R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Als ik naar mijn leeftijdsgenoten kijk, waarvan ik een redelijk groot deel al van kleins af aan ken, kun je dit (enigszins polariserend) in twee groepen verdelen:
1. Kinderen die door hun ouders altijd fantastisch zijn gevonden. Konden nooit wat verkeerd doen, bij een onvoldoende hoefden ze maar een zielig verhaal op te hangen of ze konden er helemaal niets aan doen. De kinderen werden persoonlijk ook opgehemeld door hun ouders als in; het kind hoefde maar een scheet te laten en beide ouders stonden te stralen van trots. Op een verjaardag / familiebijeenkomst werd het desbetreffende kind door de ouders naar voren geschoven en werd min of meer van de aanwezigen verwacht om eens even goed te gaan zitten / luisteren voor wat het kind te vertellen had, en daar mocht natuurlijk alleen maar heel hard om gelachen worden.
2. Kinderen die door hun ouders kritisch(er) zijn opgevoed. Bij een onvoldoende was er geen plaats voor smoesjes en moesten ze gewoon harder leren. Als ze iets hadden kapot gemaakt of iets verkeerds hadden gedaan werden ze daar (passend) voor gestraft, en hoewel er natuurlijk wel sprake was van liefde, werden die kinderen ook niet continue veren in de reet gestoken. Op feestjes moest het kind zijn plek weten en lekker bij de andere kleintjes blijven en vooral de mond houden als de volwassenen aan het praten waren.
Voornoemde twee voorbeelden zijn natuurlijk twee tegenstellingen, en er is ook vaak sprake van een mix.
Maar als ik in mijn eigen directe omgeving kijk, zie ik wel een duidelijk verband tussen opvoedmethode en uiteindelijk gedrag als volwassenen.
Leeftijdsgenoten die volgens de eerste methode zijn opgevoed, vertonen naar mijn ervaring uiteindelijk complexer en onaangepaster gedrag dan de tweede groep. Vaak is er sprake van arrogantie, narcisme, moeite met tegenslagen en een sterke drang om een bepaalde behandeling / status van mensen te willen ontvangen. Ze hechten vaak relatief veel waarde aan uiterlijk vertoon, hebben een grote mond en vinden zichzelf beter dan anderen. Juist daardoor gaat het in sommige gevallen ook mis, vooral wanneer blijkt dat de maatschappij dingen niet gratis weggeeft.
Ik ken een paar mensen die een dergelijke opvoeding gehad hebben maar uiteindelijk weinig hebben klaargespeeld omdat ze 5 studies niet hebben afgemaakt, aan de drugs zijn geraakt etc. Dit hoeft niet altijd zo te zijn, er zijn ook succesvolle voorbeelden die tijdens hun kinderperiode zo veel zelfvertrouwen hebben gekregen dat ze die lijn in hun verdere leven zijn blijven vasthouden, waardoor ze op een goede positie terecht zijn gekomen. Rode draad bij dit type mens is naar mijn beleving dat ze weinig zelfkritisch zijn. Als je van nature over bepaalde capaciteiten beschikt hoeft dat niet erg te zijn. Het wordt natuurlijk wel een probleem als je die capaciteiten niet standaard hebt.
Leeftijdsgenoten die volgens de tweede methode zijn opgevoed zijn naar mijn beleving over het algemeen stabieler qua gedrag. Ze belanden minder vaak in problemen, maar ook minder vaak in bijzondere posities. Vaak zijn ze wel prettiger in de omgang omdat ze niet zo'n hoge dunk van zichzelf hebben en/of omdat ze minder last hebben van narcistische neigingen of juist van enorme onzekerheid doordat hun ouders hen altijd heel bijzonder vonden waardoor ze tijdens hun volwassen leven niet het gevoel hebben dat ze aan extra hoge eisen moeten voldoen.
Hoe voeden jullie je kinderen op, of zouden jullie dat gaan doen? Beiden heeft voordelen en nadelen natuurlijk.
Zelf ben ik vrij kritisch opgevoed. Aan de ene kant maakt mij dit denk ik prettig in de omgang, ik word vaak 'down to earth' en stabiel genoemd. Aan de andere kant heb ik niet zo'n grote mond en laat ik me wel eens het kaas van het brood eten door mensen met meer assertiviteit / een grotere bek.
Is dit herkenbaar voor jullie?
1. Kinderen die door hun ouders altijd fantastisch zijn gevonden. Konden nooit wat verkeerd doen, bij een onvoldoende hoefden ze maar een zielig verhaal op te hangen of ze konden er helemaal niets aan doen. De kinderen werden persoonlijk ook opgehemeld door hun ouders als in; het kind hoefde maar een scheet te laten en beide ouders stonden te stralen van trots. Op een verjaardag / familiebijeenkomst werd het desbetreffende kind door de ouders naar voren geschoven en werd min of meer van de aanwezigen verwacht om eens even goed te gaan zitten / luisteren voor wat het kind te vertellen had, en daar mocht natuurlijk alleen maar heel hard om gelachen worden.
2. Kinderen die door hun ouders kritisch(er) zijn opgevoed. Bij een onvoldoende was er geen plaats voor smoesjes en moesten ze gewoon harder leren. Als ze iets hadden kapot gemaakt of iets verkeerds hadden gedaan werden ze daar (passend) voor gestraft, en hoewel er natuurlijk wel sprake was van liefde, werden die kinderen ook niet continue veren in de reet gestoken. Op feestjes moest het kind zijn plek weten en lekker bij de andere kleintjes blijven en vooral de mond houden als de volwassenen aan het praten waren.
Voornoemde twee voorbeelden zijn natuurlijk twee tegenstellingen, en er is ook vaak sprake van een mix.
Maar als ik in mijn eigen directe omgeving kijk, zie ik wel een duidelijk verband tussen opvoedmethode en uiteindelijk gedrag als volwassenen.
Leeftijdsgenoten die volgens de eerste methode zijn opgevoed, vertonen naar mijn ervaring uiteindelijk complexer en onaangepaster gedrag dan de tweede groep. Vaak is er sprake van arrogantie, narcisme, moeite met tegenslagen en een sterke drang om een bepaalde behandeling / status van mensen te willen ontvangen. Ze hechten vaak relatief veel waarde aan uiterlijk vertoon, hebben een grote mond en vinden zichzelf beter dan anderen. Juist daardoor gaat het in sommige gevallen ook mis, vooral wanneer blijkt dat de maatschappij dingen niet gratis weggeeft.
