CULinair nieuws #2

quote:

De Gault&Millau gids voor 2019 wordt gelanceerd op maandag 3 december 2018 in Amsterdam. Het is de eerste gids onder het nieuwe bewind van Godfried van der Lugt. Wat gaat er veranderen in de gids? Misset Horeca sprak met de nieuwe uitgever en zet de belangrijkste zaken op een rij. Zo gaat de drempel om in de gids te komen omhoog.

Veranderingen Gault&Millau gids 2019
• 650 bedrijven in de gids. Zij krijgen allemaal 10 gidsen gratis om zo de bekendheid van GM onder gasten te vergroten.
• Er staan 150 tot 200 nieuwe zaken in. Veel namen zullen ook verdwijnen uit de gids.
• De drempel om in de gids te komen gaat van 11 naar 12 punten.
• De gids wordt uitgegeven als een boek en zal daarom jaarrond verkrijgbaar zijn. Het was een tijdschrift en dat verdwijnt na verloop van tijd weer uit het schap.
• De Belg Luc Hoornaert staat aan het hoofd van de inspecteurs (30 personen).
• De koksmutsen worden ook in Nederland geïntroduceerd. Restaurant krijgen naast punten ook een beoordeling in koksmutsen variërend van 0 tot 5 mutsen. De Franse en Belgische gids werken al zo.
• Het bord blijft het belangrijkste in de restaurantbeoordeling.

quote:

(...)
‘Voordat de verkeerde praatjes de wereld ingaan, van een faillissement van FG Bistro is geen sprake, van een sluiting door personeelstekort evenmin. Soms moet je inkrimpen om (op een ander vlak) door te groeien. Onze ambitie is onverminderd groot. Kwaliteit staat echter boven kwantiteit. Meer is niet per se beter. Onze ambitie ligt in de verfijning, in de verdere verdieping van smaken.’

Het personeel van FG Bistro is overgeplaatst naar FG Food Labs en FG Restaurant, zo laat Geurds via een woordvoerder weten aan Misset Horeca. ‘Er vallen geen ontslagen.’

(...)

quote:

foodora
Beste Boris,
Zoals je wellicht hebt gelezen in het nieuws, zal foodora helaas haar activiteiten in Nederland staken. We moeten daarom tot onze spijt aankondigen dat onze bezorgservice per vandaag definitief zal eindigen.

We zijn enorm trots dat foodora een groot aandeel heeft gehad in de disruptie van de Nederlandse markt voor maaltijdbezorging. Als eerste bezorgplatform maakten wij het mogelijk voor jou om eten te bestellen bij je favoriete restaurants en deze bezorgd te krijgen in slechts 30 minuten.

In mei 2015 zijn we gestart met slechts 30 restaurants in het centrum van Amsterdam en enkele fietsers in het roze om de maaltijden te bezorgen. Nu bijna 4 jaar later zijn de roze bezorgers niet meer weg te denken uit de binnenstad van de zeven grote steden, hebben enkele duizenden restaurants orders ontvangen via het foodora platform en hebben honderdduizenden mensen gebruik gemaakt van onze service.

Het is een fantastisch mooi avontuur geweest, waarin ik het team en mijzelf tot het uiterste heb gedreven en we vinden het jammer dat we genoodzaakt zijn te stoppen in Nederland. Tegelijkertijd zijn we trots en blij dat jij mede hebt bijgedragen aan het feit dat foodora gegroeid is tot één van de grootste maaltijdbezorgdiensten in Nederland.

We willen je bedanken voor het vertrouwen en alle bestellingen die je bij foodora hebt geplaatst.

Namens het gehele foodora team,
Vincent Hosman

quote:

Hoofdredacteur William Sitwell van het Britse culinaire tijdschrift Waitrose Food Magazine is opgestapt nadat hij veganisten had bespot. Hij had volgens Britse media voorgesteld te schrijven over het vermoorden van veganisten.

Sitwell deed de uitspraak in een mail aan een journalist, die had voorgesteld met een serie te komen over de veganistische keuken. "Wat dacht je van een serie over het doden van veganisten, één voor één'', reageerde de hoofdredacteur.

'Hun hypocrisie blootleggen'
En hij had nog andere verhaalideeën: "Manieren om ze in de val te lokken? Te ondervragen? Hun hypocrisie bloot te leggen? Ze te dwingen om biefstuk te eten en rode wijn te drinken?''

Journaliste Selene Nelson reageerde geschokt. Ze vertelde nog nooit zo'n reactie te hebben gehad. Sitwell bood zijn excuses aan, maar het kwaad was al geschied. Hij stelde zelf dat sprake was van grappig bedoelde opmerkingen in een privémail.

quote:

https://s.parool.nl/s-a4607434/
Het Amsterdamse ROC begint een leerlijn met hulp van topkoks uit de stad. De menukaart van de ROC-restaurants is nu 'inspired by' Ron Blaauw.

DOOR: BART VAN ZOELEN 11 NOVEMBER 2018, 14:00
De samenwerking tussen school en restaurants is deze week begonnen in ROC-restaurant Rocks in de Da Costastraat, maar gaat ook lopen in Elements en DinnerClub, andere leerrestaurants van het ROC.

Ron Blaauw, bekend van Ron Gastrobar, ziet het als een manier om de kwaliteit van de horeca te verbeteren. "Gastronomie, de service en de kwaliteit, wordt steeds belangrijker om toeristen naar de stad te trekken."

Voor Blaauw is het ook een terugkeer op het oude nest: bij een voorloper van het ROC begon hij zijn loopbaan. "Als jongen voor het eerst met de trein naar school, mijn kennismaking met de horeca. Hier is het allemaal begonnen."

De leerrestaurants kunnen beter en leerzamer, vinden de topkoks. Het beviel ze bijvoorbeeld maar niks dat er fritessaus van Remia werd geserveerd.

Ik denk dat het voor deze generatie jongeren ook dé manier van opleiden is

Dat moet natuurlijk huisgemaakte mayonaise zijn. Het is maar een voorbeeld, maar door het eerlijke handwerk moeten de studenten het vak leren, vinden ze.

Daar komt bij dat het de horeca steeds meer moeite kost om goed personeel te vinden. Zeker voor de lange termijn maken de koks zich zorgen, zegt Dennis Kuipers, chef-kok in Vinkeles.

"We draaien als een speer in Amsterdam, het maakt niet uit of het dinsdag is of zaterdag. Maar dat moet over tien jaar ook nog zo zijn."

Schreeuw om personeel
Ook volgens het ROC komt de samenwerking als geroepen. "De tijd is er rijp voor, werkgevers schreeuwen om goed horecapersoneel," zegt Elvire Biegel, directievoorzitter van MBO College Centrum. "Ik denk dat het voor deze generatie jongeren ook dé manier van opleiden is."

In de praktijk dus, in samenwerking met koks waar ze tegen opkijken. Het is ook de bedoeling dat die zich beschikbaar stellen voor raad en daad, aan studenten én docenten. Het imago van docenten moet beter.

Ze worden te vaak gezien als koks die failliet of overspannen zijn geraakt, kennelijk ongeschikt voor de keuken.

De samenwerking is om te beginnen aangegaan voor drie jaar en staat los van het Ron Blaauw College, een ander initiatief van Blaauw. Daarvoor worden mensen die jaren zonder werk hebben gezeten klaargestoomd voor een loopbaan als kok. Ook dit is een antwoord op de tekorten aan horecapersoneel.

quote:

De Vegetarische Slager, de fabrikant van vleesvervangers, wordt overgenomen door levensmiddelengigant Unilever. Hoeveel Unilever betaalt, houden de twee bedrijven geheim.

Vegetariër Jaap Korteweg richtte in 2007 De Vegetarische Slager op. Het bedrijf verkoopt vleesvervangers die het makkelijker moeten maken om over te stappen van vlees naar vegetarisch. "Wij willen wereldwijd gaan", aldus Korteweg. "Het internationale netwerk van Unilever in 190 landen geeft ons hiervoor alle mogelijkheden."

De producten van De Vegetarische Slager worden nu in ruim 17 landen verkocht. Dat moeten er dus veel meer worden. "Met deze samenwerking laten we de missie van De Vegetarische Slager wereldwijd groeien en versnellen we onze strategische koers richting meer plantaardig eten", aldus Unilever.

Vegetarische balletjes
De overname betreft de fabriek in Breda, het restaurant in Den Haag en de marketing & salesorganisatie in Utrecht. De 90 mensen die nu bij De Vegetarische Slager werken kunnen allemaal blijven.

De twee bedrijven werkten sinds 2016 al samen, toen ze 'Vegetarische Gehacktballetjes' in pinda- en tomatensaus op de markt brachten onder het Unox-merk. Onlangs bracht Unox zelf al een vegetarische variant op de rookworst op de markt.

quote:

Een restaurant runnen is geen makkie, zelfs niet op zo’n hotspot. Eind 2018 is het faillissement aangevraagd voor Restaurant Stedelijk. Door wie en waarom precies is niet duidelijk.
Spijtig nieuws: Restaurant Stedelijk is failliet. U weet wel: dat enorme met glas omringde restaurant op de begane grond van de witte badkuip op het museumplein. Het (goede) nieuws is dat men er nog wel terecht kan voor een hapje of kopje koffie. Als we het restaurant bellen wordt duidelijk dat het personeel waarschijnlijk weinig heeft meegekregen van het faillissement. ‘We zijn overgenomen door Vermaat en gaan vol goede moed verder’, laat de bedrijfsleider ons weten.

Dat Vermaat de koper is kunnen we geen verassing noemen. Zij verzorgen namelijk ook al de catering in zowel het Rijksmuseum als het Van Goghmuseum. Het lijkt onwaarschijnlijk dat ze diep in de buidel hebben moeten tasten. In de jaarrekening 2017 van Amsterdam Hospitality Services BV kunnen we lezen dat de tent het al een tijdje knap lastig had. Er werden tonnen geleend, waar dat geld precies voor gebruikt is wordt niet duidelijk. Schuldeisers zouden de ABN AMRO kunnen zijn, de verhuurder (188.000 euro huur per jaar) of koffieleverancier Mocca D’or. Het eigen vermogen kelderde in 2017 van ruim 7,5 ton naar iets meer dan twintigduizend euro. Verder werden er ook flink wat mensen ontslagen. Kortom: niet erg fijn allemaal. De tent was tot voor kort van Jan en Renata Semeins-Smid. Geen onbekenden in het hoofdstedelijke horecawereldje. Zo zijn ze mede-eigenaar van Het Amsterdamse Proeflokaal. Een gigantische hut tegenover het Olympisch Stadion.

Helaas tasten weover de precieze reden van het faillissement vooralsnog in het duister. De curator van dienst was niet bereikbaar voor commentaar. Ook het echtpaar Semeins-Smid nam de telefoon niet op. Al met al best een opvallend gebeuren. In 2018 was het Stedelijk Museum met bijna 700.000 bezoekers een van de best bezochte musea van de stad. Aan klandizie geen gebrek zou je zeggen. Wellicht kunnen we u later vertellen wat er precies is gebeurd en hoeveel poen er voor het restaurant is betaald.

quote:

Actor Lisa Faulkner has announced her engagement to celebrity chef John Torode - who she met while competing on MasterChef.

Faulkner, 46, told followers on Instagram that her boyfriend had proposed on Christmas Day, but the couple had kept it under wraps until their family knew.

She wrote on Instagram: "My gorgeous John completely surprised me on Christmas Day and asked me to marry him!

"After waiting to tell our family when we got home we then had a few days just grinning at each other!! I'm so very happy to share our lovely news with you.

quote:

ABN AMRO verwacht de komende jaren verdere schaalvergroting in de Nederlandse horeca. Ketens worden groter en er vinden bovengemiddeld veel overnames plaats. Horecabedrijven moeten een zekere omvang hebben om de veeleisende consument optimaal te bedienen. Deze wil snelle, verse en gezonde menu’s. Ook het werven en vasthouden van schaars personeel vergt investeringen en dus meer omvang. In de keuken worden straks zelfs kostbare robots ingezet.

De horecasector is volop in beweging. Lunchrooms schieten als paddenstoelen uit de grond: daar zijn er nu 61% meer van dan zes jaar terug. Ook het aantal fastfoodrestaurants, soms opererend binnen grotere ketens, neemt sterk toe. De Amerikaanse formules Taco Bell en Five Guys zijn bekende nieuwkomers. Dat is niet voor niets. Horecaondernemers zien dat de Nederlandse consument meer te besteden heeft en steeds vaker buiten de deur eet. Dat geldt vooral voor de millennials : zo dineert 21% van hen één of meer keren per week buiten de deur. Dat percentage is aanzienlijk hoger dan bij andere generaties. Mede hierom maakt de horeca een stevige omzetgroei door.

Schaalvergroting
Echter, de taart mag dan wel groter worden, maar tegelijk moet deze onder veel meer ondernemers worden verdeeld. Onder de oppervlakte tekent zich een opmerkelijke ontwikkeling af, namelijk die van ‘schaalvergroting’. In 2018 liet een record aan overnames van eetzaken zien, zoals in Figuur 1 zichtbaar is. Bestaande ketens laten daarnaast een stevige organische groei zien. Lunchrooms, avondrestaurants en fastfoodrestaurants die onderdeel zijn van een keten of een ‘formule’ groeien sterker dan zelfstandige horecabedrijven.
Is er nog toekomst voor het kleine, zelfstandige restaurant? Zeker. Zelfstandige ondernemers blijven in ruime meerderheid aanwezig in het horecalandschap en hebben voldoende bestaansrecht; ze geven een regio, dorp of stadsbuurt charme en eigen identiteit.

Toch voorzien we voor de komende jaren dat de trend van schaalvergroting doorzet. Het aantal overnames komt in 2019 naar verwachting uit boven het gemiddelde van de afgelopen vijf jaar (100) en ketens zetten hun uitbreiding voort. Voor die expansie liggen al veel plannen klaar.
Schaalvergroting kan een antwoord zijn om de kostbare investeringen te kunnen doen die nodig zijn om in te spelen op de snel veranderende en concurrerende horecasector. In deze publicatie lichten we toe welke obstakels horecaondernemers tegenkomen en mogelijk het hoofd kunnen bieden door op te schalen. In de bijlage lichten we deze obstakels verder toe en geven we aan waarom we denken dat verdure schaalvergroting zal plaatsvinden.

quote:

Restaurant Goud van Herman den Blijker en Nick De Kousemaeker in Rotterdam heeft dit weekend de deuren geopend. ‘We zijn trots, de keuken is klaar, de inrichting is af en al het personeel staat te popelen’, aldus de eigenaren.

Op Facebook schrijft het team: ‘Vanaf vandaag, voor altijd.’ Goud is gevestigd in het pand aan de Lloydstraat in Rotterdam, waar voorheen FG Bistro van Francois Geurds zat. Geurds deed het pand, waar voorheen zijn tweesterrenrestaurant in zat, van de hand om zich volledig te kunnen richten op zijn twee andere zaken op de Hofboven in Rotterdam. Het interieur kreeg een totaal andere look and feel, waarin de kleur goud een hoofdrol kreeg. De Horeca Fabriek van designer Rein Rambaldo nam het interieur van Goud voor haar rekening.

Mede-eigenaar van restaurant Goud is Nick De Kousemaeker. Voorheen werkte hij als chef bij Las Palmas van Herman den Blijker. Voor die tijd was hij souschef van FG Restaurant.

Herman den Blijker verkocht zelf zijn restaurant Las Palmas in Rotterdam aan Eveline Wu uit Eindhoven. Dit gebeurde in april van dit jaar. Herman den Blijker zei daar eerder over: ‘Ik had al een poosje het gevoel dat Las Palmas toe was aan verandering. Na tien jaar deze mooie zaak te hebben gedraaid, is het tijd voor een nieuwe impuls. Voor Las Palmas en voor mijzelf. Tijdens onze ontmoeting gaf Eveline aan dat zij graag een restaurant in Rotterdam wilde openen. Daar ging ik over nadenken. Want een combinatie van haar Aziatische kooktechnieken en smaken en de Franse aanpak van het team van Las Palmas zou tot bijzondere combinaties kunnen leiden.’ Wu maakte van Las Palmas uiteindelijk een Mood-restaurant.

quote:

De afgelopen vijf jaar is het aantal fastfoodrestaurants in Nederland toegenomen van 364 naar 422 restaurants. De stijging bedraagt hiermee 17%, een groei die iets achterblijft bij de ontwikkeling van de totale fastservicesector (19%, vooral door groei van lunchroom- en grillroomaanbod).

Uit de publicatie ‘Het Fastfoodrestaurant in beeld’ van Van Spronsen & Partners horeca-advies blijkt dat einde van de groei van fastfoodrestaurants voorlopig nog niet in zicht is. Vooral in de grote steden en op high traffic locaties (snel weg, outlet centers) groeide het aanbod van fastfoodrestaurants fors. Gezien het huidig aanbod in relatie tot het aantal inwoners (in relatie tot internationale cijfers), de trends en stijging van het jaarlijks aantal voertuigkilometers voorspelt het rapport dat de komende vijf tot zeven jaren het totaal aantal fastfoodrestaurants richting de 500 zal toenemen. Hierbij speelt ook mee dat grote ketens financiële slagkracht hebben en eenvoudiger kunnen uitbreiden. De groei zal echter wel afvlakken, mede gezien de toenemende aandacht voor gezondheid.

Ontwikkeling in de provincies
Noord-Holland heeft, mede dankzij Amsterdam de hoogste dichtheid van aantal fastfoodrestaurants per 100.000 inwoners (3,2). Zonder Amsterdam is de dichtheid in Noord-Holland lager (2,0) dan het Nederlands gemiddelde (2,5). Met name in Drenthe en Zeeland is het fastfoodrestaurant minder sterk vertegenwoordigd. Dit komt doordat hier weinig kilometers rijksweg zijn (belangrijke locatie voor fastfoodrestaurant) en er een beperkt aantal grotere steden is met daarbij een laag aantal inwoners per km². Ook speelt mee dat in deze provincies een relatief groot deel (45%) van de bevolking 50-plus is, een groep die niet tot de belangrijkste doelgroep behoort. In de provincie Utrecht is de stijging de afgelopen 5 jaar het hoogst (+41%), wat vooral wordt veroorzaakt door nagenoeg een verdubbeling van het aanbod in de stad Utrecht.

High traffic
Gemeentes met een relatief groot fastfood aanbod liggen vaak langs A-snelwegen waar zich clusters van fastfoodrestaurants bevinden (Veenendaal, Capelle aan de IJssel, Gouda Rijswijk). Verder valt op dat er in gemeenten met grootschalig trekkers als retail outlet centers (Roosendaal, Lelystad, Roermond) of high traffic locaties (Haarlemmermeer met Schiphol en rondom het brugrestaurant aan de A4) veel fastfoodrestaurants gevestigd zijn.

Ketendominantie
In Nederland behoort bijna 85% van de fastfoodrestaurants tot 1 van de ‘drie grote jongens’, McDonalds’, KFC, Burger King. Flevoland kent het meest gevarieerde aanbod, in Friesland domineert McDonalds het meest. De formules hebben een gemiddelde verkoopoppervlakte van ruim 200m², waarmee dit bedrijfstype fors groter is dan reguliere restaurants en andere daghoreca.

Internationale middenmoter
Nederland telt 1,4 McDonald’s vestigingen per 100.000 inwoners, waarmee Nederland in de middenmoot staat. In Europa voeren Oostenrijk en Frankrijk de lijst aan, met relatief gezien 50% meer aanbod dan Nederland. Amerika spant de kroon met bijna 4,5 McDonald’s per 100.000 inwoners. In de Europese hoofdsteden telt Dublin verreweg de meeste vestigingen per 100.000 inwoners (6,3), Amsterdam staat eveneens in de middenmoot (2,4). Ten opzichte van andere Europese landen telt Nederland relatief weinig Burger King vestigingen. Binnen Europa voeren Spanje en Zweden de lijst aan, met relatief gezien 4 tot 5 keer meer aanbod dan Nederland. In de Europese hoofdsteden is Burger King opvallend veel vertegenwoordigd in Madrid en de Scandinavische hoofdsteden. Dit zijn steden waar KFC en McDonald’s matig of helemaal niet vertegenwoordigd zijn.

Toekomst: groei en toetreding nieuwe spelers
Het adviesbureau verwacht dat de groei van fastfood de komende jaren zal toenemen. Dit is enerzijds vanuit de toename van maaltijdbezorging en anderzijds door expansiedrift van bestaande ketens en nieuwe toetreders op de markt. Met name in de grote steden doen oncepten als Five Guys en Ellis Gourmet Burger hun intrede. Op dit momenteel nog maar een marginaal deel van het aanbod, echter door de toenemende behoefte aan meer ‘fast casual’ dan fastfood, met aandacht voor kwaliteit en herkomst van producten, scoren dit soort concepten goed. Daarentegen staat de gevestigde orde verre van stil. Waar McDonald’s het met name zoekt in verbreding in bezoekmoment (ontbijt) en assortiment (McCafé met koffie en luxere gourmet burgers) zien we dat KFC en met name Burger King inzet op groei van verkooppunten. Recent opende Burger King vestigingen in Tilburg en Spijkenisse en de volgende in Beesd staat al in de startblokken, allen met een nieuwe ‘look & feel’. Doelstelling is om 100 tot 200 locaties in Nederland te vestigen. Ook in België wordt ingezet op uitbreiding.

Trends
Ook op het gebied van technologie staat de sector niet stil. De bestelzuil heeft na McDonalds ook zijn intrede gedaan bij de Burger King. De ABN Amro meldt dat door het toegenomen gemak en de frontale verleiding de gemiddelde orderbedragen tot wel 10% hoger oplopen. Dat er minder snel een volgende gast in je nek staat te hijgen zal hier ook een rol in spelen. Een ander voorbeeld is de recent door ons gespotte volledig geautomatiseerde Hamburgermachine, een prachtige uitvinding in de USA. Dat de ketens ook steeds meer aan bezorgen doen betekent dat er methodes ontwikkeld zijn om het eten warm te bezorgen, wat met name bij de dunne frietjes een uitdaging is. Tenslotte verwachten we dat ook fastfoodrestaurants ook steeds meer rekening zullen gaan (moeten) houden met vegetariërs, veganisten en gasten met allergieën. McDonald’s lanceerde in de zomer van 2018 voor het eerst al een vegetarische variant voor de hamburger.

quote:

Chef-kok John Halvemaan is dinsdag na een kort ziekbed overleden. Hij werd 69 jaar.



DOOR: HET PAROOL 6 FEBRUARI 2019, 13:18
'Met grote verslagenheid hebben wij kennis genomen van het overlijden van een van onze oprichters en nestors van de Dutch Cuisine, John Halvemaan,' schrijft restaurantvereniging Les Patrons Cuisiniers, waar Halvemaan medeoprichter van was.

De eigengereide Halvemaan genoot een gigantisch aanzien onder collega's, als de man die in de jaren zeventig de nouvelle cuisine naar iets Nederlands vertaalde.

Topgastronomie
Hij experimenteerde met Aziatische ingrediënten en bewerkte oude streekgerechten, in een tijd dat er in de Nederlandse topgastronomie eigenlijk alleen Frans werd gekookt. In plaats van blikgroenten - destijds alomtegenwoordig - serveerde Halvemaan vérs.

Samen met Esther runde hij eerst restaurant Auberge op het Leidseplein, daarna La Rive in het Amstelhotel en nu alweer 27 jaar de eigen zaak in Buitenveldert. Voor alle drie de zaken kregen ze een Michelinster.

Restaurant verkocht
In 2015 werd bij Halvemaan een dodelijke vorm van prostaatkanker ontdekt, vertelde hij een jaar later in gesprek met Het Parool. "'U heeft een vorm van prostaatkanker die niet te opereren is,' zei de oncoloog. 'We weten alleen dat u eraan doodgaat, meneer. Maar wanneer? Dat weten we niet.' Ik zat daar bijna een uur in die kamer, alleen met dat nieuws. Dat was zo... Dat kun je je niet voorstellen, dat gevoel. Dat is afschuwelijk."

Hij kreeg viermaal chemotherapie en deed mee aan een experimenteel programma, waarvan hij hoopte dat het zijn leven kon verlengen.

Door de ziekte werd hij afgelopen september gedwongen zijn restaurant te verkopen, schrijft HP/De Tijd. Hij was van plan veel te gaan reizen, naar Spanje, naar Azië. Maar ruim drie weken geleden ging het steeds slechter met de chef. Zijn oncoloog raadde hem af nog verre reizen te maken.

Voor Halvemaan moest een 'fantastisch gerecht' altijd simpel blijven, zo zei hij tegen Het Parool. "Maar dat is nog helemaal niet zo simpel. Het draait om balans, en balans is lastig uit te leggen. Die ís er, schijnbaar moeiteloos, of die is er niet."

quote:

ENSCHEDE/ROTTERDAM - Supermarkt Lidl moet stoppen met de verkoop van bier met het merk Kordaat. De naam en de verpakking lijken te veel op Kornuit van Grolsch. Dat eiste Grolsch donderdag in Kort Geding bij de voorzieningenrechter in Rotterdam. Grolsch en Lidl hielden de rechtszaak beiden stil.

Angelique Kunst 14-02-19, 19:48 Laatste update: 20:11
23
Lidl kwam vorig jaar november met een nieuw huismerk bier: Kordaat. Dat leek in veel opzichten wel heel erg op het Grolsch-merk Kornuit. De naam klinkt bijna hetzelfde, er staat in beide gevallen een cursieve letter op het label en bij Kordaat prijkt een stoere bebaarde man op het halsetiket: hetzelfde type als waar Grolsch in de reclame Kornuit mee aanprijst.

Brief gestuurd
Aanvankelijk reageerde Grolsch uiterst terughoudend. Hoewel merkdeskundigen riepen dat er genoeg aanleiding was voor een merkenrechtszaak, bleef het stil in Enschede. Maar nu blijkt dat na de lancering al de eerste brief richting Lidl is gegaan. “Maar daar heeft Lidl niet inhoudelijk op gereageerd. Ze lieten weten het niet met ons eens te zijn daarna bleef het stil", zo meldt woordvoerder Koert van 't Hof van Grolsch.

Meeliften
Daarop besloot de Twentse brouwer de juridische strijd aan te gaan. De partijen troffen elkaar donderdag bij de rechter in Rotterdam. Die moet in kort geding uitmaken of Lidl onmiddellijk moet stoppen met de verkoop van Kordaat, zoals Grolsch eist. Van 't Hof: “Wij bouwen al sinds 2013 zeer zorgvuldig aan de merknaam Kornuit. Aanvankelijk als submerk van Grolsch, maar het is inmiddels zo sterk dat het als zelfstandige merknaam bestaansrecht heeft. Daar fietst Lidl nu gewoon dwars doorheen. Zij liften met Kordaat mee op onze marketinginspanningen en dat brengt ons merk fundamenteel schade toe. Dit is verwarrend voor consumenten."

Lidl was donderdagavond niet voor commentaar bereikbaar.

De uitspraak volgt over twee weken.

quote:

Iens, onderdeel van TripAdvisor, gaat vanaf vandaag verder onder de internationale merknaam TheFork. Iens werd in 2015 overgenomen door TheFork, onderdeel van TripAdvisor. Ook de opzet verandert: alleen restaurants waar via TheFork kan worden gereserveerd, tonen op het platform en alleen gasten die via TheFork hebben gereserveerd, kunnen een review achterlaten.

De naamswijziging van Iens naar The Fork is niet de enige verandering. Vanaf 1 mei 2019 worden op het platform alleen restaurants getoond die ook via TheFork te reserveren zijn. TheFork zegt hiermee tegemoet te komen aan de uitkomsten van het consumentenonderzoek. Daarnaast is veelvuldig overlegd met restauranthouders en de Koninklijke Horeca Nederland.

Een andere aanpassing is dat alleen gasten die via TheFork-kanalen hebben geboekt een restaurantbeoordeling kunnen achterlaten, in analogie met de hotelbeoordelingen op TripAdvisor.

(...)

quote:

Loetje verspreidt zich als een jusvlek
Marga Klinkhamer en haar zoon Marcel, derde en vierde generatie Loetje. Marga: ,,Lang niet iedereen beheerst de kunst om een echte Loetje-biefstuk te bakken, ik kan het zelf ook niet.’’

Zeg je Loetje, zeg je biefstuk. Bijna dertig jaar lang was er maar één restaurant van die naam, in Amsterdam, nu zijn er zeventien verspreid over het gehele land. Zelf omschrijft de familie daarmee het imperium als ’een jusvlek’. Hoe het begon met biljarten, biefstukken, Blue Band en beledigingen.

Recept voor dé Loetje-biefstuk: twee ons ossenhaas, een klont margarine en een ongewassen pan. Marga Klinkhamer (56) lacht om de verbijstering. „Nooit in het sop, dan haal je het vet uit de pan. Schoonvegen met keukenrol, naspoelen met heet water. Gooi die flacon Dreft maar weg.”

Ze heeft de humor van haar vader, Ludwig Klinkhamer – die Loetje werd genoemd. Hij gaf zijn café dezelfde naam omdat dat lekker bekte. Van anderen kreeg hij later de bijnaam De Biefstukkoning.

Slager Loetje opende op 1 februari 1977 samen met zijn broer een biljartcafé in de Amsterdamse Johannes Vermeerstraat. „Naast hun borreltje wilden de biljarters graag wat eten. Moeder Bep maakte boven in haar eigen keukentje broodjes bal en uitsmijters. De economie trok aan en in de buurt vestigden zich wat reclamebureaus. Die jongens smeten met geld en wilden meer dan een tosti.” Als oud-slager wist Loetje de weg voor een goed stuk vlees.

Bezweren culi-freaks dat je vlees in roomboter moet bakken, Loetje hield het op margarine en dat is zo gebleven. Marcel Klinkhamer (34), kleinzoon van Loetje en Marga’s neef: „Roomboter verbrandt sneller en komt niet op de juiste temperatuur om de biefstuk dicht te schroeien.” Marga: „Lang niet iedereen beheerst de kunst om een echte Loetje-biefstuk te bakken, ik kan het zelf ook niet.”

In de reclamewereld kon het destijds niet op. „Kwamen ze binnen voor de lunch, namen ze een paar drankjes, dat kon toen nog, en rolden ze tegen sluitingstijd pas weer naar buiten.”

Marga: „Mijn vader nam geen blad voor de mond. Zat de tent bomvol en had hij zelf zin om te biljarten, riep hij: ’Naar buiten allemaal, ik ga sluiten. Wegwezen hangjassen.’ Zo noemde hij de reclamemannen. In een paar vestigingen hangt boven de kapstok nog steeds het bordje Hangjassen. En tegen bekende mensen was hij niet anders dan tegen anderen. Kwam – toen prins – Willem-Alexander eten, zei hij ’Weet je moeder dat je hier bent?’ Had hij Herman Brood aan de bar die vroeg of hij op de piano mocht spelen. Zei mijn vader: ’Kejje dat dan?’ Riep één van de stamgasten: ’Loetje, dat is Herman Brood!’ Zei mijn vader: ’En?’”

No-nonsens
Die Amsterdamse botheid en no-nonsens maakte toen deel uit van de charme van Café Loetje. „Later vroegen gasten zelfs of hij hen alsjeblieft wilde beledigen, anders waren ze niet écht in Loetje geweest.” Haast zich te verklaren dat er nu niemand meer wordt uitgefoeterd: „Het is nu totaal anders, de gast staat altijd op nummer één.”

Loetje leerde niet alleen de koks het ambacht van lever en ossenhaas snijden. „Sníjden, niet douwen, zei hij dan! Zat een gast aan tafel te hannesen, nam hij doodgemoedereerd mes en vork over om voor te doen hoe je een biefstuk snijdt: „Tégen de draad in!’ En bestelde iemand doorbakken – hier serveren we medium-rare – dan wees hij hem acuut de deur. Met de toevoeging dat hij geen schoenzolen verkocht.”

Lang duurde het niet voor Loetje de bijnaam Biefstukkoning kreeg. Marcel. „Eerst was Loetje nog dicht in het weekeinde. De eerste zaterdag dat hij om vijf uur openging, stond er al om half vijf een rij buiten. Om half vijf, jazeker, als ze een uur later kwamen, moesten ze twéé uur wachten.”

Het wachten werd verheven tot cult. „Noteerden we de namen, schreeuwden we ’Jansen’ als er een tafeltje vrij kwam. Maar niet zelden had Jansen dan nog helemaal geen zin aan te schuiven, omdat het zo’n feest was aan de bar. Liet hij zijn beurt nog even aan zich voorbij gaan. Opa zei altijd: ’Ze wachten langer dan dat ze eten’. De omgekeerde wereld.”

„Ik zeg wel eens dat ik in de spoelbak geboren ben. Ik begon met afwassen, daarna de ’koude kant’, slaatjes maken. De keuken was boven en klein. Hoorde je van onder aan de trap de bediening schreeuwen”, Marcel zet een keel op: ,,Mág ik…!’ En als er dan iemand in de keuken ’ja’ blèrde, was het: „Twee biefstuk, twee friet, twee sla.’ Meestal afgekort tot ’twee-twee-twee’. Kalkten wij dat in de keuken op roze papiertjes, tafelnummer erbij.”

Vreemde tafel
Ook Marga’s zoon is Loetje-kok. „Ik heb hem eerst wel naar Van der Valk gestuurd, werken voor een baas, de benen onder een vreemde tafel steken. Daar werd hij wijzer van.”

In 1995 nam Jaap – Marcels vader – het eetcafé over van Loetje. Marga: „Mijn vader bleef wel op de loonlijst staan, hij maakte elke ochtend het café schoon. Twee jaar geleden viel hij in de zaak van de trap en overleed, 83 jaar oud.”

In 2006 opende Jaap met vriend Mike van den Berg en ex Pien Grootveld, Loetje aan de Amstel. De eerste van zestien nieuwe vestigingen. Marga: „Loetje breidt zich als een jusvlek uit over het land. Bergen, Breukelen, Gorssel, Overveen, Laren, Leeuwarden, Nijmegen, Rotterdam, Almere. Mijn vader stond er los van, al was hij wel vereerd dat zijn naam eraan hing.” Ze lacht: „Ja, we zijn groot aan het worden, maar we blijven onszelf. Veel gasten geven de menukaart zonder inzien terug. Biefstuk moet het zijn.”

Marga was vijftien toen haar vader de kroeg kocht. „Toen was er alleen de ’voorkant’ en ik ben meer een mens voor de achtergrond. Een gastvrouw moet mensen in de watten leggen, daar was ik niet de juiste persoon voor. Ik werkte in het gevangeniswezen en daar is de klant nou juist geen koning. Toen Loetje ging uitbreiden stond het personeelsbeleid nog in de kinderschoenen. Vroegen de eigenaren: ’Hoeveel wil je verdienen? Tientje per uur? Begin maar.’ En dan verrekenden ze ’s avonds op een briefje het aantal gewerkte uren. Dat kon niet. Om het beleid op te zetten, heb ik een half jaar dispensatie gekregen van justitie met de bedoeling daarna terug te keren. Dat is er nooit meer van gekomen. Nu zit ik als operationeel directeur op kantoor, inmiddels hebben we 1150 medewerkers. Personeel wordt bij ons ook familie, ik wil nog steeds weten dat de cavia van iemand is overleden.”

Binnen deze familiekring loopt het gesmeerd. „Natuurlijk gaat het vaak over Loetje en we zijn allemaal eigenwijs. Maar uit bekvechten komen de beste beslissingen voort.”

Jaap en Mike zoeken naar nieuwe locaties, zij hebben daar een neus voor. Hadden ze wat gevonden aan het IJ, ging ik er kijken. Nou er was helemaal niks, de navigatie werkte niet, er was niet één straatnaam. Dacht ik: wat moeten we daar nou… Goed, augustus dat jaar ging Loetje aan het IJ open, drie dagen later was daar de Hiswa. Twaalfhonderd eters… de biefstukken waren niet aan te slepen. ”

Zeventien Loetjes zijn er nu en als het aan de familie ligt, komen er daar nog heel wat bij. Marcel: „Voorlopig mikken we op vier nieuwe vestigingen per jaar. De menukaart is overal hetzelfde. Met ons bouwteam – trouwe medewerkers uit keuken en bediening – zetten we in honderd dagen het restaurant op poten en injecteren we bij de nieuwe medewerkers het Loetje-DNA. Zo kom ik nog eens ergens, ik heb al zestien accenten geleerd en hoop nu op een vestiging op de Ramblas. Mooie, zonnige plek.” Grote grijns: „Trek ik er wel drie jaar voor uit om de Spanjaarden in te werken.”

Loetje-biefstuk: twee ons ossenhaas, een klont margarine en een ongewassen pan
Bron: IJmuider Courant en volgens mij eerder de Televaag. Is allemaal TMG.

quote:

AMSTERDAM – Een groot deel van de supermarkten zal de komende jaren uit het straatbeeld verdwijnen. De opkomst van online winkelen in combinatie met de lage winstmarges, speelt veel grootgrutters parten.

Dat zegt retaildeskundige Nils van Dam (voormalig ceo Unilever Nederland & België) van adviesbureau Duval Union Consulting op nieuwsradiozender BNR.

Supermarkten schrijven al snel rode cijfers
Volgens Van Dam hebben supermarkten veel vaste kosten, en omdat ze vooral op prijs concurreren komt de gemiddelde winstmarge niet veel hoger uit dan 3 procent. Als grootgrutters omzet verliezen aan onlinewinkels, schrijven ze volgens hem al snel rode cijfers. Tegelijkertijd raken consumenten steeds meer gewend aan het online kopen van bijvoorbeeld speelgoed en reizen, en dat gaat ook bij voedsel gebeuren.

‘Met name kleinere partijen verdwijnen’
,,Elke procent omzet die verschuift naar thuislevering, veroorzaakt dat 10 procent van de winkels verlieslatend wordt”, aldus Van Dam. Om de opkomst van onlinesupermarkten als Picnic het hoofd te bieden, moeten supermarkten investeren in digitalisering. Kleinere partijen hebben die middelen echter niet, waardoor mogelijk 30 tot 40 procent van de supermarkten verdwijnt.

quote:

Hoe kan het toch dat het vooral vanwege de biefstukken vermaarde restaurantketen Loetje zo snel groeit? Want we tellen nu al 18 vestigingen, en dat moeten er snel meer worden. Heel snel. Wij namen een stiekem kijkje in de keuken, en vonden in Boris Deen en Rob Wagemaker het geheime ingrediënt.
165.000 koeien per jaar zijn er nodig om alle bezoekers van Loetje van hun in een plas vet geserveerde ossenhaasbiefstuk te kunnen voorzien. Een enorm aantal ja, waar dan ook een flinke omzet tegenover staat. ¤75 miljoen, om precies te zijn. Alhoewel, precies… om eerlijk te zijn gaat het hier om een schatting, want journalisten worden door Loetje als onwelkome gasten beschouwd. Jammer, want het is natuurlijk een smakelijke prestatie van de mensen achter het concern, dat met een enkel Amsterdams café begon. Een roemrucht café, dat wel. Met dank aan de grofgebekte Loetje Klinkhamer, die overigens in 2017 na een val van de trap in zijn etablissement overleed.

De aandelen van het bedrijf had hij toen al overgedragen, en nu zijn het diens dochter Marga, zoon Jaap, diens ex Pien die het concern smaak geven. En die de keten laten groeien, al wordt dan weer gezien als de verdienste van Mike van den Berg, die zich rond 2005 aansloot. Hij wordt gezien als de echte macher. ‘Van den Berg is de echte ondernemer van het stel. De rest is toch een beetje met de kont in de Blue Band gevallen’, zo vernemen we.

Het geld voor de enorm snelle expansie komt overigens weer van een ander duo: Boris Deen en Rob Wagemaker, 2 van de 3 oprichters van koopjesketen Action (waarover we afgelopen maand dit artikel schreven). ‘Het komt erop neer dat als het management een kans ziet, ze naar die geldgevers gaat. Die zetten dan hun portemonnee open’, zo kunt u lezen in het uitgebreide artikel dat we over Loetje schreven. Daarin leest u ook waarom het u thuis nooit zal lukken de smaak van Loetje te evenaren. ‘Blue Band is 100% plantaardig geworden. We hebben dat natuurlijk getest bij consumenten en die ervoeren geen verschil. Bij Loetje wel. Daar hadden ze het idee dat er net iets minder schuim op hun jus zat. En als die iets op een andere manier zien, dan zijn ze daar zeer vasthoudend in. Maar goed, als zij zo hechten aan traditie is het onderdeel van een normale commerciële relatie om daarnaar te luisteren. Dus als uitzondering leveren we Loetje nog steeds de Blue Band volgens de oude receptuur’, zegt boterbaas Berend Jan Taken van Upfield, waar het margarinemerk na de afstoting door Unilever werd ondergebracht.

quote:

Een strandpaviljoen in Apeldoorn, of in Vught, Amersfoort of Lopikerkapel: sommigen kijken er misschien raar van op, en toch zijn ze er. Het aantal strandpaviljoens stijgt - inmiddels zijn het er 413 - en opvallend: de groei zit vooral in provincies die niet aan zee liggen.

Dat blijkt uit onderzoek van horeca-adviesbureau Van Spronsen & Partners. "En een eind aan de groei is nog niet in zicht", zegt onderzoeker Guido Verschoor. "Je ziet ze steeds meer bij grote steden, aan het water van recreatieplassen of op de oevers van rivieren, zoals de Lek."

Zand, parasols, ligbedden... midden in een stad als Apeldoorn. Zo gek is dat niet, zegt Verschoor. Volgens hem willen mensen steeds meer buiten zijn: "Kijk maar naar het stijgend aantal festivals, terrassen, buitenkeukens en bbq's. Het terras wordt voor veel horecabedrijven steeds belangrijker. Waar zit je dan mooier dan aan een plas of een meer. Of dus in de stad. Bedjes en parasols erbij, eigenlijk alles wat je te wensen hebt als de zon schijnt."

Zomers langer
De zomers worden ontegenzeggelijk steeds langer. "De laatste zomers heb je gemiddeld 50 mooie dagen en 40 dagen die redelijk zijn. Voor mij is dat voldoende", zegt eigenaar Richard Fick van Beachclub Klein Scheveningen in Lopikerkapel, aan de Lek niet ver van Utrecht.

Loopt hij vooruit op de oprukkende zee, een gevolg van het veranderende klimaat? Gekscherend wordt er immers al jaren gezegd: 'Amersfoort aan Zee' of 'Lopikerkapel aan Zee'. "Nou, vijf jaar geleden kwam dit te koop en ik dacht: dit is mijn kans. Het weer wordt steeds beter, dus waarom niet?" Zijn beachclub is het hele jaar open en op drukke dagen recreëren er zo'n 1000 tot 1500 zonaanbidders aan de Lek.

Goede bereikbaarheid
De meeste strandpaviljoens zijn (natuurlijk) te vinden aan de echte kust. De top-10 van strandgemeenten met de meeste paviljoens wordt aangevoerd door Scheveningen, Zandvoort en Veere.

Met de verdere groei van het aantal strandpaviljoens is het wel van belang dat er goed gekeken wordt naar de bereikbaarheid. Vooral de kust is op warme zomerse dagen steeds moeilijker te bereiken. "Goede bereikbaarheid is natuurlijk cruciaal. Ook het aantal buitenlandse toeristen blijft stijgen, dus er moet veel aandacht zijn voor de wegen naar het strand, parkeren en bereikbaarheid met de fiets. Heel belangrijk", zegt Verschoor.

quote:

Dit jaar komt er geen spaaractie van Albert Heijn en The Fork (Iens) waarbij consumenten zegels kunnen sparen bij de supermarktgigant voor een gratis tweede driegangenmenu. Een woordvoerder van The Fork laat dat desgevraagd weten aan Misset Horeca. Er zijn wel gesprekken geweest tussen Albert Heijn en The Fork maar beide partijen hebben besloten de AH restaurantactie niet te houden. Er komt geen ander – gezamenlijk – initiatief van AH en The Fork.

quote:

Restaurant De Pauw in Groningen is genoodzaakt te stoppen. Eigenaar Theo Mulder ziet geen mogelijkheden om zijn restaurant in de Gelkingestraat voort te zetten. Per 1 augustus is de zaak gesloten.

Marijke Brouwer
Dit tot groot verdriet van gastheer Mulder (59) die De Pauw, z’n witte tafellinnen en witte interieur kent sinds Frank Verbeek en Jacques Muller het restaurant in 1982 oprichtten. Mulder tafelde er graag vanwege de culinaire kwaliteiten, de entourage en de sfeer die de toenmalige eigenaren er creëerden. Hij had toen nog geen idee dat hij er later zelf aan het roer zou staan.

Dat het na zoveel jaar niet goed is gegaan met De Pauw, heeft volgens Mulder tal van oorzaken.

,,We hebben de zaak niet tijdig gemoderniseerd om de jeugd te trekken. Dat is een beetje een spagaat: nieuwe aanwas vinden, terwijl we ook onze oude, trouwe gasten willen behouden. En eerlijk is eerlijk: er is sprake van een zekere vergrijzing van ons gastenbestand.’’

Ook het imago van De Pauw speelt het restaurant parten. ,,Jonge mensen denken ten onrechte dat we chic en duur zijn. In 2008 hebben we geïnvesteerd in een nieuwe keuken en nieuwe toiletten. We wilden verder moderniseren, in interieur en entree, maar door de crisis is het er niet van gekomen.’’

Volgens Mulder is er bovendien veel te veel horeca in Groningen. ,,Mensen kunnen hun geld maar één keer uitgeven. En door al die horeca wordt het ook lastiger om goed gekwalificeerd personeel te vinden.’’

Vorig jaar kwam het pand waarin De Pauw zetelt in andere handen. Mulder hoopte dat een verbouwing van de woonlagen boven De Pauw wellicht zou leiden tot een lagere huurprijs voor hem én dat hij z’n restaurant eindelijk kon verbouwen zodat hij een nieuwe doelgroep kon aanboren.

Zo ver komt het niet, omdat de verbouwing een zaak van lange adem is. Mulder heeft geen reserves meer om die tijd te overbruggen. Om een faillissement te voorkomen, sluit hij De Pauw over drie weken.

Mulder is een geboren Groninger die al jong ontdekte dat de horeca hem lag. Hij volgde de hotelschool, werkte bij Chinees restaurant Mandarin, bij discotheek Cachet en bij restaurant La Crémaillère toen hij werd aangenomen bij een restaurant in Oegstgeest. Vlak voor zijn voorgenomen vertrek uit Groningen kwam hij Frank Verbeek van De Pauw tegen, die zich afvroeg waarom hij niet ‘gewoon’ daar gastheer werd. Mulder zegde Oegstgeest snel af en sindsdien werkt hij bij De Pauw.

Hij heeft de wereld aan herinneringen aan die beginjaren bij De Pauw, die avonden kenden met dubbele bezetting. De eigenaren begonnen ook restaurant Muller in de Turftorenstraat, waar Mulder vijf jaar werkte onder chef-kok Jean Michel Henge. Samen met Jan van Delden nam hij in 1996 De Pauw over.

Nu, 23 mooie, roerige jaren later, is het voorbij. ,,Ik heb het lang volgehouden, ik heb de laatste jaren gebuffeld. Ik was gastheer en schoonmaker, ik deed de was en de strijk. Nu lukt het niet meer. Stoppen met De Pauw is het verstandigste wat we kunnen doen, maar het is met pijn in het hart.’’

Hij hoopt, ooit, op een vervolg voor zijn restaurant. Het meeste zal hij zijn vaste gasten missen.

Een van hen is hoogleraar Europees recht Laurence Gormley aan de RUG. Hij was nog niet op de hoogte van de problemen waarin De Pauw verkeert en schrikt van de op handen zijnde sluiting. ,,De Pauw, dat was je van het, een goed adres met interessant en boeiend eten. Denk alleen maar aan de trolleys met voor- en nagerechten die ze naar je tafeltje reden. Sinds ik in 1990 in Groningen kwam wonen, ben ik er veel en graag geweest. Het personeel was er sympathiek. Frank, Jacques en Theo zetten een mooie sfeer neer. De laatste tijd kwam ik er niet veel meer, omdat mijn echtgenoot hier is komen wonen en die kookt heel goed. Ook is er concurrentie van andere goeie restaurants. Maar De Pauw, dat was een vast eiland in een zee van veranderingen die de horeca is. Een baken, een stralend baken.’’