Het is zwaar. Maar ga.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 18:30 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:02 schreef Banktoestel het volgende:
Wat een moeilijke situatie. Ik wil je ten eerste heel erg veel sterkte toewensen.
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
Een van mijn beste vriendinnen had kanker op de middelbare school. Ze was voor mijn gevoel, veel meer bezig, met hoe het was, voor de mensen die achterbleven.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:01 schreef Yasmin23 het volgende:
ik vind het gewoon bizar dat je van te voren te horen krijgt dat je doodgaat. Hoe moet dat voor de persoon zelf zijn? Iedereen gaat dood natuurlijk maar er wordt nu gewoon een tijd aangegeven... Ga je dan aftellen ofzo?
Mja ik neig echt naar een struisvogelstrategie.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:08 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Het is zwaar. Maar ga.
Neem wél afscheid, of tenminste praat over alles waar je nog met hem over wilt praten. Elke extra keer daarna is bonus.
Zo hard is het wel.
Ik denk aan je posts te lezen dat je spijt gaat krijgen als je het niet doet. Als hij er straks niet meer is dan kan het niet meer. Dus kop in het zand steken heeft nu geen zin.
Sterkte. Keihard, naar en het doet pijn. Moeilijke tijden.
Nee, misschien juist wel mooi dat je niet met onuitgesproken dingen loopt?quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:08 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Ja das ook zo. Denk dat hij zich ook meer zorgen maakt om ons dan zichzelf. Misschien is die er inmiddels zelf ook wel klaar mee....quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:09 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Een van mijn beste vriendinnen had kanker op de middelbare school. Ze was voor mijn gevoel, veel meer bezig, met hoe het was, voor de mensen die achterbleven.
Ze had voor zichzelf, wel een hele mooie plek bedacht waar ze heen zou gaan. En iets kleins voor iedere dierbare.
Maar zelfs de laatste keer dat ik bij haar was, was ze nog plannen aan het maken, dat ze toch weer naar school ging enzo, terwijl het duidelijk was dat dat echt niet ging gebeuren.
Toen ik wegging, ben ik halverwege de trap omgedraaid, terug naar boven gelopen en heb ik haar een extra knuffel gegeven. Geen idee waar dat gevoel vandaan kwam.
Uiteindelijk is ieder persoon er anders in. Ik weet wel dat ze altijd zei, ik kan me verschrikkelijk goed voorstellen dat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, want ja jeetje, maar, blijf niet weg.
Neem een paar dagen of een week vrij. Breng nog wat tijd met hem door.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 18:14 schreef Yasmin23 het volgende:
Als die hier zou zijn zou ik denk ik wel elke dag na werk er naar toe gaan.
Iedereen die ooit zoiets heeft meegemaakt zal dat wel begrijpen.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:09 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Mja ik neig echt naar een struisvogelstrategie.
Kan het mij ook gewoon niet voorstellen...
En hoe ze dan zo kunnen zeggen 3 weken, met veel geluk 6?
Het lijkt me ook bijna of te veel om te beseffen, of dat er een soort rust van acceptatie over je heen moet vallen? Want er tegen vechten, kan uiteindelijk ook niet. En dan blijven de mensen om je heen over om je op te focussen.. denk ik..quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:10 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Ja das ook zo. Denk dat hij zich ook meer zorgen maakt om ons dan zichzelf. Misschien is die er inmiddels zelf ook wel klaar mee....
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:10 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Nee, misschien juist wel mooi dat je niet met onuitgesproken dingen loopt?
Voor zover ik het heb meegemaakt (gelukkig niet al te vaak) is het voor degene die gaat sterven vaak beter te accepteren dan degenen die achterblijven.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:13 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Het lijkt me ook bijna of te veel om te beseffen, of dat er een soort rust van acceptatie over je heen moet vallen? Want er tegen vechten, kan uiteindelijk ook niet. En dan blijven de mensen om je heen over om je op te focussen.. denk ik..
Hoop ik.
Je kan natuurlijk ook aan hem vragen of hij misschien graag nog iets wil wil bespreken met je.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:13 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?
Zo'n gesprek gaat vanzelf. Ik bedankte degene die stervende was voor de tijd die we samen hebben doorgebracht. Voor alles wat ze voor me had gedaan en voor het feit dat Er er was geweest.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:13 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?
Ik wil alles horen maar voor mij persoonlijk en hoe hard ook zou ik het fijnst vinden als ik er niet bij ben als hij overlijdt.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:15 schreef MevrouwPuff het volgende:
He wat kut, sterkte!
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Heb je het vaak mee gemaakt?quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:17 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Zo'n gesprek gaat vanzelf. Ik bedankte degene die stervende was voor de tijd die we samen hebben doorgebracht. Voor alles wat ze voor me had gedaan en voor het feit dat Er er was geweest.
Dat was genoeg. Verder ging het heel apart over het feit dat zij zelf blij was dat ze mocht opgeven. Dat het klaar was.
Maargoed, iedere situatie is anders. Maar ben blij dat ik er was. Ben er dankbaar voor.
Nee dat vind ik niet raar. Sterker nog, dat gevoel had ik toen ook. Ik ging er niet heen met het idee dat ik hem nog eventjes iets belangrijks ging vertellen ofzo. Ik ging erheen omdat ik gewoon voelde dat ik hem nog levend wilde zien. Toen ik daar was, kwam dat zeggen vanzelf. Het hoeft ook geen speech te zijn. Het kan ook middels een gesprek.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:08 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Mja dat zou ook nog kunnen. Misschien is het ook dat ik niet zo van de gevoelens tonen ben :pquote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:17 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Je kan natuurlijk ook aan hem vragen of hij misschien graag nog iets wil wil bespreken met je.
Hoe was het afscheid?quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:23 schreef Banktoestel het volgende:
[..]
Nee dat vind ik niet raar. Sterker nog, dat gevoel had ik toen ook. Ik ging er niet heen met het idee dat ik hem nog eventjes iets belangrijks ging vertellen ofzo. Ik ging erheen omdat ik gewoon voelde dat ik hem nog levend wilde zien. Toen ik daar was, kwam dat zeggen vanzelf. Het hoeft ook geen speech te zijn. Het kan ook middels een gesprek.
Nee gelukkig niet. Paar keer. Paar keer teveel. Ouders leven nog, dat is me tot nu toe bespaard gebleven.quote:
Ik 2 keer eerder met de ouders van mijn stiefmoeder. Jaren geleden. En die waren ook echt ziek. Misschien wel zo ziek als mijn vader nu maar in gedachte echt ziek. En stond er verder van af en begreep het ook dus vond het meer een opluchting voor hun.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:27 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Nee gelukkig niet. Paar keer. Paar keer teveel.
Was het op dat moment duidelijk dat je hem niet meer zou zien?quote:Op vrijdag 23 februari 2018 19:27 schreef Banktoestel het volgende:
[..]
Tja wat kan ik zeggen... moeilijk natuurlijk...
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |