnen na vragen
Lag het aan de mensen die je behandelden? Daar kan ik mij wel in vinden. Ik kon het ook niet goed vinden met iedere psycholoog en hulpverlener.quote:Op donderdag 10 mei 2018 16:14 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Als een instelling als heel geweldig word aangeschreven en ze je er soort van heen duwen is het logisch dat je hoop krijgt en verwachtingen krijgt. T is me enorm tegen gevallen, en dat komt niet alleen door mezelf. Dat is wat ik probeer uit te leggen
Het komt inderdaad door de emdr. Mijn angst en spanning is zo hoog dat ik tegen het dak zit.quote:Op donderdag 10 mei 2018 18:12 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Geeft niks, je had duidelijk even andere prioriteiten
Misschien een tip, maar je hoeft natuurlijk ook niet elke dag ons van updates te voorzien als dat te zwaar wordt.
Naja..te zwaar. Ik vind dit altijd zo lastig uit te leggen.
Het is gewoonlijk de opeenstapeling van -alle- stressoren en dan hoeven de op zichzelfstaande dingetjes die stress opleveren op zich niet superveel stress te veroorzaken.
Maar probeer maar eens 15 tennisballen hoog te houden. Als je er dan 10 neerlegt, dan komt dat ook niet omdat tennisbal #6 te zwaar is.
Je moet dan toch -ergens- op bezuinigen.
EMDR kan heel heftig zijn, maar ik heb van anderen gehoord dat het heel goed gewerkt heeft voor hun (allen ook autistisch).
Dat je daar weg wilt, het lijkt een beetje op een soort vluchtreactie. Besef je dat deze waarschijnlijk door de EMDR getriggerd werd, maar dat dit misschien slechts 1 van de tennisballen was (of een basketbal samen met de 14 andere (wel tennis)ballen).
Meer therapieën, zoals om leren gaan met de diagnose die ik pas heb gehoord en waarvan mijn hele leven in elkaar valt.quote:Op donderdag 10 mei 2018 16:27 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Oke. Maar welke dingen had je dan verwacht van deze behandeling/ plek die er niet blijken te zijn?
Ik wil dat zouezo eerst allemaal uit zoeken, maar momenteel gaat me dat niet lukken ookquote:Op donderdag 10 mei 2018 18:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Pas wel op met supplementen. Teveel kan ook schadelijk zijn. Ik zou zelf alleen maar extra bijslikken als ik meetbaar een tekort ergens aan heb of als het om kleine hoeveelheden gaat (dus om echt een tekort op te vullen en niet als extra's, je wilt je lichaam zeg maar ook weer niet lui maken ).
Sorry. Ik had je graag wat tips gegeven over hoe je om kunt proberen te gaan met zulke dingen maar het lijkt me niet geschikt. Sterkte met emdr, het is zwaar maar er kan ookgoed resultaat mee worden behaald.quote:Op vrijdag 11 mei 2018 17:03 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Meer therapieën, zoals om leren gaan met de diagnose die ik pas heb gehoord en waarvan mijn hele leven in elkaar valt.
Ik ben mezelf helemaal kwijt, ik had gehoopt dat ze me daarbij zouden helpen.
Dit lijkt me eerlijk gezegd ook wel iets wat best wel op de lange termijn plank neergelegd kan worden (tenzij er ineens een reden ontstaat om aan te nemen dat je er direct en impactvol profijt van zou kunnen hebben maar dat is 't meestal niet).quote:Op vrijdag 11 mei 2018 17:04 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik wil dat zouezo eerst allemaal uit zoeken, maar momenteel gaat me dat niet lukken ook
Ik kan ook best begrijpen dat je een uitbarsting krijgt en dat je moeder dan misschien meer over zich heen krijgt dan op dat moment misschien verdiend was. Dingen stapelen zich op en je zit waarschijnlijk min of meer continu al rondom je max te balanceren.quote:Op vrijdag 11 mei 2018 17:01 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Het komt inderdaad door de emdr. Mijn angst en spanning is zo hoog dat ik tegen het dak zit.
Ik reageer dat af op bijvoorbeeld mijn moeder. Gister ging het weer helemaal mis en wou ik stoppen. Ik ben voor 2 minuutjes weggelopen en voelde me meteen heel slecht. Ik heb vandaag een voor nadelen balans gemaakt en er zijn voor de lange termijn meer voordelen dan nadelen om hier te blijven. Het is heel moeilijk maar ik moet wel.