Ik ken een paar mensen die een dergelijke opvoeding gehad hebben maar uiteindelijk weinig hebben klaargespeeld omdat ze 5 studies niet hebben afgemaakt, aan de drugs zijn geraakt etc. Dit hoeft niet altijd zo te zijn, er zijn ook succesvolle voorbeelden die tijdens hun kinderperiode zo veel zelfvertrouwen hebben gekregen dat ze die lijn in hun verdere leven zijn blijven vasthouden, waardoor ze op een goede positie terecht zijn gekomen. Rode draad bij dit type mens is naar mijn beleving dat ze weinig zelfkritisch zijn. Als je van nature over bepaalde capaciteiten beschikt hoeft dat niet erg te zijn. Het wordt natuurlijk wel een probleem als je die capaciteiten niet standaard hebt.
Leeftijdsgenoten die volgens de tweede methode zijn opgevoed zijn naar mijn beleving over het algemeen stabieler qua gedrag. Ze belanden minder vaak in problemen, maar ook minder vaak in bijzondere posities. Vaak zijn ze wel prettiger in de omgang omdat ze niet zo'n hoge dunk van zichzelf hebben en/of omdat ze minder last hebben van narcistische neigingen of juist van enorme onzekerheid doordat hun ouders hen altijd heel bijzonder vonden waardoor ze tijdens hun volwassen leven niet het gevoel hebben dat ze aan extra hoge eisen moeten voldoen.
Hoe voeden jullie je kinderen op, of zouden jullie dat gaan doen? Beiden heeft voordelen en nadelen natuurlijk.
Zelf ben ik vrij kritisch opgevoed. Aan de ene kant maakt mij dit denk ik prettig in de omgang, ik word vaak 'down to earth' en stabiel genoemd. Aan de andere kant heb ik niet zo'n grote mond en laat ik me wel eens het kaas van het brood eten door mensen met meer assertiviteit / een grotere bek.
Is dit herkenbaar voor jullie?
In jouw omgeving is alles altijd zo makkelijk te generaliseren en te simplificeren. En op basis daarvan wil je dan verder met analyseren. Ik vind dat onzinnig.
Simplificeren is dan ook nodig om het enigszins behapbaar in een topic te plaatsen. Als ik alle mits en maars ook nog moet gaan omschrijven...quote:Op maandag 2 april 2018 15:57 schreef Chai het volgende:
In jouw omgeving is alles altijd zo makkelijk te generaliseren en te simplificeren. En op basis daarvan wil je dan verder met analyseren. Ik vind dat onzinnig.
Je kan de vraag ook iets opener stellen zonder alles wat je aan anekdotes in de kast hebt erbij te halen...quote:Op maandag 2 april 2018 16:00 schreef DD_Kong het volgende:
[..]
Simplificeren is dan ook nodig om het enigszins behapbaar in een topic te plaatsen. Als ik alle mits en maars ook nog moet gaan omschrijven...
Je noemt twee voorbeelden van opvoedstijl, maar het 1e is een uiterste, en het 2e niet.
Als je kinderen te kritisch opvoedt (dus kritischer dan in jouw voorbeeld waar nog sprake is van balans tussen streng en liefdevol), kan dat weer voor andere problemen zorgen (problemen met zelfbeeld, eetstoornissen, etc).
Als je kinderen te kritisch opvoedt (dus kritischer dan in jouw voorbeeld waar nog sprake is van balans tussen streng en liefdevol), kan dat weer voor andere problemen zorgen (problemen met zelfbeeld, eetstoornissen, etc).
-Niet alleen belonen voor resultaat maar des te meer voor inzet.
-Zelfstandig laten ondervinden, uit laten proberen, ook als daar enige risico aan gekoppeld is.
-Leren voor zich of haarzelf te zorgen, dus ook het verrichten van huishoudelijke taken.
-Eigenzinnigheid, initiatief, ambitie en creativiteit niet ondermijnen.
-Fouten niet (direct) afstraffen.
-Eerst het positieve belichten, daarna pas constructieve kritiek leveren.
-Gezond leren eten, geen suiker gewenning aanleren.
-Normen en waarden aanleren, met een gezonde 'oog om oog, tand om tand' rechtvaardigheidsgevoel.
-Kwetsbaarheid en emoties als verdriet, boosheid en angst niet (per definitie) classificeren als 'slecht/verboden'.
-Geen vooroordelen aanleren ten opzichte van datgene wat anders is.
-Niet opvoeden met religieuze overtuigingen.
-Nooit een jong kind zijn of haar zin geven als het tegen eigen "regels" ingaat, en al helemaal niet als ze gaan zeuren/janken. Een kind moet leren dat ze niet altijd en alles zomaar krijgen.
-Consequent zijn.
-Liefdevol zijn, in gebaar, verbaal en fysiek.
-Geen angsten of schaamte aanpraten.
-Op deze punten zelf het goede voorbeeld geven.
[ Bericht 9% gewijzigd door Cockwhale op 02-04-2018 16:46:50 ]
-Zelfstandig laten ondervinden, uit laten proberen, ook als daar enige risico aan gekoppeld is.
-Leren voor zich of haarzelf te zorgen, dus ook het verrichten van huishoudelijke taken.
-Eigenzinnigheid, initiatief, ambitie en creativiteit niet ondermijnen.
-Fouten niet (direct) afstraffen.
-Eerst het positieve belichten, daarna pas constructieve kritiek leveren.
-Gezond leren eten, geen suiker gewenning aanleren.
-Normen en waarden aanleren, met een gezonde 'oog om oog, tand om tand' rechtvaardigheidsgevoel.
-Kwetsbaarheid en emoties als verdriet, boosheid en angst niet (per definitie) classificeren als 'slecht/verboden'.
-Geen vooroordelen aanleren ten opzichte van datgene wat anders is.
-Niet opvoeden met religieuze overtuigingen.
-Nooit een jong kind zijn of haar zin geven als het tegen eigen "regels" ingaat, en al helemaal niet als ze gaan zeuren/janken. Een kind moet leren dat ze niet altijd en alles zomaar krijgen.
-Consequent zijn.
-Liefdevol zijn, in gebaar, verbaal en fysiek.
-Geen angsten of schaamte aanpraten.
