R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In mijn leven heb ik al aardig wat hulpverleners (lees: psychologen, psychiaters en psychotherapeuten) gezien en gesproken. En op één of andere manier kom ik er vaak slechter uit dan dat ik er in ben gegaan. Ben ik nou gek of zijn er echt zo weinig competente hulpverleners?
Ik zal wat voorbeelden geven...
Eerste keer dat ik een psycholoog bezocht. Ik was toen rond de twintig jaar oud. Eerste paar gesprekken waren beetje verkennend en al vrij snel kreeg ik de indruk dat hij mij in een bepaalde richting wilde duwen. (Ik vermoed dat hij dacht aan een klassiek moedercomplex of iets in de strekking.) Na enige tijd had ik voor mijzelf besloten dat ik verder wilde met mijn leven en had ik besloten om een opleiding op te pakken. En wat schetste mijn verbazing? Mijn therapeut was het er niet mee eens, want hij vond dat ik eerst mijn 'moedercomplex' moest oplossen. Consequentie was dus einde oefening van beide kanten. Ik was blij dat ik van hem af was, want het was een eikel en ik kan mij niet voorstellen dat hij ooit iemand in positieve zin geholpen heeft gedurende zijn carrière.
Een volgende keer dat ik een psycholoog bezocht, om precies te zijn een psychiatrisch verpleegkundige, was al helemaal teleurstellend. Het was een typisch Riagg-traject. Een kort gesprekje en bam een diagnose naar je hoofd. Vervolgens geen enkele ruimte om hier even rustig over te praten, want het was een kwestie van meteen een of ander traject in. Ik zag dat op dat moment niet zitten, dus het was meteen einde oefening. Ergens begrijp ik niet hoe zij denken mensen te helpen op die manier? Als ik die man was zou ik mij kapot schamen en gewoon aardappelenboer worden, want zo kun je niet met mensen om gaan.
Later, na enige omzwervingen, uiteindelijk weer terecht gekomen in de hulpverlening, kreeg ik een psychotherapeut voor mijn neus. Nou dat heb ik geweten ook. Die man hield mij aan het lijntje en wilde me zelfs antipsychotica voorschrijven. Enige zinvolle hulp bleef ik volledig van verstoken. En dan te bedenken dat zo iemand universitair geschoold is... ? Uiteindelijk heeft dit traject mij weinig gebracht, behalve dat het me op een bepaalde manier gebroken heeft want ik heb leren accepteren dat mijn psychische klachten MIJN probleem zijn en dat ik anderen er gewoon niet mee lastig moet vallen.
Inmiddels is mij duidelijk geworden dat de hele hulpverlening er alleen maar voor dient om de maatschappij te ontlasten van alle psychische probleemgevallen. Ze lijken haast wel te bestaan om zichzelf te dienen en niets meer dat dat, want het enige dat ze doen is mensen aan het lijntje houden en ze vol pillen stoppen. En als het een keertje moeilijk wordt haken ze af of geven ze jou de schuld van alles.
TLDR: TS stelt zich aan en doet het allemaal zelf.
Ik zal wat voorbeelden geven...
Eerste keer dat ik een psycholoog bezocht. Ik was toen rond de twintig jaar oud. Eerste paar gesprekken waren beetje verkennend en al vrij snel kreeg ik de indruk dat hij mij in een bepaalde richting wilde duwen. (Ik vermoed dat hij dacht aan een klassiek moedercomplex of iets in de strekking.) Na enige tijd had ik voor mijzelf besloten dat ik verder wilde met mijn leven en had ik besloten om een opleiding op te pakken. En wat schetste mijn verbazing? Mijn therapeut was het er niet mee eens, want hij vond dat ik eerst mijn 'moedercomplex' moest oplossen. Consequentie was dus einde oefening van beide kanten. Ik was blij dat ik van hem af was, want het was een eikel en ik kan mij niet voorstellen dat hij ooit iemand in positieve zin geholpen heeft gedurende zijn carrière.
Een volgende keer dat ik een psycholoog bezocht, om precies te zijn een psychiatrisch verpleegkundige, was al helemaal teleurstellend. Het was een typisch Riagg-traject. Een kort gesprekje en bam een diagnose naar je hoofd. Vervolgens geen enkele ruimte om hier even rustig over te praten, want het was een kwestie van meteen een of ander traject in. Ik zag dat op dat moment niet zitten, dus het was meteen einde oefening. Ergens begrijp ik niet hoe zij denken mensen te helpen op die manier? Als ik die man was zou ik mij kapot schamen en gewoon aardappelenboer worden, want zo kun je niet met mensen om gaan.
Later, na enige omzwervingen, uiteindelijk weer terecht gekomen in de hulpverlening, kreeg ik een psychotherapeut voor mijn neus. Nou dat heb ik geweten ook. Die man hield mij aan het lijntje en wilde me zelfs antipsychotica voorschrijven. Enige zinvolle hulp bleef ik volledig van verstoken. En dan te bedenken dat zo iemand universitair geschoold is... ? Uiteindelijk heeft dit traject mij weinig gebracht, behalve dat het me op een bepaalde manier gebroken heeft want ik heb leren accepteren dat mijn psychische klachten MIJN probleem zijn en dat ik anderen er gewoon niet mee lastig moet vallen.
Inmiddels is mij duidelijk geworden dat de hele hulpverlening er alleen maar voor dient om de maatschappij te ontlasten van alle psychische probleemgevallen. Ze lijken haast wel te bestaan om zichzelf te dienen en niets meer dat dat, want het enige dat ze doen is mensen aan het lijntje houden en ze vol pillen stoppen. En als het een keertje moeilijk wordt haken ze af of geven ze jou de schuld van alles.
TLDR: TS stelt zich aan en doet het allemaal zelf.
Wat voor hulp had je dan graag gewild?
Ergo: wat zou volgens jou wel adequate hulp zijn geweest?
Ergo: wat zou volgens jou wel adequate hulp zijn geweest?
Somebody that I used to know
Ik had bijvoorbeeld graag tien jaar eerder geweten dat ik dwanggedachtes heb.quote:
Ook was het wel fijn geweest als ik wat eerder wist dat ik een angststoornis heb.
Daar bovenop heb ik ook last van dissociatie. Was wel leuk geweest als ik dat tien jaar terug wist.
Ik heb geen negatieve ervaringen met psychologen.
Ze hebben mij altijd goed geholpen.
Dat is het enige wat ze kunnen doen, een beetje helpen, en in de juiste richting duwen, de rest zul je zelf moeten doen.
Ze hebben mij altijd goed geholpen.
Dat is het enige wat ze kunnen doen, een beetje helpen, en in de juiste richting duwen, de rest zul je zelf moeten doen.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
(hoe) hadden ze dat kunnen /moeten weten?quote:Op zondag 1 april 2018 19:38 schreef Anthonie1 het volgende:
[..]
Ik had bijvoorbeeld graag tien jaar eerder geweten dat ik dwanggedachtes heb.
Ook was het wel fijn geweest als ik wat eerder wist dat ik een angststoornis heb.
Daar bovenop heb ik ook last van dissociatie. Was wel leuk geweest als ik dat tien jaar terug wist.
Somebody that I used to know
Dat heb je nog nooit echt psychische problemen gehad vermoed ik.quote:
Ik heb geen negatieve ervaringen met psychologen.
Ze hebben mij altijd goed geholpen.
Dat is het enige wat ze kunnen doen, een beetje helpen, en in de juiste richting duwen, de rest zul je zelf moeten doen.
Dat is toch hun werk?quote:Op zondag 1 april 2018 19:40 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
(hoe) hadden ze dat kunnen /moeten weten?
De betere vraag is: hoe weet TS nu dat ie dat heeft? Diagnose van een hulpverlener, of googlen en "hey, dat heb ik ook" gevoel?quote:
[..]
(hoe) hadden ze dat kunnen /moeten weten?
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Ik zie geen enkele zelfreflectie. Is je diagnose toevallig narcist?quote:
In mijn leven heb ik al aardig wat hulpverleners (lees: psychologen, psychiaters en psychotherapeuten) gezien en gesproken. En op één of andere manier kom ik er vaak slechter uit dan dat ik er in ben gegaan. Ben ik nou gek of zijn er echt zo weinig competente hulpverleners?
Ik zal wat voorbeelden geven...
Eerste keer dat ik een psycholoog bezocht. Ik was toen rond de twintig jaar oud. Eerste paar gesprekken waren beetje verkennend en al vrij snel kreeg ik de indruk dat hij mij in een bepaalde richting wilde duwen. (Ik vermoed dat hij dacht aan een klassiek moedercomplex of iets in de strekking.) Na enige tijd had ik voor mijzelf besloten dat ik verder wilde met mijn leven en had ik besloten om een opleiding op te pakken. En wat schetste mijn verbazing? Mijn therapeut was het er niet mee eens, want hij vond dat ik eerst mijn 'moedercomplex' moest oplossen. Consequentie was dus einde oefening van beide kanten. Ik was blij dat ik van hem af was, want het was een eikel en ik kan mij niet voorstellen dat hij ooit iemand in positieve zin geholpen heeft gedurende zijn carrière.
Een volgende keer dat ik een psycholoog bezocht, om precies te zijn een psychiatrisch verpleegkundige, was al helemaal teleurstellend. Het was een typisch Riagg-traject. Een kort gesprekje en bam een diagnose naar je hoofd. Vervolgens geen enkele ruimte om hier even rustig over te praten, want het was een kwestie van meteen een of ander traject in. Ik zag dat op dat moment niet zitten, dus het was meteen einde oefening. Ergens begrijp ik niet hoe zij denken mensen te helpen op die manier? Als ik die man was zou ik mij kapot schamen en gewoon aardappelenboer worden, want zo kun je niet met mensen om gaan.
Later, na enige omzwervingen, uiteindelijk weer terecht gekomen in de hulpverlening, kreeg ik een psychotherapeut voor mijn neus. Nou dat heb ik geweten ook. Die man hield mij aan het lijntje en wilde me zelfs antipsychotica voorschrijven. Enige zinvolle hulp bleef ik volledig van verstoken. En dan te bedenken dat zo iemand universitair geschoold is... ? Uiteindelijk heeft dit traject mij weinig gebracht, behalve dat het me op een bepaalde manier gebroken heeft want ik heb leren accepteren dat mijn psychische klachten MIJN probleem zijn en dat ik anderen er gewoon niet mee lastig moet vallen.
Inmiddels is mij duidelijk geworden dat de hele hulpverlening er alleen maar voor dient om de maatschappij te ontlasten van alle psychische probleemgevallen. Ze lijken haast wel te bestaan om zichzelf te dienen en niets meer dat dat, want het enige dat ze doen is mensen aan het lijntje houden en ze vol pillen stoppen. En als het een keertje moeilijk wordt haken ze af of geven ze jou de schuld van alles.
TLDR: TS stelt zich aan en doet het allemaal zelf.
Verder ben ik ook heel kritisch over de GGZ.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Nee klaphark. Dat is "vastgesteld" door de psychotherapeut.quote:
[..]
De betere vraag is: hoe weet TS nu dat ie dat heeft? Diagnose van een hulpverlener, of googlen en "hey, dat heb ik ook" gevoel?
Dat was makkelijk... Ik kom hier niet om aan zelfreflectie te doen.quote:
[..]
Ik zie geen enkele zelfreflectie. Is je diagnose toevallig narcist?
Daar komt bij. Het is toch godverdomme hun werk? Als ik naar de garage ga hoef ik de monteur toch ook niet uit te leggen wat er precies stuk is?
Je overschat ze. En je hebt andere verwachtingen van ze.quote:Op zondag 1 april 2018 19:41 schreef Anthonie1 het volgende:
[..]
Dat heb je nog nooit echt psychische problemen gehad vermoed ik.
[..]
Dat is toch hun werk?
Somebody that I used to know
Een angststoornis, en licht-depressieve klachten.quote:
Dat heb je nog nooit echt psychische problemen gehad vermoed ik.
Met name door die angststoornis heb ik een tijdje niet in de maatschappij kunnen functioneren, ik had me geïsoleerd. Kluizenaarsleven.
Geen idee of het heel ernstig was in vergelijking met de rest. Ik weet niet waar de gemiddelde psychiatrische patiënt mee kampt.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
En je weet zeker dat deze het wél bij het juiste eind heeft?quote:
[..]
Nee klaphark. Dat is "vastgesteld" door de psychotherapeut.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Psycholoog en psychiater zijn hele moeilijke vakken om uit te oefenen.quote:
[..]
Dat heb je nog nooit echt psychische problemen gehad vermoed ik.
[..]
Dat is toch hun werk?
Je kan niet verwachten dat ze al je problemen oplossen. Bovendien creeer je nieuwe psychische problemen naarmate je ouder wordt, als je oude psychische problemen niet behandeld zijn.
Maar de GGZ zoals hij nu is is sowieso niet goed.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ja man, je bent net een automotor waar je naar kunt kijken om een defect te constateren.quote:
[..]
Dat was makkelijk... Ik kom hier niet om aan zelfreflectie te doen.
Daar komt bij. Het is toch godverdomme hun werk? Als ik naar de garage ga hoef ik de monteur toch ook niet uit te leggen wat er precies stuk is?
Dus klacht ongegrond, opgelost, slotjequote:
[..]
Nee klaphark. Dat is "vastgesteld" door de psychotherapeut.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
True. Ze zijn geen god of wonderdokters ofzo. Maar als je er eentje hebt die jou (in jouw ogen voldoende genoeg) begrijpt, dan kan je wel ver komen.quote:
Een psycholoog is zo goed als zijn patient en vice versa.
Somebody that I used to know
Ik hoef geen begrip. Ik wil gewoon adequate hulp en geen zachtzinnig gedoe.
Maar het is mij inmiddels wel duidelijk gemaakt dat ik het grotendeels allemaal zelf veroorzaak. Dus ik verwacht niets meer van de hulpverlening.
Maar het is mij inmiddels wel duidelijk gemaakt dat ik het grotendeels allemaal zelf veroorzaak. Dus ik verwacht niets meer van de hulpverlening.
Nee? Ben wel benieuwd, wat vind je dat er aan schort?quote:
[..]
Maar de GGZ zoals hij nu is is sowieso niet goed.
Somebody that I used to know
Nee, het ligt altijd aan een ander.quote:
Een psycholoog is zo goed als zijn patient en vice versa.
Misschien had je dat wel eerder geweten als je niet meteen iedere keer meteen einde oefening had geroepen.quote:
[..]
Ik had bijvoorbeeld graag tien jaar eerder geweten dat ik dwanggedachtes heb.
Ook was het wel fijn geweest als ik wat eerder wist dat ik een angststoornis heb.
Daar bovenop heb ik ook last van dissociatie. Was wel leuk geweest als ik dat tien jaar terug wist.
"You know, boys, a nuclear reactor is a lot like a woman. You just have to read the manual and press the right buttons."
Bij therapie moet je dat dus wel doen. Het is hun werk, maar dat betekent niet dat ze alle oplossingen meteen hebben. Er zijn voorlopig geen magische pillen om psychische problematiek op te lossen. Bovendien hangen psychische problemen samen met het groter geheel. Je hebt psychische problemen en dat belemmert je in de maatschappij. Problemen op werk, opleiding, interpersonele relaties en je tevredenheid met het leven. Een hulpverlener kan je helpen, maar niet voor je oplossen.quote:
[..]
Dat was makkelijk... Ik kom hier niet om aan zelfreflectie te doen.
Daar komt bij. Het is toch godverdomme hun werk? Als ik naar de garage ga hoef ik de monteur toch ook niet uit te leggen wat er precies stuk is?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Pardon, ik bedoel niet zozeer iemand die jou begrijpt, maar jouw problematiek en je kan uitleggen hoe je ermee om kan gaan/het oplost. Want dat is toch wat je wilt?quote:
Ik hoef geen begrip. Ik wil gewoon adequate hulp en geen zachtzinnig gedoe.
Maar het is mij inmiddels wel duidelijk gemaakt dat ik het grotendeels allemaal zelf veroorzaak. Dus ik verwacht niets meer van de hulpverlening.
Somebody that I used to know
Heb je het wel gelezen? Ik was niet degene die het afkapte. Moet ik soms mijn hele leven op pauze zetten voor zo'n traject?quote:
[..]
Misschien had je dat wel eerder geweten als je niet meteen iedere keer meteen einde oefening had geroepen.
Inmiddels hoeft dat dus niet meer, want ik weet genoeg en ben er wel een beetje klaar mee.quote:
[..]
Pardon, ik bedoel niet zozeer iemand die jou begrijpt, maar jouw problematiek en je kan uitleggen hoe je ermee om kan gaan. Want dat is toch wat je wilt?