Ik moet mezelf er door heen slepen hoe lastig het ook is. Vluchten is geen optie.
Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd
Ik plaats zeker niet iedere dag hoe het gaat, als het niet gaat lukt me dat ook gewoon niet. Zoals nu, lukt het me ook niet specifiek inhoudelijk te reageren, dus dat komt nog.quote:Op zaterdag 12 mei 2018 22:56 schreef magnetronkoffie het volgende:
En verder geeft 't natuurlijk niet dat je niet elke dag hier nieuwe updates kunt neerplempen.
De kans is ook wel groot dat je sowieso niet echt iemand bent die altijd elke dag iedereen op de hoogte wilt houden van al je ditjes en datjes, maar dat je de voorkeur geeft aan sociale contacten die zeg maar wat minder onderhoudsgevoelig zijn.
Zelf heb ik meerdere contacten die ik geregeld maanden niet spreek, en het lekkerste vind ik nog dat dat niks geeft
Ik -kan- ook niet met 10 mensen intensief contact onderhouden, daar heb ik letterlijk niet de energie voor.
De dingen die ik vandaag benoemde, staan op zich ook los van eventuele trauma's en zo en zijn (voor autisten in elk geval) meer generieke dingen die je eigenlijk wel zal moeten gaan oppakken.
Waarom kom je niet bij ons in het tekentopic (Tekenen voor therapie) ? Wie weet inspireert het je tot het maken van nieuwe dingen.quote:Op zondag 13 mei 2018 13:55 schreef Mo0nlight het volgende:
Verlof. Altijd lastig, niet alleen het verlof. Momenteel lijkt alles te moeilijk, alles is te veel. Ik wil van alles. Uiteindelijk kan ik mezelf nauwelijks activeren om daadwerkelijk wat te gaan doen. Nu met diamond painting bezig, wat heel veel afleiding geeft, maar als ik echt ga denken dan lijkt het zo nutteloos..
Het is heel lastig jezelf te forceren iets te doen waarvoor je niet/onvoldoende gemotiveerd bent.quote:Op zondag 13 mei 2018 13:55 schreef Mo0nlight het volgende:
Verlof. Altijd lastig, niet alleen het verlof. Momenteel lijkt alles te moeilijk, alles is te veel. Ik wil van alles. Uiteindelijk kan ik mezelf nauwelijks activeren om daadwerkelijk wat te gaan doen. Nu met diamond painting bezig, wat heel veel afleiding geeft, maar als ik echt ga denken dan lijkt het zo nutteloos..
Je beschrijft het heel goed. Ik wil heel graag mijn problemen oplossen, maar andere dingen doen voelt alleen maar nutteloos.quote:Op maandag 14 mei 2018 09:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Het is heel lastig jezelf te forceren iets te doen waarvoor je niet/onvoldoende gemotiveerd bent.
Misschien dat je wel motivatie hebt om je problemen op te lossen en dat iets anders doen aanvoelt als (nutteloos?) tijdverdrijf. Maar je kunt niet 100% van de tijd met je problemen bezig zijn, al is 't alleen maar omdat je geest (en misschien ook je lichaam) ook behoefte hebben aan wat afwisseling. Eventjes iets (heel!) anders doen kan een soort kleine bevrijding geven, omdat je dingen als het ware even kunt laten bezinken en dan soms ineens nieuwe dingetjes ziet of 'ineens' iets wel snapt wat je steeds maar niet snapte.
Zeg maar van die gloeilampmomentjes
Het ontspannen voelt misschien nutteloos, maar is wel nuttig in de zin van dat je dingetjes eventjes wat losser kunt laten en je heel even opgeladen kunt worden.
Ik neem aan dat je hele hoge eisen aan jezelf stelt? Misschien dat je om die reden een stuk strenger voor jezelf bent geworden en dus minder 'gelanterfanter' van jezelf tolereert?
Stellen/stelden je ouders misschien ook hele hoge eisen aan jou? Of andere opvoeders?
Kan je het linken ?quote:Op zondag 13 mei 2018 21:05 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Waarom kom je niet bij ons in het tekentopic (Tekenen voor therapie) ? Wie weet inspireert het je tot het maken van nieuwe dingen.
Met wie had je die discussie dan en waarom had je discussie erover?quote:Op zaterdag 19 mei 2018 22:05 schreef Mo0nlight het volgende:
Op verlof momenteel. Vanmiddag weer een discussie over mijn opname... zucht.
Met mijn moeder. Altijd discussie over de behandeling. Ik krijg dan impulsieve gedachten en bedenk dan dat het beter is om te stoppen, dan probeer ik aan te geven hoe moeilijk het is om opgenomen te zij (en al helemaal hoelang), maar dat valt niet echt re snappen voor mensen die nooit opgenomen hebben gezeten.. mn moeder reageert vervolgens fel. Dat ik niet mag stoppen etc..quote:Op zaterdag 19 mei 2018 22:32 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Met wie had je die discussie dan en waarom had je discussie erover?
En lukt het en beetje om je verlof in te vullen?
Hmm oke ja ik herken dat wel. Ik ben zelf ook eerder gestopt (na 4.5 maand ipv 12 maanden) met een klinische behandeling omdat het te intensief voor me was. Ook tegen het advies van de behandelaren en alles en iedereen in. Uiteindelijk ben jijzelf degene die de keuze moet maken, maar dat is lastig als anderen zo fel reageren.quote:Op zaterdag 19 mei 2018 22:35 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Met mijn moeder. Altijd discussie over de behandeling. Ik krijg dan impulsieve gedachten en bedenk dan dat het beter is om te stoppen, dan probeer ik aan te geven hoe moeilijk het is om opgenomen te zij (en al helemaal hoelang), maar dat valt niet echt re snappen voor mensen die nooit opgenomen hebben gezeten.. mn moeder reageert vervolgens fel. Dat ik niet mag stoppen etc..
Ik moet altijd een weekend planning maken dus opzich is het voor vandaag wel heel erg gevuld
Hoe heb jij die keuze gemaakt? En waar kwam je daarna terecht? Als ik zou stoppen moet ik namelijk weer naar mijn moeder, die daar fel op tegen is.quote:Op zaterdag 19 mei 2018 22:48 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Hmm oke ja ik herken dat wel. Ik ben zelf ook eerder gestopt (na 4.5 maand ipv 12 maanden) met een klinische behandeling omdat het te intensief voor me was. Ook tegen het advies van de behandelaren en alles en iedereen in. Uiteindelijk ben jijzelf degene die de keuze moet maken, maar dat is lastig als anderen zo fel reageren.
Nouja een planning maken is natuurlijk makkelijker dan hem ook echt uitvoeren ( want dat lukt bij mij toch vaak minder goed), maar fijn dat je dag zo goed gevuld was dan.
Omdat het gewoon echt niet meer ging. Ik had al een rustrooster waardoor ik alleen de therapieën overdag hoefde te volgen en verder geen corvee, taken, commissies etc. En eigenlijk mocht je overdag niet op je kamer, maar dat mocht ik dan wel om uit te rusten. Maar nog trok ik het gewoon niet omdat mn diabetes toen ook erg ontregeld was en dat werd natuurlijk niet beter door de stress. Maar daar was weinig begrip voor. En ik ben heel introvert en het leven in een groep van 27 mensen was gewoon echt teveel, voelde me er niet veilig ( en er waren dan ook nog dingen met drugsgebruik, stiekeme relaties, oneerbare voorstellen die geheim moesten blijven etc). De therapieën had je dan wel in een groep van 9, je woonde wel samen met 3 groepen bij elkaar. Maar omdat ik dus eigenlijk aan heel veel dingen niet meer meedeed en die speciale privileges had stond ik ook een beetje buiten de groep. Ik woonde toen samen met mn ex, dus ben weer naar huis gegaan en daarna de 3-daagse deeltijd gaan doen, en dat ging een stuk beter.quote:Op zaterdag 19 mei 2018 22:51 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Hoe heb jij die keuze gemaakt? En waar kwam je daarna terecht? Als ik zou stoppen moet ik namelijk weer naar mijn moeder, die daar fel op tegen is.
Ik vind het ook wel lastig hoor me aan de planning te moeten houden.. Nog al lastig om me te activeren zeg maar.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |