Jawel, ik had echt een enorme vriendengroepen en zat bij een studentenvereniging, maar die zijn me allemaal voorbij gegroeid en hebben huisje boompje beestje. Een paar zie ik nog wel, maar zij zijn veel verder in hun leven en dat doet erg veel pijnquote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:19 schreef F__Societyyy het volgende:
Ik denk naar een vereniging gaan wel een goeie is. Heb je geen vrienden gemaakt tijdens je studie?
Ik vrees dat ik er heel slecht in ben, maar het klinkt wel leuk om te proberen. Morgen eens op onderzoek gaanquote:
Die heb ik alquote:
Dat merk in inderdaad en dat is erg lastig.quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:21 schreef Jaeger85 het volgende:
Het gaat niet makkelijk worden gezien je leeftijd. Rond die leeftijd hebben leeftijdsgenoten de leeftijdsfase waarin ze druk zijn met hun carrière en huisje boompje beestje. Dat maakt dat ze minder tijd hebben en daarom ook minder openstaan voor (nieuwe) contacten.
Je moet proberen om via je hobby's of verenigingen toch contacten op te doen of anders via internet.
Zoek een andere.quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:23 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik vrees dat ik er heel slecht in ben, maar het klinkt wel leuk om te proberen. Morgen eens op onderzoek gaan
[..]
Die heb ik al
[..]
Dat merk in inderdaad en dat is erg lastig.
Hm... ja... ook morgen even uitzoeken.
En vroeger heb ik veel bij koren gezongen. Eens kijken of ik er een kan vinden die ik kan betalen (helaas zit ik een beetje krap bij kas)
We begrijpen elkaar verkeerd denk ik...quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:39 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben gelukkig met mijn vriend
Ik weet dat waar ik woon ze een regeling hebben waarmee je korting krijgt als je een laag inkomen hebt.quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:26 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben trouwens al een tijdje aan het zoeken naar creatieve verenigingen en cursussen, alleen het valt eigenlijk allemaal buiten mijn budget... Dat maakt dat ik zo wanhopig ben
Het is niet dat ik omwille hem nu niks doe. Behalve fitness en vanaf volgende week weer de bordspelvereniging weet ik simpelweg niet wat ik kan doen (ik wil van alles, maar ik heb echt weinig te besteden). Een bijbaan ga ik nu niet trekken (anders was ik wel met mijn studie bezig). Ik heb op het moment weinig energie en weinig te besteden. Toch moet ik iets verzinnen om onder de mensen te komen.quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:44 schreef hoechst het volgende:
[..]
We begrijpen elkaar verkeerd denk ik...
Stel het ging uit. Dan ging je misschien wel contact zoeken met andere mensen en gezellinge dingen doen.
I feel you!!quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:47 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Het is niet dat ik omwille hem nu niks doe. Behalve fitness en vanaf volgende week weer de bordspelvereniging weet ik simpelweg niet wat ik kan doen (ik wil van alles, maar ik heb echt weinig te besteden). Een bijbaan ga ik nu niet trekken (anders was ik wel met mijn studie bezig). Ik heb op het moment weinig energie en weinig te besteden. Toch moet ik iets verzinnen om onder de mensen te komen.
Ik ben al aan het googlelen maar het is eigenlijk allemaal te duur :S
Dat is een goed idee! Eens bij Humanitas hier in de buurt informeren.quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:51 schreef Lokasenna het volgende:
Misschien kun je een buddy worden van iemand die door beperking of ouderdom of iets dergelijks ook last heeft van eenzaamheid. Dan sla je twee vliegen in een klap.
Ga eens naar het sociaal team in je woonplaats of maatschappelijke hulpverlening. Die zijn wat meer op de hoogte van wat er allemaal georganiseerd wordt als je een krap budget hebt. Of misschien kom je in aanmerking voor een vergoeding om dat soort cursussen te betalenquote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:26 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben trouwens al een tijdje aan het zoeken naar creatieve verenigingen en cursussen, alleen het valt eigenlijk allemaal buiten mijn budget... Dat maakt dat ik zo wanhopig ben
Ik denk dat je met eerlijkheid het verst komt! Als je jezelf kwetsbaar op durft te stellen, zullen mensen daar alleen maar bewondering voor hebben.quote:Op zondag 11 maart 2018 13:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
Om heel eerlijk te zijn ben ik doodsbang voor al deze dingen... wat moet ik in hemelsnaam zeggen als mensen vragen waarom ik niet werk oid... Ik ben vast de jongste en dat is stom en eng
Eerlijk zijn, lijkt me? Niet dat je je hele dossier uit de doeken hoeft te doen, maar er is toch niks mis mee om te zeggen dat je tijdelijk bent gestopt met je studie om aan wat issues te werken. En je evengoed bezig wil blijven? En dat je dat best spannend vindt.quote:Op zondag 11 maart 2018 13:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
Om heel eerlijk te zijn ben ik doodsbang voor al deze dingen... wat moet ik in hemelsnaam zeggen als mensen vragen waarom ik niet werk oid... Ik ben vast de jongste en dat is stom en eng
Waarom gewoon niet de waarheid?quote:Op zondag 11 maart 2018 13:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
Om heel eerlijk te zijn ben ik doodsbang voor al deze dingen... wat moet ik in hemelsnaam zeggen als mensen vragen waarom ik niet werk oid... Ik ben vast de jongste en dat is stom en eng
Dank je wel ik doe mijn bestquote:Op zondag 11 maart 2018 14:04 schreef saviola9 het volgende:
[..]
Ik denk dat je met eerlijkheid het verst komt! Als je jezelf kwetsbaar op durft te stellen, zullen mensen daar alleen maar bewondering voor hebben.
En wellicht niet teveel ervan verwachten? Laat het eerst op je afkomen, blijf met mensen praten en dan vloeit daar (op lange termijn) wellicht het een en ander uit.
Verder hoop ik dat je je iig vrolijker gaat voelen. Je komt op mij over als een realistisch en fijn persoon. Succes!!
Klopt. Ik houd het gewoon algemeen Bij humantisch zal ik wel open en eerlijk zijn over mijn diagnoses als ze erom vragen (anders niet) en dan vind ik vast wel iets nuttigs om te doen.quote:Op zondag 11 maart 2018 14:05 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Eerlijk zijn, lijkt me? Niet dat je je hele dossier uit de doeken hoeft te doen, maar er is toch niks mis mee om te zeggen dat je tijdelijk bent gestopt met je studie om aan wat issues te werken. En je evengoed bezig wil blijven? En dat je dat best spannend vindt.
Ik denk dat je het in je hoofd een stuk groter maakt dan het in werkelijkheid zal zijn.
Bij Humanitas is het denk ik wel goed om het een en ander te vertellen over je kwetsbaarheden. Zodat je zo goed mogelijk aan een passend maatje kunnen koppelen. En, mocht die match er niet zijn, informeer dan vooral naar ander vrijwilligerswerk wat ze aanbieden. Ze hebben opties genoeg.
Let je wel op dat je je bordje weer niet té vol laadt? Je gooide je vorig jaar vol in je stage, ook al had je omgeving twijfels omdat dat teveel zou zijn. Niet leuk om te moeten constateren dat zij daarin gelijk bleken te hebben...
Naja... schizofrenie is een van de diagnoses. Ik heb een stemmingsstoornis (hypomaan en depressies), eetstoornis, PTSS en schizofrenie. Dus gewoon een beetje van alles en dat wil ik niet direct allemaal uitleggen. Dus ik houd het bij psychiatrisch ziekquote:Op zondag 11 maart 2018 14:35 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Waarom gewoon niet de waarheid?
“Ik heb een chronische aandoening (schizofrenie), en dat maakt het op dit moment moeilijk voor mij om te werken.
Zo verminder je stigma en krijg je meer begrip als het de juiste mensen zijn.
Dat lijkt me idd prima om het daarbij te laten. Dan kun je altijd als je mensen wat beter kent en meer vertrouwt meer openheid geven als je daar behoefte aan hebt. Zelf zeg ik ook altijd op die vraag dat ik geen betaald werk heb vanwege psychische problemen en dat ik nu mijn wereld weer aan het verbreden ben en dingen aan het oppakken ben. Dat vinden mensen vaak hartstikke goed en begrijpen ze prima. Mijn valkuil is wel dat ik te snel te open ben en mensen daardoor wegjaag, dus ik probeer het nu in het begin ook gewoon wat algemener te houden.quote:Op zondag 11 maart 2018 14:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja... schizofrenie is een van de diagnoses. Ik heb een stemmingsstoornis (hypomaan en depressies), eetstoornis, PTSS en schizofrenie. Dus gewoon een beetje van alles en dat wil ik niet direct allemaal uitleggen. Dus ik houd het bij psychiatrisch ziek
Bij Humanitas zou ik toch echt iets meer aangeven dan de algemeenheid, ook ongevraagd.quote:Op zondag 11 maart 2018 14:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja... schizofrenie is een van de diagnoses. Ik heb een stemmingsstoornis (hypomaan en depressies), eetstoornis, PTSS en schizofrenie. Dus gewoon een beetje van alles en dat wil ik niet direct allemaal uitleggen. Dus ik houd het bij psychiatrisch ziek
Goed adviesquote:Op zondag 11 maart 2018 14:43 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Dat lijkt me idd prima om het daarbij te laten. Dan kun je altijd als je mensen wat beter kent en meer vertrouwt meer openheid geven als je daar behoefte aan hebt. Zelf zeg ik ook altijd op die vraag dat ik geen betaald werk heb vanwege psychische problemen en dat ik nu mijn wereld weer aan het verbreden ben en dingen aan het oppakken ben. Dat vinden mensen vaak hartstikke goed en begrijpen ze prima. Mijn valkuil is wel dat ik te snel te open ben en mensen daardoor wegjaag, dus ik probeer het nu in het begin ook gewoon wat algemener te houden.
En blijf idd op jezelf en je grenzen passen, als het toch teveel wordt toch weer een stapje terug doen voordat je weer helemaal aan de grond zit.
Ik ga voor je duimen dat de dingen die je graag wilt doen kunnen en doorgaan
Edit: In G. zit ook een kattencafé toch, misschien vind je het leuk om daar anders af en toe heen te gaan?
Dat is idd ook weer waar, anders heb je toch weer meteen kans op vooroordelen en dat is idd ook waar dat je er gewoon voor je ontspanning bent. Graag gedaanquote:Op zondag 11 maart 2018 14:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Op Fok ben ik altijd wel erg open, alleen IRL niet. Dan wil ik zo normaal mogelijk overkomen. Al moet ik zeggen dat de schijn steeds lastiger is om op te houden. Mensen hebben heel snel door dat er iets niet klopt aan mij.
