Natuurlijk zorg ik voor een goede buffer om financiële tegenslagen op te kunnen vangen; en natuurlijk wordt er nog gewoon iedere maand vermogen opgebouwd door de lopende spaarrekening. Uiteindelijk is het doel het aflossingsvrije deel geheel af te betalen zodat ik aan het eind van de looptijd geen hypotheekschuld meer heb.
En ja, natuurlijk zou ik in plaats van af te lossen ook het geld tussendoor in vermogensopbouw kunnen stoppen om aan het eind van de looptijd het aflossingsvrije deel in één keer af te lossen. Maar, en hier komt het menselijke karakter om de hoek kijken: als ik (scenario 1) iedere maand 500 euro af betaal op de hypotheek of (scenario 2) iedere maand 500 euro op een spaarrekening stort om over 22 jaar te gebruiken om af te lossen, dan weet ik zeker dat scenario 1 uiteindelijk de meeste aflossing zal opleveren.
Want ondanks dat mijn discipline in sparen groot is, komt er ergens een moment waarin een gedeelte van het gereserveerde bedrag even ga "lenen" om bijvoorbeeld een auto mee te betalen, of die nieuwe keuken mee te financieren, enz. En dan met de belofte naar mezelf toe "dat ik dat nog wel terugstort op die spaarrekening". En dat is niet omdat ik niet de discipline heb om te sparen, maar zo zit de mens in elkaar. Het risico is te groot om er op te vertrouwen dat ik het geld 22 jaar zelf wel kan opsparen.
F.K.A. SuperwormJim