Dat word ik binnenkort, in mijn ideale schets van het leven had ik liever 5 jaar geleden al kinderen willen hebben. huisje boompje beestje. als ik nu kinderen zou hebben dan ben ik straks 48 als ze straks van de middelbare school afkomen en als ze net zoals mij pas laat in de 30 gaan trouwen dan ben ik er wellicht niet meer.
Dit ging helaas niet door, ik ben erg lui van aard wat vandaag niet komt doe ik morgen wel, deze mentaliteit heb ik meegenomen naar school waar ik ook keihard faalde.
Ik weet niet of ik mijzelf als een laatbloeier zie of gewoon erg lui ben, ik begin intern in de firma waar ik werk nu pas bij te scholen omdat ze toch potentie in mij zien. hier ben ik heel dankbaar voor, dankbaar dat ze in mij een toekomst zien. ik werk hier dan ook hard aan en probeer de mentaliteit te doorbreken door eerst het werk te doen en dan pas de leuke dingen.
Nu komt het probleem, ik ben zelf al erg lang single mijn relaties hebben nooit lang geduurd.
Ik zou graag de ware willen tegenkomen, maar waar moet ik beginnen. de meesten van jullie zullen zeggen gaat heen, ehh jaa waar precies heen? ik wil het ook niet forceren, ik ben ook niet desperate ik vind het moeilijk wellicht het moeilijkste wat ik in mijn leven heb moeten doen.
Nou lekker uit enzo, kijk hier komt het probleem ik heb dit bij familie ook gezien dat de ene een party animal is en de andere totaal niet dit zorgt voor botsingen binnen de relatie de ene wil het hele weekend feesten terwijl de ander wat anders wil doen. Als je er samen uitkomt prima als de ene maar niet de hele dag hun gezicht op onweer hebben staan. op een gegeven moment komt er altijd een botsing. Jaloezie speelt hier een grote rol.
Ik wil dit niet, ik ben geen party animal ik wil niet dat ik straks een vriendin hebt die tot de zon opkomt feest en dan gaat slapen tot 15:00 in de middag. een avondje kroegen is niet erg maar niet elk weekend.
Heb je geen hobbies? ik denk niet dat ik bij de lokale schaakclub of een andere club de ware gaat vinden die mensen komen daar voor hun hobby's niet om de ware te zoeken ik vind dat zo cru altijd. geloof me dit heb ik geprobeerd.
Waarom ga je niet socializen in een bar? ik ben niet iemand van de smalltalk, als ik bij de kapper zit denk ik alleen maar dat ze me haar knipt en dat ik daar dan weer weg bent, of je nog op vakantie gaat of hoe het weer buiten is boeit niemand geen ene zak. de inhoud moet fris, grappig en intellectueel zijn.
Dan komt de 30 eraan, de meeste mensen van mijn leeftijd hebben al huisje boompje beestje en ik vind dit zo kut als iemand van mijn leeftijd dolgelukkig is met haar of zijn man/vrouw met kindje, ik heb dat niet ik moet nog opstijgen, ik moet alles nog vanaf de grond opbouwen.
Ik zal eerlijk zijn dat ik niet de ene oom wil zijn die iedereen aan het lachen brengt maar thuis nonstop zit te janken omdat zijn leven zo kut is, nu wil ik daarmee niet zeggen dat mijn leven kut is, ik heb wel het idee dat er meer inzit.
Ik werk gewoon 40 uur per week en dan nog in shifts ook, Ik heb online daten geprobeerd maar das niks geworden wellicht omdat mijn profiel ondermaats is ofzo, omdat er veel mensen zijn die er al 5 jaar niet geweest zijn. ik zit al een jaar op betaald lexa maar niks, ook niks terug op berichtjes niks noppes nada ook tinder nog nooit een match gehad,, ben ik dan te eerlijk vraag ik mijzelf af. of ben ik dan toch het buitenbeentje ik ga twijfelen aan mijzelf en dat maakt mij super onzeker.
Ik probeer als ik in de trein zit wel eens meiden recht in de ogen te kijken wachtend op een reactie, maar ik heb altijd het idee dat de meiden denken dat ik ze ga verkrachten.
laat ik het afsluiten met dat ik niet een verhaal heb geschetsts waar jullie denken dat ik een of andere zielepoot bent of aan het trollen bent, ik heb er zo een tyfus hekel aan als mensen denken dat ik zielig bent want-dat-ben-ik-niet ik heb een goed betaalde baan met een goed huisje waar ik nu woon en dit maakt mij gelukkig. maar er is meer.
ik post dit onder een kloon en hoop dat mijn ware identiteit verborgen blijft.