En ik houd het gewoon algemeen en als ik mensen langer ken en ze vragen erover, kan ik altijd wel wat vertellen, alleen ik wil dat ze me leren als CotS die bepaalde dingen leuk vindt en niet als een psychiatrisch patiënt die vermaak zoek... Om het even heel bot te zeggen, sorry
In Groningen zit inderdaad een kattencafé, nog nooit geweest, maar het lijkt me wel leuk om daar een keer een kopje thee te doen en te kijken. Dan neem ik voor de zekerheid een boekje mee en dan ben ik wel even echt de deur uit. Goed idee! Helemaal niet aan gedacht
Dankje!quote:Op zondag 11 maart 2018 14:58 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Goed advies
Waar zit dat kattencafé? Ik ben de komende tijd regelmatig een paar dagen achter elkaar in G. En kan daar dan het gemis van mijn katten wellicht verlichten.
Op dit moment heb ik het heel algemeen gehouden. Ik heb ze gemaild dat ik psychiatrisch patiënt ben, meer onder de mensen wil komen en dat ik daarom graag een maatje zou willen zijn of hebben. Zij mogen dan beslissen wat hun het beste lijkt... Ik weet niet wat handiger is. Zelf een maatje krijgen zal wel even een klap op mijn ego zijn (maar goed... ik moet maar omwille mijn geluk mijn trots aan de kant zetten). Ik heb ze iig benaderd voor het project en wacht even af wat ze antwoorden.quote:Op zondag 11 maart 2018 14:56 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Bij Humanitas zou ik toch echt iets meer aangeven dan de algemeenheid, ook ongevraagd.
Dat hoeft niet per se in de vorm van diagnoses (want jij weet als geen ander dat dat maar een labeltje is) maar vooral in de zin van hoe het jou beïnvloedt in je dagelijkse leven, waar je last van hebt, zeg maar.
Misschien een stomme vraag, maar bied jij je aan als vrijwilliger om maatje te zijn of als iemand die om een maatje vraagt?
Eerlijk gezegd... als het houden van een dag- en nachtritme, huishouden doen en daarnaast nog iets extraas jou zoveel energie vraagt, denk ik dat je nu nog te vroeg bent om aan de ‘aanbod kant’ te zitten, zeg maar.
Maar dat een passend maatje, iemand met dezelfde interesses, wel een prima match voor jou zou zijn om je gevoel van eenzaamheid wat te verlichten.
Oooooh! Thnxquote:Op zondag 11 maart 2018 15:00 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Dankje!
Je hebt er meerdere haha
https://opznkop.nl/
https://kattencafepoeslief.nl/
Prima mailtje! Geeft hen al wat info over jou en in een persoonlijk gesprek kun je dan veel beter uitleggen hoe je in elkaar zit en waar je naar op zoek bent.quote:Op zondag 11 maart 2018 15:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Op dit moment heb ik het heel algemeen gehouden. Ik heb ze gemaild dat ik psychiatrisch patiënt ben, meer onder de mensen wil komen en dat ik daarom graag een maatje zou willen zijn of hebben. Zij mogen dan beslissen wat hun het beste lijkt... Ik weet niet wat handiger is. Zelf een maatje krijgen zal wel even een klap op mijn ego zijn (maar goed... ik moet maar omwille mijn geluk mijn trots aan de kant zetten). Ik heb ze iig benaderd voor het project en wacht even af wat ze antwoorden.
En ja... ik vind dat wel lastig aan vrijwilligerswerk. Ik wil echt heel graag, maar ik weet niet in hoeverre ik dat aankan... maar goed... dat ga ik met Humanitas bespreken.
Dank!quote:Op zondag 11 maart 2018 15:00 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Dat is idd ook weer waar, anders heb je toch weer meteen kans op vooroordelen en dat is idd ook waar dat je er gewoon voor je ontspanning bent. Graag gedaan
[..]
Dankje!
Je hebt er meerdere haha
https://opznkop.nl/
https://kattencafepoeslief.nl/
Ik vind dat je het echt heel goed oppakt hoor en ook goed dat je open laat of je dan zelf een maatje wilt hebben of er voor iemand 1 wil zijn. Je pakt het heel volwassen op vind ikquote:Op zondag 11 maart 2018 15:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Op dit moment heb ik het heel algemeen gehouden. Ik heb ze gemaild dat ik psychiatrisch patiënt ben, meer onder de mensen wil komen en dat ik daarom graag een maatje zou willen zijn of hebben. Zij mogen dan beslissen wat hun het beste lijkt... Ik weet niet wat handiger is. Zelf een maatje krijgen zal wel even een klap op mijn ego zijn (maar goed... ik moet maar omwille mijn geluk mijn trots aan de kant zetten). Ik heb ze iig benaderd voor het project en wacht even af wat ze antwoorden.
En ja... ik vind dat wel lastig aan vrijwilligerswerk. Ik wil echt heel graag, maar ik weet niet in hoeverre ik dat aankan... maar goed... dat ga ik met Humanitas bespreken.
Graag gedaanquote:
Dank je wel ... ik denk gewoon zoiets nu nodig te hebben. Ik vind het prima om er voor iemand te zijn, dat lijkt me erg leuk. Als het andersom is, lijkt het me ook fijn. Ik wacht gewoon even af.quote:Op zondag 11 maart 2018 15:04 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Ik vind dat je het echt heel goed oppakt hoor en ook goed dat je open laat of je dan zelf een maatje wilt hebben of er voor iemand 1 wil zijn. Je pakt het heel volwassen op vind ik
[..]
quote:Graag gedaan
Volgens mij maak je hier wel een punt... Ik kan op zich goed alleen zijn en me vermaken, alleen ik kan mijn huidige situatie niet accepteren. De meeste vrienden die ik heb zijn een paar jaar jonger dan ik (omdat relatief laat ging studeren) en die zijn me allemaal voorbij geschoten. Die hebben carrières, kinderen en zijn er al. Ik ben nog aan het studeren en zit weer ziek thuis. Dat is gewoon heel frustrerend en zorgt ervoor dat ik haast geen zelfvertrouwen heb, nog minder zelfrespect en acceptatie is nog verder te zoeken. Zeker omdat ik diep in mijn vrees dat dit mijn toekomst gaat zijn...quote:Op zondag 11 maart 2018 16:09 schreef Spanky78 het volgende:
Uiteindelijk is het wat mij betreft zo dat je pas echt klaar bent voor realtis en vriendschap op een volwassen manier als je goed alleen kunt zijn. Je met jezelf kunt vermaken.
Heeft denk ik te maken met zelfvertrouwen en zelfacceptatie. Kan me voorstellen dat dat nu bij jou juist lastig is. Misschien is de eenzaamheid daar juist een gevolg van. Want volgens mij heb je niet eens weinig contact met anderen.
Echt zinvol contact heb je makkelijker als je zelf lekker in je vel zit.
Het lijkt me voor je vriend ook niet echt makkelijk.quote:Op zondag 11 maart 2018 17:34 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Volgens mij maak je hier wel een punt... Ik kan op zich goed alleen zijn en me vermaken, alleen ik kan mijn huidige situatie niet accepteren. De meeste vrienden die ik heb zijn een paar jaar jonger dan ik (omdat relatief laat ging studeren) en die zijn me allemaal voorbij geschoten. Die hebben carrières, kinderen en zijn er al. Ik ben nog aan het studeren en zit weer ziek thuis. Dat is gewoon heel frustrerend en zorgt ervoor dat ik haast geen zelfvertrouwen heb, nog minder zelfrespect en acceptatie is nog verder te zoeken. Zeker omdat ik diep in mijn vrees dat dit mijn toekomst gaat zijn...
Daarnaast heb ik het gevoel dat mijn vriend me niet helemaal meer ziet zitten... Of hij heeft veel stress (wat hij zegt) of hij is bezig met ontdekken dat ik niet de ideale partner ben (wat ik voel). Dat maakt me gewoon ook eenzaam. De eerste keer dat ik een jaar thuis ziek zat, was ik vrijgezel en was het prima. De vorige keer dat ik alleen thuis zat had ik vertrouwen in mijn relatie, dus toen kon ik er goed mee omgaan. Alleen nu weet ik het niet.
Ik denk doordat er in 2018 nu al heel veel gebeurd is en alles voor mij onzeker is, dat ik niet echt durft te geloven dat mensen me te moeite waard vinden. Ook al zeggen ze van wel
Dat is misschien inderdaad de instelling die ik moet leren hebben. Ik leef nu een beetje bij de regel van second place first loser, maar dat maakt me nu alleen maar ongelukkig. Ik moet even een plan verzinnen om dit te veranderenquote:Op zondag 11 maart 2018 19:00 schreef Spanky78 het volgende:
Ik zou het ook niet zien als een wedstrijd.en iemand die je voorbij gaat.
Accepteer maar vast dat jij geen standaard pad hebt. En zult hebben.
Wat fijn dat een hond je zo geholpen heeft! Dat is echt heel erg leuk om te lezen.quote:Op zondag 11 maart 2018 22:54 schreef lunamatic het volgende:
Misschien heel stom advies en ik weet ook niet of het iets voor je is, maar heb je er al eens aan gedacht om een hond te nemen?
Ik heb zelf een hond en merk dat zij me best wel door eenzame periodes heen heeft gesleept. Je wordt gedwongen om een paar keer per dag naar buiten te gaan, dat is al een groot voordeel. Het beest zelf geeft een hele hoop liefde, en ik kwam tijdens mijn wandelingen op een gegeven moment altijd wel mensen tegen met wie ik een praatje kon maken. Verschilt wel per plek waar ik heb gewoond, maar in mijn vorige woonplaats kende ik bijvoorbeeld niemand, maar kwam ik dan 's avonds na het eten toch altijd hetzelfde groepje mensen/honden tegen waardoor ik bijna iedere avond wel laagdrempelige aanspraak had. Dat was wel heel prettig. In de plek waar ik daarvoor woonde kwam het wel eens voor dat ik om een uur of twee in de middag naar buiten ging, dan zoveel mensen tegen kwam dat ik me op een gegeven moment realiseerde dat het al 5 uur was. Ik heb daardoor een aantal van mijn buren echt goed leren kennen.
Eetstoornis, PTSS, schizofrenie en een stemmingsstoornis (ik schiet van hypomane periodes in zware depressies. Alleen het gaat te snel om "manisch depressief" genoemd te worden)quote:Op maandag 12 maart 2018 00:45 schreef Puntenjager het volgende:
Misschien wil je het niet hier open en bloot vertellen, maar wat 'heb' je precies!?
Misschien kijken bij het asiel? Daar zoeken ze altijd wel kattenknuffelaars en hondenwandelaars. En hokken schoonmakers.quote:Op maandag 12 maart 2018 11:08 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Wat fijn dat een hond je zo geholpen heeft! Dat is echt heel erg leuk om te lezen.
Het is op zich wel een goed idee, alleen ik woon in een kleine studio in de binnenstad. Dat vind ik dan gewoon zielig voor een hond (en daarnaast word ik nogal wel regelmatig opgenomen). Ik houd het in mijn achterhoofd voor wanneer ik een betere woonomstandigheid heb. Het idee is echt heel erg goed
Het hebben van een hond heeft mij ook ontzettend geholpen, ik heb weer een normaal ritme, kom de deur weer uit en heb ook een aantal leuke mensen( en honden) leren kennen.quote:Op maandag 12 maart 2018 11:08 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Wat fijn dat een hond je zo geholpen heeft! Dat is echt heel erg leuk om te lezen.
Het is op zich wel een goed idee, alleen ik woon in een kleine studio in de binnenstad. Dat vind ik dan gewoon zielig voor een hond (en daarnaast word ik nogal wel regelmatig opgenomen). Ik houd het in mijn achterhoofd voor wanneer ik een betere woonomstandigheid heb. Het idee is echt heel erg goed
Ook daar heb je zelfs speciale honden voor.quote:Op maandag 12 maart 2018 11:09 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Eetstoornis, PTSS, schizofrenie en een stemmingsstoornis (ik schiet van hypomane periodes in zware depressies. Alleen het gaat te snel om "manisch depressief" genoemd te worden)
Dat is inderdaad een goede! Ik ga direct googlelenquote:Op maandag 12 maart 2018 11:17 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Misschien kijken bij het asiel? Daar zoeken ze altijd wel kattenknuffelaars en hondenwandelaars. En hokken schoonmakers.
Ik ga googlelen! Dank je welquote:Op maandag 12 maart 2018 11:18 schreef missgelukt het volgende:
[..]
Het hebben van een hond heeft mij ook ontzettend geholpen, ik heb weer een normaal ritme, kom de deur weer uit en heb ook een aantal leuke mensen( en honden) leren kennen.
Misschien kun je een oppas/uitlaathond zoeken, dan kun je kijken of een hond wat voor je is, je bent buiten, je ontmoet mensen en je hebt een extra zakcentje.
Op dit moment zit ik nog een beetje in de fase dat ik gelijkwaardig wil zijn aan iedereen, maar dat ben ik eenmaal niet. Ik doe altijd het maximale, en schop mezelf regelmatig keihard onder de kont. Dus ik moet inderdaad meer waardering voelen voor mijn inzet, want die is altijd het hoogst mogelijke (voor mij).quote:Op maandag 12 maart 2018 11:19 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Ook daar heb je zelfs speciale honden voor.
Maar kan me voorstellen dat dat niet werkt.
Normaal ben ik iemand die zegt geef jezelf een schop onder de kont, maar in jouw geval lijkt me dat echt niet handig.
Denk dat je echt je doelen moet bijstellen. Leg de lat niet te hoog. Ga er wel volledig voor. Maar als het dan niet lukt moet je jezelf niet afrekenen op resultaten maar op de inzet.
Heb je er alles aan gedaan wat in jouw macht ligt, dus ook rekening houdend met je aandoeningen, dan is het goed.
Prima om ambitie te hebben. Maar het moet je niet ongelukkig maken.
Je krijgt even een DM met korte uitleg, past niet echt in dit topicquote:Op maandag 12 maart 2018 12:45 schreef Marcus_Zaagius het volgende:
TS, ik lees ook dat je PTSS heb. Ben benieuwd hoe je die stoornis hebt gekregen.
Probeer alsjeblieft te blijven onthouden dat een veelheid aan diagnosen helemaal niks zegt over hoe gek je bent!quote:Op zondag 11 maart 2018 14:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja... schizofrenie is een van de diagnoses. Ik heb een stemmingsstoornis (hypomaan en depressies), eetstoornis, PTSS en schizofrenie. Dus gewoon een beetje van alles en dat wil ik niet direct allemaal uitleggen. Dus ik houd het bij psychiatrisch ziek
Dank je wel Dat vind ik heel erg fijn om te horenquote:Op maandag 12 maart 2018 12:52 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Probeer alsjeblieft te blijven onthouden dat een veelheid aan diagnosen helemaal niks zegt over hoe gek je bent!
Op mij kom je overigens helemaal niet gek of psychisch gestoord over, maar juist als een leuke lieve meid.
thanksquote:Op maandag 12 maart 2018 12:50 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Je krijgt even een DM met korte uitleg, past niet echt in dit topic
Bedankt voor het fijn berichtquote:Op maandag 12 maart 2018 13:00 schreef anotherRandomdude het volgende:
Beste TS,
Ik wil niet zeggen dat ik de situatie volledig herken maar kan me er wel gedeeltelijk in vinden, ik zelf zit ook in een situatie waardoor ik (nog) geen werk heb en voorlopig ook (nog) niet kan krijgen.
En ja dan komt eenzaamheid al gauw om de hoek kijken. Ook het gedeelte van individualistische hobby's herken ik dat het lastig is om daar een groep voor te vinden om dat mee te kunnen ondernemen.
Nu heb ik ook periodes dat ik veel alleen thuis zit en denk van ''goh zou toch leuk zijn om X/Y met iemand te ondernemen'' Maar het overgaan tot het daadwerkelijk ondernemen blijft lastig.
Ook bestaat bij mij het idee dat ik de ''ander'' al gauw tot last ben en dat die echt niet op veel contact met mij zit te wachten of in ieder geval niet meer als 1/2x per week of iets dergelijks. Wil me vooral niet opdringen. Door de loop van de tijd is mijn vrienden kring ook nogal uitgedund.
Wat voor mij wel helpt is het bezoeken van een kerkdienst. afhankelijk van of u iets met geloof heeft of niet is dit misschien een optie? Er zijn heel veel verschillende gemeentes die niet allemaal even fanatiek zeg maar zijn en waar bij het sociaal aspect ook een belangrijke rol speelt.
In ieder geval heel veel sterkte!
Nu weet ik even niet of de juiste term hiervoor ''doemdenken'' is maar zo omschrijf ik het zelf wel.quote:Op maandag 12 maart 2018 15:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hebben jullie ook tips hoe ik de zenuwen kan hanteren? Mijn behandelaren hebben zoiets van neem een promethazine, maar ik wil niet alles direct met pillen onderdrukken, zo leer ik nooit met dit soort dingen om te gaan. Nu probeer ik het er maar te laten zijn, maar straks ben ik woensdag te bang, of komen er moeilijke vragen, of is het fout dat ik mijn eigen tekenetui en schetsboek meeneem Ik ben zo bang te falen en buiten de groep te vallen
Net zoals bij die handwerkworkshops waar ik me voor heb opgegeven... Gewoon beide een workshop van twee uur... Straks heeft iedereen iemand mee die ze kennen en zit ik er vijfde wiel aan de wagen erbij
Ik ga niet dit hele topic doorlezen, heb ik even niet de concentratie voorquote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:14 schreef ChildoftheStars het volgende:
Op dit moment ben ik me steeds eenzamer te voelen. Ik had altijd een grote vriendenclub, maar die zijn grotendeels verhuisd of geëmigreerd (wel zo nu en dan een logeerpartijtje) en ik heb nog maar weinig vrienden in mijn eigen omgeving. Iedereen ontwikkeld zich mij voorbij (ik ben dertig, zit nu "ziek" thuis, studeer nog omdat ik door mijn psychische problemen er langer over doe), en dat geeft me een enorm minderwaardig gevoel en maakt het maken van contacten moeilijk.
Ik voel me doodongelukkig en ontzettend eenzaam. Ik zie hooguit (buiten mijn vriend om) één á twee personen per week (meestal één). Voor de rest ben ik altijd alleen (vriendjelief en ik wonen niet samen. We zijn twee, hooguit drie avonden per week samen en ondanks dat hij vaak bij me is, kan ik me enorm eenzaam voelen).
Volgende week wil ik weer naar een bordspelvereniging gaan om contacten te maken (ik vind spellen spelen heel erg leuk) en dat vind ik elke keer een enorme uitdaging (en ik ben nu maanden niet geweest door het "ziek" zijn). Ik weet niet echt hoe ik dan echt contact maak met mensen. Wat kan ik nog meer doen? Hoe ik bijvoorbeeld bij het sporten (ik fitness) contact maak, weet ik niet.
Mijn hobby's zijn verder nogal eenling hobby's. Ik ben graag aan het knutselen/frutselen en eens per week doe ik dat samen met een vriendin. Zo eens per maand zie ik nog een andere vriendin bij.
Hopelijk hebben jullie wat advies hoe ik me minder eenzaam kan voelen.
Ik had vroeger 't gevoel dat ik de bus had gemist, zoiets. En ja dit kan enorm steken!quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:20 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Jawel, ik had echt een enorme vriendengroepen en zat bij een studentenvereniging, maar die zijn me allemaal voorbij gegroeid en hebben huisje boompje beestje. Een paar zie ik nog wel, maar zij zijn veel verder in hun leven en dat doet erg veel pijn
Het met je vriendje bespreken? Van hem horen hoe hij erin staat?quote:Op maandag 12 maart 2018 20:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ja ach... nu ik het tegen mijn vriend en beste vriendin me uitgesproken heb: volgens mij ben ik me stiekem aan het voorbereiden op een break-up. Dit gebeurt altijd bij mij wanneer een relatie niet meer goed zit. Dan ga ik als een malle plannen en contacten zoeken om het gat in mijn hart op te vullen. Ik zit al de hele avond te huilen. Ik zou willen dat ik wist wat ik moest doen
Dat vind ik erg voor je.quote:Op maandag 12 maart 2018 20:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ja ach... nu ik het tegen mijn vriend en beste vriendin me uitgesproken heb: volgens mij ben ik me stiekem aan het voorbereiden op een break-up. Dit gebeurt altijd bij mij wanneer een relatie niet meer goed zit. Dan ga ik als een malle plannen en contacten zoeken om het gat in mijn hart op te vullen. Ik zit al de hele avond te huilen. Ik zou willen dat ik wist wat ik moest doen
Hij zegt dat ik hem ongelukkig maak, wil geen seks met me en zegt dat hij me niet kwijt wil. Alleen ik weet niet... we hebben vrijdag een heftig conflict gehad (geen ruzie), door mij, waardoor ik bang ben hem te verliezen. Wanneer hij niet bij me is (zoals nu tot en met donderdag) jank ik me ogen uit mijn kop van angst en verdriet. Liefdesliedjes moet ik ook even niet horen. Ik hoop dat hij zijn christelijke aard doorzet en trouw blijft en bij mij blijft, omdat hij me eerder als de ware zag. Ik mocht het van hem niet uitmaken omwille hem. Dus ik weet het niet. Alles is zo dubbelquote:Op maandag 12 maart 2018 21:03 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Het met je vriendje bespreken? Van hem horen hoe hij erin staat?
Ach meisje toch.quote:
Verdrietigquote:Op maandag 12 maart 2018 21:08 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Hij zegt dat ik hem ongelukkig maak, wil geen seks met me en zegt dat hij me niet kwijt wil. Alleen ik weet niet... we hebben vrijdag een heftig conflict gehad (geen ruzie), door mij, waardoor ik bang ben hem te verliezen. Wanneer hij niet bij me is (zoals nu tot en met donderdag) jank ik me ogen uit mijn kop van angst en verdriet. Liefdesliedjes moet ik ook even niet horen. Ik hoop dat hij zijn christelijke aard doorzet en trouw blijft en bij mij blijft, omdat hij me eerder als de ware zag. Ik mocht het van hem niet uitmaken omwille hem. Dus ik weet het niet. Alles is zo dubbel
Tot nu toe zegt hij nergens heen te gaan. Dus ik moet het even loslaten. Gewoon concentreren op morgen, dan komt er visite. En woensdag de schilder/tekenclub en donderdag zie ik hem en merk ik wel wat er dan gebeurt.quote:Op maandag 12 maart 2018 21:12 schreef Sugardaddy16 het volgende:
[..]
Ach meisje toch.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, ik volg je al een tijdje en ik vind dit oprecht kut voor je.
Leven is niet makkelijk.
Jawel en waarschijnlijk maak ik me druk om niks. Alleen soms ben ik een beetje te emotioneel ingesteld. Als hij niet 100% gelukkig is, zie ik al enorme problemen voor mequote:Op maandag 12 maart 2018 21:12 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Verdrietig
Ik wilde hier nog het een en ander typen maar dat voert verder dan het doel van je topic.
Hopelijk kun je er in je omgeving goed over praten en lucht dat (een beetje) op.
Tochquote:Op maandag 12 maart 2018 21:26 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Tot nu toe zegt hij nergens heen te gaan. Dus ik moet het even loslaten. Gewoon concentreren op morgen, dan komt er visite. En woensdag de schilder/tekenclub en donderdag zie ik hem en merk ik wel wat er dan gebeurt.
[..]
Jawel en waarschijnlijk maak ik me druk om niks. Alleen soms ben ik een beetje te emotioneel ingesteld. Als hij niet 100% gelukkig is, zie ik al enorme problemen voor me
maar jij bent gewoon gek hoor!!quote:Op maandag 12 maart 2018 12:53 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel Dat vind ik heel erg fijn om te horen
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Naja... ik heb op het moment wel genoeg in de planning en ik zit met mijn eetstoornis. Dus ik houd het voorlopig hierbij. Ik ben wel zo'n suffe muts die van duffe lokaaltjes houdt Hardlopen is gewoon niet verstandig en ik ga er lopend heen (half uur heen, half uur terug) en ik zit bij de wandelvereniging, dus ik kom wel buiten. Alleen ik wil geen terugval krijgen met de es.quote:Op dinsdag 13 maart 2018 01:06 schreef Befbekje het volgende:
Jij gaat toch een x-aantal keer in de week naar de sportschool? Misschien is het een idee om een hardloopclubje te zoeken.. Volgens mij zijn er in jouw stad meerdere initiatieven van mensen die de schoenen onder binden en gaan rennen.. Je kunt ze vaak via Facebook e.d. vinden.. Dan hoef je ook geen zorgen te hebben over die hartslag, want die gaat dan sowieso omhoog .. Daarnaast ordent het je gedachten misschien wat beter dan zitten in zo'n muf tekenlokaal (tenzij woensdag daar de ramen openstaan)..
Ten eerste heb jij geen idee hoe haar behandeling eruit ziet en waar er in haar behandeling aandacht aan wordt besteed. Ten tweede, zelfs al zou je dat wel weten, dan nog ben jij niet in de positie om over de kwaliteit van haar behandeling te oordelen.quote:Op dinsdag 13 maart 2018 20:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik krijg het idee dat bij jouw behandeling teveel de focus wordt gelegd op al jouw diagnoses en alles wat jou mankeert of waarin jij anders bent dan 'normale' mensen.
Of er wordt te weinig aandacht besteed aan al jouw goede eigenschappen.
Wat ik bij jou zie is vooral dat je in je eigenwaarde bent beschadigd en behoorlijk ook. PTSS krijg je niet zomaar en ook een eetstoornis staat in verband met een laag zelfbeeld.
Dat je ook psychotische klachten hebt en schizofrenie hebt, vind ik vooral heel vervelend voor jou. Ik neem je er niet minder serieus om. Ik hoop heel erg dat je meer het gevoel krijgt dat je er mag zijn. Volgens mij vindt iedereen je hier hartstikke aardig en zijn ze oprecht begaan met je.
Eens.quote:Op dinsdag 13 maart 2018 21:38 schreef madam-april het volgende:
[..]
Ten eerste heb jij geen idee hoe haar behandeling eruit ziet en waar er in haar behandeling aandacht aan wordt besteed. Ten tweede, zelfs al zou je dat wel weten, dan nog ben jij niet in de positie om over de kwaliteit van haar behandeling te oordelen.
Je bedoelt het goed, maar je moet echt opletten op wat je zegt.
Dat kan ook met exposure en zonder pillen. Met pillen voel je je minder present en heb je misschien langer nodig om jezelf te redden in de situatie zonder pillen, omdat je denkt dat het alleen met pillen goed gaat. Bijvoorbeeld.quote:Op maandag 12 maart 2018 15:37 schreef Cat-astrophe het volgende:
Waarom zo’n aversie tegen pillen? Ze kunnen je juist helpen met deze situaties om te gaan doordat ze je angstgevoelens dempen. En juist de ruimte geven om te ervaren dat die angst ongegrond is. Heb je ze de keer erna wellicht niet meer nodig of in een lagere dosering.
En ik ben het eigenlijk ook wel eens met Lienekien. Weegt de stress die je hebt op tegen het profijt van het ondernemen van activiteiten?
Je lijkt er ook weer in door te schieten: woensdag een workshop, twee weekenden volgepland en maaatjesproject. Laat dat asiel, koor en andere dingen dan even zitten.
Dat lijkt me logisch aangezien de behandeling zich richt op de diagnoses en niet op alles wat al wel goed gaat.quote:Op dinsdag 13 maart 2018 20:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik krijg het idee dat bij jouw behandeling teveel de focus wordt gelegd op al jouw diagnoses en alles wat jou mankeert of waarin jij anders bent dan 'normale' mensen.
Of er wordt te weinig aandacht besteed aan al jouw goede eigenschappen.
Wat ik bij jou zie is vooral dat je in je eigenwaarde bent beschadigd en behoorlijk ook. PTSS krijg je niet zomaar en ook een eetstoornis staat in verband met een laag zelfbeeld.
Dat je ook psychotische klachten hebt en schizofrenie hebt, vind ik vooral heel vervelend voor jou. Ik neem je er niet minder serieus om. Ik hoop heel erg dat je meer het gevoel krijgt dat je er mag zijn. Volgens mij vindt iedereen je hier hartstikke aardig en zijn ze oprecht begaan met je.
0s.gif Op zaterdag 10 maart 2018 18:39 schreef ChildoftheStars het volgende:quote:Op maandag 12 maart 2018 20:57 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ja ach... nu ik het tegen mijn vriend en beste vriendin me uitgesproken heb: volgens mij ben ik me stiekem aan het voorbereiden op een break-up. Dit gebeurt altijd bij mij wanneer een relatie niet meer goed zit. Dan ga ik als een malle plannen en contacten zoeken om het gat in mijn hart op te vullen. Ik zit al de hele avond te huilen. Ik zou willen dat ik wist wat ik moest doen
Dat contacten zoeken doe ik al en we zijn nog samen. Mijn agenda is haast te vol.quote:Op woensdag 14 maart 2018 07:55 schreef hoechst het volgende:
[..]
0s.gif Op zaterdag 10 maart 2018 18:39 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben gelukkig met mijn vriend
We begrijpen elkaar verkeerd denk ik...
Stel het ging uit. Dan ging je misschien wel contact zoeken met andere mensen en gezellinge dingen doen.
zaterdag 10 maart 2018
Waarom loog je dan??
Je bent heel lief voor me, alleen de behandeling is wel goed voor me. We moeten het wel over mijn problemen hebben, want daarvoor loop ik daar.quote:Op dinsdag 13 maart 2018 20:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik krijg het idee dat bij jouw behandeling teveel de focus wordt gelegd op al jouw diagnoses en alles wat jou mankeert of waarin jij anders bent dan 'normale' mensen.
Of er wordt te weinig aandacht besteed aan al jouw goede eigenschappen.
Wat ik bij jou zie is vooral dat je in je eigenwaarde bent beschadigd en behoorlijk ook. PTSS krijg je niet zomaar en ook een eetstoornis staat in verband met een laag zelfbeeld.
Dat je ook psychotische klachten hebt en schizofrenie hebt, vind ik vooral heel vervelend voor jou. Ik neem je er niet minder serieus om. Ik hoop heel erg dat je meer het gevoel krijgt dat je er mag zijn. Volgens mij vindt iedereen je hier hartstikke aardig en zijn ze oprecht begaan met je.
Precies dit inderdaadquote:Op woensdag 14 maart 2018 07:50 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Dat kan ook met exposure en zonder pillen. Met pillen voel je je minder present en heb je misschien langer nodig om jezelf te redden in de situatie zonder pillen, omdat je denkt dat het alleen met pillen goed gaat. Bijvoorbeeld.
Niet normaal dat hij je dagboek en post leest. Vreselijk controlerend gedrag. Ik snap dat je dan misschien denkt om het uit te maken.quote:Op woensdag 14 maart 2018 08:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dat contacten zoeken doe ik al en we zijn nog samen. Mijn agenda is haast te vol.
En ik loog omdat ik soms dingen gewoon niet direct wil delen, maar hij vindt dat dat wel moet. Hij heeft zoiets van "we zijn samen, dus we weten alles van elkaar" (las ook mijn dagboeken en post om maar iets te noemen, wat ik heel erg naar vond). En hij vond het vervelend dat ik dingen voor mezelf hield. Ik zei tegen hem dat iets hem niet aanging, hij zette me onder druk, dus ik gaf hem het antwoord waarvan ik dacht dat hij het wilde horen. Ik was dom en in paniek. Het was geen groot geheim oid... alleen ik had behoefte aan privacy. Nu deel ik dingen.
dat maakt het inderdaad lastig, alleen hij heeft toegezegd dat niet meer te doen. Zeker omdat het andersom ook niet getolereerd wordt (al zou ik het nooit in mijn hoofd halen).quote:Op woensdag 14 maart 2018 08:06 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Niet normaal dat hij je dagboek en post leest. Vreselijk controlerend gedrag. Ik snap dat je dan misschien denkt om het uit te maken.
Zelf sport ik (bij toeval ) tijdens de seniorenfitness en ik moet zeggen dat ik dat makkelijker vind om leuk contact te maken dan bij jongeren. Zag wellicht aan mij liggen hoor maar die zitten volgens mij meer om een praatje verlegen. Achteraf een bak koffie met een allen en lekker een uur ouwehoeren. Zelfs soms met zijn allen uit eten. Echt heel leuk.quote:Op zaterdag 10 maart 2018 18:14 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoe ik bijvoorbeeld bij het sporten (ik fitness) contact maak, weet ik niet.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |