Nog meer Fokkers zonder liefdesleven? #3

Ik worstel toch enorm met alles.Ik weet niet meer wat het is om verliefd te zijn en verwacht terug het te voelen toen ik 15 jaar was. Echter begin ik te beseffen dat er ook tussenvormen mogelijk zijn, en ik dus gewoon goud heb weggegooid...

Goed, heel verhaal schetsen. Ik besefte voor carnaval dat ik een heel jaar niet van bil ben gegaan. Nuja, ik voelde me vaker eenzamer en eenzamer dus ja, ik moest maar eens iemand tegenkomen. Toen ik dronken was, zag ik een vriendin van een andere vriend en vriendin. Uit pure nieuwsgierigheid wat mee gepraat, echt geflirt want dat heb ik nooit gedaan daarvoor in de zin van plagerige opmerkingen, subtiele aanrakingen, drankje betalen. Zeer playerig, maar oké.

Wat gepraat en ik vond het best goed zo. Ik wou haar eigenlijk nog kussen, maar door gewetencrisis niet gedaan. Uiteindelijk merkte ze het zelf en heb ik haar toch maar gekust. Ze had m'n nummer en basta.

Met haar wou ik geen relatie, zeker niet toen ik hoorde dat ze 17 was en ik 24. Inmiddels had ik meer oog voor een ander meisje en appte ik met ze beiden. Ik was in volle zelfvertrouwen en ik had met ze beiden een goede klik. Ik merkte duidelijk dat meisje 1 wel wat meer wou en ze wou vaak afspreken. Ik niet en na 2-3 weken toch maar eens met haar gepraat onder een brug. Zo, daar was ik klaar mee en uiteindelijk maar met haar blijven appen want als vrienden klikte dit.

Aan de andere kant heb ik eens droog gezegd dat het niks werd tussen ons en boem alles verwijderd en geblokkeerd. Eerstvolgende weekend was er een zeer goed feest in haar dorp - we wonen 3 km van elkaar - en daar heb ik haar écht pijn gedaan. Ik heb met verschillende meisjes gezoend, wat zij blijkbaar allemaal zag.

Van een vriendin hoorde ik dat ze echt kapot was en de hele nacht huilde. Van schuldgevoel terug met haar gesproken. In de tussentijd appte ik nog met meisje 1, maar een date is er niet van gekomen. Uit pure frustratie omdat niemand iets wou gaan maar haar uitgevraagd om iets te drinken. Ultra koekwous oliedom uiteraard.

Ze had natuurlijk haar beste kleedje aan en sprak zeer suggestief doorheen de hele avond. Goed, enorm leuke avond gehad en reeds 1u want om 2u moest ze thuis zijn. Ze besprong me, raakte me aan op de parking maar ik weigerde door niet te bewegen ( maar goed want op de parking passeerden mensen die natuurlijk naar binnen keken).

Ik wou haar naar huis brengen, maar ze bleef op me in praten. Uiteindelijk toch maar jeweetwel gedaan, dom kalf dat ik was. Ik heb het zelf afgebroken omdat ik er geen plezier van voelde door schuldgevoel. Zij natuurlijk mega happy en ze kon niet wachten.

Dag erna gebeurde de hel. Ik kwam terug van een voetbalwedstrijd en werd aangereden op het voetpad. Bewusteloos overgebracht naar het ziekenhuis met zware letsels waar ik op de IC ben binnengekomen. Ik had geheugenverlies en kon niets onthouden. Toch kreeg ik als eerste van haar een kaartje met veel beterschap. Doordat het geschreven was kon ik het wel onthouden.

Eenmaal op een gewone kamer en in de mogelijkheid om 1 hand te hebben om te appen, was zij daar. Veel vrienden zijn gekomen, veel kennissen en veel familie wat echt hartverwarmend is. Zij was er echter meerdere dagen, op mijn ouders na het vaakst. Voor dat ziekenhuis was zij een dik anderhalf uur onderweg, eikel dat ik ben.

Terwijl zij in het ziekenhuis er vaak was, zo was meisje 1 er nooit. Wel beloven om te komen en dit en dat, maar nooit gezien. Terug thuis was zij er ook en weer vond ik het extreem gezellig. 6 weken ben ik werkonbekwaam en is enkel platte rust vereist door bloed in m'n hersenen. Veel kon en kan ik ook niet doen door een gebroken arm en hand, gekneusde sleutelbenen en voet en een gehecht oor waardoor ik een zeer jeukend drukverband op heb.

Ik heb af en toe laten weten dat we geen koppel waren en er van verliefdheid geem sprake was. ''Het kan groeien, niet ?'' en zulke dingen kreeg ik te horen. Veel van m'n vrienden en familie dachten dat we al een koppel waren. In het begin deelde ik dit een beetje en liet ik me door haar aanraken. Vlinders kwamen er niet en zwaar getwijfeld over allesen de zondag het duidelijk gemaakt dat het niks werd. Uiteraard merkte ik een gebroken hart in de appjes. Het enige wat ik nog heb van haar, is haar naam op m'n gips, haar kaartje en een sleutel van Hard Rock Café Rome.

Doordat ik niks kan doen door m'n blessures en gewoon slecht slaap, voel ik me een eikel hoe ik het zo ver heb laten komen. Ik mis het appen en de leuke gesprekken. Nu is het enorm stil op WhatsApp, op m'n ouders na die me helpen met alles gezien ik weinig kan.

Was ik toch verliefd en is het anders dan een puberale liefde of mis ik gewoon de vriendschap?

quote:

Op dinsdag 3 april 2018 23:06 schreef DD_Kong het volgende:
Ik wil even een kwestie in dit topic voorleggen, nu ik als eeuwige vrijgezel al tijden niet meer in het date-circuit rondga en niet meer echt weet hoe signalen te interpreteren:

- Een best leuke meid uit mijn sociale omgeving is al een tijdje op zoek naar een relatie. Een maand of 5 geleden heeft ze iemand ontmoet, waarmee ze nu een prille relatie heeft.

Tegenover mij heeft ze laten weten nog niet helemaal zeker ervan te zijn of hij het helemaal is voor haar. Dat kwam gewoon een keer zo ter sprake op een verjaardag waar we beiden waren.

Laatst was ik op een feestje, zaten we in een groepje te praten. We begonnen over de liefde en zij vertelde dat zij en haar 'vriend' nu al in het stadium waren beland van of ze gingen samenwonen ja of nee..


Ben daar niet in mee gegaan. Ze is best wel een enorme flirt, en bovendien : ze heeft nu een beginnende relatie. Enerzijds denk ik : Ze zit gewoon een beetje te kloten, anderzijds denk ik : hoe duidelijk wil je het hebben?

Wat vinden jullie?

Hoezo moet dit kloten zijn? Kan ze niet gewoon eerlijk zijn zonder dat ze een relatie met jou wil?
Mannen zeggen dat vrouwen alles dubbel interpreteren, maar zelf kunnen ze er ook wat van.
Ik zou je liken op tinder = ik zou je liken op tinder.
Mijn ouders zouden je graag als schoonzoon willen = mijn ouders zouden je graag als schoonzoon willen
Wil je iets met me gaan drinken = wil je iets met me gaan drinken.
Waarom zou ze daar meer mee bedoelen?
Als je toch een boodschap zoekt, lees ik erin dat ze je een leuke jongen vind waarvan ze niet snapt dat je vrijgezel bent (zonder dat ze zelf per se het uit wil maken met dr vriend voor jou, dat kan ook nog, platonisch dus eerder, wat niet meteen weer betekent dat ze jou lelijk vindt) en dat ze daarom denkt dat als jij meer gaat daten je kans zou maken bij anderen, niet bij haar. Wel een aanname, daar moeten mensen mee oppassen, maar toch.

quote:

Op woensdag 4 april 2018 02:52 schreef Googke het volgende:
Ik worstel toch enorm met alles.Ik weet niet meer wat het is om verliefd te zijn en verwacht terug het te voelen toen ik 15 jaar was. Echter begin ik te beseffen dat er ook tussenvormen mogelijk zijn, en ik dus gewoon goud heb weggegooid...

Goed, heel verhaal schetsen. Ik besefte voor carnaval dat ik een heel jaar niet van bil ben gegaan. Nuja, ik voelde me vaker eenzamer en eenzamer dus ja, ik moest maar eens iemand tegenkomen. Toen ik dronken was, zag ik een vriendin van een andere vriend en vriendin. Uit pure nieuwsgierigheid wat mee gepraat, echt geflirt want dat heb ik nooit gedaan daarvoor in de zin van plagerige opmerkingen, subtiele aanrakingen, drankje betalen. Zeer playerig, maar oké.

Wat gepraat en ik vond het best goed zo. Ik wou haar eigenlijk nog kussen, maar door gewetencrisis niet gedaan. Uiteindelijk merkte ze het zelf en heb ik haar toch maar gekust. Ze had m'n nummer en basta.

