Tafeltests, judotoernooien en broodjes knakworst.....
Onze Willem zit momenteel in Frankrijk, in 't kader van een uitwisseling. Ik vind 't maar spannend hoor. Gelukkig zijn de berichten positief. Maar ik vermoed wel dat hij echt uitgeput is als hij terugkomt komend weekend. Afgelopen week waren de buitenlandse gasten al hier, dus dat was al behoorlijk vermoeiend, en dan meteen door daarnaartoe. Met tal van feestjes en erg vol geprogrammeerde dagen.
quote:Op donderdag 22 maart 2018 13:00 schreef Vanyel het volgende:
Gaoxing geeft die prof ook tips hoe je wel tafels leert?
Net het artikel weer opgeborgen 
(het lag toevallig nog op m'n bureau, waar het niet hoorde). Volgens mij hebben we het hier een paar maanden geleden ook over gehad (trui? toch?). Het gaat om het verschil tussen dingen uit je hoofd leren en gevoel voor getallen ontwikkelen. Zij schrijft dat je die feiten uiteindelijk wel leert, als je getallen in heel veel verschillende situaties tegenkomt. Dus heel veel verschillende activiteiten, spellen, vaak in een groepje. En ja, daar geeft ze ook heel concrete voorbeelden voor. Eigenlijk hetzelfde als dat we onze kinderen Nederlands leren: om goed te lezen en schrijven moet je heel veel woorden kennen, maar we laten zevenjarigen (toch? O is toch 7?) ook het woordenboek niet uit hun hoofd leren.
Tafeltjes automatiseren is uiteindelijk hartstikke nuttig, denk ik. Maar zij schrijft dat veel scholen er veel meer energie in stoppen dan dat verstandig is (want je kunt je tijd maar 1 keer gebruiken, en zij geeft dus de voorkeur aan de verschillende activiteiten). En dat we het vaak kinderen veel vroeger willen laten doen dan dat hun hersenen er klaar voor zijn. Wat haar betreft gaat dus experimenteren met cijfers en getallen voor. Als we boos worden op leerlingen omdat ze niet geautomatiseerd hebben, maar het op een andere manier berekenen, geven we ze het signaal dat er maar 1 manier is om het goed te doen, en het zijn juist leerlingen die heel veel manieren hebben ontwikkeld (en verschillende paden in de hersenen) die uiteindelijk de beste rekenaars worden.
Waar ze heel duidelijk in is, is dat snelheid niet leidend moet zijn: goede wiskundigen zijn zelden snel, volgens haar. Daarmee kom je ook op het gebied van rekenangst (is dat Nederlands? Maths anxiety....). Toen mijn kinderen in Bangkok op een hele goede school zaten hadden we een keer op een avond uitleg over hoe ze daar rekenen leerden. De avond begon met een test: "Laten we eens kijken wat jullie nog weten van de lagere school." Leraren liepen rond en spoorden ons aan om op te schieten, want de test was eigenlijk net te lang om in de aangegeven tijd op de lossen. Toen de tijd was afgelopen gingen we niet de antwoorden bekijken, maar was de vraag: "Hoe voel je je nu?" Opgejaagd en onzeker dus. Heb je de laatste tijd zoiets gedaan? Je kunt je de stomste dingen niet meer herinneren. Kinderen gebruiken maar een heel beperkt gedeelte van hun hersenen als ze onder invloed van adrenaline zijn, en het duurt nog best een tijdje (ik meen me 40 minuten te herinneren, maar het is een tijdje geleden dat ik dat heb gelezen) voordat dat effect voorbij is. Al die tijd kun je het dus bekijken, met je leren
En nu moet ik jongste verbinden want z'n duim is blauw, maar hij kan heus best wel naar basketball
Handig ja. Maar ik heb twee kinderen waarvan er één de tafels geautomatiseerd heeft en tot nog toe geen voldoende voor haar rekentoets gehaald heeft en de ander die de tafels niet geautomatiseerd heeft, maar die heel erg goed is in rekenen.quote:Op donderdag 22 maart 2018 13:05 schreef amaranta het volgende:
Toch wel handig als je de tafeltjes geautomatiseerd hebt.
Mijn jongste berekent nog steeds de tafels, maar dan wel volgens een methode. Hij heeft de tafel van 1, van 5 en van 10 wel geautomatiseerd en berekent elke andere tafel aan de hand van de tafels die hij geautomatiseerd heeft.
Hij heeft het me wel eens uitgelegd en toen ik vervolgens zijn methode probeerde te begrijpen en ik op internet ging zoeken vond ik dit plaatje en toen zag ik dus pas wat hij me probeerde uit te leggen. Dit dus zo'n beetje. Het gaat misschien iets langzamer, maar hij doet het wel foutloos en wat misschien nog het belangrijkste is; hij vindt rekenen leuk. Hij gaat voor zijn lol rekenen als hij zich verveelt. Dus ja, geautomatiseerd is handig, maar niet persé noodzakelijk.
meer info
Ach gossiequote:Op donderdag 22 maart 2018 15:53 schreef Estrys het volgende:
Zo doet mijn man het volgens mij ook Livelink. En die is ook heel goed in rekenen. Ik niet, ik moet het zelf van automatiseren hebben. Maar we komen er maar niet uit wat voor onze oudste werkt. Het automatiseren wil ook niet echt bij hem. ‘Mijn hoofd is al zo vol’ zegt hij
Ik kan me die verzuchting zo goed voorstellen. Eigenlijk moeten die kinderen van ons ook best heel veel. Geen wonder dat zijn hoofd soms te vol zit.
Automatiseren van de tafels zit er wel in maar inderdaad 3 seconden per som daar voelt hij zich onzeker en opgejaagd door.
Dat heeftie van mij ook. Vandaar dat haar DMT voor de cito ver beneden haar en het gemiddelde niveau ligt.quote:
O is inderdaad 7, goed onthouden Gao
Automatiseren van de tafels zit er wel in maar inderdaad 3 seconden per som daar voelt hij zich onzeker en opgejaagd door.
Jongste heeft ze wel aardig geautomatiseerd, waardoor het iets vlotter lukt.
Gisteren ouder gesprek voor de jongste.. En eigenlijk gaat hij vliegend. Als jong guppie binnengekomen in de 3-4-5 groep, moest in december nog 6 worden. Maar sociaal emotioneel trekt hij dat prima. En toen het cognitieve deel. We wisten dat het best een pienter jochie was, maar hij heeft juf ook verbaasd. Met spelling groep 3 is er een probleem, schoolbreed, waarschijnlijk omdat ze te weinig taal krijgen in groep 2. Ze zouden een DLE(zie spoiler) moeten hebben van 5, maar de meeste kinderen halen dat niet. Daan haalde een 9, dus scoorde net zo goed als een eind groep 3-er, prima dus. Zijn DMT, leestest, haalde hij 20 DLE, dus hij leest technisch net zo goed als een eind groep 4-er. Niet onverwacht, wel hoog. En toen kwam zijn rekenen. En dat had juf nog niet vaak meegemaakt, hij scoorde een DLE van 34. Dus hij heeft zijn cito zo goed gemaakt als je van een doorsnee groep 6-er zou verwachten. Hij is echt een autodidact, want heeft zichzelf inmiddels ook simpel engels leren lezen, en kan nieuwe info ook toepassen op andere situaties. Dan leer je ook heel snel nieuwe dingen natuurlijk
Het is nu dus alle hens aan dek om te kijken wat ze hier nou mee kunnen. De juf heeft zowel een interne als externe IB-er betrokken, en die zijn hem nu aan het doortoetsen. En dan kijken waar het schip strand. Hoever hij nou werkelijk is qua stof, en wat hij dus kan overslaan/compacten. Daarna kijken hoeveel tijd hij over houdt en wat je in die tijd aanbied. Hij wordt in ieder geval aangemeld voor de plusklas, maar dat is misschien niet genoeg voor hem.. Gelukkig zit juf er bovenop, en hoef ik zelf eigenlijk weinig te doen, school pikt dit echt zelf op.
En ondertussen heb ik een blij kind, gaat huppelend naar school en lijkt op alle gebieden zich prima te ontwikkelen.. Dus maar eens kijken waar dit hem gaat brengen..
DLE
SPOILERDLE staat voor didactische leeftijdsequivalent. Om te weten wat dit is, is het eerst van belang om te weten wat de didactische leeftijd (DL) is.
De didactische leeftijd is het aantal maanden dat het kind onderwijs heeft gevolgd, vanaf groep drie. Per jaar gaat het om tien maanden. Een kind heeft aan het einde van groep vier dus een didactische leeftijd van twintig.
Het DLE daarentegen is het werkelijke niveau wat het kind heeft. Als een leerling aan het einde van groep vier een DLE van zestien heeft, dan loopt hij dus achter, want de didactische leeftijd is dan twintig. Bij een DLE van vierentwintig dan heeft hij een voorsprong.
Het DLE geeft dus informatie over de meetbare ontwikkeling van het kind.
Zijn hoofd zit altijd heel vol met vanalles volgens mij. Hij is negen en doet nu voor de tweede keer groep 4. Hij is nu in de molen voor een intelligentie test. Want juf weet het ook niet zo goed meer. In groep 3 dachten ze dat het misschien dyslexie was. Gingen ze dat onderzoeken. Veel aandacht voor het lezen. Maar als je niet goed kan lezen begin groep 4 dan loop je al snel achter de feiten aan. Daardoor miste aan het einde de basis voor groep 5. Manneke heeft het hele jaar op zijn tenen gelopen. En mooi weer gespeeld. ‘Ik vind school wel leuk mama. Ja hoor het was heel leuk.’ Einde van het jaar beter lezen maar nog altijd weinig resultaten met rekenen en spelling en hij was ontroostbaar. ‘Ik kan het niet, ik vind het niet leuk, het is zoooo moeilijk.’ Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. En het maakt me zo verdrietig. Ik gun het hem zo dat het allemaal wat makkelijker gaat.quote:
[..]
Ach gossie
Ik kan me die verzuchting zo goed voorstellen. Eigenlijk moeten die kinderen van ons ook best heel veel. Geen wonder dat zijn hoofd soms te vol zit.
Nu is hij echt de oudste want hij wordt in januari 10. En zit dan in groep 5. Ik zeg steeds tegen mezelf dat leeftijd niks zegt maar ik vind het lastig. In zijn klas zitten ook kinderen van net 7. Het zegt niks, niet naar anderen kijken. Ik weet het wel maar het voelt toch ergens als falen. Wat ik dan ook weer stom vind van mezelf dat het zo voelt. Verwachtingen bijstellen. Het valt niet altijd mee.
Als ik nou wist waar het aan lag. Als het zijn niveau is dan is dat zi maar wat als het soort onderwijs (is ervaringsgericht onderwijs) niet bij hem past? En hebben we verkeerd gekozen? En als het dat laatste is... Is hij blijven zitten, zonder zijn allerbeste vriend (al vanaf dat ze 2 zijn) wat hem al ontroostbaar maakte en dan blijkt het straks de verkeerde schoolkeus te zijn, kan hij ook nog naar een andere school. Hoop dat de intelligentie test ons gaat helpen.
Positief afsluiten: De score van zijn DMT was wel van -V naar I gegaan laatste keer. *trots*
Ik hoop dat die test wat duidelijkheid verschaft. Het kan zoveel zijn he....
Kleuter vertelt er natuurlijk niks over
en ik heb niet zoveel met de juf dus die spreek ik ook niet snel.Estys
ik kan het me heel goed voorstellen. Maar eens met LB, jullie hebben echt gedaan wat je kon. Niet schuldig voelen maar blijf alert op wat het beste is voor je kind.Dat zou geen reden mogen zijn om het niet over de voortgang van je kind te hebben.quote:
... en ik heb niet zoveel met de juf dus die spreek ik ook niet snel.
Kan je partner anders niet met haar in gesprek gaan? Als het je zo tegen staat?
Nee klopt hoor, ik heb het op de 10 minutengesprekken ook wel gevraagd, maar kreeg er niet heel veel uit. En die kleurplaten had ze toen nog niet mee.quote:
[..]
Dat zou geen reden mogen zijn om het niet over de voortgang van je kind te hebben.
Kan je partner anders niet met haar in gesprek gaan? Als het je zo tegen staat?
Sowieso vind ik de tijd die je hebt om met een leerkracht te praten zo weinig is. Ook wel logisch want iedereen is er natuurlijk op hetzelfde moment, dus als je echt iets hebt moet je je er ook voorgooien en je vraag stellen. Gewoon even een praatje aan het eind van de dag is echt niet aan de orde. Dat is overal zo denk ik?
Maar juf zit dus niet rustig in de klas waar ik dan aan zou kunnen kloppen.
Ik vraag dan 's ochtends of ze 's middags even tijd hebben. Kinderen kunnen dan gewoon in het lokaal of buiten op de gang spelen (daar is de bouwhoek).quote:
Hier komen de kleuterklassen met juf naar buiten, alle ouders wachten dus op het schoolplein. Helpt ook niet dat ik dus 2 wegrennende koters in de gaten moet houden.
Maar juf zit dus niet rustig in de klas waar ik dan aan zou kunnen kloppen.
Hier komen ze ook allemaal naar buiten met juf en met 30 kinderen is het geen doen daar het gesprek aan te gaan.
Oh Estrys, mijn hart huilt een beetje bij jouw verhaal. Ik kan me je zorgen en twijfels zo goed voorstellen, maar doe je dat zelf niet aan. Ik herken het ook omdat ik het bij mijn oudste ook wel zie gebeuren en ik bij haar ook zie wat een uitwerking het heeft als je het gevoel hebt dat je altijd tekort schiet. Het breekt een kind echt. Ik hoop dat je met de intelligentietest verder komt, maar ik hoop vooral dat school dit goed oppakt. Ik heb niet zo'n goed beeld bij ervaringsgericht onderwijs, maar wat ik bij mijn zoon zie (die pas heel laat is gaan lezen) is dat zowel de basisschool als de middelbare school daar nooit zo'n issue van heeft gemaakt. Hij heeft wel tijden gehad dat hij het heel erg vond dat hij niet goed kon lezen en spellen, maar tegenwoordig hoor ik hem er nooit meer over.quote:
[..]
Zijn hoofd zit altijd heel vol met vanalles volgens mij. Hij is negen en doet nu voor de tweede keer groep 4. Hij is nu in de molen voor een intelligentie test. Want juf weet het ook niet zo goed meer. In groep 3 dachten ze dat het misschien dyslexie was. Gingen ze dat onderzoeken. Veel aandacht voor het lezen. Maar als je niet goed kan lezen begin groep 4 dan loop je al snel achter de feiten aan. Daardoor miste aan het einde de basis voor groep 5. Manneke heeft het hele jaar op zijn tenen gelopen. En mooi weer gespeeld. ‘Ik vind school wel leuk mama. Ja hoor het was heel leuk.’ Einde van het jaar beter lezen maar nog altijd weinig resultaten met rekenen en spelling en hij was ontroostbaar. ‘Ik kan het niet, ik vind het niet leuk, het is zoooo moeilijk.’ Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. En het maakt me zo verdrietig. Ik gun het hem zo dat het allemaal wat makkelijker gaat.
Nu is hij echt de oudste want hij wordt in januari 10. En zit dan in groep 5. Ik zeg steeds tegen mezelf dat leeftijd niks zegt maar ik vind het lastig. In zijn klas zitten ook kinderen van net 7. Het zegt niks, niet naar anderen kijken. Ik weet het wel maar het voelt toch ergens als falen. Wat ik dan ook weer stom vind van mezelf dat het zo voelt. Verwachtingen bijstellen. Het valt niet altijd mee.
Als ik nou wist waar het aan lag. Als het zijn niveau is dan is dat zi maar wat als het soort onderwijs (is ervaringsgericht onderwijs) niet bij hem past? En hebben we verkeerd gekozen? En als het dat laatste is... Is hij blijven zitten, zonder zijn allerbeste vriend (al vanaf dat ze 2 zijn) wat hem al ontroostbaar maakte en dan blijkt het straks de verkeerde schoolkeus te zijn, kan hij ook nog naar een andere school. Hoop dat de intelligentie test ons gaat helpen.
Positief afsluiten: De score van zijn DMT was wel van -V naar I gegaan laatste keer. *trots*
Als hij een toets heeft help ik hem met leren en lees ik de stof aan hem voor. Dat scheelt hem in de frustratie dat hij al zijn aandacht bij het lezen moet houden en daardoor niet aan het verwerken van de stof toekomt. Op school krijgt hij wat extra tijd voor toetsen en leesopdrachten. Zo mocht hij een boekverslag twee weken later inleveren dan de rest van de klas. En op die manier heeft hij zijn zelfvertrouwen weer teruggevonden en gaat ook het lezen eigenlijk wel steeds beter.
Gewoon even een mailtje sturen: "Niets urgents, maar ik ben het overzicht een beetje kwijt over wat E op het moment doet, met name met [andere juf] en de 'kleuteruniversiteit' tekeningen. Heb je deze week misschien een keer een paar minuten om me daar meer over te vertellen?"quote:
[..]
Nee klopt hoor, ik heb het op de 10 minutengesprekken ook wel gevraagd, maar kreeg er niet heel veel uit. En die kleurplaten had ze toen nog niet mee.
Sowieso vind ik de tijd die je hebt om met een leerkracht te praten zo weinig is. Ook wel logisch want iedereen is er natuurlijk op hetzelfde moment, dus als je echt iets hebt moet je je er ook voorgooien en je vraag stellen. Gewoon even een praatje aan het eind van de dag is echt niet aan de orde. Dat is overal zo denk ik?
Kan zij zich voorbereiden, heb jij niet het gevoel dat je 'je ervoor moet gooien', kun je de kinderen een ergens stallen....
) Het is ook nogal een overgang. Maar ik merkte ook dat het went, dat je minder weet en mijn kind werd ook beter in vertellen wat ze hadden gedaan op school. Het is ook vaste prik bij het avondeten dat iedereen over zijn dag verteld en met wat oefening en de goede vragen wordt het verhaal steeds helderder. En als je echt graag iets wil weten is er niets mis mee om daar (aangekondigd) juf even over aan tr schieten.
Hier heb je bij het brengen van de kleuters een moment dat je echt je kind "overdraagt" aan juf (zit bij de deur om handje te geven). Maar lange gesprekken kun je vaak na schooltijd wel plannen. Soms spontaan, als juf met de kinderen het schoolplein oploopt, en anders maak je dan een afspraak..
Vanaf groep 3 is dat iets minder. Dan breng je het kind als je wil naar de klas, maar juf is dan ook kort aanspreekbaar.. In de middag wacht je op het schoolplein, maar blijven de leerkrachten meestal boven. Dus dan moet je echt even naar binnen lopen, en hopen dat juf nog in de buurt van de klas is. Handigst is om gewoon in de ochtend even te vragen of je in de middag langs kunt komen om 5 minuutjes te overleggen. En dat is niet vaak een probleem.
(Daan heeft luxe, met 1 IB-er voor het doortoetsten(scoort hoog), 1 extra IB-er die tijdelijk op school is ivm lage citoscore schoolbreed maar zijn casus ook bekijkt. 1 IB-er die naast de eerste IB-er werkt en volgend jaar haar werk overneemt, dan nog de juf die goed signaleert. En als hij inderdaad zo hoog scoort als verwacht, dan gaat hij naar een externe plusklas waar ook orthopedagogen etc meekijken.. Ik moet gewoon achterover gaan leunen en kijken of mijn kind nog blij naar school gaat
Edit: Als ik dit zo lees, lijkt het ineens of er een enorm probleem is rond dit kind.. Eigenlijk doet hij het vliegend, blij en vrolijk..
[ Bericht 5% gewijzigd door Deepfreeze op 27-03-2018 16:33:38 ]
Ja df, het klinkt soms bij ons ook alsof het enorm probleemgeval is. Terwijl het inderdaad gewoon een leuk, vrolijk en blij kind is.
Maar dit jaar dus niet meer. Hij kwam niet uit zijn verjaardagsdip en uiteindelijk hebben we in november samen met zijn mentor besloten alle druk eraf te halen. Hij hoefde geen 5 werkjes per dag meer te doen, maar maar 1 of 2. Eerst zorgen dat hij überhaupt weer aan leren toe kwam. Hij gaf zelf telkens aan 'mijn hoofd zit zo vol', had constant met iedereen problemen (en delfde daarin het onderspit, ondanks de rots en watertraining) en zag alles super zwart wit.
We zitten nu in de onderzoeken die via huisarts, orthopedagoog en school inmiddels bij het kinderpsychiatrisch centrum zijn. IQ test is geweest, nu allerlei spelobservaties etc.
En dan zou je toch verwachten dat zo'n jochie zegt dat ie echt niet naar school wil, maar hij gaat tot nu toe fluitend. Daar snap ik werkelijk niks van, maar het is echt zo. Ik heb ook wel getwijfeld aan onze keuze voor het afwijkende type onderwijs, maar van de andere kant, ik denk dat het bij ons er juist voor zorgt dat hij nog met plezier gaat. Hij krijgt de ruimte om de 'leuke' dingen gewoon te doen op het normale niveau terwijl hij bijvoorbeeld nog steeds veel moeite heeft met schrijven.
Wat misschien nog een idee is, we hebben op aanraden van de orthopedagoog een slaapkletsboekje gekocht. Elke avond vullen we het samen en het dwingt hem terug te kijken op de dag. Hij moet ook elke dag benoemen waar hij zichzelf een compliment voor moet geven en of het een leuke dag was. Dat vond hij heel moeilijk want in zijn ogen ging niets goed, maar inmiddels is er elke dag wel wat te bedenken. Het idee is dat hij zijn hoofd wat leger maakt voor het naar bed gaan.
Succes met het onderzoek (ik vermoed bij dezelfde organisatie als waar oudste de test had), oudste vond het heel leuk lekker spelletjes en puzzels maken en zag het dus niet als iets aparts. Hopelijk krijgen jullie resultaten waar je iets mee kan duiden.
Ik vroeg het me af n.a.v. een uitzending van De Monitor van gisteravond over de sekte-achtige beweging Avatar die blijkbaar nogal wat invloed heeft op een aantal democratische scholen. Hebben jullie het ook gezien? (Ik heb geen idee of die Avatar-wizards niet ook op andere scholen werken overigens).
zie ook hier en hier
En hier een artikel in 't NRC hierover.
Ik ga eens kijken naar zo’n slaapklets boekje. Lijkt me wel wat voor hem.
Hij is behoorlijk pienter, als je met hem praat denk je eerder dat hij 8/9 is dan 5.
Maar lezen en rekenen zijn wel een probleem, hij is zo gewend dat alles vanzelf gaat en nu moet hij opeens moeite doen. Ook is hij een "jonge leerling" en bouwt liever "machines" zoals hij het noemt in de bouwhoek dan dat hij werkjes moet maken. De juffen zeggen dat hij de slimste is van alle kleuterklassen, maar met rekenen en taal komt het er dus niet uit. Het perfectionisme wat hij heeft zit hem ook enorm in de weg, hij moet iets super goed kunnen en anders laat maar... /zucht
Ik weet ook niet meer wat te doen, de juffen nu ook even niet.
Mijn moeder die kleuterjuf is, zegt "ja hij is er waarschijnlijk nog niet klaar voor" en "hij is het er vast zo een die het straks allemaal in 1x weet" Ik hoop maar dat ze gelijk heeft.
Laatst wel bij de schoolarts geweest en die ziet gelukkig ook wel wat de juffen en wij zien.
De schoolarts gaat nog contact opnemen met de juffen. Ben benieuwd of daar nog wat uitkomt.
Zijn grove & fijne motoriek blijft ook wat achter, maar ja, dat was altijd al zo
Maar dat helpt ook niet bij het schrijven.
Dat verschil zie je ook zo duidelijk bij zijn broertje F die gewoon lekker mee komt met alles, maar niet zo voorloopt als Luc altijd deed. Die is motorisch vele malen sterker dan L maar F brabbelt nog steeds terwijl L dat eigenlijk nooit echt gedaan heeft, die ging gelijk met woorden praten en vrij snel zinnen...
Geen idee waarom ik dit hier nou precies neer zet, denk gewoon even van mij afschrijven.
Ik kan mij er soms wat zorgen over maken, hij moet wel naar groep 3 straks want de juffen zeiden ook al heel duidelijk dat hij echt geen jaar extra over de kleuterklas kan doen, daarvoor loopt hij nu met al het andere al veel te ver voor. Hij speelt op de BSO ook alleen maar met veel oudere kinderen en we hebben ook al opmerkingen gekregen dat we misschien maar een IQ test moeten laten doen.. Naja we moeten nog maar even zien.
Ik hoop ergens steeds stiekem dat het zich vanzelf wel oplost, maar ja, die kans is niet heel erg groot.
Wat mij ook opvalt is dat hij prima getallen en letters leest als hij niet zo doorheeft dat hij daarmee bezig is. Of opeens prima kan optellen en aftrekken als het om iets gaat wat wel zijn interesse heeft...
Hij is nog erg jong voor een IQ test dacht ik, maar het gebeurt tegenwoordig wel vaker op jonge leeftijd. Ik zou contact opnemen met een orthopedagoge die kinderen kan testen, die kan dan naast het testen gewoon sws eens met hem aan de slag om te kijken wat zij ziet.
Wij zijn niet overgestapt, maar verwogen het wel. De democratische die wij overwogen, schijnt ook opgericht door een Avatar-wizard.quote:
Een tijdje geleden ging het hier over democratisch onderwijs toch? Zijn er nog mensen hier die daar inderdaad voor gekozen hebben?
Ik vroeg het me af n.a.v. een uitzending van De Monitor van gisteravond over de sekte-achtige beweging Avatar die blijkbaar nogal wat invloed heeft op een aantal democratische scholen. Hebben jullie het ook gezien? (Ik heb geen idee of die Avatar-wizards niet ook op andere scholen werken overigens).
zie ook hier en hier
En hier een artikel in 't NRC hierover.
Maar ze eindigden de aflevering van De Monitor met de opmerking dat er meer dan duizendD leerkrachten in Nederland zijn die ook Avatar lid zijn. Het is dus niet louter bij democratische scholen dat dit Avatar-verhaal speelt.
Het zou eventueel ook onder vergoede zorg kunnen vallen. Hebben wij in eerste instantie niet gedaan omdat mijn echtgenoot ons kind niet meteen als 'probleemgeval' ergens in de boeken wilden hebben. Maar inmiddels zijn we die schroom voorbij, het gaat nou eenmaal niet vanzelf en alle hulp daarbij is welkom.
Ik had trouwens ook geen idee wat een orthopedagoge deed hoor, voor we er terecht kwamen.
De wiki webdefinitie zegt:
De orthopedagogiek betreft een specialisatie in de pedagogiek die zich richt op de behandeling van mensen met een mentale en/of fysieke beperking en mensen die zich in een problematische leer- of opvoedingssituatie bevinden.
Maar volgens mij mist daar het stukje dat ze ook aan diagnostiek kunnen doen, iig kunnen ze een aantal toetsen en testen afnemen.
Of er bijzonderheden waren.quote:
Juf zei vanochtend tegen mij dat wij bij de kennismaking dinsdagochtend voorafgaand aan het onderzoek moeten zijn en dat ik ook vragen over de zwangerschap kan verwachten. Aan wat voor dingen zou ik dan moeten denken?
Te vroeg/overtijd of je natuurlijk zwanger bent geworden. Hoe de bevalling was. Vanzelf op gang gekomen of ingeleid. Lang/ks/ontsluiting die goed vorderde. Of hij een goede start had.
Succes met alles hopelijk komt er een goed plan uit.
Skoap ik herken ook wel het een en ander. Jonge leerling maar echt klaar zijn met de kleuterklas, verbaal heel goed zijn (veel ouder klinken dus) en problemen of achterstand met de motoriek bijvoorbeeld. En dat perfectionisme. Zo heeft oudste tijdenlang geen tekening afgemaakt. Want als er ook maar 1 streepje fout stond dan stopte hij en verscheurde het blad. Op school is daar door de kunstjuf heel lang aan gewerkt. Dat het niet uitmaakt of iets perfect is maar dat je altijd trots moet zijn op wat je maakt. Ik kreeg bijvoorbeeld ook geen knutsel met Moederdag want dat sneuvelde altijd ergens tijdens het maken omdat het niet perfect genoeg was.
Onze orthopedagoge werkt bij alle scholen hier in de wijk (op afspraak) en wij kenden haar al van de slaapproblemen met jongste jaren terug. Ze heeft wat observaties gedaan omdat ze toch op school moest zijn en heeft ons toen teruggestuurd naar de huisarts omdat ze niet wilde behandelen zonder gedegen onderzoek. EN dat onderzoek gaat nu dus via het kinderpsychiatrisch centrum. Dit gaat allemaal via de gemeente nu en we zien nergens rekeningen van. Dus of dat komt nog of het is allemaal vergoed. En ik vond het echt erg om die drempel van dat centrum over te gaan, maar de poli waar wij komen is in onze woonplaats en het gebouw is leuk. Voor oudste is het allemaal leuk en een spelletje, hopelijk blijft hij dat zo voelen.
Ik vond het een erg ongenuanceerde en sensatiebeluste uitzending. Ik ben nog steeds groot fan van democratisch onderwijs.quote:
Ik vroeg het me af n.a.v. een uitzending van De Monitor
Ja, nou, ik ben ook nog steeds fan van de onderwijsvorm, maar ik zou niets te maken willen hebben met dat avatar gebeuren. Ook niet op een gewone school. Wat mij betreft ging het daar dan ook fout, want ze meldden wel dat er zo’n duizend leerkrachten met avatar-banden lesgeven, maar die werken dus niet allemaal in het democratisch onderwijs. Wellicht is het daar wel gemakkelijker infiltreren en zieltjes winnen, omdat het toch heel anders in elkaar zit dan regulier onderwijs.quote:
[..]
Ik vond het een erg ongenuanceerde en sensatiebeluste uitzending. Ik ben nog steeds groot fan van democratisch onderwijs.
Yes, onze kinderen zitten op een democratische school. School geeft aan dat zij, haar oprichters en de huidige directie op geen enkele wijze betrokken zijn of zijn geweest bij Avatar. Ik had er ook nog nooit van gehoord (maar ik ben wat wereldvreemd sinds ik nauwelijks nog online ben dus het kan aan mij liggenquote:
Een tijdje geleden ging het hier over democratisch onderwijs toch? Zijn er nog mensen hier die daar inderdaad voor gekozen hebben?
Ik vroeg het me af n.a.v. een uitzending van De Monitor van gisteravond over de sekte-achtige beweging Avatar die blijkbaar nogal wat invloed heeft op een aantal democratische scholen. Hebben jullie het ook gezien? (Ik heb geen idee of die Avatar-wizards niet ook op andere scholen werken overigens).
zie ook hier en hier
En hier een artikel in 't NRC hierover.
)Ik ook. De redactie van de Monitor niet zo geloof ikquote:
[..]
Ik vond het een erg ongenuanceerde en sensatiebeluste uitzending. Ik ben nog steeds groot fan van democratisch onderwijs.
Belangrijkste is dat een school altijd open en duidelijk is over waar ze hun pedagogische en eventueel levensbeschouwelijke visie op baseren. Maar in NL is nu eenmaal die vrijheid van onderwijs. Reformatorische scholen mogen ook.
Maar inderdaad Miss_Sly, ik ben ook benieuwd op welke scholen er nog meer sprake van is. Duizenden is behoorlijk veel!
Gelukkig!quote:
[..]
Yes, onze kinderen zitten op een democratische school. School geeft aan dat zij, haar oprichters en de huidige directie op geen enkele wijze betrokken zijn of zijn geweest bij Avatar. Ik had er ook nog nooit van gehoord (maar ik ben wat wereldvreemd sinds ik nauwelijks nog online ben dus het kan aan mij liggen
Ik kende Avatar wel van een tekenfilm en van blauwe mensen in een andere film, maar nog niet als scientology-achtig iets.quote:
Ik ben maar eens gaan googlen, had tot dit topic nog nooit van Avatar in combinatie met onderwijs gehoord
Het zijn tekeningen van allerlei situaties (speeltuin, voetbalveld, klaslokaal) waarin allerlei verschillende poppetjes op verschillende manieren zijn afgebeeld. Bang, boos, blij, troostend, vrolijk, gemeen, boos, behulpzaam etc. etc.
Ik pakte er net eentje bij op mijn scherm en S en O gingen er gelijk helemaal los op: 'die zou ik niet willen zijn, want... maar die wel want...'
Echt een hele leuke manier om emoties en gedrag ter sprake te brengen.
Bij deze mijn 'tip van Flip' voor jullie.
Hier vind je de uitleg van de 'filosofie' achter de Blobs van de maker:
https://www.blobtree.com/pages/frontpage
Als je googlet kom je er meerdere tegen, dus ook van andere settings.quote:
Oeh, mooie tekening idd.... ik zal hem eens printen en kijken wat we ermee kunnen.
Wat zou er gebeuren als je haar zelf zou vragen hoe ze zichzelf ziet?quote:
Die van mij kan namelijk ook veel en vaak boos zijn, maar toen hij laast een vragenlijstje in moest vullen gaf hij bij de vraag 'Hoe vaak ben jij boos?' het antwoord 'bijna nooit'. Ik heb op mijn tong moeten bijten, want ik mocht hem niet beinvloeden, maar ik was echt verbaasd. Later realiseerde ik me dat dat wat ik als boos interpreteer misschien wel ook vaak frustratie, onbegrip of verdriet is.
Ik heb meer van de 'kap nou eens'-dagen dan de mindfull-dagen hoor.
