Door enkele ervaringen in het verleden ben ik, met uitzondering tot een select groepje mensen dicht bij mij, erg individualistisch en misschien zelfs wel wat a-sociaal geworden. Voor mij houdt dit in dat ik eigenlijk niets doe of wil doen voor een ander, ook al kost het me eigenlijk geen moeite.
Daar staat dan wel weer tegenover dat ik tegelijkertijd ook geen overlast wil vormen / veroorzaken bij andere mensen. Met andere woorden : ik heb dus niets voor een ander (tenzij dierbare) over, maar anderen hebben ook geen last van mij.
Dit is overigens niet een eigenschap waar ik erg trots op ben. Mijn oordeel over andere (vreemde) mensen is in beginsel altijd negatief : Ik wantrouw mensen snel, zie vreemden eigenlijk standaard als wolven die schijt hebben aan jouw welbehagen en behoeften en die alleen maar zo veel mogelijk voor zichzelf willen graaien.
Echter zijn er ook veel mensen die oprecht veel voor een ander over hebben. Ik heb dat zelf niet, maar ik vind dat wel heel mooi. Zoals bijvoorbeeld in mijn appartementencomplex, als een buurvrouw in de app zegt of iemand kan helpen met het ophangen van een lamp, of als iemand vraagt : Is er iemand met een fietspomp? Ik heb in de twee jaar dat ik in die groep zit, nog nooit op zo'n verzoek gereageerd. Andersom vraag ik echter ook nooit een van mijn buren om hulp. Ik word ook heel snel chagrijnig als mensen zich ook maar enigszins in mijn vaarwater begeven of zich met mij bemoeien.
Ik zou er best wat meer van willen hebben, dat empathische. Ik weet ook niet waarom mijn vertrekpunt ten aanzien van 'vreemden' zo negatief / sceptisch of bijna vijandig is, er is mij immers nog nooit iets ergs aangedaan.
Ben wel benieuwd hoe andere fokkers hierin staan, hoe jullie tegen 'vreemden' aan kijken en hoe bereidwillig jullie zijn om een persoon die je niet kent te helpen zonder dat je daar een direct belang bij hebt.
In Nederland ben je ook beter af met jouw instelling denk ik. In Westerse landen zijn mensen gewoon egoïstischer en minder snel betrouwbaar.
Er werd te veel misbruik van gemaakt.
Als ik al eens iemand had geholpen, gaf diegene geen thuis als ik het eens nodig had.
Nu alleen nog bij mensen waarvan ik zeker weet dat ze er ook voor mij zullen staan.
Ik herken wel veel in je verhaal. Ik doe alles voor de mensen waar ik van hou, dus familie, vrienden, mijn vrouw. Maar ik ga niet veel moeite doen om iets te doen voor iemand die ik niet ken. Het is lastig uit te leggen, ik hou dan bv wél weer de deur open voor iemand als die net aan komt lopen want dat kost nauwelijks moeite. Ik ben ook niet onder de indruk van Giro 555 reclames voor Afrika of wat dan ook. Vroeger deed ik veel voor mensen, maar daar kreeg je in verhouding nooit echt wat voor terug als de situatie daar een keer om vroeg, of ik werd door sommige mensen alleen maar gebeld om naar hun PC te kijken of wat dan ook, en voor de rest hoorde je daar ook niks van.
Daar ben ik dus mee gestopt, en dan hoor je diezelfde mensen helemaal niet meer.
Wat ik wél een (paar) keer gedaan heb is clown spelen op de kinderafdeling van een ziekenhuis, dat is in het redelijk recente verleden geweest. Dat was dus niet cliniclown ofzo, in ieder geval, niet bij/voor die organisatie. Dat was voor kinderen die niet meer beter gingen worden, en dus gingen overlijden, maar daar ben ik mee gestopt omdat ik dat niet trok. Het intense verdriet wat, zelfs bij lachen, direct onder de oppervlakte hangt bij die kinderen en de ouders van die kinderen, dat kon ik niet handelen, en daar ben ik mee gestopt.
Voor de rest, wat bedoel je precies met voor andere mensen doen? Ik bedoel, hoe snel vraagt een echt vol-sla-gen vreemde nou om je hulp?
Snap je punt. Ik vind betrouwbaar echter wel iets anders.quote:Op zondag 25 februari 2018 21:51 schreef Keep_Walking het volgende:
In Nederland ben je ook beter af met jouw instelling denk ik. In Westerse landen zijn mensen gewoon egoïstischer en minder snel betrouwbaar.
Ik ben bijvoorbeeld wel betrouwbaar, alleen niet behulpzaam.
Eens met je verhaal, vind dat heel mooi wat je hebt gedaan voor die kinderen. Dat soort dingen raken mij niet.quote:
Voor de rest, wat bedoel je precies met voor andere mensen doen? Ik bedoel, hoe snel vraagt een echt vol-sla-gen vreemde nou om je hulp?
Het is echt heel erg; een goede kennis van mijn ouders (al vanaf mijn jeugd) ging dood. Ik vond dat kut, maar vooral voor mijzelf : ik moest immers naar een begrafenis, en dan ook vrij nemen van werk terwijl het al zo druk was. Op dat moment hekelde ik de halve wereld : waarom moest die gast nu net dood gaan terwijl het mij nu totaal niet uit kwam. Super egoïstisch natuurlijk.
En wat ik bedoel is misschien niet zo zeer helpen, maar meer de sociale omgangsvormen waar ik soms echt totale schijt aan kan hebben.
Bijvoorbeeld : Het heeft gesneeuwd, en het openbaar vervoer komt stil te liggen. Er komt een vrouw naar me toe met een heel verhaal over dat ze naar haar kleindochter is geweest en nu niet meer naar huis kan en dat het altijd zo slecht geregeld is met de NS : Ik zeg in dat soort gevallen doodleuk : mevrouw, stop alstublieft met tegen me praten, dit interesseert me echt niets.
Laatst zat ik in mijn auto na het hardlopen op het strand. Komt er een echtpaar rond de 60, ze kloppen op mijn raam : ze hadden een strandwandeling gemaakt, maar waren veel te ver doorgelopen. Of ik toevallig nog langs zandvoort kwam en ze daar kon afzetten.
Ik moest wel naar Zandvoort, maar ik ergerde me meteen dood : Je bent toch fucking in Nederland, bel een taxi en je bent er in een kwartier. Ik heb ze toen ook niet meegenomen. Ik denk dan heel snel ''Hoe is dit mijn probleem? Laat me met rust''
Ik besef dat het mooi is als je een ander wilt helpen, maar ik begin me meteen te ergeren als vreemde mensen mij ongewild aanspreken of iets van mij willen.
Wacht, wat? Iemand gaat dood en jij begint dat dat JOU niet uitkomt? Jij moest toch al die kant uit en je neemt die mensen alsnog niet mee? Dat je er niet voor gaat om rijden, dat zou ik ook niet doen, maar als toch al die kant uit gaat, dan alsnog niet?quote:
[..]
Eens met je verhaal, vind dat heel mooi wat je hebt gedaan voor die kinderen. Dat soort dingen raken mij niet.
Het is echt heel erg; een goede kennis van mijn ouders (al vanaf mijn jeugd) ging dood. Ik vond dat kut, maar vooral voor mijzelf : ik moest immers naar een begrafenis, en dan ook vrij nemen van werk terwijl het al zo druk was. Op dat moment hekelde ik de halve wereld : waarom moest die gast nu net dood gaan terwijl het mij nu totaal niet uit kwam. Super egoïstisch natuurlijk.
En wat ik bedoel is misschien niet zo zeer helpen, maar meer de sociale omgangsvormen waar ik soms echt totale schijt aan kan hebben.
Bijvoorbeeld : Het heeft gesneeuwd, en het openbaar vervoer komt stil te liggen. Er komt een vrouw naar me toe met een heel verhaal over dat ze naar haar kleindochter is geweest en nu niet meer naar huis kan en dat het altijd zo slecht geregeld is met de NS : Ik zeg in dat soort gevallen doodleuk : mevrouw, stop alstublieft met tegen me praten, dit interesseert me echt niets.
Laatst zat ik in mijn auto na het hardlopen op het strand. Komt er een echtpaar rond de 60, ze kloppen op mijn raam : ze hadden een strandwandeling gemaakt, maar waren veel te ver doorgelopen. Of ik toevallig nog langs zandvoort kwam en ze daar kon afzetten.
Ik moest wel naar Zandvoort, maar ik ergerde me meteen dood : Je bent toch fucking in Nederland, bel een taxi en je bent er in een kwartier. Ik heb ze toen ook niet meegenomen. Ik denk dan heel snel ''Hoe is dit mijn probleem? Laat me met rust''
Ik besef dat het mooi is als je een ander wilt helpen, maar ik begin me meteen te ergeren als vreemde mensen mij ongewild aanspreken of iets van mij willen.
Nee sorry, dát herken ik dan weer totaal niet, das ook van de pot gerukt.
Tegenwoordig hanteer ik het principe dat ik er voor iedereen ben/interesse toon in iedereen (en dan praat ik even over kennissen/vrienden/familie), ook als het mezelf wat meer moeite kost, zolang ze er op bepaalde momenten ook voor mij zijn. Niet onder het principe van ''voor wat hoort wat'', maar als mensen je een week na je moeders begrafenis niet eens meer vragen hoe het nu met je gaat/aanbieden je te helpen, terwijl je voor hun heel wat meer hebt gedaan/veel meer interesse hebt getoond...voor minder erge dingen...tja. Dan houdt het voor mij wel op.
Compleet vreemden..tja, wat valt daar over te zeggen? Ik hou, zoals gezegd door iemand anders, deuren open voor anderen...we doneren aan het goede doel..., ik geef mensen op straat een glimlach, ben vriendelijk naar anderen, maar hoe vaak krijg je echt de kans om er voor ze te zijn?
Ben het met je eens hoor.quote:
[..]
Wacht, wat? Iemand gaat dood en jij begint dat dat JOU niet uitkomt? Jij moest toch al die kant uit en je neemt die mensen alsnog niet mee? Dat je er niet voor gaat om rijden, dat zou ik ook niet doen, maar als toch al die kant uit gaat, dan alsnog niet?
Nee sorry, dát herken ik dan weer totaal niet, das ook van de pot gerukt.
Ik verbaas / schaam me soms ook wel eens over de egocentrische reactie die dit bij mij oproept.
Maar mijn levenshouding is nu eenmaal : Ik val een ander nergens mee lastig, val mij dan aub ook nergens mee lastig.
Wat betreft dat meerijden heeft het er ook mee te maken dat ik het ook op mijn werk al erg druk heb, en dat ik dat hardlopen op het strand (in mijn eentje) ook echt doe om even rust te hebben. Daar hoort mijn autorit (met bijbehorende muziek, lekker rustig in mijn eentje in de auto) ook bij. Ik erger me dan meteen als ik even in mijn eentje er tussenuit ben, en mensen gaan zich alsnog met mij bemoeien.
Maar ik zou toch ook graag ooit eens leren wat meer voor een ander over te hebben. Dit gedrag stamt echter ook voor een groot deel uit mijn jeugd. Mijn ouders zijn redelijk vermogend, en juist wel van het helpen / geven, en ik zag altijd al hoeveel aasgieren er op hen afkwamen als ze iets nodig hadden, verder zag je ze nooit. Daar is ook wel een beetje die ''fuck you all'' houding begonnen met groeien.
Vraag is: waarom?
Lui? Asociaal? Zwaar verbitterd?
Edit: ik zie je laatste post nu net.
Dus het is wantrouwen?
Blijf je dan wel beleefd of heb je die bejaarde wandelaars ook weg gescholden?quote:
[..]
Ben het met je eens hoor.
Ik verbaas / schaam me soms ook wel eens over de egocentrische reactie die dit bij mij oproept.
Maar mijn levenshouding is nu eenmaal : Ik val een ander nergens mee lastig, val mij dan aub ook nergens mee lastig.
Wat betreft dat meerijden heeft het er ook mee te maken dat ik het ook op mijn werk al erg druk heb, en dat ik dat hardlopen op het strand (in mijn eentje) ook echt doe om even rust te hebben. Daar hoort mijn autorit (met bijbehorende muziek, lekker rustig in mijn eentje in de auto) ook bij. Ik erger me dan meteen als ik even in mijn eentje er tussenuit ben, en mensen gaan zich alsnog met mij bemoeien.
Maar ik zou toch ook graag ooit eens leren wat meer voor een ander over te hebben. Dit gedrag stamt echter ook voor een groot deel uit mijn jeugd. Mijn ouders zijn redelijk vermogend, en juist wel van het helpen / geven, en ik zag altijd al hoeveel aasgieren er op hen afkwamen als ze iets nodig hadden, verder zag je ze nooit. Daar is ook wel een beetje die ''fuck you all'' houding begonnen met groeien.
nou, goed bezig hoor.quote:
ik heb toevallig een paar mensen in mijn familie zitten die toevallig ook een beetje zijn zoals jij. met die familieleden heb ik gelukkig geen contact meer en die wil ik ook nooit meer terug zien. en niet lullig bedoelt verder.... maar misschien dat je je eens een keer zult bedenken als jij zelf eens de gene bent die heel hard hulp nodig heeft van iemand anders ooit.
Geirriteerd zijn omdat er iemand dood gaat? Mensen niet oppikken terwijl je zelf die kant opgaat?
Momemteel ben ik voor langere tijd op reis. De mensen die ik veelal ontmoet zijn de goedheid zelve. Persoonlijk sta ik ook voor mensen klaar (meehelpen als iemand met pech aan de kant van de weg staat). Een wandelaar lang de weg meememem als deze zijn duim omhoog heeft. Of mensen die opzoek zijn naar werk (in Australie) via mijn eigen netwerk aan een baan/accomodatie helpen.
Ik geloof eigenlijk wel in karma, tijdens mijn reis zoveel goede mensen ontmoet, met het hart op de juiste plek.
Zeg eens wat vaker ja zonder dat je er iets terug voor krijgt (behalve een leuk gesprek).
Mijn vrienden/netwerk in Maastricht zijn ook vrijwel altijd bereid om te helpen. Stond met pech in Utrecht. Een kennis kwam met de sleepwagen me helpen vanuit Maastricht (vergoede hem uiteraard de benzine). Maar ook met verhuizen is een aanhanger met een paar man zo gefixed (als je dit een paar weken van tevoren aangeeft).
Een andere extreme is Azie. Deze mensen cijferen zich soms helemaal weg om je te helpen. Dat hoeft dan voor mij ook weer niet.
In Nederland wordt overal een probleem van gemaakt, terwijl men hier meer mogelijkheden ziet lijkt het wel.
Zo had ik laatst een probleem met mijn koffer. Random kerel op straat aangesproken, op de brommer naar een reparatietent geweest, kon het niet maken. Toen ik de avond nog naar 3 zaken geweest, 2 uur bezig geweest. Wilde hem trakteren op een biertje/koffie. Dit weigerde hij en zette me weer bij het hostel af.
[ Bericht 3% gewijzigd door Maikuuul op 26-02-2018 00:33:25 ]
boos worden omdat een goede kennis van je ouders is gestorven en je verplicht mee moet naar de begrafenis? wauw! wat treurig.
dit soort mensen vind je echt alleen in Nederland volgens mij.
Eigenlijk help ik altijd wel, mits dat kan natuurlijk. Het is ook weer niet zo dat ik mijn eigen dingen ervoor op zij ga zetten. Tenzij het echt iets heel belangrijks is.
Waarom die laatste opmerkingquote:
ik begrijp hier ook helemaal niks van.
boos worden omdat een goede kennis van je ouders is gestorven en je verplicht mee moet naar de begrafenis? wauw! wat treurig.
dit soort mensen vind je echt alleen in Nederland volgens mij.
Beetje raar en nutteloos.
nee helemaal niet.quote:Op maandag 26 februari 2018 00:27 schreef Duveldrinker het volgende:
[..]
Waarom die laatste opmerking
Beetje raar en nutteloos.
ik vind echt dat dit soort mensen in Nederland veel voor komen. ik zeg niet dat iedereen zo is. maar dit kom ik toch wel vaak tegen. gelukkig zijn er ook mensen die niet zo zijn als TS en die wel nog wat voor een ander willen doen. dat is een pak van mijn hart.
Als je dat echt zou willen leren, probeer dan bijvoorbeeld bij die oudere wandelaars te denken 'ach als het mijn ouders waren geweest had ik het toch wel heel fijn gevonden als iemand ze even dat kleine stukje had gebracht'. Zoiets.quote:
[..]
Ben het met je eens hoor.
Ik verbaas / schaam me soms ook wel eens over de egocentrische reactie die dit bij mij oproept.
Maar mijn levenshouding is nu eenmaal : Ik val een ander nergens mee lastig, val mij dan aub ook nergens mee lastig.
Wat betreft dat meerijden heeft het er ook mee te maken dat ik het ook op mijn werk al erg druk heb, en dat ik dat hardlopen op het strand (in mijn eentje) ook echt doe om even rust te hebben. Daar hoort mijn autorit (met bijbehorende muziek, lekker rustig in mijn eentje in de auto) ook bij. Ik erger me dan meteen als ik even in mijn eentje er tussenuit ben, en mensen gaan zich alsnog met mij bemoeien.
Maar ik zou toch ook graag ooit eens leren wat meer voor een ander over te hebben. Dit gedrag stamt echter ook voor een groot deel uit mijn jeugd. Mijn ouders zijn redelijk vermogend, en juist wel van het helpen / geven, en ik zag altijd al hoeveel aasgieren er op hen afkwamen als ze iets nodig hadden, verder zag je ze nooit. Daar is ook wel een beetje die ''fuck you all'' houding begonnen met groeien.
Je hoeft echt niet Jan en Alleman te gaan helpen maar tegen die ene persoon bv ook zeggen 'mevrouw stop met praten dit interesseert me echt niets' had je ook kunnen vervangen door een vriendelijker woord of desnoods smoesje. Dan geef je die vreemde niet een onnodig klotegevoel.
Ervaar je überhaupt weleens empathie?
Zouden er andere landen zijn waar iedereen gaat lopen klagen als er iemand voor de trein springt?quote:
ik begrijp hier ook helemaal niks van.
boos worden omdat een goede kennis van je ouders is gestorven en je verplicht mee moet naar de begrafenis? wauw! wat treurig.
dit soort mensen vind je echt alleen in Nederland volgens mij.
nou in ieder geval niet zo massaal als hier. en ff voor de goede orde. als ik vertraging op zou lopen omdat iemand voor de trein is gesprongen dan zou ik echt niet gaan klagen over die vertraging hoor.quote:
[..]
Zouden er andere landen zijn waar iedereen gaat lopen klagen als er iemand voor de trein springt?
Als er vertraging is door "aanrijding met een persoon" hoor ik altijd wel mensen klagen op het station / in de trein. Vrij idioot natuurlijk.quote:
[..]
nou in ieder geval niet zo massaal als hier. en ff voor de goede orde. als ik vertraging op zou lopen omdat iemand voor de trein is gesprongen dan zou ik echt niet gaan klagen over die vertraging hoor.
Ik weet het niet, lijkt me dat dat in andere landen ook wel zo is.
Alle mensen zijn van nature egoïstisch.quote:
[..]
ja dat vind ik ook. maar dat laat wel zien hoe sommige mensen in elkaar zitten. een beetje egoïstisch dus.
ja dat snap ik. maar is het nou echt nodig om daar dan nog een schepje boven op te doen?quote:
[..]
Alle mensen zijn van nature egoïstisch.
Ik denk dat het ligt aan hoe je bent opgegroeid, met wat voor mensen je in aanraking bent gekomen in je leven. Als je in een wat hardere omgeving opgroeid met mensen die je met weinig respect behandelen, ga je je daarop instellen. Anti-sociaal zijn kan ook een overlevingsmechanisme zijn. Mensen met een ernstige persoonlijkheidsstoornis niet meegerekend, natuurlijk.quote:
En dan bedoel ik niet voor je ouders, broer/zusje of andere directe familie of beste vriend(in), maar gewoon voor een willekeurige ander die je niet of nauwelijks kent.
Door enkele ervaringen in het verleden ben ik, met uitzondering tot een select groepje mensen dicht bij mij, erg individualistisch en misschien zelfs wel wat a-sociaal geworden. Voor mij houdt dit in dat ik eigenlijk niets doe of wil doen voor een ander, ook al kost het me eigenlijk geen moeite.
Daar staat dan wel weer tegenover dat ik tegelijkertijd ook geen overlast wil vormen / veroorzaken bij andere mensen. Met andere woorden : ik heb dus niets voor een ander (tenzij dierbare) over, maar anderen hebben ook geen last van mij.
Dit is overigens niet een eigenschap waar ik erg trots op ben. Mijn oordeel over andere (vreemde) mensen is in beginsel altijd negatief : Ik wantrouw mensen snel, zie vreemden eigenlijk standaard als wolven die schijt hebben aan jouw welbehagen en behoeften en die alleen maar zo veel mogelijk voor zichzelf willen graaien.
Echter zijn er ook veel mensen die oprecht veel voor een ander over hebben. Ik heb dat zelf niet, maar ik vind dat wel heel mooi. Zoals bijvoorbeeld in mijn appartementencomplex, als een buurvrouw in de app zegt of iemand kan helpen met het ophangen van een lamp, of als iemand vraagt : Is er iemand met een fietspomp? Ik heb in de twee jaar dat ik in die groep zit, nog nooit op zo'n verzoek gereageerd. Andersom vraag ik echter ook nooit een van mijn buren om hulp. Ik word ook heel snel chagrijnig als mensen zich ook maar enigszins in mijn vaarwater begeven of zich met mij bemoeien.
Ik zou er best wat meer van willen hebben, dat empathische. Ik weet ook niet waarom mijn vertrekpunt ten aanzien van 'vreemden' zo negatief / sceptisch of bijna vijandig is, er is mij immers nog nooit iets ergs aangedaan.
Ben wel benieuwd hoe andere fokkers hierin staan, hoe jullie tegen 'vreemden' aan kijken en hoe bereidwillig jullie zijn om een persoon die je niet kent te helpen zonder dat je daar een direct belang bij hebt.
Laatst zag ik iemand geld geven aan een man die met een leeg kartonnen koffie-bekertje rondging in de trein. Diegene die het geld geeft bedoelt het goed natuurlijk. De realiteit is echter dat deze "hulpbehoevende" mensen vaak georganiseerd zijn en in sommige gevallen meer geld ophalen op een dag dan de kassabediende bij de Albert heijn.
Daarom denk ik dat "anti-sociaal" een relatief begrip is. Sommige "anti-sociale" mensen kunnen ook gewoon streetwise zijn.
Hmm, beetje dubbel. Gisteren een meisje van net 18 en ver hier als logé gehad omdat ze anders pas na 00:00 aan zou komen op het eind station (of gewoon helemaal niet. Ze had ook de overstap kunnen missen. Het was al avond en nog heel onduidelijk wanneer ze weer zouden rijden) en daarna nog zou moeten zien hoe ze naar haar eindbestemming moest komen zonder vervoer en met een vrijwel lege batterij. Niemand nam verder op waar ze kon overnachten, dus moest ze ook nog eens 3 kwartier wachten en reizen om bij ons te komen. Let wel; ze is het vriendinnetje van een neefje van mn vriend die best ver weg woont en ik heb haar in 2 jaar tijd misschien 5 keer gezien.quote:
[..]
Als er vertraging is door "aanrijding met een persoon" hoor ik altijd wel mensen klagen op het station / in de trein. Vrij idioot natuurlijk.
Ik weet het niet, lijkt me dat dat in andere landen ook wel zo is.
Uiteraard was ze meer dan welkom en heb ik direct een nieuwe dekbedovertrek gekocht omdat die van ons toevallig net uit de was kwamen en nog zeiknat waren (mind you TS, zo kan het dus ook) en naar de supermarkt gegaan om extra ontbijt in huis te halen.
Dit hele gezeik dus omdat iemand voor de trein sprong. En nee, het is niet superveel moeite en op een mensenleven niet eens benoemenswaardig, maar het gebeurt wel vaak en ik vind het vrij irriterend dat iemand die in mijn ogen nog een kind is 's nachts ergens kan stranden om zulks een reden en vreemden om hulp zou moeten vragen indien ze geen batterij meer had gehad. Dan zou je maar zo'n eikel als TS tegenkomen ook.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 26-02-2018 01:40:45 ]
Wat bedoel je?quote:
[..]
ja dat snap ik. maar is het nou echt nodig om daar dan nog een schepje boven op te doen?
Er zijn een hele hoop redenen waarom de trein uit kan vallen. Daar moet je gewoon rekening mee houden als je een kind alleen op pad stuurt.quote:
[..]
Hmm, beetje dubbel. Gisteren een meisje van net 18 en ver hier als logé gehad omdat ze anders pas na 00:00 aan zou komen op het eind station (of gewoon helemaal niet. Ze had ook de overstap kunnen missen. Het was al avond en nog heel onduidelijk wanneer ze weer zouden rijden) en daarna nog zou moeten zien hoe ze naar haar eindbestemming moest komen zonder vervoer en met een vrijwel lege batterij. Niemand nam verder op waar ze kon overnachten, dus moest ze ook nog eens 3 kwartier wachten en reizen om bij ons te komen. Let wel; ze is het vriendinnetje van een neefje van mn vriend die best ver weg woont en ik heb haar in 2 jaar tijd misschien 5 keer gezien.
Uiteraard was ze meer dan welkom en heb ik direct een nieuwe dekbedovertrek gekocht omdat die van ons toevallig net uit de was kwamen en nog zeiknat waren (mind you TS, zo kan het dus ook) en naar de supermarkt gegaan om extra ontbijt in huis te halen.
Dit hele gezeik dus omdat iemand voor de trein sprong. En nee, het is niet superveel moeite en op een mensenleven niet eens benoemenswaardig, maar het gebeurt wel vaak en ik vind het vrij irriterend dat iemand die in mijn ogen nog een kind is 's nachts ergens kan stranden om zulks een reden en vreemden om hulp zou moeten vragen indien ze geen batterij meer had gehad.
Niet ieder kind heeft twee of überhaupt een ouder waar het op kan bouwen he? Sommige mensen moeten het gewoon zelf of met een kleine kring die het ook niet breed hoeven te hebben redden.quote:
[..]
Er zijn een hele hoop redenen waarom de trein uit kan vallen. Daar moet je gewoon rekening mee houden als je een kind alleen op pad stuurt.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-02-2018 01:44:48 ]
Wow zo waarquote:
[..]
Niet ieder kind heeft twee of überhaupt een ouder waar het op kan bouwen he? Sommige mensen moeten het gewoon zelf of met een kleine kring die het ook niet breed hoeven te hebben redden.
In betere tijden, tegenwoordig, bied ik automatisch meer hulp aan. Wel alleen nog maar aan daklozen, of dierenorganisatie's. De rest krijgt soms emotionele steun van mij; sommige mensen kennen echt geen schaamte. Bijv. Vrienden van destijds die geld aan mij gingen vragen voor kapper ofzo door geld mismanagement, terwijl ik zelf krap bij kas zat door oproepbaan. En dan het lef hebben om te zeggen zich niet comfortabel te voelen zonder elke maand 1400 euro te besteden te hebben terwijl mijn inkomen bijv. 300 euro/maand was. En dan doorzeuren over van alles en nog wat, zoals een puist ergens op het gezicht wat niet eens zo goed te zien was. Dit schaar ik dan gewoon onder paupers.
Dit klinkt best wel als een gebrek aan empathie.quote:
[..]
Eens met je verhaal, vind dat heel mooi wat je hebt gedaan voor die kinderen. Dat soort dingen raken mij niet.
Het is echt heel erg; een goede kennis van mijn ouders (al vanaf mijn jeugd) ging dood. Ik vond dat kut, maar vooral voor mijzelf : ik moest immers naar een begrafenis, en dan ook vrij nemen van werk terwijl het al zo druk was. Op dat moment hekelde ik de halve wereld : waarom moest die gast nu net dood gaan terwijl het mij nu totaal niet uit kwam. Super egoïstisch natuurlijk.
En wat ik bedoel is misschien niet zo zeer helpen, maar meer de sociale omgangsvormen waar ik soms echt totale schijt aan kan hebben.
Bijvoorbeeld : Het heeft gesneeuwd, en het openbaar vervoer komt stil te liggen. Er komt een vrouw naar me toe met een heel verhaal over dat ze naar haar kleindochter is geweest en nu niet meer naar huis kan en dat het altijd zo slecht geregeld is met de NS : Ik zeg in dat soort gevallen doodleuk : mevrouw, stop alstublieft met tegen me praten, dit interesseert me echt niets.
Laatst zat ik in mijn auto na het hardlopen op het strand. Komt er een echtpaar rond de 60, ze kloppen op mijn raam : ze hadden een strandwandeling gemaakt, maar waren veel te ver doorgelopen. Of ik toevallig nog langs zandvoort kwam en ze daar kon afzetten.
Ik moest wel naar Zandvoort, maar ik ergerde me meteen dood : Je bent toch fucking in Nederland, bel een taxi en je bent er in een kwartier. Ik heb ze toen ook niet meegenomen. Ik denk dan heel snel ''Hoe is dit mijn probleem? Laat me met rust''
Ik besef dat het mooi is als je een ander wilt helpen, maar ik begin me meteen te ergeren als vreemde mensen mij ongewild aanspreken of iets van mij willen.
Ik ben super gevoelig en leef snel met iemand mee. Ik ben wel een beetje wantrouwig tegenover onbekende mensen, dus mensen in auto of huis nemen zou ik ook nooit doen.
Ik probeer wel zoveel mogelijk te helpen, maar laat het ook niet te ver gaan dat het verandert in gebruik maken. Heeft ook te maken met een instelling die ik heb, namelijk als je goed doet, dan krijg je dat ook terug. Soort van karma.
Je krijgt er ook een goed gevoel van als je mensen hebt geholpen. Ze zijn je dankbaar, je kan er vrienden aan overhouden en je leert er ook van.
Onbehulpzame mensen vind ik echt verzuurd
zoals TS, om dan maar nooit en ten nimmer iemand te helpen omdat je hem/haar niet goed genoeg kent een nooit iets wilt doen voor een ander.quote:
Topic opgeruimd. Persoonlijke zooi en offtopic mag hier wegblijven. Dank u.
Omdat professionele troll die precies weet wat hij moet zeggen om de discussie wat op te leuken.quote:
[..]
Waarom die laatste opmerking
Beetje raar en nutteloos.
Helpen met verhuizen e.d doe ik ook überhaupt niet, want men 'kan' dan ook toevallig nooit als ik moet verhuizen. Dit ligt indd anders voor familie.
Maar ik stel wel een grens voor mezelf, ik ga het probleem van een ander niet mijn probleem laten worden.
Voor grotere dingen wil ik toch wel eerst weten wat voor persoon je werkelijk bent.
excuses moi. graag even ontopic gaan vriend! en een beetje rap. is dat duidelijk?quote:Op maandag 26 februari 2018 10:03 schreef nogeenoudebekende het volgende:
[..]
Omdat professionele troll die precies weet wat hij moet zeggen om de discussie wat op te leuken.
Of een UI te maken!quote:
Ik ben best bereid iemand die ik niet (echt) ken te helpen met kleine dingetjes (klusje in huis, helpen met boodschappen tillen of even naar de auto kijken als hij niet start, dat soort gesnor.)
Maar ik stel wel een grens voor mezelf, ik ga het probleem van een ander niet mijn probleem laten worden.
#lurkjerotgod
Dat doe ik niet zo maar voor iedereen hequote:
[..]
Of een UI te maken!
#lurkjerotgod
Ligt aan het moment en wat de eis is natuurlijk maar als iemand bepaalde hulp vraagt ja waarom niet
Maak het leven weer wat makkelijker voor de andere persoon zo denk ik dan.Ik geloof ook erg in kleine random acts of kindness: als er kinderen voor me in de rij staan die hun geld niet goed hebben uitgeteld betaal ik het verschil, of als ik zie dat iemand zijn licht op de fiets is vergeten uit te doen doe ik het uit.
Ik ben vereerd vriend!quote:
[..]
Dat doe ik niet zo maar voor iedereen he
Aquawoman, u bent een licht in de duisternis!quote:
Vroeger deed ik heel veel voor andere mensen, maar dat kwam tot het punt dat het vervelend voor mezelf was. Nu probeer ik dingen te doen voor anderen, maar in balans.
Ik geloof ook erg in kleine random acts of kindness: als er kinderen voor me in de rij staan die hun geld niet goed hebben uitgeteld betaal ik het verschil, of als ik zie dat iemand zijn licht op de fiets is vergeten uit te doen doe ik het uit.
Als je iets specifieks vraagt zeggen ze sneller nee. Maar als je vraagt: ik heb een probleem, kun je me helpen op welke manier dan ook.... Dan werkt dat best goed.
Kan ik uit ervaring vertellen. Wildvreemden helpen je. Sterker nog, heel bijzondere dingen gebeuren.
Ben blij dat je dit schreef. Ik herken dit heel erg en nu weet ik dat ik ten minste niet de enige ben.quote:
En dan bedoel ik niet voor je ouders, broer/zusje of andere directe familie of beste vriend(in), maar gewoon voor een willekeurige ander die je niet of nauwelijks kent.
Door enkele ervaringen in het verleden ben ik, met uitzondering tot een select groepje mensen dicht bij mij, erg individualistisch en misschien zelfs wel wat a-sociaal geworden. Voor mij houdt dit in dat ik eigenlijk niets doe of wil doen voor een ander, ook al kost het me eigenlijk geen moeite.
Daar staat dan wel weer tegenover dat ik tegelijkertijd ook geen overlast wil vormen / veroorzaken bij andere mensen. Met andere woorden : ik heb dus niets voor een ander (tenzij dierbare) over, maar anderen hebben ook geen last van mij.
Dit is overigens niet een eigenschap waar ik erg trots op ben. Mijn oordeel over andere (vreemde) mensen is in beginsel altijd negatief : Ik wantrouw mensen snel, zie vreemden eigenlijk standaard als wolven die schijt hebben aan jouw welbehagen en behoeften en die alleen maar zo veel mogelijk voor zichzelf willen graaien.
Echter zijn er ook veel mensen die oprecht veel voor een ander over hebben. Ik heb dat zelf niet, maar ik vind dat wel heel mooi. Zoals bijvoorbeeld in mijn appartementencomplex, als een buurvrouw in de app zegt of iemand kan helpen met het ophangen van een lamp, of als iemand vraagt : Is er iemand met een fietspomp? Ik heb in de twee jaar dat ik in die groep zit, nog nooit op zo'n verzoek gereageerd. Andersom vraag ik echter ook nooit een van mijn buren om hulp. Ik word ook heel snel chagrijnig als mensen zich ook maar enigszins in mijn vaarwater begeven of zich met mij bemoeien.
Ik zou er best wat meer van willen hebben, dat empathische. Ik weet ook niet waarom mijn vertrekpunt ten aanzien van 'vreemden' zo negatief / sceptisch of bijna vijandig is, er is mij immers nog nooit iets ergs aangedaan.
Ben wel benieuwd hoe andere fokkers hierin staan, hoe jullie tegen 'vreemden' aan kijken en hoe bereidwillig jullie zijn om een persoon die je niet kent te helpen zonder dat je daar een direct belang bij hebt.
Maar ik heb het meer met sociaal contact, mensen helpen vind ik dan nog niet zo erg want dat geeft mij ook een goed gevoel (deels egoistisch) maar meer dat veel mensen de levenslust gewoon uit me zuigen en ik het daarom vaak niet echt te verdragen vind om ze vaker om me heen te hebben dan noodzakelijk.
Ik heb ook de overtuiging dat veel mensen niet helemaal vrijwillig veel sociale contacten aangaan, maar onder een soort van groepsdruk omdat ze erbij willen horen en niet zo asociaal willen overkomen als ze werkelijk zijn. Velen hebben ook gewoon schijt aan anderen en toch zijn ze niet eenzaam omdat ze grappig zijn of stoer of wat dan ook. Als je dat niet bent zoals ik noemt men het ineens autistisch. Ik ben klaar met veel mensen, met hun meningen, vooroordelen, maar ik ben zelf net zo erg. Alleen in het echte leven val ik mensen zoals jij zegt niet lastig. Gelukkig vallen anderen behalve familie/enkele goede vrienden maar goed dat telt niet mij ook niet te veel lastig met hun aanwezigheid dus daar ben ik heel erg blij om.
[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-02-2018 20:18:59 ]
Ik moet altijd waakzaam zijn en m'n grenzen bewaken en dit gaat 't makkelijkst als ik dit zo geautomatiseerd mogelijk doe. Als ik dit niet doe, is 't een beetje vergelijkbaar als de jehova die je een voet tussen de deur geeft. Je krijgt het nauwelijks nog weg. Het is veel makkelijker om die deur gesloten te houden. Ik zeg standaard als 1e "nee" of "nee dank je" of "geen interesse", zeker als de ander probeert om een gunst te vragen.
Afgezien daarvan kijk ik of ik 't misschien toch wel de moeite waard vind om te helpen. De weg uitleggen bijvoorbeeld vind ik een kleine moeite.
Wel ben ik nog steeds ouderwets behulpzaam voor mensen die ik de moeite waard vind. Verder vind ik 't ook gewoon leuk om mensen te helpen, ook bij mensen die ik niet of nauwelijks ken en waarbij 't me leuk lijkt.
Wat dat voorbeeld van dat ritje naar Zandvoort betreft, die had ik waarschijnlijk wel gegeven (ook afhankelijk van m'n stemming en of 't uit komt).
Verder ben ik bereid heel ver te gaan voor mensen die ik de moeite waard acht, zelf al ken ik ze misschien nog niet zo lang.
Ik vind 't ook leuk om m'n cognitieve vermogens in te zetten. Ik heb 't, dus waarom niet inzetten zoals ik dat wil?
Gewoonlijk haal ik er wat anderen helpen betreft altijd wel wat uit voor mezelf, al is 't alleen al de ervaring of de kennis of omdat ik het leuk vind. Ik moet 't zelf ook leuk/interessant vinden, anders voelt 't meer als een soort verplichting en dan zeg ik vrij snel 'nee'.
Ik probeer (echt serieus) minstens 1x/jaar een goede daad te doen en de laatste jaren haal ik elk jaar m'n quotum wel
Of een invalidenkarretje volgeladen met boodschappen die in een bocht omkiept, alle boodschappen over straat. Dus ik daarheen gelopen, verkeer tegengehouden (was een rustige weg dus dit stelde niet veel voor), karretje rechtop getild, ik raapte de boodschappen terwijl een ander zich om de persoon zelf ontfermde.
Of een oudje die net de bus was ingestapt en de bus ineens begint te rijden. Oudje begon door de gang te vliegen maar die landde in m'n rechterarm (ik zat aan 't gangpad).
Dat zijn van die dingen die ik jaren later nog steeds weet. Wat kan mij 't nou schelen als ik door zoiets een trein later heb? Maar de meeste voldoening haal ik uit 't helpen van mensen met bepaalde psychische problematiek, omdat dat veel meer betekenis heeft en ik weet wat 't voor een ander met psychische shit betekenen kan. Fora zijn daarvoor ook een geschikt medium, nu ik hier toch ben.
Tering, is 't al 1u 's nachts?
Had je pech met je hendig sjieke Peugeot Fox?quote:
De tering wat wonen er toch verzuurde mensen in Nederland als ik dit zo lees :/ erg egoistisch en zonder reden.
Geirriteerd zijn omdat er iemand dood gaat? Mensen niet oppikken terwijl je zelf die kant opgaat?
Momemteel ben ik voor langere tijd op reis. De mensen die ik veelal ontmoet zijn de goedheid zelve. Persoonlijk sta ik ook voor mensen klaar (meehelpen als iemand met pech aan de kant van de weg staat). Een wandelaar lang de weg meememem als deze zijn duim omhoog heeft. Of mensen die opzoek zijn naar werk (in Australie) via mijn eigen netwerk aan een baan/accomodatie helpen.
Ik geloof eigenlijk wel in karma, tijdens mijn reis zoveel goede mensen ontmoet, met het hart op de juiste plek.
Zeg eens wat vaker ja zonder dat je er iets terug voor krijgt (behalve een leuk gesprek).
Mijn vrienden/netwerk in Maastricht zijn ook vrijwel altijd bereid om te helpen. Stond met pech in Utrecht. Een kennis kwam met de sleepwagen me helpen vanuit Maastricht (vergoede hem uiteraard de benzine). Maar ook met verhuizen is een aanhanger met een paar man zo gefixed (als je dit een paar weken van tevoren aangeeft).
Een andere extreme is Azie. Deze mensen cijferen zich soms helemaal weg om je te helpen. Dat hoeft dan voor mij ook weer niet.
In Nederland wordt overal een probleem van gemaakt, terwijl men hier meer mogelijkheden ziet lijkt het wel.
Zo had ik laatst een probleem met mijn koffer. Random kerel op straat aangesproken, op de brommer naar een reparatietent geweest, kon het niet maken. Toen ik de avond nog naar 3 zaken geweest, 2 uur bezig geweest. Wilde hem trakteren op een biertje/koffie. Dit weigerde hij en zette me weer bij het hostel af.
Ik kan met mijn 1,54m nooit bij de bovenste plank en heel toevallig moet ik daar wel altijd zijn voor quinoa en mijn lievelingschips.
Regelmatig moet ik dan ook hulp vragen. Ik heb nooit een nee gehoord. Maar goed, dat is misschien wel iets heel simpels en makkelijks om te doen voor de mensen die helpen.
Dit soort dingen doe ik natuurlijk ook altijd (ik ben zelf lang) en als ik in een goede bui ben geef ik nog wel eens wat kleingeld aan een zwerver, maar de echt grotere of tijdrovendere dingen doe ik eigenlijk ook nooit voor een vreemde of vage bekende.quote:
Ik merk trouwens ook dat eigenlijk best wel veel mensen bereid zijn te helpen.
Ik kan met mijn 1,54m nooit bij de bovenste plank en heel toevallig moet ik daar wel altijd zijn voor quinoa en mijn lievelingschips.
Regelmatig moet ik dan ook hulp vragen. Ik heb nooit een nee gehoord. Maar goed, dat is misschien wel iets heel simpels en makkelijks om te doen voor de mensen die helpen.
Wat een negatief topic trouwens, erg jammer om te lezen dat zoveel mensen geen vertrouwen hebben in vreemden of de maatschappij. Tot een paar jaar geleden stond ik ook wel deels zo in het leven, totdat ik eens wat meer voor mensen ging doen.
En ik merkte eigenlijk al vrij snel dat het spreekwoord 'wie goed doet, goed ontmoet' in veel gevallen opgaat. Ik ben er inmiddels wel achter dat als je bekend staat als een persoon die bereid is naar je te luisteren of iets voor je te doen dat ook wederzijds is. Laatst had ik bijvoorbeeld een samenvatting van een lastig vak gemaakt waar ik redelijk wat uurtjes in had gestoken. Ik zat te twijfelen of ik het in de klassen-app moest gooien. Ik wist namelijk dat er veel mensen waren die moeite hadden met het vak, maar ook dat ik vast niet de enige was die een poging had gedaan om een overzicht te creëren. Uiteindelijk toch in die app geplaatst, want uiteindelijk had ik er niks mee te verliezen. Ik kreeg toen allerlei persoonlijke berichtjes van klasgenoten dat ze zo blij waren dat ik dat gemaakt had en dat ik een koffie van ze te goed had (ik sta bekend als koffieleut). Sindsdien plaatst eigenlijk iedereen zijn samenvattingen en nuttige literatuur in de app. Vond dit wel een goed voorbeeld van dit topic.
Ik zie dit trouwens ook heel erg terug bij huisgenoten. Ik heb echt alle mogelijke soorten huisgenoten al gehad. Van mensen die hun deur altijd dichthouden tot mensen die gezellig in hun pyjama op je bank zitten om te gamen. Wat mij opvalt is dat wanneer je bereid bent om iets voor een ander te doen je een veel leukere en open sfeer creëert. Als je aan iemand vraagt of ze nog iets nodig hebben van de supermarkt zullen ze dat de volgende keer ook aan jou vragen. En doen ze dat niet, nou dan weet je ook weer waar je aan toe bent.
Mijn tip; doe gewoon eens iets voor een ander, zelfs als het jezelf iets meer moeite kost. Natuurlijk moet je niet over je heen laten lopen, maar het leven is zoveel leuker als je kan delen met anderen.
Oh brother. direkt weer label plakkerenquote:
Wat jij beschrijft komt op mij over als een antisociale persoonlijkheidsstoornis.
Ervaar je überhaupt weleens empathie?
Ik weet van mezelf door ervaring dat ik inherent een goed hart heb. En heb hier ook moeite mee. Hoe erg anderen (niet iedereen maar gevallen) mij kwetsten blijft mijn knee-jerk reactie toch altijd 'jahoor is goed hoor mag wel hoor oh ik wil je wel helpen hoor'. Terwijl ik wel beter weet. Dit moet in je zitten en is ook wel een soort vloek. In mijn jeugd had ik alles voor anderen over ook deelde ik wat ik had. Bijv. patat of snoep. Wanneer jeugdvrienden rausden uit mn bakje patat vond ik dat niet erg. Dat vond ik gezellig. Mijn les kwam toen ik een patatje terug wilde pakken. Ik vroeg het zelfs eerst beleefd. Maar dan krijg je een dikke Nee. Daar ergens begon mijn les over menselijke natuur. Mensen zijn veelal users. Ik probeer nu een live and let die houding aan te nemen. Dit lukt half.
[ Bericht 37% gewijzigd door Crazylikethatglue op 07-03-2018 22:15:57 ]
Nu weet ik, dit is een christelijk liedje, dus ok veroordeel het daar niet gelijk op.
Ik heb die overtuiging namelijk, maar daar gaat het niet om.
Het grappige is, je kunt psalmen preken en gezangen gaan zoeken in het christelijke, zelfs voor mij blijft het vaak blabla.
Maar toch kom je dan dit soort liedjes tegen die voor kinderen zijn en eigenlijk wel een waarheid zeggen, beoordeel het daar op dus
[ Bericht 35% gewijzigd door kree op 07-03-2018 22:42:00 ]
Ik heb juist met schade en schande geleerd dat wie goed doet, gebruikt wordt als voetveeg, als deurmat.quote:
En ik merkte eigenlijk al vrij snel dat het spreekwoord 'wie goed doet, goed ontmoet' in veel gevallen opgaat. Ik ben er inmiddels wel achter dat als je bekend staat als een persoon die bereid is naar je te luisteren of iets voor je te doen dat ook wederzijds is. Laatst had ik bijvoorbeeld een samenvatting van een lastig vak gemaakt waar ik redelijk wat uurtjes in had gestoken. Ik zat te twijfelen of ik het in de klassen-app moest gooien. Ik wist namelijk dat er veel mensen waren die moeite hadden met het vak, maar ook dat ik vast niet de enige was die een poging had gedaan om een overzicht te creëren. Uiteindelijk toch in die app geplaatst, want uiteindelijk had ik er niks mee te verliezen. Ik kreeg toen allerlei persoonlijke berichtjes van klasgenoten dat ze zo blij waren dat ik dat gemaakt had en dat ik een koffie van ze te goed had (ik sta bekend als koffieleut). Sindsdien plaatst eigenlijk iedereen zijn samenvattingen en nuttige literatuur in de app. Vond dit wel een goed voorbeeld van dit topic.
Iets voor een ander doen zit heel erg diep in mij, is mijn natuur zeg maar. Maar gaandeweg in het leven heb ik daar toch wat moeite meegekregen. Ik denk dat dat begon toen ik in de zorg werkte. Ik draaide al snel als vaste nachtdienst week op week af wat dan inhoudt dat je een week vrij bent. Ik heb zo ontzettend vaak voor anderen diensten erbij gedraaid. Een paar nachten langer of eerder, een dagdienst of avond dienst erbij pakken in mijn vrije week... mijn record staat op 21 nachten aaneen werken. Ook mijn vakanties plande ik bewust in de periodes waar anderen niet aan geboden waren. Gewoon om een ander te helpen. Jaren achtereen. Tot dan die dag kwam dat ik een keer een probleem had en een nacht vrij moest hebben. Niemand. helemaal niemand die even bij kon of wilde springen. Dat is toen nog een aantal maal gebeurd en na de organisatie van een personeelsfeestje was ik er klaar mee. Ze hadden dat feest op een bepaalde dag georganiseerd waarop ik ook vrij was. Leuk! Ik had het al jaren misgelopen namelijk. Maar 1 persoon kon niet. Dus het werd verplaatst naar een avond dat ik moest werken. Het 8ste jaar dat ik niet kon. Toen ik dat aangaf haalde men de schouders op; mijn probleem. Sindsdien heb ik geen dienst meer voor een ander gedraaid. Doei doei. Vette middelvinger.
Mijn houding dat ik anderen niet help is dus vooral juist naar bekenden, vrienden, familie. Mensen waarbij ik te vaak tegen een muur op ben gelopen als ik eens ergens hulp bij nodig had. Vooral mijn broer is een enorme parasiet waar je alleen wat van hoort als hij iets nodig heeft; geld, spullen, hulp met klussen, z'n auto is kapot - of mijn vriend die even wil maken, het lijstje is oneindig. Iets terug doen of zich aan afspraken houden is er niet bij. Geleende spullen en geld krijg je standaard nooit terug. De laatste keer heb ik hem verteld dat hij terug kan komen als hij eens gewoon gezellig wil zijn zonder te profiteren. Nu zo'n 5 jaar niet meer gezien.
Kleine dingen voor vreemden doe ik wel. Meestal omdat ik er dan ook al vanuit ga dat je het nooit als wederdienst terug krijgt. De paar keer dat er bijvoorbaat al een wederdienst was afgesproken ben ik helaas ook steeds tegen een muur opgelopen. Die wederdienst komt nooit. Zo was er een fotografe, diep in de problemen. Geen geld, geen uitkering, niets. Ik heb met haar de afspraak gemaakt dat ze hier een paar dagen kon logeren, goed eten en drinken, als ze foto's zou maken van de honden uit mijn wandelgroep. Ik heb haar reiskosten betaald (ik leef ook op het minimum), voor eten en drinken gezorgd, 2 grote boodschappentassen aan etenswaren mee naar huis gegeven en geld opgehaald bij de wandelgroep. En wat denk je? We zijn nu 5 maanden verder en de helft van de foto's is nog steeds niet binnen. De helft van de wandelgroep heeft dus geen foto's van hun honden. Ik ben er zo klaar mee.
Misschien vinden die mensen je gewoon niet zo aardig.quote:
[..]
Ik heb juist met schade en schande geleerd dat wie goed doet, gebruikt wordt als voetveeg, als deurmat.
Iets voor een ander doen zit heel erg diep in mij, is mijn natuur zeg maar. Maar gaandeweg in het leven heb ik daar toch wat moeite meegekregen. Ik denk dat dat begon toen ik in de zorg werkte. Ik draaide al snel als vaste nachtdienst week op week af wat dan inhoudt dat je een week vrij bent. Ik heb zo ontzettend vaak voor anderen diensten erbij gedraaid. Een paar nachten langer of eerder, een dagdienst of avond dienst erbij pakken in mijn vrije week... mijn record staat op 21 nachten aaneen werken. Ook mijn vakanties plande ik bewust in de periodes waar anderen niet aan geboden waren. Gewoon om een ander te helpen. Jaren achtereen. Tot dan die dag kwam dat ik een keer een probleem had en een nacht vrij moest hebben. Niemand. helemaal niemand die even bij kon of wilde springen. Dat is toen nog een aantal maal gebeurd en na de organisatie van een personeelsfeestje was ik er klaar mee. Ze hadden dat feest op een bepaalde dag georganiseerd waarop ik ook vrij was. Leuk! Ik had het al jaren misgelopen namelijk. Maar 1 persoon kon niet. Dus het werd verplaatst naar een avond dat ik moest werken. Het 8ste jaar dat ik niet kon. Toen ik dat aangaf haalde men de schouders op; mijn probleem. Sindsdien heb ik geen dienst meer voor een ander gedraaid. Doei doei. Vette middelvinger.
Mijn houding dat ik anderen niet help is dus vooral juist naar bekenden, vrienden, familie. Mensen waarbij ik te vaak tegen een muur op ben gelopen als ik eens ergens hulp bij nodig had. Vooral mijn broer is een enorme parasiet waar je alleen wat van hoort als hij iets nodig heeft; geld, spullen, hulp met klussen, z'n auto is kapot - of mijn vriend die even wil maken, het lijstje is oneindig. Iets terug doen of zich aan afspraken houden is er niet bij. Geleende spullen en geld krijg je standaard nooit terug. De laatste keer heb ik hem verteld dat hij terug kan komen als hij eens gewoon gezellig wil zijn zonder te profiteren. Nu zo'n 5 jaar niet meer gezien.
Kleine dingen voor vreemden doe ik wel. Meestal omdat ik er dan ook al vanuit ga dat je het nooit als wederdienst terug krijgt. De paar keer dat er bijvoorbaat al een wederdienst was afgesproken ben ik helaas ook steeds tegen een muur opgelopen. Die wederdienst komt nooit. Zo was er een fotografe, diep in de problemen. Geen geld, geen uitkering, niets. Ik heb met haar de afspraak gemaakt dat ze hier een paar dagen kon logeren, goed eten en drinken, als ze foto's zou maken van de honden uit mijn wandelgroep. Ik heb haar reiskosten betaald (ik leef ook op het minimum), voor eten en drinken gezorgd, 2 grote boodschappentassen aan etenswaren mee naar huis gegeven en geld opgehaald bij de wandelgroep. En wat denk je? We zijn nu 5 maanden verder en de helft van de foto's is nog steeds niet binnen. De helft van de wandelgroep heeft dus geen foto's van hun honden. Ik ben er zo klaar mee.
Nee dat klopt. Degene die altijd voor een ander klaar staat is niet 'aardig'. Dat heeft namelijk geen waarde. Degene die altijd profiteert, nooit wat voor een ander doet, bij diegene heeft het waarde als hij eens aardig doet of zo. Zakelijk gezien zegt men dan: "Gratis heeft geen waarde." En dat klopt in de praktijk ook. Het is extreem opvallend hoe vaak men bij een gratis consult gewoon niet op komt dagen in verhouding met een consult waar men voor moet betalen. Dat is ook de reden dat steeds meer zorgverleners geld in rekening brengen wanneer men niet op komt dagen, bijvoorbeeld de tandarts.quote:
[..]
Misschien vinden die mensen je gewoon niet zo aardig.
Dat heeft zich vorig jaar ook bewezen toen ik een keer op de grond lag nadat mn lange relatie uit ging. Niemand die me teleurgesteld heeft.
Er zijn natuurlijk ook wel eens mensen bij wie het van slechts een kant komt, maar dan kunnen ze verder ook de boom in. En sowieso ben ik, naarmate ik iemand meer vertrouw ook bereid meer te doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Hexagon op 08-03-2018 11:09:14 ]
Nou ja, de meeste mensen doen iets voor een ander omdat ze die persoon aardig vinden en met die actie hopen aardig terug gevonden te worden. Schijnbaar vinden je collega's, je broer en die fotograaf je niet aardig genoeg om iets voor jou te doen.quote:
[..]
Nee dat klopt. Degene die altijd voor een ander klaar staat is niet 'aardig'. Dat heeft namelijk geen waarde. Degene die altijd profiteert, nooit wat voor een ander doet, bij diegene heeft het waarde als hij eens aardig doet of zo. Zakelijk gezien zegt men dan: "Gratis heeft geen waarde." En dat klopt in de praktijk ook. Het is extreem opvallend hoe vaak men bij een gratis consult gewoon niet op komt dagen in verhouding met een consult waar men voor moet betalen. Dat is ook de reden dat steeds meer zorgverleners geld in rekening brengen wanneer men niet op komt dagen, bijvoorbeeld de tandarts.
Inderdaad, iedereen komt wel eens een klaploper tegen die op anderen loopt te parasiteren maar die moet je dan gewoon verder niet meer helpenquote:
[..]
Nou ja, de meeste mensen doen iets voor een ander omdat ze die persoon aardig vinden en met die actie hopen aardig terug gevonden te worden. Schijnbaar vinden je collega's, je broer en die fotograaf je niet aardig genoeg om iets voor jou te doen.
Maar als niemand jou ooit wat gunt en iedereen jouw hulp slechts om opportunistische redenen aanneemt, dan zit er ook echt bij jezelf een probleem.
Vaak kun je van te voren ook wel een beetje inschatten of de desbetreffende persoon het ook voor jou zou doen. Bij iemand die dikke schulden heeft kun je wel al een klein beetje denken dat die haar afspraken niet na gaat komen.quote:
[..]
Inderdaad, iedereen komt wel eens een klaploper tegen die op anderen loopt te parasiteren maar die moet je dan gewoon verder niet meer helpen
Maar als niemand jou ooit wat gunt en iedereen jouw hulp slechts om opportunistische redenen aanneemt, dan zit er ook echt bij jezelf een probleem.
Het is ook iets dat je opbouwt. Je doet eens wat kleins, je vraagt eens wat kleins. En zo merk je vanzelf of het eenrichtingsverkeer is. En naarmate dat goed gaat ben ik ook bereid verder te gaan in mijn hulp aan anderen.quote:
Wat de anderen hierboven zeggen. Mensen maken snel en vaak veel misbruik. Echter zijn er ook mensen waar je echt op kan rekenen. Dus het beste is veel te doen voor mensen waarvan je weet dat ze het ook voor jou zouden doen.
Dit inderdaad, en als ze eens niet iets voor je doen is dat niet meteen omdat ze je als voetveeg zien, maar simpel omdat ze het niet zien, ze zich niet altijd op elk moment in een ander kunnen verplaatsen of omdat ze gewoon geen tijd hebben.quote:
[..]
Het is ook iets dat je opbouwt. Je doet eens wat kleins, je vraagt eens wat kleins. En zo merk je vanzelf of het eenrichtingsverkeer is. En naarmate dat goed gaat ben ik ook bereid verder te gaan in mijn hulp aan anderen.
Niet bij iedereen. En ik behandel zulke mensen al helemaal niet zoquote:
[..]
Ik heb juist met schade en schande geleerd dat wie goed doet, gebruikt wordt als voetveeg, als deurmat.
Mensen om wie ik niks (meer) geef, laat ik gewoon compleet uit m'n leven verdwijnen.
De truc is om de juiste mensen zsm te leren herkennen en de rotte appels flikker je weer weg
Dit klinkt best zoals dat zusje van mequote:Mijn houding dat ik anderen niet help is dus vooral juist naar bekenden, vrienden, familie. Mensen waarbij ik te vaak tegen een muur op ben gelopen als ik eens ergens hulp bij nodig had. Vooral mijn broer is een enorme parasiet waar je alleen wat van hoort als hij iets nodig heeft; geld, spullen, hulp met klussen, z'n auto is kapot - of mijn vriend die even wil maken, het lijstje is oneindig. Iets terug doen of zich aan afspraken houden is er niet bij. Geleende spullen en geld krijg je standaard nooit terug.
Ik ook. Ik vind het dan ook helemaal geen probleem iets voor een ander te doen. Dan merk je dat anderen ook bereid zijn voor jou wat harder te lopen, bij wijze van.quote:Op vrijdag 9 maart 2018 10:03 schreef Copycat het volgende:
Ik geloof heilig in wie goed doet, en tot nu toe heeft dat me in mijn leven meer positiviteit dan negativiteit gebracht. Zou ook niet weten hoe ik het anders zou moeten doen, laat staan dat ik het zou willen. En het zit in de kleinste dingen, soms kan een gemeende glimlach al iemands dag maken.
Hoewel ik bij mensen die alleen maar negatief kunnen reageren dat wel opgegeven heb.
Ik doe ook vrijwilligerswerk bij een sportvereniging (terrein schoonhouden).
Hier ben ik het volledig mee eens.quote:
Ik geloof heilig in wie goed doet, en tot nu toe heeft dat me in mijn leven meer positiviteit dan negativiteit gebracht. Zou ook niet weten hoe ik het anders zou moeten doen, laat staan dat ik het zou willen. En het zit in de kleinste dingen, soms kan een gemeende glimlach al iemands dag maken.
mensen die geestelijk minder stabiel zijn maken misbruik van andere mensen?quote:
Je kunt best anderen helpen, maar het is vaak niet een goed idee om vriendschappen aan te gaan met mensen die geestelijk minder stabiel zijn en / of uit een lagere "klasse" komen want dan wordt er in veel gevallen misbruik van gemaakt. Zou het dus wat afstandelijk houden.
#mensen.die.veroordelen.
Als begeleider van zware drugsverslaafden moet je bv niet al te close gaan worden. Familie e.d. van de radar houden.quote:
[..]
mensen die geestelijk minder stabiel zijn maken misbruik van andere mensen?
#mensen.die.veroordelen.
Wie blijft er dan nog over om vrienden mee te worden? Bij iedereen heb ik wel eens gedacht: die spoort niet. Ik moet ook accepteren dat er ook mindere kanten zijn van mensen waarvan er geen match is. Dat er geen exacte kopie van mij rondloopt; de wereld ziet hoe ik het zie, handelt hoe ik het aanpak etc.quote:
Je kunt best anderen helpen, maar het is vaak niet een goed idee om vriendschappen aan te gaan met mensen die geestelijk minder stabiel zijn en / of uit een lagere "klasse" komen want dan wordt er in veel gevallen misbruik van gemaakt. Zou het dus wat afstandelijk houden.
Sommige groeperingen veroorzaken nou eenmaal meer problemen; of het nou dit is of dat om wat voor reden dan ook. Tel deze bij elkaar op, dan zijn ze in de meerderheid. De wereld spoort sowieso niet.
Vriendschappen aangaan met cliënten is een no-go. Professionele distantie is zeer belangrijk voor hulpverleners omdat ze objectief en eerlijk naar de cliënt moeten kunnen zijn om hun vak als hulpverlener goed uit te kunnen oefenen. Er is nog een reden dat vriendschap tussen een cliënt en hulpverlener een no-go is, namelijk de ongelijke machtsverhouding tussen een cliënt en een hulpverlener. Dat staat verder los van de geestelijke (in)stabiliteit en/of de 'hoogte' van de 'sociale klasse' waartoe zij al dan niet behoren.quote:
[..]
Als begeleider van zware drugsverslaafden moet je bv niet al te close gaan worden. Familie e.d. van de radar houden.
Het is echt onzin om te stellen dat mensen die geestelijk minder stabiel zijn en/of tot een lagere 'klasse' behoren, eerder misbruik van je zullen maken.
Voor hem een hele hoop mensen. (Er zijn er immers maar weinig mensen die geestelijk instabieler zijn en/of tot een lagere 'klasse' behoren, dan hij zelf)quote:
[..]
Wie blijft er dan nog over om vrienden mee te worden? Bij iedereen heb ik wel eens gedacht: die spoort niet. Ik moet ook accepteren dat er ook mindere kanten zijn van mensen waarvan er geen match is. Dat er geen exacte kopie van mij rondloopt; de wereld ziet hoe ik het zie, handelt hoe ik het aanpak etc.
Sommige groeperingen veroorzaken nou eenmaal meer problemen; of het nou dit is of dat om wat voor reden dan ook. Tel deze bij elkaar op, dan zijn ze in de meerderheid. De wereld spoort sowieso niet.
Mij zul je hier niet horen klagen over depressies, relaties en te kurkdroog staan. Ik kan je ook m'n laatste self-help boek aanraden.quote:
[..]
Voor hem een hele hoop mensen. (Er zijn er immers maar weinig mensen die geestelijk instabieler zijn en/of tot een lagere 'klasse' behoren, dan hij zelf)
pinnen mag ook.
___________ <-- hier even insteken.
quote:
[..]
Mij zul je hier niet horen klagen over depressies, relaties en te kurkdroog staan. Ik kan je ook m'n laatste self-help boek aanraden.
pinnen mag ook.
___________ <-- hier even insteken.
schattig- - - -quote:
Dat lees je vaker, maar dat is dus absoluut niet waar.quote:
[..]
Alle mensen zijn van nature egoïstisch.
De mens is juist van nature behoorlijk altruïstisch en samenwerkingsgericht.
De mens heeft zich ook zo groots kunnen ontwikkelen en samenlevingen kunnen opbouwen juist door samenwerking.
Zie ook o.a. https://www.brainwash.nl/(...)n-niet-egoistisch-is
Maar er zijn tal van artikelen over te vinden.
Waarom leven Sterren in hun "wereldje" en mensen in een volkswijk ook?quote:
[..]
Dat lees je vaker, maar dat is dus absoluut niet waar.
De mens is juist van nature behoorlijk altruïstisch en samenwerkingsgericht.
De mens heeft zich ook zo groots kunnen ontwikkelen en samenlevingen kunnen opbouwen juist door samenwerking.
Zie ook o.a. https://www.brainwash.nl/(...)n-niet-egoistisch-is
Maar er zijn tal van artikelen over te vinden.
In landen waar de contrasten nog sterker zijn zie je dat het nog haakser op elkaar staat. Middenstanders gaan met name met middenstanders om en de armen en de jetset blijven in hun cirkeltje. Maar daarom mag men best in idealen blijven geloven.