maar uiteindelijk komt het wel goed hoor. hoe ouder je word des te beter kan je er mee omgaan. hoe oud ben je eigenlijk?quote:Op maandag 5 maart 2018 15:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ja heel herkenbaar dit alles helaas. Goed beschreven.
Paar jaar verwijderd van 30 jij dan?quote:Op maandag 5 maart 2018 15:13 schreef Samuel24 het volgende:
maar uiteindelijk komt het wel goed hoor. hoe ouder je word des te beter kan je er mee omgaan. hoe oud ben je eigenlijk?
ik ben 25, ook een paar jaar verwijderd van de 30. en ik moet zeggen...hoe ouder ik word des te rustiger ik ook word. mijn pubertijd was namelijk een drama.quote:Op maandag 5 maart 2018 15:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Paar jaar verwijderd van 30 jij dan?
Dit idd.quote:Op zaterdag 3 maart 2018 12:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
En geen zelfstudies doen hoe je met jezelf je emoties moet omgaan. Je moet dingen gaan ervaren.
Oké. Nou, het enige wat ik eigenlijk met alles wat ik zei maar wil zeggen, is dat het - gelukkig voor jou - uiteindelijk allemaal alleen maar gedachtepatronen en gevormde percepties zijn. Met een duur woord heet het conditionering. Je hersenen zijn door je leven heen op een bepaalde manier geprogrammeerd onder invloed van wat je allemaal over jezelf en 'de wereld buiten je' (die zich eigenlijk altijd in jouzelf bevindt) bent gaan geloven. Dat is allemaal heel complex en zo, maar de goede boodschap is: het is uiteindelijk allemaal maar een droom die jouw brein dagelijks als werkelijkheid voor je neus tovert. Een heel realistisch lijkende weliswaar. Zo realistisch dat ik hier nu degene lijk die er gewoon geen barst van begrijpt en jij wel beter weet waarschijnlijk, maar het is nu eenmaal echt zo. Als je dát nu maar een klein beetje onder ogen zou kunnen gaan zien, al is het maar een heel klein beetje, dan kan er al een zaadje kiemen die je hier uiteindelijk uit gaat halen. En daar wens ik je heel veel succes bij!quote:Op maandag 5 maart 2018 14:54 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Je zegt zinnige dingen. Maar wat ik alleen jammer vind is dat je al bij voorbaat ervan uit lijkt te gaan dat mensen die hier hun probleem posten zoals ik het toch niet begrijpen. Niet al het denken is goed. Dat snap ik ook. Daarom denk ik soms bewust aan niets, of kijk ik een entertainment programma, doe ik lichamelijk werk, wandel ik, enzovoort. Wat kan ik nog meer doen om "meer in contact te komen met mijn gevoel"?
Daarnaast denk ik dat ik mijn probleem op de verkeerde manier heb omschreven. Natuurlijk denk ik niet steeds letterlijk wat ik hier heb neergeschreven. Als ik al aan mijn sociale angst denk, is het in de zin van: ik moet nu een oplossing bedenken want dit kan zo niet langer. Maar vreemden snappen niet hoe ik het ervaar, dus moet ik het toch wel uitleggen? Dit is een narcistisch subforum. Ik ben daarin alleen maar een product van mijn omgeving. Als de optie hier over jezelf te beginnen niet had bestaan, had ik het ook niet gedaan. Maar veel mensen doen het.
Mijn symptomen zijn met name lichamelijk. Ik heb geen last van mijn piekergedachten. Ik heb wel last van het gejaagde gevoel in mijn lichaam en nog andere dingen die ik ivm herkenning liever niet noem. Lichamelijke symptomen die huisartsen vaak aan iets psychisch als sociale fobie toeschrijven. "Meer in mijn lichaam komen" ,"meer voelen" enz is niet voor iedereen altijd gunstig. Eerst heb ik de symptomen en dan pas ga ik erover nadenken. Waarom zou ik er anders over nadenken, wat voor zin had dat dan? Je denkt na omdat je een oplossing wil. Maar voor sommige dingen, zoals dit, lijkt geen directe oplossing te zijn. Erg frustrerend als het je dagelijks leven belemmert waardoor je van minder dan een minimuminkomen moet rondkomen en het werk vanwege de mensen stress met zich meebrengt. Zal heus wel normaal zijn, maar om er beter mee om te gaan, was ik benieuwd naar ervaringen van anderen.
Maar goed jij bent dus wel door minder te denken van je sociale angst afgekomen, gingen de lichamelijke symptomen als gevolg van minder denken bij jou wel weg?
Het ging niet direct over autisme of wat dan ook bij mij.quote:Op maandag 5 maart 2018 14:54 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Met hoe het bij jou zit, bedoel je daarmee autisme of iets anders? Jammer dat je psychische problemen snel door anderen werden afgedaan als gepieker. Helaas gebeurt dat bijna altijd. Je hebt gelijk dat anderen alleen gedrag kunnen zien, en aan de hand daarvan beginnen anderen direct te oordelen. Maar wat ik dan het gekke vind, is dat op een forum als dit mensen ook direct beginnen over mijn gedrag (of beter gezegd: wat ze vermoeden een gebrek aan gedrag).
Precies. Als je zo kijkt naar denken, naar gedachten, ben je je er bewust van dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je gedachten en via dat dus ook op je gevoelens.quote:Op maandag 5 maart 2018 02:11 schreef Aansteker707 het volgende:
Denken beheersen, sturen.... dat waag ik te betwijfelen of dat echt kan. Maar het zou zo mooi zijn als er eens een moment komt waarop je inziet hoe betrekkelijk dat hele denken is. Hoe geconditioneerd het allemaal is. En hoe je het eigenlijk om die reden allemaal helemaal zo serieus niet hoeft te nemen. We maken het zo belangrijk en we worden compleet geleefd door door dat hele circus in onze kop. Maar het zijn puur JOUW gedachtes. Ze bestaan nergens anders. Het is geen objectieve werkelijkheid die het hele universum inclusief God met je deelt! Dat is één grote illusie.
Maar ja, het heeft geen zin als je het niet ziet. Je kunt er ook niks aan doen. Het is mechanisch en je weet gewoon niet beter. Dat is het treurige aan de hele zaak. Maar het is pure onwetendheid. Hele levens worden er alleen door verziekt helaas. En niet alleen levens van personen, maar op grotere schaal verziekt het zelfs de wereld. En dat is zo zonde. Dat zou helemaal niet hoeven. Je bent niet wat je brein je allemaal voorspiegelt. Nooit geweest ook.
Kun je je voorstellen hoe rustig IK ben, met mijn 71.quote:Op maandag 5 maart 2018 15:26 schreef Samuel24 het volgende:
[..]
ik ben 25, ook een paar jaar verwijderd van de 30. en ik moet zeggen...hoe ouder ik word des te rustiger ik ook word. mijn pubertijd was namelijk een drama.
Puh, moet je eens bij de Viva kijken. Daar komen ze niet eens tot kwart-diagnoses.quote:Op maandag 5 maart 2018 18:18 schreef MadJackthePirate het volgende:
Hier in R&P speelt men ook graag amateurpsycholoog, dat is ook nog een punt. Als het bij vreemdgaande personen of gepeste personen is, fair enough. Maar bij mensen die duidelijk psychische problemen hebben ben ik daar niet zo'n voorstander van.
Tips zullen natuurlijk gegeven kunnen worden, maar je kan hier ook vaak genoeg halve diagnoses e.d. lezen. Vind ik dan.
het probleem met mij is niet alleen dat ik snel overprikkeld ben. het probleem is ook dat ik het vaak zelf opzoek. expres. dus ergens vind ik het dan toch (stiekem) fijn ofzo. ik weet niet...quote:Op dinsdag 6 maart 2018 07:49 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Kun je je voorstellen hoe rustig IK ben, met mijn 71.
Maar er zijn toch meerdere manieren om jezelf rustiger te krijgen. Ik noemde al sex dus daar heb ik het niet over.
Maar verder kan voedsel je rust geven. Maar misschien (dat moet je dus bij jezelf onderzoeken en uitproberen, ergens buiten de nachtrust om, een half of heel uurtje te gaan rusten in een luie stoel of op je bed. Met een rustgevend muziekje of (my favorit) waar ik woon hoor je altijd vogels kwetteren en heel zelden een kind. Verder niks. Van vogels gekwetter, bosgeluiden enz, heb je ook cd´s of op you tube vanalles te vinden. Yoga, hypnose of zelfhypnose.
Daarom denk ik, en zeg ik, vaak gaat het in de loop der jaren steeds beter, omdat je dus (per toeval, een opmerking van iemand, iets dat je leest) tgen iets aanloopt dat BIJ JOU werkt.
Daarom is wisselen van therapeut of psycholoog ook goed, tot je diegene treft die klikt met JOU. En vaak zijn dat niet eens professionelen, maar een correspondentie vriend. Of een collega of vriendin of ... of ...
Neem gerust van mij aan dat tijd jou zal helpen. Tijd en ervaringen. En met ervaringen bedoel ik ook kontakten. Misschien moet je eens een bejaard iemand zoeken die graag wat bezoek, kontakt wilt. Jij hebt, wat ik denk, ogen van anderen nodig die jou zien, met monden die jou vertellen hoe ze jou zien (gewoon een meid, niet een waar altijd op gelet wordt, je bent prinses Amalia niet). Zodat je jezelf in een ander, juister perspectief ziet. En begrijpt dat je gewoon rustig (in alle rust) jezelf kunt en mag zijn.
En ook praten met mensen die (heel) andere ervaringen en problemen hebben zodat je jezelf en je gedachten wat kunt (leert) relativeren.
Lees mijn onderschrift eens .............
Insgelijks, ouder worden heeft alleen maar voordelenquote:Op maandag 5 maart 2018 15:26 schreef Samuel24 het volgende:
ik ben 25, ook een paar jaar verwijderd van de 30. en ik moet zeggen...hoe ouder ik word des te rustiger ik ook word. mijn pubertijd was namelijk een drama.
Wat bedoel je? Welke dingen? Ik ga naar vrienden/familie, ik werk, dus ik heb sociaal contact, ik voel me er alleen ongemakkelijk bij en daarvoor vroeg ik tips die echt werken van mensen die hetzelfde hebben. Maar is niet erg.quote:Op maandag 5 maart 2018 16:04 schreef puzziepie het volgende:
Dit idd.
Je moet dingen zelf gaan ervaren.
Ja als je het zo zegt, conditionering alles is maar een droom, dan kan ik er wel meer mee ja. Dat helpt om afstand te creëren tussen jezelf en de rest van de wereld waardoor je jezelf wel kan trainen net iets minder angst te ervaren. Bedankt voor je reacties.quote:Op maandag 5 maart 2018 18:11 schreef Aansteker707 het volgende:
Oké. Nou, het enige wat ik eigenlijk met alles wat ik zei maar wil zeggen, is dat het - gelukkig voor jou - uiteindelijk allemaal alleen maar gedachtepatronen en gevormde percepties zijn. Met een duur woord heet het conditionering. Je hersenen zijn door je leven heen op een bepaalde manier geprogrammeerd onder invloed van wat je allemaal over jezelf en 'de wereld buiten je' (die zich eigenlijk altijd in jouzelf bevindt) bent gaan geloven. Dat is allemaal heel complex en zo, maar de goede boodschap is: het is uiteindelijk allemaal maar een droom die jouw brein dagelijks als werkelijkheid voor je neus tovert. Een heel realistisch lijkende weliswaar. Zo realistisch dat ik hier nu degene lijk die er gewoon geen barst van begrijpt en jij wel beter weet waarschijnlijk, maar het is nu eenmaal echt zo. Als je dát nu maar een klein beetje onder ogen zou kunnen gaan zien, al is het maar een heel klein beetje, dan kan er al een zaadje kiemen die je hier uiteindelijk uit gaat halen. En daar wens ik je heel veel succes bij!
Sorry, ik ga er inmiddels van uit dat al je posts over autisme gaan. Mijn fout. Je hebt gelijk, psychische problemen zijn niet concreet. Dat ergert mij heel erg maar het is nu eenmaal zoals het is. Ik zal inderdaad proberen om minder negatief te zijn. Je hebt helemaal gelijk dat "de mens" problemen vaak altijd zal blijven ontkennen, daar is niets tegen te doen. Ik zal het onthouden en er rekening mee houden.quote:Op maandag 5 maart 2018 18:13 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Het ging niet direct over autisme of wat dan ook bij mij.
Iedereen die in de problemen zit door wat dan ook, kan reacties krijgen die staan voor onbegrip. Het hoort bij het leven, denk ik. De mens als kuddedier zeg maar is denk ik geneigd om problemen te ontkennen, omdat anders de veilige dagelijkse gang van zaken wordt verstoord.
Psychische problemen zijn niet concreet. En zeker niet als het over zelfbeeld gaat. Dan reageren
heel veel mensen met "dat was ik vroeger ook, maar daar moet je op den duur overheen groeien". Voor de meeste mensen lijkt dit vanzelf te gaan (al zijn ze zich vaak niet bewust dat dezelfde onzekerheden die ze als puber hadden er nog steeds zijn). Maar als je emotionele ontwikkeling verstoord wordt kan je als geestelijk volgroeide volwassene nog steeds niet goed je emoties reguleren.
Tja. Verder probeert men hier ook te verklaren wat er met jou aan de hand kan zijn. Probeer daar niet teveel negatiefs achter te zoeken
Maar het probleem dan is vind ik, dan er geen concreet antwoord is vanuit de psychiatrie wat het verdriet bij een scheiding of de negatieve gevolgen van pesten anders maakt dan psychiatrische problemen, en dat maakt mij erg sceptisch. Het is waar dat mensen op dit forum niet de opleiding psychologie hebben gevolgd. Maar zelf heb ik totaal geen vertrouwen meer in psychologen en hun diagnoses, omdat psychiaters/psychologen subjectief maar niet transparant zijn. Ze stellen een diagnose, maar kunnen niet concreet zeggen waarom ze die diagnose stellen, dat gaat achter je rug om. Als je in discussie gaat, krijg je geen argumenten. Als je je dossier wilt zien kan dat niet helemaal. Dan zijn de "diagnoses" hier nog duidelijker en controleerbaarder. Maar goed, die discussie heb ik vaak gevoerd en bijna niemand is het met me eens dus .quote:Op maandag 5 maart 2018 18:18 schreef MadJackthePirate het volgende:
Hier in R&P speelt men ook graag amateurpsycholoog, dat is ook nog een punt. Als het bij vreemdgaande personen of gepeste personen is, fair enough. Maar bij mensen die duidelijk psychische problemen hebben ben ik daar niet zo'n voorstander van.
Tips zullen natuurlijk gegeven kunnen worden, maar je kan hier ook vaak genoeg halve diagnoses e.d. lezen. Vind ik dan.
Ja bedankt voor je tips maar die heb ik ook allemaal toegepast al. Let op mijn voeding, heb aan yoga en hypnose gedaan, ga regelmatig naar mensen op leeftijd (grootouders, 1x in de 2 weken) zeg tegen mezelf dat ik niet zo belangrijk ben dat mensen op me letten zorg voor voldoende nachtrust enz enz. Het helpt wel iets, maar de lichamelijke symptomen gaan er niet mee weg . Maar het is de laatste tijd wel minder geworden, bedankt dat je de moeite neemt om te reagerenquote:Op dinsdag 6 maart 2018 07:49 schreef LeesFoknl het volgende:
Kun je je voorstellen hoe rustig IK ben, met mijn 71.
Maar er zijn toch meerdere manieren om jezelf rustiger te krijgen. Ik noemde al sex dus daar heb ik het niet over.
Maar verder kan voedsel je rust geven. Maar misschien (dat moet je dus bij jezelf onderzoeken en uitproberen, ergens buiten de nachtrust om, een half of heel uurtje te gaan rusten in een luie stoel of op je bed. Met een rustgevend muziekje of (my favorit) waar ik woon hoor je altijd vogels kwetteren en heel zelden een kind. Verder niks. Van vogels gekwetter, bosgeluiden enz, heb je ook cd´s of op you tube vanalles te vinden. Yoga, hypnose of zelfhypnose.