Die boosheid drijft me vaak genoeg tot wanhoop want je kan er zo weinig mee en door. Maar toevallig zit ik vandaag wat meer in mijn zen. Oh ja, min of meer in die toestand kan ik dat ook. Maar lang niet altijd, soms ben ik er ook gewoon wel klaar mee en maakt het me niet zoveel uit wat ze precies voelt, zolang ik maar niet 4x in week wordt aangesproken op haar gedrag. Lijdt in stilte zeg ik haar dan.quote:
Oh ja, hier ook. Maar als ik er in een uitgeslapen, niet gestresste, vlaag van 'kijk-mij-eens-mindfull-richting-mijn-kind-zijn' dan net een andere nuance in aan kan brengen, kan ik er soms (!!!) ook net even anders op reageren dan dat hij gelijk ook bij mij mijn 'kap nou eens met dat altijd boze gedoe van jou' aanklikt.
Je hebt huilbabies, maar bestaat er ook een soort jankkind?
Ik kan echt wel wat hebben, maar gejank gaat echt door merg en been. Zeker als het om niks gaat en om alles is.
Ja. Maar het gaat over toch? Toch?quote:
Oh joh... dat lijkt me ook dodelijk vermoeiend.
Het zit m ook vooral in weerbaarheid. Ze valt overal een beetje tussen en komt eigenlijk weinig echt voor zichzelf op. Als ze het doet legt ze het af, qua verbale vaardigheid en kracht ook.
Ik hoop dat judo iets positiefs hierin bijdraagt. Qua pijn is het totaal geen jankzak, alleen emotioneel als het maar iets tegenzit gaat ze al.
Nee maar srsly, het schijnt wel een dingetje te zijn dat middelste kinderen wat sneller in de knoop zitten met zichzelf, dus daar zou het wel mee te maken kunnen hebben idd, wat jij ook zegt, ze valt er net overal tussen.
Hopelijk helpt judo.
Wij zijn ook iets dergelijks voor O aan het overwegen, maar dan iets pittiger dan judo. Kijken of dat hem kan helpen wat meer zekerheid over zichzelf te krijgen waardoor hij minder de neiging heeft zijn krachten (zowel fysiek als verbaal) te etaleren. Zeg maar zo zeker over jezelf zijn dat je het allemaal wel prima vindt wat anderen zeggen of doen. Wat meer autonoom en dingen van zich af laten glijden. Minder op dat rechtvaardigheidsgevoel, meer 'life sucks, you can't have it all'.
Maar zij gaf aan, toen ik haar aansprak een paar dagen later, dat het handiger was eerst te starten met toch een stapje minder omdat dit echt HEEL HEFTIG is zeg maar. We hadden al eerder naar iets van Taekwondo gekeken, dat vind hij zelf ook wel interessant, kijkt er wel eens youtube filmpjes van.
Ik heb zelf een stevige aversie tegen alles dat met vechtsporten te maken heeft, dus ik moet voor mezelf nog wel een drempeltje over. Hoewel ik rationeel echt weet, en genoeg ervaringen ook heb gelezen, dat het voor kinderen echt wel heel veel kan bieden, niet alleen op het gebied van lichamelijke kracht, maar juist ook voor mentale kracht en character building.
Hoewel hij natuurlijk ook rugby speelt en daar ook wel aardig wat fysieke tegenstand tegenkomt, maar daar is het tot nog toe toch nog wel vaak dat ze met 2-3 aan hem moeten hangen voor hij neer gaat.
Als ik de echte capoerista’s zie, dan geloof ik ook dat hun ‘gevecht’ meer een strijd is wie de meest acrobatische en knappe toeren uit kan halen. Dat gaat minder over fysieke overmacht.
En Kendo? Of Pencak Silat?quote:Op dinsdag 17 april 2018 21:41 schreef Brighteyes het volgende:
Tuurlijk, ze stopt er vast mee als ze zestien is!
Nee maar srsly, het schijnt wel een dingetje te zijn dat middelste kinderen wat sneller in de knoop zitten met zichzelf, dus daar zou het wel mee te maken kunnen hebben idd, wat jij ook zegt, ze valt er net overal tussen.
Hopelijk helpt judo.
Wij zijn ook iets dergelijks voor O aan het overwegen, maar dan iets pittiger dan judo. Kijken of dat hem kan helpen wat meer zekerheid over zichzelf te krijgen waardoor hij minder de neiging heeft zijn krachten (zowel fysiek als verbaal) te etaleren. Zeg maar zo zeker over jezelf zijn dat je het allemaal wel prima vindt wat anderen zeggen of doen. Wat meer autonoom en dingen van zich af laten glijden. Minder op dat rechtvaardigheidsgevoel, meer 'life sucks, you can't have it all'.
). O accepteert niet zomaar authoriteit van iedereen. Maar goed, we zijn hier nu net een beetje over na aan het denken, binnenkort maar eens rondkijken en bellen. Even kijken hoe we het in gaan passen met 1 kind op honkbal (2x trainen plus wedstrijd), ander kind op rugby (2x trainen, plus wedstrijd, uiteraard zijn de trainingen op andere dagen en tijden) en beide op pianoles.
Ik ben voor E op zoek gegaan naar een andere viooldocent. Ik voelde me echt zo'n zeurende tigermom die dr net-niet-talentvolle bloedje per se ergens onder wil brengen ofzo. Duurde echt heel lang voordat ik voor mezelf toe durfde te geven dat het gewoon best prima is om voor die bijna 1000¤ per jaar die je betaalt wel een bepaalde kwaliteit te mogen verwachten.
Maar goed, na poos zoeken een docente vlakbij gevonden en gemaild voor kennismaking. Blijkt die vrouw niet zomaar iedereen te accepteren maar moest ze echt voorspelen en werd ze beoordeeld. Heb ik weer
toen was mn tigermom gevoel compleet natuurlijk. Maar goed, ze is wel geaccepteerd 
Is er niet een dojo waar hij alles een beetje kan uitproberen? Vooral het begin van karate en taekwondo is echt super-gecontroleerd. Ik weet niet of dat wat voor hem is. Pencak Silat ken ik van een andere FOK!ker, die dat inderdaad is gaan doen omdat karate hem te gecontroleerd en te 'lief' was. Maar wel toen hij een beetje ouder was. Kan hij z'n energie niet meer in rugby kwijt?quote:
De laatste kende ik niet maar klinkt, na een snelle google ook wel interessant. Waar we een beetje tegenaanlopen ook is het vinden van een goede dojo. Dat is in sommige regio's niet zo heel simpel. Het valt of staat met een goede sensei (of hoe je de trainer in sommige gevallen ook noemt
Maar goed, we zijn hier nu net een beetje over na aan het denken, binnenkort maar eens rondkijken en bellen. Even kijken hoe we het in gaan passen met 1 kind op honkbal (2x trainen plus wedstrijd), ander kind op rugby (2x trainen, plus wedstrijd, uiteraard zijn de trainingen op andere dagen en tijden) en beide op pianoles.
Daar kan hij zich lekker uitleven. Maar daar draait het ook heel erg om het team-aspect, dus de bal afgeven ipv kijken hoe ver je zelf komt etc. We denken dat een vechtsport hem zou kunnen helpen bij het mentale deel. Op jezelf aangewezen zijn etc.
Maar misschien kunnen ze steeds makkelijker zelf naar de training of muzieklessen toe?
Pianoles is gelukkig hier thuis, op woensdag meteen na school, alletwee achter elkaar, dat scheelt weer gesjees.
) dan op een sport. Ze heeft het nu over streetdance, maar als ik de roosters bekijkt dan wordt dat nog best lastig (op dagen dat ze naar de BSO gaat etc). Hoe is dat bij jullie gegaan?Isa heeft in groep 3 een jaar ‘Kies je favoriete muziekinstrument’ gedaan op de muziekschool. Daarna 2-3 jaar zangles in een groep, vervolgens 2 jaar keyboardles en individuele zangles. En nu sinds 2 jaar ‘alleen nog maar’ zangles.quote:
Met welke leeftijd is muziekles handig? Wanneer zijn jullie begonnen?
Begonnen met een jaar of 6 dus.
Er trainen er 2 op dinsdag om 18 voor judo. Paardrijden op woensdag om 14:30 en zwemmen op woensdag om 17. Woensdag is mijn “vrije” dag. Dinsdags zorg ik dat ik optijd in de auto zit, desnoods de laatste meeting met headset.quote:
Ik vraag me bij al die clubjes en sport vooral af, HOE DAN? Hoe krijg je dat allemaal geregeld agendatechnisch? Vooral met meer dan een kind.Ik vraag me echt af hoe ik dat allemaal op 2 middagen gepland ga krijgen eigenlijk
Piano is een beetje een idee van ons ook, maar vinden ze allebei erg leuk. O wilde heel graag drummen, maar dat trok ikzelf geluidstechnisch even niet.
Rugby is van 18.45-20.00, dus dat is vrij makkelijk.quote:
Ik vraag me bij al die clubjes en sport vooral af, HOE DAN? Hoe krijg je dat allemaal geregeld agendatechnisch? Vooral met meer dan een kind.Ik vraag me echt af hoe ik dat allemaal op 2 middagen gepland ga krijgen eigenlijk
Honkbal is van 16.30-18.00 en op 1 van de 2 dagen is het tijdens de BSO dag en rijdt hij met zijn coach mee. En met de wedstrijden in het weekend splitsen we ons op. F. met rugby mee en ik met honkbal.
En ja, het is aardig prijzig, dat is ook nog wel een dingetje.
Dat is er ook meer mogelijk. Al zal ik dan ook meer een beroep moeten doen op mijn man denk ik want op werkdagen werk ik tot 17.30 omdat ik de kinderen eerst naar school breng. ) we hebben ook nog wel even. Agenda technisch vind ik het wel lastig inderdaad.Eerst was het enige in onze woonplaats vooral op woensdagmiddag vroeg. Gebaseerd op klassieke schoolroosters. Dat werkt niet met een continue rooster.
Nu ons nieuwe schoolgebouw klaar is verhuurt de gemeente de gymzaal van school aan sportclubs. Halleluja
direct uit school de gymzaal inschuiven en in principe kan hij dus nu al alleen. Doen we niet Muziekles hebben we nog niks gevonden op een tijdstip dat ons uitkomt.
We werken namelijk allebei minder uren vanuit de gedachte dat we tijd met ons kind willen doorbrengen en aandacht aan hem willen besteden. Dus we willen niet allebei alleen maar hem bij sport of muziek droppen.
gespeeld, dus alle uren in de week naast die 20 minuten keyboardles konden we lekker ruzie maken over oefenen en of iets wel of niet goed klonk Ik zie de meerwaarde wel van muziek en sport, zeker voor de algemene ontwikkeling, motoriek en sociale ontwikkeling. Maar ik begrijp zeker dat met meer dan een kind het planningstechnisch en financieel nog best een uitdaging kan zijn.
Ouder worden helpt wel, ze gaat tegenwoordig alleen naar zangles en volleybal
In de zaal van 17.30 tot 18.30 en 18.30 tot 19.30.
M traint en coacht het team van A nu.
Ik ben er gewoon bij als E. les heeft, ik help haar met oefenen thuis daarna elke dag. A. had les op hetzelfde moment dus daar ben ik (meestal) niet bij, maar ook met haar help ik met het oefenen. Zo brengen we wel gewoon tijd door met elkaar en krijgen ze aandacht. Er wordt hier thuis dagelijks geoefend.quote:
Ja agenda technisch is het best lastig alles in te passen.
Eerst was het enige in onze woonplaats vooral op woensdagmiddag vroeg. Gebaseerd op klassieke schoolroosters. Dat werkt niet met een continue rooster.
Nu ons nieuwe schoolgebouw klaar is verhuurt de gemeente de gymzaal van school aan sportclubs. Halleluja
Muziekles hebben we nog niks gevonden op een tijdstip dat ons uitkomt.
We werken namelijk allebei minder uren vanuit de gedachte dat we tijd met ons kind willen doorbrengen en aandacht aan hem willen besteden. Dus we willen niet allebei alleen maar hem bij sport of muziek droppen.
E. was 5 jaar en A. 7 jaar.quote:
Met welke leeftijd is muziekles handig? Wanneer zijn jullie begonnen?
Kleine A begint straks wat mij betreft ook met 5.
Ik heb ook nog gekeken naar volleybal, helaas niet bij mijn eigen club mogelijk, maar volgens mij is volleybal vanaf 8 jaar meestal?quote:
In dat kader ben ik de volleybaltraining/coaching gaan geven aan het team van Isa. En ik heb vroeger orgel
Ik zie de meerwaarde wel van muziek en sport, zeker voor de algemene ontwikkeling, motoriek en sociale ontwikkeling. Maar ik begrijp zeker dat met meer dan een kind het planningstechnisch en financieel nog best een uitdaging kan zijn.
Ouder worden helpt wel, ze gaat tegenwoordig alleen naar zangles en volleybal
Ik zou dat uiteraard het leukste vinden, maar het gaat erom wat Anouk leuk vindt.
Hier geen continu rooster, maar woensdagmiddag om 14.30 vind ik ook een rottijd. Geen mogelijkheid om die dag met andere kinderen te spelen, behalve de buurtkinderen en die ziet ze al het hele weekend. Vrijdag middag zit ze al op de BSO, dus zou ik het liefst iets vinden wat later op de woensdagmiddag plaats zou vinden. Maar nogmaals, als Anouk het leuk vindt uiteraard.quote:
Ja agenda technisch is het best lastig alles in te passen.
Eerst was het enige in onze woonplaats vooral op woensdagmiddag vroeg. Gebaseerd op klassieke schoolroosters. Dat werkt niet met een continue rooster.
Nu ons nieuwe schoolgebouw klaar is verhuurt de gemeente de gymzaal van school aan sportclubs. Halleluja
Muziekles hebben we nog niks gevonden op een tijdstip dat ons uitkomt.
We werken namelijk allebei minder uren vanuit de gedachte dat we tijd met ons kind willen doorbrengen en aandacht aan hem willen besteden. Dus we willen niet allebei alleen maar hem bij sport of muziek droppen.
CMV is vanaf 6 jaar, ze beginnen op badmintonveld en met gooien en vangen. Is erg leukquote:
[..]
Ik heb ook nog gekeken naar volleybal, helaas niet bij mijn eigen club mogelijk, maar volgens mij is volleybal vanaf 8 jaar meestal?
Ik zou dat uiteraard het leukste vinden, maar het gaat erom wat Anouk leuk vindt.
Dat zeker. Alleen in het ene dorp verderop staat echt vanaf 8 en in beide dorpen zijn de trainingen van 18 tot 19.30. Dat vind ik best aan de late kant eigenlijk. Nu nog dus.quote:
[..]
CMV is vanaf 6 jaar, ze beginnen op badmintonveld en met gooien en vangen. Is erg leuk
Karate is geen vechtsport, het is een verdedigingssport... voor wat het waard isquote:
Ik heb zelf een stevige aversie tegen alles dat met vechtsporten te maken heeft, dus ik moet voor mezelf nog wel een drempeltje over. Hoewel ik rationeel echt weet, en genoeg ervaringen ook heb gelezen, dat het voor kinderen echt wel heel veel kan bieden, niet alleen op het gebied van lichamelijke kracht, maar juist ook voor mentale kracht en character building.
.Mijn beide meiden zitten op karate (goju-ryu), oudste gaat er na anderhalf jaar ook weer mee stoppen, maar de jongste gaat denk ik voor de zomer haar oranje band halen (nu iets van 2,5 jaar bezig) en zegt soms dat ze ooit de zwarte band wil gaan halen...
Ik had het nooit bedacht zelf, maar de jongste kwam ermee omdat er kinderen uit haar klas karate deden en ze wilde wel eens kijken.
Nu denk ik dat we het wel getroffen hebben met degene die de training geeft. Die heeft zo goed door wat hij kan vragen van elk kind, bepaalt hij per kind waar hij de lat legt.
Ik denk dat ook wel veel uitmaakt wie de trainer is. Kwestie ook van proberen denk ik.
Vind ik leuk, cultuurdingetjes.
Ik betrapte net mijn oudste dat ze dr laptop nog even had aangezet terwijl ze had moeten gaan lezen. J moet even de instellingen van de router nakijken
Ja tof joh... kinderen die gewoon in slaap vallen op school 🙁 Het is een van de weinige dingen die we altijd echt Nederlands hebben gedaan. Kinderen hebben gewoon echt die slaap nodig. Gaan slapen als je moe bent is leuk als je ook wakker kunt worden als je geen slaap meer hebt, maar zeker op internationale scholen in grote steden kan dat gewoon niet. En is zo’n kind een deel van de dag onbereikbaar, want veel te moe.quote:
Met te laat moet ik meteen denken aan iets dat ik laatst hoorde. Bedtijd schijnt iets heel nederlands te zijn. Wij sturen kinderen naar bed omdat het tijd is, in veel zuidelijke landen gaan kinderen naar bed omdat ze moe zijn. Dat is ook waarom je daar dus om half 10 / 10 uur nog vollop kinderen overal ziet.
Vind ik leuk, cultuurdingetjes
En wat organisatie betreft: hier gaat echt alles per auto. Dus wij rijden ‘s morgens om 7 uur naar school, en ik kom zo’n vier keer per week rond 9 uur ‘s avonds met het laatste kind thuis. Normaal (maar oudste heeft al in geen maanden gedanst vanwege ziekte; ik merk het echt aan m’n eigen vermoeidheid) eten we om 5:15, vertrekken met beide kinderen om 5:30. Oudste wordt dan om 7:30 opgehaald door mijn man en jongste balt tot 8:30, maar dat loopt meestal uit. Jongste moet eerst 45 minuten wachten, maar in die tijd red ik het niet om nog naar huis te rijden -door de spits- om hem te halen. Vroeger haalde ik ook oudste nog op, maar dan reed ik zo’n 75 km op een avond, en dat werd me echt te gek.
Jongste moet op het moment ook nog twee keer per week een uur later van school gehaald worden omdat hij dat de 10-jarigen traint. En op zaterdag beginnen de wedstrijden komende week weer. Hij wilde ook heel graag nog crosstraining doen op vrijdag, begin van de avond (terwijl vrijdag en zaterdag ons weekend zijn) maar dat heb ik ge-vetood: dat is een tojd waarop ik echt graag thuis ben. Dat begreep hij ook wel ❤
Nu oudste ziek was en steeds tussendoor naar dokters en fysio moest heb ik jongste trouwens een paar keer in onze versie van een Uber gezet (Uber hebben we ook maar vind ik aanmerkelijk minder prettig). Doodeng vond ik het de eerste keer, maar inmiddels geet het wat beter.
School: op de fiets (2,2 km)
Toneelles: op de fiets (3 km)
Tennis: lopend (300 meter)... priceless.
En pissig dat ze worden al oma een keer gaat lopen. Of als ze boterhammen meekrijgen.
Hmz.
Dus meestal rond 18:15 van huis. Mijn man en ik gaan om en om mee.
Dinsdag basketbal iniminime. Papa is hulpcoach dus dan zijn ze samen meestal rond 18u weg. Les is van 18:30-19:30
Ikzelf heb naailes van 19:30-21:30
Woensdag Spaanse les. De een van 16:00-17:30 en de ander van 17:30-19:00
Vrijdag minime ballet. Ik zet haar om 17u af en papa haalt haar om 18u van uit zijn werk. En rijdt dan gelijk naar de friettent.
Muziek zit er voorlopig niet in. Naast dat de kinderen zelf er geen interesse in hebben.
Klinkt vermoeiendquote:
[..]
Ja tof joh... kinderen die gewoon in slaap vallen op school 🙁 Het is een van de weinige dingen die we altijd echt Nederlands hebben gedaan. Kinderen hebben gewoon echt die slaap nodig. Gaan slapen als je moe bent is leuk als je ook wakker kunt worden als je geen slaap meer hebt, maar zeker op internationale scholen in grote steden kan dat gewoon niet. En is zo’n kind een deel van de dag onbereikbaar, want veel te moe.
En wat organisatie betreft: hier gaat echt alles per auto. Dus wij rijden ‘s morgens om 7 uur naar school, en ik kom zo’n vier keer per week rond 9 uur ‘s avonds met het laatste kind thuis. Normaal (maar oudste heeft al in geen maanden gedanst vanwege ziekte; ik merk het echt aan m’n eigen vermoeidheid) eten we om 5:15, vertrekken met beide kinderen om 5:30. Oudste wordt dan om 7:30 opgehaald door mijn man en jongste balt tot 8:30, maar dat loopt meestal uit. Jongste moet eerst 45 minuten wachten, maar in die tijd red ik het niet om nog naar huis te rijden -door de spits- om hem te halen. Vroeger haalde ik ook oudste nog op, maar dan reed ik zo’n 75 km op een avond, en dat werd me echt te gek.
Jongste moet op het moment ook nog twee keer per week een uur later van school gehaald worden omdat hij dat de 10-jarigen traint. En op zaterdag beginnen de wedstrijden komende week weer. Hij wilde ook heel graag nog crosstraining doen op vrijdag, begin van de avond (terwijl vrijdag en zaterdag ons weekend zijn) maar dat heb ik ge-vetood: dat is een tojd waarop ik echt graag thuis ben. Dat begreep hij ook wel ❤
Nu oudste ziek was en steeds tussendoor naar dokters en fysio moest heb ik jongste trouwens een paar keer in onze versie van een Uber gezet (Uber hebben we ook maar vind ik aanmerkelijk minder prettig). Doodeng vond ik het de eerste keer, maar inmiddels geet het wat beter.
Wat eten ze dan?quote:
Dir van mij breng ik zelfs naar school. Gokje, 1,5 km.
En pissig dat ze worden al oma een keer gaat lopen. Of als ze boterhammen meekrijgen.
Hmz.
Mijn kinderen hebben hun slaap wel echt nodig.quote:
Met te laat moet ik meteen denken aan iets dat ik laatst hoorde. Bedtijd schijnt iets heel nederlands te zijn. Wij sturen kinderen naar bed omdat het tijd is, in veel zuidelijke landen gaan kinderen naar bed omdat ze moe zijn. Dat is ook waarom je daar dus om half 10 / 10 uur nog vollop kinderen overal ziet.
Vind ik leuk, cultuurdingetjes.
Ik betrapte net mijn oudste dat ze dr laptop nog even had aangezet terwijl ze had moeten gaan lezen. J moet even de instellingen van de router nakijken
Minime laat haar iPad beneden liggen. En daar krijgt ze via iMessage (ze mag geen whatsapp) berichten op van een vriendin. Soms wel na 10 uur. Dan ligt ze echt al lang en breed te slapen.
En haar vriendin doet weleens “lelijk” dat ze zo vroeg naar bed gaat. Maar zoals ik al zei. Ze heeft het nodig.
Oh, vind ze dat zo belangrijk? Je kent op zo n club toch ook gauw genoeg kinderen?quote:
Ik wil mijn oudste ook op een buitenschoolse activiteit. Ze vind een hoop leuk maar het loopt iedere keer mis op dat er geen bekende kinderen voor haar zijn. Zo heeft ze een proefles Aikido gedaan. Danslessen eerst via school dat ging goed maar dat stopte en kon je zelf les nemen en vond ze wel wat maar geen kindjes uit school gingen mee.
Hier op school worden musical-lessen gegeven. Zowel op school zelf als extracurriculaire activiteit maar ook na school als buitenschoolse activiteit. De meiden willen daar graag op. Ik vind het op zich echt superleuk. Het zit heel professioneel in elkaar, ieder jaar een grote opvoering en een kleintje halverwege. Zang, dans en toneel natuurlijk. Maar aan de andere kant wil ik geloof ik liever dat ze echt op een sport-sport gaan en ik merk dat ik dit niet echt als een sport zie. Hoewel ik wel direct geloof dat het intensief kan zijn hoor!
Qua sport zoek ik het echt hier op het dorp ook, ik wil dat ze daar straks zelf heen kunnen op de fiets of lopend.
Precies, daar zou ik 't niet op laten vastlopen. Gewoon gaan en het is juist leuk dat je dan van dansles weer andere kinderen kent dan van school.quote:
Oh, vind ze dat zo belangrijk? Je kent op zo n club toch ook gauw genoeg kinderen?
Ik ben blij dat die van ons al zelf naar voetbaltraining & badmintontraining kunnen. Scheelt een boel, en dan nog is 't qua timing van 't avondeten soms een gepuzzel. Zeker nu de oudste 2 avonden in de week een bijbaantje heeft (pizzakoerier op de fiets). Dan moet hij of heel vroeg eten, of na ons. Hoe dan ook een gedoe.
Ze maakt heel snel kennis. Ook als we op vakantie zijn of in de speeltuin. Maar bij zoiets vind ze het erg vervelend tot huilbuien toe. Ik heb geprobeerd om mee te gaan. Ik heb geprobeerd om haar er af te zetten en zelf weggaan. Maar beide geen succes. We stoppen niet! Er zal vast iets zijn dat ze zo leuk vind dat ze zich er overheen zet. Maar nu lukt het nog nietquote:
[..]
Oh, vind ze dat zo belangrijk? Je kent op zo n club toch ook gauw genoeg kinderen?
Die zitten vaak dan al in hogere groepen omdat ze er langer op zitten. Andere band bij aikido. Groep 3 bij dansles. Zulke dingen. Ik probeer nu iets te zoeken waar een vriendinnetje ook naar toe wil. Alleen zit ik niet echt op dat kind te wachten.quote:
Oh dat is jammer zeg Tally! En is er niet iets waar vriendinnetjes ook al heen gaan? Mijn middelste vind dat ook wel spannend ja dat ze dan alleen is?
Kan zij niets aan doen maar die ouders zijn zo makkelijk dat ik straks elke keer de taxi ben en daar pas ik voor.En dan elke keer een kind naar dansles of Aikido brengen die aan het huilen is? Kotsend van de buikpijn? Daar pas ik voor.quote:
[..]
Precies, daar zou ik 't niet op laten vastlopen. Gewoon gaan en het is juist leuk dat je dan van dansles weer andere kinderen kent dan van school.
Zo is het tot nu toe namelijk wel gegaan. En laat ik het wel op vastlopen.
Paardrijden dan? is wat minder team, denk ik.quote:
[..]
En dan elke keer een kind naar dansles of Aikido brengen die aan het huilen is? Kotsend van de buikpijn? Daar pas ik voor.
Zo is het tot nu toe namelijk wel gegaan. En laat ik het wel op vastlopen.
Daar heb ik aan zitten denken ja. Dat is wat meer één op één. Maar wat een geld kost datquote:
[..]
Paardrijden dan? is wat minder team, denk ik.
We stoppen ook niet met zoekenquote:
Misschien gaat het dit keer wel anders. Dat zou ook nog kunnen?
10tje Per les meestal.quote:
[..]
Daar heb ik aan zitten denken ja. Dat is wat meer één op één. Maar wat een geld kost dat
Maar dansles is ook al snel 40 p/m. althans hier wel
Bolletjes.quote:
Hij heeft een jaar getennist, maar toen begon de leraar staat fanatieker te worden. Strafrondjes rennen als je verloren/mis geslagen had, en steeds weer vragen of hij niet toernooitjes wilde spelen. En dit kind heeft gewoon een hekel aan wedstrijdjes. Die laatste 10 weken waren wel een beetje lang
We gaan binnenkort eens kijken bij ultimate frisbee, kleine club met kleine teams en veel fair play. Eens kijken of dat beter past. Voordeel is ook dat kinderen daar vaak ouder beginnen, dus dan zit je niet met vriendjes die groepjes vooruit zijn of dat je met kleintjes in de groep zit.. Kost 120 per jaar, dus ook prima te doen..
De jongste zit nog op zwemles, zal nog wel een jaartje duren. Als hij A heeft, mag hij op een andere sport. Hij denkt na over tennis (500 m fietsen), of misschien turnen of freerunnen. Hij is motorisch en sociaal minder beperkt dan grote broer, dus die kiest makkelijker..
Tjee vervelend zeg.. (begrijp me niet verkeerd hoor, lijkt me vooral voor haarzelf erg lastig)quote:
[..]
Ze maakt heel snel kennis. Ook als we op vakantie zijn of in de speeltuin. Maar bij zoiets vind ze het erg vervelend tot huilbuien toe. Ik heb geprobeerd om mee te gaan. Ik heb geprobeerd om haar er af te zetten en zelf weggaan. Maar beide geen succes. We stoppen niet! Er zal vast iets zijn dat ze zo leuk vind dat ze zich er overheen zet. Maar nu lukt het nog niet
W heeft dat haast omgekeerd. Die maakt uit zichzelf niet persé contact ofzo in een speeltuin. Maar alleen naar een nieuwe groep vind ze héél eventjes spannend, maar daarna niet meer..Zo bracht ik haar naar scouting. Bij binnenkomst kroop ze meteen op schoot. Eén van de leiding gaf aan dat de ouders er bij mogen blijven tot na het openingsliedje en dat als ze gingen aftellen je in de kring moest gaan staan. Zodra het aftellen begon holde ze naar de kring en ze heeft niet een keer omgekeken..
Maar mijne is nog maar een kleuter, dat kan ook verschil maken natuurlijk..
Ik betaal echt geen 10 euro per les. Dan deed ik het meteen. Ik woon om de hoek van een manege en die vraag 17,50 per les.quote:
[..]
10tje Per les meestal.
Maar dansles is ook al snel 40 p/m. althans hier wel
Voor dansles betaalde ik 36 euro voor een kwartaal
Dat zijn dezelfde ouders als die mij in de vakantie op mijn enige vrije dag om half 8 uit bel bellen want ze wil zo graag samen spelen (bleken voor die dag geen oppas te hebben) en haalde haar om half 6 op.quote:
Wat vervelend zeg Tally! Kan me je bezwaar tav die andere ouders best indenken. Lijkt me goed om daar bij op je strepen te staan en duidelijke afspraken te maken. Kan natuurlijk heel fijn zijn om het samen te verdelen, dat de een haalt en de ander brengt ofzoiets. Maar je kunt ook van meet af aan gewoon besluiten zelf te halen en brengen en het andere kindje helemaal niet mee te nemen. Zou er zelf ook niet zo om staan te springen geloof ik, uitzonderingen daar gelaten.
Of op het kinderfeestje 10 minuten voor het einde bellen want ze heeft toch geen auto en kan dr toch niet op komen halen of we dr ff naar huis kunnen brengen.
Oh jemig... daar zou ik ook heel snel klaar mee zijn ja. Zoiets overkomt je 1 of 2 keer en daarna kijk je wel uitquote:
[..]
Dat zijn dezelfde ouders als die mij in de vakantie op mijn enige vrije dag om half 8 uit bel bellen want ze wil zo graag samen spelen (bleken voor die dag geen oppas te hebben) en haalde haar om half 6 op.
Of op het kinderfeestje 10 minuten voor het einde bellen want ze heeft toch geen auto en kan dr toch niet op komen halen of we dr ff naar huis kunnen brengen.
Wat irritant zeg.Wat irritant... Je dan zo voor het blok zetten...quote:
[..]
Dat zijn dezelfde ouders als die mij in de vakantie op mijn enige vrije dag om half 8 uit bel bellen want ze wil zo graag samen spelen (bleken voor die dag geen oppas te hebben) en haalde haar om half 6 op.
Of op het kinderfeestje 10 minuten voor het einde bellen want ze heeft toch geen auto en kan dr toch niet op komen halen of we dr ff naar huis kunnen brengen.
zou ik ook niet tof vinden.Ik zou dr geloof ik terug voor het blok zetten op een bepaald moment :$quote:
[..]
Wat irritant... Je dan zo voor het blok zetten...
"Nee dat kan niet en we krijgen straks belangrijk bezoek dus je moet haar nu komen halen." oid. Flauw maar kans is wel groot dat ze t daarna niet meer doen (en een ander slachtoffer zoeken, dat ook...)
Hier 114,50 voor 10 lessenquote:
[..]
Ik betaal echt geen 10 euro per les. Dan deed ik het meteen. Ik woon om de hoek van een manege en die vraag 17,50 per les.
Voor dansles betaalde ik 36 euro voor een kwartaal
Ik bied het wel aan aan de moeder van een vriendje als er weer eens een staking is, en ze vraagt het ook wel eens als ze opvang nodig heeft en er die dag geen plek meer is op de BSO (ze heeft geen vaste dagen), en dat is geen probleem, aan de andere kant blijft Soneal ook regelmatig mee-eten als hij bij hen speelt (gaan wij samen uit eten
).Maar wel graag in overleg enzo, ik doe nergens moeilijk over.
Afgelopen najaar was ik een tijdje totaal kapot moe, zag ze me 's morgens op school, krijg ik even later een "Zal ik Soneal vanmiddag maar meenemen naar ons huis?" appje
Lief!quote:
Dat kan echt niet.
Ik bied het wel aan aan de moeder van een vriendje als er weer eens een staking is, en ze vraagt het ook wel eens als ze opvang nodig heeft en er die dag geen plek meer is op de BSO (ze heeft geen vaste dagen), en dat is geen probleem, aan de andere kant blijft Soneal ook regelmatig mee-eten als hij bij hen speelt (gaan wij samen uit eten
Maar wel graag in overleg enzo, ik doe nergens moeilijk over.
Afgelopen najaar was ik een tijdje totaal kapot moe, zag ze me 's morgens op school, krijg ik even later een "Zal ik Soneal vanmiddag maar meenemen naar ons huis?" appje
Zo hoop ik ook te zijn.
Overigens gaan onze kinderen naar een andere school dan onze buren/achterburen/overburen dus daar kan ik, al zou ik het willen, niet op terugvallen.
En smiddags om 15u zou ik ze nog wel alleen naar huis laten. Maar smorgens alleen naar school vertrouw ik er niet op dat ze om 8:15 ook daadwerkelijk gaan
Dat is wel aan de prijs.quote:
[..]
Ik betaal echt geen 10 euro per les. Dan deed ik het meteen. Ik woon om de hoek van een manege en die vraag 17,50 per les.
Voor dansles betaalde ik 36 euro voor een kwartaal
Zal wel net zo erg verschillen als zwemles, hier is paardrijden namelijk 10 euro per les
Dansen is 40 per maand.
Voetbal nog geen 30 euro per kwartaal.
Maar al met al blijft het lastig als je kind er moeite mee heeft om alleen ergens naartoe te gaan.
Ik was ook zo vroeger en ik heb daarom ook nooit echt leuk op een sport oid gezeten.
Dat vind ik echt nog te doen. Ik heb ook verder weg gezocht maar kom niet onder de 15 euro per les.quote:
Ze heeft altijd wel ergens wat eczeem, maar nu met dit weer barst het overal weer los. Vorig jaar op vakantie was het het ergst, toen zaten we in Italië waar een hittegolf was met mega luchtvochtigheid. Ik had toen de indruk dat ze een soort zonne-allergie had, want haar billen waren het enige deel van haar lijf waar geen bultjes zaten (soort kippenvel). Maar het kan natuurlijk ook van de zonnebrandcreme komen.... Ik gebruik Lovea, juist omdat dit aangeprezen werd als goed voor kindjes met een moeilijke huid.
Heeft iemand nog een andere tip, of bemoedigende verhalen dat het heus overgaat?
Eczeem hier (was niet zongerelateerd) verdween vanzelf toen we stopten met shampoo gebruiken.quote:
Twee dagen warm weer en mijn meisje zit weer compleet onder de bultjes en krabt zich een ongeluk
Ze heeft altijd wel ergens wat eczeem, maar nu met dit weer barst het overal weer los. Vorig jaar op vakantie was het het ergst, toen zaten we in Italië waar een hittegolf was met mega luchtvochtigheid. Ik had toen de indruk dat ze een soort zonne-allergie had, want haar billen waren het enige deel van haar lijf waar geen bultjes zaten (soort kippenvel). Maar het kan natuurlijk ook van de zonnebrandcreme komen.... Ik gebruik Lovea, juist omdat dit aangeprezen werd als goed voor kindjes met een moeilijke huid.
Heeft iemand nog een andere tip, of bemoedigende verhalen dat het heus overgaat?
Dr Leenarts zal ik eens bekijken
Maar nu met die andere bultjes sta ik dus weer even voor een raadsel. Ze krijgt dan ook een wat opgezet gezicht met een strakke rode huid en wat pafferige oogjes... Ziet er superoncomfortabel uit, dus ik wil haar zo graag helpen
En vaseline mijd ik met een warmbloedig kind ook, anders gaat het maar lopen broeien onder die laag.
Ik was alleen in de veronderstelling dat zon goed was voor eczeem, maar dat lijkt hier niet het geval. Of ze heeft eczeem én zonne-allergie
Het pafferige gezicht doet me eerder aan hooikoorts denken...
Ah, ja dat klopt sowieso hoor Kwak, dat heeft ze het hele jaar door. Ik kan haar dus ook nooit leuke truien aandoen, of fijn met vestjes enzo werken. Het kind loopt de hele winter het liefst in een gewoon tricot shirt met een mouwloos hemdje eronder.quote:
Mijn eigen atopisch eczeem vlamt ontzettend op van zweten, kan dat het zijn?
Het pafferige gezicht doet me eerder aan hooikoorts denken...
Ik zorg dus dat kleding nooit synthetisch is (ok, uitgezonderd de 100 tulen rokjes die ze heeft, daar kom ik niet onderuit
) en dat in de winter het onderlaagje bij voorkeur iets met wol is, dan is de kern iig warm en reguleert het wat als de school toch flink stookt. Kijk, dat vind ik dus een hoopgevend bericht. Dit zijn natuurlijk de eerste warme dagen en ik was al bang dat het dus tot september zo zou zijnquote:
Hier zonneallergie, uit zich in het voorjaar bij de eerste warme dagen en op vakantie als het echt goed zonnig is weer. Antihistamine en koelen helpt een beetje...
Maar er is dus reden om aan te nemen dat het hierna weer even 'gewend' is? Antihistamine had ik afgelopen jaar op vakantie ook al aan zitten denken. Ik zal eens informeren bij mijn huisarts
Komt het door de warmte, Door zon, of toch iets gegeten waar hij niet tegen kon. Flink cetamacogrol gesmeerd. Hopelijk is het morgen wat beter
Qua sport, hier hebben we gezien wat het met het zelfvertrouwen kan doen als je ergens goed in bent. Onze oudste is zo gegroeid toen ze op turnen zat en daar goed in bleek. Inmiddels Door een blessure moeten stoppen met turnen maar inmiddels zit ze op acrogym, wat veel raakvlakken met turnen heeft.
Onze jongste is een echte voetballer. Een genot om naar te kijken.
En wat ideaal nu ze groter worden. Gaan zelf naar vriendjes, naar sport enz. Eerder voelde ik me net een taxi maar het wordt echt beter
Ik wil er heel graag één (ja ik ja) en vriend vind het te gevaarlijk (die is nogal risicomijdend). Hoe kijken jullie daarnaar?
(Ik zou voor een rechthoekige ingraaf gaan)
OUD / Muziek(les) voor kinderen
Niet meer. Altijd wel gehad. Met net. Zonder net. Op een tegelvloer. Niet ingegravenquote:
Zijn ee hier mensen met een trampoline in de tuin?
Ik wil er heel graag één (ja ik ja) en vriend vind het te gevaarlijk (die is nogal risicomijdend). Hoe kijken jullie daarnaar?
(Ik zou voor een rechthoekige ingraaf gaan)
Je kan ook misstappen op de stoep en je enkel breken.
Wilde ik absoluut niet. Heb zelf jarenlang geturnd en we mochten nooit alleen trampolinespringen. Veel te gevaarlijk. Ook de turnclub van mijn dochter waarschuwt tegen tuintrampolines.quote:
Zijn ee hier mensen met een trampoline in de tuin?
Ik wil er heel graag één (ja ik ja) en vriend vind het te gevaarlijk (die is nogal risicomijdend). Hoe kijken jullie daarnaar?
(Ik zou voor een rechthoekige ingraaf gaan)
Ik zou ook een trampoline nemen (ingegraven) als we een tuin zouden hebben.
Ze mogen dat van mij dus echt niet als de veren niet helemaal bedekt zijn.
Zo was dat altijd wel strijd bij de julianatoren
Wij hebben er een (ingegraven) sinds ik denk een klein jaartje, en het is voor ons echt de aankoop van de eeuw. Hoeveel uren ze daarop al gesprongen hebben... Ze vinden het nog net zo leuk als de eerste week, en ook altijd een hit bij kinderen die komen spelen. Glijbaan met het uiteinde op de rand is ook populairquote:
Zijn ee hier mensen met een trampoline in de tuin?
Ik wil er heel graag één (ja ik ja) en vriend vind het te gevaarlijk (die is nogal risicomijdend). Hoe kijken jullie daarnaar?
(Ik zou voor een rechthoekige ingraaf gaan)
We hebben niet eens zo'n grote, rond, diameter 244 cm, en springen / spelen met 2 a 3 kinderen gaat nu nog prima.
Inmiddels al een paar keer het net en de rand vervangen.
Ja wij. Een gemiddelde van 270? Met net en rand. Ze zijn er nog steeds blij mee en de jongste kon dus al springen toen hij naar gekeken echt heel klein was 😍quote:
Zijn ee hier mensen met een trampoline in de tuin?
Ik wil er heel graag één (ja ik ja) en vriend vind het te gevaarlijk (die is nogal risicomijdend). Hoe kijken jullie daarnaar?
(Ik zou voor een rechthoekige ingraaf gaan)
Hij staat niet ingegraven trouwens.
.Goede rand gaan we dan voor blijven zorgen!
Nooit een ongeluk mee gehad, wel vaak onderdelen vervangen.
Mijn puberdochter heeft vandaag goed en slecht nieuws ontvangen. Ze is aangenomen op haar vervolgopleiding (kunstopleiding). Na een hele dag intake waar ze een thuisopdracht voor moest maken, een schrijfopdracht en een schoolopdracht op de dag zelf en waarbij ze een portfolio en een inspiratiemap voor moest meenemen heeft de toelatingscommissie een positief advies uitgebracht.
Maar ze staat wel op een wachtlijst en is nu afhankelijk van afhakers. Dat heeft ze al eens eerder meegemaakt zonder succes, dus ze was helemaal kapot.
En we hebben geen alternatief. Ze wist echt geen andere opleiding die ze leuk vond. En nu moeten we dus alsnog op zoek naar een alternatief, terwijl ze eigenlijk voor 1 april al ingeschreven moest zijn.
Maar waarschijnlijk is er direct via de algemene registratie een bericht uitgegaan, want toevallig vandaag kregen we ook een mailtje van MBO Utrecht dat ze nog niet te laat was en zich nog kon inschrijven bij een andere opleiding. Dat is dan weer een meevaller, maar ze heeft geen idee wat.
Vindt ze industrieel product ontwerp niet leuk? Is wel wat technischer dan kunst natuurlijk, maar wel met ontwerpen.
Nevermind, ik lees op de pagina dat ze ook al op veel opleidingen vol zitten :/
Nimeto is de opleiding waar het om gaat. Ze is dus aangenomen, maar ja. Daar koop je niks meer voor.quote:
Nimeto al geprobeerd?
Nevermind, ik lees op de pagina dat ze ook al op veel opleidingen vol zitten :/
Tof dat ze een positief advies heeft gekregen, maar wel heel zuur dat ze op een wachtlijst staat... Loten ze dan wie er toegelaten wordt ofzo? En dan sta je verder op een wachtlijst?quote:
Mijn puberdochter heeft vandaag goed en slecht nieuws ontvangen. Ze is aangenomen op haar vervolgopleiding (kunstopleiding). Na een hele dag intake waar ze een thuisopdracht voor moest maken, een schrijfopdracht en een schoolopdracht op de dag zelf en waarbij ze een portfolio en een inspiratiemap voor moest meenemen heeft de toelatingscommissie een positief advies uitgebracht.
Maar ze staat wel op een wachtlijst en is nu afhankelijk van afhakers. Dat heeft ze al eens eerder meegemaakt zonder succes, dus ze was helemaal kapot.
Blegh, dus eigenlijk weet ze nog niks...
Misschien ook ergens wel goed dat ze niet "te veel" mensen opleiden, maar wel zuur als je er dan buiten valt. Duimen dat er genoeg uitvallen zodat zij de opleiding kan gaan doen...
We verwachten helemaal niks. Volgens de opleiding zijn ze uitgegaan van 'wie het eerst komt, het eerst maalt' en ze was laat met aanmelden. Dus dat is waarschijnlijk de reden.quote:
[..]
Tof dat ze een positief advies heeft gekregen, maar wel heel zuur dat ze op een wachtlijst staat... Loten ze dan wie er toegelaten wordt ofzo? En dan sta je verder op een wachtlijst?
Blegh, dus eigenlijk weet ze nog niks...
Misschien ook ergens wel goed dat ze niet "te veel" mensen opleiden, maar wel zuur als je er dan buiten valt. Duimen dat er genoeg uitvallen zodat zij de opleiding kan gaan doen...
We gaan maar nergens vanuit, maar ik zit wel met de handen in het haar. Ze heeft twee zulke rotjaren achter de rug en het zou zo welkom zijn geweest als zij eens goed nieuws had gehad.
Ik weet het allemaal ook niet meer. Ze is nog leerplichtig, maar het liefst zou ik haar een jaar de kans geven om bij te komen en in alle rust aan het weer opbouwen van wat zelfvertrouwen te werken. Een baantje zoeken zodat ze leert dat ze misschien ook wel dingen wel kan.
Ik denk dat ik het er op aan laat komen met de leerplicht. Gewoon eens niet voldoen aan de regels en eens doen wat ons het beste lijkt. Dan komen ze maar met boetes en rechtszaken. Ik vecht ze wat mij betreft allemaal aan.
16 jaarquote:
Is het geen optie om iets van een BBL opleiding te gaan doen? Of eerst overleggen met de leerplicht? Soms is een tussenjaar wel een mogelijkheid op die leeftijd..
Ik werd heel enthousiast toen ik dit las:quote:
https://www.elkevandenhout.nl/ over het M-jaar, een tussenjaar met inhoud, voor na het VMBO, maar helaas is ze dit nog maar net aan het opzetten en loopt het dus nog niet...
O je was er al zo bang voor, balen! Heeft ze al eens gekeken naar de opleiding ruimtelijk vormgever? Dan is het misschien geen verloren jaar, de vaardigheden die ze daar krijgt kan ze dan volgend jaar op de gewenste opleiding gewoon weer gebruiken. Ik zag even snel dat er in Boxtel nog plaats is (zonder wachtlijst). Hij wordt op meer plekken gegeven oa ook Amsterdam, maar daar kon ik zo snel niet vinden wat de plaatsingsprocedure is.quote:
En we hebben geen alternatief. Ze wist echt geen andere opleiding die ze leuk vond. En nu moeten we dus alsnog op zoek naar een alternatief, terwijl ze eigenlijk voor 1 april al ingeschreven moest zijn.
Maar waarschijnlijk is er direct via de algemene registratie een bericht uitgegaan, want toevallig vandaag kregen we ook een mailtje van MBO Utrecht dat ze nog niet te laat was en zich nog kon inschrijven bij een andere opleiding. Dat is dan weer een meevaller, maar ze heeft geen idee wat.
En als ze echt er een jaartje tussenuit wil zou ik zelf contact opnemen met de leerplichtambtenaar van de gemeente. Dat is altijd beter dan boetes etc afwachten. Een leerplichtambtenaar mag je vrijstellen van onderwijs al krijg je dan waarschijnlijk wel verplichtingen als 'studiekeuzetraject'. IN jullie geval is het heel goed uit te leggen waarom ze er een jaartje tussenuit wil, dus het valt te proberen. Er zijn overigens wel dingen als 'breekjaren' maar die zijn eigenlijk altijd voor pubers die niet weten wat ze willen en dat lijkt me nou juist niet het probleem bij jullie.
Succes de komende tijd, hopelijk vinden jullie een oplossing.
Hoe staat ze ervoor wat betreft examen?
Nog even over dat eczeem. Mijn dochter krabt zichzelf helemaal open. Zo ziet ze er nu uit.
och jee..quote:
Balen livelink. Hopelijk komt ze er toch doorheen. Hebben ze überhaupt wel naar het werkstuk gekeken?
Nog even over dat eczeem. Mijn dochter krabt zichzelf helemaal open. Zo ziet ze er nu uit.
[ afbeelding ]
Tip! Koop zudaifu op Aliexpress.
A gebruikt dat bij eczeem en het helpt super goed.
Ik kan eventueel een tubetje naar je.sturen.
ZUDAIFU Body Psoriasis Crème Dermatitis en Eczeem Pruritus Zalf Psoriasis Zalf Huidproblemen Behandeling Groothandel
http://s.aliexpress.com/yAnUbUB7?fromSns=Copy to Clipboard
beter nog, een verwijzing naar de dermatoloog. wellicht is er inmiddels een middel wat de ellende verzacht. met zo uit de hand gelopen moet je niet zelf gaan kutten, dat zijn open wonden. sterkte!quote:
Kun je niet gewoon beter hormooncreme halen bij de huisarts?
Ik ga er inderdaad niks opsmeren wat uit China komt.quote:
Kun je niet gewoon beter hormooncreme halen bij de huisarts?
Als we weer in nl zijn maken we afspraak bij de dokter.
SPOILERik heb Vicky enkel bedankt voor de tip uit beleefdheid
quote:
[..]
Ik ga er inderdaad niks opsmeren wat uit China komt.
Als we weer in nl zijn maken we afspraak bij de dokter.SPOILERik heb Vicky enkel bedankt voor de tip uit beleefdheid
SPOILERje mag het ook niet op open wonden smeren.
A gebruikt het als ze lichte plekjes heeft. Binnen 1 dag is het weg.
Hormoonzalf maakt je huid dun. Die Chinese crème heb ik aan de huisarts laten zien en die vond het prima dat A daar mee smeert.
Het is op basis van kruiden, meer zit er niet in.
Wat wel fijn is bij jeuk is koelen.
Ik zit te denken, maar geen idee of het zo werkt, zou je de jeuk kunnen verlichten met een anti-allergie middel (anti-histamine, van die hooikoorts middeltjes)? Maar ik weet niet of de jeuk die je hebt van eczeem, weggaat door zulk spul...
Desloratadine is ook bij huidjeuk een fijn middel. Maar dat zal alleen helpen als de jeuk komt van een allerische reactie.
Herkenbaar check.quote:
Vraagje, onze zoon van bijna 7 is nooit stil. Hij maakt altijd geluiden. Gillen, joelen, praten, van alles. Mijn man en ik worden er echt knettergek van. Helemaal nu met de baby. Die wordt vaak wakker erdoor. Boos worden helpt niet. Hij doet het ook onbewust volgens mij. Is dit herkenbaar en is er wat aan te doen?
Oplossing: -
Het is natuurlijk makkelijk roepen vanaf hier, maar als hij echt vrijwel nooit stil is zou je bijvoorbeeld eens met zijn leerkracht kunnen gaan praten of die hetzelfde ervaart. Zo ja, kan je verdere stappen ondernemen in bijvoorbeeld een adhd onderzoek, als je daar zelf behoefte aan hebt. (Zo nee kan je die stappen trouwens ook nemen. Je kan aan de huisarts om een verwijzing voor onderzoek vragen, je kan ook zelf aankloppen bij een orthopedago(o)g(e).