-Op deze punten zelf het goede voorbeeld geven.
[ Bericht 9% gewijzigd door Cockwhale op 02-04-2018 16:46:50 ]
Ik heb altijd het gevoel dat groep 1 toch meer zelfvertrouwen heeft. Of het nou terecht is of niet (vaak niet), ze blijven zichzelf geweldig vinden, waardoor ze toch verder komen in het leven. Bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt, maar ook op de relatiemarkt.
Het punt is namelijk dat andere mensen meegaan in jouw inschatting van je eigen kwaliteiten. Natuurlijk moet je jezelf dan niet totaal overschatten, maar het is aangetoond dat enigermate van zelfoverschatting een redelijk groot evolutionair voordeel heeft. Omdat ik, zoals ik al noemde, anderen er in meegaan en omdat je conflicten eerder durft aan te gaan. Conflicten die je van mensen met minder zelfvertrouwen al snel wint. Puur omdat die laatsten het conflict eerder uit de weg gaan of halverwege het conflict zich terugtrekken.
PS: zelfvertrouwen dat niet helemaal op je daadwerkelijke kwaliteiten is gebaseerd is gewoon zelfoverschatting
[ Bericht 0% gewijzigd door Puntenjager op 02-04-2018 17:05:44 ]
Het punt is namelijk dat andere mensen meegaan in jouw inschatting van je eigen kwaliteiten. Natuurlijk moet je jezelf dan niet totaal overschatten, maar het is aangetoond dat enigermate van zelfoverschatting een redelijk groot evolutionair voordeel heeft. Omdat ik, zoals ik al noemde, anderen er in meegaan en omdat je conflicten eerder durft aan te gaan. Conflicten die je van mensen met minder zelfvertrouwen al snel wint. Puur omdat die laatsten het conflict eerder uit de weg gaan of halverwege het conflict zich terugtrekken.
PS: zelfvertrouwen dat niet helemaal op je daadwerkelijke kwaliteiten is gebaseerd is gewoon zelfoverschatting
[ Bericht 0% gewijzigd door Puntenjager op 02-04-2018 17:05:44 ]
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Ik voed op met duidelijke grenzen, zolang je die grenzen niet over gaat ben ik heel gemakkelijk. Tevens leer ik momenteel mijn dochter zelf op te draaien voor de gevolgen, van de week had ze namelijk wat gedaan, dus ze mocht zelf het opruimen en schoonmaken, wat uiteraard met veel gezucht en gesteun ging.
Toen was het namelijk ineens niet meer zo grappig.
Zelfstandigheid vind ik ook belangrijk, dus support dat enorm
Toen was het namelijk ineens niet meer zo grappig.
Zelfstandigheid vind ik ook belangrijk, dus support dat enorm
Ja er kan zo veel.quote:Op maandag 2 april 2018 16:01 schreef Chai het volgende:
[..]
Je kan de vraag ook iets opener stellen zonder alles wat je aan anekdotes in de kast hebt erbij te halen...
Dit is inderdaad wel herkenbaar.quote:Op maandag 2 april 2018 16:59 schreef Puntenjager het volgende:
Ik heb altijd het gevoel dat groep 1 toch meer zelfvertrouwen heeft. Of het nou terecht is of niet (vaak niet), ze blijven zichzelf geweldig vinden, waardoor ze toch verder komen in het leven. Bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt, maar ook op de relatiemarkt.
Het punt is namelijk dat andere mensen meegaan in jouw inschatting van je eigen kwaliteiten. Natuurlijk moet je jezelf dan niet totaal overschatten, maar het is aangetoond dat enigermate van zelfoverschatting een redelijk groot evolutionair voordeel heeft. Omdat ik, zoals ik al noemde, anderen er in meegaan en omdat je conflicten eerder durft aan te gaan. Conflicten die je van mensen met minder zelfvertrouwen al snel wint. Puur omdat die laatsten het conflict eerder uit de weg gaan of halverwege het conflict zich terugtrekken.
PS: zelfvertrouwen dat niet helemaal op je daadwerkelijke kwaliteiten is gebaseerd is gewoon zelfoverschatting
Genoeg mensen in de hedendaagse maatschappij die een enorme grote waffel opzetten zonder dat ze echt bepaalde kwaliteiten hebben.
Of die ene oom die elke verjaardag begint te blaten over alles wat hij nu weer heeft gekocht en gedaan, maar niemand ie hem echt de mond snoert of durft te snoeren.
Arrogant of narcistisch gedrag heeft ook wel iets imponerends. Of er nu onzekerheid aan ten grondslag ligt of niet, ik merk dat ik ook wel automatisch een soort van ontzag krijg voor mensen met een grote bek.
Ik begrijp dat jij liever een oneindig complex aan in balans zijnde menselijke gedragingen en eigenschappen meeneemt, als je het effect van 1 aspect wilt analyseren!?quote:
In jouw omgeving is alles altijd zo makkelijk te generaliseren en te simplificeren. En op basis daarvan wil je dan verder met analyseren. Ik vind dat onzinnig.
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Zie oom Donald inderdaad.quote:
[..]
Dit is inderdaad wel herkenbaar.
Genoeg mensen in de hedendaagse maatschappij die een enorme grote waffel opzetten zonder dat ze echt bepaalde kwaliteiten hebben.
Of die ene oom die elke verjaardag begint te blaten over alles wat hij nu weer heeft gekocht en gedaan, maar niemand ie hem echt de mond snoert of durft te snoeren.
Arrogant of narcistisch gedrag heeft ook wel iets imponerends. Of er nu onzekerheid aan ten grondslag ligt of niet, ik merk dat ik ook wel automatisch een soort van ontzag krijg voor mensen met een grote bek.
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Wellicht wil je zoiets iig met een open blik onderzoeken, ipv 2 scenario's voorschrijven waar uit gekozen moet worden.quote:
[..]
Ik begrijp dat jij liever een oneindig complex aan in balans zijnde menselijke gedragingen en eigenschappen meeneemt, als je het effect van 1 aspect wilt analyseren!?
"Pools are perfect for holding water"
Dit dus.quote:
[..]
Wellicht wil je zoiets iig met een open blik onderzoeken, ipv 2 scenario's voorschrijven waar uit gekozen moet worden.
Waarvan 1 scenario ook nog eens zodanig door TS beschreven wordt dat het eigenlijk geen echte optie is maar meer iets om te vermijden, en dit topic dus bij voorbaat al vervalt in een 'TS wil gelijk krijgen'.quote:
"Pools are perfect for holding water"
Toen ze 10 werden kwamen de 3 gouden regels uit de hoed.
Niet stelen
Eerlijk zijn
Geen drugs.
Anders heb je echt een probleem!
Verder zijn ze altijd vrij gelaten en mochten ze worden wat ze wilden.
Niet stelen
Eerlijk zijn
Geen drugs.
Anders heb je echt een probleem!
Verder zijn ze altijd vrij gelaten en mochten ze worden wat ze wilden.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Wel grappig dat je jezelf op het eind omschrijft zoals een narcist zichzelf zou kunnen omschrijven.quote:
Als ik naar mijn leeftijdsgenoten kijk, waarvan ik een redelijk groot deel al van kleins af aan ken, kun je dit (enigszins polariserend) in twee groepen verdelen:
1. Kinderen die door hun ouders altijd fantastisch zijn gevonden. Konden nooit wat verkeerd doen, bij een onvoldoende hoefden ze maar een zielig verhaal op te hangen of ze konden er helemaal niets aan doen. De kinderen werden persoonlijk ook opgehemeld door hun ouders als in; het kind hoefde maar een scheet te laten en beide ouders stonden te stralen van trots. Op een verjaardag / familiebijeenkomst werd het desbetreffende kind door de ouders naar voren geschoven en werd min of meer van de aanwezigen verwacht om eens even goed te gaan zitten / luisteren voor wat het kind te vertellen had, en daar mocht natuurlijk alleen maar heel hard om gelachen worden.
2. Kinderen die door hun ouders kritisch(er) zijn opgevoed. Bij een onvoldoende was er geen plaats voor smoesjes en moesten ze gewoon harder leren. Als ze iets hadden kapot gemaakt of iets verkeerds hadden gedaan werden ze daar (passend) voor gestraft, en hoewel er natuurlijk wel sprake was van liefde, werden die kinderen ook niet continue veren in de reet gestoken. Op feestjes moest het kind zijn plek weten en lekker bij de andere kleintjes blijven en vooral de mond houden als de volwassenen aan het praten waren.
Voornoemde twee voorbeelden zijn natuurlijk twee tegenstellingen, en er is ook vaak sprake van een mix.
Maar als ik in mijn eigen directe omgeving kijk, zie ik wel een duidelijk verband tussen opvoedmethode en uiteindelijk gedrag als volwassenen.
Leeftijdsgenoten die volgens de eerste methode zijn opgevoed, vertonen naar mijn ervaring uiteindelijk complexer en onaangepaster gedrag dan de tweede groep. Vaak is er sprake van arrogantie, narcisme, moeite met tegenslagen en een sterke drang om een bepaalde behandeling / status van mensen te willen ontvangen. Ze hechten vaak relatief veel waarde aan uiterlijk vertoon, hebben een grote mond en vinden zichzelf beter dan anderen. Juist daardoor gaat het in sommige gevallen ook mis, vooral wanneer blijkt dat de maatschappij dingen niet gratis weggeeft.
Ik ken een paar mensen die een dergelijke opvoeding gehad hebben maar uiteindelijk weinig hebben klaargespeeld omdat ze 5 studies niet hebben afgemaakt, aan de drugs zijn geraakt etc. Dit hoeft niet altijd zo te zijn, er zijn ook succesvolle voorbeelden die tijdens hun kinderperiode zo veel zelfvertrouwen hebben gekregen dat ze die lijn in hun verdere leven zijn blijven vasthouden, waardoor ze op een goede positie terecht zijn gekomen. Rode draad bij dit type mens is naar mijn beleving dat ze weinig zelfkritisch zijn. Als je van nature over bepaalde capaciteiten beschikt hoeft dat niet erg te zijn. Het wordt natuurlijk wel een probleem als je die capaciteiten niet standaard hebt.
Leeftijdsgenoten die volgens de tweede methode zijn opgevoed zijn naar mijn beleving over het algemeen stabieler qua gedrag. Ze belanden minder vaak in problemen, maar ook minder vaak in bijzondere posities. Vaak zijn ze wel prettiger in de omgang omdat ze niet zo'n hoge dunk van zichzelf hebben en/of omdat ze minder last hebben van narcistische neigingen of juist van enorme onzekerheid doordat hun ouders hen altijd heel bijzonder vonden waardoor ze tijdens hun volwassen leven niet het gevoel hebben dat ze aan extra hoge eisen moeten voldoen.
Hoe voeden jullie je kinderen op, of zouden jullie dat gaan doen? Beiden heeft voordelen en nadelen natuurlijk.
Zelf ben ik vrij kritisch opgevoed. Aan de ene kant maakt mij dit denk ik prettig in de omgang, ik word vaak 'down to earth' en stabiel genoemd. Aan de andere kant heb ik niet zo'n grote mond en laat ik me wel eens het kaas van het brood eten door mensen met meer assertiviteit / een grotere bek.
Is dit herkenbaar voor jullie?
Maar om je een antwoord te geven, noch puur het een, noch puur het ander. Ik heb best de neiging om mijn dochters geweldig te vinden, het zijn namelijk mijn dochters. Ik geef ze graag zelfvertrouwen en ook mijn vertrouwen om zelf fouten te mogen maken. Werkt in de praktijk erg goed vind ik. En soms lopen ze naast hun schoenen, maar dan worden ze daar direct op gewezen. Dit weekend was de oudste bijvoorbeeld aan het kakelen dat we de duurste auto hadden. Dan wijs ik er wel meteen op dat dat volstrekt irrelevant is. Of vorige week dat ze het mooiste meisje van school was. Heb ik haar toch ook maar even fijntjes op gewezen dat ze met dat verkondigen geen vrienden maakt.
Maar ik ben ook niet bijzonder streng. Wel duidelijk en voorspelbaar. Er is een grens en als je daarover gaat, dan volgen er consequenties.
Overigens maak ik mij geen illusies: ze zullen beiden straks hun goede en slechte kanten hebben. En daar heb je als opvoeder maar beperkt invloed op.
Mensen die zichzelf overschatten sterven ook vaker jong, denk ik.quote:
Ik heb altijd het gevoel dat groep 1 toch meer zelfvertrouwen heeft. Of het nou terecht is of niet (vaak niet), ze blijven zichzelf geweldig vinden, waardoor ze toch verder komen in het leven. Bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt, maar ook op de relatiemarkt.
Het punt is namelijk dat andere mensen meegaan in jouw inschatting van je eigen kwaliteiten. Natuurlijk moet je jezelf dan niet totaal overschatten, maar het is aangetoond dat enigermate van zelfoverschatting een redelijk groot evolutionair voordeel heeft. Omdat ik, zoals ik al noemde, anderen er in meegaan en omdat je conflicten eerder durft aan te gaan. Conflicten die je van mensen met minder zelfvertrouwen al snel wint. Puur omdat die laatsten het conflict eerder uit de weg gaan of halverwege het conflict zich terugtrekken.
PS: zelfvertrouwen dat niet helemaal op je daadwerkelijke kwaliteiten is gebaseerd is gewoon zelfoverschatting
Dit is wel erg kort door de bochtquote:
[..]
Wel grappig dat je jezelf op het eind omschrijft zoals een narcist zichzelf zou kunnen omschrijven.
Maar om je een antwoord te geven, noch puur het een, noch puur het ander. Ik heb best de neiging om mijn dochters geweldig te vinden, het zijn namelijk mijn dochters. Ik geef ze graag zelfvertrouwen en ook mijn vertrouwen om zelf fouten te mogen maken. Werkt in de praktijk erg goed vind ik. En soms lopen ze naast hun schoenen, maar dan worden ze daar direct op gewezen. Dit weekend was de oudste bijvoorbeeld aan het kakelen dat we de duurste auto hadden. Dan wijs ik er wel meteen op dat dat volstrekt irrelevant is. Of vorige week dat ze het mooiste meisje van school was. Heb ik haar toch ook maar even fijntjes op gewezen dat ze met dat verkondigen geen vrienden maakt.
Maar ik ben ook niet bijzonder streng. Wel duidelijk en voorspelbaar. Er is een grens en als je daarover gaat, dan volgen er consequenties.
Overigens maak ik mij geen illusies: ze zullen beiden straks hun goede en slechte kanten hebben. En daar heb je als opvoeder maar beperkt invloed op.
Iemand die twee positieve dingetjes over zichzelf zegt (overigens direct gevolgd door tevens twee mindere eigenschappen) is meteen een narcist?
Dan heb jij denk ik geen goed beeld van wat een narcist is.
Een narcist zou de wat plagerige opmerking van mij direct willen bestrijden en de rest van mijn post (overgrote deel en inhoudelijk) negeren.quote:
[..]
Dit is wel erg kort door de bocht
Iemand die twee positieve dingetjes over zichzelf zegt (overigens direct gevolgd door tevens twee mindere eigenschappen) is meteen een narcist?
Dan heb jij denk ik geen goed beeld van wat een narcist is.
Die zelfingenomen knipoog aan het eind van je zin komt anders ook aardig narcistisch over.quote:
[..]
Een narcist zou de wat plagerige opmerking van mij direct willen bestrijden en de rest van mijn post (overgrote deel en inhoudelijk) negeren.
Iedereen millennial!quote:
[..]
Die zelfingenomen knipoog aan het eind van je zin komt anders ook aardig narcistisch over.
Hangt een beetje van de leeftijd af. Kleintjes tot een jaar of 5/6 vooral veel stimuleren en steunen. Zelfvertrouwen, nieuwschierigheid en bereidheid tot inzet laten groeien. Wel grenzen stellen, maar veel bewegingsvrijheid daarbinnen.
Naarmate ze ouder worden en meer kunnen meer inzet gaan vragen. Is die inzet er dan is er alle steun. Meer verantwoordelijkheden, maar vooral gericht op hun eigen groei naar zelfstandigheid.
Ik heb hem dus meegegeven dat the sky the limit is, maar dat je daar wel voor moet gaan als je het wil.
Naarmate ze ouder worden en meer kunnen meer inzet gaan vragen. Is die inzet er dan is er alle steun. Meer verantwoordelijkheden, maar vooral gericht op hun eigen groei naar zelfstandigheid.
Ik heb hem dus meegegeven dat the sky the limit is, maar dat je daar wel voor moet gaan als je het wil.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Opvoeden doe je meer met je hart en minder met je hoofd.
Als je van je kind houdt en hem/haar het beste wilt meegeven om te kunnen opgroeien als een volwassene die gelukkig met zichzelf is en stabiel en evenwichtig door het leven gaat, dan gaat het voor de helft vanzelf.
Oh ja, en je moet zelf het goede voorbeeld geven. Kinderen kunnen moeilijk opgroeien tot stabiele zelfverzekerde mensen als hun ouders dat totaal niet zijn.
Als je van je kind houdt en hem/haar het beste wilt meegeven om te kunnen opgroeien als een volwassene die gelukkig met zichzelf is en stabiel en evenwichtig door het leven gaat, dan gaat het voor de helft vanzelf.
Oh ja, en je moet zelf het goede voorbeeld geven. Kinderen kunnen moeilijk opgroeien tot stabiele zelfverzekerde mensen als hun ouders dat totaal niet zijn.
Zie hier de perfecte ouderquote:
-Niet alleen belonen voor resultaat maar des te meer voor inzet.
-Zelfstandig laten ondervinden, uit laten proberen, ook als daar enige risico aan gekoppeld is.
-Leren voor zich of haarzelf te zorgen, dus ook het verrichten van huishoudelijke taken.
-Eigenzinnigheid, initiatief, ambitie en creativiteit niet ondermijnen.
-Fouten niet (direct) afstraffen.
-Eerst het positieve belichten, daarna pas constructieve kritiek leveren.
-Gezond leren eten, geen suiker gewenning aanleren.
-Normen en waarden aanleren, met een gezonde 'oog om oog, tand om tand' rechtvaardigheidsgevoel.
-Kwetsbaarheid en emoties als verdriet, boosheid en angst niet (per definitie) classificeren als 'slecht/verboden'.
-Geen vooroordelen aanleren ten opzichte van datgene wat anders is.
-Niet opvoeden met religieuze overtuigingen.
-Nooit een jong kind zijn of haar zin geven als het tegen eigen "regels" ingaat, en al helemaal niet als ze gaan zeuren/janken. Een kind moet leren dat ze niet altijd en alles zomaar krijgen.
-Consequent zijn.
-Liefdevol zijn, in gebaar, verbaal en fysiek.
-Geen angsten of schaamte aanpraten.
-Op deze punten zelf het goede voorbeeld geven.
"Hoka Hey!"
Dit. TS heeft een beeld over wat goed is en wat niet en wil dat graag bevestigd hebben.quote:
[..]
Waarvan 1 scenario ook nog eens zodanig door TS beschreven wordt dat het eigenlijk geen echte optie is maar meer iets om te vermijden, en dit topic dus bij voorbaat al vervalt in een 'TS wil gelijk krijgen'.
Hoeren neuken, nooit meer werken.
Dat hangt geheel van context, plaats, tijdstip, ons humeur, hun humeur en nog duizenden andere factoren af. En die kunnen elke seconde weer veranderen. In ieder geval 'zo rustig en normaal mogelijk' met het recht om lekker gek te doen. Opvoeden is een permanent dynamisch proces.quote:
Hoe voeden jullie je kinderen op, of zouden jullie dat gaan doen? Beiden heeft voordelen en nadelen natuurlijk.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Neequote:
Ik ken genoeg heel streng opgevoedde personen die toch een problematisch leven gehad hebben, die aan de drugs of aan lager wal geraakt zijn.
Ik ken ook mensen met een zeer liefdevolle opvoeding door erg meelevende ouders die ook een erg succesvol leven hadden, erg veel succes in hun opleiding hadden en ook later in hun beroepscarriere en persoonlijk leven erg succesvol waren.
Ik ken zelfs broers en zussen die eenzelfde opvoeding gehad hebben, waarbij de ene veel sucesvoller dan de ander was..
Ik denk dat het vooral een beetje dom is te denken at de opvoeding iemands latere leven zou bepalen en dat ouders door hun opvoedkundige keuzes de hele toekomst van hun kinderen al zouden 'voorprogrammeren'...
Bij mijn kinderen ga ik ervanuit dat ze uiteindelijk vooal zélf bepalend ervoor zijn hoe succesvol ze worden ...
Mijn goede of slechte opvoeding heeft daarop geen doorslaggevende invloed, het is hooguit een basis waar iemand verder zelf iets mee kan doen of niet.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Sinds ik kinderen heb, merk ik dat de rol van de opvoeder helemaal niet zo groot is als ik daarvoor heb gedacht.
Definitely not CIA
Er bestaat geen handboek voor kinderen opvoeden.
Praktisch iedereen doet het "on the fly", waar je misschien wel wat basisstandaarden er inhoudt omdat je het een of ander van je eigen ouders hebt meegekregen, maar ieder kind is weer anders en dus is het redelijk lastig te zeggen "zo moet het en niet anders".
Sommige dingen zijn natuurlijk wel algemeen, je kind niet uitschelden of slaan bijv he.
Praktisch iedereen doet het "on the fly", waar je misschien wel wat basisstandaarden er inhoudt omdat je het een of ander van je eigen ouders hebt meegekregen, maar ieder kind is weer anders en dus is het redelijk lastig te zeggen "zo moet het en niet anders".
Sommige dingen zijn natuurlijk wel algemeen, je kind niet uitschelden of slaan bijv he.
Wat een flauwekul inderdaad. Mensen die denken dat kinderen in een categorie te drukken zijn snappen het sowieso niet. Elk kind en elke ouder is anders. Wordt altijd zo moe van ouders die denken het allemaal perfect te doen en anderen op hun tekortkomingen wijzen.
Het allerbelangrijkste is dat elk kind liefde en aandacht nodig heeft en ook verdiend! Dan kom je al een heel eind ........
Het allerbelangrijkste is dat elk kind liefde en aandacht nodig heeft en ook verdiend! Dan kom je al een heel eind ........
"Hoka Hey!"
Ja, dit dus. Mooie post.quote:
[..]
Dat hangt geheel van context, plaats, tijdstip, ons humeur, hun humeur en nog duizenden andere factoren af. En die kunnen elke seconde weer veranderen. In ieder geval 'zo rustig en normaal mogelijk' met het recht om lekker gek te doen. Opvoeden is een permanent dynamisch proces.
"Pools are perfect for holding water"
De standaard kleine dingen vallen best wel mee ja. Ik had trouwens nooit gedacht dat ik de rol van 'flauwe grappen makende papa' zo enorm leuk zou vinden.quote:
Sinds ik kinderen heb, merk ik dat de rol van de opvoeder helemaal niet zo groot is als ik daarvoor heb gedacht.
Het zijn vooral anderen die zich enorm druk maken over hoe ik met mijn kinderen opvoed. Die 'anderen' hebben soms zelf ook een hele bak met eigen problemen, dus dat ze dan toch nog tijd vrij maken om zich met mijn opvoedkundige kwaliteiten te bemoeien, vind ik wel bijzonder.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Hahahaquote:
[..]
De standaard kleine dingen vallen best wel mee ja. Ik had trouwens nooit gedacht dat ik de rol van 'flauwe grappen makende papa' zo enorm leuk zou vinden.
Het zijn vooral anderen die zich enorm druk maken over hoe ik met mijn kinderen opvoed. Die 'anderen' hebben soms zelf ook een hele bak met eigen problemen, dus dat ze dan toch nog tijd vrij maken om zich met mijn opvoedkundige kwaliteiten te bemoeien, vind ik wel bijzonder.
heel herkenbaar
"Hoka Hey!"
Okee bedankt Pa.quote:
Toen ze 10 werden kwamen de 3 gouden regels uit de hoed.
Niet stelen
Eerlijk zijn
Geen drugs.
Anders heb je echt een probleem!
Verder zijn ze altijd vrij gelaten en mochten ze worden wat ze wilden.
Zoals ze met jou op de sociale werkplaats omgaan is niet per definitie de juiste opvoedingsmethodiek voor kinderen.quote:
-Niet alleen belonen voor resultaat maar des te meer voor inzet.
-Zelfstandig laten ondervinden, uit laten proberen, ook als daar enige risico aan gekoppeld is.
-Leren voor zich of haarzelf te zorgen, dus ook het verrichten van huishoudelijke taken.
-Eigenzinnigheid, initiatief, ambitie en creativiteit niet ondermijnen.
-Fouten niet (direct) afstraffen.
-Eerst het positieve belichten, daarna pas constructieve kritiek leveren.
-Gezond leren eten, geen suiker gewenning aanleren.
-Normen en waarden aanleren, met een gezonde 'oog om oog, tand om tand' rechtvaardigheidsgevoel.
-Kwetsbaarheid en emoties als verdriet, boosheid en angst niet (per definitie) classificeren als 'slecht/verboden'.
-Geen vooroordelen aanleren ten opzichte van datgene wat anders is.
-Niet opvoeden met religieuze overtuigingen.
-Nooit een jong kind zijn of haar zin geven als het tegen eigen "regels" ingaat, en al helemaal niet als ze gaan zeuren/janken. Een kind moet leren dat ze niet altijd en alles zomaar krijgen.
-Consequent zijn.
-Liefdevol zijn, in gebaar, verbaal en fysiek.
-Geen angsten of schaamte aanpraten.
-Op deze punten zelf het goede voorbeeld geven.
Wel een strak regime hoor op zo'n sociale werkplaatsquote:
[..]
Zoals ze met jou op de sociale werkplaats omgaan is niet per definitie de juiste opvoedingsmethodiek voor kinderen.
"Hoka Hey!"
Dit dus. De eerste is een extreme voorbeeld, zo’n kind wordt gewoon verwend.quote:
Je noemt twee voorbeelden van opvoedstijl, maar het 1e is een uiterste, en het 2e niet.
Als je kinderen te kritisch opvoedt (dus kritischer dan in jouw voorbeeld waar nog sprake is van balans tussen streng en liefdevol), kan dat weer voor andere problemen zorgen (problemen met zelfbeeld, eetstoornissen, etc).
De tweede is een normaler voorbeeld, wat niet vergelijkbaar is met de extremiteit van de eerste voorbeeld. Een betere voorbeeld is superkritisch en hard, zonder enige troost of complimentjes. Dat is natuurlijk ook niet goed.
Maar als ik mijn kind zou opvoeden zou ik iets kiezen dat dichter is bij nummer 1. Maar niet zo extreem als nummer 1... ze moeten beseffen dat ze niet het enige zijn op aarde en ze moeten ook hard werken voor hun geluk en succes.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
quote:
[..]
Zoals ze met jou op de sociale werkplaats omgaan is niet per definitie de juiste opvoedingsmethodiek voor kinderen.
Ja, want stel je voor dat je een keer luistert naar een anderquote:
Wat een flauwekul inderdaad. Mensen die denken dat kinderen in een categorie te drukken zijn snappen het sowieso niet. Elk kind en elke ouder is anders. Wordt altijd zo moe van ouders die denken het allemaal perfect te doen en anderen op hun tekortkomingen wijzen.
Het allerbelangrijkste is dat elk kind liefde en aandacht nodig heeft en ook verdiend! Dan kom je al een heel eind ........
Dat is het probleem met veel ouders, maar sowieso mensen in het algemeen. Zijn meteen op hun teentjes getrapt als ze advies/kritiek krijgen. Het lijkt alsof ze dan spontaan in asociale tokkies veranderen.
En dat 'dan kom je al een heel eind' is zo afgezaagd... Doet me denken aan die ouders die altijd zeggen 'als je iets verbied, dan doen ze het wel stiekem, dus ik laat maar alles toe'..
Toch ben ik het in grote lijnen wel eens met TS.
Veel ouders kiezen voor de korte termijn oplossing en uiten dat door hun kinderen kritiekloos in slaap te sussen. Daar krijg je toch echt vaak kinderen van die op latere leeftijd problemen ervaren met hun opgelegde wereldbeeld vs. de realiteit (zowel zakelijk als privé).
Als je dan in algemene termen opvoedskills bespreekt benoemen ouders uit deze categorie hun strategie vaak als 'vol liefde' en wuiven kritiek vaak weg als 'het zijn nog maar kinderen' of 'gelukkig hebben wij een heerlijk warm nest voor onze kinderen'.
Jeuk krijg ik er van. Zeker als zo'n teringkind zich niet weet te gedragen op een kringverjaardag waar ik wens rustig bier te kunnen drinken en blokjes kaas te eten.
Veel ouders kiezen voor de korte termijn oplossing en uiten dat door hun kinderen kritiekloos in slaap te sussen. Daar krijg je toch echt vaak kinderen van die op latere leeftijd problemen ervaren met hun opgelegde wereldbeeld vs. de realiteit (zowel zakelijk als privé).
Als je dan in algemene termen opvoedskills bespreekt benoemen ouders uit deze categorie hun strategie vaak als 'vol liefde' en wuiven kritiek vaak weg als 'het zijn nog maar kinderen' of 'gelukkig hebben wij een heerlijk warm nest voor onze kinderen'.
Jeuk krijg ik er van. Zeker als zo'n teringkind zich niet weet te gedragen op een kringverjaardag waar ik wens rustig bier te kunnen drinken en blokjes kaas te eten.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Mee eens.quote:
[..]
Ja, want stel je voor dat je een keer luistert naar een ander
Dat is het probleem met veel ouders, maar sowieso mensen in het algemeen. Zijn meteen op hun teentjes getrapt als ze advies/kritiek krijgen. Het lijkt alsof ze dan spontaan in asociale tokkies veranderen.
En dat 'dan kom je al een heel eind' is zo afgezaagd... Doet me denken aan die ouders die altijd zeggen 'als je iets verbied, dan doen ze het wel stiekem, dus ik laat maar alles toe'..
Doet me denken aan een heel aantal jaar terug. Zat toen nog wat te twijfelen over een 2de kind. Zegt een vage kennis van me, als je er maar van houdt komt het wel goed en ze nam er zelf nog 1 terwijl ze diep in de shit zat.
Geen van haar 4 (!) kinderen is goed gekomen. Alleen liefde is gewoonweg niet genoeg.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Begrijpend lezen is niet je sterkste kant zie ik al. Jij hebt zelf kinderen? Waar zeg ik dat kinderen alles mogen en dat je ze niets mag verbieden? Een heel eind is bij wijze van spreken .....quote:
[..]
Ja, want stel je voor dat je een keer luistert naar een ander
Dat is het probleem met veel ouders, maar sowieso mensen in het algemeen. Zijn meteen op hun teentjes getrapt als ze advies/kritiek krijgen. Het lijkt alsof ze dan spontaan in asociale tokkies veranderen.
En dat 'dan kom je al een heel eind' is zo afgezaagd... Doet me denken aan die ouders die altijd zeggen 'als je iets verbied, dan doen ze het wel stiekem, dus ik laat maar alles toe'..
"Hoka Hey!"
Cockwhale zegt ook helemaal niet dat jij zegt dat kinderen alles mogen en je ze niets mag verbieden en hij begrijpt ook gewoon dat 'dan kom je al een heel eind' bij wijze van spreke is, maar vindt het alsnog afgezaagd en in dezelfde categorie vallen als een ander cliché ('als je ze iets verbied, dan doen ze het wel stiekem').quote:
[..]
Begrijpend lezen is niet je sterkste kant zie ik al. Jij hebt zelf kinderen? Waar zeg ik dat kinderen alles mogen en dat je ze niets mag verbieden? Een heel eind is bij wijze van spreken .....
Jij praat voor een ander? Leuke eigenschap ...quote:Op dinsdag 3 april 2018 17:47 schreef Chai het volgende:
[..]
Cockwhale zegt ook helemaal niet dat jij zegt dat kinderen alles mogen en je ze niets mag verbieden en hij begrijpt ook gewoon dat 'dan kom je al een heel eind' bij wijze van spreke is, maar vindt het alsnog afgezaagd en in dezelfde categorie vallen als een ander cliché ('als je ze iets verbied, dan doen ze het wel stiekem').
"Hoka Hey!"
Nee ik probeer je te helpen met lezen.... Maar overal het negatieve in zien is idd geen leuke eigenschap...quote:
[..]
Jij praat voor een ander? Leuke eigenschap ...
Ik heb er 5
Onze basisregel is:
Je mag wat je zelf laat zien dat je aan kunt. Maw ze zijn zelf verantwoordelijk.
Met eten:
Als je je bord niet leeg eet, krijg je geen toetje, dit is je eigen keuze dus niet huilen als de ander wel een toetje krijgt.
Zakgeld:
Elke week een bedrag op leeftijd en snoep etc halen ze daar zelf van (kopen wij niet). Op is op.
Voor grote spaarprojecten, mogen ze zelf dingen uitzoeken om op marktplaats te zetten en zelf verkopen, daarnaast werken en alles boven de 100 doen wij een afgesproken bedrag bij.
Ieder heeft zijn eigen taak, doe je die niet doen wij die met de boodschap “en bedankt” en op de één of andere manier vinden ze dat erger dan straf
We helpen elkaar, hebben respect voor elkaar’s mening en ze leren ook “to agree to disagree” imho juist in deze tijd ook erg belangrijk.
We zijn geen van allen perfect, maar hebben allemaal onze sterke kanten en zwakkere kanten, accepteer dit van jezelf en elkaar.
Daarnaast doen wij aan samen slapen met de kleintjes, en de jongste draag ik vaak ipv in de buggy.
Waarom? Gewoon omdat onze kinderen het daar goed op doen en voor mijn gevoel ze een veilige basis meekrijgen, ze zijn allemaal tegen de tijd dat ze naar schoolgingen uitzichzelf naar hun eigen bed verhuisd en we hebben met de ouderen nog geen nacht met “ik wil niet slapen/naar bed” gezeur gehad toen ze naar hun eigen kamer gingen.
Onze opvoedmethode is niet in 1 hokje te plaatsen, gewoon van alles wat goed voelt een beetje meegenomen.
Ze zijn nu 21, 15, 14, 5, 11mnd en er is nog nooit onderling gevochten of tegen ons als ouders geschreeuwd of gescholden. Alles wordt uitgesproken en ik zal veel dingen vast beter kunnen doen maar ik ben verdomd trots op mijn bende
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 03-04-2018 18:59:23 ]
Onze basisregel is:
Je mag wat je zelf laat zien dat je aan kunt. Maw ze zijn zelf verantwoordelijk.
Met eten:
Als je je bord niet leeg eet, krijg je geen toetje, dit is je eigen keuze dus niet huilen als de ander wel een toetje krijgt.
Zakgeld:
Elke week een bedrag op leeftijd en snoep etc halen ze daar zelf van (kopen wij niet). Op is op.
Voor grote spaarprojecten, mogen ze zelf dingen uitzoeken om op marktplaats te zetten en zelf verkopen, daarnaast werken en alles boven de 100 doen wij een afgesproken bedrag bij.
Ieder heeft zijn eigen taak, doe je die niet doen wij die met de boodschap “en bedankt” en op de één of andere manier vinden ze dat erger dan straf
We helpen elkaar, hebben respect voor elkaar’s mening en ze leren ook “to agree to disagree” imho juist in deze tijd ook erg belangrijk.
We zijn geen van allen perfect, maar hebben allemaal onze sterke kanten en zwakkere kanten, accepteer dit van jezelf en elkaar.
Daarnaast doen wij aan samen slapen met de kleintjes, en de jongste draag ik vaak ipv in de buggy.
Waarom? Gewoon omdat onze kinderen het daar goed op doen en voor mijn gevoel ze een veilige basis meekrijgen, ze zijn allemaal tegen de tijd dat ze naar schoolgingen uitzichzelf naar hun eigen bed verhuisd en we hebben met de ouderen nog geen nacht met “ik wil niet slapen/naar bed” gezeur gehad toen ze naar hun eigen kamer gingen.
Onze opvoedmethode is niet in 1 hokje te plaatsen, gewoon van alles wat goed voelt een beetje meegenomen.
Ze zijn nu 21, 15, 14, 5, 11mnd en er is nog nooit onderling gevochten of tegen ons als ouders geschreeuwd of gescholden. Alles wordt uitgesproken en ik zal veel dingen vast beter kunnen doen maar ik ben verdomd trots op mijn bende
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 03-04-2018 18:59:23 ]
Jij hoeft niet te praten voor een ander hoor, kan die heel goed zelf. Nog meer van die vervelende eigenschappen?quote:
[..]
Nee ik probeer je te helpen met lezen.... Maar overal het negatieve in zien is idd geen leuke eigenschap...
"Hoka Hey!"
Gelukkig is begrijpend lezen wel jouw sterkste kant, gvd zegquote:
[..]
Begrijpend lezen is niet je sterkste kant zie ik al. Jij hebt zelf kinderen? Waar zeg ik dat kinderen alles mogen en dat je ze niets mag verbieden? Een heel eind is bij wijze van spreken .....
|
|