Daarom denk ik, en zeg ik, vaak gaat het in de loop der jaren steeds beter, omdat je dus (per toeval, een opmerking van iemand, iets dat je leest) tgen iets aanloopt dat BIJ JOU werkt.
Daarom is wisselen van therapeut of psycholoog ook goed, tot je diegene treft die klikt met JOU. En vaak zijn dat niet eens professionelen, maar een correspondentie vriend. Of een collega of vriendin of ... of ...
Neem gerust van mij aan dat tijd jou zal helpen. Tijd en ervaringen. En met ervaringen bedoel ik ook kontakten. Misschien moet je eens een bejaard iemand zoeken die graag wat bezoek, kontakt wilt. Jij hebt, wat ik denk, ogen van anderen nodig die jou zien, met monden die jou vertellen hoe ze jou zien (gewoon een meid, niet een waar altijd op gelet wordt, je bent prinses Amalia niet). Zodat je jezelf in een ander, juister perspectief ziet. En begrijpt dat je gewoon rustig (in alle rust) jezelf kunt en mag zijn.
En ook praten met mensen die (heel) andere ervaringen en problemen hebben zodat je jezelf en je gedachten wat kunt (leert) relativeren.
Lees mijn onderschrift eens .............
Lezen is mijn favoriete hobby, cliché maar toch, door iets tussendoor heb ik er even geen tijd voor gehad maar kan niet wachten om gewoon weer ontspannen een paar boeken te kunnen lezenquote:Op dinsdag 6 maart 2018 23:01 schreef LeesFoknl het volgende:
DE boekenclub (ECI maar nieuwe naam bookspot) net eens doorgebladerd voor ts-er, zag al zo 3 boeken die interessant zijn voor haar.
Nu, die boeken krijg je ook allemaal bij de bibliotheek. verdiep je in andere manieren van denken middels goede boeken.
Mooi filmpje bedankt voor het delenquote:
Klopt maar ik heb iets ontdekt. Naast het feit dat oefenen met het steeds minder niet te doen echt helpt je moet het alleen durven wat therapeuten eigenlijk ook exact zo aanraden waardoor ik er meer vertrouwen in heb (de meerwaarde van therapeuten zit voor mij vooral daarin, de client vertrouwen geven), is een dieet met veel tryptofaan waarschijnlijk ook wel goed, baat het niet dan schaadt het niet ik heb iig wel gemerkt (kan ook placebo zijn) dat het daardoor iets makkelijker is om mijn dwanghandelingen steeds minder te doen en ik er minder op negatieve manier over nadenk.quote:Op dinsdag 13 maart 2018 18:58 schreef Crazylikethatglue het volgende:
Heb je dwangstoornis en handelingen?
Ik herken het.quote:Op woensdag 28 februari 2018 07:17 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wie herkent dit? Ik heb een niet gediagnosticeerde sociale stoornis, met de volgende klachten:
- altijd zenuwachtig zijn rond andere mensen (die niet familie/hele goede vrienden zijn) waardoor ik me niet op andere dingen kan concentreren
- boodschappen die ik bij andere merk, bijv ze kuchen en dan weet ik zeker dat ze daarmee iets negatiefs aan willen geven (vooral bij familie/vrienden)
- gebrek aan energie en vijandigheid naar anderen als ze "in de weg zitten" en me ergeren met hun aanwezigheid terwijl ik zelf voor hen ook in de weg zit en irritant ben met m'n aanwezigheid waarschijnlijk (bij zowel vreemden als familie/vrienden)
M'n hele leven staat eigenlijk in het teken van deze stoornis, het grootste gedeelte van de dag ben ik bezig om de symptomen te verminderenn, echter weet ik nooit 100% zeker wat wel en niet werkt. Zijn er mensen die dit herkennen??
Wat helpt nou het beste naast gewoon gezond eten, voldoende beweging en goede nachtrust?
Er wordt gezegd bananen en zonnebloempitten dat eet ik al regelmatig.
Ik kan bananen nieteens verdragen. De suiker in die dingen geeft mij zodanige suikerroes na 40 minuten dat mn cortisol zo hard stijgt. En dan lig ik met stekende koppijn horizontaal. Over te gevenquote:Op zaterdag 31 maart 2018 19:31 schreef ray-xxx het volgende:
Over bananen;
Verwacht niet al teveel van dit 'wondermiddel'
Het zou mooi zijn wanneer er een wonderbanaan zou zijn die al onze problemen zou oplossen. Maar het vergt daarentegen gewoon veel zelfwerkzaamheid. Elke dag aan jezelf werken. En goed voedsel kan je er bij ondersteunen. Maar dat geldt ook voor bijv goed slapen, etc.
Ik herken dat wel. Ik volg mijn hart niet zoveel.quote:Op zaterdag 31 maart 2018 22:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Hoe meer ik posts van je lees, hoe meer ik het idee krijg dat je in je leven heel veel aandacht en erkenning tekort bent gekomen.
Ik herken meerdere dingen die je schrijft. Veel mensen die zich eenzaam en onbegrepen voelen, kunnen impulsief en roekeloos worden, vluchten in drank of drugs, krijgen woede-aanvallen, gaan zichzelf beschadigen, etc. Voor de omgeving zijn dat signalen dat er iets mis is.
Maar ook door veel te denken, piekeren en te analyseren kan je je gevoelens omzeilen en dat is mijn valkuil. Ik ging heel erg in mijn hoofd leven en sloot mij zodoende af van mijn omgeving. Ook vermeed eigenlijk zoveel mogelijk prikkels uit angst dat die mijn gevoelens zouden triggeren, waardoor ik voor mijn idee geen controle meer heb over mijn impulsen en mijzelf belachelijk maak of erger nog anderen en mezelf wat aan zou doen.
Als je heel erg in je hoofd leeft en minder contact hebt met de omgeving, raak je ook sociaal vervreemd.
Herken jij dat ook?
Te herkenbaar deze alinea's Leef ook (te) veel in mijn hoofd. Had er eigenlijk nooit zo over nagedacht moet ik zeggen.quote:Op zaterdag 31 maart 2018 22:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Maar ook door veel te denken, piekeren en te analyseren kan je je gevoelens omzeilen en dat is mijn valkuil. Ik ging heel erg in mijn hoofd leven en sloot mij zodoende af van mijn omgeving. Ook vermeed eigenlijk zoveel mogelijk prikkels uit angst dat die mijn gevoelens zouden triggeren, waardoor ik voor mijn idee geen controle meer heb over mijn impulsen en mijzelf belachelijk maak of erger nog anderen en mezelf wat aan zou doen.
Als je heel erg in je hoofd leeft en minder contact hebt met de omgeving, raak je ook sociaal vervreemd.
Herken jij dat ook?
Nog nooit van gehoord lichaamsherinnering, bedankt voor je reactie.quote:Op zaterdag 31 maart 2018 09:19 schreef ray-xxx het volgende:
Ik herken het.
Het heet 'lichaamsherinnering'
Je hebt misschien iets in het verleden meegemaakt wat negatief was. Tegenwoordig is dat gevaar er misschien niet meer. Maar de negatieve ervaring heeft zich als herinnering opgeslagen in je lichaam.
Wees zacht voor jezelf, doe aan yoga, zoek een liefdevolle partner, doe veel aan sex, richt je op dingen die je gelukkig maken, zoals misschien een hobby of je werk.
Hou er rekening mee dat in perioden het slechter gaat en in andere beter. Sommige dingen blijven ons hele leven bij ons. Maar het kan wel langzaamaan, door vele jaren heen, beter gaan.
NB; respecteer ook je eigen grenzen. En help jezelf niet extra in de stress door te pushen.
Echter, geleidelijke blootstelling aan beangstigende situaties is een beproeft recept.
Verder: lees over projecties (Carl Jung). Je leert dan dat je je eigen realiteit creëert. Zoals iedereen om je heen zijnhaar eigen realiteit ziet.
Het bovenstaande heeft mij enorm geholpen beter in mijn vel te komen.
Zijn er situaties / mensen bij wie je je extra gespannen voelt?
Dit herken ik echt heel erg ja. Bedankt dat je je ervaring opschrijft, vervelend voor jou maar ik ben blij dat nog iemand het herkent. Het gevoel dat het altijd moeite doen is als je bij anderen bent, je bent aan het werk om een leukere versie van jezelf neer te zetten en als het dan niet lukt is het nog extra vermoeiend omdat je dan telkens bezig bent met hoe je overkomt. Als ik bij anderen ben krijg ik automatisch aan 1 stuk door gedachten wat ze van me vinden, hoe ik overkom. Gemengd met negatieve of rare gedachten zoals beledigingen, dat ik verliefd op ze ben terwijl dat niet zo is enz. Ik moet misschien meer moeite doen om dit te negeren, maar het is net als een soort gilles de la tourette maar dan alleen van binnen. Na een wikipedia artikel over gilles de la tourette en aanverwante aandoeningen te hebben gelezen heeft het idee dat histamine misschien kan helpen mij weer hoop gegeven, dus dat ga ik maar weer eens proberen. Histamine bevattende voeding dit keer. Maar ja dat is weer vaak niet gezond en veroorzaakt weer ontstekeningen of zo zuuuchtttt... Dan moet ik maar de gezondste histamine dingen proberen https://www.histamineinto(...)diary/the-food-list/ ik schrijf wel een update of het zin had. Misschien verklaart dit ook wel waarom ik een keer me zo kalm voelde in gezelschap na het nemen van een cinnarizine tablet . Het zou eigenlijk tegenstrijdig moeten zijn maar misschien verhoogde de histamine toen het was uitgewerkt. Weet ik veel ik heb er jammer genoeg te weinig verstand van . Maar dat kon toen ook gewoon een illusie zijn. Wel interessant wat je schrijft over virussen. Er is zoveel wat onbekend is, voor hetzelfde geld kun je inderdaad een virus in je hersenen hebben dat je beïnvloed zonder het te weten. Vervelend dat je migraine hebt. Daarvoor kan denk ik ook serotonine helpen maar dat weet ik niet zeker.quote:Op zaterdag 31 maart 2018 15:00 schreef Crazylikethatglue het volgende:
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij in de eerste alinea van topcstarter wel herken. Echter heb ik dit altijd maar voor normaal aangenomen. Ik voel mij ook het beste wanneer ik alleen ben. Lekker geen sociale druk dat ik te min zou zijn of mij extra happy of spciaal of anders moet gedragen om maar geaccepteerd te worden. Dat mensen mij dan niet raar gaan vinden. Ook dat met dat kuchen. Dan betrek ik dan op mezelf. Dan denk ik, ze vinden mij vast vies want daarnet deed ie dat niet. Doet ie vast omdat ie een buitenlander ziet dat is dan een psychische kniereflex bij dat soort mensen. Doen ze onbewust. Tja is wel iets raars. Ik denk ook veel verder na. Bijv. wanneer het influenza-tijd is. Dan denk ik aan nat. geo docus. Waarin je ziet dat virussen het brein van een host kunnen overnemen of het kan prikkelen bepaalde dingen te doen. Bijvoorbeeld kuchen. In de hoop dat dat andere dier besmet raakt. Dat kan echt. Er zijn virussen die bijv. mieren helemaal overnemen zodat ze naar het puntje van een blad lopen en daar doodgaan en exploderen om het virus te verspreiden.
edit: Aha de amino Tryptofaan. ja dat kan ik ook wel proberen. Aan wat voor voedingsmiddlen denk je dan. Je kunt tryprofaan ook in pilvorm krijgen tegen migraine (waar ik ook last van heb, bleh).
Ik zeg nergens dat het een wondermiddel is, ik vergiste mij ook.quote:Op zaterdag 31 maart 2018 19:31 schreef ray-xxx het volgende:
Over bananen;
Verwacht niet al teveel van dit 'wondermiddel'
Het zou mooi zijn wanneer er een wonderbanaan zou zijn die al onze problemen zou oplossen. Maar het vergt daarentegen gewoon veel zelfwerkzaamheid. Elke dag aan jezelf werken. En goed voedsel kan je er bij ondersteunen. Maar dat geldt ook voor bijv goed slapen, etc.
Bedankt dat je mijn posts leest, dat vind ik echt heel lief van je.quote:Op zaterdag 31 maart 2018 22:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Hoe meer ik posts van je lees, hoe meer ik het idee krijg dat je in je leven heel veel aandacht en erkenning tekort bent gekomen.
Ik herken meerdere dingen die je schrijft. Veel mensen die zich eenzaam en onbegrepen voelen, kunnen impulsief en roekeloos worden, vluchten in drank of drugs, krijgen woede-aanvallen, gaan zichzelf beschadigen, etc. Voor de omgeving zijn dat signalen dat er iets mis is.
Maar ook door veel te denken, piekeren en te analyseren kan je je gevoelens omzeilen en dat is mijn valkuil. Ik ging heel erg in mijn hoofd leven en sloot mij zodoende af van mijn omgeving. Ook vermeed eigenlijk zoveel mogelijk prikkels uit angst dat die mijn gevoelens zouden triggeren, waardoor ik voor mijn idee geen controle meer heb over mijn impulsen en mijzelf belachelijk maak of erger nog anderen en mezelf wat aan zou doen.
Als je heel erg in je hoofd leeft en minder contact hebt met de omgeving, raak je ook sociaal vervreemd.
Herken jij dat ook?
Er werken ook andere mensen ja, sorry meer kan ik er niet over zeggen ivm anonimiteit die toch al weinig voorstelt waarschijnlijk maar tochquote:Op zondag 1 april 2018 10:46 schreef velden het volgende:
Wat voor vrijwilligerswerk doe je eigenlijk? (is toch meestal nogal sociaal?)
Ja hier nog zo'n geval. Problemen met teveel nadenken over mijzelf en over de wereld. Wat anderen van mij vinden interesseert me dan echter weer geen hol. Maargoed; constant nadenken dus. Ben ook veel bezig met zelfontwikkeling endergelijke en als je daar teveel in doorslaat (wat dus bij mij is gebeurd een aantal jaar geleden) dan kun je sterk het idee krijgen dat je niet meer in de realiteit leeft. Ik kan ook niet tegen oppervlakkige small-talk gesprekken omdat ik daar echt het nut niet van inzie. Verder ook een behoorlijke sociale stoornis wat betreft het ontmoeten van nieuwe mensen omdat je eerst vaak door enorme barrières van oppervlakkigheid heen moet voordat je iemand echt goed leert kennen. Of althans; dat heb ik altijd ervaren en vaak raakt mijn geduld snel op. Ik ben iemand die gelijk de diepte in wilt gaan in een gesprek en dan kan soms als geforceerd bij de desbetreffende persoon. Ik vind het ook lastig om te leven op deze oppervlakte en dan mensen te zien die daar wel tevreden mee lijken te zijn (ook omdat ze vaak gewoon niet beter weten) Maar ikzelf ben altijd bezig met die laag die daarachter schuilt namelijk die authentieke laag en omdat ik dit soort inzichten door de jaren heen heb gekregen vind ik het lastig om constant maar weer te functioneren op die oppervlakte omdat ik dat gewoon dodelijk saai en niet boeiend vind.quote:Op woensdag 28 februari 2018 07:17 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wie herkent dit? Ik heb een niet gediagnosticeerde sociale stoornis, met de volgende klachten:
- altijd zenuwachtig zijn rond andere mensen (die niet familie/hele goede vrienden zijn) waardoor ik me niet op andere dingen kan concentreren
- boodschappen die ik bij andere merk, bijv ze kuchen en dan weet ik zeker dat ze daarmee iets negatiefs aan willen geven (vooral bij familie/vrienden)
- gebrek aan energie en vijandigheid naar anderen als ze "in de weg zitten" en me ergeren met hun aanwezigheid terwijl ik zelf voor hen ook in de weg zit en irritant ben met m'n aanwezigheid waarschijnlijk (bij zowel vreemden als familie/vrienden)
M'n hele leven staat eigenlijk in het teken van deze stoornis, het grootste gedeelte van de dag ben ik bezig om de symptomen te verminderenn, echter weet ik nooit 100% zeker wat wel en niet werkt. Zijn er mensen die dit herkennen??
Wat helpt nou het beste naast gewoon gezond eten, voldoende beweging en goede nachtrust?
Er wordt gezegd bananen en zonnebloempitten dat eet ik al regelmatig.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |