Het peutertopic (2-4 jaar) deel 232

Kwak, wat lastig

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Jeetje sq klinkt heftig. Hier alleen wat zeuren en dan mamamama, papapappa (die woorden gebruiken we helemaal niet haha) en dan op hoog stemmetje. En dan over ons heen hangen. Hier dus niet herkenbaar gelukkig. Aankleden, tandenpoetsen, op bed gaat zonder gedoe.veel geregeld een inzinking moment dat ik het niet meer weet, maar dat gaat nu een tijd wel aardig goed.

Kwak ook heftig om te zien. Die verlegenheid hebben wij hier ook. Vind ik ook lastig omdat ik dat herken en niet weet hoe ik hem daarbij kan helpen. Sterkte!

[ Bericht 20% gewijzigd door Hilmo op 21-03-2018 18:53:02 ]

Ik vind dat denk ik echt het allerlastigste van opgroeiende kinderen. Die moeilijke dingen van jezelf terugzien. En dat je weet hoe moeilijk het kan zijn of worden voor zo’n kleintje. (Ik heb al menig tien minuten gesprek zitten janken op dat veel te kleine stoeltje. Dat de juf weer een doos tissues tevoorschijn haalt...heb je weer zo eentje.)

Aan de andere kant biedt het ook een kans om het leven voor je kind makkelijker te maken dan je het zelf hebt gehad. Achteraf kan ik best aangeven wat ik toen nodig had gehad, maar dat wist ik toen niet. Mensen klagen soms wel over de kinderen die allemaal labels hebben tegenwoordig, maar het is ook een ingang om je kind handvatten te geven die het nodig heeft.
Dat geldt zowel voor hoogbegaafdheid als dyslexie; in mijn klas zaten twee kinderen met dyslexie, maar dat bestond in de jaren 80 nog niet. Die kregen dus nauwelijks extra hulp en hebben dus echt een rottijd gehad op school (klassikaal voorlezen, echt zielig was dat).

Wij lopen op school vooral tegen een muur op. Maar dat is geen peuter topic stuff

Ik vind het vaak erg confronterend. Zeker als ze het lastig hebben met dingen waar jij het ook lastig mee had. Afspreken met vriendjes, de lat heel hoog leggen voor jezelf, faalangstig zijn dat soort dingen. Het is mij eerlijk gezegd nog niet gelukt om dat soort dingen voor mijn kind makkelijker te maken. Maar misschien doe ik het verkeerd, geen idee. Ik doe ook maar wat.

Oh dat dramagedrag gaat dus niet magisch over als ze 3 wordt?

Kwak, wat zwaar. Ik heb geen advies voor je. Heftig om zo te horen maar wel goed dat jullie er zo alert op kunnen zijn en Melba ermee kunnen helpen.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 19:22 schreef Krisvc het volgende:
Oh dat dramagedrag gaat dus niet magisch over als ze 3 wordt?

Kwak, wat zwaar. Ik heb geen advies voor je. Heftig om zo te horen maar wel goed dat jullie er zo alert op kunnen zijn en Melba ermee kunnen helpen.

Bij die van jou wel

Ik vind het grappig om te lezen dat wat mij een jaar tot een half jaar geleden zo frustreerde in het gedrag van I ik nu teruglees over de kindjes die net wat jonger zijn. Maar even vanuit de vier jaar/kleuter fase vanuit mij in ieder geval de geruststelling dat het echt beter wordt. Tenminste: I is behoorlijk opgeknapt.

Aan de andere kant is ze nog steeds af en toe wel drakerig. En fysiek wordt het nog wel heftiger. Want haar woede heeft ze nog altijd af en toe niet onder controle. Waar ze als dreumes dan bewust met een blokje vanaf het kleed naar onze houten vloer liep om het blokje zo hard mogelijk op de grond te kunnen gooien, maakte we vandaag mee dat ze een kinderstoeltje naar haar slaapkamerdeur smeet. En vorige week gooide ze al een schoen naar onze glazen tussendeur. Nou ja, die woede van haar blijft dus wel een dingetje. Maar verder is ze supertof momenteel. .

Maar ik wilde vooral eventjes op kwak reageren.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 18:55 schreef SaskiaR het volgende:
Aan de andere kant biedt het ook een kans om het leven voor je kind makkelijker te maken dan je het zelf hebt gehad. Achteraf kan ik best aangeven wat ik toen nodig had gehad, maar dat wist ik toen niet. Mensen klagen soms wel over de kinderen die allemaal labels hebben tegenwoordig, maar het is ook een ingang om je kind handvatten te geven die het nodig heeft.
Dat geldt zowel voor hoogbegaafdheid als dyslexie; in mijn klas zaten twee kinderen met dyslexie, maar dat bestond in de jaren 80 nog niet. Die kregen dus nauwelijks extra hulp en hebben dus echt een rottijd gehad op school (klassikaal voorlezen, echt zielig was dat).

Wat een mooie manier om er tegenaan te kijken

Wij hebben voor onze dochter ook al wat vragenlijsten in moeten vullen zodat de juf / iemand van school dat kan gebruiken bij observaties om te kijken of ze misschien meer dan gemiddeld begaafd is. Ik heb daar luid en duidelijk bij vermeld dat ik wel verwacht dat ze slim is, want 2 academisch opgeleide ouders, maar dat ik wat moeite heb met het label hoogbegaafd. Bovenstaande helpt wel een beetje om te accepteren dat ze dit soort dingen liever maar gewoon testen zodat ze er eventueel op in kunnen springen.

En dan waar ik eigenlijk voor kwam; Kwak, wat moeilijk om te zien als je kind het zo moeilijk kan hebben met zoiets onschuldigs als tekenen

School zal hem misschien wel hartstikke goed doen, ik hoop dat je uit de andere posts iets goeds kan halen waardoor je erop vertrouwt dat jij hier goed mee om zult kunnen gaan

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 16:55 schreef kwakz0r het volgende:
Wij kregen gisteren van t KDV bij het jaargesprekje terug dat M. naast dat hij een heerlijk kind is het toch ook best wel moeilijk heeft.

Ze vertelde heel veel wat ik 100% van mezelf herken, en dat was zo confronterend. Werd er een beetje verdrietig van ook, ik hoop gewoon zo dat hij het een beetje makkelijker met zichzelf zal krijgen dan ik. (En wil tegelijk niet teveel projecteren).

Wil ook niet meteen richting de hulpverlening rennen ofzo, maar niet zo’n goed idee hoe ik hem kan stimuleren of helpen. Misschien hebben sommigen hier vergelijkbare ervaringen? Het is vooral heftig voor me dat zijn gedrag dus als zo problematisch opvalt op t kdv, ik zie het thuis ook maar ik heb natuurijk geen vergelijkingsmateriaal...

Situatie in spoiler, want lang verhaal.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ey Kwak,
Ik lees hier Ow (alleen dan cognitief wel verder dan de rest, maar ik vermoed geen hoogbegaafdheid).

Op het kdv kreeg ik dezelfde signalen, die jij nu krijgt. Zijn geluk was (dacht ik toen) dat hij van januari was en dus extra lang ging kleuteren. Zijn eerste half jaar was niet leuk, nooit... verveelde zich, had moeite met de drukte in de klas.

Dat is dit jaar in groep 1 zo verder gegaan. Ow zat prima op school, maar thuis kwam frustratie eruit en is hij ook nog een enorme onderpresteerder (ik kan deze puzzel niet, 9 stukjes terwijl hij thuis 200 stukjes met gemak puzzelt).
Uiteindelijk zijn we op Sensorische integratie problemen uitgekomen.. Prikkelverwerkingsstoornis (en ja komt regelmatig voor icm hoogbegaafdheid).
Ik zit nu met hem bij fysio, waarbij hij nu ook bezig is om in een klein groepje bewegingservaring op te doen, maar ook zichzelf meer te laten zien.
Nu 2 maanden later heb ik een heel ander kind.... dat met plezier naar school gaat, sociaal beter wordt en zelfs gisteren aan de juf om een moeilijke puzzel had gevraagd.....

Lees er maar eens over, misschien herken je dingen (of je mag mij natuurlijk ook altijd nog iets vragen )

[ Bericht 1% gewijzigd door Loj op 21-03-2018 20:18:43 ]

Ach kwak, wat naar . Ik herken er wel wat van, maar dan nog het voorstadium. Dus helaas (nog) geen tips.

Pfoe, geen tips Kwak, wel medeleven. Ik denk dat hoogbegaafdheid de potentie heeft tot het veroorzaken van behoorlijk wat ongelukkigheid. Hopelijk komen jullie met oplossingen die zorgen voor een gelukkig en zorgeloos kind.

Ik ben eerlijk gezegd maar wat blij dat Wolk lekker gemiddeld is. Ze is zo heerlijk onbevangen en spontaan. Het enige waar ze wat mee voorloopt is de motorische ontwikkeling, ze kan zich sinds ze 1,5 was al aan en uitkleden. Het scheelt heel wat zorgen vind ik.

Verder: jullie peuter tantrums. Mijn hemel! Hoe houden jullie dat vol joh? Hier is het ook wel eens drama maar nooit langer dan 5 minuten en doorgaans is het makkelijk op te lossen. Tenzij heel heel heel erg moe, maar dan helpt naar bed brengen altijd wel.

Ik hou dat niet altijd vol Dus dan grijp ik voor ieders zen naar de afstandsbediening en mag ze een filmpje kijken.

Maargoed, dat kan ook niet altijd natuurlijk, dus soms ben ik ook zo'n walgelijke schreeuwmoeder en roept mijn dochter daarna dat ik niet mag schreeuwen want dan doen haar oren pijn, of dat ik niet mag knijpen want dat vinden kinderen niet leuk!

Het is nu trouwens wel veeeeeeeel beter dan tijdens de echte peuterfase, want toen was ik ook nog zwanger / had ik een enorme plakbaby. Plus deze dame heeft ook echt baat bij de uitdaging en de structuur van school.

Jeetje Kwak, wat rot. Wat det betreft is bovengemiddeld zijn net zo vervelend als ondergemiddeld. En misschien zelfs nog wel lastiger, omdat hij zich dan ook sneller bewust is van het ‘anders zijn’. Ik heb geen tips, maar wens je er wel veel sterkte mee

S. was vandaag zo lief en grappig dat mijn papa er emotioneel van werd. Ik vind het soms zo moeilijk om die worsteling te zien. Hij ziet S. niet, kan er toch intens van genieten, maar dat genieten drukt hem ook weer extra met zijn neus op de feiten

Ok, ik ga een poging doen!
Komt ie (en alvast bedankt ook voor de mensen die geappt/gepm'd hebben of gezegd dat ze later nog willen reageren )

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 17:18 schreef pinquit het volgende:
Kwak, wat lijkt me dat moeilijk! Weet je uit je eigen ervaring niet iets dat kan helpen erin? En dan bedoel ik gewoon dingen makkelijk maken?
En kan je evt met een professional hierin overleggen over tips of iets dergelijks? Zonder M, maar gewoon zelf en een beetje 'los' houden, zonder labels en etiketten?

Ook @ Estrys:

Het lastige is dat ik pas op volwassen leeftijd heb gemerkt wat me wellicht al mijn hele leven parten heeft gespeeld. Ik heb het als kind heel erg verborgen gehouden dat ik zoveel angsten en zorgen had. Ik merkte dat ook in het gesprek dat ik met mijn moeder over M had, dat zij in hem vooral mijn broertje herkent. Zij zegt dat ik als kind vooral heel erg mijn eigen gang ging, en alles zelf wel regelde. Dat klopt ook wel, ik was minder gefrustreerd dan M nu. Mijn problemen kwamen wat later (en zijn nog niet over). Ik vind jullie tip van sparren met een prof (zonder etiketje te plakken) ook wel fijn.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 17:42 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Ha Kwak, ik zou denk ik toch al wel kijken of hij idd hoogbegaafd is. Dan kan je alvast een goede school voor m zoeken. Kind van n collega had ook ong wat jij beschrijft en ging in de eerste week de andere kleuters voorlezen. Gevolg was dat school al na 2 weken begon over dat ie zo voorliep en dat ze niet wisten of ie daar wel op zn plek zat. Na n maand was de conclusie dat ze n andere school voor m moesten zoeken. Basisschool 2 dachtcdat ze er wel wat mee konden met wat extra uitdaging, maar na n half jaar gaf die t ook op. Omdat t jochie t zelf heel goed begreep heeft zijn zelfvertrouwen een behoorlijke deuk opgelopen door die 2 afwijzingen. Nu in n klas voor hoogbegaafden gaat t veel beter, de rest snapt zijn grapjes iig..

Ik ben echt heel huiverig voor zulke vroege tests. Maar er is op school wel aandacht voor (de bovenschoolse begaafdenzorg van de stichting zit op de bovenverdieping van onze school), en er is vanaf groep 5 een hoogbegaafdenklas mocht dat gaan spelen. Die doen 1 dag in de week andere dingen. De expertise is in elk geval in huis, en bij de overdracht zal er ook aandacht voor zijn.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 17:49 schreef SaskiaR het volgende:
Kwak:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat laatste doen we zeker. Maar ook heel erg het stimuleren van gewoon plezier maken. Dat kan hij ook wel hoor, als hij zich veilig voelt. Hij is juist heel beweeglijk en van het stoeien en klimmen enzo.

W.b. testen - ik heb mezelf ook nooit meer laten testen en kan me haast niet voorstellen dat ik nu nog begaafd scoor (voel me ontzettend dom sinds ik zwanger geweest ben hoofd werkt niet meer). Maar ik herken wel heel veel van wat jij schrijft. Ik had alleen geluk dat ik er niet om gepest ben.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 18:23 schreef CassElliot het volgende:
Kwak, wat lastig

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Thanks, ik houd het in gedachten. Er zit hier in Gouda ook een hele fijne gezinstherapeut/kindertherapeut die ook observaties doet enzo.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 19:52 schreef Franny_G het volgende:
Ik vind het grappig om te lezen dat wat mij een jaar tot een half jaar geleden zo frustreerde in het gedrag van I ik nu teruglees over de kindjes die net wat jonger zijn. Maar even vanuit de vier jaar/kleuter fase vanuit mij in ieder geval de geruststelling dat het echt beter wordt. Tenminste: I is behoorlijk opgeknapt.

Aan de andere kant is ze nog steeds af en toe wel drakerig. En fysiek wordt het nog wel heftiger. Want haar woede heeft ze nog altijd af en toe niet onder controle. Waar ze als dreumes dan bewust met een blokje vanaf het kleed naar onze houten vloer liep om het blokje zo hard mogelijk op de grond te kunnen gooien, maakte we vandaag mee dat ze een kinderstoeltje naar haar slaapkamerdeur smeet. En vorige week gooide ze al een schoen naar onze glazen tussendeur. Nou ja, die woede van haar blijft dus wel een dingetje. Maar verder is ze supertof momenteel. .

Maar ik wilde vooral eventjes op kwak reageren.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat zou ik nog kunnen aansnijden ja! Misschien kan er gewoon iemand van hen uit observeren en tips geven. Wat ze nu doen is proberen positief te stimuleren, maar dan slaat hij dus dicht. Ik herken dat van mezelf, de verlammende druk die een compliment voor iets wat ik niet bijzonder vind me oplevert... ik heb het idee dat het bij hem ook al een beetje zo werkt, maar ja, dat kan ook projectie zijn.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 19:56 schreef LadyBlack het volgende:
En dan waar ik eigenlijk voor kwam; Kwak, wat moeilijk om te zien als je kind het zo moeilijk kan hebben met zoiets onschuldigs als tekenen

School zal hem misschien wel hartstikke goed doen, ik hoop dat je uit de andere posts iets goeds kan halen waardoor je erop vertrouwt dat jij hier goed mee om zult kunnen gaan

Ik hoop het! En thanks.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 20:13 schreef Loj het volgende:

[..]

Ey Kwak,
Ik lees hier Ow (alleen dan cognitief wel verder dan de rest, maar ik vermoed geen hoogbegaafdheid).

Op het kdv kreeg ik dezelfde signalen, die jij nu krijgt. Zijn geluk was (dacht ik toen) dat hij van januari was en dus extra lang ging kleuteren. Zijn eerste half jaar was niet leuk, nooit... verveelde zich, had moeite met de drukte in de klas.

Dat is dit jaar in groep 1 zo verder gegaan. Ow zat prima op school, maar thuis kwam frustratie eruit en is hij ook nog een enorme onderpresteerder (ik kan deze puzzel niet, 9 stukjes terwijl hij thuis 200 stukjes met gemak puzzelt).
Uiteindelijk zijn we op Sensorische integratie problemen uitgekomen.. Prikkelverwerkingsstoornis (en ja komt regelmatig voor icm hoogbegaafdheid).
Ik zit nu met hem bij fysio, waarbij hij nu ook bezig is om in een klein groepje bewegingservaring op te doen, maar ook zichzelf meer te laten zien.
Nu 2 maanden later heb ik een heel ander kind.... dat met plezier naar school gaat, sociaal beter wordt en zelfs gisteren aan de juf om een moeilijke puzzel had gevraagd.....

Lees er maar eens over, misschien herken je dingen

Ik heb daar wel over gelezen, maar daar herken ik niet zoveel in. (Overigens wel van mezelf als kind. incl. motorische problemen en angst voor piepende kleding, eetproblemen, niet willen knuffelen etc.) Melba is eigenlijk van die dingen alleen moeilijk met eten. Het probleem met dat jongetje dat aan hem zit is meer het niet kunnen aangeven van je grenzen denk ik, dan overgevoeligheid. Maar ik zal er nog eens wat meer over lezen (al is het maar voor mezelf)

Tja volhouden, blijft toch je kind he .

V heeft het heel erg gehad. School was een redding. Moeheid van het begin gaf geen verbetering, maar het was in ieder geval thuis wat rustiger, waardoor het bij thuiskomst beter te handelen was. Daarnaast ben ik er van overtuigt dat het nu wel voorbij is en zijn chagerijnigheid alleen nog voort komt uit zn slaapgebrek.

Frans is wat simpeler in dat opzicht. Hard en licht ontvlambaar, maar snel weer bijgedraait als je op de juiste knopjes drukt.

Kwak, ik sluit me aan bij wat de rest al gezegd heeft en wilde naar nog wel wat aan toevoegen. Ik ben persoonlijk niet iemand die snel hulp vraagt en zie hulp ook wel als een zwaktebod (onterecht hoor). Voor mijn kinderen heb ik mezelf wel echt voorgenomen en in moeten praten dat het zoeken van professionele hulp nooit achter moet blijven, omdat ik zelf bang dat ik naar hun toe tekort schiet of omdat ik bang ben dat een label ze het leven moeilijker maakt.

Mijn broer heeft een label, maar heeft die pas gekregen na zn 18e, omdat mijn ouders enerzijds het niet wilde/durfde te erkennen en anderszijds bang waren voor de gevolgen. Het heeft voor hem heel lang geduurt voordat hij zichzelf kon zijn en zichzelf snapte. Ik ben er heilig van overtuigt dat hij eerder gelukkiger was geweest als hij vroegtijdig de middelen had gekregen om zichzelf te kunnen, mogen en durven zijn in de wereld.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 21:04 schreef AwayTL het volgende:
Tja volhouden, blijft toch je kind he .

