ik heb 3 weken opgenomen gezeten vroeger, maar hier op Fok zitten slechts een heel klein aantal opgenomen usersquote:Op donderdag 12 april 2018 19:15 schreef Mo0nlight het volgende:
Ik heb al een topic gestart vandaag, maar dit lijkt me beter.
Ik was benieuwd of er hier ook mensen zijn die opgenomen zitten.
Ik ben zelf nu meer dan een jaar opgenomen zou het leuk vinden om met mensen te kunnen praten over opgenomen zijn of andere psychische problemen.
Welkom
Jammer dat er zo weinig zijn (niet dat opname leuk is). Had het fijn gevonden om wat te praten.quote:Op donderdag 12 april 2018 22:33 schreef Droopie het volgende:
[..]
ik heb 3 weken opgenomen gezeten vroeger, maar hier op Fok zitten slechts een heel klein aantal opgenomen users
hoewel er wel een paar rijp zijn voor opname hoor
Dat is inderdaad lang geleden.! Ik heb aan de vorige kliniek ook een hoop contacten over gehouden. Niet allemaal even ‘goed’, maar het is wel leuk.quote:Op vrijdag 13 april 2018 15:49 schreef Sarasi het volgende:
Ik heb tien jaar geleden (alweer, gaat snel) zeven maanden opgenomen gezeten. Was toen absoluut de juiste beslissing en één van de medebewoners toentertijd is nog steeds één van m'n beste vriendinnen. Maar ik zat open, en op een prachtlocatie (oud herenhuis), dus ik voel me altijd wat bezwaard als ik zeg dat ik "opgenomen" ben geweest. 't Is wel zo natuurlijk, maar 't voelt weleens alsof ik de light versie had.
Mja, leuk zal ik niet zeggen, maar 't was wel prima te doen. Bij vlagen erg gezellig, goede herinneringen aan de kok waar we eens per week mee mochten koken. Sommige leiding was leuk en vriendelijk en kon ik 't goed mee vinden, andere niet. Tja. Eigenlijk een beetje zoals de meeste dingen in 't leven.quote:Op vrijdag 13 april 2018 15:50 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Dat is inderdaad lang geleden.! Ik heb aan de vorige kliniek ook een hoop contacten over gehouden. Niet allemaal even ‘goed’, maar het is wel leuk.
Hoe vond je het verder ? En waar voor zat je opgenomen?
De meeste opnames lijken wel op elkaar. Hier is natuurlijk nu veel meer vrijheid qua internet. 10 jaar geleden was iedereen nog niet zo into social media en telefonie.quote:Op vrijdag 13 april 2018 15:56 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Mja, leuk zal ik niet zeggen, maar 't was wel prima te doen. Bij vlagen erg gezellig, goede herinneringen aan de kok waar we eens per week mee mochten koken. Sommige leiding was leuk en vriendelijk en kon ik 't goed mee vinden, andere niet. Tja. Eigenlijk een beetje zoals de meeste dingen in 't leven.
Ik ben opgenomen vanwege een zware depressie met bijbehorende andere problematiek, op m'n 15e. Jeugdkliniek dus, en klinisch. Om het weekend naar huis. Ouders mochten wel bellen naar de telefooncel. Sommige dingen weet ik echt nog heel goed, zoals dat we een intekenlijst hadden voor de computer, dan kon je een tijdslot reserveren. Je mocht een halfuur per dag op de pc. Dus vroeg opstaan als je nog andere plannen had, anders had je niet je gewenste tijdslot. Ik heb zeven maanden lang trouw GTST gekeken, waar de dagafsluiting zelfs omheen gepland werd, zoveel mensen volgden dat. En achter 't huis was een vijvertje met eendjes dus daar smokkelde ik weleens oud brood mee naartoe.
Gebruiken ze die "ik ben uniek" of speciaal of whatever mappen nog? Die kreeg ik toen voor m'n autisme, maar ik hoefde m'n schoenmaat niet in te vullen als dat gevoelig lag. Ik had al wel een mobieltje toen, maar zo'n leuke kleptelefoon. En sms'en was nog vet duur.quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:00 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
De meeste opnames lijken wel op elkaar. Hier is natuurlijk nu veel meer vrijheid qua internet. 10 jaar geleden was iedereen nog niet zo into social media en telefonie.
Leuk met dat oude brood hahah, dat doe ik hier ook, maar dan naar de geitjes en hertjes.
Knap dat je durft te vertellen waar voor je opgenomen zat. Ik zit zelf ook met een zware depressie en andere problemen zoals suicidaliteit, automutilatie en autisme. Ik maak kleine baby stapjes.
Lijkt me heel erg moeilijk om over mijn depressie heen te komen. Vooral nu ik ook gestart ben met trauma therapie.quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:07 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Gebruiken ze die "ik ben uniek" of speciaal of whatever mappen nog? Die kreeg ik toen voor m'n autisme, maar ik hoefde m'n schoenmaat niet in te vullen als dat gevoelig lag. Ik had al wel een mobieltje toen, maar zo'n leuke kleptelefoon. En sms'en was nog vet duur.
Ik vond 't in het begin heel eng om minder depressief te zijn. Echt doodeng. Want opeens kon het weer slechter worden en ik wist niet of ik dat wel aankon. Ik ben heel lang heel voorzichtig geweest en heb heel lang niet echt durven genieten van dingen omdat ik bang was weer terug te vallen. Maar die omslag, van elke dag depressiever wakker worden naar elke dag blijer wakker worden, die is nooit weer omgedraaid.
Zelfs nu niet, terwijl ik momenteel stiekem nog wel meer "reden" zou hebben om megadepressief jankend onder de douche te zitten dan toen. Toen ik het nieuws kreeg dat m'n moeder terminaal was heb ik direct een psycholoog gebeld en met spoed een afspraak vastgelegd want ik was ervan overtuigd dat ik weer zou afzakken. Is niet gebeurd.
De angst zit er nog steeds een beetje, maar steeds minder. Kleine stapjes. Van hoe dieper je komt, hoe langer de weg naar boven. Maar wel volhouden, want het kán echt beter! Ook al voelt dat vast niet altijd zo.
oh en die mappen gebruiken ze niet meer. Tegenwoordig gaat bijna alles digitaal. Ik heb wel een soort van ''werkmap''quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:07 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Gebruiken ze die "ik ben uniek" of speciaal of whatever mappen nog? Die kreeg ik toen voor m'n autisme, maar ik hoefde m'n schoenmaat niet in te vullen als dat gevoelig lag. Ik had al wel een mobieltje toen, maar zo'n leuke kleptelefoon. En sms'en was nog vet duur.
Ik vond 't in het begin heel eng om minder depressief te zijn. Echt doodeng. Want opeens kon het weer slechter worden en ik wist niet of ik dat wel aankon. Ik ben heel lang heel voorzichtig geweest en heb heel lang niet echt durven genieten van dingen omdat ik bang was weer terug te vallen. Maar die omslag, van elke dag depressiever wakker worden naar elke dag blijer wakker worden, die is nooit weer omgedraaid.
Zelfs nu niet, terwijl ik momenteel stiekem nog wel meer "reden" zou hebben om megadepressief jankend onder de douche te zitten dan toen. Toen ik het nieuws kreeg dat m'n moeder terminaal was heb ik direct een psycholoog gebeld en met spoed een afspraak vastgelegd want ik was ervan overtuigd dat ik weer zou afzakken. Is niet gebeurd.
De angst zit er nog steeds een beetje, maar steeds minder. Kleine stapjes. Van hoe dieper je komt, hoe langer de weg naar boven. Maar wel volhouden, want het kán echt beter! Ook al voelt dat vast niet altijd zo.
Nou ja het is nu tien jaar geleden en ik ben nog steeds weleens bang terug te vallen, dus het blijft wel heel lang een ding voor mij. Maar ik weet ook dat ik hulp moet en mag zoeken als ik twijfel, het gevoel heb af te glijden, of m'n bed niet meer uit wil komen ofzo. Ik weet nu dat therapie helpt en dat is wel een fijn mentaal vangnet om te hebben, vind ik.quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:10 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Lijkt me heel erg moeilijk om over mijn depressie heen te komen. Vooral nu ik ook gestart ben met trauma therapie.
Hoe lang heeft het bij jou geduurd dat je baby stapjes zette in je depressie? Ik blijf bang dat het nooit meer weggaat, volgens mij is het ook zo dat als je een depressie hebt of hebt gehad dat je altijd gevoelig blijft.
Hahha wat leuk een klep telefoontje, klinkt echt alsof het al zoooo lang geleden is
Ik vind het knap hoe jij het verwoord. Ik hoop ook dat ik uiteindelijk steeds dichterbij het licht kom, ook al is het dan misschien als nog donker, maar meer dan mijn best kan ik niet doen.quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:19 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Nou ja het is nu tien jaar geleden en ik ben nog steeds weleens bang terug te vallen, dus het blijft wel heel lang een ding voor mij. Maar ik weet ook dat ik hulp moet en mag zoeken als ik twijfel, het gevoel heb af te glijden, of m'n bed niet meer uit wil komen ofzo. Ik weet nu dat therapie helpt en dat is wel een fijn mentaal vangnet om te hebben, vind ik.
Hoe lang het duurde, pfoe. Ik ben op m'n twaalfde begonnen met therapie, ambulant, voor m'n depressie. Dat ging slechter en slechter en op den duur werd ik er echt heel erg moedeloos van. Dus toen ik op m'n 15e de kans kreeg voor opname heb ik die gegrepen en direct gezegd dat ik klinisch wilde, want dat was toen voor mij echt een beetje de laatste optie. Als dat ook niet zou werken, was ik er klaar mee, dan hoefde het niet meer. Dan had ik alles geprobeerd, voor mijn gevoel, en werd het overal alleen maar slechter van. Meer dan een halfjaar opgenomen gezeten en ik voelde me toen nog totaal niet klaar om weg te gaan, eigenlijk. Ik had ook nog geen flauw idee wat het betekende, "het gaat goed met me". Ik wist niet hoe dat moest voelen. Maar ik zat wel in een opwaartse beweging en dat heb ik volgehouden nadat ik weer naar huis ging. Soms denk ik weleens dat ik daar nog steeds in zit.
Als je midden in 't pikkedonker zit, op de bodem van de put, moet je op een gegeven moment stoppen met je krampachtig proberen vast te houden aan de wand. Gewoon gaan zitten. Bedenken hoe je eruit gaat klimmen, en stoppen met bang zijn voor hoe diep de rest van de put is. Voor zover je weet, zit je nu gewoon op de bodem. Klaar. Dus moet je omhoog. En met elk stukje wat je omhoog klimt, wordt het een beetje lichter. Maar je weet nooit of dit "licht" is, of eigenlijk nog steeds donker maar gewoon minder donker. En dan klim je weer wat hoger en oh, toch nog weer wat lichter!
Het hoeft niet "goed" met me te gaan, en ik hoef niet te weten wat dat betekent. Het moet vooral "beter" met me gaan, en "goed genoeg". Ik heb niet drie zonnen nodig om een boek te lezen, één zachte lamp is voldoende. Voldoende is prima.
Tuurlijk is het spannend! En eng! Maar om dapper te zijn móét je het ook eng en spannend vinden. Anders noemen we 't roekeloos. Juist zoiets overwinnen, ondanks dat 't eng is, kost kracht. Dat is het moeilijke eraan. Want stiekem voelt halverwege de wand van die put omhoog soms wel enger dan helemaal op de bodem. Op de bodem kun je tenminste niet meer vallen, en je weet precies hoe het daar voelt en dat er geen spinnen zijn enzo. Halverwege ken je niet. En je kunt dan ook weer vallen. Dat is eng. En dat mag.quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:25 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik vind het knap hoe jij het verwoord. Ik hoop ook dat ik uiteindelijk steeds dichterbij het licht kom, ook al is het dan misschien als nog donker, maar meer dan mijn best kan ik niet doen.
Inderdaad het hoeft niet goed te gaan, maar ik merk wel dat het steeds iets beter gaat, alleen mijn angst houd me heel erg tegen om dingen te gaan doen. Ik kan dan ongemotiveerd lijken (al vinden ze dat hier in de kliniek echt niet zo). Ik ben daarom bang.
Op je 12e is al wel heel erg jong, ik zou toen ook hulp kunnen krijgen, maar ik was te bang. Nu 11 jaar later heb ik eindelijk de hulp die ik misschien nodig heb, maar het blijft spannend.
Echt op een leuke en positieve manier beschrijf je het. Ik ga waarschijnlijk wel EMDR krijgen , althans daar zijn ze mee bezig.quote:Op vrijdag 13 april 2018 16:30 schreef Sarasi het volgende:
[..]
Tuurlijk is het spannend! En eng! Maar om dapper te zijn móét je het ook eng en spannend vinden. Anders noemen we 't roekeloos. Juist zoiets overwinnen, ondanks dat 't eng is, kost kracht. Dat is het moeilijke eraan. Want stiekem voelt halverwege de wand van die put omhoog soms wel enger dan helemaal op de bodem. Op de bodem kun je tenminste niet meer vallen, en je weet precies hoe het daar voelt en dat er geen spinnen zijn enzo. Halverwege ken je niet. En je kunt dan ook weer vallen. Dat is eng. En dat mag.
Dat je al merkt dat het steeds iets beter gaat is al hartstikke mooi! Eén klein stapje tegelijk hoor, lopen doen we ook niet honderd meter per stap. Dat gaat ook voetje voor voetje en zo lopen idiote mensen hele marathons. Slow and steady wins the race.
Je kunt het. Want ik kon het ook en ik ben de grootste schijterd ooit. Ik heb toen ook EMDR afgeslagen omdat ik dat echt veel te eng vond. Ik twijfel nog weleens of ik dat misschien alsnog wil doen, maar ook dát vind ik eng en durf ik niet zo goed, want het gaat nu eigenlijk wel "goed genoeg".
Heel veel succes en sterkte in ieder geval.
Zit je nu nog steeds opgenomen of inmiddels niet meer?quote:Op vrijdag 13 april 2018 17:42 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben twee jaar terug negen maanden opgenomen geweest en dit jaar een week en een maand
Ik ben nu ongeveer anderhalf maand thuisquote:Op vrijdag 13 april 2018 18:16 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Zit je nu nog steeds opgenomen of inmiddels niet meer?
Bevalt het je om weer thuis te zijn?quote:Op vrijdag 13 april 2018 18:18 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik ben nu ongeveer anderhalf maand thuis
Ja... ik ben op het goede moment ontslagen. Ik was er echt klaar voor deze keer. Na de negen maanden en de eerste opname dit jaar was het niet zo, maar de afgelopen opname was een schoolvoorbeeld van hoe het moet (bij mij dan natuurlijk).quote:Op vrijdag 13 april 2018 18:18 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Bevalt het je om weer thuis te zijn?
Mag ik vragen waarvoor je zat opgenomen?
Zo dat klinkt wel heftig! Fijn dat je weer wat tot rust gekomen bent en hopelijk vind je het fijn dat je weer thuis bentquote:Op vrijdag 13 april 2018 18:25 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ja... ik ben op het goede moment ontslagen. Ik was er echt klaar voor deze keer. Na de negen maanden en de eerste opname dit jaar was het niet zo, maar de afgelopen opname was een schoolvoorbeeld van hoe het moet (bij mij dan natuurlijk).
Ik heb een eetstoornis, schizofrenie, bipolaire stoornis en PTSS. Door stress was het me even niet gelukt om mijn medicijnen te regelen waardoor ik een manie in combinatie met een psychose kreeg. Omwille mijn eigen veiligheid moest ik eventjes opgenomen worden om tot rust te komen
Ja, de psychose en de manie zijn over.quote:Op vrijdag 13 april 2018 18:33 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Zo dat klinkt wel heftig! Fijn dat je weer wat tot rust gekomen bent en hopelijk vind je het fijn dat je weer thuis bent
Dat lijkt me ook heel zwaar, dat je dan ineens met lege handen staat en je niks meer begrijpt. Fijn dat je dit durft te delen, echt respect daarvoor.quote:Op vrijdag 13 april 2018 18:45 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ja, de psychose en de manie zijn over.
Op zich valt de heftigheid mee voor mij (niet voor mijn omgeving) omdat voor mij de wereld weinig verandert. Ja, ik was opgenomen en mensen bemoeide zich met mijn slaap/medicatie/rust/etc, maar voor mijn gevoel was er niks aan de hand. Ja, mijn omgeving deed weer eens moeilijk. Dus tja...ik doe wat ze willen en zal wel even bewijzen dat ik alles onder controle heb. Pas achteraf is een psychose zwaar. Hoe ik dacht dat de wereld in elkaar zat (ineens was ik helder en doorzag ik alles voor mijn gevoel) klopte niet. Ineens sta je met lege handen en begrijp je niks meer. Dat doet echt pijn.
Thuis zijn is heel fijn. In september ga ik weer verder met mijn studie. Hopelijk gaat het ditmaal goed (dat het mis ging kwam door de druk van het studeren), spannend, maar ik heb wel vertrouwen
Waarom ben jij opgenomen geweest?quote:Op donderdag 12 april 2018 19:15 schreef Mo0nlight het volgende:
Ik heb al een topic gestart vandaag, maar dit lijkt me beter.
Ik was benieuwd of er hier ook mensen zijn die opgenomen zitten.
Ik ben zelf nu meer dan een jaar opgenomen zou het leuk vinden om met mensen te kunnen praten over opgenomen zijn of andere psychische problemen.
Welkom
Ik zit nog steeds opgenomen momenteel in een kliniek voor mensen met autisme.quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:10 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Waarom ben jij opgenomen geweest?
Bestaat dat? Is het daar niet erg stil?quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:12 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik zit nog steeds opgenomen momenteel in een kliniek voor mensen met autisme.
Het lijkt mij ook heel moeilijk om uit opname te gaan, ik zit al zo'n lange tijd opgenomen dat ik best wel gehospitaliseerd ben geraakt.quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:11 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik ben weleens opgenomen geweest. De opname is meestal best kut. De nasleep daarna is vele malen kutter. Hier heb ik over de periode dat ik weer thuis ben, maar nog moet herstellen. Suïcidaal gewoon. Overwoog echt om euthanasie aan te vragen.
Ja dat bestaatquote:Op vrijdag 13 april 2018 20:13 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Bestaat dat? Is het daar niet erg stil?
Klinkt niet echt als een vakantie paradijs. Zit je er vrijwillig?quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:13 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ja dat bestaat
Valt wel mee, af en toe is het heel rustig maar het kan ook heel druk zijn, maar het is wel speciaal gericht op mensen die autisme hebben.
Ik zit er ''vrijwillig'' als in ik ben er omdat het moet van familieleden en ze me anders laten vallen..quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:14 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Klinkt niet echt als een vakantie paradijs. Zit je er vrijwillig?
Serieus? Why?quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:16 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik zit er ''vrijwillig'' als in ik ben er omdat het moet van familieleden en ze me anders laten vallen..
Hiervoor heb ik 11 maanden in een andere kliniek gezeten, ook omdat ik toen nog niet hier terecht kon. Mijn familie kan mijn psychische problemen er niet bij hebben. Daarom zit ik hier opgenomen, maar inmiddels na 15 maanden heb ik me er wel een beetje bij neer kunnen leggen. Het blijft moielijk, sommige momenten wil ik heel graag weg en heb ook een aantal keren een terugval gehad. Ik wil heel graag beter worden, maar toch vraag ik me af of hospitalisatie niet te veel word, waardoor mijn depressie nog erger word.. ik ben best een beetje bang.quote:
Klinieken zijn ook niet echt bedoeld als vakantieparadijs..quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:14 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Klinkt niet echt als een vakantie paradijs. Zit je er vrijwillig?
Zover ik weet is er altijd een overgangsperiode waarin je steeds wat langer met verlof gaat en leert wennen aan het thuis zijn.quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:19 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Hiervoor heb ik 11 maanden in een andere kliniek gezeten, ook omdat ik toen nog niet hier terecht kon. Mijn familie kan mijn psychische problemen er niet bij hebben. Daarom zit ik hier opgenomen, maar inmiddels na 15 maanden heb ik me er wel een beetje bij neer kunnen leggen. Het blijft moielijk, sommige momenten wil ik heel graag weg en heb ook een aantal keren een terugval gehad. Ik wil heel graag beter worden, maar toch vraag ik me af of hospitalisatie niet te veel word, waardoor mijn depressie nog erger word.. ik ben best een beetje bang.
Het was ook sarcastisch bedoeld.quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:20 schreef madam-april het volgende:
[..]
Klinieken zijn ook niet echt bedoeld als vakantieparadijs..
Ik ga wel met verlof maar dat is maar minimaal, ze vinden dat het eerst wat beter moet gaan.quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:25 schreef madam-april het volgende:
[..]
Zover ik weet is er altijd een overgangsperiode waarin je steeds wat langer met verlof gaat en leert wennen aan het thuis zijn.
Heb je die angst weleens besproken met je begeleiders/behandelaars?
Wow dat lijkt me ook wel heel erg wennen of niet?quote:Op vrijdag 13 april 2018 20:26 schreef Luchtbel het volgende:
Ik woon sinds een paar weken weer zelfstandig. Na bijna acht jaar opgenomen te zijn geweest/ op afdelingen te hebben doorgebracht.
quote:Op vrijdag 13 april 2018 21:24 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Ik ga wel met verlof maar dat is maar minimaal, ze vinden dat het eerst wat beter moet gaan.
Ik heb de angst wel een aantal keer besproken maar de afgelopen week niet zo, angst is een dingetje bij mij.
Ontvang je daar geen bezoek of zo?quote:Op zondag 15 april 2018 15:03 schreef Mo0nlight het volgende:
Het weekend hier is zo saai. Ik word alleen maar depressiever hier heb ik het idee, wie herkent het? De vier muren lijken wel op me af te komen en zelfs de verpleging om hulp vragen is te moeilijk.. dan maar weer een sigaret roken..
Heel herkenbaar. Bij ons was dan de activiteiten dan dicht. Misschien een hobby zoeken voor in het weekend? Bij ons hielpen ze ons ook bij de AT (activiteiten therapie) met bezigheden voor in het weekendquote:Op zondag 15 april 2018 15:03 schreef Mo0nlight het volgende:
Het weekend hier is zo saai. Ik word alleen maar depressiever hier heb ik het idee, wie herkent het? De vier muren lijken wel op me af te komen en zelfs de verpleging om hulp vragen is te moeilijk.. dan maar weer een sigaret roken..
In de weekenden is hier helemaal geen programma . af en toe wel met verlof maar ook veel hier, waar dus niks te doen isquote:Op maandag 16 april 2018 10:20 schreef Luchtbel het volgende:
Wat is het verschil in de weekenden met door de week dan voor jou?
Ik heb amper vrienden, hooguit 2 waarvan ik er 1 dit weekend heb gezien en de ander al enkele maanden niet meer, omdat ik het te moeilijk vind om af te spreken.quote:Op maandag 16 april 2018 10:49 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
[..]
Ontvang je daar geen bezoek of zo?
Ik kan me wel voorstellen dat je na zo'n lange tijd tussen 4 muren, de andere bewoners ook wel weer een keertje gezien hebt?
Zijn ze bang dat je dan misschien gaat weglopen of zo?
Hoe zit je trouwens in je vrienden? Te veel?
Te weinig?
Wel vrienden maar kwalitatief onvoldoende voor je?
Hier is dat niet zo, je moet zelf maar een beetje verzinnen wat te doen..quote:Op maandag 16 april 2018 11:39 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Heel herkenbaar. Bij ons was dan de activiteiten dan dicht. Misschien een hobby zoeken voor in het weekend? Bij ons hielpen ze ons ook bij de AT (activiteiten therapie) met bezigheden voor in het weekend
Ik kleur heel veel op nummer, maar daar kan ik me niet echt op inzetten de afgelopen dagen.quote:Op maandag 16 april 2018 11:55 schreef Sarasi het volgende:
Ik heb in de weekenden eindeloos legpuzzels gemaakt. En mandala's gekleurd, en eendjes gevoerd.
Dat werd bij ons ook wel verwacht, maar je kon bijvoorbeeld een breiring of kleurplaat of een ander knutsel zonder scherpe voorwerpen of duur materiaal mee naar de kamer krijgenquote:Op maandag 16 april 2018 11:45 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]
Hier is dat niet zo, je moet zelf maar een beetje verzinnen wat te doen..
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |