Leven met een sociale stoornis

Wie herkent dit? Ik heb een niet gediagnosticeerde sociale stoornis, met de volgende klachten:
- altijd zenuwachtig zijn rond andere mensen (die niet familie/hele goede vrienden zijn) waardoor ik me niet op andere dingen kan concentreren
- boodschappen die ik bij andere merk, bijv ze kuchen en dan weet ik zeker dat ze daarmee iets negatiefs aan willen geven (vooral bij familie/vrienden)
- gebrek aan energie en vijandigheid naar anderen als ze "in de weg zitten" en me ergeren met hun aanwezigheid terwijl ik zelf voor hen ook in de weg zit en irritant ben met m'n aanwezigheid waarschijnlijk (bij zowel vreemden als familie/vrienden)

M'n hele leven staat eigenlijk in het teken van deze stoornis, het grootste gedeelte van de dag ben ik bezig om de symptomen te verminderenn, echter weet ik nooit 100% zeker wat wel en niet werkt. Zijn er mensen die dit herkennen??
Wat helpt nou het beste naast gewoon gezond eten, voldoende beweging en goede nachtrust?
Er wordt gezegd bananen en zonnebloempitten dat eet ik al regelmatig.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-03-2018 07:57:34 ]

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 07:20 schreef MissButterflyy het volgende:
Nee dat niet. Maar heb je al hulp gezocht bij bv een psycholoog ofzo?
Vervelend als het je zo in de weg zit dat je je leven niet op een normale manier kan leiden.

Ja en die zei sceptisch "Dus je sociale angst was op dat moment zo erg dat je ECHT die van internet bestelde benzo nodig had?" Ze geloofde het niet echt en vond daarom niet dat ik op dat gebied een stoornis had (nu gebruik ik die chemische troep al jaren niet meer). Want het was normaal dat je zenuwachtig bent bij anderen. Dus dat vraag ik mij dus af, of veel mensen dit hebben. En hoe ze ermee omgaan.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-02-2018 07:32:16 ]

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 07:34 schreef MevrouwPuff het volgende:
Je hebt geen diagnose dus, maar wel last van jezelf.
Ga eens naar de huisarts. Niet voor pillen, maar om cognitieve training ofzo bij de poh-Ggz.

Ja goed idee daar dacht ik al langer aan maarja omdat mij was verteld dat dit normaal was dacht ik ik wil niet weer bij de huisarts komen met iets wat geen echte stoornis is
Maar ga het toch maar doen

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 09:10 schreef MadJackthePirate het volgende:
Helemaal normaal klinkt dit ook weer niet, dus een second opinion lijkt me wel handig...

Maar afgezien daarvan, misschien helpt het als je elke week op zondag bijvoorbeeld een schema maakt van wat je die week gaat eten elke dag? Dan kan je je er mentaal al op voorbereiden ruim van tevoren en voldoende tijd inplannen. Wellicht helpt het totaal niet, maar het is maar een idee.

Ja dat wil ik bereiken ja, ben eerst nog gerechten aan het uitproberen en daarna ga ik zo'n schema maken

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 09:25 schreef Chai het volgende:
Of het nou een sociale stoornis is of niet, iemand die medicijnen van internet besteld om zichzelf te behandelen heeft toch wel duidelijk een hulpvraag?

Je zit niet lekker in je vel en hebt last van dwanghandelingen. Daar valt niks op af te dingen hoor.

Ja klopt ben blij dat je het snapt maar ik ga (of ging) ervan uit als een psycholoog zegt dit is normaal dat het dat ook is en dat veel mensen ook dit probleem herkennen.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 10:24 schreef Raskolnikow het volgende:

Je bestelde benzo's op internet?

Niet exact benzo's maar die tijd is geweest.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 11:42 schreef MevrouwPuff het volgende:

Nou geen duidelijke hulpvraag. Dat iemand vervolgens wel bij een psycholoog zit, duidt wel op een hulpvraag. Vraag is of diegene gemotiveerd is voor een langetermijn oplossing. zelf medicatie bestellen past daar meestal niet bij.

De meeste mensn hebben liever een korte dan een lange termijn oplossing. Dat terzijde, ik gebruik al jaren niets meer aan medicijnen.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 11:44 schreef CarbonC het volgende:
Hoe zit het met vrienden / vriendinnen?
En heb je wel eens een relatie gehad?

Paar vrienden, paar keer hele korte relatie gehad, nu niet meer. Ben er tevreden mee.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 11:55 schreef Libertarisch het volgende:
Een gebrek aan zelfvertrouwen en de sociale angst die daarmee gepaard gaat is niet alleen een gevolg van een aangeboren stoornis, het is ook het gevolg van falen in het leven.

Je kunt zelfverzekerder worden en minder sociaal angstig door iets te bereiken in je leven, een leeuw geeft niets om de mening van schapen. Een schaap is bang voor de leeuwen, een cliché maar waar.

Minder zeiken dus en meer presteren

Mijn sociale angst komt niet vanwege gebrek aan zelfvertrouwen, maar door de lichamelijke symptomen... Deze angst staat prestaties juist in de weg. Ik ben het met je eens dat sociale angst geen drama is en je je er overheen moet kunnen zetten, alleen mij lukt dat op dit moment helaas niet. Daarom wou ik weten of het anderen wel lukte.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 12:13 schreef LeesFoknl het volgende:
Bananen helpen inderdaad, het is iets met (beter functioneren van) bepaalde verbindingen binnen de hersens. Van zonnebloempitten weet ik het niet.

Kun je eten en voeding niet zien als JOUW EIGEN PERSOONLIJK medicijn.
En dus inderdaad een eten-plan vor jezelf opzetten. bedenken wat je het lekkerste vindt, wat er dus het beste "in gaat" bij jou. En dat koppelen aan voedingswaarde.
Bv. maak een supershake met bv. melk, eiwit/proteine in een smaak die je echt lekker vindt.
Neem de tijd, en maak vaste tijden, om te gaan eten. Net als bij medicijnen die voorgeschreven worden. Neem vitaminesupplementen zodat je op dat gebied geen grote tekorten krijgt.

Probeer eten als iets positiefs te zin door jezelf te zien als een lekkerbek, een genieter. Misschien niet veel maar wel en lekker en goed spul.

Al aan chocolade gedacht? Men zegt dat dat ook op de psyche uitwerkt.

Hier moet je inderdaad echt voor gaan zitten, liefst met een dietist, en een eet schema te maken. Lettend op wat je lichaam nodig hebt EN wat je lekker vindt of in ieder geval naar beneden krijgt.
Tussenmaaltijdjes, snoepen (gezond snoep, fruit) Vaak eten per dag.
Veel andere mensen hoeven niet te denken over eten, anderen wel. Degenen die te veel en diegenen die te weinig of ongezond eten moeten daar wel over nadenken. Dat eten echt plannnen, bv een soort weekoverzicht (ook eens vis bv). En doe dit met een specialist op dat gebied, laat je door je huisarts een verwijzing sturen naar een dietist of misschien zelfs al een stap verder, de een of andere kliniek, voor bv wekelijks een bezoek of 2 wekelijks.

Ik denk dat het eerste medicijn, zeker bij jou, je voeding moet zijn.

Lijkt mij eigenlijk ook dat iets als sporten en joga jou goed zouden doen. Of dansen?
En slaap voldoende eventueel met een dutje tussendoor.

Wat medicijnen betreft, ik weet niet wat benzo(drine?) is maar ik zou zeker geen medicijn slikken dat niet door de arts voorgeschreven wordt of dat ik in ieder geval besproken heb met mijn arts.

Ja nou dat vind ik dus ook, dat voeding het eerste medicijn hoort te zijn, chocolade schijnt idd ook gezond te zijn in puurdere vorm, en ja eiwit, ook goed al verbetert het mijn sociale klachten dan weer niet, sporten doe ik niet daar heb ik een hekel aan zou wel beter voor me zijn maar ik kom wel aan 30 min beweging per dag. Als ik meer tijd heb dan zou ik inderdaad sportschool kunnen overwegen, bedankt voior je tips

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 12:34 schreef LeesFoknl het volgende:
En naar mijn idee gewoon ongecompliceerde lekkere sex. Dus zonder relatie en dit en dat gedoe. Ik zie sex dan als de combinatie van sport en yoga. De sex is de sport en de yoga is de trance achtige super ontspannen rust die over je heen komt. Maar ja, misschien is dat bij vrouwen anders, of bij jou.

Daarom zet ik deze dan ook apart van de rest ....

Haha
Nou het ligt gewoon aan het lichaam, dat zal ik nog wel 100x blijven herhalen. Ik ben nog steeds van mening dat het gevoel seks te willen om de seks voorbehouden is ten opzichte van vrouwen, paar uitzonderingen van vrouwen die echt serieus uit hun dak gaan bij het zien van een (gespierd) mannen lichaam van een vreemde man daargelaten. Een naakte man laat veel vrouwen volkomen koud. Ik durf echter te wedden dat ze een naakte vrouw aantrekkelijker vinden, ook al zijn ze hetero. En dat als een willekeurige vrouw een man was geweest, dus wel nog wat men een vrouw noemt qua karakter maar met mannen lichaam, de vrouw even graag seks had gewild.. Met andere vrouwen!! Als de man. Daar tegenover staat, dat als de vrouw verliefd wordt, zij wel seks kan willen met een man, romantisch over hem fantaseert, hem de meest fantastische en sexy persoon op aarde vind enz, maar dat "telt niet" want de man wil immers niet zo graag een relatie die tot seks leidt als dat hij seks wil zonder moeite te hoeven doen, of iig geen moeite voor onzekere uitkomst. De man wil altijd direct resultaat zien. Hij tolereert geen onzekerheid en te grote mogelijkheid tot afwijzing. Begrijpelijk, maar niet alles in het leven verloopt snel en efficiënt, en het proces van proberen op te wekken van romantische gevoelens bij een ander jammer genoeg het minste.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 12:44 schreef Puntenjager het volgende:
Gewoon 'gek' dus!?

Ja klopt .. Maar dat zijn wel meerderen hier .. Gelukkig

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 13:30 schreef Metalfrost het volgende:

Ja vroeger veel gehad. Gelukkig dat nu minder en soms zelfs helemaal weg. Al vind ik verjaardagen nog steeds niks, maar dat heeft meer met interesse te maken en het pleasen van anderen dan dat ik er bang voor ben.

Exposure en gedachtenschema's. Exposure omvat opschrijven wat je verwacht in gebeurtenis, gedachten, gevoel, gedrag en het gevolg van vier voorgaande. Vervolgens ga je de verwachting aan in de situatie die deze hem oproept. Na de situatie beleefd te hebben, ga ja na wat er werkelijk gebeurde en of de 5 G's strookten met de werkelijkheid of niet.

Gedachtenschema's omvatten dezelfde 5 G's maar dan in een setting die telkens terugkeert. Bijvoorbeeld naar de winkel gaan. Hoe je het went of keert, je zult altijd naar de winkel moeten. De angst die je voelt bij het naar de winkel gaan is een snelweg in je hersenen. De gedachten gaan zó snel dat de gewoonte hierin een aantal negatieve verwachtingen voordraagt en zorgt dat jij angstig wordt. Een gedachteschema zorgt ervoor dat er zich een nieuw paadje in je hersenen wordt aangestampt om op den duur een nieuwe snelweg te kunnen aanleggen. Een snelweg met alleen positieve, vooruitstrevende gedachten, in plaats van negatieve tegenwerkende gedachten.

Een G-schema werkt als volgt: je noteert de gebeurtenis. Bij die gebeurtenis horen gedachten. Bij de gedachten hoort gevoel. Wat is het gedrag dat de gebeurtenis, gedachten en gevoel met jou doen? Wat is het gevolgd van dat gedrag?
Aan de andere kant van het blaadje ga je de positieve gedachten noteren. In praktijk zijn dit de omgekeerde gedachten van de linker kolom, die van de realiteit.
Wat is de prognose in gevoel van die gedachten? Wat is het gevolg van die positieve gedachten en dat positieve gevoel? Wat is het gevolg van je positieve gedrag met betrekking tot de gebeurtenis?

Op die manieren kun je jezelf nieuwe wegen voorstellen, om je naar een beter, ander leven te kunnen wijzen.

Ik ga het maar eens op die manier doen, bedankt voor je uitgebreide reactie. Mensen pleasen is heel irritant ja, dat herken ik. Je bent de eerste die het wel herkent geloof ik. Goed dat je er zelf bijna vanaf bent gekomen.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-03-2018 08:02:51 ]

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 15:03 schreef CarbonC het volgende:
Vitamine D slikken, op tijd slapen, 's avonds geen blauwe schermen etc.

Vitamine d heb ik nog en ben ik sinds kort af en toe weer gaan nemen, ga het nu iedere dag doen, is inderdaad erg belangrijk ook tegen de hoge bloeddruk wat ook angst kan veroorzaken en heb een tekort ja. En nu slaagde ik er helaas niet in maar geef je 100% gelijk over blauwe schermen... Die maken mij 's avonds klaar wakker en zelfs aggressief. Ik krijg er gewoon een heel raar gevoel van. Blauw licht 's avonds is niet goed voor je.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 21:58 schreef CarbonC het volgende:

Op de meeste apparaten kun je een automatische nachtstand instellen.

Ga even kijken bedankt

quote:

Op donderdag 1 maart 2018 10:48 schreef LeesFoknl het volgende:

Dit is duidelijk .... héél apart!
Jij kent de man nog beter dan mannen zich kennen! Denk je .... En ook nog allemaal! Alle mannen zijn gelijk. Waarom zoeken dan veel vrouwen de juiste man, als ze toch allen gelijk zijn. behalve dan misschien hun uiterlijk, hun maatschappelijke status en hun financien en inkomen.

Ja, waarom eigenlijk? Veel mannen zoeken immers ook niet de juiste vrouw. Als ze maar mooi is en gehoorzaam, dat lijkt het aller belangrijkste. Daarnaast, het is overdreven feminazi vrouwengezeur als ik boos ben omdat mij uitgelegd wordt hoe vrouwen evolutionair in elkaar steken en hoe dit hun gevoelens zou beinvloeden, dus tja.. Iemand moet het meest volwassen zijn, maar dat ben ik in het dagelijks leven al, hoop ik.

quote:

Op donderdag 1 maart 2018 22:19 schreef harddriver het volgende:
Ik weet hoe lastig dit kan zijn en heb hier veel onderzoek naar gedaan. Het beste helpt cognitieve gedragstherapie in combinatie met exposure. De cognitieve gedragstherapie geeft je handvatten om met moeilijke situaties om te gaan, maar zal je niet bevrijden van deze angst. Daarvoor zul je ook de confrontatie aan moeten gaan met jouw angsten. Dat is het moeilijkste deel. In hoeverre belemmert deze angst jouw leven? Ga je veel dingen uit de weg die je graag zou willen doen?

Enkele natuurlijke middelen die goed helpen om de scherpe randjes van jouw angststoornis weg te nemen zijn L-Theanine (200mg) en Taurine (4g). Je kunt dit elke dag gebruiken en er treedt weinig gewenning op. Maar pas op, dit zijn slechts hulpmiddelen geen oplossingen.

Je moet er ook rekening mee houden dat sommige mensen van nature minder geschikt zijn voor sociale situaties. Dit heeft allerlei biologische redenen en het gaat te ver om dat hier te bespreken. Stel in ieder geval niet te hoge eisen aan jezelf. Ben blij met elk stukje vooruitgang en verwacht niet dat dit op korte termijn op te lossen is. Als je er alles voor geeft zul je wel veel voortgang kunnen maken.

Veel succes en geef niet op

Cognitieve gedragstherapie voor sociale angst heb ik al gehad. Zowel met schema/huiswerk als gewoon "er is niets aan de hand, je angst is overdreven". Ik ga mijn angst niet uit de weg , misschien dat ik weinig feesten bezoek, maar wel verjaardagen en op mijn werk heb ik er ook veel last van. Ik werk wel niet zoveel als ik zou willen erdoor, want dan ben ik bang dat ik op een punt kom dat ik er helemaal niet meer naartoe durf.
Ik heb inderdaad l theanine overwogen, van taurine wist ik niet dat het goed kon zijn maar het zit idd in. Energy drank om de caffeine af te zwakken en caffeine veroorzaakt angst, dus dat lijkt me ook wel een goede. Ik probeer nu magnesium uit en daarna ga ik taurine proberen. Ik had l theanine uiteindelijk niet gekocht omdat ik op een forum voor sociale angst geen succesverhalen las erover en ik aan het sparen ben. Maar ik wil het sowieso oooit eens proberen, omdat ik benieuwd ben of het nog andere positieve effecten heeft. Bedankt voor je uitgebreide bericht.

[ Bericht 6% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-03-2018 08:46:25 ]

quote:

Op vrijdag 2 maart 2018 11:57 schreef LeesFoknl het volgende:
Ja geeninspiratie1235, je hebt wel overal een antwoord op, weet het beter. Bent zelfs volwassener als anderen (hoop je), weet alles van oa cognitieve gedragstherapie zowel met schema/huiswerk als gewoon "er is niets aan de hand, je angst is overdreven". Gelijk heb jij! De meest volwassene en de slimste.
Je bent op de goede weg, goed bezig, een gelukkig en waarde vol leven te leiden.

Het is mijn probleem waar het in dit topic over gaat en dan krijg ik het verwijt dat ik alles daar over beter weet? Nogal logisch lijkt me? Tenzij anderen in mijn hoofd kunnen kijken?
Ik vind niet dat ik alles beter weet, maar het lijkt wel alsof ik niet eens op adviezen enz nag antwoorden. Ik moet iedereen op fok altijd maar gehoorzamen en al doe ik dat is het nog steeds niet goed genoeg. Maar hoe ver wil je dat ik ga? Moet ik voor de vierde keer naar een psycholoog en het bewijs hier posten? Wat wil je?

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-03-2018 00:17:55 ]

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 01:42 schreef LordHorusNL het volgende:

Weet je ik heb me hier ook zeker schuldig aan gemaakt en als ik zo lees hoeveel impact dit op jouw gedachtegoed heeft gehad begin ik me te realiseren dat ik de laatste paar jaar zeker niet op een gezonde manier naar relaties tussen mannen en vrouwen heb gekeken.

En het echt tijd is om daar iets aan te gaan doen, dus in jouw eigen hulp topic heb jij mij ook een beetje geholpen "geeninspiratie1235" Bedankt dus.

Zelf heb ik ook vaak genoeg met mezelf in de clinch gelegen over sociale dingen dus ik weet hoe klote het kan zijn, maar als ik het zo lees werk je al hard aan het overkomen van je problemen.

Realiseer je dat heel veel mensen elke dag met zulke dingen lopen en dat je absoluut niet de enigste bent.

Keep it up en veel succes.

Op welke manier heb je niet op een gezonde manier naar relaties tussen mannen en vrouwen gekeken?
Je hoeft me niet te bedanken, ik wist helemaal niet dat je hiermee zat immers en plaatste dit vanuit m'n eigen probleem, maar het is goed om te lezen dat jij er iets aan gehad hebt als je dat serieus meent.
En het geeft me toch wel weer een positiever gevoel over de situatie.
Blijkbaar horen de sociale problemen voor sommigen bij het leven, voor anderen weer niet, maar het is dus wel iets redelijk normaals. Dank je.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 07:24 schreef LeesFoknl het volgende:
Neen ts-er, je vraagt om hulp, advies (al 3 psychologen, volgens mij ook je hele sociale omgeving, Fok.nl enz. om mee te denken en mee te filisoferen) maar neemt niets aan.
Ik denk dat je dáárom niet te helpen bent, momenteel. Misschien moet er nog een tijd overheen gaan. Het kan verkeren, zei Brederode.

Die psychologen daar ben ik niet uit mezelf heen gegaan, ik was naar ze toe gestuurd. Natuurlijk ben ik op gegeven moment echt vrijwillig gegaan ook uit hoop dat ze mijn problemen op konden lossen (dit mag je niet zeggen bij een psycholoog, maar dat is dus wel vaak het geval bij artsen, is een psycholoog dan wel een arts, of een soort spiritueel genezer, als van de client die iets mankeert geestelijk al een hoogstaand karakter wordt geeist?) Toen ze mij duidelijk advies hadden gegeven toen heb ik dat ook letterlijk opgevolgd, braaf huiswerk gemaakt als schoolkind enz. Het hielp ook wel iets maar het zorgde niet voor dat mijn problemen weggingen, dat kwam pas met medicijnen, later kwam ik daarvoor niet meer in aanmerking, toen had ik geen officiele diagnose meer en ben ik daar door de psycholoog uitgeschreven. In overleg wel, maar ze kon niks meer voor me betekenen. Ik zou inderdaad een nieuwe kunnen zoeken, maar dat is een beetje vreemd: iedereen hamert juist op dat de psychiater/psycholoog door opleiding/ervaring een autoriteit is die je het beste kunt gehoorzamen, maar tegelijkertijd moet je als client doorzoeken naar de psycholoog die jou het beste kan helpen. Dat lijkt tegenstrijdig advies.
Mijn sociale omgeving weet uiteraard niets van dit probleem........

Je hebt ergens wel gelijk, het is gewoon ondankbaar om een topic te openen en advies niet aan te nemen, aan de andere kant weet ik niet wat ik nog meer zou moeten doen om het aan te nemen, moet ik gedetailleerd posten hoe ik tips in praktijk breng? In jouw geval, ik volg jouw tips al op, behalve het sporten, maar daar heb ik nu even geen geld voor (wel geld maar ben aan het sparen) en geen behoefte aan, ik neem het mee voor later, maar wat wil je dat ik precies doe met de rest van jouw advies?
Ik weet om te beginnen niet of jij hetzelfde probleem had, en dat was ook mijn vraag, advies van mensen die hetzelfde probleem hadden, niet of iedereen mee kon denken en filosoferen met mij, tenzij dat hun hobby is.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 07:43 schreef LeesFoknl het volgende:

tjonge jonge, wat een beeld heb jij van mannen (en vrouwen)!
Omschrijf jij jezelf als hetero?

Zou graag eens willen weten van andere vrouwen of zij ook zo denken over mannen en vrouwen lichamen, dus dat zelfs de hetero vrouw een naakte vrouw aantrekkelijker vindt dan een man.

Als ik terug lees wat voor misselijkmakende teksten ik vroeger schreef over jongens en mannen die ik leuk vond omdat ze er toevallig leuk uitzagen "oh hij is de liefde van mijn leven, gedetailleerd verslag van oninteressante dingen die hij doet" enz, dan beschouw ik mezelf idd als hetero, ik vond deze jongens/mannen alleen nooit leuk om hun naakte lichaam, maar hoe ze met kleding overkwamen, hun gezicht en uitstraling. Ik vond hen dan nu ik er over nadenk ook aantrekkelijk om hun lichaam, maar niet per se voor de seks. Ja dat ook wel vroeger, maar ik had dat niet bij zomaar iedere knappe man, en dit hoor ik van veel vrouwen. Ze moeten echt verliefd worden. Nu word ik niet meer verliefd.
Ik ben er heel erg benieuwd naar hoe de meeste vrouwen hierover denken, nadat ik onderzoeken heb gelezen waaruit bleek dat alle vrouwen biseksueel zijn. Maar toen ik er op fok onderzoek naar wou doen, stelde ik de vragen verkeerd en werd het niet serieus ingevuld.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 08:32 schreef Lienekien het volgende:
Hierboven staan me wat te veel tekst om allemaal door te lezen, dus dat heb ik niet gedaan.

Ik weet ook niet of jij een ‘normale’ sociale angst hebt of dat er bij jou meer aan de hand is. Maar uit wat ik dan wel heb gelezen, krijg ik in ieder geval sterk het gevoel dat je nooit een goede hulpverlener hebt getroffen die bij jou de juiste toon wist te raken. Eigenlijk zou iemand jou moeten kunnen duidelijk maken dat je ‘normaal’ bent in de zin van dat jij last hebt van iets waar veel andere mensen ook last van hebben (in meerdere of mindere mate). En dat er wel het nodige is wat jij zelf zou kunnen doen om de hinder die jij ervan ondervindt te verminderen. Ik zou dan ook in de eerste plaats denken aan jouw gedachten. Wat doe je met gedachten als ‘dat kuchje betekent dat ze me afkeuren’? Als het je zou lukken om die gedachten om te buigen, gaat je onzekerheid ook afnemen.

Ik zag al iets over de G’s voorbijkomen. Een leuke vind ik ‘RET jezelf’ over de rationeel-emotieve therapie. Een helder boekje dat misschien in de ervaringsverhalen al heel herkenbaar is en waar je sowieso zelf mee aan de slag kunt.

Je bent niet je gedachten. Als dat duidelijk wordt, ga je ook inzien dat als het je lukt de zgn ‘niet-helpende gedachten’ uit te dagen, je bij jezelf een verandering op gang kunt helpen.

Bedankt voor de tip, ik zal RET jezelf eens lenen bij de bieb.

[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-03-2018 09:46:46 ]

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 11:29 schreef LeesFoknl het volgende:
Ik spreek voor mezelf, en ik denk voor de meeste mannen: het is niet dat ik met elke knappe vrouw sex zou willen. Komt echt wel wat meer bij kijken. En als dat er (ook) is dan hoeft ze beslist niet persee knap te zijn.

Wat komt er dan nig meer bij kijken?

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 11:34 schreef LeesFoknl het volgende:

Sommige dingen, problemen, gaan ook gewoon over. Lossen zich als het ware vanzelf op. Gelukkig voor de betroffenen.
Kunnen lichamelijke of psychische problemen zijn, of combinaties ervan.

Maar hoe weet je of dat wel of niet zo zal zijn? Niet vooraf dus iig

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 12:24 schreef LeesFoknl het volgende:
Of ik een sociale fobie heb of heb gehad. Zeker, wie niet? Iedereen heeft wel iets van een sociale fobie, of dat nu angst is om voor een volle zaal te spreken, of solo een dans voor publiek op te voeren etc. De een erger dan de andere, de een lijdt er meer onder dan de andere. Maar het zal de meeste mensen niet vreemd zijn.

Maar door ervaringen, door leven, kun je er door of er uit groeien Mits je er niet volledig aan toegeeft. En mits je eraan werkt / probeert te werken. (cursus spreken in het openbaar), RET, NLP, mindfulness etc. etc.) Er leiden meer wegen naar Rome.

Ik vermoed je kent "Mind" al? Zij hebben ook een soort forum. En vanalles nog meer. Maar dat moet je zelf maar eens bekijken en lezen:
https://wijzijnmind.nl/

Maar waarom schreef je dat dan niet meteen?
Ja, ik ken Mind. Ik ben lid van de nieuwsbrief. Ik heb ook op de site gekeken. Maar die deprimeert mij heel erg. Zoveel mensen die lang op wachtlijsten staan, en niets dat eraan te doen valt behalve misschien meedoen aan hun acties, die voor mij nogal ver weg zijn en waarvan ik denk dat de ggz instellingen zich er helaas toch niets van aantrekken.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 12:03 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Er zijn zoveel mensen die leven met een 'sociale stoornis'. En er zijn ook heel veel mensen die niet opgeven, aan zichzelf werken en stukje bij beetje socialer worden omdat ze meer zelfvertrouwen krijgen.

Je bent gemotiveerd en strijdvaardig, TS. Maar je pakt het niet op de goede manier aan. Je laat je tegenhouden door wrok naar de psychische hulpverlening en ik heb meerdere malen hier meegemaakt bij je dat je zo in je hoofd zit dat je onrealistisch achterdochtig wordt.

De achterdocht is begrijpelijk, want ik weet van jou waarom. Je wilde schematherapie doen, je behandelaars stemden daar niet in mee, maar legden jou ook niks uit en vervolgens gebeurt er helemaal niks terwijl je de hulp zeker nodig heb. Helaas komt dit zo ontzettend vaak voor en ik kan erover meepraten... en dit is gewoon fout van de hulpverlening. Je lijkt me niet imbeciel, dus ze kunnen je gewoon helder uitleggen waarom de schematherapie niet geschikt voor je zou zijn.

Maar vergeet deze instantie en ga op zoek naar een andere. Ga naar de huisarts, zoek maatschappelijke hulp op en probeer sociaal je grenzen te verleggen door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk te doen, te gaan sporten en mensen te ontmoeten of doe dat in een andere vorm van vrijetijdsbesteding.

Het grootste struikelblok in jouw vermeende gebrek aan sociale vaardigheden is volgens mij je eigen onzekerheid en gevoel van eigenwaarde.

Bedankt voor je begrip. Maar wie garandeert mij dat de volgende psycholoog mij wel kan helpen, of dat ik er nog 10 gehad moet hebben en weer veel tijd voor niks kwijt ben? Want zelf zien ze het uiteraard niet als fout, en veel mensen op dit forum zijn ook van mening dat psychiaters en psychologen geen fouten kunnen maken, want als je zoiets beweert dan ben je recalcitrant en gemakzuchtig, dan is het je eigen schuld. Maar tegelijkertijd wordt er wel van de client verwacht dat deze zich niet bij de beslissing van de ene autoriteit neerlegt als deze niet bevalt maar doorzoekt naar een andere. Die mening wordt dan wel vaak gedeeld. Als ze niet bij voorbaat al denken dat ik lieg over mijn inzet. Alsof ik voor de lol 8 of 9 jaar ofzo van mijn leven naar psychologen ben geweest. Alsof dat alleen al geen toewijding is, er zijn mensen die na 2 weken al afhaken of nooit komen. Alsof ik nooit huiswerk maakte. Alsof ik er eerder mee stopte dan toen mij werd verteld dat er niets meer was dat ze voor mij konden betekenen. Jij snapt het ten minste.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 12:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
En geen zelfstudies doen hoe je met jezelf je emoties moet omgaan. Je moet dingen gaan ervaren.

Dat doe ik ook, mensen gaan er hier van uit dat ik een kluizenaar ben die alleen maar op fok zit, van s' ochtends vroeg tot 's avonds laat. Ik werk, doe vrijwilligerswerk, ik spreek af met vrienden, ik heb op die momenten dan alleen last van angst die mij belemmert.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 12:16 schreef Aansteker707 het volgende:
Naar mijn idee is inzicht hét middel tegen angsten. Onder sociale angst zit vaak de overtuiging: 'ik ben héél erg belangrijk. Daarom let iedereen voortdurend op mij, en zal iedereen wel de hele tijd met MIJ bezig zijn. Ik ben het centrale punt waar het allemaal om draait'. Dat is natuurlijk een gruwelijk grote illusie van de mind. Er is werkelijk niets van waar. In werkelijkheid ben je het zoveelste mens dat ze op een dag tegenkomen, en anderen zijn veel meer met zichzelf bezig dan met jou.

Dat is dan ook de oplossing tegen dit soort angsten. Je innerlijke overtuigingen ontmantelen en tegen het licht houden, en de illusie ervan gaan leren doorzien. Alleen dan kunnen dergelijke dingen hun kracht verliezen. Bijkomend voordeel is dat je steeds normaler in je denken en ervaren zult worden. Gezondheid van geest.

Ja ik heb een nogal groot ego, wie niet, ik spreek mezelf er regelmatig op aan, maar in dit geval is dat niet de oorzaak van mijn sociale problemen. Ik heb echt reden om te denken dat anderen mij opmerken. Want ik stel mezelf inderdaad vaak gerust met: ze letten niet op jou, maar op anderen. Maar dan krijg ik weer een opmerking waaruit blijkt dat ze wel de symptomen van mijn sociale angst opmerken die ik juist wilde verbergen.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 14:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Ik ken die basis hoor. Ik begrijp ook wel dat je bij haar geen narcistische persoonlijkheidsstoornis toewijst. Maar ondanks dat vrees ik wel dat zoiets bij TS een zelfverwijtende lading teweeg kan brengen.

Wat ik uit haar andere topics ook opmaak, is dat ze heel erg de behoefte heeft om zichzelf en anderen beter te begrijpen. Waarschijnlijk om van een ontzettend diepliggend kutgevoel af te komen. Eigenlijk doet ze wat een psycholoog behoort te doen. Maar in haar geval wordt ze van het kastje naar de muur gestuurd.

Ik hoop dat ze wilt vertellen wat voor hulp ze zoal opgezocht heeft en in welke regio van Nederland ze woont. Wie weet kunnen wij haar wel een tip geven waar ze wellicht wel goede hulp kan krijgen.

Lief van je dat je het voor me opneemt. Wat hij zegt zit wel een kern van waarheid in hoor. Ik denk zelf ook dat ik aan een soort narcisme lijd. Niet omdat ik mezelf op dit moment geweldig vind, maar omdat ik geloof in de maakbaarheid van de mens en dat alle zogenaamde tekortkomingen waar mensen op neer kunnen kijken bij een ander in de toekomst heel gemakkelijk verholpen kunnen worden. Ik geef even niet de regio vanwege privacy ook voor de desbetreffende psychologen, sorry daarvoor.

De enige psychologische praktijk die ik nog zou overwegen denk ik, is er 1 gebaseerd op het moderne consumenten idee. Ken jij zoiets? Zelfs spirituele docenten werken tegenwoordig vaak op deze manier. Je hebt een website met een catalogus. Daarin staan officiële psychologische testen en therapievormen. Je kunt gewoon kiezen welke je wilt, zonder tussenkomst van een psychiater/psycholoog. Deze is nu denk ik nog nodig zodat het vergoed wordt, de huisarts kan je alleen naar een psychiater/psycholoog doorverwijzen die jou eerst beoordeelt en in een hokje plaatst.
En dan wordt er gezegd: goed datdit zo is en dat er nog autoriteiten bestaan. Want het is niet de bedoeling dat je een snelle oplossing krijgt voor je psychologische problemen, andere mensen willen dat je lang huiswerk maakt en nadenkt over jezelf en dat het je niet praktisch verder helpt maakt niet uit, want het moet immers een soort kruising zijn tussen persoonlijke groei en een straf dat je durfde uit te komen voor je psychologische problemen, een opvatting die mensen eigenlijk alleen kunnen hebben denk ik dan als iedereen psychologische problemen heeft,
En dan lijkt de medicalisering vreemd en niet afgebakend genoeg, en dan is de term psychiater of psycholoog verhullend, maar dat het dan niet schoolhoofd van tuchtschool en docent in sociaal gewenst gedrag heet, is volgens deze mensen maar een detail.

Maar tegelijkertijd: als deze niet werkt, zoek je toch verder naar een andere? Alsof de mening van deze ene autoriteit blijkbaar alsnog niet betrouwbaar genoeg was? Maar dat ben je nog steeds telkens aangewezen op de mening van een ander.
Dezelfde test op internet zou toch hetzelfde resultaat moeten geven?
Als de psycholoog de eigen mening meeweegt en deze gebaseerd is op ervaringen met andere cliënten, zou een database met alle ervaringen en observaties van psychologen landelijk toch veel betrouwbaarder zijn?
Daarnaast komt de psycholoog niet beroepsmatig in aanraking met zogenaamd gezonde mensen. Deze worden dus kennelijk niet meegenomen in de vergelijking. Dat is alleen op hoegekis.nl, waar weinig aandacht/enthousiasme voor is.
Bedankt dat je mij de erkenning geeft dat ik mijn best doe om mijn psychologische problemen op te lossen en mezelf en anderen wil begrijpen, ook al heeft het nog niet geholpen. Daar ben ik heel blij mee, want dat heeft verder niemand immers gedaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 04-03-2018 08:56:28 ]

quote:

Op zondag 4 maart 2018 14:14 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Er is helaas geen garantie dat de volgende psych je kan helpen. Het enige wat je wel kan doen, is door gericht te zoeken en je niet 'zomaar' ergens aanmelden. Ik zeg overigens niet dat je dat doet, maar vaak wordt er als je bij een instantie zit vanzelf bepaald wat er met je gaat gebeuren zonder dat je daar enige inspraak in hebt.

https://dokterbosman.nl/

Misschien is deze instantie wel iets voor jou.

Ja, precies. Zij bepalen. Bedankt voor de link, dat is een goede website. Het aanbod vind ik wel te beperkt, schema therapie en echt uitgebreide diagnostische testen staan er niet bij, al zijn de testen die er wel op staan zeker een goed begin. Dit is denk ik wel de toekomst van de psychologie. Als deze site uitgebreider wordt en ik het geld er voor over heb (want zelfs eigen risico is voor mij nu veel gezien mijn wantrouwen en omdat ik aan het sparen ben) zal ik dit of iets soortgelijks eens overwegen.
Ik reageer later op de rest

quote:

Op zondag 4 maart 2018 14:28 schreef Samuel24 het volgende:

nou fantastisch advies weer Dr Phil. maar ik denk niet echt dat dit plannetje van jou even gaat werken hoor. ik denk dat TS naast haar problemen ook erg onstabiel is. en als je onstabiel bent...hoe kan je dan zomaar snel even iets gaan bereiken?
als je iets wilt bereiken dan moet je daar tijd en moeite in steken. of denk jij soms dat het allemaal vanzelf gaat Libertarisch?
en dat kost uiteraard ook weer een hoop stres. stres die TS juist niet kan gebruiken naast haar problemen. want psychische problemen worden namelijk altijd alleen maar erger als daar ook stres bij komt kijken.

verder heb ik ook een beetje de zelfde problemen zoals TS. vooral als ik me in een omgeving bevind waar het heel druk is met vreemde mensen ofzo. (bijvoorbeeld supermarkt) dan wil ik op dat moment het liefst gillend wegrennen vanwege alle prikkels die ik daarbij krijg. al dat gelach, gezucht, zure gezichten, blije gezichten....het is allemaal dood vermoeiend om dat allemaal maar te moeten gaan verwerken vind ik.

Tja ik besteed de tijd die ik heb om te proberen te bereiken wat ik wil. Alleen ondertussen heb ik last van angst.
Zo'n reactie als jou bedoelde ik eigenlijk. Jij begrijpt mijn probleem omdat je er zelf ook last van hebt en je deelt uit jezelf jouw ervaring, bedankt daarvoor.
Ik zelf zorg voor zoveel mogelijk rust en regelmaat in mijn leven. Dan gaat het iets beter. Heb jij dat ook nodig? Wat helpt bij jou het beste?

quote:

Op zondag 4 maart 2018 15:12 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik zit zoals je weet al heel veel jaren in de psychische hulpverlening. Ik begin er sinds de laatste jaren pas achter te komen hoe de vork in de steel zit bij mij. Terwijl ik het anderzijds altijd al wist, maar omdat het door anderen nooit werd erkend en werd afgedaan als gepieker, durfde ik het zelf ook niet te erkennen. Ik heb immers ook niet de wijsheid in pacht, dus als ik ideeën ga koesteren waar ieder ander het schijnbaar niet mee eens is, dan zal ik het waarschijnlijk verkeerd zien.

Toch moet je meer op jezelf vertrouwen. Andere mensen kunnen alleen jouw gedrag zien. Dat kunnen ze zelfs beter dan jijzelf, want jouw ogen staan immers niet gericht op jezelf. Je eigen gedrag kan je voornamelijk beoordelen hoe mensen vervolgens weer op jou reageren.

Maar anderzijds ben jij wel de enige die weet wat je denkt en voelt. Je bent ook degene die het meest weet wat je hebt meegemaakt. Jij bent dus degene die het best weet waardoor bepaald gedrag wordt veroorzaakt.

Jouw 'sociale stoornis' is naar mijn indruk grotendeels het gevolg dat je je altijd minderwaardig hebt gevoeld. Daardoor kan je bijvoorbeeld heel erg geblokkeerd worden in je puberteit en adolescentie en dat zijn juist heel belangrijke perioden in je leven dat je je sociaal gaat ontplooien. Klopt dat een beetje? Ik heb zelf in die perioden vooral in mijn hoofd en fantasieën geleefd en eigenlijk te weinig echte ervaring opgedaan.

Je kan dat later alsnog wel inhalen, maar als je volwassen bent, word je geacht de basis al te hebben. Er is geen gelegenheid meer om je emotionele grenzen te verkennen. Maar die ruimte kan je wel bijvoorbeeld krijgen bij intensieve groepstherapie.

Als je intensieve groepstherapie krijgt voor persoonlijkheidsstoornissen zoals borderline, klinkt dat heel heftig en lijkt het alsof je heel gestoord bent. Maar wat ikzelf daar heb geleerd, is dat de emoties op zich heel normaal: ik reageer er alleen door mijn gebrek aan eigenwaarde extreem op, omdat ik zulke emoties voorheen wegdrukte en dus niet heb geleerd dat te kunnen verdragen.

Wat jij bijvoorbeeld hier op FOK doet, is al een aanwijzing dat je wel beschikt over kracht om hier uit te komen. Je bent heel erg op zoek en je probeert ondanks heftige emoties wel objectief naar jezelf te kijken. Je hebt al laten zien dat je beschikt over zelfreflektie en je kan volgens mij anderen ook redelijk correct inschatten. Het kan weleens misgaan, maar ik denk zelf dat dat vooral komt omdat heftige emoties dit tijdelijk vertroebelen.

Daarbij ben je heel gedreven en gemotiveerd. Het komt wel goed met je, je moet alleen niet opgeven en blijven zoeken en jezelf geen deadline stellen wanneer het over zou moeten zijn.

Met hoe het bij jou zit, bedoel je daarmee autisme of iets anders? Jammer dat je psychische problemen snel door anderen werden afgedaan als gepieker. Helaas gebeurt dat bijna altijd. Je hebt gelijk dat anderen alleen gedrag kunnen zien, en aan de hand daarvan beginnen anderen direct te oordelen. Maar wat ik dan het gekke vind, is dat op een forum als dit mensen ook direct beginnen over mijn gedrag (of beter gezegd: wat ze vermoeden een gebrek aan gedrag).
Ik weet ook wel waardoor mijn gedrag (of beter gezegd: lichamelijke symptomen) kan worden veroorzaakt, maar dat weten zorgt er niet voor dat het overgaat.

Ik herken wat je zegt over je minderwaardig voelen en in je hoofd leven. Wat bedoel je precies met je emotionele grenzen verkennen?
Intensieve groepstherapie zal ik zeker in de toekomst overwegen, als ik wat meer verdien. Bedankt voor het compliment dat ik nog enigszins redelijk overkom en doorzettingsvermogen heb volgens jou.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 16:59 schreef LeesFoknl het volgende:
Vind dat er hier veel mensen heel zinnige antwoorden geven! Echt! Chapeau!
Uiteindelijk zal ze er toch zelf moeten zien uit te komen (hoewel moeten ....)
Ik ben blij dat er ook iemand be-aamt dat het vaak iets is waar je uit groeit.
Voor sommige mensen is het een deel van echt volwassen worden. Ik bedoel dat niet negatief, maar je bent echt nog niet volwassen met je 21-ste of zo. En je kan ook op bepaalde vlakken volwassen zijn en op andere nog niet zo ver zijn.
Maar heel vaak gaat het beter en beter, soms zelfs zonder dat je het in de gaten hebt constateer je opeens, hee, daar heb ik een stuk minder last van.

Nou, het is meer zo dat als iemand ik noem maar wat, de griep heeft en dat het werk belemmert, dat mensen dan ook zeggen: ziek maar uit, maar als het langer duurt zegt niemand: daar moet je uitgroeien. Waarom geldt dat dan wel voor psychische problemen? Ik snap dat ik niet altijd even volwassen hier overkom en het vergeleken met sommigen zoals jou ook niet echt ben, maar ik ben de leeftijd van 21 wel ruim gepasseerd (kom eerder in de buurt van de 30). Maar oké, ik accepteer wel dat dit bij het leven hoort, en dat ik tijdelijk weinig inkomen heb, ik hoop alleen dat ik dus niet op gegeven moment niet meer naar mijn werk durf, maar goed dat is ook mijn eigen probleem.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 17:29 schreef LeesFoknl het volgende:
Hoe doe je dat toch, die stukjes binnen een bijdrage quoten?
Ik kopieer dan maar .....

Ts-er schrijft: Wat komt er dan nig meer bij kijken? (Behalve knap)
Nu dan;

- mijn type zijn (dus los van knap)
- sportief karakter, in de zin van loyaal en groot van geest en hart, iemand iets kunnen gunnen.
- Empathie, ook voor echte underdogs of losers. Sociaal, sociaal vaardig en aardig.
- Uitgaan van het positieve en goede bij een mens.
- Niet te snel en gejaagd. Rustig en ook rust uitstralend.
- nooit kritiek of negatiefs vertellen of bespreken waar een ander bij is.
- eergevoel en eigenwaarde zonder arrogant of een bitch met lange tenen te zijn.
- goede huisvrouw zijn strekt tot aanbeveling, vooral de was want de rest kan ik zelf ook behalve strijken. Koken doe ik graag en goed zelfs.

Iemand die ook gelukkig is met zichzelf, tevreden is over zichzelf, zich accepteert zoals ze is.
Een gesprek voeren kan maar niet praat puur om te praten.

Nou, als ze dat allemaal is mag ze zelfs een beetje lelijk zijn

Oh oké bedankt voor de toelichting. Sorry als ik het te zwartwit zag en dacht dat het je alleen om het uiterlijk ging.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 17:42 schreef LeesFoknl het volgende:
Ik citeer van ts-er het volgende:

Maar waarom schreef je dat dan niet meteen? (het gaat over een sociale fobie hebben)
Ja, ik ken Mind. Ik ben lid van de nieuwsbrief. Ik heb ook op de site gekeken. Maar die deprimeert mij heel erg. Zoveel mensen die lang op wachtlijsten staan, en niets dat eraan te doen valt behalve misschien meedoen aan hun acties, die voor mij nogal ver weg zijn en waarvan ik denk dat de ggz instellingen zich er helaas toch niets van aantrekken.

Ik schreef dat niet meteen omdat ik mij helemaal niet bewust ben van een sociale fobie. Maar ANGST, er tegen op zien, voor bepaalde situaties, is oh zo menselijk dat ik er gewoon van uit ga dat iedereen wel, IN MEER OF MINDERE MATE, een sociale fobie heeft. Wat is fobie, wat is er tegen op zien, wat is bang, angst, wat is normaal en wat is ziekelijk.

Mind heb ik net gevonden toen ik wat aan het googlen was (mbt dit topic).

Een sociale fobie is ook pas iets van de laatste jaren, daarvoor werd het überhaupt niet serieus genomen/ erkend. Maar ik denk inderdaad dat je gelijk hebt dat iedereen het op een bepaalde manier herkent en dat de scheidingslijn tussen gewoon en ziekelijk zelfs voor psychiaters/psychologen vaak niet uit te leggen valt. Ze hanteren wel richtlijnen uit de dsm, maar voegen er ook hun eigen mening aan toe en het is allemaal niet erg exact te bepalen volgens mij.
Je googlede naar aanleiding van dit topic? Dat is wel aardig, bedankt.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 17:52 schreef LeesFoknl het volgende:
Ik heb hier wel iets dat ik ken, dat is Stichting Horizon.
Daar zijn vrijwilligers die mensen opzoeken, soort "maatje" met diegene worden om af en toe af te spreken en mee te praten, gewoon wat gezellig kletsen, of spelletje of eens samen er uit enz. Dus geen professionals maar mensen die "open staan voor mensen die misschien anders zijn". Vooral gericht op mensen die eenzaam zijn.

Zo te lezen ben je niet eenzaam, maar ik denk dat fijn voor jou zou zijn iemand te hebben die niet uit je eigen omgeving komt en dus voldoende afstand heeft, waarmee je kunt praten als klankbord maar ook je denken eens aan kunt vertellen die jou daar haar (zijn?) mening over geeft. Zodat je jezelf, en je redeneren en doen, eens kunt toetsen, bespreken, in een voorgehouiden spiegel kunt zien.

Stichting de Horizon / Levanto groep.nl

Bedankt voor de tip. Zo'n project hebben wij ook in de gemeente.
Ik heb daaraan meegedaan als maatje (ironisch genoeg). Jammer genoeg had ik er daarna geen tijd meer voor, en dat was best wel erg, want ook al had ik het een paar jaar gedaan, zo iemand rekent op je, en ik voel me er nog steeds wel slecht over dat ik het moest afkappen. Of ergens ook wilde misschien, omdat ik niet goed genoeg was in vriendschappen onderhouden en activiteiten verzinnen.
Zou iemand zo'n maatje van mij worden, dan is dat vanuit mij ook een extra verplichting. Ik ben inderdaad niet eenzaam, ik voel mij alleen niet op mijn gemak bij andere mensen. Dat komt denk ik niet doordat ik te weinig met anderen in aanraking kom, maar door gebrek aan zelfvertrouwen, wat PabstBlueRibbon schreef. Mensen die ik niet goed ken vind ik juist extra stressvol om mee om te gaan. Ik heb wel een coach gehad als maatje, die heeft mij veel geleerd.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 20:34 schreef Aansteker707 het volgende:
Mij valt altijd op dat mensen in dit soort topics echt honderduit hele a4-pagina's vol kunnen lullen over hun problemen. Over-analizing zou ik bijna zeggen. Misschien is dat ergens wel symbolisch voor het probleem: veel te veel nadenken. Steeds maar weer al je issues in je eigen hoofd tot in het oneindige blijven herhalen, en het daarmee dus ook in stand houden. De hersenen werken middels verbindingen, die als ze maar voortdurend onderhouden blijven worden dus ook in stand worden gehouden. Zo worden de problemen als plantjes die steeds opnieuw water krijgen. m.i. is het beter dergelijke dingen zo veel mogelijk te de-programmeren.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 22:38 schreef Aansteker707 het volgende:

Ik zou die gedachte 'ik ben hartstikke knettergek' maar niet al te persoonlijk maken, want met jou wellicht het grootste gedeelte van de mensheid. We zijn collectief gestoord. We gebruiken dat brein van ons helemaal niet waar het voor bedoeld is. Het zou een functioneel orgaan moeten zijn, een hulpmiddel om ons te dienen. In plaats daarvan is ie overactief en wordt ie ingezet om onszelf in de put te denken of erger. Onze moderne maatschappij is ook veel te veel erop gericht.

Al zou je maar in één korte flits een keer kunnen ervaren dat bijna al je problemen zich in je eigen hoofd bevinden en je jezelf van alles hebt aangepraat, dan zou dat een opening kunnen zijn die het hele kaartenhuis in elkaar kan doen donderen.

quote:

Op zondag 4 maart 2018 21:14 schreef Aansteker707 het volgende:

Nee, dat bedoel ik er niet mee. Ik bedoel alleen dat de meeste problemen voortkomen uit het denken en in stand worden gehouden door het denken. Men zou gewoon eens wat minder moeten gaan denken en beter contact met lichaam en het gevoel moeten opbouwen.

Je zegt zinnige dingen. Maar wat ik alleen jammer vind is dat je al bij voorbaat ervan uit lijkt te gaan dat mensen die hier hun probleem posten zoals ik het toch niet begrijpen. Niet al het denken is goed. Dat snap ik ook. Daarom denk ik soms bewust aan niets, of kijk ik een entertainment programma, doe ik lichamelijk werk, wandel ik, enzovoort. Wat kan ik nog meer doen om "meer in contact te komen met mijn gevoel"?
Daarnaast denk ik dat ik mijn probleem op de verkeerde manier heb omschreven. Natuurlijk denk ik niet steeds letterlijk wat ik hier heb neergeschreven. Als ik al aan mijn sociale angst denk, is het in de zin van: ik moet nu een oplossing bedenken want dit kan zo niet langer. Maar vreemden snappen niet hoe ik het ervaar, dus moet ik het toch wel uitleggen? Dit is een narcistisch subforum. Ik ben daarin alleen maar een product van mijn omgeving. Als de optie hier over jezelf te beginnen niet had bestaan, had ik het ook niet gedaan. Maar veel mensen doen het.

Mijn symptomen zijn met name lichamelijk. Ik heb geen last van mijn piekergedachten. Ik heb wel last van het gejaagde gevoel in mijn lichaam en nog andere dingen die ik ivm herkenning liever niet noem. Lichamelijke symptomen die huisartsen vaak aan iets psychisch als sociale fobie toeschrijven. "Meer in mijn lichaam komen" ,"meer voelen" enz is niet voor iedereen altijd gunstig. Eerst heb ik de symptomen en dan pas ga ik erover nadenken. Waarom zou ik er anders over nadenken, wat voor zin had dat dan? Je denkt na omdat je een oplossing wil. Maar voor sommige dingen, zoals dit, lijkt geen directe oplossing te zijn. Erg frustrerend als het je dagelijks leven belemmert waardoor je van minder dan een minimuminkomen moet rondkomen en het werk vanwege de mensen stress met zich meebrengt. Zal heus wel normaal zijn, maar om er beter mee om te gaan, was ik benieuwd naar ervaringen van anderen.
Maar goed jij bent dus wel door minder te denken van je sociale angst afgekomen, gingen de lichamelijke symptomen als gevolg van minder denken bij jou wel weg?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 05-03-2018 15:14:15 ]

quote:

Op maandag 5 maart 2018 15:07 schreef Samuel24 het volgende:

af en toe mijn rust nemen. goed slapen, goed eten. dingen doen die ik leuk vind. en proberen wat minder negatief te denken. maar ja...dan nog draag ik een emmer bij me die snel gevuld is. en daar is weinig aan te doen. dat betekent dus dat mijn arme hersentjes snel overactief zijn en dan raak ik dus gestrest. en als die stres nog verder omhoog gaat dan word ik boos. en als mijn boosheid en strestheidsniveau dan nog verder omhoog gaat dan kan ik (gebeurd heel zelden gelukkig) woedeaanvalen krijgen.

Ja heel herkenbaar dit alles helaas. Goed beschreven.

quote:

Op maandag 5 maart 2018 15:13 schreef Samuel24 het volgende:

maar uiteindelijk komt het wel goed hoor. hoe ouder je word des te beter kan je er mee omgaan. hoe oud ben je eigenlijk?

Paar jaar verwijderd van 30 jij dan?

quote:

Op maandag 5 maart 2018 15:26 schreef Samuel24 het volgende:

ik ben 25, ook een paar jaar verwijderd van de 30. en ik moet zeggen...hoe ouder ik word des te rustiger ik ook word. mijn pubertijd was namelijk een drama.

Insgelijks, ouder worden heeft alleen maar voordelen

quote:

Op maandag 5 maart 2018 16:04 schreef puzziepie het volgende:

Dit idd.
Je moet dingen zelf gaan ervaren.

Wat bedoel je? Welke dingen? Ik ga naar vrienden/familie, ik werk, dus ik heb sociaal contact, ik voel me er alleen ongemakkelijk bij en daarvoor vroeg ik tips die echt werken van mensen die hetzelfde hebben. Maar is niet erg.

quote:

Op maandag 5 maart 2018 18:11 schreef Aansteker707 het volgende:

Oké. Nou, het enige wat ik eigenlijk met alles wat ik zei maar wil zeggen, is dat het - gelukkig voor jou - uiteindelijk allemaal alleen maar gedachtepatronen en gevormde percepties zijn. Met een duur woord heet het conditionering. Je hersenen zijn door je leven heen op een bepaalde manier geprogrammeerd onder invloed van wat je allemaal over jezelf en 'de wereld buiten je' (die zich eigenlijk altijd in jouzelf bevindt) bent gaan geloven. Dat is allemaal heel complex en zo, maar de goede boodschap is: het is uiteindelijk allemaal maar een droom die jouw brein dagelijks als werkelijkheid voor je neus tovert. Een heel realistisch lijkende weliswaar. Zo realistisch dat ik hier nu degene lijk die er gewoon geen barst van begrijpt en jij wel beter weet waarschijnlijk, maar het is nu eenmaal echt zo. Als je dát nu maar een klein beetje onder ogen zou kunnen gaan zien, al is het maar een heel klein beetje, dan kan er al een zaadje kiemen die je hier uiteindelijk uit gaat halen. En daar wens ik je heel veel succes bij!

Ja als je het zo zegt, conditionering alles is maar een droom, dan kan ik er wel meer mee ja. Dat helpt om afstand te creëren tussen jezelf en de rest van de wereld waardoor je jezelf wel kan trainen net iets minder angst te ervaren. Bedankt voor je reacties.

quote:

Op maandag 5 maart 2018 18:13 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Het ging niet direct over autisme of wat dan ook bij mij.

Iedereen die in de problemen zit door wat dan ook, kan reacties krijgen die staan voor onbegrip. Het hoort bij het leven, denk ik. De mens als kuddedier zeg maar is denk ik geneigd om problemen te ontkennen, omdat anders de veilige dagelijkse gang van zaken wordt verstoord.

Psychische problemen zijn niet concreet. En zeker niet als het over zelfbeeld gaat. Dan reageren
heel veel mensen met "dat was ik vroeger ook, maar daar moet je op den duur overheen groeien". Voor de meeste mensen lijkt dit vanzelf te gaan (al zijn ze zich vaak niet bewust dat dezelfde onzekerheden die ze als puber hadden er nog steeds zijn). Maar als je emotionele ontwikkeling verstoord wordt kan je als geestelijk volgroeide volwassene nog steeds niet goed je emoties reguleren.

Tja. Verder probeert men hier ook te verklaren wat er met jou aan de hand kan zijn. Probeer daar niet teveel negatiefs achter te zoeken

Sorry, ik ga er inmiddels van uit dat al je posts over autisme gaan. Mijn fout. Je hebt gelijk, psychische problemen zijn niet concreet. Dat ergert mij heel erg maar het is nu eenmaal zoals het is. Ik zal inderdaad proberen om minder negatief te zijn. Je hebt helemaal gelijk dat "de mens" problemen vaak altijd zal blijven ontkennen, daar is niets tegen te doen. Ik zal het onthouden en er rekening mee houden.

quote:

Op maandag 5 maart 2018 18:18 schreef MadJackthePirate het volgende:
Hier in R&P speelt men ook graag amateurpsycholoog, dat is ook nog een punt. Als het bij vreemdgaande personen of gepeste personen is, fair enough. Maar bij mensen die duidelijk psychische problemen hebben ben ik daar niet zo'n voorstander van.

Tips zullen natuurlijk gegeven kunnen worden, maar je kan hier ook vaak genoeg halve diagnoses e.d. lezen. Vind ik dan.

Maar het probleem dan is vind ik, dan er geen concreet antwoord is vanuit de psychiatrie wat het verdriet bij een scheiding of de negatieve gevolgen van pesten anders maakt dan psychiatrische problemen, en dat maakt mij erg sceptisch. Het is waar dat mensen op dit forum niet de opleiding psychologie hebben gevolgd. Maar zelf heb ik totaal geen vertrouwen meer in psychologen en hun diagnoses, omdat psychiaters/psychologen subjectief maar niet transparant zijn. Ze stellen een diagnose, maar kunnen niet concreet zeggen waarom ze die diagnose stellen, dat gaat achter je rug om. Als je in discussie gaat, krijg je geen argumenten. Als je je dossier wilt zien kan dat niet helemaal. Dan zijn de "diagnoses" hier nog duidelijker en controleerbaarder. Maar goed, die discussie heb ik vaak gevoerd en bijna niemand is het met me eens dus .

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 07:49 schreef LeesFoknl het volgende:

Kun je je voorstellen hoe rustig IK ben, met mijn 71.

Maar er zijn toch meerdere manieren om jezelf rustiger te krijgen. Ik noemde al sex dus daar heb ik het niet over.
Maar verder kan voedsel je rust geven. Maar misschien (dat moet je dus bij jezelf onderzoeken en uitproberen, ergens buiten de nachtrust om, een half of heel uurtje te gaan rusten in een luie stoel of op je bed. Met een rustgevend muziekje of (my favorit) waar ik woon hoor je altijd vogels kwetteren en heel zelden een kind. Verder niks. Van vogels gekwetter, bosgeluiden enz, heb je ook cd´s of op you tube vanalles te vinden. Yoga, hypnose of zelfhypnose.
Daarom denk ik, en zeg ik, vaak gaat het in de loop der jaren steeds beter, omdat je dus (per toeval, een opmerking van iemand, iets dat je leest) tgen iets aanloopt dat BIJ JOU werkt.
Daarom is wisselen van therapeut of psycholoog ook goed, tot je diegene treft die klikt met JOU. En vaak zijn dat niet eens professionelen, maar een correspondentie vriend. Of een collega of vriendin of ... of ...
Neem gerust van mij aan dat tijd jou zal helpen. Tijd en ervaringen. En met ervaringen bedoel ik ook kontakten. Misschien moet je eens een bejaard iemand zoeken die graag wat bezoek, kontakt wilt. Jij hebt, wat ik denk, ogen van anderen nodig die jou zien, met monden die jou vertellen hoe ze jou zien (gewoon een meid, niet een waar altijd op gelet wordt, je bent prinses Amalia niet). Zodat je jezelf in een ander, juister perspectief ziet. En begrijpt dat je gewoon rustig (in alle rust) jezelf kunt en mag zijn.
En ook praten met mensen die (heel) andere ervaringen en problemen hebben zodat je jezelf en je gedachten wat kunt (leert) relativeren.

Lees mijn onderschrift eens .............

Ja bedankt voor je tips maar die heb ik ook allemaal toegepast al. Let op mijn voeding, heb aan yoga en hypnose gedaan, ga regelmatig naar mensen op leeftijd (grootouders, 1x in de 2 weken) zeg tegen mezelf dat ik niet zo belangrijk ben dat mensen op me letten zorg voor voldoende nachtrust enz enz. Het helpt wel iets, maar de lichamelijke symptomen gaan er niet mee weg . Maar het is de laatste tijd wel minder geworden, bedankt dat je de moeite neemt om te reageren

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 23:01 schreef LeesFoknl het volgende:
DE boekenclub (ECI maar nieuwe naam bookspot) net eens doorgebladerd voor ts-er, zag al zo 3 boeken die interessant zijn voor haar.
Nu, die boeken krijg je ook allemaal bij de bibliotheek. verdiep je in andere manieren van denken middels goede boeken.

Lezen is mijn favoriete hobby, cliché maar toch, door iets tussendoor heb ik er even geen tijd voor gehad maar kan niet wachten om gewoon weer ontspannen een paar boeken te kunnen lezen

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 16:01 schreef Aansteker707 het volgende:

Conditionering

Mooi filmpje bedankt voor het delen

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 18:58 schreef Crazylikethatglue het volgende:
Heb je dwangstoornis en handelingen?

Klopt maar ik heb iets ontdekt. Naast het feit dat oefenen met het steeds minder niet te doen echt helpt je moet het alleen durven wat therapeuten eigenlijk ook exact zo aanraden waardoor ik er meer vertrouwen in heb (de meerwaarde van therapeuten zit voor mij vooral daarin, de client vertrouwen geven), is een dieet met veel tryptofaan waarschijnlijk ook wel goed, baat het niet dan schaadt het niet ik heb iig wel gemerkt (kan ook placebo zijn) dat het daardoor iets makkelijker is om mijn dwanghandelingen steeds minder te doen en ik er minder op negatieve manier over nadenk.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-03-2018 08:54:53 ]

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 09:19 schreef ray-xxx het volgende:

Ik herken het.

Het heet 'lichaamsherinnering'

Je hebt misschien iets in het verleden meegemaakt wat negatief was. Tegenwoordig is dat gevaar er misschien niet meer. Maar de negatieve ervaring heeft zich als herinnering opgeslagen in je lichaam.

Wees zacht voor jezelf, doe aan yoga, zoek een liefdevolle partner, doe veel aan sex, richt je op dingen die je gelukkig maken, zoals misschien een hobby of je werk.

Hou er rekening mee dat in perioden het slechter gaat en in andere beter. Sommige dingen blijven ons hele leven bij ons. Maar het kan wel langzaamaan, door vele jaren heen, beter gaan.

NB; respecteer ook je eigen grenzen. En help jezelf niet extra in de stress door te pushen.

Echter, geleidelijke blootstelling aan beangstigende situaties is een beproeft recept.

Verder: lees over projecties (Carl Jung). Je leert dan dat je je eigen realiteit creëert. Zoals iedereen om je heen zijnhaar eigen realiteit ziet.

Het bovenstaande heeft mij enorm geholpen beter in mijn vel te komen.

Zijn er situaties / mensen bij wie je je extra gespannen voelt?

Nog nooit van gehoord lichaamsherinnering, bedankt voor je reactie.
Vervelend om te lezen dat je het herkent, maar het is wel fijn om te weten dat ik hierin niet de enige ben.
Wees zacht voor jezelf is op zich een goed advies maar je moet er niet in doorslaan hoor. Iemand die slechte dingen denkt of doet, moet die ook altijd zacht zijn voor zichzelf? Vergeving en acceptatie is goed als het passend is bij de situatie vind ik. Maar in een normaal leven waarin iemand geen al te verkeerde dingen doet moet de balans natuurlijk wel uitgaan naar zelf liefde ja.
Ik hoef geen bestaande partner, sex kan mij niets schelen. Maar inderdaad helpt het om je te richten op dingen die je gelukkig maken, dat doe ik nu ook al. En inderdaad het zijn gewoon periodes. Dat besef ik nu ook wel meer. Nu gaat het bijvoorbeeld al een stuk beter, dit komt ook door het gedrag van collega's en omdat ik minder werk en op het werk heb ik juist het meeste last van het probleem. Maar dat heeft ook weer de consequentie dat ik veel minder verdien dan zou kunnen en ik heb al het minimumloon maar ja ik ga binnenkort maar weer proberen het langzaam op te bouwen qua uren inderdaad, dat is een goed idee.
Carl Jung heb ik wel iets van gelezen, projectie daar ben ik wat betreft ervaring bekend mee, alleen dan denk ik: hoe kun je controleren of je iets aan het projecteren bent of die ander werkelijk zo is?

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 15:00 schreef Crazylikethatglue het volgende:
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mij in de eerste alinea van topcstarter wel herken. Echter heb ik dit altijd maar voor normaal aangenomen. Ik voel mij ook het beste wanneer ik alleen ben. Lekker geen sociale druk dat ik te min zou zijn of mij extra happy of spciaal of anders moet gedragen om maar geaccepteerd te worden. Dat mensen mij dan niet raar gaan vinden. Ook dat met dat kuchen. Dan betrek ik dan op mezelf. Dan denk ik, ze vinden mij vast vies want daarnet deed ie dat niet. Doet ie vast omdat ie een buitenlander ziet dat is dan een psychische kniereflex bij dat soort mensen. Doen ze onbewust. Tja is wel iets raars. Ik denk ook veel verder na. Bijv. wanneer het influenza-tijd is. Dan denk ik aan nat. geo docus. Waarin je ziet dat virussen het brein van een host kunnen overnemen of het kan prikkelen bepaalde dingen te doen. Bijvoorbeeld kuchen. In de hoop dat dat andere dier besmet raakt. Dat kan echt. Er zijn virussen die bijv. mieren helemaal overnemen zodat ze naar het puntje van een blad lopen en daar doodgaan en exploderen om het virus te verspreiden.

edit: Aha de amino Tryptofaan. ja dat kan ik ook wel proberen. Aan wat voor voedingsmiddlen denk je dan. Je kunt tryprofaan ook in pilvorm krijgen tegen migraine (waar ik ook last van heb, bleh).

Dit herken ik echt heel erg ja. Bedankt dat je je ervaring opschrijft, vervelend voor jou maar ik ben blij dat nog iemand het herkent. Het gevoel dat het altijd moeite doen is als je bij anderen bent, je bent aan het werk om een leukere versie van jezelf neer te zetten en als het dan niet lukt is het nog extra vermoeiend omdat je dan telkens bezig bent met hoe je overkomt. Als ik bij anderen ben krijg ik automatisch aan 1 stuk door gedachten wat ze van me vinden, hoe ik overkom. Gemengd met negatieve of rare gedachten zoals beledigingen, dat ik verliefd op ze ben terwijl dat niet zo is enz. Ik moet misschien meer moeite doen om dit te negeren, maar het is net als een soort gilles de la tourette maar dan alleen van binnen. Na een wikipedia artikel over gilles de la tourette en aanverwante aandoeningen te hebben gelezen heeft het idee dat histamine misschien kan helpen mij weer hoop gegeven, dus dat ga ik maar weer eens proberen. Histamine bevattende voeding dit keer. Maar ja dat is weer vaak niet gezond en veroorzaakt weer ontstekeningen of zo zuuuchtttt... Dan moet ik maar de gezondste histamine dingen proberen https://www.histamineinto(...)diary/the-food-list/ ik schrijf wel een update of het zin had. Misschien verklaart dit ook wel waarom ik een keer me zo kalm voelde in gezelschap na het nemen van een cinnarizine tablet . Het zou eigenlijk tegenstrijdig moeten zijn maar misschien verhoogde de histamine toen het was uitgewerkt. Weet ik veel ik heb er jammer genoeg te weinig verstand van . Maar dat kon toen ook gewoon een illusie zijn. Wel interessant wat je schrijft over virussen. Er is zoveel wat onbekend is, voor hetzelfde geld kun je inderdaad een virus in je hersenen hebben dat je beïnvloed zonder het te weten. Vervelend dat je migraine hebt. Daarvoor kan denk ik ook serotonine helpen maar dat weet ik niet zeker.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 19:31 schreef ray-xxx het volgende:
Over bananen;
Verwacht niet al teveel van dit 'wondermiddel'
Het zou mooi zijn wanneer er een wonderbanaan zou zijn die al onze problemen zou oplossen. Maar het vergt daarentegen gewoon veel zelfwerkzaamheid. Elke dag aan jezelf werken. En goed voedsel kan je er bij ondersteunen. Maar dat geldt ook voor bijv goed slapen, etc.

Ik zeg nergens dat het een wondermiddel is, ik vergiste mij ook.
Als je websites van diëtisten moet geloven zit tryptofaan niet het meest in bananen maar in pruimen, soja, pitten (zonnebloempitten, pompoenpitten) en heb je daarnaast ook koolhydraten nodig om het te kunnen verwerken van bijv volkoren granen.
Nee een dieet doet niet alles. Maar hetzelfde kun je zeggen van aan jezelf werken door anders te denken: niemand heeft ooit exact gemeten hoeveel procent van gedachten en gevoelens wordt veroorzaakt door externe factoren en hoeveel door de persoon zelf. En goed slapen is bijna het aller belangrijkste ja, of in ieder geval zelf merk ik daar het meeste verschil van qua psychische gezondheid.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 22:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Hoe meer ik posts van je lees, hoe meer ik het idee krijg dat je in je leven heel veel aandacht en erkenning tekort bent gekomen.

Ik herken meerdere dingen die je schrijft. Veel mensen die zich eenzaam en onbegrepen voelen, kunnen impulsief en roekeloos worden, vluchten in drank of drugs, krijgen woede-aanvallen, gaan zichzelf beschadigen, etc. Voor de omgeving zijn dat signalen dat er iets mis is.

Maar ook door veel te denken, piekeren en te analyseren kan je je gevoelens omzeilen en dat is mijn valkuil. Ik ging heel erg in mijn hoofd leven en sloot mij zodoende af van mijn omgeving. Ook vermeed eigenlijk zoveel mogelijk prikkels uit angst dat die mijn gevoelens zouden triggeren, waardoor ik voor mijn idee geen controle meer heb over mijn impulsen en mijzelf belachelijk maak of erger nog anderen en mezelf wat aan zou doen.

Als je heel erg in je hoofd leeft en minder contact hebt met de omgeving, raak je ook sociaal vervreemd.

Herken jij dat ook?

Bedankt dat je mijn posts leest, dat vind ik echt heel lief van je.
Ik weet niet of het ook een soort projectie is van jou omdat jij zelf ook veel aandacht en erkenning tekort bent gekomen, maar vooral de erkenning dat is zeker wel zo ja. Dat komt vooral door deze sociale handicap. Mensen zien een saai persoon en dan doen ze geen moeite om mij te leren kennen, maar dat snap ik ook heel goed want als mensen mij wel willen leren kennen dan schep ik zelf afstand vanwege het feit dat ik dan altijd iemand moet zijn die ik niet ben en dat erg vermoeiend is. Als ik mezelf zou zijn bij anderen, zou ik zwijgend naast ze zitten en alleen naar hen luisteren en af en toe ja of nee zeggen en lachen om hun grappen, verder niets. Zelfs mijn goede vriendinnen en hun partners zeggen wel eens dat ik zo stil ben en vragen vaak of het wel helemaal goed gaat en zeggen dat ik wat "losser" moet worden (er wordt me ook vaak alcohol aangeboden, alleen met alchol wordt ik losser, maar ik wl niet verslaafd raken), terwijl ik me dan gewoon best vermaak. Soms heb ik gesprekken, maar die eindigen vaak als ik door de feitelijke vragen heen ben en dan niets meer weet te zeggen. Het is gewoon gortdroog, ik heb het over de werkelijkheid en de meeste doen dat op een manier dat het verdraaglijker wordt maar ik breng alleen maar de feiten of wat ik denk dat de feiten zijn. Ik voel me een zombie, een soort levende dode. EEn plant. Ik ben aanwezig, maar echt veel verschil maakt dat niet. Ik begrijp ook precies waar het probleem ligt: een combinatie van gebrek aan kennis/inspiratie/creativiteit (hoofd is leeg, dan kan je ook niks zeggen) en lef. Dat wordt weer veroorzaakt door teveel piekeren. Want vroeger als kind maakte ik soms domme grappen wat ik nu ondenkbaar vind, het was niet altijd leuk maar ik durfde ten minste iets te zeggen. Maar ik wil ook niet alles zeggen wat ik denk. Aan spontaniteit zit ook een negatieve kant. Voor elk leuk ding dat iemand zegt zegt diegene misschien ook een paar zeer beschamende dingen. Maar toch.. misschien beter dat, dan saai zijn. Maar ja, jezelf resetten naar een eerdere versie wat betreft lef en creativiteit is moeilijk. Want je wordt volwassen en dan verandert je karakter gewoon, dat kun je niet ongedaan maken en zoveel zou het ook weer niet uitmaken denk ik.

Je zegt "voor de omgeving is het een signaal dat er iets mis is" als iemand roekeloos gedrag vertoont. Dat is niet mijn ervaring. In mijn omgeving, en hier op het forum, en bij de meesten heb ik het idee, is roekeloos gedrag een teken van normale zwakte die bij het leven hoort maar waar alleen mensen met een extra zwak slecht karakter aan toegeven in de op Amerikaans gedachtegoed gebaseerde prestatiemaatschappij. Waar dit soort gedrag door veroorzaakt wordt interesseert niemand, als het gedrag maar verdwijnt. Daarom zijn psychologische instellingen ook een soort heropvoedkampen waarin cliënten vooral wordt aangeleerd om geen voor de maatschappij ongewenste gevoelens meer te hebben.

Triggers vermijden is dan heel goed, het is het enige wat je kunt doen om de controle te houden over jezelf. Soms dan heb ik ook dat ik automatisch het tegenovergestelde doe van wat ik wil. Het komt door slaaptekort. Door slaaptekort raak je soms een soort van bezeten. Natuurlijk niet echt bezeten maar je doet dan bijna automatisch dingen die je eigenlijk niet wil. De controle over je eigen handelingen lijkt dan weg. Dat is natuurlijk hoe je het ervaart, want ditt kan niet echt. Ten minste, in deze maatschappij heeft de mens 100% controle over iedere eigen gedachte en handeling. Daarom zijn er ook zoveel rokers en alcoholisten. Of misschien heeft dat laatste daar niet echt mee te maken want misschien ontdekken ze over 10 jaar wel dat roken eigenlijk niet ongezond is maar groenten kankerverwekkend zijn en kunnen rokers en alcoholisten gewoon de echte waarheid achter de leugens alvast zien, whatever. allemaal zo ondefinitief en onduidelijk, niemand interesseert zich echt voor gezondheid.

JA, dat laatste herken ik echt enorm. Ik leef zo in mijn hoofd dat ik mij bij veel dingen afvraag wat voor meerwaarde het heeft als ik het zou beleven, ik kan het toch ook gewoon verzinnen. Sterker nog, de fantasie is toch vaak beter dan de realiteit. Herken jij dat?

quote:

Op zondag 1 april 2018 10:46 schreef velden het volgende:
Wat voor vrijwilligerswerk doe je eigenlijk? (is toch meestal nogal sociaal?)

Er werken ook andere mensen ja, sorry meer kan ik er niet over zeggen ivm anonimiteit die toch al weinig voorstelt waarschijnlijk maar toch

[ Bericht 6% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-04-2018 10:29:18 ]

quote:

Op maandag 9 april 2018 17:30 schreef Atmosphere72 het volgende:

Ja hier nog zo'n geval. Problemen met teveel nadenken over mijzelf en over de wereld. Wat anderen van mij vinden interesseert me dan echter weer geen hol. Maargoed; constant nadenken dus. Ben ook veel bezig met zelfontwikkeling endergelijke en als je daar teveel in doorslaat (wat dus bij mij is gebeurd een aantal jaar geleden) dan kun je sterk het idee krijgen dat je niet meer in de realiteit leeft. Ik kan ook niet tegen oppervlakkige small-talk gesprekken omdat ik daar echt het nut niet van inzie. Verder ook een behoorlijke sociale stoornis wat betreft het ontmoeten van nieuwe mensen omdat je eerst vaak door enorme barrières van oppervlakkigheid heen moet voordat je iemand echt goed leert kennen. Of althans; dat heb ik altijd ervaren en vaak raakt mijn geduld snel op. Ik ben iemand die gelijk de diepte in wilt gaan in een gesprek en dan kan soms als geforceerd bij de desbetreffende persoon. Ik vind het ook lastig om te leven op deze oppervlakte en dan mensen te zien die daar wel tevreden mee lijken te zijn (ook omdat ze vaak gewoon niet beter weten) Maar ikzelf ben altijd bezig met die laag die daarachter schuilt namelijk die authentieke laag en omdat ik dit soort inzichten door de jaren heen heb gekregen vind ik het lastig om constant maar weer te functioneren op die oppervlakte omdat ik dat gewoon dodelijk saai en niet boeiend vind.

Verder kijk ik afgezien van Netflix ook geen tv en volg ik ook vrij weinig nieuws en gebruik ik ook geen whatsapp. Er is dus heel weinig afleiding en er is dus bijna alleen maar tijd voor eigen activiteiten en dingen onderzoeken waar ik zelf wat van opsteek. En ook dit word niet vaak door mensen in mijn omgeving begrepen.

Op wat voor manier probeer jij jezelf te ontwikkelen? Spiritueel/religieus/psychologisch/filosofisch/geen duidelijk hokje? Interessant wat je zegt over dat je daarin bent doorgeslagen. Op welke manier? Waarom had je het gevoel dat je niet meer in de realiteit leefde?
Veel mensen (ikzelf ook) kunnen gewoon niets anders aan dat oppervlakkigheid in het dagelijks leven helaas. Ik ben zelf naar spirituele evenementen geweest en dat vond ik zo intensief dat ik blij was dat ik daarna weer terug kon keren in de oppervlakkigheid. Het lijkt me eenzaam als je dat niet hebt, maar je kunt natuurlijk altijd veel met gelijk gezinden optrekken.
Tv kijk ik ook bijna niet, nieuws volgde ik eerst ook niet, nu wel omdat ik het toch wel belangrijk vind om te weten wat er in de wereld speelt, een soort schijn verantwoordelijkheid, want uiteindelijk doe je er niks aan. Maar mensen begrijpen idd niet als je weinig tv kijkt. Facebook vermijding begrijpen ze nu gelukkig eindelijk wel.

Als ik dit zo doorlees dit topic erger ik me dood aan m'n posts. Maar ja, mijn toon is gewoon dezelfde als die mijn ex psycholoog - als je steeds vecht tegen iets te moeten oplossen waar je niets van begrijpt, word je vanzelf betweterig en irritant in de communicatie. Niet dat dit een excuus is, want zelfs mijn ex psycholoog was minder irritant, maar wel de realiteit helaas.nu doe ik het weer, excuses verzinnen voor mezelf. Slechte gewoonte , die moet ik afleren.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-04-2018 05:51:11 ]