V heeft het heel erg gehad. School was een redding. Moeheid van het begin gaf geen verbetering, maar het was in ieder geval thuis wat rustiger, waardoor het bij thuiskomst beter te handelen was. Daarnaast ben ik er van overtuigt dat het nu wel voorbij is en zijn chagerijnigheid alleen nog voort komt uit zn slaapgebrek.

Frans is wat simpeler in dat opzicht. Hard en licht ontvlambaar, maar snel weer bijgedraait als je op de juiste knopjes drukt.

Kwak, ik sluit me aan bij wat de rest al gezegd heeft en wilde naar nog wel wat aan toevoegen. Ik ben persoonlijk niet iemand die snel hulp vraagt en zie hulp ook wel als een zwaktebod (onterecht hoor). Voor mijn kinderen heb ik mezelf wel echt voorgenomen en in moeten praten dat het zoeken van professionele hulp nooit achter moet blijven, omdat ik zelf bang dat ik naar hun toe tekort schiet of omdat ik bang ben dat een label ze het leven moeilijker maakt.

Mijn broer heeft een label, maar heeft die pas gekregen na zn 18e, omdat mijn ouders enerzijds het niet wilde/durfde te erkennen en anderszijds bang waren voor de gevolgen. Het heeft voor hem heel lang geduurt voordat hij zichzelf kon zijn en zichzelf snapte. Ik ben er heilig van overtuigt dat hij eerder gelukkiger was geweest als hij vroegtijdig de middelen had gekregen om zichzelf te kunnen, mogen en durven zijn in de wereld.

Dankjewel voor dat perspectief!

Aaanvullend daarop: ik ben niet per se bang voor een label of etiket, maar ik vind drie jaar nog zo ontzettend jong. Omdat ze nog zo veranderlijk zijn zeg maar... hoewel de KDV juf idd terecht zei dat dit eigenlijk al speelt sinds hij 1 jaar is (zolang ze hem kennen).

Kwakzor, er is al een hoop gezegd, maar hier in de regio heb je een aantal praktijken die gespecialiseerd zijn in hoogbegaafheid. Naast testen (wat ze hier zo jong expres nog niet meteen doen) geven ze ook heel veel advies aan zowel ouders en school, vooral gericht op wat het individuele kind nodig heeft. Ze werken dan ook vaak met observaties om dat helder te krijgen. Zoiets zit ongetwijfeld ook in jouw regio, wellicht kan je via de beoogde basisschool daar is naar informeren, al is het maar voor informatie/advies.

quote:

Op woensdag 21 maart 2018 16:55 schreef kwakz0r het volgende:
Wij kregen gisteren van t KDV bij het jaargesprekje terug dat M. naast dat hij een heerlijk kind is het toch ook best wel moeilijk heeft.

Ze vertelde heel veel wat ik 100% van mezelf herken, en dat was zo confronterend. Werd er een beetje verdrietig van ook, ik hoop gewoon zo dat hij het een beetje makkelijker met zichzelf zal krijgen dan ik. (En wil tegelijk niet teveel projecteren).

Wil ook niet meteen richting de hulpverlening rennen ofzo, maar niet zo’n goed idee hoe ik hem kan stimuleren of helpen. Misschien hebben sommigen hier vergelijkbare ervaringen? Het is vooral heftig voor me dat zijn gedrag dus als zo problematisch opvalt op t kdv, ik zie het thuis ook maar ik heb natuurijk geen vergelijkingsmateriaal...

Situatie in spoiler, want lang verhaal.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vind het grotendeels heel herkenbaar voor mijn oudste. Hij heeft precies die combi van slim maar (te) perfectionistisch en daardoor heel onzeker over zijn kunnen. Als hij vandaag iets niet goed genoeg kan, weet hij zeker dat hij het NOOIT kan. Het is een soort selffulfilling prophecy omdat je niet bij poging 1 een perfecte letter kan schrijven. Hoe goed je ook je best doet...

Op school merken ze er niet zo heel veel van. Hij kiest uit zichzelf vaak ‘veilige’ werkjes, die zijn vriendjes ook kiezen of die hij zeker al kan. Hij scoort op 90% ook normaal, op niveau van een oudste kleuter. Maar ik weet bijna zeker dat er meer inzit, als hij zelf ook gaat durven om meer verschillende werkjes te doen. In zijn peuterjaren liep hij best voor in zijn ontwikkeling, maar dat lijkt nu dus een beetje te stagneren. We doen er nu nog niet zoveel mee, hij zit op zich goed in zijn vel en zit in een fijne klas. Sociaal gaat het meer dan prima.

Juffen staan wel open voor onze inbreng, dus ze kijken nu wel meer naar wat ze hem aanbieden. Hij maakt ook wel stappen daarin en dan komt hij dus onwijs trots thuis met een nieuw werkje .

Je zou ook eens kunnen zoeken op fixed mindset, dat is iets wat vaak voorkomt bij hoogbegaafde kinderen.

Wij laten Sjaak op dit moment testen op een ontwikkelingsvoorsprong, omdat wij graag willen weten waar we aan toe zijn en wat we in een school kunnen gaan zoeken voor hem. Het testen gaat alleen niet goed, hij laat daar niet zien wat hij kan en hij wil absoluut niet alleen in een ruimte zijn met de tester, terwijl zij alleen met hem wil werken zonder mij erbij. Dus we stoppen ermee en gaan over een jaartje oid weer kijken. Zo vroeg testen kan voordelen hebben, maar mijn ervaring is niet goed.
Melba is natuurlijk al wel een half jaar ouder dan Sjaak en een ander kind, dus dat kan een hoop schelen.

Dankjewel allebei,

Ik zat vanavond eens te googelen en de lijstjes die ik vind zijn wel 1-op-1 Melba, qua ontwikkelingsvoorsprong. Ook dingen waarvan ik niet wist dat dat een voorsprong is. Ik ga er wel iets mee doen, al is het maar advies voor mij. Ik ga ook maar eens door de video's en foto's heen om een tijdlijntje te maken want heb niet meer helemaal helder wanneer hij nou met dingen begon hier en daar.

Die fixed en growth mindset ken ik wel, Phaidra, uit mijn eigen onderwijspraktijk. Melba probeerde van de week de f te schrijven in de bobo (maar hij heeft nog een vuistgreep dus dat kan hij nog niet echt). Dat was ook drama. Maar later lazen we weer de bobo en speelden we wat met het overtrekken van de f met je vinger en toen was het weer leuk, en wilde hij het wel weer proberen. Zo trots als een pauw dat het nu wel lukte. Ik probeer dan idd vooral te complimenteren dat ik t knap vind dat hij t nog een keer geprobeerd heeft, ipv dat het gelukt is. Dat lijkt wel aan te slaan bij hem.

Nou, ik voel me wel een beetje een topickapert nu, maar het heeft wel echt geholpen ladies, dankjewel.

En daarom hou ik zo van dit forum. Fijn om herkenning te vinden (wij schrijven niet in de Bobo om frustratie te voorkomen inderdaad) en met zoveel mensen is er altijd wel iemand met een goede tip. Ook goed om verschillende overwegingen te zien. Wij denken dat het op dit moment niks oplevert om te testen en aangezien er hier maar 1 dorpsschool is, denk ik dat we daar eerst gewoon gaan starten tzt (met goede overdracht en vinger aan de pols) en dan wel verder zien hoe het loopt. Maar ik vind het nu al spannend.

Geen topickapert hoor Kwak. Denk dat dit voor heel veel mensen weer even stof tot nadenken (of relativeren) is

En om die reden ben ik idd nog steeds dolgelukkig dat ik ooit op dit forum ben beland.

en dat ik dan nu net besef dat ik nog 50 proefessays moet nakijken voor morgen. g*&$#&$*#r!

planning and focus, I haz it not.