quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Ik krijg ook meestal wel energie van buiten zijn. Wandelen of fietsen, zeker nu met t mooie weer krijg ik daar een fijne boost van.quote:Op zondag 8 april 2018 18:47 schreef Nijna het volgende:
[..]
Ja... van die een halve meter boven de grond zwevende types.
Doe mij maar liever beide benen op de grond .
Vorig weekend was echt waardeloos. Maar ik geloof dat ik echt regelmatig zou moeten wandelen, want van de week heb ik mezelf weer naar buiten gesleept en sindsdien lijkt het wel weer wat beter te gaan...
Meldquote:Op zondag 8 april 2018 22:36 schreef aeque het volgende:
Heeft iemand hier misschien te maken gehad met een opname naar aanleiding van depressieve klachten?
Maar ook vrijwillig dus? Heb je er wat aan gehad of viel dat uiteindelijk tegen?quote:Op zondag 8 april 2018 22:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Meld
(meerdere malen en meestal gedwongen).
Ik ben best vaak opgenomen geweest (zo vaak dat ik de tel kwijt ben. Ergens rond de twaalf keer, twee keer voor PTSS, en de rest voor de psychoses en stemming) en het heeft mij altijd wel goed geholpen. Zonder die opnames zou ik nu dit bericht niet meer getypt hebben. Ik heb wel gemerkt dat wat jijzelf in de opname stopt, krijg je terug. Je moet echt bewust zelf gesprekken voeren met de verpleging, zelf aangeven wat er speelt. Ondanks dat je bent opgenomen kunnen ze natuurlijk je gedachten niet lezenquote:Op zondag 8 april 2018 22:38 schreef aeque het volgende:
[..]
Maar ook vrijwillig dus? Heb je er wat aan gehad of viel dat uiteindelijk tegen?
Het is lastig om te vragen omdat ik het zelf ook allemaal niet meer zo goed weet.quote:Op zondag 8 april 2018 22:42 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik ben best vaak opgenomen geweest (zo vaak dat ik de tel kwijt ben. Ergens rond de twaalf keer, twee keer voor PTSS, en de rest voor de psychoses en stemming) en het heeft mij altijd wel goed geholpen. Zonder die opnames zou ik nu dit bericht niet meer getypt hebben. Ik heb wel gemerkt dat wat jijzelf in de opname stopt, krijg je terug. Je moet echt bewust zelf gesprekken voeren met de verpleging, zelf aangeven wat er speelt. Ondanks dat je bent opgenomen kunnen ze natuurlijk je gedachten niet lezen
De vrijwillige opnames waren heel prettig voor mij. Alleen ik heb twee weken op een behandelafdeling voor stemming gezeten. Dat was niet geschikt voor mij (bipolair, maar ook schizofreen en PTSS en eetstoornis) omdat de problemen te complex waren. Dus ik beland altijd op de gesloten crisis of op de intensive care.
Als je meer wil weten, tips wil of je hart luchten, schiet me aan!
Ja.quote:Op zondag 8 april 2018 22:36 schreef aeque het volgende:
Heeft iemand hier misschien te maken gehad met een opname naar aanleiding van depressieve klachten?
Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?quote:Op zondag 8 april 2018 23:42 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja.
Was een vrijwillige opname, maar bij mij ging het om concrete plannen en had ook eigenlijk de knoop al doorgehakt.
Ik heb er wel wat aan gehad, maar dat lag denk ik meer aan dat ik tijdens m'n opname iemand leerde kennen waarmee ik daarna een tijdje ging
Die 6 weken hebben me er uiteindelijk doorheen gesleept, want m'n (vrijwillige) opnameduur was eigenlijk te kort.
Ik was het spoor bijster en was eigenlijk gewoon niet goed in staat weloverwogen beslissingen te nemen.
Tegenwoordig doen ze wel moeilijker met vrijwillige opname, een 2e poging mezelf vrijwillig te laten opnemen strandde (zelfs m'n HA was voor, maar m'n toenmalige hoofdbehandelaars wilden niet echt meewerken).
Misbruik, kosten. Mensen misbruiken dit soort dingen ook, alleen voor eigen winst.quote:Op maandag 9 april 2018 10:57 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?
Gewoon wegbezuinigd.quote:Op maandag 9 april 2018 10:57 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?
Laat ze dat dan strafbaar maken of zo, nu zijn (vooral de meer complexe) psychiatrisch patiënten hier de dupe van.quote:Op maandag 9 april 2018 11:19 schreef Emisys het volgende:
[..]
Misbruik, kosten. Mensen misbruiken dit soort dingen ook, alleen voor eigen winst.
Dank je!quote:
Loopt hij bij een eerstelijns psycholoog of tweedelijns/gespecialiseerde? Daar zit in mijn ervaring namelijk nogal een groot verschil met hoe ze met je om gaan. Als het een eerstelijns is zou ik sowieso aanraden om daar niet eens meer de moeite voor te nemen en direct aan de huisarts vragen om een verwijzing naar een tweedelijns te regelen.quote:Op maandag 9 april 2018 14:33 schreef Koettie het volgende:
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.
Er zijn 2 opties:quote:Op maandag 9 april 2018 14:33 schreef Koettie het volgende:
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.
En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.quote:Op maandag 9 april 2018 16:48 schreef Koettie het volgende:
Het is een eerstelijns. We zijn bij de huisarts geweest eind jan en die verwees naar een psycholoog met specialisatie in autisme. Die hadden alleen geen specialist meer dus moesten we maar ff naar psyq. Die had een wachttijd van 14 weken en die hij nu heeft geen, want het gaat slecht en hij moest ergens terecht. Het is geen geval van geen zin maar paniek en onmacht. Hij heeft bijv nooit een opleiding afgemaakt omdat oa het huiswerk deel te lastig was. Lastig om te begrijpen en lastig om zich ertoe te zetten. Zelfs bijv een sollicitatiebrief, zobder druk van buitenaf is een paniekmoment en angst dat het toch een kut brief is.
Mee naar een afspraak wil ik graag maar wil deze psycholoog niet, hij vindt het onnodig en onhandig.
Dat er niet getrokken kan worden aan een dood paard snap ik maar volgens mij mist hij de ernst. Ik ben al blij als hij drie keer per week gaat douchen en voor zichzelf een pizza opwarmt als ik niet thuis eet, ipv niet eten. Het is geen kwestie van niet willen maar een kwestie van complete onmacht en met z'n handen in het haar zitten. En ik weet echt niet meer wat ik ermee moet inmiddels. De huisarts werkt en denkt niet mee, die zegt ga lekker ff sporten joh en op tijd slapen terwijl hij net vertelt dat hij dood wil.
Sorry, lekker chaotisch verhaal maar zo voelt het ook.
Begrijp ik je goed, dat je de psyq-s ed boven de vrijgevestigde of kleine praktijken plaatst in de kwaliteitsrangorde?quote:Op maandag 9 april 2018 18:44 schreef aeque het volgende:
[..]
En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.
Haarlem eo. En bellen al gedaan, er zijn overal giga wachtrijen. Logisch maarja, zes weken zonder is gewoon te lang op dit moment.quote:Op maandag 9 april 2018 18:42 schreef DancingPhoebe het volgende:
Bij zo weinig productiviteit heb je volgens mij zo'n verlammende depressie dat je helemaal geen specialist in autisme nodig. Dan moet je gewoon een psycholoog die met depressie dealt, beschikbaar is en met wie het klikt.
Neem het heft in eigen hand, google de vrijgevestigde specialisten in jouw regio, bel ze, leg de situatie voor en kijk wat ze zeggen.
Die huisarts denkt ook niet met ons mee. Tenminste, voel me echt helemaal niet gesteund what so ever. De POH is die psych bij de huisarts toch? Daar is hij vorige keer geweest en die vrouw was constant te laat, trok verkeerde conclusies en was regelmatig haar papieren kwijt..quote:Op maandag 9 april 2018 18:44 schreef aeque het volgende:
[..]
En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.
Vrijgevestigde of kleine gespecialiseerde GGZ praktijken zijn er niet meer zoveel. Dus ja in dat geval wel.quote:Op maandag 9 april 2018 18:46 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Begrijp ik je goed, dat je de psyq-s ed boven de vrijgevestigde of kleine praktijken plaatst in de kwaliteitsrangorde?
Ja, herkenbaar. En zooo zwaar, voor jou, voor hem en voor degene die dichtbij je staan. Hij doet mega z'n best, werkt nog 30 uur per week en dat redt hij nog echt net en dan zegt zo'n vent "Je probeert het niet". Het is bijna alsof hij aan z'n vingertoppen aan de rand van een razijn hangt en iemand zegt pff je wil niet genoeg omhoog joh.quote:Op maandag 9 april 2018 18:44 schreef aeque het volgende:
[..]
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik doel ook niet op uitmaken. Eerder op als het erop lijkt dat hij de confrontatie met zijn depressie vermijdt, het kan helpen een keer streng te zijn in plaats van er alle ruimte voor te geven.quote:Op maandag 9 april 2018 19:01 schreef Koettie het volgende:
Oh, dat weet hij. Hij is 2,5 jaar geleden ook (Zwaar) depressief geweest en toen heb ik ook gezegd tot hier en niet verder. Hij is toen in therapie gegaan en nu uit zichzelf naar de huisarts gegaan en is ook heel open over hoe hij zich voelt en waar hij tegenaan loopt, wat hij vorige keer niet deed. Uitmaken is helemaal niet aan de orde.
Hij wil het ook oplossen en dat ligt juist in het verleden, oa niet afgemaakte opleidingen, faalangst, niet weten wat hij verder moet doen in het leven. Dat vermijdt hij niet. Hij heeft het er over gehad bij psyq, bij de huisarts en nu ook. Dus het is niet dat hij er niet aan wil werken of de confrontatie niet aan wil. De vorige keer, bij psyq is het daar amper over gegaan en gaven ze aan nou het gaat beter, succes en je moet nog 6 maanden pillen slikken. De psych nu is er nog niet heel veel op ingegaan want was z'n 3e sessie en over 2 weken dus pas z'n 4e .quote:Op maandag 9 april 2018 19:21 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik doel ook niet op uitmaken. Eerder op als het erop lijkt dat hij de confrontatie met zijn depressie vermijdt, het kan helpen een keer streng te zijn in plaats van er alle ruimte voor te geven.
Ondanks dat een depressie heel naar is, is het ook heel erg veilig omdat het bekend terrein is.
Als je je depressie met hulp wil oplissen zul je ook moeten uitzoeken waar het vandaan komt en kijken wat je kan doen. Je moet zelf in actie komen en dat is niet makkelijk. Je neemt de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk weer op je door dit aan te gaan, en dat kan je leven enorm veel fijner maken. Maar ook neem je het risico op fouten maken en falen.
Als je dat laatste lastig vind, kan het soms veiliger en gemakkelijker zijn om die verantwoordelijkheid niet te nemen en dan maar depressief te blijven.
Toppost!quote:Op maandag 9 april 2018 19:45 schreef DancingPhoebe het volgende:
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.
Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelend we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.
Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat hij haar opdraagt te doen, in zijn opdracht om haar om hem te helpen.
Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.
Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.
Heb jij wel eens gedacht aan een praatclubje voor mensen die een depressieve partner hebben.quote:Op maandag 9 april 2018 19:35 schreef Koettie het volgende:
True, misschien heb je ook gelijk. Ben ook heel erg betrokken hierbij natuurlijk (logisch ook). Maar het is goed kut want hij is sinds z'n afspraak echt een zombie en ik weet eigenlijk niet zo goed hoe de komende twee weken eruit gaan zien. Nu heeft hij verder geen huiswerk mee, dat scheelt misschien
quote:
Ik ben me juist heel bewust van mijn geluksmomenten, ik probeer er bij stil te staan, ze te maximaliseren en er ook bewust dankbaar voor te zijn. Mijn leven is niet zo gek anders dan 2 jaar geleden (ok op sommige vlakken zeeeeeker wel, verliefd geworden, samenwonen, 3 banen maar ik doe nog steeds sociaal wat ik deed en onderneem wat ik toen ook al ondernam.) Alleen dat al dat moois ook echt doordringt En niet bezoedeld wordt door de grijze slijklaag die mijn gevoelens gijzelt Dat maakt alle verschil. En ik ben me daar zo bewust vanquote:Op maandag 9 april 2018 19:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig
Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!quote:Op maandag 9 april 2018 19:45 schreef DancingPhoebe het volgende:
Allemaal ook leuk en aardig en superzorgzaam van je, hoe je hier post. Maar wat kan HIJ doen. Kijk -ondanks jullie onvrede met deze hulpverlener- ook heel droog en praktisch naar jullie mogelijkheden he. Het lijkt er misschien een beetje op dat je nu tot deze hulpverlener bent veroordeeld.
Als je dat even voor een feit aanneemt. Dit is het. Daar moet hij het mee doen. Ja, therapie IS kut en moeilijk. Als het makkelijk was huppelend we allemaal door ons zorgeloze en succesvolle leven naar een horizon vol blijheid. Maar dat is het nou eenmaal niet. Je moet er hard voor werken. En dat moet je zelf doen. Wat niet zegt dat je er geen ondersteuning bij zou moeten regelen. Hetzij van je hulpverleners, hetzij bij je persoonlijke supportsystem.
Ok, heel concreet. Wat is dat harde werken dan? Dat harde werken is zijn huiswerk maken. Blijkbaar moet dat gebeuren. Het is niet gebeurd. Blijkbaar roept dat irritatie op in de behandelrelatie (je hulpverlener is een professional, maar ook gewoon een mens.) Wat kan HIJ doen om die relatie te verbeteren? Nou misschien doen wat hij haar opdraagt te doen, in zijn opdracht om haar om hem te helpen.
Het is de vorige keer niet gelukt. Ok, waarom niet? Wat was de oorzaak? Was de week ineens voorbij en was het er bij ingeschoten? Ok, dan kan iemand uit zijn supportsysteem (jij?) hem misschien op gezette tijden vragen of het al gedaan is, wijzen op de deadline. Of mogelijk op de gestelde tussendeadlines. Wat moet er gebeuren, wat heeft hij nodig om dat voor elkaar te krijgen? Wie kan hem die benodigdheden leveren.
Ander antwoord op de waarom niet vraag? Andere oplossing zoeken.
Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.quote:Op maandag 9 april 2018 19:48 schreef Droopie het volgende:
[..]
Heb jij wel eens gedacht aan een praatclubje voor mensen die een depressieve partner hebben.
Maar geen huiswerk, wat gaat hijzelf doen om kleine stapjes vooruit te maken deze 2 weken.
Gaat ie wel eens mee wandelen als jij dat vraagt bv?
En heeft ie gezegd of aangegeven hoe hij vandaag geholpen had willen worden (welke knoppen had de psych moeten indrukken om hem opluchting te bezorgen)
Waarom vind je het ongepast?quote:Op maandag 9 april 2018 19:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Kennen jullie trouwens het gevoel van je schuldig voelen omdat je gelukkig bent? Op dit moment vind ik het compleet ongepast om gelukkig te zijn, maar toch voel ik me zo. Ik slaap slecht, dus misschien zit ik tegen een manie aan. Alleen ik weet niet zeker of het echt geluk is of gekte. En ik vind het raar dat ik gelukkig en druk ben nu. Erg lastig
Ik weet dat je gedumpt bent, maar wel voordat je er zelf aan zat te denken hetzelfde te doen. Daarom kan het ergens misschien toch een opluchting zijn.quote:Op maandag 9 april 2018 19:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het geluk is helemaal niet verklaarbaar (ik ben een week geleden gedumpt, door iemand waarvan ik dacht dat hij de partner van mijn leven was) en dat actieve is ook geen best sein omdat ik 's nachts amper tot niet slaap. Gezien ik bipolair ben zou dit op een manie kunnen wijzen, maar ik weet het niet zeker. Volgens mij ben ik niet ongeremd...
De psychiater heeft mail. Alleen ik vind het eng hem te vertrouwen (hey hallo nog een signaal) omdat ik bang ben weer in de kliniek gepropt te worden. Dat zou de derde keer dit jaar zijn en dat vind ik niet zo fijn.
Ik was er nog niet aan toe en het heeft me toch verrast. Het is deels opluchting (waar ik me ook schuldig over voel), maar ook een gemis. Ik kan het niet goed uitleggen.quote:Op maandag 9 april 2018 20:03 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ik weet dat je gedumpt bent, maar wel voordat je er zelf aan zat te denken hetzelfde te doen. Daarom kan het ergens misschien toch een opluchting zijn.
Maar in combinatie met het weinig slapen kan het wel wijzen op een manie ja. Goed dat je de psych gemaild hebt lijkt me.
Hij werkt nog gewoon momenteel?quote:Op maandag 9 april 2018 19:53 schreef Koettie het volgende:
[..]
Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!
[..]
Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.
Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.
En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.
Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD een hele grote weerstand oproept. Eigenlijk gaat het dan ook ineens om een hele andere opdracht, dan de essentie. O GOD ER MOET IETS IN DAT SCHRIFTJE. Nee, die psycholoog wil gewoon weten hoe hij het leven ervaart, gemeten op verschillende punten in zijn week. Zijn antwoorden daarop geven haar info en aanknooppunten om op door te vragen, door te zoeken. Zij weet het namelijk ook niet. Net zo min als zij. Daar moeten ze samen naar zoeken.quote:Op maandag 9 april 2018 19:53 schreef Koettie het volgende:
[..]
Het is inderdaad niet gelukt. Ik heb elke avond gezegd dat zijn schift daar ligt en dat we samen wat gaan invullen. En dan zitten we een half uur aan tafel en dat eindigt met paniek en uiteindelijk is er niets ingevuld. Dat de week voorbij vliegt en hij het vergeet is het niet iig, hij gaat met loden schoenen naar werk en komt bekaf terug en dan ligt dat schriftje er al. Dus vergeten is het niet.Wat hij nodig heeft dat weet ik niet, dat zou het wel makkelijker maken iig!
[..]
Ja, wel eens overwogen maar had er (nog) geen behoefte aan.
Wandelen en dergelijke wel, hij weet ook dat t goed is. We gaan regelmatig in het weekend wandelen of pokemon go spelen. Ergens lunchen oid.
En daar hadden we het vanmiddag over, begrip. Hij wilde aangeven dat deze week slecht viel ivm allemaal gedoe op werk maar toen ging het alleen nog over die opdracht en heeft de psycholoog gezegd dat ze dan maar niets moeten doen en heeft nog weinig gezegd.
Mixed feelings. Hoe dan ook: je voelt je zoals je voelt. Aangezien je het zelf niet in de hand had, heb je niemand om je schuldig tegenover te voelen als je het mij vraagt. Maar ja, gevoelens zijn niet zo rationeel.quote:Op maandag 9 april 2018 20:09 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik was er nog niet aan toe en het heeft me toch verrast. Het is deels opluchting (waar ik me ook schuldig over voel), maar ook een gemis. Ik kan het niet goed uitleggen.
Waarschijnlijk belt hij me morgen even
Hij werkt juist voor structuur. (toch beetje dat autistische ) Bij de vorige depressie heeft dat hem er echt doorheen getrokken. Nu is er echter gedoe dus dat geeft veel frustratie. Hele dagen thuis zitten wil hij niet en het lijkt mij eigenlijk ook niet handig. Ik ben bang dat hij de hele dag gaat piekeren, net als hoe het in het weekend gaat. Dan is het prima als we even wandelen oid maar als ik terug kom van werken zit hij weer als een zombie op de bank na te denken over dingen. Vooral omdat hij verder geen sport of hobbys heeft waar hij voor naar buiten moet.quote:Op maandag 9 april 2018 20:09 schreef Droopie het volgende:
[..]
Hij werkt nog gewoon momenteel?
Wat doet ie voor soort werk en is het een optie om minder te werken of gewoon even een time out te nemen.
Zijn structuur valt dan wel weg, maar misschien kan ie dan wel tijd maken voor zijn issues en problematiek.
Mijn ervaring is dat als je zwaar depressief bent je niet kan werken en als je kan werken zou je ook misschien iedere dag kunnen douchen.
Maar ja, oordelen vanaf de zijlijn is lekker makkelijk en ik heb ook alleen maar deze reeks gelezen en heb je eerdere posts niet gezien
Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.quote:Op maandag 9 april 2018 20:13 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD een hele grote weerstand oproept. Eigenlijk gaat het dan ook ineens om een hele andere opdracht, dan de essentie. O GOD ER MOET IETS IN DAT SCHRIFTJE. Nee, die psycholoog wil gewoon weten hoe hij het leven ervaart, gemeten op verschillende punten in zijn week. Zijn antwoorden daarop geven haar info en aanknooppunten om op door te vragen, door te zoeken. Zij weet het namelijk ook niet. Net zo min als zij. Daar moeten ze samen naar zoeken.
Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"
Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.
Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.
Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.
Ja maar doh, dat gesprek dat jullie hebben, dat is je antwoord al. Dat moet in dat schriftje.quote:Op maandag 9 april 2018 20:26 schreef Koettie het volgende:
Hij moest voor elk dagdeel iets opschrijven wat hij deed en daar dan een cijfer aan hangen. Stress want moest het dan gaan over wat hij deed en wat was dan 0 en wat is 10? Want ontbijten is wel oke maar het is geen zes want het is maar ontbijt maar ook geen onvoldoende perse want het is niet perse vervelend om te ontbijten maar ook niet leuk ofzo en... Zo gaat het dan. En het voelt voor hem ook echt als omg ik MOET iets opschrijven en straks is het niet goed genoeg of heb ik de opdracht niet goed begrepen en wat heeft het eigenlijk voor nut en hij heeft ook geen voorbeeld gegeven dus weet niet man.
Dat stemmingsverhogende doe ik sowieso, ook nav tips van de vorige therapie. Bijv gister was hij zenuwachtig voor vandaag dus zijn gaan wandelen en ergens gaan eten. Als ik dan iets zeg van joh, nu is wel even een fijn momentje, zo met die opkomende bloembollen. En dan heeft ie iets van hm ja. En als ik begin over het schrifje zegt hij emteen daar word ik toch niet gelukkig van??? Want het was wel even mooi maarja nu is het weer kut. Ik probeer het op het moment zelf, of juist in de avond onder het eten even bespreken van dat en dat was wel leuk of haha daar moest je om lachen. Maar hij weet dat het daarna in het schrifje moet en dan gaat ie weer piekeren en dan was het toc hniet meer zo leuk.
Dat niet hulpverlener zijn is een broos evenwicht want ik ben jawel.. hulpverlener/maatschappelijk werker. Nu ben ik dat niet in de relatie en ik ben ook heel erg niet zijn moeder maar soms vind ik dat wel lastig.
Ik heb soms bijna het idee dat hij er nu veel te diep inzit om 'al' bezig te zijn met CGT. Ben verder geen psych maar het lijkt mij veel fijner als je eerst een sessie of 3,4 over je shit kan praten en uitleggen wat je dwars zit zodat het iig uit je systeem is en de behandelaar ook een grotere context heeft dan wanneer ie meteen dingen te doen geeft. s
En het helpt je zelf denk ik ook niet Koettie om zo dicht betrokken te zijn. No offence. Je schreef, het is zo kut dat hij een zombie is na deze afspraak. De afspraak was vandaag. Dat soort dingen zijn toch gebeuren met mensen na afspraken bij therapeuten? Misschien kun je de volgende keer een paar uur daarna gewoon ff wat anders gaan doen ofzo? Zodat jullie het er wel even over kunnen hebben als dat gewenst is maar dat je daarna alle twee even je eigen gang gaat?quote:Op maandag 9 april 2018 20:13 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Dus dat werkt niet. Zoek een andere manier. Even niet helemaal helder, maar ging het om het bijhouden van je algemene stemming ofzo? Als dat het geval is, kan ik me voorstellen dat het zo -zo fysiek en aanwezig... WAAAACHTENDDDD een hele grote weerstand oproept. Eigenlijk gaat het dan ook ineens om een hele andere opdracht, dan de essentie. O GOD ER MOET IETS IN DAT SCHRIFTJE. Nee, die psycholoog wil gewoon weten hoe hij het leven ervaart, gemeten op verschillende punten in zijn week. Zijn antwoorden daarop geven haar info en aanknooppunten om op door te vragen, door te zoeken. Zij weet het namelijk ook niet. Net zo min als zij. Daar moeten ze samen naar zoeken.
Ik vind niet dat je als partner de (ondersteunende) hulpverlener moet willen zijn, maar in de praktijk ben je toch het meest aanwezige punt in iemands leven. Wat nou als jij hem een aantal keer benoemt op iets wat stemmingsverhogend is. LIKEERMAGERDWTFEENLOSLOPENDEKANGHASKANWHAAAAAROLLERCOPTERZOOOOMGGGGGGGGEINZ!!!!! "Heee schatje, dit is nou wel echt even zo'n momentje dat net iets beter is dan de rest he? Waarschijnlijk voel je je nog steeds depressief, maar was er wel heel even een momentje van lucht?" en de volgende keer wanneer jullie met dat kutschriftje zitten: "Heeee, je had het over die Snorlax weet je nog!"
Heel gek, maar als ik me heel gelukkig voel, is het depressieve gevoel echt heel onbegrijpelijk voor mij. Als ik depri ben, ben ik juist dat besef van geluk even kwijt. Heel soms sijpelt er wat door de grauwheid heen. Maar ja die wint altijd weer en dan ben je dat lichtpuntje ook zo weer vergeten. En dan zit je daar met dat grafschrift alleen maar te denken aan hoe kut je leven is en hoe zwaar alles is en dat dat schrift stinkt en die pen het niet doet en feitelijk het hele universum tegen je is en dat dat ook nooit meer goedkomt. Dan denk je niet meer aan die klotekutsnorlax. Tenzij je er wel weer even aan denkt want dan is het OMGSNORLAX, voor heel even weer.
Dus misschien kun jij hem meer gedurende de dag bij de opdracht betrokken houden. Hetzij impliciet, hetzij wat uitgesprokener: met hem door de dag heen te roepen WAJOOO KLEIN GELUKSMOMENT 1 VAN 3! Ofzo.
Maak het lichter ofzo? Die aanwezigheid op deze manier helpt hem blijkbaar niet.
Ik denk dat je deze tekst kunt verkopen.quote:Op maandag 9 april 2018 20:35 schreef DancingPhoebe het volgende:
Voor therapie om te werken, moet je met je billen bloot. Ook al heb je geen perfecte billen. Je moet ze toch laten zien. Dus het maar niet doen, omdat je denkt dat dat wat je wel kunt het therapie-equivalent van een puistige reet is, dat werkt dus niet.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |