Ben jij bereid iets voor een ander te doen?

quote:

Op maandag 26 februari 2018 11:02 schreef LurkJeRot het volgende:
Ik ben best bereid iemand die ik niet (echt) ken te helpen met kleine dingetjes (klusje in huis, helpen met boodschappen tillen of even naar de auto kijken als hij niet start, dat soort gesnor.)
Maar ik stel wel een grens voor mezelf, ik ga het probleem van een ander niet mijn probleem laten worden.

Of een UI te maken!
#lurkjerotgod

Ja hoor, ik ben een softy wat dat betreft maar kan wat mezelf betreft wel redelijk de balans bewaren. Dus als het 'teveel' wordt kan ik me ook makkelijk afsluiten ervoor. Zie het als een soort quota wat je voor jezelf invoert.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 16:04 schreef C.L.Werner het volgende:

[..]

Of een UI te maken!
#lurkjerotgod

Dat doe ik niet zo maar voor iedereen he

Bij mij komt iig niet de gedachte voor zo van ''krijg ik er wat voor terug'' maar ben vaak behulpzaam gewoon omdat het kan zonder er beter van te worden.

Ligt aan het moment en wat de eis is natuurlijk maar als iemand bepaalde hulp vraagt ja waarom niet Maak het leven weer wat makkelijker voor de andere persoon zo denk ik dan.

Vroeger deed ik heel veel voor andere mensen, maar dat kwam tot het punt dat het vervelend voor mezelf was. Nu probeer ik dingen te doen voor anderen, maar in balans.

Ik geloof ook erg in kleine random acts of kindness: als er kinderen voor me in de rij staan die hun geld niet goed hebben uitgeteld betaal ik het verschil, of als ik zie dat iemand zijn licht op de fiets is vergeten uit te doen doe ik het uit.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 17:03 schreef LurkJeRot het volgende:

[..]

Dat doe ik niet zo maar voor iedereen he

Ik ben vereerd vriend!

quote:

Op maandag 26 februari 2018 17:14 schreef aquawoman het volgende:
Vroeger deed ik heel veel voor andere mensen, maar dat kwam tot het punt dat het vervelend voor mezelf was. Nu probeer ik dingen te doen voor anderen, maar in balans.

Ik geloof ook erg in kleine random acts of kindness: als er kinderen voor me in de rij staan die hun geld niet goed hebben uitgeteld betaal ik het verschil, of als ik zie dat iemand zijn licht op de fiets is vergeten uit te doen doe ik het uit.

Aquawoman, u bent een licht in de duisternis!

Mijn ervaring is als je iemand om hulp vraagt, eigenlijk iedereen wil helpen.

Als je iets specifieks vraagt zeggen ze sneller nee. Maar als je vraagt: ik heb een probleem, kun je me helpen op welke manier dan ook.... Dan werkt dat best goed.

Kan ik uit ervaring vertellen. Wildvreemden helpen je. Sterker nog, heel bijzondere dingen gebeuren.

Ik doe niks voor iemand anders als ik er zelf niet beter van kan worden.

quote:

Op zondag 25 februari 2018 21:45 schreef J_Mormont het volgende:
En dan bedoel ik niet voor je ouders, broer/zusje of andere directe familie of beste vriend(in), maar gewoon voor een willekeurige ander die je niet of nauwelijks kent.

Door enkele ervaringen in het verleden ben ik, met uitzondering tot een select groepje mensen dicht bij mij, erg individualistisch en misschien zelfs wel wat a-sociaal geworden. Voor mij houdt dit in dat ik eigenlijk niets doe of wil doen voor een ander, ook al kost het me eigenlijk geen moeite.

Daar staat dan wel weer tegenover dat ik tegelijkertijd ook geen overlast wil vormen / veroorzaken bij andere mensen. Met andere woorden : ik heb dus niets voor een ander (tenzij dierbare) over, maar anderen hebben ook geen last van mij.

Dit is overigens niet een eigenschap waar ik erg trots op ben. Mijn oordeel over andere (vreemde) mensen is in beginsel altijd negatief : Ik wantrouw mensen snel, zie vreemden eigenlijk standaard als wolven die schijt hebben aan jouw welbehagen en behoeften en die alleen maar zo veel mogelijk voor zichzelf willen graaien.

Echter zijn er ook veel mensen die oprecht veel voor een ander over hebben. Ik heb dat zelf niet, maar ik vind dat wel heel mooi. Zoals bijvoorbeeld in mijn appartementencomplex, als een buurvrouw in de app zegt of iemand kan helpen met het ophangen van een lamp, of als iemand vraagt : Is er iemand met een fietspomp? Ik heb in de twee jaar dat ik in die groep zit, nog nooit op zo'n verzoek gereageerd. Andersom vraag ik echter ook nooit een van mijn buren om hulp. Ik word ook heel snel chagrijnig als mensen zich ook maar enigszins in mijn vaarwater begeven of zich met mij bemoeien.

Ik zou er best wat meer van willen hebben, dat empathische. Ik weet ook niet waarom mijn vertrekpunt ten aanzien van 'vreemden' zo negatief / sceptisch of bijna vijandig is, er is mij immers nog nooit iets ergs aangedaan.

Ben wel benieuwd hoe andere fokkers hierin staan, hoe jullie tegen 'vreemden' aan kijken en hoe bereidwillig jullie zijn om een persoon die je niet kent te helpen zonder dat je daar een direct belang bij hebt.

Ben blij dat je dit schreef. Ik herken dit heel erg en nu weet ik dat ik ten minste niet de enige ben.
Maar ik heb het meer met sociaal contact, mensen helpen vind ik dan nog niet zo erg want dat geeft mij ook een goed gevoel (deels egoistisch) maar meer dat veel mensen de levenslust gewoon uit me zuigen en ik het daarom vaak niet echt te verdragen vind om ze vaker om me heen te hebben dan noodzakelijk.
Ik heb ook de overtuiging dat veel mensen niet helemaal vrijwillig veel sociale contacten aangaan, maar onder een soort van groepsdruk omdat ze erbij willen horen en niet zo asociaal willen overkomen als ze werkelijk zijn. Velen hebben ook gewoon schijt aan anderen en toch zijn ze niet eenzaam omdat ze grappig zijn of stoer of wat dan ook. Als je dat niet bent zoals ik noemt men het ineens autistisch. Ik ben klaar met veel mensen, met hun meningen, vooroordelen, maar ik ben zelf net zo erg. Alleen in het echte leven val ik mensen zoals jij zegt niet lastig. Gelukkig vallen anderen behalve familie/enkele goede vrienden maar goed dat telt niet mij ook niet te veel lastig met hun aanwezigheid dus daar ben ik heel erg blij om.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-02-2018 20:18:59 ]

In 't verleden is er geregeld misbruik van m'n goedheid gemaakt, waardoor ik een stuk geslotener ben geworden dan ik eigenlijk misschien had moeten zijn.

Ik moet altijd waakzaam zijn en m'n grenzen bewaken en dit gaat 't makkelijkst als ik dit zo geautomatiseerd mogelijk doe. Als ik dit niet doe, is 't een beetje vergelijkbaar als de jehova die je een voet tussen de deur geeft. Je krijgt het nauwelijks nog weg. Het is veel makkelijker om die deur gesloten te houden. Ik zeg standaard als 1e "nee" of "nee dank je" of "geen interesse", zeker als de ander probeert om een gunst te vragen.
Afgezien daarvan kijk ik of ik 't misschien toch wel de moeite waard vind om te helpen. De weg uitleggen bijvoorbeeld vind ik een kleine moeite.

Wel ben ik nog steeds ouderwets behulpzaam voor mensen die ik de moeite waard vind. Verder vind ik 't ook gewoon leuk om mensen te helpen, ook bij mensen die ik niet of nauwelijks ken en waarbij 't me leuk lijkt.

Wat dat voorbeeld van dat ritje naar Zandvoort betreft, die had ik waarschijnlijk wel gegeven (ook afhankelijk van m'n stemming en of 't uit komt).

Verder ben ik bereid heel ver te gaan voor mensen die ik de moeite waard acht, zelf al ken ik ze misschien nog niet zo lang.
Ik vind 't ook leuk om m'n cognitieve vermogens in te zetten. Ik heb 't, dus waarom niet inzetten zoals ik dat wil?

Gewoonlijk haal ik er wat anderen helpen betreft altijd wel wat uit voor mezelf, al is 't alleen al de ervaring of de kennis of omdat ik het leuk vind. Ik moet 't zelf ook leuk/interessant vinden, anders voelt 't meer als een soort verplichting en dan zeg ik vrij snel 'nee'.

Ik probeer (echt serieus) minstens 1x/jaar een goede daad te doen en de laatste jaren haal ik elk jaar m'n quotum wel
Of een invalidenkarretje volgeladen met boodschappen die in een bocht omkiept, alle boodschappen over straat. Dus ik daarheen gelopen, verkeer tegengehouden (was een rustige weg dus dit stelde niet veel voor), karretje rechtop getild, ik raapte de boodschappen terwijl een ander zich om de persoon zelf ontfermde.

Of een oudje die net de bus was ingestapt en de bus ineens begint te rijden. Oudje begon door de gang te vliegen maar die landde in m'n rechterarm (ik zat aan 't gangpad).

Dat zijn van die dingen die ik jaren later nog steeds weet. Wat kan mij 't nou schelen als ik door zoiets een trein later heb? Maar de meeste voldoening haal ik uit 't helpen van mensen met bepaalde psychische problematiek, omdat dat veel meer betekenis heeft en ik weet wat 't voor een ander met psychische shit betekenen kan. Fora zijn daarvoor ook een geschikt medium, nu ik hier toch ben.

_{^{Tering, is 't al 1u 's nachts?}}

quote:

Op maandag 26 februari 2018 00:20 schreef Maikuuul het volgende:
De tering wat wonen er toch verzuurde mensen in Nederland als ik dit zo lees :/ erg egoistisch en zonder reden.

Geirriteerd zijn omdat er iemand dood gaat? Mensen niet oppikken terwijl je zelf die kant opgaat?

Momemteel ben ik voor langere tijd op reis. De mensen die ik veelal ontmoet zijn de goedheid zelve. Persoonlijk sta ik ook voor mensen klaar (meehelpen als iemand met pech aan de kant van de weg staat). Een wandelaar lang de weg meememem als deze zijn duim omhoog heeft. Of mensen die opzoek zijn naar werk (in Australie) via mijn eigen netwerk aan een baan/accomodatie helpen.

Ik geloof eigenlijk wel in karma, tijdens mijn reis zoveel goede mensen ontmoet, met het hart op de juiste plek.

Zeg eens wat vaker ja zonder dat je er iets terug voor krijgt (behalve een leuk gesprek).

Mijn vrienden/netwerk in Maastricht zijn ook vrijwel altijd bereid om te helpen. Stond met pech in Utrecht. Een kennis kwam met de sleepwagen me helpen vanuit Maastricht (vergoede hem uiteraard de benzine). Maar ook met verhuizen is een aanhanger met een paar man zo gefixed (als je dit een paar weken van tevoren aangeeft).

Een andere extreme is Azie. Deze mensen cijferen zich soms helemaal weg om je te helpen. Dat hoeft dan voor mij ook weer niet.
In Nederland wordt overal een probleem van gemaakt, terwijl men hier meer mogelijkheden ziet lijkt het wel.
Zo had ik laatst een probleem met mijn koffer. Random kerel op straat aangesproken, op de brommer naar een reparatietent geweest, kon het niet maken. Toen ik de avond nog naar 3 zaken geweest, 2 uur bezig geweest. Wilde hem trakteren op een biertje/koffie. Dit weigerde hij en zette me weer bij het hostel af.

Had je pech met je hendig sjieke Peugeot Fox?

Ik merk trouwens ook dat eigenlijk best wel veel mensen bereid zijn te helpen.

Ik kan met mijn 1,54m nooit bij de bovenste plank en heel toevallig moet ik daar wel altijd zijn voor quinoa en mijn lievelingschips.

Regelmatig moet ik dan ook hulp vragen. Ik heb nooit een nee gehoord. Maar goed, dat is misschien wel iets heel simpels en makkelijks om te doen voor de mensen die helpen.

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 08:19 schreef CaVaBien het volgende:
Ik merk trouwens ook dat eigenlijk best wel veel mensen bereid zijn te helpen.

Ik kan met mijn 1,54m nooit bij de bovenste plank en heel toevallig moet ik daar wel altijd zijn voor quinoa en mijn lievelingschips.

Regelmatig moet ik dan ook hulp vragen. Ik heb nooit een nee gehoord. Maar goed, dat is misschien wel iets heel simpels en makkelijks om te doen voor de mensen die helpen.

Dit soort dingen doe ik natuurlijk ook altijd (ik ben zelf lang) en als ik in een goede bui ben geef ik nog wel eens wat kleingeld aan een zwerver, maar de echt grotere of tijdrovendere dingen doe ik eigenlijk ook nooit voor een vreemde of vage bekende.

TS, die voorbeelden die je noemt over die begrafenis en dat je lukraak tegen een mevrouw zegt dat haar verhaal je niks interesseert vind ik echt wel heel extreem. Ben ook blij dat ik nauwelijks zulke mensen ken en als ik ze zou kennen zou ik ze mijden.

Wat een negatief topic trouwens, erg jammer om te lezen dat zoveel mensen geen vertrouwen hebben in vreemden of de maatschappij. Tot een paar jaar geleden stond ik ook wel deels zo in het leven, totdat ik eens wat meer voor mensen ging doen.

En ik merkte eigenlijk al vrij snel dat het spreekwoord 'wie goed doet, goed ontmoet' in veel gevallen opgaat. Ik ben er inmiddels wel achter dat als je bekend staat als een persoon die bereid is naar je te luisteren of iets voor je te doen dat ook wederzijds is. Laatst had ik bijvoorbeeld een samenvatting van een lastig vak gemaakt waar ik redelijk wat uurtjes in had gestoken. Ik zat te twijfelen of ik het in de klassen-app moest gooien. Ik wist namelijk dat er veel mensen waren die moeite hadden met het vak, maar ook dat ik vast niet de enige was die een poging had gedaan om een overzicht te creëren. Uiteindelijk toch in die app geplaatst, want uiteindelijk had ik er niks mee te verliezen. Ik kreeg toen allerlei persoonlijke berichtjes van klasgenoten dat ze zo blij waren dat ik dat gemaakt had en dat ik een koffie van ze te goed had (ik sta bekend als koffieleut). Sindsdien plaatst eigenlijk iedereen zijn samenvattingen en nuttige literatuur in de app. Vond dit wel een goed voorbeeld van dit topic.

Ik zie dit trouwens ook heel erg terug bij huisgenoten. Ik heb echt alle mogelijke soorten huisgenoten al gehad. Van mensen die hun deur altijd dichthouden tot mensen die gezellig in hun pyjama op je bank zitten om te gamen. Wat mij opvalt is dat wanneer je bereid bent om iets voor een ander te doen je een veel leukere en open sfeer creëert. Als je aan iemand vraagt of ze nog iets nodig hebben van de supermarkt zullen ze dat de volgende keer ook aan jou vragen. En doen ze dat niet, nou dan weet je ook weer waar je aan toe bent.

Mijn tip; doe gewoon eens iets voor een ander, zelfs als het jezelf iets meer moeite kost. Natuurlijk moet je niet over je heen laten lopen, maar het leven is zoveel leuker als je kan delen met anderen.

Ik ben te goed voor deze wereld, dus moet enorm goed opletten dat er geen misbruik van mijn goedheid gemaakt wordt.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 00:45 schreef madam-april het volgende:
Wat jij beschrijft komt op mij over als een antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Ervaar je überhaupt weleens empathie?

Oh brother. direkt weer label plakkeren

Ik weet van mezelf door ervaring dat ik inherent een goed hart heb. En heb hier ook moeite mee. Hoe erg anderen (niet iedereen maar gevallen) mij kwetsten blijft mijn knee-jerk reactie toch altijd 'jahoor is goed hoor mag wel hoor oh ik wil je wel helpen hoor'. Terwijl ik wel beter weet. Dit moet in je zitten en is ook wel een soort vloek. In mijn jeugd had ik alles voor anderen over ook deelde ik wat ik had. Bijv. patat of snoep. Wanneer jeugdvrienden rausden uit mn bakje patat vond ik dat niet erg. Dat vond ik gezellig. Mijn les kwam toen ik een patatje terug wilde pakken. Ik vroeg het zelfs eerst beleefd. Maar dan krijg je een dikke Nee. Daar ergens begon mijn les over menselijke natuur. Mensen zijn veelal users. Ik probeer nu een live and let die houding aan te nemen. Dit lukt half.

[ Bericht 37% gewijzigd door Crazylikethatglue op 07-03-2018 22:15:57 ]

Nu weet ik, dit is een christelijk liedje, dus ok veroordeel het daar niet gelijk op.
Ik heb die overtuiging namelijk, maar daar gaat het niet om.

Het grappige is, je kunt psalmen preken en gezangen gaan zoeken in het christelijke, zelfs voor mij blijft het vaak blabla.
Maar toch kom je dan dit soort liedjes tegen die voor kinderen zijn en eigenlijk wel een waarheid zeggen, beoordeel het daar op dus

[ Bericht 35% gewijzigd door kree op 07-03-2018 22:42:00 ]

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 10:55 schreef Bananenpap het volgende:
En ik merkte eigenlijk al vrij snel dat het spreekwoord 'wie goed doet, goed ontmoet' in veel gevallen opgaat. Ik ben er inmiddels wel achter dat als je bekend staat als een persoon die bereid is naar je te luisteren of iets voor je te doen dat ook wederzijds is. Laatst had ik bijvoorbeeld een samenvatting van een lastig vak gemaakt waar ik redelijk wat uurtjes in had gestoken. Ik zat te twijfelen of ik het in de klassen-app moest gooien. Ik wist namelijk dat er veel mensen waren die moeite hadden met het vak, maar ook dat ik vast niet de enige was die een poging had gedaan om een overzicht te creëren. Uiteindelijk toch in die app geplaatst, want uiteindelijk had ik er niks mee te verliezen. Ik kreeg toen allerlei persoonlijke berichtjes van klasgenoten dat ze zo blij waren dat ik dat gemaakt had en dat ik een koffie van ze te goed had (ik sta bekend als koffieleut). Sindsdien plaatst eigenlijk iedereen zijn samenvattingen en nuttige literatuur in de app. Vond dit wel een goed voorbeeld van dit topic.

Ik heb juist met schade en schande geleerd dat wie goed doet, gebruikt wordt als voetveeg, als deurmat.

Iets voor een ander doen zit heel erg diep in mij, is mijn natuur zeg maar. Maar gaandeweg in het leven heb ik daar toch wat moeite meegekregen. Ik denk dat dat begon toen ik in de zorg werkte. Ik draaide al snel als vaste nachtdienst week op week af wat dan inhoudt dat je een week vrij bent. Ik heb zo ontzettend vaak voor anderen diensten erbij gedraaid. Een paar nachten langer of eerder, een dagdienst of avond dienst erbij pakken in mijn vrije week... mijn record staat op 21 nachten aaneen werken. Ook mijn vakanties plande ik bewust in de periodes waar anderen niet aan geboden waren. Gewoon om een ander te helpen. Jaren achtereen. Tot dan die dag kwam dat ik een keer een probleem had en een nacht vrij moest hebben. Niemand. helemaal niemand die even bij kon of wilde springen. Dat is toen nog een aantal maal gebeurd en na de organisatie van een personeelsfeestje was ik er klaar mee. Ze hadden dat feest op een bepaalde dag georganiseerd waarop ik ook vrij was. Leuk! Ik had het al jaren misgelopen namelijk. Maar 1 persoon kon niet. Dus het werd verplaatst naar een avond dat ik moest werken. Het 8ste jaar dat ik niet kon. Toen ik dat aangaf haalde men de schouders op; mijn probleem. Sindsdien heb ik geen dienst meer voor een ander gedraaid. Doei doei. Vette middelvinger.

Mijn houding dat ik anderen niet help is dus vooral juist naar bekenden, vrienden, familie. Mensen waarbij ik te vaak tegen een muur op ben gelopen als ik eens ergens hulp bij nodig had. Vooral mijn broer is een enorme parasiet waar je alleen wat van hoort als hij iets nodig heeft; geld, spullen, hulp met klussen, z'n auto is kapot - of mijn vriend die even wil maken, het lijstje is oneindig. Iets terug doen of zich aan afspraken houden is er niet bij. Geleende spullen en geld krijg je standaard nooit terug. De laatste keer heb ik hem verteld dat hij terug kan komen als hij eens gewoon gezellig wil zijn zonder te profiteren. Nu zo'n 5 jaar niet meer gezien.

Kleine dingen voor vreemden doe ik wel. Meestal omdat ik er dan ook al vanuit ga dat je het nooit als wederdienst terug krijgt. De paar keer dat er bijvoorbaat al een wederdienst was afgesproken ben ik helaas ook steeds tegen een muur opgelopen. Die wederdienst komt nooit. Zo was er een fotografe, diep in de problemen. Geen geld, geen uitkering, niets. Ik heb met haar de afspraak gemaakt dat ze hier een paar dagen kon logeren, goed eten en drinken, als ze foto's zou maken van de honden uit mijn wandelgroep. Ik heb haar reiskosten betaald (ik leef ook op het minimum), voor eten en drinken gezorgd, 2 grote boodschappentassen aan etenswaren mee naar huis gegeven en geld opgehaald bij de wandelgroep. En wat denk je? We zijn nu 5 maanden verder en de helft van de foto's is nog steeds niet binnen. De helft van de wandelgroep heeft dus geen foto's van hun honden. Ik ben er zo klaar mee.

Wat Ouder1 zegt inderdaad, heel herkenbaar.

quote:

Op donderdag 8 maart 2018 09:33 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Ik heb juist met schade en schande geleerd dat wie goed doet, gebruikt wordt als voetveeg, als deurmat.

Iets voor een ander doen zit heel erg diep in mij, is mijn natuur zeg maar. Maar gaandeweg in het leven heb ik daar toch wat moeite meegekregen. Ik denk dat dat begon toen ik in de zorg werkte. Ik draaide al snel als vaste nachtdienst week op week af wat dan inhoudt dat je een week vrij bent. Ik heb zo ontzettend vaak voor anderen diensten erbij gedraaid. Een paar nachten langer of eerder, een dagdienst of avond dienst erbij pakken in mijn vrije week... mijn record staat op 21 nachten aaneen werken. Ook mijn vakanties plande ik bewust in de periodes waar anderen niet aan geboden waren. Gewoon om een ander te helpen. Jaren achtereen. Tot dan die dag kwam dat ik een keer een probleem had en een nacht vrij moest hebben. Niemand. helemaal niemand die even bij kon of wilde springen. Dat is toen nog een aantal maal gebeurd en na de organisatie van een personeelsfeestje was ik er klaar mee. Ze hadden dat feest op een bepaalde dag georganiseerd waarop ik ook vrij was. Leuk! Ik had het al jaren misgelopen namelijk. Maar 1 persoon kon niet. Dus het werd verplaatst naar een avond dat ik moest werken. Het 8ste jaar dat ik niet kon. Toen ik dat aangaf haalde men de schouders op; mijn probleem. Sindsdien heb ik geen dienst meer voor een ander gedraaid. Doei doei. Vette middelvinger.

Mijn houding dat ik anderen niet help is dus vooral juist naar bekenden, vrienden, familie. Mensen waarbij ik te vaak tegen een muur op ben gelopen als ik eens ergens hulp bij nodig had. Vooral mijn broer is een enorme parasiet waar je alleen wat van hoort als hij iets nodig heeft; geld, spullen, hulp met klussen, z'n auto is kapot - of mijn vriend die even wil maken, het lijstje is oneindig. Iets terug doen of zich aan afspraken houden is er niet bij. Geleende spullen en geld krijg je standaard nooit terug. De laatste keer heb ik hem verteld dat hij terug kan komen als hij eens gewoon gezellig wil zijn zonder te profiteren. Nu zo'n 5 jaar niet meer gezien.

Kleine dingen voor vreemden doe ik wel. Meestal omdat ik er dan ook al vanuit ga dat je het nooit als wederdienst terug krijgt. De paar keer dat er bijvoorbaat al een wederdienst was afgesproken ben ik helaas ook steeds tegen een muur opgelopen. Die wederdienst komt nooit. Zo was er een fotografe, diep in de problemen. Geen geld, geen uitkering, niets. Ik heb met haar de afspraak gemaakt dat ze hier een paar dagen kon logeren, goed eten en drinken, als ze foto's zou maken van de honden uit mijn wandelgroep. Ik heb haar reiskosten betaald (ik leef ook op het minimum), voor eten en drinken gezorgd, 2 grote boodschappentassen aan etenswaren mee naar huis gegeven en geld opgehaald bij de wandelgroep. En wat denk je? We zijn nu 5 maanden verder en de helft van de foto's is nog steeds niet binnen. De helft van de wandelgroep heeft dus geen foto's van hun honden. Ik ben er zo klaar mee.

Misschien vinden die mensen je gewoon niet zo aardig.

quote:

Op donderdag 8 maart 2018 09:46 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Misschien vinden die mensen je gewoon niet zo aardig.

Nee dat klopt. Degene die altijd voor een ander klaar staat is niet 'aardig'. Dat heeft namelijk geen waarde. Degene die altijd profiteert, nooit wat voor een ander doet, bij diegene heeft het waarde als hij eens aardig doet of zo. Zakelijk gezien zegt men dan: "Gratis heeft geen waarde." En dat klopt in de praktijk ook. Het is extreem opvallend hoe vaak men bij een gratis consult gewoon niet op komt dagen in verhouding met een consult waar men voor moet betalen. Dat is ook de reden dat steeds meer zorgverleners geld in rekening brengen wanneer men niet op komt dagen, bijvoorbeeld de tandarts.

Ja ik doe wel eens wat voor een ander. En dat zorgt ervoor dat mensen me doorgaans een vriendelijk iemand vinden en me wat gunnen. En dat ze er zijn wanneer het een keer nodig is. En bij vreemden kan het misschien ook wel weer tot nieuwe vriendschappen of interessante ervaringen leiden.

Dat heeft zich vorig jaar ook bewezen toen ik een keer op de grond lag nadat mn lange relatie uit ging. Niemand die me teleurgesteld heeft.

Er zijn natuurlijk ook wel eens mensen bij wie het van slechts een kant komt, maar dan kunnen ze verder ook de boom in. En sowieso ben ik, naarmate ik iemand meer vertrouw ook bereid meer te doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Hexagon op 08-03-2018 11:09:14 ]

quote:

Op donderdag 8 maart 2018 10:06 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Nee dat klopt. Degene die altijd voor een ander klaar staat is niet 'aardig'. Dat heeft namelijk geen waarde. Degene die altijd profiteert, nooit wat voor een ander doet, bij diegene heeft het waarde als hij eens aardig doet of zo. Zakelijk gezien zegt men dan: "Gratis heeft geen waarde." En dat klopt in de praktijk ook. Het is extreem opvallend hoe vaak men bij een gratis consult gewoon niet op komt dagen in verhouding met een consult waar men voor moet betalen. Dat is ook de reden dat steeds meer zorgverleners geld in rekening brengen wanneer men niet op komt dagen, bijvoorbeeld de tandarts.

Nou ja, de meeste mensen doen iets voor een ander omdat ze die persoon aardig vinden en met die actie hopen aardig terug gevonden te worden. Schijnbaar vinden je collega's, je broer en die fotograaf je niet aardig genoeg om iets voor jou te doen.

quote:

Op donderdag 8 maart 2018 10:59 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Nou ja, de meeste mensen doen iets voor een ander omdat ze die persoon aardig vinden en met die actie hopen aardig terug gevonden te worden. Schijnbaar vinden je collega's, je broer en die fotograaf je niet aardig genoeg om iets voor jou te doen.

Inderdaad, iedereen komt wel eens een klaploper tegen die op anderen loopt te parasiteren maar die moet je dan gewoon verder niet meer helpen

Maar als niemand jou ooit wat gunt en iedereen jouw hulp slechts om opportunistische redenen aanneemt, dan zit er ook echt bij jezelf een probleem.