Wat een diagnose je kan brengen is wat meer acceptatie van het feit dat hij dus blijkbaar zo geprogrammeerd is en kan je met behulp van die wetenschap zoeken naar manieren om daarmee om te gaan. Er zijn legio boeken, boekjes, trainingen etc. etc. Orthopedagogen kunnen dan bijvoorbeeld met hem ook een stuk psychoeducatie doen om te proberen aan hem duidelijk te maken wat de gevolgen van zijn gedrag zijn en daarnaast kan zo iemand hem ook helpen wat beter met die drukte om te gaan.
Maar ook zonder diagnose zou je natuurlijk wel ook die dingen die gebruikelijk zijn bij adhd toe kunnen passen.
Je zou kunnen werken met een kookwekkertje met daarbij het verzoek om iig de komende 5 minuten even stil te zijn.
Daar heb je met een slapende baby weinig aan, 5 minuten, maar toch... it's a start.
Eventueel kan je nog een trampoline in de tuin zetten en hem daar parkeren als hij echt even te druk is.
Maar dit zijn allemaal toch maar kortdurende oplossingen. Het klinkt alsof dit bij hem hoort en je er mee moet leren om gaan.
Been there, done that... ik heb twee van zulke jongetjes... Dodelijk vermoeiend. Het kwekt de hele dag door en als het niet kwekt dan maakt het wel anderszins geluid.
Maar als je het onderzoek doet wordt school vaak sws wel ook gevraagd vragenlijst in te vullen van het kaliber:
Wiebelt je kind vaak, op een schaal van 0-10
en zo nog 100 andere verschillende versies.
Ik opperde alleen om eens bij school na te vragen omdat als je mij vraagt of mijn kinderen druk zijn ik zal zeggen dat ze best druk zijn, maar ja... jongetjes.
Mijn referentiekader is mijn twee kinderen. Een juf ziet er veel meer en kan dus ook een vergelijk trekken of een kind meer dan gemiddeld druk of onrustig is.
Ik vond het altijd wel pittig, maar had geen idee of het heftiger was dan gemiddeld.
Als je een onderzoek wil via de vergoede zorg is het handig om bij de huisarts te starten. Als je het zelf wil bekostigen dan kan je rechtstreeks bij een professional (bijvoorbeeld een orthopedagoog) aankloppen.
Mijn superdrukke 7 jarige is nu een hele rustige 17 jarige.
Hetzelfde geldt voor mijn 13 jarige die ondertussen een stuk rustiger is geworden dan voorheen.
Maar goed, daar heb je nu niets aan natuurlijk.
Voor hen en voor ons. Ik heb er zelf gevoelsmatig nog steeds moeite mee, het is toch best heftig spul, maar bijvoorbeeld bij mijn oudste heeft het hem zo veel rust gegeven in de klas, hij ervaarde ineens hoe het was om niet constant bij alles afgeleid te raken en heeft daardoor echt een enorme sprong gemaakt. Ineens was hij een voorbeeld voor de klas.
(En nee, hij is geen totaal gedrogeerde zombie hij krijgt een relatief lage dosis.)En wat jij zegt Vanyel, die opmerking kregen we laatst ook van iemand met een kind met een verstandelijke beperking: vergis je niet hoeveel energie een niet-gemiddeld kind je soms kan kosten, geen wonder dat je dan in het weekend niet de energie heb om allerlei leuke activiteiten te ondernemen, je bent al blij dat je de dag gewoon een beetje leuk met elkaar door komt.
Ik vond het vooral een verademing dat iemand met een kind met een serieuze beperking in kon zien hoe een kind met de beperking de andere kant op (dus meer dan gemiddeld intelligent) ook echt heel veel energie kan kosten. Het raakte me. En het gaf mij wat lucht in de zin van 'het is dus niet gek dat het af en toe echt aanpoten is'.
Maar door de oudste heb ik wel een vertekend beeld van opvoeden of wat afwijkend gedrag is. Als ik naar de jongste kijk zie ik een hoop van de oudste, bv geen oogcontact maken. Maar hij loopt nu (nog) niet tegen problemen aan. Zolang ik denk dat hij zich wel redt en het gedrag niet problematisch is zal ik nooit een traject in gaan om een diagnose te krijgen.
(Omdat het verschil thuis / school heel groot kan zijn. Thuis hebben we een heel rustig kind zolang we haar wereld klein en overzichtelijk houden)
Ik herken wel dat anderen soms uitspreken dat ze vinden dat wij het niet makkelijk hebben, terwijl ik dat toch niet echt zo ervaar. Ik bedoel, het is niet opeens veranderd, Jen is altijd zo geweest dus ik ben niet anders gewend dan dit. We zeggen wel vaak dat het gezin draait om hoe zij zich voelt.
Mijne heeft naast autisme ook een verstandelijke beperking. Vaak zat zijn we blij als we de dag überhaupt doorkomen zonder enorme drama's. Dan is leuk nog niet eens aan de orde. Maar wat dat betreft is zorgintensief ook wel een goede benaming. Maakt niet zo veel uit waarom het is (zat vb kinderen die helemaal niet veel energie kosten, huppelende hoogbegaafde kinderen die nauwelijks extra zorg vragen enzo), een kind dat intensieve zorg vraagt is gewoon een energielek.
Waarom dan geen medicatie alleen voor op school? Dat kan maken dat de wereld daar ook kleiner en overzichtelijker voelt.quote:
Oh en medicatie heb ik me heel hard voor gemaakt dat we die kant niet op willen. Ik ben echt van mening dat daar voor Jen niet de oplossing zit.
(Omdat het verschil thuis / school heel groot kan zijn. Thuis hebben we een heel rustig kind zolang we haar wereld klein en overzichtelijk houden)
Als ik zie wat het de mijne oplevert, kan ik echt een beetje verdrietig raken dat we niet eerder zijn begonnen. Terwijl ik altijd heel terughoudend was.
Vraag is trouwens open bedoeld, zo staat het er niet helemaal geloof ik.
Omdat ik medicatie echt heel heftig vind. Het zijn dezelfde verbindingen als speed of cocaine.quote:
[..]
Waarom dan geen medicatie alleen voor op school? Als ik zie wat het de mijne oplevert, kan ik echt een beetje verdrietig raken dat we niet eerder zijn begonnen. Terwijl ik altijd heel terughoudend was.
En met een beetje meer meedenken in haar behoeften is ze hartstikke tam. Dus dan zou ze medicatie nemen voor het geval dat het een dag niet zo gaat als ze denkt.
Uiteraard hebben we dit gewoon overlegd met de instantie en een aangesloten kinderpsychiater die haar dossier goed kennen of dit de juiste keuze was.
Voor nu denk ik dat het nog steeds de juiste keus is, maar ik ben me er bewust van dat het echt nog wel kan veranderen. Maar dat zijn zorgen voor morgen. Ver vooruit kijken heeft niet zoveel zin, we leven nu.
Dat laatste snap ik heel goed. Als je op zich niks met een sticker zou doen, dan hoeft het voor mij ook niet per se geplakt te worden.quote:
Bij de oudste hebben we zo’n traject doorlopen omdat zij eigenlijk overal tegen dezelfde problemen aanliep. Dus thuis, school, opvang, oma.... en zelf ben je een keer klaar met alle tips en tricks.
Maar door de oudste heb ik wel een vertekend beeld van opvoeden of wat afwijkend gedrag is. Als ik naar de jongste kijk zie ik een hoop van de oudste, bv geen oogcontact maken. Maar hij loopt nu (nog) niet tegen problemen aan. Zolang ik denk dat hij zich wel redt en het gedrag niet problematisch is zal ik nooit een traject in gaan om een diagnose te krijgen.
Wij liepen bij beide tegen gedoe op school aan. Bij de jongste dusdanig dat de situatie op school niet meer houdbaar was. En om ervoor te zorgen dat hij op de juiste plek kwam zijn we toen gaan onderzoeken.
Mooie blog! En hele herkenbare dingen.quote:
Heel toevallig las ik daar vanmorgen deze blog over: https://www.lotjeenco.nl/wat-niemand-weet/
Mijne heeft naast autisme ook een verstandelijke beperking. Vaak zat zijn we blij als we de dag überhaupt doorkomen zonder enorme drama's. Dan is leuk nog niet eens aan de orde. Maar wat dat betreft is zorgintensief ook wel een goede benaming. Maakt niet zo veel uit waarom het is (zat vb kinderen die helemaal niet veel energie kosten, huppelende hoogbegaafde kinderen die nauwelijks extra zorg vragen enzo), een kind dat intensieve zorg vraagt is gewoon een energielek.
Ik ben zo, zo, zo moe... Ik vergeet de meest idiote dingen. Ik ben zo intensief bezig met alles maar draaiend te houden dat ik dingen die niet per se belangrijk zijn echt zo van me af laat glijden. Niet eens bewust hoor, maar het blijft gewoon niet plakken.
Ik had serieus vorige week voor het eerst in 3-4 maanden weer een volledige werkweek
(van maar 28u niet eens een fulltime werkweek) die niet onderbroken werd door ritjes naar therapeuten en afspraken, af en toe een werktrip en godweetwat. Ik zou meedoen met de evaluatie van een van die dingen en sloeg ineens op tilt van de zoveelste invullijst. Ik heb er een briefje bij gedaan dat ik het niet meer op kon brengen en heb zo teruggestuurd. Ik kon niet meer. Ik was er mee bezig en zei tegen F.: 'Jij doet vanavond de rest hoor, ik kan niet meer', waarop hij alleen maar zei 'is dit voor ons, of voor hen?'
Overigens hebben we daar zelf nu wel een streep getrokken. We richten onze pijlen nu alleen nog maar op wat nu nog loopt, ondersteuning van een systeemtherapeute voor het hele gezin en verder is het zoals het is. Nu gewoon een modus-operandi vinden om met zijn alleen gewoon zo normaal mogelijk te functioneren.
Klinkt heftiger dan het is hoor, het is echt niet alleen maar kommer en kwel hier, maar toch... alles staat al zo lang onder spanning en ligt al zo lang onder een vergrootglas. Het is lastig om daaruit te ontsnappen en te ontspannen.
Maar zeker met kinderen met een handleiding denk ik juist dat het altijd maatwerk is.
Ik moest daar laatst even om slikken toen de jongste dus dat tweede stempel definitief kreeg. Waar komt het dan namelijk op neer? Dat wij als ouders toch op een andere manier de dingen aan moeten pakken. Maar dat staat best ver af van hoe ik ben als persoon, en dat kost dus ook weer een enorme berg energie en discipline. En dat is best KUT. Ik wil dat helemaal niet, zo rigide en zwart-wit. Maar het werkt wel het beste.
Vandaar dus ook de zeer welkome hulp van de systeemtherapeute om ons daarin te ondersteunen en waarbij je soms je vragen neer kan leggen.
Invullijstjes, ik vul ze niet meer in. Ik zeg gewoon dat ze de troep kunnen opvragen en als ze dan nog vragen hebben we openstaan voor een gesprek.
Ik denk dat ik wel 20x zo’n heel pak papier met evaluatie van gedrag, vragen over de zwangerschap, wel of niet van toepassing, enz enz heb ingevuld. Ik ben er echt helemaal klaar mee.
Helemaal waar.quote:
Lastig onderwerp, om uit te leggen waarom je bepaalde keuzes maakt zonder dat je misschien een ander daarin kan kwetsen.
Maar zeker met kinderen met een handleiding denk ik juist dat het altijd maatwerk is.
Wij hebben denk ik 1,5 jaar gezinsbegeleiding gehad, misschien is dat een beetje van hetzelfde?quote:
Maar je zegt het wel heel mooi.
Ik moest daar laatst even om slikken toen de jongste dus dat tweede stempel definitief kreeg. Waar komt het dan namelijk op neer? Dat wij als ouders toch op een andere manier de dingen aan moeten pakken. Maar dat staat best ver af van hoe ik ben als persoon, en dat kost dus ook weer een enorme berg energie en discipline. En dat is best KUT. Ik wil dat helemaal niet, zo rigide en zwart-wit. Maar het werkt wel het beste.
Vandaar dus ook de zeer welkome hulp van de systeemtherapeute om ons daarin te ondersteunen en waarbij je soms je vragen neer kan leggen.
Echt iemand die elke week de week doornam, terugblikken op bepaalde situaties, andere invalshoek bekijken, samen praten of we dingen anders kunnen aanvliegen, en tegelijk met Jen ook werken dat ze wel bewust is van zichzelf, dat zij dingen anders ziet en beleefd dan wij.
Maar de 2e keer dat ze langskwam ging Jen volledig uit haar stekker om doperwtjes op haar bord. Dusdanig dat mn servies door de woonkamer vloog. Toen snapte ze ook in 1x waar we het over hadden en dat Jen echt 2 kanten heeft behalve het stille rare meisje wat je je ziet bij een eerste ontmoeting.
Hij had al een eerste stempel?quote:
Maar je zegt het wel heel mooi.
Ik moest daar laatst even om slikken toen de jongste dus dat tweede stempel definitief kreeg. Waar komt het dan namelijk op neer? Dat wij als ouders toch op een andere manier de dingen aan moeten pakken. Maar dat staat best ver af van hoe ik ben als persoon, en dat kost dus ook weer een enorme berg energie en discipline. En dat is best KUT. Ik wil dat helemaal niet, zo rigide en zwart-wit. Maar het werkt wel het beste.
Vandaar dus ook de zeer welkome hulp van de systeemtherapeute om ons daarin te ondersteunen en waarbij je soms je vragen neer kan leggen.
Wij kunnen ook helemaal niks met zwart-wit en structuur. Gelukkig is rigiditeit bij haar niet zo'n issue.
Ja precies. Wat is problematisch?quote:
Ik wist op het laatst ook echt niet meer wat ik moest zeggen bij die vragen. Wat is veel/vaak, zeg het maar...
Hier is het juist heel zwart-wit. Aan-uit, ja-nee. Niet een beetje, misschien, als.. soms is dat vervelend, je wilt uiteindelijk ook wel dat ze een keertje wat “winnen”. Ik merk wel dat Jen bepaalde grapjes begint te snappen, maar soms ook helemaal niet en dan wordt ze heel boos. (Verdrietig/ gefrustreerd..)
Het is minder intensief dan dat, maar op de een of andere manier lukte het me/ons lang niet duidelijk te krijgen hoe moeilijk en heftig het soms is. Dit is nu om de 2 weken ongeveer en is nog voornamelijk verbaal leeglopen zodra ze een vraag stelt.quote:
[..]
Wij hebben denk ik 1,5 jaar gezinsbegeleiding gehad, misschien is dat een beetje van hetzelfde?
Echt iemand die elke week de week doornam, terugblikken op bepaalde situaties, andere invalshoek bekijken, samen praten of we dingen anders kunnen aanvliegen, en tegelijk met Jen ook werken dat ze wel bewust is van zichzelf, dat zij dingen anders ziet en beleefd dan wij.
Maar de 2e keer dat ze langskwam ging Jen volledig uit haar stekker om doperwtjes op haar bord. Dusdanig dat mn servies door de woonkamer vloog. Toen snapte ze ook in 1x waar we het over hadden en dat Jen echt 2 kanten heeft behalve het stille rare meisje wat je je ziet bij een eerste ontmoeting.
Nou ja, de hoogbegaafdheid, als je dat als stempel wil zien. Dat leverde in eerste instantie het grootste deel van zijn gedragsprobleem op. En nu dus adhd vastgesteld, maar wel alleen van het hyperactieve en impulsieve type, het 'ADD' deel heeft hij niet.quote:
[..]
Hij had al een eerste stempel?
Wij kunnen ook helemaal niks met zwart-wit en structuur. Gelukkig is rigiditeit bij haar niet zo'n issue.
En ik ben op zich echt geen stempel-geil type hoor, maar het liep (en loopt) soms zo enorm mis dat we heel erg op zoek gingen en moesten naar wat het was en hoe we daar beter mee om kunnen gaan.
Op school kregen we de vraag of we haar wilde helpen met lezen. Dat kon ze niet goed of begreep het allemaal maar niet. En thuis leest ze Harry Potter boeken.
Rekenen kan ze niet zeggen ze op school. Behalve als ze dan bij de Intertoys iets moet betalen. Dan weet ze precies hoeveel geld ze nodig heeft voor haar Lego dimensions poppetje.
Krijgt een velletje sommen. Doet 3 kwartier over 2 sommen. De volgende ochtend kreeg ze het opnieuw en doet ze nog geen half uur over 2 velletjes sommen (dezelfde als de dag ervoor). Dus ze kan het wel.
Is erg in zichzelf gekeerd. Leeft in haar eigen wereldje vaak. Steeks uit het niets haar vinger op (bijvoorbeeld tijdens het rekenen) en verteld dan een heel verhaal wat in haar opkomt.
Is erg creatief. En iets wat ze ontzettend leuk vind kan ze uren mee spelen/lezen of wat dan ook.
Als ze een mindere dag heeft zien we dat terug in het eten. Ze haat eten. Haar lunchtrommel is vaak nog gewoon gevuld met wat ik er smorgens in stop. Het eten savonds gaat ene dag beter dan andere. We zijn er pas achter gekomen dat ze haar eten uitspuugd in de wc. Vraagt of ze mag plassen en spuugt uit wat ze heeft gegeten of wat verstopt heeft in haar wangen.
Zo tijdens de vakantie is dit er niet. Misschien omdat er geen tijdsdruk achter zit? Op tijd op bed. Op tijd aankleden. We hebben van alles geprobeerd (ook de juffen op school) maar niets lijkt te helpen of het helpt even.
Dat was bij ons in het begin al heel belangrijk. Want hoevaak kun je zeggen dat het opvoeden je best wel tegenvalt of dat je het soms echt niet meer weet.quote:
[..]
Het is minder intensief dan dat, maar op de een of andere manier lukte het me/ons lang niet duidelijk te krijgen hoe moeilijk en heftig het soms is. Dit is nu om de 2 weken ongeveer en is nog voornamelijk verbaal leeglopen zodra ze een vraag stelt.
Of dat je soms echt in staat bent je kind wat aan te doen.
quote:
[..]
Dat was bij ons in het begin al heel belangrijk. Want hoevaak kun je zeggen dat het opvoeden je best wel tegenvalt of dat je het soms echt niet meer weet.
Of dat je soms echt in staat bent je kind wat aan te doen.
Uhuh... Een van de psychologen zei ook eens tegen ons 'kunnen jullie nog wel zien wat een leuk joch het ook gewoon is?' *slik*
Nee, dat is een bepaalde periode echt moeilijk geweest. Iedereen die iets te zeggen heeft over je kind, constant gedoe op school.
Daar hebben voor ons de onderzoeken en de stempels wel bij geholpen. Compassie, hij doet het niet express, het komt ergens vandaan.
Tally, het klinkt in ieder geval alsof je je echt zorgen maakt om je meisje en dat je haar graag zou willen helpen dat het allemaal wat makkelijker wordt voor haar. Alleen al daarom denk ik dat het goed is dat je die zorgen eens bij een professional uit spreekt.quote:
Met de oudste lopen we nu tegen dingen aan op school. Als ze een dag vrij is of vakantie heeft is ze heel anders. Ze heeft geen hekel om naar school te gaan maar het gaat gewoon steeds minder goed. Steeds minder vriendjes en vriendinnetjes.
*knip*
Ik merkte van de week dat ze graag een plekje zou willen hebben waar ze zich zou kunnen terug trekken wanneer ze het deuk heeft in haar hoofd of wanneer ze het idee heb dat we haar toch niet begrijpen (dat horen we helaas heel vaak) dus heb ik haar kamer leeg gehaald en een tafeltje in het midden gezet waar ze kan lezen/kleuren/doen.
Maandag ga ik de huisarts bellen voor een afspraak. Is het dan noodzaak als zij meegaat? Ik wil niet alles waar ik mee zit bespreken waar zij bij zit namelijk.
Ik heb gelukkig een goeie vriendin die niet eens met haar ogen knippert als ik vertel dat ik iemands hoofd eraf heb willen trekken van frustratie. Is veel waard.quote:
[..]
Dat was bij ons in het begin al heel belangrijk. Want hoevaak kun je zeggen dat het opvoeden je best wel tegenvalt of dat je het soms echt niet meer weet.
Of dat je soms echt in staat bent je kind wat aan te doen.
Ik vind het ook heel naar als je kind erbij is, maar vaak willen ze dat toch. Stom, want het levert vaak ook weer een hoop stress op bij je kind, maar ook logisch omdat ze dan ook het kind kunnen bezien waar het om gaat. Wij doen het inmiddels alleen nog als het expliciet wordt gevraagd door de andere partij (en we zelf het nut ervan zien).quote:
Maandag ga ik de huisarts bellen voor een afspraak. Is het dan noodzaak als zij meegaat? Ik wil niet alles waar ik mee zit bespreken waar zij bij zit namelijk.
De bevestiging dat je het niet verkeerd ziet. Dat is soms al voldoende.quote:
[..]
Een van de psychologen zei ook eens tegen ons 'kunnen jullie nog wel zien wat een leuk joch het ook gewoon is?' *slik*
Nee, dat is een bepaalde periode echt moeilijk geweest. Iedereen die iets te zeggen heeft over je kind, constant gedoe op school.
Daar hebben voor ons de onderzoeken en de stempels wel bij geholpen. Compassie, hij doet het niet express, het komt ergens vandaan.
[..]
Tally, het klinkt in ieder geval alsof je je echt zorgen maakt om je meisje en dat je haar graag zou willen helpen dat het allemaal wat makkelijker wordt voor haar. Alleen al daarom denk ik dat het goed is dat je die zorgen eens bij een professional uit spreekt.
En nee, nog steeds kan ik niet altijd begrip tonen. Het “doe toch eens normaal” flapt er echt nog wel eens uit.
Ik zou het even aan de assistente voorleggen. Ik denk eigenlijk dat het bij de ha op zich niet nodig is. Het is heel begrijpelijk dat je sommige dingen niet wil bespreken waar zij bij is.quote:
Ik zou het voor haar inderdaad makkerlijker willen maken. Gewoon omdat ik weet dat ze het echt kan. Weten hoe ik haar zou kunnen helpen in sommige gevallen.
Ik merkte van de week dat ze graag een plekje zou willen hebben waar ze zich zou kunnen terug trekken wanneer ze het deuk heeft in haar hoofd of wanneer ze het idee heb dat we haar toch niet begrijpen (dat horen we helaas heel vaak) dus heb ik haar kamer leeg gehaald en een tafeltje in het midden gezet waar ze kan lezen/kleuren/doen.
Maandag ga ik de huisarts bellen voor een afspraak. Is het dan noodzaak als zij meegaat? Ik wil niet alles waar ik mee zit bespreken waar zij bij zit namelijk.
Laat mij maar lekker met een boek op de bank ofzo. Maar ik krijg er gewoon de kans niet voor, want er is altijd herrie of ze kleppen tegen je aan. Ook als ik zeg 'mag ik nu alsjeblieft even 10 minuutjes wat voor mezelf lezen?' 'Ok, is goed'. Om nog geen minuut later te horen 'Oh ja, mam... '
Echt, het is zo onbeheersbaar blijkbaar, die impuls.
Ik heb helaas ook geen oplossing voor je.
Wc deur op slot.quote:
Ja, dat is ook echt superlastig.
Laat mij maar lekker met een boek op de bank ofzo. Maar ik krijg er gewoon de kans niet voor, want er is altijd herrie of ze kleppen tegen je aan. Ook als ik zeg 'mag ik nu alsjeblieft even 10 minuutjes wat voor mezelf lezen?' 'Ok, is goed'. Om nog geen minuut later te horen 'Oh ja, mam... '
Echt, het is zo onbeheersbaar blijkbaar, die impuls.
Ik heb helaas ook geen oplossing voor je.
Wij hadden voor oudste gesprek met wijkteam voor verlengen indicatie voor begeleiding en ik heb daar toch ook mijn zorgen om de jongste geuit. Doe ik al jaren op diverse plekken en steeds het gevoel dat ik niet gehoord word.
Nu dus wel, eindelijk. Net de papieren ondertekend en dan wordt de verwijzing in gang gezet. En dan gaan ze kijken of er verder onderzoek of wat dan ook nodig is.
En er hoeft van mij geen diagnose of iets uit te rollen, als we er met zn allen maar voor kunnen zorgen dat ze beter in haar vel komt te zitten.
[ Bericht 87% gewijzigd door Nijna op 10-05-2018 19:35:49 ]
quote:
En nu heb ik alle latere reacties ook gelezen. Wat pittig allemaal. En ook wel herkenning, ook al is er hier dus officieel niks aan de hand. Dat leeggezogen gevoel vooral. Maar goed. We kunnen nog lachen hoor, laatst vroeg ik waar zijn uitknop zat. 'Ergens heel diep tussen mijn billen'
Goed verstopt! Maar alle verhalen raken mij. Er is zoveel herkenning... In ieder geval thuis. Zoveel onrust en bij vlagen onhandelbaar gedrag dat we ook zo nu en dan totaal vastlopen. Ik kan ook slecht tegen drukte dus daar ook herkenning.
Op school en op de bso gaat het juist prima. In die zin, dat zij een gemiddelde leerling zien, met sociaal wenselijk gedrag. Maar wij denken dat hij veel meer kan. Hij durft alleen geen moeilijker werkjes te doen, want ‘dat kan ik misschien nog niet’. Fixed mindset en beetje faalangstig dus. Maar omdat hij gewoon prima meekomt voel ik (nog) niet direct noodzaak om er iets mee te doen. Alleen thuis gaat het soms zo moeizaam.
Herkenning ook BE, dat je zegt dat het zo lastig is om duidelijk te maken wát er dan precies misgaat of moeilijk is. Het klinkt al snel als ‘tja, typisch jongensgedrag’. En deels zal dat heus waar zijn. Maar er knaagt ook iets dat niet helemaal als normaal voelt, maar probeer dat eens onder woorden te brengen...
Lastig als je dan ook niet weet wat er is en dus eigenlijk zo weinig kan doen.
Dat kan ik me heel goed voorstellen.quote:
Sterkte
Ik stel te veel vragen. Moet dr eens met rust laten. Stoppen met chips eten want dat maakt lawaai. 7quote:
zelfde leeftijd als onze oudste. Ik herken haar gedrag wel een beetje... Niet het in de slaap huilem, maar wel overdag om het minste geringste. Zo sneu en je wil graag wat doen..quote:
En als je vraagt of ze het anders uit wil leggen dan krijg je een: Laat maar want je begrijpt me toch niet. Ik vind dat erg vervelend. Zij natuurlijk nog vervelender maar ik wil graag iets voor haar doen.quote:
[..]
zelfde leeftijd als onze oudste. Ik herken haar gedrag wel een beetje... Niet het in de slaap huilem, maar wel overdag om het minste geringste. Zo sneu en je wil graag wat doen..
Stomme suggestie: samen wiegen?quote:
[..]
En als je vraagt of ze het anders uit wil leggen dan krijg je een: Laat maar want je begrijpt me toch niet. Ik vind dat erg vervelend. Zij natuurlijk nog vervelender maar ik wil graag iets voor haar doen.
Nee is geen stomme suggestie. Dat vind ze enorm fijn. Heb ik ook gedaan tot ze in slaap viel.quote:
Maar nu dus weer wakker
Ze is nu samen met Papa boven slapen. Die is de hele dag druk geweest met zn studie.
En ze is weer beneden bij me.
[ Bericht 4% gewijzigd door Tally op 10-05-2018 22:28:12 ]
Ik zei vandaag nog tegen mijn man een “normaal” kind is echt zoveel makkelijker. De jongste is gewoon zo anders dan zijn broer. Brabbelt wel (en sprak geen volzinnen met 1.5) heeft peuter driftbuien maar die zijn peanutes vergeleken bij zijn broer. Bij F werken de standaard kinder afleid trucjes ook & hij speelt ook gewoon zelf & enzovoort.
Ik word er soms gewoon verdrietig van. Wat gaan we allemaal nog meemaken met L & zal het ooit ook eens gewoon een paar dagen makkelijk gaan, dat zou ook al zo fijn zijn.
Even een knuffel voor iedereen
Pijnlijk om het verschil zo te zien.
Tegen ons werd op een gegeven moment ook gezegd: onder een appelboom liggen geen peren.
Ook toen ik aangaf dat ik veel mensen in mijn omgeving heb met soortgelijke dingen.
Dat gaat vast ook voor een deel wel op voor deze groep online. Toch dat FOKse-zolderkamerautisten-groepje.
En ik maar klagen als mijn puber een tegendraadse bui heeft of als mijn bijna 9 jarige niet te genieten is...
Knuffel voor jullie
. Hardstikke goed juist, inzien wat je gezin nodig heeft. Excact wat je taak als ouder is .Op zich aardig. Heb zelf geen oog dicht gedaan. We zijn vanmorgen naar mn ouders gegaan en komen net terug heeft ze koorts. Dus mijn ouders zijn nu hier zodat ik met de jongste naar zwemles kan. Ze voelt zich op zich goed. Is alleen lijkbleek, koude handen en voeten en een gloeiend voorhoofd.quote:
Dus toch iets onder de ledenquote:
[..]
Op zich aardig. Heb zelf geen oog dicht gedaan. We zijn vanmorgen naar mn ouders gegaan en komen net terug heeft ze koorts. Dus mijn ouders zijn nu hier zodat ik met de jongste naar zwemles kan. Ze voelt zich op zich goed. Is alleen lijkbleek, koude handen en voeten en een gloeiend voorhoofd.
De oudste en jongste vragen veel aandacht (zijn erg aanwezig), de middelste heeft het nodig dat ze ook aandacht krijgt (vergeet ik nogal eens).
En toch ben ik niet anders gewend. Anderen (familie) vinden mijn kinderen nogal eens intensief. Ik vind dat wel meevallen, zeker als ik bovenstaande verhalen lees.
Ik kan alleen maar zeggen uit ervaring: neem de hulp aan die je kan krijgen en die je helpt. Ik had afgelopen jaren niet gered zonder de ouderbegeleiding en alle therapeuten waar ik mee kon sparren. En wat ik nooit had verwacht is bij ons wel gebeurd. Het is rustiger geworden en makkelijker. Haar angststoornisis niet over en de toekomst is onzeker. Maar het goed in haar vel zitten maakt haar en ons leven van een drama naar samen fijn. Dus dat is ons doel gewoon steeds. Het scheelt zoveel als je ook gewoon leuke momenten hebt samen. Daar kan je je dan weer aan optrekken als het drama is.
Dit x 1000!quote:
Geen
Dat vroeg ik me ook af na het lezen van de verhalen hier. Als je schrijft dat je weinig herkent omdat je zelf heel rustig bent: meestal zit ADHD maar ook hoogbegaafdheid wel 'in de familie'. Dus komt het echt uit de lucht vallen of zijn er toch wel puzzelstukjes die op z'n plek vallen?quote:
Wat een herkenning hier toch van veel mensen ook. Skoap ook al.
Tegen ons werd op een gegeven moment ook gezegd: onder een appelboom liggen geen peren.
Ook toen ik aangaf dat ik veel mensen in mijn omgeving heb met soortgelijke dingen.
Dat gaat vast ook voor een deel wel op voor deze groep online. Toch dat FOKse-zolderkamerautisten-groepje.
Ik heb dat zelf in mijn eigen omgeving ook wel gezien. Een ex van me heeft nogal heftig ADHD. Op school ging het nooit goed met hem. Bij zijn dochter vreesde hij het ergste, want ook zij bleek ADHD kenmerken te hebben. Maar toen bleek uit een test ook dat ze tegen hoogbegaafdheid aan zat. Ging hij zelf maar eens een IQ test doen en daar kwam hetzelfde uit. Veel dingen kun je dan met terugwerkende kracht begrijpen. Voor hem betekende het dat hij zijn zelfbeeld kon bijstellen. Omdat hij op school altijd negatief commentaar kreeg, heeft hij lang gedacht dat hij wel dom zou zijn. Het omgekeerde bleek het geval. Is een heel proces waar je dan als ouder eigenlijk ook doorheen gaat.
Sterkte voor iedereen.
Ook qua adhd score. Over mij zeiden ze vroeger op middelbare school eens dat ik nadrukkelijk aanwezig was, je zag mij zelden over het hoofd. En de orthopedagoge benoemde bijvoorbeeld het thrill-seeken van mijn lieftallige met hobbies als motorrijden en duiken.
Grappig wel om te ontdekken, maar ook wel eens minder leuk, om jezelf zo o der de loep te nemen.
Goed dat jullie het hier uitspreken. Blijken er dus veel hier tegenaan te lopen. Dan is fok toch weer een fijne plek voor herkenning en tips!Mijn kind is wat vlotter dan gemiddeld maar er is geen enkele reden om aan wat voor etiketje dan ook te denken.
Maar ook de mijne praat de hele dag. Ik noem hem liefkozend mijn snatertje
En het is toch fijn om te lezen dat het niet abnormaal is om af en toe te zoeken naar die uit knop
Wat ook opvalt is hoe bijna alle zinnen met mama beginnen al is papa ook gewoon de hele dag aanwezig. Waar is dat fout gegaan?
En ondanks dat oren van mijn kop kletsen vind ik het ook heel fijn dat we bij de fase zijn aanbeland dat ik hem op een Frans-Amerikaanse begraafplaats kan vertellen over D-Day en we daar een waanzinnig lang gesprek over hebben.
Overigens zit mijn jongetje ook maar met 1 bil op de stoel aan tafel en kijkt hij op zijn kop tv etc. Ik was en ben zelf zo ook niet maar mijn man was schijnbaar ook zo druk vroeger. Als je hem nu ziet zou je dat absoluut niet zeggen, zo rustig, dus voor nu hou ik het voor de mijne dan toch maar op typisch jongentjesgedrag.
Ik denk dat ik een uitslag wel kan raden als ik zo’n test zou doen. Ik loop op personeelsfeesten al met oordoppen omdat ik zoveel geluid niet kan verwerken.quote:
We zijn geen van beide getest, maar we herkennen hier en daar wel dingen. Het zal een lucky mix zijn.
Ook qua adhd score. Over mij zeiden ze vroeger op middelbare school eens dat ik nadrukkelijk aanwezig was, je zag mij zelden over het hoofd. En de orthopedagoge benoemde bijvoorbeeld het thrill-seeken van mijn lieftallige met hobbies als motorrijden en duiken.
Grappig wel om te ontdekken, maar ook wel eens minder leuk, om jezelf zo o der de loep te nemen.
Ik maak moeilijk oogcontact en ben echt een kei in hyperfocussen. (En tig andere dingen, ik bespaar jullie de lijst)
Ik loop heus tegen mn zwakke plekken aan, maar daarin krijg ik dan ook weer trainingen aangeboden, zeker omdat die punten nu valkuilen worden in mn nieuwe functie.
Verreweg het meeste sociale contact dat ik maak is aangeleerd, ik ben heel goed in het maken van een eerste indruk als dat belangrijk is. Ik geniet het meest van een stille omgeving, in een hoekje in mn eigen wereld.
Ik heb volgens mij dan een dochter met relatief makkelijke gebruiksaanwijzing, maar ook ik merk nu al het verschil met de jongste. Die zit volgens mij veel basaler in elkaar
En ook ik móet af en toe even gal spuwen over hoe moe ik van dr word. Gewoon even horen dat mijn vriendinnen hun kinderen ook wel eens eventjes niet leuk vinden en wilden dat ze een mak schaapje hadden En ja 't kind heeft ook genen van de papa natuurlijk. Al komen etiketjes zoals ik hierboven lees in beide families niet voor.
Waar eerst de focus lag op de oudste (SI met overgevoeligheid voor geluid, motorisch minder sterk en dusdanig gedrag waardoor ik al voor zijn 4e verjaardag bij de IB-er aan tafel zat) gaat dat nu eigenlijk heel goed. Hij heeft nog steeds zijn eigenaardigheden maar daar valt eigenlijk prima mee om te gaan en ook op school gaat hij goed met de stroom mee. Hij heeft nog steeds een fascinatie voor cijfers en treinen en onthoudt alles en is ook nog steeds wel faalangstig maar om zich valt er wel mee te werken. Ik denk dat groep 3 wel goed voor hem gaat zijn in elk geval.
Met 1 van mijn meiden is het echter een ander verhaal. Meisje is een behoorlijk controlfreak en kan echt flippen als het niet gaat zoals ze wil. Als peuter resulteerde dat al in urenlange driftbuien waarbij niks hielp. Nu zijn de driftbuien wel over maar ze blijft nukkig en boos als ze gefrustreerd is. Als ze het spel niet naar haar hand kan zetten dan wordt ze boos en gaat ze vervelend doen. Vandaag hadden we een vriendinnetje over de vloer dat meer naar zus toe trok. Resultaat was dat ze hun spel ging verstoren en de kloof met het vriendinnetje ook alleen maar groter werd.
Het is een heel lief, gevoelig en zorgzaam meisje dat het zo graag goed wil doen maar ook zo gefrustreerd kan raken wanneer ze geen controle heeft. En ze kan dan ook zo goed op mijn knopjes drukken dat het af en toe ook behoorlijk kan botsen.
Het doet me echt verdriet om te zien hoe ze met zichzelf in de knoop kan zitten. Het feit dat haar tweelingzus wel lekker gaat en wel goed bij andere ligt, helpt dan ook niet echt mee.
En heel moeilijk lijkt me om toch ook haar kant te blijven kiezen als ze eigenlijk de stoorzender is.E heeft daar ook wel een handje van, met name als ze moe is; dan kan ze S echt treiteren tot ik boos op haar word, en dan volgt een uitbarsting (boos of heeeeel verdrietig)
I heeft ook duidelijk dat temperamentvolle en dat ze het lastig vindt als dingen niet precies gaan zoals zij wil. Ze kan ontzettend dwingend en driftig zijn. Maar daar staat tegenover dat ze meestal lief en grappig is, en heel enthousiast/levenslustig. Ik merk aan anderen ook wel dat haar daardoor haar buien 'makkelijker' vergeven worden. Valkuil voor mezelf is dat ik die leuke kant aan haar zo leuk vind dat ik de omslag naar dat andere gedrag soms moeilijk kan verkroppen of lastig kan schakelen. Hoe kun je het ene moment zo lief en leuk zijn en het andere moment zo'n driftkop die mij gaat slaan of met dingen gaat gooien? Het lijkt soms, zeker als ze moe is, vanuit het niets te komen.
Ik hoop voor haar zelf vooral dat ze leert goed met haar emoties om te gaan. Ze kan nu wel eens zo driftig worden dat ze keihard met deuren slaat, en ze heeft al eens met een stoeltje op haar kamer tegen haar deur gegooid.Ze wil dan echt iets kapot maken. Dat destructieve, ook naar zichzelf toe op dat moment (ze kan ook zichzelf pijn doen), vind ik lastig om te zien.
Maar goed, het is allemaal peanuts hoor, als ik bedenk hoe sommige kinderen hier worstelen.
voor iedereen die het nodig heeft. Het is ook vooral lastig dat je met 2 kinderen in dezelfde leeftijd te maken hebt. Er is er niet eentje ouder die al meer begrijpt of juist jonger zodat die er wat minder van mee krijgt. Het is echt een spanningsveld om te zorgrn dat iedereen zich gehoord en gezien voelt. Meeveren met de een maar zonder dat de andere daardoor ondergesneeuwd wordt.quote:Op vrijdag 11 mei 2018 23:29 schreef Franny_G het volgende:
Het lijkt me vooral lastig in combinatie met elkaar en in de vergelijking, Kyara. Dat is voor het zelfvertrouwen zo moeilijk om als ouders mee om te gaan, zo dat ieder kind zich goed gezien en begrepen voelt.
Allemaal prima als ze perse een roze beker wil maar als ze bv perse eerder klaar wil zijn dan zus dan wordt het een ander verhaal. Dan kun je gewoon niet meeveren zonder een ander kind erin te betrekken.
Boh, wat moeilijkquote:
[..]
Het is ook vooral lastig dat je met 2 kinderen in dezelfde leeftijd te maken hebt. Er is er niet eentje ouder die al meer begrijpt of juist jonger zodat die er wat minder van mee krijgt. Het is echt een spanningsveld om te zorgrn dat iedereen zich gehoord en gezien voelt. Meeveren met de een maar zonder dat de andere daardoor ondergesneeuwd wordt.
Allemaal prima als ze perse een roze beker wil maar als ze bv perse eerder klaar wil zijn dan zus dan wordt het een ander verhaal. Dan kun je gewoon niet meeveren zonder een ander kind erin te betrekken.
. Mijn oudste is ook zo. Wil altijd winnen van A, sneller zijn, meer eten ( ). Maar A boeit het (nog) weinig, maar he is not helping als hij gewoon random roept “Ik heb wonnen!! 
” als I sneller was :’) Je kan je vast wel voorstellen wat I daarvan vindt...Dat op zich is al een uitdaging.quote:
[..]
Het is echt een spanningsveld om te zorgrn dat iedereen zich gehoord en gezien voelt.
Het nooit stil zijn en het altijd maar draaien en wiebelen herken ik ook enorm. We kunnen nog steeds geen maaltijd afmaken zonder dat er tussendoor opgestaan wordt. Ik ken de lijsten voor ADHD wel en mijn zoon voldoet aan het gros van de hyperactiviteitscriteria (aandacht dan weer helemaal niet). Vooralsnog doen we daar maar even niets mee en ik denk dat het ook nog wel bijtrekt. Ik herken het wel ook erg van mezelf; laatst sprak een oom van me die we een poos niet gezien hadden en hij vroeg als eerste: 'hoe is het met je zoon, is hij net zo druk als jij vroeger?'
Het geluk is dat hij enorm gefocust (en dan dus relatief stil) kan zijn en héél goed alleen kan spelen, dat maakt verschil. Wat ik niet herken en daarom zo lastig vind, is het altijd maar de strijd aan gaan. Ik was (en ben) best van de lieve vrede bewaren maar daar heeft hij een broertje dood aan. Volop de strijd in voor je eigen overtuiging. Ik vind het mooi maar ook zo vermoeiend. Met ruim 6 jaar is er nog steeds geen dag zonder boze buien of huilen of drama. Soms snak ik ernaar dat 'omdat ik het zeg!' een argument is
Die faalangst en fixed mindset herken ik ook Phaidra. De letterkast is anderhalf jaar vakkundig vermeden op school
Goddank heeft hij een enorm doortastende juf die hem met veel begrip en duidelijkheid toch aan het werk heeft gekregen. En het geluk van een late leerling, het laatste kleuterjaar heeft zoveel goed gedaan voor zijn zelfvertrouwen. Lezen gaat nu prima. En hij fietst eindelijk, dat was ook zo'n 'kan ik niet-drama'. Och, het is ook niet makkelijk als je zoveel gedachten en gevoelens in zo'n klein lijfje hebt en je niet weet wat je moet. Ik kan zelf wel uit de voeten met de metafoor van een orchidee en een paardenbloem, hier het officiele persbericht over onderzoek daarover maar al googlend zijn er ook wel beter leesbare artikeltjes te vinden: https://www.uu.nl/nieuws/is-je-kind-een-paardenbloem-of-orchidee. In ieder geval het besef dat alle tijd en energie je in je kind steekt in vergelijking met veel andere kinderen niet 'niet goed' omdat het anders is of omdat het je kind kwetsbaar maakt maar omdat het helpt om je kind zijn potentiaal te bereiken. En ik ken iemand die er heilig van overtuigd is dat als je op jonge leeftijd veel strijd hebt dit in de puberteit minder is omdat je al zoveel bevochten hebt. Dat natuurlijk op helemaal niets gebaseerd en het kan zomaar over 8 jaar complete onzin blijken maar het werkt wel enorm geruststellend af en toe
Moest wel even slikken bij het stukje van BE waar ze er door iemand aan werd herinnerd dat haar kind ook gewoon nog een tof leuk kind is.
Dat heb ik bij mijn oudste vaak. Veel ergernis en soms echt nog moeilijk om los te laten hoe ik hoopte dat het zou zijn. Omdat ze zó anders is dan ik. Dat ligt dus 100% bij mij. Zoveel nog te leren als moeder.
Thuis hebben we eigenlijk alleen 'last' van het feit dat altijd alles kwijt is en je overal zijn sokken terug vindt. En dat hij echt oost-indisch doof kan zijn als hij zich wel concentreert. Op school liep hij dit najaar juist volledig vast omdat hij op sociaal gebied zijn draai niet kon vinden en zichzelf ging overschreeuwen. Zijn mentor heeft toen ingegrepen en uiteindelijk hebben een aantal kinderen oudste zelf verteld dat hij veel leuker is als hij zichzelf is. Zonder het druk doen, het stoer doen en het raar doen. Daarna kwam de rust terug en kon hij ook weer aan het werk. Al liet de observatie op school zien dat hij na de instructie eigenlijk een uur bezig geweest is met 'aan het werk gaan'. Tot nu toe zijn er amper gevolgen voor zijn resultaten (lang leve school en mentor) dus wij hebben nu gekozen voor begeleiding en nog geen medicatie.
Ik vind het wel makkelijker dat ik nu weet dat hij er soms echt niets aan kan doen en dat ik het met simpele ingrepen makkelijker kan maken voor hem. Dat soms heel streng doen juist contraproductief is. Maar goed, jongste is van het type 'geef me een vingernagel en ik heb je hele arm te pakken' dus die moet ik wel kort houden. En jongste weet dus feilloos de knopjes te vinden om oudste over de zeik te helpen. Dat is gewoon echt lastig.
Delen van het verhaal van oudste herken ik wel bij mezelf, maar ik heb inmiddels bijna 40 jaar de tijd gehad om er omheen te leren werken. En mijn man was vroeger kampioen naar buiten kijken in de klas, dus ook daar is het niet vreemd. Maar andere delen herkennen we niet en wekken dus soms ook wrevel op. Dan is het ook maar goed dat je nu weet dat hij het niet expres doet, dat hij er weinig aan kan doen.
Tally, oudste kan hier ook nooit vertellen dat hij zich niet lekker voelt. Maar aan zijn gedrag merken we het altijd. Het lijkt wel of hij dan eigenlijk veel minder prikkels kan hebben dan normaal en er uiteindelijk een soort kortsluiting ontstaat. Oudste is deze winter twee weken lang doodziek geweest maar kon geen enkele keer aangeven waar het nou pijn deed. Dat is best onhandig want als hij wel aangeeft dat iets pijn doet dan ben je dus eigenlijk altijd te laat met pijnstilling.quote:
Ze ligt nu op mn schoot. Is gillend wakker geworden.
Mijn jongste heeft af en toe een koorts&slaapdag, dan blijkt een paar dagen later dat hij opeens een stukje groter is, een sprong heeft gemaakt. Dat vreet blijkbaar energie. Misschien is het zoiets?
Jeetje, wat een verhalen.. Dan heb ik echt 2 makkies.. Ook al houdt de jongste weinig zijn mond, en blijft hij nogal nieuwsgierig naar de wereld, en kan hier en daar echt heel koppig zijn. We kunnen hem gelukkig wel een goed boek geven, en inmiddels van het niveau dat je wel een uurtje of wat zoet bent voor het uit is. En met grote broer gaat het deze vakantie ook goed samen. Lekker samen met de lego of gamen. Straks gaan ze samen naar de coderdojo, lekker een middagje programmeren met dit weer
Ik heb al vaak gezegd tegen mensen dat ik blij ben dat er 4,5 jaar tussen zit. Ik kon nu rustig de oudste helpen met al zijn problematieken in het begin. Nu de oudste zich meestal wel redt, begint de jongste pas op school uit de pas te lopen (richting HB, maar school pikt dit vooralsnog goed op) Als ze minder hadden verschilt, had ik waarschijnlijk wel meer hulp nodig gehad van buiten. Had de oudste waarschijnlijk ook een stempel gehad, en de jongste misschien meer gefrustreerd geweest, omdat ik niet zoveel tijd had om zijn hersens te vullen met info
Het lijkt me heftig als je 3 van ongeveer dezelfde leeftijd hebt, en dat allemaal moet zien te stroomlijnen met elkaar..
En ik kan de oudste ook uitleggen dat we hem anders aanpakken dan zijn kleine broer. Omdat ze hele andere dingen zijn. Dingen die bij de ene goed werken, werken bij de ander averechts. Niet dat het altijd leuk voor hem is, maar op de verschillende manieren krijg ik ze beide wel opgevoed (hoop ik, ik doe mijn best)
En hopelijk voelt ze zich maandag wat beter.En groeispurt kan ook zeker hoor. Ze geeft aan pijn in haar benen en knietjes te hebben. Dus zou niet zo heel gek zijn.
Hier gaat dat in elk geval op voor de oudste. Toen hij peuter/kleuter was kreeg ik regelmatig de waarschuwing "dat wordt nog wat als hij puber is", omdat hij alles ter discussie stelde (of eigenlijk: stelt).quote:
Het voordeel is dat hij, nu hij ouder is, ook een stuk redelijker is. En wanneer die redelijkheid soms ontbreekt, herinneren wij ons eraan dat hij natuurlijk ook puber is
Maar ik vind ze meestal ook niks hoor. Heb ze dit jaar dan ook niet besteld. Ze waren exact hetzelfde als het jaar daarvoor. Bij S. zelfs met hetzelfde shirt aan.
Stom toeval uiteraard, maar nee, ik vind ze vaak bizar duur ook nog eens.Ditquote:
Ik vind ze ook altijd stom. Ik neem ze ook niet altijd. Alleen de klassenfoto, die wel.
Idem. En zelfs de klassenfoto niet eens altijd.quote:
Ik vind ze ook altijd stom. Ik neem ze ook niet altijd. Alleen de klassenfoto, die wel.
Ik ook niet. Jaar na jaar dezelfde groep... Ik zie daar de toegevoegde waarde niet van. Maar ik ben sws geen foto-fan.quote:
[..]
Idem. En zelfs de klassenfoto niet eens altijd.
Zieke kleuter, man die niet thuis was en ean die naar volleybal moest. Logistieke uitdaging maar gelukt.
Vandaag groepsfoto, individuele foto(reportage tegenwoordig 😒), morgen broer/zusfoto's waardoor er weer de hele tijd kinderen uit mijn groep worden gehaald. Ik vind het zó niet meer van deze tijd. We gaan voorstellen het af te schaffen bij ons op school.
quote:
Hihi, toevallig met collega's vandaag besproken dat die schoolfoto's zo enorm irritant zijn. Ik ben er twee dagen mee kwijt, het is dan echt onrustig in de groep.
Vandaag groepsfoto, individuele foto(reportage tegenwoordig 😒), morgen broer/zusfoto's waardoor er weer de hele tijd kinderen uit mijn groep worden gehaald. Ik vind het zó niet meer van deze tijd. We gaan voorstellen het af te schaffen bij ons op school.
Inderdaad, waarom ook eigenlijk...