R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Goede avond allemaal!
Ik zou jullie eigenlijk om jullie opinie willen vragen. Het zit namelijk zo;
Een jaar geleden heb ik een super leuke jongen leren kennen. Hij is 28 en ik ben 21. Het klikte al tussen ons sinds
het eerste moment en sindsdien waren wij eigenlijk onafscheidelijk, zowel als vrienden als op liefde. Het duurde dus
ook niet lang voor wij een relatie kregen.
Echter, na een paar maanden (5) verbrak hij de relatie, totaal onverwachts.
Als antwoord gaf hij mij dat het gewoon weg niet ging werken tussen ons.
(Hij woont pas sinds een aantal jaar in nl en heeft hiervoor in Irak gewoond. Hij is wel christelijk)
Hij bleef vol houden dat hij mij niet meer leuk vond en dat ik door moest. Ik heb dit antwoord eigenlijk nooit gelooft,
omdat ik wist hoe gek hij op me was.
Hierna hebben wij 2 weken geen contact gehad maar begonnen we daarna weer alsof er nooit wat was gebeurd.
Na een paar weken aandringen gaf hij mij eindelijk het eerlijke antwoord;
Zijn familie accepteert mij niet. Zij zijn Armeens (Irakees) en dat ben ik natuurlijk niet.
Sindsdien zien wij elkaar nog steeds ongeveer elke week, maar zijn wij niet meer samen. Wel vertelt hij zijn ouders en broer
gewoon dat hij bij mij is.
Maar nu eigenlijk het belangrijkste gedeelte van het hele verhaal;
We hebben vaak geprobeerd helemaal te stoppen met contact en elkaar zien etc. maar we eindigen toch elke keer weer bij elkaar.
Voor hem vermoeid, maar natuurlijk ook voor mij.
Als we samen zijn zie ik hoeveel hij om mij geeft en lijkt alles weer zoals de eerste maanden van onze relatie te zijn.
We gaan samen leuke dingen doen, zoals uiteten, bioscoop, feestjes of leuke dingen doen met mijn vrienden of zijn vrienden.
Maar zodra hij weg is lijkt hij een totaal ander persoon. Hij reageert kort af of totaal niet op mijn berichtjes. Ook heeft hij dan momenten
dat hij zegt dat het beter is als we elkaar niet meer spreken en zien. Dit doet mij natuurlijk heel erg pijn.
Hij zegt dan ook dat hij zo erg hoopt dat ik met een nederlandse jongen verder ga, omdat dit zoveel beter voor mij zou zijn.
Dit doet mij ontzettend veel pijn omdat, hoe erg ik soms ook probeer door te gaan met mijn leven, ik in iedereen iemand zoals hem zoek.
We kunnen zo ontzettend goed met elkaar en we houden echt van elkaar, hij ook van mij. Dat weet ik.
Afgelopen zaterdag gingen we samen en met vrienden van hem naar een festival want hij heeft letterlijk 2 dagen lopen zeuren dat ik mee moest.
Het was ontzettend gezellig. De volgende ochtend hadden we het over uit huis gaan en hij zei, zodra ik uit huis ben krijg jij meteen de sleutels, blabla.
Goed, nu is het woensdag avond en hebben we weer amper gepraat via app of hoe dan ook. Hij is kort af en het lijkt weer alsof hij niks met me te maken wilt hebben.
Wat is jullie eerlijke mening hierover?
Komt dit omdat hij mij gewoon weg, niet meer zo leuk vind als voorheen? Of komt dit toch omdat hij, als hij niet bij me is, de realiteit weer ziet dat wij nooit samen kunnen zijn?
Ik vind het heel erg moeilijk en vooral verdrietig. Ik heb hem vertelt dat we ook gewoon vrienden kunnen zijn. (wat eigenlijk natuurlijk geen vrienden is) Maar ik heb hem gewoon graag in mijn leven en het zou mij heel veel verdriet doen om hem niet meer te zullen zien of spreken.
Graag zou ik alleen reacties zien van mensen die hier normaal en respectvol op willen reageren, en die niet al te lomp uit de hoek komen vliegen met 'dat snap je toch zelf wel, ga weg bij die gozer etc.) Ik vind het erg moeilijk en vandaar ook graag een aardig (maar eerlijk) antwoord!
Ik vraag dus niet om wat ik moet doen, maar wat de reden is waarom hij zich zo gedraagt.
Veel liefs,
themoonandstars
Ik zou jullie eigenlijk om jullie opinie willen vragen. Het zit namelijk zo;
Een jaar geleden heb ik een super leuke jongen leren kennen. Hij is 28 en ik ben 21. Het klikte al tussen ons sinds
het eerste moment en sindsdien waren wij eigenlijk onafscheidelijk, zowel als vrienden als op liefde. Het duurde dus
ook niet lang voor wij een relatie kregen.
Echter, na een paar maanden (5) verbrak hij de relatie, totaal onverwachts.
Als antwoord gaf hij mij dat het gewoon weg niet ging werken tussen ons.
(Hij woont pas sinds een aantal jaar in nl en heeft hiervoor in Irak gewoond. Hij is wel christelijk)
Hij bleef vol houden dat hij mij niet meer leuk vond en dat ik door moest. Ik heb dit antwoord eigenlijk nooit gelooft,
omdat ik wist hoe gek hij op me was.
Hierna hebben wij 2 weken geen contact gehad maar begonnen we daarna weer alsof er nooit wat was gebeurd.
Na een paar weken aandringen gaf hij mij eindelijk het eerlijke antwoord;
Zijn familie accepteert mij niet. Zij zijn Armeens (Irakees) en dat ben ik natuurlijk niet.
Sindsdien zien wij elkaar nog steeds ongeveer elke week, maar zijn wij niet meer samen. Wel vertelt hij zijn ouders en broer
gewoon dat hij bij mij is.
Maar nu eigenlijk het belangrijkste gedeelte van het hele verhaal;
We hebben vaak geprobeerd helemaal te stoppen met contact en elkaar zien etc. maar we eindigen toch elke keer weer bij elkaar.
Voor hem vermoeid, maar natuurlijk ook voor mij.
Als we samen zijn zie ik hoeveel hij om mij geeft en lijkt alles weer zoals de eerste maanden van onze relatie te zijn.
We gaan samen leuke dingen doen, zoals uiteten, bioscoop, feestjes of leuke dingen doen met mijn vrienden of zijn vrienden.
Maar zodra hij weg is lijkt hij een totaal ander persoon. Hij reageert kort af of totaal niet op mijn berichtjes. Ook heeft hij dan momenten
dat hij zegt dat het beter is als we elkaar niet meer spreken en zien. Dit doet mij natuurlijk heel erg pijn.
Hij zegt dan ook dat hij zo erg hoopt dat ik met een nederlandse jongen verder ga, omdat dit zoveel beter voor mij zou zijn.
Dit doet mij ontzettend veel pijn omdat, hoe erg ik soms ook probeer door te gaan met mijn leven, ik in iedereen iemand zoals hem zoek.
We kunnen zo ontzettend goed met elkaar en we houden echt van elkaar, hij ook van mij. Dat weet ik.
Afgelopen zaterdag gingen we samen en met vrienden van hem naar een festival want hij heeft letterlijk 2 dagen lopen zeuren dat ik mee moest.
Het was ontzettend gezellig. De volgende ochtend hadden we het over uit huis gaan en hij zei, zodra ik uit huis ben krijg jij meteen de sleutels, blabla.
Goed, nu is het woensdag avond en hebben we weer amper gepraat via app of hoe dan ook. Hij is kort af en het lijkt weer alsof hij niks met me te maken wilt hebben.
Wat is jullie eerlijke mening hierover?
Komt dit omdat hij mij gewoon weg, niet meer zo leuk vind als voorheen? Of komt dit toch omdat hij, als hij niet bij me is, de realiteit weer ziet dat wij nooit samen kunnen zijn?
Ik vind het heel erg moeilijk en vooral verdrietig. Ik heb hem vertelt dat we ook gewoon vrienden kunnen zijn. (wat eigenlijk natuurlijk geen vrienden is) Maar ik heb hem gewoon graag in mijn leven en het zou mij heel veel verdriet doen om hem niet meer te zullen zien of spreken.
Graag zou ik alleen reacties zien van mensen die hier normaal en respectvol op willen reageren, en die niet al te lomp uit de hoek komen vliegen met 'dat snap je toch zelf wel, ga weg bij die gozer etc.) Ik vind het erg moeilijk en vandaar ook graag een aardig (maar eerlijk) antwoord!
Ik vraag dus niet om wat ik moet doen, maar wat de reden is waarom hij zich zo gedraagt.
Veel liefs,
themoonandstars
quote:Op woensdag 7 maart 2018 22:25 schreef themoonandstars het volgende:
Ik vraag dus niet om wat ik moet doen, maar wat de reden is waarom hij zich zo gedraagt.
Veel liefs,
themoonandstars
Veel liefs,quote:Zijn familie accepteert mij niet. Zij zijn Armeens (Irakees) en dat ben ik natuurlijk niet.
spijkerbroek
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Handig voor hem zo'n naïef neukertje die alles gelooft wat hij zegt. Hangt zo lekker wanhopig aan hem, dus je bent altijd beschikbaar als hij zin heeft. Af en toe als hij een keer langs komt zegt hij precies wat je wil horen om daarna weer mooi op te stappen. Ideaal. 
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
IkStampOpTacos,
Niet bepaald. We spreken zo vaak af zonder verder iets 'te doen'.
Dan gaan we alleen gezellig uiteten of wat drinken of even naar vrienden. Dus nee.
Niet bepaald. We spreken zo vaak af zonder verder iets 'te doen'.
Dan gaan we alleen gezellig uiteten of wat drinken of even naar vrienden. Dus nee.
Dat moet je niet aan ons vragen, dat moet je aan hem vragen.quote:Goed, nu is het woensdag avond en hebben we weer amper gepraat via app of hoe dan ook. Hij is kort af en het lijkt weer alsof hij niks met me te maken wilt hebben.
Wat is jullie eerlijke mening hierover?
Komt dit omdat hij mij gewoon weg, niet meer zo leuk vind als voorheen? Of komt dit toch omdat hij, als hij niet bij me is, de realiteit weer ziet dat wij nooit samen kunnen zijn?
De OP ook even quoten.quote:
Goede avond allemaal!
Ik zou jullie eigenlijk om jullie opinie willen vragen. Het zit namelijk zo;
Een jaar geleden heb ik een super leuke jongen leren kennen. Hij is 28 en ik ben 21. Het klikte al tussen ons sinds
het eerste moment en sindsdien waren wij eigenlijk onafscheidelijk, zowel als vrienden als op liefde. Het duurde dus
ook niet lang voor wij een relatie kregen.
Echter, na een paar maanden (5) verbrak hij de relatie, totaal onverwachts.
Als antwoord gaf hij mij dat het gewoon weg niet ging werken tussen ons.
(Hij woont pas sinds een aantal jaar in nl en heeft hiervoor in Irak gewoond. Hij is wel christelijk)
Hij bleef vol houden dat hij mij niet meer leuk vond en dat ik door moest. Ik heb dit antwoord eigenlijk nooit gelooft,
omdat ik wist hoe gek hij op me was.
Hierna hebben wij 2 weken geen contact gehad maar begonnen we daarna weer alsof er nooit wat was gebeurd.
Na een paar weken aandringen gaf hij mij eindelijk het eerlijke antwoord;
Zijn familie accepteert mij niet. Zij zijn Armeens (Irakees) en dat ben ik natuurlijk niet.
Sindsdien zien wij elkaar nog steeds ongeveer elke week, maar zijn wij niet meer samen. Wel vertelt hij zijn ouders en broer
gewoon dat hij bij mij is.
Maar nu eigenlijk het belangrijkste gedeelte van het hele verhaal;
We hebben vaak geprobeerd helemaal te stoppen met contact en elkaar zien etc. maar we eindigen toch elke keer weer bij elkaar.
Voor hem vermoeid, maar natuurlijk ook voor mij.
Als we samen zijn zie ik hoeveel hij om mij geeft en lijkt alles weer zoals de eerste maanden van onze relatie te zijn.
We gaan samen leuke dingen doen, zoals uiteten, bioscoop, feestjes of leuke dingen doen met mijn vrienden of zijn vrienden.
Maar zodra hij weg is lijkt hij een totaal ander persoon. Hij reageert kort af of totaal niet op mijn berichtjes. Ook heeft hij dan momenten
dat hij zegt dat het beter is als we elkaar niet meer spreken en zien. Dit doet mij natuurlijk heel erg pijn.
Hij zegt dan ook dat hij zo erg hoopt dat ik met een nederlandse jongen verder ga, omdat dit zoveel beter voor mij zou zijn.
Dit doet mij ontzettend veel pijn omdat, hoe erg ik soms ook probeer door te gaan met mijn leven, ik in iedereen iemand zoals hem zoek.
We kunnen zo ontzettend goed met elkaar en we houden echt van elkaar, hij ook van mij. Dat weet ik.
Afgelopen zaterdag gingen we samen en met vrienden van hem naar een festival want hij heeft letterlijk 2 dagen lopen zeuren dat ik mee moest.
Het was ontzettend gezellig. De volgende ochtend hadden we het over uit huis gaan en hij zei, zodra ik uit huis ben krijg jij meteen de sleutels, blabla.
Goed, nu is het woensdag avond en hebben we weer amper gepraat via app of hoe dan ook. Hij is kort af en het lijkt weer alsof hij niks met me te maken wilt hebben.
Wat is jullie eerlijke mening hierover?
Komt dit omdat hij mij gewoon weg, niet meer zo leuk vind als voorheen? Of komt dit toch omdat hij, als hij niet bij me is, de realiteit weer ziet dat wij nooit samen kunnen zijn?
Ik vind het heel erg moeilijk en vooral verdrietig. Ik heb hem vertelt dat we ook gewoon vrienden kunnen zijn. (wat eigenlijk natuurlijk geen vrienden is) Maar ik heb hem gewoon graag in mijn leven en het zou mij heel veel verdriet doen om hem niet meer te zullen zien of spreken.
Graag zou ik alleen reacties zien van mensen die hier normaal en respectvol op willen reageren, en die niet al te lomp uit de hoek komen vliegen met 'dat snap je toch zelf wel, ga weg bij die gozer etc.) Ik vind het erg moeilijk en vandaar ook graag een aardig (maar eerlijk) antwoord!
Ik vraag dus niet om wat ik moet doen, maar wat de reden is waarom hij zich zo gedraagt.
Veel liefs,
themoonandstars
Misschien is hij geen Apper? Misschien heeft hij geen behoefte om non stop te sturen?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Vraag hem of hij leeft voor z'n ouders of voor zichzelf.
Wat zou die doen als z'n ouders dood zijn ?
Wat zou die doen als hij te horen krijgt dat hij nog 6 maanden te leven heeft, gaat hij die tijd met jou doorbrengen ?
Wat zou die doen als z'n ouders dood zijn ?
Wat zou die doen als hij te horen krijgt dat hij nog 6 maanden te leven heeft, gaat hij die tijd met jou doorbrengen ?
Ik zal even reageren, omdat ik in een soortgelijke situatie zat, maar dan andersom, dus mijn ouders die moeilijk deden en mijn vriend niet accepteerden.
Als hij echt om je geeft en met jou verder wil gaan, gaat hij het gesprek aan met zijn ouders en blijft het gesprek aangaan om ze te overtuigen normaal te doen.
Familie is belangrijk in die culturen daar, dus hij moet ze laten vallen/ schijt aan ze hebben, gaat daar niet op. De band is hecht en je laat je familie niet vallen.
Ik geloof wel dat ook zijn familie het beste voor hem voorheeft, dus dat hij best zijn overtuigingskrachten kan toepassen. Misschien dat je een keer met ze kan kennismaken. Zien ze ook gelijk wat voor persoon jij bent.
Het geeft enorm veel druk als je familie tegen iets is. Ik denk eerlijk gezegd dat dat best een reden kan zijn waarom hij afstandelijk doet als hij weer in zijn eigen omgeving is.
Hij moet wel even een man zijn en echt voor jou kiezen als hij door wil gaan. Nu lijkt het alsof hij jou gebruikt, want hij doet niet eens zijn best zijn familie te overtuigen, maar laat jou ook niet los, waardoor jij ook niet verder kan gaan.
Dus mijn tip: ga het gesprek met hem aan en vraag hem om een keuze te maken.
Geeft hij om je en wil hij de relatie voortzetten en kan hij zijn ouders overtuigen (ja, dat kan als hij echt wil, want ouders willen dat hun kinderen gelukkig worden) of durft hij dat allemaal niet?
Als hij voor de laatste optie gaat, kan je er het beste een punt achter zetten en verder gaan, want meer dan tijd verspillen wordt het niet.
Als hij echt om je geeft en met jou verder wil gaan, gaat hij het gesprek aan met zijn ouders en blijft het gesprek aangaan om ze te overtuigen normaal te doen.
Familie is belangrijk in die culturen daar, dus hij moet ze laten vallen/ schijt aan ze hebben, gaat daar niet op. De band is hecht en je laat je familie niet vallen.
Ik geloof wel dat ook zijn familie het beste voor hem voorheeft, dus dat hij best zijn overtuigingskrachten kan toepassen. Misschien dat je een keer met ze kan kennismaken. Zien ze ook gelijk wat voor persoon jij bent.
Het geeft enorm veel druk als je familie tegen iets is. Ik denk eerlijk gezegd dat dat best een reden kan zijn waarom hij afstandelijk doet als hij weer in zijn eigen omgeving is.
Hij moet wel even een man zijn en echt voor jou kiezen als hij door wil gaan. Nu lijkt het alsof hij jou gebruikt, want hij doet niet eens zijn best zijn familie te overtuigen, maar laat jou ook niet los, waardoor jij ook niet verder kan gaan.
Dus mijn tip: ga het gesprek met hem aan en vraag hem om een keuze te maken.
Geeft hij om je en wil hij de relatie voortzetten en kan hij zijn ouders overtuigen (ja, dat kan als hij echt wil, want ouders willen dat hun kinderen gelukkig worden) of durft hij dat allemaal niet?
Als hij voor de laatste optie gaat, kan je er het beste een punt achter zetten en verder gaan, want meer dan tijd verspillen wordt het niet.
Die moet je niet en zal je nooit trouwen, die orhtodoxe christenen uit het Midden-Oosten trouwen alleen met elkaar. Verder, zijn gedrag wijst er ook niet op. Hij vindt het leuk om zijn tijd door te brengen met jou en hij vermaakt zich wel, lekker goedkoop ook. Een dame van zijn eigen cultuur verwacht dat hij alle dates betaald, cadeaus koopt en vervolgens naar vader komt met bruidsschat en nog meer cadeaus en gouden ringen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 08-03-2018 08:29:47 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 08-03-2018 08:29:47 ]
Dat. Vrouwen uit zijn eigen cultuur moeten maagd blijven en zich zedelijk gedragen. Mannen eigenlijk ook maar daar wordt niet zo moeilijk over gedaan. Gevolg is dat wanneer jij je inlaat met zo'n man en je niet als een zedige non gedraagt (dus ook alleen zijn met hem is al een no-go) je zeker weet dat je hem niet gaat houden.quote:Op donderdag 8 maart 2018 08:28 schreef Maghrebijnse het volgende:
Die moet je niet en zal je nooit trouwen, die orhtodoxe christenen uit het Midden-Oosten trouwen alleen met elkaar. Verder, zijn gedrag wijst er ook niet op. Hij vindt het leuk om zijn tijd door te brengen met jou en hij vermaakt zich wel, lekker goedkoop ook. Een dame van zijn eigen cultuur verwacht dat hij alle dates betaald, cadeaus koopt en vervolgens naar vader komt met bruidsschat en nog meer cadeaus en gouden ringen.
Een heel dubbele moraal. Zo'n man doet er alles aan om jou je onzedig te laten gedragen, zelfs seks met je te hebben, belooft je de hemel, maar geef je hem een pinknagel dan vergooi je je kansen.
Ben jij wel eens thuis geweest bij hem> Familie ontmoet?quote:
IkStampOpTacos,
Niet bepaald. We spreken zo vaak af zonder verder iets 'te doen'.
Dan gaan we alleen gezellig uiteten of wat drinken of even naar vrienden. Dus nee.
Dat heb jij zeker ook gehad, die bruidschat?quote:
Die moet je niet en zal je nooit trouwen, die orhtodoxe christenen uit het Midden-Oosten trouwen alleen met elkaar. Verder, zijn gedrag wijst er ook niet op. Hij vindt het leuk om zijn tijd door te brengen met jou en hij vermaakt zich wel, lekker goedkoop ook. Een dame van zijn eigen cultuur verwacht dat hij alle dates betaald, cadeaus koopt en vervolgens naar vader komt met bruidsschat en nog meer cadeaus en gouden ringen.
Maghrebijnse en Ouder1 in je topic én ze zijn het met elkaar eens.... run.. run fast.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Dankjewel voor je serieuze berichtje. Ik ben er bang voor dat hij dit niet gaat doen, misschien wel met zijn moeder maar niet met zijn vader. Met zijn broer (de oudste thuis) heeft hij het er wel vaak over. Zijn broer accepteert mij voor 100% en daar heb ik dus ook wel eens contact mee. Het gaat er bij hem thuis voornamelijk om wat zijn vader te zeggen heeft, en als het niet bij zijn vader in het straatje past is het gewoon punt uit. Hij vind het ook heel moeilijk om hier over te praten met zijn vader/moeder omdat er thuis gewoon weg niet gepraat wordt. Hij heeft natuurlijk al vaker opmerkingen gemaakt en elke keer als zijn ouders niet goed reageerde klapte hij weer dicht.. Hij heeft het gevoel dat hij zijn ouders dan niet accepteert als hij hen niet gehoorzaamd..quote:
Ik zal even reageren, omdat ik in een soortgelijke situatie zat, maar dan andersom, dus mijn ouders die moeilijk deden en mijn vriend niet accepteerden.
Als hij echt om je geeft en met jou verder wil gaan, gaat hij het gesprek aan met zijn ouders en blijft het gesprek aangaan om ze te overtuigen normaal te doen.
Familie is belangrijk in die culturen daar, dus hij moet ze laten vallen/ schijt aan ze hebben, gaat daar niet op. De band is hecht en je laat je familie niet vallen.
Ik geloof wel dat ook zijn familie het beste voor hem voorheeft, dus dat hij best zijn overtuigingskrachten kan toepassen. Misschien dat je een keer met ze kan kennismaken. Zien ze ook gelijk wat voor persoon jij bent.
Het geeft enorm veel druk als je familie tegen iets is. Ik denk eerlijk gezegd dat dat best een reden kan zijn waarom hij afstandelijk doet als hij weer in zijn eigen omgeving is.
Hij moet wel even een man zijn en echt voor jou kiezen als hij door wil gaan. Nu lijkt het alsof hij jou gebruikt, want hij doet niet eens zijn best zijn familie te overtuigen, maar laat jou ook niet los, waardoor jij ook niet verder kan gaan.
Dus mijn tip: ga het gesprek met hem aan en vraag hem om een keuze te maken.
Geeft hij om je en wil hij de relatie voortzetten en kan hij zijn ouders overtuigen (ja, dat kan als hij echt wil, want ouders willen dat hun kinderen gelukkig worden) of durft hij dat allemaal niet?
Als hij voor de laatste optie gaat, kan je er het beste een punt achter zetten en verder gaan, want meer dan tijd verspillen wordt het niet.
|
|