Met haar wou ik geen relatie, zeker niet toen ik hoorde dat ze 17 was en ik 24. Inmiddels had ik meer oog voor een ander meisje en appte ik met ze beiden. Ik was in volle zelfvertrouwen en ik had met ze beiden een goede klik. Ik merkte duidelijk dat meisje 1 wel wat meer wou en ze wou vaak afspreken. Ik niet en na 2-3 weken toch maar eens met haar gepraat onder een brug. Zo, daar was ik klaar mee en uiteindelijk maar met haar blijven appen want als vrienden klikte dit.

Aan de andere kant heb ik eens droog gezegd dat het niks werd tussen ons en boem alles verwijderd en geblokkeerd. Eerstvolgende weekend was er een zeer goed feest in haar dorp - we wonen 3 km van elkaar - en daar heb ik haar écht pijn gedaan. Ik heb met verschillende meisjes gezoend, wat zij blijkbaar allemaal zag.

Van een vriendin hoorde ik dat ze echt kapot was en de hele nacht huilde. Van schuldgevoel terug met haar gesproken. In de tussentijd appte ik nog met meisje 1, maar een date is er niet van gekomen. Uit pure frustratie omdat niemand iets wou gaan maar haar uitgevraagd om iets te drinken. Ultra koekwous oliedom uiteraard.

Ze had natuurlijk haar beste kleedje aan en sprak zeer suggestief doorheen de hele avond. Goed, enorm leuke avond gehad en reeds 1u want om 2u moest ze thuis zijn. Ze besprong me, raakte me aan op de parking maar ik weigerde door niet te bewegen ( maar goed want op de parking passeerden mensen die natuurlijk naar binnen keken).

Ik wou haar naar huis brengen, maar ze bleef op me in praten. Uiteindelijk toch maar jeweetwel gedaan, dom kalf dat ik was. Ik heb het zelf afgebroken omdat ik er geen plezier van voelde door schuldgevoel. Zij natuurlijk mega happy en ze kon niet wachten.

Dag erna gebeurde de hel. Ik kwam terug van een voetbalwedstrijd en werd aangereden op het voetpad. Bewusteloos overgebracht naar het ziekenhuis met zware letsels waar ik op de IC ben binnengekomen. Ik had geheugenverlies en kon niets onthouden. Toch kreeg ik als eerste van haar een kaartje met veel beterschap. Doordat het geschreven was kon ik het wel onthouden.

Eenmaal op een gewone kamer en in de mogelijkheid om 1 hand te hebben om te appen, was zij daar. Veel vrienden zijn gekomen, veel kennissen en veel familie wat echt hartverwarmend is. Zij was er echter meerdere dagen, op mijn ouders na het vaakst. Voor dat ziekenhuis was zij een dik anderhalf uur onderweg, eikel dat ik ben.

Terwijl zij in het ziekenhuis er vaak was, zo was meisje 1 er nooit. Wel beloven om te komen en dit en dat, maar nooit gezien. Terug thuis was zij er ook en weer vond ik het extreem gezellig. 6 weken ben ik werkonbekwaam en is enkel platte rust vereist door bloed in m'n hersenen. Veel kon en kan ik ook niet doen door een gebroken arm en hand, gekneusde sleutelbenen en voet en een gehecht oor waardoor ik een zeer jeukend drukverband op heb.

Ik heb af en toe laten weten dat we geen koppel waren en er van verliefdheid geem sprake was. ''Het kan groeien, niet ?'' en zulke dingen kreeg ik te horen. Veel van m'n vrienden en familie dachten dat we al een koppel waren. In het begin deelde ik dit een beetje en liet ik me door haar aanraken. Vlinders kwamen er niet en zwaar getwijfeld over allesen de zondag het duidelijk gemaakt dat het niks werd. Uiteraard merkte ik een gebroken hart in de appjes. Het enige wat ik nog heb van haar, is haar naam op m'n gips, haar kaartje en een sleutel van Hard Rock Café Rome.

Doordat ik niks kan doen door m'n blessures en gewoon slecht slaap, voel ik me een eikel hoe ik het zo ver heb laten komen. Ik mis het appen en de leuke gesprekken. Nu is het enorm stil op WhatsApp, op m'n ouders na die me helpen met alles gezien ik weinig kan.

Was ik toch verliefd en is het anders dan een puberale liefde of mis ik gewoon de vriendschap?

Mooi verhaal, maar ik denk zelf niet dat je verliefd was, maar dat je je alleen schuldig voelde dat je het niet was. Op basis van medelijden of de mening van anderen krijg je zelf geen goede relatie, maar het is maar net wat je zelf belangrijker vindt, seks (en dus aantrekkingskracht tot een ander, anders moet je de ander voorliegen en dat houdt niemand vol) of het feit dat een ander van jou houdt (indien ze ook akkoord gaat met een platonische relatie). Je kunt geen contact meer opnemen met haar (of heb je haar achternaam ook?) dus op mij komt het over alsof je jezelf hebt wijsgemaakt dat je dit zou doen als je maar haar contactgegevens had, maar dit toch niet zou hebben gedaan als je die wel had. Maar dat is mijn gevoel erbij.

[ Bericht 28% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 05-04-2018 09:11:41 ]

quote:

Op woensdag 4 april 2018 06:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Hoezo moet dit kloten zijn? Kan ze niet gewoon eerlijk zijn zonder dat ze een relatie met jou wil?
Mannen zeggen dat vrouwen alles dubbel interpreteren, maar zelf kunnen ze er ook wat van.
Ik zou je liken op tinder = ik zou je liken op tinder.
Mijn ouders zouden je graag als schoonzoon willen = mijn ouders zouden je graag als schoonzoon willen
Wil je iets met me gaan drinken = wil je iets met me gaan drinken.
Waarom zou ze daar meer mee bedoelen?
Als je toch een boodschap zoekt, lees ik erin dat ze je een leuke jongen vind waarvan ze niet snapt dat je vrijgezel bent (zonder dat ze zelf per se het uit wil maken met dr vriend voor jou, dat kan ook nog, platonisch dus eerder, wat niet meteen weer betekent dat ze jou lelijk vindt) en dat ze daarom denkt dat als jij meer gaat daten je kans zou maken bij anderen, niet bij haar. Wel een aanname, daar moeten mensen mee oppassen, maar toch.

Ja daar heb je wel een punt inderdaad

quote:

Op dinsdag 3 april 2018 23:12 schreef JedimindhaX het volgende:

[..]

Hoe oud ben je als ik vragen mag?

Ik ben 24, dus nog niet zo heel oud, maar toch.
Ook als tiener nog nooit een vriendje of zoiets gehad.
Er zijn wel meerdere jongens/mannen geweest die mij leuk vonden maar ik hen niet. Ik ben niet bepaald veeleisend,de enige 'eis' die ik heb is dat ik een klik wil voelen en die voel ik nooit.

DM bom in 3...2...1...

quote:

Op donderdag 5 april 2018 16:00 schreef Zomborg het volgende:

[..]
Ik ben niet bepaald veeleisend,de enige 'eis' die ik heb is dat ik een klik wil voelen en die voel ik nooit.

Gewoon een autist dus, net als de meeste Fok!kers hier.

Verander je eis klik in "lachen met elkaar" of "geil worden van iemand" (of allebei) dan zal je zien dat het best gaat lopen

quote:

Op donderdag 5 april 2018 17:47 schreef Godshand het volgende:

[..]

Gewoon een autist dus, net als de meeste Fok!kers hier.

Verander je eis klik in "lachen met elkaar" of "geil worden van iemand" (of allebei) dan zal je zien dat het best gaat lopen

Godshand kan het weten, hij heeft 4 vrouwen achter zich aan dat ik weet en alle 4 willen ze hem, hoeft zijn hand dus niet meer te gebruiken, luister naar het advies van Godshand!

quote:

Op donderdag 5 april 2018 17:47 schreef Godshand het volgende:

[..]

Gewoon een autist dus, net als de meeste Fok!kers hier.

Verander je eis klik in "lachen met elkaar" of "geil worden van iemand" (of allebei) dan zal je zien dat het best gaat lopen

Als lachen en/of geil worden het enige is wat ik zou willen dan had ik allang een relatie.

Ik wil voelen dat ik ook echt bij diegene wil zijn maar dat heb ik helaas nog nooit gehad. Dus ja, misschien toch wel een autist.

quote:

Op donderdag 5 april 2018 19:02 schreef Zomborg het volgende:

[..]

Als lachen en/of geil worden het enige is wat ik zou willen dan had ik allang een relatie.

Ik wil voelen dat ik ook echt bij diegene wil zijn maar dat heb ik helaas nog nooit gehad. Dus ja, misschien toch wel een autist.

Aan je interesses kan het niet liggen

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 11:19 schreef Faxie het volgende:

[..]

Je kent Zanger Rinus?

Zo erg is het nou ook weer niet fax. Er zijn echt wel leukere vrouwen met interesse.

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 18:26 schreef yats het volgende:

[..]

Zo erg is het nou ook weer niet fax. Er zijn echt wel leukere vrouwen met interesse.

Nope

quote:

Op donderdag 5 april 2018 19:02 schreef Zomborg het volgende:

[..]

Als lachen en/of geil worden het enige is wat ik zou willen dan had ik allang een relatie.

Ik wil voelen dat ik ook echt bij diegene wil zijn maar dat heb ik helaas nog nooit gehad. Dus ja, misschien toch wel een autist.

Je hebt gelijk hoor. Samen zijn met iemand voor wie je dat gevoel niet hebt, is volgens mij nog eenzamer dan alleen zijn en verlangen naar een relatie met iemand voor wie je dat gevoel wel hebt.

quote:

Op donderdag 5 april 2018 19:08 schreef Faxie het volgende:

[..]

Aan je interesses kan het niet liggen

Het is wat ingewikkelder dan het lijkt. Als Zomborg graag boeken leest en films kijkt, dan lijkt het alsof ze niet veel buiten komt, maar misschien wordt ze een keer door een vriendin meegesleept naar een rock concert en ontmoet ze daar iemand die ook graag boeken leest en films kijkt.

Aan de andere kant, als ze zichzelf gaat dwingen om meer uit te gaan, zodat ze nieuwe mensen ontmoet, dan komt ze misschien alleen maar mensen tegen die van uitgaan en drinken houden en helemaal niet bij haar passen.

Of misschien ontmoet ze wel veel mensen die van boeken en films houden, maar blijken dat vaak helemaal geen leuke types te zijn en wordt ze verliefd op iemand met een heel andere levensstijl.

Je weet dus eigenlijk nooit waar je liefde vindt, toch?

Geen liefdesleven momenteel maar een prima seksleven. Liefdesleven loop ik vanzelf wel weer tegenaan. Of misschien niet. Kan me er niet druk om maken, dat maakt het leven alleen maar ongemakkelijker joh.

quote:

Op maandag 30 april 2018 12:22 schreef Dven het volgende:
Geen liefdesleven momenteel maar een prima seksleven. Liefdesleven loop ik vanzelf wel weer tegenaan. Of misschien niet. Kan me er niet druk om maken, dat maakt het leven alleen maar ongemakkelijker joh.

Mee eens. Veel mensen proberen iets te dwingen dat ze helemaal niet in de hand hebben. Dat werkt niet. Met sommige dingen in het leven moet je nu eenmaal nog steeds geluk hebben, zelfs als je enige eis is dat de ander jou leuk vindt en wel oke is, want je kunt mensen niet dwingen.

quote:

Op maandag 30 april 2018 12:58 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Mee eens. Veel mensen proberen iets te dwingen dat ze helemaal niet in de hand hebben. Dat werkt niet. Met sommige dingen in het leven moet je nu eenmaal nog steeds geluk hebben, zelfs als je enige eis is dat de ander jou leuk vindt en wel oke is, want je kunt mensen niet dwingen.

Buiten dat is het ook wel eens fijn en goed om gewoon eens een tijdje op jezelf te zijn. In de afgelopen zes jaar heb ik twee relaties kort achter elkaar gehad waarbij we ook relatief snel samenwoonden (de laatste met name omdat ze m'n buurvrouw was dus ja, dan ben je al snel heel vaak samen) en ik vind het zalig dat ik nu gewoon eens alle tijd voor mezelf heb.

Liefde komt wel weer. Vandaag of morgen. Of volgend jaar

quote:

Op maandag 30 april 2018 13:07 schreef Dven het volgende:

Buiten dat is het ook wel eens fijn en goed om gewoon eens een tijdje op jezelf te zijn. In de afgelopen zes jaar heb ik twee relaties kort achter elkaar gehad waarbij we ook relatief snel samenwoonden (de laatste met name omdat ze m'n buurvrouw was dus ja, dan ben je al snel heel vaak samen) en ik vind het zalig dat ik nu gewoon eens alle tijd voor mezelf heb.

Liefde komt wel weer. Vandaag of morgen. Of volgend jaar

Dat snap ik heel goed. Voor mij is het ook best als het nooit komt. Je moet er goed op voorbereid zijn, anders heb je echt helemaal niets aan een relatie.

quote:

Op maandag 30 april 2018 13:11 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat snap ik heel goed. Voor mij is het ook best als het nooit komt. Je moet er goed op voorbereid zijn, anders heb je echt helemaal niets aan een relatie.

Ik zie het meer als iets waar je 'per ongeluk' inrolt. Ik heb wel eens wat dates hier en daar maar dat is absoluut niet met de intentie om er een potentiële relatie mee te verkrijgen. Mocht dat gebeuren, ca va, maar je legt er volgens mij enkel maar onnodig druk mee op. "Het moet nu lukken, wie weet wanneer m'n volgende kans pas is!"

quote:

Op maandag 30 april 2018 13:15 schreef Dven het volgende:

[..]

Ik zie het meer als iets waar je 'per ongeluk' inrolt. Ik heb wel eens wat dates hier en daar maar dat is absoluut niet met de intentie om er een potentiële relatie mee te verkrijgen. Mocht dat gebeuren, ca va, maar je legt er volgens mij enkel maar onnodig druk mee op. "Het moet nu lukken, wie weet wanneer m'n volgende kans pas is!"

Toch blijft het ook een kwestie van realistisch blijven.

Het is al eens eerder aangehaald in deze reeks, maar vroeger ''ging'' je gewoon met een vrijgezelle dame uit de buurt van drie straten verderop. Je had misschien enkele basis 'eisen' dat iemand gezond moest zijn, enigszins fatsoenlijk kon nadenken en relatief vriendelijk was (uiteindelijk voldoen de meeste mensen hier wel aan), en dan was het al gauw prima.

Nu spreken mensen over allerlei vage normen zoals ''het gevoel moet er zijn'' en ''je moet bij elkaar passen'' etcetera. In zekere zin een goede ontwikkeling omdat je best kritisch mag zijn op je levenspartner, maar het moet ook niet volledig doorslaan.

Dit is overigens iets waar ik zelf ook best wel mee worstel. Ik loop tegen de dertig en ben al een paar jaar vrijgezel. Dit terwijl ik dat absoluut niet hoef te zijn, want als ik nu even mijn Facebook lijst door scroll, kan ik zo 20-30 vrouwen aanwijzen die in de afgelopen jaren impliciet of expliciet aan mij hebben aangegeven serieuze interesse te hebben.

Maar ook bij mij het 'probleem' dat ik al jaren vasthoud aan een ideaalplaatje van hoe mijn toekomstige partner er uit moet zien (zowel innerlijk als uiterlijk). Elke dame die daar niet op aansluit heb ik tot op heden zonder twijfel als een no-go aangemerkt.

Terwijl ik nu de laatste tijd pas wat meer begin na te denken van hee, wat nu als ik zo'n meid wél eens een keer een kans geef? Dat is dan niet per definitie genoegen nemen met 'minder' maar wel een poging om eens wat verder te kijken dan een bepaald ideaalbeeld dat ik om onverklaarbare redenen al jaren geleden in mijn hoofd heb geprent.

quote:

Op maandag 30 april 2018 23:13 schreef Bogatell het volgende:

Toch blijft het ook een kwestie van realistisch blijven.

Het is al eens eerder aangehaald in deze reeks, maar vroeger ''ging'' je gewoon met een vrijgezelle dame uit de buurt van drie straten verderop. Je had misschien enkele basis 'eisen' dat iemand gezond moest zijn, enigszins fatsoenlijk kon nadenken en relatief vriendelijk was (uiteindelijk voldoen de meeste mensen hier wel aan), en dan was het al gauw prima.

Nu spreken mensen over allerlei vage normen zoals ''het gevoel moet er zijn'' en ''je moet bij elkaar passen'' etcetera. In zekere zin een goede ontwikkeling omdat je best kritisch mag zijn op je levenspartner, maar het moet ook niet volledig doorslaan.

Dit is overigens iets waar ik zelf ook best wel mee worstel. Ik loop tegen de dertig en ben al een paar jaar vrijgezel. Dit terwijl ik dat absoluut niet hoef te zijn, want als ik nu even mijn Facebook lijst door scroll, kan ik zo 20-30 vrouwen aanwijzen die in de afgelopen jaren impliciet of expliciet aan mij hebben aangegeven serieuze interesse te hebben.

Maar ook bij mij het 'probleem' dat ik al jaren vasthoud aan een ideaalplaatje van hoe mijn toekomstige partner er uit moet zien (zowel innerlijk als uiterlijk). Elke dame die daar niet op aansluit heb ik tot op heden zonder twijfel als een no-go aangemerkt.

Terwijl ik nu de laatste tijd pas wat meer begin na te denken van hee, wat nu als ik zo'n meid wél eens een keer een kans geef? Dat is dan niet per definitie genoegen nemen met 'minder' maar wel een poging om eens wat verder te kijken dan een bepaald ideaalbeeld dat ik om onverklaarbare redenen al jaren geleden in mijn hoofd heb geprent.

Is dat bij jou dan ook echt gebeurd dat je later toch gevoelens voor iemand ontwikkelde, ook al voldeed diegene niet aan wat je zocht in een partner?
Voorkeuren zijn er niet voor niets. Je kunt er wel op een rationele manier achter komen waarom die er zijn. Maar dan moet je goed erover nadenken. Ze negeren levert naar mijn mening weinig succes op wat betreft je anders gaan voelen tegenover iemand.

quote:

Op maandag 30 april 2018 23:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Is dat bij jou dan ook echt gebeurd dat je later toch gevoelens voor iemand ontwikkelde, ook al voldeed diegene niet aan wat je zocht in een partner?
Voorkeuren zijn er niet voor niets. Je kunt er wel op een rationele manier achter komen waarom die er zijn. Maar dan moet je goed erover nadenken. Ze negeren levert naar mijn mening weinig succes op wat betreft je anders gaan voelen tegenover iemand.

Ik heb wel één keer gehad dat een meisje (waren toen nog 19, bijna 10 jaar terug) zo veel interesse in mij toonde dat ik geen ''nee'' meer durfde te zeggen.

Was er vrij laat bij met seks, zoenen en ervaring met meisjes dus was toen ook nog erg bleu. Ze was totaal niet mijn type, maar ik vond haar aandacht toch ook wel weer interessant. Het was vleiend, overweldigend bijna.

En toen was het wel zo dat ik, voordat ik het wist eigenlijk, ''opeens'' in een relatie zat en ook al op een familiefeest van haar was geweest. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik er niet zo 1,2,3 meer uit kon stappen (dacht ik toen).

En in de maanden die volgde, ontwikkelde ik wel gevoelens voor haar in die zin dat ik aan haar gehecht raakte. Maar dat kwam ook omdat zij de eerste was met wie ik alles beleefde wat bij een relatie hoorde (weekendjes weg, bij elkaar slapen in de weekends, uit eten, avonden lang op bed films kijken, etc). Maar uiteindelijk bleven de verhoudingen scheef : Zij was de partij die graag wilde, ik deed nauwelijks moeite. Na een jaar maakte zij het daardoor uit, en vreemd genoeg begon ik toen pas verliefd te worden en haar écht interessant te vinden, omdat ze opeens onbereikbaar was geworden voor mij.

Dus een lang verhaal kort : Ik geloof inderdaad ook niet zo dat een gevoel van échte verliefdheid / liefde kan groeien bij iemand waar je niet echt op valt. Er kan natuurlijk wel afhankelijkheid opstaan omdat je je gaat hechten, maargoed dat gebeurt ook bij je hond, kat of een ander persoon die je intensief in je leven toelaat.

quote:

Op maandag 30 april 2018 23:36 schreef Bogatell het volgende:

Ik heb wel één keer gehad dat een meisje (waren toen nog 19, bijna 10 jaar terug) zo veel interesse in mij toonde dat ik geen ''nee'' meer durfde te zeggen.

Was er vrij laat bij met seks, zoenen en ervaring met meisjes dus was toen ook nog erg bleu. Ze was totaal niet mijn type, maar ik vond haar aandacht toch ook wel weer interessant. Het was vleiend, overweldigend bijna.

En toen was het wel zo dat ik, voordat ik het wist eigenlijk, ''opeens'' in een relatie zat en ook al op een familiefeest van haar was geweest. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik er niet zo 1,2,3 meer uit kon stappen (dacht ik toen).

En in de maanden die volgde, ontwikkelde ik wel gevoelens voor haar in die zin dat ik aan haar gehecht raakte. Maar dat kwam ook omdat zij de eerste was met wie ik alles beleefde wat bij een relatie hoorde (weekendjes weg, bij elkaar slapen in de weekends, uit eten, avonden lang op bed films kijken, etc). Maar uiteindelijk bleven de verhoudingen scheef : Zij was de partij die graag wilde, ik deed nauwelijks moeite. Na een jaar maakte zij het daardoor uit, en vreemd genoeg begon ik toen pas verliefd te worden en haar écht interessant te vinden, omdat ze opeens onbereikbaar was geworden voor mij.

Dus een lang verhaal kort : Ik geloof inderdaad ook niet zo dat een gevoel van échte verliefdheid / liefde kan groeien bij iemand waar je niet echt op valt. Er kan natuurlijk wel afhankelijkheid opstaan omdat je je gaat hechten, maargoed dat gebeurt ook bij je hond, kat of een ander persoon die je intensief in je leven toelaat.

Maar toch wel apart dat je haar ineens leuk vond toen ze onbereikbaar werd. Val je op onbereikbare types?
De kunst vind ik om de oppervlakkige, biologische voorkeuren die voor de meeste mensen gelden (zoals: iedereen wil wel een fotomodel, maar ook iedereen wil wel rijk worden) apart te zien van de wat minder oppervlakkige individuele voorkeuren die door levenservaring zijn ontstaan en kijken of je de vaste voorkeuren kunt wijzigen en meer open minded worden, zo niet om te proberen om de gewenste eigenschappen te ontdekken in personen die voor jou bereikbaar zijn.
Mij is het nog niet echt gelukt, daar niet van, maar toch.

Heb een lieve vriendin waarmee ik sinds december loop. Daarvoor echt een lange periode van wel 1,5 jaar gehad zonder vrouwen/liefde. Moet zeggen dat ik het niet super miste. Sommige momenten miste je iemand om iets te delen, maar rest niet.

Nu ik een relatie heb en ik haar soms 2 of 3 dagen niet zie, heb ik meer last van die paar dagen geen seks t.o.v. die 1,5 jaar waar ik alleen m’n rechterhand had.

Vind het echt wel fijner met vriendin, maar moet zeggen dat die periodes zonder liefdesleven me nog redelijk makkelijk af gingen.

quote:

Op maandag 30 april 2018 23:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar toch wel apart dat je haar ineens leuk vond toen ze onbereikbaar werd. Val je op onbereikbare types?
De kunst vind ik om de oppervlakkige, biologische voorkeuren die voor de meeste mensen gelden (zoals: iedereen wil wel een fotomodel, maar ook iedereen wil wel rijk worden) apart te zien van de wat minder oppervlakkige individuele voorkeuren die door levenservaring zijn ontstaan en kijken of je de vaste voorkeuren kunt wijzigen en meer open minded worden, zo niet om te proberen om de gewenste eigenschappen te ontdekken in personen die voor jou bereikbaar zijn.
Mij is het nog niet echt gelukt, daar niet van, maar toch.

Vraag me ook af in hoeverre je dat moet willen. Of je het los kunt zien of niet, zowel de voorkeuren waarop we zijn 'voorgeprogrammeerd' als onze persoonlijke voorkeuren die je met je verstand kunt aanpassen zijn beiden relevant.

Maar moet inderdaad wel eerlijk zeggen dat, nu ik de dertig nader, ik ook wel steeds meer mijn best ga doen om ook bij vrouwen die ik tot nu toe altijd in eerste instantie heb 'afgewezen' toch vaker probeer na te gaan of het toch niet op de één of andere manier zou kunnen werken.

Met andere woorden : Ik probeer wat meer evenwicht te zoeken tussen biologische voorkeuren en persoonlijke/rationele.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 00:16 schreef Bogatell het volgende:

Vraag me ook af in hoeverre je dat moet willen. Of je het los kunt zien of niet, zowel de voorkeuren waarop we zijn 'voorgeprogrammeerd' als onze persoonlijke voorkeuren die je met je verstand kunt aanpassen zijn beiden relevant.

Maar moet inderdaad wel eerlijk zeggen dat, nu ik de dertig nader, ik ook wel steeds meer mijn best ga doen om ook bij vrouwen die ik tot nu toe altijd in eerste instantie heb 'afgewezen' toch vaker probeer na te gaan of het toch niet op de één of andere manier zou kunnen werken.

Met andere woorden : Ik probeer wat meer evenwicht te zoeken tussen biologische voorkeuren en persoonlijke/rationele.

Ik ben het eens dat je het niet moet willen om er een relatie mee aan te gaan terwijl het gevoel van verliefdheid of liefde er nog niet is. Dat is jezelf en een ander voorliegen alleen omdat je hoopt dat ooit je gevoel verandert terwijl daar totaal geen zekerheid in is. Ik bedoelde meer om er in gedachten mee bezig te zijn als je gewoon vriendschappelijk met iemand omgaat (niet te close want dan wordt het weer friendzonen... Jezus ik haat dat.. Voor mannen geldt als friendzonen er seks mee hebben...) zonder dat je ook daadwerkelijk een relatie aangaat.

Het is inderdaad interessant of ""voorgeprogrammeerde"" voorkeuren nog kunnen wijzigen. Het klinkt misschien dramatisch, maar ik denk dat deze voorkeuren voor een deel ook zijn ontstaan uit slechte ervaringen. Een relatie hoort iets prettigs te zijn en daarmee zoek je onbewust een manier om de vervelende dingen in je leven te doen verdwijnen. Dus als je altijd last had van bepaalde eigenschappen van mensen zoek je misschien juist een partner die het tegenovergestelde is. Of je zoekt onbewust juist opnieuw naar diezelfde negatieve eigenschappen vanuit een soort trauma of zo, of iemand met de goede eigenschappen die jij had willen hebben maar mist, of dingen waarin je jezelf herkent, je wilt misschien alleen nog maar mensen met dezelfde goede eigenschappen of juist gedeelde smart is halve smart... Verschillende verklaringen te bedenken en als je dat van jezelf weet kun je ermee aan de slag.

Op welke manier zoek jij evenwicht tussen de voorgeprogrammeerde voorkeuren en je persoonlijke/rationele?