'hoogbegaafde' kinderen en hun 'struggles'

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 12:30 schreef Mark031 het volgende:
Bij hoogbegaafdheid denk ik aan iemand die in bijna alles goed is. Maar als je dan ziet dat zo'n hoogbegaafd kind een halve autist is, dan denk ik alleen maar

Allemaal leuk en aardig dat dat kind goed is in theoretische concepten, maar je gaat ook andere vaardigheden moeten hebben wil je ergens komen in de maatschappij.

elke hoogbegaafde is gewoon een autist
en maar stug blijven volhouden

2% van de mensen hoogbegaafd, 130+ is namelijk het 98e percentiel. Dan ben je nog echt geen wonderkind, maar je bent wel even afwijkend als iemand met een verstandelijke beperking. Het is een terecht punt van ouders dat ze niet altijd genoeg begeleiding krijgen. Onderwijs lijkt er meer op gericht te zijn om de zwakkere te ondersteunen dan de sterkere. Daar mag best iets aan veranderen.
Neemt niet weg dat er genoeg ouders zijn die onterecht denken dat hun kind zo slim is en weigeren in te zien dat ze gewoon gemiddeld zijn. Iets wat in alle opzichten juist makkelijker is in opvoeden.

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 18:36 schreef Adames het volgende:

[..]

elke hoogbegaafde is gewoon een autist
en maar stug blijven volhouden

2% van de mensen hoogbegaafd, 130+ is namelijk het 98e percentiel. Dan ben je nog echt geen wonderkind, maar je bent wel even afwijkend als iemand met een verstandelijke beperking. Het is een terecht punt van ouders dat ze niet altijd genoeg begeleiding krijgen. Onderwijs lijkt er meer op gericht te zijn om de zwakkere te ondersteunen dan de sterkere. Daar mag best iets aan veranderen.
Neemt niet weg dat er genoeg ouders zijn die onterecht denken dat hun kind zo slim is en weigeren in te zien dat ze gewoon gemiddeld zijn. Iets wat in alle opzichten juist makkelijker is in opvoeden.

Heh er is helemaal geen verband tussen hoogbegaafdheid en autisme. De vergelijking (en misdiagnose) met AD(H)D ligt nog dichterbij.

Verder heb je gewoon gelijk.

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 18:23 schreef Brandaris01 het volgende:

[..]

Wat voor dingen vind je allemaal interessant?

Biologie, quantumphysica, lifesciences en wetenschap in het algemeen. De natuur, mensen en hun gedrag, met name de hersenen.

Nog algemener wil ik altijd weten hoe iets werkt. Ik sloopte vroeger alle mechanische dingen om ze weer in elkaar te zetten. Deed ik ook met elektronica. Dus alles wat ik niet direct weet of snap vind ik boeiend.

Dat sociaal onderontwikelde ontstaat ook wel op jonge leeftijd, juist omdat het denkniveau zoveel afwijkt. Een voorbeeld zijn 2 kleuters die samen een houten treinbaan gaan bouwen. De een kan zich al bedenken dat het de bedoeling is dat het uiteindelijk een gesloten rondje, waar het einde dus weer op het begin uitkomt en maakt een treintje met dr locomotief voorop en de wagons erachter. Voor het andere kind is zijn 5 stukje achter elkaar al een treinbaan en rijdt met een losse wagon eroverheen.

Tussen deze kinderen is amper sociale interactie omdat samen een treinbaan bouwen vrijwel onmogelijk is en zo leren dus ook geen inzichten in elkaars denken en het vertalen van gedachtes naar woorden, die de ander kan begrijpen. Op termijn zie je dat het hoogbegaafde kind hierdoor achter blijven in hun sociale ontwikkeling.

Een ander groot probleem is motivatie en doorzettingsvermogen. Kinderen voor wie alles makkelijk gaat, zoals lopen, praten, lezen, rekenen en logisch denken is het lastig om dingen echt te leren. Het gaat vrijwel allemaal vanzelf en ze krijgen nooit tegenslag. Hierdoor worden ze een beetje lui, ze hoeven immers nooit moeite te doen. Problemen ontstaan zodra ze iets ouder worden en ze opeens iets tegenkomen dat ze niet in een keer kunnen. Ze weten niet hoe ze ermee moeten omgaan en de neiging ontstaat om het maar te laten.

En ziedaar, zo ontwikkeld zich een slechts een paar jaar een lui, ongemotiveerd, sociaal zwak ontwikkeld kind, wat soms door niemand begrepen wordt.

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 21:17 schreef Fer het volgende:
Dat sociaal onderontwikelde ontstaat ook wel op jonge leeftijd, juist omdat het denkniveau zoveel afwijkt. Een voorbeeld zijn 2 kleuters die samen een houten treinbaan gaan bouwen. De een kan zich al bedenken dat het de bedoeling is dat het uiteindelijk een gesloten rondje, waar het einde dus weer op het begin uitkomt en maakt een treintje met dr locomotief voorop en de wagons erachter. Voor het andere kind is zijn 5 stukje achter elkaar al een treinbaan en rijdt met een losse wagon eroverheen.

Tussen deze kinderen is amper sociale interactie omdat samen een treinbaan bouwen vrijwel onmogelijk is en zo leren dus ook geen inzichten in elkaars denken en het vertalen van gedachtes naar woorden, die de ander kan begrijpen. Op termijn zie je dat het hoogbegaafde kind hierdoor achter blijven in hun sociale ontwikkeling.

Een ander groot probleem is motivatie en doorzettingsvermogen. Kinderen voor wie alles makkelijk gaat, zoals lopen, praten, lezen, rekenen en logisch denken is het lastig om dingen echt te leren. Het gaat vrijwel allemaal vanzelf en ze krijgen nooit tegenslag. Hierdoor worden ze een beetje lui, ze hoeven immers nooit moeite te doen. Problemen ontstaan zodra ze iets ouder worden en ze opeens iets tegenkomen dat ze niet in een keer kunnen. Ze weten niet hoe ze ermee moeten omgaan en de neiging ontstaat om het maar te laten.

En ziedaar, zo ontwikkeld zich een slechts een paar jaar een lui, ongemotiveerd, sociaal zwak ontwikkeld kind, wat soms door niemand begrepen wordt.

Toch denk ik wel dat het een misconceptie is dat hoogbegaafde kinderen per definitie sociaal zwak ontwikkelen.
Persoonlijk ken ik geen hoogbegaafden die zo zijn (wel lui en ongemotiveerd omdat ze nooit hebben 'leren leren', maar er zijn ook genoeg hoogbegaafden die niet zo zijn).
Hoe jij het uitlegt is in meerdere gevallen ongetwijfeld zo, dat weet ik ook wel. Maar veel gevallen hebben ook op jonge leeftijd al door dat ze anders denken dan anderen, en om sociaal wél mee te kunnen doen ontwikkelen ze júíst de vaardigheid om zich daarnaar aan te passen.
Ook binnen die 2% vind je een net zo breed scala aan verschillende persoonlijkheden als in de andere 98%.

Ben lid van dat forum. Ik loop met dochterlief tegen zaken aan. En dan is zo'n Mutsenforum best handig om begrippen en procedures te leren. En hun opinie te lezen maar dat wil niet zeggen dat het klopt. Net zoals hier een fok/wgr is waar niet juristen advies geven. Het kan geen kwaad te sparren.

Als ouder heb je van de gemiddelde basisschool niet veel te verwachten op dat gebied. Ik heb een dochter van 7. We zijn 4 jaar aan het opperen dat ze uitgedaagd moet worden en daar begeleiding voor nodig heeft. Zonder resultaat. En nu zijn we zo ver dat ze zichzelf dom en stom vindt. Ze gaat met tegenzin naar school en komt chagrijnig en opstandig thuis. Ze verveelt zich, zegt niets te leren. Krijgt ze een keer extra werk dan moet ze 20 sommen maken terwijl de rest er 10 moet van dezelfde soort. Meer is niet uitdagend maar eerder een straf. Geven ze het kind met een 4 op het rapport er dan maar 5? Dat denkt dochterlief wel dus doet ze steeds minder haar best. Ze mag bepaalde Smartgames doen terwijl de zwakkeren extra instructie krijgen, maar niemand die haar helpt als zij daarbij hulp nodig heeft, want is extra oftewel bezighouden.

Is ze hoogbegaafd, geen idee. Willen we dat ze een labeltje krijgt, nee ook niet. We willen een dochter die lekker in haar vel zit en dat doet ze nu niet. De laatste keer dat ik haar echt helemaal blij en leergierig heb gezien, was in een museum. En hokjesgeest Nederland wil graag labeltjes, hoogbegaafdheid is een optie. Terwijl ik zonder test weet dat een top-down benadering en een beetje gezonde frustratie bij mijn dochter wonderen doet. En daar heeft ze net zo goed een leerkracht bij nodig voor háár leerproces. Maar blijkbaar moet dat met labeltje omdat het anders is... Zul je net zien dat ze op 125 blijft steken. :-)

_{Voor de mensen die ook in een niet-KLB-topic over hoogbegaafdheid willen posten, er loopt een reeks in R&P: R&P / Hoogbegaafdheid #7}

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 21:40 schreef Moira. het volgende:

[..]

Toch denk ik wel dat het een misconceptie is dat hoogbegaafde kinderen per definitie sociaal zwak ontwikkelen.
Persoonlijk ken ik geen hoogbegaafden die zo zijn (wel lui en ongemotiveerd omdat ze nooit hebben 'leren leren', maar er zijn ook genoeg hoogbegaafden die niet zo zijn).
Hoe jij het uitlegt is in meerdere gevallen ongetwijfeld zo, dat weet ik ook wel. Maar veel gevallen hebben ook op jonge leeftijd al door dat ze anders denken dan anderen, en om sociaal wél mee te kunnen doen ontwikkelen ze júíst de vaardigheid om zich daarnaar aan te passen.
Ook binnen die 2% vind je een net zo breed scala aan verschillende persoonlijkheden als in de andere 98%.

Oh ik zeg ook niet dat het per definitie zo zal ontwikkelen. Meer een verklaring voor het gedrag van sommige hoogbegaafden, waarom ze soms slecht ontwikkelen op bepaalde vlakken. Zeker als we het niet onderkennen en geen hulp bieden.

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 22:23 schreef Fer het volgende:

[..]

Oh ik zeg ook niet dat het per definitie zo zal ontwikkelen. Meer een verklaring voor het gedrag van sommige hoogbegaafden, waarom ze soms slecht ontwikkelen op bepaalde vlakken. Zeker als we het niet onderkennen en geen hulp bieden.

True true

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 20:42 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Biologie, quantumphysica, lifesciences en wetenschap in het algemeen. De natuur, mensen en hun gedrag, met name de hersenen.

Nog algemener wil ik altijd weten hoe iets werkt. Ik sloopte vroeger alle mechanische dingen om ze weer in elkaar te zetten. Deed ik ook met elektronica. Dus alles wat ik niet direct weet of snap vind ik boeiend.

Haha, hier hetzelfde, ik vind dingen die ik nog niet weet ook boeiend. Maar voor mij is er wel een verschil tussen biologie/ life sciences en kwantummechanica.

De eerste twee snap ik nog niet alles van, maar ik zou dat wel kunnen als ik er mijn best voor deed. Kwantummechanica is iets waar ik mijn hoofd nooit helemaal om zou kunnen wikkelen. Nou ja, de wiskunde erachter zou je in principe misschien wel kunnen snappen, maar de realiteit achter die wiskunde slaat naar ons gevoel helemaal nergens op.

En dat brengt me dan weer bij mijn grote interesse: de grenzen van onze kennis en ons begripsvermogen. Ons begripsvermogen is geëvolueerd om ons als organisme succesvol staande te kunnen houden in een fysieke wereld vol met natuurlijke gevaren. Het is niet perse gemaakt om de aard van het universum ‘in zichzelf’ te doorgronden.

Ik denk daarom ook dat wij misschien helemaal niet in staat zijn om het universum helemaal te begrijpen. Vandaar de ‘vaagheid’ van de kwantumfysica.

Aanvankelijk lijkt het alsof de gewone wereld redelijk te doorgronden is. Netjes te verklaren met natuurkundige modellen met krachten en bewegende dingen. Maar als we wat dieper inzoomen, komen we bij de randjes van onze gewone realiteit en wordt alles in één keer vreemd. Dingen die in meerdere toestanden tegelijk kunnen zijn? Voor ons gevoel kán dat helemaal niet, maar toch is het zo. Of het lijkt in ieder geval zo te zijn. Geen idee wat er echt zit achter onze beperkte perceptie en oordeelsvermogen.

Dus ik vind kwantumfysica ook interessant. Maar dan niet als onderwerp in zichzelf, maar om wat het impliceert.

Als iemand zoooooooo slim is dat diegene niet fatsoenlijk kan functioneren dan is die persoon gewoon zwakbegaafd.

[ Bericht 4% gewijzigd door Twiitch op 15-03-2018 11:23:02 ]

ik ben zwakbegaaft, op mijn 12e zat ik in groep 4. Lekker toch. En nu ben ik cryptomillionair door mijn ijgen domheid.

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 09:57 schreef Brandaris01 het volgende:

[..]

Haha, hier hetzelfde, ik vind dingen die ik nog niet weet ook boeiend. Maar voor mij is er wel een verschil tussen biologie/ life sciences en kwantummechanica.

De eerste twee snap ik nog niet alles van, maar ik zou dat wel kunnen als ik er mijn best voor deed. Kwantummechanica is iets waar ik mijn hoofd nooit helemaal om zou kunnen wikkelen. Nou ja, de wiskunde erachter zou je in principe misschien wel kunnen snappen, maar de realiteit achter die wiskunde slaat naar ons gevoel helemaal nergens op.

En dat brengt me dan weer bij mijn grote interesse: de grenzen van onze kennis en ons begripsvermogen. Ons begripsvermogen is geëvolueerd om ons als organisme succesvol staande te kunnen houden in een fysieke wereld vol met natuurlijke gevaren. Het is niet perse gemaakt om de aard van het universum ‘in zichzelf’ te doorgronden.

Ik denk daarom ook dat wij misschien helemaal niet in staat zijn om het universum helemaal te begrijpen. Vandaar de ‘vaagheid’ van de kwantumfysica.

Aanvankelijk lijkt het alsof de gewone wereld redelijk te doorgronden is. Netjes te verklaren met natuurkundige modellen met krachten en bewegende dingen. Maar als we wat dieper inzoomen, komen we bij de randjes van onze gewone realiteit en wordt alles in één keer vreemd. Dingen die in meerdere toestanden tegelijk kunnen zijn? Voor ons gevoel kán dat helemaal niet, maar toch is het zo. Of het lijkt in ieder geval zo te zijn. Geen idee wat er echt zit achter onze beperkte perceptie en oordeelsvermogen.

Dus ik vind kwantumfysica ook interessant. Maar dan niet als onderwerp in zichzelf, maar om wat het impliceert.

Dit is de reden waarom hersenen mij intrigeren. Superkrachtig en goed in wereldse natuurkunde. Als je ziet wat je moet kunnen voor een potje tennis. Maar ook met systeemfouten op gebied van inschatting van tijd, risico, wiskunde, kwantumschaal of juist op heel grote schaal.

Die kwantumschaal vind ik juist zo interessant omdat het ze gekmakende ingewikkeld en tegennatuurlijk voelt.

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 21:14 schreef Guus_Geluk7 het volgende:

[..]

Kijk deze man jelly zijn dat hij flink wat iq punten minder heeft dan een hoogbegaafde.

Ik heb zelf een WO-achtergrond, dus waarom zou ik jelly moeten zijn? Ik heb op de universiteit zat van dat soort figuren gezien. Ze kunnen heel goed theoretische concepten leren, maar dat is eigenlijk ook wel het enige waar ze goed in zijn.

Op bv. sociaal-emotioneel gebied hebben ze een grote achterstand. In dat opzicht zijn ze niet anders dan iemand met een laag IQ. Zou deels kunnen komen doordat ze geen klik voelen met 'normale' mensen en dus nooit die vaardigheden hebben ontwikkeld. Maar zou ook kunnen dat er iets in hun hoofd anders is, waardoor ze die achterstand hebben.

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 11:01 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dit is de reden waarom hersenen mij intrigeren. Superkrachtig en goed in wereldse natuurkunde. Als je ziet wat je moet kunnen voor een potje tennis. Maar ook met systeemfouten op gebied van inschatting van tijd, risico, wiskunde, kwantumschaal of juist op heel grote schaal.

Die kwantumschaal vind ik juist zo interessant omdat het ze gekmakende ingewikkeld en tegennatuurlijk voelt.

Omdat onze hersenen er niet voor gemaakt zijn. Kwantummechanica confronteert ons met de grenzen van onze 'computer', een 'systeemfout' inderdaad .

Dit is ook waarom ik de ontwikkelingen omtrent AI zo interessant vind. Het dwingt ons om na te gaan wat intelligentie nou daadwerkelijk is. Wat is daar voor nodig? Wat maakt dat wij door de wereld kunnen bewegen? Wat zijn de limieten van die intelligentie?

Wij zijn vooralsnog ‘intelligenter’ dan een computer. Wij kunnen een potje tennis spelen, ons daarna omkleden en daarna aan de bar napraten over de wedstrijd. Of we kunnen besluiten onze fiets te pakken en meteen naar huis te komen als we een appje krijgen dat de oppas ziek is.

Een computer kan dat niet. Een computer moet eerst berekenen welke sensorische input allemaal relevant is voor de situatie en welke niet. Vervolgens moet hij ook nog eens gaan bedenken wat voor acties hij zou kunnen ondernemen. Dat kost hem zoveel tijd dat hij bevroren op de tennisbaan blijft staan.

Bij ons komen die irrelevante prikkels niet eens binnen. Onze hersenen besluiten, buiten ons bewustzijn om, wat er doorgelaten wordt en wat niet. We merken alleen de prikkels op die relevant zijn en we snappen heel snel wat de meest voor de hand liggende reacties op die prikkels zouden kunnen zijn. We hebben een instinctief begrip van onze fysieke wereld en hoe je door die wereld heen kan bewegen.

Maar dat is niet omdat wij zoveel slimmer zijn, of beter zijn in redeneren dan een computer.

Je kunt immers helemaal niet redeneren over een prikkel, als die prikkel in de eerste plaats al niet bij je binnen komt. En terwijl een computer alle mogelijke acties bij langs loopt, overwegen wij slechts een zeer beperkte set aan mogelijkheden. De rest komt niet eens bij ons op. Dit begrip zit hardwired in ons brein, ingebakken door miljoenen jaren evolutie. Niks intelligents aan. Pasgeboren baby’s hebben al een instinctief begrip van getal, eenheid, meer of minder, enzovoorts. Pasgeboren dieren ook.

Als we in een totaal andere context terecht komen, met totaal andere natuurwetten, dan hebben wij niets meer aan dat instinctieve begrip. Dan moeten wij ook ineens alles bewust gaan beredeneren. En dan komen wij ook niet ver.

Ik denk dat ‘absolute’ intelligentie dus niet bestaat. Wij kunnen alleen ‘intelligent’ zijn binnen een bepaalde, bekende context. Daarbuiten zijn we radeloos. Ik denk dus ook niet dat we van AI’s moeten verlangen dat ze uit het niets, met pure rekenkracht onze wereld kunnen doorgronden.

Omdat we AI’s willen bouwen moeten we over dit soort dingen na gaan denken. En dat maakt ons ook bewust van onszelf en onze eigen beperkingen

Dit is ook een interessant stuk hierover (niet met alles eens though)

Okay, nu weer aan de slag....

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 13:42 schreef Brandaris01 het volgende:

[..]

Omdat onze hersenen er niet voor gemaakt zijn. Kwantummechanica confronteert ons met de grenzen van onze 'computer', een 'systeemfout' inderdaad .

Dit is ook waarom ik de ontwikkelingen omtrent AI zo interessant vind. Het dwingt ons om na te gaan wat intelligentie nou daadwerkelijk is. Wat is daar voor nodig? Wat maakt dat wij door de wereld kunnen bewegen? Wat zijn de limieten van die intelligentie?

Wij zijn vooralsnog ‘intelligenter’ dan een computer. Wij kunnen een potje tennis spelen, ons daarna omkleden en daarna aan de bar napraten over de wedstrijd. Of we kunnen besluiten onze fiets te pakken en meteen naar huis te komen als we een appje krijgen dat de oppas ziek is.

Een computer kan dat niet. Een computer moet eerst berekenen welke sensorische input allemaal relevant is voor de situatie en welke niet. Vervolgens moet hij ook nog eens gaan bedenken wat voor acties hij zou kunnen ondernemen. Dat kost hem zoveel tijd dat hij bevroren op de tennisbaan blijft staan.

Bij ons komen die irrelevante prikkels niet eens binnen. Onze hersenen besluiten, buiten ons bewustzijn om, wat er doorgelaten wordt en wat niet. We merken alleen de prikkels op die relevant zijn en we snappen heel snel wat de meest voor de hand liggende reacties op die prikkels zouden kunnen zijn. We hebben een instinctief begrip van onze fysieke wereld en hoe je door die wereld heen kan bewegen.

Maar dat is niet omdat wij zoveel slimmer zijn, of beter zijn in redeneren dan een computer.

Je kunt immers helemaal niet redeneren over een prikkel, als die prikkel in de eerste plaats al niet bij je binnen komt. En terwijl een computer alle mogelijke acties bij langs loopt, overwegen wij slechts een zeer beperkte set aan mogelijkheden. De rest komt niet eens bij ons op. Dit begrip zit hardwired in ons brein, ingebakken door miljoenen jaren evolutie. Niks intelligents aan. Pasgeboren baby’s hebben al een instinctief begrip van getal, eenheid, meer of minder, enzovoorts. Pasgeboren dieren ook.

Als we in een totaal andere context terecht komen, met totaal andere natuurwetten, dan hebben wij niets meer aan dat instinctieve begrip. Dan moeten wij ook ineens alles bewust gaan beredeneren. En dan komen wij ook niet ver.

Ik denk dat ‘absolute’ intelligentie dus niet bestaat. Wij kunnen alleen ‘intelligent’ zijn binnen een bepaalde, bekende context. Daarbuiten zijn we radeloos. Ik denk dus ook niet dat we van AI’s moeten verlangen dat ze uit het niets, met pure rekenkracht onze wereld kunnen doorgronden.

Omdat we AI’s willen bouwen moeten we over dit soort dingen na gaan denken. En dat maakt ons ook bewust van onszelf en onze eigen beperkingen

Dit is ook een interessant stuk hierover (niet met alles eens though)

Okay, nu weer aan de slag....

Het is nogal offtopic, maar onze hersenen doen wel degelijk van alles met zaken die binnenkomen maar niet bewust worden opgepikt.

Als iemand jou snel een bal toegooit vang je hem waarschijnlijk zonder nadenken. We kunnen nog amper een robot maken die niets anders kan dan een mooi aangegooide bal goed vangen. Laat staan als de bal een andere maat heeft, of vanaf de andere kant komt.

Maargoed, ontopic weer.

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 13:56 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Het is nogal offtopic, maar onze hersenen doen wel degelijk van alles met zaken die binnenkomen maar niet bewust worden opgepikt.

Als iemand jou snel een bal toegooit vang je hem waarschijnlijk zonder nadenken. We kunnen nog amper een robot maken die niets anders kan dan een mooi aangegooide bal goed vangen. Laat staan als de bal een andere maat heeft, of vanaf de andere kant komt.

Maargoed, ontopic weer.

Sure.

Maar juist dát, het vermogen om prikkels onbewust te selecteren en pre-processen is wat ik bedoel met hard-wired en instinctief.

Ons (onderbewuste) brein maakt een triage. Sommige prikkels worden onbewust afgehandeld, sommige gaan naar het bewuste, cognitieve deel van het brein en sommige wordt niets mee gedaan. Ik zie dat niet als een 'intelligent' beslisproces. Het zit hardwired in ons brein.

Ons brein is door de evolutie voorgeprogrammeerd om die dingen op een bepaalde belangrijkheid in te schatten. Niet omdat die inschatting klopt met de werkelijke stand van zaken in de wereld, maar puur en alleen omdat die inschatting in ons evolutionair verleden het meeste nut opleverde.

Okay. Nu weer ontopic

[ Bericht 2% gewijzigd door Brandaris01 op 15-03-2018 14:48:42 ]

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 14:50 schreef Goudenvis het volgende:
En dit dan http://www.hb-kind-forum.nl/viewtopic.php?f=14&t=11873 kind is nooit naar school geweest maar moet in groep 1 al direct hoogbegaafd zijn . Doe toch even normaal joh .

Een van de posts

quote:

Wij hadden destijd bewust gekozen voor hb-onderwijs in groep 1, omdat het allang duidelijk was dat Oudste veel te ver voorliep voor een gewone klas. Helaas was dat hb-onderwijs niet bepaald wat beloofd was. Het was star, en met een aanpak die ronduit slecht was voor Oudste. Wij zijn toen geswitcht naar een gewone school die meer bood. Dat heeft een paar jaar goed gewerkt, maar helaas werd school steeds meer rigide, en gericht op de probleemloze goedpresteerders. Dus nu zijn we bij school nummer drie. Opnieuw full time hb-onderwijs. En deze keer werkt het wel. Beide kinderen zijn beschadigd. Beide kinderen zijn onderschat op de gewone school. Beide kinderen moeten faalangst aanpakken, en zijn nu aan het groeien.

Man, man, man. Ik hoop niet zulke oogkleppen op te hebben als ik vader wordt.

Het is enerzijds goed dat er meer onderzoek / bekendheid is over mensen die iets anders zijn dan de norm. Maar jammer dat tegenwoordig de focus zoveel ligt op labels en diagnosen. Ook al ben je hoogbegaafd of heb je ADHD of ASS: je blijft een mens met menselijke gevoelens, gedachten en behoeften.

Daarbij doe je kinderen die geen diagnose of label hebben ook tekort: alsof zij niet bijzonder en speciaal kunnen zijn. Iedereen is uniek en mooi op zijn eigen manier. Je mag jezelf gerust speciaal en bijzonder voelen als je beseft dat anderen dat ook zijn.

Als je kind zo (nuttig) hoogbegaafd is dan vind deze zijn weg sowieso wel (naar de top). Tig jaar geleden toen ik nog naar het basisonderwijs ging had je ook een aantal hoogbegaafde kinderen die gewoon logisch klassen oversloegen en snel(ler) konder studeren.

Mensen willen ook te graag dat hun kroost speciaal is, vaak niet eens voor hen maar om zichzelf even beter te voelen t.o.v. het gepeupel.